[AF] Chocolate Trouble 2

jilly-ann

Hey mensen,
je leest het goed eindelijk is deel 2 er! Kelly en ik zijn nog steeds bezig met schrijven maar des al niet te min, laten we jullie gewoon al lekker lezen! Very Happy

het lijkt me trouwens wel handig als je deel 1 gelezen hebt, wil je de inside jokes een beetje door willen hebben.
Nou we hopen op veel reacties ^^

jilly-ann

Hoofdstuk 1

Dyrhona kwam op het station aan, eindelijk was de vakantie dan afgelopen. God, wat had ze haar streken met Sofie gemist. Ze had al een heel lijstje gemaakt. Draco in een rat veranderen. Draco's haar roze maken. Draco in een rat veranderen. Draco de hele dag onder de dansbezwering zetten en had ze al gedacht aan hem in een rat te veranderen?
Sofie leunde geeuwend tegen een muur. Wat was creatieve ideeën creëren toch vermoeiend. Vooral als je in je bed ligt en hoort te slapen. Ze gaapte eens uitgebreid en keek uitdagend naar de eerstejaars die haar met veel show passeerden. "Tsss." grijnsde ze, terwijl ze alweer zin kreeg in het nieuwe jaar. Met vernieuwde energie en een hoog hyperactiefgehalte ging ze op zoek naar haar Danoontje.
Dyrhona liet een eerstejaars struikelen over haar voet. Daarna zag ze Sofie. Ze grijnsde breed en liep veel eerstejaars omver als voren ze bij Sofie aankwam. "Wat heb ik dit gemist," zei ze grijnzend.
Sofie grinnikte. "Gemist? Ben je gek? IK GING DOOD ZONDER EERSTE JAARTJES!" huilde ze nep.
Dyrhona grijnsde breed. Ze keek van een eerstejaars die hun kant op liep naar Sofie. "Nou meid, daar is maar één redemie op. Aan jou de eer."
Sofie grijnsde breed. "Hé! Jongentje!" riep ze, voordat ze vastberaden op het eerstejaartje afliep. "Heb jij iemand gezien? Nogal klein voor zijn leeftijd. Ziet er ongeveer zo uit, van op de grond," glimlachte ze poeslief, voordat ze hem liet struikelen. "Niet gezien? Hmm. Dat wordt een probleem," grijnsde ze vrolijk.
Dyrhona deed alsof ze ineens iets zag. "Kijk! Daar heb je hem!" zei ze vrolijk terwijl ze op de eerstejaars wees die Sofie op de grond gegooid had. Daarna hielp ze hem omhoog. Waarna ze hem weer liet vallen. "Ik wil ook wel een beetje lol hebben." Daarna richtte ze haar toverstok op hem en zijn haar werd pimpelpaars. "Wat een verbetering!"
Sofie sloeg een hand voor haar mond. "O mijn god, Danoon. Je hebt gelijk! Daar heb je hem. Lig jij altijd op de grond?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Plus. Schat. Paars is al zó lang uit de mode," glimlachte ze poeslief. "Kanariegeel is nu in." Ze toverde zijn haar geel.
Dyrhona deed alsof ze geschokt was. "Zit dat arme jongetje niet zo te pesten," zei ze. Ze ging op haar hurken zitten en deed alsof ze medelijden met hem had. Terwijl hij opgelucht keek veranderde Dyrhona haar blik en rolde met haar ogen. "Just deal with it jochie."
Sofie grijnsde en sprong een gat in de lucht. "BLONDIE! Daroons schatje! Kom eens hier, jij vuile rat!" zong ze opgewekt, alvorens ze naar hem toe schoot. Ze liep tal van mensen om, om bij Draco te geraken en hem bij zijn kraag vast te nemen en grijnzend naar Dyrhona te kijken.
Dyrhona liep achter Sofie aan, al dan heel wat minder vrolijk. "Wat heb ik je gemist!" zei ze vrolijk. Ze bukte een klein beetje om hem onderuit te schoppen. Met een smak viel Blondie op de grond. "Verbetering: Dát heb ik zo gemist."
"Aww, Daroon... Dat is niet iets liefs om te doen," zei Sofie pruilend, toen Draco met een luide 'oef' op de grond neer viel.
Draco keek hen woedend aan. Dit jaar was hij klaar voor ze. Dankzij tante Bella. "Stelletje verwende nesten," sneerde hij, terwijl hij recht klom en zijn toverstok trok.
"Ach hoor je dat?" vroeg Dyrhona grijnzend. "Hij geeft ons complimentjes!" Toen hij zijn toverstok trok, trok Dyrhona ook snel die van haar. "Nog steeds niks geleerd van de afgelopen 5 jaar Blondie?" sneerde ze hem toe.
Draco keek hen hooghartig aan. "Ik zou jou nog wat kunnen leren," grijnsde hij gemeen.
Sofie trok een wenkbrauw op en nam niet eens de moeite om haar stok te trekken. "Met wat? Jouw boeiende rat ervaringen?" vroeg ze sarcastisch.
"Met duistere magie... Want weet je..." begon Draco grijnzend.
Sofie draaide met haar ogen. Ze wou het niet eens weten.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Want weet je, onze ouders zijn ook dooddoeners, remember," zei ze snugger. "Alsof wij niks geleerd hebben van ze?"
Draco keek hen snugger aan. "Ja... Maak dat de kat wijs. Jullie zijn een stelletje bloedverraders... Denk je nu echt dat de Heer jullie een opdracht zou geven? Een watje en een Potterlover. Een ferm leger gaat hij hebben," zei hij arrogant.
"Je noemde me hoe?" vroeg Sofie met vernauwde ogen, terwijl ze wel haar toverstok trok. Potterlover. His wish.
Dyrhona lachte even een doordringend vervalste lach uit. "Sinds wanneer zijn mijn ouders de Heer?" vroeg ze smalend. "In mijn stoutste dromen nog niet! In de jouwe blijkbaar wel." Ze trok haar wenkbrauw even op. "Een watje? Wat maakt jou dat dan? Volgens mij heb ik je net onder uitgeschopt!"
Draco trok een wenkbrauw op. "In tegenstelling tot jullie, heb ik een missie," grijnsde hij trots. Ha. Konden ze lekker niet tegen op. "Ach man. Nog nooit gehoord van: je mag een meisje niet slaan, schoppen, vervloeken of beledigen?" vroeg hij sarcastisch.
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. "Sinds wanneer let jij op charmante gedrag?" vroeg ze spottend. Ze rolde met haar ogen. "Soof en ik hebben ook een missie." Daarachter aan dacht 'jou pesten'
Draco snoof. "Ja, je haar in felle kleuren verven en Half-Bloedjes versieren. Want de rest kan je toch niet krijgen. En ik ben alleen charmant tegen diegene die het verdienen. En jij verdient het dus niet..." zei hij kalm, voor hij haar vervloekte, waardoor ze achterover viel.
Sofie, voor het eerst in actie, trok snel haar toverstok, ging achter Draco staan en zette haar stok op zijn keel. Wachtend op Dyrhona zodat Danoon hem kon terugpakken. Wat was ze toch liefjes.
Dyrhona keek Draco niet eens aan. Ze stond op en staarde langs hem heen. "Ik kan niet geloven dat ik je ooit gemogen heb," zei ze enkel. Ze keek Sofie aan en wenkte dat ze weg ging. "Je bent het niet eens waard om vervloekt te worden. Zo laag ben je gezonken."
Sofie liet Draco verbaasd los en liep achter Dyrhona aan. Ze zond haar een vragende blik toe, maar vroeg niet door. Dyrhona had, in gelukkigere tijden die al lang geleden waren, eens goed gek van Draco gelopen. Sofie trok haar hutkoffer achter haar aan, richting de trein.
Gelukkig voor Dyrhona liep Sofie haar achterna. "Het is gewoon een kwal," zei ze sissend. Ze was kwaad op hem! Ze had hem in het begin zo leuk gevonden. Zelfs Sofie had dat geweten, maar hij was negatief veranderd.
Sofie grijnsde. "Weet je... Wat het wilt zeggen als je zo definitief over iemand bent?" vroeg ze vrolijk en half zingend.
"Wat wil het zeggen dan?" vroeg Dyrhona verbaasd.
Sofie zette zich klaar voor een discussie. "Dat je hem nog steeds mag," zei ze simpel.
Dyrhona grijnsde en joeg een paar eerstejaars uit een coupé. "Je weet toch dat ik graag een uitzondering ben?" vroeg ze liefjes.
Sofie grijnsde. "Oké. Alle puntjes op een rijtje. Het eerste jaar: Jij ziet Draco... Jij kwijlt heel mijn shirt onder. Tweede jaar. Jij ziet Draco en vervloekt hem, gewoon omdat hij met Patty bezig was. Derde jaar. Je ziet hem opnieuw en je vervloekt hem, vermoedelijk omdat hij vorig jaar met Patty bezig was en er dat jaar waarschijnlijk niet mee zou stoppen. Lieve schat, moet ik verder gaan?" vroeg Sofie vrolijk.
Dyrhona snoof. "En nu vervloek ik hem niet eens omdat hij te laag gezonken is," zei ze nuchter.
Sofie grinnikte. "Nee, omdat hij de laatste tijd niet meer in het openbaar bezig is met Patty," treiterde ze vrolijk verder, terwijl ze haar koffer in een bagagerek van de coupé hees.
Dyrhona plofte op de bank neer. Ze glimlachte even onschuldig. "Valt het dan zo op dat ik iedereens vriend af wil pakken?"
Sofie grijnsde. "Nah. Maar ik ken je beter dan de rest," grijnsde ze. "So spill it." Ze keek haar vriendin afwachtend aan.
Dyrhona zuchtte. "Er is niks," zei ze naar waarheid. "Blondie is alleen zo afgeknapt. Het is gewoon een echte eikel geworden. Serieus waar, die nieuwe ego staat hem niet."
Sofie keek even naar buiten voordat ze Dyrhona weer aan keek. "Dat ligt volgens mij ook een deel aan mij. Ik bedoel; hij is nooit een lieverdje geweest of zo... Maar wij als super sexy, lievige, schattige, geweldige en zelfs fantastische meiden, hadden hem misschien iets vaker met rust moeten laten?" mompelde ze traag, voordat ze ferm haar hoofd schudde. Waar moesten ze zichzelf dan mee vermaken? Een Eerstejaars? Dat is zó geen uitdaging.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Het ligt niet aan jou," zei ze vriendelijk. "Er zwemmen nog miljoenen vissen in de zee, voel je maar niet schuldig."
Sofie grijnsde. "Op vissen vallen. Dat is pas iets origineels. Ik zelf zou eerder gaan voor een meerman of zo. Lekker fris in de zomer. Plus die kunnen tenminste zoenen. Ik bedoel. Hoe wil jij anders kleine Dyrhonatjes krijgen? Met een vis?" vroeg ze vrolijk, het iets té letterlijk op nemend.
Dyrhona glimlachte. "Never mind. Droogkloot," zei ze grijnzend. Ze plantte haar schoenen op de tafel. "Je moet je thuis voelen toch?"
Sofie maakte een 'puh' geluidje en zakte onderuit. "Inderdaad," glimlachte ze, voor ze geeuwde. Ze had die nacht ervoor echt niet geslapen. Ze ging dus nooit meer uit de dag voor ze terug naar Zweinstein moest. Ze wou net haar ogen dicht doen, toen de coupédeur open ging.
Dyrhona zuchtte toen ze Griffelwicht binnen zag komen. "Moet jij niet ergens anders heen gaan of zo?" vroeg ze verveeld. "Ergens een leven zoeken of zo."
"Mijn lieve Dyrhona," grijnsde Sofie opgewekt. "Ze mag dan wel het nerdje van ons jaar zijn, maar daarom is ze nog niet in staat om het te gaan zoeken. Wedden dat ze daarvoor eerst een handboek moet lezen?" vroeg ze nuchter.
Dyrhona lachte even. "Moet ze dan niet eerst een handboek lezen om te weten hoe ze dát handboek moet bestuderen?"
Sofie grinnikte. "Hmm. Dan zou ze beter ook ineens een handboek lezen met als titel: 'Hoe versier ik een jongen in twee dagen, in plaats van twintig jaar'."
Hermelien keek hen kwaad aan. "Alle andere coupé's zijn bezet... Bezwaar als we hier komen zitten?" vroeg ze kwaad, hen proberen te negeren.
Dyrhona lag bijna plat van het lachen op de grond. Toen ze uitgelachen was keek ze Griffelwicht uitdagend aan. "We hebben er inderdaad bezwaar tegen, Griffelwicht."
"Nou dan wen je er maar aan," knarsetandde Hermelien, voordat ze op een bank neerplofte en demonstratief haar armen voor haar borst kruiste.
"Je hebt wel lef, Griffeltje... Waar zijn je bodyguards trouwens? Niet bang om alleen met ons in een coupé te zitten? O charme toch... Zou je niet eens ophoepelen en Wemel proberen te versieren, schat?" vroeg Sofie liefjes.
Dyrhona glimlachte even liefjes. "Griffelwicht is hier vast, omdat ze door Wemel is afgewezen," zei ze grinnikend. Daarna grinnikte ze even. Het was al een wonder dat Griffel niks gezegd had over hun embleempjes. Of Pofni zou het haar hebben moeten verteld. "Ik verheug me nu al op onze nieuwe slachtoffer afdelingsgenootjes."
Sofie grijnsde opgewekt en lachte toen ze Dyrhona hoorde. "Oh. Dit wordt gewoon geweldig." grinnikte ze opgewekt.
"Nou, als je het persé wilt weten," mompelde Hermelien geërgerd. "Harry en Ronald zijn nog bij Cho en crew," zei ze kalm en waardig.
Sofie's gezicht betrok een beetje.
Dyrhona grijnsde even zwak. "Waarom ga je 'Cho en crew' dan niet vervelen?" vroeg ze spottend. Ze wilde niet dat Sofie ineens gekwetst zou worden.
Sofie herstelde zich echter snel. "Ach. Zelfs de Ravie's willen haar niet. Durf ervoor te wedden dat ze hén zelfs overtreft met studeren. Toch nerdje?" vroeg ze poeslief.
Hermelien vernauwde haar ogen. "Ga toch een eind fietsen..."
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. Dit was natuurlijk om haar verbazing te verbergen. Fietsen? Wat voor raar iets was dat nou weer?! "Ga toch lekker het nerdje uithangen," zei ze terug.
Hermelien snoof. "Graag. Dan hoef ik niet meer naar jullie misselijk makend gesprek te luisteren," zei ze waardig, terwijl ze een boek uit haar hutkoffer pakte.
Een fiets... Sofie kraakte haar hersenen. Haar pa had het er wel eens over gehad... Was dat zo'n ding waarmee je Dreuzels mee kon ophangen? Hmm. Ze dacht van wel. Ze snoof verontwaardigt. "Hadden we gezegd dat je dat hier mocht doen?"
Dyrhona knikte dat ze Sofie gelijk gaf. Waarna ze waardig zei: "Griffelwicht kent duidelijk het handboek van onze regels niet. Zullen we haar een lesje leren?" Een grijns ontstond op haar gezicht.
Hermelien trok maar al om zeker te zijn van haar veiligheid, haar toverstok uit haar gewaad.
Sofie grinnikte. "Ik laat de eer totaal aan jou over, Danoontje," grijnsde ze vrolijk. Ze wou wel eens genieten van een goede show.
Dyrhona grinnikte. Alsof Griffelwicht het van haar zou winnen met een toverstokje. Ze wist veel meer vloeken dan dat wicht. Dat was zeker. Ze was opgegroeid tussen de dooddoeners. Dacht dat wicht nou echt een kans te maken? "Kijk dan Soof, ze denkt een kans te maken," zei ze spottend. Daarna zei ze non-verbaal een verstijvingspreuk. Deze was nog nooit geleerd op school dus wist ze zeker dat Griffelwicht het niet verwachten zou. Hoewel haar opvoeding dan wreed geweest was, ze had er zo nu en dan wel wat aan.
Hermelien zag iets flitsen en sprak nog net op tijd een protego spreuk uit. Ze stuurde een VledderVleerVloek die ze van Ginny had geleerd terug.
Sofie grinnikte. "Lieve schat, dat maakt het spannender," zei ze vrolijk, terwijl ze wat onderuitzakte. Ze knipperde verbaasd toen Griffeltje écht terugvocht.
Dyrhona deed ook protego en hield de spreuk tegen. Ze vuurde nog een verstijvingspreuk, maar omdat ze wist dat Griffelwicht deze ook zou tegenhouden stuurde er meteen nog eentje achteraan. Intelligentie zou het niet echt vergen, meer snelheid en dat was iets dat Dyrhona in overvloed bezat.
Sofie grinnikte, toen Hermelien door die tweede spreuk geraakt werd. Ze trok haar toverstok. "Nu ikke!" zei ze hyperactief alsof ze een kleutertje was dat net een lolly had gekregen. Ze liet Griffeltje de lucht in vliegen en zette ze de coupé uit. "Goehoed..." grijnsde ze, voor Griffelwichts koffers volgden.
Dyrhona grijnsde. Ze liep naar de deur toe. "Bye bye enne... Tot ziens," zei ze. Daarna deed ze de deur dicht en ging languit op de bank liggen. "Iemand anders zal de spreuk wel ongedaan maken," zei ze nonchalant.
Sofie grijnsde en steunde met haar hoofd tegen de muur. "Laten we anders hopen dat er een Zwadderaartje passeert, met een bad hair day. Dan schrikt Griffeltje zich dood én wordt ze misschien nog doodvervloekt ook..." zei Sofie opgewekt.
Dyrhona knikte opgewekt. "Misschien hoeft er geen vloek van te pas komen. Als ze van die bad hair day zich dood schrikt," zei ze even opgewekt.
Sofie knikte vrolijk en grijnsde. "Wat gaan we nu doen? Ik ben eigenlijk voor een beetje relaxen," zei ze opgewekt. "Want een wicht buitenwerken, dat een paar goede hints als: rot op, niet begrijpt is vermoeiend..." jammerde ze.
Dyrhona grijnsde. "Ik stem voor," zei ze plechtig. Ze deed haar toverstok weer weg en begon met haar voet op de muur van de coupé te drummen. Oké, ze moest toch iets doen…
Sofie grinnikte, toen aan de andere kant van die muur men begon terug te kloppen. "Je houdt je maar bezig hoor," grinnikte ze hoofdschuddend.
Harry zag Hermelien op de grond liggen en merkte al snel dat ze verstijfd was. Hij maakte snel de spreuk ongedaan en liep boos de coupé in die ze aanwees als waarin de daders zaten. "JULIE DENKEN TOCH NIET DAT JULLIE GRAP- O hoi. Waarom hebben jullie Hermelien vervloekt?"
Sofie grinnikte opgewekt. "Hoi Pofni. Geweldige vakantie gehad?" vroeg ze vrolijk, met de nadruk op Pofni.
Hermelien keek verbaasd van de één naar de ander. Sinds wanneer noemt Harry Pofni?
Dyrhona grijnsde ook. "Of was Pofni land niet zo geweldig deze zomer?" vroeg ze onschuldig. Ze knipoogde naar Sofie toe en knikte naar Hermelien die hen verbaasd aankeek.
Harry grijnsde even. Hij had het kunnen weten, dat ze niet zouden ophouden met Pofni. "Ik ben in de zomervakantie bij Ron geweest," zei hij.
"Naar Wemeltje?" vroeg Sofie opgewekt grijnzend. Dat is toch dat huis, met enorm veel verdiepingen, dat eruit ziet alsof het zou kunnen omvallen zodra er een vlaagje wind aan komt waaien? "Geweldig," zei ze vrolijk.
Hermelien kruiste haar armen en keek Harry met een opgetrokken wenkbrauw aan. Hij is een deftig gesprek aan het houden met die twee pestkoppen van een Zwadderaars. "Harry? Moet je naar Plijster?" vroeg ze dan uiteindelijk bezorgd.
Harry schudde zijn hoofd. "Ik voel me goed hoor. Waarom zou ik naar Plijster willen?" vroeg hij verbaasd.
Dyrhona deed moeite haar lach in te houden. "Kijk Sofie, Griffelwicht is van Wemeltje naar Pofni gegaan." Ze knipoogde even plagend.
Sofie barstte in lachen uit en grijnsde, toen ze een beetje bekomen was. "Nou... Wie zegt er dat Nerdjes niet lief kunnen hebben?" vroeg ze sarcastisch. Zolang ze het houden bij Wemeltje... dacht ze er achteraan.
Hermelien negeerde hen. Urgh. Ze haatte hen. "Omdat je nogal raar doet. Vertel me eens. Wat is er vorig jaar precies allemaal gebeurt?" Zouden ze hem hebben vervloekt?
Dyrhona glimlachte onschuldig. "De wonderen zijn de wereld nog niet uit," zei ze liefjes. Ze zag dat Griffelwicht niet al te blij keek. Mooi.
Harry haalde zijn schouders op. "Maakt het wat uit dat er vorig jaar iets gebeurd is? Ik heb er wel van geleerd."
Sofie schudde afkeurend haar hoofd. "Griffeltje. Geen paniek hoor. Je krijgt nog net de toestemming om met hem te praten," zei Sofie vrolijk, naar Dyrhona knipogend.
Hermelien draaide zich nu kwaad om. "Kunnen jullie niet eens vijf seconden jullie mond houden?" vroeg ze woedend.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Vijf hele seconde? Dat is zowat een eeuwigheid!" zei ze dramatisch.
"Dat houden we nooit vol," zei Sofie met een pruillipje.
"URGH!" zei Hermelien gefrustreerd, voordat ze kwaad wegbeende.
Dyrhona grijnsde. "Wat hebben we nou weer verkeerd gedaan?" vroeg ze onschuldig. Ze zag Harry ook weggaan. Wat waren ze toch weer saai!
Sofie grinnikte. "Technisch gezien niets..." zei ze vrolijk, voordat ze Harry's veters herknoopte, zodat hij zeker zou gaan struikelen, met behulp van haar toverstok. "Nu hebben we pas iets gedaan," zei ze liefjes, toen ze Harry niet veel verder hoorde struikelen.
Dyrhona ging weer met haar voeten tegen de zijkant van de coupé zitten. Nu kon ze languit op de bank liggen. "Er is geen plek als Zweinstein," zei ze grinnikend. Meteen daarna werd haar vermoeden waarheid toen een boze Hermelien weer hun coupé binnen kwam stormen.
Sofie keek Hermelien verontwaardigd aan. "En waarom kom jij hier zo binnenstormen, wervelwind?" zuchtte Sofie geërgerd. Ze hadden háár technisch gezien niets gedaan.
Hermelien negeerde Sofie opnieuw. "En waarom denk jij, dat het grappig is om Harry's veters te herknopen?" vroeg ze woedend aan Dyrhona.
Dyrhona grijnsde even."Nou ten eerste, Pofni is gewoon een makkelijk doelwit en ten tweede, Sofie is dit keer het geniale brein," zei ze liefjes. Ze fluisterde iets waardoor Griffelwicht ineens onder de puisten zat, maar dit kennelijk niet door had.
"Oeh nice one," grinnikte Sofie opgewekt, voordat ze de volle lading kreeg van het wervelwindje.
"EN JE KAN DAT NIET MAKEN!"
"Jezus. Ik zit onder het puistvocht. Gadver."
"HARRY HAD WEL IETS KUNNEN BREKEN."
"En het speeksel."
"VIND JE DIT SOMS GRAPPIG?"
"Goh. Je ziet me echt graag hé?" zei Sofie met een schuin hoofd.
Dyrhona grinnikte even waardoor Griffelwicht nu kwaad naar haar keek. "IS IEMAND BIJNA VERMOORDEN GRAPPIG?" riep ze nu gefrustreerd.
Dyrhona deed net alsof ze nadacht. "Nou om eerlijk te zijn, is het wel grappig," zei ze met een engelengezicht. Griffel maakte een boze kreet en liep weer met grote stappen weg.
Sofie bleef beheerst staan totdat Wervelwind buiten gehoorsafstand was. "Gadver! GADVER! G.A.D.V.E.R. Haal het eraf!" jammerde Sofie die naar haar gezicht wees, dat vol onder de prut hing. Ze trok een vies gezicht. "Danoon. S.O.S." mompelde ze ongelukkig.
Dyrhona liep snel naar haar vriendin toe en liet haar toverstok als een stofzuiger over haar gezicht gaan. Al het prut verdween meteen zodra de punt van de stok ook maar in de buurt kwam. "Nu moet je nog iets slikken om het stuudjesvirus niet te krijgen," zei ze opgewekt.
"Het stuudjesvirus? O my God. Danoon. Je moet me iets beloven," begon Sofie plechtig en met een bang hartje. Wachtend wanneer haar redster in nood zou vragen wat ze moest beloven.
Dyrhona hield afwerend haar handen voor zich. "Wat moet ik je beloven?" vroeg ze ontzet. Aan een belofte houden had ze een hekel.
Sofie glimlachte liefjes. "Ik wil dat als ik ooit het stuudjesvirus krijg .... Dat je een einde maakt aan mijn miserable-Pofni-lege-leven." jammerde ze dramatisch.
Dyrhona grinnikte. "O mijn god, Sofie. Doe niet zo dramatisch," zei Dyrhona die inmiddels rolde op de grond van het lachen. Het klonk totaal niet beschuldigend zoals ze het wel probeerde.
Sofie trok een pruillip. "Nou het is wel zoohooo," pruilde ze. "Mijn leven is miserabele. En er zit geen Pofni in. Wat me weer terug brengt op het miserabele gedeelte," pruilde ze verder. Bloedserieus.

