[AF] The Not So Happily Ever After

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 16.

De volgende ochtend vertrokken ze allemaal met een viavia naar het huis waar Cassie was opgegroeid. Cassie had echter geen opper best humeur, eerst had ze naar het bezoek aan thuis uitgekeken en het vooruitzicht dat ze Draco nooit meer hoefde te zien had haar nog vrolijker gemaakt. Nu was ze vooral kwaad, haar humor was nog killer dan normaal en zelfs Lucius en Narcissa werden die ochtend afgesnauwd. Het was de schuld van haar ouders, als die niet met dit idiote idee waren gekomen had ze nooit deze gevoelens gehad. Gevoelens die ze helemaal niet wou hebben. Spoedig zouden ze erachter komen dat Cassie niet de perfecte schoondochter was, ze liet zich namelijk niet rond commanderen.

Ze kwamen aan vlak voor een groot marmeren hek. Narcissa keek met open mond de tuin door. Overal stonden prachtige bloemstruiken en er moesten wel heel veel huiselven werken om dit bij te houden. Ze liepen het stenen bordes op en hoefde niet te kloppen, de deur vloog meteen open.

“Liefje!” zei Emma en probeerde haar te omhelzen. In plaats daarvan deed Cassie een stap opzij en liep straal langs haar ouders naar binnen. Zelfs Draco was verbaasd, hij was altijd verwend geweest, dat moest hij eerlijk toegeven, maar hij had nooit gedacht zijn gelijke te vinden. In tegenstelling tot hem durfde zij wel haar ouders de wind van voren te geven en was zij het die de touwtjes in handen had. Hij echter zou nooit beledigend of afkerend gedrag jegens zijn ouders tonen.

Verbaasd bleven haar ouders in de deuropening staan. Lucius en Narcissa keken elkaar verbaasd en misschien een tikkeltje afkeurend aan.
“Kom binnen?” zei Emma. Met die woorden liepen ze naar binnen. De hal was groot en je kon zien dat het huis modieus was ingericht. De kleuren waren ook wat anders dan in het Landhuis van de familie Malfidus. Het was niet grauw en donker maar met lichte beige pastel tinten. Draco kreeg net zoals zijn ouders een mooie logeerkamer toegewezen en gingen weer naar beneden.

Cassie was al naar boven gelopen en opende de deur van haar kamer. Ze moest nadenken, iets wat haar veel moeite leek te kosten op het moment. Verzonken in gedachte ging ze in een stoel zitten. Vanavond zou ze tenminste haar vriendinnen en vrienden weer zien. Eigenlijk waren het voornamelijk vriendinnen. Will had ook een brief gestuurd dat hij zou komen, ze kon altijd goed haar hart bij hem luchten en was blij om te horen dat hij eerder dan de rest zou komen. Af en toe was hij dan wel een beetje snibbig en had hij wat kapsones, maar verder was het een enorme lieverd met een groot hart. Ze stond op en opende een deur naar een kamer die rondom uit kasten bestond. Met een simpele zwiep van haar toverstok gingen verschillende laden en deuren open. Ze liep naar een spiegel toe en keek naar zichzelf. Moet je nou eens zien, een verward hoopje niks was ze.

Op hetzelfde moment werd er op haar deur geklopt. Snel liep ze naar haar deur maar bedacht net op tijd dat het misschien Draco of een ander ongewenst persoon was.
“Wie is daar?” vroeg ze.
“De leukste, knapste en liefste jongen uit ‘Paris’” klonk een mannenstem met een lichtelijke vrouwelijke klank.

Ze trok de deur glimlachend open. Hij op zijn beurt omhelsde haar ook blij en keek haar aan.
“Ik maakte me zorgen” zei hij en bekeek haar alsof hij haar probleem van haar hoofd kon lezen. Zachtjes deed ze de deur dicht en glimlachte zwakjes.
“Ik denk dat ik verliefd ben” zei ze bijna fluisterend.
“Dat is helemaal te ge-” hij maakte zijn zin niet af en verbeterde zichzelf “Sorry, je kijkt er niet erg blij bij”
“Dat ben ik ook niet” antwoordde ze met een zucht “We hebben nu al twee keer gezoend en ik heb het gevoel dat het dan mis gaat”
“Maar het is dus niet alleen lichamelijke aantrekkingskracht?” vroeg hij.
“Nou….het is gewoon….nee het is meer” zei ze en keek bijna schamend naar de grond.
“Ik zie het probleem dan niet echt, dat hele huwelijk kun je uitstellen maar waarom dan geen relatie beginnen. Ik neem aan dat het wederzijds is en jezelf blijven ondervragen wat het nu wel en niet is heeft geen zin. En m-”

Ze werden onderbroken door de deur die openvloog. Vier vriendinnen van Cassie stormde binnen. De een had een lief, lichtelijk mollig gezichtje en rood haar. De ander had blond lang steil haar en helder blauwe ogen. En de andere twee hadden beide bruin haar en groene ogen en leken wel een tweeling.

Na veel knuffels en gebabbel gingen ze naar beneden, de rest van de visite was er ook al. Cassie kreeg zoals altijd vele complimentjes en kreeg van iedereen een hand. Samen met het vriendengroepje sloot ze zich af van Draco, ze wou gewoon even niet aan hem denken. Later die avond besloot Draco zich toch bij het groepje te voegen. Iedereen stelde zich voor en sommige giechelde soms kort. Met de nadruk op kort omdat Cassie dan een dodelijke blik gaf waardoor ze gelijk ophielden.

“Zullen we uitgaan?” vroeg het blond harige meisje genaamd Amber.
“Ja leuk” zeiden de bruin harige meisjes in koor.
“Ga je ook mee?” vroeg Amber aan Draco.

Daar zei hij dan ook geen nee op. Voordat ze het allemaal goed besefte trokken ze hun jassen aan en verdwijnselde naar Parijs. Amber ging steeds in de buurt van Draco lopen en keek soms smeltend naar hem. Dacht ze nu echt dat ze het niet door zou hebben, de trut. Als ze zich haar vriendin wilde noemen moest ze gas terug nemen. Will ging naast haar lopen en zag haar jaloerse blik naar Amber.

“Ze is een goede vriendin, dat komt omdat je verliefd bent dan zie je dingen die er niet zijn” fluisterde hij “Amber zou zoiets nooit doen”

Ze gingen een Franse discotheek binnen. Cassie praatte wat met Will die na een tijdje uit het zicht verdween toen hij een leuke jongen zag. Een van de bruin harige meisjes ging naast haar zitten en bestelde wat te drinken. Aan Cassie’s gezichtsuitdrukking was te zien dat ze het niet leuk vond, het was druk en ze kon maar met moeite Draco in het zicht houden. Ze zag even dat hij met Amber danste maar kon hem niet goed volgen. Negeer hem gewoon, dacht ze.

Hoofdstuk 17.

Draco wist niet meer wat hij met Cassie aanmoest. Steeds als hij dacht dat ze dichter bij elkaar kwamen vluchtte zij weer weg. Na die kus in de bibliotheek was zij niet meer bij hem in de buurt geweest. Ook nu ze met z’n allen uit waren leek zij hem weer totaal te mijden. Dit was iets wat hem enorm frustreerde. Werkten zijn charmes niet meer ofzo? Er was maar één manier om daar achter te komen.

Glimlachend draaide hij zich weer naar Amber. Zij leek in ieder geval niet immuun voor zijn charmes. Hij bekeek haar eens goed. Lange blonde haren en mooie blauwe ogen. Ze zag er goed uit. Als hij Cassie niet kon krijgen moest hij het zo lang maar met haar doen.

Hij ging steeds dichter tegen haar aan dansen en aan de manier waarop zij reageerde merkte hij dat zij hem leuk vond. Als hij het goed speelde lag hij vanavond misschien weer eens niet alleen in bed. Hij boog zich naar haar toe en zei in haar oor.
“Wil je wat drinken?”
Ze glimlachte en knikte naar hem.
“Oké, ik ben zo terug.”

Hij knipoogde en liep naar de bar. Daar bestelde hij een cocktail met twee rietjes. Terwijl hij op z’n bestelling wachtte keek hij de bar rond. Aan het einde van de bar zag hij Cassie zitten. Hij probeerde contact met haar te zoeken maar het leek wel alsof ze expres de andere kant opkeek. Ach, dan moest ze het maar zelf weten. Met de cocktail in z’n handen liep hij weer terug naar Amber.

Ze glimlachte naar hem op een manier waarvan zij ongetwijfeld dacht dat het erg charmant was. Het leek echter meer op een aap die al z’n tanden wilde laten zien. Hij bood haar het ene rietje aan en nam zelf een slokje uit het andere. Het was duidelijk dat zij haar best deed om bij hem in de smaak te vallen.

De muziek begon een langzaam nummer te draaien en Amber zette het glas weg op de bar. Langzaam met een vastberaden blik in haar ogen liep ze op hem af. Draco glimlachte en legde z’n armen om haar heen. Vanuit z’n ooghoeken zag hij Cassie naar hem kijken. Hij besloot er niet op te letten en danste verder met Amber. Hij zag dat zij zich langzaam naar hem toeboog en ook hij overbrugde de nog overgebleven afstand. Terwijl ze aan het zoenen waren had Draco het gevoel dat er iets niet klopte. In plaats van de reebruine ogen van Cassie keek hij nu in een paar helderblauwe ogen. Snel stopte hij met het zoenen van Amber. Hij was geschrokken van zijn eigen gedachten. Nog nooit eerder was het hem overkomen dat hij tijdens het zoenen aan een ander dacht. En dan nog wel aan Cassie! Wat was er mis met hem?

