[AF] Harry and Ginny Horcruxes end

Savan · Geplaatst: Ma Apr 03, 2006 16:20

Bedankt inluezna, voor je reactie. Andere reacties zijn welkom. Verder open ik ook nog een poll, wat jullie er van vinden, maar reacties mogen blijven!

Hoofdstuk 15 De grote strijd 2

Met een snelheid die moeilijk is bij te houden liepen de twee in zwart gehulde gedaantes op zijn vrienden af. Met zijn leven probeerde Harry ze te beschermen.
‘Harry, niet doen’ Hoorde hij een van de twee fluisteren.
‘Ja’ Sist hij kwaad terug en hij schiet een van de mannen terug.
‘Harry, jij moet het doen, jij moet voldemort verslaan Harry.’
‘Jullie helpen mee’
‘Nee Harry, jij doet het, niet ik, niet Hermelien jij.’ Op dat moment draaide Harry zich om en keek recht in de ogen van Ginny.
‘Harry je bent de beste tovernaar die ik heb gekend, die ik nu ken. Je bent de aardigste die ik ken en het beste vriendje. Ga nu, Harry, versla hem en denk aan ons terug.’ Met betraande Ogen keek Harry naar Ginny. Daarna naar Hermelien.
‘Ik hou van jullie, van jullie allebei.’ Snel gaf hij Hermelien een knuffel en Ginny een zoen.
‘En dat zal ik altijd blijven do- ‘ Een harde knal beet dwars door zijn zin heen. Harry draaide zich om. De man was opgestaan en had zijn toverstok uit gestoken. In plaats van hen had hij de wand geraakt.
‘Sukkel, ben je blind ofzo’ Krijste voldemort. Maar oen had Harry nergens aandacht meer voor. Hij bloog rcht op de man af en rukte zijn masker van zijn gezicht. Dat deed hij ook bij de ander.
Bellatrix van Detta en wormstaart....
‘JULLIE!’ Met een boze klap laat Harry zijn toverstok in het oog van Wormstaart komen. Grijnzend wacht hij af.

Opeens word hij met een geweldige klap vanaf de grond omhoog getilt.
‘Harry Potter, bedankt, nu zijn we alleen. Ik ga eens uitleggen waarom ik onverslaanbaar ben, Harry. Kijk ik moord, en voor die-‘
‘Horcruxes, ik weet het!’ Boos keek Harry naar Voldemort.
‘Hoe-‘ Harry zag tot zijn genoegen dat Voldemort verbaasd was, helaas hersteld ehij zich vlug.
‘Inderdaad, zeven stuks, jammer, Harry, dat je me nooit zou kunnen verslaan daardoor...’
‘Jammer, Marten, dat we er nog maar eentje moeten vernietigen’

Harry zag Hoe Voldemort zijn kille rode ogen opensperde. Maar opeens zag hij hem grijnzen... Grijnzen?
‘Helaas Harry, maar je zult mijn dood niet meer meemaken.’ Benouwd keek Harry hem aan.
‘Jij bent namelijk een Horcrux, het spijt me maar ik moet je nu doden.’
En groene lichtflits en Harry dook zo snel als hij kon naar beneden. Zijn gedachte werkte op topsnelheid. Als hij een horcrux was, moest hij zichzelf vermoorden om Voldemort dood te krijgen, want als hij dood ging kon Voldemort gewoon dood gaan. Maar, als Voldemort hem zou doden zou voldemort zelf dus ook dood gaan en dat risico zou hij vast niet willen lopen.

Dat moment nam Harry een besluit. Hij moest eerst maar wagen en Nagini vermoorden, als Harry écht een Horcrux was dan zou Voldemort hem niet vermoorden, en dit risico zou hij ook niet willen lopen.
Met een ruk kwam Harry achter de muur vandaan waarachter hij zich had verscholen. En daar zag hij haar, een reusachtige slang gleed moeiteloos naar hem toe.
‘Avada kadavra!’ Schreeuwde Harry, en hij stak zijn stok uit, hij wist niet hoe hij het kon, zo zonder gevoel. Op het moment dat de spreuk de slang raakte kwam er een helder licht tevoorschijn en verlichte de hele kamer.

Savan · Geplaatst: Za Apr 08, 2006 11:04

Reacties op dit hoofdstuk zijn van harte welkom, en het verhaal is nog niet afgelopen!

