The Granddaughter van Albus Perkamentus (+12)

doke · Geplaatst: Za Jan 26, 2008 15:44

Eey,

ik ga nog eens proberen wat te schrijven Embarassed

ik moet jullie wel waarschuwen!
dit verhaal heeft veel Sue-gehalte en er zitten dingen in van extra rare krachten en zo. als dat niks voor jouw is dan raad ik je aan dit verhaal niet te lezen!!!!
Aja, het meisje heeft een zeer moeilijk leven en er kunnen wel dingen inkomen zoals wat ze met haar vader heeft meegemaakt... daarom wordt hij in het verhaal ook wel eens 'hem' genoemd. ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden Confused

en reacties zijn altijd welkom!

dikke soene doke

PS: Ik ga proberen elke week te posten

doke · Geplaatst: Za Jan 26, 2008 15:50

Proloog

Ik hoorde een lawaai aan de deur. Toen ik ging kijken zag ik dat er allemaal gedaantes in rare kleren en maskers probeerde om door de beveiliging van ons huis te geraken. Ik rende snel naar boven en deed met een paar zwieren van mijn hand al mijn benodigdheden en die van mijn broers in een tas en verkleinde die. Ik nam men broers vast en droeg Maarten en Matt op dat ze Alex en Lex vast moesten nemen en dan zich aan mij moesten vastgrijpen en me zeker niet mochten loslaten. Ik zag dat de jongens bang naar me keken maar ik keek ze geruststellend aan en verdween in het niets.

Hoofdstuk 1

Ik lande in een groot weiland en voelde de warme zon op men gezicht. Ik keek naar het grote goudkleurige kasteel voor me. Ik zag allemaal mensen nieuwsgierig naar me kijken. Ik hoorde ze in rap Italiaans tegen elkaar fluisteren. Ik voelde hoe de jongens zich dichter tegen me aantrokken. Ik begon ze wat gerust te stellen toen ik terug opkeek zag ik dat er twee personen kwamen aangelopen. De ene was een mooie, gebruinde vrouw die statig naar me liep en naast haar liep een oudere man met twinkelende ogen en een zacht uiterlijk. Ik riep Maarten en Matt en vroeg of ze de baby’s eventjes wilde vasthouden. En dat ze een oogje op hun broers moesten houden, de jongens knikte eens en namen toen de baby’s over. Ik liep naar de twee toe en begon ver te wenen toen ik zeker was dat het degene was naar wie ik wilde gaan. Ik zag hem verbaasd kijken en toen naar me toelopen en me in zijn armen nam. Het was net alsof ik thuis kwam, zijn armen voelde zo vertrouwd dat ik gewoon begon te huilen. De oude man duwde me iets van hem af en vroeg:”Angelique? Wat is er gebeurd meisje?”
Ik droogde men tranen en zei toen:”We werden aangevallen door… door rare mannen met maskers voor hun gezichten.”
Ik zag dat de oude man zijn gezicht verstrak. Ik keek hem eens verbaasd aan en vroeg toen aan hem:”Wie zijn het? Opa?”
Ik zag de vrouw verbaasd naar me kijken en zei toen met een vreselijk accent:”Opa?”
Men grootvader draaide zich om naar de vrouw en liep naar haar toe. Hij begon ze wat dingen toe te fluisteren.

Na een paar minuten kwamen ze naar me toe en de vrouw zijn weer met dat vreselijke accent:”Angelique? Je grootvader heeft me gevraagd om je hier op school toe te laten. Omdat je grootvader zo een goede vriend is zal ik dat ook doen en zullen er maatregelen voor je broers worden getroffen.”
“Bedankt, heel erg bedankt! Maar heeft mijn grootvader ook al gezegd dat hij me heeft opgeleid?” zei ik met een zachte glimlach. Ik zag de vrouw verbaasd kijken en dan met een iets of kwade blik in haar ogen naar men grootvader kijken. Die glimlachte eens onschuldig en zei toen:” Signora Gettalina, vergeef me maar ik wilde alleen dat mijn kleindochter een goede opleiding zou hebben. Maar ik kan je verzekeren dat Angelique een zeer goede en snelle student is en ik denk dat als ze gewoon haar diploma hier kan halen op ‘Bella Bastona’ , ze moet maar een jaartje blijven hoor…”
“Ik weet genoeg!”, zei Signora Gettalina luid en op een strenge toon,”Angelique, ik laat je toe op Bella Bastona in het 7de jaar.”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Dank je wel professor!”
De vrouw keek me glimlachend aan en zei toen:”Lelie!”
Er kwam een mooi, zwartharig meisje met felblauwe ogen naar me toegelopen en ging naast kennelijk haar schoolhoofd staan. De vrouw legde haar hand op het meisje ,genaamd Lelie, haar schouder en fluisterde toen iets in haar oor. Het meisje kwam naar me toegelopen en zei toen:”Ciao! Il mio nome è Lelie!’(Hallo, mijn naam is Lelie)” zei het meisje vrolijk. Ik keek haar eens raar aan en het meisje zag kennelijk wat het probleem was en probeerde in haar beste Engels:” Ik ben Lelie!”
Ik glimlachte eens en zei toen:” Ik denk dat ik men Italiaans nog eens moet gaan bijschaven.”
Ik zag het meisje eens glimlachen.

Toen hoorde ik ineens iemand huilen. Ik keek om en zag dat het Alex was, hij was kennelijk gevallen. Ik nam hem op mijn arm en begon hem te sussen. Door het gehuil van Alex begonnen de baby’s, Sam en David, ook te huilen. Ik zette Alex terug neer en pakte de tweeling over van Maarten en Matt. Ik nam ze vast en begon te zingen. Bij de eerste noten zag ik dat ze ophielden met huilen en dat hun oogleedjes begonnen te zakken. Ik glimlachte eens en zong nog even door. De jongens sliepen en samen liepen ik met hen op mijn schouders en de andere jongens naast me terug naar Lelie. Die keek me eens verbaasd aan en nam toen een van de jongens over en zei toen:”Wat een schatje! Hoe heet hij en hoe heet de rest?”
Toen hij zag dat de rest zich achter me verschool. Ik glimlachte eens en zei toen:”Degene in jouw armen is David en dit is zijn tweelingbroer Sam. De twee jongens hier achter me ,die het kleinste zijn van de vier, heten Alex en Lex en de tweeling die het grootste is heten Maarten en Matt.”
Ik zag dat Lelie eens naar de jongens glimlachte en me toen meenam aan men arm en samen met me naar binnen liep en zei:”Wij gaan echt goede vriendinnen worden! Ik ben ook een 7de jaar en ik heb de opdracht gekregen om je wat rond te leiden. Ik heb gehoord dat je zeer goed kan toveren? Gettalina vertelde me dat ik je moest helpen om jouw kamer aan te passen zodat je samen met al je broers kan slapen.”
Ik glimlachte eens en samen liepen we naar boven. Men broertjes liepen achter me en begonnen te spelen. Na een strenge blik van mij liepen ze terug rustig achter ons aan. Ik zag Lelie verbaasd naar me kijken en toen nieuwsgierig vragen:”Waarom luisteren die zo naar jouw? Want mijn zusje luistert dus helemaal niet naar mij!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik leg het je wel nog eens uit.”
Ze keek me eens teleurgesteld aan maar keek me toen weer vrolijk aan begon over de jongens op deze school. Ik luisterde aandachtig naar haar terwijl ik men broers in het oog hield.

doke · Geplaatst: Za Jan 26, 2008 16:50

Hoofdstuk 2

Ik had na een paar spreuken gans mijn kamer verbouwd en het zag er nu uit als een soort van appartement. Ik zag dat de jongens naar hun kamers liepen en direct begonnen uitpakken. Ik zette de wiegen van de jongens naast men bed en legde ze erin. Ik zei een paar beschermingsspreuken over de wieg. Ik zei tegen de jongens dat ze hier moesten blijven en als ze iets nodig hadden of wilde dat ze gewoon moesten roepen. Ze gaven me een knuffel en zei toen:”Is goed mama!”
Ik gaf ze elk nog een kus en liep toen samen met een verbaasde Lelie naar beneden. Ik deed nog wat beschermingsspreuken over men kamer en verzegelde ze. Ik liep samen met Lelie naar beneden die me nu aankeek en me naar een van de zetels trok. Ik keek eens verbaasd aan en zei toen:”Lelie? Wat is er?”
“Waarom noemen die jongens je nu mama?!” zei Lelie verbaasd.
“Lelie, dat is een zeer lang verhaal!” zei ik met een pruilmondje.
Lelie keek me smekend aan en ik zei toen:”Oké, oké! Maar ik wil dat niemand het hoort! Ik wil dat dit tussen ons blijft oké, nieuwe beste vriendin?” zei ik met een kleine knipoog.
Lelie begon te stralen en zat toen aandachtig te luisteren. Ik zuchtte eens diep en begon toen te vertellen.
“ Een tijdje geleden toen ik nog klein was, waren mijn moeder en vader niet zo rijk. Mijn moeder kreeg toen ik 9jaar was Maarten en Matt. Ze verzorgde de baby’s voor een paar maanden maar ging toen verder met werken en kreeg een promotie. Ze liet de zorg voor al men broers aan mij over. Een jaar later ging een van mijn broers weg naar school en bleef ik achter met de baby’s. Toen ik 11jaar werd mochten ik en men broer normaal gezien ook weg naar school maar ik kon de baby’s niet aan hun lot overlaten. En mijn moeder kondigde dan aan dat ze zwanger was dus wist ik dat ik die baby’s waarschijnlijk ook zou moeten verzorgen. Ik schreef een brief naar het schoolhoofd en die stemde toe om me privéles te volgen bij hem zodat ik terwijl men broers zou kunnen opvoeden. Mijn moeder beviel van Alex en Lex maar kreeg toen promotie en stond ik nu ook in voor de zorg van mijn pasgeboren broertjes. Men moeder beloofde telkens opnieuw en opnieuw dat het wel zou beteren en dat ze meer thuis zou zijn maar dat kwam er nooit van. Een paar maanden geleden beviel men moeder van de tweeling Sam en David maar stierf tijdens de geboorte. Mijn vader is nooit thuis dus moest ik nu alleen voor de jongens opdraaien, iets wat ik vroeger ook al deed maar toch. De jongens kennen niemand anders dan mij als hun moeder omdat hun echte moeder er nooit voor hen was.”
Ik zag dat Lelie met open mond naar me zat te kijken en me toen in haar armen nam. Zo zaten we eventjes maar toen liet ik haar los en zei:”Gaan we de school verkennen?”
“En je broertjes dan?” vroeg Lelie onzeker. Ik glimlachte eens en zei toen:”De jongens en ik zijn op elkaar afgesteld op een zeer rare manier. Als ze me nodig hebben dan weet ik het direct.”
Ik zag Lelie eens raar naar me kijken maar toen trok ze me mee en samen liepen we door de school. Kennelijk viel ik op met mijn geblondeerde haren en mijn groene ogen. Ik zag dat iedereen me achterna keek en in rap Italiaan begon te fluisteren. Ik keek eens zenuwachtig naar Lelie maar die glimlachte eens en zei toen:”Ze vinden je mooi en speciaal.”
Ik bloosde wat en zei toen:”Denk je dat het beter is als ik men haar ontkleur?” vroeg ik wat onzeker. Ik zag dat ze verbaasd naar me keek en vroeg toen:”Kleur jij je haar?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ja, ik vond mijn zwarte haren niet zo mooi.”
Ik zag dat Lelie nog steeds verbaasd naar me keek en me toen mee terug naar boven trok en me naar mijn kamer sleurde. Ik ontgrendelde de deur en zei toen:”Lelie! Wat komen we hier doen?”
“We gaan je haar ontkleuren!” zei Lelie vrolijk.
Ik trok eens en gezicht maar kennelijk kon je tegen Lelie geen nee zeggen. Ik zuchtte eens en ging toen men haar ontkleuren.

Toen ik terug uit de badkamer kwam keek Lelie me met open mond aan en zei toen:”Angelique! Heb je, je zelf wel al eens goed bekeken?!”
“Angel!” zei ik streng maar bloosde ook wat. Lelie keek me eens glimlachend aan en zei toen:”Angel! Je ziet er mooi uit!”
Ik bloosde wat en toen kwamen men broers uit hun kamer en liepen op me af en zeiden toen:”Mama, mooi!”
Ik glimlachte eens en nam Lex toen op men arm. De jongen sloeg zijn armen rond mijn nek en gaf me zo een knuffel. Ik zag dat Lelie met haar hand over haar ogen ging. Ik keek haar een bezorgd aan en vroeg toen:”Lelie? Alles oké?”
Ze glimlachte eens en zei toen:”Ik vind dat nu zo mooi hé!”
Ik glimlachte eens en keek toen op men horloge en zag dat het ver etenstijd was. Ik draaide eens met men hand en twee flesjes melk kwamen aangevlogen. Ik nam de jongens op men arm en gaf ze de flesjes. Lelie keek me eens verbaasd aan. Toen de jongens hadden gegeten nam ik Alex, Lex, Maarten en Matt mee naar beneden samen met Lelie. Samen liepen we naar de eetzaal.

Daar zette ik me samen met de jongens en lelie en hielp ze met hun eten. Zelf at ik bitter weinig. Lelie zag dat en zei toen:” En nu ga jij ook eens wat eten!”
Ik glimlachte eens verontschuldigend naar haar en nam toen een klein beetje te eten. Ik zag dat ze al iets op geluchter keek en toen verder begon te eten. Ik glimlachte eens zacht en at toen verder.

Na het eten zaten ik en Lelie samen met men broers nog wat aan tafel te praten toen dat ineens een knappe gespierde jongen naar ons toekwam. Hij keek eens naar Lelie en dan naar mij en ging tussen mij en men broers zitten. Precies of die waren van geen belang. Ik keek hem eens aan en ik zag dat de jongen probeerde charmant en verleidelijk te kijken. Dan stak hij van wal toen hij zag dat zijn blikken me niet lieten smelten.
“Hay! Ik ben Aaron en ik denk dat jij wel de knapste meid bent dat hier rondloopt! En ik dacht dat jij en ik misschien eens…”
Ik keek hem eens aan en zei toen:”Weet je wat? Als je me dat nu nog eens vraagt na dat ik je aan mijn broertjes, die achter je zitten en jij nu volledig aan het pletten bent, heb voorgesteld.”
Ik zag dat de jongen verbaasd achter zich keek en 4kleine jongens zag zitten. Ik stond op kust hem op zijn wang en zei toen:” Fortuna di Beter la volta prossima.(meer geluk volgende keer)”
De jongen glimlachte eens en voelde dromerige met zijn hand over zijn wang. Samen liep ik met Lelie en men broers terug naar de toren van de meisjes. Ik zag dat iedereen ons weer verbaasd na keek. Ik zuchtte eens diep, morgen zou het mijn eerste schooldag zijn en ik was het nu al beu! Ik liep samen met de jongens naar boven en stopte ze in. Lelie was mee gekomen en zat naar me te kijken. Ik gaf de jongens een kus op hun voorhoofden en zong Alex en Lex in slaap. Toen ze sliepen legde ik hun knuffel bij hen en sloot de deur zachtjes. Ik zag dat Lelie breed naar me glimlachte en me dan goedenacht wenste en de deur sloot. Ik omkleedde me en viel in slaap.

doke · Geplaatst: Za Jan 26, 2008 18:44

Hoofdstuk 3

De volgende morgent stond ik al vroeg op en deed men kleren aan. Ik wekte de jongens en de baby’s. Terwijl de jongens zich wasten en aankleden, waar ik half bij hielp, gaf ik Sam en David te eten. Ik mocht de baby’s bij de schoolverpleegster laten tot dat de schooldag voorbij was. Ik bedankte Signora Punteruolo, de schoolverpleegster. Ik ging samen met de jongens ontbijten en daarna liepen we naar buiten. De jongens namen me weer stevig vast en na een paar minuten stonden we voor een kleuter en lagere school voor tovenaars en heksen. Ik glimlachte eens en een van de leerkrachten kwam op ons afgelopen, ik gaf de jongens een kus en zei tegen de leerkracht:”De jongens spreken nog niet zo goed Italiaans.”
“Dat is geen probleem!” zei de leerkracht en stak toen haar hand uit naar de jongens. Die keken me droevig aan. Ik gaf ze elk nog een kus en wuifde ze uit.

Ik ging terug naar school waar dat ik in de eetzaal Lelie tegen. Toen ze men gezicht zag legde ze troostend haar arm om mijn schouder en zei toen:”Was het zwaar?”
Ik knikte eens en samen liepen we naar onze eerste les. We waren net te laat want de deur was al dicht. Ik klopte eens op de deur en samen gingen we naar binnen. Ik zag dat onze leerkracht nog vrij jong was en zei toen:”Professor, het spijt ons dat we te laat zijn maar ik moest mijn broertjes nog op school gaan afzetten en het afscheid was…”
De professor keek me eens medelevend aan en zei toen:”Ga maar zitten hoor juffrouw?”
“Angel, Angel Hell”, zei ik met een zachte glimlach. De professor knikte eens en zei toen:”Ik ben professor Bart Defenius. En geef zoals je ziet verweer tegen zwarte kunst. Ik heb gehoord dat je privéles tot nu toe hebt gekregen? Kun je misschien eens iets laten zien?”
Ik knikte eens en vroeg toen:”Wat wil je zien?”
“Wat dacht je van dat we je kracht eens in een duel testen?” zie de professor met een grote glimlach. Ik glimlachte eens en zei toen:”Tuurlijk professor, wie wil je tegen me laten vechten?”
De professor glimlachte eens en zei toen:”Ik dacht ja van jij tegen mijn beste leerling?”
Ik glimlachte eens goedkeurend en toen zag ik dat die jongen van gisteren opstond en naar voren liep. Ik glimlachte eens naar Aaron en knikte toen eens naar de professor.

De professor deed de banken opzij zodat we wat meer ruimte zouden hebben en deed toen het teken dat we mochten beginnen. Aaron had zijn toverstok al genomen en vuurde al een spreuk op me af. Ik leviteerde en ontweek de spreuk. Ik trok in mijn sprong mijn toverstok en ontwapende hem zo krachtig dat hij tegen de verste muur aanvloog. Ik ving zijn toverstok op en liep toen naar hem toe. Ik gaf hem een kus op zijn wang en trok hem recht. Iedereen keek me verbaasd aan en ook de professor keek me verbaasd aan.
Ik bloosde wat en gaf Aaron zijn toverstok terug. Hij keek me glimlachend aan en zei toen:”Ik ben nog nooit verslagen maar van jouw verslagen worden is een hele eer!”
Ik bloosde wat en liep toen terug naar mijn plaats. Lelie keek me bewonderend aan en zei toen:”Wauw!”
Ik glimlachte eens en ging toen zitten. Ik zag dat de professor me nog steeds verbaasd aankeek en vroeg toen:”Angel, hoe komt het dat jij zo een magie bezit? Van wie heb je dit geleerd?”
“Ik heb het geleerd van mijn grootvader. En voor de rest weet ik het ook niet, ik kan dingen doen zonder toverstok.”
“Wauw!” zei de professor met grote ogen maar toen ging de bel en liep ik samen met Lelie naar buiten. Iedereen die bij mij in de klas zit kwam op mij afgelopen en begon me nieuwsgierig vragen te stellen. We hadden net een tussenuur dus gaf ik daar niet om.

Tegen dat de bel terug ging had ik al veel nieuwe mensen leren en kennelijk hoorde ik bij een van de populaire clicks. Alle mensen keken ons bang maar ook nieuwsgierig aan. Ik glimlachte eens lief naar ze. En tegen 16uur ging ik naar de school van mijn broertjes om ze te gaan halen. Ze kwamen op me afgelopen en gaven me een knuffel. Ik begon ver te wenen toen ik ze terug in mijn armen had. Ik ging samen met de jongens terug naar Bella Bastona.

Toen we terug waren zei ik tegen de jongens dat ze hun boekentasjes moesten gaan wegzetten en hun huiswerk moesten gaan maken. De jongens knikte eens en liepen toen naar boven. Ik kwam Aaron en zijn vrienden tegen die me tegenhielden en begonnen met me te flirten. Ik deed mee en zag dat de jongens echt heel dicht rond me stonden, ik kreeg bijna te weinig lucht. Ik glimlachte eens verleidelijk en zei toen:”Jongens, ik moet gaan er wachten een paar zeer knappe jongens op mij die ik echt niet kan laten wachten!”
Ik zag dat ze jaloers werden en begonnen te vragen wie die jongens waren. Ik glimlachte eens en liep toen weg. Ik zag dat de jongens me verbaasd nakeken. Ik glimlachte eens en liep toen naar boven.

Toen ik boven kwam zag ik dat Maarten en Matt al druk over hun wiskunde oefeningen zitten en Alex en Lex zaten te kleuren. Ik wist dat de jongens niet zo goed waren in wiskunde dus ging ik naast ze zitten en maakte samen met de jongens hun wiskunde oefeningen. De jongens waren net voor het eten klaar met hun huiswerk en gingen rap hun huiswerk en boekentassen weg leggen. Alex en Lex gaven me elk een hand en samen gingen we naar beneden. Onderweg kwamen we Aaron en zijn vrienden tegen. Die kwamen naast me lopen en begonnen weer met me te flirten. Ik glimlachte eens maar zag toen dat men broers weg waren. Ik stopte eens en keek angstig om me heen. Ik begon ze te zoeken en te roepen.

Na een paar minuten zag ik dat de jongens waren weggeduwd door Aaron en zijn vrienden en nu ergens achteraan liepen. Ik duwde de jongens weg en riep men broers. Die kwamen snel naast me gelopen en gaven me een hand. Ik glimlachte eens naar ze en ging toen naar beneden om samen met de jongens te gaan eten.

doke · Geplaatst: Zo Jan 27, 2008 16:25

Hoofdstuk 4

(een paar maanden later)

Ik en Lelie zaten voor het haardvuur wat te roddelen over de jongens en waren ook het meisjesfeest aan het plannen dat binnen 2maanden zou plaats vinden. Het was de gewoonte om op Bella Bastona, jaarlijks 3 feesten te geven. Tijdens kerst is er een gemengd feest, rond Pasen is er een jongensfeest en op het einde van het jaar rond mei-juni is er een meisjesfeest.

