[AF] De vloek

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Haajj, allemaal ! Ik ga hier dus een verhaal plaatsten en ik hoop dat jullie het leuk vinden . En ik wil ook graag reacties horen . (PB of reactie topic)
Komt ie :Harry Potter en z'n langste zomervakantie met Ron en Hermelien

Stuk 1
"HE ! WIL JE EVEN NAAR BENEDEN KOMEN ? "
Harry zuchtte . Het was Oom Herman die net zo hard brulde .
Harry botste op de gang tegen Dirk op , maar liep toen vlug naar beneden (Omdat hij geen ruzie wilde ) .
"Wat heeft dit te betekenen ?" siste Oom Herman .
"Wat bedoeld U ?" vroeg Harry .
Hij had werkelijk geen flauw idee wat Oom Herman bedoelde !
"Ik bedoel natuurlijk die mensen die er zijn ... ga zelf maar kijken ... maar deze mensen lijken me wel normaal , hoewel , dat meisje vroeg naar jouw -" zei Oom Herman lachend om z'n eigen grap .
Harry schudde z'n hoofd en liep naar de voor deur . Hij kon z'n ogen niet geloven : Het waren Ron en Hermelien !
"HARRY!" Hermelien omhelsde hem . "Wat leuk je zo snel weer te zien . " zei ze . Ron grijnsde en gaf Harry een hand . "Dit had je zeker niet verwacht , he ?" lachte hij en Harry schudde z'n hoofd . Hij was veel te blij dat hij meneer en mevrouw Griffel niet eens had gezien . "Hallo meneer en mevrouw Griffel ." zei hij , zodra hij ze in de gaten kreeg .
"Hallo , Harry ." zei mevrouw Griffel . "We gaan op vakantie met een Cruiseschip ...en wij vroegen ons af of jij misschien mee wilde ." zei ze vriendelijk . Hermelien en Ron keken hem verwachtingsvol aan . "Ja , dat lijkt me tof . Maar ik weet alleen niet of ik -" voordat Harry z'n zin kon afmaken viel Hermelien hem in rede . "Het mocht van je oom ." zei ze.
"Echt waar ?" vroeg Harry verbaasd .
"Ja" zei Ron .
Dit kon wel m'n aller beste vakantie ooit worden ! Dacht Harry . Oom Herman en tante Petunia kwamen bij de deur staan .
"Gaat hij nou mee of hoe zit dat ?" gromde Oom Herman .
"Natuurlijk gaat Harry met ons mee , meneer Duffeling ." zei Hermelien met haar liefste glimlach .
Tante Petunia keek haar even zuur aan en zei toen :" Nou , als hij gaat moet hij maar nu gaan ."
"Ik ga even m'n spullen halen ." mompelde Harry .
"Wij gaan met je mee , Harry ." zei Ron en hij trok Hermelien mee .
Op de gang van de eerste verdieping hoorden ze Dirk zingen op z'n kamer . Hermelien begon spontaan te lachen .
Ron grinnikte .
"Mooi gezongen , Dirkmans ." zei Harry toen ze in de deur opening stonden van Dirk's slaap kamer .
"Maar niet goed genoeg voor 'Pop Idol' " giechelde Hermelien . En Dirk staarde haar met open mond aan .
"Kom op." Harry , Ron en Hermelien gingen naar Harry's kamer en pakten z'n hutkoffer in .
...

Stuk 2
"Harry en Ron , nemen jullie maar de kamer naast die van Hermelien . " zei meneer Griffel .
Harry sleepte z'n hutkoffer mee en volgde Ron naar z'n hut . De familie Griffel , Ron en Harry hadden een dek, die ze moesten gaan delen met een echtpaar en twee meisjes , hadden ze gehoord van mevrouw Griffel .
"Ik ben benieuwd of die mensen wel aardig zijn ." zei Ron .
"Ik ook . " zei Harry . "Maarre ... hoeven wij niet bij de Orde te zijn?" vroeg hij .
Dit had hij al heel erg lang aan Ron willen vragen .
"Nee ." zei Ron . "Mijn ouders zijn nog wel regelmatig op het hoofdkwartier en Lupos,Tops enzo ook ...maar wij hoefden er niet per se bij te zijn ."
"Oh , Oke . " zei Harry . Plotseling hoorden ze iemand op de deur bonken .
"Harry ! Ron ! Maak open ! HARRY!" Het was Hermelien die riep . Ron maakte haastige de deur open .
"Is er iets?" vroeg hij .
"Ja , maar dit is interessanter voor Harry " zei Hermelien geheimzinnig .
"Voor mij ? Maar ik-"
"Luister nou maar gewoon , Harry ." zei Hermelien ongeduldig . "De mensen met wie we dit dek moeten delen zijn ook net vandaag aan gekomen . En ik weet wie het zijn ... het zijn twee meisjes van Zweinstein ." zei ze . "Het zijn Parvati Patil , Cho Chang en haar ouders ."
"Parvati en Cho ?!" Harry was totaal overdonderd van dit nieuws . "Sindst wanneer zijn ze vriendinnen ?" vroeg hij aan Hermelien .
"Al een hele tijd ." zei ze .
Harry kreunde .
"Het zal heus wel mee vallen, Harry ." zei Ron sussend . "Zo erg kan het ook niet worden ."
"Maar komen jullie mee ? Ik ga namelijk een rondje lopen hier op het schip ." zei Hermelien .
"Ik ga wel mee en Harry ook ." zei Ron .
Harry wilde gaan protesteren , maar voordat hij het wist stond hij oog in oog met Cho Chang .
"Harry ? Ron en ik gaan even naar het dek naast die van ons . We zien je daar wel !" zei Hermelien en trok Ron mee . Harry voelde woede opkomen . Hoe kon ze hem nou nu zo laten stikken ? wilde Hermelien soms dat hij en Cho weer bij elkaar zouden komen ? Dat was een droom ... een droom dat nooit uit zal komen ...
"Hallo , Parvati . Wat toevallig dat jij hier ook bent ." Hij negeerde Cho en wendde zich tot Parvati .
"Ja , ik ben samen gekomen met de ouders van Cho ." antwoordde Parvati .
Met tegenzin keek Harry Cho aan ... hun laatste ontmoeting was pijnlijk ...
"Hoi." zei hij droogjes .
"Hoi." zei Cho nerveus . Ze staarde naar de grond en zag er weer eens heel erg knap uit . Harry voelde een vertrouwde slinger in z'n maag .
Cho was voorbij ... ik moet door gaan zonder haar ...
"Ik ga even naar Ron en Hermelien ." zei Parvati zachtjes en liep toen ook weg .
"Hoe gaat het met je ?" begon Cho opgelaten .
Harry knikte . "Het gaat goed . En - met jouw?"
"Ook wel ."
Ze zwegen allebei .
"Ik heb het uitgemaakt met Michel Kriek ." zei Cho plotseling .
Ze keek Harry niet aan .
"Hij - Hij was een beetje agressief bezig "
"Dat is dan mooi voor je ." zei Harry koeltjes . Hij snapte nog steeds niet waarom Cho hem dit vertelde . Dacht ze dat het weer goed kon komen tussen hun? Mooi niet ! Nooit .
"Waarom vertel je me dit ?" vroeg hij .
"Ik eh - " Cho werd rood . "Ik vind dat ik me dit jaar voor de vakantie heel erg stom heb gedragen tegenover jouw , Harry . Het spijt me . Het spijt me ook dat ik dacht dat jij en Hermelien Griffel meer waren dan gewoon vrienden ... ik was gewoon jaloers , Harry . Maar nu weet ik dat jij , Hermelien Griffel en Ron Wemel beste vrienden van elkaar zijn en ik weet dat dat nou eenmaal belangrijker voor je is dan alleen maar een relatie hebben met een meisje en ... dat waardeer ik enorm ."
"Het is al goed ." flapte Harry het eruit , voordat hij er erg in had .
Cho glimlachte en Harry voelde dat hij op wolken liep . Cho was echt zooo erg knap ...
"Maar ik ga nu Ron , Hermelien en Parvati zoeken . Kom je mee ?" vroeg hij aan Cho en ze knikte .
"Wacht nog even -" ze kuste voorzichtig . "Sorry , maar ik kon de verleiding gewoon niet weerstaan ." zei ze zachtjes en werd vuurrood . Harry glimlachte en pakte haar hand ."Kom mee. "

Ron , Hermelien en Parvati zaten aan het rand van het zwembad . (Hermelien zwaaide zodra ze Harry en Cho zag .)
"Harry , mijn moeder was hier net ook . Ze vertelde dat we elke dag om zes uur op ons dek moet zijn ... want dan kunnen we samen gaan kijken waar we dan eten enzo " zei ze .
Harry knikte . Cho ging naast Parvati zitten .
"Is het goed gekomen tussen jullie ?" fluisterde Ron tegen Harry . En hij wist waar hij het over had . Over Cho ...
"Ik denk het wel . Maar we doen het rustig aan ." antwoordde Harry . Hermelien had het blijkbaar gehoord . Want ze schraapte veel betekenend haar keel en keek Harry waarschuwend aan .
"Wat?" siste Harry geirriteerd .
"Ik wilde je alleen maar vertellen - Nou , ja . Laat dan oook maar ." zei Hermelien .
Harry haalde z'n schouders op .
"Het is bijna zes uur . Komen jullie ?" vroeg Hermelien .
Ron stond meteen op , maar Harry bleef nog even zitten .
"Ik eh - Ik kom straks wel . " mompelde hij . "Gaan jullie maar alvast ." Ron en Hermelien draaiden zich om en liepen (een beetje gekwetst weliswaar ) weg .
Parvati stond ook op . "Ik eh - Ik laat jullie wel even alleen ." zei ze met tegenzin .
Harry voelde z'n hart in z'n keel bonken . Nu waren ze alleen ... alleen hij en Cho ,dacht hij .
"Harry?" begon Cho . Ze ging dichter tegen hem aan zitten .
"Ja?" Harry staarde haar aan . Wat is ze toch knap ! Hoewel , Parvati was ook heel mooi ...
"Harry , ik vraag me wel eens af - Ben jij nog wel verliefd op me ?" Cho werd rood en sloeg haar ogen neer . Ze bloosde .
Harry voelde zich opgelaten .
"Ik weet eigenlijk niet eens of ik wel ooit verliefd ben geweest ." zei hij . Cho was terleurgesteld .
"Echt?" vroeg ze en Harry knikte .
"Ben jij dan weleens verliefd geweest?" vroeg Harry voorzichtig . Hij dacht aan Carlo . Ze was vast en zeker verliefd op Carlo Kannewasser geweest ...
"Ja ." antwoorde Cho zacht . Zie je wel ! "Ik ben maar 1 keer echt verliefd geweest . En dat was - dat was op jouw ."
Harry was totaal overdonderd . "Je - Je was niet verliefd op Carlo?" fluisterde hij .
Cho schudde haar hoofd . "Het was Carlo , die verliefd op mij was . Ik vond hem uiteraard wel oke en heel erg aardig enzo . Maar ik was verliefd op een ander - namelijk jouw . Ik vond je lief en aardig en leuk ... en je werd ook zo erg oneerlijk behandeld door iedereen . Ik dacht dat je wel wat hulp kon gebruiken ." lachte ze waterig .
Harry kon even niks uitbrengen .
"Dat is eh - vleiend ." fluisterde hij .
Cho giechelde.. "Zullen we naar de anderen gaan ?" vroeg ze . "Ja ." zei Harry en ze liepen terug .

"Harry en Cho ! Wacht!"

Harry draaide zich om .
Parvati stond helemaal buiten adem voor ze .
"Kan ik even met jullie mee lopen?" vroeg ze .
"Ik dacht dat je met Ron Wemel en Hermelien Griffel mee was gegaan ?" zei Cho met opgetrokken wenkbrouwen .
"Nou , als jullie het erg vinden - ga ik wel alleen terug lopen . " zei Parvati opgelaten .
"Nee ! " riep Harry scherp .
Parvati keek hem aan en vanuit z'n ooghoeken zag Harry dat Cho hem geirriteerd aan staarde .
" Ik bedoel - we vinden het heus niet erg , Parvati ." Hij voelde dat hij bloosde .
Parvati glimlachte .
"Bedankt , Harry . Maar ik loop toch liever alleen ." zei ze, met een heimelijke blik op Cho .
"Waar zijn Ron en Hermelien , Parvati?" vroeg Harry . "Die zijn - die eh - ik denk dat je het zelf maar aan ze moet vragen , Harry . "
...

