[AF] All in the name of ...

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Zo Feb 05, 2006 19:20

Na veel twijfel heb ik besloten om mijn verhaal hier op te zetten.

Mijn verhaal gaat over Charlie Weasley, ik heb het geschreven in twee stukken.

Het eerste stuk speelt zich af op Zweinstein en het tweede stuk speelt zich af tussen boek 6 en boek 7.

Mijn verhaal zelf komt er zeer binnenkort aan.

Liefs Wilma

Edit:Ik heb een aantal reacties gehad op mijn verhaal, ik zal alle namen in mijn verhaal aanpassen en de orginele Engelse namen gebruiken. Verder zal ik alle dik gedrukte stukken tekst vervangen door de gewone tekst. Ik zal mijn slordigheidsfoutjes herstellen maar mijn schrijfstijl ga ik niet veranderen. Dit is mijn schrijfstijl en zo ben ik nu eenmaal.

Reacties zijn welkom, ook al zijn ze negatief.

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Ma Feb 06, 2006 20:26

Voor dat ik mijn eerste hoofdstuk post, wil ik eerst een opmerking maken. Ik ga ervan uit, dat iedereen de boeken gelezen heeft en de films gezien heeft of daarmee bekend is.
Dat is de reden dat ik in de eerste stukken geen of weinig details beschrijf.

Ik heb geprobeerd om de jaartallen en leeftijden uit het boek zoveel mogelijk te volgen en aan te houden, maar als ze niet helemaal kloppen.
Sorry dan.

Dan volgt nu mijn eerste hoofdstuk. Veel plezier!!!!!

Hoofdstuk 1

Eindelijk was het 1 september 1985.
Dominique stapte in de trein die klaar stond op perron 9 3/4.
Haar ouders stonden op het perron en zwaaide naar hun oudste dochter, die dat jaar voor de eerste keer naar Zweinstein ging.

In de trein sleurde ze haar hutkoffer mee totdat ze het zo beu was en stopte bij een coupe. In die coupe zaten 2 meisjes en Dom opende de deur.
Ze vroeg of ze bij hun mocht komen zitten.

"Tuurlijk, kom erbij" zei 1 van de 2, die zich voorstelde als Ann Thompson.
Dominique ging zitten en stelde zich voor als Dominique McWhite. Het andere meisje stelde zich voor als Nymphadora Tonks "maar noem me maar Tonks, dat doet iedereen."

Een paar minuten later kwam er nog een meisje binnen en Ann zei " kon je het vinden,liefje? "
"Ja, prima. Hoi, ik ben Sandra Baker."
"Dominique McWhite."

Sandra vertelde tegen Dominique dat ze net iets eerder dan haar in de
coupe was gaan zitten.
Op een gegeven moment vroeg Sandra aan Ann en Tonks of ze ook eerstejaars waren. Ann lachte en vertelde dat ze 2de jaars waren en vertelde ook een aantal leuke dingen over Zweinstein, de verschillende afdelingen en over de leraren.
De tijd vloog en voor Dominique het wist, waren ze op het station van Zweinstein aangekomen.

Ze stapte uit. "Eerstejaars,deze kant op!!!!! " riep een harde, luide stem.
Dominique en Sandra volgde de rest van de eerstejaars naar de bootjes. Daar aangekomen stapte ze met tweeen in een bootje en vaarde over het meer naar het kasteel toe.
"Ohhhh, wat prachtig" riep Sandra toen ze het kasteel zagen. Dominique beaamde dat.

Ze werden door de grote deuren naar de Grote Zaal geleid. Ann had verschillende dingen over Zweinstein vertelt en Dominique keek vol bewondering naar het prachtige plaffond. Daarna keek ze om zich heen
en zag ze de tafel waar de leraren aanzaten.

Professor Anderling had inmiddels het krukje met de oude hoed klaargezet.
"Goed,zodra je je naam hoort, kom je uit de rij naar voren, zet de hoed op en ga op het krukje zitten om ingedeeld te worden" zei ze.
Ze rolde een stuk perkament af en begon de namen op te noemen. Sandra en Dominique werden bij Griffoendor ingedeeld, samen met nog 2 meisjes en 1 jongen.

Het feestmaal begon en Dom verbaasde zich over al het lekkere eten. Terwijl ze de afdelingstafel rondkeek, zag ze een jongen zitten met rood haar en sproeten.
Ann fluisterde in Dom's oor "Charlie Weasley, 2de jaars." Ze lachte en zei "ik zag je kijken."
Dom keek Ann een beetje verbaasd aan en zei toen "vertel eens wat meer over hem, hij lijkt me heel aardig."
"Dat is hij ook " antwoordde Ann met een zucht.
"Charlie is nu 12 en word 13 over een paar maanden, net voor de Kerst. Hij is heel vriendelijk en is sinds kort lid van het zwerkbalteam. Charlie heeft een oudere broer, Bill, die zit daar, een eindje verderop. Hij heeft geen vriendinnetje maar is wel populair bij de dames, niet omdat hij zo knap is, want Bill is veel knapper maar omdat hij heel aardig, lief en vriendelijk is."

"Ben je verliefd op hem? " vroeg Dominique aan Ann. Ann lachte "nee, Charlie is mijn maatje bij toverdranken van Snert Snape."

Na het eten liep Dominique naar de leerlingkamer, tenminste dat was de bedoeling, als die trap niet gedraaid was. Nu was ze dus verdwaald, verdomme, waarom moest dat nu weer bij haar gebeuren!!!
"Verdwaald? " Ze schrok en draaide zich om. Voor haar stond Charlie met een grote grijns.
"Ja, de trap en nu weet ik niet meer waar ik ben of naar toe moet."
"Die trappen nemen iedereen in de maling" zei Charlie. "Ik ben Charlie."
"Dominique."
"Kom" zei Charlie "dan breng ik je naar de leerlingkamer."

Ze moesten nog een behoorlijk eindje lopen, eer ze er waren. Ze kwamen bij een schilderij en Charlie zei "Apekool". Dominique keek hem aan alsof hij gek geworden was maar het schilderij schoof open en daar was de ingang van de leerlingkamer.
"Dames, gaan voor" en hij wachtte netjes tot ze door het portretgat was geklomen.

Dit was hoofdstuk 1.
Reacties, opmerkingen? Alles is welkom.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Di Feb 07, 2006 23:11

Hoofdstuk 2

"Daar is ze" riep Sandra.
Sandra, Ann en Tonks kwamen op Dominique afgelopen.
"Waar was je nou? We waren je opeens kwijt" vroegen ze.
"Hoi Charlie" zei Ann. Charlie lachte en zei " ze was verdwaald door 1 van de trappen, ik zag haar lopen en ben er achteraan gegaan omdat ze de verkeerde kant opging."
"Je bent een schatje" zei Tonks lachend.
"Dank je" zei Charlie grijnzend.
Hij liep richting Bill en een paar andere.

Dominique keek hem na en zuchte. Hij was leuk en aardig maar onbereikbaar.

Er gingen een paar weken voorbij en Dominique zag Charlie soms in de leerlingkamer waar hij dan altijd bij zijn vrienden zat.
Sandra en Dominique waren hele goede vriendinnen geworden met Ann en Tonks.
Op een gegeven moment kwam Tonks met het idee om naar een training te gaan kijken van het zwerkbalteam.
De rest vond dat wel een goed idee en Dominique hoopte Charlie nog te zien. De trainingen vonden plaats op dinsdag- en donderdagavond van 18.30 tot 20.30.

Het was dinsdagavond 10 november en het viertal liep naar buiten. Het regende een beetje en het was best wel koud. Ze kwamen aan bij het trainingsveld. Dominique zag een paar mensen bovenin de lucht vliegen.
Opeens begon Tonks te lachen en Ann zei "Charlie is tegen een doelpaal aangevlogen" maar dat was nogal hard gegaan want plots stond heel het team beneden en lag Charlie op de grond.
Hij werd naar de ziekenzaal gebracht en moest daar een week blijven.

Al gauw ging het gerucht dat Charlie tegen die doelpaal was gevlogen omdat hij verliefd was en indruk wilde maken.
Vooral Bill hielp goed mee om dat gerucht te verspreiden, hij vertelde aan iedereen die het wilde horen dat Charlie hopeloos verliefd was.