“Draco gaat het wel goed?”
Hij keek op en zag dat Amber hem bezorgt aankeek. Hij was natuurlijk nogal abrupt gestopt met zoenen. Hij glimlachte geruststellend naar haar. Misschien kwam het wel gewoon door deze ruimte. Het idee dat Cassie hem hier kon zien zorgde misschien wel voor die rare ideeën. Dat moest het zijn. Als hij hier weg zou gaan zou hij vast weer z’n oude zelf zijn.

Hij begon weer met Amber te dansen terwijl hij in z’n hoofd een plan begon te vormen. Want hoe krijgt hij het voor elkaar om Amber ongezien z’n logeerkamer in te krijgen? Zijn kamer was gelukkig dichtbij de deur dus echt ver hoeven ze niet te lopen. Zijn gedachtengang werd onderbroken toen hij haar ineens in z’n nek voelde zoenen.Voorzichtig duwde hij haar bij zich vandaan. Hij wilde haar niet afschrikken, maar het was voor hem duidelijk dat hij zich hier niet volledig op haar kon concentreren. Ze konden daarom maar beter ergens anders heengaan. Hij boog zich naar haar toe en zei in haar oor.
“Zullen we ergens anders samen ons eigen feestje bouwen?”
Amber knikte heftig ja en Draco pakte haar hand beet en begon haar de club uit te trekken. Hij zag niet dat een paar reebruine ogen hem nakeken.

Snel haalden ze hun jassen weer op en gingen naar buiten.
“Denk je dat het je nog lukt om naar Cassie’s huis te verdwijnselen?”
“Denk je dat het jou nog lukt?”, weerlegde Amber de vraag.
“Maak je over mij maar geen zorgen”, zei Draco met een arrogante lach. “Probeer wel een beetje stil te doen. Ik zal straks eerst binnen gaan kijken of de kust veilig is en daarna kom ik jou wel halen. Begrepen?”
“Yes sir”, zei Amber terwijl ze hem opnieuw wilde gaan zoenen. Draco deed echter snel een stap naar achteren.
“Laten we daar nog even mee wachten totdat we op mijn logeerkamer zijn.”
“Zullen we dan maar gaan?”, zei Amber terwijl ze haar toverstok al tevoorschijn had gehaald. Draco pakte ook zijn toverstok en beide verschenen ze weer in de tuin bij Cassie’s huis.

“Blijf jij hier, ik kom zo terug”, zei Draco terwijl hij haar vlug een kus gaf en naar het huis liep. Hij opende de deur en ging naar binnen. Zo te zien waren ze al naar bed. Alles was stil en het zag er donker uit. Hij draaide zich om om Amber te gaan halen toen hij zich rotschrok. Vlak achter hem stond Amber al. Hij wilde haar van alles toeschreeuwen, maar kon zichzelf nog net inhouden. Als hij zou gaan schreeuwen zouden ze vast betrapt worden. Stilletjes nam hij haar mee naar z’n kamer en deed snel de deur dicht. Tot zijn ongenoegen zag hij dat zijn kamer geen slot had. Hij haalde zijn toverstok opnieuw tevoorschijn om de deur op slot te doen toen Amber zijn toverstok uit zijn hand haalde en hem opnieuw begon te zoenen. Terwijl hij haar naar het bed duwde was hij de deur alweer lang vergeten.

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 18.

Waar dacht hij heen te gaan? En waar ging Amber heen? Ze had alles gezien en kon de sterke drang om hun te volgen niet onderdrukken. Ze stapte van haar barkruk af en liep vastbesloten richting de uitgang. Een arm greep haar beet en draaide haar bijna sierlijk om.
“Waar ga je heen?” vroeg Will, maar hij begreep best wat ze van plan was.
“Ik ga naar huis” antwoordde ze, ze moest weten waar Draco was.
“Misschien is dat niet zo’n goed idee” zei Will met een bezorgde glimlach. “Zal ik meegaan?” vroeg hij met een naar voorgevoel.
“Wat jij wilt” antwoordde ze en bevrijde haar arm uit zijn grip. Met haastige passen liep ze naar de uitgang en haalde haar toverstok tevoorschijn.

Voordat Will haar echt kon volgen verdween ze al met een plop in de buitenlucht. Ze verdwijnselde voor het nu donker uitziende huis. Slechts uit een paar ramen scheen een zwak licht. Misschien moet je teruggaan en is dit geen goed idee, zei een stemmetje in haar hoofd. Ze negeerde het en liep het stenen bordes op, met een speciaal betoverde sleutel die de gasten ook hadden gehad opende ze de deur. De gang werd zwak verlicht door een grote lamp. Ga daar niet heen, klonk het stemmetje opnieuw. Ze slikte even en liep toen zachtjes naar Draco’s kamerdeur. Even keek ze om, maar Will was er nog niet. Diep van binnen wist ze waarschijnlijk al wat ze zou aantreffen. Toch voelde ze aan de deurknop, de deur zat niet op slot. Met een zucht deed ze de deur open.

Haar blik was op het bed gericht, als bevroren stond ze in de deuropening. Ze had kunnen weten dat verliefd worden op hem het stomste was wat ze kon doen. Toch was het gebeurd en nu kreeg ze gelijk. Hij zou nooit veranderen.

Amber trok de dekens bijna tot haar kin en kreeg een blos op haar wang. Ze keek Cassie niet aan, elke vriendin van Cassie kende de regels. Als je uit haar vriendenkring lag, kwam je er nooit meer in. En dit zou waarschijnlijk het einde van hun vriendschap betekenen.

Cassie haar blik had niet langer de verbaasde en geschrokken uitdrukking, haar ogen waren kil en vol woede. Voordat Draco zijn mond open kon doen om wat te zeggen begon ze te schreeuwen. Ze wenste hem allerlei vervloekingen toe en begon te schelden. Ondanks dat ze bijna nooit meer Frans sprak thuis begon ze nu soms in het Frans te schelden. Een hand werd op haar schouder gelegd en probeerde haar de kamer uit te trekken. Will stond achter haar en probeerde tot Cassie door te dringen. Boos draaide ze zich om. “Laat me met rust!”
“Cassie!” riep Draco toen ze zich omdraaide. “Cassie wacht!”

Stampvoetend als een klein meisje dat haar zin niet kreeg liep ze de trap op. Onderweg schopte ze een antiek harnas om dat met luid gekletter op de grond viel. Haar moeder deed haar slaapkamerdeur open en stak haar hoofd om de hoek van de deur. “Wat is er aan de hand” vroeg ze slaperig. Draco had ondertussen wat aan gedaan en rende de trap op, verbaasd keek Emma hem na. “Cassie!” riep hij opnieuw maar voor zijn neus werd de deur met een luide knal dichtgedaan. Ze zou niet huilen, nee dat was hij niet waard. Met verschillende beheksingen zorgde ze ervoor dat de deur niet meer open ging. Ze ging op haar bed zitten en legde haar toverstok naast zich. Met een lege blik keek ze voor zich uit, ze had nooit verwacht dat zoiets zo’n pijn kon doen. Alsof haar hart uit haar lichaam was gerukt en gebroken was.

“Cassie, doe open” riep hij en rammelde aan de deurklink.
“Wat is er aan de hand?” vroeg Emma die haar ochtendjas had aangetrokken en naar hem toe kwam gelopen.
“Ga weg!” riep Cassie hun toe. “Rot op!”
“Ze is wat overstuur denk ik, wat me niks verbaasd” klonk Will’s stem vanachter hun. “Ik wil het u wel allemaal uitleggen”

Emma keek van Draco naar Will en keek bezorgt naar de gesloten kamerdeur. Ze knikte kort en liep met Will mee. Amber had zich aangekleed en liep Draco’s kamer uit, ze botste bijna tegen Narcissa op die er zelfs op dit tijdstip nog piekfijn uit zag. Ze sloeg haar ogen neer, ze wist meteen wat er aan de hand was.

“Cassie doe die deur open!”, gilde Draco terwijl hij nog steeds aan de deur aan het trekken was.
“Nee! Ga weg! Moet je niet gezellig naar Amber toe ofzo!”
Draco zuchtte.
“Amber zoekt het maar uit, ik ga liever naar jou toe!”
“Dat had je dan beter iets eerder kunnen bedenken hè?!”, gilde Cassie.

Draco zuchtte. Hij moest bij haar binnenkomen om het uit te leggen. De vraag was hoe. Het was duidelijk dat zij niet wilde dat hij binnenkwam. Hij haalde zijn toverstok uit zijn zak. Dan moest hij zijn binnenkomst maar forceren. Hij begon met het zeggen van verschillende anti-slot spreuken, maar merkte al snel dat ze weinig effect hadden. Het was duidelijk dat zij niet wilde dat er nog maar iemand binnenkwam.

“Cassie laat me erin!”, schreeuwde Draco.
“Welk gedeelte van ‘ga weg’ snapte je niet! Ik wil dat je oprot! Ga terug naar Engeland, ik wil je nooit meer zien!”

