[AF] All in the name of ...

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Do Feb 23, 2006 0:05

Hoofdstuk 15

Dominique dronk haar thee op en ging naar bed. Er zou nu toch niets meer aan te doen zijn. Morgen zou er misschien wel een teken van leven zijn, ze hoopte het.
Ze kleedde zich om en stapte in bed. Het bed was koud zonder Charlie en ze miste hem. Gauw deed ze het licht uit en viel in slaap.

"Er word een vergadering gehouden. Charlie is wakker en denkt te weten waar Dominique kan zijn" riep Ginny opgewonden. Ze was even in de kamer geweest.
"Zouden we erbij mogen zijn?" zei Ron hoopvol.
"Neuh, dat geloven wij niet," antwoordde de tweeling in koor, "maar we hebben altijd deze vriendjes ook nog" en ze hielden een bundel vleeskleurige touwtjes omhoog.
"Waar word die vergadering gehouden?" vroeg Hermione.
"Keuken zeker" antwoordde Ron terwijl hij zijn schouders ophaalde.
"Nee," zei Ginny "bij Charlie op zijn kamer, tenminste, dat hoorde ik Tonks tegen Moody zeggen."

Ineens zei Harry resoluut "ik wil erbij zijn en horen wat ze te vertellen
hebben."
Hij stond op en liep naar de kamer waar Charlie lag. Harry haalde diep adem en klopte op de deur.
"Binnen" zei Charlie zacht.
Harry deed de deur open en zag dat Charlie alleen was.
"Harry, is er iets?"
"Ik, ehh, ik hoorde dat er hier een vergadering was en wilde erbij zijn maar blijkbaar ben ik te laat of heb ik me vergist. Sorry dat ik je heb lastiggevallen" mompelde hij.
Ron was erbij komen staan en Harry voelde zich ineens heel dom. Hij wilde weg lopen toen Charlie plots zei "die vergadering is over 10 minuten, Harry, en van mij mag je erbij zijn maar ma zal er wel iets anders overdenken."
"En wij?" vroeg Ron vol spanning.
"Dan zul je bij ma moeten zijn, Ron, van mij mag het" zei Charlie, met een pijnlijk gezicht. Praten deed nog steeds veel pijn.
Ron liep naar Mrs. Weasley om te vragen of ze erbij mochten zijn.

Harry stond, een beetje ongemakkelijk, in de kamer van Charlie te wachten tot Ron terug zou komen.
"Het zijn mijn zaken niet maar hoe gaat het tussenjou en Ginny? Als je er liever niet over praat, vind ik het ook best."
Harry keek Charlie aan. Charlie was 1 van de twee oudere broers van Ron, waar hij amper contact mee had.
Voor Harry was Charlie, de zwerkballiefhebber die met draken werkte. Harry was vergeten dat Charlie ook een broer van Ginny was, Ginny op wie hij verliefd was, die hem nu straal negeerde.
Hij was blij dat Charlie hem de kans gaf om over zijn gevoelens te vertellen.
"Het is uit, ik heb het uitgemaakt" zei hij zacht.
"Waarom heb je dat gedaan?" vroeg Charlie belangstellend.
"Dat leek toen het beste maar nu niet meer, nu weet ik het niet meer. Ze negeert me en ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen" zei Harry verdrietig.
"Hou je nog van haar?"
"Ja, ik ben nog steeds stapelgek op d'r maar ze wil niets van me weten" zei hij somber.
Harry keek Charlie aan.
"Ik denk dat ze nu wel met je wil praten" zei Charlie grijnzend.
"Hoe bedoel je?"
"Ginny staat ons af te luisteren. Kom maar binnen, Gin, dan kun je gelijk meepraten."De grijns op Charlie's gezicht werd nog groter.
Ginny kwam met een rood hoofd binnen.
Charlie zei tegen Harry, die zeer verbaasd keek, "hoe denk je dat het is, om op te groeien in een huis vol nieuwsgierige broers, die alles willen weten, ik zag haar schaduw onder de deur door."

Harry keek de andere kant op en Ginny vond haar schoenen zeer interesant.
"Kom op, anders hebben jullie er ook geen moeite mee. Gin, je hebt gehoord wat Harry net gezegd heeft. Hij is nog steeds verliefd." Charlie zuchte van de pijn.
"Gin, het spijt" wilde Harry zeggen maar Ginny was naar hem toegelopen en gaf hem een kus op zijn mond.
"Hela, doe dat even ergens anders. Denkje dat ik het prettig vind, mijn kleine zusje, te zien zoenen." Charlie grijnsde
Harry en ginny lachten. "Dank je wel, Charlie."
"Ik heb niets gedaan, jullie hadden een klein zetje nodig."
Ginny omhelsde Charlie.
Daarna gaf ze Harry nog een kus.
"Halloooo, er vind hier zometeen een vergadering plaats. Ga het ergens anders goedmaken" zei Charlie geïrriteerd. Ginny keek Charlie aan en begon een beetje te blozen. "Sorry" mompelde ze.

Ron kwam Charlie's kamer binnengestormd. "Harry, Harry, we mogen erbij zijn van ma" riep hij enthousiast.
Ron keek Harry en Ginny aan. "Wat is er met jullie?"
"Ehm, wij hebben, ehh" stamelde Harry.
"Ze hebben het net goedgemaakt" zei Charlie lachend.
"Juist, dat wilde ik ook net zeggen" zei harry blozend.
Ron grijnsde. "Dat werd wel tijd ook maar wat had Charlie daar mee te maken?"
"Niets," zei Charlie snel "Harry was hier nog en we waren aan het praten toen Ginny langskwam, ze raakte weer met elkaar aan de praat en besloten om het weer een kans te geven. Auwww." Charlie was lijkwit geworden en flauwgevallen.
"Charlie!!!" gilde Ginny, in paniek.
"Ginny, wat is er?" riep Bill, die op het geluid af gekomen was.
"Charlie, hij is flauwgevallen" zei Ginny met trillende stem.
Hermione, die net binnen gekomen was, stond samen met Harry en Ron naar Charlie te kijken.
"Het, het komt toch wel g-g-goed met hem? Ik bedoel, hij gaat toch niet dood of zo" stamelde Ron.

Bill lachte. "Nee hoor, het komt allemaal goed met hem, hij moet gewoon rust houden, zoals ma gezegd heeft, in plaats van zijn neus in zaken te steken, die hem niets aangaan."
Charlie deed langzaam zijn ogen weer open. Zijn middenrif deed ontzettend veel pijn, het leek alsof er iemand met 20 messen in aan het steken was. Hij zuchte.

Bill draaide zich om. "Wat was je aan het doen? Wilde je voor bemiddelingsadviseur spelen?"
"Haha, erg grappig, Bill. Jij bent zeker de leukste thuis" zei Charlie moeizaam.
"Goed," zei Bill grinnikend, "Charlie was zich aan het aanstellen, hij wilde gewoon wat aandacht."
"Nou," zei George grijnzend, "dan wil jij wel heel vaak aandacht, Bill."
George kon net op tijd bukken, anders had hij een klap van Bill gehad en de rest kwam niet meer bij van het lachen.

Tips en reacties

altijd welkom.
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaal leest en mij ook een reactie en/of pbtje stuurt.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Do Feb 23, 2006 22:46

Hoofdstuk 16

"Okee, jongelui" zei Remus opgewekt. Hij was als laatste binnengekomen in het kamertje waar Charlie lag.
Het was een klein kamertje, waar een 1 persoonsbed stond. Het had geen ramen en er hing een muffe lucht. In de hoek stond een kast, naast die kast hing een kleine spiegel met een barst erin.
Harry had medelijden met Charlie want het was zo een mistroostige kamer, dat hij spontaan somber werd.

"Waar zijn de andere?" vroeg Hermione, terwijl ze om zich heen keek.
"Welke andere?" zei Remus verbaasd.
"Nou," antwoordde ze, "Tonks, Mr. Weasley, Mrs. weasley en de andere."
"O die," lachte hij, "die zijn aan het werk voor de Orde. Fleur is ook mee."
Iedereen keek een beetje beteuterd en Remus zei "jullie zullen het met mij moeten doen."
"Maar er zou een vergadering zijn" zei Harry teleurgesteld.
Bill en Charlie lachte.
"Die is al geweest" antwoordde Remus.
"En Dominique dan? Er zou een vergadering komen over waar zij is. Charlie, ben jij niet bezorgd dan?" riep Ginny boos.
Charlie schudde zijn hoofd en zei "die zit in Roemenie of bij haar zus. Ik heb haar net een uil gestuurd. Maak je over haar geen zorgen, Gin."

Diep van binnen maakte Charlie zich grote zorgen om Nick maar hij wilde dat absoluut niet laten merken. Zodra er een kans was, zou hij naar Roemenie verdwijnselen om haar te zoeken maar voorlopig zat hij hier vast, in dit vreselijke, stinkende huis. Charlie baalde hevig maar hij kon er niets aan veranderen.