Toen we ver gingen slapen rolden er ineens 4jongens uit het haardvuur. Toen ik zag dat ze versuft waren nam ik mijn toverstok en bond de jongens vast aan elkaar. Ik nam hun toverstokken af en wekte ze toen.
“Wat??Waar zijn we?” vroeg een verwarde jongen met warrig zwart haar.
“Jullie zijn in Bella Bastona!” zei ik nog op een wat kwade toon.
“En waar is Bella Bastona?” vroeg een jonge met halflang zwart haar met een verwarde blik. Ik en Lelie keken hen kwaad aan en wilde net antwoorden toen dat een van de jongens met mooi bruin haar en mooie intelligente ogen zei:”Sluipvoet het ligt in Italië!”
“A oké! Bedankt maanling!” zei de jongen vrolijk. En keek dan eens naar de touwen en zei toen op een strenge maar ook op een ‘Ik-wil-charmant-zijn’ blik:”Wil je ons soms los maken?”
“Nee,” zei ik nonchalant en zei toen,”eerst gaan jullie mee naar ons schoolhoofd!”
“Wat?!” zeiden de jongens nu allemaal tegelijkertijd.
“Dat kun je niet maken!” zei een zeer bekende stem. Ik draaide rond de jongens en stond stil voor een van de grootste jongens met zwart halflang haar en groene ogen. Ik stond als versteend voor de jongen die net dezelfde neus, ogen, mond,… had. Die keek nu eens naar het meisje voor hem en zag dat ze bijna net zijn evenbeeld was. Hij zat met zijn mond open en zei toen op een zachte toon:”Angelique? Ben jij dat?”
“Loup? Ken jij die meid?” vroegen de twee zwartharige jongens verbaasd. Ik hoorde de jongen zacht ja zeggen. Ik zag de jongens lachen en hoorde toen de twee zwartharige jongens vragen:”Kun je me eens voorstellen?”
“Nee, dat kan hij niet want ik ben Angel. En ik ken hem helemaal niet!” zei ik vlammende ogen. Lelie kwam naast me staan en zei toen:”Angel, je kan het niet ontkennen.”
Ik zuchtte eens diep en zei toen zacht tegen haar:”Dit is mijn tweelingbroer Sebastian. Hij heeft me na dat hij naar school was gegaan achtergelaten en kwam nooit meer terug in de vakanties. Hij nam nooit contact op dacht nooit eens aan mij of aan de rest van onze broers.”
Lelie keek Sebastian kwaad aan en toen zei ze met veel walging in haar stem:”Laten we ze wegbrengen! Zo een gast wil ik niet in onze school!”
Ik knikte eens instemmend en met een zwaai van men hand stonden ze op en liet ik ze voor me naar buiten zweven. Sebastian keek eens verbaasd en vroeg toen:”Angel? Wat doe jij hier? Jij had toch geen magische krachten?”
“Ik heb wel magische krachten, ik heb ze alleen onderdrukte omdat ik liever men broers opvoedde dan dat ik magie ging leren.”
“Angel, het spijt me…” zei Sebastian zacht. Ik keek hem eens hard aan en zei toen:”Het spijt je? Je bent niet eens naar de begrafenis van je eigen moeder gekomen!”
Ik zag dat zijn vrienden nu ook kwaad en geschrokken keken. Ik stond met de tranen in men ogen toen ik voor een groot standbeeld van het eerste schoolhoofd stond. Ik zei rap het wachtwoord en ging toen door een soort van waterval. We kwamen tevoorschijn in een mooi kantoor met veel goud erin verwerkt en vol met bloemen. De jongens keken hun ogen uit maar ik bleef rustig staan en zei toen:” Signora Gettalina, zou ik je even kunnen spreken?”
Er kwam een gouden licht te voorschijn en de vrouw verscheen. Het schoolhoofd keek mij en Lelie eens nieuwsgierig aan en vroeg toen met haar vreselijke accent:”Angel, Lelie, wie zijn deze jongens?”
Ik stond recht en zei:”Signora, deze jongens kwamen midden in de nacht via het haardvuur onze kamer binnen gevallen. We kennen ze niet maar ik denk dat ze van de school van mijn opa afkomstig zijn.”
“Jouw opa’s school?” vroeg Sebastian verbaasd.
Ik negeerde hem en zei toen:”Kun je misschien mijn opa eens halen?”
“Ja, ik denk dat, dat het beste is”, ze liep naar het haardvuur en wilde net men opa roepen toen dat die ineens uit het haardvuur kwam tollen. Hij keek eens naar de jongens en zei toen op een rustige toon:”Maria, het spijt me vreselijk! Deze jongens zullen zeer zwaar gestraft worden!”

Toen zag hij mij staan en vroeg toen:”Angelique? Heb jij ze vastgebonden? Zelfs Sebastian?”
Ik keek hem kwaad aan en zei toen:”Ik ken geen een van deze jongens. Een ervan heeft misschien hetzelfde bloed en DNA maar dat betekent nog niet dat ik hem ken!”
Ik zag dat Sebastian zijn hoofd liet hangen en toen zei op fluistertoon:”Je was zo dapper en moedig wanneer je, je over de jongens ontfermde. Je gaf ons eten, je hielp ons en ik en Sander hebben je vreselijk behandelt. Het spijt ons echt!Angel, je moet me geloven!”
“Sebastian , ik kan het gewoon niet…” zei ik met de tranen in men ogen en liep weg.

< door de ogen van Sebastian >

Ik en de jongens wilde eigenlijk naar de meisjesslaapkamer gaan toen dat ik ineens dacht aan Angelique en hoe lang het was geleden dat ik ze nog had gezien. Kennelijk werden we daardoor verder meegesleurd en kwamen we terecht in een rare soort van leerlingenkamer die vol met alleen meisjes zaten. We waren vastgebonden en ik hoorde dat Remus net antwoord gaf op de vraag van Sirius. Ik hoorde een zeer bekende stem antwoorden en zag toen een meisje voor me staan dat bijna men evenbeeld was! Ik keek haar eens verbaasd aan en vroeg toen aan het meisje:”Angelique? Ben jij dat?”
Het meisje begon te roepen en fluisterde toen iets tegen haar vriendin. Ik was er zeker van dat dit Angelique was dus ging ik door met vragen maar toen begon ze over men broers en onze ouders. Ik zweeg rap tot dat we in het kantoor van hun schoolhoofd waren en een oude man uit het haardvuur zagen tollen. Ik hoorde dat Angelique hem ‘Opa’ noemde. Ik kon me moeilijk omdraaien omdat ik nog altijd was vastgebonden maar de stem kwam me zeer bekend voor en zeker omdat hij me kende bij NAAM?! Ik zag dat ze huilend wegliep. Ik wilde haar achterna gaan maar ik was nog steeds vastgebonden dus riep ik:”MAAK ME LOS!” Ik zag dat iedereen in de kamer me raar aankeek maar toen hoorde ik de man zeggen:”Sebastian dat is onmogelijk, Angel haar spreuken zijn zo sterk dat alleen zij ze kan opheffen.”
“Alstublieft! Maak me los ik moet haar achterna! Ik kan haar niet weer in de steek laten!” zei ik luid.
Ik zag dat het schoolhoofd van Angelique me hoogachtig aankeek maar toen zei:”Albus, denk je niet dat je misschien eens kan proberen?”
“Ik zal het eens proberen…” zei de oude man weer. Hij deed wat bewegingen met zijn toverstok en ik voelde hoe de touwen minder strak werden en afzakten. Ik liet de rest achter me en rende weg. Ik vertrouwde op men gevoel, iets dat ik vroeg ook altijd deed bij verstoppertje zodat ik Angelique beter kon vinden, en kwam na een tijdje uit terug in de kamer waar dat we waren in geland. Ik had het gevoel dat ze boven was. Ik rende de trappen op en klopte toen op de bovenste deur. Ik hoorde dat iemand aan het slot aan het prutsen was en toen dat de deur openging zag ik een kleine jongen van ongeveer 7à8 jaar staan. Hij had hetzelfde gezicht als mij maar had blauwe ogen bijna net dezelfde als Sander zijn ogen. Ik zag dat de jongen bang keek en toen hard:”MAMA!” begon te roepen.

Ik hoorde dat iemand snel alles liet vallen en snel naar de jongen kwam, ze nam hem op en begon hem te troosten. Ik kon men ogen haast niet geloven het was Angelique! Ik keek haar eens verbaasd aan en vroeg toen:”Mama?!”

< terug door de ogen van Angelique >

Ik hoorde Maarten bang roepen, ik liet alles vallen en rende naar de deur. Ik nam de jongen in mijn armen en begon hem te troosten. Toen hoorde ik een verbaasde stem vragen:”Mama?”
Ik keek eens op en zag dat Sebastian voor de deur stond. Ik zuchtte eens en zei toen:”Wat kom je hier doen?”
“Ik wilde zien of alles in orde was met jou en of dat we misschien eens konden praten?” zei hij zacht maar ook een vastberaden toon.
Ik zuchtte eens en zei toen:” Kom binnen.”
Ik voelde Maarten zijn grip verstrakken omdat hij bang was. Ik stelde hem gerust en zei toen tegen Sebastian:”Ik kom direct, ik ga eventjes Maarten terug in zijn bedje leggen.”
Ik zag dat Sebastian eens knikte, ik hoorde Maarten vragen:”Mama? Wie is dat?”
Ik zuchtte eens en zei toen:”Dat mijn schat is mijn tweelingbroer.”
Ik zag Maarten eens raar kijken en toen legde ik uit:”Matt en jij? Jullie zijn toch even oud hé?”
“Ja…” zei Maarten zacht.
“Wel dat is bij mij en die jongen ook”, zei ik met een zachte glimlach.
Maarten glimlachte ook eens en ging toen in zijn bedje liggen. Ik gaf hem nog een kus en zijn knuffel en ging toen naar buiten. Ik deed de deur zachtjes dicht en liep toen naar men bed en ging erop zitten. Ik voelde hoe de blik van Sebastian op mijn gebrand stond. Ik zuchtte eens diep en zei toen:”Sebastian, wat kom je doen?”
“Wel ik was ongerust en…”
“Jij ongerust?!”, laat me niet lachen,”Jij denkt alleen aan jezelf!”
“Angelique, dat is niet waar!” probeerde hij zichzelf te verdedigen. Ik zuchtte eens en zei toen:”Sebastian, ben je alleen hier naar toe gekomen om me dat te zeggen? Of was er nog iets?”
“Wel… als ik mag vragen waarom noemde die jongen jouw mama?”
“Die jongen?! Die jongen heette Maarten jouw kleinere broer! Maar ja hoe zou je zijn naam ook kunnen kennen! Je kent hem niet eens!”
“Angelique… het spijt me ik had er moeten zijn voor jullie…”
“Sebastian, bespaar me je verklaringen! Het enige dat ik weet is dat de jongens denken dat ik hun moeder ben omdat ik de ENIGSTE WAS DIE VOOR HEN ZORGDE! MOEDER HAD TE VEEL WERK EN WAS 3 MAANDEN NA DE BEVALLING AL TERUG AAN HET WERK! DE ANDERE WERKTE OOK 24 OP 24 EN WIE KAN ER VOOR DE JONGENS ZORGEN?! En wie had ik?” zei ik nu met de tranen in mijn ogen. Ik zag dat Sebastian zijn arm om me heen wilde slaan maar ik zette me recht en liep naar de wiegjes van Sam en David. Ik zag dat Sebastian achter me kwam staan en vroeg:”Angelique, wie zijn dit? Ze zijn toch niet van…”
“Van mij? Nee, dat denken ze wel maar ik ben het niet, dit zijn Sam en David de jongens waarvan moeder is gestorven na de bevalling.”
“Echt?” zei Sebastian verbaasd. Ik knikte eens en kreeg de tranen in mijn ogen. Ik zag dat Sam begon te wenen precies of hij voelde wat ik wilde doen. Door zijn gehuil werd David ook wakker en begon ook te huilen. Ik nam ze alle twee op mijn arm en begon ze te troosten en zong hun slaapliedje. Ik zag dat ze alle twee stopten met huilen en bijna daarna direct terug in slaap vielen. Ik legde ze terug in hun wiegjes. Ik zag dat Sebastian me met een verbaasde blik aankeek en zei toen:”Angelique, je bent hier echt… wauw! En dat liedje komt me vaag bekent voor…”
“Ja, het is het liedje dat ik voor jouw soms zong wanneer je niet kon slapen…” zei ik met tranen die nu over men wangen rolden. Sebastian nam me in zijn armen en fluisterde:”Ik kan me niet voorstel wat jij allemaal hebt moeten doormaken… en ik wou dat ik er was om je te helpen maar jij had gezegd dat je nooit een brief had, gehad… en daarom wist niemand van onze broertjes en jouw…”
Ik keek hem eens verbaasd aan en zei toen:”Seba, het is niet erg. Ik en de jongens redden ons prima en tegen het einde van het jaar ben ik afgestudeerd en opa heeft me een baan beloofd als professor van Verweer tegen Zwarte Kunsten.”
Ik zag Sebastian verbaasd kijken en zei toen:”Angel? Je bent dan nog maar 16? Hoe kun je dan al gaan werken en afgestudeerd zijn?!”
“Ik heb privé les gehad terwijl jij en Sander op school zaten. Heb je men spreuk daarnet niet gevoeld?” zei ik met een grote glimlach.
Hij knikte eens en zei toen vol bewondering:”Jij hebt de jongens opgevoed, naar een dreuzelschool gegaan en toverles gehad?!WAUW!”
Ik knikte eens verlegen en zei toen:”Seba, wie zijn die jongen bij wie je was?”
“Wil je dat ik je voorstel?” vroeg hij met een ondeugende blik. Ik knikte eens en samen liepen we naar buiten. Ik verzegelde de deur en liep toen Sebastian achterna. Ik glimlachte eens toen ik zag dat Lelie naast de bruinharige jongen zat en druk aan het praten waren. Ik liep samen met Sebastian naar ze toe en zei toen:”Hallo!”

De jongens en Lelie keken me eens verbaasd aan en toen zei de jongen met het halflange zwart haar met een stem die zowel verward, charmant als vrolijk klonk.
”Hallo! Dus wie ben jij nu eigenlijk?”
Sebastian keek me eens glimlachend aan en zei toen:”Jongens, dit is mijn tweelingzus Angelique.”
Ik glimlachte eens verlegen en zei toen zacht:”Angel.”
Sebastian keek me eens glimlachend aan en zei toen:”Zusje, dit zijn nu Sirius Zwarts, James Potter en Remus Lupos!”
De jongens keken me nog steeds verbaasd en toen zei Remus op een stille toon:”Sebastian, heb jij mij nu niet verteld dat je zus geen toverkracht had?”
Ik glimlachte eens en zei toen voor dat Sebastian kon antwoorden:”Ja, dat had ik hem en Sander ook wijs gemaakt.”
Iedereen keek me nieuwsgierig aan en ook Sebastian en Lelie die het verhaal half en half al kenden keken me nieuwsgierig aan. Ik zuchtte eens en zei toen:”Willen jullie het verhaal horen?”
Ik zag dat ze allemaal gretig naar mij keken. Ik glimlachte eens zachtjes en begon toen te vertellen:” Ik zorgde al 2jaar voor al mijn broers omdat onze ouders constant werkte. Ik hielp ze met al hun huiswerk en zorgde voor het eten, kuiste het huis,…. Sander zat toen al op school en kwam alleen de laatste week van de grote vakantie naar huis. Ik en Sebastian hadden alle twee onze brieven gehad maar toen kondigde mijn moeder aan dat ze zwanger was, van Alex en Lex, en verzweeg ik mijn brief en zei dat ik geen had gehad. Ik stuurde een brief naar mijn opa en die had het zo kunnen regelen dat hij me les thuis kon geven. Een paar jaar nadat Alex en Lex waren geboren werden Sam en David geboren. Mijn moeder stierf bij de geboorte en mijn vader was nooit thuis. Dus de opvoeding van de jongens kwam dus op mij neer.. Op een avond in het begin van het schooljaar werden we aangevallen, ik pakte onze spullen bij elkaar en verdween naar hier. Ik kende veel talen omdat ik die had geleerd van mijn grootvader en kon ze dus ongeveer verstaan. Mijn grootvader heeft geregeld dat ik hier mocht komen en mijn 7de jaar hier mocht doen en dan les zou gaan geven.”

Ik zag dat iedereen me bewonderend maar ook met een soort van ‘Sorry’ in hun ogen keken. Ik zette me recht en zei met een ondeugende blik:”Lelie? Zullen we eens bij Aaron en de rest op bezoek gaan?”
“Oja! Ik heb Tomas als zo hard gemist!” zei Lelie dramatisch. Ik glimlachte eens en nam toen me toverstok. Ik toverde mezelf in een leuk slaapkleedje en ik zag dat Lelie hetzelfde deed. Sebastian en zijn vrienden keken me verbaasd aan maar ook met een lustige blik in hun ogen naar ons, Sebastian uiteraard alleen naar Lelie. Ik glimlachte eens en nam toen Lelie bij haar arm en samen liepen we weg.

doke · Geplaatst: Ma Jan 28, 2008 19:31

Hoofdstuk 5

Ik en Lelie liepen de deur uit en slopen naar beneden. Ik voelde iets achter me maar negeerde dat gevoel omdat ik wist door dat stomme tweelinggedoe dat het Sebastian was. Ik en Lelie liepen al lachend naar beneden en sloegen toen een geheime gang in. Ik drukte tegen een steen die wat anders gekleurd was als de rest. Er ging een deur open en ik zag dat Aaron samen met zijn vrienden nog in hun soort van woonkamer zaten. Toen ze de deur hoorde opengaan keken ze op en sprongen toen recht en liep op mij en Lelie af. Ik glimlachte eens verlegen en zei toen op een verleidelijke toon:”Jongens, ik en Lelie wij voelde ons zo alleen! En we hadden nooit aan een paar echte jongens…”
Ik zag dat Aaron naar voren liep men hand pakte en die kust en toen zei op een zeer serieuze toon:”Mijn liefste jonkvrouw, ik en mijn vrienden staan volledig tot jullie beschikking! Dag en nacht!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”O, mijn prins! Dag en NACHT?”
Ik zag Aaron ondeugend kijken en toen zeggen met ogen die hij in die van mijn haakte:”Zeker de NACHT!”
Ik glimlachte eens verleidelijk. En ik voelde hoe Aaron mij tegen zich aantrok en me begon te kussen en dan afzakte naar mijn nek. Ik glimlachte eens en trok dan zijn aandacht weer naar boven. Ik zag uit mijn ooghoeken dat Tomas en Lelie ook aan het kussen waren en dat de rest van de jongens jaloers en ook wat teleurgesteld keken. Ik trok me los van Aaron en zei toen zacht en verleidelijk:”Aaron, je vriendjes vinden dit beeld niet zo leuk. Misschien moet ik ze ook maar eens opvrolijken?”
Ik zag Aaron kwaad kijken en zei toen:”Angel, wanneer ga je nu eens eindelijk me eens mijn gang laten gaan!”
Ik zuchtte eens en zei toen:”Als je vrienden er niet bij zijn en als je het eens wat romantischer maakt!”
Ik zag hem wat teleurgesteld kijken maar toen draaide hij zich om en zei:”Jongens?!”
Ik hoorde de strengheid en leiderschap in zijn stem. Ik begon te zwijmelen en merkte pas dat de jongens weg waren toen dat Aaron me terug in zijn armen nam. Ik zag dat Tomas en Lelie ver elkaar aan het opeten waren, Aaron wilde me terug beginnen kussen maar ik voelde nog steeds dat Sebastian in de kamer was. Ik trok me terug los en zag dat Aaron stil aan kwaad werd. Ik keek hem verontschuldigend aan en zei toen op een stem die ik tegen al mijn broers gebruikten als ze stout waren:”Sebastian Isaac Hastings! Maak dat je jezelf en je vrienden zichtbaar maakt!”
“Altijd die volle naam! Waarom altijd die volle naam!” hoorde ik een zacht stem mompelen. Ik zag dat Sebastian tevoorschijn kwam samen met zijn vrienden. Ik zuchtte eens en zei toen zacht:”Aaron, dit is Sebastian mijn tweelingbroer en zijn vrienden.”
“Jouw tweelingbroer?!” ,zei Aaron verrast,”Angel? Was jij daar niet kwaad op?”
“Ja, ze zijn hier binnen gevallen en ze kunnen maar pas morgen weg.”
“OW… kunnen ze dan nu misschien weggaan? Ik heb wel andere plannen met een zeker meisje…” zei Aaron terwijl hij me vast nam en me begon te kussen in mijn nek. Ik zag dat Sebastian boos werd en zei:”Laat mijn zusje los!”
Aaron werd boos en zei toen:”En waarom zou ik dat doen?” zei hij op een dreigende toon.
“Omdat ik dat zeg!” zei Sebastian kwaad en nam zijn toverstok. Ik zag dat de rest van zijn vrienden dat ook deden buiten degene met dat bruine haar, Remus dacht ik dat hij heette, en ging naast hem staan. Ik en Aaron keken elkaar lachend aan en ik zei toen:”Seba, ik zou dat niet doen als ik jouw was…”
“Aja? En waarom niet?” zei deze uitdagend.
“Omdat,” zei Lelie ineens, kennelijk hadden zij en Tomas elkaar even losgelaten om deel te nemen aan het gesprek,”je voor de beste duelleerders van gans Bella Bastona staat!”
Ik zag dat Sebastian haar spottend aankeek en toen zei:”Wel, ik denk dat we jullie wel aankunnen. Wij zijn tenslotte de Mauraders.”
“Jullie zijn wat?” zei ik nu op dezelfde spottende toon.
Ik zag dat de jongen met het warrige zwarte haar en de jongen met het halflange zwarte haar en mooie donkergrijze ogen dreigend keken. Ik glimlachte eens uitdagend en zei toen:”Come on! Let’s play!”
Lelie, Tomas en Aaron gingen uitdagend naast me staan.
Ik zag dat de jongens me kwaad aankeken maar toen spreuken op me afvuurde. Ik, Lelie, Aaron en Tomas trokken alle vier een schild op en geeuwde toen eens uitdagend naar de jongens. Die begonnen nog harder spreuken op ons af te vuren maar de schilden hielden gewoon stand. Aaron kwam achter me staan en begon me weer kussen in mijn nek te geven. Ik giechelde eens en zag dat Tomas, Aaron zijn voorbeeld volgde en achter Lelie ging staan. Ik voelde Aaron zijn lippen in mijn nek. Ik glimlachte eens en draaide me toen naar me om maar hield het schild nog steeds in stand, ik begon hem te kussen. Ik voelde hoe Aaron meer en meer passie en verlangen in de kus begon uit te drukken. Ik voelde hoe Aaron met zijn hand over men rug ging en zo verder.