Dominique besloot om Charlie in de ziekenzaal op te zoeken en ging op donderdagmiddag. Charlie was de enige patient en er was niemand op bezoek. Ze liep naar zijn bed en zag dat zijn ogen dicht waren.
Charlie had een blauw oog, een gebroken neus, zijn lip was op 3 plekken gescheurd en hij had een hersenschudding.
Ze wilde weglopen toen hij zijn ogen open deed.
"Hoi, wilde je weer weggaan?''
"Ja, ik dacht dat je sliep" antwoordde ze.
"Nee, ik lag wat te doezelen" zei hij.
"Ik wilde je nog bedanken omdat je me 'gered' hebt van de trappen" zei ze.
"O dat, dat was een kleine moeite, ik was blij dat ik kon helpen" zei Charlie.
Hij lachte en zei toen "auww, lachen doet pijn."
"Wat is er precies gebeurd?" vroeg ze.
"Ik lette even niet goed op en vloog tegen een doelpaal, verloor mijn evenwicht en maakte een vrije val van een meter of 5" antwoordde hij.

Opeens zei Charlie " trek je van de geruchten niets aan."
"Hoe bedoel je? Welke geruchten? Waarom zou ik me daarvan iets aan moeten trekken?"
"Ik hoorde van Henry en van Ann dat ik indruk wilde maken op jou en daarom tegen die paal aanvloog. Volgens Henry zijn dat de geruchten die de ronde doen" zei Charlie.
"Pardon?"
Charlie glimlachte moeizaam en zei "ja, Bill is zeer creatief in het aandikken van verhaaltjes.Ik had hem verteld, dat ik een meisje wel leuk vond en nu maakt hij er zo een verhaal van."

Dominique dacht even snel na en besloot haar kans te wagen. "Dat meisje, ben ik dat toevallig?" vroeg ze met een trillende en onzekere stem.
Toen pas dacht ze "wat heb ik nu gedaan, hoe kon ik zo stom zijn om te denken dat hij mij leuk zou vinden. Hij kan me zo gigantisch afwijzen, voor gek zetten."
Ze had zich veel te kwetsbaar opgesteld maar ze had het er nu eenmaal uitgeflapt, nu moest ze de gevolgen ook maar aanhoren en accepteren.

Charlie keek haar even verbaasd aan en zei toen "ja, toevallig wel."
Ze keek hem aan en wilde in tranen uitbarsten, vanwege de afwijzing, toen het pas tot haar doordrong wat hij zei.
"Zei hij nou dat hij mij leuk vond? Oei en nu" dacht ze.
Charlie zei "verbaasd mijn antwoord je?"
"Nogal ja, ik had iets heel anders verwacht."
"Zo een vermoeden had ik al" zei hij.
"Ik had een giga afwijzing verwacht en dat je me belachelijk zou maken."
"Weet je, Dominique, zo ben ik niet. Ik maak graag een hoop lol en ben alles behalve braaf maar ik maak geen misbruik van iemand zijn gevoelens."

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.
Ik wil Tweelingfan bedanken voor haar reactie in het Fantopic.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Wo Feb 08, 2006 21:37

Hoofdstuk 3

Even viel er een stilte.
Charlie verbrak de stilte. "En jij? Wat vind jij van mij?"
Dominique werd vuurrood en stamelde "ik moet weg.Ik zie je nog wel."
Ze rende de ziekenzaal uit met een verbijsterde Charlie achter latend.

Charlie zuchte. "Waarom zijn vrouwen toch zo moeilijk? Ik heb toch niets verkeerd gezegd of gedaan? Ik hoop dat Bill nog komt, dan kan ik hem om advies vragen wat ik moet doen. Ze is zo leuk" mompelde hij in zichzelf.

Buiten adem kwam Dominique in de leerlingkamer en trof daar Ann en Tonks aan.
Tonks keek haar aan en zei "gaat het wel goed met je?"
"Jawel" antwoordde Dominique.
"Tonks, ik moet even naar McGonagall toe " zei Ann.
"Ja, ik zie je straks wel" zei Tonks lachend terwijl ze struikelde over een stapel boeken die daar al een tijdje op de grond stonden.
"Wie heeft deze hier nu weer weggezet?"

Dominique besloot Tonks in vertrouwen te nemen en vertelde haar het hele verhaal. Ze eindigde haar verhaal met de woorden "toen raakte ik in paniek terwijl ik harstikke verliefd op hem ben maar nu heb ik het verpest.
Ik had niet weg moeten rennen. Hoe kan ik hem nu ooit weer onder ogen komen?"
Tonks lachte en zei "Charlie zou inderdaad geen misbruik van je gevoelens maken tenzij je hem keihard of express kwetst, maar ik geloof niet dat je dat zomaar zou doen. Het was niet zo heel leuk om zomaar weg te rennen maar Charlie kennende zal het niet tegen je gebruiken. Als ik jou was, zou ik vanavond terug gaan, ik weet dat dat moeilijk is, maar Charlie zal het zeker waarderen. Als je bang bent dat je niet uit je woorden komt, zet het dan op papier en geef hem die brief. Praat het uit, voor jezelf maar ook voor hem. "

Dominique ging die avond met knikkende knieen terug. Bij de slaapzaal aangekomen zag ze dat Bill er was. Ze wilde net teruggaan toen ze Bill weg zag gaan. Gauw dook ze achter een gordijn en wachte tot hij weg was.
Ze liep naar Charlie's bed. Hij keek op en glimlachte. "Toch maar teruggekomen?"
Charlie's hart maakte een sprongetje. Hij had met Bill gepraat en die had hem gerustgesteld en vertelt dat vrouwen inderdaad heel raar kunnen reageren.
"Het spijt me, ik had niet zomaar weg moeten rennen. Je zult nu wel denken" zei ze zacht.
"Ik overviel je nogal met mijn vraag dus ik kan het je niet kwalijk nemen. Ik moet jou eerder mijn excusses aanbieden. Het spijt mij dat ik je zo voor het blok zette. Aanvaard je mijn excusses? Dan aanvaard ik de jouwe."
"Oke" zei ze "aanvaard."
"Vrienden?" zei Charlie.
"Ja, vrienden."

Charlie lachte en zei "ik wil je iets vragen maar ik ben bang dat ik je dan weer voor het blok zet."
"Vraag maar, ik beloof je dat ik er niet vandoor zal gaan" zei ze met een lach."
Charlie slikte een keer. "Okay, Dominique, eumh, wat is dit moeilijk, ik ehh."
Charlie wist niet goed hoe hij het moest zeggen, laat staan vragen. Hij sloeg helemaal dicht, ze was zo leuk, hij was tot over zijn oren verliefd.
"Hoe moest dit nou? Wat had Bill ook alweer gezegd?"
Hij kon het zich niet meer herinneren. Hij keek haar aan, wat was ze lief, hij moest het proberen, dit was zijn kans.

"Dominique, wil je mijn vriendin worden?"
Het hoge woord was eruit en nu maar hopen. Onder de deken kruiste hij zijn vingers.
"Hoe bedoel je? We zijn toch al vrienden."

Dominique begreep even niet wat hij bedoelde maar opeens had ze het door. Hij bedoelde verkering en gauw zei ze "ja, ik wil graag je vriendin worden maar dan niet meer tegen een doelpaal aanvliegen om indruk te maken."
Ze glimlachte even poesjelief.
Charlie haalde opgelucht adem, ze had ja gezegd.

Hij moest lachen om haar opmerking. "Nee, ik zal dat niet meer doen maar je was wel de reden dat ik er tegen aanvloog. Ik schrok ervan dat je naar de training kwam en lette daardoor niet op."

Madame Pomfey kwam aangelopen en zei "ik moet je nu verzoeken te gaan, Meneer Weasley heeft rust nodig."
Ze draaide zich om en liep weg.
"Jaja, ik ben al weg."
Ze keek Charlie aan en gaf hem heel zacht een kus op zijn voorhoofd "truste."
"Weltruste, Dominique, dank je wel dat je vandaag bent langs gekomen en dat je ja hebt gezegd."

Ze liep, in gedachte, de ziekenzaal uit, richting de leerlingkamer toen ze plots Sandra tegen kwam.

"Hoi" zeiden ze bijna tegelijk.
"Waar ben je geweest?" vroeg Dominique.
"Met Tonks naar de zwerkbaltraining wezen kijken en jij?"
"Bij Charlie op de ziekenzaal."
"Hoe gaat het nu met hem?" vroeg Sandra.
"Het gaat" zei Dominique "hij heeft een hersenschudding en een gebroken neus."

