[AF] De laatste Zwarts

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

*deel 1*

Na een lange dag van opruimen van het grimboudplein 12 liggen harry ron en hermelien uitgeput op de slaapkamer.
Hoeveel kamers moeten we nu nog ?? ‘vroeg Ron. Voor mijn gevoel nog heel veel niemand weet precies hoe groot dit huis is alleen s-sirius antwoordde harry.
Hermelien keek harry medelevend aan, maar voordat ze wat kon zeggen slaakte ron een gil, hermelien snapte waarom ron en harry opeens geschrokken staarde naar het midden van de slaapkamer.
Een schim van een mooi meisje die net zo geschrokken keek als de rest stond daar op de grond maar je kon dwars door haar heen kijken.
W-wie b-b-ben j-jij ‘bracht Ron moeizaam uit. I-Ik ben M-mistria zw…Katz, wat doe ik hier ‘vroeg ze er achteraan
Harry kon geen woord uitbrengen hij bleef naar het meisje staaren, op de één of andere manier kwam hij haar bekend voor.

Toen Harry zijn blik heel even op Ron wierp zag hij dat Ron lichtjes bloosde. Harry kon hem
Dat niet kwalijk nemen, ze was heel mooi na het feit dat ze dood leek te zijn.
Nadat Hermelien Ron ook zag blozen vroeg ze geïrriteerd wat jij hier doet willen wij ook
Graag weten ja!
Iedereen keek geschrokken naar Hermelien.
Sorry dat ik binnen kwam va…. Ze kon haar zin niet afmaken want ze was alweer
Verdwenen.
Eindelijk kon Harry wat zeggen, wie of wat was zij. Harry kreeg antwoord van Ron, dat was
Toch duidelijk zij was een geest. Nee, zij was geen geest Ron ‘zei Hermelien. Harry zuchtte
Omdat Ron en Hermelien weer met hun dagelijkse gekibbel bezig waren maar luisterde
Opeens toen Hermelien zei, ze had te veel kleur om een geest te zijn.
Dus ze was geen geest? ‘vroeg Harry. Denk je dat ze ooit nog eens zal komen?
Maar tijd om antwoord te krijgen had hij niet. Jongens komen jullie eten? ‘vroeg Ginny die in
De deur opening stond met een grijns van oor tot oor.
Ja, zo we komen zo. ‘zei Ron. Wat is zij vrolijk . ‘zei Hermelien. Ja sinds ze met die Patrick
Knoest heeft doet ze al zo vrolijk. Harry volgde het hele gesprek niet meer hij was te veel in
Gedachte verzonken, hij bleef maar aan het meisje denken ze kwam hem zo bekend voor…
Harry waar zit je met je gedachten? Maar antwoord kreeg Hermelien niet. HEY HARRY GEEF
EENS ANTWOORD blèrde Ron. Harry schrok wakker uit zijn gedachte, wat … we vroegen
Ons af waar je zat met je gedachten beantwoorde Hermelien. Is het soms dat meisje van
Weken terug Harry?
Ik kan er niets aan doen ze blijft in mijn gedachte ze kwam me zo bekend voor…
Of ben je toevallig gewoon verliefd op haar? ‘zei Ron met een grijns. Och, Ron dat jij verliefd
Ben of het niet te zijn dat iedereen verliefd is! ‘zei Harry geïrriteerd. Ron werd knalrood, oké
Oké, ik houd mijn mond al.
We kunnen beter vast een beetje inpakken want zondag gaan we al weer terug naar
Zweinstein. ‘zei Hermelien die Ron’s rode hoofd negeerde. Ja eindelijk weer naar hu…. Harry
Kon zijn zin niet afmaken want …
Ron keek geschrokken weer naar het
Ron keek geschrokken weer naar het midden van hun slaapkamer. Het meisje dat vorige
Week was verschenen in het midden van hun slaapkamer was er nu weer.
Uhm hallo…’zei ze en zette een zwakke glimlach op.
Harry, Ron en Hermelien schuifelde een beetje angstig naar het dichtst bijzijnde bed.
Ik doe niets, echt ben ongevaarlijk ‘zei ze en moest lachen. Opeens een knal en stond ze
Helemaal solide in de kamer. Harry, Ron en Hermelien schrokken zich dood.
Wie ben jij vroeg Harry alleen zonder een bibber of een stotter. Ik ben Mistria Katz…. En
Wat doe jij hier vroeg Hermelien op haar beurt. Nou nu kom ik mijn verontschuldiging aan
Bieden dat ik vorige week zo kwam binnen vallen, volgens mij stoorde ik nog al ‘zei Mistria
Terwijl ze ging zitten tegenover Harry, Ron en Hermelien
Ow zij Hermelien luchtig.
Weet je misschien gaat het mij niets aan maar ik voel hier best wat liefde rond hagen 'zei Mistria.
Ik denk dat uhm jij hoe heet jij vroeg Mistria aan Hermelien. Ik? Ik heet Hermelien Griffel.
Toen keek Mistria Ron aan en hoe heet jij vroeg ze aan hem. Ik uh ik heet Ron, Ron Wemel.
Oké, bedankt antwoordde Mistria. Ik denk dat Ron en Hermelien elkaar wel heel erg leuk
Vinden. Harry schoot in de lach.
Hermelien pakt een boek (de geschiedenis van Toverkunst) en zei: je zit volkomen fout.!!
Volgens mij niet hoor waarom lees je anders je boek onderste boven?
Uhm… Uhm ik uh ik uh ga maar even naar beneden ‘zei Hermelien met een knalrood hoofd die steeds roder werd.
Harry begon steeds harder te lachen toen hij Ron’s gezicht zag barstte hij ook werkelijk in luid gelach uit zijn gezicht was knalrood zijn mond was open gevallen en zijn ogen waren zo groot als theeschoteltjes.
Hoe wist jij dat vroeg Harry nadat hij was uitgelachen.
Ja wist ik dat ook maar ik voelde het gewoon en nu was het ook een wilde gok dat Ron en Hermelien elkaar leuk vonden.
Hey wie zeg dat ik haar leuk vind ‘zei Ron op eens.
Harry keek Ron ongelovig aan eerlijk gezegd viel het mij ook op.
H-hoe k-kom je d-d-daar nou bij kraste Ron geërgerd? Nou omdat je stottert, antwoorden harry grijnzend.
Ron werd knal rood, stond op smeet het boek van Hermelien op de grond en liep boos de kamer uit.
Harry keek nog steeds naar het bed waar Ron op gezeten had, keek toen naar Mistria en trok een wenkbrauw op. Die is snel aangebrand ‘zei Mistria.
Ja, zei Harry blijkbaar vind hij het niet leuk dat we er achter zijn dat hij Hermelien leuk vind. Mistria knikte.
Harry stond op, eh loop je mee naar beneden naar Ron en Hermelien?
Uhm nou eh eigelijk wil ik je wat vertellen, zei Mistria.
Uh jah vertel maar, zei Harry terwijl Hij ging zitten.
Ik eh nou uhm ja ……mijn oorspronkelijk naam is niet Mistria Katz, begon ze, ik eh Mistria keek Harry aan. Mistra zuchtte diep en ging naast Harry zitten. Harry misschien ik weet niet misschien zal je boos worden misschien wel niet. Mistria vertel het gewoon, zei harry.
Mistria zuchtte nog één keer diep en zei: Ik ben de nicht van Sirius ik ben de dochter van zijn broer Regulus Zwarts mijn moeder was echt hopeloos verliefd op hem toen Regulus te horen kreeg dat mijn moeder zwanger was verliet hij haar hij wou geen kinderen (Mistria verteld door maar krijgt tranen in haar ogen) mijn moeder was een tijd heel ongelukkig inmiddels gaat het weer goed. Mistria zuchtte diep en liet een traan ontsnappen.
Harry staarde verdoofd voor zich uit, dus jij bent nu de enigste Zwarts, zei Harry.
Daar kom het wel op neer zei Mistria, uhm Harry ik moet nu gaan ik moet mijn koffers pakken.
Koffers??? Uh ja ik ga dit jaar naar Zweinstein maar wel het laatste jaar ik ben ook al ingedeeld: Griffoendor, zei Mistra.
Doei Harry het spijt me dat je het moest horen maar ik vond dat het moest, zei Mistra ten slotte zwaaide ze en ging weg .

dit is mijn eerste fan fictie hier ik hoop dat het wat is reageer alsjeblief via een pbtje omdat ik bijna niet maar op het reageer forum kom als vast bedankt

ps. misschien een beetje laat maar veel lees plezier het verhaal is nog niej afgelopen voor de gene die dat denken Wink