jilly-ann · Geplaatst: Zo Apr 06, 2008 11:43

Kelly en ik willen graag dracolieke en amytjuuuh bedanken voor hun reactie ^^

Hoofdstuk 2

Dyrhona liep met haar gewaad aan naar de koets toe. Gelukkig was de regenbui die al de hele dag aanwezig was gaan liggen zodat ze droog was. Ze glipte snel een lege koets in en wenkte Sofie te komen. "Pofni en Sofie sitting in a tree. K-I-S... O hoi Pofni," zei Dyrhona vrolijk toen Pofni langskwam. Tuurlijk.... alsof ze hem niet gezien had...
Sofie keek met open mond naar Dyrhona geweldig. Dan maar meespelen. "S-I-N-G," zong ze niet zo vrolijk verder. Danoon was zo dood. Sofie wou blozen als een rund, maar hield zich net in. Ze was geen geschoten wild. Puh. Waardig en alert blijven. Net zoals mammaatje lief haar had geleerd.
Dyrhona grijnsde. Sofie deed precies wat ze wilde! "Je geeft het toe!" riep ze triomfantelijk. "Pofni, je mag wel weg. Ik weet dat we geweldig zijn."
"Tsss," tsss-de Sofie. Grapjas. dacht ze sarcastisch. O God. Ja. Laat hem asjeblieft weggaan. "En ik geef niets toe. Oh! Heb je chocolade bij?" vroeg ze opeens uit het niets aan Pofni.
Pofni wil net weglopen als Sofie ineens vraagt of hij chocolade bij zich heeft. Hij trekt even zijn wenkbrauw omhoog. "Niet dat ik weet," zei hij. Als ze dan zo verslaafd aan chocolade was, kon ze het toch zelf meenemen?
Sofie keek hem beteuterd aan. Nouhou. Die slaapt vannacht zo op de mat. dacht ze grijnzend, voordat ze aan Pofni dacht en zijn bed dat ergens tegen het plafond plakte waardoor hij wel op de grond moest slapen. Hmm. Aanlokkelijk... "Danoon... En jij?" vroeg ze hoopvol.
Dyrhona zuchtte even. Ze taste in haar gewaad en haalde er een chocokikker uit. "Sorry ik heb er maar één voor mezelf," zei ze nonchalant. Tergend langzaam maakte ze de wikkel open en gaf hem toen grijnzend aan Sofie. "Eet maar op."
Sofie keek lijdend naar Dyrhona, die een chocokikker uit haar zak haalde. Heel traag haalde ze de verpakking eraf. Net wanneer het erop leek dat Sofie dood zou gaan en Dyrhona met heel veel smaak haar chocokikker zou eten, gaf het schatje de chocokikker aan Sofie. "O my God! Ik hou van je! Ik hou van je! Ik hou van je! Ik hou van je!" zei Sofie, die Dyrhona knuffelde en snel de chocokikker in haar mond propte.
Dyrhona glimlachte even. "Weet ik. Iedereen houd van me," zei ze grijnzend. Ze zag dat Blondie langs liep. Met een zwiepje had hij zijn haar in de Griffoendor kleuren. "Wat een verbetering," zei ze grinnikend.
Sofie grinnikte. "Dat is je ego dat sprak," zei ze kalm. "Draaaaaaaaaakiiiiiiiiie!" zong Sofie overdreven. "Bedankt voor je support. Wij zien jou ook graag." glimlachte ze opgewekt.
Dyrhona grinnikte mee. Ineens bedacht ze iets. "Ik heb morgen ineens een ochtendhumeur," zei ze grijnzend. "Zal ruzie maken de rest van onze afdeling ruw storen denk je?"
Sofie grinnikte. "Je waagt het niet. Ik wil in vrede op kunnen staan. Pofni een dikke smakkerd geven, ontbijten, Blondie pesten, Pofni een smakkerd geven én dan ruzie maken," verbeterde Sofie Dyrhona met een puppyface.
Dyrhona keek Sofie triomfantelijk aan. "Ik wist het!" zei ze vrolijk. "Je bent echt smoor op hem." Ze deed een vreugdedansje maar omdat de koets al reed viel ze al snel weer.
Sofie trok een wenkbrauw op. "Never heard of a joke?" vroeg ze geschokt. Ze was er dus bij. Ze moest gewoon leren om haar mond te houden. "En dan nog." zei ze statig. "Hij is beter als Blondie!"
"En beter als een deur!" riep Dyrhona gierend uit. Ze stond voorzichtig op maar viel weer op de grond omdat de koets stopte. "AARGH!" riep ze geïrriteerd. Ze stond op en sprong te koets uit. Midden in een plas met modder.
Sofie grijnsde. "Bedankt, matje," zei ze vrolijk, terwijl ze Dyrhona's schouders vastpakte en zichzelf zo de wagen uitzwaaide zonder een plas te raken. Sofie wankelde toen ze neerkwam. Toen passeerde er een eerstejaartje en was het kwaad geschied. Daar lag ze dan. Te creperen van de koud. In haar spiksplinternieuw Griffoendorgewaad. In een modderplas.
Dyrhona grinnikte zodra Sofie naast haar in de modder viel. "Valt niet mee hé?" vroeg ze amuserend. Ze stond op en stak haar hand uit zodat Sofie zich op kon trekken.
"Helemaal niet," pruilde Sofie. Dit was zo niet leuk. Ze nam de hand aan en toverde haar gewaad schoon. "Fijn. Zo'n begin van het schooljaar. Dat noemen ze een spetterende start," grijnsde ze.
Dyrhona toverde haar gewaad ook schoon en stak tuttig haar hand uit. "Tres trendy," zei ze met een kakstem.
Sofie barstte in lachen uit. "Oh nee. Asjeblieft. Zeg me niet, dat je met dat zinnetje Blondie voor je wilt winnen." grijnsde ze. Ze deed Dyrhona na. "Tres trendy," wiebelde ze met haar wenkbrauwen op hetzelfde bekakte stemmetje.
Dyrhona zuchtte. "Ik hoef blondie niet, ik ben er echt serieus klaar mee!" zei ze geïrriteerd. Sprak ze de waarheid werd ze nog niet geloofd!
Sofie trok een wenkbrauw op. "Zeker van? Het was een nogal zware CRUSH! Danoon en Blondie sitting in a tree K. I.S.S.I.N.G," zong ze, terwijl ze de hal binnen liep. Ze bleef het zingen, terwijl ze richting de leerlingentafel van Griffoendor liep.
Dyrhona liep achter Sofie aan en zei de monddoodbezwering. Pff, iet iedereen hoefde die leugen te horen! "Sofie! Ga is terug naar de kleuterklas waar je hoort," siste ze kwaad.
"Ik hoor niet in de kleuterklas." vormde Sofie met haar lippen. "Maar in een datingbureau. Op je eigen houtje red je het toch nooit. Need some help? Ik weet zeker dat je hem ergens diep van binnen nog mag." Al die woorden vormde ze met haar lippen.
"Ik versta je niet," zei Dyrhona vrolijk.
Sofie trok kwaad aan Dyrhona's haar.
"Au," riep Dyrhona kwaad. "Je hebt net de spreuk 10 minuten langer laten duren," zei ze nukkig.
Sofie staarde kwaad naar Dyrhona. Waar is Pofni als je hem nodig hebt. O! Daar is-ie! Vrolijk liep ze op Pofni af en maakte ze wilde gebaren die allemaal erop neerkwamen dat hij de spreuk ongedaan moest maken om haar maar een beetje te verstaan.
Harry keek verbaasd naar Sofie maar Dyrhona maakte wilde gebaren met een mond die met een rits dicht gedaan werd. Had Dyrhona Sofie de mond gesnoerd? "O wacht," zei hij. Hij pakte zijn toverstok en maakte de spreuk ongedaan. "Zeg nu maar is wat er is." Hij grijnsde even.
Sofie vloog hem om de hals. "Bedankt Harry," glimlachte ze. "Nu kan ik Blondie en Danoon koppelen," wiebelde ze met haar wenkbrauwen, voor ze hem een kus op zijn wang gaf en hem los liet. Ze huppelde vrolijk richting Draco.
"Oké," zei Harry verbaasd en hij ging bij Ron en Hermelien zitten die hem allebei verbaasd aan keken en zo te zien nog moesten beslissen óf ze wel wilden weten wat er aan de hand was.
Sofie stak haar tong eens uit naar Dyrhona, voor ze Draco de Grote Zaal uitsleepte en haar hand opstak naar Perkamentus die hen raar nakeek. "EVEN WAT PRIVEZAKEN OPLOSSEN PROFJE... DRAKIE HIER MOET NOG BESLISSEN WAT HIJ GAAT DRAGEN OP ZIJN TROUWDAG!" riep ze vrolijk, voordat ze hem buiten sleurde.
Draco keek haar raar aan. "En laat me eens los ja. Ik ga niet trouwen en al zeker niet met jou."
Sofie's gezicht betrok. "Gadver. Nee. Geloof me. Ik heb een betere smaak dan dat." snoof ze, voordat ze hem tegen een muur duwde.
Draco wiebelde zijn wenkbrauwen. "Ik zie het."
"Urgh," maakte Sofie een raar geluidje.
Sofie drukte hem steviger tegen de muur. "Voor de duidelijkheid. Ik heb smaak."
"Huh?" vroeg Draco met een opgetrokken wenkbrauw. "En ik niet dan of wat?"
"Nou. Ik voel me geflatteerd, maar ik heb smáák in jongens. En jij -uhum- bent dus niet mijn smaak." verduidelijkte Sofie,
Draco draaide met zijn ogen. "En dat kwam je me vertellen?"
Sofie schudde haar hoofd. "Wel je kent Dyrhona hé... Wat vind je van haar kont?" grijnsde ze vrolijk. Draco keek Sofie met lege ogen aan. "Haar kont?" vroeg hij sloom. "Nou nogal vol hé. Iets wat geweldig sexy is," haalde hij zijn schouders op.
Sofie grijnsde en hield haar toverstok achter haar rug. "Nou wat zei je? Wat vind je van Dyrhona's kont?" vroeg ze liefjes, terwijl ze in gedachten een spreuk uitsprak waardoor de hele zaal heel goed mee kon luisteren.
"Wel. Haar kont is sexy," grijnsde Draco niets vermoedend.