Ze liepen inmiddels terug naar de leerlingkamer.
"Hij is leuk" zei Sandra opeens.
Dominique keek Sandra aan en zei "ben je verliefd op hem?"
"O nee, ze zal toch niet verliefd zijn, dan ben ik straks mijn beste vriendin kwijt" flitste het door haar gedachten.

Sandra begon te giechelen en zei "ik vind hem zo een schatje en ik ben niet de enige. Tonks is ook zeer onder de indruk."
Dominique besloot om haar mond te houden over haar verkering met Charlie.

De volgende dag kwam Ann naar Dominique toe en lachte. "Ik hoorde van Charlie dat jullie verkering hebben. Gefeliciteerd."
"Dank je" mompelde ze.
"Nou, dat klinkt ook niet enthousiast. Gaat het niet goed?"
"Jawel" zei Dominique "maar Sandra is ook verliefd op hem en Tonks, ik wil ze niet kwetsen."
"Luister" zei Ann "ik wist al een tijdje dat Charlie verliefd op je was. Hij heeft het me zelf verteld, al in de eerste week dat we op school zaten. Hij was behoorlijk onder de indruk van je, nadat hij je 'gevonden' had toen je verdwaald was. Langzaam werd hij verliefd. Ik wist dat jij hem ook leuk vond. Tonks en Charlie draaien al een tijdje om elkaar heen maar meer dan vriendschap is dat niet, echt niet."
"Maar" begon Dominique "ze had gezegd dat ze onder de indruk was."
"Klopt, dat is ze ook. Charlie is een uitstekende zoeker en daar is ze van onder de indruk" zei Ann.

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.
Ik wil HPWurm bedanken voor haar reactie in het Fantopic en natuurlijk voor haar lieve PBtjes.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Do Feb 09, 2006 23:19

Hoi, even een opmerking van mij. Ik hoop dat iedereen mijn verhaal tot nu toe de moeite vinden om te lezen.
Het volgende hoofdstuk is voor mijn doen lang maar dat komt omdat het het laatste stuk op Zweinstein is.
Hierna maken we namelijk een sprong maar dat lezen jullie vanzelf.

Hoofdstuk 4

Die middag ging ze weer naar de ziekenzaal, samen met Sandra. Charlie zei vrolijk "hoi" en de dames gingen aan weerszijde van zijn bed zitten.

Hij zag er al wat beter uit en praatte honderduit over allerlei dingen.
"Misschien mag ik morgen terug naar de leerlingkamer, ik hoop van wel, ik ben het hier zo ontzettend beu. Het is hier stil en saai."
Sandra lachte en zei "reken er maar niet te veel op, dan kan het ook niet tegen vallen."

Ze namen afscheid van Charlie en liepen terug naar de leerlingkamer. Dominique vertelde dat ze verkering had met Charlie, ze kon het gewoon niet meer voor zich houden en hoopte dat Sandra niet boos zou worden.
Sandra begon te lachen en zei "ik vind jullie tween een heel leuk stel en ik wil op zijn minst bruidsmeisje zijn op jullie bruiloft."

Dominique en Charlie waren dolverliefd en werden ook onafscheidelijk.
Heel Griffoendor wist dat ze wat hadden en ze werden Stoffer&Blik genoemd. Na school zouden ze trouwen en samen oud worden, dat was hun planning.

Het liep echter anders. Charlie kreeg in zijn 7de jaar de aanbieding om in Roemenie te gaan studeren en te werken in een drakenreservaat. Dat was iets wat hij dolgraag wilde gaan doen.
Hij praatte erover met Dominique waar hij nog altijd verkering mee had.
Dominique zat in haar 6de jaar en wilde heel graag heler worden.
Charlie wilde Dominique absoluut niet kwijt en ze besloten de relatie voort te zetten maar ieder zou zijn eigen weg gaan.
Charlie vertrok naar Roemenie en Dominique ging samen met Sandra haar 7de jaar in.
Tonks werd schouwer en Ann ging op het ministerie werken op de afdeling waar ze de toverkunst moesten verbergen voor de Dreuzels.

***

"Het zal mij benieuwen" zei Dominique.
"Wat?" vroeg Sandra.
"Charlie heeft beloofd dat hij me van Perron 9 3/4 zou ophalen."
"Spannend of hij woord houd" zei Sandra.
"Ja,inderdaad."

De trein zette zich langzaam in beweging en nam de dames voor de laatste keer mee, weg van Zweinstein. Dominique keek naar buiten en zuchtte, ze was van Zweinstein gaan houden, ze had er Charlie, Sandra, Ann, Tonks, Bill en Henry leren kennen. Zeven jaar lang was het haar veilige haven geweest. Dit was een hoofdstuk wat afgesloten werd, ze moest verder.
De week voor het afscheid had ze een brief gehad van St Holisto's Hospitaal voor Magische Ziektes en Zwaktes dat ze was aangenomen als Heler.
Ze kon per 1 september beginnen, dus had ze heel de zomer nog om te feesten, bij te komen en allerlei andere dingen te regelen en te doen.
Uiteraard was ze dolenthousiast geweest en ze had gelijk een uil naar Charlie gestuurd. Charlie was heel blij geweest en had vertelt dat hij haar van de trein zou halen.

"Gaan jullie straks ook praten over jullie relatie? " zei Sandra ineens.
"Lijkt me knap lastig, jij in Engeland en hij in Roemenie."
Dominique zuchte en wist dat Sandra gelijk had. Ze hadden contact gehouden door brieven en uilen maar dat was toch anders.

Charlie was 1 keer naar Zweinsveld gekomen en dat was een grote verrassing geweest.

"Ja,we moeten praten maar ik weet niet hoe het verder moet."

Dominique keek weer naar buiten en haar hand ging naar haar kettinkje. Ze dacht aan de keer dat ze het gekregen had.
Dominique was 13 december jarig en Charlie de 12de. De ochtend dat ze jarig was, had ze kadootjes gehad van haar ouders, haar kleine zusje had een eigen gemaakte tekening opgestuurd en van Sandra had ze een heel leuk lijstje gehad waar ze een foto van Charlie in kon doen.

Ze was in de leerlingkamer gekomen en Charlie had haar begroet met een kusje op haar mond. Ze moest lachen en de vlinders maakte een vrije val in haar buik.
Charlie gaf haar een klein doosje, ze maakte het open en haalde er een zilveren kettinkje uit met een klein, zilveren hartje eraan.

"Oh Charlie, wat mooi."
"Vind je het echt mooi?" fluisterde Charlie.
Hij zag aan haar gezicht dat ze het echt mooi vond en was zo opgelucht. Het was een idee van Bill geweest en Charlie had Bill wat geld gegeven om het in Zweinsveld te kopen want zelf mocht hij daar nog niet naar toe.

Dominique knikte en Charlie deed het kettinkje om haar hals. Ze draaide zich naar hem toe en gaf hem een lange kus op zijn mond.
"Het is echt prachtig, dank je wel" zei ze zacht "nu voel ik me helemaal schuldig dat ik jou gisteren niets gegeven heb."
Bijna begon ze te huilen, Charlie zag het en zei zachtjes "dat geeft niets, je hebt me gefeliciteerd en we hebben verkering, daar ben ik heel blij mee. Dat is voor mij veel meer waard dan een kadootje. Trouwens die kus van gisteren was voor mij kadootje genoeg."

Dominique had Charlie gefeliciteerd met zijn verjaardag en had plagend gezegd "wat zou je graag voor je verjaardag willen hebben van mij?", jammer genoeg voor haar had hij het spelletje mee gespeeld en gezegd
"een lekkere, lange kus."

Even had ze hem verbaasd aangekeken en toen had ze gelachen.
"Okee" dacht ze "hij wil het zo hebben dan kan hij het zo krijgen ook."
Ze liep naar hem toe en had hem een tongzoen gegeven, midden in de leerlingkamer die op dat moment behoorlijk druk was. De rest vond het wel humor en begonnen spontaan te klappen. Het was hun eerste tongzoen en er zouden er in de loop van de schooljaren nog vele volgen.

"Blijf je met de Kerstvakantie hier of ga je naar huis?" vroeg Charlie.
"Ik blijf bij jou" antwoordde ze terwijl ze haar kettinkje bewonderde in de spiegel "maar waarom gaan Bill en jij niet naar huis?"
"Het is bij ons veel te druk nu, mam heeft haar handen vol aan mijn andere broers en zusje."
"Hoe heten ze?" vroeg ze.
"Even denken" zei Charlie "en je wilt zeker ook weten hoe oud ze zijn?"
Dominique knikte.
"Percy is nu 7, de tweeling, Fred en George, echte deugnieten, zijn nu 5, Ron is 3 en Ginny, mijn zusje, is 2 en al echt een dametje.
"7 kinderen, dat lijkt me zo gezellig, ik heb alleen maar een zusje van 6, ze heet Claire" zei Dominique.
"Toch ook leuk, het is bij ons altijd heel gezellig maar ook heel druk en hier op school kom ik weer een beetje tot rust."