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

*deel 2*

‘Harry wakker worden, kom op Harry we zijn al bijna te laat’. Ron schudde harry door elkaar. ‘Hehe kom op jongen’, zei Ron toen Harry eindelijk zijn ogen opende.
‘Ja ja ik kom al’, antwoorden harry. Ron liep weer naar beneden en een halfuur later kwam Harry met zijn hutkoffer naar beneden. Daar stonden Ron en Hermelien hand in hand eindelijk hadden ze het toch bekend mede dankzij Mistria.
‘Schiet op schiet op nou’, riep Mevr Wemel.
Na veel gehotst en geklotst kwamen ze eindelijk bij het station aan.
‘Ma ik zie Patrick ik ga naar hem toe’, zei Ginny Ja oké een fijn jaar schat mevr Wemel omhelsde Ginny stevig. ‘Ma je laat me bijna stikken’, zei Ginny.
‘Ma wij gaan ook een coupon zoeken’, zei Ron
‘Oké doen jullie voorzichtig’, zei Mevr Wemel ze omhelsde iedereen en zwaaide iedereen uit.
‘Kom op ik net nog een lege coupon gezien’, zei harry maar toen ze aan kwamen was hij al bezet door enkel één persoon.
‘Hey wat doe jij hier was de reactie van Hermelien toen ze Mistria Katz (Zwarts ik hou het bij Katz voorlopig want ze haat het om als zwarts aan gesprok te worden)
‘Ow uhm ik kom dit jaar ook op Zweinstein ik dacht dat Harry dat wel gezegd zou hebben nadat…. Ze keek naar Harry en zag in één oog op slag dat harry niets had verteld.
‘Ja nadat wat …..vroeg Hermelien. ‘Ow uhm laat maar zitten, over zitten gesproken kom er gezellig bij’ zei Mistria met een glimlach
‘Oké bedankt, zijn we je niet tot last?’ vroeg Hermelien die naast Ron ging zitten. ‘Mij tot last?, nee tuurlijk niet ik vind het juist gezellig’ zei Mistria lachend.

>>>ze zijn halverwege de reis als Draco Malfidus binnen komt gewandeld<<<

‘Ahh wie hebben we hier, pottermans wezeltje onze eigen betweter en ……ahh zie ik dat goed is dat niet Mistria Zw…. Ja inderdaad ik ben Mistria Katz onderbrak Mistria ‘Malfidus voordat hij de “verkeerde” achternaam ging zeggen.
‘Zeg Malfidus doe ons een plezier en rot een eind op’ zei Harry met een kille ondertoon.
‘Potter ahh pottertje moet jij niet in een hoekje kruipen en om die Zwarts gaan janken!!’
Opeens vloog Mistria overeind wat je niet zou denken van haar ook was haar stem heel erg kil vol met haat maar toch op een kalme toon sprak ze tegen Malfidus.
‘Jij ga nu weg, dat is de beste optie voor jou, sommige mensen hebben gevoelens tot tegen stelling van jou, en jij houd je mond over de familie Zwarts over ELK familie lid hebben wij elkaar begrepen??’ zei Mistria met haar ogen die opeens van ijs leken.
‘Nou we zullen zien!’ beantwoorden Malfidus de vraag van Mistria en hij liep weg.
Ook Mistria draaide zich om en keek naar het verbaasde trio. ‘
‘Wat is er?’ vroeg Mistria terwijl ze naast Harry ging zitten.
‘Dat hadden we nooit achter jou gezocht, je ziet er zo vriendelijk uit’ zei Ron nog steeds wat verbaast.
Mistria begon te lachen en de rest begon mee te lachen, nadat ze waren uitgelachen zei Mistria
‘Ik zal het wel opvatten als een compliment. En de rest van reis liep alles vlotjes, Mistria ging tegen Ron schaken, en voor het eerst was Ron uitgeschakeld.

>>>die avond na het avond eten zitten ze alle 4 bij de haard in de griffoendor leerlingenkamer<<<

‘Zeg Mistria, waarom kom je nou pas naar Zweinstein, als ik vragen mag?’ vroeg Hermelien op een gegeven moment.
‘Nou mijn moeder is uhm nou mijn moeder is vermoord toen ik nog geen jaar was en mijn vader moest al helemaal niets van mij hebben * slik * ik ben toen bij mijn opa en oma gebracht en die hebben mij thuis les gegeven voor 2 jaar en toen zijn we verhuist en heb ik les gekregen van een heks later zijn we terug gekomen maar aangezien ik nog geen opleiding kan volgen mocht voor dit jaar naar Zweinstein’
Dit was niet het antwoord dat Hermelien had verwacht. ‘Ow …. Sorry dat ik het vroeg Mistria’ zei Hermelien.
‘Het is al goed jij kon het ook niet weten toch’ Mistria zette een zwakke glimlach op.
Hermelien stond op en zei: ‘ik ga slapen ik zie jullie morgen wel’ Ook Ron stond op en ging slapen. Het was al laat alleen Mistria en Harry zaten er nog en een paar eerste jaars.
‘Harry mag ik vragen waarom je Ron en Hermelien niets heb gezegd over dat ik… nou ja dat ik een……Dat je een Zwarts ben’ maakte Harry haar zin af. Mistria knikte.
‘Ik vind dat je het zelf moet zeggen’, zei Harry. Harry stond op ‘ik ga ook slapen zie je morgen wel. En weer knikte Mistria, ze bleef niet lang zitten hoogstens een half uurtje. Toen ze in bed lag bleef ze nog wat woelen maar uit eindelijk viel ze ook in slaap.

Ik maak wat tijd sprongen om ff iets meer op gang te komen ik ben nog steeds bezig om insp te vinden maar dat heb ik noh niej gedaan ik ben duz druk bezig Rolling Eyes

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

*deel 3*

>>>midden in de nacht word Mistria wakker door een helder licht<<<

Mistria stond op en liep naar het raam, ze deed zo stil mogelijk om de andere meisjes niet wakker te maken. Ze keek naar buiten maar zag alleen het duister van de nacht,
‘arg… het is pas half 5’ zei Mistria toen ze op haar horloge keek. Ze zuchtte en liep naar beneden ze dacht dat ze een lege en stille leerlingenkamer zou aan troffen maar er zat iemand al kon ze niet zien wie
‘Wie is daar,’ riep de persoon. Mistria herkende de stem al klonk hij anders dan hij hoorde.
‘Harry ben jij dat?
‘Ow… Mistria wat doe jij hier?’
‘Nou ik werd wakker door ……door iets, toen ik zag hoe laat was besloot ik alvast naar beneden te gaan. Mistria liep naar harry toe, ze kon zijn gezicht niet zien maar ze voelde dat hij verdriet had.
‘Harry wat is er, ik voel je verdriet je kan het niet verbergen voor mij,’ zei Mistria. Ze ging naast hem zitten.
‘Waarom wil jij dat weten?’ Mistria kon horen dat Harry snikte. Mistria twijfelde maar sloeg het touw door en legde een hand op Harry’s knie.
‘Ik…… misschien dat ik je dan kan helpen, alsjeblief zeg het me Harry. Ze keek naar Harry ook al kon ze hem niet goed zien. Maar hij negeerde haar hand op zijn knie en keek naar het vuur, na 5 minuten begon Harry te praatten.
‘Toen ik jou voor het eerst zag kwam je me heel bekend voor, maar ik kon maar niet uitmaken voor wie je me bekend voor kwam, je was weg maar ik kreeg je niet uit mijn hoofd ik wou er achter komen op wie jij zo veel leek……toen jij mij vertelde dat je de nicht was van Sirius wenste ik dat……. ‘dat wat?’ Vroeg Mistria. Hij ging verder.
‘Ik wenste dat je nooit in die kamer was verschenen ik wenste dat ik er nooit was achter gekomen wie je bent op wie jij zo veel leek. Je lijk zo ongelooflijk veel op Sirius toen hij deze leeftijd had.
Nadat Harry was uit gesproken was het even stil. Tot Mistria begon te praatten
‘Ik doe jou pijn zonder dat ik het wil, ik laat jou aan Sirius denken. Ze haalde haar hand van Harry’s knie en zuchtte. ‘Harry je weet dat het niet mijn bedoeling is, ik …… ik neem jou niets kwalijk,’ zei hij voordat ze kon uit praatten.
‘Nou het feit dat ik op Sirius lijk in zijn jongere jaren vind ik leuk om te horen,’ zei Mistria met een flauwe glimlach. Harry keek haar niet begrijpend aan.
‘Ik heb gehoord dat Sirius best knap was toen hij 17 was. Harry moest lachen.
‘Misschien kan ik je helpen om over Sirius heen te komen, Harry. ‘Ja misschien wel,’ zei Harry. En zo zaten ze dan praatend over Sirius, over de leuke dingen uiteraard.