Remus was weer begonnen met praten en Charlie besloot maar om te luisteren. Hij wist wat Remus ging vertellen want daar had de Orde het al uitgebreid over gehad. Hij verveelde zich.
"Nu jullie hier allemaal bij elkaar zijn, er zijn een paar dingen die wij, van de Orde, aan jullie willen vertellen. Bill en Charlie weten dit al maar omdat Bill binnendienst heeft en Charlie gewond is, zijn ze erbij."
"Binnendienst, wat is dat?" vroeg Ron niet begrijpend.
"Bill regelt een aantal dingen, wat precies doet er nu niet toe. Wij noemen dat binnendienst. Kan ik nu verder gaan met wat ik wil vertellen of zijn er nog meer vragen?" vroeg Remus vriendelijk, terwijl hij de groep rondkeek.
Niemand zei iets.
"Uitstekend. Goed, we hebben een vergadering gehad en daarop zijn een paar dingen besloten."
"En jij bent nu de pineut, die het aan ons mag vertellen" merkte Fred droog op.
"Zo kun je het ook zien," zei Remus glimlachend, "maar goed, zoals jullie weten was Professor Dumbledore de geheimhouder van de Orde. Helaas is hij overleden en we moesten een nieuwe Geheimhouder hebben. Na veel overleg is dat Charlie geworden. Jullie zijn helemaal niet verrast?"
"Nee, we wisten het al" zei Harry opeens.
"Maar hoe kan dat?" vroeg Remus verbaasd.

Harry dacht koortsachtig na. "Hoe kon hij dit vertellen zonder Fred en George te verraden?" Hij keek naar Ron, in de hoop dat hij hem helpen kon maar helaas, Ron zei helemaal niets. Zelfs Hermione en Ginny zeiden niets. Fred en George keken zeer ongemakkelijk, nu ze op het punt stonden om ontmaskerd te worden. Ze zouden gegarandeerd de woede van hun moeder over zich heen krijgen.

"Ik heb het verteld" zei Charlie ineens.
Remus keek hem aan en zei "maar waarom heb je dat gedaan?. We hadden tijdens de vergadering afgesproken dat ik het zou vertellen."
Hij schudde zijn hoofd. "Ik dacht dat je verstandiger zou zijn, Charlie."

Charlie's gezicht betrok en hij deed zijn mond open om antwoord te geven, toen Bill ineens zei "ik geef toe dat het niet slim was van Charlie om het te vertellen maar ga daar nu geen ruzie over maken. Het is gezegd en wat daar de reden van is/was, doet er nu niet toe."
Bill keek naar Charlie en toen naar Remus.

Harry was Charlie heel dankbaar dat hij hem geholpen had maar nu kreeg Charlie de schuld van iets wat hij niet gedaan had en dat was niet eerlijk. Hij wilde Charlie helpen maar hoe? In zijn hoofd bedacht hij een plannetje.

Charlie keek Remus boos aan.
Remus vervolgde zijn verhaal. "Er zijn nog een paar veranderingen. Heb je die soms ook al verteld, Charlie?"
Charlie keek Remus nog steeds boos aan maar zei verder helemaal niets. Zijn vriendelijke gezicht voorspelde een flinke orkaan.
"Hij toonde verdacht veel overeenkomsten met Ginny's gezicht, als ze boos was" dacht Harry grijnzend.

Tips en reacties:arrow:altijd welkom.
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaal leest en mij ook een reactie en/of pbtje stuurt.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Vr Feb 24, 2006 22:33

Hoofdstuk 17

"Goed, ik zal er maar vanuit gaan dat Charlie niets verteld heeft." Remus keek even naar Charlie, die nog steeds boos keek.
"Professor McGonagall word het nieuwe hoofd van Zweinstein en daarmee komt de les Transfiguratie vrij. Omdat Prof. Snape de keuze gemaakt heeft om naar de duistere kant te gaan, is ook de les Verweer tegen Zwarte Kunsten vrij gekomen. Wij, van de Orde, willen graag wat mensen op Zweinsteinhebben om Harry te helpen, te beschermen en te steunen bij zijn 7de schooljaar of bij zijn zoektocht naar de Gruzielementen. Ja, Harry, wij weten van je zoektocht. Albus heeft er over verteld."

Harry wilde iets zeggen maar hij wist niet wat. "Waarom had Dumbledore erover gepraat? Dit was toch hun geheim" dacht hij boos. Harry begreep er niets van.
Hij hoorde de stem van Remus weer. "Daarom hebben we besloten dat tonks de nieuwe lerares Transfiguratie word en Charlie de nieuwe leraar Verweer tegen Zwarte kunsten word."
"Cool" zei Ron en hij keek blij naar Harry. Harry vond het wel een leuk idee, hij kon goed met Tonks en Charlie overweg.
"Wie word het nieuwe Afdelingshoofd van Griffoendor dan?" vroeg Hermione met een serieus gezicht. Ze hoopte maar dat het iemand was, die het serieus nam en bij wie ze terecht kon.
"Die taak hebben we bij Charlie gelegd. Hij wilde het graag doen" antwoordde Remus vriendelijk.
"Niet de beste keuze maar het had erger kunnen zijn" dacht Hermione.

Charlie keek al wat vrolijker en zei "Harry, kan ik jou straks even onder 4 ogen spreken?"
"Ja, is goed" mompelde Harry. Hij voelde de bui al hangen, door hem had Charlie ruzie met Prof. Lupin en nu zou hij de volle laag krijgen.
Remus keek de groep rond. "Kom allemaal, het is al laat en ik vind het bedtijd. Anders krijg ik gegarandeerd ruzie met jullie moeder. Morgen is er weer een dag."
Iedereen stond op en liep de kamer uit. Harry was blijven zitten en voelde zich ellendig.

Hij draaide zich naar Charlie, Harry voelde zich ongemakkelijk door wat er net tussen Prof. Lupin en Charlie was gebeurd. Het was immers zijn schuld dat Charlie nu ruzie had.
"Harry, wat is er? Je kijkt zo moeilijk." Charlie's stem was warm en vriendelijk en niet, zo als Harry had verwacht, kwaad.
Harry durfde Charlie niet aan te kijken en mompelde "door mij heb je ruzie met prof. Lupin."
"Hoe kom je daarbij!!! Harry, als ik niets gezegd had, waren Fred en George verraden en hadden ze de volle laag van ma gehad. Ik weet heel goed wat mijn broertjes uitspoken."
Charlie begon te lachen.
"Maar waarom keek je dan zo boos?" vroeg harry heel zacht zonder dat hij Charlie aankeek.
Charlie's gezicht veranderde van lachend naar boos en weer terug.
"Ik keek niet boos, zo staat mijn gezicht gewoon het lekkerste maar daar wilde ik niet met je over praten. Je hebt gehoord wat remus gezegd heeft, ik ben komdend jaar het Afdelingshoofd van Griffoendor en ik wil graag weten wat jouw plannen zijn voor het komende schooljaar" zei hij met een ernstig gezicht.

Reacties en tips zijn welkom.
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaal leest en mij ook een reactie en/of pbtje stuurt.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Za Feb 25, 2006 22:52

Hoofdstuk 18

"Ik weet dat je je zoektocht naar de Gruzielementen wilt vervolgen. Prof. Dumbledore heeft er weleens iets over verteld en ik heb met Ron en Hermione gepraat. Ik ga je niet dwingen maar ik wil je wel vragen, om even naar me te luisteren."
Harry knikte en keek naar Charlie.
"Voltooi je 7de jaar op Zweinstein. Bereid je voor op het leven buiten Zweinstein, maak je opleiding af. Volg de lessen, die je nodig hebt, zodat je klaar bent voor de confrontatie met Hem."
Charlie had een serieus gezicht.

Harry keek Charlie opnieuw aan. Diep van binnen wist hij dat Charlie gelijk had. Als hij nu van school af zou gaan, had hij geen schijn van kans, in een direct duel maar zijn zoektocht, hij had het beloofd.
Wanhopig keek hij Charlie aan.
"Ik heb het beloofd" zei Harry wanhopig.
"Dat weet ik," zei Charlie zacht, "maar Prof. Dumbledore heeft niets aan je als je gevangen of, erger nog, dood bent."

Sinds hun gesprekje over Ginny, keek Harry anders tegen Charlie aan. Hij had altijd gedacht dat Charlie alleen maar van Zwerkballen hield, met draken werkte en graag geintjes uithaalde maar vanavond bleek dat Charlie ook een hele serieuze kant had.
Harry vond het prettig om met Charlie te praten, hij had het gevoel dat ze dezelfde hobby's hadden. Op een rare manier voelde het ook vertrouwd.

Harry keek even op en zei "vind je het goed dat we dit onderwerp even laten rusten en over iets anders praten."
"Prima, denk erover na, je weet waar ik ben, als je wilt praten. Waar wil je het over hebben?"
"Ik weet het niet" zuchte Harry. Het leek wel of alles met Zweinstein te maken had.
"Okay, dan ga ik gewoon iets vertellen over mijn tijd op Zweinstein."
Charlie wachtte Harry's reactie af maar die zei niets dus vervolgde hij zijn verhaal.

"Ik zat in mijn 5de jaar. Er waren een aantal nieuwe leerlingen bijgekomen en een daarvan was een prachtig meisje, Nicole."
Ondanks het Harry in het begin weinig kon boeien, bleef hij luisteren en vond hij, het verhaal, zelfs leuk worden. Het haalde zijn gedachten even van die brandende vraag af. "Ga ik wel of niet terug?"