"Heee, dromer, zit je weer aan Charlie te denken?" lachte Sandra "we zijn er bijna. Je komt nog wel bij mij logeren, he?"
"Tuurlijk kom ik bij je logeren, dan kan ik gelijk vertellen hoe het tussen Charlie en mij is afgelopen."
"Ja" zei Sandra "ik ben benieuwd."

De trein begon vaart te minderen en de meiden pakten hun hutkoffers. Al gauw liep de trein het station binnen. Ze kwamen piepend tot stilstand en met een schok stonden ze uiteindelijk stil.
Ze stapten uit en Sandra zag haar ouders staan en wilde naar hen toelopen maar ze wilde Dominique niet alleen laten.

"Nick, Nick !!" riep een luide stem. Dominique draaide zich om en zag Charlie aan komen lopen.
Sandra lachte en zei "hij is er, mooi, dan kan ik naar pa en ma. ik stuur je nog een uil. Hoi, Charlie" en liep weg richting haar ouders.
"Ja, is goed" zei Dominique "dan laat ik je weten hoe en wanneer ik precies kom. Doe je ouders de groetjes van mij. Bye."

"Hoi, snoepje" en ze gaf Charlie een lange kus op zijn mond.
"Hoi, mooi meisje, dat is nogal een ontvangst. Goede reis gehad? Geef je spullen maar, ik had al een karretje gepakt."
"Ja, ik zat met Sandra in een" maar ze kon haar zin niet afmaken want Charlie drukte zijn lippen op die van haar.
Eerst wilde ze protesteren maar ze opende haar lippen een stukje en verdronk in een warme en heerlijke kus.
Charlie verbrak de kus en zei zacht "ik heb je echt gemist maar we moeten praten."
Ze keek hem aan en wist precies wat hij bedoelde: "hun relatie en de toekomst."

Ze besloten om naar de Lekke Ketel te gaan om daar te praten. Charlie hield de deur open en Dominique liep naar binnen.
Ze ging aan een tafeltje zitten en Charlie bestelde een boterbiertje en een pompoensapje aan de bar.

Ze nam een slokje van haar sapje en keek naar Charlie. "Waarom moest het nu zo?" dacht ze. Ze was nog steeds verliefd en wilde met hem oud worden maar diep van binnen wist ze dat het hier zou eindigen.

Charlie zag haar kijken en hoewel hij heel blij was om haar weer te zien, was hij ook zeer somber, hij zou haar kwijt raken en daar kon hij niets, maar dan ook niets aan veranderen.

Uiteindelijk verbrak hij de stilte "ik heb nagedacht over ons en onze relatie, het is niet dat het over is of dat ik niet meer van je hou maar zoals het afgelopen jaar, dat trek ik niet. Ik heb in Roemenie een huisje, het is maar klein maar het is wel mijn huisje.
Het liefste zou ik met jou daar gaan wonen, maar dat gaat niet want jij bent hier in London aangenomen. Dat is jouw droom, net als Roemenie mijn droom was. Ik kan en mag jou je droom niet afnemen dus zit er niet veel anders op dan onze relatie hier te beeindigen of denk jij er anders over?"
Hij nam een slok boterbier en wachtte haar antwoord af.

Ze keek hem aan en zei heel zacht "je hebt gelijk, het doet ontzettend veel pijn, maar je hebt gelijk. Ik had het zo graag anders gewild maar dat kan niet. Het is beter om het hier te beeindigen dan nog door te gaan en erachter komen dat het gewoon niet werkt."

Er liep een traan over haar wang, Charlie veegde de tranen uit zijn ogen.
Hij stond op, wist zichzelf geen houding te geven, en zei "dan ga ik maar, ik wilde dat ik alles kon veranderen, maar dat kan ik niet, waarom doet het zo verdomd veel pijn? Waarom mag het niet zo zijn?"
Hij boog zich naar voren en ga haar zacht een kus op haar voorhoofd
"het ga je goed, Nick."

Ze sloeg haar handen voor haar gezicht en liet haar tranen de vrije loop,
Charlie draaide zich om en liep weg terwijl de tranen over zijn wangen stroomde.
Haar hele toekomst viel aan duigen en haar hart was gebroken.
Uiteindelijk stond ze op en liep als een zombie naar buiten.

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.
Ik wil HPWurm bedanken voor haar lieve PBtjes.
Dank je wel, Cathy

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Vr Feb 10, 2006 23:32

Even een kleine mededeling van mij, typen is voor mij moeilijk en zwaar. Daarom heb ik besloten om mijn hoofdstukken een stuk kleiner te maken.
Ik post elke dag een stuk dus lang hoef je niet wachten op het vervolg.

Liefs Wilma

Hoofdstuk 5

5 jaar later.

Harry schrok wakker, hij zocht zijn bril en zette die op. Sinds een week sliep hij bij Ron in verband met de bruiloft van Bill en Fleur.

De sfeer in het Nest was gespannen en somber, vanwege de dood van Dumbledore, de aanvallen van de DE's en de onrust die er in de magische wereld heerste.

Ron keek op en zag dat Harry wakker was. "Kom Harry, opstaan!!!"
Harry lachte "bang dat je het ontbijt mist?"
Ron grijnsde "vandaag komt Charlie. Hij kon niet eerder komen door zijn werk."

Harry en Ron kleedde zich aan en gingen naar de keuken. In de keuken zaten Bill en mr. Weasley al druk te praten.
Mrs. Weasley draaide zich om en zette 2 borden met wafels op tafel.
"Goedemorgen jongens, goed geslapen?" vroeg ze.
Ron knikte met zijn mond vol wafel.
"Mrs Weasley, waar zijn Hermione en Ginny?" vroeg Harry.
"Die zijn buiten in de tuin, met Fleur, iets over vrouwendingen" zei Bill lachend "Ginny zal Fleur weer wel aan het plagen zijn."
"Pa, hoe laat komt Charlie?" vroeg Ron tussen 2 happen door.
Mr. Weasley keek op en zei "ik denk over een uurtje, misschien wel eerder ook, ik weet het niet zeker. Hij heeft geen tijd gezegd, alleen dat hij vandaag zou komen."

Harry at gauw zijn wafels op en ging samen met Ron naar de tuin. Het was een prachtige ochtend. De zon scheen al en de lucht was stralend blauw. Het was nog niet warm maar dat zou het niet worden ook. Een graad of 20 maximaal.

"Ik hoop dat Bill zulk weer heeft op zijn bruiloft" zei Ron.
"Ja, dat hoop ik ook" zei Harry.

Bill had gelijk, Harry hoorde Ginny's stem en ze gaf een imitatie van Fleur met een zeer plagerige stem. Harry hoorde Fleur iets zeggen maar hij verstond niet wat. Plots rende Fleur totaal overstuur langs hen heen naar binnen.
"Zo" zei Ginny "daar zijn we ook weer vanaf, van die stomme zeur."

Harry voelde een steek door zijn maag gaan. Hij had het uitgemaakt terwijl nog steeds gevoelens voor haar had en nu negeerde ze hem.

Opeens hoorde Harry 2 zachte plopjes en Charlie verscheen samen met een jonge vrouw.
"Hoi, allemaal" riep Charlie.
"Hoi, Charlie" riepen ze bijna allemaal in koor. Ginny rende naar Charlie toe en omhelsde hem.
"We gaan naar binnen, naar pa en ma. Komen jullie ook? Ik wil jullie aan iemand voorstellen" zei Charlie vrolijk.

Zonder antwoord af te wachtte, draaide hij zich om en liep naar binnen, samen met de vrouw.

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.
Ik wil SBG bedanken voor haar reactie in het reageertopic en ik wil HPWurm bedanken voor haar lieve reacties. Dank je.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Za Feb 11, 2006 23:34

Hoofdstuk 6

"Wie was dat?" vroeg Ginny met een zeer verbaasd gezicht.
"Als we nu naar binnen gaan, komen we daar vanzelf achter en kunnen we kennismaken" zei Hermione met een lach.