>>>de eerste week ging snel voorbij en Mistria kreeg het snel naar haar zin het was een vrijdag avond toen er iets niet zo leuks gebeurde<<<

Mistria liep rustig naar de bieb terwijl ze over wat dingen na dacht maar veel tijd om na te denken had ze niet, want..
‘ Aaahh wie hebben we daar onze mevr Katz of moet ik zeggen mevr Zw…… hou je kop Malfidus, je weet wat ik gezegd heb. ‘Ja maar ik denk niet dat ik daar ga naar luister de mensen op Zweinstein hebben het recht om te weten wie je werklijk ben. Nu keek iedereen om. ‘Moest je het nu zo hard zeggen Malfidus,’ vroeg Mistria. De ogen van Malfidus vonkelden en hij had een duivelse grijns op zijn gezicht.
‘Ja, ik vind dat ze het volkome recht hebben om te weten dat jij……. ‘Ik waarschuw je rattenkop waag het niet’
‘Te laat mensen mag ik jullie zeggen dat hier voor mij Mistria Zwarts staat,’ zei Malfidus. Mistria deed wat pogingen om bij Malfidus te komen maar Korzel en Kwast versperde de weg voor haar. Ze zag de priemende blikken en staakte haar poging om bij Malfidus te komen.
‘Mistria, wat is er aan de hand,’ het was de stem van Harry die dat vroeg.
‘Aah en daar hebben we onze Potter, weet onze Potter ook dat jij een Zwarts ben,’ Malfidus keek Mistria aan. Mistria begon te praatten met dezelfde kille stem met die zelfde ogen die haat uitstraalde.
‘Jij begaat een grootte fout, en ja Harry weet het ja. En nu dankzij jou weet de rest het ook’
Mistria draaide zich om en liep weg ze voelde ogen prikken in haar rug en ze hoorde haar naam gefluisterd worden in elke hoek.
‘Kon je het weer niet laten Malfidus, moest je weer iemand leven ruïneren. Mistria draaide zich om en zag dat Harry en Malfidus hun toverstok op elkaar hadden gericht, ze rende terug naar hun.
‘Harry laat zitten kom, en Malfidus ga nu weg je verpest mijn humeur. Malfidus begon weer te grijnzen.
‘Nou als ik goed nadenk zijn de Zwarts familie leden altijd sacherijnig…… Dat was het top punt Mistria duwde harry op zij en gaf Malfidus een klap.
‘Ik ben toch duidelijk geweest ik ben Mistria Katz, en spot niet met de Familie zwarts.’ Mistria draaide zich om en liep haastig naar de leerlingenkamer van Griffoendor, niet luisterend naar de stemmen die over haar praatten. Ze zei het wachtwoord (knoelebops) liep naar binnen en lied zich op een stoel neer vallen.
‘Je ziet er boos uit wat is er gebeurd Mistria,’ vroeg Hermelien.
‘Ik zeg 1 woord Malfidus meer zeg ik niet.’ Harry kwam binnen en ging naast Mistria zitten maar zei niets ook niet toen Ron vroeg wat er was gebeurd.
‘Ik ga eten kom je Hermelien uit hun krijgen we toch heen woord,’ Ron stak zijn hand uit naar Hermelien die ze vast pakte en samen liepen ze naar beneden.
‘Ik heb geen honger dus Harry je mag gaan hoor,’ Mistria stond op. ‘Je had toch geen honger,’ gaf Harry als reactie.
‘Heb ik ook niet ik ga heel even naar buiten. ‘Wacht ik ga mee. En ook Harry stond op.
Samen liepen ze naar buiten de koelte in.

nou hier is weer een stuk ik ben druk bezig met zoeken naar inspi
kiss kiss Very Happy

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

nou hier een stuk hij is iets langer dan de andere maar niet veel

Samen liepen ze over het terrein van Zweinstein, allebei diep verzonken in gedachten tot Harry op eens wakker schrok uit zijn eigen gedachte.
‘Mistria, uhm waarom viel je zo uit tegen Malfidus, als ik vragen mag,’ vroeg Harry aarzelend.
Mistria stopte met lopen en keek naar harry. Toen draaide ze zich om en liep verder maar begon ook te praatten.
‘Ik werd boos nou boos is lichtjes uit gedrukt eigelijk maar ach………. Ik werd dus boos op hem omdat hij luid en duidelijk zei dat ik dus Mistria Zwarts ben en heel veel mensen hebben dat gehoord dus morgen zal iedereen het wel weten, de familie Zwarts is onder sommige families een slechtte familie ik geef ze geen ongelijk. Als ik eerlijk mag zijn schaam ik me er voor dat ik een Zwarts ben.
Mistria bleef staan en staarde over het water en voelde de wind door haar haren waaien, ze kreeg het koud en begon te rillen.
‘Ik……,’ maar Harry kon niet verder praatten of misschien kon hij dat wel maar durfde niet. ‘Heb je het koud,’ vroeg hij om de stilte te verbreken.
‘Ja een klein beetje maar da…… ze kon haar zin niet afmaken omdat Harry zijn mantel over haar heen sloeg. Ze kreeg het wat warmer maar ze wist zeker dat het niet alleen door die mantel kon komen.
‘Heb jij het nu niet koud Harry,’ ze zag Harry gaan zitten tegen een boom, en liep ook naar hem toe en ging naast hem zitten.
‘Nee,’ antwoorden Harry. Hij staarde dit maal over het meer. Zo zaten ze een tijdje toen Mistria plotseling iets zei waarop Harry niet op had gerekend.
‘Je mist hem echt erg hé,’ zei ze terwijl ze ook over het meer staarde. ‘Ik zie het aan je ogen als Sirius’ naam valt ze worden wazig en je wordt ook stil, nu ook je ogen staan wazig net alsof je……als of je ja ik weet niet het is moeilijk om te zeggen, besloot ze twijfelend.
Harry keek naar Mistria, hij knikte deed zn mond open en weer dicht.
‘Ja, inderdaad ik mis hem meer dan mensen denken, je hebt me wel geholpen door over hem te praatten, maar als zijn naam word uitgesproken voel ik een soort van leegte en als ik er te lang over hem blijf na denken voel ik me boos worden, hij was als een vader voor me hij vulde een leegte.
Harry slikte deed zijn mond open om verder te vertellen maar er kwam alleen wat geschorrel uit dus sluiten hij zijn mond maar weer. Ook Mistria zij niets ze keek naar de grond en voelde een traan over haar wang lopen.
‘Laten we maar naar binnen gaan,’ stelde Harry voor. Mistria gaf de mantel aan Harry.
‘Ga jij maar ik blijf nog even, ik wil nog even nadenken. Harry bleef nog even naar Mistria kijken, hij kreeg een warm gevoel toen haar haren mee voerde op het ritme van de wind.
‘Ik blijf ook nog wel even, hey wat is er??’ Mistria had haar hoofd om gedraaid en Harry zag haar natte wangen. Hij ging naast haar zitten.
‘Ik ……weet niet. Ik vind het gewoon zo raar. Ze snikte nog een beetje, ze keek Harry aan ze zag de maan in zijn ogen. Ze werd gek van er zelf, ik kan niet verliefd zijn, maar waarom moet ik nu dan zo blozen?’ dacht ze bij haar zelf.
‘Ja Harry laten we toch maar naar binnen gaan. Harry stemde er mee in en te samen liepen ze naar binnen.
‘We moeten wel uit kijken dat we niemand tegen komen anders zijn we de pineut, we moesten al een half uur binnen zijn,’ zei Mistria. En net op dat moment werd ze een klas lokaal in getrokken door Harry, helaas struikelde ze over de drempel knalde tegen Harry en viel ze boven op hem.
‘Ow……sorry Harry. Ze kreeg een knal rood hoofd, terwijl ze zo snel mogelijk op stond.
‘Uh…maak niet uit. ‘Waarom trok je me dit lokaal in??’ ‘Foppe,’ was het antwoord van Harry als hij ons zag waren zeker weten de pineut. Harry nam een kijkje om de hoek en zag dat Foppe weg was.
‘Kom, hij is weg. Ze liepen snel naar de leerlingenkamer van Griffoendor.
‘Nou, welterusten Harry.
‘Ja, welterusten,’ zei Harry terug en allebei liepen ze naar hun slaapzaal.