Toen brak Aaron zijn schild en hield alleen dat van mij nog stand. Ik liet Aaron los en draaide me boos om en zei toen:”Zeg! Zie je niet dat we bezig waren!”
“Ja, hij was net iets te goed bezig!” zei de jongen met de mooie grijze ogen hard. Ik keek hem eens pist aan en zei toen:”Wat is jouw probleem?”
“Mijn probleem? Dat is dat jullie midden in een duel elkaar beginnen te kussen!” zei de jongen weer kwaad. Ik zuchtte eens en zei toen:”Zwarts? Was het niet? Wel ik heb al genoeg gehoord over jouw… jij bent een onruststoker, meisjeszot,…”
Ik zag dat zijn gezicht verstrakte maar toch ook een wat trotse blik in zijn ogen kreeg. Ik liet men schild verdwijnen, Lelie en Tomas volgde mijn voorbeeld en keken me toen nieuwsgierig aan. Ik trok me los uit de armen van Aaron en knipoogde eens naar hem maar ging toen naar Sirius toe. Die keek me met lustige ogen aan maar had nog steeds een koude houding. Ik stond nu net voor hem en ging met men hand over zijn wang. Ik zag dat zijn weerstand tegen mijn charmes verbrak. Ik deed er nog een schepje boven op, ik ging tegen hem staan en legde men armen rond zijn nek en keek hem diep in zijn ogen. Ik voelde hoe hij zwak werd en als was in mijn handen was. Ik boog me naar zijn oor en zei toen op een fluistertoon:”Sirius, jij wilt mij toch niet vervloeken hé?”
“T…Tuurlijk niet!” zei hij al stotterend. Ik lachte eens zacht en ging toen naar James. Die keek me hard aan maar ik zag ook dat hij niets liever wilde dan me vast te pakken. Ik keek hem eens lief maar te gelijk ook uitdagend aan. Hij keek me nieuwsgierig maar toch ook vastberaden aan. Ik keek hem eens indringend aan en zag dat hij het bijna begaf. Ik keek hem eens diep in zijn ogen aan en ging toen met men hand over zijn wang. Ik kreeg iets raars precies iets uit het verleden maar dan niet mijn verleden maar dat van James toegezonden. Hij en een meisje genaamd Lily. Ik zag ver 7jaar aan herinneringen voorbij gaan en dan liet ik James los. Iedereen keek me eens verbaasd aan maar ik negeerde hen en zei tegen James:”Deze Lily, is het meisje dat je graag ziet. Maar…”
Ik zag James verbaasd naar me kijken en zei toen:”Hoe… hoe ken jij Lily?”
“Ik ken Lily doordat ik daarnet een soort van visioen heb gekregen doordat ik jouw aanraakte.”
“Een visioen? Sebastian, jouw zus is gestoord!” zei James met een spottende lach.
“Oké, dan geloof je me niet maar ik weet wel hoe je Lily haar hart kan veroveren. En ik kan je erbij helpen”, zei ik met een serieus gezicht en met ogen die in die van hem boorden.
“Hoe bedoel je helpen?” zei James achterdochtig maar toch ook geïnteresseerd.
“Wel… ik kom volgend jaar naar Zweinstein dus kan ik je wat helpen maar voor nu denk ik dat ik je wat tips ga moeten geven”, zei ik met een lachje. Ik zag James gretig naar me kijken en zei toen:”Give my!Give my!!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”James, doe eens tegen mij zoals je tegen Lily doet.”
“Wel meestal loop ik naar haar toe of doe ik haar verschieten en vraag dan:’Wil je niet eens uitgaan met de knapste jongen van school?’”
Ik begon te lachen toen ik zag en hoorde hoe hij Lily probeerde te versieren. Ik zag dat James me verbaasd maar ook wat beledigd aankeek. Ik stopte al hikkend met lachen en zei toen:”James, zo vraag je geen meisje uit! Misschien moet je Aaron zijn technieken eens proberen?”
“En die zijn?” vroeg James gretig maar ook wat spottend.
Ik knipoogde eens naar Aaron. Ik ging bij Lelie en Tomas staan en deed alsof ik aan het praten was. Aaron kwam op me afgelopen en zei toen zacht tegen mij:”Zou ik je misschien… even kunnen spreken?”
Ik keek hem eens verbaasd aan en zei toen met een iets wat bezorgde blik:”Tuurlijk.”
Aaron leidde me naar een van de zetels en ging toen in de zetel recht over me zitten en probeerde zijn moed te verzamelen. Ik keek hem nog bezorgder aan en vroeg toen:”Aaron? Alles oké?”
Ik zag dat Aaron nu met angstige ogen naar me keek en toen zei:”Nee… eeuh ja… ik weet het niet meer!”
Ik liep naar hem toe en vroeg toen:”Wat is er?”
“Angel… ik… ik zie je graag en ik vroeg me af of jij dat ook… voor mij misschien…”
“Voelde?” maakte ik zijn zin af. Ik zag Aaron verbaasd naar me kijken en knikte toen eens zachtjes. Aaron keek me nog verbaasder aan en nam toen me hand en zei toen terwijl hij me diep in mijn ogen keek:”Angel… zou je misschien eens… als je wilt en als je tijd hebt… eens met me willen uitgaan?”
Ik glimlachte en in plaats van hem te antwoorden gaf ik hem een zachte kus op zijn lippen. Ik zag toen ik hem terug los liet hoe hij aan het genieten was en gniffelde eens zachtjes. James keek me verbaasd aan en zei toen:”Dus als een jongen zich gevoelig opstelt tegenover een meisje en zijn ware gevoelens laat zien dan…”
Ik glimlachte eens en zei toen:”James, als een jongen zich gevoelig gaat opstellen dan gaat het meisje dat ook doen. Maar ik raad je wel aan dat je dan tot die tijd en dan bedoel ik binnen een maand of twee niet meer met meisje flirt, uitgaat of kust of iets anders!”
“Hé?!” zei James verbaasd en kennelijk ook wat geschokt.
Ik zei nu op een strenge toon:”James, Lily gaat anders denken dat zij gewoon een volgend nummertje is. Maar als je haar bewijst en alleen aandacht aan haar schenkt en doet alsof die andere meiden niet bestaan dan zal ze zien dat jouw gevoelens oprecht zijn. En ik raad je ook aan iets volwassener te gaan doen.”
“Dus je bedoelt…” zei James met wat angst in zijn ogen.
“Geen meiden, geen grappen en geen vervloeken!” zei ik nu streng.
Ik zag dat Sirius me boos aankeek en zich nu naar James draaide en zei:”James! Je doet het niet, zeg me dat je het niet doet alleen voor die stomme meid van een Everts!Gaffel?”
“Ik doe het!” zei James vast beraden. Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik wens je veel succes!”
Hij keek me eens glimlachend aan en zei toen:”Jongens, ik denk dat we beter gaan slapen.”
Ik zag dat Sebastian wilde protesteren maar na een blik van mij en James zweeg hij rap en volgde de James.

Ik liep terug naar Aaron en zei toen zacht:”Dat was echt lief!”
“Dat was de waarheid…” zei Aaron zacht terug tegen mij. Ik kon er niks aan doen maar ik voelde me zo gelukkig en vloog hem rond zijn hals. Aaron keek verbaasd en geschrokken maar knuffelde me toen terug. Toen hij me terug los liet keek hij diep in mijn ogen en boog zich toen lichtjes naar mij toe. Hij kuste me lichtjes maar toen de kus passioneler werd drukte hij me weg en zei schor:”Angel, het is beter als je gaat…”
Ik keek hem eens verbaasd en gekwetst aan en zei toen:”Oké, als je…”
“Angel! Dit is niet wat je denkt!” zei Aaron snel.
“Aaron, dit is net wat ik denk!” zei ik met de tranen in mijn ogen. Hij kwam op me afgelopen en ging voor me staan en zei toen:”Angel, je snapt het niet! Ik…”
“Wat?” zei ik uitdagend maar dan kwaad.
“Je hits me op en dan stoot je me telkens terug af! Wat denk je dat ik daar uit leer!” zei Aaron nu ook kwaad.
Ik keek hem eens verbaasd aan draaide me toen om en liep weg. Ik kwam in de toren van de meisjes aan en plofte voor het haardvuur neer. Ik dacht terug aan de voorbije avond en begon te huilen. Na een uurtje ging ik naar boven waar ik ging checken bij de jongens en toen ging slapen.

doke · Geplaatst: Vr Feb 01, 2008 19:57

Hoofdstuk 6

De volgende morgent werd ik wakker gemaakt doordat de Sam en David begonnen te huilen. Ik zag dat het nog maar 6uur in de ochtend was en dat op een zaterdag. Ik stond op en suste Sam en David en gaf ze te eten. Ik checkte de jongens en zag dat ze nog vast sliepen. Omdat Sam en David me wakker hadden gemaakt en zij nog steeds wakker waren besloot ik maar om naar beneden te gaan. Ik nam de jongens en samen ging ik met de jongens naar beneden en ging in de zetel. Tegen een uur of 8 werd ik terug wakker. Kennelijk was ik terug in slaap gevallen doordat ik zo vroeg was gewekt door de jongens. Ik zag dat er twee personen met elk een baby op hun arm aan het praten waren. Ik rekte me wat uit en keek toen naar de jongens. Ik zag dat Sirius Zwarts en James Potter elk met een baby in hun armen zaten. Ik keek eens verbaasd naar ze en zei toen:”Wauw! Jullie hebben ze rustig gehouden!”
De jongens keken eens verbaasd naar mij en stammelde toen door elkaar:
“OW, we wilden niet…”
“Ze waren aan het huilen en je sliep en…”
“Je sliep en we wilde je niet wekken…”
“Jongens, het is al goed, en bedankt! De jongens waren al wakker van 6uur deze morgent en…” zei ik vlug en keek toen naar Sam en David. Ze waren zo diep in slaap en ze lagen er echt zo gelukkig en zo schattig bij dat ik het niet over men hart kreeg om ze op te pakken. Sirius en James zaten er nog steeds zeer relaxt bij met Sam en David op hun arm. Ik stond op en gaf ze elk een kus op hun wang. Ze lachten alle twee eens, Sirius iets schaapachtiger dan James.

Toen zei James:”Ik denk niet dat Aaron dit graag heeft…”
Ik haalde men schouders eens op en zuchtte eens. De jongens keken me eens verbaasd aan en Sirius vroeg me toen:”Angel, is er iets gebeurd?”
“Het is niks hoor…” zei ik terwijl ik men tranen tegen hield.
“Angel, kennelijk is het toch iets want anders zou je er nu zo niet bij zitten”, zei Sirius zacht.
“Het is gewoon…” zei ik zacht.
“Ja?” zei Sirius aanmoedigend.
“Sirius, ik denk niet dat je dit wilt horen…” zei ik zacht.
“Ik wil alles weten ook al denk je dat ik het niet wil weten”, zei Sirius zacht.
“Wel… ik en Aaron… nadat jullie wegwaren. We begonnen te kussen en… ik kan dit niet!” zei ik al snikkend.
“Angel? Heeft hij je iets aangedaan?” vroeg Sirius zacht.
“Nee, dat is het net…” zei ik zacht.
Sirius keek me eens verward aan maar kennelijk snapte James het wel want die zei:”Dus nu denk je dat hij je alleen maar gebruikt maar niet echt…”
“Nee, dat niet! Ik denk net dat hij me te hard wil beschermen en ik denk ook omdat het komt dat hij al 17 is en ik er maar net 15 ben…”
“OW… ja dat kan het misschien ook wel zijn”, zei Sirius zacht. Ik zuchtte eens diep en begon ver te huilen. Sirius en James kwamen voorzichtig naast me zitten en legde elk een troostende arm rond mijn schouders. Ik keek de jongens met natte ogen aan en zei toen:”Weet je… ik dacht dat door wat ik van de rest heb gehoord dat jullie zo… maar jullie zijn echt lief en ik denk dat degene die jullie later aan de haak slagen zeer gelukkig zullen zijn.”
De jongens glimlachte eens en zeiden toen:”Dat geldt voor jouw ook hoor!” en toen gaven ze me elk een kus op men wang. Ik glimlachte eens en bloosde wat. Toen kwamen Maarten, Matt, Alex en Lex van de trap afgelopen en rende naar me toe. Ik gaf ze lachend allemaal een dikke knuffel en besefte toen dat ik en de jongens nog allemaal in onze pyjama zaten en James en Sirius al alle twee aangekleed waren. Ik zette me recht en nam Alex op mijn arm en zei toen:”Zullen we onze kleren eens gaan aandoen?”
De jongen knikte eens, ik zette hem neer en de jongens rende naar boven. Ik wilde de jongens overnemen maar de tweeling nam met hun kleine handjes de truien van Sirius en James vast. De jongens keken me eens verontschuldigend aan maar ik glimlachte eens en zei toen:”Komen jullie anders maar mee naar boven dan kunnen jullie ze in hun wiegjes leggen.”
“Oké, dat is goed!” zeiden de jongens vrolijk. Ze stonden voorzichtig op en volgde me de trap op.

Aangekomen aan mijn kamer stond de deur op een kiertje en hoorde ik stemmen in de kamer van de jongens. Ik haalde men toverstok te voorschijn en sloop naar de kamer van de jongens. Daar zag ik Remus samen met Sebastian tegen de jongens praten. Ik liet men toverstok zakken en zei toen:”Jongens, wat doen jullie hier?”
Sebastian keek verbaasd en met schuldige ogen op en zei toen:”Angel, ik wilde ze alleen maar… eens leren… kennen…”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Sebastian, het is goed ze. Het maakt niet uit.”
Sebastian omhelsde me eens en fluisterde me tijdens de omhelzing constant toe:”Het spijt me!”
Ik duwde hem zachtjes van me af en zei toen met een serieus gezicht:”Sebastian, onze band als tweeling zullen we altijd hebben maar ik kan je niet vergeven dat jij en Sander me in de steek hebben gelaten… het zal tijd kost… hoe vaak je ook sorry zegt! Ik… het spijt me ook dat ik je niet kan vergeven hoe graag ik het ook zou willen…”
“Angelique, dat is maar normaal na alles wat ik en Sander je hebben… aangedaan”, zei Sebastian zachtjes. Ik zuchtte eens en zei toen:”Jongens, ik ga me even omkleden samen met de jongens. We zijn direct terug!”
Ik liep samen met de jongens naar de badkamer en kleedde ze aan. Daarna liep ik half aangekleed terug door mijn slaapkamer en zocht een leuke T-shirt. Ik hoorde Sebastian iets mompelen tegen de jongens van:”Doe jullie ogen dicht!”
Ik zuchtte eens en draaide me toen om en zei tegen Sebastian:”Seba, het is al goed ze. Ik geef daar niet om…”
“Ja, maar ik wel!” zei Sebastian kwaad.
Ik zuchtte eens en liep toen naar de jongens. Ik zag dat Remus zo rood werd als een tomaat, Sirius en James keken met grote ogen toe en Sebastian draaide zich van mij af. Ik liep naar de kast achter hen en nam er een van mijn favoriete T-shirtjes uit. Ik deed het aan en ging toen Sam en David aankleden. Ik nam ze uit de armen van James en Sirius en legde hen neer zodat ik ze kon omkleden.

Toen de jongens omkleed waren nam ik ze op mijn arm en riep Maarten, Matt, Alex en Lex. Samen met men broers en de vrienden van Sebastian liepen we naar beneden. Daar kwam Lelie net terug binnen. Ze keek me kwaad aan en zei toen:”Waarom ging je weg gisteren?!”
Ik kreeg de tranen in mijn ogen maar verbeet ze en zei toen:”Lelie, kan je dat misschien later nog eens vragen want…”
“Nee! Angel, je zegt het me nu!” zei Lelie kwaad.
Ik keek haar eens kil aan en zei toen:”Lelie, ik vertel het je wel wanneer ik dat wil!”
Lelie kreeg ook een kille, ongeïnteresseerde blik in haar ogen en zei toen:”What ever!”
Ik keek haar met dezelfde blik aan en riep toen men broers. Ik liep samen met de drie tweelingen naar beneden en ging samen met hen op het grote grasveld zitten. Ik toverde wat speelgoed te voorschijn en keek even naar ze hoe dat ze aan het spelen waren. Toen begon ik te denken aan vroeger, hoe het was thuis, ik liet de tranen over men wangen rollen zonder zelfs de moeite te doen om ze af te vegen. Ik was zo diep in gedachten dat ik niet eens voelde dat iemand troosten zijn arm rond men schouder legde. Na een paar minuten besefte ik pas dat er iemand tegen me aan het spreken was. Ik keek op en zag Aaron, Lelie en Tomas staan. Aaron had zijn arm rond me heen geslagen en keek me glimlachend aan. Ik kreeg de beelden van gisterenavond weer voor men geestesoog en duwde de arm van Aaron weg en stond kwaad op. Aaron keek me verward aan en vroeg toen met een bezorgd gezicht:”Angel? Wat is er?”
Ik glimlachte eens grimmig en zei toen:”Wat er is? Wat er is?! Jij durft dat nog te vragen!”
Aaron keek me niet begrijpend aan en keek toen naar Lelie. Die trok ook haar schouders op als teken van dat ze het ook niet wist. Ik keek haar eens kil aan en zei toen:”En wat kom jij hier doen?”
“Angel? Alles in orde? Ik ben het Lelie hoor!” zei Lelie met een mengeling van verbazing, belediging, vernedering en spot in haar stem. Ik keek haar nog steeds kil aan en zei toen:”Met mij alles in orde? Mm, ik zou het niet weten! Misschien wil je me nog eens afwijzen?!”, riep ik tegen Aaron,”Of wil je me nog eens tegen me roepen en me commanderen?” riep ik woest naar Lelie.
Hun gezichten verstrakten en toen zei Aaron zacht:”Angel, het was nooit mijn bedoeling om…”
Ik schudde men hoofd eens en zei toen kil:”Aaron, bespaar me je excuses! En laat me met rust!”
Aaron zijn gezicht verstrakte weer en zei toen even kil:”Wel! Dat zal ik dan ook doen maar kom straks niet met hangende pootjes terug!”
Hij stond op en liep met kordate passen weg. Ik zuchtte eens en zag dat alleen Lelie nog bij me stond. Ze liep naar me toe en omhelsde me. Ik worstelde en probeerde haar greep op me los te maken maar het werkte niet. Dan zakte ik in en begon te huilen. Lelie keek me verbaasd aan en vroeg toen zachtjes:”Angel? Wat is er nu echt?”
“Lelie, ik kan het je niet vertellen…” zei ik met een hangend hoofd.
“Angel, tegen mij kun je alles zeggen! Dat weet je toch!” zei Lelie troostend maar ook een beetje beledigd. Ik zuchtte eens en zei toen:”Lelie, ik heb nog nooit met iemand hierover gepraat… als ik erover praat gaat het te echt worden…”
“Angel, praat er gewoon over het zal opluchten…” probeerde Lelie me aan te sporen. Ik zuchtte eens maar toen kwam Sirius naar me toegelopen en gaf me een troostende knuffel en zei toen:”Angel, we moeten…”
Ik keek hem eens verbaasd aan en zei toen:”Moeten jullie nu al…”
Sirius knikte eens en gaf me toen een knuffel en zei:”Angel, ik ga je missen!”
Ik begon te snikken en zei toen tussen de tranen door:”Ik…jouw…ook!”
Ik vloog hem terug rond de hals en gaf hem een kus op zijn wang. Ik keek hem diep aan in zijn ogen maar draaide toen men hoofd. Hij wilde nog iets zeggen maar ik schudde mijn hoofd en zei toen:”Ga maar, je zal zo al genoeg in de problemen zitten. Ik zal proberen te vragen aan men opa om je straf wat te minderen.”
“Dank je…” zei Sirius zacht. Hij gaf me een kus op mijn wang en stond toen op. Ik keek hem na en er rolde een enkele traan over men wang. Ik veegde ze weg en stond op. Lelie kwam naast me staan en zei toen:”Je zal ze wel snel genoeg terug zien.”
Ik knikte eens zachtjes en voelde toen weer een arm rond me heen. Ik zag dat Aaron een arm rond me heen had geslagen en me verontschuldigend aankeek. Ik zuchtte eens maar glimlachte toen eens zachtjes naar hem. Hij leek iets blijer en zei toen:”Angel, je ziet hen snel genoeg terug. Over een paar maanden ben je afgestudeerd, dan kan je doen wat je wilt!”
Ik knikte eens en zei toen:”Je hebt gelijk! Tijd zal al snel genoeg vliegen!”
Aaron gaf me toen een kus op men voorhoofd en samen liepen we terug naar waar mijn broers zaten te spelen.

[size=18][/size]

doke · Geplaatst: Ma Feb 04, 2008 22:32

Hoofdstuk 7

Het was een mooie zonnige dag toen ik besefte dat ik vandaag naar Zweinstein zou vertrekken. Ik had alles gisterenavond al gepakt en mijn kleinere broers zaten al op Zweinstein. Ik moest nog wat spullen komen halen, wat bij nader inzien niet echt een goed idee was. Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer. Daar maskeerde ik de blauwplekken met men toverstok en deed een leuk rokje met een leuk topje erop. Ik deed wat make-up op en deed hakjes aan. Toen deed ik men reismantel om en pakte men hutkoffer en verdween in het niets.

Ik kwam aan op een perron waar een rode stoomtrein stond te wachten. Ik keek het perron rond en zag overal mensen staan die afscheid namen van hun kinderen. Ik zuchtte eens diep en ging toen in de trein zitten. Mijn opa had me verteld dat de laatste coupes altijd vrij waren. Ik stapte al glimlachend in en ging in een lege coupe zitten. Ik deed met een zacht handgebaar men hutkoffer in een van de rekken en draaide men raam open om te gaan zien op het perron. Ik zag dat alleen ouders nog het perron stonden en zwaaiden naar hun kinderen. Toen hoorde ik een zachte klop op de deur, ik draaide me om en zag een leuk roodharig meisje met groene ogen vrolijk naar me lachen. Ik glimlachte zachtjes terug naar het meisje maar draaide me toen terug om. Het meisje aarzelde eventjes en zei toen:”Mag… mag ik erbij komen zitten?”
Ik knikte eens en wilde toen terug naar buiten kijken maar het meisje begon terug te spreken en zei :”Hallo, mijn naam is Lily Everts. Ben jij nieuw hier?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik ben Angelique Hell, en nieuw ja soort van.”
Het meisje keek me verward aan en vroeg toen:”Wat bedoel je met soort van?”
Ik keek haar eens nerveus aan en zei toen:”Je zal het straks toch te weten komen. Ik ben de nieuwe… professor Verweer.”
Lily keek me verbaasd aan en zei toen:”Maar je bent toch nog maar…”
“16jaar’, vulde ik aan.
Lily wilde net iets zeggen maar toen ging de deur weer open en ik zag dat Lily haar gezicht verstrakte en nu kwaad keek. Ik keek haar eens vragend aan en keek toen naar de deur. Ik zag dat Sirius, James, Remus en Sebastian me verbaasd aankeken maar zich toen allemaal op me stortte. Ik begon te lachen en duwde de jongens van mij af en zei toen:”Jongens! Ik ben jullie echt gemist!”
De jongens zeiden als een stem:”WIJ JOUW OOK!” en stortte zich weer op mij. Ik hoorde Lily afkeurend mompelen. Ik duwde de jongens weer weg en keek haar toen nieuwsgierig aan. Ze zuchtte eens diep en keek toen geërgerd naar de jongens. Ik keek verward van de jongens naar Lily en weer terug. Toen duwde Sebastian tegen een blauwe plek van mij die kennelijk terug zichtbaar was geworden. Ik trok een pijnlijk gezicht, kennelijk had Lily dat gezien en keek me bezorgd aan. Sebastian en de rest keken eens verbaasd van mij naar Lily en weer terug. Ik smeekte met men ogen dat ze moest zwijgen hierover. Kennelijk had ze het begrepen en keek ze terug kwaad naar de jongens. Remus die dicht tegen me zat zag ook de blauwe plekken maar zweeg erover. Ik keek hem eens dankbaar aan.