Harry liep achter Ron aan, terug de keuken in. Charlie en de vrouw stonden in de hoek met Bill te praten en ze hadden een hoop lol.
Harry ging naast Ron en Fred zitten en wachtte af wat er zou gaan gebeuren.
Bill was inmiddels ook aan tafel gaan zitten en Harry zag dat Fleur's ogen rood waren van het huilen, Bill boog zich naar haar toe en gaf haar een kus op haar wang.

Mr. en Mrs weasley kwamen de keuken binnen en Mrs Wealey zag ineens Charlie staan.
"Charlie, liefje, ik wist niet dat je er al was." Charlie werd even fijngeknuffeld door zijn moeder en liep nog net niet blauw aan. Eindelijk liet ze hem los en keek naar de vrouw, die naast Charlie stond.
"Hallo, liefje, erg fijn dat je er bent." Zoals verwacht kreeg de vrouw ook een warme knuffel.

Harry wachtte op een opmerking van de tweeling maar die kwam niet.

Charlie keek even de keuken rond en zei toen "mooi, iedereen is er. Dit is Dominique McWhite." Terwijl hij dat zei, keek hij liefdevol naar Dominique.
"Dominique is mijn verloofde."
"Dat had je ons wel eens eerder mogen vertellen" zei Fred met een grote grijns.
"Ja, ons de kans niet geven om de draak met je te steken en je voor gek te zetten.!! Hoe durf je!!" zei Fred lachend.
"Verloofde" herhaalde Ron met een zeer verbaasd gezicht.
"Stil nou" siste Ginny richting Ron en de tweeling.

Mrs Weasley gaf de tweeling een zeer boze blik en ze hielden verder stil.
Charlie vervolgde "mijn ouders ken je al, Bill en Fleur zijn ook al bekend."
Dominique knikte en stak haar hand op naar Bill, die vrolijk terugzwaaide.

"Dit is Fred." Charlie gaf Fred een behoorlijk harde tik op zijn hoofd. Fred keek Charlie boos aan en Charlie grijnsde.
"Dit is George." George ontweek handig de tik maar kreeg een duwtje waar hij duidelijk niet opgerekend had.
"Reken maar dat we je nog wel terugpakken" zei Fred met een zeer grote grijns.

"Ik verwacht ook niet anders van jullie dus kom maar op" antwoordde Charlie met een heel vrolijk gezicht.
"Die," ( hij wees naar Ron) "is mijn kleine broertje Ron en dit is mijn lieve zusje Ginny." Charlie legde de klemtoon op lieve waardoor Harry het gevoel kreeg dat hij het sarcasrtisch bedoelde.
"Dit is Harry en dit is Hermione, vrienden van Ron" zei Charlie.

Dominique gaf iedereen een hand en lachte heel vrolijk.

Plots hoorde Harry een plopje en Tonks stond ineens in de keuken.
"Nick!!!, wat leuk je weer te zien" gilde ze en vloog Dominique om haar hals.
"Hoi, Charlie" lachte Tonks terwijl ze hem omhelste, wat Harry een beetje vreemd vond.

"Ik wist niet dat Charlie en Tonks elkaar kende" zei Ron ineens.
"Volgens Bill hebben ze bij elkaar in de klas gezeten en waren ze behoorlijk close" antwoordde Ginny mat.

Bill grijnsde en zei iets tegen Charlie, wat Harry niet kon verstaan, waardoor Bill en Charlie samen de keuken uitliepen.
Dominique was aan tafel gaan zitten en keek om zich heen.

Harry keek naar haar en vond het een mooi vrouw om te zien. Ze was slank, had een hartvormig gezicht en bruin haar wat ongeveer tot haar middel kwam. Ze had mooie, warme ogen die bruin van kleur waren.
Ze lachte naar Harry en hij lachte terug.

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Zo Feb 12, 2006 21:00

Hoofdstuk 7

Mr. en Mrs. Weasley waren de keuken uitgegaan. Fleur was opgestaan en de keuken uitgelopen, waarschijnlijk naar Bill toe.
Fred en George verdwijnselde naar boven toe, onder het mom van, we hebben het druk.

"Charlie's verloofde, he? Hij heeft nooit iets over je gezegd. Vertel, waar hebben jullie elkaar ontmoet?" zei Ginny met een gezicht vol spanning. Ze bleef Dominique aankijken, in afwachting van diens antwoord.

Dominique begon te lachen en zei "je bent nieuwsgierig. Charlie had me er al voor gewaarschuwd."
Ginny keek zeer beteuterd maar dat was slechts gespeeld.
"Stil nou" zei Ron "ik wil de rest ook weten."
Dominique begon te vertellen.
"Ik ken Charlie al 12 jaar. We hebben elkaar ontmoet op Zweinstein. Daar hadden we verkering maar na school ging Charlie in Roemenie werken en ik moest nog een jaar. Toen ik van school kwam, werd ik aangenomen als heler bij het St. Holisto's Hospitaal. Ik had de baan die ik wilde maar onze relatie ging uit. Dat vond ik verschrikkelijk.
Een jaar of 3 later was er op Zweinstein een groot toernooi, the Triwizard Tournament, en ik mocht daar naar toe, als extra heler. Op een avond ging het fout in het drakenkamp, de Chinese Fireball, had een flinke brandwond veroorzaakt bij 1 van de begeleiders en wij moesten er naar toe."
"Daar heeft Charlie helemaal niets van gezegd dat hij gewond geraakt is" zei Ron met een verbaast gezicht.
"Het was Charlie ook niet, die gewond was, het was Douglas, een collega en vriend van Charlie. Eenmaal in het kamp bleek de schade aan het been mee te vallen en nadat we hem opgelapt hadden, besloten Sonja (mijn collega) en ik even een rondje door het kamp te lopen, om even naar de draken te kijken. Ik hoorde ineens mijn naam en tot mijn grote verbazing kwam Charlie aangelopen. Ik was blij verrast en mijn hart maakte een sprongetje. We hebben even staan kletsen terwijl Sonja een rondje liep maar Charlie had het druk met de voorbereidingen voor het toernooi dus spraken we af dat we contact zouden houden via uilenpost.
We hebben een paar maanden contact gehouden totdat ik het tijd vond voor wat anders. Charlie had me al een paar keer uitgenodigd om langs te komen in Roemenie. Ik had een week vakantie en ben, zonder wat tegen hem te zeggen, naar hem toe gegaan op zijn verjaardag. Op zich natuurlijk een groot risico want de kans was groot dat hij niet thuis was.
Die blik in zijn ogen toen hij de deur open deed, dat was gewoon prachtig. Tot mijn verbazing was er niemand maar dat kwam omdat hij zijn verjaardag al gevierd had met een stel vrienden. Gelukkig voor mij verwachtte hij niemand. Die avond sloegen de vonken over en Charlie vroeg mij verkering op zijn verjaardag en ik zei ja op mijn verjaardag. Ik zou 1 week blijven maar ik ben niet meer weggegaan."

Reacties zijn welkom, ook al zijn ze negatief.
Ik wil graag char9 en HPwurm bedanken voor hun reactie.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Ma Feb 13, 2006 21:08

Hoofdstuk 8

"Hoe oud werden jullie?" vroeg Ginny belangstellend aan Dominique.
"Charlie werd 23 en ik 22" antwoordde Dominique en ze begon te lachen omdat ze allemaal zaten te rekenen.
Ron zei opeens "dan wonen jullie al een tijdje samen?"
"Ja, ruim 2 jaar nu."
"Pa en ma vonden dat goed? zei Ron met een zeer verbaasd gezicht.

"Nou goed, niet echt, ze was het er absoluut niet mee eens maar ze heeft zich erbij neergelegd, gelukkig maar want Charlie vond het verschrikkelijk dat hij woorden had met zijn moeder" zei Dominique met een serieus gezicht.

Charlie was de keuken binnengelopen en zijn gezicht stond heel vrolijk. Hij lachte en zei "ik zie dat je kennis gemaakt hebt met de nieuwsgierigheid van mijn zusje."
"Waarom heb je ons nooit iets over haar vertelt?" viel Ginny tegen hem uit.
Harry schrok van de felheid van Ginny en keek verschrikt naar Charlie.
Charlie keek zijn zusje aan en zei heel rustig met een grote grijns.
"Sommige dingen hoef je niet te weten en bovendien was het voor ons lekker rustig."
Ginny keek Charlie zeer boos aan en Harry dacht dat ze zou gaan ontploffen van boosheid, haar gezicht werd vuurrood.
"Dat jij een vriendin hebt en samenwoont, dat vind jij niet belangrijk genoeg om aan ons te vertellen!!!!!"
"Ons" herhaalde Charlie "je bedoelt aan jou." Charlie lachte nog steeds en maakte er een spelletje van.