>>>de volgende ochtend uiteraard<<<

Mistria werd wakker door het licht dat op haar gezicht veel en het gekwetter van de vogels. Ze keek op haar horloge en zag dat het al 10.00 uur was.
‘Gelukkig dat het weekend is,’ fluisterde ze tegen dr zelf. Ze draaide zich nog een keer om maar viel niet meer in slaap, later besloot ze naar beneden te gaan. Eenmaal beneden zag ze helemaal niemand.
‘Hmmm, nu kan ik wel rustig met mn huiswerk beginnen. Ze pakt haar spullen voor zich en begon, maar concentreren kon ze niet de hele tijd dwaalde haal gedachte af.
‘Vind ik hem echt leuk, zou ik echt verliefd op hem zijn. Ze begon voor zich uit te staaren maar zag niet dat Ron Hermelien en Harry binnen waren gekomen.
‘Moet ik het hem zeggen,’ vroeg ze zich zelf af. Ze schrok wakker uit haar gedachte toen ze iemand voor haar ogen zag zwaaien, ze keek op en zag Harry.
‘Alles owkee??,’ vroeg Harry. Mistria wist zeker dat ze wat bezorgdheid kon horen in zijn stem.
‘Ja, alles is goed ik zat gewoon ergens met mijn gedachten,’ ze glimlachte. ‘Na ja dit kan ik net zo goed weg doen kan me toch niet concentreren. Ze legde haar spullen weg.
‘Uhm, Harry, Mistria. Wij gaan ff lopen,’ zei Hermelien. Maar toevallig genoeg werd ze ook wat rood.
‘Veel plezier met wat je ook ga doen,’ zei Mistria lachend. Hermelien en Ron werden knal rood en liepen snel weg. Mistria lag in een deuk het duurde ook een tijdje voor dat ze bij kwam. Ze stond op en liep naar de bank voor de haard en liet zich neer ploffen.
‘Haaa, wat zijn ze toch een leuk stel,’ opperde ze. Ze zag dat Harry knikte, maar ze zag ook dat Harry wat dwars zat.
‘Harry als je er over wilt praatten,’ zei ze met haar zachte ó zo vriendelijk en betrouwbare stem. Maar dit keer schudde Harry zijn hoofd.
‘Het is niets,’ zweerde hij. Mistria knikte en zei: ‘Het kan me niet schelen wat ze aan het doen zijn ik moet Hermelien heel even spreken dus ik ga even op zoek.
‘Kijk in de bieb of buiten dan heb je de meeste kans om ze te vinden,’ informeerde Harry haar. ‘Ja, goed plan bedankt. En ze liep weg.

Ze had bijna door heel Zweinstein gelopen, toen ze eindelijk Ron en Hermelien in een leeg lokaal zag zitten.
‘Zeg als jullie je lippen heel even van elkaar los kunnen scheuren,’ zei ze lachend. Ron en Hermelien draaide zich met een ruk om en ze liepen knal rood aan.
‘Hoe lang sta je daar al,’ vroeg Ron
‘Gelukkig niet zo lang, maarre zou ik Hermelien ff van je kunnen lenen, voor een gesprek. Ze keek niet naar Ron maar rechtstreeks naar Hermelien.
‘Uh, Ja, Ron zou je ……ja ik ga al kan ik ook even met Harry praatte,’ onderbrak Ron Hermelien. Toen Ron het lokaal uit liep, liep Mistria naar Hermelien.
‘Het gaat over Harry,’ zei ze twijfelend. Hermelien ging wat rechter zitten en luisterde aandachtig.
‘Hij heeft mij verteld hoe hij over Sirius voelde enzovoort en ik heb het gevoel dat hij er niet veel met jullie over praat. Mistria vertelde alles wat Harry haar had verteld, op het einde viel Hermelien’s mond open.
‘Nee inderdaad, dat heeft hij ons nog nooit verteld. De tranen blonken in Hermelien’s ogen.
‘Misschien moeten jullie eens met hem gaan praatten of alleen jij. Misschien dat dat helpt of zo. Opperde Mistria. Hermelien knikte en samen liepen ze de deur uit.
‘Ik ga heel even naar buiten,’ zei Mistria. Hermelien knikte ‘Ik ga wel even met Harry praatten dan.

Mistria liep rustig buiten ze wist niet hoelang misschien wel een kwartier of langer ze wist het niet. Toen zag ze Harry naar haar toe lopen.
‘Hey Har……ach bespaar je adem, ik vertelde je het in vertrouwen hoe of wat ik dacht over Sirius,’ zei Harry woedend.
‘Harry ik vond dat ……niks – ik vond dat – als iemand wat ver……ach laat ook maar zitten, je bent een Zwarts die zijn nou éénmaal niet te vertrouwen. Dat was een stap in de verkeerde richting. De tranen stroomde over het woedende gezicht van Mistria.
‘Hoe durf je, dit had ik nooit achter jou gezocht. Mistria gaf Harry een klap in zijn gezicht en rende weg

nou dit is het doeii

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

Mistria rende gelijk door naar de leerlingenkamer, maar toen ze Hermelien en Ron zag zitten rende ze met een betraand gezicht door naar de meisjesslaapzaal.
‘Waar heeft zij last van,’ was Ron’s reactie. Hermelien schudde haar hoofd.
‘Ik weet het niet, ik ga wel even naar haar toe. Hermelien stond op en liep door naar de meisjesslaapzaal. Op het moment dat Hermelien op de trap verdween kwam Harry, die wit zag, de griffoendor toren binnen.
‘Harry, wat is er aan de hand, waarom is Mistria zo overstuur, waarom ben jij zo bleek?? Ron vuurde al die vragen af op Harry terwijl Harry heel niet luisterde.
‘HARRY, LUISTER NOU EVEN EN VERTEL EERDER WAT ER IS!!!!.,’ schreeuwde Ron uit.
‘Wat? Vroeg harry verbaast. Ron zuchtte en vroeg het nog een keer.
‘O, uhm nou ……Harry begon te vertellen.

>>>ondertussen in de meisjesslaapzaal<<<

Mistria liet haar tranen te loop gaan. Ze hoorde de deur dicht vallen en iemand naderen al wist ze al wie het was. Ze voelde haar bed een beetje in zaken.
‘Mistria, wat is er gebeurd,’ vroeg ze de stem van Hermelien. En ook Mistria vertelde het verhaal. “Hermelien stemde toe dat dit niet Harry’s gedrag was.
‘Misschien schaamt hij zich, hij wil vast zijn excuses gaan aanbieden…….Maar Mistria liet Hermelien niet uit praatten.
‘Ik ga zijn excuses niet aanvaarden of het moet wel heel goed zijn, hij heeft mij diep gekwetst, ik wil even niets meer met hem te maken hebben, en zou je me even alleen willen laten.
Hermelien zuchtte maar liep weer terug naar de leerlingenkamer. Daar treftte Hermelien een geschrokken Ron en Harry die lijk bleek was, maar ze had geen medelijden met Harry ze was zelfs boos op Harry.
‘Hoe kon je dat nou doen – schreeuwde ze door de leerlingenkamer iedereen keek om – ze is een vriendin van je en wat doe jij, jij gaat haar zo diep beledigen, weet je wel hoe veel pijn je haar hebt gedaan.
Ron stond op en liep naar Hermelien en kalmeerde haar een beetje, terwijl Harry nog witter was geworden. Maar helaas de pogingen van Ron om haar te kalmeren hadden een succes ze raaskalde gewoon verder.
‘Je hebt niet alleen haar zo diep gekwetst Harry je heb ook Sirius zwart gemaakt, je hebt zijn vertrouwen geschaad. Nu was het Harry’s beurt om boos te worden.
‘Denk je dat ik dit wilde, het vloog er uit ik wou het helemaal niet zeggen, en waarom haal je Sirius er bij hij is dood dus geen vertrouwen meer. En denk je soms dat ik er geen spijt van heb dat ik gelijk spijt had nadat ik het had gezegd.
Nu viel Hermelien stil, en bood haar excuses aan.
‘Harry, je kan ook beter Mistria je excuses aan bieden,’ zei Ron. Harry knikte. Hij liep naar boven naar de jongensslaapzaal Hij liet Hermelien en Ron achter die zo verbaast waren van de actie van Harry. Maar harry die zoveel spijt had wist dat hij niet kon slapen ook al liep naar de jongensslaapzaal.

Ik weet het this een klein stukje maar ik ben druk geweest ben nu og druk maar ik ga zo snel mogelij keen nieuw stukje neer zetten

kiss kiss dox

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

hier weer een stukje ook deze isniet zo lang maar ik heb het gewoon voor school dingen regelen enzo.

Mistria hoorde Hermelien binnen komen maar ze zei niets daar was ze haar dank baar voor. Hermelien viel niet veel later in slaap maar Mistria bleef liggen en denken aan wat Harry had gezegd en op nieuw voelde ze zich woedend worden maar ook verdrietig.