Dyrhona zuchtte en ging maar bij het goede trio zitten. Tenminste, ze negeerde minstens 2/3 ervan. "Hey Pofni," zei ze mierzoet. "Zeg is, wat vind je nou van Sofie?" Ze zag tot haar genoegen dat hij rood werd.
"Ik ken haar niet eens zo goed," zei Harry verontwaardigd. Maar Dyrhona leek met dit antwoord geen genoegen te nemen. Ze schudde enkel haar hoofd met een blik alsof ze diep teleurgesteld in hem was.
"Pofni, Pofni, Pofni toch," zei Dyrhona beschuldigend, "ben je al zo snel hét avontuurtje vergeten?" vroeg ze. Ze negeerde Ron en Hermelien die nog verbaasder keken dan ze al gedaan hadden.
"We hadden maar een twee weken avontuurtje," zei Harry kalm. Niet wetend hoe dubbelzinnig die zin voor buitenstanders moest klinken. "Dat is haast niks!"
"Harry waar-" begon Griffelwicht maar Dyrhona rolde met haar ogen en voor Griffel ook maar haar zin kon afmaken had Dyrhona de tweede keer dit uur de monddoodbezwering uitgesproken.
"Iets minder betweterig graag," zei ze enkel koel daarna richtte ze zich weer opgewekt tot Harry. "Wat vind je tot nu toe van Sofie dan?"
"Ze is wel aardig, zo nu en dan," zei Harry verbaasd.
"Mooi! Dan wil ik wel de getuige van Sofie zijn op jullie bruiloft hé. Niet vergeten," zei Sofie streng.
Dyrhona schrok op toen ze de stem van Blondie ineens door de Grote Zaal heen hoorde. Waar kwam dat ineens vandaan? "Wat is Soof nu weer doen?" vroeg Dyrhona zuchtend, want ze verwachtte niet anders dan dat Sofie hier achter zat.
Sofie grinnikte. "Nou Blondie?" vroeg ze poeslief. "Vertel me eens pikante details over Dyrhona?"
Draco keek haar verbaasd aan. "Nouhou... Haar benen zijn dus like wauw..." begon hij vrolijk.
Dyrhona keek even verbaasd op. Wat?! God, wat moest die nerd van haar? "O die gaat er zo aan zo meteen," zei ze met een hoop gebaren over de manier hóe ze hem zou vermoorden. En daarbij was een vinger langs haar keel strijken nog de aardigste.
"Thanks Dracootje," grijnsde Sofie, nadat ze de spreuk ongedaan had gemaakt. "Doeii." Luid zingend kwam ze de zaal binnen. "Love is in the aaaiiirrr," zong ze terwijl ze naast Dyrhona ging zitten.
Dyrhona stond op zodra ze Sofie zag. Hij gaat er zo aan, dacht ze moordzuchtig. "Sofie bedankt voor de reden om blondie te vermoorden," zei ze zodra ze langs Sofie liep. Met grote passen liep ze naar blondie toe en liet hem via levicorpus door de lucht zweven. "Ben je nu helemaal? Jij hebt net je doodvonnis getekend!"
Draco trok een wenkbrauw op. Wat had hij nu weer gedaan? Hij keek zuur naar Sofie. Die had er vast wat mee te maken. "Nog nooit gehoord van een grapje?" grijnsde Draco. "Sofietje daar gaf me zonet drie galjoenen als ik zou zeggen dat je een geweldige kont hebt," loog hij overtuigend.
Sofie keek hem belangstellend aan. Tien galjoenen. Aha. Boeiend. Echt wel.
Dyrhona deed alsof ze lachte. "Natuurlijk heb ik wel is gehoord van een grapje. Ha-ha-ha. Ik ga jou nu voor de grap vermoorden. Leuk toch?" vroeg ze bijdehand.
Draco trok een wenkbrauw op, als Dyrhona omsingelt werd door mededooddoeners in wording. "Oh? Serieus?" vroeg hij liefjes.
Sofie trok beide wenkbrauwen op. Gezellig... Langzaam liep ze er ook naar toe.
Dyrhona grijnsde zwakjes. Daarna proestte ze het uit. Ach ja, acteren kon altijd helpen. "Jij bent echt triest hé!" zei ze alsof het overduidelijk was, "je bent nog steeds mamma's kindje. Je kan het niet alleen af."
Draco trok een wenkbrauw op, terwijl hij grijnsde. "Nou GRIFFOENDORTJE... Ga Potters voeten wat kussen," zei hij vrolijk, terwijl iemand van zijn afdeling hem liet zakken.
Er is dus zo niets mis met zijn voeten, dacht Sofie koppig. "Dracooottjjee? Heb je een probleem?" vroeg ze vrolijk, terwijl ze naast Dyrhona ging staan.
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. "Nee dank je, die heb jij net nog gezoend. Zo meteen krijg ik nog bacillen," zei ze liefjes. Daarna werd Blondie de lucht uit gehaald. "Drakie heeft het probleem een moederskindje te zijn," zei ze tegen Sofie. Luid genoeg zodat íedereen kon meegenieten.
Sofie glimlachte. "Ah zo." grijnsde ze opgewekt. "Nou dat heb je als je moeder net zo dom is als ze blond is. Want weet je... Ze heeft volgens mij nooit doorgehad dat haar zoon wórdt gepest omdat hij zo'n lui lanterfantje is..."
Draco stak zijn toverstok onder Sofie's kin. "Houd je mond over mijn moeder," siste hij kwaad.
Dyrhona lachte schamper. "Vind je het soms vervelend als we de waarheid over het varken van een moeder van je vertellen?" vroeg ze. Ze snoof even. "Dat is dan jammer voor je."
Draco vervloekte Dyrhona, met een spreuk waardoor ze een grote snee in haar wang kreeg. "Jammer hij hoorde wat hoger. Hoor je helemaal bij je nieuwe afdeling, verrader," siste hij.
Sofie vernauwde haar ogen. "Weet je Draco?" vroeg ze luchtig. "Dát had je nou eens niet moeten doen," zei ze simpel, voordat ze hem vervloekte.
Dyrhona voelde de snee niet eens meer. Haar ouders hadden haar te vaak vervloekt met Crucio. Ze vervloekte ook de andere aanhangsels van Blondie. Damn... nu was haar make-up natuurlijk uitgelopen door dat stomme bloed. Wow, hoorde ze zich zo duizelig te voelen? Hoorde er eigenlijk wel zoveel bloed uit haar lichaam te komen? Dit kon nooit goed zijn. "Help," bracht ze zwak uit.
Sofie draaide zich om terwijl ze Korzel aan het vervloeken was. "Danoon?" vroeg ze traag, terwijl haar ogen groot werden. Ze verstijfde Korzel en liep naar Dyrhona. "Wat heb je?" vroeg ze verbaasd, ze keek verbaasd naar Dyrhona's huid. Overal zat wel een snee.
Dyrhona steunde tegen de muur aan maar ook daar had ze al snel geen kracht meer voor terwijl ze op de grond zakte. "Haal Perkamentus, wie dan ook. Iemand!" zei ze zwak. Sofie zou dit nooit alleen kunnen oplossen.
Sofie stond daar echter als versteend. Ze slikte. En nu? Ze keek naar Dyrhona even leek de tijd net stil te staan, voor ze zelf de lucht in gehesen werd. Al snel kwam ze weer bij haar positieven en schreeuwde ze de longen uit haar lijf voor Perkamentus.
Dyrhona kon nog net een glimp opvangen van de dooddoeners in opleiding die nu als een stelletje zotten wegrenden voor alles om haar heen zwart werd. Het zwarte was vredig maar ze had een grote drang die te verlaten...
Sofie viel met een kreun neer. Geweldig. Nu maakte ze zich zorgen én had ze een hersenschudding. Ze schudde haar hoofd en zag hoe Perkamentus Dyrhona naar de Ziekenzaal bracht. Gedwee en verslagen volgde ze hen maar.

jilly-ann · Geplaatst: Zo Apr 13, 2008 10:00

Ik wil graag Rientje Evers, Topazlover<3, dracoliekje en Amytjuuuh bedanken voor hun reactie ^^

Hoofdstuk 3

Sofie gromde wat in haar slaap. Ze had trouw de wacht gehouden naast Dyrhona's bed. Geen enkele dooddoener in wording zou langs haar heen komen. Tenzij ze haar een hele reep chocolade gaven en een heel moment van rust. Zoiets als ze nu had... Haar chocoladepapiertje lag ergens naast haar stoel en haar mond hing half open. Lekker knus lag ze te slapen in de zetel naast Dyrhona's bed.
Dyrhona opende langzaam haar ogen. Ze zag Sofie naast haar zitten. Wat een schat was het toch ook. Ze keek de zaal rond en merkte dat het de ziekenzaal was. Voorzichtig ging ze rechtop zitten zodat ze Sofie niet wakker kon maken.
Sofie bevond zich nog ergens in een sprookjesachtig iets. Ze voelde zich net Sneeuwwitje. Ze had van dat lang blond haar, mooi opgebonden in een vlecht. En ze wachtte in haar toren op haar prins. Hmm. Fout. Was dat niet Rapunzel? Hmm. Ze gromde nog wat in haar slaap voor ze gewoon verder droomde. Glimlachend keek ze uit het raam. Wat was het landschap mooi. En was dat... Nee. Een eenhoorn? Die vloog? Oh God.
Dyrhona keek naar de grote glimlach op Sofie's gezicht. Zou ze? Ach waarom ook niet. Ze bracht haar gezicht vlakbij Sofie's oor en schreeuwde opgewekt: "Boe!"
Sofie keek kwaad naar beneden. Nou dat was niet lief van haar prins om haar zo te laten schrikken en 'Boe!' te roepen. "Ga een ander lastig vallen," mompelde ze kwaad. Wat dacht die wel niet? Ze zou wel wachten tot de volgende kwam.
Dyrhona grinnikte toen Sofie mompelde over iemand anders lastig vallen. "Boe," zei ze nog een keer. Zou ze erachter komen waarover Sofie droomde? Vast over Pofni.
Toen Sofie Pofni onder haar raam zag staan was ze de vorige al vergeten. Deze was gewoon leuker. Toen ook die 'Boe!' riep fronste ze kwaad haar wenkbrauwen. "Nou ja zeg. Laat die ook maar al opkrassen. Ook al is zijn naam Pofni," pruilde Sofie zachtjes. Zo vond dit zo niet lief. Stoute stoute, prinsjes hadden ze tegenwoordig.
Dyrhona maakte een juichend kreetje. Ze wist het gewoon! "Ik had gewoon gelijk," zei ze juichend. Helemaal vergeten dat Sofie dit waarschijnlijk ook zo horen in haar droom of zelfs wakker worden.
Sofie opende één oog. Ze had dus geen idee waarom Harry dat zou zeggen dus er was iemand haar droom zo aan het manipuleren. "DANOON!" riep ze kwaad. Toen ze Dyrhona juichend zag staan! "Wat valt er te juichen?" vroeg ze geeuwend.
"Je droomde over Pofni!" riep Dyrhona opgewekt uit. "Je kan het zo niet meer ontkennen hem leuk te vinden." Ze sprong uit bed en sommeerde haar kleren. "Kom we gaan," zei Dyrhona. Stel je voor dat Plijster weer terug zou komen...
Sofie keek haar overdondert aan. "Je bent wakker... Dat is- Hoezo ik droomde over Pofni?" vroeg ze verbaasd. Ze trok haar neus op. "Dat deed ik dus niet. Hij zat alleen maar aan mijn chocolade. En je weet hoe erg dat is," verzon ze dan toch maar iets. Echt niet dat zou zeggen dat hij haar prinsje is. Dyrhona zou zich kapot lachen.
Dyrhona begon te grijnzen. Sofie zou zich er zo niet uit weten te lullen... "Sinds wanneer noem jij je chocolade Pofni dan? Dan ben je wel heel erg smoor je chocolade Pofni te noemen."
Fout. Pofni is béter dan chocolade. Ze schudde haar hoofd. Urgh. "Ik noemde hem niet mijn chocolade," zei ze verontwaardigd. "Trouwens. Was jij de gek die steeds Boe riep?" vroeg ze, terwijl ze aandachtig naar Dyrhona keek.
Dyrhona grijnsde schuldbewust. "Jij was de gene die niet wakker wilde worden," zei ze.
Sofie keek haar kwaad aan. "Je hebt mijn hele droom verpest," pruilde ze. "Die trouwens niet over Pofni ging." Ze stak haar neus eigenwijs de lucht in.
Dyrhona snoof luid. "Je bent nu echt zo hard aan het liegen. Verklaar dan waarom je Pofni's naam zei! Hé!" riep Dyrhona lachend. Op dat moment ging de deur open en zag ze Griffelwicht binnen komen. Yeah... Joy. Get lost!
"Ik zei Pofni's naam alleen maar omdat hij ook mijn droom verpestte," snoof Sofie. Ze keek verwaand naar de nieuwkomer.
"Wat is er met Harry?" vroeg Hermelien wantrouwend.
Dyrhona grijnsde even. "We wilden weten wat beter bij hem zou passen. Zou blauw haar leuk staan? Of zullen we toch voor roze gaan?" vroeg ze aan Griffelwicht. Ze zette even een engelgezichtje op. "Tenminste, wanneer ik weg mag. Hopelijk snel, de ziekenzaal is te depri voor mijn gezellige persoonlijkheid!" Hoezo ego?
Hermelien snoof. "Wat ben je toch weer geestig," zei ze, voordat ze met haar neus in de lucht naar haar bed liep.
Sofie keek haar schamper aan. "Wat probeer je te doen? Je valt al hard genoeg op, zonder rond te lopen als een havik." zei ze geërgerd.
Dyrhona grinnikte. "Niet op het dekbed zitten. Hij is nu nog schoon," zei ze glimlachend. "Wat heb ik allemaal gemist? En nee, ik bedoel geen schoolwerk."
Hermelien snoof. "Niets waar we jullie voor nodig hadden. Gelukkig." zei ze blij met zichzelf.
Sofie keek haar vernietigend aan. Wat een kreng.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Waarom ben je hier dan? Je had ons toch niet nodig?" vroeg ze uit de hoogte. Sofie en zij waren degene met ego, niet het Griffelwicht!
Hermelien keek Dyrhona woedend aan. "Ik heb meerdere verplichtingen dan me alleen maar boven de andere verheven voelen. En me in Griffoendor te laten plaatsen omdat ik uit mijn eigen afdeling gepest zou zijn."
"We zijn niet uit onze afdeling gepest!" zei Sofie kwaad, terwijl ze haar bed uit kwam en gevaarlijk op Hermelien afliep. Ze ging iedere haar uit dat hoofd van haar trekken totdat ze lelijk en kaal was. Nou. Nog lelijker dan normaal...
Dyrhona sprong ook uit bed. Alleen niet om Griffelwicht aan te vallen. Ze moest Sofie tegenhouden. Straks werd ze van school af gestuurd. "Sofie niet doen. Ze is het niet waard. Ze is te min om door jou aangevallen te worden."
"Ha!" stootte Sofie uit. Voordat ze nog steeds met Dyrhona worstelde om bij dat wicht, dat nu engelachtig aan het glimlachen was, te geraken.
"Soof. Niet. Doen," zei Dyrhona met haar kaken op elkaar geklemd. Ze draaide zich om en gaf Griffelwicht een stoot. "Eigen schuld! Met Sofie was je er veel minder vanaf gekomen," zei ze kwaad.
Sofie stopte uiteindelijk en ging mokkend op haar bed zitten. Stomme Griffoendors. Ze was al weer even vergeten, dat ze er zelf één was.
Hermelien keek Dyrhona geërgerd aan. Voordat ze een heleboel papieren op een stoel gooide en zich dan statig uit de ziekenzaal verwijderde.
Dyrhona grijnsde. "Die is weg," zei ze glimlachend. Ze liep naar de deur toe en deed die open. "Nu moeten wij nog weg," zei Dyrhona liefjes, ze wilde dat Sofie vergeten was dat ze eigenlijk in de ziekenzaal moest blijven of althans mee zou werken.
Sofie knikte. "IK WIL HET MEER IN!" riep ze luid, voordat ze snel haar kleren over haar pyjama deed en vrolijk de ziekenzaal uit huppelde. Ja hoor. Sofie is back.
Dyrhona grijnsde breed. Ze heeft het meer gemist! "Het is al goed mevrouwtje regenboog," zei Dyrhona lachend terwijl ze weer aan vorig jaar dacht. Het meer! Geen betere plek te vinden.
Sofie grijnsde. "Ik ben dan wel het knapste mevrouwtje Regenboog die er is hoor," zei ze uit de hoogte, voordat ze vrolijk richting buiten liep tot ze op een enorme eikel op botste, die waarschijnlijk nog nooit het verhaal had gehoord dat je nooit Sofie om ver mocht lopen... Ahum. Dus. Ze werd omver gelopen door een enorme eikel zonder ogen in zijn kop. "Kijk eens uit!" zei ze geërgerd, van op de grond, niet eens geïnteresseerd in wie het was.
Dyrhona liep achter Sofie aan als die ineens op Pofni botst. "Bril vergeten?" vroeg Dyrhona liefjes. Pofni keek haar kwaad aan.
"Nee, ik heb ze op, zoals je ziet," zei hij kalm terug. "Hermelien zei dat ik jullie in de gaten moest houden en iets over dat blauw én roze mij niet zouden staan."
Sofie zuchtte vermoeid. "Ja. Dyrhona. Hij heeft zijn bril op." grijnsde ze naar haar vriendin, voordat ze naar Pofni keek. "Waarom laat je je zo opstoken door haar. Eén roze is meer iets voor haar. En ten tweede-" Dat zwart staat je toch veel beter, dacht ze er vrolijk achteraan. "we zouden nooooiit een afdelingsgenootje vervloeken. Tenzij het Griffel heet. Toch, Danoon?"
"Ja natuurlijk," zei Dyrhona lachend. "Als staat Griffel geen enkele kleur, zelfs roze niet," besloot ze erop in te haken.
"Ik laat me niet opstoken," zei Harry verontwaardigd.
Dyrhona grijnsde. "Love is in the air," zong ze vrolijk en ze maakte met haar toverstok allemaal hartjes in de lucht zweven terwijl ze nog steeds "Love in the air" zong.
"Ben je verliefd, schat?" vroeg Sofie nepvrolijk. Ze had Poffie echt niet vergeleken met Chocolade! Chocolade kon nog niet eens aan hem tippen, dacht ze met een engelengezicht. Urgh. Teveel gepeins. "Nee. Ik zie het," zei ze sarcastisch tegen hem. Wat was hij lief als hij zo - euhm - verontwaardigd was.
"Sofie, hij is stapel op je! Alleen net als jou, zit hij momenteel in de ontkenningsfase," zei Dyrhona liefjes. "Daarbij, moesten wij niet gaan?"
Sofie snoof. "Doe zo verder en je krijgt een klap voor je kop. Ik heb dus wel betere smaak. Toedels Pofni." zei ze opgewekt, voordat ze haar arm in die van Dyrhona haakte en Dyrhona bruusk richting het meer sleurde.
"Altijd het zonnetje in huis niet?" vroeg Dyrhona grijnzend aan Sofie die haar met veel geweld meetrok.
"Wat. Ben. Jij. Een. Kreng." snoof Sofie. "En ik ben niet stapel op dat ventje!" ontkende ze hardnekkig.
"Ik ben geen kreng," zei Dyrhona verontwaardigd. "Ik ben al de koningin van Zwad- euh Griffoendor."
"Hmpf. Wat kan de koningin doen, tegen de koningin van heel Zweinstein?" vroeg Sofie breed grijnzend.
Dyrhona grijnsde. "De minister vermoorden en zijn plaats innemen," zei Dyrhona zoetjes. Natuurlijk zou ze dat niet echt doen. Waarom zou ze?
"Urgh. Dan zorg ik er wel voor dat ik trouw met de machtigste vent momenteel en jou dan van je-niet-meer-zo-hoge- troon stoten.”
"Veel plezier met voldybol dan."
Sofie snoof. "Nou. Die hoef ik ook weer niet," zei ze met een klein stemmetje. "Heb je zijn huid al eens gezien?" vroeg ze geschokt. "Ik moet hem eerst een half jaar onder de zonnenbank droppen voor ik met hem over straat kan lopen," jammerde ze.
Dyrhona grijnsde. "Dan blijf ik dus op mijn hoge post zitten," zei ze met een kinderstemmetje. "Kom, we gaan zwemmen." Ze waren inmiddels al bij het meer.
"Koninginnen zwemmen niet," zei Sofie uit de hoogte.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Dan doe ik ze wel beneden de groetjes van je," zei ze. Met een tik van haar toverstok stond ze in haar bikini tot ze ineens geritsel uit de bosjes hoorde. Ze zwaaide Sofie gedag, zodra ze zag dat het een kat was en dook het water in.