Ron had ooit eens tegen Harry vertelt dat Charlie op dezelfde lijn zat als de tweeling, wat humor betrof en nu snapte Harry wat hij daarmee bedoelde. Charlie had er veel lol in om Ginny op de kast te krijgen. Even had Harry medelijden met haar maar hij wist dat Ginny goed voor zichzelf op kon komen en Charlie dus goed de baas kon.

"Wist Bill het eigenlijk wel? Van Dominique en jou bedoel ik?" vroeg Harry
aan Charlie.
Hij hoopte een beetje van onderwerp te veranderen voor Ginny echt lelijk zou gaan doen.
Voor Charlie echter antwoord kon geven, viel Ginny weer uit.
"Tuurlijk wist Bill het. Charlie en Bill zijn 2 handen op 1 buik!!!!!!"

Charlie had een onheilspellende lach op zijn gezicht, hij stond op en liep naar Ginny toe, pakte haar polsen vast en zei op een plagerige toon
"kom, stoeien. Kijken of je me aan kunt. Je mond is groot genoeg. Kom, lief klein zusje" en trok haar omhoog.

Ginny verzette zich hevig maar Charlie trok haar toch omhoog. Ginny begon te giechelen en Charlie trok haar tegen zich aan. Ze sloeg haar armen om zijn hals en zei zachtjes iets tegen hem. Charlie gaf haar nog een knuffel en liet haar toen los.

"Charlie!!!"
Hij keek verbaasd naar Dominique die flauw gevallen was en snelde naar haar toe. Voorzichtig zette hij haar terug in de stoel. Hij toverde met zijn stok een nat doekje te voorschijn en legde dat op haar gezicht. Langzaam kwam ze bij.

"Gaat het, je zit nog steeds heel wit, ga anders even liggen" zei Charlie heel liefdevol tegen Dominique.
"Het gaat wel, ben alleen zo moe."
Charlie zuchtte. "Waarom konden vrouwen toch zooooo ontzettend eigenwijs zijn."

"Je ziet inderdaad wat wit" zei Hermione belangstellend.
Dominique keek Charlie aan en zei op een dringende toon "Charlie, ik denk dat we even moeten praten, weet je nog?"
"Ja, dat ben ik niet vergeten, ga je mee? We gaan naar de kamer, daar zullen pa en ma ook wel zijn."

Charlie hielp Dominique omhoog en ondersteunde haar want ze was nog wat misselijk en samen liepen ze naar de kamer.
"Waar zou dat over gaan? zei Ginny en haar nieuwsgierigheid was weer helemaal terug.
"Als het belangrijk is, dan horen jullie het vast wel" merkte Hermione op.
"Nou, dat betwijfel ik, hij heeft nooit een woord over haar gezegd" zei Ginny met een somber gezicht.

"Kom" zei Ron met een grijns "dan gaan we kijken wat Fred en George aan het doen zijn."
Harry knikte en volgde Ron de kamer uit.

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Wo Feb 15, 2006 19:54

Hoofdstuk 9

Toen Charlie en Dominique de woonkamer binnenkeken, om te kijken of Mr en Mrs Weasley er waren, viel het Dominique op dat de kamer vol stond met veel verschillende dingen.
In de hoek stond een gebloemd bankstel wat duidelijk zijn beste tijd had gehad en her en der stonden verschillende stoelen, die allemaal oud waren en/of iets mankeerde.
Aan de andere kant van de kleine kamer stond een half open kast. Op de kast stonden zeker 15 verschillende foto's van de kinderen. De kast zelf puilde uit met het goede serviesgoed van Mrs. Weasley dat alleen met speciale gelegenheden op tafel mocht komen. Er stond ook nog een oude bruine tafel, waar een tafelkleed op lag. Aan die tafel stonden 9 stoelen.

Naast de bank stond een klein bijzettaffeltje, wat een gebroken poot had gehad. De kamer was kleiner als de keuken en werd niet vaak gebruikt.

Mr. en Mrs. Weasley zaten op de bank te praten over de bruiloft van Bill.
Charlie schrapte zijn keel en Mrs. Weasley keek op.
"Is er iets, liefje? vroeg ze een beetje verbaasd.
"Ehm, ja. Dominique en ik willen graag even met jullie praten, kan dat nu even?"

"Zit je iets dwars, jongen? vroeg Mr. Weasley bezorgd.
"Kom, ga zitten en doe die deur dicht, wil je" zei Mrs. Weasley kordaat.

Charlie en Dominique gingen zitten op de bank en Charlie begon te praten.
"Dominique en ik gaan trouwen over een maand."
Mrs. Weasley keek haar zoon zeer verbaasd aan en wilde iets zeggen maar Charlie ging verder.
"Ze is namelijk 3 maanden in verwachting."

Charlie haalde opgelucht adem, het hoge woord was eruit. Hij had geen hap meer door zijn keel kunnen krijgen sinds dat hij wist dat hij het moest vertellen want hoe zouden ze reageren als ze het hoorde.

Mrs. Weasley keek van Charlie, naar Dominique en toen naar haar man.
"In verwachting" herhaalde ze met een verschrikt gezicht.
"Dat is heel leuk" zei Mr. Weasley met een blij gezicht terwijl hij van de ene naar de ander keek.

Charlie wachte in spanning op de reactie van zijn moeder.
Langzaam drong het bij Molly door wat Charlie net gezegd had.
Aan de ene kant was ze boos, hoe hadden ze zo dom kunnen zijn, nog niet eens getrouwd maar wel zwanger!!!
Aan de andere kant was ze ontzettend blij, ze hield heel veel van haar kinderen en Charlie had zijn zaken wel goed geregeld, ze woonde al 2 jaar samen en ze zouden gaan trouwen.
Bovendien een kleinkind, wat heerlijk!

Reacties zijn welkom, ook al zijn ze negatief.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Do Feb 16, 2006 20:54

Hoofdstuk 10

"Het was een ongelukje en niet gepland. We zouden graag hier willen trouwen. Alstublieft, mam, zeg iets" zei Charlie bijna smekend, met tranen in zijn ogen.
Hij schaamde zich ontzettend en zag de afkeuring op zijn moeders gezicht. Hij bereidde zich voor op zijn moeders reactie.

Mrs. Weasley zuchte en zei met een droevige toon in haar stem.
"Ik had vanalles verwacht maar dit had ik niet van jou verwacht. Je weet dat ik heel veel van kinderen hou maar toch heb ik er moeite mee.
Je vader en ik hebben niet veel geld en toen we trouwde hadden we bijna niets. We hebben jullie altijd het beste willen geven en willen behoeden voor fouten, die wij gemaakt hebben maar ik weet ook dat je je zaken goed op orde hebt.
Je hebt vast werk, een eigen huisje en een ontzettende lieve vrouw. Daarom"

Bij elk woord van zijn moeder kroop Charlie verder in elkaar. Hij hoorde dat zijn moeder verder ging met praten.

"ben ik heel blij dat jullie eerst gaan trouwen en dat er een kindje komt. Het was even slikken toen ik het hoorde maar Charlie en Dominique, van harte gefeliciteerd en uiteraard mogen jullie vanuit het nest trouwen."

Opgelucht viel Charlie zijn moeder om haar nek. Mr. Weasley zei "gefeliciteerd, zoon." Hij lachte en keek Charlie en Dominique blij aan.

"Ik ga een lekkere maaltijd maken voor vanavond, dan kunnen jullie het tijdens het eten tegen iedereen vertellen" zei Mrs. Weasley met een gezicht wat straalde van blijdschap.
"Mam, we wilde wachten totdat Bill en Fleur getrouwd zijn met vertellen" zei Charlie met een serieus gezicht.

Dominique had al die tijd niets gezegd omdat ze wist hoe Charlie er tegen opzag om dit aan zijn ouders te moeten vertellen. Ze was zo opgelucht dat Mrs. Weasley uiteindelijk blij was en dat ze vanuit het nest mochten trouwen.

"Dat is niet nodig, dit is zulk geweldig nieuws. Hoe eerder je dit verteld, hoe fijner het is" antwoorde Mrs. Weasley lachend.
Ze stond op en gaf Dominique een dikke knuffel.
"Ik ben heel blij, liefje, dat je ons opa en oma maakt" zei Mrs. Weasley met vrolijk gezicht.
Dominique was een beetje overrompeld door dit gebaar en mompelde "graag gedaan."