Draco zakte verslagen op de grond. Hij had er weer een grote puinhoop van gemaakt. Hij zat nu letterlijk met z’n handen in het haar. Er zat nog maar één ding op. Als Cassie de deur niet open wilde doen moest hij heel de deur er maar uit halen. Hij ging weer recht voor de deur staan en haalde een keer diep adem. Op hoop van zegen dan maar. Hij zei een spreuk en de deur vloog eruit. Hij was een beetje verbaasd dat het ook daadwerkelijk werkte maar liep snel naar Cassie die op het bed zat.
“Wat heb je gedaan!”, zei Cassie terwijl ze met grote ogen naar het gat keek waar eerst nog haar deur zat.
“We moeten praten”, zei Draco terwijl hij voor haar ging staan. Cassie vond het maar niets dat hij nu zo over haar heenkeek, dus ging ze ook staan.

“Ik dacht dat ik het vrij duidelijk had gemaakt dat ik niet meer met je wilde praten. Nooit meer!”, zei Cassie terwijl ze hem een duw naar achteren gaf.
“Goed, maar luister dan in ieder geval naar wat ik te zeggen heb”, zei Draco. “Amber betekende helemaal niets en…”
“En er is zeker ook niets tussen jullie gebeurd?”, zei Cassie boos.
“Oh, er is wel degelijk wat gebeurt, dat zal ik niet ontkennen”, zei Draco.
“Wat doe je hier dan nog!”
“Ja Draco, wat doe je hier eigenlijk nog?”, zei een andere stem die zojuist de kamer in was gekomen. Will had de klap gehoord die het slopen van de deur veroorzaakt had en was gaan kijken wat er aan de hand was.
“Houd je mond!”, zeiden zowel Draco als Cassie tegelijk. Geschrokken keken ze elkaar aan.
“Nou, daar zijn jullie het dan in ieder geval wel over eens”, mopperde Will een beetje.

“Cassie al die tijd dat ik met Amber was kon ik maar aan één iemand denken.”
“Was ze zo slecht dan?”, zei Cassie.
Draco deed alsof hij haar opmerking niet gehoord had en ging verder.
“Mijn gedachten waren steeds bij jou. Ik dacht eerst dat het gewoon aan de ruimte lag, maar ook hier kreeg ik jou niet uit mijn hoofd.’
“Jammer dat ze geen andere hoofden verkopen dan.”
Opnieuw negeerde Draco Cassie’s opmerking.
“Iedere keer als we zoenden reageerde je daarna heel afstandelijk en ontliep je me voor dagen. Hoe denk je dat ik me dan voelde? Ik weet dat het geen reden is om mijn gedrag goed te praten, maar je moet weten dat jij het mij ook niet altijd even makkelijk maakte. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen en ik weet hoe raar het klinkt. God, ik realiseerde het mezelf pas deze avond maar…”
Draco haalde een keer diep adem.
“Ik hou van je.”

Bedankt voor alle reacties. Feedback wordt altijd erg gewaardeerd Very Happy

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 19

Gespannen wachtte Draco af hoe Cassie hierop zou reageren. De woorden vielen als een waterval uit z’n mond en hij wist dat toen hij eenmaal begon met praten, hij niet meer zou kunnen stoppen. Hij wist diep van binnen dat dit de waarheid was, maar hij was bang voor hoe Cassie nu zou reageren.

Hij zag haar met grote passen dichterbij komen en voordat hij wist wat er gebeurde voelde hij haar hand al hard tegen z’n gezicht aankomen.
“Auw, waar was dat voor!”, zei Draco terwijl hij met z’n hand over z’n pijnlijke gezicht heen wreef. Hij keek haar met grote ogen aan. Na zijn bekentenis had hij van alles verwacht. Van een innige zoenpartij tot een scheldende en boze Cassie. Dit was echter iets waar hij geen rekening mee gehouden had.

“Dat was voor het feit dat jij zojuist nog met Amber in bed lag”, zei Cassie terwijl ze hem onderzoekend aankeek. “En dit…”, zei Cassie terwijl ze opnieuw op hem kwam afgelopen. Snel deed Draco een stap achteruit en probeerde hij z’n gezicht af te schermen. Hij wilde niet nog een klap van Cassie incasseren. Opnieuw zag hij dat ze haar hand omhoog deed en hij slikte.

“Dit is voor wat je net gezegd hebt.”
Voordat Draco goed en wel wist wat er gebeurde was zij hem al aan het zoenen. Hij hoorde een zacht “Awww”, van Will in de achtergrond, maar lette daar niet op. Het enige waar hij aan kon denken was dat zijn lippen eindelijk op die van haar waren. Voordat hij het echter verder kon brengen doorbrak ze de kus en deed ze snel een paar stappen achteruit. Ze leek nogal geschrokken van wat ze zojuist gedaan had.

“Ik wil graag dat je weggaat.”
”Maar Cassie…”, zei Draco terwijl hij haar bezorgd aankeek.
“Je hebt de dame gehoord”, zei Will terwijl hij een paar stappen naar Draco zette. Draco keek Will vreemd aan. Het leek wel alsof zijn humeur net zo snel veranderde als dat van Cassie.
“Ik wil graag dat jullie allebei weggaan.”
”Wat! Maar Cassie..”, zei Will nu ook verontwaardigd.
“Alsjeblieft”, zei Cassie met een klein stemmetje. “Ik heb even wat tijd nodig om na te denken.”

Draco slikte en knikte. Met nog een laatste bezorgde blik liep hij de kamer uit. In een soort van waas liep hij weer terug naar zijn eigen kamer. Hij zag z’n moeder hem nog een afkeurende blik geven, maar hij was niet in staat om zich daar op dit moment druk over te maken. Snel opende hij de deur van zijn kamer en deed hij hem weer op slot. Met een klap liet hij zich op het bed vallen.

Ze had tijd nodig om na te denken. Natuurlijk, dat zeggen ze allemaal als ze eigenlijk bedoelen dat ze niets met je te maken willen hebben. Wat kan er nou nog veranderen in de komende tijd waar ze nog over moet nadenken? Hij wist het als hij niet gewild was, en dit was daar duidelijk een voorbeeld van.

“Verdomme!”, schreeuwde Draco terwijl hij met z’n hand hard tegen de muur sloeg. Dat dit niet een van zijn beste ideeën was kwam hij al snel achter. Zijn hand begon al snel rood op te zwellen en deed nogal pijn. Zijn frustratie werd er echter niet minder om. Nog nooit had een vrouw hem afgewezen, dat gebeurde gewoon niet. Hij had ook nog nooit tegen iemand gezegd dat hij van haar hield. Meestal waren het gewoon one-night stands, maar met Cassie was het anders. Hij haalde z’n neus op. Dat blijkt maar weer eens. Waarom had hij ook gezegd wat hij voor haar voelde. Zij lachte hem nu vast uit terwijl hij zich hier druk liep te maken over haar.

Hij pakte z’n toverstok van zijn nachtkastje en heelde de wonden op zijn hand. Hij zuchtte. Hij had zichzelf weer goed in de nesten gewerkt. Waarom was hij ook zo stom geweest dat hij Amber mee had genomen. Nu was het gat tussen hem en Cassie groter dan dat het ooit geweest was. Hij had nooit verwacht dat hij ook daadwerkelijk verliefd zou worden op deze vrouw, maar toch was het gebeurd. De kans dat het nog goed zou komen tussen hem en Cassie was heel klein. Morgenochtend zou hij waarschijnlijk samen met zijn ouders weer vertrekken naar Engeland en zou hij Cassie nooit meer zien.

Hij schrok van de gedachte. Hij zou haar nooit meer zien. Vastbesloten ging hij weer overeind zitten. Hij moest zorgen dat hij haar weer terugkreeg, de vraag was hoe? Hij moest haar laten inzien hoeveel hij van haar hield en haar overtuigen dat ze bij hem hoorde. Maar vanavond zou dat niet meer lukken, ze had hem duidelijk kenbaar gemaakt dat ze even alleen wilde zijn.

***

Draco was nu alweer een week terug in Engeland. Een week waarin hij Cassie niet gezien had. Ondanks verwoede pogingen van zijn kant leek het erop dat het toch echt voorbij was. Zodra hij terugkwam in Engeland had hij meteen geprobeerd om haar hart te winnen. Zo had hij 50 vuurlelies besteld en ze één voor één door een uil laten bezorgen bij Cassie, met bij de laatste bloem een kaartje met de tekst: Ik hou van je, Draco.
Nog geen uur later had hij de bloemen ook weer één voor één teruggehad. Alleen waren ze gekniekt in het midden. Hij zuchtte terwijl hij het verhaal aan Blaise vertelde die nu bij hem op bezoek was.