Sofie keek achterdochtig naar de kat. "En wat kom jij hier doen?" vroeg ze liefjes, voordat ze knielde. Hmm. Moest ze die kat kennen?
Hermelien zag dat haar kat, knikkebeen bij Sofie was. Met grote stappen liep ze erop af, en tilde haar kat op. "Niet doen Knikkebeen, zo meteen doet ze je nog wat aan. Daar toe is ze dus echt wel in staat." Ze negeerde Sofie volkomen.
Sofie keek Hermelien geschokt aan, voordat ze liefjes glimlachte. "Hmm. Niet moeilijk, dat hij er zo verslonsd uit ziet. Moet je zien wie er voor hem zorgt. Ooit van een kapper gehoord, schat?" vroeg ze met een puppyface.
Hermelien keek boos naar Sofie toe. "Natuurlijk heb ik van een kapper gehoord," snauwde ze. "In tegenstelling tot jou heb ik wel hersens."
"Oh. Is dat de reden dat je haar zo op ontploffen staat? Want mijn hersenen zeggen me dat je best wel je haar kan stylen, als je begrijpt wat ik bedoel," zei Sofie héél subtiel.
"Ha!" zei Hermelien luid. "Welke hersenen?" Ze aaide Knikkebeen en draaide zich om. "Wil je zo meteen je vriendin vertellen dat het verboden is in het meer te zwemmen." En ze verdween weer naar binnen toe.
"WIL JIJ EVEN ZEGGEN TEGEN JEZELF DAT RODDELEN GEEN LIEVE BEZIGHEDEN ZIJN?" riep Sofie haar na. Kreng, dacht ze geërgerd.

Dyrhona vond dat Sofie er veel te lang over deed dus kwam ze weer boven. Ze kon nog net Griffel weg zien benen. "Waren er soms problemen in Griffelland?" vroeg ze geamuseerd.
"Problemen? Dat kind heeft het steeds tegen mij over mijn hersenen, maar heeft zelf het haar stijlen nog niet uitgevonden. Echt waar. Vroeg of laat ga ik haar-" Sofie maakte gewelddadige bewegingen.
Dyrhona grinnikte. "Wees voorzichtig, niet te dichtbij komen. Straks heeft ze vlooien," zei Dyrhona liefjes. "En áls je het dan toch doet. Bewaar dan een stukje voor mij."
"Wat?" vroeg Sofie verbaasd. "Van de vlooien?"
Dyrhona proestte het uit, waardoor ze vergat boven water te blijven. Onder water bleef ze nog steeds lachen, ze kon daar toch ademen. Eindelijk kwam ze weer boven. "Nee niet van de vlooien, die mag je zelf vertroetelen. Van Griffelwicht natuurlijk. Er is geen vervloeking zo leuk als je het kan delen met je beste vriendin."
"Oh. Dat bedoel je," zei Sofie onschuldig, voordat ze even grinnikte. "Hmm. Je hebt gelijk," zei ze opgewekt. "Dus. Laten we naar Griffeltje gaan?" stelde ze voor met een puppyface en een belachelijke zinsbouw.
Dyrhona keek haar vriendin verbaasd aan. "Eerst helpt mevrouw met me uit de ziekenzaal te komen, dan wilt ze gaan zwemmen en zonder het water ook maar aan te hebben geraakt wilt ze alweer iemand vervloeken," zegt ze zuchtend. Dan vormt er een grijns. "Count me in, maar eerst ga ik nog wat doen." Snel duikt Dyrhona onder en vind dat wat ze zoekt.
Even later staat Dyrhona aan de kant. Terwijl haar haren een rode kleur aangenomen heeft.
"Oeh rood," grijnsde Sofie. "Staat je geweldig!" zei ze opgewekt, voordat ze Dyrhona zonder verdere uitleg naar het kasteel sleurde.
Dyrhona grijnsde. "Ik weet dat ik geweldig ben," zei ze. Daarna deed ze moeite niet te vallen omdat Sofie haar meetrok. "Hmm er is niks met mijn benen, dus vraagt mijn verstand zich af waarom ik mee gesleurd word."
"Omdat je verstand iets trager is, na zo'n haarextase, om te reageren," zei Sofie vrolijk, voordat ze op zoek ging naar Griffelwicht.
Dyrhona grijnsde. "Heler, moeten mijn hersens nu eruit gehaald worden, of is er nog hoop?" vroeg ze liefjes.
"Euhm. Hangt ervan de grootte. Aangezien die van u tamelijk groot zijn. Is u kans op overleving gestegen." zei Sofie formeel.
Dyrhona keek serieus. "Dat vind ik erg prettig om te horen," zei ze even formeel terug. "Ik zag mijn leven al aan me voorbij flitsen. Veel te jonge leeftijd om te sterven eigenlijk."
Sofie knikte. "Ik zou er kapot van zijn geweest. Maar dat houden we tussen ons hé? Klinkt nou niet bepaald professioneel als Heler," vertrouwde ze Dyrhona toe.
Dyrhona knikte. "Dan zal je toch maar een ander beroep dan heler moeten kiezen," zei ze met een glimlach. "Dan hoef je je ook niet met al die duffe mensen bezig te houden."
"Hmm. Noem jij jezelf duf?" daagde Sofie haar uit. "Want. Ik houd me momenteel bezig met jou. Wil ook wel naar mijn chocolade gaan hoor. Heb je veel meer aan," grijnsde ze.
Dyrhona deed alsof ze nadacht over die vraag. "Ik ben heel duf," besloot ze uiteindelijk. "Zou chocolade eigenlijk vervloekingen kunnen doen, nadat je de imperius vloek erover heen zegt?"
Sofie dacht na. "Wel... Erh. We kunnen iemand chocolade laten eten en dan de imperiusvloek uitspreken. Dan helpt de chocolade ook... Denk ik." dacht Sofie luidop.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Chocolade helpt niet om een vervloeking beter te laten werken. Het ligt aan het niveau dat de tovenaar of heks is. In ons geval, lukt het dus met gemak," zei Dyrhona besloten.
Sofie grinnikte. "Je hebt een punt," grijnsde ze. "Let's find Griffelwicht," zei ze opgewekt, voordat ze het kasteel in liepen. Waar zat dat kind?
Dyrhona liep gedwee mee met Sofie maar ook zij kon Griffelwicht niet vinden. Haar maag begon ineens te knorren. Verontschuldigend keek ze naar Sofie toe. "Misschien is ze in de Grote Zaal," opperde ze.
Sofie zuchtte dan maar. "Okay. Ze kan zich toch niet eeuwig voor ons verstoppen," grijnsde ze opgewekt. "Tenslotte slapen wij op dezelfde slaapzaal," wiebelde ze met haar wenkbrauwen voordat ze zich omdraaide richting de Grote Zaal.
Dyrhona grinnikte ze ook. "Lang leve de slaapzaal," zei ze grijnzend. Daarna liep ze met Sofie naar de Grote Zaal. Ze wilde bijna naar de verkeerde tafel lopen en bedacht zich op tijd waardoor ze aan de Griffoendor tafel ging zitten.
Sofie merkte het ook op, dat Dyrhona bijna weer naar de Zwadderichtafel wou vertrekken. Gehe. "Denk niet dat ze ons daar nog willen, liefje," zei ze opgewekt, voordat ze Griffel zag zitten en ernaast ging zitten.
"Niet?" vroeg Dyrhona quasi-verbaasd. Ze was voor Griffelwicht gaan zitten die haar best deed hun niet op te merken. Alsof het zo subtiel was de andere kant op te kijken. "Subtiel is een kwaliteit die sommige hier totaal niet beheersen."
"We zouden het die sommige wel kunnen bij brengen hoor." knipperde Sofie liefjes met haar oogjes. "Wel. Hermelien. Hoe gaat het met Pofni's zogenaamde roze haar, dat hij totaal niet heeft, maar volgens een bepaalde roddeltante zou gaan krijgen?" zei ze op haar subtielste.

jilly-ann · Geplaatst: Wo Apr 16, 2008 18:15

Ik wil graag dracoliekje en amy bedanken voor hun vasthoudendheid dat ik moet posten xD

Hoofdstuk 4

Dyrhona knikte, om te laten zien dat ze achter het standpunt stond van Sofie. Griffel draaide zich met een zucht om en keek hen beiden verveeld aan. Aww, dat is zielig voor hun, niemand hoort zich te vervelen rond hun buurt!
"Ik ben geen roddeltante," bitste Griffel terug. "Ik vind alleen dat als jullie iets bij Harry doen, hij het recht heeft het te weten!"
"Lieve, lelijke, schat. Hebben we iets bij onze lieverd Pofni gedaan?" vroeg Sofie op een babytoontje, ze trok Harry's hoofd naar haar toe. "Zie jij hier roze plukken?" vroeg ze, terwijl ze zijn haar grondig bestudeerde.
Hermelien draaide met haar ogen. "Nee. Ik zie geen plukken roze haar. Maar jullie waren het wel van plan!" verdedigde ze zichzelf.
Dyrhona begon te grinniken. "Jij bemoeide je met onze zaken het was dat of vertellen dat we over onze ontmoeting met de paus waren aan het praten."
Sofie hing een arm rond Harry's nek en keek Dyrhona aan, voordat ze naar Hermelien keek. "De Paus is veel te belangrijk daarvoor hoor," knikte Sofie.
"Oh. Asjeblieft, zeg," draaide Hermelien met haar ogen, voor ze zich afwendde en het woord 'kleuters' mompelde.
Dyrhona keek met wiebelende wenkbrauwen naar Sofie en Harry. Oeh, there is love in the air. En wat Dyrhona al helemaal leuk vond om te zien, was dat Harry het helemaal niet erg leek te vinden. Ze moest ze zo erg gaan koppelen. Tenminste als Griffelwicht het niet zou verpesten.
Harry voelde zich een beetje ongemakkelijk met Sofie om zijn nek heen. Al vond hij het niet erg, Hermelien vond het wel erg. Dat zag hij in haar blik. Ze keek hem aan alsof hij gek geworden was. Hij besloot maar op de haarkleur van Dyrhona te letten. Het was weer veranderd. Hoe deden ze dat toch elke keer? "Hoe komt het dat jullie je haar zo kunnen veranderen?"
Sofie wiebelde met haar wenkbrauwen. "Dyrhona heeft een vriendje als kapper," glimlachte Sofie, voordat ze zichzelf wel kon slaan. Wat had ze er nou weer uitgeflapt? Pofni maakte haar zenuwachtig. Verdorie hé. "Een kapper als vriendje, dus," glimlachte ze, alsof er niets gebeurd was.
Hermelien zuchtte en stootte Ron aan. "Wedden dat ze helemaal geen vriendje heeft en gewoon het met Kleuriënto heeft opgelost?" zuchtte Hermelien vermoeid.
Ron keek haar leeg aan. "Wil ik het wel weten?" mompelde hij, voordat hij 'kalmpjes' zijn eten verder at.
Dyrhona keek even leeg voor zich uit tot ze Griffel hoorde zeggen over geen vriendje hebben. Niet dat het waar was of zo, maar dat zei het ook maar dacht! Daarom keek ze Sofie sluw aan. "Wedden dat Griffel geen vriendje hebt, met die mega grote tanden van haar? Misschien moest ze is bij bevers gaan zoeken."
Sofie lachte en liet Harry's nek los. Haar arm tintelde helemaal! En ze steunde op de tafel. "Volgens mij loopt ze stiekem een beetje weg van Korzel," knipoogde Sofie voordat ze zich omdraaide en Dracootje op de schouder tikte. "Mag ik Korzeltje even lenen?" vroeg ze met een puppyface.
Draco keek haar alleen maar aan.
"Wat dus wilt zeggen dat je op moet schuiven met die kont van je, rat," siste Sofie.
Dyrhona lichtte meteen op. "Rat! Weet je hoe erg ik mijn ratje mis! Het word weer hoog tijd om onze vrijwillige slachtoffer erbij te halen!" riep ze uit. Wat kon haar het schelen als blondie het hoorde. Dat was juist het leuke. Ze was zijn dooddoeners actie nog lang niet vergeten. Dat zou zwaar gestraft worden op zijn Sofie's en op zijn Dyrhona's.
Sofie grijnsde. "Ja, blondje. Hoe vond je het leven op zijn Rats? Weet je? Bespreek jij het even met Danoon. Ik heb even Korzeltje nodig," zei ze liefjes, terwijl ze Korzel op zijn schouder tikte en hem iets in zijn oor fluisterde.
Korzel keek even traag naar Griffel, net zoals Sofie dat deed. Korzel fluisterde opnieuw iets en Sofie knikte snel en enthousiast. "Ik ben er zeker van," glimlachte ze zoet.
Sofie plofte joviaal tegenover Griffelwicht neer. Dat dat op Pofni was interesseerde haar op dát moment nog niet zo. "Griffeltje? Korzeltje wilt je iets vragen," knipperde ze met haar ogen. Voordat ze zich bewust werd van waarop ze zat, in shock ging ze naast Harry zitten en keek de andere kant op.