>>>next moring<<<

Mistria lag al wakker, zolang had ze trouwens toch niet geslapen, ze viel al heel laat in slaap. Ze stond op en liep naar beneden daar trefte ze de persoon aan die ze juist niet wou zien voor een lange tijd.
‘Mistria, ik …………. maar Harry stopte met praatten. Mistria was gewoon recht voorbij gelopen. Harry rende haar achter na en pakte haar arm beet.
‘Laat me los,’ Mistria hoorde dat haar stem zacht maar ijzig klonk.
‘Luister dan heel even maar,’ Harry hield nog steeds haar arm vast. Mistria trok haar arm terug en liep verder nadat ze Harry ijzig met natte ogen aan keek.
Harry zuchtte en ging weer zitten, hij wilde dat het niet gebeurde maar toch voelde hij een traan over zijn wang rustig zonder haast naar beneden glijden op zoek naar de afgrond.
Mistria liep naar de uilenvleugel daar ging ze in een hoekje zitten ook bij haar stroomde de tranen over de wangen en ze begon te denken.
‘Waarom heeft hij dat gezegd, dat is niets voor Harry, ieder geval niets voor de Harry die ik ken. Ik wil het hem graag vergeven, maar ik kan het niet. Ze zuchtte diep.

>>>het is nou een paar weken later<<<

Harry had al vele malen geprobeerd zijn excuses aan te bieden, maar elke keer liep Mistria met moeite weg. Op een schoolochtend had hij een brief gestuurd met zijn excuses, ze had hem verscheurd terwijl ze Harry strak aan keek, dat was een week geleden maar dat kwam haar duur te staan.
‘Ik snap jou niet Harry heeft al zo vaak zijn excuses aan geboden waarom accepteer je het niet gewoon,’ normaal gesproken zou Hermelien zoiets zeggen maar dit keer was het Ron.
‘Ik …… weet ik veel ik………,’ maar Mistria kon haar woorden niet vinden.
‘Als jij het hem niet vergeven kan…………. Maar ook Ron kon niet verder praatten hij zag de tranen in de ogen van Mistria. Hij schrok er zelfs licht van, hij draaide zich om en ging naast hermelien zitten pakte haar hand en zweeg. Het portret van de dikke dame zwaaide open en harry kwam binnen, normaal begon hij te praatten maar als sinds een tijdje zweeg hij.
‘NU IS HET GENOEG, MISTRIA ALSJEBLIEF BEN JE NOU NIET LANG GENOEG BOOS GEWEEST,’ Hermelien haalde adem maar bleef woedend naar Mistria kijken.
Maar Mistria gaf geen antwoord, maar ze liep over stuur de leerlingenkamer uit.
‘Goed zo Hermelien, heb je weer goed gedaan,’ zei Harry boos, en hij liep ook de leerlingenkamer uit.
Ron en Hermelien stonden versteld toe te kijken.

Die nacht kon Mistria niet slapen ze hoorde flarden van het gesprek van Hermelien die haar boos toe sprak. Maar opeens hoorde ze iets anders niet haar eigen gedachte maar die van ……….. die van iemand anders, ze luisterde heel aandachtig.
‘Waarom wil ze me niet vergeven ik al van alles geprobeerd, en Hermelien maar volhouden dat ze het me snel genoeg vergeef omdat ze meerdere gevoelens heeft of zo …..Mistria schrok toen ze hoorde dat het Harry was maar bleef wel luisteren, langzaam gingen haar voeten richting de deuren.
‘Ze is één van mijn beste vrienden ook al ken ik haar nog niet zo lang. Mistria liep snel naar beneden. Ze zag dat Harry op stond om naar de jongensslaapzaal te lopen, tot hij Mistria zag staan.
‘Mistria!? Bijna schreeuwde Harry haar naam. ‘Mistria het….het spijt me zo,’ hij wou nog meer zeggen maar kon niet om dat Mistria haar vinger op Harry’s lippen legde. Hij voelde een tinteling.
‘Je hoef je excuses niet meer aan te bieden, ik had je het al eerder moeten vergeven, maar om de één of andere reden kon ik dat niet. Harry schrok toen hij zag dat ze huilde. Hij schrok echter nog meer toen ze hem omhelsde.

nou dit was dan het stukje this niet veel i know maar jah beter iets dan niets niet waar.

heb je tips of opmerkingen graag per pb'tje

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

Plots deed Mistria een stap naar achter, haar wangen waren nog nat van het huilen. Ze keken elkaar diep in de ogen aan, langzaam bogen hun hoofden naar elkaar toe, bijna raakte hun lippen elkaar. Maar zo plots als deze actie was begonnen stopte deze ook.
‘ Sorry Harry ik…… ik vind je heel aardig, maar…….maar je laat me teveel denken aan wie ik ben, wat ik ben.
Harry slikte en je zag hem duidelijk blozen ook al was het donker.
‘Ik begrijp het Mistria,’ zei Harry al klonk er niet veel geloof in zijn stem. ‘Ik ga slapen. Mistria knikte en liep ook naar boven enigszins met een schuldgevoel.

>>>De volgende dag in de middag viel waarzeggerrij uit, omdat professor Zwamdrift was flauwgevallen door de rooksignalen van Harry wat een bloederige dood zou voorspellen<<<

‘Nu we toch geen les hebben ga ik even naar de bieb huidwerk maken voor bezweringen,’ zei Mistria.
‘Oké dan zien we je straks,’ antwoorden Hermelien
Mistria liep de grote zaal uit, op weg naar de bibliotheek toen Hermelien vragen op Harry begon af te vuren.
‘Oké Harry wat is er aan de hand, je doet zo raar, is er gister toevallig iets gebeurd.
Harry slikte zouden ze het al weten.
‘uhm…nou,’ begon harry. ‘Gister avond……,’ Harry slikte maar ging verder.
‘ Gister avond kwam ze naar beneden rennen, ze begon te huilen en boos haar excuses aan omdat ze het me niet eerder had vergeven…’ Dus ze heeft je nu vergeven,’ vroeg Ron er tussen door,’ Harry knikte en vertelde verder.
‘Ik zei dat het niet nodig was, dat ik begreep dat ze boos was. Toen…… toen omhelsde ze mij.
Harry stopte met vertellen. “hebben jullie gezoend,’ vroeg ron die een beetje grijnsde.

Harry schudde zijn hoofd.
‘Bijna, zij….zij deed een stap terug. Ze zei: Ik vind je heel aardig Harry, maar je laat me te veel denken aan wie ik ben, aan wat ik ben.
‘Wat bedoelt ze daar mee,’ vroeg Ron verbaast en lichtelijk teleurgesteld.
‘Is dat niet duidelijk, Harry laat haar te veel denken dat ze nou ja dat ze een Zwarts is,’ zei Hermelien Zachtjes. Ron’s mond viel open en kijk naar een verbaasde harry.

Ja ik weet het het is een kort stukje maar ja school begiht mogge weer voor mij duz niej kan het stukken langer gaan duuren voordat er wat geplkaatst kan worden

-xxx-xxx-xxx-

dox

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

hier een super kort stukje maar het word bijna onmogelijk nog wat te schrijven met dat huiswerk dat we al op krijgen

>>>Ondertussen in de bibliotheek<<<

‘Waar staat dat verdomde boek nou, gister zag ik hem nog staan,’ gromde Mistria.
‘Zoek je dit boek soms. Mistria draaide zich geschrokken om. Daar stond een jongen donkerbruin haar niet zo erg lang en diepe bruine ogen zijn naam: Dave Smits.
‘O. Sorry ik wou je niet laten schrikken,’ zei Dave lachend.
‘Hier ik heb hem niet nodig’.
‘Ow. Bedankt,’ en ook Mistria lachte. Ze liep naar een tafel, en Dave die liep haar achterna. Ze ging zitten en Dave die ging naast haar zitten.
‘Ik kan je helpen als je wilt,’. En weer zette hij die lach op. En tot Mistria’s ergernis begon ze te blozen.
‘Uh, ja bedankt. Dave was best sim viel Mistria op en je kon goed met hem lachen.

>>>terug in de grote zaal<<<

‘Iemand moet Mistria even halen, de lessen beginnen zo weer,’ zei Hermelien om de stilte te verbreken.
‘Ik ga wel,’ zei Harry snel. Hij wou graag even alleen zijn dus de gelegenheid om naar de bibliotheek te lopen kwam goed uit.
Onderweg naar de bibliotheek dacht Harry diep na over wat Hermelien had gezegd.
‘Zou het echt zo zijn. Harry zuchtte hij wist het niet meer.
Hij liep de bibliotheek in, en daar zag hij Mistria lol hebben met een jongen. Mistria had Harry nog niet gezien, maar voor Harry wat kon zeggen vroeg Dave:
‘Mistria, uh……zou jij volgende week naar Zweinsveld gaan. Dave begon wat te blozen.
‘Uh, ja oke lijkt me leuk. Dit was niet het antwoord dat Harry had gehoopt.

-xxx-xxx-xxx-

ik hoop op dat de volgende x wat langer is maar dan gaat het ook langer duure

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

Harry stapte achter een boekenkast vandaan en liep snel naar Mistria.
‘De lessen beginnen zo,’ zei Harry zo snel mogelijk. ‘Ja. Ik kom er aan. Mistria pakte haar spullen in en stond op.
‘Ik stuur je wel een brief waar we afspreken,’ zei Dave. Mistria knikte en liep snel de bibliotheek uit op weg naar het Toverdranken lokaal.