“Maar wat had je dan verwacht Draco? Dat nadat je gezegd had dat je van haar hield ze om je nek zou springen en jullie nog happily ever after zouden leven?”
Draco had op wat medeleven gehoopt van zijn beste vriend, maar het was duidelijk dat hij dat niet kreeg. Met een boze blik keek hij Blaise aan. Blaise was echter niet onder de indruk.
“Wat ik ook niet begrijp Draco, is hoe je in een paar weken tijd van haten naar houden van bent gegaan? Nog niet zo lang geleden ontving ik een brief van je voor tips over hoe je van je toekomstige verloofde af kan komen en nu kreeg ik een brief of ik je kon helpen om je relatieproblemen op te lossen. Waar, als ik het mag zeggen, technisch gesproken geen sprake van kan zijn aangezien jullie nooit een relatie hebben gehad.”
Draco gaf Blaise opnieuw een woedende blik en knarste met z’n tanden. Daar waar hij gehoopt had op wat sympathie en tips van z’n vriend leek het erop dat Blaise alleen maar gekomen was om het er nog even lekker in te wrijven.
“Nee Blaise, dat mag je niet zeggen. Als je m’n brief goed gelezen hebt weet je dat ik je om advies vroeg en niet om het er nog eens in te wrijven.”

“Ik weet het, maar ik kan er niets aan doen. Ik moest gewoon even met m’n eigen ogen vaststellen dat de grote vrouwenversierder Draco Malfidus het voor elkaar heeft gekregen om net op die ene vrouw verliefd te worden die immuun lijkt voor zijn charmes.”
“Haha, heel grappig Blaise”, zei Draco sarcastisch. “Als je je dan nu als een echte vriend kan gaan gedragen en me kan helpen om Cassie terug te krijgen.”
“Je bedoelt bij je te krijgen, voor terugkrijgen zou je eigenlijk haar al gehad moeten heb…”
“Je weet wat ik bedoel Blaise!”, onderbrak Draco boos. “Cassie en ik horen gewoon bij elkaar!”

Reacties?

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 20

Draco had weinig goed te gebruiken advies van Blaise gekregen en bleef hopeloos pogingen doen om tot Cassie door te dringen. Na 2 maanden begon de moed hem echter in de schoenen te zakken.

Het was een mooie zomeravond en in Frankrijk werd een tuinfeest gehouden door een kennis van Cassie. Ze had een zomerjurkje aangetrokken en was overgehaald door één van haar vriendinnen toch mee te gaan. Amber was niet op het feest, eigenlijk kwam ze nooit meer op feestjes waar Cassie aanwezig zou zijn. Sinds wat er was gebeurd tussen Draco en haar had ze het zwaar te verduren gehad, Cassie was namelijk niet de enige vriendin die niks meer van haar wou weten. Al de andere vriendinnen van Cassie volgden haar voorbeeld, waarschijnlijk te bang anders ook uit de vriendenkring te liggen. Ook hadden ze haar meerdere keren geprobeerd te koppelen aan een man, zonder succes. Ze had haar interesse verloren, zo leek het en haar vriendinnen hadden het maar opgegeven.

Op het tuinfeest betrapte ze zichzelf er steeds weer op terug te denken aan Draco en ook was ze erg oplettend als er een blonde man in de menigte stond. Het was twee maanden geleden, misschien kwam het daardoor dacht ze. Overal klonk luid gelach en behekste violen speelde een vrolijk wijsje. Op het grootte grasveld stonden tafels met drank en hapjes en er stonden verschillende tenten waar vrolijke verlichting in hing. Echt vermaken kon ze zich echter niet, ze was erg afwezig in gesprekken en reageerde soms fel op grapjes die gemaakt werden.

Toen ze de kans kreeg liep ze naar één van de tafels waar allerlei soorten wijn op stonden. Haar blik viel op één van de duurste wijnen en ze schonk een glas in. Een uurtje of drie stond ze bij de tafel, soms maakte mensen een praatje met haar als ze ook wat wilden inschenken en anders keek ze naar de vrolijke menigte. Opnieuw dronk ze het laatste beetje uit haar glas, ze keek naar haar lege glas en draaide hem rond tussen haar vingers. Ze mompelde zachtjes iets en pakte de fles wijn, ze hield hem ondersteboven boven haar glas maar er kwam niks meer uit. Ze schudde ermee alsof er dan nog wel iets uit zou komen maar de fles was helemaal leeg. Zonder verder na te denken over het feit dat ze in haar eentje al een hele fles wijn op had maakte ze een nieuwe fles open en schonk haar glas tot de rand toe vol.

“Hoeveel heb je al op?” zei een stem naast haar. Ze keek op en zag Will naast haar staan, hij keek een beetje bezorgd.
“Maar 1 fles ja” antwoordde ze en haalde haar schouders op.
“Oké” zei Will en pakte een stoel en ging erop zitten. “Ik kon het niet helpen de gastenlijst te zien, heb jij die soms ook gezien”
“Nee, waarom?” vroeg ze en schonk een nieuw glas wijn in.
“Ik dacht dat het misschien de reden was waarom je jezelf volgiet met die wijn” vervolgde hij en wendde zijn blik af naar nieuwe gasten die verschenen een stukje verderop “Draco is hier ook”
Ze verslikte zich in haar wijn en hoestte. “Hier?”
“Ja hier, wil je anders naar huis?” vroeg Will.
“Nee, het gaat wel” antwoordde ze. Ze stond op en liep naar één van de feesttenten. Will keek haar na en schudde zijn hoofd, normaal begreep hij haar altijd en nu had hij geen flauw idee wat er in haar hoofd omging.

Met haar volle wijnglas in haar hand liep ze tussen de menigte door, het was vrij duidelijk te zien dat ze dronken was. Ze wankelde van links naar rechts en een rechte lijn lopen was vrijwel onmogelijk voor haar geworden.
“Ga aan de kant vetklep” snauwde ze tegen Korzel die ook op het feestje was en in de weg stond. Verbaasd deed hij een stap opzij en realiseerde zich ineens dat het Cassie was geweest. Nu ze Korzel voorbij was gelopen was ze duidelijk in de buurt van de feesttent waar Draco ook was. Ook Blaise had Cassie in de gaten gekregen en stootte Draco aan.
“Of ze scheld je nu verrot of-” en hij onderbrak zijn zin even en keek naar Cassie die kwam aangelopen “of ze is te dronken daarvoor”

Weer nam ze een slok van haar glas en duwde dat bij Blaise in zijn handen. Ze had een twinkeling in haar ogen, niet van blijdschap maar van de drank.
”Hoe durf je hier eigenlijk te komen!? Is dit weer zo’n stalker actie van je? Stuur je altijd je exen een bloemetje achteraf?”

Blaise keek van het half lege glas naar Draco. Hij wou het wegzetten maar kreeg de kans niet want Cassie griste het weer uit zijn handen en nam opnieuw een slok. Draco deed zijn mond open om wat te zeggen maar kreeg als dank daarvoor het halve glas wijn over zich heen.
“Wat doe je!?” zei hij geschrokken van wat ze gedaan had en keek naar zijn dure pak dat nu kleefde van de wijn. Blaise mompelde iets over een stomerij maar besloot verder verstandig zijn mond te houden.
“Wat is het probleem, er is straks toch wel weer een meisje dat het weer voor je uit doet. Jij hebt je pak nooit lang aan bij dit soort gelegenheden”

Blaise wist nog net zijn lach te onderdrukken, ze had een punt tenslotte.
“Toevallig heb ik al 2 maanden geen vrouw meer gehad” histe hij en realiseerde zich wat hij had gezegd toen hij de blikken van een paar vrienden zag.
“Oh ben je overgestapt op mannen nu” zei Cassie die een slok van haar glas wou nemen maar besefte dat ze dat leeg gegooid had. Een paar vrienden van Draco konden dit keer hun lach niet inhouden en grinnikte zachtjes.
“Heb je je homo vriend er nog niet over gehoord dan?” antwoordde hij sarcastisch en gaf Blaise een waarschuwende blik toen hij zijn mond open wou doen.
“Jawel, maar hij vind je niet zo leuk als travestiet”
“Ik ontmoet mijn partners tenminste niet op een AA meeting” snauwde hij haar toe.
“Nee dat is waar, jij ontmoet ze in de homobar” antwoordde ze en zette haar glas op een tafeltje neer. Blaise en de anderen wisten eigenlijk niet meer om wie ze nu moesten lachen, het leek wel een tenniswedstrijd want het gesnauw en afkraken bleef maar over en weer gaan.

Will had Cassie gezien en had al zo’n voorgevoel dat ze er niet voor de gezelligheid stond, snel liep hij op haar af en kon nog net de laatste dingen opvangen.
“Cassie kom je?” en hij probeerde haar zachtjes mee te trekken aan haar arm, het resultaat was dat ze bijna viel. Boos duwde ze Will van zich weg.
“Moet je niet je vriendje gezelschap houden” snauwde ze hem toe en streek haar jurk recht.
“Kom ik breng je naar huis” probeerde Will opnieuw.
“Laat me lekker!” en met die woorden duwde ze hem aan de kant en liep naar de dichtstbijzijnde tafel met drank.
“Cassie!?” riep Will haar na, hij gaf niet op en liep achter haar aan. Hij pakte haar arm weer beet en zocht met zijn vrije hand in zijn jaszak naar zijn toverstok. Cassie probeerde zich los te wringen maar Will was vastbesloten ervoor te zorgen dat ze zich niet nog meer zou kunnen vernederen. Hij wist niet dat hij het zojuist alleen maar erger had gemaakt, ze gaf hem een trap tegen zijn schenen waardoor ze beide hun evenwicht verloren en tegen de tafel met hapjes en drank aanvielen. Met luid gerinkel vielen vele glazen kapot op de grond en lag de tafel op zijn kant. Het tafelkleed hing een stukje over haar hoofd, nog steeds bleek ze echter niet te beseffen dat ze zichzelf belachelijk maakte.