Draco keek met vernauwde ogen toe, hoe Sofie iets in Korzels oor fluisterde. Hij keek naar Dyrhona. En toen viel de hemel op zijn kop. Dyrhona was gebruind joh... Draco grijnsde opgewekt naar haar.
Dyrhona grijnsde toen Sofie iets in Korzels oor fluisterde. En net toen ze een rake opmerking wilde maken over het bestaan van ratten, merkte ze op dat blondie haar nogal raar aanstaarde. "Euhm... Blondie, haal die grijns is van je gezicht. Je bent eng."
"Vind je?" vroeg Draco met een schuin hoofdje. Hij beweegde zijn nek even. Want als de hemel op je kop valt, dan zou jouw nek ook stijf zijn...
Dyrhona knikte traag. "Dat vind ik ja, daar ben ik zeker van," zei ze.
Draco knipoogde alleen nog maar en draaide zichzelf weer om, om naar het geklets van Korzel te luisteren.
Harry voelde het gewicht van Sofie op hem neerkomen, maar zwaar was ze niet. Wat natuurlijk een voordeel zou zijn als ze- euhm. Dacht hij nou echt daaraan? Met Sofie? Dat vond zelfs hij raar.
Dyrhona wilde meteen Sofie's aandacht eisen. "Sofie? Waarom heb je blondie vervloekt? Hij was nogal raar."
Hermelien negeerde Sofie en praatte verder met Belinda over de nutten van de Mandragora.
"Ik vervloekte hem niet," grijnsde Sofie. "Wat deed hij dan?"
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog toen Sofie zei hem niet vervloekt te hebben. "Hij grijnsde en hij knipoogde," zei Dyrhona gruwelend. Nee, van haar mocht blondie wegrotten na haar half vermoord te hebben.
Sofie wiebelde met haar wenkbrauwen. "Danoontje. Wát precies wilt het zeggen als een jongen naar je knipoogt en naar je grijnst?" vroeg Sofie glimlachend. Ha! Eindelijk! Ons Ratje reageerde eens!
Dyrhona keek kwaad naar Sofie toe. "Dat wil zeggen dat er een heler langs moet komen om te kijken of alles in zijn bovenkamer nog wel goed werkt," zei ze liefjes.
Sofie snoof. "Doe maar niet alsof het je koud laat, meisje. Dat is net hetzelfde als ik die afstand neem van mijn chocolade," zei ze even liefjes terug. Ze wíst dat Dyrhona een klein crushje had gehad op Draco, vroeger...
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. "Als hij het nou een paar jaar eerder gedaan had dan" O ja, ze hadden publiek "had ik het nog steeds erg gevonden." Daarna rolde ze met haar ogen waarbij ze net iets te lang naar de zijkant bleef kijken, als hint dat ze publiek hadden.
Sofie grinnikte. "Weet ik toch," knipoogde ze veels te overdreven. Dyrhona ontkende veel te hard naar haar mening. It's blind date time! Wiieehh. Okay. Waar zat Korzel? "Koooorzeelttjjeee!" riep ze, voordat ze Korzel weer aan zijn kraag naar haar toe trok en een plannetje met hem begon te smeden. Ach. Ze was in de mood.
Dyrhona keek verbaasd toen Sofie haar in de steek liet! Ze verkoos Korzel boven haar! Wat een vriendschap. Ze besloot maar naar haar rooster te kijken. Ielk, verweer tegen de zwarte kunsten. Ze wist zeker dat Sneep niet zou mild zo zijn. "O mijn god. Tussen twee haakjes, ik bedoel niet jou Griffel. Vandaag word echt een hel."
Sofie draaide zich met een teleurgesteld gezicht terug naar Dyrhona. "Wat is Korzel een zak, zeg," mompelde ze geërgerd. "En wat? Noem je Griffel een Godin?" vroeg Sofie geschokt, maar de helft oppikkend van Dyrhona's uitleg.
Dyrhona keek verbaasd op. "Ten eerste, waarom is Korzel een zak en ten tweede, zelfs in mijn ergste nachtmerries zou ik haar nog geen godin noemen."
"Op ten eerste Korzel wilt niet meewerken aan een kwestie op leven en dood! En ten tweede, gelukkig." zuchtte Sofie.
Dyrhona grinnikte. "Wat is dat leven op dood dan?" vroeg ze geamuseerd. "Je leuke koppelactie met dikzak en nerdje?"
"Neeh. Mijn koppelactie tussen het ratje en de rosse," zei Sofie opgewekt.
Dyrhona's mond zakte open. Werkelijk waar! "Je wilde -WAT?!" riep ze kwaad uit. "Zal ik jou is met onze dreuzelvriendje Wemel koppelen? Ik weet zeker dat híj het niet erg vind," zei ze opstandig.
Sofie barstte gewoon in lachen uit, voordat ze vrolijk grijnzend naar Dyrhona keek. Nou? Ze kon het niet laten. "Vertel me eens... Zeker dat je niets voor kleine beestjes met lange staarten voelt?"
"Zeker," zei Dyrhona beslist. Daarna pakte ze haar tas. "Net zo zeer ik er zeker van ben dat de volgende twee uren een hel worden, tenzij er een wonder gebeurt. Waar ik trouwens niet echt op reken."
Sofie beet op haar lip en knikte zo serieus mogelijk. "We komen er wel doorheen. En aaach. Je hebt Blondie nog," knipoogde ze, voordat ze rende voor haar leven. Dyrhona kennende kon Sofie wel eens vervloekt geraken...
Dyrhona rende achter Sofie aan. "Neem dat terug!" riep ze haar toe. "Anders verander ik jóu nog in een rat!"
"Durf je niet. En als je dat doet bijt ik zo hard in je vingers dat je smeekt om me een kaasje te mogen geven," snoof Sofie.
"Vanwaar wil je me bijten? Dan zit je allang in een kooitje," beet Dyrhona haar toe. "Je wilt toch niet dat ik Pofni over je leuke droom vertel?"
"Ik-" Sofie stopte met lopen en keek Dyrhona kwaad aan. "Ik droomde niet over Pofni!" verdedigde ze zichzelf.
Dyrhona trok weer haar wenkbrauw omhoog. "Waarom zei je zijn naam dan?" vroeg ze uitdagend. Verveeld ging ze tegen de muur van het lokaal zitten. Waarom mochten ze pas naar binnen als Sneep het lokaal open deed? Geen enkele leraar deed dat! "En niet ontkennen!"
Sofie stak haar neus in de lucht. "Ik vervloekte hem," draaide ze met haar ogen. "Echt waar. Hij ging er met mijn chocolade vandoor." snoof ze.
Dyrhona snoof. "Zo klonk het niet! Je zei namelijk veel meer dan zijn naam," zei ze liefjes.
Sofie trok een wenkbrauw omhoog. "Ah ja?" vroeg ze verbaasd. Verdorie hé. Als ze nog eens gaat slapen plakt ze haar mond met ducktape dicht.
Dyrhona zag dat het al vol begon te lopen met leerlingen voor het lokaal van Sneep. "Als die oude geit nou niet komt hé, heb ik zo meteen nog duizend bacillen opgelopen van allerlei ziektes."
Sofie grinnikte. "Tja, Danoon... Dat wordt nog een nachtje bij madame Plijster dan," zuchtte Sofie. Ze hebben daar al veel te vaak gelegen...
Dyrhona schudde haar hoofd. "Dat mens kan de grond in zakken. Als het aan haar lag, was ik daar nog," zei ze verontwaardigd.
Sofie grijnsde. "Ze is gewoon bezorgd. Ze heeft vroeger nooit kinderen gehad, weet je... Ze moet haar moederlijke gevoelens bij iemand kwijt," zei ze wijs.
Dyrhona snoof. "Als ze zo door gaat rennen alle mannen net zo hard bij haar weg als wanneer Sneep het woord shampoo hoort."
Sofie boog zich naar Dyrhona toe. "Onder ons gezegd en gezwegen... Volgens mij valt ze voor de vrouwen," knipoogde Sofie.
"Kan ook," zei Dyrhona terwijl ze haar schouders ophaalde. Eindelijk zag ze Sneep die het lokaal open deed. Snel ging Dyrhona achteraan zitten.
Sofie volgde en ging naast Dyrhona zitten. "Als hij maar ons niet in paren verdeeld," zuchtte ze.
"Wil je dan niet met Pofni?" vroeg Dyrhona met wiebelende wenkbrauwen.
Sofie gaf Dyrhona een stamp onder tafel. "Nee." siste ze.
Sneep wandelde met grote, grove stappen het klaslokaal binnen. Bah. Daglicht. Hij pakte zijn toverstok en liet de ramen bedekken met een soort van zwarte stof. "Goed. Neem pagina 68." zei hij, zonder zijn lippen te bewegen. Daar oefende hij 16 jaar op. En het lukte hem. En daar was hij nog trots op ook.
Dyrhona nam braaf pagina 68 voor zich. Ze keek raar op naar de ramen die bedekt werden. "Weet je, misschien is Sneep wel een vampier. Die haten ook daglicht," fluisterde ze naar Sofie.
Sofie barstte uit in lachen en nam perongeluk pagina 86.
"Juffrouw ik-vind-Griffoendor-beter-dan-Zwadderich lees de titel eens," zei Sneep kil, terwijl hij zich omdraaide naar Sofie toe.
Sofie trok een wenkbrauw op, draaide met haar ogen en las de titel 'Vleermuizen zijn lieve beestjes' voor.
Sneep grijnsde. "Strafwerk, juffrouw Herents."
Dyrhona probeerde met moeite haar lach in te houden. 'Vleermuizen zijn lieve beestjes'. Al vond ze Sneep wel onredelijk door strafwerk te geven. "Meneer, Sofie kan er niks aandoen dat ze zich vergiste in paginanummer, dan hoeft U toch niet meteen strafwerk te geven?"
"Kom niet af met dat ge-U. Tien punten aftrek voor Griffoendor," zei Sneep streng.
"Kunnen we Zwarts en Potter hier niet heen halen?" draaide Sofie met haar ogen. "Veel handiger. Gaat hij vast huilen als een meisje van schrik," fluisterde ze net iets te hard tegen Dyrhona.
Dyrhona deed weer moeite haar lach in te houden. "Maar over één ding zijn we het wel eens. Ze zijn echt lekker," fluisterde Dyrhona ook even hard terug.
Sofie barstte in lachen uit en knikte.
Sneep draaide met zijn ogen. "Juffrouwen. Zouden jullie graag weer naar het verleden gaan, want daar kan ik voor zorgen hoor," zei hij gevaarlijk. Hij zou hen naar de prehistorie sturen als het moest. "Vijftig punten aftrek voor Griffoendor."
"WAT? Dat kan u niet maken!" riep Sofie kwaad.
Dyrhona voelde zich ook kwaad worden. "Dat is heel onredelijk. U heeft er gewoon de pest in dat wij iets kunnen vertellen in deze klas wat U heel onaangenaam vind. En reken er maar op, dat we er niet voor terug deinzen het te vertellen." Hoe wist hij van het verleden? Had hij die wrok altijd bij zich gedragen?
Sneep liep met grote passen op hen af, terwijl Sofie hem schamper aan keek. "Wat? Ga je ons traumatiseren met je hartjesboxershort?" vroeg ze sarcastisch.
"ERUIT!" brulde Sneep woedend.
Dyrhona grinnikte. "Kijk Sofie, er is toch een wonder gebeurt," zei ze opgewekt terwijl ze haar spullen pakte. "Hoe zou Anderling ons verhaal vinden? O laat maar, die heeft zijn boxershort natuurlijk al lang gezien."
Sofie grinnikte en pakte haar spullen. "Hebben we die dossiers nog?" grijnsde ze naar Dyrhona, voordat ze vrolijk huppelend het lokaal uit liep.
Sneep keek hen met vernauwde ogen na. Hier kwam nog een staartje aan!
Dyrhona sprong opgewekt in de lucht. "Volgens mij wel!" riep ze uit. Daarna draaide ze zich naar de klas. "Voor de grootste roddels, zijn Sofie en ik vanmiddag om 3 uur bij het grote meer." Ze knipoogde even en deed toen de deur dicht. "Sneep is echt te hilarisch!" riep ze zo hard dat ze wist dat hij het nog horen kon.
"Ach liefje. Hij zoekt gewoon aandacht. Met die boxershort van hem zal hij wel niet veel affectie hebben hé. Dat pikken zelfs de Vleermuizen niet," riep ze even luid, voordat ze vrolijk in haar tas begon te rommelen. "En wat gaan we nu doen?
"Genieten van onze vrije uren," zei Dyrhona grijnzend. Daarna danste ze door de gang heen. "De vleermuizen zijn goed gezind vandaag."
"Dat is niet grappig," grinnikte Sofie. "Dat was een foutje van de firma," glimlachte ze onschuldig.
"Dan dank ik de firma," zei Dyrhona grijnzend.
"De firma heeft het drukjes. Het brein van de firma draait op volle toeren," grijnsde Sofie opgewekt.
"Dan moet de firma dus de vrije uren nemen om uit te rusten," zei Dyrhona liefjes. Daarna begon ze weer te grinniken en ze zong heel lief voor Sofie. "Vleermuizen zijn lieve beestjes!"
Sofie gaf Dyrhona een stomp. "Veel liever dan Dyrhonatjes dat is een feit!" zei ze geïrriteerd. Foutjes gebeuren hoor. "DYRHONA EN BLONDIE SITTING IN A TREE!" begon ze luidkeels te zingen terwijl ze huppelend terug naar hun lokaal ging.
"Dat moet de grootste Pofni lover nodig zeggen!" riep Dyrhona Sofie achterna. Daarna rende ze achter haar vriendin achterna in de hoop haar tegen te kunnen houden. Hoe lang zou Sneep het nog volhouden twee gillende meiden in de gang?
"K.I.S.S.I.N.G." bleef Sofie doorzingen. "EVERS EN SNEEP SITTING IN A TREE," ging ze onherroepelijk verder. "NOT K.I.S.S.I.N.G." Huppelen. Huppelen. Blijven huppelen en zingen. Damn. Ze was buiten adem. "DYRHONA EN BLONDIE SITTING IN A VALENTINE TREE!"
"LOOKING AT POFNI AND SOFIE WHO ARE K.I.S.S.I.N.G.!" gilde Dyrhona erdoor heen. Yeah, stem we zeggen je nu alvast gedag, want nu kan het nog.
"GEWELDIG HE!" riep Sofie grinnikend terug. "SLAKHOORN EN ANDERLING SITTING ON A BED!" zong ze vrolijk verder, terwijl ze voor de deur van Sneeps lokaal bleef paraderen.
"Sofie! TEVEEL INFO!" riep Dyrhona, alsof ze meters van haar af stond, terwijl het in werkelijkheid nog geen halve meter was.
"ER IS NOOIT GENOEG INFO, DANOONTJE! SNEEPJE SITTING IN A TREE, KISSING HIS PINK UNDERWEAR," zong Sofie verder, voordat de deur open ging en ze dood serieus de klas in keek.

jilly-ann · Geplaatst: Ma Apr 21, 2008 11:57

Ik wil graag onze trouwe lezer amy bedanken! Very Happy

Ik vind het heel tof dat we je aan het lachen maken Cool

Hoofdstuk 5

Ondertussen stond Dyrhona dubbel gebogen van het lachen, tot ze ineens hoorde dat de deur open ging. Nog steeds lachend ging Dyrhona met moeite weer rechtop staan. Ze had zelfs tranen in haar ogen. "Sorry hoor, maar dat is gewoon té grappig."
Sneep zag gewoon rood van woede.
Sofie beet op haar lip. "Sorry Profje. Maar u trok punten van ons af hoor! We willen ze er weer bij. En dan zullen we een date regelen met Zwamdrift voor jou, hoe vindt u dat?" vroeg ze poeslief.
"Sofie! Dan vind ik dat we minstens wel 100 punten erbij mogen krijgen, per stuk natuurlijk. Dan heeft hij eindelijk zijn zielsverwant gevonden," zei Dyrhona opgewekt. Ze negeerde eigenlijk min of meer Sneep.
"Danoon." zuchtte Sofie. "Ik sta bekent als een redelijk mens. En als ik dat zou eisen, zou ik niet meer redelijk zijn... Dus. Laten we luisteren naar de firma en niet te veel eisen van onze roze-boxershort-dragende-Toverdrankleerkracht, oké?" glimlachte ze zoet.
"Oké dan negeer ik het feit wel dat de firma overwerkt is. Dus firma, onderhandel maar," zei Dyrhona zuchtend. Daarna keek ze langs Sneep heen in de klas. Waarna ze vrolijk zwaaide. Wat? Dan moesten ze maar niet allemaal kijken!
"De firma is niet overwerkt. De firma heeft een beetje overvloed aan hormonen," zei Sofie eerlijk. "Wat niets met gisternacht te maken heeft!" voegde ze er snel aan toe.
"Dat zeggen ze allemaal," zei Dyrhona uit de hoogte. Daarna wees ze naar Sneep. "Zeg, was de firma niet aan het onderhandelen?"
"Als u nog iets te zeggen heb, verwijs ik je door naar mijn secretaresse. YO! Griffelwicht! Als er telefoontjes binnen komen zeg je maar dat de firma bezig is. Dus Sneepje. Wat wordt het?" vroeg Sofie liefjes.
Sneep trilde van woede. Hij greep Sofie en Dyrhona bij hun kragen en sleepte hen letterlijk naar het kantoor van Perkamentus.
Dyrhona stikte zowat. "En dit is een typisch voorbeeld van, een langzame dood," zei Dyrhona theatraal.
"Wees niet zo'n Dramaqueen. SEVERUS SNAPE! LAAT ME LOS! OF DEZE FIRMA SLEEPT U VOOR DE RECHTER!" schreeuwde Sofie kwaad en een beetje, klein beetje maar, dramatisch.
"En denk maar niet dat Griffelwicht U er langzaam mee laat wegkomen!" Deed ook Dyrhona een duit in het zakje.
"Inderdaad! Dat is een taaie tante hoor!" zei Sofie kwaad.
Sneep bleef zwijgen en sleepte hen gewoon verder.
Boos keek Dyrhona voor zich uit toen ze stopten bij de waterspuwer. "Nurgels," zei Sneep mat. 'Wat zijn nurgels?' playbackte Dyrhona naar Sofie.
Sofie haalde haar schouders op, ach ja. Ze deed een poging tot. "Op de trappen kan ik best zelf lopen. Dank je." zei ze, terwijl ze Sneep van zich af probeerde te duwen.
Sneep hield hen beiden echter stevig vast en slenterde de trap op.
Dyrhona keek even angstig naar Sofie toe. Wat zou er gaan gebeuren. Dyrhona reikte haar hand uit naar de deur om er zeker van te zijn er niet tegen op te botsen. Sneep kon zijn handen wel thuis houden! "Goedemorgen professor," probeerde Dyrhona liefjes toen ze Perkamentus zag.
"Geweldig weertje niet?" nam Sofie het van haar over.
Sneep zuchtte en zette Sofie en Dyrhona op een stoel. "Zij hebben u iets te melden."
Perkamentus glimlachte geamuseerd. Tot Sneep eindelijk zei, of richting gaf, waarom ze hier waren.
"Ik moet U echt zo iets belangrijks melden. Ik wilde vragen waar U kapper woont, mijn vader zoekt namelijk een nieuwe," draaide Dyrhona erom heen.
Sofie trok een wenkbrauw op. "Dyrhona. Jouw vader is kaal," zei ze, terwijl ze het nou niet echt bepaald snapte.
Sneep vernauwde zijn ogen en keek de meiden kwaad aan.
Dyrhona keek Sofie kwaad aan. "Mijn vader is niet kaal," zei ze opstandig. "Hij heeft euh... een nieuw middeltje ontdekt waardoor haar aangroeit. Heel handig."
"Oh. Echt? Welke haarkleur heeft hij dan? Dat wou ik nou altijd al weten!" glimlachte Sofie enthousiast.
Nogmaals wierp Dyrhona Sofie een woedende blik toe. "Hij heeft blond haar," verzon ze vlug. Waarom snapte haar vriendin gewoon het feit dat het een leugen was niet.
Sofie trok een wenkbrauw op. "Nou sorry hoor. Wist niet dat je kwaad werd! En je pa kan onmogelijk blond haar hebben! Dan zou hij eruit zien als Blondie!"
Dyrhona zuchtte. "Soof! Ik kom niet van één of andere blondie look-a-like. Dus verpest nou niet mijn humeur," zei Dyrhona verontwaardigd.
"Sorry hoor," mompelde Sofie vermoeid.
Severus was ondertussen al druk met Perkamentus aan het overleggen.
Dyrhona zag Perkamentus een paar keer knikken naar Sneep toe. Dit was haar kans om naar Sofie toe te gaan. "Het was allemaal een smoes," siste ze naar haar vriendin.
Sofie draaide met haar ogen. "Wist ik wel," mompelde ze zachtjes. Echt waar! Ze wist het wel!
Sneep keek nog eens een keer kwaad naar zijn exzwadderaars, voordat hij het kantoor uit waggelde.
"Hij is gewoon zo jaloers," fluisterde Dyrhona grijnzend. Daarna keek ze liefjes naar Perkamentus. "Mogen we gaan?"
Perkamentus schudde zijn hoofd met een vage glimlach. "Nee. Ik zou graag van jullie horen, wat jullie precies hebben gezegd," glimlachte hij opeens opgewekt.
Sofie trok een wenkbrauw op. Ze wist dat Perkie gek was. Maar dit sloeg nou toch wel een beetje alles. Ze haalde haar schouders op en liet Dyrhona het maar vertellen. Zij mocht tenslotte ook iets doen!
Dyrhona grinnikte even. "Sofie had per ongeluk de verkeerde bladzijde voor zich waardoor ze een hoofdstuk titel over vleermuizen heeft gelezen. En toen kreeg ze strafwerk, wat ik ontrecht vond. Toen trok Sneep 10 punten af omdat hij zei dat ik niet af mocht komen met het U. Toen bracht Sofie naar voren dat ze graag zou willen dat Potter en Zwarts hier moesten zijn, waardoor Sneep 50 punten aftrok. Nou toen waren we dus best wel boos en begon Sofie over een hartjesboxershort," vatte Dyrhona samen. Hé, hij heeft niks over wat er in de gang gebeurd was gehad.
Sofie glimlachte vredig. Ja. Dat waren goede tijden. Goede tijden. Ze zuchtte even dramatisch, voordat ze haar aandacht weer op Perkie richtte.
Perkamentus glimlachte breed. "Nou nou. Willen dat uw professors pestkoppen naar het heden worden gebracht, is nou niet bepaald netjes. Vinden jullie ook niet?" vroeg hij met twinkelende oogjes.
"Het is misschien niet netjes, maar wel goed voor vermaak," zei Dyrhona liefjes.
Perkamentus keek Dyrhona streng aan. "Juffrouw Stavey!"
Sofie zuchtte, voordat ze liefjes glimlachte. "Wat Dyrhona bedoelt, professor. Is dat ze het zielig vond voor Sneep van vroeger, maar ze het nu iets meer zielig vond voor ons omdat ons onrecht werd aangedaan," zei Sofie plechtig.
"Wat zei zegt," zei Dyrhona verveelt. Zeker niet dat ze het zo bedoelde, maar als hij het als zoete koek zou slikken nam ze er genoegen mee.
Perkamentus knikte. "Ik wil jullie morgen hier in mijn kantoor zien, om strafwerk te schrijven. Voor de rest... Geniet nog van jullie schooldag, meisjes," zei hij opgewekt.
Sofie knikte en glimlachte. "Dank u professor," zei ze, voordat ze zich het kantoor uithaastte.