‘Potter op letten anders kunt u nablijven om de drank opnieuw te maken. De les was net 5 minuten aan de gang en Sneep begon al weer te vitten op Harry. Harry lette nu dan ook helemaal niet op.
‘En u ook Juffrouw Zwarts u….. ‘Mijn naam is Katz, en dat weet u best. Viel Mistria uit tegen Sneep dat kwam haar dan ook duur te staan.
’25 punten aftrek voor Griffoendor voor het tegen spreken Jufrouw KATZ nog een keer en u krijgt strafwerk. Verschillende mensen keken nog wat geschrokt ze leek wel te gloeien toen ze Sneep tegen sprak.

>>>die avond zaten Ron Hermelien en Mistria in de leerlingenkamer<<<

‘Arg ik heb echt z’n hekel aan Sneep altijd maar punten aftrekken. Mistria was nog steeds boos op Sneep omdat hij haar Zwarts noemde.
Hermelien wou antwoord geven maar op dat moment kwam Harry binnen gelopen. ‘Waar ben jij geweest?,’ vroeg Hermelien.
‘Even naar Hagird,’ zei Harry snel. Het leek net alsof hij het ergens niet over wou hebben.
‘Zeg Mistria wie was die jonge met wie je vanmiddag stond te praatten,’ vroeg Hermelien nieuwsgierig maar ook lachend.
‘Ow whahaha dat was Dave, we gaan volgende week samen naar Zweinsveld. Ron begon te fluiten en Mistria werd zo rood als een tomaat. Zo bleven ze nog een tijdje lachen behalve Harry die was stil.

>>>Die avond kon Harry niet slapen dus liep die maar naar beneden naar de leerlingenkamer<<<

Harry voelde een knoop in z’n maag de zelfde knoop als die hij had gevoelt toen Dave Mistria uit vroeg en toen Hermelien over Dave begon.
‘Zou ik jaloers zijn, nee waarom zou ik jaloers zijn, Mistria is aardig maar meer ook niet. Harry hoorde een stemmetje ‘maar je vind haar ook leuk,’
Harry slikte hij besefte dat het stemmetje gelijk had.

Sorry this me niet gelukt om een langer stuk te krijgen ik weet heel veel omte typen maar dat is pas na het uitje van Mistria met Dave duz ik moet ff inspi soeken

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

hay ow this weer een kort stukje Embarassed

maar ik kan beter af en toe een kort stukje doen dan tijden niets van me laten te hooren duz hier komt tie:

>>>het weekend is aangebroken dan Mistria met Dave naar Zweinsveld gaat<<<

Mistria had niet heel lang geslapen de vorige avond had ze weer bijna ruzie gehad met Harry om een rede die ze niet eens meer wist, dus viel ze moeilijk in slaap.
‘Heb je een beetje zin om naar Zweinsveld te gaan met Dave,’ vroeg Hermelien.
‘O hemel bijna vergeten, ik moet me snel omkleden maar dan kom ik te laat ik………Hermelien lachte, ‘ga nou maar’. Mistria knikte nerveus en rende naar de hal daar stond Dave hij bloosde iets of wat toen Hij Mistria zag.
‘Nou zullen we maar,’ zei Dave om de stilte te verbreken. Mistria knikte. Zo liepen ze samen de koelte in van de December lucht.
‘Waar wil je eerst heen,’ vroeg Mistria. ‘Uhm doe maar het krijsende krot daar ben ik al een tijd niet meer geweest,’. Dus liepen ze samen naar het krijsende kort. Eerst stonden ze een tijdje een meter van elkaar maar hoe meer tijd er verstreek hoe dichter ze bij elkaar stonden.
‘Het krijsende kort heeft me altijd kriebels bezorgt maar het is wel mooi.
‘Niet zo mooi als jij,’ zei Dave wat flirterig. Mistria schrok van die zin maar voor ze er wat van kon zeggen was Dave haar al aan het zoenen.
‘Hey zijn dat Mistria en Dave niet,’? vroeg Ron zachtjes aan Hermelien zodat Harry het niet zou horen. Maar Harry had het wel gehoord. En helaas voor Harry had Dave hem gezien, Dave was net gestopt met Mistria zoenen maar toen hij Harry zag kijken zoende hij haar weer.
‘Laten we maar naar de 3 bezemstelen gaan daar is het wat warmer,’ zei Hermelien aarzelend. Aangezien Harry dit toch niet langer wou aan zien liep hij maar mee en Ron die volgde

ik moet me schamen ik weet het ik zal kijken of het volgende stuk wat langer is want nu weet ik wat ik moet typen Very Happy

misschien dat ik nu om de 2 dagen iets kan plaatsen moet ff passen en meten met mn huiswerk
tjah die leraren ook Cool

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

Jaahhh ik heb weer een redelijk lang stukje ik heb er de helemiddag aan gewerkt omdat ik toch vroeg uit was *leraren ze kunnen zo lief zijn* hmm jah het typen heeft me hersens aan getast najah bedankt voor jullie gedult Cool

hier komt tie:

Mistria bloosde heftig. ‘Sorry,’ zei Dave ook al had hij een grijns op zijn gezicht. Hij had Harry zien kijken helaas wist Mistria niet eens dat Harry Ron en Hermelien ook al in Zweinsveld waren. Dave sloeg zijn arm om Mistria heen en trok haar dichter tegen zich aan. Maar Mistria die voelde zich niet zo op haar gemak.
‘Waarom voelt het zo fijn maar slecht te gelijk,’ dacht ze bij zichzelf. ‘Laten we maar de 3 bezemstelen gaan even wat drinken het word nogal koud,’ stelde Dave voor naar een stilte van 5 minuten. Mistria knikte wat afwezig maar Dave had dat heel niet in de gaten.
‘Hier ga hier maar zitten ik haal wel wat drinken,’ zei Dave terwijl hij de stoel voor Mistria naar achter schoof. Mistria ging zitten en staarde wat voor zich uit.
‘Alles goed Mistria,’ het was niet Dave die dat vroeg maar Hermelien. Die had plaats genomen naast Mistria.
‘Ow ja hoor, het is gezellig,’ antwoordde Mistria nog steeds een beetje afwezig.
‘Oké nou ik ga weer naar Harry en Ron want Dave komt er weer aan vertel vanavond wel alles hé,’ zei Hermelien lachend terwijl ze snel naar Harry en Ron liep.
‘Wie was dat,’ vroeg Dave nieuwsgierig. ‘O dat was Hermelien Griffel een vriendin van mij. Antwoordde ze.
‘Dat is toch DE vriendin van Harry potter,’ zei Dave een beetje snauwend. Mistria keek verbaast op en begon hart te lachen.
‘H-hermelien en en H-harry nee dan moet ik je teleurstellen ze is al DE vriendin van Ron wemel,’ zei Mistria nog half lachend. Mistria werd een beetje rood toen ze een paar mensen naar haar zag kijken onderhandere Draco Malfidus.
‘Dus onze Zwarts heeft kan ook nog lachen ik had begrepen dat jou familie altijd nors was zoals ik al eerder had gezegd,’ zei Draco grijnzend. Hij weet als één van de best dat Mistria daar niet tegen kan.
Mistria stond zo snel op dat je zou beweren dat de tijd even stil had gestaan.
‘Had ik niet gezegd dat jij je mond daar over moest houden,’ zei Mistria met haar koele ogen en kille stem.
‘Misschien maar ik luister niet naar de familie Zwarts daar behoren alleen maar watjes toe,’ Draco ging steeds breder lachen totdat er opeens een gigantische wind vlaag kwam en Draco onderuit veegde, en het enigste wat er verder was gebeurd is dat Mistria haar vinger op stak en naar Draco wijste.
‘Ik waarschuw je niet nog een keer Malfidus,’ ze liep langzaam naar hem toe, ze hief haar hand op om Draco weer een knal te verkopen maar die werd vastgegrepen door…..Harry.
‘Laat hem, zo breng je jezelf alleen maar in moeilijk heden,’ zei Harry met een woedend blik op Draco. Mistria lied haar hand zakken en liep naar buiten gevolgd door Harry Ron en Hermelien.
‘Je moet je niet zo op de stang laten jagen door hem,’
‘Hermelien waarom denk je anders dat ik niet wou dat mensen weten dat ik een Zwarts ben. Mensen haten die Familie.
‘Wij toch niet,’ zei Ron snel ‘Wij weten dat elke familie lid anders is dan het andere familie lid, kijk maar naar Sirius en Harry die verschillen allebei toch,’ zei Hermelien wijs.
Mistria deed ruw haar mond open om wat terug te zeggen maar er kwam niets uit.
‘Laten we maar naar Zweinstein terug gaan dan kan je alles vertellen over je uitje,’ zei Harry een beetje gepikeerd. Zowel Ron en Hermelien en natuurlijk Mistria keken verbaast naar Harry. Harry die iets vroeg over een uitje van een meisje??
‘Uh oké, tussen haakjes Harry voel jij je wel goed,’ vroeg Ron die nog steeds verbaast naar Harry staarde.
‘Wat Mistria is een vriendin van ons,’ zei Harry ‘Nou komen jullie nog??,’ vroeg Mistria die nog een beetje boos keek.
Harry en Hermelien liepen al maar Ron die stond nog even verbaast te kijken maar kwam toen ook snel aan hollen.