"Nicole wist heel goed dat ze mooi was en wilde, als een princesje behandeld worden. Waarom ze bij ons ingedeeld werd, weet ik niet, maar het gebeurde. Wat ze wilde, dat kreeg ze.
Nicole kwam vaak naar trainingen kijken en maakte er absoluut geen geheim van, dat ze interesse in mij had. Ik ben moeders mooiste niet en was er wel van gecharmeerd. Nick moest er wel om lachen en noemde het puppyliefde. Bill waarschuwde me dat het weleens fout kon gaan. Ik dacht dat hij jaloers was, stom van me, ik weet het.
Het ging fout, Nicole was naar een training komen kijken en kwam naar afloop naar het aanvoerderskamertje. Daar begon ze te praten en zielig te doen, te huilen en ik ging voor de bijl. Ik sloeg mijn arm om haar heen en probeerde haar te troosten. Mevrouw wist heel goed wat ze deed en begon mij ineens te kussen, ik was zo verbaasd dat ik eerst terug kuste. Toen het tot me door drong wat ik aan het doen was, duwde ik haar weg. Ze keek me heel boos aan en zei "waarom stop je nou?"
"Misschien, omdat ik al een vriendin heb, die absoluut niet kwijt wil en helemaal geen interesse in jou heb."
"Je kuste me wel terug anders."
Om een lang verhaal kort te maken, Nick kwam erachter dat ik met Nicole had staan zoenen.
Ze was in de leerlingkamer toen ik door het portretgat klom en wachte me op. Het eerste wat ze deed, was mij een klap in mijn gezicht gegeven en daarna zei ze "HOE KUN JE!!!" Ze was woedend. Ik keek haar aan en ze wilde me nog een klap geven maar haar hand werd opgevangen door Tonks, die zei "als je hem nog een klap geeft, vervloek ik je. Ik waarschuw je!"
Gelukkig voor iedereen kwam Bill ertussen en die suste de boel."

Harry had vol spanning geluisterd en keek Charlie aan. "Ging het toen uit?"
"Nee, Nick wilde even aan iedereen laten zien dat ik van haar was, ze was weggelopen maar kwam teruggelopen. De leerlingkamer zat op dat moment goed vol. Ik kreeg een kus en terwijl ze die kus gaf, beet ze op mijn lip zodat ik mijn mond opendeed van de pijn/schrik en maakte er een tongzoen van. Ik hoorde Bill zeggen "goed zo, dat is beter dan ruzie maken."

Harry lachte. "Het kwam wel goed tussen jullie?"
"O jawel, ik was opgelucht dat ze zo reageerde, ik was best bang geweest voor haar reactie en dat ze het uit zou maken maar gelukkig voor mij deed ze dat niet.
Die klap, daar schrok ik van maar van het bijten niet, zo iets had ik wel verwacht."

Tips, reacties, suggesties en/of opmerking zijn altijd welkom.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties en voor het lezen van mijn verhaal.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Ma Feb 27, 2006 21:33

Hoofdstuk 19

Charlie keek Harry aan en zag dat Harry's gezicht droevig stond. Hij had gehoopt dat zijn verhaal hem een beetje af zou leiden maar dat was niet het geval geweest.
Harry moest een keuze maken en Charlie kon Harry daar niet bij helpen.
Hij was erg op Harry gesteld geraakt en vond het heel jammer dat, Harry's leven vol met ellende en zonder liefde was geweest.
Hij wist dat Ron en Harry dikke vrienden waren en dat Ron met Harry mee zou gaan, al was het naar het einde van de wereld.

"Charlie, wanneer kunnen we terug naar het Nest? Wat denk je?"
"Ik weet het niet, Harry. Ik hoop binnenkort want het zou zonde zijn, voor Bill zijn bruiloft" antwoordde Charlie met een ernstig gezicht.
"Jij moet ook trouwen" zei Harry terwijl hij naar Charlie keek.
"Ja, ik moet trouwen en het beste is om dat binnen 2 maanden te doen" zei Charlie somber.
Even keek Harry verbaasd. "Ben je niet blij? Je kijkt ineens zo somber."
Charlie wachtte even met antwoord geven en zei toen heel zacht "ik ben heel blij dat ik vader word maar ik ben ook bang, alles is zo onzeker."

Harry wist precies wat Charlie bedoelde, sinds Voldemort terug was, wist niemand hoe het zou lopen. De mensen waren bang en achterdochtig. Je wist niet wie je wel en wie je niet kon vertrouwen. Er heerste angst.

Harry stond op en nam afscheid van Charlie. Het gesprek had hem goed gedaan. Hij had er een vriend bij. Iemand die hij kon vertrouwen, iemand zoals Sirius. Harry voelde een steek in zijn hart. Hij voelde zijn tranen opkomen maar het lukte hem om ze tegen te houden.
Hij was bij de kamer van Ron en hem aangekomen. Harry liep de kamer binnen en zag, tot zijn grote opluchting, dat Ron sliep.
Gauw kleedde hij zich om en stapte in bed. Hij was moe en viel gelijk in slaap.

De volgende ochtend liep Harry de keuken in en daar was het een vrolijke boel.
Harry had, voor de verandering, een keer goed geslapen.
Ron had hem wakker gemaakt voordat hij naar beneden gestuiterd was, om maar niets van het ontbijt te hoeven missen.

Hij keek de sombere keuken rond maar om 1 of andere reden was de keuken nu niet zo somber. Er viel een straaltje zonlicht door een vuil raam en aan tafel zaten Bill en Charlie vrolijk te praten met de tweeling.
Mrs. Weasley neuriede een gezellig liedje. Hermione en Ginny zaten te lachen om de gekke gezichten die Tonks maakte.
Opeens voelde Harry een golf van geluk door zich heen stromen.

Reacties en tips zijn welkom.
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaal leest en mij ook een reactie en/of pbtje stuurt.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley · Geplaatst: Di Feb 28, 2006 23:26

Hoofdstuk 20

Harry ging naast George zitten en kreeg een bord met pannekoekjes voor zijn neus. Gauw begon hij te eten en probeerde het gesprek te volgen. Ondertussen keek hij rond, op zoek naar Ron maar hij kon hem niet vinden.
"Ehh, Bill, waar is Ron?" vroeg Harry nieuwsgierig.
Bill keek Harry aan met een open mond want hij wilde Fred antwoord geven.
"Ik heb geen idee, Harry. Ik heb hem nog niet gezien vanmorgen. Weet iemand van jullie het?" vroeg Bill, terwijl hij Charlie en de tweeling aankeek.
"Nee, wij hebben geen idee" zei Fred met een ondeugend gezicht want hij had weer een meesterplan in zijn hoofd.
"Ik geloof dat hij iets met pa wilde bespreken," zei Charlie, "tenminste daar hadden Ginny en Hermione het over, je zou het even aan hun kunnen vragen."
Harry at gauw zijn pannekoeken op en liep de keuken uit, op zoek naar Ron.

Bill keek Charlie aan en zei "kan ik jou even onder 4 ogen spreken?"
"Tuurlijk" antwoordde Charlie verbaasd.
Ze stonden op en liepen de keuken uit. Net buiten de keuken, in de hal, stonden ze stil.
"Nou, vertel, wat zit je dwars?" zei Charlie terwijl hij Bill onderzoekend aankeek.
"Ik twijfel of ik met Fleur moet trouwen" zei Bill somber.
Charlie keek Bill verrast en verbaasd aan.
"Hoe komt dat zo? Gaat het niet goed tussen jullie?"
"Dat is het juist, sinds de aanval van Greyback, twijfel ik aan haar gevoelens voor mij" zei Bill zacht.
"Ze zegt dat ze van je houd en dat je uiterlijk niet meespeelt" zei Charlie met een ernstig gezicht.
"Ja, ik weet wat ze zegt maar haar gedrag en houding naar mij toe, als we alleen zijn, is anders."
"Heb je al met haar gepraat over je twijfel?" vroeg Charlie.
"Ja, en ze zegt dat het allemaal goed komt en dat ze tijd nodig heeft, om aan deze situatie te wennen maar als ik in haar ogen kijken, is het enige wat ik zie, medelijden. Medelijden voor mij. IK WIL GEEN MEDELIJDEN, CHARLIE!!!!" zei Bill boos met harde stem.
"W-w-wat ga je doen?" vroeg Charlie aarzelend. Hij was toch wel geschrokken van de felheid van Bill's reactie.
"Ik weet het niet goed, ik hou van haar maar als zij alleen medelijden voelt, dan zit er niets anders op, dan de bruiloft af te lassen" zei Bill zacht.
Charlie keek Bill verschrikt aan. "Hoorde hij dat goed? Bruiloft aflassen" dacht hij.

Reacties en tips zijn welkom.
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaal leest en mij ook een reactie en/of pbtje stuurt.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 21

"Kan ik iets voor je doen?" vroeg Charlie twijfend. Hij wist niet goed wat hij met deze situatie aan moest. Hij wilde Bill graag helpen en hoorde hem zeggen:
"Nee, dank je. Je kunt niets voor me. Ik vind het heel fijn dat je even naar me geluisterd hebt" zei hij somber.
"Ik hoop dat je eruit komt" zei Charlie zacht en omhelsde Bill.

Dominique schrok wakker, ze had ontzettend lang geslapen en was helemaal in de war. Langzaam werd het een beetje duidelijk, in haar hoofd, wat er allemaal gebeurd was.
Ze stond op, stapte onder de douche en terwijl ze, de warme kraan opendraaide, dacht ze aan Charlie. "Waar is hij? Leeft hij nog?Waar zou hij nu zijn?"
Na het douchen, kleedde ze zich aan en liep de woonkamer in, gelijk naar de uilenhoek, in de hoop dat er een berichtje van Charlie of een van de andere was.
Tot haar grote opluchting was er een kort briefje van Charlie:

"Lieve Nick,

Alles is goed met mij en ook met de anderen. Ik hoop je snel weer te zien en/of spreken. Ik mis je.