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 3
Harry plofte neer op z'n bed .
Ron was nog steeds niet terug gekomen (en dat terwijl hij eerder weg was gegaan !)
Harry zuchtte en dacht na . Waarom had Cho net zo geirriteerd gereageerd ? en toen Harry zei "Tot zo." keek ze hem vernietigend aan ... ??? Kwam het doordat hij het voor Parvati had opgenomen? Dacht ze soms dat Parvati en hij misschien meer waren dan gewoon ...Vrienden? onmogelijk !
Harry schudde z'n hoofd . Waar is Ron ? en Hermelien ? zij weet toch altijd zoveel over meisjes ?
Hij stond op en even later stond hij voor de deur van Hermelien's kamer . Hij hoorde stemmen praten , maar kon niet goed horen wie het waren . Maar plotseling was het net of hij een schok kreeg .
Het waren Ron en Hermelien .
"Laten we dit maar niet doen , Ron -"
"Maar Hermelien ! Alsjeblieft - Harry zal heus niks merken -"
"Maar Ron - Dat is het niet . Ik kan me voorstellen hoe Harry zich dan zal gaan voelen . Hij zal zich buitengesloten voelen , Ron . Hij zal het niet begrijpen -"
Harry haalde diep adem en klopte op de deur .
Het werd binnen doodstil .
"Binnen." piepte Hermelien .
Harry ging naar binnen .
Ron , die eerst op Hermelien's bed zat , sprong meteen overeind .
"Harry! Wat doe jij hier?"
Harry grijnsde en keek hem veel betekenent aan .
"Had je gehoord wat we net zeiden ?" vroeg Hermelien kalm .
"Eh- Gedeeltelijk." zei Harry grijnzend .
Ron was geschokt .
"Jullie moeten mij nog veel vertellen ." zei Harry .
"Ik zal alles uitleggen ." zei Hermelien .
"Ga zitten, Harry . - jij ook, Ron ! " Harry ging op de grond zitten en Ron volgde z'n voorbeeld .
"Luister, Harry." begon Hermelien zelfverzekerd . "Ron en ik - Ron en ik - Wij eh -" plotseling was ze heel erg opgelaten en had ze een hoofd als een biet .
Harry wist al wat ze hem wilden vertellen . Maar hij wachtte af .
"Luister, Harry .ik wil dat je dit goed begrijpt . " zei Hermelien . "Ron en ik - "
"Ron en jij zijn eh- meer dan gewone vrienden ?" flapte Harry het eruit . Ron was volslagen verbijsterd en kon geen zinnig woord uitbrengen .
"Harry, ik - Ron en ik zijn nog geen eh - wij zijn nog steeds niets meer dan vrienden . Maar ik denk- ik denk dat we al een hele tijd verliefd op elkaar zijn ." zei Hermelien kalm .
"Verliefd???" vroeg Harry .
Ron en Hermelien bloosden en staarden elkaar aan .
Harry voelde een brok in z'n keel . Als Ron en Hermelien verliefd waren ...
"Eerst Hermelien, en Ron, heb ik een vraag voor jullie ." begon Harry schor . "Als jullie eh- meer dan gewone vrienden zijn,he? Is het dan afgelopen met onze vriendschap?"
"Natuurlijk niet!" antwoordde Hermelien scherp . "Niets veranderd onze vriendschap,begrepen? Helemaal niets !!!"
Harry was nog steeds niet gerustgesteld . "Oh, nou ... Oke,dan . Ik ga maar eens wat eten ."
Harry liep weg . En bleef nog even buiten bij de deur wachten.
"Zie je wel, Ron! Hij vatte het verkeerd op ... "
"Hij zal het heus wel begrijpen -"
Harry voelde zich ellendig en sloot zich op in z'n kamer .

"Harry ? Wil je me alsjeblieft even binnen laten ?"
Harry werd wakker .
Hij was in slaap gevallen ! Hij keek op z'n horloge en zag dat het half 1 was.(midden in de nacht) .
Wie was het ? Wie schreeuwde er net zo hard?
"HARRY ! WIL JE ALSJEBLIEFT NIET ZO KINDERACHTIG REAGEREN ? HERMELIEN EN IK HEBBEN NOG NIKS MET ELKAAR !"
Het was Ron .
Harry stond op en deed de deur open .
"Sorry, ik was in slaap gevallen . Waarom hadden jullie me niet gehaald voor het eten?" vroeg hij .
Ron keek hem beschaamd aan. "We hadden je wel gehaald . Maar je had jezelf opgesloten op onze kamer ." zei Ron . "En sorry van daarnet ... wat ik net tegen je zei -" zei Ron met gebogen hoofd .
Harry lachte . "Het is al goed . " zei hij . "En trouwens, ik vond het eerlijk gezegd niet zo'n goed idee- maar nu ik er goed over nadenk -" Harry begon te lachen en Ron grijnsde .
"Ik vind het eigenlijk wel grappig . Ik bedoel- ik begrijp het wel , jullie zullen voor altijd mijn beste vrienden blijven ." zei Harry .
Ron knikte .
"Ik ben blij dat je het zo opvat, Harry ." zei Ron en hij grijnsde . "Maar nu heb ik nog een vraag voor je , Harry . Hoe zit het nou tussen jouw en Cho? Want vandaag tijdens het eten had ze geen woord over jouw gezegd ."
Harry haalde z'n schouders op .
"Ze reageerde geirriteerd toen ik het opnam voor Parvati ." antwoordde hij ."Maar Ron ? Nu heb ik een vraag aan jouw ."zei Harry.
Ron keek hem verwachtingsvol aan .
"Waarom kom je nu pas terug ? Het is al half 1 . Wat hebben jij en Hermelien na het eten uitgespookt ?" vroeg Harry .
Ron werd rood . "Wij eh- waren samen naar een disco geweest ." zei hij . "Meneer en mevrouw Griffel waren ook mee gegaan .En Cho ook -ze danste de hele avond met een donker harige jongen- Maar Parvati was al meteen na het eten terug naar het dek gegaan ... ze zei dat ze zich niet zo lekker voelde . Maar ik denk dat zij en Cho ruzie met elkaar hebben ." voegde hij het eraan toe .
Harry was verrast . "Ruzie ? Parvati en Cho?" herhaalde hij .
Ron knikte . "Tijdens het eten zeiden ze geen woord tegen elkaar . O, enne... Hermelien en Parvati zitten nu in de kamer hiernaast . Ze hebben daar eten voor je bewaard en daar was ik dus ook even gebleven ." zei hij .
"Ik ga even naar ze toe ." zei Harry en hij liep de kamer uit .
Toen hij opnieuw voor de deur van Hermelien's kamer stond hoorde hij gegiechel van Hermelien en Parvati .
"Echt waar? Oh, wat leuk!"
"Ja, maar ik weet niet zo goed hoe ik me precies moet gaan gedragen tegenover ...tegenover hem -"
Harry maakte de deur open .
"Wil je voortaan kloppen,Harry ?" vroeg Hermelien.
"Ja, sorry." zei Harry hij keek naar Parvati.
"Hoi Harry ." zei ze zachtjes . "Hoi." zei Harry ademloos .
Hij voelde zich vreemd ... zo heeft hij zich nog nooit gevoeld !
"Eh- Ik had van Ron gehoord dat jullie eten voor me hadden bewaard?" Vroeg Harry , om de stilte te verbreken .
Hermelien knikte . Ze haalde wat geroosterde boordjes tevoorschijn, verschillende sausjes, wosrtjes, salades...
"Eh- vinden jullie me te klein?" grapte Harry . "Dat jullie willen dat ik hierdoor groei ? Door zoveel te eten?"
Hermelien en Parvati lachten .
"Het is best wel veel . " zei Parvati . "We dachten dat je wel honger had."
"Dat had ik ook . Maar na een blik op dit ... " Harry trok een gezicht . Parvati gaf hem een duw .
"Na een blik op jouw hoef ik ook niet meer te eten." zei ze .
Hermelien giechelde, maar Harry begreep niet helemaal wat ze zei .
"Wat bedoel je daarmee?" vroeg hij .
"O, Laat maar-" mompelde Parvati opgelaten .
"Harry, begin nou maar gewoon met eten! " zei Hermelien . "Anders heb je dit morgen middag nog niet eens op !"
...

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 4
"Harry?"
Harry opende een oog en maaide wild met z'n armen naar degene die dat zei .
"Ik slaap-" mompelde hij .
"Harry, we gaan ontbijten . Kom je ?" het was Ron .
Hij had zich al omgekleed en stond naast Harry's bed .
"Hallo Ron" zei Harry slaperig .
Meestal moest hij Ron wakker maken en nooit andersom .
"Ga jij maar alvast . Ik kom er zo aan ." zei hij tegen Ron .
"Oke, we zitten in het restaurant naast die grote zwembad." zei Ron en hij liep weg .
Harry sprong uit z'n bed en kleedde zich aan . Hij kamde snel z'n haar (wat vergeefse moeite was) en sprintte naar het restaurant .
Op het dek botste hij tegen iemand op . "
Wil je de volgende keer wel oppassen ?" vroeg een stem .
"Sorry -" zei Harry, hij liep door .
In het restaurant dwaalde z'n ogen af naar een paar meiden die aan tafel zaten .
Een meisje met donker haar deed hem sterk denken aan Cho ...
"HARRY! Hier ! " Ron zwaaide .
Harry liep lachend naar ze toe .
"Goedemorgen, meneer en mevrowu Griffel." zei hij beleefd .
"Wat zijn Ron en ik dan?" vroeg Hermelien zogenaamd verontwaardigd .
"Hallo Ron en Hermelien dan !" zei Harry grijnzend .
Hij was in een opperst goede humeur vandaag ...
Het kon hem niet eens meer schelen wat er nu precies was tussen hem en Cho Chang .
Hij ging tussen Ron en Hermelien zitten .
"Waar is Cho?" vroeg hij aan Hermelien .
"Ze zitten in een ander restaurant vandaag ." zei ze zachtjes .
Na het eten stond Hermelien op .
"Harry en Ron . Komen jullie mee ?" vroeg ze .
"Sorry-" zei Ron tegen mevrouw Griffel en hij liep met Harry en Hermelien mee .
"Ik moet jullie wat vertellen . Nou,ja ..." Hermelien trok de twee jongens mee . "We gaan een eindje lopen ." zei ze .
Ron nam een hap van z'n cake .
"Ron, we zijn misschien wel goede vrienden - maar ik wil niet meer dan dat zijn ." zei Hermelien plotseling .
"Waarom vertel je me dit ?" vroeg Ron verontwaardigd .
"Omdat ik dat gewoon niet wil . Anders lijd onze vriendschap eraan." zei ze .
Ron pakte Hermelien's rechterhand , terwijl zij haar linkerarm om Harry heen sloeg .
"Voor altijd vrienden ." zei Ron .
"Voor altijd ." Herhaalden Hermelien en Harry .
Met z'n drieen liepen ze zo een tijdje zwijgend over het schip .
"Hoe zit het nou tussen jouw en Cho ?" vroeg Ron .
"Het is nu echt over ." zei Harry . "We hadden vorig jaar op Zweinstein maar een paar maanden wat met elkaar . Maar het was al gauw over - en hier- op dit schip had zij me wel gezoend-" vertelde hij . "Maar ik- ik wil niks meer beginnen met haar . Het word nooit wat tussen ons . Ik voel echt niets meer voor Cho . Niets ."
Hermelien kneep hem zachtjes in z'n arm .
"Ze is het je niet waard,Harry . Ze was wel echt verliefd op jouw - Dat is ze nog steeds-" zei ze . " Alleen ik denk niet dat zij de enige is ...."
"Hoe weet jij dat nou?" vroeg Ron scherp .
"Ik heb zo mijn bronnen." lachte Hermelien . "
Wat bedoel je daar nou weer mee ?" vroeg Harry.
"Ik bedoel dus dat er wel meerdere mensen zijn die verliefd op je zijn." antwoordde Hermelien .
Hield ze hem voor gek? was dit wel waar? Als er nog meerdere mensen zouden zijn die op hem verliefd was ... wie zouden het dan zijn?
Het leek wel alsof Hermelien z'n gedachten kon lezen !
"Het zijn drie meiden ,Harry . Ik ken ze alledrie ... Jij ook en Ron ook-" zei ze .
Harry keek Ron verbaasd aan .
"Hermelien ?" vroeg Ron . Hermelien keek hem aan . "Wil je ons alsjeblieft vertellen wie het zijn?"
Hermelien haalde diep adem . "Cho Chang, Ginny Wemel en - Parvati Patil ."
Harry stond perplex . "Parvati???" vroeg hij .
Hermelien knikte . "Ze wilde zelf dat ik dit aan je vertelde. Ze is al een hele tijd verliefd op je,Harry . Al vanaf- vanaf het moment toen jullie met elkaar danstten in jullie vierde jaar op het bal." zei ze .
Harry kon geen woord uitbrengen . Parvati behandelde hij als een goede vriendin , ze was als ieder ander .
Voor haar had hij geen speciale gevoelens...
"Ik zou voor haar kiezen,Harry . Ze is misschien niet zo knap als Cho Chang , maar ze is tien keer zachtaardiger en minder gevoelig ... als je begrijpt wat ik bedoel ." zei Hermelien .
Harry zei niets .
Het was gedeeltelijk waar was Hermelien zei .
"Ik eh- ik weet niet wat ik hierop moet zeggen." stamelde hij .
Ron grinnikte .
Op dat moment zag Harry Parvati en Cho gearmd op hen aflopen .
Zo te zien hadden ze absoluut geen ruzie meer ...
"Hoi Harry !" zei Cho . Ze negeerde Ron en Hermelien volkomen .
"Hoi ." zei Harry .
Parvati glimlachte tegen Harry en lachte ook naar Ron en Hermelien .
"Kom je mee,Harry? Ron en ik gaan zwemmen ."zei Hermelien .
Harry wist dat ze dit verzon .
"O,ja?" vroeg Ron .
Harry gaf hem een por .
Ron staarde hem een beetje vaag aan .
Harry schudde z'n hoofd en Ron kreeg het door .
"Ja, dat klopt ." zei hij laat dunkend .
"Harry, kom je mee?" Harry grijnsde .
"Ja !" riep hij enthousiast .
"Sorry- Dames-" zei hij tegen Parvati en Cho .
Hij greep Ron aan z'n rechter arm en sleepte Hermelien mee met z'n linker hand .