Ik weet het this een saai stukje maar jah school zuigt gewoon alles weg wat ik van plan was Confused

whahaha najah tot het volgende stukkie

-xxx- doxy

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

>>>die avond in de meisjes slaapzaal<<<

Mistria zat op haar bed naar buiten te staaren toen Hermelien naar binnen kwam lopen en naast haar ging zitten.
‘Nou vertel hoe was het met Dave,’ vroeg Hermelien nieuwsgierig terwijl ze zich begon om te kleden.
‘Het was gezellig ja als je dat bedoeld hij was heel aardig,’ Mistria zuchtte diep. ‘Dat klink alsof er wat is – was de zoen niet lekker - ,’ vroeg Hermelien zachtjes.
‘Hoe weet jij….,’
‘We uh..we hebben jullie gezien,’ Hermelien werd rood. ‘Wie is we? Bedoel je jij en Ron?
‘En Harry die ook,’ zei Hermelien zachtjes. ‘Maar hoe was het nou,’ bleef Hermelien door zeuren.
‘Uh ja het voelde goed maar…ook slecht te gelijk alsof het niet hoorde,’ zei Mistria. Hermelien keek verbaast naar Mistria. ‘Laten we maar gaan slapen,’ Mistria knikte en ging liggen maar slapen dat lukte niet.
‘IK vind Dave leuk maar waarom voelde het dan zo slecht toen ik hem zoende,’ dacht ze bij zich zelf. Niet veel later viel ze in slaap.

>>>een paar weken later Mistria loopt nog steeds te piekeren over die zoen waarop er inmiddels meerder van zijn gekomen<<<

Harry Ron Hermelien liepen met z’n allen over een gang van Zweinstein toen opeens professor Anderling naar Mistria vroeg
‘Uh ja oké ik loop wel even mee,’ zei Mistria een beetje verbaast. ‘Wij zijn dadelijk in de leerlingenkamer,’ zei Hermelien snel. Mistria knikte en liep met Professor Anderling mee naar haar kantoortje. Ze keek heel triets naar Mistria je zou zelf zeggen dat ze zo in huilen zou uitbarsten.
‘Het spijt me zeer dat ik je dit moet vertellen mevrouw Katz, ga eerst maar even zitten,’ Professor Anderling schoof een stoel naar achter. Mistria ging zitten en keek een beetje geschokt.
‘Professor wat is er aan de hand,’ Mistria voelde dat er iets erg aan de hand was en begon zich steeds ongemakkelijker voelen.
Nu ging professor Anderling zitten achter haar bureau en staarde droevig naar Mistria.
‘Het gaat over je oma,’ begon professor Anderling. Mistria kreeg een benauwd gevoel haar enigste oma waar ze woonde. ‘Wat is er gebeurd,’ vroeg Mistria ze kon een trilling niet onderdrukken.
‘2 Nachten geleden zijn er doodoeners bij jou oma binnen in het huis gedrongen de rede weten we nog niet maar ze hebben je oma nou uhm…….,’ professor Anderling kon niet uit haar woorden komen. Mistria voelde zich gebroken ze voelde woede verdriet haat .
‘Nee d-dit kan n-n-niet, waarom m-mijn oma,’ Mistria stond op en rende zo hard ze kon weg naar de leerlingenkamer. Onderweg knalde ze tegen verschillende mensen maar dat kon haar niet schelen. Ze rende de leerlingenkamer in.
‘Mistria??,’ Mistria keek om en zag nog net dat Hermelien naar haar keek, ze liep naar hun toe en lied zich op de bank vallen naast Harry.
Ze liet haar tranen stromen ze voelde zich vreselijk. Harry die naast haar zat sloeg een arm om haar heen ook al besefte hij gelijk dat dat fout was geweest.
Mistria klamde zich aan Harry vast en liet haar tranen rollen. Ze wisten niet wat ze moesten doen.
Toen Mistria eindelijk wat gekalmeerd was, lied ze Harry plotseling los en voelde haar wangen branden.
‘Mistria wat is er gebeurd, waarom moest je naar professor Anderling,’ vroeg Hermelien die niet op het rode hoofd van Harry en Mistria lette.
‘M’n oma ze is vermoord, vermoord door die doodoeners,’ Mistria voelde z’n woede opkomen, ze begon weer te gloeien. ‘Ze zullen boeten. Mistria stond op en liep naar de meisjesslaapzaal.
Hermelien keek geschokt.
‘Hoe moeten we het haar nu vertellen van Dave?,’ vroeg Ron zachtjes.

Het schilt dat ik weer vroeg uit was maar mogge ben ik om 4 uur pas uit duz ik denk dat vrijdag het volgende stuk pas komt Rolling Eyes

greetz -xxx- doxy

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

>>>1 week later voelt Mistria zich al wat beter<<<

‘Weet je ze gaat er redelijk mee om dat van dr oma,’ zei Ron wijs. Hermelien knikte maar zuchtte ook.
‘Wat is er?,’ vroeg Harry nieuwsgierig.
‘Ik vind dat we het tegen Mistria moeten zeggen dat van Dave echt ze moet het weten, Mistria heeft er recht op.
‘Waar heb ik recht op Hermelien?,’ Hermelien had niet gezien dat Mistria achter haar was gaan staan. Je zag duidelijk aan Hermelien dat ze het zelf niet wou zeggen.
´Ik uh ik uhm nou jah uh,´ stamelde Hermelien.
´Wij hebben Dave een week geleden gezien,´ begon Harry. ´Jah……..,´ zei Mistria
´Nou zo als ik zal zei hebben we Dave gezien met………uh een ander meisje, ze uhhh stonden te zoenen. Mistria keek geschokt.
´Hoe kun je dat nou zeggen, ik dacht dat jullie het leuk voor me vonden,´ Mistria werd weer boos en rende weg. Harry stond ook op en rende Mistria achter na,
Hermelien keek naar Ron.
´Wanneer gaat hij nou zeggen dat hij haar leuk vind,´ zei Hermelien zuchtend.
Mistria rende over het gras naar haar favoriete boom ze zag Harry aan komen lopen dus keek ze de andere kant op maar wat ze daar zag wou ze al helemaal niet zien.
‘Jij vuile zak ik dacht dat wij wat hadden,’ Mistria zag hoe het meisje in Dave’s zn armen geschrokken naar Mistria keek.
Ook Harry zag dat Dave met een ander had staan zoenen. Dave keek alleen maar boos niet eens geschrokken.
‘Ow Zwarts ben jij het,’ zei Dave vol minachting.
Mistria keek woedend naar Dave. ‘Van alle jongens die ik kende had ik niet van jou verwacht dat jij zo iets zou zeggen,’ zei Mistria met tranen in dr ogen. Ze draaide zich om en stond oog in oog met Harry.
‘Het spijt me dat ik je niet geloofde Harry,’
‘Maak niet uit,’ Harry glimlachte en Mistria voelde dat ze bloosde.
‘Zwart ga alsjeblief uit mijn ogen,’ Mistria draaide zich om naar Dave ze leek weer te gloeien maar dit keer was het ook zo.
‘je bent een bedrieger weet je dat bedriegers horen niet op deze wereld,’
‘Iedereen weet dat de familie Zwarts niet te vertrouwen is,’. Nu leek het opeens hard te waaien.
Mistria stak haar hand voor uit met haar handpalm naar Dave gericht, en opeens vloog hij tegen een boom aan. Verschillende mensen gilde van schrik of keken vol angst naar Mistria.
Mistria liet haar hand weer zakken.
‘Dit is de laatste keer dat jij mij zo toespreekt,’ zei Mistria met een stem die zo ijzig klonk geen warmte alleen het vertrouwen klonk nog door…..