Lots of love,

Charlie."

Hij was in orde, er viel een enorme last van haar schouders af. Ze zou vanzelf wel te horen krijgen hoe of wat Charlie wilde.

Ginny en Hermione zagen Bill en Charlie de keuken uitlopen. Hermione zuchtte, ze was heimelijk verliefd op Bill maar durfde dat tegen niemand te vertellen, zelfs niet tegen Ginny en binnen nu en een week zou Bill gaan trouwen met Barbiepop, zoals Hermione Fleur stiekem noemde.
Ginny had Hermione horen zuchten en keek haar nu verrast aan.
"Wat is er?" vroeg ze, aan Hermione, terwijl ze haar onderzoekend aankeek.
Hermione ontweek Ginny's blik en zei zacht "er is niets, Gin. Ik mis mijn boeken."
Ginny geloofde haar niet maar besloot om er nu niet verder op in te gaan, ze kwam er nog wel achter.

Bill liep, in gedachten verzonken, de keuken terug in. Hij lette niet goed op en botste tegen Hermione aan, die net opgestaan was met een kopje thee. Ze gooide heel haar thee over hem heen, werd vuurrood en vluchtte de keuken uit.
Bill vloekte binnenmonds, pakte zijn stok en mompelde een schoonmaakspreuk, waardoor zijn kleren weer theevrij waren.
Ginny zag dit tafereeltje voor haar ogen gebeuren en opeens werd het haar heel duidelijk. Hermione had zich nog nooit zo vreemd gedragen, als Bill in de buurt was.
Ze stond op en liep de keuken uit, op zoek naar Hermione.

Hermione was in haar vlucht, keihard tegen Charlie aangelopen en in tranen uitgebarsten. Charlie was zeer verbaasd maar had zich gauw hersteld en zijn arm om haar heen geslagen. Hij had haar laten uithuilen en had toen gezegd.
"Wil je erover praten?"
Ze had hem een een beetje raar aangekeken maar was wel opgelucht dat het niet Ron of een van de tweeling was.
"Kom" zei Charlie en hij verdwijnselde met haar naar zijn kamer.
"Vertel eens, wat is er aan de hand? Tjee, ik lijk mijn moeder wel" zei hij grinnikend.
Ze keek hem verdrietig aan en hij had gelijk spijt van zijn grinniken.
"Sorry," mompelde hij, "wil je tegen me vertellen wat er is? Ik beloof je, ik zal je niet uitlachen en wat het ook is, het is veilig bij me."

Reacties?????
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaal leest en mij ook een reactie en/of pbtje stuurt.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 22

Charlie pakte zijn stok, liep naar de deur en sprak een "fnuik" spreuk uit over de deur.
"Zo, nu kan niets of niemand ons meer horen."
Hermione was op Charlie's bed gaan zitten en zat een beetje voor zich uit te staren.
Opeens keek ze Charlie aan en riep: "Ik ben verliefd op Bill. Ja, lach me maar uit, ik weet het, ik maak geen schijn van kans met Barbiepop in de buurt. Hij weet niet eens dat ik besta. Voor hem ben ik een stom, giechelend kind wat -"
"Ho ho," onderbrak Charlie haar, "ten eerste lach ik je niet uit en ten tweede weet Bill heel goed dat je bestaat. Ik vind Barbiepop wel leuk bedacht, ik neem aan dat je Fleur daarmee bedoelt?"
Hermione knikte.
"Maar," vervolgde Charlie zijn verhaal, "je hebt gelijk, als je zegt dat je geen kans maakt, niet vanwege Fleur, maar vanwege je leeftijd. Je bent te jong. Dat wil niet zeggen dat je daarom geen tijd met Bill kunt doorbrengen. Ik geloof dat jullie dezelfde, voor mij zeer saaie, interesses hebben."
Charlie keek haar glimlachend aan en Hermione keek niet meer zo droevig.
"Gewoon, uit nieuwsgierigheid, wat is het in Bill wat jou aantrekt? Het zijn niet zijn looks, want na die aanval van Greyback, is daar weinig meer van over" vroeg Charlie nieuwsgierig.
"Ik vind hem nog steeds heel knap en cool, hij is heel intelligent en lang, hij is rebels en ik vind hem het einde" zuchtte ze, met een verliefde blik in haar ogen.
Charlie grijnsde, ze was niet de eerste, die op Bill viel en bij hem kwam uithuilen.
Hij stond op en zei: "Ik ga die spreuk van de deur afhalen, je geheim is veilig bij mij maar ik vermoed dat Ginny je kwijt is. Nog 1 vraagje: hoe zit het tussen jou en babybroer? Jullie waren toch ook een stelletje of zit ik nu hopeloos verkeerd?"
Ze lachte even. "Ron en ik zijn vrienden, we zijn heel close maar meer dan dat is het niet, niet van Ron's kant en niet van mijn kant" zei ze serieus.
Charlie glimlachte, hij had zoiets wel verwacht, hij pakte zijn stok en mompelde de "fnuik" spreuk weer, waardoor de deur weer 'vrij' was.
Hermione stond op en gaf, totaal onverwachts, Charlie een knuffel. "Dank je wel voor het luisterend oor."
Even was hij overdonderd maar antwoordde snel: "Graag gedaan, als je nog eens wilt praten, dan kom je maar" zei hij met een serieus gezicht.

Hermione liep naar haar kamer, haar gedachten waren nog bij het gesprek wat ze met Charlie had gehad. Hij was zo lief geweest, zo begripvol. Ze wenste dat ze zo een broer had.

Ginny zat al op haar te wachten toen ze haar slaapkamerdeur opendeed.
"Hoi" zei Ginny opgewekt.
"Hoi" antwoordde Hermione vrolijk.
"Ik was je kwijt, nadat je de keuken uitgerend was."
"Ja, ik was bij Charlie" zei Hermione langzaam.
"Bij Charlie?" herhaalde Ginny verbaasd.
"Ja, ik liep tegen hem aan en hij heeft me opgevangen, we hebben gepraat en hij was zo lief" zei Hermione zacht.
"Mag ik je iets vragen? zei Ginny onzeker.
Hermione knikte en Ginny zei: "Heb je een oogje op Bill?"
Ze keek Ginny verschrikt aan en Ginny zei lachend: "Ik wist het, het viel me op dat je je anders gedroeg, als Bill in de buurt was."
"Ja, ik ben hopeloos verliefd" zuchtte ze.
"En Ron dan?" zei Ginny met een serieus gezicht.
"Ron en ik zijn vrienden en meer niet." Een beetje bang keek Hermione naar Ginny want Ginny kon behoorlijk fel reageren. Voorzichtig vroeg ze: "Wat vind je ervan?"
"Ik vind het wel grappig, alleen denk ik dat Ron of Bill er niet zo over denkt. Ron zal er niet blij mee zijn en Bill zal er weinig of geen aandacht aangeven. Wat zei Charlie er eigenlijk van of weet hij het niet?"
Hermione haalde opgelucht adem omdat Ginny niet boos geworden was en Charlie had haar niet uitgelachen.
"Jawel, ik heb het verteld en hij zei er niet zo veel over, alleen dat ik te jong ben" zei ze met een sip gezicht.
"Daar moet ik hem wel gelijk in geven" zei Ginny zacht.

Bill zuchtte. Na zijn gesprek met Charlie voelde hij zich wel wat beter maar hij moest een beslissing nemen. Hij kon en wilde niet trouwen met iemand die alleen maar medelijden met hem had. Hij besloot haar voor het blok te zetten.

Fleur zat in een stoel te lezen, hij liep naar haar toe en zei: "Lief, ik wil je iets vragen."
Ze keek op en wachtte af wat hij ging vragen/doen.
"Hou je van me?" Bill keek haar gespannen aan. Ze keek hem aan en knikte.
Hij slikte en zei zacht: "Vrij met me. Laat me zien dat je van me houd."
Fleur keek hem verschrikt aan en zei: "Dat kan ik niet."
"Waarom niet, lief? Vroeger kon je niet van me afblijven, als we alleen waren en nu. Nu kijk je me amper aan, alleen als je niet anders kunt. Over die andere dingen nog maar te zwijgen. Fleur, ik kan het niet, ik kan niet met deze show doorgaan. Als ik in je ogen kijk, zie ik alleen maar medelijden. Het spijt me maar ik ga niet met je trouwen. Ik wil meer dan medelijden. Hierbij verbreek ik onze verloving" zei hij zacht.
Fleur keek hem ontzet aan.
"Dit kon hij niet menen, niet nu, niet vlak voor de bruiloft" dacht ze paniekerig.
"Biel, ik heb meer tijd nodig, alsjeblieft." Ze smeekte bijna maar Bill schudde zijn hoofd.
"Het spijt me, Fleur, echt waar, maar het werkt niet tussen jou en mij" zei hij met een droevige stem.
Hij stond op en liep de kamer uit. Bij de deur stond hij stil en zei zacht: "Het ga je goed."
Hij hoorde Fleur in snikken uitbarsten en liep door, de kamer uit.