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 21

Draco kon het niet langer aanzien. Hoe graag hij ook wilde dat ze zich voor gek zette na wat zij hem had aangedaan, hij kon haar zo niet door laten gaan. Als hij haar ooit nog als mevrouw Malfidus wilde zien moest hij toch echt zorgen dat ze nu stopte met haarzelf voor gek zetten.

Met zijn pak dat nog steeds plakte van de wijn liep hij op haar af en haalde hij het tafelkleed van haar hoofd. Haar hele jurk zat onder de verschillende soorten kaviaar die een paar minuten geleden nog op de tafel stonden. Het was dat zijn pak toch al geruïneerd was, anders had hij haar waarschijnlijk nog niet zo snel opgepakt. Nu echter, kon er niet veel meer aan verergerd worden en met een snelle beweging had hij haar al in zijn armen. Cassie probeerde uit alle macht los te komen uit Draco’s grip, maar Draco was niet van plan om haar te laten gaan. Ze trok aan zijn haren terwijl ze van alles rondschreeuwde. Hij zou haar maar wat graag even een silencing charm geven, maar zijn toverstok zat in zijn broekzak, ergens waar hij op dit moment niet bij kon zonder Cassie los te laten.

Ze begonnen ondertussen al een aardig publiek te krijgen en Draco wist dat hij haar stil moest krijgen. Snel bedekte hij haar mond met de zijne, dit zorgde er in ieder geval voor dat ze stil was. Cassie was echter nog niet van plan om zich gewonnen te geven. Ze beet op zijn lip terwijl de alcohol lucht die om haar heen hing nou ook niet echt smakelijk was voor Draco. Draco was echter niet van plan om zich zomaar gewonnen te geven en liep met een tegenstribbelende Cassie richting het huis. De feesttenten waren allemaal vrij vol geweest, dus de grootste kans om een rustig plekje te vinden was in het huis. Tot zijn geluk had Cassie haar vechtpartij inmiddels opgegeven en lag ze een beetje uitgeput in zijn armen. Met veel moeite opende Draco de deur van het huis en liep samen met Cassie naar binnen. Pas hier durfde hij haar mond weer los te laten, aangezien het huis waarschijnlijk voor het grootste gedeelte toch verlaten was.

Cassie deed echter niet moeilijk en bleef gewoon stil terwijl haar ogen langzaam een beetje dichtvielen. Blijkbaar had de mix van alcohol en haar recente gedrag haar nu toch opgebroken. Hij liep met haar de trap op, op zoek naar een slaapkamer waar ze haar roes zou kunnen uitslapen. Voorzichtig opende hij een deur, maar sloot hem ook al weer snel. Het zag er naar uit dat de personen daar het bed al volop aan het gebruiken waren en slapen was zeker niet iets wat ze aan het doen waren. Snel liep hij een stukje verder de gang door en opende opnieuw één van de deuren.

Dit keer vond hij wel een lege slaapkamer. Samen met Cassie liep hij naar binnen terwijl hij de deur achter zich dicht trapte. Voorzichtig legde hij haar op het grote bed en zorgde er daarna voor dat de deur op slot zat. Zijn overhemd was nu echt een ramp en plakte nogal van de wijn en de verschillende etensresten die aan Cassie waren blijven hangen en inmiddels ook op zijn overhemd te vinden waren. Zuchtend begon hij de knoopjes van zijn overhemd open te maken en gooide het ding op de grond. Misschien dat één van de huiselfen het nog schoon kon maken. Hij richtte zijn blik weer op Cassie en zag dat ze al lag te slapen. Zachtjes liep hij naar het bed toe en ging op het randje zitten. Voorzichtig begon hij haar schoenen los te maken, dat kon nooit lekker liggen. Hij keek naar de jurk die ze aanhad en slikte. Het was misschien beter als hij die ook uit zou doen.

Langzaam tilde hij haar een beetje overeind en begon haar rits aan de achterkant te openen terwijl hij zijn ogen op haar gezicht hield. Het was maar goed dat hij dit soort dingen vaker gedaan had, anders was hij vast met de rits blijven steken. Hij zag dat haar ogen weer open gingen en hem bijna vragend aankeken.
“Zodat je wat comfortabeler ligt als je gaat slapen”, verklaarde Draco zijn actie.
Voordat hij wist wat er gebeurde sprong Cassie op hem en begon hem vol passie te zoenen. Haar handen begonnen meteen te werken met het losmaken van zijn riem. Snel pakte hij haar handen vast en draaide zijn gezicht weer bij haar weg. Dit was niet wat hij wilde, niet op deze manier. Hij wist zeker dat hij er anders spijt van zou krijgen.

“Wat is er Draco, ben ik soms te lelijk voor je?”, zei Cassie boos om Draco’s reactie.
“Nee, je bent prachtig”, zei Draco snel die een beetje schrok van Cassie’s uitbarsting. “Het is alleen… je bent dronken.”
Draco wist dat het niet echt overtuigend klonk. Hij had vaak zat het bed met iemand gedeeld die dronken was. Hij kon ook duidelijk zien dat Cassie hem niet geloofde.
“Ik wil wel met je naar bed, graag zelfs.”
Mijn lichaam wil je nu maar wat graag bespringen, dacht Draco.
“Maar dan doe ik dat liever op een moment dat jij ook nuchter bent en niet later spijt van zal krijgen”, zei Draco. “Als je er morgen nog steeds hetzelfde over denkt…”
Draco maakte zijn zin niet af, maar ze wisten allebei wat hij bedoelde.

Hij legde het deken over haar heen en wilde weer weglopen toen zij plotseling zijn hand vastpakte. Hij draaide zich weer om en langzaam liet ze haar hand glijden over zijn naakte bovenlichaam steeds verder naar beneden. Draco rilde maar pakte toch haar hand weer beet, hij zou bij zijn beslissing blijven. Hij kuste Cassie op haar wang.
“Welterusten.”

Cassie draaide zich boos om. Draco kon alleen maar hopen dat hij de juiste beslissing gemaakt had. Hij wachtte totdat Cassie sliep voordat hij stilletjes de kamer uitliep. Hij ging opzoek naar Dave en Lisa de houders van het feest en tevens ook de eigenaren van het huis. Hij wilde vragen of Cassie misschien de avond kon blijven slapen. Onderweg kreeg hij veel vreemde blikken toegeworpen, maar hij letter er niet op en ging recht op zijn doel af. Zoals hij al verwacht had vonden ze het goed, al hadden ze liever gehad dat ze niet precies de grootste slaapkamer in het huis hadden uitgezocht.

Hij wilde net de trap oplopen om weer naar Cassie toe te gaan toen Blaise hem opeens tegenhield.
“Nou zo te zien zijn jullie al druk bezig geweest”, zei Blaise terwijl hij Draco aankeek.
“Waar heb je het over? Er is helemaal niets tussen ons gebeurt.”
“Zo ziet het er anders niet uit”, zei Blaise lachend.
Draco snapte niet waar Blaise het over had, totdat ineens alle puzzelstukjes op hun plaats vielen. De vreemde blikken, het gefluister en Blaise opmerkingen. Hij had zijn overhemd uitgetrokken, maar er nooit meer aangedacht om hem weer aan te doen. Hij kreunde. Geen wonder dat iedereen zo vreemd opkeek, met zijn blote bovenlichaam en zijn haar dat nog steeds in de war zat hij zag er vast uit alsof hij net seks gehad had.

“Oh god, zeg me dat dit niet is gebeurt.”
“Ik wil het je best zeggen Draco, maar ik denk niet dat de gebeurtenissen daarmee weggaan. Ach, misschien dat je nu je haar eindelijk gehad hebt, je weer verder kan”, zei Blaise vrolijk.
“Ik heb haar niet gehad”, zei Draco met z’n tanden op elkaar geklemd. Het was duidelijk dat hij z’n best deed om zichzelf in te houden. Zonder verder nog een antwoord van Blaise af te wachten liep hij snel naar boven. Dit ging allemaal wel weer geweldig zeg, dacht hij sarcastisch.

Stilletjes maakte hij de kamerdeur open en mompelde hij vervolgens een slot spreuk zodat de deur dichtzat. Hij liep naar het bed waar Cassie zo te zien nog steeds in slaap was. Zo slapend zag ze er echt engelachtig uit. Draco zuchtte. Was haar persoonlijkheid ook maar wat meer engelachtig. Hij begon een beetje moe te worden en wilde ergens gaan zitten, maar hij zag tot zijn verbazing dat er nergens een stoel in de kamer stond. Opnieuw keek hij naar het bed. Het was groot genoeg voor twee personen en als hij nu gewoon goed aan zijn kant van het bed bleef hoefde er ook niets te gebeuren. Hij twijfelde voor een moment of twee voordat hij voorzichtig op het bed ging zitten en zijn schoenen uitdeed. Langzaam kroop hij onder de dekens terwijl hij ervoor zorgde dat Cassie niet wakker werd. Terwijl hij keek naar Cassie’s slapende vorm en luisterde naar haar rustige ademhaling viel hij langzaam in slaap.