Toen ze op een afstandje waren kreeg Hermelien een giechel bui en barstten Harry en Ron in lachen uit .
"Dat zag er zeker heel erg doorzichtig uit -"
"Hermelien, kon je geen betere smoes bedenken ?"
"Ik voelde al dat er iets tussen zou komen - dus daarom had ik jullie maar mee getrokken !"
Nog meer gelach .
Een paar dreuzels die aan het zonnen waren op het dek keken hun geirriteerd aan vanachter hun zonnebril .
"Wat is dit ?" vroeg een man zelfs .
Hermelien stopte onmiddelijk met lachen en keek opeens wel heel erg serieus .
Haar stralende ogen werden plotseling kil en leeg ... haar lachende mond zakte ... haar blik versteende .
"Pardon ?!"snauwde ze .
Zowel Harry als Ron schrokken allebei van haar plotselinge uitbarsting . De man keek haar met opgetrokken wenkbrouwen aan .
"Ken ik jou ergens van?" vroeg hij .
"Nee." zei Hermelien resoluut .
De man keek haar achterdochtig aan.
"Je doet me aan iemand denken -" fluisterde hij . "Je hebt iets vreemd ... iets bijzonders ... jullie alledrie trouwens."
hij richtte z'n aandacht op Harry en Ron .
Z'n blik bleef hangen op Harry's litteken .
"Jij bent ?" vroeg de man aan Harry .
Harry keek Hermelien aan ,zij schudde heftig haar hoofd .
"Ik ben- Ik ben - wacht eens even -"
Harry besefte plotseling dat er wel iets vreemds was met deze man . Waarom vroeg hij naar zijn naam? was hij soms een tovenaar ? Waarom gedroeg Hermelien zich opeens zo anders...?
"Meneer, waarom vraagt U mij dit ?" vroeg Harry beleefd .
De man was verbouwereerd om z'n reactie .
"Mag ik dit soms niet vragen ?" siste hij .
"Nee, natuurlijk niet ." zei Hermelien sarcastisch .
Ze rolde met haar ogen .
"Heb ik jouw soms wat gevraagd ?" snauwde de man .
Hij begon nu echt wel boos te worden .
"Modderbloedje ..." voegde hij het er zachtjes aan toe .
Harry en Ron snakten naar adem .
Maar Hermelien was blijkbaar niet verrast door het nieuws dat deze man iets van de toverwereld wist . Ze knikte zelfs .
"Dat ben ik ! " zei ze koeltjes . "Ik ben niet iemand die bang is voor haar afkomst . Ik heb dreuzel ouders -waar ik trots op ben . Ik ga graag naar school... waar ik ook goed in ben . Ik heb de allerbeste echte vrienden -die ik alles kan toevertrouwen . Ik ben trots op wie ik ben."
Hermelien lachte zelfvoldaan tegen mensen die toevallig langs liepen . Maar de man was buiten zijn woede .
Hij kon zich nauwelijks inhouden .
"Dat is dan erg mooi voor je ." fluisterde hij .
Hij drukte nerveus z'n zonnebril steviger tegen z'n neus aan .
Hermelien glimlachte .
"Komen jullie mee, jongens? " zei ze tegen Harry en Ron die verward knikten .
"Goedendag, meneer Malfidus ." zei Hermelien .
...

Ik zal proberen zo vaak mogelijk te gaan posten . Rolling Eyes

En bedankt voor de reacties !

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 5
Ze draaide zich om en liep weg met Harry en Ron op haar hielen .
Lucius Malfidus stond helemaal pats!
"Wat moest dat voorstellen?" vroeg Harry zodra ze uit Malfidus' zicht waren .
"Dat was Lucius Malfidus." vertelde Hermelien kortaf .
Harry snapte het nog steeds niet .
En Ron blijkbaar ook niet .
"Wat deed hij op een Cruise schip met allemaal Dreuzels ?" vroeg hij .
"Waarschijnlijk probeerde hij gewoon zichzelf even te verbannen uit de toverwereld . " lachte Hermelien . "Hij is natuurlijk ontsnapt uit Azkaban . En wij waren toevallig hier op hetzelde schip ... hij was natuurlijk bang dat we hem zouden veraden . Dus- ik denk dat we wel wat moeten doen . Anders sluit hij zich weer aan bij Voldermort ."
Harry dacht even na . Het klonk wel logisch zoals Hermelien het verteld . Maar is het ook zo logisch ...?
"Maar Hermelien, hoe kun je nou bewijzen dat hij ontsnapt is uit Azkaban?" vroeg Ron .
"Ik bedoel- dat is niemand ooit gelukt ...behalve -"
Ron maakte zijn zin niet af en keek veel betekenent naar Harry die meteen de andere kant op keek .
"Behalve Sirius ." fluisterde Harry .
Hij voelde een brok in z'n keel ... hij voelde zich plotseling net zoals een paar weken geleden ...
Alles was nog zo erg vers voor hem .
Harry plofte neer op een hangmat en Hermelien en Ron volgden z'n voorbeeld.
Ze gingen beiden naast hem zitten ,zodat Harry er tussenin zat .
Een minuut lang zeiden ze niets .
Harry voelde zich leeg en wenstte vurig dat Sirius zou terug komen . Maar hij wist dat het niet meer kon ... Hij voelde overlopende emotie .

Hermelien zuchtte en streek met haar vingers door z'n haar ,Ron sloeg een arm om hem heen en kneep zachtjes in z'n schouder .

Ik heb echt de allerbeste vrienden ...dacht Harry .

Ondanks alles voelde hij zich toch wel een beetje blij .
Een lange tijd bleven Harry, Ron en Hermelien zo zitten ... Hermelien met haar vingers in Harry's verwarde haar ... Ron met een arm om Harry heen ... Harry met een arm om Ron heen en andere arm om Hermelien heen ...
Een minuut , vijf minuten ...
Plotseling voelde Harry een hand in zijn nek .
Hij staarde Hermelien aan , hij dacht dat zij het was .
Hermelien staarde terug .
Ze haalde haar hand uit Harry's haar ...
maar hij voelde nog steeds een hand in z'n nek .
Harry draaide zich bliksemsnel om en keek in de bruine ogen van Cho .
"Ga je met me naar de disco vanavond ?" vroeg ze .
"eh- Nee." zei Harry .
Hij was totaal overdonderd .
Cho wierp Hermelien een vuile blik toe en draaide zich toen om .
Harry schudde z'n hoofd .
Als hij dit mee maakte (een paar maanden geleden ) zou hij zeker weten achter Cho aan gaan rennen en geroepen hebben :" Cho , nee ! Wacht even! Ik bedoel- ik wil heel graag met je naar de disco"
Harry lachte erom .
Zijn gevoelens voor Cho is nu dus echt wel over .
"Harry? Waar ben je met je gedachten ?" Het was Hermelien die dat vroeg .
Ze keek hem glimlachend aan .
Harry voelde zich opgelaten ...
Zijn vrienden hadden hem ook zo erg snel door !!!

Dagen op het Cruise schip gingen voorbij .....
Elke dag begonnen Harry, Ron en Hermelien met een stevig ontbijt in het restaurant met meneer en mevrouw Griffel .
Na het eten gingen ze dan meestal wat rond hangen en een beetje nieuwe mensen leren kennen .
En dan gingen ze zwemmen, of tennisen , of skaten in het bedekte dek ... of ergens wat drinken en een beetje kletsen, of zonnen ... s'avonds om zes uur gingen ze dan eten . Na het eten blijven meneer en mevrouw Griffel op hun eigen dek .
Terwijl Harry,Ron en Hermelien dan naar een disco gaan of een Cafeetje .

Op een morgen werd Harry wakker gemaakt door geschreeuw .
Het was Parvati .
"NEE ! NIET WAAR ! HERMELIEN ZOU DAT NOOIT ZEGGEN , CHO ! NOOIT!"
"OH, IK KAN JE VERZEKEREN VAN WEL ! ZIJ IS ALLES BEHALVE EEN NET MEISJE ! ZIJ HEEFT HARRY VAN MIJ AFGESTOTEN , ZIJ HEEFT RON WEMEL VERSIERD- EN NU WILT ZE DAT WIJ , PARVATI- DAT WIJ GEEN VRIENDINNEN MEER MOGEN ZIJN !" Brulde Cho .
Harry schoot in zijn T-shirt en broek en rende het dek op .
Waarschijnlijk hadden ze gevochten .
Cho stond met een rood hoofd tegen haar deur aan en keek Parvati furieus aan. Parvati zat stilletjes op de grond en sloeg haar ogen neer, terwijl haar arm bloedde .
Harry haalde diep adem .
"eh- waar slaat dit op ?" vroeg hij koeltjes aan Cho .
"Het heeft niets met jouw te maken ." zei ze opeens een stuk kalmer .
"Ik had net wel toevallig een keer mijn naam horen vallen." zei Harry , wiens gezicht plotseling vertrokken was van woede .
Hij keek even naar Parvati en besefte toen dat hij haar naar Eerste Hulp moest gaan brengen .
"Parvati ." zei Harry overbezorgd . "Gaat alles wel goed met je ?- ik bedoel -" hij schraapte zijn keel .
"Ik breng je wel naar het E.H.B.O"
Parvati stond op .
Harry pakte haar bij haar arm vast en nam haar met zachte dwang mee naar het E.H.B.O .
"Mevrouw -" zei Harry tegen een zuster . "Ik-"
"Ah! Ik zie al wat het is ... ik lap haar zo weer op !"
de zuster nam Parvati mee in een kamertje .
Harry plofte rusteloos op een stoel neer . Hadden Ron en Hermelien dan niets gehoord ?

Nogmaals bedankt voor de reacties! Maar ik kan nog wel wat tips gebruiken,hoor. Ik ben niet perfect .
C Yah,
Cham

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 6
"Het is gelukkig niet zo heel erg diep ." zei Harry .
Hij zat naast Parvati's bed .
Het was inmiddels al twee uur (s'middags) .
Ron en Hermelien waren gaan duiken met meneer en mevrouw Griffel en Cho had inmiddels al een andere knappe (dreuzel) jongen aan de haak geslagen .
"Nee, gelukkig niet nee." zei Parvati .
Ze was een beetje opgelaten en Harry wist waarom ...
"Wat eh- waarom kregen Cho en jij eigenlijk ruzie ?" vroeg Harry voorzichtig .
Parvati rolde met haar ogen .
"Vanochtend vertelde ze me dat Hermelien Griffel een slechte invloed had op jouw en Ron en -mij . Maar ik sprak haar tegen en toen - toen kwam jij ook ter sprake , Harry . " zei ze . "Ze was bang om jouw kwijt te raken en geloofde nog steeds niet dat jij haar had gedumpt -"
"Ik had haar helemaal niet gedumpt !" riep Harry vol ontzet uit . "Ik bedoel- we hadden nooit wat moois gehad samen ."
Parvati staarde hem fronsend aan .
"Weet je, Harry . Toen Ron en Hermelien hier waren vanochtend ... vroeg Hermelien of ik met haar en Ron en - en jouw -of ik met jullie wilde gaan duiken . Morgen zei ze , geloof ik ." zei ze opgelaten .
Harry grijnsde .
"Leuk idee . Wil je dat ?"
"Ja, heel graag ."
Harry lachte .
"Ga je dan nu met me mee ? Dan gaan we even een rondje wandelen op het schip ..." zei hij .
Parvati glimlachte . "Ja hoor, Harry."

Harry schoof het gordijn opzij en begon zich (expres) luidruchtig aan te kleden .
Ron kreunde en ging onmiddelijk rechtop zitten .
"Harry, schei eens even uit, zeg ." mompelde hij .
Harry lachte en Ron raakte nu echt geirriteerd .
"Oke- Oke - jij je zin . Ik sta al op !"
Harry liep de kamer uit en ging het dek op .
Het was best wel fris zo vroeg in de ochtend . Hij trok z'n donker blauwe vest aan .
Dit is beter !
Hij wilde net een stapje verder zetten toen hij Cho zag .
Ze stond daar ... Op het dek, hand in hand met een blonde jongen .
Ze keken diep in elkaars ogen .
Harry kon het niet langer aan zien en ging toen naar het restaurant . Daar zag hij Hermelien zitten aan hun vaste tafeltje, met een grote kop thee .
Ze zag hem en zwaaide .
"Heb je er vandaag zin in ?" vroeg ze meteen .
"Ja !" zei Harry enthousiast .
Hij begreep onmiddelijk wat Hermelien bedoelde .
Ze zouden vandaag gaan duiken ...met Parvati ...
Om een een of andere reden voelde Harry zich compleet zelfverzekerd . Hij was blij , blij dat hij ging duiken ... met Parvati ...
"Harry ?" Hermelien keek hem bezorgd aan . "Harry - Gaat alles wel goed met je ?"
"Ja, alles eh- prima ." antwoordde Harry .
Hermelien was blijkbaar nog steeds niet gerustgesteld .
"Ik vroeg je wat -Harry ." zei ze .
Harry voelde dat hij rood werd . Was het dan echt zo opvallend geweest ?
"Eh- sorry , maar wat vroeg je nou precies ?"
Hermelien zuchtte .
"Ik vroeg hoe laat we zouden gaan duiken . " zei ze ongeduldig . "Ik bedoel- we zijn om half een eh - bij de bestemming waar we gaan duiken . Echt in zee bedoel ik, he ? Heb je dat ooit wel eens gedaan ?" vroeg ze .
Harry schudde beschaamd z'n hoofd .
Hermelien haalde haar schouders op .
"Ik eigenlijk ook nooit . Maar er gaan begeleiders mee ." zei ze .
Harry knikte .
Op dat moment kwamen meneer en mevrouw Griffel het restaurant binnen .
"Goedemorgen, Harry en Hermelien ! ." zeiden ze .
"Goedemorgen ." zeiden Harry en Hermelien in koor .
"Zal ik maar eens eten gaan halen ?" vroeg mevrouw Griffel .
"Ja, hoor . Ik rammel !" zei Hermelien .
Ron schoof bij ze aan . "Goedemorgen allemaal !" zei hij . "Dag, Hermelientje ." en hij plantte een zoen op haar wang .
Meneer Griffel keek er even naar en wendde zich toen tot Harry .
"Zeg, Harry ?" begon hij .
Harry keek hem aan .
"Bevalt je vakantie op een Cruiseschip je een beetje ?" vroeg hij .
"Ja! Zeker weten !" zei Harry gretig .
Hij meende het echt .
Dit was een geweldige tijd .. een geweldige ervaring om z'n gevoelens en krachten te ontdekken ...
"Dat is dan mooi ." zei meneer Griffel en hij glimlachte . "Ik had gehoord dat jullie vanmiddag gaan duiken ?" vroeg hij aan Harry die knikte .
"Dat klopt . Het is toch wel met profesionele begeleiders , he ?"