Charlie hoorde een klopje op zijn deur. "Het lijkt wel praatdag vandaag" mompelde hij verveeld.
"Binnen!!"
Bill kwam binnen en vroeg zo noncelant mogelijk: "Stoor ik?"
Charlie keek op want er was iets in Bill zijn stem.
"Nee, je stoort helemaal niet. Wat doet erop?"
"Ik heb mijn verloving met Fleur verbroken" zei Bill met trillende stem.
"je hebt wat!!" Charlie kon niet geloven wat hij hoorde. Hij keek Bill aan, in de hoop dat hij begon te lachen maar dat deed hij niet in plaats daarvan begon Bill te huilen.
"Kom, ga zitten."
Bill ging zitten en vertelde, in horde en stoten, het verhaal terwijl de tranen over zijn wangen liepen. Charlie was naast Bill gaan zitten en had zijn arm om hem heen geslagen en tegen zich aangetrokken.
Bill zei snikkend: "Het had zo mooi kunnen zijn, verliefd, verloofd en bijna getrouwd. Waarom moet het nu zo lopen? Waarom kon ze niet meer van me houden? Was ze dan zo? -"
Bill maakte zijn zin niet meer af. Hij keek Charlie ineens aan en zei met een duidelijke stem: "Ik moet het pa en ma vertellen dat de bruiloft niet doorgaat en jij moet naar Roemenie naar Dominique toe."
Zonder Charlie's reactie af te wachten, verdwijnselde hij naar beneden, op zoek naar zijn vader en moeder.

Ron zat in de kamer met zijn vader te praten, toen harry binnenkwam.
"Hoi, stoor ik?"
Ron keek op.
"Nee joh, ik was net met pa aan het praten over de Orde" antwoordde Ron.
Hij stond op en keek Harry aan. "Zin in een potje toverschaak, Harry?"
Harry knikte en Ron pakte het bord.

Plots verschijnselde Bill de kamer binnen. Harry keek op en zag Bill zijn betraande gezicht. Hij stootte Ron aan.
Ron haalde zijn schouders op en mompelde: "Hij zal wel ruzie met Fleur hebben, ze zal hem wel buiten gezet hebben."
"Ja, zal wel" mompelde Harry en ging verder met Ron in te maken.

"Pa, ik wil met jou en ma praten" zei Bill met een ernstig gezicht. Mr. Weasley keek zijn oudste zoon verbaasd aan.
"Dat kan, jongen, maar ik weet even niet waar je moeder is. Is het heel belangrijk?"
"Ja, voor mij wel. Ik ga ma wel zoeken" zei hij en hij verdwijnselde weer.

Fleur was opgestaan en hief haar hoofd trots op. "Als Biel het zo wilde, dan zocht hij het maar uit" dacht ze boos.
Ze was die rotfamilie toch meer dan beu geweest en dat vreselijke eten. Als ze daar nog aan dacht, liepen de rillingen over haar rug. Gauw begon ze haar spullen bij elkaar te zoeken, zodat ze ze kon inpakken en terug naar Frankrijk kon verdwijnselen. Ze wilde geen minuut langer blijven in dit vreselijke huis.
"Ik zie dat je al aan het pakken bent, blijkbaar doet het je niet veel" zei een stem, ijskoud en zonder emoties, achter haar.
Met een ruk draaide ze zich om.
"Charlie, ik had je niet binnen horen komen" zei ze met de liefste glimlach die ze had.
"Lach niet zo, het maakt je alleen maar dommer en je Glamora heeft geen effect op mij" zei hij ijskoud.
Fleur was even uit het veld geslagen maar herstelde zich weer snel.
"Wat kom je doen, Charlie?" zei ze kil.
Charlie keek haar aan, vernauwde zijn ogen tot spleetjes en zei: "Ik wilde je reactie zien, kijken of je inderdaad zo een oppervlakkige, hartloze trut bent."
Pets!!
Fleur had Charlie een klap in zijn gezicht gegeven, ze keek hem woedend aan.
"Ja, je bent inderdaad een dom wicht en als je me nog een keer aan durft te raken, breek ik je arm. Ik sla geen vrouwen maar bij jou moet ik me echt inhouden."
Charlie keek haar zo kwaad aan, dat Fleur bang begon te worden.
Ze wist dat Charlie snel was en dat ze niet hoefde te rekenen op de hulp van Bill, om haar te beschermen.
"Wat ga je doen?" vroeg ze bang.
"Feestvieren, omdat jij eindelijk uit het leven van Bill bent verdwenen want hij verdient heel wat beter, dan zo een trut als jou" zei hij met ingehouden woede.
Fleur wilde reageren maar bedacht zich op het laatste moment.
Charlie draaide zich om en liep weg.
"Stomme trut" mompelde hij.

Reacties?? Iemand??
Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 23

Bill had zijn moeder gevonden in de keuken en had haar meegenomen naar de kamer, waar zijn vader zat. In de kamer had hij hun het verhaal vertelt en ze waren geschokt.
Mrs. weasley had haar handen voor haar mond geslagen. Mr. Weasley had zijn zoon ongelovig aangekeken.
Harry en Ron, die nog steeds aan het schaken waren, keken elkaar aan. Ze hadden hun spel gelaten voor wat het was en waren naar boven verdwijnseld, op zoek naar Hermione en Ginny, om dit nieuws te vertellen.
Ron stormde de kamer van de meisjes in. "Ginny, Hermione!!!! De bruiloft gaat niet door!!" riep Ron.
"Wat?Waar heb je het over?" gilde Ginny opgewonden.
"Welke bruiloft gaat niet door?" vroeg Hermione nieuwsgierig.
"Die van Bill en Fleur," zei Harry rustig.
"Wat!!! Waarom?" gilde Ginny hard.
Ron keek Ginny geirriteerd aan en snauwde: "Hou je waffel."
Harry trok een van zijn wenkbrauwen op maar zei niets.
Ron vervolgde zijn verhaal. "Bill vertelde net tegen pa en ma dat hij de verloving verbroken heeft omdat-"
Ginny deed haar mond open om iets te zeggen maar sloot hem gauw weer. Hermione kon haar oren niet geloven en ze kreeg die dromerige blik weer.
"Fleur zijn littekens niet kon verdragen."
"Dat meen je niet," zei Ginny zeer verbaasd.
"Dat is wat Bill vertelde," zei Ron zacht.
"Ik heb die zeur nooit gemoeten, bah!!!" zei Ginny met een vies gezicht.

Charlie liep naar beneden, hij was van plan om naar Roemenie te verdwijnselen naar Dominique en even uit dit gekkenhuis weg. In de keuken zag hij Tonks.
Ze keek op en glimlachte. "Ik hoorde het van Bill, wat erg!!"
"Ja, voor Bill is het erg maar ik ben blij dat we van die trut af zijn. Ik ga naar Roemenie, kijken of ik Nick kan vinden."
"Zou je dat-"
Voor ze haar zin af kon maken was hij al weg. Tonks zuchtte, ze had zo een medelijden met Bill, dit had hij niet verdiend.

Dominique zat in de bank en had haar ogen dicht. Ineens hoorde ze een plopje. Ze pakte haar stok en riep "Expelliarmus".
Charlie's stok vloog gelijk door de kamer. Hij keek erna en zei "Accio" stok. Zijn stok vloog weer in zijn hand.
"Charlie!!!" Dominique vloog hem om zijn nek en kuste hem.
"Leuke ontvangst," zei hij sarcastisch.
"Sorry, ik wist niet dat jij het was," zei ze met een snik.
Charlie keek haar aan en sloeg zijn armen om haar heen.
"Ik ben zo bang geweest, ik dacht dat ik je kwijt was," snikte ze.
"Het is oke, ik ben in orde," fluisterde hij zacht in haar oor.
Ze knikte en begroef haar gezicht in Charlie's kleren, terwijl ze haar tranen de vrije loop liet.
Zo bleven ze een tijdje staan, hij zijn armen stevig om haar heen geslagen en zij snikkend.

"Nick, kijk me eens aan." Charlie's stem klonk zacht maar ook dwingend. Ze keek hem aan en zuchtte.
"Ik wil met je praten," zei Charlie op een serieuze toon. "Kom, dan gaan we zitten."
Hij voerde haar mee naar de bank en duwde haar zachtjes op de bank.
"Luister, Bill heeft zijn verloving verbroken omdat Fleur het niet meer aankon om zijn littekens te zien."
Dominique keek Charlie ongelovig aan. "Dat is een grapje, zeker?"
"Zie je me lachen dan," zei hij boos.
Ze schrok van zijn boze en harde stem.
"Waarom doe je nu zo lelijk tegen mij? Ik kan er niets aan doen," stamelde ze.
"Wat bedoel je daar nu weer mee?" blafte Charlie kwaad.
"N-n-niets." Haar lip begon te trillen, ze stond op en rende de kamer uit naar de slaapkamer. In de slaapkamer barstte ze in tranen uit.

Charlie keek haar na en hoorde haar snikken. "Damn."
Dat was niet de bedoeling geweest, hij had zijn boosheid op haar afgereageerd.
Charlie stond op en liep naar de slaapkamer.
"Nick?" Geen reactie.
Zachtjes deed hij de deur open. Ze lag op bed te huilen, hij ging op de rand van het bed zitten.
"Nick?"
"Donder op."
"Alsjeblieft?"
"Laat me met rust, Charlie!!!"
Hij wilde haar hand pakken maar ze trok deze terug en draaide zich om, met haar rug naar hem toe.
Charlie zuchtte. "Het spijt me, alsjeblieft Dominique. Ik had het niet op jou afmogen reageren. Alsjeblieft, zou je me aan willen kijken?"
Hij hoopte dat ze zich om zou draaien maar dat deed ze niet.
"Ik maakte me zorgen om je, voelde me zeer beroerd door die aanval. Toen vertelde Hermione nog iets tegen me, wat ik liever niet gehoord had omdat ik geen vrouw ben, Bill kwam met zijn probleem, Fleur die zo arogant en verwaand deed, bij mijn thuiskomst hier werd ik gelijk door jou ontwapend. Het werd me alemaal teveel, ik ben ook maar een mens en nu ben jij kwaad op me."
Ze draaide zich om, Charlie had zijn hoofd in zijn handen en zag er moe en afgemat uit.