Reacties please?
*kijkt lief*

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 22

Cassie werd de volgende ochtend wakker met het gevoel alsof er iemand op haar hoofd aan het slaan was met een hamer. Haar hoofde bonsde hevig alsof het elk moment uit elkaar kon klappen, de klap bleef echter uit. Langzaam opende ze haar ogen en kneep ze direct weer toe, het zwakke licht dat de kamer in scheen was niet erg fel en iemand zonder een erge kater zoals Cassie die had, had waarschijnlijk nergens last van gehad. Ze hield haar hand boven haar ogen en deed ze opnieuw - ditmaal voorzichtig – open. Langzaam wende haar ogen aan het licht, ze kon buiten een vogel horen fluiten, het klonk eigenlijk meer als een stoomtrein in haar geval. Wat er gisteravond was gebeurd was een grote waas voor haar, langzaam hees ze zichzelf overeind en wreef over haar hoofd.

Op dat moment draaide Draco zich om in zijn slaap waardoor het bed lichtjes bewoog. Cassie slaakte een gilletje van schrik en kroop achteruit. Met een doffe knal viel ze naast het bed op de grond. Opnieuw zag ze Draco zich omdraaien, het leek erop dat hij nog sliep. Ze had haar kleding nog aan en er was vast niks gebeurd, dacht ze. Zachtjes krabbelde ze overeind en keek de voor haar vreemde kamer door. Dit was zeker niet het huis van de Malfidussen of dat van haar, het meubilair was schaars en het behang had een doffe rode tint. Ze kroop langs het bed richting de deur, op de grond zag ze haar schoenen liggen. Ze griste ze van de grond en keek nog eenmaal om naar het bed waar Draco niks vermoedend verder sliep. Ze hees zichzelf overeind aan de deurknop en leunde tegen de deur. Haar hoofd deed vreselijk pijn, ze had zichzelf vast vreselijk vernederd in het openbaar. Ze rammelde aan de deur die niet openging, uit alle macht trok ze aan de deur die echter geen centimeter mee gaf. Ze slaakte een zucht en liep op haar tenen naar het bed, op het nachtkastje lag haar toverstok, ze raapte het op en verdween met een zachte plop.

Twee uur later zat ze thuis in een warm bad, op haar hoofd lag een sponzig soort waterballon. Cassie had haar ogen dicht en leek bijna in een soort trans, het dikke schuim droop nog net niet naast het bad en ze had een vermoeide uitdrukking in haar ogen. De hoofdpijn begon langzaam weg te zakken en hoe meer dat gebeurde hoe meer ze zich van de avond begon te herinneren. Het was haar niet helemaal duidelijk maar ze wist zeker dat er tussen haar en Draco niks gebeurd was. Ze slikte even, ze had zich wel duidelijk vernederd op het bal en blijkbaar had Draco haar juist een grote dienst bewezen. Ze moest er niet aan denken wat er gebeurd was als ze op het feest was gebleven, ze huiverde. Langzaam begon zich ook een schuldgevoel te vormen, ze had hem daar achter gelaten op de slaapkamer en niks van zich laten horen. Wat als hij nu echt alles had gemeend wat hij had gezegd? Wat als ze de kans om gelukkig te worden nu aan haar neus voorbij liet schieten? Ze schudde haar hoofd. Met een plons viel het sponsachtige ding in het water.

Cassie at die avond maar weinig en bleef op haar kamer, waarom kon ze alleen aan hem denken? Met een zucht ging ze op haar bureaustoel zitten en pakte een stuk perkament voor zich. Ze pakte een mooi uitziende veer en zette die op het stuk perkament.
“Lieve Draco” mompelde ze en zag de veer haar woorden sierlijk op het perkament zetten. “Nee, dat is niks”
En de veer kraste haar eerdere woorden door die daarna leken te verdwijnen. Een uur duurde het in totaal, de kaars die het perkament had verlicht was al bijna gedoofd en flikkerde zachtjes. Ze stond op en rolde het stuk perkament op en opende een koude kooi naast het bureau. Een mooie vosbruine uil stapte op haar hand en pakte het stuk perkament aan. Ze streek even over zijn vleugels en opende het raam. De uil verdween langzaam in de duisternis, op weg naar Engeland.

De uil arriveerde die avond laat bij Draco’s kamer en tikte met zijn snavel tegen het raam. Draco was net op zijn bed gaan liggen en kwam mopperend overeind. Hij liep naar het raam en opende deze, de uil vloog direct naar zijn schouder en stak zijn pootje uit met het daaraan vastgebonden stuk perkament. Enigszins blije gevoelens overspoelde Draco toen hij zag dat het van Cassie was. Terwijl hij op het bed ging zitten werden die gevoelens enigszins weggevaagd door de gedachte dat het ook minder leuk nieuws kon zijn. Met de uil nog op zijn schouder opende hij het stuk perkament.

Draco,

Ik wil graag wat dingen ophelderen, iets wat ik niet recht in je gezicht kan doen aangezien het dan toch uitdraait tot ruzie waarschijnlijk. Ik heb nu definitief besloten dat ik je echt nooit meer wil zien. Hoe zal ik het zeggen, jouw liefdesverklaring was denk ik toch niet overtuigend genoeg, wat je mij ook niet kwalijk kan nemen na jouw …nou ja, je snapt mijn punt wel.
Stop met me brieven sturen, je hoeft niet eens meer deze brief te beantwoorden en vooral…negeer me voortaan mocht je me in het meest ongelukkig geval nog ergens tegen komen. Onze wegen scheiden hier.

Cassie

Het is maar een kort stukje Angel

, maar we zullen snel meer posten Smile

Reacties zijn zoals altijd weer van harte welkom Very Happy

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Bedankt voor alle reacties Very Happy

Sorry voor het opnieuw lange wachten. Het was niet de bedoeling, maar we hadden het drukker dan verwacht. Daarom als goedmakertje nu twee hoofdstukjes Wink

Hoofdstuk 23

Nietsziend staarde Draco naar het blaadje. Dit kon toch niet waar zijn. Niet na wat hij allemaal voor haar gedaan had. Zijn grip op het papiertje verstevigde en hij maakte er een propje van. Verdriet en woede maakte zich meester van hem en hij liet zichzelf weer op het bed vallen. Alles was voor niets geweest.

Die nacht kon hij de slaap maar niet vatten. Zijn gedachten bleven maar teruggaan naar z’n tijd samen met Cassie. Cassie, die hij nu waarschijnlijk nooit meer zou zien. Hij had er weer een behoorlijke puinhoop van gemaakt.

Toen hij de volgende ochtend weer wat gekalmeerd was kwam het volgende probleem. Hoe ging hij dit tegen zijn ouders uitleggen.
Zoals hij al vreesde namen zij het niet al te goed op. Ze hadden veel moeite gedaan om Cassie voor hem te vinden en de bruiloft was praktisch geregeld. En als de Malfidussen ergens een hekel aanhadden, dan was het wel geld verspillen. Eén ding werd Draco dus al snel duidelijk. De bruiloft die gepland stond zou doorgaan, met of zonder Cassie.

Dat was de reden waarom hij zich nu op het door z’n ouders georganiseerde bal bevond. Het was eigenlijk meer een soort wedstrijd voor de dames, want Draco zou op deze avond zijn ‘nieuwe’ toekomstige vrouw uitkiezen. Draco keek een beetje verveelt de zaal rond. Er bevonden zich genoeg leuke dames, maar om nou met één van hen te trouwen. De bruiloft was al gepland voor twee dagen na het bal. Zijn ouders zouden het niet rechtuit tegen hem zeggen, maar Draco wist zeker dat een gedeelte van de reden ook was dat die twee dagen waarschijnlijk te kort waren om zijn toekomstige vrouw weg te jagen. De avond ging verder en Draco had inmiddels al met de meeste dames gedanst. Wat hem vooral opviel was dat geen van hen Cassie was. Hoewel hij Cassie’s gedrag tegenover hem nou niet echt geweldig vond, was dit ook wel weer het andere uiterste. Deze dames bleven maar bij hem hangen en vertellen hoe geweldig ze hem allemaal vonden. Dat was misschien leuk voor één avondje, maar om er nou heel je leven mee opgescheept te zitten.

Het einde van de avond naderde en Draco werd geacht snel zijn keuze te maken. Hij keek de zaal nog een keer goed rond, tot hij haar zag. Zijn blik bleef op haar hangen en hij liep op haar af. Hij tikte haar op de schouder en zag hoe zij zich omdraaide. Ze leek echt op Cassie. Ze glimlachte en keek hem aan.
“Zou ik deze dans van u mogen”, zei Draco terwijl hij zijn hand uitstak.
“Maar natuurlijk”, zei de vrouw terwijl zij zijn hand vastpakte.
Zodra ze begon te praten was de illusie dat ze Cassie was gebroken. Haar stem was veel zwaarder dan die van Cassie en nu hij haar van dichtbij zag leek ze ook veel minder op Cassie dan hij eerst dacht. Het nummer eindigde en Draco liep weer bij haar vandaan na het bedanken voor de dans. Hij zag z’n ouders verschijnen op het podium en haalde een keer diep adem. Het was dus tijd om zijn keuze bekend te maken.