Harry en Parvati waren nog op de boot .
Ron en Hermelien waren de zee al in gegaan .
"Kom, wij gaan ook !" zei Harry .
Hij pakte Parvati's hand .
Ze staarden elkaar even aan en sprongen toen het water in ... zonder begeleiders ...
Wat Harry zag kon hij niet geloven .
Onder water was het leven echt gewoon te mooi om waar te zijn ! Kleurrijke vissen , glanzende planten ... Hij keek om zich heen en zag Parvati nergens ........
Harry kwam ging boven water en deed z'n 'helm' en duikbril af .
Hij tuurde nogmaals om zich heen , maar nu dan boven water .
Iemand begon in paniek te gillen .
"Help !"
Harry zag een paar meter verderop een wanhopige, spetterende Parvati .
Hij zwom naar haar toe .
Harry greep haar bij haar schouders .
"Gaat alles goed met je ?" vroeg hij .
Parvati's ogen begonnen zich te vullen met tranen .
"Ik - ik ben zo bang , Harry ! "
en ze sloeg haar armen om z'n hals .
"Vissen zijn best griezelig, he ?" fluisterde ze .
"Ja, in zee zijn er zelfs giftige vissen . Maar hier valt het allemaal nog wel mee ." zei Harry .
Hij had Parvati nog altijd even stevig vast en zij legde haar hoofd op z'n rechter schouder .
"Je hoeft echt niet bang te zijn, Parvati ." stelde Harry haar gerust .
"Ik ben bij je - stil maar -"
...

Stuk 7
Parvati liet hem los en keek hem aan diep in zijn ogen .
Maar Harry had haar nog altijd vast bij haar schouders .
Voorzichtig bogen ze automatisch naar elkaar toe en raaktten elkaars lippen aan .
Ze sloten hun ogen .
Harry voelde haar zoete lippen, hij verdronk in haar geur ....
Zijn handen gleden over haar rug ...
hij wist niet waarom hij dat deed .
Plotseling liet Harry haar abrupt los .
"Ik denk dat we dat maar niet moeten doen ." fluisterde hij tegen een terleurgestelde Parvati . "Ik- ik bedoel- het spijt me . Maar ik heb nooit gedacht -"
Harry staarde opgelaten naar het schip .
Parvati sloeg haar ogen neer .
"Ik ben al heel erg lang verliefd op je ." zei ze . "Ik kon gewoon de verleiding niet weerstaan --" zei ze met een flauwe glimlach .
Dat had Cho ook gezegd een paar weken terug ... dacht Harry . "Sorry , maar ik kon de verleiding gewoon niet weerstaan ." had ze gezegd .....
"Ben ik dan zo erg onweerstaanbaar ?" plaagde Harry haar .
Parvati werd rood .
"Soms wel ." zei ze .
Maar Harry werd weer serieus .
"Ik meen het,Parvati - Het - Het spijt me ."
hij zwom weg en klom het schip op .
Hij had nergens meer zin in ... hij moest Ron en Hermelien spreken !

"HARRY !" riep Hermelien .
Zij en Ron renden naar hem toe . "
We dachten dat je wel wat langer bleef duiken ." zei ze .
"Was het dan niet zo spannend tussen jullie onder water ?" vroeg Ron pesterig .
Harry gaf hem een por .
"Je weet dat ik haar als een gewone vriendin zie ." zei hij .
Ron lachte .
"Ik moet jullie wat vertellen-" begon Harry .
Ze liepen met z'n drieen naar hun dek en keken uit over de zee .
"Ik- ik voel me er heel erg rot over -" stamelde Harry .
Ron en Hermelien keken hem niet-begrijpend aan .
"Ik -eh -er was net iets gebeurd ." fluisterde Harry .
Ron wachtte gespannen af, maar Hermelien wist duidelijk wat er ging komen .
"Hadden jullie gezoend?" vroeg ze .
Harry wist niet wat hij moest zeggen .
Hij was al eens eerder in zo'n situatie beland ... vorig jaar op Zweinstein in de leerlingen kamer ...over Cho ...
Harry keek naar Ron, die dezelfde gelaatsuitdrukking had als van toen . Harry keek naar Hermelien die hem fronsend aan keek .
Ze wachtten allebei af ...
"Ja ." antwoordde Harry opgelaten .
Ron grijnsde .
"Maar - Maar het was geen eh - echte zoen . Ik bedoel - "
Harry sloeg zijn ogen neer .
"Met Cho was dat meer eh- Met Parvati voelde het anders ... het voelde- goed ." vertelde hij .
Ron gniffelde .
Maar na een blik van Hermelien sloeg hij zijn ogen ten hemel .
"Ik snap wat je bedoeld, Harry ." zei Hermelien . "Maarre ... waar wilde je voornamelijk over praten ?" vroeg ze (nog steeds met een lichte frons ) .
Harry slikte .
Het was moeilijk .....
Maar Ron en Hermelien kon hij vertrouwen .
"En toen - had ik het onderbroken ." besloot hij zacht .
"Hoe bedoel je ?" vroeg Ron .
"Ik snap wat je bedoeld, Harry ." zei Hermelien weer , met een blik op Ron . "Maar waarom deed je dat ? Voelde je niets voor haar ? Of was je gewoon bang omdat het Parvati was ?" vroeg ze .
Harry dacht na .
Waarom deed hij dat ? Waarom ??? plotseling wist hij het .
"Omdat ik nog steeds wat voel voor Cho ." zei hij . "Het zou niet eerlijk zijn ."
Ron en Hermelien staarden hem allebei aan met opgetrokken wenkbrouwen .
"Echt ?" vroeg Ron .
"Echt ." antwoordde Harry gedecideerd .
Hermelien zuchtte .
"In dat geval kunnen wij je niet helpen, Harry . Ik bedoel- ik kan je hiermee niet helpen ." zei ze .
Ze stond op en liep weg .
Harry voelde de wind door zijn haren gaan.....
Hij staarde over de blauwe zee .
Hij staarde naar de horizon . Had Hermelien gelijk ? Moest hij dit zelf oplossen ?
Ron zuchtte en liep toen achter Hermelien aan .
Ja . besloot Harry verdrietig . Hij moest dit helemaal alleen oplossen .....Dan had hij ook nog dat probleem met Lucius Malfidus... Hij moest dit werkelijk alleen oplossen ......

Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden,hoor. Eigenlijk heb ik dit verhaal al bijna helemaal af... maar ik probeer gewoon elke dag een beetje te posten. En het word heus wel wat spannender... dit laatste stuk verraad veel wat er verder zal gaan gebeuren . Razz

dus lees maar goed.
-xxx-
~Cham~

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 8
Het was Maandag middag .
"Ik begrijp het niet ." zei Ron .
Hij en Harry maakten een wandeling op het schip .
"Waarom had jij het onderbroken ?"
Harry slaakte een diepe zucht .
Ron stelde deze vraag (vanaf die keer ) elke dag !!!
Hij keek Ron geirriteerd aan .
"Dat had ik toch al gezegd !" snauwde hij .
Hij was het zat !
Ron zweeg . Maar na een tijdje begon hij weer .
"Ik begrijp het nog steeds niet -" mompelde hij .
Harry keek hem aan met een blik van ongeloof .
"Ik bedoel- Als je zelf wist dat je nog wat voelde voor Cho ... waarom ging je dan zoenen met Parvati ?" vroeg Ron .
Hij negeerde Harry's geirriteerde blik .
Harry fronstte zijn wenkbrouwen .
Dit was een goeie vraag .
Waarom ging hij toch zoenen met Parvati ???
"Nou ?" drong Ron aan .
Harry gaf nog steeds geen antwoord .
"Ik denk dat dat vanzelf ging - maar ik beschouw Parvati echt niet meer dan een gewone vriendin ." zei hij .
Ron grinnikte .
"Echt niet ?" vroeg hij met een brede grijns van oor tot oor .
"Echt niet ." herhaalde Harry .
Ron vertelde dat hij met Hermelien bij het zwembad had afgesproken en dat hij daarom maar eens moest gaan .

Harry liep een eindje verder en ging helemaal ergens boven op een dek staan, waar een soort balkon was gebouwd .
De wind blies in zijn oor, de frisse geur van de Zee steeg op ...
"Harry ?" zei een zachte stem .
Harry draaide zich abrupt om .
Het was Parvati . "Hoi ." zei Harry .
"Hoi ." zei Parvati .
Ze kwam naast hem staan en leunde op het balkon .
"Best raar, he ?" begon Parvati .
Ze staarde naar de zee .
"Dat we gezoend hebben en zo ... maar dat de wereld het eigenlijk niet weet ."
Harry keek haar verbaasd aan .
"Wat bedoel je ?" vroeg hij .
Parvati werd rood en sloeg haar ogen neer .
"Laat maar -"
Ze zwegen allebei .
"Dat is inderdaad best wel raar --" zei Harry na een tijdje .
Nu was het Parvati's beurt om hem verbaasd aan te kijken .
"Dat we gezoend hebben bedoel ik ."
"Ik kan het maar niet uit m'n hoofd zetten, Harry . " zei Parvati verdrietig .
Harry keek naar beneden en zag Cho met een jongen hand in hand lopen .
Ze praten geinteresseert met elkaar ...
"Ik begrijp het ." hoorde Harry zichzelf zeggen .
"Ik weet eigenlijk niet waarom ik het onderbroken had, Parvati ." zei hij zacht . "Ik vind je heel aardig - Dat meen ik . Maar ik vond het zo raar . Ik bedoel - ik heb je altijd al gezien als een gewone vriendin ...of een aardig meisje uit mijn klas . Ik had echt nooit hierover nagedacht . En toen je me kustte - het - het voelde goed ."
Hij voelde zich erg opgelaten .
Parvati's ogen glinsterden .
"Het voelde heel erg oke ." zei ze .
Harry knikte .
Parvati was eigenlijk heel erg mooi... dacht hij .

Langzaam stak Harry zijn handen uit en zette die op haar heupen .
Hij trok haar naar zich toe .
"Wat ben je mooi ..." fluisterde hij .
Parvati giechelde zenuwachtig .
"Jij ook ..." fluisterde ze terug .
Seconden lang bleven ze elkaar aan kijken .
Harry boog zijn hoofd en kustte haar zachtjes .
Parvati duwde hem zachtjes van haar af .
Ze keken elkaar stralend aan .
Harry drukte Parvati tegen zich aan .
Ze konden elkaars Hart tekeer horen gaan .
Parvati legde haar handen achter Harry's hoofd en kroelde met haar vingers in zijn (al warrige ) haar .
Ze hoorden voetstappen .
Harry en Parvati maakten zich los uit elkaars armen, draaiden zich om en stonden oog in oog met Cho ...

Cho keek van de een naar de ander .
Parvati schraapte haar keel .
"Ik ga maar weer eens-" mompelde ze met gebogen hoofd en ze liep weg .
Harry kon geen woord uitbrengen, nog na genietend wat er zonet was gebeurd ...
"Harry ?" zei Cho zacht .
Ze zette haar handen tegen zijn schouders en duwde hem tegen een muur aan .
Harry staarde haar aan .
Ze gooide haar haren los,deed Harry's bril af en zoende hem vol op de mond !
Harry duwde haar van zich af .
Maar Cho ging nog een stapje verder...
Ze knoopte zijn licht blauwe blouse los .
Harry wilde protesteren maar Cho drukte er gauw een zoen op .
Ze opende haar mond en haar tong wrong zich in z'n mond.
Harry hield zijn lippen stijf op elkaar .
Hij had nu dus echt geen zin om te gaan tongzoenen, hoor !
Hij kon haar niet van zich af duwen .
Ze drukte zich tegen hem aan.
Toen Cho merktte dat Harry er helemaal geen zin in had liet ze hem even los .
Harry staarde haar geschrokken aan .
"Ben je helemaal gek geworden ?" fluisterde hij .
Cho staarde hem verontwaardigd aan .
"Dit had ik altijd al willen doen -" zei ze zacht .
Harry rukte zich los uit haar omhelzing, greep z'n blouse en liep met grote stappen weg .
Hij hoorde nog maar net dat Cho zat te snikken .
Maar dat kon hem niets meer schelen ...
Hij had een nieuw doel voor ogen . Echte liefde .

Harry liep met stevig passen door .
En toen hij op hun dek aan kwam, zag hij dat Parvati op hem stond te wachten .
Ze rende naar hem toe en drukte een dikke zoen op zijn wang .
"Wat wilde ze van je ?" vroeg ze .
"Waar is je bril ? En je haar staat alle kanten op en je blouse is helemaal gekreukeld !"
Harry zweeg .
Hij was nog helemaal buiten adem van wat er net was gebeurd met Cho .
Het was opwindend ...
"Parvati, we moeten praten ." zei hij ernstig .
Pavati's glimlach verdween .
Harry pakte haar hand en nam haar mee naar z'n kamer .
Maar voor de deur hoorden ze stemmen .
Het waren Ron en Hermelien .
"Nee ! Ik wil het niet ... als we dat doen zouden we voor altijd onze vriendschap met Harry kunnen verpesten ."
"Maar Hermelien, hij-weet-het-niet !"
"Maar toch doe ik het niet !"
Harry en Parvati keken elkaar glimlachend aan .
"Dan gaan we maar op mijn kamer praten ." zei Parvati.