Hoofdstuk 16 Het einde

Ze was dood, Nagini was dood. Harry had nu twee wezens vermoord. Ze was dood. In gedachte verzonken dacht Harry niet meer na. Opeens hoorde hij een kreet vanuit de andere kant van de kamer.
‘Nagini! Lieverd, mijn horc-‘ Hij haperde. Met grote ogen bekeek Harry het gezicht van Voldemort. Nagini was de Horcrux, Hij had gewonnen. Hij draaide zich om en stond oog in oog met hem.
‘Nu is het pas eerlijk, voldemort’
Kwaad hefte ze allebei tegelijk hun stok op en de twee spreuken kaatsen tegen elkaar. Nee, dit mocht niet. Niet weer.

Met een geweldige klap sloeg Hermelien de dooddoener neer. Ongelofelijk keek Ginny naar haar toe.
‘Geweldig! Nu kijken waar Harry is!’ als een ziel duwde ze moeiteloos de deur open. Ze stonden in een grote, rond-vierkante kamer met aan hun kant een grote haard en daarvoor een zwarte, grote stoel. Aan de overkant zat een gehavende deur die zo te zien op een kier stond. Een harde schreeuw verstoorde de ruimte. Angstig draaide ze zich met een ruk om en Hermelien stapte aarzelend naar de deur toe. Ook ginny waagde het. En lang, oranje draad spande voor hen uit. Aan het ene einde stond Harry en aan het andere stond....

‘Wees maar zeker harry, je gaat dood!’ Met moeite probeerde voldemort kracht te zetten. In zijn hoofd speelde een langzaam filmpje zich af. Een filmpje van aantal jaren geleden, op het kerkhof hier vlakbij. Harry ontsnapte door te trekken....

Hij trok, zo hard, zo agressief als mogelijk was. De oranje draad knapte. Een aantal tellen keken ze elkaar aan. Met een ongelooflijke kracht schreewde voldemort de spreuk, die spreuk des doods...
Harry hief zijn stok op en een grote blauwe gloed verspreide zich langs hem heen. De groene flits weerkaatste en raaste op Voldemort af. Toen was het voorbij, helemaal voorbij. De spreuk raakte voldemort en met een harde schreeuw tuimelde hij naar acheteren en bleef stil liggen.

Hij was dood, na jaren vechten was hij uiteindelijk dood....

Savan · Geplaatst: Za Apr 08, 2006 11:57

Hoofdstuk 17 De belangrijke vraag

Het was twee maanden later. Harry had net twee grote, drukke maanden achter de rug en was opgelucht dat het nu voorbij was. Volgende week ging hij auditeren als zoeker bij het engelse land team.
Kort blikte hij even naar Ginny. Diep in gedachten verzonken lag ze naast hem met haar hand in de zijne gepland. Ginny had gisteren een belangrijke brief ontvangen van een Zwerkbalschool waar ze, blijkbaar, Harry wist dat niet, al een tijdje geleden voor had gesolliciteerd. Ze wilde haar Zwerkbaltalenten uiten, net als Harry zelf. Ookal had ze gesolliciteerd, ze leek er niet blij mee dat ze mocht komen, al helemaal niet na wat Harry had gezegt wat hij wilde gaan doen.

Voorzichtig legde Harry Ginny’s hand op het gras neer en ging naar binnen. Hij liep regelrecht naar de kast en pakte hier een brief uit. Hij speelde er mee met zijn handen en dacht eroverna. In deze brief stond dat hij gevraagd was als leraar vliegelessen op Zweinstein, Ginny kon, als ze dat wilde, solliciteren voor Transfiguratie assistente want dit jaar ging Anderling met drie-daags verlof, ze gaf dus elke week drie dagen niet les. Ginny was nu aan het piekeren over allebei de banen...

Later die middag, toen Harry op de stoel buiten zat kwam Ginny naar hem toe. Ze groete hem en ging voor hem zitten maar bleef hem aanstaren.
‘Mam wil dat ik een reden heb dat ik naar Zweinstein ga, en niet naar die Zwerkbalschool’
‘O’ Harry keek haar aan, hij wist al wat ze ging zeggen, hij kon het haar niet kwalijk nemen, ze leefde voor die school, leek het. Maar toen kwam er iets uit wat hij helemaal niet verwacht had.
‘Die heb ik’ Even een korte stilte en Ginny pakte Harry’s hand stevig beet.
‘Lieve Harry, wil je met me trouwen?’

Einde

Ik weet het, snel, maar dit stukje had ik al best lang klaar liggen dus... Nou, graag reacties en binnenkort komt er een gevolg op dit verhaal, de link is hier o.a te vinden. Klik hier voor het vervolg, Harry and Ginny Devileyes