Jah ik dacht al dat het vrijdag zou worden met het volgende stuk hier is tie dan this geen lang stuk maar jah dat krijg je met die vervloekte scholen

-xxx- doxy

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

Opeens leek Mistria weer zich zelf te zijn alsof ze uit een trance kwam. Ze keek geschrokken om zich heen, ze zag allemaal angstige gezichten naar haar kijken. Ze draaide zich om en zag 1 gezicht die niet geschrokken keek eerder verbaast, het gezicht van Harry.
‘Je bent nog gekker dan ze zeggen,’ zei Dave geschrokken, hij stond op en liep zo snel mogelijk weg.
Mistria lette niet op Dave ze voelde zich bang alsof ze elk moment kon instorten.
Nog steeds staarde een boel mensen naar Mistria ze keken naar haar alsof ze een besmette sneeuwvlok was.
De tranen begonnen te stroomen over de wangen van Misatria, ze rende weg, weg naar het verboden bos. Ze hoorde Harry haar nog naroepen maar ze bleef rennen.

Midden in het bos viel Mistria neer se was dood op ze wist niet waar ze was wat ze was, ze was doodsbang.
Mistria sloot haar ogen en kroop tegen een boom aan – doodsbang - ze begon zachtjes te zingen, een liedje die haar oma altijd zong als ze bang was:

Al het duister verdwijnt met een zucht
Glimlach tegen het gene waarvoor je vlucht
Weez niet bang hier alleen
Zoek je vrienden zij helpen je door deze duisternis heen.

Vlucht niet weg voor je angst
Dat vergroot slechts je zorgen
Ga nu slapen mijn kind
Verwacht de dag als morgen.

Toen Mistria stopte met zingen opende ze haar ogen weer, ze zag allemaal vogels om haar heen.
Toen zag ze een helder licht het kwam steeds dichter bij Mistria voelde zich niet bang, hoe langer ze naar het licht keek hoe rustiger ze werd.
Opeen s hoorde ze een stem het leek op de stem van haar….. maar dat kon niet,’ dacht Mistria zij was al jaren dood.
Weer sprak de stem tegen haar.
‘Mistria mijn kind ga nu snel terug naar Zweinstein het is hier niet veilig kijk naar de maan.
De stem vervaagde weer net zoals het licht tot dat het helemaal verdwijnen was.
Mistria keek geschrokken op toen ze een takje hoorde kraken. Ze keek eerst snel om zich heen en toen naarde maan ze zag dat het Vollemaan was maar niet de gewoonlijke maan hij was…… ‘Hoe kan de maan nou blauw zijn,’ dacht Mistria. Opeens voelde ze een hand op haar schouder.
Mistria gilde het uit. Iemand duwde zijn hand tegen Mistria’s mond, ze draaide zich met een ruk om en zag dat het Harry was.
Mistria zuchtte opgelucht en vloog Harry om zijn nek.
‘Ik was zo bang Harry,’ Mistria begon opnieuw te huilen. Maar dit maal in Harry’s armen…
Harry voelde zich niet helemaal op zijn gemak maar sloeg z’n armen rond Mistria.
‘Het is goed,’ susde Harry haar en hij begon haar met een zachte dwang mee te nemen naar de rand van het bos.
Mistria was gestopt met huilen. ‘Laten we maar naar binnen gaan,’ Mistria. Harry knikte en te samen liepen ze naar de leerlingenkamer van Griffoendor.
nou dit was het dan ik hoop dat het wat is dat liedje moet ik eerlijk zeggen ben ik wel een beetje trots op Embarassed

maar jah tot volgende keer

-xxx- doxy

doxy_angel · 3e jaars Verdiend: 98 Sikkels

jah hier weer een stukje er komt veel meer aan maar ik moest toch ff wat plaatsen voor de mensen die het misschien willen lezen duz hier is tie:

Harry en Mistria liepen naar binnen, Mistria was nog steeds overstuur.
‘Mistria wat is er gebeurd, je bent spier wit,’ Hermelien liep ongerust naar Mistria en loodste haar naar één van de zachtste stoelen.
Mistria ging zitten maar zweeg, net zoals Harry die nog wat geschokt was van het tafereel dat hij net gezien had.
‘Wat is er nou gebeurd alsjeblief wil één van jullie wat zeggen.
Nog steeds zwegen Harry en Mistria.
‘Mistria had ruzie gekregen met Dave omdat hij met een ander meisje zoende, dat is alles wat ik weet,’ Hermelien draaide zich om en zag Parvati staan.
Mistria keek een beetje in het rond en zag weer wat leerlingen kijken.
‘Wat is er, nou zeg dan,’ Mistria sprong op. Haar pupillen werden groter ze namen haar hele ogen in beslag.
‘M-mistria rustig,’ Mistria keek woedend naar Hermelien en hief haar hand naar haar toen, Hermelien liep snel naar achter.
‘Wat kijken jullie nou,’ Nu hief Mistria haar hand naar de rest van de leerlingen die snel achteruit deinsde.
‘Mistria laat dat,’ Harry pakte haar hand, en deed die naar beneden.
‘Kalmeer,’ En weer leek ze uit een trance te komen. Ze keek naar Harry, Ron en Hermelien, Mistria zakte op haar knieën.
‘Misschien moet je naar Perkamentus gaan, Mistria.
Mistria gaf geen antwoord weer huilde ze tranen met tuiten.
‘En misschien moet jij maar mee gaan Harry,’ zei Ron. Harry knikte en hielp Mistria overeind, en nog steeds stroomde de tranen over Mistria’s wangen.

>>>onderweg naar het kantoor van Perkamentus<<<

Mistria was al wat gekalmeerd, toen ze begon te praten.
‘Wat ben ik Harry, waar verander ik in,’ Mistria begon helemaal te shaken. Harry schudde zijn hoofd.
Potter, Zwarts? Wat doen jullie op de gang op dit tijdstip,’ het was de kille stem van Sneep die dat vroeg.
‘Wanneer houd u het bij de juiste namen u weet dat ze geen Zwarts heet,’ nu was het Harry die boos werd.
‘Potter geen grote mond of ik trek punten af, en nu geen antwoord op mijn vraag: wat doen jullie hier,’
‘Wij gaan naar het kantoor van Perkamentus,’
‘Professor Perkamentus,’ verbeterde Sneep hen,’ Jullie mogen nu niet hier lopen ga terug naar de leerlingenkamer. Gaan jullie morgen maar naar de hoofdmeester,’ sneep draaide zich om en beende weg.
Harry kon niet zien wat Mistria deed. Ze hief haar hand op en plotseling viel sneep van de trap.
Harry schrok zich ter pletter.
‘Mistria wat doe je nou dat is een leraar,’ Hij draaide zich om en zag de ogen ze waren zwart zwarter dan welke duisternis dan ook, maar hij zag ook de bange ogen van Mistria.
‘Meneer Potter wat is hier gebeurd,’ Perkamentus kwam de gang op. Harry keek vlug naar Mistria, hij zag dat haar ogen weer normaal waren maar heel bang keken.
‘Professor we moeten u spreken,’
‘Loop maar mee naar m’n kantoor. Harry en Mistria volgde Perkamentus.
‘Gaan jullie maar zitten,’ Perkamentus wees gebiedend naar de stoelen tegen over hem en Harry en Mistria gingen zitten,
‘Wat wouden jullie zo dringend vertellen,’
‘Uhhh nou,’ begon Harry en keek naar Mistria, en zij keek terug, ze zuchtte diep.
Een tijdje was het stil, Mistria stond op en liep naar het raam, ze keek naar buiten, sloeg haar armen over elkaar, en begon uiteindelijk te vertellen.
Mistria vertelde alles, zelfs hoe ze zich voelde toen ze Dave en een ander meisje zag zoenen.
‘Dat was het wel z’n beetje,’ eindigde Mistria.
‘Heb jij d’r nog wat aan toe te voegen, Harry?,’ Perkamentus keek Harry doordringend aan. ‘Wat dan ook?,’
‘Nou , uhh eerlijk gezegd wel, als ze zo boos word dan worden haar ogen, ze veranderen, ze worden zwart je ziet geen vriendelijkheid meer terug, maar vanavond, ze stonden op doodsbang,’
Mistria keek Harry aan tot Harry terug keek toen keerde ze haar hoofd.
‘Ik begrijp het, Harry zou je even op de gang willen wachten,’ Perkamentus keek nogal dringend duz vertrok Harry.
Nu keek Perkamentus naar Mistria hij leek haar te onderzoeken.
‘Mistria wat voel je als je zo boos ben,’ eerst begreep Mistria de zin niet maar toen drong het tot haar door.
‘Het lijkt alsof, voelt alsof iets anders iets beestachtig’s,’ Mistria slikte en probeerde haar tranen te bedwingen.
‘Oké je mag gaan,’ Mistria keek Perkamentus verbouwreerd aan, stond op en liep de trap af, éénmaal in de gang kon ze haar tranen niet bedwingen.
‘Wat is er, wat heeft Perkamentus gezegd?
Mistria gaf geen antwoord ze stond tegen de muur en zakte naar beneden, Harry twijfelde heel even maar ging naast haar zitten.

nou dit was dan weer een stukje tot het volgende

-xxx- doxy