Stuk 9
"Goedeavond, Harry ." zeiden de ouders van Hermelien, Hermelien zelf en Ron in koor .
Harry grijnsde .
Hij voelde zich helemaal top!
Parvati en hij hadden net alles goed uitgepraat, Cho had haar excuses aangeboden (ook tegenover Parvati) ... en nu was het etenstijd !
Harry ging tegenover Ron en Hermelien zitten .
"Waar kom jij zo laat vandaan ?" vroeg Hermelien met een blik op zijn (nog! ) warriger haar en zijn gezicht zonder bril.
"Ik heb even wat uitgepraat - samen met Parvati -" mompelde hij, terwijl hij een Sandwiches pakte .
"Uitgepraat ???" kaatste Hermelien scherp .
"Praten ?" herhaalde ze met nog steeds een blik op zijn haar .
"Nou, ja -" begon Harry opgelaten .( Hij streek nerveus met z'n hand over z'n haar .) "We gebruikten onze lippen in iedergeval ."
Ron barstte in lachen uit en Hermelien grijnsde breed .
"Oke, dit is duidelijk, Harry . Dankjewel ." zei ze giechelend .
"Hoe zit het eigenlijk nou tussen jullie ? Ron en Hermelien ?" vroeg Harry, in een poging tot een ander onderwerp te wagen .
Ron schudde zijn hoofd .
"We hebben het over jouw ." zei hij . "Waar is je bril ?"
"Dat vroeg ik me nou ook af ." zei Hermelien .
Harry haalde z'n schouders op .
"Eh- mevrouw Griffel, mag ik even naar het dek gaan om mijn bril te gaan halen ?" vroeg hij .
"Ja, hoor,Harry .Kom je dan wel straks hier eten ?" vroeg mevrouw Griffel .
Harry stond op en knikte .
"Ben zo terug ." mompelde hij tegen Ron en Hermelien .
Harry liep naar het dek waar hij opwindende dingen had gedaan samen met Parvati en ...Cho ...
Hij zag z'n bril op het balkon liggen .
Net toen hij zijn bril wilde opzetten hoorde hij een vreemd geluid ... het geluid van stemmen ... twee stemmen ... ongetwijfeld van dooddoeners ...
...

Het volgende stuk zal snel komen (hoop ik) . Op dit moment heb ik het namelijk erg druk . Ik moet schoolspullen kopen en ik moet nog allemaal brieven van school enzo beantwoorden ... nou,ja. Jullie krijgen binnenkort het volgende stuk te lezen ! Laughing

Doeii
~Cham~

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 10
Harry probeerde te verstaan wat ze zeiden, maar na een fractie van seconde werd alles plotseling doodstil.
Harry stond op en liep terug naar het restaurant.
Maar toch voelde hij zich om een een of andere reden niet zo goed .
Ging het om Parvati...?
Hij wist het zelf niet eens .
Toen hij in de deur opening van het restaurant stond zag hij dat Ron en Hermelien al weg waren en alleen meneer en mevrouw Griffel zaten.
Hij had geen zin om te gaan eten en besloot maar naar zijn dek te gaan .
"Harry, er is een brief voor je ." zei Ron zodra hij Harry zag binnenkomen .
Harry liep naar zijn bed en begon het te lezen .
Harry Potter,
Als je niet onmiddelijk ophoud met mij bespioneren ... dan weet ik wel wat beters te doen voor jouw .
Vertel me waar Perkamentus en zijn vriendjes vergaderen en vertel me wat de 'profetie' betekent !
Jij weet het, Potter .
En als je dat niet gauw doet zal ik iets dierbaars van je meenemen .
Goedendag verder, Potter
De groeten .
..........

Harry slikte en staarde naar de brief .
Las hij het goed ? Moest hij vertellen waar het hoofdkwartier was van de Orde van de Feniks ? En vertellen wat de Profetie betekende ? Hij was sprakeloos...
Ron greep de brief en las 'm hardop voor .
Toen hij was uitgesproken was hij ook sprakeloos.
Zijn gezicht was verbijsterend .
"Maar Harry-" begon hij . "Dat kan hij toch niet maken ? Ik bedoel- dit kan hij niet menen !"
"Dit kan hij wel menen, Ron." zuchtte Harry .
"Wat moet ik gaan doen ?" vroeg Harry een beetje in paniek .
Ron probeerde kalm te blijven, maar dat was vergeefse moeite .
"IK WEET HET NIET, HARRY !" brulde hij plotseling .
"Wat zal hij meenemen ?" vroeg hij angstig .
Plotseling kreeg Harry een hol gevoel in zijn maag .
"Jouw?" fluisterde hij. "Ik denk dat ze jouw mee nemen ! In ons vierde jaar tijdens het toernooi werd jij ook meegenomen, omdat jij heel erg belangrijk voor me was .Dus dit keer zal Lucius Malfidus dat ook doen !"
Ron staarde angstig voor zich uit .
Hermelien stapte binnen .
"Kijk eens wat ik heb gekregen van Parvati !" riep ze trots .
Ze draaide een rondje om haar nieuwe shirt te showen.
"Weet je, wat ik ook-" maar ze zweeg onmiddelijk bij het zien aan Ron's gezicht .
"Vind je het hier niet leuk ?" fluisterde Hermelien . "Vind je deze Cruise niks?"
"Wat moet ik doen?" smeekte Ron.
Hermelien keek hem verbouwereerd aan.
"Wat moet je wat doen?" vroeg ze verward.
Harry kon geen zinnig woord uitbrengen en liet dus de brief aan Hermelien lezen .
"Lees-" zei hij kortaf.
Hermelien begon te lezen.
Terwijl Harry en Ron roerloos voor zich uitstaarden.
"Ja,maar jongens!" riep Hermelien toen ze dit had gelezen .
"Dit is flauwekul ! Met Perkamentus en zijn Orde kunnen de dooddoeners ons niks maken !" ze ze minachtend.
Harry en Ron waren nog steeds niet overtuigd.
"Kom op,zeg ! zijn jullie bang?" vroeg Hermelien .
Ron haalde zijn schouders op .
"Wij denken- dat het niet IETS dierbaars is ...maar IEMAND die dierbaar is voor Harry . En- en twee jaar geleden was ik dat." zei hij. Hermelien stond perplex.
"Wat?" vroeg ze zwakjes. "Meen je dat echt?" plotseling was ze helemaal haar sterke houding verloren en was zij ook bang .
"Maar ik vertrouw op Perkamentus."zei ze zacht .
"Ik ook. " zei Harry schor. "Ik bedoel- wij allemaal!"
Stilte.....
ze hoorden mensen luidruchtig het restaurant uitkomen .
Ze hoorden jongens tegen elkaar schreeuwen, meisjes die lachten, kinderen die huilden, volwassenen die geamusseerd praatten...
Harry verbrak de stilte .
"We gaan ze terug pakken !" besloot hij .
Ron en Hermelien keken geschrokken op .
"En hoe wil je dat gaan doen ?" vroeg Hermelien .
Harry schudde zijn hoofd .
"We kunnen ze wel aan . Het belangrijkste is dat we altijd ALTIJD bij Ron moeten blijven, we moeten zelf een plan bedenken en ... de Orde op de hoogte brengen ." zei hij gedecideerd .
"Oke !" zei Ron .
"Oke, dan schrijf ik wel een brief aan de Orde. " zei Hermelien meteen .
"Mag ik Hedwig lenen?" vroeg ze liefjes .
En Harry lachte . "Ruil die kat in voor een nuttig beest, Hermelien !"
...

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 11 (Deel 1 dit stuk speeld zich af in het hoofdkwartier van de Orde)

"Remus, er is een uil gekomen . Maak jij 'm maar open ik ben even op kantoor !" Tops spurtte naar haar tas . "Als ik mijn tas kan vinden natuurlijk ." zuchtte ze .
Lupos zag onmiddelijk dat het handschrift van Hermelien was .
"Het is van Hermelien Griffel." zei hij tegen Tops .
Ze had plotseling geen oog meer voor haar tas en las over Lupos' schouder mee :

Hallo allemaal,
Hier op het Cruiseschip is geweldig ! Harry, Ron en ik vermaken ons prima !
Er is iets wat wij jullie moeten door geven ... Het is ernstig.
Lucius Malfidus is ontsnapt uit Azkaban (Dat weten jullie inmiddels al)
Maar hij verschuild zich op dit moment op het Cruiseschip . Samen met een paar anderen dooddoeners hadden wij hem gezien.
Harry ontving net een briefje . Waarin stond dat hij moest vertellen waar de Orde was en wat de Profetie betekende .
En als Harry dat niet doet nemen ze een dierbaar iemand mee . (Wij vermoeden dat ze Ron bedoelen)
Breng Perkamentus onmiddelijk op de hoogte ... Harry en ik zullen goed op Ron letten en jullie moeten snel actie ondernemen !
Groetjes,
Hermelien Griffel .

"Weet je wat dit betekent?" fluisterde Lupos.
Tops sprong overeind.
"Dat Harry en Ron in gevaar zijn !" antwoordde ze . "Ik ga NU naar Perkamentus !"
"Oke, dan breng ik de andere leden op de hoogte ." zei Lupos .
Hij pakte een veer en inkt en schreef zo snel mogelijk een brief aan Arthur Wemel .

Stuk 11 (Deel 2 dit stuk speeld zich af op het schip)

Harry lag in een grote hangmat, Ron zat aan het rand van het zwembad en Hermelien las een boek terwijl ze zat te zonnen .
"Een vakantie als dit is relaxed." zei Ron bijna onverstaanbaar .
"Dat klopt." lachte Hermelien .
Harry zei niets .
Hij keek hoe een paar meisjes zaten te volleyballen en concentreerde zich daarna op zijn glas Cola .
Ron spetterde met zijn voeten in het water en maakte speelse geluiden ...
"Wist je dat de Cambridge Cannons gisteren een wedstrijd hadden gewonnen ?" vertelde hij .
"Nee, dat wist ik niet." mompelde Hermelien afwezig .
"Dan weet je dat nu ." beet Ron haar toe .
"Hoe weet je dat?" vroeg Harry geintereseerd.
Hij was gek van Zwerkbal ... sindst zijn allereerste training .
"Ik had een brief gekregen van Fred die me dat schreef." antwoordde Ron .
"He, jongens!" riep David.
"Hey, maat." zei Ron .
David was een dreuzel jongen die ze hier een paar dagen geleden hadden ontmoet ; hij was lang, blond en had blauwe ogen .

Harry mocht hem niet zo en concentreerde zich weer op zijn Cola .
"Gaan jullie mee volleyballen?" vroeg David .
"Nee, dankje." antwoordde Harry verveeld .
Hermelien en Ron keken hem verbaasd aan .
"Ik wil wel mee ."riep Ron enthousiast .
Hermelien lachte .
"Ik neem aan dat je geen keus hebt, Harry . Want als Ron gaat moet jij ook ." zei ze .
Harry knikte geirriteerd .
"Moet dat echt ?" vroeg hij hooghartig .
David trok aan zijn arm en nam hem mee .
"Een potje volleybal tegen de dames !" riep hij .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 12
Harry greep zijn fles en nam een forse slok water .
Ze hadden elke keer gewonnen van de meiden en nu zat David zich weer uit te sloven .
"Harry, eigenlijk is volleybal best ingewikkeld." zei Ron .
Hij was buiten adem en zweette heel erg .
Harry keek naar zijn haar en grijnsde .
Het was plakkerig .
"Kom op, we gaan naar ons dek ." zei hij .

Om 6 uur zaten Ron, Hermelien's ouders en Harry in het restaurant .
De enige die ontbrak was Hermelien zelf.
"Waar blijft Hermelien toch ?" vroeg mevrouw Griffel keer op keer .
Harry had geen flauw idee .
Plotseling begon hij zich zorgen te maken .
Was Hermelien soms meegenomen door Lucius Malfidus en zijn dooddoeners toen hij en Ron weg waren om te gaan volleyballen ?
Toen meneer en mevrouw Griffel even weg gingen om eten te bestellen wendde Harry zich tot Ron .
Hij vertelde wat hij dacht .
"Dat kan je toch niet menen ?" bracht Ron angstig uit .
"Dit is wel logisch, Ron . Na jouw was Hermelien waarschijnlijk de belangrijkste persoon voor me ." zei Harry .
"Misschien wel even belangrijk." Ron hapte naar adem .
"Hoe moeten we dit aan haar ouders vertellen ?" fluisterde hij.
Harry dacht na .
"We moeten ze de waarheid vertellen . Ze moeten dit wel begrijpen, Ron . Het gaat om hun dochter !" zei hij . "Maar eerst - moeten we opnieuw de Orde op de hoogte brengen ."

Tijdens het eten begonnen Harry en Ron uitgebreid aan meneer en mevrouw Griffel te vertellen wat ze dachten .
Toen ze het hoorden schrokken ze wel, maar uiteindelijk begrepen ze het gelukkig toch wel ...
"Ik schrijf vanavond wel een brief aan de Orde ." vertelde Harry aan ze .
"De Orde?" herhaalde meneer Griffel niet-begrijpend .
Harry kon zichzelf wel voor zijn kop slaan .
"Ja, dat zijn een groep tovenaars die tegen het kwaad werken. Ze vergaderen en proberen ons in bescherming te nemen ." legde hij uit .
"Aha." zei meneer Griffel . "Ik begrijp het ."
Na het eten stuurde Harry Hedwig naar de Orde en probeerde Ron alles zo onopvallend mogelijk te laten voor de dreuzels op het schip .
Want Malfidus en zijn maatjes waren weer helemaal actief . Er gebeurden steeds meer vreemdere dingen en dreuzels belandden steeds vaker in ongewone situaties .
Met Hermelien erbij was alles vast en zeker een stuk eenvoudiger geweest, dacht Harry .
Zij was slim en had overal een antwoord op en wist overal een oplossing voor .