Toen vroeg Sirius:”Angel? Ben jij nu hier voor die baan?”
Ik knikte eens en zei toen op een wat strengere toon:”Ja! En ik hoop dat je, je wat gedraagt in mijn lessen?!”
Ik zag dat Sirius hevig begon te knikken en dat Lily een wat sarcastisch geluidje maakte. Sirius en James hadden dit gehoord en zette alle twee een pruillipje op. Ik keek hen eens verbaasd aan en zei toen op een wat strengere toon:”Jongens en Lily!”
Iedereen keek eens verbaasd naar mij en zweeg toen. Ik glimlachte eens en stond toen op en deed de deur open. Daar kwam net het snoepwagentje aan. Ik glimlachte eens en kocht veel te veel snoep. De helft stak ik in mijn hukoffer en de andere helft legde ik op een tafeltje dat in de wagon stond. De jongens keken met hongerige ogen naar de snoep, zo erg dat de kwijl ver uit hun mond liep. Ik glimlachte eens en zei toen op een plagerig toontje:”Lily, wil jij wat van deze heerlijke snoep?!”
Lily had het spelletje door en zei toen:”Ja, mmm heerlijk! O, die chocokikkers worden beter met de hap!” en ze liet de snoep voor de neuzen van de jongens gaan. Die volgde de snoep met hun ogen en net voor dat ze het niet meer konden houden stak Lily de snoep in haar mond. Ik keek haar glimlachend aan en knipoogde eens. Lily glimlachte terug en zei toen:”Angel, denk je dat de jongens ook geen willen?”
Ik keek eens twijfelend naar de jongens en zei toen op een pesterig toontje:”Ik denk van … niet!”
De jongens keken me eens verbaasd aan en gingen toen al mokkend op de zetels zitten. Ik glimlachte eens zacht en zei toen:”Pff, Lily ik denk niet dat ik al die snoep zelf opkan… en jij?”
“Ik denk het ook niet… ik denk dat we een paar edelmoedige jongens nodig hebben die dit voor ons zouden willen…” zei Lily met een wat verward gezicht. Ik zag dat Sirius mijn hand nam en James dat van Lily.

Toen zei Sirius op een charmante stem:”Edele dame, ik denk dat ik de edele heer bent die u zoekt!” en gaf me toen een handkus. Ik bloosde wat en zei toen:”Sirius, dat is…” maar voor dat ik verder kon gaan hoorde ik een uil op het raam tikken. Remus die het dichtste bij het raam zat opende het en de uil vloog naar me toe en wachtte tot ik het briefje van zijn poot zou halen. Ik haalde verrast het briefje van zijn poot en begon te lezen. Ik werd verbaasder en verbaasder tot dat het aan het einde van het briefje was.

doke · Geplaatst: Di Feb 05, 2008 23:13

Hoofdstuk 9

Ik dacht aan mijn grootvader en verdween in het niets. Ik kwam terug te voorschijn in een groot kantoor. Ik zag dat mijn grootvader met de jongens tegen ‘hem’ aan het praten was. Ik keek hem bang aan maar verzamelde mijn moed en liep op mijn broers, mijn grootvader en ‘hem’ af. Ik zag dat ze verbaasd naar mij keken maar toen zei hij kil:”Wat kom jij hier zoeken?”
Ik zag dat mijn grootvader verbaasd naar hem keek en toen naar mij. Kennelijk was ik vergeten om mijn blauwe plekken te verbergen want mijn grootvader keek me bezorgt aan en zei toen:”Angel, liefje, hoe kom jij aan die blauwe plekken?”
Mijn gezicht verstrakte en ik zag dat ‘hij’ me waarschuwende blikken stuurde. Ik trok me er niks van aan en zei toen op een zeer kille toon:”Die heb ik aan hem te danken.”
Ik zag dat mijn grootvader verbaasd naar hem keek en toen kwaad zei:”WAT HEB JIJ GEDAAN MET MIJN KLEINDOCHTER?”
Ik zag dat ‘hij’ kwaad werd en toen de handen van de jongens pakte en ze in de haard wilde sleuren. Ik keek hem kwaad aan en ik weet niet hoe ik het deed maar ik trok mijn broers precies naar mij toe.
Na een paar minuten stonden ze naast mij en klemde zich tegen mij aan. Ik stond ver op barsten. Ik zag dat ‘hij’ bang naar mij keken en toen wegvluchtte door middel van de haard. Ik kalmeerde wat en knuffelde de jongens toen en zei toen kil tegen mijn grootvader:”Hoe durfde jij mijn broers van mij af te nemen! Jongens, die ik al gans hun leven opvoedt!”
Ik zag dat mijn grootvader mij schuldbewust aankeek en toen zei:”Angelique, het spijt me echt… ik dacht dat de jongens liever bij hun…”
Ik deed een stop teken naar hem en zei toen:”Denk jij dat de jongens liever bij iemand zijn die hen mis …” verder kwam ik niet want mijn grootvader had me troostend in zijn armen genomen. Na een paar seconden zo te staan liet hij me los en zei toen:”Angelique, je moet terug naar de trein.”
Ik knikte eens en nam afscheid van de jongens en van mijn grootvader en verdween in het niets.

Toen ik terug in de coupe was aanbeland zag ik dat iedereen me verbaasd en precies betrapt aankeek. Ik glimlachte eens zwakjes en zei toen:”De jongens blijven bij mij, mijn grootvader weet het…”
Ik zag dat iedereen begripvol keek precies of ze wisten wat er was gebeurt. Ik keek naar Sebastian en zag dat hij mijn blik ontweek. Eerst was ik verbaasd maar dan begon ik kwader en kwader te kijken. Ik ging dreigend voor Sebastian staan en fluisterde toon op een kwade toon:”Jij hebt het ze verteld?!”
Ik zag dat Sebastian me verontschuldigend aankeek en toen iets wilde zeggen maar ik lig de hem met een blik het zwijgen op. Ik plofte naast Sirius neer die een arm rond men schouder legde en me troostend tegen hem aantrok. Ik trok me iets losser en vroeg toen:”Hoeveel weten jullie?”
Ik zag dat Sirius naar Sebastian keek, die keek weer naar Sander, die keek dan weer naar James, die keek naar Lily en die keek op haar beurt naar Remus. Remus schraapte zijn keel en zei toen:”We weten alles van wat Sander heeft gezien en van wat jij Sebastian hebt verteld.”
Ik stond met tranen in mijn ogen en zei toen:”Wel, dan hebben jullie nu de perfecte roddel die jullie kunnen gaan vertellen over jullie nieuwe professor.”
“Angel, nee!” zei Sebastian en keek met een zeer serieuze blik naar mij en dan naar de rest. Die knikte allemaal instemmend en toen zei Lily:”Angel, wij zouden dit nooit verder vertellen! Toch jongens?”
Ik zag dat ze allemaal zeer serieuze keken en toen allemaal instemmend knikte. Ik glimlachte eens zachtjes en keek hen dankbaar aan. Ik zuchtte eens en zei toen:”Weet je wat ik net besef?”
“Nee? Wat?” vroeg Sirius verbaasd.
“Dat ik niet met jullie mag omgaan in Zweinstein.”
“WAT?!” vroegen de jongens verbaasd. Ik keek hen eens bedroefd aan en zei toen:” Dat is het reglement. Ik mag geen relaties hebben met de leerlingen en mag er ook niet al te erg bevriend mee geraken.”
“Maar dat kan toch niet!” zei Sirius kwaad. Ik zuchtte eens en zei toen:”Sorry, Sirius maar het mag niet.”
Sirius stond op en beende kwaad de coupe uit. Ik keek hem na en zuchtte eens. James, Remus en Sebastian stonden ook op en gingen Sirius achterna. Sander die al die tijd al stil was stond ook op en zei toen zachtjes:”Angelique, het spijt me echt van vroeger en ik hoop dat we misschien terug… op nieuw…”
Ik keek op en zei toen met een zachte glimlach:”Tuurlijk Sander. Dat kunnen we proberen.”
Sander glimlachte eens zachtjes en liep toen ook de coupe uit. Ik dacht dat Lily ook al was vertrokken dus dacht ik dat ik alleen was. Ik ging met men hand voor de lucht voor me en mijn grootvader verscheen. Hij keek me bezorgd aan en vroeg toen:”Heb je het ze verteld?”
Ik knikte eens en zei toen:”Sirius nam het zwaar op. Maar opa ik mag toch wel nog met Sander en Sebastian omgaan hé?”
Perkamentus boog zijn hoofd en zei toen:”Angel, liefje, je moet begrijpen dat ze niet jouw broers zijn op school. Ze zijn jouw leerlingen.”
Ik knikte eens en er rolde wat tranen over mijn wangen.

Er kwam iemand naast mij zitten en ik hoorde de zachte stem van Lily zeggen:”Professor, is er echt geen manier dat Angel ons nog kan blijven zien?”
Ik keek verbaasd op en wachtte gespannen op een antwoord van mijn grootvader. Die begon met iemand te discusseren en keek me toen blij aan en zei toen:”Wel, ik heb misschien een oplossing.”
Ik keek hem verbaasd aan en wachtte gespannen tot dat hij verder ging. Hij keek me vrolijk aan en zei toen:”Angel, je mag met je vrienden omgaan als je in plaats van professor leerling wordt.”
Ik keek hem verbaasd aan en zei toen:”Maar… maar opa dat kunt u niet menen!”
Perkamentus keek me verbaasd aan en zei toen:”Angel, ik weet dat je alles al weet maar dit is echt de enigste manier. Ik zit dan natuurlijk wel nog met dat probleem van een nieuwe professor te vinden maar…”
Ik keek hem glimlachend aan en zei toen:”Opa, dat is heel lief dat je dat voor mij wilt doen maar ik heb u iets beloofd en ik kan toch moeilijk…”
Mijn grootvader dacht eens na en zei toen:”Angel, misschien kunnen we iets uitwerken waardoor jij ook nog les kunt geven.”
Ik keek hem nieuwsgierig aan en zei toen:”Wat is het?!”
Mijn grootvader glimlachte eens en zei toen:”Wel, misschien kan jij bijles geven aan de leerlingen. Dan moet je geen taken maken maar help je de leerlingen als de professoren dat nodig vinden.”
Ik keek hem glunderend aan en gaf hem een knuffel. Mijn grootvader glimlachte eens en zei toen:”Moet jij het goede nieuws niet eens gaan verkondigen? Aja en ik zal je boeken wel bestellen.”
Ik keek hem glimlachend aan en ging toen met men hand over mijn grootvader. Hij was verdwenen. Ik en Lily rende snel de coupe uit en gingen de jongens zoeken.

Na een paar coupes te hebben doorzocht vonden we de jongens in een coupe zitten. James en Sirius waren druk aan het praten en hadden ernstige blikken terwijl dat Sebastian en Remus aan het schaken waren. Ik deed met een zacht handgebaar de deur open, Sirius en James stopte direct met praten en ook Remus en Sebastian keken op van hun spelletje. Ik zag dat Sirius me kil aankeek en toen zei:”Wel, professor wat komt u hier nu zoeken?!”
Ik keek hem even verbaasd aan en probeerde toen iets te zeggen maar er kwam alleen een paar klanken uit.
“Wel…ik…jij…” maar toen draaide ik me om en liep de coupe uit en veegde een paar van mijn tranen weg. Die blik van Sirius was zo koud en zo vijandig dat het precies was alsof hij mijn hart gewoon in ijs veranderde. Ik voelde hoe iemand mijn pols vast nam en me terug de coupe in trok. Ik zag dat het Lily was, ik zuchtte eens en keek haar vragend en smekend aan. Ze schudde koppig haar hoofd en fluisterde me toe:”Angel, ze moeten het weten!”
Ik zuchtte nog eens en zei toen:”Ja, oké.”
Ik keek eerst naar Sirius maar die keek me nog steeds vijandig aan. James ontweek mijn blik en Sebastian en Remus keken me alleen maar nieuwsgierig aan. Ik schraapte al mijn moed bij elkaar en zei toen:”Jongens, ik moet jullie iets vertelen…”
Ik pauzeerde eventjes en keek toen met een blik van ‘Moet dit nu?!’ naar Lily. Die keek me eens streng aan en kneep toen eens in mijn hand. Ik richtte men aandacht nu op Sirius en zei toen:”Ik heb daarnet met mijn grootvader gesproken en ik heb mijn baan opgezegd.”
Sirius keek me nu verbaasd aan en zei toen nog steeds met een koude, kille stem;”En waarom zou je dat nu weer doen?! Je hebt alles toch al gezien!”
Ik zuchtte eens en zei toen:”Ik heb dat gedaan omdat… omdat ik bij jullie wilde zijn.”
De jongens keken me nu verbaasd aan en toen zei Sebastian:”Angel, meen jij dat nu?!”
Ik knikte eens zachtjes en zei toen:”Ik kon gewoon… gewoon jullie niet in de steek laten.”
Er rolden een paar tranen over mijn wangen maar die veegde ik al snel weg. Ik keek eens naar Sirius, die zat nu met een ernstige blik naar buiten te kijken. ik zuchtte eens en draaide me toen om en liep terug naar onze eigen coupe.

doke · Geplaatst: Vr Feb 08, 2008 20:58

Hoofdstuk 10

Toen ik terug aankwam in de coupe passeerde ik een groepje jongens. Die begonnen te fluiten. Een van de jongens pakte men hand vast en trok me tegen zich aan en zei toen met een vettige grijns:”Wel, een meisje zoals jij hoort toch niet alleen te zijn. Kom dan maar bij mij zitten, ik denk dat we ons wel kunnen vermaken met ons tweetjes. Ik duwde hem van me af en zei toen:”In your dreams!”
De jongen keek me nu kwaad en met duivelse ogen aan en zei toen:”Niemand zegt zo iets tegen mij en zeker niet zo’n modderbloedje zoals jij!” dat laatste zei hij precies of hij had iets vies in zijn mond. Ik hief trots mijn hoofd op en zei toen:”Ik ben geen modderbloedje maar een VOLBLOED en dan nog wel van de familie Hell!”
Ik zag dat de jongens hun glimlachen weg smelten en toen keken ze me verontschuldigend aan. De jongen die me daarnet zo vast nam zei toen:”Het spijt ons juffrouw Hell. Ik hoop dat je ons niet gaat… straffen?”
Ik glimlachte eens streng en zei toen:”Ik zal jullie sparen voor nu maar…”
De jongens keken me angstig aan en zeiden toen:”Juffrouw Hell, wij staan diep bij jouw in het krijt!”
Ik glimlachte zachtjes en draaide me toen om en liep verder naar mijn coupe.

Ik zat nog maar net neer toen dat Sirius ineens binnen kwam. Ik draaide me om naar het raam en negeerde hem volledig. Sirius kwam naast mij zitten en zei toen:”Angel, het spijt me. Ik had zo niet moeten reageren…”
Ik draaide me om en zei toen:”Het is niks, ik kan je wel begrijpen hoor.”
Sirius glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Die jongens? Hoe kwam het dat ze je niet aanvielen?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Tja, ze zijn een beetje bang van mijn achternaam denk ik.”
Sirius keek me eens vragend aan, ik glimlachte eens en zei toen:”De familie Hell, is een van de oudste en belangrijkste families die er is.”
Ik zag dat Sirius me aankeek en zei toen zacht en op een rare toon:”Mijn familie ook…”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Ja, de familie Zwarts…”
Sirius keek me met een rare glimlach aan en zei toen:”Ja, Zwarts…”
Ik keek hem eens vragend aan, hij glimlachte eens zacht en zei toen:”Ik ben vorig jaar van huis weg gelopen… mijn ouders lieten me iets bijwonen wat echt te erg was voor woorden…”
Ik keek hem eens verbaasd aan en zei toen:” Ik weet hoe dat voelt hoor…”
Sirius wilde met zijn hand over mijn wang gaan maar ik trok me weg en zei toen:”Sirius, ik…”
Ik zag dat Sirius me verbaasd aankeek en zei toen:”Angel, als je niet wilt dan…”
Ik schudde mijn hoofd en zei toen:”Dat is het niet het is gewoon… ik heb een blauwe plek op mijn wang en het doet pijn als je er aan komt…”
Sirius keek me bezorgd aan en gaf me een kus op men hand. Ik keek hem eens zacht aan en boog me naar voren. Sirius boog zich ook naar mij toe en net voor dat hij mijn lippen raakte ging de deur open en hieven we onze hoofden op en keken nu naar de deur. Ik zag Lily samen met James staan, James had zijn arm rond Lily geslagen en Lily keek hem blozend aan. Ik zag dat Sirius begon te grijzen en toen stilletjes iets tegen James fluisterde toen dat Lily voor mij kwam zitten. Ik keek haar met pretoogjes aan en zei toen:”Love is in the air!”
Lily bloosde zo erg dat ze bijna de kleur van haar haren had. Ik glimlachte eens en keek toen eens naar Sirius. Die zag men blik en kwam rap terug naast mij zitten. Ik glimlachte eens en Sirius legde voorzichtig een arm rond mijn schouders. Ik nestelde me in zijn armen en keek toen naar Lily. Die keek me met pretoogjes aan en deed toen teken van ‘Jij en Sirius?!’
Ik keek haar nu twijfelend aan en zei toen:”Ik weet het niet…”
“Wat weet je niet?” vroeg Sirius nu verbaasd.
Ik schudde men hoofd en zei toen:”Niks… er is niks…”
Sirius trok zijn schouders op en keek James met een betekenis volle blik aan. Ik probeerde de blik te ontcijferen, Lily keek nu ook naar James en vroeg toen:”James? Wat is er?”
“Er is niks lieverd…” zei die met een mierzoete stem.
Ik zag dat Lily die toon ook niet vertrouwde en zich los trok en wat van hem wegschoof. Ik deed haar na en vroeg toen aan Sirius:”Sirius, wat was die blik?”
Sirius begon wat te zweten en zei toen:”Dat is niks, Angel, echt het is niks!”
Ik keek eens naar Lily, die boog zich naar mij toe en zei toen:”Sirius, staat bekent als rokkenjager hij houdt nooit een meisje langer dan een week…”
Ik zuchtte eens en zei toen:”Ik dacht al dat die blik dat al betekende…”
Lily keek me bezorgd aan, toen ging de deur openen en kwamen Remus, Sebastian, Sander en nog een paar jongens binnen. Ik keek de jongens eens goedkeurend aan en liet men blik over hun gezichten en borstkassen glijden, iedereen behalve men broers hé!.
De jongens zagen men blik en gingen verleidelijk naar mij knipogen. Sirius keek me kwaad aan en siste me toen toe:”Wat ben je aan het doen?! Ik ben wel je vriendje!”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Sirius, wie heeft je dat nu weer wijsgemaakt?!”
Sirius keek me kwaad aan en riep toen:”WAT VOOR EEN TRUT BEN JIJ WEL NIET?! GEWOON JONGENS VERLEIDEN EN ZE DAN DUMPEN!”
Ik keek hem met vuurspuwende ogen aan en zei toen:”EN WAT BEN JIJ DAN WEL NIET? JIJ BENT GEEN HAAR BETER! DENK JE DAT IK DIE BLIK NAAR JAMES NIET VERSTOND OF ZO?!!!”
Sirius keek me met een open mond aan en kon geen woord meer uitbrengen.

Ik zag dat iedereen nu naar ons keek, mijn broers keken me bezorgd aan en gingen naast me staan. Sebastian legde een arm rond mijn schouder en vroeg wat er was gebeurt. Ik zuchtte eens en zei toen:”Sirius, denk dat wij een koppel zijn, gewoon omdat ik daarnet tegen hem aanleunde. Hij en James gaven elkaar zo een blik van ‘Kijk wat ik heb kunnen veroveren en ze over een week weer ga laten vallen’. En ik lachte gewoon eens naar de jongens en nu begint die mij uit te schelden.”
Sebastian keek me begrijpend aan en zei toen:”Angel, wie heeft je van Sirius zijn reputatie ingelicht?”
Ik keek hem aan en zei toen:”Lily… waarom?”
Sebastian lachte eens en zei toen:”Dat was te verwachten! Sorry, Sirius. Je reputatie is gewoon te erg!”
Ik keek eens verbaasd van Sebastian naar Sirius en dan terug. Sirius die glimlachte eens naar mij en zei toen:”Angel, ik meende hier niks van. Ik ga echt niks beginnen met de zus van een van mijn vrienden! Ik wilde alleen zien of dat mijn reputatie echt zo erg was.”
Ik keek hem met grote ogen aan, ik voelde de tranen in mij opkomen. Ik probeerde ze terug te duwen maar dat lukte niet echt zo goed. Ik keek eens naar Lily, die keek me bezorgd aan. Sebastian voelde kennelijk hoe ik me voelde en gaf me toen een knuffel. Ik duwde hem van mij af en zei toen met een schorre stem:”Dus voor jullie heb ik mijn baan opgezegd? Jullie zijn nog erger dan…” en toen liep ik weg. Sebastian nam men pols vast en wilde me terug trekken maar ik keek hem met kille, lege ogen aan. Sebastian schrok zo erg dat hij me terug los liet. Ik draaide me om en liep de coupe uit.

In de coupe keek iedereen naar Sebastian die zat nog steeds met geschokte ogen naar de plaats te staren waar dat ik net stond. Sander kwam naast hem zitten en vroeg toen:”Sebastian wat is er?”
Sebastian werd precies wakker uit een of andere trance en vroeg toen:”Zagen jullie ook de blik van Angel?”
Iedereen werd stil en toen zei Lily zacht:”Ja, ik zag hem. Het was een lege blik. Precies of een dementor had haar ziel op gezogen.”
Sebastian knikte eens en zei toen:”Spijtig genoeg was het geen dementor, maar was het haat en verachting door wat wij hadden gedaan…”
Sirius werd nu ook bleker en zei toen:”Wat? Hoe? Dat kan toch niet?”
Lily stond op en liep naar Sirius toe. Ze legde haar hand op zijn schouder en zei toen:”Sirius, ze had haar baan niet opgegeven voor ons, misschien wel voor Sander en Sebastian een deel maar het meeste voor jouw…”
Sirius keek haar verbaasd aan en stond op en liep weg, vastberaden om Angel te vinden.

Ik liep de gangen door en kwam na een tijdje een lege coupe tegen. Ik ging binnen en plofte op een van de banken neer. Ik ging met men hand over een stuk lucht voor me en mijn grootvader verscheen voor mij. Ik had men hoofd gebogen om mijn gezicht te verbergen voor hem. Ik zuchtte eens en zei toen:”Grootvader, Sirius en Sebastian hebben…”
“Ja…?” vroeg mijn grootvader.
Ik keek hem nu aan en hij schrok zo te zien. Hij keek me bezorgd aan en vroeg toen:”Angelique, wat is er met je ogen?”
Ik glimlachte op een onnatuurlijke manier, precies of het deed pijn om te glimlachen. Mijn grootvader kreeg steeds meer en meer een bezorgde blik. Nadat hij me eventjes stil observeerde zei hij:”Angel, ik wil dat je nu naar mijn kantoor komt! En neem de Mauraders, Sander en Lily mee!”
Ik zuchtte eens en zei toen in een toonloze stem:”Ja, grootvader.”
Ik ging met men hand over zijn gezicht en hij verdween. Ik zette me recht en liep terug naar de coupe waar dat mijn broers en hun vrienden zaten.