Dominique sloeg haar benen om zijn middel en gooide hem met een ruk naar achter. Bliksemsnel ging ze bovenop hem zitten.
Hij keek haar verrast aan maar gaf zich gauw gewonnen.
Ze boog zich naar voren en gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
"Ohh Nick, het spijt me zo, ik kan zo een lompe boer zijn," zei hij zacht.
"Dat weet ik. Ik ken je al iets langer dan vandaag maar sinds ik in verwachtig ben, ben ik veel emotioneler. Bij het minste huil ik al en van jou kan ik het al helemaal niet meer hebben."
"Ik weet het, lief. We zullen meer rekening met elkaar moeten houden," antwoordde hij liefdevol.
Ze knikte en gaf hem een kus op zijn mond, die hij vol overgave beantwoordde.

Reacties zijn altijd welkom.
Ik wil iedereen bedanken die mijn verhaaltje leest en mij een reactie geeft. Lily_Jet en HPWurm, bedankt voor al jullie tips, echt lief van jullie.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 24

Ginny zei: "Zou ze al weg zijn? Je weet wel dat vreselijke mens."
"Ik heb geen idee," antwoordde Ron somber.
Ginny stond op, ze had weinig zin om te gaan kijken in Bill's kamer maar kon haar nieuwsgierigheid moeilijk bedwingen.
Ze keek naar Hermione maar die zat een beetje te dromen en Ginny wist heel goed over wie die droom ging.
Ginny vond het leuk dat Hermione verliefd was. Het was haar vriendin en ze zou een prachtig koppel vormen met Bill.

Bill was naar zijn kamer gelopen. Zijn moeder had gehuild, had hem allerlei vragen gesteld en had hem alleen maar aangekeken. Een paar keer had hij antwoord gegeven maar hij kon niet doordringen tot haar, wat hij ook zei of deed.
Hij was heel blij dat Fleur al weg was en dat hij alleen was. Hij wilde nu even niets of niemand om zich heen.
Heel somber ging hij op bed zitten, hij was weer alleen en voelde zich eenzaam.

Charlie verbrak de warme kus. "Ik wil liever niet terug maar we zullen wel moeten," zei hij somber.
Ze keek hem aan en gaf hem een kus op zijn wang. Hij glimlachte even.
Dominique rolde van hem af en ging op bed zitten.
"Over een paar dagen zouden ze trouwen, ik kan het gewoon niet begrijpen," zei Charlie zacht.
Zacht streelde ze zijn rug. "Ik weet wel hoe je je voelt, het is zo onverwachts."
"Ik heb het niet gezien, ze leek zo verliefd maar dat was dus allemaal schijn, wat een vuil kreng!!!" zei hij, iets feller dan de bedoeling was.
Plots stond hij op. "Hoe eerder we terug op het Grimboudplein zijn , hoe beter het is."
Dominique knikte."Je hebt gelijk, ik kleed me even om en dan kunnen we."
Ze stond op en liep naar de kast, waar ze andere kleren uithaalde en zich omkleedde.
Ondertussen liep Charlie een rondje door hun huisje om te kijken of alles in orde was.
"Ik ben zo ver, Charlie!!" riep ze, vanuit de slaapkamer.
"Prima, ik heb even een rondje gelopen om te kijken of alles in orde was en ik heb niets vreemd gevonden."
Ze liepen naar elkaar toe en Dominique ging naast Charlie staan. Ze sloeg haar armen om zijn nek en samen verdwijnselde ze naar het Grimboudplein.

Harry had het nieuws over Bill zijn bruiloft met verbazing aangehoord. Hij kon zich amper voorstellen hoe Bill zich moest voelen maar Harry wist heel goed, dat hij zich heel ellendig zou voelen. Hij keek naar Ron, Hermione en Ginny maar niemand zei wat, ze hadden allemaal hun eigen gedachten over Bill, Fleur en de afgelaste bruiloft.
Fred en George kwamen binnen en Fred zei: "We moeten allemaal naar beneden komen, naar de keuken."
Hij draaide zich om en liep achter George aan, naar beneden.
"Wat zou er nu weer aan de hand zijn," zei Ginny vermoeid.
"Daar komen we pas achter als we naar beneden gaan," zei Harry ongeduldig.
Hermione knikte en stond op. "Ik weet niet wat jullie gaan doen maar ik ga naar beneden." Ze liep de kamer uit. Harry liep achter haar aan en Ginny trok Ron aan zijn arm en liep daarna achter de rest aan. Ron zuchtte en verschijnselde de keuken in.

Reacties

meer dan welkom.
Iedereen bedankt, die gelezen en gereageerd heeft.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 25

Harry was naast Charlie gaan zitten en tot zijn grote opluchting zat Dominique naast Charlie, druk te praten met Tonks. Harry keek de tafel even rond.
"Ik zie dat iedereen er is," zei Remus opgewekt, "en dat Dominique er ook weer terug is, ongedeerd en daar ben ik blij om. Ik heb slecht nieuws maar ook goed nieuws.
Ik zal beginnen met het slechte nieuws, dan hebben we dat tenminste gehad. Bill zijn bruiloft gaat niet door."
Er ging een zucht door de keuken terwijl Harry naar Bill keek, hij zag er zeer aangedaan uit. In de hoek begon Mrs. Weasley zachtjes te snikken en Mr. Weasley legde zijn arm om haar heen.
Remus zweeg even terwijl de rest druk begon te fluisteren en praten.
"En dan nu het goede nieuws," zei hij met luide stem. Hij was blij dat hij dit kon vertellen want het was allemaal zo triest en een beetje vrolijk nieuws zou het moraal goed doen.
"We kunnen,vanaf morgenochtend, weer terug naar het Nest. De kust is veilig," zei hij blij.
Harry haalde opgelucht adem en de rest was opgetogen, blij en opgewonden.
"Ik stel voor dat we nu beginnen met pakken, zodat we morgenochtend gelijk kunnen verdwijnselen," zei Mr. Weasley vriendelijk.

Terwijl iedereen van tafel afging en verdwijnselde of de keuken uitliep, bleef Bill zitten. Hij had absoluut geen zin om op te staan en zijn spullen te gaan pakken.
Hermione zag het en had medelijden met hem, hij zat daar zo verloren, zo alleen.
Ze verzamelde al haar moed en ging naast hem zitten. Ze hoopte op een reactie maar die kwam niet.

Bill merkte dat er iemand naast hem was gaan zitten en toen hij even opkeek, zag hij dat het Hermione was. Hij had totaal geen behoefte aan een gesprek en overwoog om op te staan en weg te lopen maar iets weerhield hem en hij bleef zitten.

Charlie had al zijn spullen verzameld en in een tas gedaan. Hij was naar de kamer van Tonks gelopen en zag dat ze alleen was.
"Hoi, sorry dat ik daarstraks zo kortaf deed. Dat was niet mijn bedoeling."
Tonks keek hem lachend aan en zei: "Ik begrijp het wel."
Ze struikelde over 1 van haar laarzen en Charlie kon haar nog net opvangen. Hij grinnikte.
Dit was typisch Tonks, het was niet de eerste keer dat hij haar op moest vangen.
Tonks werd rood en mompelde: "Sorry, Charlie."
"Geeft niets, Tonks, ik ben het van jou gewend, je bent niet een van de handigste," zei hij grijnzend.
Ze deed net of ze boos werd en gooide een kussen naar zijn hoofd. Charlie ontweek het en stak zijn tong naar haar uit.

Reacties zijn altijd welkom, ook al zijn ze negatief.
Iedereen bedankt, die mijn een pbtje heeft gestuurd.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 26

Hermione keek naar Bill, die op dat moment zuchtte, en wenste wanhopig dat ze iets kon zeggen, waardoor ze een gesprek met hem kon beginnen maar ze wist helemaal niets te verzinnen wat ze kon zeggen.
Opeens zei Bill: "Moet je je spullen niet inpakken?"
"Ehh, ik ben al klaar." Ze werd vuurrood en Bill trok 1 wenkbrouw op.
Weer viel er een stilte en Hermione zuchtte.
"Gaat het niet goed met je?" vroeg Bill, die haar had horen zuchten.
Ze keek hem verschrikt aan en Bill keek terug.
Even keek ze recht in Bill zijn blauwe ogen, voordat ze haar ogen neersloeg en nog roder dan rood werd.
Bill zag het en glimlachte.
Hermione durfde hem nu helemaal niet meer aan te kijken.
Hij bleef haar aankijken en zag haar roder worden.
Hij was niet gek en even flitste het door zijn gedachten."Ze zou toch niet een oogje op me hebben, nee, dat kan niet. Ze heeft iets met babybroer. Nee, dat is mijn verbeelding. Ik ga me dingen in mijn hoofd halen."