Twee weken later kregen Harry en Ron nog steeds geen reactie van de Orde .
Hedwig was nog steeds niet terug gekomen .
Werd zij ook ontvoerd ?
Harry en Ron namen een belangrijke beslissing .
Het werd tijd voor drastische maatregelen !
Tijd om ZELF terug te slaan ... tegen Voldemort, Lucius Malfidus en de andere dooddoeners .
Alleen maar om het hoofdkwartier niet te hoeven te verraden, om de Profetie niet te hoeven te verraden en het voornaamste ..... om Hermelien Griffel terug te krijgen .

Stuk 13 (dit stuk speeld zich af in het hoofdkwartier van de Orde)

"Romeo, Remus, Tops en Arthur ! Komen jullie eens kijken !"
mevrouw Wemel had een brief in haar hand vast en zwaaide opgewonden naar de mensen die net binnen kwamen .
Ze sjokten vermoeid op haar af en ploften neer op de bank .
"Wat heb je daar, Molly ?" vroeg Tops die als enige opgewekt was .
"Het is een brief van Harry !" gilde Molly opgewonden .
"Moet je eens horen ." ze maakte de envellope open en las het voor aan de leden .
Iedereen begon aandachtig te luisteren .
"Luister :
Hallo alle leden van de Orde ,
Vanmiddag gingen Ron en ik alleen maar heel eventjes volleyballen .
We kwamen terug en Hermelien was verdwenen . Spoorloos .
We hadden net haar ouders ingelicht die nu vreselijk bezorgd zijn !
Jullie kunnen je vast nog wel herinneren dat Hermelien jullie een paar weken geleden had geschreven over de dooddoeners die weer actief zijn en dat ik een dreig-brief kreeg . -"

"En of ik dat nog herinner !" zeiden Lupos en Tops in koor . De rest keek hen geirriteerd aan .

"Kan ik verder gaan ? Ahum...
Ron en ik dachten, Nee . We weten het wel zeker . Dat Hermelien is meegenomen door de dooddoeners en dat zij degene was wie ze bedoelden .
(Dat als ik ze niet vertelden wat de Profetie betekende enzo ... dat ze dan iets 'dierbaars' van me mee zal nemen . )
Wij dachten dat het Ron was, maar schijnt bedriegd .
Ron en Hermelien zijn even belangrijk voor me en ik zal dus alles ervoor doen om Hermelien terug te krijgen . (Dat had ik ook gedaan als het Ron was)
Ik hoop dat jullie onmiddelijk reageren en anders zullen Ron en ik wel 'persoonlijk' terug slaan .
Een fijne vakantie allemaal .
Ron en ik rekenen op jullie,
Harry ."
Na het luisteren zweeg iedereen .
En toen barstte er een hel los .
"ALLEMACHTIG ! HERMELIEN GRIFFEL-"
"IK ZAL LUCIUS WEL EEN LESJE LEREN-"
" ALS IK HEM EN ZIJN DOODDOENERS OOIT NOG EENS-"
"HO! Luister allemaal." zei Tops . "Dit moeten we ook bespreken met de anderen . Ze komen straks terug ."
Mevrouw Wemel knikte .
Op dat moment kwamen Alastor Dolleman, Dedalus Diggel, Engelbert Dop en Levenius Lorrebos binnen .
"We hebben weer wat gehoord van Harry !" viel mevrouw Wemel meteen met de deur in huis .
Dolleman ging op een stoel zitten en haalde allemaal papieren uit zijn tas .
"Laat eens lezen." gromde hij en hij greep de brief uit mevrouw Wemel's handen .
Toen hij begon te lezen keken de anderen over zijn schouder mee . Zodra Dolleman klaar was met lezen gaf hij instructies .
"Arthur, Tops en ik gaan naar het ministerie en jullie weten wat we moeten doen, he ?" mompelde hij .
"Molly blijft hier en als er nog meer uilen komen van Harry - dan moet je ons onmiddelijk een uil sturen ! Levenius en Dedalus ... jullie krijgen een belangrijke taak . Vermom je goed, verschijnsel op het schip en zoek Harry- en Ron . Kijk of alles goed is met ze en ... " Dolleman stopte abrupt . "Wat staat er in de brief, Molly ? Welke datum ?" vroeg hij een beetje bezorgd .
" 8 Augustus. " antwoordde mevrouw Wemel .
"Dat is al twee weken geleden !"
" Sodeju !" riep Lorrebos .
Mevrouw Wemel keek hem vernietigend aan.
"Ik maak me echt zorgen ." zeiden meneer Wemel en Tops tegelijk .
"Ik ook ." zeiden mevrouw Wemel en Lupos in koor .
"Wij allemaal ." zeiden Dolleman en Wolkenveldt .
Tops begon te lachen .
Haar lach was aanstekelijk en daarom begon de rest ook te lachen .
"Oke." zei Dolleman plotseling . "Nu beginnen voor het te laat is voor Hermelien Griffel. GO !"
De groep verspreidde zich en voerden hun opdrachten uit .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 14
Harry en Ron zaten op hun kamer .
Ron lag plat op zijn rug in bed en Harry hing op een Sofa .
Ze probeerden een plan te bedenken .
"Zou Knijster eigenlijk nog op het Hoofdkwartier zijn ?" vroeg Ron na een tijdje .
"Geen idee . Ik hoop dat hij de kleren heeft " zei Harry hoopvol . "Laat Hermelien je maar niet zo horen ." lachte Ron .
Ze zwegen allebei .
De herinnering aan Hermelien was gewoonweg te ... pijnlijk .
Harry was weliswaar heel erg op Ron gesteld .
Toen ze in het vierde jaar ruzie kregen mistte hij Ron immers ook . Maar zonder Hermelien was het ook anders .
Zonder Hermelien kon je minder vragen stellen over meisjes, er werd ook minder gelachen ...
Maar zonder Ron was het ook niks .
Je hing net zo vaak in de Biebliotheek als in de klas ... en er werd ook minder gelachen .
Toen besefte Harry plotseling dat hij niet zonder deze twee mensen kon . Zonder Ron kon het niet, zonder Hermelien kon het ook niet ! Alleen met Hermelien erbij...zou alles weer hetzelfde zijn .....

Ze hoorden twee harde knallen en plotseling stonden twee dreuzels voor ze .
"Wat doet U in onze kamer ?" vroeg Ron vinnig .
"Dit is het werk van de dooddoeners ." fluisterde hij tegen een verbaasde Harry .
"Nee, Nee, Ron Wemel ." zei de man .
Hij zwaaide met zijn toverstok en plotseling herkende Harry hem.
"Meneer Diggel ?" bracht hij stom verbaasd uit .
"Ja, Dedalus Diggel ." boog de man .
Zijn hoge lila hoed viel haast van zijn hoofd .
"En geen dreuzels zoals jullie dachten ." zei de tweede man verontwaardigd .
"Levenius Lorrebos ?" vroeg Ron gretig .
Lorrebos knikte .
Harry was ontzettend blij deze mensen te zien .
Ze waren van de Orde van de Feniks !
"Hadden jullie onze brief ontvangen ?" vroeg hij .
"Ja." antwoordde Diggel met een kleine buiging .
"Arthur, Tops en Alastor zijn al op het ministerie . En Molly is altijd op het Hoofdkwartier te vinden ." zei hij .
"En waar is professor Lupos dan?" vroegen Harry en Ron in koor .
"O, juist, ja . Hij was ook gestuurd om te komen ." zei Lorrebos . "Maar ik denk-"
... BOEM! ...
na een oorverdovende knal stond Lupos voor ze .
Hij liep meteen naar Harry en Ron toe .
"Gaat alles goed met jullie ?" vroeg hij .
"Ja, met ons wel . Maar ik betwijfel of het ook zo goed gaat met Hermelien ." zei Ron zuur .
Lupos liep naar Diggel en Lorrebos toe en ze begonnen te smoezen . Harry en Ron keken elkaar zuur aan .
Wat waren zij dan ?
Blijkbaar lieten ze duidelijk merken wat ze ervan vonden, want na een tijdje gaf Lorrebos Lupos een stoot en keek naar de jongens .
"Sorry, jongens ." zei Lupos verontschuldigend . "We zijn hier gestuurd om met je jullie te gaan praten . Hoe het precies was gebeurd . Met details bedoel ik ." vertelde hij .
"Mogen wij jullie dus een paar vragen stellen ?" vroeg Diggel .
Harry en Ron knikten .
"Toen jullie gingen lolleyballen -" begon Levenius Lorrebos .
"Volleyballen ." verbeterde Harry hem .
"Sorry, toen jullie gingen 'volleyballen ' , heet dat zo ? , wat was Hermelien Griffel dan aan het doen ?" vroeg Lorrebos .
Dat was een goeie vraag, dacht Harry .
"zat aan het rand van het grote zwembad ." zei Harry diep- nadenkend .
"Ze lag te zonnen en tergelijkertijd las ze ook een boek -"
"Met een Colaatje." vulde Ron aan . "Haar boek heette
' Een vrijetijdse Leer der Oude Runen boek inclusief een Geschiedenis verhaal met vertaling ' ." dreunde hij op .
Harry was net zo verbaasd als Lupos, Diggel en Lorrebos .
"Hoe weet je dat zo goed ?" vroegen ze allemaal in koor .
Ron werd vuurrood en staarde naar de grond .
"O, zomaar ." zei hij opgelaten .
Harry lachte . Hij wist wel beter !
"Vertel eens, Harry." begon Lupos . "Wat waren jij, Ron en Hermelien dan aan het doen voordat jullie gingen eh- ' volleyballen ' ?" vroeg hij onzeker bij het woord ' volleybal ' .
Harry grijnsde .
"We waren aan het praten . " vertelde hij . "Praten over dat dit een relaxed vakantie was ." lachte hij .
"Ik was aan het pootje baden in het grote zwembad ." zei Ron .
"Harry lag in een hangmat en Hermelien was aan het zonnen en las een boek . "
"En we hadden alledrie een glaasje Cola ." zei Harry .
"En toen ?" vroeg Lupos .
"En toen kwam David ." zei Ron gretig . Hij bewonderde hem enorm !
" Door hem zijn we Hermelien nu kwijt ." zei Harry zuur .
"Dat is niet waar, Harry . Jij kunt hem gewoon niet uitstaan omdat hij overal beter in is dan jij !" beet Ron hem toe .
Harry's ogen schoten vuur .
Hij was woedend omdat Ron het opnam voor hem .
"RON ! HIJ IS NIET OEVRAL BETER IN DAN MIJ !" brulde Harry woedend .
"Wat wil je hiermee zeggen ?" kaatste Ron koppig terug .
"DAT HIJ VOLDEMORT NIET HEEFT VERSLAGEN !" brulde Harry .
Iedereen snakte naar adem bij het horen van die naam .
Maar Lupos vertrok geen spier .
"Genoeg, jongens ." zei hij . "We zijn hier niet gekomen om jullie gekibbel aan te horen ."
Harry en Ron wierpen elkaar nog een laatste vuile blik toe .
Als Hermelien er was geweest had ze vast en zeker ook gezegd dat Ron het fout had . dacht Harry woedend . Hermelien zou vast verteld hebben dat David niet overal beter in was dan hij ...

Lupos, Diggel en Lorrebos waren naar het andere dek gegaan om met de ouders van Hermelien te gaan praten .
Ron ging naar het Cafeetje en Harry maakte een lange wandeling op het schip .
"Harry ! " Parvati ging naast hem lopen . "Ik heb het gehoord van Hermelien Griffel ." zei ze zacht .
Harry knikte .
"We hebben elkaar al heel lang niet meer gesproken ." zei hij .
Parvati glimlachte .
"Nee . " zei ze . "Vervelend, he ? Dat van Hermelien . Ik weet dat het heel erg moeilijk voor je zal zijn . Ze is tenslotte jouw beste vriendin ."
"Ja, dat is inderdaad vervelend . Ik vind het vreselijk dat Ron met die David omgaat ." flapte Harry het eruit voordat hij er erg in had .
"David ? O ik mag hem eigenlijk ook niet zo ." zei een andere stem .
Het was Cho .
"Ken je David dan ?" vroeg Harry .
"Natuurlijk ken ik hem ! Hij kan zo erg goed opscheppen ! " zei ze geirriteerd .
"We hadden ook gekeken toen David, Ron en jij gingen volleyballen ." vertelde Parvati .
Harry was verschrikkelijk blij dat hij niet de enige was die David niet mocht .
Voordat hij het zelf door had grijnsde hij breed .
Cho giechelde en Parvati lachte ook .
De hele middag bracht Harry samen door met Parvati en Cho .
Ze maakten wandelingen op het schip, gingen eten op het dek, hingen in restaurantjes, keken naar tennissers...
Maar Harry luchtte ook heel erg op .
Omdat Parvati en Cho goed luisterden kon hij hen vertellen over het gedrag van Ron, praten over Hermelien .

Die avond toen Harry in bed wilde stappen kwam Ron binnen .
" Ik wilde zeggen dat het me spijt ." zei Ron nerveus .
"Ga je gang ." zei Harry koeltjes .
"Harry, het spijt me dat ik vanmiddag zo erg tegen je tekeer ging ." zei Ron .
"Het is al goed ." zei Harry . Plotseling was hij niet meer boos . "Het spijt mij ook ."
"Maar het spijt mij meer ." zei Ron zacht .
"En terecht ." benadrukte Harry grimmig .
Ron was blijkbaar geschrokken dat hij zo reageerde . "Harry, ik meende echt niet wat ik ik tegen je zei ." zei hij nerveus .
"Nee, dat weet ik ." zei Harry sussend . "Laat maar - We moeten ons richten op ... het doel om Hermelien terug te halen ."