Onderweg kwam ik Sirius tegen, kennelijk was die naar iets op zoek want hij keek door elk raampje van elke coupe. Ik liep voorbij hem en moest me echt inhouden om hem niet te vervloeken. Kennelijk had hij me opgemerkt als ik voorbij was gelopen en rende achter me aan. Ik ging de coupe binnen waar de rest zat en zei met een lege holle stem:”Mijn grootvader wil jullie spreken. Ik breng jullie daar.”
Iedereen keek me verbaasd aan en Sebastian zei toen op een zachte toon:”Angel, je kan niet verschijnselen…”
Ik glimlachte weer die geforceerde lach en zei toen terug op dezelfde toon:”Was ik ook niet van plan. Geef me gewoon jullie handen…”
Sirius kwam al hijgend de coupe binnen en keek me verontschuldigend aan. Ik keek hem met lege ogen aan en zei toen terug op diezelfde lege holle toon:”Sirius, geef me je hand mijn grootvader wil jullie spreken…”
Sirius gaf me zijn hand en de rest legde hun handen op die van Sirius. Ik dacht aan mijn grootvader en we verdwenen in het niets.

doke · Geplaatst: Wo Feb 13, 2008 16:31

Hoofdstuk 11

Binnen een paar tellen verschenen we in het kantoor van mijn grootvader. Iedereen keek verbaasd rond zich en dan naar mij. Ik keek hen gewoon weer met die lege ogen aan en met een klein beweging van mijn toverstok stond er een gemakkelijke zetel voor mij. Ik ging erin zitten en wachtte op men grootvader.

Binnen een paar minuten kwam mijn grootvader zijn kantoor binnen en zei toen:”Het spijt me dat ik zo laat ben maar de jongens deden wat moeilijk. Ze wilde hun moeder.”
Ik keek hem aan en er ging een vleugje emotie door mijn ogen. Mijn grootvader zag het ook en keek me zacht glimlachend aan. Ik zuchtte eens en zei toen op mijn lege holle toon:”Waarom moest ik komen en hen daar meenemen? Want opa nu weten ze wel van mijn krachten hé?!”
Mijn grootvader keek mij eens aan en zei toen:”Angelique, dat weet ik liefje en ik weet ook dat ze jouw krachten niet gaan rondbazuinen! Nietwaar?!”
Iedereen knikte eens maar ik geloofde ze niet en begon toen op een onnatuurlijke toon te lachen en zei toen op een hatelijke toon:”Grootvader, ik wist niet dat u zo naïef was! Die doen alles om mij te kwetsen! Dat hebben ze daarnet wel bewezen!”
Sirius en Sebastian keken beschaamd naar beneden. Perkamentus keek verbaasd naar Sebastian en zei toen:”Sebastian, heb jij je zus iets aangedaan?! Nadat…”
Sebastian keek hem met schuldige ogen aan en zei toen:”Professor, ik bedoelde het zo niet… ik wist niet dat we haar zo hard zouden kwetsen…”
“Sebastian, je zus heeft al veel meegemaakt en jij gaat haar dan ook nog eens…” zei mijn grootvader op een zachte toon maar toch kon je de dreiging erin horen. Ik zag dat Sebastian en Sirius in elkaar krompen. Normaal gezien zou ik nu lachen maar het was net alsof ik terug thuis was, precies of ‘hij’ had weer toegeslagen. Sebastian keek naar mij, ik bekeek hem en merkte hoeveel hij wel niet op ‘hem’ leek. Ik moest mezelf ervan overtuigen dat hij mijn broer was en niet ‘hem’. Lily was naast mij komen zitten en legde een troostende arm rond mij. Maar ik voelde het niet eens, ik zat gewoon met een angstige blik naar Sebastian te kijken.

Toen die naar mij toekwam dook ik in elkaar en wachtte op de klappen die zouden komen. Sebastian keek me verbaasd aan en wilde mijn wang aanraken. Ik dook zo mogelijk nog dieper in elkaar en keek hem bang en smekend aan. Hij raakte men wang aan en duwde men hoofd lichtjes omhoog zodat hij in mijn ogen kon kijken. Ik keek hem nog steeds angstig aan maar toen ik die groene ogen zag wist ik dat het Sebastian was en niet ‘hem’. Ik ontspande terug maar ik was toch nog steeds op mijn hoede. Sebastian keek me nog steeds ongerust aan en vroeg toen na een paar minuten stilte :”Angel, wat was dat?”
Ik keek hem weer leeg aan en zei toen:”Ik dacht dat je ‘hem’ was.”
“Hem?” vroeg Sebastian verward. Ik knikte eens maar kennelijk begreep hij niet het niet. Mijn grootvader zei toen:”Sebastian, ze bedoelt je…”,hij keek eens even naar mij. Maar toen hij men lege blik zag wenkte hij Sebastian en fluisterde de rest in zijn oor,:”zo veel op je vader lijkt. Zij dacht dat jij hem was.”
Sebastian keek verbaasd naar Perkamentus en zei toen:”Ik lijk toch niet op ‘hem’ of wel?”
Ik had mezelf herpakt en zei toen op een zachte stem:”Sebastian, het spijt me. Ik had zo niet moeten reageren maar jouw gedragingen en dan dat van in de trein…”
Sebastian keek me verontschuldigend aan en zei toen:”Angel, waarom had je niet gezegd dat je, je baan had opgegeven voor Sirius?”
Ik haalde men schouders op en zei toen:”Ik dacht dat hij dat wel zou weten. Ik dacht ook dat hij het door had maar kennelijk kwam hij alleen achter mij aan voor die stomme grap!”
Sirius keek verontschuldigend naar mij en probeerde iets te zeggen maar kon geen woord uitbrengen. Ik keek hem nog steeds kil aan ook al keek hij niet naar mij maar naar de grond. Mijn grootvader schraapte zijn keel en zei toen:”Angel, kun je de jongens niet vergeven? Ik denk niet dat ze het zo bedoelt hebben en...”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Zou ik misschien mijn baan terug mogen hebben als leerkracht? Want ik denk niet dat het nog goed komt, ik heb geleerd dat hoe vaak je mensen ook vergeeft ze je toch blijven pijn doen. Dus heb ik het opgegeven en vergeef ik niet meer.”
Sebastian keek me verbaasd aan en vroeg toen:”Angel, mij ook niet?”
Ik keek droevig naar beneden en zei toen:”Het zijn meestal familieleden die mij pijn doen. En die mij dit geleerd hebben.”
Sebastian keek me met een gepijnigde blik aan en zei toen op een zachte stem:”Angel, bedoel je dat je me nooit hebt vergeven voor het feit dat we de jongens alleen bij jouw lieten?”
Ik zuchtte eens en zei toen:”Ja, ik deed alleen vriendelijk tegen jullie voor de jongens. Ik wil dat ze hun grotere broers kennen…”
Sebastian keek me met een droevige blik aan en zei toen:”Angel, het spijt me echt! Ik wist niks van wat er gebeurde!”
Ik lachte eens en zei toen:”Sebastian, je wist het maar al te goed maar je negeerde het gewoon!”
“Dat is niet waar!” zei Sebastian met een dikke stem. Ik keek hem diep in zijn ogen aan. Hij barste gewoon en zei toen:”Ja, oké! Ik wist het! Sander had het me verteld!”
Ik keek eens verbitterd naar hem en richtte me toen naar mijn grootvader:”Opa, mag ik mijn baan terug? Ik heb ontslag genomen voor jullie omdat ik dacht dat we nog een kans hadden maar nu besef ik dat, dat niet zo is.”
Mijn grootvader keek me begrijpend aan maar zei toen:”Angel, het gaat niet. Ik heb al iemand aangenomen. Ik denk dat je hem kent. Hij heet “Aaron L’amortir”
Ik had me net omgedraaid maar bij het horen van Aaron zijn naam draaide ik me terug om en zei toen:”Bedoel je dat Aaron naar hier komt!”
Mijn grootvader knikte eens en keek me toen glimlachend aan. Ik sprong recht en glimlachte eens en zei toen:”Dat is het beste nieuws ooit!”
Mijn grootvader glimlachte eens en zei toen:”Ik denk dat we maar eens naar beneden moeten gaan.”
Ik glimlachte eens en liep naast mijn grootvader naar beneden. Lily kwam naast mij lopen en keek me met een twijfelende glimlach aan. Ik glimlachte terug en samen gingen we al kletsend naar beneden.

doke · Geplaatst: Vr Feb 15, 2008 21:18

Voor iedereen die heeft gereageert
MERCIKES!!!!

Hoofdstuk 12

We waren als eerst in de Grote Zaal. Ik liep samen met Lily naar de Griffoendor tafel, ondertussen keek ik naar de Oppertafel. Daar zat een lange, gespierde, zwartharige jongen met mooie blauwe ogen. Hij glimlachte zijn parelwitte tanden bloot toen hij me zag en zette zich recht. Hij liep op me af en gaf me een dikke knuffel. Ik werd ver fijn geknepen maar dat was nu iets waar dat ik niks om gaf. Toen hij me terug losliet keek hij me diep in mijn ogen aan en gaf me een lichte kus. Het voelde net alsof we waren nooit weggegaan van Bella Bastona. Aaron liet me terug los en zei toen:”Angel, ik wist niet dat je hier zou zijn? Ik dacht dat je les kwam geven?”
“Dat ging ik ook doen maar jij hebt mijn baan”, zei ik met een zachte glimlach. Aaron keek me verbaasd aan en zei toen:”Angel, dat was dus echt mijn bedoeling niet… Perkamentus belde en…”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Aaron, het is al goed! Ik had mijn baan opgezegd op aanraden van mijn grootvader.”
Aaron glimlachte eens en drukte me weer tegen hem aan. Het was net of ik was aan het zweven, het was zo lang geleden dat ik me nog zo had gevoeld. Ik keek even naar Lily die keek me met een grote glimlach aan. Ik glimlachte eens terug en liet Aaron toen los. Lily kwam naast me staan en keek toen naar Aaron. Ik glimlachte eens en zei toen:”Aaron, dit is Lily Everts.”
Aaron glimlachte eens naar Lily en zei toen:”Ik ben Aaron L’amortir, de nieuwe professor verweer.”
Lily glimlachte eens en keek toen met veel betekenende ogen naar mij. Ik glimlachte eens onschuldig en keek toen terug naar Aaron. Die keek al een ganse tijd met ogen vol met gemengde gevoelens naar mij. Ik bloosde wat maar toen hoorden we de deuren open gaan en gingen we aan tafel zitten en ging Aaron terug naar de oppertafel.

Toen iedereen neerzat en wachtte tot de indelingsceremonie was afgelopen. Toen professor Anderling de laatste eerstejaars had afgeroepen. Hadden kennelijk de meisjes van mijn afdeling,Griffoendor, de nieuwe knappe,jongere,zuiderse professor opgemerkt. Ik glimlachte eens zachtjes en luisterde naar Lily. Die wilde me uithoren over Aaron maar voor dat ik ook maar 1 vraag kon beantwoorden stond Perkamentus op en klapte eens in zijn handen. Ineens was iedereen stil en keek naar voren. Perkamentus keek iedereen met zijn zachte twinkelde ogen aan en zei toen:”Beste leerlingen, het is weer het begin van een nieuw jaar! Weer een jaar waar jullie, jullie lege hoofden mogen vullen met de kennis van onze magie!”
Iedereen klapte maar door een handgebaar van mijn grootvader stopte ze en luisterde ze weer naar hem.
“Ik wil jullie graag voorstellen aan onze nieuwe professor Verweer Tegen Zwarte Kunst, professor L’amortir.”
Iedereen begon te klappen en te juichen zelfs Zwadderich deed mee, alle toch alle meisjes van Zwadderich. Aaron stond op en zwaaide kort en ging toen terug zitten. Mijn grootvader ging ook terug zitten en het eten kwam te voorschijn. Ik en Lily waren terug in gesprek gegaan en waren nu bezig over de eetmanieren van bepaalde griffoendors. Sirius en James zaten echt als zwijnen te eten. Toen ik en Lily ze walgend aankeek, vroegen ze met hun monden vol:”Wat is er?”
Toen ze dit zeiden sproeiden ze al het eten dat nog op de schalen lag vol met hun half gekauwde eten dat uit hun mond viel. Ik en Lily kregen ook allerlei half opgegeten eten op ons gewaad. We keken ze walgend en met een blik waarin je duidelijk de woorden:’Jullie zijn zwijnen!’ kon afleiden. Remus keek ons eens glimlachend aan en ging toen verder met eten.

Na het eten moesten Lily en Remus de eerste jaartjes naar de toren begeleiden dus zat ik alleen. Ik keek naar de oppertafel en zag dat Aaron me wenkte. Ik glimlachte eens en liep naar hem toe. Het viel niet echt zo hard op omdat iedereen toch aan het vertrekken was. Aaron wachtte op me en samen liepen we naar buiten. We gingen aan de kant van het meer zitten en bewonderde het uitzicht. Aaron legde zijn arm rond mijn middel en trok me wat naar me toe en zei op een zeer zachte stem:”Dit is pas romantisch…”
Ik glimlachte eens zachtjes en legde me tegen zijn borst. Aaron ging met zijn handen door mijn haar en zat wat afwezig voor zich uit te kijken. Ik draaide me om en keek hem vragend aan. Hij kwam precies terug op aarde en zei toen:”Ik was aan het denken aan vorig jaar…”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Kun je iets specifieker zijn?”
Aaron glimlachte eens en zei toen:”Ja, met kerstmis…”
Ik keek hem vragend aan en hij zei:”Dat was de eerste keer dat we kusten.”
Ik glimlachte eens toen ik eraan terug dacht. Aaron kwam naar mij toe en gaf me een kus. De lippen waren zo vertrouwd en zijn kus was zo eerlijk, passioneel en zacht dat ik me er gewoon in verloor. Tot dat we ineens een hard gekraak hoorde. Ik en Aaron lieten elkaar los en keken rond ons. Eerst zagen we niemand maar dan zag ik dat iemand wat verder tegen een boom stond en naar ons keek. Ik en Aaron stonden op en liepen op de persoon af. Die zette zich af van de boom en liep naar ons toe. Hij bleef op een halve meter van ons staan en zei toen op een hatelijke toon:”Wel,wel, wel als we hier onze nieuwe leerkracht verweer niet hebben en… een leerling. Ik denk dat, dat tegen de regels is. Ik keek eens kwaad naar de persoon en zei toen:”Sirius, waarom doe je zo?”
De persoon glimlachte een zelfvoldane glimlach en zei toen:”Ik ben Sirius niet. Ik ben Regulus Zwarts.”
Ik trok men wenkbrauw op en zei toen:”Zijn broer?”
Regulus keek me geërgerd aan en zei toen:”Ja, zijn broer. Spijtig genoeg.”
Ik keek eens verbaasd naar hem maar herinnerde me toen dat Sirius van huis was weggelopen vorig jaar. Mijn blik veranderde van verbaasd naar kwaad en zei toen:”En waar kom jij je mee moeien?”
“Wel, ik denk dat het Perkamentus wel gaat interesseren dat een professor van hem iets heeft met een leerling!”
Ik glimlachte eens en zei dan:”Ik denk het niet.”
Regulus trok zijn wenkbrauw omhoog en keek me vragend aan. Ik glimlachte eens en zei toen:” Ik denk dat jij helemaal niks gaat zeggen!”
“Aja, en waarom dat dan wel niet?” zei Regulus die precies moeite moest doen om zijn lach in te houden. Ik glimlachte eens en zette toen een stap naar voren. Regulus keek me uitdagend maar ook met een lustige blik aan. Ik zei toen met een grote glimlach:”Jongen, weet jij wel wie ik ben?”
Regulus keek me hatelijk aan en zei toen:”Zou me dat dan moeten interesseren?!” Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik denk van wel, zeker als je wist dat ik een volbloed heks ben die dan ook nog eens Hell heet!”
Regulus zijn ogen sperde open en zei toen op een verbaasde toon:”Hell?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Regulus, als jij je het jezelf makkelijk wil maken zou ik maar mijn mondje houden tegen iedereen. Want anders…”
Regulus keek me nu met een angstige blik aan en zei toen:”Oké, doe me alstublieft niks!”
Ik glimlachte eens lief en zei toen:”Tuurlijk niet, zolang dat jij je mond houdt ten minste!”
Regulus knikte eens en rende nu terug naar het kasteel. Ik begon te lachen en keek nu naar Aaron die ook met een grote glimlach op zijn gezicht naar me keek. Hij liep naar me toe en nam me in zijn armen en zei toen:”Ik hou ervan als je zo doet!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”I know!”
Ik voelde hoe de lippen van Aaron over die van mij gingen en me toen lichtjes kuste.

Na wat wel een uur leek lieten we elkaar los en merkten we hoe laat het wel niet was. Hand in hand liepen we naar het kasteel. Ik liep mee tot aan Aaron zijn kamer dat naarst zijn kantoor lag en liep dan naar boven. Omdat ik het wachtwoord en de leerlingenkamer niet wist liggen. Dacht ik gewoon aan de leerlingenkamer van Griffoendor en verdween in het niks.

doke · Geplaatst: Vr Feb 29, 2008 22:02

Sorry voor het lange wachtte mor khad even geen tijd meer...
hoop dat Jullie het leuk vinden!
reacties graag?
dikke soene doke

Hoofdstuk 13

Ik kwam te voorschijn in een grote kamer die gezellig was ingericht. Er was bijna niemand in de leerlingenkamer alleen nog een paar jongens. Ik zuchtte eens en ging op weg naar mijn kamer tot dat ik ineens mijn naam hoorde. Ik keerde mij om en liep naar de jongens. Daar zaten Sirius, James, Remus, Sebastian en Sander samen met nog een jongen, die sterk op James leek. Ik keek ze eens vragend aan en zei toen:”Wat is er?”
Sirius stond op en zei toen op een kwade beschuldigende toon:”Waar was jij? We hebben gans het kasteel voor je afgezocht!”
Ik glimlachte eens en zei toen op een onschuldige toon:”Heb je ook aan het meer gekeken?”
De jongens keken elkaar aan van ‘waarom hebben we daar nu niet gekeken!’. Ik keek ze eens glimlachend aan en zei toen:”Had je me nodig of zo?”
Sebastian keek me eens aan en zei toen:”We wilde je rondleiden op school.”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Die heb ik al gekregen.”
Sirius keek me verbaasd en jaloers aan zei toen:”Door wie?”
Ik glimlachte eens mysterieuze en draaide me toen naar de jongen die met Sander zat te praten. Ik keek hem glimlachend aan en vroeg toen:”En jij bent?”
De jongen keek me nu ook aan en werd wat roder. Ik glimlachte een en keek hem nog steeds vragend aan. De jongen begon te stotteren maar kreeg er buiten wat lettergrepen niet veel uit. Ineens zei James kwaad:”Zeg, straks doe je onze goeie naam van Potter nog naar de knoppen! Zeg toch gewoon wat! Ik kan niet geloven da gij familie van mij zijd!”
Ik glimlachte eens en zei toen op een zachte stem:”Dus je heet Potter?”
De jongen knikte eens en kalmeerde een beetje. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en keek hem rustig aan. De jongen kalmeerde en kreeg zijn normale kleur weer. Ik glimlachte eens en keek hem vragend aan. De jongen had nu ook een klein glimlachje rond zijn lippen en zei toen:”Ik ben Jelle Potter, de oudere broer van James.”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik ben Angel, de jongere zus van Sander.”
Jelle knikte eens als teken dat hij dat al wist. James wierp hem een kwade blik toe en begon een verhitte discussie met zijn broer. Ik glimlachte eens toen ik de twee bezig zag en dacht toen aan de voorbije avond. Sirius zag me denken en keek me bedenkelijk aan en zei toen:”Je was bij Aaron hé?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik was aan het denken aan mijn ontmoeting met je broer Regulus.”
Sirius zijn gezicht verstrakte en keek me met vuurspuwende ogen aan en zei toen:”Wat had da…oei dat kleine… wat had die bij jouw te zoeken?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”O, hij wilde gewoon eens kennismaken meer niet hoor.”
Sirius leek ver te ontploffen van woede en stond op en rende naar het portretgat. Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen op een zachte stem:”Sirius, ga terug zitten. Ik denk dat Regulus me niet meer gaat lastig vallen!”
Sirius keek me achterdochtig aan en zei toen:”Waarom niet? Ik ken mijn broertje en iemand zoals jij, van puurbloed en dan nog eens knap, gaat die niet zo snel los laten hoor!”
Ik glimlachte eens liefjes en zei toen:”Net zoals jij…”
Sirius werd rood en zei toen:”Tja…”
“Sirius, maak je geen zorgen. Toen hij erachter kwam wie ik was snelde hij weg precies of ik had hem vervloekt!”
Sirius keek me eens met een duivelse glimlach aan en zei toen:”Echt? Angel, ik denk dat jij ook nog eens perfecte Maurader zou zijn!”
Ik bloosde wat maar zei toen:”Sirius, dat is heel lief maar ik…”
Voordat ik nog iets kon zeggen begon Sirius en James direct met plannen te smeden. Ik glimlachte eens en zei toen:”Jongens, ik wil niet…” maar voor dat ik verder kon gaan stak Sirius zijn hand op als teken dat ik moest zwijgen. Ik keek hem kwaad aan, stond op en ging naar boven. In mijn kamer omkleedde ik me snel en checkte nog eens bij de jongens. Die lagen als roosjes te slapen. Ik glimlachte eens bij het zien van hun gezichtjes en ging toen hun kamer weer uit en ging slapen.

De volgende morgent zette ik David en Sam af bij de schoolverpleegster en bracht de andere naar de lagere school in het dorpje vlakbij. Ik was net op tijd terug op school, ik rende naar de klas maar was net te laat. Ik zag dat Sirius, James en Sebastian net aan kwamen gelopen. Ik wachtte op de jongens en wenste ze een goede morgent. Sirius legde zijn arm rond mijn middel en trok me tegen zich aan. Ik glimlachte eens maar legde de arm van Sirius terug van mijn middel en zei toen:”We moeten naar de les.”
De jongens knikte eens en samen liepen we de klas in. Professor Anderling keek ons vragend aan en vroeg toen:”En waarom zijn jullie zo laat?”
Ik keek haar eens aan en zei toen:”Professor, ik moest mijn broers nog op school afzetten.”
“Aja, oké”, zei professor Anderling en keek toen eens naar Sirius,James en Sebastian. Ik knipoogde eens naar Sebastian en zei toen:”Professor, de jongens vroegen of Sebastian hen mee wilde afzetten. Aangezien ze hun broer al zo lang niet hadden gezien…”
Anderling keek me begrijpend aan en zei toen:”Maar, natuurlijk! Sebastian, Angelique ga maar zitten hoor.”
Ik en Sebastian liepen elk naar onze plek en keken nu naar James en Sirius. Die keken Anderling charmant aan en toen zei Sirius:”Professor, ik had zo een goede droom over jouw! Ik kon gewoon niet wakker worden!”
Ik zag dat Anderling wat roder werd en toen iets mompelde van:”Ga maar zitten.”
Sirius knipoogde eens naar mij en ging toen samen met James zitten.
Ik keek ze verbaasd aan en zei toen geluidloos:”Sirius, hoe doe je dat toch?!”
Sirius trok zijn schouders eens op en zei toen even geluidloos:”Tja, ik ben Sirius Zwarts hé! Ik kom overal mee weg!”
Ik glimlachte eens en schudde men hoofd ongelovig. Anderling keek me eens vragend aan en zei toen:”Juffrouw Hell?”
Ik keek nu op mijn beurt eens vragend naar haar en vroeg toen:”Ja, professor?”
Anderling keek me streng aan en zei toen:”Angelique, ik heb je een vraag gesteld!”
Ik keek haar eens schaapachtig aan en zei toen:”Zou u misschien de vraag nog eens kunnen herhalen?”
Anderling stond denk ik ver te barsten want ze begon ineens te roepen:”NEE, JUFFROUW HELL DAT KAN IK NIET!” ,toen kalmeerde ze wat en ging op wat rustigere stem verder,:”Juffrouw Hell, ik zou graag hebben dat u zich gaat melden bij professor Perkamentus.”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Tuurlijk, professor!”
Ik nam men spullen, knipoogde eens naar de jongens en Lily en liep toen verder de klas uit. Ik liep naar het kantoor van mijn grootvader en zei tegen de stenen waterspuwer het wachtwoord. De waterspuwer sprong opzij en er verscheen een grote stenen trap. Ik ging de trap op en klopte op de deur van mijn grootvaders zijn kantoor. Ik hoorde een zachte:”Binnen”, en opende de deur. Ik zag dat mijn grootvader me verbaasd en vragend aankeek. Ik glimlachte eens zachtjes en ging toen verder zijn kantoor in. Ik zag dat hij in vergadering was met een paar belangrijke mensen die zijn menig over iets nodig hadden. Ik glimlachte eens lief naar hen en zei toen op een luchtige toon:”Professor, professor Anderling heeft me naar hier gestuurd omdat ik even niet oplette.”
Perkamentus luisterde precies niet en zei toen:”Liefje, waarom ben je hier?”
Ik keek hem eens verbaasd aan en keek toen waarschuwend met mijn ogen naar hem. Perkamentus keek me glimlachend aan en zei toen:”Liefje, ze weten dat je mijn kleindochter bent.”
Ik glimlachte eens en zei toen:”A, oké!”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen weer:”Opa, professor Anderling was echt onredelijk! Ik deed niks!”
Mijn grootvader keek me aan en zei toen:”Ik zal eens met Minerva praten.”
Ik glimlachte eens en gaf hem een kus op zijn wang en ging toen naar buiten.