Heel voorzichtig keek ze naar hem. Hij zat voor zich uit te kijken en had een frons in zijn voorhoofd. "Waar zou hij aan denken? Waarschijnlijk aan Barbiepop," dacht ze boos.

Ginny was Hermione kwijt en toen ze klaar was met pakken, hoorde ze Charlie en Tonks praten en lachen. Ze liep naar hun toe en vroeg: "Weet iemand van jullie waar Hermione is?"
Tonks keek haar aan en zei: "Sorry, ik heb geen flauw idee, weet jij het, Charlie?"
"Ik heb geen idee, ik heb haar het, laatst, in de keuken gezien, misschien is ze daar nog," lachte Charlie, "Weet je nog, die keer, toen jij-"
Ginny luisterde er niet verder na en liep weg, richting de keuken.

Bill keek nog steeds voor zich uit en ,diep van binnen, moest hij om deze hele situatie lachen. Heel voorzichtig kwam er een glimlach op zijn gezicht. Hermione zag de glimlach verschijnen en vond hem nog mooier met die lach om zijn mond.
Ze moest iets zeggen maar wat?
Waarschijnlijk zat hij toch niet op haar te wachten maar dit was haar enige kans om hem te laten zien, dat ze geen hopeloos, giechelend kind was.
Koortsachtig dacht ze na. "Bill, vond je het moeilijk om Hoofdmonitor te zijn?" hakelde ze.
Bill keek haar aan. "Wat zei je?" Zijn stem klonk warm en vriendelijk en Hermione voelde de vlinders in haar buik.
"Laat maar, ik zei niets," stamelde ze, terwijl ze haar wangen weer rood voelde worden.
"Wat jij wilt," zei Bill, die naar haar zat te kijken.
Er was duidelijk iets met haar aan de hand en Bill had ervaring genoeg met vrouwen om te weten, dat ze het toch niet tegen hem ging vertellen.

"Hermione," zei hij opeens. Hij zei haar naam, haar hart maakte een sprongetje.
"Waarom ben je naast me komen zitten, als je toch niets tegen me gaat zeggen?"
Het bleef stil, terwijl ze nadacht. "Ik weet het niet, Bill. Ik zag je zitten, zo alleen en-" De woorden bleven steken.
"Je had medelijden met me, net als Fleur," zei Bill fel.
Ze keek hem verschrikt aan. "Nee, ik heb geen medelijden met je. Ik ehh."
"Wat dan? Vond je me zielig?" zei Bill, met een harde toon in zijn stem.
Even begon haar lip te trillen en de tranen brandden in haar ogen maar ze verbeet ze.
"Fleur is een stomme Barbiepop, ze beseft niet half hoe mooi je bent!!!" riep ze kwaad.
Bill leek even helemaal ontdaan en begon toen te lachen. "Ik ben WAT, volgens jou?"
Hij keek haar lachend en uitdagend aan.
Hermione besefte ineens wat ze gezegd had en wist niet meer waar ze moest kijken. Ze schaamde zich dood en wilde het liefste door de grond zakken.
Bill zag haar weer rood worden en ineens werd het hem duidelijk, ze was verliefd op hem. Zijn eerdere gedachten waren toch goed geweest. Het rood worden, het stotteren, het thee ongelukje, het naast hem komen zitten, alle stukjes van de puzzel vielen op hun plaats.

Op dat moment kwam Ginny binnen.
"Daar ben je, ik was je kwijt," riep ze, toen ze Hermione zag.
Aan de ene kant was ze blij dat Ginny binnenkwam maar aan de andere kant vond Hermione het ook heel jammer.
Ginny keek haar aan en zei: "Ga je mee?"
Ze knikte, stond op en liep, zonder Bill aan te kijken, de keuken uit.

Bill keek haar na."Ze was niet lelijk en ze was heel slim, liep altijd met een stel boeken rond, ze was hoofdmonitor en ze was pas 18.
Merlijn!!, wat haalde hij zich in zijn hoofd?"
Hij stond op en verdwijnselde de keuken uit, recht in zijn kamer.

Hermione had Ginny heel het verhaal vertelt en wachtte op haar reactie.
"Dus eigenlijk kwam ik te vroeg binnen?"
Hermione zuchtte. "Ik weet het niet, Gin, hij moet toch niets van me weten."
"Zal ik eens met hem praten?" vroeg ze medelevend.
"Denk je dat dat nut heeft?" vroeg Hermione hoopvol.
"Ja, waarom niet? Ga jij inpakken, dan ga ik Bill opzoeken," antwoordde Ginny.
Voor Hermione iets kon zeggen, liep ze weg.

"Charlie, kom je? Het is al lang bedtijd," zei Dominique plagend, terwijl ze naar de kamer van Tonks toe liep.
Ze duwde de deur open en moest lachen.
Tonks had Charlie's haar groen gemaakt en hij keek zeer beteuterd.
"Hai," lachte Tonks, toen ze Dominique zag, "Het is zijn eigen schuld, moet hij maar niet uitdagen."
"Vind ik ook," zei Dominique vrolijk.
Charlie hield wijselijk zijn mond. Hij kende de beide dames goed genoeg, om te weten dat hij het onderspit zou delven, als hij iets zou zeggen.

Reacties

welkom!!!!
Iedereen die mijn verhaal leest en mij een pbtje stuurd of gestuurd heeft, BEDANKT.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Hoofdstuk 27

Ginny had Bill gevonden en was op zijn bed gaan zitten.
"Bill, wat vind je van Hermione? Ik weet wat er, in de keuken, gebeurt is tussen jullie."
"Wat moet ik van haar vinden, Gin? Ze is aardig en de vriendin van Ron," antwoordde Bill zacht.
"Nee, ze is niet de vriendin van Ron, ze hebben niets met elkaar. Je hebt toch gezien hoe ze reageerde," zei Ginny fel.
"Ik heb zeker gezien hoe ze reageerde maar ze is een beetje jong, Gin. Ik ben 27 en zij 18."
"Dus je vind haar leuk?" zei Ginny gretig.
"Ik heb nooit gezegd dat ik haar niet leuk vond."
Ginny begon te grijnzen en Bill zuchtte."Dit was het laatste waar hij op zat te wachten, zijn hoofd zat nog vol met Fleur en hun afgelaste bruiloft maar om de een of andere reden leek het allemaal niet meer zo erg."

Ginny zag de twijfel bij Bill en besloot om Hermione nog wat de hemel in te prijzen.
"Ik weet nog steeds niet, wat je van Hermione vind," zei Ginny dwingend.
"Dat heb ik daarstraks al gezegd," zei Bill vermoeid.
Hij had hier echt geen zin in, Ginny kon zo aan zijn kop zeuren en het enige wat hij nu wilde was alleen zijn.
"Gin, ik heb hier geen zin in. Hermione is een lieve meid en verder heb ik er niets over te zeggen. Ik wil nu alleen zijn, ik heb vanmiddag mijn verloving verbroken en zit niet te wachten op allerlei andere dingen aan mijn hoofd."
Hij keek haar aan en hoopte dat ze weg zou gaan.
Ginny stond op, keek Bill zeer beteuterd aan en liep de kamer uit.

Charlie zocht zijn redding bij Bill. Hij rende, met een noodgang, Bill's kamer in en plofte neer op zijn bed. Bill keek hem verbaasd aan maar zei niets.
Plots zag hij dat Charlie's haar groen was en begon te lachen.
"Voor wie ben je nu weer op de vlucht?" Bill wees lachend op Charlie's haar.
"Nick en Tonks," was Charlie's antwoord.
"Ja, een hele gevaarlijk combinatie en vooral voor jou," zei Bill grinnikend.
Diep van binnen was Bill blij met Charlie's komst en toen hij uitgelachen was, vertelde hij heel het verhaal over Hermione, de keuken en Ginny.
"En weet je wat het gekke nu is?" zei Bill serieus. "Ze heeft iets, iets wat ik niet kan beschrijven, iets interesants."
Charlie glimlachte en zei: "Geef haar een kans, leer haar kennen, volgens mij is ze hartstikke lief en leuk."
Bill keek hem aan, enigzins verrast door zijn antwoord en zei: "Ik weet het niet, ik wil even geen relatie."
"Ik zei toch niet dat je gelijk een relatie met d'r moet nemen of wel soms?" antwoordde Charlie fel, "Bill, ze heeft interesse in je en jij vind haar ook spannend, doe daar iets mee!!! Praat met haar!!!"
Charlie wilde het uitschreeuwen maar hield zich in.
Bill begon te grinniken en zei: "Praten? Er komt geen zinnig woord uit haar."
Charlie zuchtte: "Je bent hopeloos, Bill."

Hermione keek op toen Ginny binnenkwam.
"Sorry, maar hij wilde niet praten, hij wilde alleen zijn," zei Ginny zacht.
Hermione knikte en zuchtte.
Het was hopeloos en ze moest maar proberen om hem uit haar hoofd te zetten want het zou nooit iets worden.
Er liep een traan over haar wang. Ze veegde hem weg en toen ze naar Ginny keek, zag ze dat ze weg was, waarschijnlijk naar Harry toe.