Heejj, ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden, hoor . En bedankt voor de reacties PB ! Laughing

Echt dankjewel .
~Cham~

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 15
"Harry, Harry, wakker worden !"
Iemand zat hem te porren .
Harry draaide zich traag om en keek in de ogen van ...
"Parvati ! wat doe jij hier ?" siste hij overdonderd .
Hij keek op zijn horloge en zag dat het pas vijf uur was .
"Het is pas vijf uur -" kreunde hij .
"Weet ik, weet ik, Harry ." fluisterde Parvati ongeduldig . "Maar ik denk dat ik weet waar Hermelien Griffel is ."
Harry was klaar wakker en ging overeind zitten .
"Meen je dat ?" vroeg hij ademloos .
Parvati knikte .
Ze stond op en deed een lampje aan .
Ron was wakker geworden .
'Wat gebeurd er ?" vroeg hij slaperig .
Hij schrok toen hij Parvati zag .
"Parvati ! Ik heb bijna niks aan !" riep hij verontwaardigd .
Parvati lachte .
"Ik heb iets ontdekt- " begon ze .
Ze vertelde Ron dat ze dacht dat ze wist waar Hermelien was . (Intussen schoot Harry stiekem in zijn broek en T-shirt )
"Maar als je weet waar Hermelien is - " stamelde Ron . "Dan ben ik je voor eeuwig dankbaar, Parvati ."
Harry lachte .
"Nou, vertel eens . Hoe ben je er achter gekomen ?" vroeg hij aan Parvati .
"Ik werd vannacht om kwart over twee wakker en zag een briefje op mijn nacht kastje liggen ." begon ze te vertellen .
Harry en Ron luisterden ademloos . "
Het was een brief - het was voor jouw bedoeld, Harry . Het was een dreig- brief . Hier-" ze gaf Harry een kreukelige brief zien . Harry pakte het aan en las 'm hardop voor :
" Harry Potter ,
Vertel me onmiddelijk waar Perkamentus en zijn vriendjes vergaderen !
Vertel me wat de ' Profetie ' betekent .
Ik had je al eerder gewaarschuwd, Potter .
Als je nog ooit je vriendinnetje van een ' moddebloedje ' wilt zien, kom dan maar eens langs .
Kom aanstaande zaterdag avond op het dek waar je je bril had verloren . Precies om 18.00 uur .
En zo niet ... dan zul je later spijt krijgen dat je nooit was gekomen .
Want dan verlies je je ' modderbloedje ' en krijgen jullie een massa bomaanslag op jullie schip .
Voor jouw, je Wemel en ... die arme dreuzels...
Groeten,
.......... "

" Dat kunnen ze niet menen !" fluisterde Ron .
Hij veegde zijn vochtige ogen af .
"Ik mis Hermelien ." zei hij wezenloos .
Parvati klopte hem onbeholpen op zijn rug .
"Het komt allemaal wel goed, Ron ." zei ze mistroostend . "Ik vind het ook vreselijk dat zoiets gebeurd ."
Harry probeerde zijn haar glad te strijken en stond op .
"Dit moet professor Lupos en de rest ook weten ." zei hij haastig . "Dat ik nog een dreig brief heb gekregen ."
Harry zocht snel in zijn tas .
"Wat zoek je ?" vroeg Ron verbijsterd .
"Ik zoek mijn veer, inkt en een stukje perkament ." mompelde Harry .
"Dat is niet nodig ." zei een vertrouwde kalme stem .
Harry, Ron en Parvati draaiden zich meteen om .
" Professor Perkamentus !" riepen ze alledrie verbijsterd maar toch opgelucht uit .
Perkamentus glimlachte .
"Harry, kan ik je even spreken op het dek waar jij je bril had verloren ?" vroeg hij .
Ron en Parvati keken elkaar met opgetrokken wenbrouwen aan .
"Professor , hoe weet U -"
"Kom mee, Harry ." zei Perkamentus en hij loodste Harry mee met een zachte dwang .

" Harry, ik weet precies wat er is gebeurd op dit schip ." begon Perkamentus een tikkeltje bezorgd .
Harry zei niets een staarde naar de Zee met nietsziende ogen .
"Harry, wat was het eerste dat je voelde toen je wist dat Hermelien Griffel werd meegenomen ?" vroeg Perkamentus .
"Ik weet het niet precies, professor . " zei Harry nog steeds naar de Zee starend . "Ik hoopte alleen- ik hoopte dat het niet waar zou zijn ."
"Dat begrijp ik . Wat voel je nu ?"
"Ik vind het vreselijk ." antwoordde Harry kortaf . Hij was geirriteerd dat Perkamentus hem om half zes vroeg wat hij voelde . Hij had nog in bed kunnen liggen ...
"Harry, ik ben hier om met je te gaan praten . Ik weet namelijk dat je heel erg veel aan je hoofd hebt ." vertelde Perkamentus . Hij was duidelijk net zo vermoeid als Harry zelf . "Dus Harry, is er iets wat je aan mij moet vertellen ?" vroeg hij doordringend .
Harry was geschrokken .
Vertrouwde professor Perkamentus hem soms niet ...?
De laatste keer dat hij dat aan hem vroeg was in zijn tweede jaar .
Toen hij verdacht werd als erfgenaam van Zwadderich ...
"Nee, professor . Er is niets ." zei Harry bitter . Vertrouwde professor Perkamentus hem soms niet ...?

Beetje kort, he ? Embarassed

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 16
Harry en Ron hielden hun adem in .
Het was Zaterdag avond precies vijf voor zes .
Ze verschuilden zich achter een muurtje terwijl professor Perkamentus met Lupos praatte .
"Dus ... voor de laatste keer, Harry . Vertel Lucius maar dat ons Hoofdkwartier op het Ministerie is . Op de negende verdieping ." zei Perkamentus tegen Harry .
"En zeg maar dat je echt niet weet wat de profetie betekent . Behalve dan dat je weet dat er een voorspelling was en dat de profetie op twee jongens konden slaan . En je weet toevallig niet welke twee . Begrepen, Harry ?"
Harry knikte .
Hij voelde zich niet goed .
Maar dit was wel voor Hermelien ...
"Harry, raak alsjeblieft niet in paniek . Praat met ze ... blijf kalm en praat ... professor Perkamentus en ik staan hier - Ron staat hier en als er iets mis gaat- nou, ja ... het gaat goed ." zei Lupos zenuwachtig .
Harry glimlachte flauwtjes .
"Nog een minuut . Ik ga, professor ." zei hij .
Perkamentus knikte .
"Sterkte, Harry." siste Ron .
En Lupos staarde strak voor zich uit .

Harry stond op en en liep naar het balkon waar hij zijn bril had verloren . Hij leunde er op en staarde nerveus naar de Zee .
"Wel, wel, wel, Harry Potter ." Lucius Malfidus was geariveerd . Hij had zijn gezicht onder een masker verborgen . Een masker van de dooddoeners .
" Hallo." zei Harry droogjes .
"Dus je hebt mijn brief ontvangen ?" vroeg Malfidus schamper .
"Als ik je Uw brief niet had ontvangen was ik hier niet ." beet Harry hem toe .
"Brutaal ook, onze .. kleine.. beroemdheid ."
Harry sloeg zijn ogen ten hemel . " Zijn er nog vragen ?" vroeg hij, alsof hij een luchtig gesprek voerde .
Malfidus knarstte met zijn tanden . "Ja inderdaad een paar vragen ." zei hij sarcastisch .
Het bleef een tijdje stil .
" Waar vergaderen die ouwe Perkamentus en zijn maatjes ?" vroeg Malfidus doordringend .
Harry keek hem aan met opgetrokken wenbrouwen . "Waarom wil je dat weten ?"
"Daarom !" snauwde Malfidus .
" Wat krijg ik ervoor terug als ik je dat vertel ?" vroeg Harry uitdagend .
"Je modderbloedje !"
"Wie ?" Harry probeerde hem boos te maken . Hij wilde dat Malfidus Hermelien bij haar naam noemde .
"je modderbloedje !"
"Hoe heet ze ? Haar naam bedoel ik ?"
"Griffel modderbloedje !"
Harry onderdrukte een grijns . "Aha." zei hij . "Nou, als je het zo graag wilt weten -" hij deed net of hij aarzelde .
"Vertel het me NU!" siste Malfidus ongeduldig .
" Ministerie van Toverkunst ." zei Harry onzeker .
Malfidus was met stomheid geslagen . "Echt ?" vroeg hij gretig en toen Harry langzaam knikte stootte hij een blaffende lach uit . "Waar precies ?"
"Negende verdieping ." antwoordde Harry bitter . Hij wilde Hermelien zien .
"Ik heb nog een vraag, Potter ." zei Malfidus . Zijn stem trilde .
"Vraag maar ." Harry wist wat er ging komen .
"Wat betekend de Profetie ?"
"Ik weet echt niets over de Profetie ." zei Harry . "Ik weet alleen dat er een voorspelling was gedaan . En dat de profetie op twee jongens kon slaan ."
Malfidus snakte naar adem . "Werkelijk ?" vroeg hij . "Wie waren dat ?"
Harry slikte . "De ene jongen was ik . Maar de andere ? - ik heb werkelijk geen idee ."
Het werd weer dood stil .
"Goed werk, Potter !" zei Malfidus tevreden .
"Ik deed het niet voor jouw !" snauwde Harry . "Ik had geen keus !"
Malfidus stootte nogmaals een blaffende lach uit . " Dit was onze deal ." zei hij . Hij verdrijnselde .
Harry voelde paniek in zich opkomen . Onzeker keek hij naar het muurtje . Waar Perkamentus, Lupos en Ron erachter schuilden . Kreeg hij Hermelien wel terug ?
Een seconde later hoorde hij een oorverdovende knal en stond Malfidus opnieuw voor hem .
Samen met ... Hermelien .
Malfidus verliet het schip en liet haar en Harry achter .
"Wat ben ik blij om jouw te zien !" zei Hermelien .
Ze omhelsde Harry stevig en begon spontaan te huilen .
"Ik heb zo'n vreselijke tijd gehad !"
"Dat weet ik, Hermelien . " zei Harry opgelaten . "Dat weten we allemaal ."

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 17
"Drink een grote beker Chocola ." zei Perkamentus . Ze zaten op Hermelien's kamer . Harry en Ron zaten waren geschokt en zaten samen met Lupos op een bankje. Hermelien lag in de armen van haar opgeluchte ouders . En Perkamentus toverde grote bekers warme Chocola voor iedereen .
Een paar minuten namen ze zwijgend slokken uit hun dampende bekers . Maar plotseling stelde Ron een vraag .
"Professor, waarom hadden ze Harry niet meteen meegenomen ? "
Iedereen lachte . "Omdat het waarschijnlijk te riskant was . Dan zou iedereen weten dat Voldemort weer terug was .- dat weet iedereen inmiddels al wel - maar als ze Harry mee hadden genomen, zal het wel erg opvallen ." antwoordde Perkamentus glimlachend .
Ron knikte . Zijn hoofd was inmiddels vuurrood geworden en hij staarde liefdevol naar Hermelien die grimmig terug staarde .
"Professor, ik heb een vraag . " zei Harry . Perkamentus knikte . "Waarom moest ik meneer Malfidus vertellen dat jullie Hoofdkwartier op het ministerie was ? Negende verdieping ? Wat gaan jullie doen ?"
"Dat is een goeie vraag, Harry . " zei Perkamentus . "Op de negende verdieping word er zwaar bewaakt . Ze hebben zo hun eigen redenen weliswaar- maar als de dooddoeners en Voldemort daar binnenkort komen is de kans groot dat zij dan worden verbannen naar een andere wereld . " Harry en Ron keken elkaar grijnzend aan . "Maar-" vervolgde Perkamentus . "Niet voor eeuwig . Voldemort keert vast en zeker terug tot hij voor eeuwig word gedood . Het ministerie -en ik - hadden deze zomer een Onvergeeflijke wapen opgebouwd . Het is een krachtige bezwering dat zwaar word bewaakt . "
Harry, Ron en Hermelien keken elkaar verbijsterend aan . Meneer en mevrouw Griffel begrepen het blijkbaar ook niet .
"Dat is moeilijk om uit te leggen . " zei Perkamentus . "Maar ooit zullen jullie het wel begrijpen ."
Ze zwegen allemaal . Harry nam een slok uit zijn beker, Ron pakte een koekje, Hermelien pakte haar boek en zocht iets op, Lupos brak een stuk Chocola in drieen, de ouders van Hermelien hielden hun dochter stevig vast en Perkamentus zat vermoeid op zijn stoel .
Plotseling vloog een donkere bos-uil door het raam naar binnen . Hij landde voor Perkamentus en liet een brief vallen . Perkamentus las het snel door en stond onmiddelijk op . "Excuseer ons . " zei hij . "Remus en ik moeten gaan ." ze verdwijnselden .
"Jongens ." zei mevrouw Griffel . "Bedtijd !"

Stuk 18
De volgende dag werd alles weer normaal .
Harry, Ron en Hermelien sjokten puffend onder de brandende Zon op het schip en vertelden hoe erg ze elkaar hadden gemist . Hermelien vertelde haar gebeurtenissen samen met de dooddoeners, toen ze werd gevangen genomen .
"Het was echt vreselijk ." zei ze verdrietig . "Ik mistte jullie zo erg ! - ik dacht echt elke dag aan jullie ."
Ron schraapte zijn keel . "Ik dacht ook elke dag aan jouw ." zei hij opgelaten .
Ze besteedden de rest van de middag aan zwemmen ...