Ik zag dat de lessen nog bezig waren dus liep ik rustig door de gangen naar de ziekenzaal en ging naar David en Sam. Ik glimlachte toen ik zag dat ze wakker waren. Ik nam ze in mijn armen en begon wat met ze te spelen. Ik was kennelijk de tijd uit het oog verloren want ik voelde ineens een hand op mijn schouder. Ik keek op en zag dat mijn grootvader achter me stond. Ik glimlachte eens naar hem en zei toen:”Opa? Wat doe jij hier?”
Mijn grootvader glimlachte eens zacht en zei toen:”Angel, je hebt je les verweer tegen zwarte kunst gemist. Aaron was al ongerust.”
Ik keek hem eens verbaasd aan en zei toen:”Opa, het spijt me! Ik wist het echt niet! Als ik met de jongens ben verlies ik altijd de tijd uit het oog!”
Mijn grootvader legde zijn arm rond mijn schouder en zei toen:”Angel, kalmeer! Het is al goed hoor.”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik denk dat ik dan maar eens naar mijn les ga zeker?”
Mijn grootvader knikte eens en zei toen:”Dat is goed, ik denk dat je nu nog een uur Verweer hebt?”
Ik knikte eens nam men tas, gaf de jongens en mijn grootvader nog een kus op hun wang en liep toen naar buiten.

Ik kwam de klas binnen en zei toen:”Professor, het spijt me echt! Ik was bij men broertjes omdat ik…” maar ik werd het zwijgen opgelegd door Aaron. Die keek me eens kwaad aan en zei toen:”En juffrouw Hell, waarom denk je dat je nu nog in mijn les binnen mag?”
Ik keek hem eens met grote ogen aan en zei toen:”Professor, het spijt me echt…”
Aaron keek me glimlachend aan en zei toen:”Juffrouw Hell, het is al goed. Je kan de les nog meedoen als je me een perfecte patronus kan oproepen.”
Ik glimlachte eens en met een zwiepje van mijn toverstok kwam er een mooie patronus te voorschijn. Hij had een vorm van een soort van fee. Ze had lange zilveren haren, een kort kleedje en doorzichtige vleugels. Ik glimlachte eens en mijn patronus kwam naast mij staan en dartelde wat rond mij en vloog toen door de klas en loste toen op. Ik keek nu uitdagend naar Aaron. Die keek me eens glimlachend maar ook met een wat lustige blik in zijn ogen naar mij en zei toen:”Je mag gaan zitten…”
Ik glimlachte eens naar hem en ging toen naast Lily zitten. Die keek me met open mond aan en zei toen:”Jij… jij kan een patronus… oproepen?!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik kan het je leren als je dat wilt hoor…”
Lily keek me met grote ogen aan en begon toen hard te knikken. Ik glimlachte eens en keek nu naar Aaron. Die zat naar de klas te kijken en probeerde hun aandacht te trekken. Ik glimlachte eens toen ik zag dat hem dat nog steeds niet lukte. Ik liep naar voren en keek hen streng aan en floot toen eens. Iedereen zweeg direct en keek me verwachtingsvol aan. Ik glimlachte eens en zei toen:”Professor…”
Aaron keek me eens glimlachend aan en zei toen:”Bedankt, juffrouw Hell. Wel ik denk dat het tijd wordt dat we eens met de les verder gaan…”
Hij wilde net aantekeningen dicteren toen dat de bel ging. Ik glimlachte eens naar Lily en wilde samen met haar naar buiten gaan toen dat Aaron men naam riep. Ik stopte eens en zei toen:”Ik zie je straks wel oké?”
Lily knikte eens en liep naar een paar andere meiden van Griffoendor. Ik draaide me terug om en liep terug naar binnen. Ik zag dat de Mauraders er ook nog waren en kennelijk niet van plan waren om ons alleen te laten. Pas toen dat Aaron dreigde met strafstudie en geen zwerkbal meer, vertrokken ze pas. Ik glimlachte eens naar Aaron, toen dat de deur dicht was en zei toen:”Aaron? Waarom moest ik achter blijven?”
“Wel…”, zei hij met een wat ondeugende blik,:”Ik wilde nog eens spreken over het feit dat jij.. euh wij…”
Ik keek hem nieuwsgierig aan maar voor dat ik iets kon zeggen nam Aaron me vast en drukte een tedere kus op mijn lippen.

Toen we elkaar terug los lieten fluisterde hij iets zo zachtjes dat ik het niet eens verstond. Kennelijk had hij dat door want hij zei nu iets luider:”Ik heb je gemist!”
Ik bloosde wat en zei toen:”Aaron, ik jouw ook maar wij kunnen niet…”
Aaron liet zijn hoofd hangen en liet me los. Ik keek hem met tranende ogen aan en vroeg toen:”Aaron?”
Hij negeerde mij en draaide zich om en liep weg. Ik bleef als versteend staan, het was net alsof mijn lichaam niet meer met me mee wilde gaan, niet meer wilde functioneren zonder hem. Ik liet de tranen gewoon over mijn wangen rollen en keek naar de open deur. Ik hoopte nog altijd dat hij terug zou komen maar kennelijk was dat verloren moeite. Hoe lang ik ook wachtte, hij zou niet terug komen. Ik hoorde voetstappen en stond op en veegde men tranen weg. Ik keek hoopvol naar de deur maar het was slechts Lily. Die keek me bezorgd aan en kwam snel naar me toegelopen. Ze wilde me een troostende knuffel geven maar ik duwde haar weg en zei toen:”Ik… ik heb het Aaron gezegd…”
Lily keek me begrijpend aan en gaf me een troostende knuffel, een die ik nu wel accepteerde. We zaten zo een tijdje tot dat Lily me terug losliet en zei:”Angel, als hij niet voor je wilt vechten is hij je niet waard!”
Ik glimlachte eens zwakjes en zei toen:”Voor wat zou hij vechten? Hij denkt dat hij geen kans maakt!”
Lily glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Angel, James en ik, wij hebben elkaar altijd gehate maar zie nu eens? Hij heeft me 6jaar lang elke keer als hij me zag uitgevraagd maar ik heb hem altijd afgewezen maar zie nu eens?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Aaron, is niet zo…”
Lily keek me niet begrijpend aan en ik legde uit:”Wij… wij waren vroeger altijd het perfecte koppel. Maar eigenlijk waren we dat niet, we hielden een schijn op. Als we alleen waren was hij nooit lief, hij negeerde me of hij was altijd zeer kwaad op mij. En toen, toen ik dacht dat we elkaar nooit meer zouden zien. Liet hij zijn echte gevoelens zien. Hij begon echt te zijn zoals iedereen dacht dat hij was. En nu is hij dat nog altijd maar toen ik dat zei… was hij net weer als vorig jaar. Hij vecht niet, hij zal alleen maar jaloers toekijken maar hij zal niets doen.”
Lily gaf me weer een troostende knuffel, kennelijk was ik terug beginnen huilen want ze veegde de tranen weg.

Toen stond ze op en zei ze:”Wel, dan wordt het tijd dat je hem gaat vergeten en dat je doorgaat met een andere jongen!”
Ik keek haar ongelovig aan en zei toen:”Wa… wat?”
Lily glimlachte eens en zei toen:”Als hij nog steeds niet beseft dat hij voor een meisje zoals jij moet vechten dan is hij je niet waard en is hij het niet waard dat je om hem huilt en treurt!”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Aja, en met welke jongen moet ik dan gaan?”
Lily keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan en zei toen:”Wat dacht je van de meest begeerde jongen van Zweinstein naast James dan?!”
Ik keek haar verbaasd aan en zei toen:”Sirius?”
Lily knikte eens en zei toen:”Sirius, kan echt lief zijn hoor!”
Ik keek haar eens ongelovig aan en zei toen:”Sirius, is een vrouwengek! Hij breekt men hart na een week!”
Lily schudde haar hoofd eens en zei toen:”Ik denk dat hij dat bij jouw niet gaat doen…”
Ik keek haar eens ongelovig aan maar trok toen men schouders op en zei toen:”Oké, dan maar zeker?”
Lily glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Kom dan gaan we iets gaan eten…”
Ik knikte eens en ging met men hand voor mijn gezicht en mijn rode ogen waren verdwenen. Samen liepen ik en Lily naar de Grote Zaal en gingen aan de tafel van Griffoendor zitten. Ik begroette de jongens vrolijk terwijl ik naast Sirius ging zitten. Na een paar minuten wat te zitten eten en wat te praten kwamen er ineens een paar Zwadderaars naar mij toe gelopen en ik zag dat de gezichten van de jongens verstrakten en kil naar de jongens achter me keken. Sirius zei zonder om te kijken:”Regulus, wat kom je hier doen?”
Regulus lachte een kille lach en zei toen:”Sirius, mijn liefste broertje! Ik kom voor dat zeer mooie meisje naast jouw. Ik kan ze toch niet gewoon bij iemand zoals jij achter te laten!”
Ik keek hem eens verbaasd aan en begon toen kwaad te worden. Ik stond op en ging naast hem staan en begon te roepen:”WAT VOOR EEN ZAK BEN JIJ WEL NIET! WIE DENK JE WEL NIET DAT JE BENT!”
Regulus keek me met een zelfingenomen glimlach aan en zei toen:”Ik ben Regulus Zwarts, volbloed tovenaar en een charmant en knap persoon.”
Ik keek hem eens met opgetrokken wenkbrauwen aan en zei toen:”Knap? Charmant? Man, mijn bezem is nog beter dan jij!”
Regulus keek me kwaad aan en zei toen:”Jij bent echt een opgeblazen trut! Je verleidt iedere gast die je ziet! Je bent een echte bitch!”
Ik glimlachte nu eens hatelijk naar hem en zei toen:”Tja, ik ben dat dan misschien maar ik ben dan tenminste geen dooddoener!” dat laatste zei ik op een fluistertoon zodat alleen hij, ik en Sirius het konden horen. Sirius glimlachte eens naar mij maar Regulus die stond ver op ontploffen. Hij trok zijn toverstok maar voor dat ik nog maar iets kon doen sprong Sirius al voor me en begon te duelleren met Regulus. Ik wilde tussen beide komen maar Sirius zei een kort maar krachtig woordje:”Nee!”
Ik bleef op een afstandje kijken, ik zag dat Sirius aan de winnende hand was tot dat hij ver werd geraakt door een spreuk die van achter hem kwam. Kennelijk hadden de vriendjes van Regulus naar Sirius geslopen en waren van plan om hem in zijn rug aan de vallen. Ik ging achter de rug van Sirius staan en keek de jongens kwaad aan. Die glimlachte alleen eens en zei toen:”Kijk kleine meid, dit is niks voor jouw. We raden je dus aan om hier weg te gaan.”
Ik keek eens hatelijk en arrogant naar hen en zei toen:”Ik ben geen kleine meid hoor. Ik kan zeer goed voor mezelf zorgen, want jongens ik ben een ECHTE Hell!”
De jongens lachte eens en zeiden toen:”Dat kan niet, jij kan geen echte Hell zijn!”
Ik glimlachte eens en draaide me toen om en deed mijn haren omhoog. Daar stond een grote zwarte tatoeage in de vorm van een vlam, het symbool van onze familie. De jongens keek me eens met grote ogen aan en zeiden toen:”Het spijt ons… we wilde echt niet…”
Ik ging naar ze toe en siste ze toe:”Ik zou maar maken dat jullie wegkomen. En maak niet dat ik nog merk dat jullie Griffoendors willen vervloeken!”
De jongens knikte eens en rende toen weg. Iedereen keek verbaasd naar mij, zeker degene die puurbloed waren. Ik draaide me om en zag dat Sirius en Regulus ook waren gestopt met vechten. Ze keken me raar aan maar toen kwamen mijn broers naar mij toe en namen me mee naar buiten.

“Angel! Ben je gek geworden of zo?!” riep Sander woedend.
Ik keek hem eens verward aan en vroeg toen:”Hé? Wat is er?”
Sebastian keek me nu ook kwaad aan en zei toen:”Angel, weet je wel wat onze naam betekent?”
Ik knikte eens en zei toen:”Ja, tuurlijk weet ik dat!”
Sebastian, Sander, Sirius, James en Jelle keken me eens veel betekent aan. Ik draaide eens met mijn ogen en zei toen op een verveelde toon:”Wat is dan jullie probleem?”
Sirius keek me nu ernstig aan en zei toen:”Angel, weet je ons gesprek nog in de trein over onze families?”
Ik knikte eens en vroeg toen:”Wat heeft dat er nu weer mee te maken?”
“Wel, Zwarts is ook een niet echt zo een goede naam om mee te leven maar Hell is nog…” zei Sirius met een iets of wat twijfelende stem.
“Hell is wat?”vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen en een arrogante blik.
“Wel, Hell is nog iets erger dan Zwarts…” zei Sirius zacht.
Ik glimlachte eens en zei toen:”Tuurlijk is Hell erger dan Zwarts! Dat weet iedereen!”
“Wel, waarom ben je er dan zo trots op?”vroeg Sebastian verward.
Ik keek hen eens kwaad aan en zei toen:”Omdat ik al wat heb moeten opofferen voor die naam!”
De jongens keken me nu begrijpend aan en Sander zei toen:”Angel, we weten dat maar het is beter als je die naam niet te veel gebruikt…”
Ik keek hem eens hard aan en zei toen:”Waarom? Omdat onze naam werd gedragen door een van de ergste en machtigste persoon die er ooit was in de geschiedenis van magie!”
De jongens knikte eens en Sebastian zei toen:”Angel, iedereen denkt nu omdat wij nooit hebben gezegd dat we nog een zus en broers hadden dat jij de ergste bent van ons allemaal…”
Ik keek hen eens verbaasd aan en zei toen:”Bedoel je dat iedereen denkt dat ik…”
De jongens knikte eens, ik keek hen eens droevig aan en zei toen:”Ik ben toch niet…”
Sebastian kwam naar me toegelopen en gaf me een knuffel. Ik voelde zijn troostende armen rond me en begon te huilen.

Na een tijdje liet Sebastian me terug los en zei toen:”Angel, begrijp je nu…”
Ik knikte eens maar zei toen op een vastberaden toon:”Sebastian, je moet niet bang zijn voor je naam. Je moet er trots op zijn! Je moet je naam aanvaarden, Sebastian. Ik heb de tweelingen dat ook geleerd. Hoe erg de betekenis van onze naam is het is iets waar je trots op moet zijn, het betekent dat je erg bij hoort. En je kan respect afdwingen door die naam!”
Sebastian keek me nu eens raar aan en zei toen:”Angel, je dwingt respect af doordat iedereen bang is voor jouw!”
Ik glimlachte eens kil en zei toen:”Dat zouden ze ook moeten zijn!”
De jongens deinsde nu wat naar achteren en keken me bang aan. Ik glimlachte eens en zei toen:”Jongens, het is toch waar! Voor onze naam en onze magie moeten ze gewoon bang zijn!”
Sebastian en Sander keken me kwaad aan en zeiden toen:”Angel, je bent echt…”
Ik keek hen eens koud aan en vroeg toen:”Wat ben ik echt?”
Sebastian keek me nu ook kil aan en zei toen:”Je lijkt op ‘hem’!”
Ik keek hem verbaasd aan maar kennelijk was hij nog niet klaar want hij siste me toen toe:”Die was ook zo geobsedeerd door onze naam en stond er ook altijd op dat we die naam met trots droegen en er mensen mee bang maakten!”
Ik keek hem eens boos aan en zei toen:”Ja, hoe zou dat ook anders komen! Weet je wel hoe lang ik me dat werd opgedrongen! Ik heb niks anders gehoord, en moest ik het eens vergeten of me niet zo gedragen stond hij er wel om het me nog eens in te wrijven!”
Sebastian keek me begrijpend aan en zei toen:”Angel, hij is hier niet. Je kan het gewoon vergeten!”
Ik keek hem eens kwaad aan en zei toen:”Sebastian, ik kan het niet vergeten! Ik…”
Sebastian keek me nu hard aan en zei toen:”Nee, je wilt het gewoon niet vergeten!”
Ik keek hem nu ook hard aan en zei toen:”Hoe bedoel je? Denk jij dat ik het leuk vond, die vernederingen, die mis…”
Sebastian antwoordde niet maar draaide zich gewoon om en liep weg. Ik keek hem eens hard aan en nam mijn toverstok en trok hem met een onzichtbare koorde terug. Sebastian keek verbaasd rond zich maar toen zag hij mij en nam hij ook zijn toverstok en wilde de koord doorhakken. Ik trok hem net voor mij en zei toen:”Jij dacht dat echt?!”
Sebastian ontweek mijn blik. Ik zuchtte eens en maakte de koorde los. Ik stak mijn toverstok weg en draaide me toen om en liep weg.

< Sebastian >

Ik wist dat ik te ver ging en dat ik haar daarmee kwetste maar ik moest gewoon mij eer en die van Sander hoog houden als ze eens wisten wie onze ouders waren en onze voorouders. Ik draaide me om en wilde weglopen, weg van Angel, weg van haar gekwetste ogen. Maar kennelijk liet iemand dat niet toe want ik werd teruggetrokken. Ik nam mijn toverstok en wilde het touw doorsnijden tot dat ik een zachte stem achter me hoorde en me vroeg:”Jij dacht dat echt?!”
Toen brak het touw en zag ik dat Angel zich had omgedraaid en wegliep.
“Man! Ben je gek geworden of zo!” riep Sirius kwaad.
Ik keek hem eens kwaad aan en zei toen:”Nee, Sirius dat ben ik niet maar Angel moet afleren om die achternaam zo trots te dragen!”
Sirius keek hem nog steeds aan maar voor dat hij iets kon zeggen zei James:”Dan zijn er andere manieren om dat te zeggen!”
Sirius, Sander, Jelle en Remus knikte eens instemmend en keken kwaad naar mij.
Ik liet mijn vallen op het gras en zei toen:”Jongens, ik weet het en mijn grootvader vermoord me als hij dit te weten komt zeker als Angel weer die lege blik in haar ogen krijgt…”
Sirius rilde eens en zei toen:”Loup, dat mag niet gebeuren! Ze… die blik was…”
James, Remus en Sander knikte eens instemmend en Sander legde zijn hand op mijn schouder en kneep er eens zachtjes in. Ik zuchtte eens en zette me toen terug recht en liep in de richting van waar dat Angel daarnet liep.

Na een tijdje zag ik een vaag figuur aan het meer zitten. Ik merkte aan de contouren dat het Angel was. Ik liep op haar af en ging naast haar zitten. Ze merkte het niet eens of ze liet het toch niet merken dat ze wist dat ik naast haar zat. Ik keek haar eens aan en zag dat ze weer die lege blik had in haar ogen. Ik onderdrukte een rilling en wilde haar hand pakken maar ze legde haar handen uit mijn bereik en zei toen op een holle stem:”Wat moet je?”
Ik zuchtte eens en zei toen:”Angel, ik meende…”
Ze draaide zich naar mij om en ik zag die lege blik weer. Ik keek eens weg, weg van die blik die vol met teleurstelling, verdriet en pijn zat. Angel zag het en zei toen:”Wat? Ben ik nu ook al te erg om naar te kijken?”
Ik draaide men hoofd eens en zei:”Tuurlijk niet Angel, alleen die blik in jouw ogen…”
Ze draaide zich van mij af en bekeek zichzelf in het water en zei toen:”Ja, mijn ogen. Ogen die alles verraden, die al de pijn en het verdriet dat ik heb geleden vertellen.”
Ik keek haar eens bezorgd aan en zei toen:”Angel, het spijt me echt. Ik had het nooit mogen zeggen maar ik wilde je alleen aantonen dat je die naam niet mag gebruiken.”
Ze glimlachte eens in een onnatuurlijke manier zette zich toen recht en liep weg. Ik liet me achterover vallen in het gras en sloot mijn ogen.