Mrs. Weasley liep de kamer uit en Charlie haalde opgelucht adem. Hij gaf Dominique een kus op haar wang en knipoogde.
Mr. Weasley vroeg hoe het op Charlie's werk ging en ze praatte nog over wat algemene dingen.
De dag verliep verder rustig. Dominique ging 's middags, op aanraden van Mrs. weasley, even liggen.

Tijdens het avondeten ging Charlie staan en zei trots "Nick en ik willen jullie wat vertellen. Wij gaan over een maand trouwen. Wacht!!, ik ben nog niet klaar. Nick is in blijde verwachting van ons eerste kind. Ze is nu ongeveer 3 maanden zwanger en we zijn er heel blij mee. Het was niet gepland maar het is meer dan welkom."
Charlie keek heel trots en blij om zich heen.
Van alle kanten klonk het "gefeliciteerd" en "ohh, wat leuk voor jullie."

De rest van het avondeten verliep in een feestelijke stemming en iedereen was in een vrolijke bui.

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.
Graag wil ik char9 en HPwurm bedanken voor hun reactie.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Zo Feb 19, 2006 21:32

Hoofdstuk 11

Het ging heel snel, een harde knal, gevolgd door een aantal plopjes en flitsen.
"Wat gebeurt er?" vroeg Dominique, met paniek in haar stem, aan Charlie.
"Ik weet het niet zeker maar ik denk een aanval van de DeadEaters." antwoordde hij, een beetje in paniek.

"Vlug, de kinderen" schreeuwde Arthur naar Molly.
"Ron, Ginny, Harry en Hermione, waar zijn jullie? riep Molly in paniek.
"We zijn hier, ma" riep Ron.
"Zo snel als je kunt, verdwijnsel naar het hoofdkwartier, ik neem Ginny mee, Arthur" riep Mrs. Weasley.

Ron en Harry verdwijnselde naar het Grimboudplein en wachte daar in spanning af op de rest die zou komen of niet.
Harry keek de vieze, donkere keuken rond en was blij dat Ron naast hem stond.
Met een zacht plopje verschenen Ginny en Mrs. Weasley naast hen.
"Iedereen in orde?" vroeg ze.
Er werd instemmend geknikt.
Mrs. Weasley maakte, met een simpele beweging van haar wand, de open haard aan en begon heen en weer te lopen met potten en pannen.

Ondertussen in het Nest vond een zware slag plaats.
Er waren na die harde knal, een stuk of 20 DE verschenen, die gelijk begonnen waren met spreuken af te vuren.
Gelukkig reageerde de aanwezige leden van de Orde snel en al gauw werden er verschillende duels uitgevochten.

Arthur was in gevecht met Lucius Malfoy en schreeuwde "Paralitis" maar Malfoy wist deze handig te ontwijken. Hij vuurde gelijk een tegenspreuk af, die Arthur op een haar na miste.
Bill kon net op tijd wegduiken voor een "reducto" spreuk, die werd afgevuurd door Bellatrix Lestrange en hem bijna vol in het gezicht trof. Ze begon te lachen en vuurde weer een spreuk op hem af, deze kaatste af op een kast vol met glazen en pannen, die met veel kabaal op de grond vielen.

Fleur en Dominique stonden in een hoekje te kijken en wisten niet wat te doen.
"We moeten hier weg voor dat we geraakt worden" zei Dominique tegen Fleur. Fleur knikte bang.

Dominique zag hoe Charlie, vol in zijn middenrif, geraakt werd door een
"Reducto" spreuk. Hij zakte in elkaar en bleef liggen.
"Charlie!!!!"schreeuwde ze en wilde naar hem toe rennen maar werd tegengehouden door Tonks.
"Jullie moeten hier weg" gilde Tonks. "Waar zijn Fred en George?"

"Ahhh" Remus was geraakt op zijn arm, die gelijk verbrijzelde.
"Terugtrekken!!!, ze zijn met teveel" bulderde Moody.

Een kort stukje, ik ben niet zo goed in het beschrijven van duels.
Sorry, hiervoor.

Tips zijn altijd welkom.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Di Feb 21, 2006 19:42

Hoofdstuk 12

Dominique raakte in paniek omdat de leden van de Orde verdwijnselde en ze wist niet waar naar toe. In het Nest blijven was zeker geen optie dus besloot ze maar terug naar huis te verdwijnselen.

Bill bukte en verdwijnselde, samen met de bewusteloze Charlie, naar Grimboudplein 12.
Tonks rende naar Fleur en verdwijnselde met haar ook naar het Hoofdkwartier.
Even later verschenen Remus en Arthur ook. Dolleman had de spartelende tweeling vast. "Ze hadden zich verstopt op hun kamer" gromde hij, als antwoord op Molly's vragende blik.

Mrs. Weasley keek naar de verwondingen en ging gelijk aan de slag met verband, pleisters en heet water.
Remus keek bezorgd om zich heen. "Is iedereen er?"
"Ja, Remus, ik denk het wel" antwoordde Mr. Weasley met een somber gezicht.
"Dat was kantje boord" gromde Dolleman met een grimmig gezicht.
"Ik ben het met Alastor eens, we hebben geluk gehad. Hoe gaat het met Charlie?" vroeg Remus bezorgd.
"Hij is nog buiten bewustzijn. Hij heeft geluk gehad, er zijn een paar ribben gebroken maar zijn longen of hart zijn niet geraakt" antwoordde Mrs Weasley zacht.

Verslagen zaten ze in de keuken, Bill hielp zijn moeder, zo goed als hij kon, met de gewonden te verzorgen.
Remus zijn arm was 'gemaakt' met behulp van skelettine en zat nu in het gips want hij mocht zijn arm een paar dagen niet gebruiken.
Mr. Weasley had een stuk of 8 wondjes in zijn gezicht, veroorzaakt door rondspringend glas.
Tonks had een grote wond in haar been doordat een "Diffindo" spreuk was afgeketst.
Ze waren stuk voor stuk gewond, de ene wat erger dan de andere maar ze zaten allemaal in de lappenmand.

Tonks keek rond en zei opeens "waar is Dominique?"
"Geen idee, ik heb haar voor het laatst gezien in het Nest" zei Bill bezorgd,
"Ik dacht dat ze hier naar toe zou gaan."

"O nee", zei Mrs. Weasley zacht, "ze zal toch niet, er zou toch niets gebeurt zijn, de baby." Het huilen stond haar nader dan het lachen.

Reacties blijven welkom.
Ik wil Tweelingfan, Lily_Jet en Hpwurm bedanken voor hun lieve reactie.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Di Feb 21, 2006 23:34

Hoofdstuk 13

Dominique stapte de kamer in.
Ze was regelrecht terug naar Roemenie verdwijnseld.

Het huisje waar Charlie en Dominique woonde was klein en eenvoudig. Het leek op een oude blokhut, er was een klein keukentje met een kachel waar ze op kookte.
Het keukentje was L-vormig, het had een groot raam aan 1 kant waardoor veel licht binnen viel.
Tegenover het raam stond een heel eenvoudig aanrecht met een stenen gootsteen.
In de ene hoek aan de korte muur stond een bruine, houten tafel met 2 houten stoelen.
Er stond een voorraadkast tegen de andere muur en daar was ook de doorgang naar de simpele woonkamer.

De kamer was iets groter dan de keuken.
Er stond een lederen bank in de kamer, daarnaast stonden een paar stoelen, zo was er een gezellig zitje ontstaan.
De open haard, die vaak aan was, was eigenlijk wel het middelpunt van de kamer.
De kamer was zacht geel van kleur, dit was gedaan om het wat groter, ruimer en lichter te laten lijken.
In de kamer zaten 3 kleine ramen, die in de zomer meestal open stonden.

De paar meubels, die in de kamer stonden waren allemaal licht bruin (beukenkleur).
Tegen 1 van de muren stond een lage kast, met een glazen deur, die als boekenkast werd gebruikt.
Aan de andere kant van de kamer stond een oude, vale tafel die gebruikt werd als buro en waarop Charlie vaak brieven schreef.
Charlie zat vaak aan deze tafel te lezen of verslagen te schrijven voor zijn werk.

Vanuit de kamer kon je naar de douche en wc, deze waren sober ingericht.
Het huisje had 2 slaapkamers, eentje van Charlie en Dominique en de andere was de logeerkamer.
Charlie had veel vrienden, die regelmatig kwamen logeren dus de logeerkamer kwam goed van pas.