" En wat zeg je dan tegen hem ?" vroeg Harry plagend aan Hermelien . Ze waren aan het zwemmen . Hermelien bloosde . "Harry, waarom denk je dat ik nou verliefd ben op Ron ?" vroeg ze quasi-nonchalant . Harry grijnsde breed . "Wat denk je nou zelf ?" zei hij gemeen . Hermelien gaf Harry en duw en hield toen zijn hoofd onder water . Ze vochten lachend in het water toen Ron het bad in sprong . " Wat zijn jullie nou weer aan het doen ?" vroeg hij chagrijnig . Hermelien zwom naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen . "Wat is er nou, schatje ?" vroeg ze . Ron werd vuurrood . Maar plotseling had hij het door . Dit was een grap ! "Ik krijg je nog wel !" zei hij tegen Hermelien toen ze begon te proesten . "Ik krijg jullie alllebei wel !" hij greep Harry's linkervoet zodat Harry voorover viel . Een nieuw gevecht was begonnen .
Een uurtje later stapte Harry het zwembad uit en greep zijn handdoek . Hij plofte op een hangmat en keek glimlachend naar Ron en Hermelien die nog bezig waren met hun watergevecht . Alles werd weer hoe het was, dacht Harry . Hij zag David voorbij lopen met een paar meisjes . "He, Potter ! Helemaal alleen ? Dat is bij mij niet het geval !" lachte hij gemeen . Harry rolde met zijn ogen . "Wat kinderachtig, zeg ." zei hij . "Ik hoef tenminste niet de populaire jongen uit te hangen ."
"Nee, maar er zijn ook geen meisjes die om je heen drommelen " snauwde David .
Parvati en Cho stonden plotseling achter David . ( maar die had niks gemerkt ) . Ze lachten allebei naar Harry en knipoogden . "He Harry ! Alles goed met je ?" vroeg Cho . Harry knikte glimlachend . Hij had ze door ! Ze wilden hem helpen ... "Wat een lekkerding ben jij toch ." "Ja, en zo lief ..." "Een goeie volleyballer ."
" Een mooie jongen -" " ONZE BESTE VRIEND !" brulden twee stemmen . David was totaal verrast . Ron en Hermelien sjokten, helemaal nat weliswaar, hun kant op .
Parvati en Cho hingen naast hem, Ron en Hermelien gingen naast Harry staan . David staarde verbijsterd toe .
"Dus ik ben alleen, David ?" zei Harry koeltjes .
"Nee nee , zo bedoelde ik het niet -" stamelde David . Een paar meisjes giechelden achter hem .
"Nee nee nee ! " zei Ron . "Vast niet . "
"Opschepper ! " zeiden Hermelien, Parvati en Cho in koor . Iedereen lachte, behalve David .
"Jullie zijn vreemde mensen ." mompelde hij .
"Dat klopt ." zei Hermelien glimlachend . "Wij zijn echte tovenaars !"
Opnieuw lachte iedereen weer, ook de meisjes achter David . Harry wist de ze dit vast en zeker niet geloofden . Stiekem was hij trots op zichzelf . Trots op wie hij was en wat hij was ... een grote belangrijke levensechte Tovenaar .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 19
Harry zat op zijn kamer en luisterde naar muziek . Hij begon zachtjes mee te zingen ... de deur van kamer ging zachtjes open .
" Is onze ' onschuldige ' Harry soms verliefd ?" vroeg Ron pesterig . Harry zette de muziek uit en gooide een kussen naar hem, die tegen de muur aan knalde .
"De laatste avond breekt bijna aan ." zei Ron alsof er niets gebeurd was .
"Wat ?" vroeg Harry .
"De laatste avond ." herhaalde Ron . "We moeten bijna weer terug . Dan blijven we nog een week in 'Het Nest ' en dan gaan we weer naar school ."
Harry trok zijn wenkbrouwen op . "Ja en ?"
"Dat betekent - onze laatste avond ... het eind feest voor bezoekers die bijna naar huis moeten ." zei Ron ongeduldig .
Harry begreep het nog steeds niet . "Ja ?"
"Dat betekent - MEISJES !" brulde Ron bijna . Harry staarde hem wezenloos aan .
"Meisjes ?" bracht hij moeizaam uit .
"Ja !"
Harry kreeg en hol gevoel in zijn maag . Meisjes ? " Wat bedoel je ?"
Ron werd rood . " Ik bedoel dat we meisjes moeten vragen om naar het feest te gaan ."
" Moet dat ???"
"Nee, natuurlijk niet ! " zei Ron gepikeerd . "Maar dat doet iedereen en dat zal wel zo bijpassend zijn ."
"Wie ga je vragen ?" vroeg Harry met een geforceerde glimlach .
" Nou - dat weet je best ." mompelde Ron ongemakklijk .
" Wie dan ?" drong Harry aan . Hij wist het antwoord al ...
"Hermelien ." antwoordde Ron zonder hem aan te kijken . Harry grijnsde .
"En jij ?" kaatste Ron terug . "Wie ga jij vragen ? "
Harry voelde zich opgelaten . Hij praatte niet graag over meisjes . "Eh- ik eh-"
Ron grijnsde zelfvoldaan . "Parvati ?" vroeg hij . Harry draaide zich om . Hij wilde niet dat Ron zag dat hij bloosde .
"Luister, Harry ." zei Ron nerveus . Blijkbaar was hij bang dat Harry zou beginnen met schreeuwen ? "Jij bent knap . Alle meiden zouden wel met je naar dat feest willen ."
"Echt ?" Harry voelde zich gevleid .
"Ja, de vorige keer toen je Cho vroeg wilde zij ook wel met je mee - maar had ze je afgewezen omdat ze met Kannewasser ging, jongen ." vertelde Ron wijs .
"O dankjewel dat je me eraan herinnerd ." zei Harry grimmig . "Het was totaal een puinhoop, een vernedering toen ik werd afgewezen door - haar ." besloot hij .
Ron knikte meelevend . "Ik begrijp wat je bedoeld, maat ." zei hij .
"We zien wel als het echt zover is ." zei Harry .
"Ja, inderdaad . Er zal vast wel iemand zijn -"
" HARRY ! RON ! MAG IK EVEN BINNENKOMEN ?" Hermelien klopte op de deur en zonder op antwoord te wachten kwam ze binnen stormen . "We mogen vandaag gaan lunchen zonder mijn ouders ." zei ze opgewonden . Harry en Ron wisselden een geergerde blik . "Ooo ... wat uiterst bijzonder ." zei Ron sarcastisch . Hermelien staarde hem met opgetrokken wenbrouwen aan en keek toen vragend naar Harry, die zijn schouders ophaalde .
"Wat is dit ?" vroeg Hermelien aan Ron . "Vind je het niet leuk ?"
"Natuurlijk wel . Het was maar een grapje ."
"Ha-ha-ha ." deed Hermelien verveeld . "Heel erg grappig ."
"Ik bedoelde het niet zo -"
"Wat bedoelde je dan wel ?"
"Sorry, Hermelien ik-"
Harry schudde zijn hoofd en liep de kamer uit .
"Nu heb je Harry ook al uit de kamer gejaagd !" hoorde hij Hermelien nijdig roepen .
"Dat is niet waar ! Hij ging zelf toch weg ???"
"Ja, maar waarschijnlijk denkt hij dat wij hem buitensluiten ofzoiets -?"
"Natuurlijk niet !" Harry stond in de deur opening en keek van Ron naar Hermelien . "Wat is dit ?" vroeg hij kil .
"Harry, het spijt ons ." probeerde Hermelien . "We zijn kinderachtig bezig ."
"Kinderachtig . Zeg dat wel ." snauwde Harry . " IK HEB ER GENOEG VAN ! WAAROM KUNNEN JULLIE TWEE NOOIT EENS NORMAAL MET ELKAAR KUNNEN OMGAAN ZONDER TE GAAN KIBBELEN ?" brulde hij .
Ron en Hermelien waren zo geschrokken dat ze geen woord konden uitbrengen . "Harry, jongen -" zei Ron zwak .
"En dan zijn jullie ook nog eens verliefd op elkaar ? " zei Harry . "Als dat het geval is, hoeven jullie elkaar toch niet af te katten ?" Hij stormde de kamer uit en sjokte diep in gedachten naar een ander dek .

Harry Potter ... een geweldige tovenaar . Dacht Harry verdrietig . Wat is het toch vermoeiend om Harry Potter te zijn ... Waarom ben ik nou Harry ? De wind blies zachtjes in zijn haar, de Zee lucht werd sterker ... Hermelien en Ron zullen het wel bijgelegd hebben . Die twee ..."Harry ? " Hermelien ging naast hem staan en leunde over het balkon . Ron dook naast haar op en keek Harry aan met een schuldige uitdrukking .
"Het spijt ons, Harry . " zei hij wezenloos .
"Het ons spijt ons echt vreselijk ." zei Hermelien die hem niet aankeek . "We zullen proberen altijd eerst te gaan praten . Oke ?"
"Oke ." zei Harry glimlachend . Misschien was het zo erg nou ook weer niet om Harry Potter te zijn , dacht hij . Harry Potter had wel de meest geweldige vrienden ... echte vrienden ... "Ron, Hermelien -het spijt mij ook dat ik net zo erg tegen jullie tekeer ging . Sorry ."
"Maar gaan jullie straks wel met me lunchen zonder mijn ouders ?" vroeg Hermelien over-bezorgd . Harry kruistte de blik van Ron . Ze grijnsden en schudden hun hoofd . "Tuurlijk, meissie ! "

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 20
Op een rustige zonnige middag lag Harry opnieuw in een grote hangmat, waren Ron en David aan het badmintonnen (althans, dat probeerde Ron) en waren Hermelien, Parvati en Cho aan het zwemmen .
Harry keek naar ze . Het zal nooit meer wat worden met Cho ... maar ze zag er goed uit . dacht hij . Cho spetterde met haar armen en glimlachte breed naar een jongen . Ze is niet veranderd .
Parvati en Hermelien waren aan het praten , zag Harry . Al kon hij niet horen wat ze zeiden ... maar zij zagen er ook heel erg oke uit , dacht Harry stiekem . Plotseling had hij zichzelf betrapt . Hermelien ook ...??? Hij werd rood en wenstte vurig dat dit niet al te opvallend was . Maar Ron en David liepen al grijnzend op hem af .
Harry zuchtte en draaide zich nijdig om . Hij was verbijsterd door zichzelf . Hermelien was een goeie vriendin van hem ... niets meer ...Hermelien was van Ron . "Harry, jongen . " zei Ron en hij gaf hem een klap op zijn schouder .
"Wat nu weer ?" vroeg Harry geirriteerd met een blik op David (die nu zelfvoldaan grijnsde )
Ron keek nerveus van de een naar de ander .
Harry stond op, draaide zich resoluut om en liep met grote passen weg . Hij had helemaal geen zin om David te zien !

Om zes uur arriveerde Harry in het restaurant . Hermelien en haar ouders zaten al aan tafel te wachten .
"Waar is Ron ?" vroeg Hermelien verbaasd .
"Geen idee . " antwoordde Harry grimmig . "Waarschijnlijk is hij nog ergens samen met David ."
Ze besloten maar niet op Ron te wachten en begonnen met eten .
Seconden gingen voorbij ... minuten ...
Hermelien stond op . "Ik ben bezorgd . " zei ze gedecideerd .
Harry knikte . "Ik ook . Er is toch niets gebeurd, he ?"
Ze zwegen een paar seconden . Maar toen kruistten de blikken van Harry en Hermelien en beseften ze iets ...
"Hij is toch niet meegenomen ?!" riepen ze in koor .

Stuk 21
"Vlug ! Harry, Harry, HARRY SNEL !" Hermelien beet nerveus op haar nagels, terwijl Harry een brief van haar aan Hedwig probeerde vast te binden .
"Naar Gromboudplein 12 ." fluisterde hij in Hedwig's oor . "En wij willen zo snel mogelijk reactie krijgen !"
Hedwig vloog uit het raam en Harry keek haar na .
"Wat moeten we doen, Harry ?" piepte Hermelien . Een traan stroomde langs haar wang ...
" Ik weet het niet . Ik heb geen dreig-brief gekregen . " zei Harry . "Is dit wel het werk van de dooddoeners ?"
"Tuurlijk ." zei Hermelien . "We hebben het schip toch al onderzocht ?"
"Ja." zei Harry vertwijfeld . "Ja tuurlijk ."
Diep in zijn Hart voelde Harry zich schuldig . Hij had zich net wel erg kinderachtig gedragen tegenover Ron ...
Hij keek naar Hermelien en opende zijn mond ... maar hij kon het niet over zijn Hart verkrijgen om haar dit te vertellen .
"Wat ?" zei Hermelien niet-begrijpend .
"Laat maar-" zei Harry vlug .
Hermelien keek hem met opgetrokken wenbrouwen aan . Harry voelde zich schuldig, opgelaten ...
Hij draaide zich om en liep zijn kamer in . Nu had hij geen Ron meer met wie hij zijn kamer moest delen . Buiten hoorde hij tot zijn spijt Hermelien zachtjes snikken .
Dat Ron verdwenen is is net zo erg toen Hermelien verdween ...

Oke, dit stukje is wel erg kort . Embarassed

Maar ik beloof jullie dat het volgende stuk zeker weten wat langer word . En sorry voor het lange wachten ... maar ik heb het op dit moment erg druk . (School begint bijna weer )
C me laterrrz,
-X-
Cham.

Inmiddels heb ik het al bewerkt !