< Angelique >

Ik liep weg, weg van Sebastian, weg van zijn pijn en zijn verdriet. Ik kwam Lily onderweg tegen ze kwam naar me toegelopen en wilde een gesprek aanknopen tot ik haar aankeek. Ze deinsde achteruit en keek me bang aan. Ik draaide me terug om en liep verder. In de hal botste ik op Regulus Zwarts en zijn vriendjes. Regulus keek me eens hatelijk aan en zei toen:”Wel, wel, wel als we juffrouw Hell hier niet hebben.”
Ik hief mijn hoofd op en keek hem eens aan. Regulus deinsde achteruit, zelfs hij was bang van mijn blik. Anderling kwam aangelopen en stuurde Regulus en zijn vrienden weg en trok me aan mijn arm mee naar het kantoor van mijn grootvader. Ik had er zelfs geen besef van wat ik deed tot dat ik de stem van mijn grootvader hoorde. Hij probeerde mijn aandacht te trekken maar het was net of hij stond mijlen ver weg. Ik voelde hoe mijn hoofd omhoog werd geduwd en zag mijn opa me met een bezorgde blik aankijken. Ik zuchtte eens en dacht aan een rustig plekje. Ik verdween in het niets samen met mijn grootvader die kennelijk nog steeds met mij in contact stond. Ik kwam aan in een rustig stukje bos aan een meer. Ik zuchtte eens en zette me neer op een van de stenen dichts bij de waterkant en keek naar mijn weerspiegeling. Mijn grootvader verscheen achter mij en zei:”Liefje, wat is er gebeurt?”
Ik schudde alleen mijn hoofd en keek terug stil naar het water. Mijn grootvader legde zijn hand op mijn schouder en kneep er eens zachtjes in.
Ik schudde zijn hand van mijn schouder en keek nu naar hem. Mijn grootvader keek me schattend aan en zei toen:”Liefje, vertel het me nu gewoon.”
Ik draaide me om en zei toen met men gezicht weggedraaid van hem:”Het was…”
Mijn grootvader keek me eens begrijpend aan en zei toen:”Sebastian?”
Ik knikte eens en zei toen:”Hij maakte me uit voor ‘hem’ omdat ik trots was op mijn achternaam.”
Hij keek me eens kwaad aan en zei toen:”Hij zei wat?!”
Ik durfde gewoon niet meer naar hem te kijken. Ik zuchtte eens en zei toen:”Grootvader, het is niet Sebastian zijn fout. Hij…”
“Nee, Angelique het is wel zijn schuld! Hij mocht je nooit vergelijken met… met die… die schoonzoon van mij!” riep mijn grootvader nu woedend. Ik keek hem eens bang aan en zei toen:”Opa, ik…”
Mijn grootvader kalmeerde wat en zei toen:”Angel, ik denk dat het beter is als we gewoon de waarheid vertellen.”
Ik keek hem eens kwaad aan en riep:”Nee!”
Opa kwam op me afgelopen en legde zijn hand op mijn schouder en zei toen:”Angel, het is het beste…”
Ik glimlachte eens onnatuurlijk en met een lach die niet bij mij paste. Opa keek me bezorgd aan, mijn gemoedstoestanden wisselde zo hard dat ik nu op huilen uitbarsten stond.
“Als iedereen weet wat er met mij is gebeurt dan… dan zullen ze me nooit aanvaarden. En ze zullen op me neerkijken want ik ben de dochter die… die…” ik barste in snikken uit en viel in de troostende armen van mijn grootvader. Die streek troostend over mijn lange zwarte krullende haren en zei toen:”Liefje, ze zullen dat niet doen. Want ik ga vertellen dat je mijn kleindochter bent. En ik wil dat je samen met Aaron les gaat geven.”
Ik liet hem los en keek hem verbaasd aan en zei toen:”Maar opa…”
Mijn grootvader keek me zachtjes glimlachend aan en zei toen:”Liefje, het komt wel goed.”
Hij veegde mijn tranen weg en zei toen:”Gaan we terug naar mijn kantoor?”
Ik knikte eens en dacht aan zijn kantoor.

doke

Hoofdstuk 14

Ik kwam aan met mijn opa in zijn kantoor. Daar liet ik hem los en samen liepen we naar beneden. Het was al rond 18uur dus iedereen zat in de Grote Zaal te eten. Ik stapte samen met mijn grootvader de Grote Zaal in en liep samen met hem naar de oppertafel. Ik voelde de blikken van de andere leerlingen op mij branden. We stopten aan de oppertafel en mijn grootvader deed teken dat ik moest gaan zitten naast Aaron. Ik knikte eens zachtjes en ging op de lege plaats naast Aaron zitten en keek toen naar mijn grootvader. Die glimlachte eens zachtjes naar mij en zei toen:
“Beste leerlingen!” riep mijn grootvader met een rustige maar magisch versterkte stem.
Het remoer stierf weg en iedereen keek naar hun schoolhoofd, mijn grootvader.
“Beste leerlingen, zoals jullie wel al hebben gemerkt is Angelique Hell. Geen gewone heks, maar een zeer sterke heks en een heks die al veel heeft meegemaakt”, hij wachtte eventjes en vertelde toen verder.
“Angelique, heeft een zeer moeilijke jeugd gehad. Ze had een moeder die nooit thuis was en haar de verantwoordelijkheid opdrong om voor al haar broers te zorgen. Haar oudere en tweelingbroer hielpen haar wel nooit maar dat stond haar niet in de weg om haar andere broers op te voedden”, hij moest even stoppen want iedereen begon recht te staan om Sander en Sebastian te bekijken en wierpen hen berispende blikken toe. Mijn grootvader kuchte even en ging toen verder:” Ze was dapper en moedig want ze beschermde haar broers tegen hun vader. Maar wie beschermde haar? Niemand, ze verbeet de pijn en deed alsof de vloeken en de vernedering niet bestonden.”
Hij keek even naar mij, keek toen weer weg en zei toen:”Ze weigerde om naar Zweinstein te komen omdat ze voor haar broertjes moest zorgen. Ze ging naar een dreuzelschool en voedde haar broers verder op. Maar ze leerde ook magie, van haar grootvader”, iedereen keek me bewonderd en met medelevende ogen aan.
“En die grootvader ben ik”, beëindigde mijn grootvader zijn verhaal. Iedereen keek verbaasd naar hun schoolhoofd en dan naar mij. Ik stond op en liep naar mijn grootvader toe en ging naast hem staan.
Ik kuchte eens en zei toen:”Iedereen, ik weet dat dit een schok voor jullie is maar dit verandert niks. Ik word hier niet voorgetrokken of zo, professor Perkamentus behandelt mij net zoals jullie. En ik zou jullie ook graag willen vragen om niet op mijn broers neer te kijken en ook mij niet constant bezorgde en meelevende blikken toewerpen.”
Ik ging naar achteren en ging toen terug naast Aaron zitten. Die kneep eventjes in mijn hand maar bleef strak voor zich uitkijken. Mijn grootvader keek zijn leerlingen nog altijd aan en kuchte toen nog eens tot dat het helemaal stil was.
“Ik weet dat ik jullie dit vroeger moest zeggen maar ik dacht niet dat het ooit nodig zou zijn jullie dit te vertellen aangezien niemand van Angelique haar broers dit wist”, zie opa met een zachte uitdrukking op zijn gezicht.
Toen draaide hij zich om en liep naar zijn plaats aan de oppertafel. Hij zat nog maar net neer of het eten verscheen. Ik keek hem eens zachtjes glimlachend aan en begon toen iets of wat te eten. Tot dat de deuren opengingen en ik Maarten zag staan volledig in paniek. Ik liep naar hem toe en gaf hem een troostende knuffel en zei toen:”De jongens?”
Ik voelde Maarten eens zachtjes knikken. Ik pakte mijn toverstok vast en wierp nog een blik naar mijn grootvader en naar Sander en Sebastian. Die snapte kennelijk mijn blik en kwamen op mij afgelopen. Ik keek eens naar Maarten maar die zei maar een woord:”Ziekenzaal!”
Sebastian, Sander en mijn grootvader knikte eens en rende naar boven. Ik nam Maarten vast en verdween in het niets.

We kwamen aan in de ziekenzaal en ik zag dat de verpleegster bewusteloos op de grond lag. Ik nam mijn toverstok steviger vast en liep toen naar de speciale kamer van de jongens. Ik zag dat de jongens veilig en wel in de kamer zaten. Ik knikte eens naar Maarten die bij de rest van zijn broers ging zitten. Ik sloot de kamer af met veel beschermingsspreuken maar werd toen getroffen door de curatio-vloek. Ik kende die spreuk maar al te goed en ik wist ook de persoon die hem had afgevuurd. Ik draaide me om en keek hem woedend aan. Hij keek me alleen kil aan en zei toen:”Wel,wel, wel als het mijn lieve dochtertje niet is.”
Ik keek hem nu met mijn lege blik aan en zei op een holle maar ook een iets of wat vastberaden toon:”Je blijft van ze af!”
Hij glimlachte eens kwaadaardig en zei toen:”Die blik heb ik al zo vaak gezien dat hij me niets doet. Want ik heb die blik gecreëerd, en het zijn mijn zoons ik wil ze terug!”
“Het gaat je helemaal niet over het feit dat je ze terug wilt, want je hebt ze nooit gewild! Je wilt mij alleen maar zien lijden!” riep ik hem woedend toe.
“Ja, dat is de belangrijkste reden maar ik wil dat mijn zoons de naam Hell leren waarderen en dat ze goede Hell’s worden niet zoals jij, Sander en Sebastian! Want deze keer zal mijn schoonvader geen invloed op hen hebben!” zei hij kil.
Ik keek hem eens strak aan en zei toen:”Jij wilt ze waarden bijbrengen? Waarden die je mij ook probeerde bij te brengen?!”
Hij glimlachte een met een krankzinnige blik in zijn ogen en zei toen:”Meisje, jij was een schande voor de familie!”
Ik slikte eens en zei toen:”Ik ben niet de schande van de familie maar jij!”
Kennelijk was dit zijn zwakke plek want ik voelde hoe de curatiovloek sterker werd. Ik begon de pijn nu beetje bij beetje wel te voelen maar het was niet sterk. Ik nam mijn toverstok en vuurde een spreuk naar hem. Hij glimlachte eens en zei toen:”Denk jij echt dat je degelijke spreuken kunt afvuren als je onder de curatiovloek staat?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik voel die niet meer, dat is iets waar dat ik al die jaren voor immuun ben geworden.”
Hij glimlachte eens en zei toen:”Je voelt het misschien niet meer maar je lichaam lijdt er wel nog onder.”
Dat besefte ik maar al te goed maar dat ging ik echt niet toegeven waar dat hij bijstond. Ik richtte mijn toverstok weer op hem en concentreerde me op de spreuk. Ik hoorde dat Sebastian, Sander en mijn grootvader de zaal kwamen binnen gestormd en wilde zich in het gevecht moeien. Ik stak mijn andere arm op en zei toen:”Niet doen, dit is mijn gevecht.”
De woorden koste me veel moeite maar dat liet ik niet merken. Ik richtte mijn aandacht terug naar ‘hem’ en vuurde weer een spreuk af. Die miste net zijn doel, ik zuchtte eens en stuurde toen weer een vervloeking op hem af. Die raakte hem wel. Ik zag hem ineen zakken en zijn curatiospreuk verbak. Ik viel hijgend neer op de grond. Sebastian kwam bezorgd naar me toegelopen en vroeg of het ging, ik glimlachte eens en zei toen:”Ja, het gaat.”
Sander keek me nu met opgetrokken wenkbrauwen aan en zei toen:”Angel, je hebt les gehad van onze grootvader en je kunt nog niet eens een degelijke vloek oproepen?”
Ik keek hem eens kwaad aan en zei toen:”Ik zat onder de curatievloek!”
Sander keek me eens met een vragend en ongelovige blik aan en zei toen:”Dat kan niet, want van de curatievloek kan je niet meer rechtstaan van de pijn!”
Ik glimlachte eens met een pijnlijke glimlach en zei toen:”Sander, een normaal persoon die, die vloek voor het eerst krijgt zou dat doen. Maar iemand die dat elke dag meerder keren kreeg voelt dat na een tijdje niet meer zo hard.”
Sander keek me nu beschaamd aan en zei toen:”Angel, het spijt me ik had zo niet mogen reageren. Ik…”
Ik glimlachte eens zwakjes en zei toen:”Het is al goed”, ik pakte mijn toverstok en met een kleine beweging lag ‘hij’ vastgebonden en nog steeds verlamd op de grond. Ik draaide me van ‘hem’ weg en ging naar de kamer van de jongens. Ik hief de bezweringen op en zag de jongens bang bij elkaar zitten. Ik glimlachte eens zachtjes en geruststellend naar hen. Toen ze zagen dat ik het was lieten ze elkaar los en stormde ze op mij af. Ik voelde hoe ze me vastgrepen, ik glimlachte eens zachtjes en wreef geruststellend door hun haren.

< Sebastian >

Ik, Sander en mijn grootvader stonden te kijken hoe Angel werd vastgegrepen door de jongens en hoe ze, ze geruststelde door alleen maar naar ze te kijken. Ongelooflijk! Ik wilde naar ze toelopen maar grootvader liet me tegen en zei toen:”Angel, moet even alleen zijn met de jongens.”
Ik knikte eens begrijpend en draaide me toen om en liep samen met mijn grootvader en Sander naar beneden.

Terug aangekomen beneden hoorde we verschrikkelijk geroezemoes en een kwade Anderling. Ik duwde de deur open en het geroezemoes viel stil. Iedereen keek ons nieuwsgierig aan. Ik en Sander liepen snel naar de tafel van Griffoendor terwijl we de blikken van iedereen in de Grote Zaal op ons voelde branden. Perkamentus ging voor de oppertafel staan en zei toen:”Beste leerlingen, ik weet dat jullie benieuwd zijn naar wat er daarnet gebeurd is en ik zal al jullie vragen ook beantwoorden vanaf dat Angelique terug is.”
Met die woorden liep hij terug naar zijn plaats aan de oppertafel.

< Angelique >

Ik liet de jongens terug los en keek hen glimlachend aan. Ze glimlachte eens zachtjes terug maar ik zag in hun ogen dat ze nog steeds bang waren. Ik aaide hen eens over hun hoofd en zei toen:”Jongens, niemand kan jullie nog iets doen. En als er toch iets is dan zal ik er altijd zijn om jullie te beschermen.”
Maarten keek me nu al iets gerust gestelder aan en zei toen:”Mama, gaan we naar beneden? Ik wil naar Sander en Sebastian.”
Ik glimlachte eens zachtjes en nam toen David in mijn armen, Maarten pakte Sam vast en Alex nam mijn hand vast. Ik glimlachte eens zachtjes naar hen en ze pakte me allemaal stevig vast. We verdwenen in het niets en kwamen terug te voorschijn net voor de deur van de Grote Zaal. Ik zuchtte eens diep en liep met Alex aan mijn hand en David in mijn armen naar de deur en deed ze open.
Iedereen de Grote Zaal draaide zich in een keer om en keken me verbaasd aan. Ik glimlachte eens zachtjes en liep de zaal in. Ik voelde hoe al hun blikken op mij en de jongens waren gericht.
Ik liet Alex zijn hand los en nam Sam over van Maarten. Die glimlachte eens en keek toen naar de tafel van Griffoendor. Toen keek hij me vragend aan, ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Liefje, als je mij wilt vinden denk je toch ook alleen maar aan mij hé?”
Maarten knikte eens en zei toen:”Dus ik moet alleen maar aan Sebastian en Sander denken en ik…”
Ik glimlachte eens bemoedigend en keek toe hij zijn oogjes sloot en zich concentreerde. Hij glimlachte eens breed en riep toen:”Ik weet waar ze zitten!” en liep weg. De rest keken even naar mij, ik knikte eens met een zachte glimlach op mijn gezicht naar hen en zag hoe ze achter Maarten aanliepen. David en Sam begonnen te woelen en werden toen wakker.
Ik keek hen eens glimlachend aan en wilde ze net een kus geven tot dat ik Maarten hoorde roep op een triomfantelijke toon:”Ik heb ze gevonden!”
Ik glimlachte eens naar hem maar door zijn geroep begonnen Sam en David te huilen. Ik zuchtte eens lichtjes en begon toen zachtjes te zingen. Het werd muisstil in de Grote Zaal, ik merkte er niks van maar kennelijk was iedereen naar mij aan het luisteren. De tweeling kalmeerde en stopte met huilen. Ik glimlachte eens zachtjes en keek toen terug op. Iedereen zat me gefascineerd aan te staren. Ik glimlachte eens verlegen en liep toen verder de zaal in. Maarten, Matt, Alex en Lex kwamen naar me toegelopen en Matt vroeg toen:”Mama, hoe komt het dat iedereen zo naar jouw kijkt?”
Ik glimlachte eens zachtjes naar hem en zei toen:”Lieverd, ik weet het niet.”
Matt keek me eens raar aan en zei toen:”Mama, ik wil dat ze stoppen. Ze maken me bang.”
Ik keek hem eens verontschuldigend aan en keek toen naar mijn grootvader. Die knikte eens en zei toen:”Beste leerlingen, ik weet dat Angelique nu zeer interessant is met die nieuwe weetjes over haar en dat ze mooi kan zingen maar stop met staren.”
De hoofden draaide zich weer naar elkaar toe en iedereen begon tegen elkaar te fluisteren. Ik zuchtte eens diep en zei toen tegen de jongens:”Jongens, willen jullie bij jullie broers gaan zitten? Ik moet nog wat met je grootvader bespreken.”
De jongens knikte eens en liep toen naar Sebastian en Sander toe. Die keken me eens glimlachend aan en zeiden geluidloos:”Veel succes!”
Ik glimlachte eens zachtjes en liep toen naar voren. Net op de plaats waar dat mijn grootvader daarnet stond. Ik kuchte eens en zei toen:”Iedereen, ik weet dat jullie weten wat er daarnet is gebeurd.”
Ik hoorde een zacht instemmend gemompel, ik haalde diep adem en zei toen:”Mijn… mijn vader was daarnet hier. Hij probeerde de jongens te ontvoeren.”
Iedereen keek geschokt naar mij, ik zuchtte eens lichtjes en zei toen:”Ik heb de jongens beschermd en ik heb hem kunnen verlammen. Hij is daarnet weggebracht, dus jullie moeten niet meer bang zijn.”
Iedereen keek wat gerustgestelde naar elkaar. Ik draaide me om en liep samen met de tweeling in mijn armen naar mijn broers die aan het begin van de tafel van Griffoendor stonden te wachten op mij. Sebastian kwam op me afgelopen en nam Sam van me over en gaf me toen een knuffel. Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Seba, niet zo hard duwen.”
Hij liet me rap terug los en keek me bezorgd aan. Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”De vloek had iets meer werking dan dat ik had verwacht. Deze keer was hij echt ziedend.”
Sebastian keek me eens bezorgd aan en zei toen:”Ga maar al zitten.”
Ik glimlachte eens en keek hem eens lief aan. Sebastian glimlachte eens terug en zei tegen me voor dat ik me neerzette:”Ga eens bij mijn vrienden zitten.”
Ik keek hem eens verbaasd aan maar trok toen mijn schouders op en liep naar de Mauraders toe. Die keken me eens verbaasd maar ook bezorgd aan. Ik glimlachte eens en zei toen:”Mag ik erbij komen zitten?”
Sirius knikte rap eens en schoof op. Ik glimlachte eens en ging naast hem zitten. Sirius keek eens met een zachte blik naar David die in mijn armen lag. Ik glimlachte eens en zei toen:”Wil je David nog eens vasthouden?”
Sirius keek me nu arrogant aan en zei:”Ik een baby vasthouden?!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ja, Sirius. Dat heb je toch nog al gedaan?!”
Sirius keek me nu met angstige ogen aan en fluisterde me toe:”Wil je daarover zwijgen, denk eens aan mijn reputatie?!”
Ik glimlachte eens en zei toen in zijn oor:”Meiden, houden net van gevoelige mannen.”
Sirius glimlachte nu eens en nam David van mij over. Hij keek er eens met een brede glimlach naar en begon hem te kietelen zodat David begon te kirren van plezier. Elk meisje keek verbaasd naar Sirius Zwarts met een baby in zijn armen. Ik glimlachte eens en nam me toen een pompoentaartje. Ik zag dat Sebastian, Sam in het slaap aan het wiegen was. Ik glimlachte eens zachtjes en keek toen naar James, Remus en Jelle die aan de overkant van de tafel zaten en verbaasd naar hun mede Mauraders keken. Ik glimlachte eens zachtjes toen dat James met een iets of wat gedempte stem zei:”Gasten, laat die baby’s los! Jullie zijn Mauraders, die houden zich niet bezig met baby’s!”
Sirius en Sebastian negeerde James gewoon en waren nog steeds bezig met de tweeling. James begon het kennelijk beu te worden want hij zat met een geërgerde blik naar Sirius en Sebastian te kijken en siste ze toe:”Loup, Sluipvoet! Dit doet jullie reputatie naar de botten!”
Sebastian keek nu op en zei toen op een rustige toon:”James, ik ben met een van mijn broers bezig.”
James deed net alsof hij ging ontploffen van frustratie. Ik keek geamuseerd toe en zei toen:”James, wind je zo niet op. Laat ze maar doen…”
Maar voordat ik nog maar mijn zin kon afmaken kwamen er een stuk of tien meiden op Sirius en Sebastian afgelopen en keken met een vertederde blik naar hen. Een van de knapste meiden en een 7de jaar erbij, knipoogde eens verleidelijk naar Sirius terwijl ze naar de baby keek. Sirius knipoogde eens terug en keek toen eens met geamuseerde ogen naar mij. Ik glimlachte eens naar hem terug, stond toen op en nam David voorzichtig uit de armen van Sirius. Die glimlachte eens zachtjes naar mij en wreef David nog eens over zijn hoofdje. Ik keek hem eens met een vertederde blik aan maar draaide me toen om en wilde Sam ook opnemen. Maar Sebastian schudde zijn hoofd eens en stond zelf ook op. Ik keek hem eens verbaasd aan, maar hij glimlachte alleen eens en zei toen:”Ik ga wel mee, het zijn mijn broers ook ten slotte.”
Ik glimlachte eens naar hem en samen liepen we met de tweeling op onze armen weg. Ik stopte even en keek vanuit de deuropening naar de tafel van Griffoendor. Binnen de twee minuten kwamen er 4jongentjes hijgend bij mij tot stilstand. Ik glimlachte eens zachtjes en nam toen Lex op mijn arm. Alex keek eens jaloers naar zijn broer die bij mij op de arm zat tot dat Sebastian hem oppakte en hij stralend voor zich keek terwijl hij zijn armpjes rond de nek van Sebastian deed. Sebastian glimlachte even maar begon toen in de moeilijkheden te geraken doordat Alex op zijn arm zat en Sam op zijn arm lag. Hij keek me eens met een HELP-MIJ-blik aan. Ik glimlachte eens en zette Lex eventjes neer en liep op Sebastian af. Ik legde Sam iets hoger op zijn arm en deed zijn handen in elkaar zodat Alex op zijn arm kon zitten.
“Hoe kan je de jongens zo lang op je arm houden?!”vroeg Sebastian me verbaasd.
Ik glimlachte eens en zei toen:”Veel spek met eieren gegeten hé!”
Sebastian keek me nu met een wat zurige blik aan en zei toen:”Zeg jij nu dat ik geen spieren heb?”
Ik glimlachte eens plagend aan en zei toen:”Misschien…”
Sebastian keek me met grote verbaasde ogen aan en wilde net iets zeggen tot dat Sam begon te huilen. Ik nam Lex terug op mijn arm en begon zachtjes te zingen. Sam werd terug rustig en Sebastian keek me verbaasd aan. Ik gniffelde eventjes voor zijn reactie en liep toen samen met hem en de jongens naar boven.