Lucius kuchte een keer en de hele zaal werd gelijk stil.
“Zoals jullie wellicht weten was behalve natuurlijk de gezelligheid een ander doel van dit bal om een geschikte bruiloftskandidaat voor onze zoon te vinden.”
Alsof ze dat ook maar één moment vergeten waren, dacht Draco terwijl hij zag hoe iedereen aandachtig luisterde.
“Draco als je ons niet langer meer in spanning wilt houden en ons jouw keuze wilt vertellen.”
Draco knikte en liep richting het podium. Zijn keuze was het nou niet echt. Hij dacht namelijk niet dat zijn ouders het erg op prijs zouden stellen als hij nu Cassie’s naam zou noemen. Hij klom het podium op en liep naar zijn ouders toe.

“Om te beginnen wil ik graag iedereen bedanken voor zijn aanwezigheid. Ik ben er ook van overtuigd dat jullie allemaal snel genoeg een leuke man zullen vinden.”
Als jullie tenminste wat minder aanhankelijk gaan doen, dacht Draco terwijl hij glimlachte.
“Nou zoals jullie weten is het nu aan mij om mijn toekomstige bruid uit te kiezen.”
Hij keek de zaal nog een keer goed rond, terwijl hij zijn keuze eigenlijk al gemaakt had. Hij sprong van het podium af en liep richting de vrouw die hij zou vragen om met hem te trouwen. Toen hij vanaf het podium zag staan leek ze weer sprekend op Cassie. Hij stopte vlak voor haar en viel op zijn knie terwijl hij haar hand in de zijne nam.
“Lieve…”
Hij slikte even. Hij had deze avond zoveel namen gehoord dat hij maar hoopte dat hij nu de goede zou zeggen. Wat een ramp zou het zijn als hij de verkeerde zei.
“Lucy.”
Hij zag hoe ze glimlachte en wist dat hij de juiste naam had gekozen.
“Wil je met me trouwen.”
“Ja”, antwoordde Lucy glimlachend.

Hoofdstuk 24

2 dagen later.

"Cassie schiet op we komen nog te laat!" riep een nerveus uitziende Will.
"We zijn al te laat zeur niet" antwoordde Cassie vanuit haar slaapkamer op een geïrriteerde toon. "En ik heb geen zin, ga maar alleen"
"Nee, je hebt beloofd mee te gaan. Het is een goede vriendin van vroeger die gaat trouwen en ik wil niet in mijn eentje gaan." zei hij op behoedzame toon en wachtte haar reactie af. De slaapkamerdeur ging open en in de deuropening leunde Cassie. Ze keek hem niet erg dankbaar aan maar pakte toch haar toverstok tevoorschijn.
"Dankje, je bent de liefste" zei Will met een suikerzoet stemmetje en met een zachte plop verdwijnselde ze naar een open veld. Met een knoop in zijn maag liep hij met Cassie naar een prachtig wit uitziende kerk die met engelen leek versiert. Hij had namelijk tegen haar gelogen, hij kende juist de bruidegom maar wist zeker dat als hij haar had verteld van wie de bruiloft echt was ze nooit was meegegaan. Het was voor haar eigen bestwil, dacht hij. Het kiezelpad kraakte onder hun voeten, Cassie die duidelijk geen zin had liep met tegenzin naast hem en zei geen woord. Haar humeur zou waarschijnlijk nog meer dalen als ze erachter kwam wie ging trouwen.

De afgelopen tijd sinds ze haar brief aan Draco had geschreven had ze zich niet bepaald vriendelijk gedragen ten opzichte van vrienden, familie en eigenlijk iedereen die haar pad kruiste. Nu stond Cassie er altijd wel om bekend verwend te zijn en iemand die haar mening niet onder stoelen of banken stook maar het was duidelijk dat ze niet goed in haar vel zat.

Met haar neus hoog in de lucht bereikte ze de grootte kerkdeur, ze had een onvriendelijke uitdrukking op haar gezicht liggen en keek Will afwachtend aan.
"We zijn te laat" zei ze en draaide zich al half om.
"Dat geeft niet, als ik het einde maar kan zien" antwoordde hij zonder haar recht in de ogen te kijken.
Ze rolde met haar ogen en duwde tegen de deur, die mocht er misschien wel groot en fors uitzien maar ging zo licht als een veertje open. Er was een doodse stilte geweest maar zodra de deur open ging keken verschillende mensen hun kant op. Will stond achter haar en duwde haar een stapje naar voren zodat hij de deur snel achter zich kon sluiten. Meerdere mensen keken nu om en er klonk een zacht geroezemoes en de man bij het altaar stopte zijn verhaal.

Ook Draco keek om en zag Cassie staan, Lucy keek ook maar besteedde er verder geen aandacht aan en draaide met haar hand Draco's hoofd weer terug zodat hij haar aankeek. De man hervatte zijn verhaal, maar dat hoorde Draco al niet meer.

Cassie die er niet van hield aangestaard te worden ging met Will op de achterste bank zitten. Ze weigerde naar het altaar te kijken en keek daarom naar Will. Ze was woest, hij had haar erin geluisd. Will die haar boze blikken zag keek strak naar het altaar en luisterde aandachtig naar de man. Het verhaal van de man leek eeuwig te duren, Draco kon niet anders dan naar Lucy kijken terwijl een naar gevoel hem bekroop. Cassie staarde nijdig naar haar nagels maar hoe langer het verhaal duurde hoe meer ze in Draco's richting ging kijken.

Verschillende beelden gingen door haar hoofd. Ze dacht aan de eerste ontmoeting hoe ze al een vooroordeel over hem had en hem niet eens de kans had gegeven.
Een vrouw kuchte zachtjes en haalde haar even uit haar trans, op de voorste rij kon ze Lucius en Narcissa zien zitten. Narcissa was even opgemaakt als anders dat was aan de achterkant zelfs te zien, Lucius leek de blikken in hun rug te voelen en draaide even zijn hoofd. Hij gaf Cassie een minderwaardige blik en keek weer voor zich. Cassie had tenslotte zijn zoon afgewezen die in zijn ogen perfect was. Opnieuw dwaalde haar gedachten af en dacht ze aan de winkeluitstapjes met Narcissa met wie ze het achteraf best aardig had kunnen vinden.
Even leek het alsof ze de zwembadlucht van het huis van de Malfidussen weer rook maar dit was slechts bedrog.

Patty Park die voor haar zat draaide zich om en keek Cassie niet begrijpend en enigszins minachtend aan.
"Kun je het zien" histe Cassie haar toe. Met een ruk draaide Patty haar hoofd weer om en verroerde geen vin meer.

"Voordat ik jullie in het echt verbind, heeft er iemand bezwaar tegen dit huwelijk laat diegene dan nu spreken of voor eeuwig zwijgen"
Draco durfde niet eens Cassie's kant op te kijken, ze wou toch niet met hem trouwen en zat hier waarschijnlijk tegen haar zin of wou hem gewoon uit zijn tent lokken. Hij kon dit huwelijk niet onnodig afzeggen. Stiekem hoopte hij vurig dat in die minuten van stilte iemand op zou staan en om welke reden dan ook ertegen zou zijn. Will veegde zijn nu bezwete handen aan zijn broek af. De man keek de zaal rond en sloeg de bladzijde van zijn met goudbewerkte boek om en schraapte zijn keel. Net toen Draco dacht dat hij nu voorgoed vast zat aan een huwelijk met Lucy, en Will dacht dat zijn plan was mislukt stond Cassie op.
"Ik heb bezwaar!" galmde haar stem ijzig door de kerk. Een grijns speelde enigszins op haar lippen terwijl ze verschillende mensen zag omkijken en er hevig gefluisterd werd.

Hierna nog maar 1 hoofdstukje...

angel_dracogirly · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Hoofdstuk 25

Draco keek verrast en hoopvol om. Toen hij zag dat de man de bladzijde om wilde slaan dacht hij niet dat hij nog van dit huwelijk verlost zou worden. Hij keek hoe Cassie met grote maar ook sierlijke passen kwam aangelopen. De mensen in de kerk waren geschokt aan het fluisteren, maar Cassie leek er maling aan te hebben. Alsof ze de koningin van Engeland was liep ze de loper over naar het koppel.
“Je dacht toch niet dat je zomaar met haar kon trouwen.”
Draco kon niets anders dan Cassie met open mond aankijken. Haar woorden drongen niet echt tot hem door. Het was alsof hij haar nu pas goed zag. Wat was hij aan het denken toen hij dacht dat Lucy op haar leek. Niemand lijkt op Cassie.
“Wat dacht je wel niet, trouwen terwijl je er zo uitziet”, zei Cassie terwijl ze zijn strik goed begon te doen.

Lucy was een beetje van de eerste schrik bekomen en keek met een kwaad gezicht naar wat Cassie aan het doen was. Het was haar man, zij wilde hem toch niet? Ze moest van hem afblijven.
“Waar denk je dat je mee bezig bent?”, zei Lucy boos.
“Maak je niet druk, hij is zo weer voor jou”, zei Cassie terwijl ze nu een hand door zijn haren aan het halen was. Ze zat inmiddels al half op Draco en de meeste mensen in de kerk leken te geschokt om maar iets te doen. Ze konden ook niet wegkijken van het tafereel.