jilly-ann · Geplaatst: Ma Apr 21, 2008 19:20

Aangezien Kelly en ik niet kunnen weestaan aan Amy's puppy ogen (Oké ik geef toe, ík kan er niet aan weerstaan), is er nu weer een nieuw Hoofdstuk. angel

Hoofdstuk 6

Snel keek Dyrhona op haar rooster. Nu ze hun slaafje Park niet meer hadden, moest ze de hele tijd op haar eigen rooster kijken. God, wat miste ze Zwadderich. Ze had nooit gedacht dat ze zich er zo aan gehecht had. Geen blondie die ze zo konden vinden om te vervloeken. "O nee hé, we hebben Anderling," zei Dyrhona gekweld toen ze 'Transfiguratie' op het rooster zag staan.
Sofie glimlachte opgewekt toen ze Dyrhona haar gekwelde stem hoorde. "Danoontje. Anderling is ons afdelingshoofd. Als je iedere keer als we haar hebben zo gekweld gaat reageren, hoe kunnen we haar dan tot het Dyrhona en Sofiedom verkeren?" zuchtte Sofie dramatisch.
"Die laat zich nooit bekeren," zei Dyrhona verbaasd. Daar was Anderling gewoon te Anderling voor. "Zoete blikken doen haar niks."
"Oh. Maar bepaalde jongetjes met bepaalde littekens helpen om bepaalde duistere Heren te ontwijken die hem namelijk willen vermoorden wel. Jup. Anderling laat zich wel bekeren," glimlachte Sofie liefjes.
"Ik denk dat we eerder een preek zullen krijgen," zei Dyrhona zuchtend. "Wedden dat Sneep Anderling heeft ingelicht over ons strafwerk en waarvoor we het hebben?"
"Hmpf. Komaaaaan. Sneep verdiende het." grijnsde Sofie. "En ik heb nog een paar handige spreuken meegekregen van dat duo van vorig jaar," knipoogde ze.
Dyrhona keek Sofie opgewekt aan. "Hebben we les met de Zwadderaars?" vroeg ze liefjes. "Of heb je een spreuk voor Anderling in petto?"
"Nah. Geen voor Anderling." zuchtte Sofie met een jammerlijk stemmetje. "Zwarts had gezegd dat ze die spreuk al kende. We nemen Dracootje en als Sneep nog lastig doet, dan Sneep," zei Sofie opgewekt.
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. "Sinds wanneer noem jij blondie Draco?" vroeg ze verbaasd. "En trouwens, Anderling verwacht toch zeker geen spreuk die bijna 20 jaar niet meer tegen haar gebruikt is?"
Sofie haalde haar schouders op. "Ik weet het niet. Die Draconaam floepte opeens op in mijn hoofd," zuchtte ze. "En ik zou Anderling maar niet onderschatten," grinnikte ze. "OF! We laten het Griffelwicht doen," grijnsde ze breed.
Dyrhona keek opgewekt naar Sofie toe. Maar het grote nadeel belemmerde haar vrolijke humeur alweer. "Hoe wil je haar zover krijgen, zonder een onvergetelijke spreuk uit te voeren?"
"Waar je de Marauders al niet voor nodig hebt," zuchtte Sofie, voordat ze in haar tas dook en er niet veel later met een vodje papier uit kwam. "Had Peter gejat van Sneepje," glimlachte ze opgewekt.
"Wat staat daar op?" vroeg ze gretig en ze probeerde het papiertje uit de handen van Sofie te jatten. "Ik wil het weten," zeurde ze verder.
Sofie grinnikte, voordat ze het plechtig aan Dyrhona overhandigde. "Een toverdrank om iemand alles te laten doen, wat je maar wilt," zei ze in een zangerig stemmetje.
Dyrhona grijnsde toen ze het papiertje zag. "Dit is echt geweldig dit is echt zo- 3 uur?!" riep ze ineens uit. Ze wees naar het papiertje en hield het voor Sofie's neus. "Maken duurt drie uur! We hebben geen 3 uur."
Sofie keek verschrikt op, voordat ze relaxeerde. "Pff. En dat moet allemaal vandaag gebeuren zeker?" glimlachte ze opgewekt, voordat er een belletje bij haar rinkelde. "Had Griffelwicht niet zo'n tijddinges?"
Dyrhona knikte, maar haar gezicht betrok. "Ze zijn allemaal vernietigd," zei ze verdrietig. Daarna keek ze weer vrolijk. "Ik weet wat!" riep ze. Zo snel als ze kon rende ze de trappen op van Zweinstein. Ze wist niet of Sofie volgde, maar ze had wel een idee eraan te komen. Op de zevende verdieping stopte ze even en wachtte tot de gang leeg was. 'Ik wil in een kamer vol met tijddrijvers komen,' dacht ze, terwijl ze er drie keer langs liep. En daar, er was een deur. Snel liep ze naar de deur toe en deed deze open. Er lagen allemaal tijddrijvers voor haar klaar.
Sofie stond even te perplex om Dyrhona te volgen, zuchtend schepte ze dan maar wat eieren op. Dyhrona inhalen kon ze toch niet meer doen. Ze knipoogde eens naar Harry toen die voorbij liep en keek vernietigend naar Hermelien, toen die haar kant op keek. Stom Griffelwicht.
Dyrhona pakte een tijddrijver en rende weer terug naar Sofie, toen ze deze snel in haar zak gestopt had. "Ik heb hem," zei ze trots toen ze Sofie in de verte zag. Hijgend kwam ze bij haar vriendin tot stilstand. "Dat we hier niet eerder aan gedacht hebben," zei ze grijnzend.
"Wat heb je?" vroeg Sofie verbaasd. Ze snapte hier de botten van.
Dyrhona grijnsde voor ze de tijddrijver uit haar zak haalde. "Hebben we toch nog wat geleerd van brillenmans," zei ze grijnzend. "De kamer van komen en gaan is geweldig."
"Noem hem- Oh! Ja. Je hebt gelijk," glimlachte Sofie opgewekt. Ze hoopte dat het Dyrhona niet zou zijn opgevallen wat ze eerst wou zeggen.
"Is Pofni wel goed dan?" vroeg Dyrhona liefjes. "Dan word jij Mevrouw Pofni."
Sofie schudde haar hoofd. "Ik ben niet mevrouw Pofni. Ga ik ook nooit worden," glimlachte ze, zelfs een tikkeltje somber.
Dyrhona grijnsde. "Dan moeten we daar snel verandering in brengen, mevrouw Pofni," zei Dyrhona liefjes.
"Nee. Niet doen," zuchtte Sofie. Ze zou nog een blauwtje lopen.
Dyrhona grijnsde. "Niet zo somber, hij droomt vast nog van je, door die zoen van vorig jaar," zei Dyrhona liefjes. Daarna liep ze naar het lokaal van Anderling. Ze had een nieuw voordeel ontdekt aan Griffoendor lid zijnde. Ze hoefde Pofni niet meer te zoeken, ze had bijna elke les met hem. Vast een droom van Sofie die uit komt, dacht ze glimlachend.
Sofie kreunde inwendig. Zolang Dyrhona niets zegt over die dromen die ik heb ben ik tevreden, dacht ze somberder dan somber. Ze volgde Dyrhona naar de klaslokalen, voordat ze zich willekeurig ergens neerplofte. Anderling. Bah. Misschien was ze iets meer als Sneep en trok ze Griffjes voor? Sofie trok een raar gezicht. Anderling? No way.
Dyrhona plofte naast Sofie neer en zag dat aan de andere kant, alhoewel er een opening tussen zat, Pofni zat. Dan tot haar grote ergernis zag ze ook Blondie. O nee, not again. Vurig hoopte ze, dat hij niet naar haar zou gaan staren. Straks begon Sofie haar nog terug te pakken zoals zij deed bij Sofie met haar mevrouw Pofni.
Sofie zakte onderuit en keek naar Dyrhona die naar Blondie keek. Ze vernauwde haar ogen, voordat ze grijnsde. "Aan het genieten van het uitzicht?" vroeg ze grinnikend.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Het zit me meer dwars dat waarnaar ik kijk, mijn uitzicht verpest," zei ze met een glimlachje. Daarna keek ze naar Pofni toe. "Hé Pofni! Wat vind je van Sofie?" vroeg ze heel onsubtiel.

jilly-ann · Geplaatst: Za Apr 26, 2008 7:23

Tadaa! En nu post ik heel lief voor Amy zodat ze niet doodgaat aankomende week, want ik ga vandaag weg! En dan wil ik nog even kwijt, dat ik niet bijt. Echt niet hoor! Heel soms, tegen mensen die ik niet mag dan wel, maar als je reageert bijt ik niet!

Hoofdstuk 7

Sofie kreunde, voordat ze Dyrhona een stomp gaf onder tafel. "Trek je maar niets aan van Dyrhona. Die lijdt aan een erge ziekte," vernauwde Sofie haar ogen naar Dyrhona.
"Au!" gilde Dyrhona net iets te hard, om niet gehoord te worden door Anderling. "Ik heb geen erge ziekte, ik negeer mijn gevoelens niet," zei ze bitter tegen Sofie. Daarna draaide ze zich tot Anderling die natuurlijk weer behoefte had zich over haar te ontfermen. Yeah. Wat was sarcasme toch leuk.
"Mevrouw Stavey," zei ze streng, met een waarschuwende stem. Dyrhona knikte liefjes. "Ik heb geen tijd voor je onderbrekingen in de les, begrepen?" Dyrhona knikte weer, al ging het niet van harte. Geen onderbrekingen in de les? Dat is als een leven zonder jongens. NOOOO!
"Als je niet op past heb je er eentje over vijf minuten." siste Sofie gevaarlijk, voordat ze zich weer bezig hield met haar aantekeningen.
Draco keek af en toe eens over zijn schouder en zag dat Dyrhona onder haar voeten kreeg. Ocharme.
Dyrhona richtte zich ook zuchtend op haar aantekeningen. Ze moest om de tien seconde zich tegen houden met iemand te gaan praten. Het was zelfs zo erg dat ze zelfs met Blondie wilde gaan praten! Na de les zou ze gewoon een jongen aan de haak slaan om deze nachtmerrie te vergeten.
Sofie keek af en toe eens geamuseerd naar Dyrhona, voordat ze eens naar Pofni keek. Ze glimlachte liefjes, voordat ze bij Dyrhona spiekte om te kijken wat er gezegd was geweest. Zonder het te weten had ze zo'n vijf minuutjes naar onze Pofni zitten staren. Urgh.
Dyrhona grinnikte voor ze ineens begon te schrijven 'Sofie en Pofni sitting in a tree K-I-S-S-I-N-G' zeker wel dat ze haar vriendin naar hem zag kijken. Ze moest toch ergens op letten nu ze niet mocht praten! Nog meer strafwerk zou ze niet aankunnen.
"Dat heeft Anderling zo niet gezegd!" riep Sofie juist zacht genoeg, zodat Anderling het niet volledig zou kunnen horen. "Pofferd. Mag ik je aantekeningen even," zuchtte ze vermoeid, voordat ze Harry's blad weggriste en een paar aantekeningen over schreef, terwijl ze af en toe kwaad naar Dyrhona keek. Het was niet meer leuk, ook al was het min of meer waar...
"Zie je," zei Dyrhona grijnzend. "De eerste die in je opkomt is Pofni om zijn aantekeningen te jatten," zei ze triomfantelijk. Daarna keek ze naar de kantlijn, waarin Harry en toen een hartje stond. Daarachter stond een S, met daarna een lijn naar de zijkant toe, toen had Sofie duidelijk het velletje afgepakt. "Hij vindt je leuk."
"Pofni zit het dichtste bij," verdedigde Sofie zichzelf. Voordat ze Dyrhona's blik volgde naar de kantlijn en Sofie heel rood werd. "Tuurlijk." mompelde ze, voordat ze het verder overschreef en dan naar Dyrhona keek. Ze haatte het als ze bloosde. Verdomme hé.
Dyrhona grijnsde toen ze zag dat Sofie rood werd. "Tomaatje, hij wil zijn aantekeningen terug," zei ze toen ze Pofni geduldig zag wachten.
"Ja, ja." mopperde Sofie, voordat ze Pofni zijn aantekeningen terug gaf en zich verder alleen nog maar met haar blad bemoeide. Dat ze zo rood zag, dat ze net op ontploffen stond, had er écht totaal niets mee te maken...
Dyrhona begon te grinniken. "Je moet jezelf is zien," zei ze geamuseerd. Alleen was ze alweer haar, niet praten verbod vergeten. Anderling keek haar met dichtgeknepen ogen aan. "Eruit!" riep ze. Dyrhona stond stilletjes op. Nou ja, beter dan strafwerk. Toch?
Nu was het Sofie haar beurt om te grinniken. "Moet je jezelf nou eens zien," fluisterde ze nog naar Dyrhona, voordat ze vrolijk naar Anderling glimlachte. Haaaaa! Gerechtigheid! Go Anderling, dacht ze vrolijk.
Dyrhona keek mokkend naar Sofie toe. "Beter dan gevoelens te verbergen," zei ze koppig. Daarna liep ze met spullen en al naar de gang toe. Ze zou wel alleen naar het meer toe gaan. Misschien was Kim er wel, of zouden ze ook school hebben beneden?
"Pfff," snoof Sofie verontwaardigd. Ze haatte het als Dyrhona gelijk had. Ook al had ze geen recht om gelijk te hebben. Sofie kon het niet laten om af en toe eens opzij te kijken, om dan vijf minuten naar Pofni te kijken en dan vijf minuten naar Anderling. Er zat wel degelijk een ritme in hoor! Alleen die H hartje S zat in haar hoofd.