"Vanwaar die tranen, lief?" Hermione keek verschrikt op en zag Bill in de deuropening staan.
"Mag ik binnenkomen?" vroeg hij zacht.
Ze knikte en Bill liep naar binnen. Hij sloot de deur achter zich.
"Ik denk, dat jij en ik eens moeten praten." Zijn stem was zacht, vriendelijk maar ook dwingend.
Ze hapte naar adem.
"Wat er vanavond in de keuken is gebeurd, vond ik grappig maar het heeft mij ook aan het denken gezet." Bill wachtte even en vervolgde toen: "Als ik een beetje logisch nadenk, en geloof me dat kan ik heel goed, dan denk ik dat jij verliefd bent op mij."
Hermione werd rood.
"Klopt dit?" vroeg hij langzaam.
Verlegen knikte ze, op dat moment was ze niet meer in staat om antwoord te geven, het was alsof ze een klap in haar gezicht had gekregen.
Bang voor zijn reactie keek ze Bill aan. Ze had verwacht dat hij haar uit zou lachen of zou beledigen maar dat deed hij niet.
Bill keek naar haar en toen ze knikte, als antwoord op zijn vraag, had hij niets gezegd. Hij wist precies wat hij ging zeggen en wat hij zou gaan doen.

Reacties welkom!!!!
Iedereen die mijn verhaal leest en mij een pbtje stuurd of gestuurd heeft, BEDANKT.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Laatste Hoofdstuk

Harry en Ron waren klaar met inpakken en waren vrolijk aan het praten toen Ginny binnenkwam.
Ron keek haar grijnzend aan en zei: "Morgen weer naar huis, het kan niet veel beter maar wat kijk jij somber?"
Voor Ginny iets kon zeggen kwam Charlie binnen en Ron begon te lachen. "Wat heb jij nu?" Verder kwam hij niet want hij schoot in een lachbui.
Charlie zag Harry's vragende blik en zei grijnzend: "Tonks vond het leuk om me te vervloeken en Nick deed vrolijk mee. Ze maken mijn haar pas weer normaal, als ik ze een kus geef."
"Alleen maar een kus?" vroeg Ginny verbaasd.
"Ja, alleen maar een kus," lachtte Charlie, "Maar ik vertik het en daarom is mijn haar nu groen."
"Kun je dat niet zelf oplossen?" vroeg Harry vrolijk.
"O jawel hoor maar daar heb ik nu ook geen zin in. Ik ben vanavond lekker dwars en eigenwijs."

Bill liep naar Hermione toe.
"Ik moet zeggen dat je me nogal verraste in de keuken en het was wel het laatste, waar ik op zat te wachten maar ik vond het wel lief van je. Ik kan niet zeggen dat het wederzijds is want dan zou ik liegen maar ik denk dat wij veel dingen met elkaar gemeen hebben. Geef me de tijd om je te leren kennen, geef me tijd om mijn hoofd weer helder te krijgen en misschien groeit er dan iets moois uit." Zijn stem was warm en zacht.
Hermione kon haar oren niet geloven. "Dit moest een droom zijn, dit kon niet waar zijn," dacht ze.
Ze knipperde met haar ogen en keek maar Bill stond nog steeds in de kamer en keek naar haar. Ze voelde zich ongemakkelijk en wist niet wat ze moest zeggen of doen.
Bill had verwacht dat ze geen reactie zou geven, daar was ze veel te verlegen voor, en ging voor haar staan.
Hij was ruim een kop groter dan haar maar dat maakte niet uit.
"Kijk me eens aan," zei hij zacht.
Heel voorzichtig keek ze hem aan. "Ben je zo bang voor me?" fluisterde hij.
Ze schudde haar hoofd en wilde iets zeggen maar Bill legde zijn vinger op haar lippen. Heel rustig boog hij zich naar voren en gaf haar zacht een kus op haar mond.
Hermione voelde zijn warme lippen, op die van haar, en sloot haar ogen.

Dominique en Tonks waren op zoek naar Charlie. Ze klopte bij iedereen aan maar niemand scheen in zijn of haar kamer te zijn.
"Het is hopeloos, we vinden hem nu toch niet en ik ben moe," zuchtte Dominique.
Ze liep terug naar hun kamer en nam afscheid van Tonks.
Terwijl ze zich omkleedde, keek ze naar het bed en zag, tot haar grote verbazing, dat Charlie haar breed grijnzend lag aan te kijken.
Ze moest lachen want hij was haar en Tonks gewoon te slim afgeweest.
"Deugniet," lachte ze.
Hij grijnsde en zei: "Kom maar eens hier, dan zullen we eens kijken wie er hier een deugniet is!!"
Charlie sprong uit bed en pakte haar bij haar middel. Ze begon te giechelen. "Charlie, niet kietelen, niet doen!!!!" gilde ze van plezier.
Ze hadden een hoop lol, voordat ze uiteindelijk samen in slaap vielen.

Bill had haar een kus gegeven en had zich zelf erop betrapt dat Fleur inmiddels niet meer belangrijk was. Hij bleef even staan en keek haar aan, ze was vlakbij want hij voelde haar adem op zijn gezicht. Zachtjes gaf hij haar een kus op haar voorhoofd en fluisterde: "Ik moet gaan, morgen is het weer vroeg dag. Sweet dreams, love."
Hij verdwijnselde de kamer uit, voordat ze iets kon zeggen.
Hermione kon niet geloven wat er zojuist gebeurt was. "Bill had haar gekust, misschien had ze toch een kans."
Met een rode blos op haar wangen kleedde ze zich om en ging in bed liggen. Ze viel snel in slaap.

De volgende ochtend stond iedereen gepakt en gezakt in de keuken. Remus had samen met Moody de leiding en er werd precies bij gehouden wat de stand van zaken was.
Mrs. Weasley was als eerste naar Het Nest gegaan om op te ruimen en de boel in orde te maken. Het was een ravage, er waren een aantal kasten overhoop gehaald en overal lagen kapotte spullen, zoals borden, pannen, glazen en boeken. Met een paar diepe zuchten begon ze spullen te repareren.
Bill en charlie hadden zich ontfermd over de bagage en brachten die, zo goed en kwaad als het kon, naar Het Nest.
Om 11 uur was alees opgeruimd. Iedereen zat aan de keukentafel en alle bagage was op de plaats van bestemming.

Een week later trouwde Charlie en Dominique, het was een kleine bruiloft.
Dominique had een bordeauxrode jurk aan die strak was aan de bovenkant met topless schouders en glittersteentjes. De rok liep zeer wijd uit en had aan de onderkant een hoepel. Haar bruine haar was opgestoken en er zat een gouden speld, in de vorm van een draak, in.
Charlie was gekleed in een zwarte, drakenlederen broek. Hij had een bordeauxrood overhemd aan, wat precies bij de jurk van Dominique paste. Om het geheel af te maken, droeg Charlie een lange, zwarte mantel.
Op de bruiloft waren een aantal vrienden van Zweinstein en natuurlijk de ouders en zus van Dominique: Howard, Sarah en Claire McWhite. Verder waren de leden van de Orde er.
Bill was getuige van Charlie en Claire was de getuige van Dominique.
Claire was bijna het spiegelbeeld van Dominque, het grote verschil was dat Claire blond was en Dominique bruin haar had. De zusjes scheelde 6 jaar. Claire had niet op Zweinstein gezeten en leefde als Dreuzel in Australie, ze was advocaat.

Na de inzegening was er een feestje in de tuin van Het Nest. Mr. Weasley had het gezellig gemaakt met kaarsen en muziek. Er werd veel gedansen, gelachen, gezongen maar vooral veel gelachen.
Hermione keek stiekem naar Bill, Harry danste heel de avond met ginny en Ron ondernam verschillende pogingen om de aandacht van Claire te trekken maar helaas, ze had geen interesse.
Fred en George hadden voor vuurwerk gezorgd en dat was schitterend.

Bill liep naar Hermione en vroeg haar ten dans. Ze begon te blozen en accepteerde zijn uitnodiging.
Dominique danste met Mr. Weasley en Charlie met Mrs. Mcwhite.
Toen Charlie later die avond met zijn bruid danste, vroeg hij: "Ben je gelukkig, Mrs Charlie Weasley?"
Ze knikte en hij zei: "All in the name of LOVE."

Iedereen bedankt, die mijn verhaal gelezen heeft. Ik vond het heel leuk om jullie tips, adviezen en reacties te krijgen.

Liefs Wilma

Mrs Charlie Weasley

Wat gebeurde er met:

Bill kreeg een relatie met Hermione en ze trouwde een jaar later. Ze kregen geen kinderen. De Weasleys verwelkomde haar zeer hartelijk.

Charlie en Dominique kregen een gezonde zoon, Jack genaamd. Ze hebben het bij 1 kind gelaten en wonen nog steeds in Roemenie.

Percy draaide helemaal door en kwam in het St. Holisto terecht op de afdeling, waar ook de Familie van Neville zat. Zijn ouders bezoeken hem regelmatig.

Fred kwam Angelina weer tegen en trouwde met haar.

George kreeg een relatie met Claire McWhite, Claire verhuisde naar London, ze trouwde en kregen samen een dochter, Robin genaamd.

Ron trouwde, met wat hulp en advies van Harry en zijn broers, met Lavender Brown. Ze wilde geen kinderen en hebben ze ook niet gekregen.

Ginny trouwde uiteraard met Harry. Ze kregen een tweeling, die 1-eiige was. De jongens werden James en Fabian genoemd, nar Harry's vader en een broer van Molly.

Remus en Tonks waren een stelletje en bleven dat ook.

Arthur en Molly waren heel gelukkig met hun kinderen en kleinkinderen. Ze zeiden tegen elkaar: "Dat hebben we mooi gedaan, met behulp van liefde en een beetje geld."