Toen Draco Cassie’s woorden hoorde schrok hij. Hij voelde hoe zijn hart weer ergens naar zijn tenen zakte. Ze was dus niet van plan om dit huwelijk tegen te houden. Dit was allemaal gewoon een manier om weer eens de aandacht naar haar toe te trekken.
“Cassie wat ben je aan het doen?”, zei Draco terwijl hij probeerde om de hoop en de waarschijnlijke teleurstelling niet in zijn stem door te laten klinken.
“Je haar”, zei Cassie terwijl ze opnieuw een hand door zijn haren haalde. “En echt Draco, dit pak? Ik zie maar weer dat het goed is dat ik niet met je hoeft te trouwen.”
“Cassie.”
Cassie reageerde niet en ging gewoon door.
“Cassie stop”, zei Draco terwijl hij haar handen beetpakte en zo voorkwam dat ze opnieuw dingen aan zijn outfit of haar ging ‘verbeteren’.
Cassie keek hem aan en het was waarschijnlijk de eerste keer deze dag dat ze oogcontact maakte. Snel keek ze weer weg. Ze voelde hoe tranen in haar ogen begonnen te vormen en wilde niet laten merken aan Draco wat dit haar deed.

Ze wilde eerst niet geloven toen ze hoorde dat Draco met een ander zou trouwen, maar het was makkelijk om alles te negeren zolang ze toch niet in de buurt was. Nu Will haar echter had meegesleept naar dit huwelijk was ze niet in staat om dit nog langer te ontkennen. Hoewel het makkelijk was geweest om gewoon stil in de kerk te blijven zitten en daarna weg te glippen moest ze gewoon wat doen. Nu ze hier zo op hem zat, twijfelde ze echter of ze hier wel zo goed aan deed.
Ze was van plan om hem hier nu te kwetsen en hem te laten merken wat hij allemaal zou missen door met die slechte look-a-like van haar te gaan trouwen. Ze had er echter geen rekening mee gehouden dat het voor haar ook zo moeilijk zou zijn.
“Cassie?”
Draco’s stem bracht haar weer naar het heden. Snel klom ze van Draco af en ze wilde weer weglopen toen Draco plotseling haar hand pakte en haar weer terugtrok.
“Je wilt weten waarom ik nu hier zit met haar in plaats van met jou, want geloof me Cassie, ik had hier liever met jou gezeten. Maar iedere keer als we weer wat dichter bij elkaar kwamen liep jij weer weg. Kijk maar naar nu. Je begint met iets maar bent duidelijk niet in staat om er mee door te gaan dus loop je maar weg.”
Draco was blij met het geroezemoes in de kerk zodat zijn gesprek niet door iedereen werd meegeluisterd. Cassie keek Draco boos en verontwaardigd aan.
“Wat ben jij toch een arrogante zak. Denk je nou echt dat ik met jou had willen trouwen?”, siste Cassie boos.

Draco trok aan Cassie’s arm die hij nog steeds beet had en trok haar tegen zich aan.
“Ik weet het wel zeker lieverd”, zei Draco terwijl hij het laatste woord op valse toon uitsprak. Cassie voelde Draco’s sterke lichaam tegen zich en rook de geur die om hem heen hing. Een geur die typisch Draco was en die verschillende herinneringen naar boven bracht waar ze liever niet aan wilde denken. Ze sloot haar ogen en deed haar best om haar woede weer terug te krijgen. Hoe kon hij haar dit aan doen. Hoe kon hij haar nu zo snel vergeten en met deze slet trouwen. Hoewel, hij was nog niet getrouwd. Langzaam deed ze haar hoofd omhoog en keek Draco aan.
“Ik hou van je Cassie”, zei Draco zacht terwijl hij wat haar uit haar gezicht haalde.

Zo snel als Cassie’s woede net verdwenen was kwam het nu weer terug. Als hij echt van haar hield had hij wel wat meer moeite voor haar gedaan.
Maar jij was degene die had gezegd dat je hem nooit meer wilde zien, herinnerde een naar stemmetje in haar hoofd haar. Cassie schudde haar hoofd.
Als hij echt van haar hield had hij geweten dat ze dat niet meende en had hij gewoon achter haar aangekomen. Nee, dit was geen liefde. Hoe durfde hij dat te zeggen.

Boos trok Cassie zich los van Draco. Draco keek een beetje geschrokken naar de manier waarop Cassie op zijn woorden reageerde. Hij was nooit echt van plan geweest om dit nu tegen haar te zeggen, maar toen hij haar zo beet had en de woorden sprak wist hij dat hij het meende. Hij hield echt van haar. Hoe Cassie op zijn woorden reageerde had hij echter niet verwacht. Een beetje geschrokken en boos keek hij naar Cassie. Hij wist dat zij hetzelfde voor hem voelde, waarom kon ze dat nou niet gewoon toegeven. Hij zag hoe Cassie zich begon om te draaien om weg te lopen en wist dat hij iets moest zeggen.

“Als je nu wegloopt hoef ik je nooit meer te zien.”
Z’n stem had een kille toon aangenomen en hij zag hoe Cassie stopte. Hij wist dat hij misschien nog meer moest zeggen, maar hij kon zich er niet toe zetten. Het was nu aan haar. Als ze bleef zou hij deze bruiloft afblazen en misschien later met Cassie trouwen. Als ze weg zou gaan…. Draco slikte terwijl hij zag hoe Cassie nog steeds stilstond. Als ze weg zou gaan was het duidelijk dat het toch nooit wat tussen hen had geworden. Hij zou dan gewoon als gepland met Lucy trouwen en Cassie gewoon simpelweg vergeten.

Hij keek opnieuw naar Cassie en zag dat ze nog steeds niet bewogen had. Ze stond nu al een minuut lang stil en Draco keek een beetje zenuwachtig toe. Hij wilde dat ze bleef, maar het moest haar beslissing zijn. Hij zag hoe Cassie met een droevig gezicht omkeek. Tranen stonden in haar ogen en het kon niet lang duren voordat ze zouden vallen. Toen Draco Cassie’s gezicht zag slikte hij. Ondanks het gepraat in de kerk was het enige wat Draco hoorde het geluid van Cassie’s voetstappen terwijl ze de kerk uitliep. Hij zag hoe Will snel opstond en achter haar aanliep, ongetwijfeld bezorgd om haar

Draco deed z’n best om zijn verdriet niet op zijn gezicht te laten zien en draaide zich naar de dominee.
“Kunnen we verdergaan.”
Hij gaf de man een koude blik die duidelijk zei dat hij niets moest zeggen over wat er net gebeurt was. De man knikte en draaide zich weer naar het zware boek.

Iedereen zag hoe de bruid en bruidegom hun plaats weer innamen en het gepraat nam weer af. Het vertrek van Cassie had opnieuw de tongen losgemaakt en hoe deze bruiloft ook zou eindigen, onvergetelijk was hij zeker. Helaas niet echt op de manier waarop de familie Malfidus gehoopt had.

“Lucy Samantha Johnson, neem jij, Draco Lucius Malfidus tot je wettige echtgenoot en…”
Draco luisterde niet naar de woorden van de dominee. Leeg staarde hij voor zich uit. Hij wilde dit huwelijk niet, maar er is niets wat hij nu nog kon doen toch?
“Ja”, beantwoorde Lucy de vraag van de dominee terwijl ze duidelijk geëmotioneerd was. De man draaide zich nu naar Draco.
“Draco Lucius Malfidus, neem jij Lucy….”
Draco hoorde de woorden als in trance aan. Hij zat gevangen en kon geen kant op. Hij moest dit doen, dit was wat van hem verwacht werd.
“Wat is hierop uw antwoord?”

“Nee!”, gilde hij terwijl hij boos de stoel waar hij op zat achterover schoof. “Nee ik wil niet met haar trouwen!”
Hij keek om naar de genodigden en zag hoe iedereen geschokt naar hem staarde. Lucy begon te huilden terwijl Draco de woedende blik van zijn vader gewoon kon voelen. Z’n moeder keek vooral teleurgesteld.

“Wat is hierop uw antwoord?”
De man herhaalde zijn vraag en Draco werd weer uit zijn fantasie gehaald. Iedereen wachtte nog steeds geduldig op zijn antwoord.
“Ja”, antwoordde Draco terwijl hij slikte. Het was maar zo’n klein woordje maar toch was het het moeilijkste wat hij in tijden gezegd had.
“Dan verklaar ik u nu man en vrouw. U mag de bruid nu kussen.”

Draco ging door de handelingen maar had het idee dat een gedeelte van hem deze dag gestorven was. Hij dwong zichzelf om met een glimlach alle felicitaties in ontvangst te namen. Dit was nu zijn leven en hij moest zich erbij neerleggen.

The End

*deelt zakdoekjes uit aan iedereen*
Het is misschien een beetje zielig einde, maar de titel had dat ook al een beetje kunnen verraden.

Maar wees niet getreurd! Omdat wij zelf ook liever een happy ending zien zullen we een vervolg hierop maken, met de toepasselijke naam: Happily Ever After. We zullen waarschijnlijk van de zomer beginnen met het plaatsen van hoofdstukjes dus houdt het in de gaten Wink

Vergeet niet om nog even te reageren, zodat we ook voor het vervolg een beetje door zullen schrijven Smile