Dyrhona stond aan het meer. Ze had alweer haar bikini weggetoverd in haar normale uniform. Het was al wat drukker, dus de lessen waren al afgelopen. Heeft ze toch goed gegokt om in de pauze te komen. Haar, haren zijn nu alweer bruin. Haar normale haarkleur.
Sofie liep zwijgend naar het meer, vermoedend dat Dyrhona daar wel zou zijn. Ze zette zich aan een boom en begon wat te kliederen op haar schriften. Dyrhona zou wel naar haar toe komen, dacht ze met een puppyface.
Dyrhona zag dat Sofie naar een boom toeliep. Huppelend ging ze over het schoolterrein. Maar daar viel haar oog alweer op een jongen en verbazingwekkend snel veranderde ze van koers. "Wat teken je daar?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze het velletje perkament wilde bekijken van de jongen.
Sofie draaide met haar ogen als Dyrhona tegen werkt en naar een jongen huppelt. Zij was dus wel belangrijker. Sofie sommeerde het perkament en keek ernaar. Ieuw. Dat leek Dyrhona wel!
De jongen trok een wenkbrauw op. "Ik ben Sam." zei hij traag. Wat hij tekende moest zij niet weten!
Dyrhona ving een glimp op van de tekening voordat Sofie hem sommeerde. Dat was zij! "Je kan mooi tekenen," zei ze glimlachend. "Ik ben Dyrhona." Voorstellen zou vast wel zinloos zijn. Iedereen kende haar en Sofie van hun streken.

Sofie schudde haar hoofd afkeurend, toen ze ook nog eens opmerkte dat het Dyrhona in haar ondergoed was. De pervers. Toen er iemand naast haar plofte keek ze eens opzij, voordat ze weer naar het perkament keek en dan weer opzij.
Harry zag Sofie zitten bij een boom, alleen! Dat kwam niet vaak voor. Hij liep naar haar toe en zag nog net een stuk perkament naar haar kant toe gaan. Waarna hij naast haar ging zitten. Snel wierp hij er een blik op. "Wie heeft dat gemaakt?" vroeg hij verbaasd.
Sofie keek naar Harry en vervloekte binnensmond. Prima timing, Pofnitje. "Die gozer die hem terugsommeert," zuchtte Sofie, toen ze het perkament weer zag wegvliegen, voordat ze glimlachte naar Harry.
Harry knikte naar Sofie toe. "Heeft Dyrhona enig idee wat erop staat?" vroeg hij, terwijl hij keek naar Dyrhona die duidelijk met hem aan het flirten was.
Sofie grijnsde. "Waarschijnlijk niet. Anders had ze al wel heel Zweinstein bij één gegild," grinnikte Sofie opgewekt. Ha! Komt ervan als je een jongen boven je beste vriendin kiest!
Harry keek verbaasd dat Sofie hier blij om was. "Ben je dan niet bang dat hij straks dingen bij haar doet die ze niet wilt?" vroeg hij snugger.
"Met Dyrhona?" grijnsde Sofie, terwijl ze Harry aan keek. "Nah. Zelfs als hij haar toverstok afneemt, slaat ze hem nog knock-out," grijnsde ze vol vertrouwen in haar beste vriendin.
Harry grinnikte ook even. "Dan zou ik me geen zorgen maken over haar," zei hij eerlijk. Hermelien en Ron zouden hem voor gek uitmaken als ze hem nu zo zouden zien met Sofie, maar dat maakte hem niks uit.
Sofie lachte even vrolijk. "Inderdaad!" zei ze opgewekt. Niet te geloven dat ze nu met Pofni praatte! Zonder ruzie of iemand te vervloeken! Ze was heel trots op zichzelf, totdat ze weer die vervloekte H hartje S zag en weer vuurrood werd.
Harry merkt op dat Sofie vuurrood werd. Kom op, dat was gewoon niet te missen! "Heb ik soms iets verkeerds gezegd?" vroeg hij verbaasd.
Sofie sloot haar ogen om even tot rust te komen en schudde haar hoofd, toen ze al iets minder rood was. "Nee hoor," glimlachte ze opgewekt. "En wat heb jij in de zomervakantie nog gedaan?" ze moesten toch een gespreksonderwerp hebben?!
"Ik ben bij Ron wezen logeren," zei Harry opgewekt. Daarna aarzelde hij even. "Je weet wel wie Ron is hé?"
"Wez-Wemeltje?" glimlachte Sofie. Pofni zou het vast niet goed opnemen, als ze Wemeltje Wezeltje noemde. "Ja. Ik weet wie dat is. Die Sofie-en-Dyrhona-hater die stiekem gek loopt van ons Griffeltje." antwoordde ze onschuldig. Kom op. Dat wist iedereen.
Harry moest even lachen om de uitleg van Sofie. "Hij haat jullie niet hoor," zei hij, terwijl hij het stemmetje in zijn hoofd probeerde te negeren die hem ervan wijs bracht dat hij nu aan het liegen was. "Hij vindt jullie alleen een beetje... apart."
"Apart?" lachte Sofie. "Zo kan je het ook noemen," grijnsde ze opgewekt, voordat ze even naar het meer staarde. Zou ze Harry aan Kim voorstellen? Zou Dyrhona dat wel leuk vinden? Ze glansde even naar Dyrhona, maar toen ze zag dat die weg was, grijnsde ze breed. Ze ging Harry zo naar het Koraalding leiden! En hem totaal per ongeluk in een groene duwen. Totaal per ongeluk, dacht ze onschuldig.
"Waarom grijns je zo?" vroeg Harry nieuwsgierig, toen hij langzaam op Sofie's gezicht zag verschijnen. Kon dat wat goeds betekenen?
Sofie keek Harry met een puppyface aan. "Wil jij alsje alsje alsje asjeblieft mee gaan zwemmen?" vroeg ze poeslief.
Harry keek verbaasd op, maar haalde toen toch zijn schouders op. "Oké," zei hij opgewekt. Wat kon er nou erg zijn aan zwemmen?
Sofie grijnsde en pakte haar toverstok, terwijl ze haar kleding veranderde in haar bikini. Ze wachtte geduldig op haar - euhm - Pofni.
Harry toverde ook een zwembroek aan en ging naast Sofie staan aan de rand van het meer. Hopend dat de leraren hem niet zouden zien, die zouden meteen zeuren over gevaar.
Sofie glimlachte, voordat ze het meer in dook en naar beneden zwom.
Harry grinnikte, voor hij een beetje bij beetje in paniek raakte dat ze zó lang onder water bleef. "Sofie!" riep hij in paniek.
Toen hij niet volgde bleef Sofie even verbaasd voordat ze naar boven zwom. Oh. Hij had vast gedacht gewoon zwemmen. "Pofni. Je moet wel een luchtbel maken, schat,"grijnsde ze opgewekt.
Harry knikte traag en maakte een luchtbel. "Nou hier kom ik," zei hij en hij sprong het water in, het viel hem op dat Sofie helemaal geen bel had, ze had... kieuwen?! "Sofie, je hebt kieuwen," mompelde hij onbeholpen.
Sofie grinnikte en knipoogde naar hem. "Geweldig hé? We gaan zo eens naar Kim. Zodat we geen paar Meermensen op onze donder krijgen, terwijl we zwemmen," grijnsde ze.
Harry knikte traag. Hij snapte meer dan de helft niet, maar het zou wel goed zijn. Sofie was er ook niet aan dood gegaan toch? "Het zal allemaal wel," zei hij.
Sofie grijnsde naar hem. "Wat? Toch niet bang," glimlachte ze. Straks moest ze zijn handje nog vasthouden! Niet dat, dat erg zou zijn hoor.
Harry schudde zijn hoofd. "Jij wel?" vroeg hij uitdagend. Daarna maakte hij een salto, normaal kan hij dat nooit en nu wel.
Sofie knikte somber. "Doodsbenauwd," grijnsde ze, voordat ze haar hoofd schudde. "Uitslover!" grinnikte ze.
Harry grinnikte. "In de lucht kan ik dat niet doen," zei hij ter verdediging, "in het water tenminste wel."
Sofie grijnsde. "Tuurlijk joh," snoof ze, voordat ze bij een dorp kwamen. Ze pakte Harry's hand om te laten zien dat die bij haar hoorde. Nou. Niet dat ze het niet door hadden gehad of zo. Maar zo wisten ze het zeker, maakte ze zichzelf wijs, terwijl ze tussen de huisjes zwommen.
Harry voelde zich langzaam warm worden toen Sofie zijn hand beet pakte. Was dit echt het meisje dat hij eerst zo had gehaat? "Weet je waar die Kim is?"
Sofie keek Pofni niet aan. Wat? Zodat hij die blosjes kon zien? Niet dus. "Hmm. Meestal spreken we - WHAA! DAMIAN!" gilde ze, voordat ze Harry meetrok naar Damian.
Harry werd ineens meegetrokken door Sofie als die hyper doet om een andere jongen. Ongewild voelt hij een monster groeien in zich. Een jaloers monster. Als ze nou hyper deed om hém.
"Damian!" glimlachte Sofie. "En hoe gaat het? En met het vrouwke?" vroeg ze poeslief. Ze wou zo hard op die trouw aanwezig zijn. Maar blijkbaar was het een feest voor anti-Sofie's of zo.
Harry voelde zich opgelucht toen Sofie vroeg hij het met de vrouw van Damian ging. Zijn monster ging weer liggen. Hij keek grijnzend naar de hand van Sofie die hij nog steeds beet had.
Sofie was vrolijk een babbeltje aan het maken met Damian, toen die opeens naar haar hand keek. Ze volgde zijn blik en zag zelf ook dat ze nog steeds Harry's hand vast had. "We gaan trouwen," knipoogde ze naar Damian. Natuurlijk was het niet waar. Maar hey! Dromen was toch niets verkeerd?
Harry grinnikte toen hij Sofie hoorde zeggen dat ze gingen trouwen. Hem hoorde je niet klagen hoor. "Ja, Sofie hier wilde ook een paar vrienden hier uitnodigen," zei hij instemmend. Hij mocht toch wel meespelen?
Sofie glimlachte opgewekt. "Jup. Maar wij gaan dus nu naar Kim hé. Je kent dat wel." knipoogde ze. Ze hoopte maar dat Damian door had dat het een fake huwelijk was. Ach ja. Dat zou misschien een reden zijn om echt te gaan trouwen of zo. Ze trok Harry weg op zoek naar Kim.
Harry grinnikte toen Sofie hem weer meetrok richting Kim. Oké, blijkbaar kwam ze hier vaker. Zou ze zo aan die kieuwen gekomen zijn? Zou hij het vragen? "Sofie, hoe kom je aan die kieuwen?"
Sofie keek onderzoekend rond, voordat ze naar Harry keek. "Euhm. Connecties," glimlachte ze. "Meer bepaald connecties hier in het meer," knipoogde ze dan toch maar. Dat knipogen werd gewoon een zenuwtrekje.
Harry keek geschrokken op van de zenuwtrek. "Doe maar rustig," zei hij zacht, en hopelijk geruststellend.
Sofie grinnikte als Harry schrok. Ze knikte braafjes. "Ach we gaan straks wel naar Kim," grijnsde ze breed, voordat ze richting het koraalrif zwom.
Harry knikte als Sofie zegt straks naar Kim te gaan. Wat zij wilt, maakt hem niet zoveel uit. Hij zwemt rustig achter haar aan.
Sofie zwom door de verschillende koraalriffen opzoek naar een blauwe. Ze had wel zin in een ander haarkleurtje.
Harry had nog steeds de hand van Sofie vast. "Wat gaan we doen?" vroeg hij verbaasd toen hij de zoekende blik van Sofie over de koraalriffen zag gaan. Waarom deed ze dat?
"Oh. Gevonden!" riep Sofie opgewekt, Harry even negerend. Ze liet hem los en zwom naar het rif, terwijl ze haar, haar er mee 'waste'.
Harry zag verbaasd toe hoe Sofie in het koraal ging liggen en toen zag hij dat haar haarkleur blauw geworden was. "Sofie je haar," stamelde hij. Maar dan begint het hem ineens te dagen. "Dus zo komen jullie telkens aan een andere haarkleur."
Sofie grinnikte en knikte. "Je moet het ook eens proberen," grijnsde ze, voordat ze hem richting een koraalrif duwde. Haar haar zag er best wel goed uit, zover ze kon zien natuurlijk.
Harry viel in het groene koraalrif waar Sofie hem in duwde. Maar zijn haarkleur veranderde niet. Zijn bel hield niet alleen water tegen maar zo te zien ook dat koraal.
Sofie pruilde toen ze het zag. "Dát is nou eens niet leuk," mompelde ze, voordat ze een ideetje kreeg. Hmm. Maar zou Pofni wel meewerken?
Harry keek verbaasd toen Sofie zei dat het niet leuk was. Wat was niet leuk? Wat was er met zijn haar gebeurd? Hmmm... waarom kon hij het niet zien?
Sofie glimlachte om Harry's verbaasd gezicht. Zou ze het doen? Nou. Een dode Pofni komt niet zo van pas. Maar dan ook... Ze zou hem ook niet dood laten gaan. Dat stond ze gewoon niet toe. Ze zwom richting Pofni, terwijl ze haar haar vast hield.
Verbaasd keek Harry toe hoe Sofie naar hem toe kwam "Wat ga je doen?" vroeg hij angstig.
Sofie keek hem sussend aan. "Vertrouw je me?" vroeg ze, toen ze voor hem stond.
Harry wist even niet wat hij moest zeggen. Vertrouwde hij haar? Eigenlijk wist hij het antwoord wel. "Ja," zei hij dan ook.
Sofie glimlachte. "Oké." zei ze, voordat ze haar toverstok pakte. Pofni's haar moest en zou gekleurd zijn. Punt. "Neem eens een grote hap lucht?"
Harry knikte en nam een grote hap lucht. Hij wachtte af tot het gebeurde, wat Sofie ook wilde gaan doen.
Sofie prikte met haar toverstok, Harry's bel lek en duwde hem nog eens vrolijk het rif in, voordat ze hem achterna zwom. Nou als hij in luchtnood kwam, moest ze hem dus wel helpen.
Harry voelde ineens het water en dat hij weg geduwd werd. Met een klap kwam hij hard op het koraal terecht en toen werd alles zwart.
Sofie keek in shock naar Harry. Hoezo flauwvallen? Nou was het moment niet! Ze zuchtte vermoeid. Mannen. Ze stuurde hem met haar toverstok naar boven, voor ze hem zelf volgde. Eenmaal op de oever van het meer gaf ze hem zachtjes een klap in zijn gezicht. "En waar was jij mee bezig?" vroeg ze beschuldigend, toen hij wakker werd.
Harry deed meteen zijn ogen weer dicht tegen het vele licht dat plots kwam tot hij ineens Sofie hoort vragen waar hij mee bezig is. "Ik heb mezelf niet in het koraal geduwd," zei hij beschuldigend terug.
"Nou. Maar ik viel niet flauw. Watje," grijnsde Sofie. Nou. Hij kon het toch niet zien, dus mocht ze hem best wel uitlachen, toch?
Weer deed Harry een poging om zijn ogen open te doen en zag Sofie lachen. "Heel grappig," zei hij mat.
Sofie beet op haar lip. "Gaat het?" vroeg ze dan toch maar bezorgd, voordat ze Dyrhona hoorde gillen. Nou. Zou ze gaan kijken?
Harry glimlachte flauwtjes. "Met mij wel, anders dan Dyrhona," zei hij, waarschijnlijk had heel Zweinstein haar horen schreeuwen.
"Ja. Ja. Ben al weg." snoof Sofie verontwaardigd, voordat ze opstond en richting het kasteel liep en Dyrhona iets hoorde snuiven. "Waar had je hem voor gewaarschuwd?" vroeg ze liefjes, toen ze een jongen op de grond zag liggen.
Harry liep snel achter Sofie aan, aangezien iedereen hem nogal raar aankeek. Niets vermoedend van het feit dat zijn haar nu groen was, door het koraal liep hij het kasteel binnen en stopte achter Sofie. "Wat is hier gebeurd?" vroeg hij verbaasd toen hij iemand op de grond zag liggen.