Aangekomen in de toren van griffoendor zette ik Lex terug neer en ging aan het haardvuur zitten. Ik maakte een beweging in de lucht met mijn toverstok en er kwamen twee wiegjes tevoorschijn. Ik legde David erin en wachtte tot dat Sebastian, Sam erin zou leggen maar kennelijk was Sebastian nog niet echt in staat om Sam terug te leggen. Ik glimlachte eens zachtjes en ging toen in een van de zetels zitten. Alex kwam op mijn schoot zitten en Sebastian kwam samen met Sam naast mij zitten. Lex keek eens met een hoopvolle blik naar Sebastian. Die begrip zijn blik kennelijk niet en keek mij vragend aan. Ik schudde ongelovig mijn hoofd en zei toen:”Seba, Lex vraagt of hij op je schoot mag komen zitten.”
Sebastian keek me nu eens met een zachte glimlach aan en wenkte Lex eens. Die grijnsde eens breed en ging fier op de schoot van Sebastian zitten. Alex, Maarten en Matthias keken hem eens jaloers aan. Ik keek eens verbaasd naar Alex en vroeg toen:”Lieverd, is er iets?”
Alex schudde zijn hoofd eens en gaf me een knuffel.
Sander kwam net samen met Jelle, Sirius en Remus binnen en kwamen bij ons zitten. James schudde eens mistroost met zijn hoofd en ging toen naast mij en Alex zitten. Hij keek eens in de wieg en even zag ik een wat vertederde blik door zijn ogen gaan. Ik draaide me eens naar hem om en fluisterde in zijn oor:”Zeker dat je hem niet eens wilt vasthouden?”
James schrikte eens op en zei toen:”Nee!”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Wat was die blik dat ik daarnet zag?!”
Er speelde een zachte glimlach rond zijn lippen en zei toen:”Dat was niks. Ik keek zeker niet naar David.”
Ik glimlachte eens en fluisterde hem toen toe:”Je geheim is veilig bij mij hoor.”
James keek me met een grote glimlach aan en gaf me toen een knuffel.
“Angel, ik denk dat Sirius een beetje jaloers is”, zei James zacht.
Ik zuchtte eens geërgerd en liet James toen los. Ik keek even naar David, die rustig lag te slapen, en dan naar James. Die keek eens met een kwade blik naar Sirius, die op zijn beurt ook weer kwaad naar James keek. Ik zuchtte eens en liet me onderuit de zetel zakken. Ik belande met mijn hoofd op de borst van James. Die gaf er kennelijk niet zo veel om, in tegenstelling tot Sirius die ver op ontploffen stond. Ik sloot mijn ogen en zuchtte eens lichtjes. Ik voelde de arme van James rond mijn middel, die sterke gespierde armen,…

<door de ogen van Sirius>

Ik keek eens woedend naar James. Die verrader! Hoe kon hij zo met Angel omgaan, terwijl hij wist dat ik haar… wat vond ik eigenlijk van haar?
Ik zag haar onderuit in de zetel zitten met haar hoofd op James zijn borst. Ik moest me inhouden of ik vervloekte James zo hard dat hij in voor een paar maanden in de ziekenzaal lag. James zag mijn blik en glimlachte eens pesterig naar mij en sloeg zijn armen rond haar middel. Ze viel in slaap, in zijn armen! Ik wilde net beginnen roepen naar James tot dat ze begon te praten in haar slaap.
“Sirius…” zei Angel in een soort van zachte zucht. Mijn hart zwol op en ik keek eens glunderend voor me uit. James grinnikte eens geluidloos maar keek toen eens naar Angela die nog steeds in zijn armen lag en trok ze wat dichter tegen hem aan. Angela deed uit reflex haar armen rond hem en legde haar hoofd tegen James zijn borst. Ik keek eens zuur toe hoe dat James me eens grijnzend aankeek en over het haar van Angel ging. Ik moest echt weggaan of ik zou dingen doen waar ik later spijt van zou krijgen. Ik zette me recht en stormde naar de slaapzaal.

< door de ogen van Angel>

Ik werd door een bonkend geluid wakker en merkte dat ik in een innige omhelzing lag met James. Blozend liet ik James terug los en zette me wat rechter. James keek me eens glimlachend aan en stond toen op. Hij gaf me een knuffel en zei toen:”Ik denk dat ik Sirius maar eens ga kalmeren.”
Ik keek hem eens vragend aan maar hij negeerde men blik gewoon en liep naar boven. Ik draaide eens met mijn ogen en keek toen op mijn horloge. Ik keek eens verbaasd en zei toen op een strenge maar ook lieve toon;”Jongens, het is bedtijd.”
Maarten, Matt, Alex en Lex keken me eens smekend aan en Maarten vroeg:”Mama, mogen we echt niet langer opblijven?”
Ik schudde men hoofd eens en zei toen:”Jongens, het is al na negen uur…”
De jongens knikte eens droevig en stonden op. Ik glimlachte eens lief en zei toen:”Wensen jullie, jullie broers nog een goedenacht?”
De jongens knikte eens en gingen bij Sander en Sebastian staan. Sander keek me eens onwennig aan en beantwoorde de jongens hun knuffel onhandig terug. Terwijl dat Sebastian ze vrolijk omarmde. Ik glimlachte eens en nam toen Sam die nog altijd in Sebastian zijn armen lag op en legde hem in het tweede wiegje. Ik maakte wat bewegingen met mijn toverstok en de wiegjes waren verdwenen. Ik draaide me toen om naar de jongens, die zeiden nog eens goedenacht tegen de rest en volgde me toen naar boven. Ze deden hun pyjama’s aan en poetste hun tanden en gingen toen in hun bedjes liggen. Ik gaf ze nog een nachtkus en stopte ze in. Ik sloot de deur stilletjes en checkte David en Sam nog even, die sliep zo vast als iets. Ik glimlachte eens eventjes bij het zien van hun rustige gezichtjes en stopte ze nog even wat dieper in.

Ik liep terug naar beneden en ging terug bij de jongens zitten. Sebastian begon me te kietelen. Ik begon zo hard te lachen dat iedereen in de leerlingenkamer ons geamuseerd aankeek. Sander keek ons eens geërgerd aan, Sebastian stopte me met kietelen en keek eens vragend naar Sander. Die draaide eens met zijn ogen en stond op. Ik keek Sebastian eens vragend aan maar die trok zijn schouders op en begon me toen verder te kietelen. Ik begon weer te huilen van het lachen. Remus en Jelle keken ons geamuseerd aan, ik kon eindelijk ontsnappen van Sebastian zijn kietelende handen. Ik rende de trap naar de jongensslaapkamers op maar bleef staan toen dat ik woedende stemmen uit een slaapzaal hoorde komen.
“Je wist dat ik haar leuk vond en toch doe je zo! Waarom?” riep de stem die me zeer bekent als die van Sirius voorkwam.
“Jij vond haar leuk?! Je hebt haar hart gebroken in het begin van het jaar! Ben je dat vergeten of zo!!” riep de tweede stem die ik herkende als James. Sebastian kwam voor me staan en keek me vragend aan. Ik deed een teken dat hij moest stil zijn en luisterde verder naar de discussie tussen de jongens.
“Dat ben ik niet vergeten, ik hoop dat ze me daarvoor vergeeft en dat we misschien toch nog iets samen kunnen hebben”, zei Sirius nu op een iets zachtere stem.
“Iets kunnen hebben?! Na wat jij haar hebt aangedaan?! En met jouw reputatie?!” zei James spottend.
“Mijn reputatie?! Heb je die van jezelf al eens gezien?!” zei de Sirius nu ook spottend.
“Ja, oké. Daar heb je gelijk in”, zei James met een grinnikend geluid.
Ik hoorde Sirius zijn typerende hondachtige blaffende lach, en wist dat het terug oké was tussen James en Sirius. Ik glimlachte eens naar Sebastian en stormde toen de kamer in met Sebastian achter mij. Die begon me terug te kietelen terwijl ik op een willekeurig bed viel. Sirius en James keken ons een vragend aan. Sebastian was gestopt met me te kietelen. Ik schoof verder het bed op en legde me er gemakkelijk op. Sirius kwam naast me liggen en vroeg:”Weet je wel van wie dit bed is?”
Ik trok mijn schouders eens op en deed mijn ogen dicht. Sirius grinnikte eens zachtjes en zei toen zacht in mijn oor:”Dit is mijn bed…”
Ik glimlachte eens zachtjes maar draaide me nu om zodat ik met men gezicht naar Sirius lag en zei toen:”So What?”
Sirius glimlachte eens en zei toen:”Nietske…”
Ik glimlachte eens zachtjes en leunde wat naar hem toe, hij boog zich ook wat naar mij toe en net voordat zijn lippen die van mij raakte stond ik op en huppelde vrolijk de kamer uit. Ik keek nog even achter me en zag dat Sirius me verbaasd maar ook met een wat speelse blik achterna keek. Ik knipoogde eens naar hem voor dat ik de kamer uitliep en wierp James een hanskusje toe.
Die glimlachte eens breed en stond snel op en net voor dat ik de deur achter me kon dichtdoen nam hij mijn hand vast en trok me terug naar binnen. Ik keek hem eens verbaasd aan maar liet me gewillig naar binnen trekken. Sirius en Sebastian keken ons eens verbaasd aan. James trok me tegen zijn borst en gaf me een kus op mijn voorhoofd en fluisterde me toen toe:”Zullen we eens testen hoe ver we Sirius kunnen drijven?”
Ik glimlachte eens ondeugend en knikte eens lichtjes. James lachte eens en zei toen:”Verschiet niet hé?”
Ik keek hem eens verbaasd aan maar voelde toen zijn handen verschuiven van mijn middel via mijn armen, naar mijn nek en zo naar mijn gezicht. Daar pakte hij mijn gezicht vast en keek me diep in mijn ogen aan. Ik keek terug en zag hoe zijn gezicht dichterbij dat van mij kwam. Ik voelde zijn warme, zachte lippen op die van mij, ik kuste hem licht terug. Ik werd ver achterover geblazen door de kus van James, hij was zo intens. Het was net of hij bracht je zo hard in vervoering dat je gewoon naar een andere, betere wereld werd gebracht.

Na een paar seconden liet James me terug los en keek me met twinkelende ogen aan. Ik glimlachte eens zacht naar hem maar wende toen mijn blik af toen ik merkte dat er nog andere blikken op ons gericht waren. Sirius en Sebastian keken mij en James met open monden aan en wilde kennelijk iets zeggen maar lukte dat niet echt zo goed. Ik keek hen eens vragend aan maar kennelijk werd ik gewoon genegeerd want Sirius en Sebastian keken nu in de richting van James. Die keek hen alleen maar eens onschuldig aan en zei toen:”Jongens, het was maar een grapje!”
Ik keek hem eens vanuit mijn ooghoeken aan. Was dat alles, zo’n hemelse kus was gewoon een grap? Ik betekende niks meer voor hem?! James zag mijn blik en glimlachte eens zachtjes naar mij. Ik ontweek zijn ogen en draaide me om en liep weg. Ik hoorde nog vaag iemand mijn naam roepen maar ik negeerde dat gewoon en liep de trap af en ging de leerlingenkamer uit.

doke · Geplaatst: Do Apr 03, 2008 12:27

Hoofdstuk 15

Ik liep de leerlingenkamer uit en rende een paar gangen door tot dat ik een leeg klaslokaal tegenkwam. Ik deed ze open en ging binnen zitten en huilde alsof mijn leven ervan afhing. Ik had nog niet eens gemerkt dat er voetstappen op me afkwamen en dat iemand bezorgd mijn naam zei.
“Angel?” vroeg de stem zacht en op een bezorgde toon.
Ik draaide me van de stem weg en zei tussen mijn tranen en snikken door:”Ga weg!”
Ik voelde de zachte handen rond me en voelde hoe ze me draaide. En hoe hij me dan tegen me aantrok. Ik liet me gewillig tegen hem aanleunen en zocht troost tegen hem. Hij wreef troostend over mijn rug en mijn haren. Na een tijdje maakte ik me los uit zijn armen en wreef mijn tranen weg, ik keek op en zag de mooie grijze ogen van Sirius. Ik keek hem eens verwonderd aan maar hij schudde zijn gezicht eens lichtjes en zei toen zo zacht dat hij bijna fluisterde:”Het is niks, ik weet waarom je het deed.”
Ik keek hem eens verwonderd aan en drukte me toen terug tegen zijn borst en ik voelde de greep van zijn armen rond me verstrakken. Ik voelde me zo veilig en nu ook verward kan ik zowel gevoelens voor James als voor Sirius en dan nog eens voor Aaron hebben? Ik was zo verward dat ik het gewoon niets meer wist het enige wat ik wist was dat de armen van Sirius rond me zo goed en zo juist voelde maar dat het door James was dat ik nu in deze situatie zat. Sirius liet me terug los en zag mijn blik, hij keek me eens vragend aan maar ik schudde alleen mijn hoofd en glimlachte eens zachtjes naar hem. Hij trok me recht en legde zijn arm rond mijn schouders en trok me het lokaal uit. Ik pruttelde wat tegen maar aan het gezicht van Sirius te zien ging hij mij of zo of al slepend naar de leerlingenkamer brengen. Ik zuchtte eens diep en liep gewillig mee.

Aangekomen in de leerlingenkamer kwamen Lily, Remus, Jelle, Sander en Sebastian op me afgelopen. Lily wilde iets tegen me zeggen maar toen ik naar haar wilde kijken zag ik James die naar ons kwam. Ik keek eens verontschuldigend naar Sirius en rende de trap op naar boven. Ik hoorde nog iemand mijn naam roepen maar ik negeerde dat gewoon en liep mijn kamer binnen.
Ik liet me op mijn bed vallen en zuchtte eens diep. Ik hoorde een zachte klop mor negeerde die gewoon. Na nog een paar seconden werd er nog eens geklopt en hoorde toen de deur opengaan.
“Angel, kan ik even met je praten?” hoorde ik Lily vragen.
Ik zette me terug wat rechter en zei toen:”Lily, het spijt me maar ik wil eigenlijk…”
Lily liet me nog niet eens mijn zin afmaken en zei toen met een strak gezicht:”Is het waar dat je James hebt gekust?”
Ik wende mijn gezicht af en zei toen:”Lily, het was een…”
Maar weer was ze me te snel af en zei toen:” Het is dus waar! Hoe kon je me dit aandoen?!”
“Lily, laat me uitspreken?! Het was zijn voorstel hij wilde Sirius plagen…”
Maar ze was de deur al uitgelopen. Ik zuchtte eens lichtjes en rende haar achterna en hield haar midden in de leerlingenkamer tegen en zei toen:”Lily, luister naar mij!”
Lily keek me eens met woedende maar ook teleurgestelde ogen aan en deed teken dat ze luisterde.
“Lily, James kuste me doordat hij wilde zien hoe ver we Sirius konden drijven. Het was gewoon een kus om te laten zien of Sirius echt iets voor mij voelde”, zei ik zacht. Lily keek eens naar James, die knikte eens lichtjes en keek toen naar Sirius. Die knikte ook eens zachtjes en Lily keek toen terug naar mij. Ze knikte eens lichtjes naar mij. Ik glimlachte eens lichtjes en ging toen samen met haar aan de haard zitten samen met Sander en Jelle. Remus, Sebastian, Sirius en James kwamen bij ons zitten. James keek even naar Lily maar die keerde zich van hem af. Ik zag de trieste blik van James. Ik zuchtte eens lichtjes en zei toen:”Lily, het was niet James zijn idee maar dat van mij. Ik wilde zien of dat Sirius echt wel iets voor mij voelde.”
Lily knikte eens lichtjes naar mij maar keek me nog steeds kwaad aan. Ik duwde haar lichtjes zodat ze opschoof dichter bij James. Ik glimlachte eens zachtjes bij het zien van hun verliefde, schichtige blikken naar elkaar. Ik voelde een zachte hand op mijn hand. Ik keek op en zag dat Sirius me zacht glimlachend aankeek. Ik draaide me weg met mijn gezicht en zei toen zacht:”Sirius, het spijt me echt. Ik had het nooit mogen doen, ik wilde alleen maar weten of je echt wel iets voor mij voelde…”
Ik voelde hoe Sirius lichtjes mijn hoofd vast nam en het naar hem keerde. En toen voelde ik 2 zachte lippen op die van mij. Het was een zachte kus maar een die veel betekent en veel uitlegde. Hij liet me snel terug los en wilde zich terug rechtzetten maar ik hield hem tegen en glimlachte eens zachtjes naar hem. Hij keek me verwonderd aan en ging toen terug zitten. Hij trok me tegen zich aan en gaf me een kus in mijn haren. Ik glimlachte eens zachtjes en nestelde me wat gemakkelijker tegen zijn borst. Sirius sloeg zijn armen rond me en zo lagen we een tijdje. Ik zag dat Lilly en James in bijna dezelfde houding lagen als wij maar dan alleen dat Lily op de borst van James omgekeerd werd gekust door James. Sirius drukte zijn lippen tegen mijn voorhoofd en haalde toen zijn armen van rond mij en duwde me van tegen hem en stond op. Ik keek hem eens vragend aan maar hij negeerde mijn blik gewoon en liep naar een meisje dat aan de deur stond te wachten. Hij gaf ze een kus en nam haar hand en liepen samen de leerlingenkamer uit. Ik keek hem eens verbaasd aan, toen de deur toesloeg van het portretgat zette ik me recht en rende naar boven. Ik voelde de blik van mijn broers, de gebroeders Potter, Remus en Lily op mijn rug branden maar ik rende gewoon door tot dat ik aan mijn kamer kwam. Ik smeet de deur open en liet me al huilend op mijn bed vallen. Ik hoorde dat iemand de trap op kwam. Ik veegde snel mijn tranen weg en deed alsof ik iets zocht. Ik hoorde dat er nog mensen naar boven kwamen.
“Angel?” vroeg de zachte stem van Lily. Ik keek op en zag dat ze samen met James, Remus, Jelle, Sebastian en Sander naar boven was gekomen. Ik zette me recht en keek hen met een gemaakte glimlach aan maar na een paar seconden verwaterde die al en begon ik terug te wenen. Sebastian kwam naar me toegelopen en gaf me een troostende knuffel. Ik begon tegen zijn schouder te snikken:”Hoe kon hij me dat aandoen?”
Ik duwde Sebastian lichtjes weg en draaide me naar Lily en zei toen:”Jij zei dat hij iets voor me voelde en dat hij mijn hart niet zou breken!”
Lily keek me met een bezorgde blik aan en zei toen zacht:”Dat had hij ook tegen mij gezegd…”
Ik veegde mijn tranen weg en zei toen:”Voor Sirius ga ik niet wenen.”
Sebastian knikte eens goedkeurend en gaf me toen zijn arm. Ik glimlachte eens zachtjes en nam toen zijn arm aan en zo liepen we al lachend naar beneden. Ik zag de verbaasde blikken maar daar trok ik me niks van aan.

Tegen een uur of tien kwam Sirius terug en wilde zich terug bij mij zetten maar Sebastian trok zijn toverstok en siste kwaad:”Durf bij mijn zus te gaan zitten en ik vervloek je zo hard dat je in Sint-Holisto beland!”
Sirius keek hem eens verbaasd aan en draaide zich naar mij om. Ik stond op en zei tegen Lily:”Ik ga even naar mijn broers kijken.”
Lily knikte eens zachtjes, ik draaide me om en liep naar boven. Maar voor dat ik ook maar een stap kon zetten nam Sirius mijn arm vast en draaide me naar hem toe. Ik keek hem aan en zei zacht:”Laat me los”, Sirius keek me eens verbaasd aan en vroeg toen:”Angel, wat is er aan de hand? Daarnet waren we nog zo… en nu…”
Ik keek hem met de tranen in mijn ogen aan en zei toen:”Daarnet wist ik niet dat je een date had met een of andere trien!”
Sirius keek me verbaasd aan en wilde iets zeggen maar dan hoorde we een hoog en schel geluid. Ik keek in de richting van het geluid en zag dat het een blond meisje was dat heel luid:”SIRI!”riep. Ik trok mijn arm los en zei toen:”Ga maar naar die del van u, Siri!” dat laatste spuugde ik uit precies alsof het, het vieste was dat ik ooit had moeten zeggen. Sirius wilde me iets uitleggen maar werd toen vastgegrepen door dat meisje en werd meegesleurd. Ik draaide me om en rende met beheerste stappen naar boven. Midden op de trap stortte ik in en huilde zoals ik nog nooit had gehuild. Dit was een gevoel dat al die vernederingen en mishandelingen van mijn vader als klein bier lieten lijken. Het was net alsof Sirius het kleine beetje hoop en vertrouwen dat ik nog had, had vernietigd.
Ik voelde een warme arm rond me heen die me tegen zich trok. Ik voelde hoe ik werd opgenomen en naar beneden werd gedragen. Ik werd in een zetel gelegd en hoorde een zachte stem zeggen:”Angel, gaat het?”
Ik hief mijn hoofd op en zag 2paar grijze ogen. Ik veegde mijn tranen weg en zag hoe Sirius voor mij zat met een bezorgde blik in mijn ogen. Ik keerde mijn hoofd af, Sirius probeerde mijn hoofd naar hem te keren. Na een paar pogingen lukte hem het eindelijk mijn hoofd naar hem te draaien. Ik zag hem glimlachen en werd zo kwaad dat ik hem gewoon in zijn gezicht sloeg en toen begon te huilen. Sebastian en Sander kwamen naast me zitten en probeerde me te troosten. Maar ik duwde ze weg en rende weg. Ik rende door het kasteel zonder enig besef waar ik naar toe ging tot dat iemand mij tegenhield. Ik keek hem aan en verblind door tranen dacht ik dat het Sirius was en sloeg hem zo hard dat hij tegen de grond ging. Zonder naar hem om te kijken draaide ik me om en rende verder. Zonder het zelf te weten rende ik naar de bureau van mijn grootvader en zei zacht het wachtwoord. Ik ging naar boven en vond mijn grootvader in een gesprek me de leerkrachten en het schoolbestuur. Ze keken me verbaasd aan, aangezien ik in mijn pyjama en volledig in de war en overstuur uit het niets was verschenen. Mijn grootvader liep naar me toe en probeerde me te troosten maar vanaf dat hij me aanraakte begon ik te krijsen precies alsof hij door zijn aanraking me verbrande. Mijn grootvader keek me verbaasd en geschrokken aan maar liet me los. Professor Anderling liep naar me toe en omhelsde me als een moeder. Ik omhelsde haar terug en barste in tranen uit.

Anderling keek met een verwarde uitdrukking naar Perkamentus, maar die keek haar alleen maar bedenkelijk aan.
“Angel, wat is er gebeurd meisje?” vroeg Anderling op een moederlijke toon.
Ik wreef mijn tranen weg en zei toen:”Eigenlijk iets heel stoms…”
Anderling keek me aanmoedigend aan maar zei verder niks. Ik zuchtte eens zachtjes en ging toen verder:”Ik dacht dat Sirius echt iets voor mij voelde maar kennelijk…”
Anderling drukte me nu terug tegen zich aan en zei zacht:”Meisje, geen enkele jongen is het waard dat je ervoor huilt.”
Ik knikte eens lichtjes en liet haar toen los. Ik verontschuldigde mij bij de leerkrachten, schoolbestuur en mijn grootvader en ging toen terug weg. Ik voelde dat Sebastian ongerust was. Ik ging op mijn gemak naar boven en zei zacht het wachtwoord tegen de Dikke dame. Ik stapte het portretgat binnen en zag dat Sebastian starend naar het haardvuur in een zetel zitten samen met Sander. Ik liep naar ze toe en plofte naast Sebastian neer. Die keek eens verbaasd op en legde voorzichtig zijn arm rond me en vroeg:”Gaat het?”
Ik schudde mijn hoofd eens en moest moeite doen om niet weer te beginnen huilen. Sebastian trok me troostend tegen zich aan.
Na een tijdje viel ik in slaap tegen Sebastian.