De inrichting van het huisje was eenvoudig, sober en rustig ingericht. Ze hadden daar beide bewust voor gekozen.

Charlie had in de hoek, van de woonkamer, een kleine 'afdeling' gemaakt voor de uilen. Die 'afdeling' bestond uit een paal met daaraan verschillende stokken. Er waren verschillende verhogingen, waarop eten en drinken stond en er lagen uilenvellen.
De uilen konden binnen en buiten door een openingen in de muur maar om te voorkomen dat het in de rest van de kamer te koud zou worden, had Charlie er een 'wand' van glas tussengezet. In die 'wand' zat natuurlijk wel een deur, anders konden ze niet bij de brieven komen en konden ze de 'afdeling' ook niet schoonhouden.

De buitendeur zat in de keuken en dat was tevens ook de enigste manier om in het huisje te komen.
Het was vroeger een houthakkershut geweest en lag aan de rand van een bos. In dat bos lag ook het resevaat waar Charlie werkte.

Dominique liep naar de uilenvleugel, (zo noemen Charlie en Dominique de uilenafdeling), om te kijken of er misschien bericht was van Charlie of iemand anders, er was alleen een uitnodiging van Douglas, maar er was niets van Charlie of een van de andere.
Dominique zuchte, een paar uilen keken haar met 1 oog aan.
Ze liep terug naar de keuken om thee te zetten.

"Rustig maar, mam", zei Bill, "er zal heus niets gebeurd zijn. Ze zal zo wel komen."
"Maar hoe dan?" vroeg tonks met een benauwd stemmetje. "Ze is hier nog nooit geweest."
Remus zei "heeft iemand een idee waar ze kan zijn?" Hij keek Bill en Tonks aan, in de hoop dat zij iets wisten, want hij maakte zich toch wel zorgen, al liet hij dat niet gelijk zien.
Bill zei "ik heb geen flauw idee en Charlie is nog steeds niet bij kennis."
Hij keek ernstig.

Ron, Harry, Hermione en Ginny zaten in een hoekje bij elkaar. Harry keek Ron aan en zei toen "zou ze in handen gevallen zijn van de DE's?"
Ron haalde zijn schouders op en antwoordde "ik hoop van niet"

"Ze worden steeds brutaler, die DE, dat ze het Nest zomaar aanvallen. Ik heb geen idee waar Dominique is, ik hoop niet, dat ze haar te pakken hebben gekregen"zei Hermione zacht met een droevig gezicht.
"Waarom zouden ze het Nest aangevallen hebben?" vroeg Harry, terwijl hij de andere vol spanning aankeek.

Fred en George waren bij het 4 tal gaan zitten en Fred zei "wij denken te weten, waarom ze het Nest hebben aangevallen."
George knikte en vervolgde het verhaal van zijn broer.
"Na de dood van Prof. Dumbledore hadden ze een nieuwe Geheimhouder van de Orde nodig, dat hebben we zelf gehoord met onze hangoren, en we hadden heel veel geluk want ze waren vergeten de deur te beveiligen met een "Fnuik" spreuk."

Fred ging weer verder "Bijna alle leden van de Orde zaten in de keuken, ik geloof wel een stuk of 17, ze paste er net allemaal in, het was echt passen en meten."
"Zat Snape er ook bij?" vroeg Harry met een gezicht, vol walging.
"Nee, dat geloof ik niet" zei Fred.
"Ik weet zeker dat Snape er niet bij was, McGonagall trouwens ook niet" antwoordde George.

"Maar goed, Prof. Lupin was druk aan het praten over de nieuwe Geheimhouder en er waren een aantal kandidaten: Tonks, Bill, McGonagall, Moody, Hagrid, pa maar ze hadden bij iedereen wel iets: Tonks wilde niet, Bill was een te groot risico door die aanval van Greyback, dat was ook de reden dat Lupin zelf afviel, McGonagall had het te druk met Zweinstein, Moody lag te veel voor de hand, Hagrid is niet bepaald iemand die een geheim kan bewaren, pa vond zichzelf niet het type ervoor.
Opeens zei Prof. Lupin, ik weet wel iemand die zou heel geschikt zijn. Nou, iedereen wilde natuurlijk weten wie en toen zei hij, tot onze grote verbazing, Charlie."
"Charlie?" herhaalde Ron zeer verrast.
"Ja", zei George, "wij keken elkaar ook een beetje raar aan."
"Maar, waarom hij?" vroeg Harry verbaasd.
"Nou," zei Fred, "dat wilde derest ook weten dus Prof. Lupin begon zijn redenen op te noemen,
de eerste was: niemand verwacht Charlie,
de tweede: Charlie is een jonge tovenaar, die vlug, sterk en eerlijk is
en de derde: Charlie is makkelijk en krijgt niet snel ruzie met iemand, waardoor iedereen hem zal willen beschermen."

"En wat zei Charlie er zelf van? vroeg Ginny, terwijl ze Fred en George vol spanning aankeek.

Reactie, tips, verhaal sugesties, vragen, alles is welkom.
Ik wil graag Lily_Jet, tweelingfan en HPWurm bedanken voor de lieve pbtjes en reacties.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Wo Feb 22, 2006 20:13

Hoofdstuk 14

"Die vond het 3 keer niks," lachte Fred, "ma begon gelijk dat ze het niet wilde, Moody ging er vol tegen in en pa probeerde de boel te sussen."

George grijnsde en zei "Charlie was inmiddels naar buiten gelopen en had ons betrapt met onze hangoren, we dachten dat we er gloeiend bij zouden zijn, maar hij begon te lachen en zei tot onze grote verbazing "Zelf bedacht?"
We knikten en hij zei "ik ga maar weer eens naar binnen, ze zullen nu wel klaar zijn met ruzie maken. Jullie horen het antwoord vanzelf wel."
Hij knipoogde en liep de keuken weer terug in.
Na veel heen en weer gepraat, voornamelijk van ma en Moody, werd Charlie de nieuwe Geheimhouder van de orde."
"Dus," zei Fred, "wij denken dat ze het ontdekt hebben, dat er een nieuwe Geheimhouder is en daarom het Nest aangevallen hebben."
De andere knikte en waren met stomheid geslagen.

Bill zat bij Charlie, toen deze zijn ogen opendeed.
"Hey" zei Bill vrolijk.
"Hoi" piepte Charlie. Praten deed hem heel veel pijn.
Bill keek hem aan. "Ik zal maar niet vragen hoe je je voelt want dat zal wel niet goed zijn."
"Nee, doe maar niet, ik voel me zwaar klote. Waar is Nick?" zei hij met onvaste stem.
Charlie hapte naar adem.
Bill draaide even met zijn ogen en besloot toen open kaart te spelen.
"Dat weet ik niet, ze is niet hier, dat weten we zeker maar waar ze wel is, is voor ons een raadsel."
Bill's stem trilde en hij hoopte dat Charlie het niet zou merken. Hij maakte zich grote zorgen om Dominique.
Charlie dacht even na en zei toen met veel moeite "waarschijnlijk Roemenie of anders in Australie bij Claire. Misschien bij Howard en Sarah maar dat denk ik niet."
"Claire is toch haar zus? Wie zijn die andere?" vroeg Bill opgelucht.
"Haar pa en ma, die wonen op een boot in Monaco, zijn stinkend rijk. Malfoy is er een armoedzaaier bij" bracht Charlie er met veel moeite uit.

Bill keek naar Charlie, die wit werd. "Ga rusten, we vinden haar wel."
"Ja,zuster" antwoordde Charlie grinnikend.
"Pas op, jij" zei Bill semi dreigend.
"En anders?" mompelde Charlie uitdagend.
Bill stond op en wilde Charlie een mep met het kussen geven, toen Molly binnenkwam.
"Charlie, liefje, je bent wakker. Ik was zo geschrokken."
Ze omhelsde hem en Charlie liep wat blauw aan.
"Wat was jij van plan met dat kussen,Bill" zei Molly, vermanend tegen haar oudste zoon.
"Helemaal niets, ma" antwoordde Bill met grote grijns.
Onder de omhelsing van zijn moeder, stak Charlie zijn tong uit naar Bill. Lekker puh!!!!

"En jij!!, niet uitdagen, denk maar niet dat ik het niet zie" zei ze vermanend tegen Charlie, terwijl ze hem losliet.

Reactie zijn altijd welkom.
Ik wil Goldberry, Lily_Jet, HPWurm en TomFeltonGirly bedanken voor hun lieve en leuke pbtje.

Liefs Wilma