jilly-ann

Hoofdstuk 8

Sam trok een wenkbrauw op. "Dat weet ik," antwoordde hij lekker snugger. "Ik wil best graag mijn stuk perkament terug," snoof hij.
Dyrhona grinnikte even. "Dan moet je het aan Sofie vragen," zei ze liefjes. "Of terug sommeren."
Sam zuchtte. Dat hij daar zelf niet aan had gedacht! Hij nam zijn toverstok en sommeerde het terug. "Bedankt," glimlachte hij dan maar.
Dyrhona wilde nog een blik werpen op de tekening. Ze wilde hem gewoon helemaal zien. "Graag gedaan," zei ze glimlachend, voor ze weer probeerde de tekening beter te bestuderen.
Sam hield te tekening dicht tegen zich aan en keek Dyrhona aan. Wat moest ze? Hmm. Misschien kon ze eens poseren, dacht Sam met een ondeugende grijns.
Dyrhona vond het niet leuk dat ze de tekening niet mocht zien. Maar ja, hij kreeg wel een grijns op zijn gezicht. Wat zou die betekenen? "Mag ik de tekening is goed bekijken?" vroeg ze liefjes.
Sam trok een wenkbrauw op. "En waarom zou je dat willen?" Ontweek hij de vraag niet echt heel subtiel.
"Omdat ik nieuwsgierig ben, en je mij getekend hebt," zei Dyrhona koppig, al niet te min minder flirterig.
Sam grijnsde naar haar. "Wel dan zal je toch iets voor me moeten doen hoor," knipoogde hij ondeugend.
"Zoals?" vroeg Dyrhona liefjes. Ze was niet op haar achterhoofd gevallen om zomaar in te stemmen hoor.
Sam grijnsde. "Nou. Dan niet," zei hij opgewekt, voordat hij zich omdraaide en hij wandelde richting het kasteel. Puh. Hij wou dat ze gewoon ja zei.
Dyrhona keek verontwaardigd toen Sam wegliep, maar haar nieuwsgierigheid nam toch de leiding. Snel liep ze hem achterna. "Dat is niet eerlijk! Ik moet toch weten met wát ik instem."
Sam grijnsde toen ze hem achterna liep. "Hmm. Vind je?" vroeg hij 'afwezig'. Hij was er in volle glorie bij hoor. Maar hij kon haar dat moeilijk laten zien. Volgens zijn beste vriend was hij min of meer door haar geobsedeerd. Wat hij serieus overdreven vond.
"Ja dat vind ik," zei Dyrhona die Sam bij de arm pakte, zodat hij zou stoppen. Heel irritant als je een gesprek voert met iemand die van je wegloopt.
Sam glimlachte. "Nou. Ik weet het niet hoor. Hmm. Ik ben graag degene die de touwtjes in handen heeft," grijnsde hij, terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. "Dat begrijp je toch wel?" grijnsde hij. Al bij al. Hij was een Ravenklauw. Hij ging zich er wel uitwerken.
Dyrhona keek met een pruillipje. "Kan je niet de touwtjes voor deze keer aan iemand anders geven?" vroeg ze.
Sam trok een wenkbrauw op en keek naar het pruillipje. O jee. Het pruillipje. "Ik. Euh." Sam begon te twijfelen.
Dyrhona zag dat ze aan het winnen was. "Voor mij?" vroeg ze liefjes, terwijl ze met haar ogen knipperde.
Sam slikte. "Dat is nou eens niet eerlijk," grinnikte hij. "Okay. Je mag hem zien als je eens poseert of zo," zei hij vaag. In welke conditie ze moest poseren ging hij nu eens niet zeggen.
Dyrhona grinnikte. Poseren? Waarom ook niet. "Is goed," zei Dyrhona grijnzend. "Nou, laat is zien dan."
Sam kon wel juichen. Whuha. Hij gaf haar vrolijk de tekening, met een huge grijns.
Dyrhona grijnsde toen ze eindelijk de tekening zag. Yeah, ze kreeg hem te zien! Maar haar grijns verdween al snel toen ze hem daadwerkelijk zag. "WAT!" riep ze. "Je hebt me toch niet toevallig daadwerkelijk in ondergoed gezien? Dat dit je fantasie is?"
Sam grinnikte. "He. Jij wou hem zien," zei hij, terwijl hij onschuldig zijn armen in de lucht hield. "En dat is mijn fantasie, doe maar rustig," zei hij opgewekt.
Dyrhona keek even wantrouwig naar Sam toe. Waarom had hij gelijk? "Ik doe al rustig," zei Dyrhona kalm. "Je kan wel goed fantaseren," merkte ze op. Of kwam het dat hij gezien had dat zij en Sofie vaak in het meer waren?
Sam knipoogde. "Dank je," grijnsde hij charmerend. Ha! Daar had hij haar! En zij ging zó ook nog eens voor mij poseren. Sam kreeg een huge grijns op zijn gezicht.
"Alsjeblieft," zei Dyrhona die terug knipoogde. Ze bleef nog steeds verslaafd aan jongens. Dat was gewoon wie ze was.
Sam grijnsde en legde vrolijk een arm rond Dyrhona haar schouders. "En hoe ging jouw zomervakantie?" vroeg hij grijnzend.
Dyrhona legde vrolijk een arm om de middel van Sam heen. Ze kon er maar beter het beste van maken. Daarbij was Sofie nergens te bekennen en was er ook geen Blondie die ze kon vervloeken.
"He? Wel?" vroeg Sam een beetje ongeduldig. Ze mocht nou wel antwoorden hoor.
"Het ging wel," zei Dyrhona naar waarheid. "Sofie en ik zijn niet eens thuis geweest, volbloed en al dat gezeur. Ze zouden ons afmaken nu we in Griffoendor zitten."
"Hmm. Dan zou ik ook niet naar huis zijn gegaan. Maar laten jullie dan al jullie spullen thuis staan?" vroeg Sam nep bezorgd. Misschien kon hij naar haar huis gaan. Had hij meer spullen voor zijn collectie?
Dyrhona glimlachte even. "We hadden zo wie zo niet veel spullen thuis. Omdat we het hele jaar in Zweinstein zijn. Dus veel lieten we niet echt achter." Daarna keek ze Sam aan. "Hoe was jou zomervakantie?"
Sam haalde zijn schouders op. "Niet echt veel bijzonders," zuchtte hij. Hij haatte het om niet op Zweinstein te zijn!
Dyrhona wist niet wat ze moest zeggen. Met niet veel bijzonders, kon ze niks. "Hoe komt dat zo?" vroeg ze daarom maar.
Sam haalde zijn schouders nog eens op. "Er valt daar echt niets te beleven," glimlachte hij dan maar.
Dyrhona grijnsde even. "Met Sofie en mij is er altijd wat te beleven," zei ze opgewekt. "Nooit een saai moment, behalve als we strafwerk hebben dan."
Sam grinnikte. "Volgens mij zelfs dan niet," vleide hij, met een knipoogje. "Dus. Wat gaan we doen?" vroeg hij opgewekt. "Heb je plannen voor vandaag of zo?"
"Eigenlijk zouden Sofie en ik vandaag naar het me-... naar iets toe gaan, maar ik denk dat ze Pofni meegenomen heeft," zei ze bedenkelijk. "Dus denk ik vandaag nu niks meer."
Sam werd nieuwsgieriger met de minuut. "Het wattes? En wie is Pofni?" vroeg hij glimlachend. Kooomm ooop! Vertel het hem nou!
Dyrhona grijnsde breed toen ze zag dat Sam nieuwsgierig werd. "Ik ga niet zeggen waar, want Sofie gaat me zo erg vermoorden als ik dat doe," zei ze glimlachend. "En Pofni, is Potter."
Sam grijnsde breed. "Ik bescherm je wel," knipoogde hij, terwijl hij Dyrhona wat dichter trok. Hmm. Geweldig parfum! "Hoe is hij op die bijnaam gekomen?" vroeg hij lachend.
Dyrhona grinnikte toen Sam zei dat hij haar wel zou beschermen. En daarna vraagt hij hoe hij aan die bijnaam gekomen is nadat hij haar dichter naar zich toe trekt. "Gewoon een beetje fantasie hebben," zei ze liefjes.
Sam schudde lachend zijn hoofd. "Jullie hebben wel een enorme fantasie," grijnsde hij opgewekt. "Des al niet te min, een geweldig grappige fantasie." Vrolijk wandelde hij verder.
Dyrhona grinnikte. "Fantasie is nodig tegen verveling," zei ze ten volste overtuiging. "Had jij plannen voor vandaag dan?"
Sam was het eens met het fantasiegedeelte. "Dat is zo waar," fluisterde hij opgewekt, doelend op de tekening. "Euhm. Niet echt," haalde hij zijn schouders op. "Maar als je wilt kan ik je tekenen?" stelde hij hoopvol voor.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Is goed," zei ze opgewekt.
Sam grijnsde breed. "Okay," zei hij snel, voor ze zicht bedacht, voordat hij zijn spullen sommeerde. "Waar wil je?" vroeg hij. Hmm. Hij het liefste binnen. Wie weet hoe ver zou ze gaan, dacht hij met een duivelse grijns op zijn gezicht.
Dyrhona had helemaal niks door van de gedachtes van Sam. Ze haalde haar schouders op. Weet zij veel. "Zeg jij maar waar," zei ze.
Sam keek haar geringschattend aan. "Binnen?" stelde hij glimlachend voor.
Dyrhona keek naar buiten toe waar de zon scheen. "Is de natuur niet leuker erom heen dan?" vroeg ze verbaasd.
"Ja. Maar er zijn veel te veel leerlingen in de buurt. En dat zou je natuur helemaal verpesten," knipoogde Sam. Hij moest en zou naar binnen gaan. Puh.
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. Teveel mensen buiten? Snel wierp ze een blik naar buiten toe. "Ik zie niemand buiten," zei ze verward.
Sam keek Dyrhona aan. "Nou ik wel," zei hij nep opgewekt. Jeeezuuus. Ze maakt het een geobsedeerde jongen wel moeilijk hoor, dacht hij zuchtend.
"Nou buiten zelfverzonnen mensen is er dus niemand," zei Dyrhona. Waarom wilde die gast per sé binnen? Zeker dat ze nu haar zin zou doordrijven naar buiten te gaan.
"Dyrhona. Ik heb al een mooi plekje in het kasteel gezien," zei Sam statig, terwijl hij haar koppig aan keek. Ze irriteerde hem mateloos.
"Waar dan?" vroeg Dyrhona argwanend. Als hij koppig mocht doen, dan mocht zij dat ook.
"In het kasteel," herhaalde Sam geërgerd. Hoezo doof?
"Als je nog niet gezien had, het kasteel is groot. Wáár in het kasteel?" drong ze aan. Moest hij soms de bril van Pofni lenen?
Sam vernauwde zijn ogen gevaarlijk. "Ga je nou nog mee of niet?" vroeg hij half sissend, half brullend. Hoe hij het deed, moet je ons niet vragen, maar hij slaagde er wel degelijk in.
"Ik denk dat ik pas," zei Dyrhona opstandig. Zomaar tegen haar gaan brullen én sissen. Als ze dat zou willen zou ze wel Blondie vervloeken.
"Nou. Goed dan." zei Sam, voordat hij zijn toverstok pakte en haar het kasteel in leviteerde.
Dyrhona schrok op toen ze ineens door de lucht ging omdat Sam haar ging leviteren. "ZET ME NEER!" riep ze kwaad. "OF IK VERVLOEK JE VAN HIER TOT TOKIO!" Waar was Sofie nou weer, als je haar nodig had.
"Nou. Daar wou ik altijd al eens naartoe. Naar Tokio. Naar het schijnt hebben ze daar geweldig leuke flats." brabbelde Sam vrolijk, terwijl hij het kasteel binnen liep.
"Ik heb een hekel aan Tokio," bracht Dyrhona er tegen in. Ze haalde haar toverstok uit haar broekzak en richtte deze op Sam. "Paralitis."
Sam wou net iets terug zeggen, voordat hij verlamt op de grond lag. Yeah. Vervloekt door het mooiste meisje dat er rond liep. Wiiieeeh. Bless him.
Dyrhona snoof. "Ik heb je gewaarschuwd," zei ze kwaad. Ze zag dat Sofie op haar geschreeuw afgekomen was. Eindelijk!

jilly-ann

Liek de allerliefste, dank je voor je reactie en de allerliefste Amy ook (ja ik vind veel mensen de allerliefste Razz

)

Hoofdstuk 9

Dyrhona glimlachte toen ze Sofie zag. "Hij wilde me meetrekken naar het kasteel. Ik bedoel, niemand krijgt mij zonder geweld naar binnen toe als ze opdringerig doen."
Sofie grinnikte. "Dát lieve schat, komt door onze charme. Blijkbaar heeft de jouwe hem een beetje horendol gemaakt," haalde ze haar schouders op.
Ze keek even raar naar Harry die er vrolijk bij kan staan en nog steeds niets had gemerkt van zijn geweldige haartjes.
Dyrhona moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. "Zo te zien ben je creatief bezig geweest Sofie," zei ze grinnikend en daarna keek ze naar de kant van Sam toe. "Hoeveel charme we ook mogen hebben, wat moet ik nou met hem doen?"
Sofie knipoogde. "Je kent me hé. Net een bezig bijtje." Ze keek ook even naar de tekenaar van de pikante tekening van Dyrhona, voordat ze grijnsde. "We kunnen hem de Blondie behandeling geven?"
Dyrhona knikte. "Dat kan, maar bij Blondie is het gewoon veel leuker, vooral hoe hij reageert," zei ze als tegen argument. "Kunnen we niet opnieuw creatief worden en wat nieuws verzinnen?"
Sofie draaide met haar ogen. "Schat. Als je liever naar Blondie gaat. Moet je gaahaan. Ik handel dit zaakje dan wel af." grijnsde ze gemeen. Zouden de Centaurs alweer wat bezoek willen?
"Mag dat?" vroeg Dyrhona verbaasd, ze sprong in de lucht. "We moeten hem echt nog terugpakken voor... het feit dat hij er is!"
Sofie keek even naar Dyrhona met een opgetrokken wenkbrauw, voordat ze even naar Harry keek en diep zuchtte. "Hup. Trek hem een bezemkast in. Scheer je weg," wuifde ze Dyrhona met haar handen weg.
Dyrhona trok haar wenkbrauw omhoog. "Neem Pofni lekker zelf mee naar de bezemkast," zei ze arrogant.
Sofie grijnsde. "Pas jij maar op. Wie weet doe ik dat nog." zei ze uitdagend. "En dan kan je, je rotzooi lekker zelf opruimen." Ze stak haar neus in de lucht.
Dyrhona keek Sofie met open mond aan. "Je gaf het zooo..." Snel slikt Dyrhona het woordje toe in. Straks wilde Sofie echt niet meer helpen. "...overtuigend." Ze moest iets verzinnen...
Sofie draaide overdreven met haar ogen. "Goooooooh. Je meent het," grijnsde ze, voordat ze kuchte.
Dyrhona rolde ook met haar ogen en toen wees ze naar het bewusteloze lichaam voor haar. "Wat doen we nu met Sam?"
"Dumpen. Denk ik." Sofie keek er naar met een opgetrokken wenkbrauw, voordat ze eens aan Sam sjorde. "Of we laten hem gewoon liggen."
"Ik weet wat," zei Dyrhona opgewekt. "Derio." Met een plop kwam er een huiself. Waarmee ze bevriend was geraakt tijdens haar vele plunderijen van de keuken, die de huiselfen maar al te geweldig vonden. "Zie je die jongen? Nou kijk, Sofie en ik vinden dat hij bij het afval hoort, dus eigenlijk ligt er iets vies op de grond." Dyrhona knipoogde en de huiself snapte de hint. Met een knip van diens vingers was Sam weg.
Sofie zuchtte. "Huiselfen hoor je niet te misbruiken Dyrhona. Ik dacht dat je al lang over die periode heen was," klakte ze met haar tong, voordat ze haar vriendin een zetje gaf en weer opzoek ging met haar ogen naar haar ventje.
Dyrhona zag Sofie zoeken. "Volgens mij is hij naar de leerlingenkamer," zei Dyrhona liefjes. Ze keek rond. "Dan ga ik iemand zoeken om te pesten."
Sofie grijnsde. "I love you," zei ze adorerend, voordat ze naar de leerlingenkamer rende. Wat? Ze ging Potje even pesten. Serieus hoor! Echt waar.
Dyrhona grinnikte. Even kijken, zou ze de Grote Zaal onveilig maken? Buiten was toch niks te doen. Vrolijk liep ze naar de Grote Zaal. "Lekker," zei ze in zichzelf toen ze al het eten zag. Wat had ze ineens een honger.
Simon keek op toen Dyrhona helemaal alleen aan kwam zetten, hij schoof een beetje op. Hij had het niet zo met exzwadderaars.
Dyrhona zag dat Simon haar arrogant aankeek. Onopvallend maakte ze een zwiepje met haar toverstok en een kan met water zweefde boven zijn hoofd. Ze zwaaide even liefjes en goot toen de kan leeg op zijn hoofd.
Simon keek haar woedend aan. "Wat denk jij te doen?" vroeg hij, terwijl hij helemaal doorweekt was. Hij had het koud. Maar liet er niets van merken.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Ik denk dat ik zojuist een kan met water over je hoofd heb laten leeglopen," zei ze trots. En dan te bedenken dat ze ooit Simon gezoend had. Nog een scharrel, al was het toen om Blondie jaloers te maken. Wat had ze in die rat gezien?
Simon vernauwde zijn ogen. "Weet je, meisje? Ik mag je niet." zei hij vrolijk, voordat hij Dyrhona's outfit helemaal ruïneerde. Naar het schijnt vonden mensen, vooral meisjes, dat geweldig. Jeeeej. Sarcasme.
Dyrhona grinnikte toen Simon haar kleren begon te ruïneren. Alsof haar dat wat kon schelen. "Heb je niks beters in huis?" vroeg ze geamuseerd. Waarna ze weer zwiepte met haar toverstok en Simon ondersteboven in de lucht hing.
"Tuurlijk wel," grijnsde Simon, voordat hij Dyrhona leviteerde naar het Verboden Bos stuurde en haar in een boom hing, wat haar concentratie verbrak en hij viel op de grond.
Dyrhona gilde toen ze naar buiten geleviteerd werd en in een boom gehangen werd. Met een zwaai van haar toverstok was ze los en viel ze op de grond. Oké, dit ging niet volgens plan.
Simon grijnsde en keek triomfantelijk naar zijn glas pompoensap voordat hij ervan dronk. Hij grinnikte zachtjes. Whaaa. Hij had zo even Dyrhona op haar nummer gezet! Hoe geweldig was hij wel niet?!
Dyrhona stond kwaad op en ze liep weer met grote stappen terug naar de grote zaal toe. "Morgen na de lessen, buiten," zei ze kwaad tegen Simon voor ze weer weg liep. Na hem een arrogante blik toe te werpen.

Sofie zag Harry met zijn rug naar haar zitten en grinnikte. Ze sloop naar hem toe en gaf hem plagerig een kusje in zijn hals. Normaal zou ze dat nooit durven. Maar hey! Griffelwicht zat erbij! En ze ging haar zo pesten.
Harry schrok op van Sofie die hem een kusje in zijn nek gaf terwijl Hermelien hem wel heel raar aankeek. "Wat doe je?" vroeg Harry verbaasd aan Sofie.
"Hoi zeggen," antwoordde ze nonchalant, voordat ze in een zetel neerplofte en eens vrolijk naar Hermelien keek. Gehe. Hate her.
Harry bleef verbaasd kijken maar besloot er niks van te zeggen. Terwijl Hermelien hem elke keer een boze blik toewierp. Wat was dat nou weer voor nodig?
Sofie grinnikte zachtjes, terwijl ze vrolijk bij Ron keek wat hij aan het lezen was. "Fan?" vroeg ze lief aan hem, terwijl ze op de Canons wees. Harry vooral niet uit het oog verliezend.
Harry zag dat Ron langzaam rood werd. Zeker nu Sofie ineens heel anders tegen hem deed dan normaal. Bijna aardig. Stiekem vormde er een glimlach op zijn gezicht.
Sofie keek hem traag aan. Kón hij wel praten? "Ik vind ze goed," glimlachte ze dan toch maar en ging dan weer normaal zitten. Hermeliens gezicht ontging haar niet en ze glimlachte eens naar haar. Oh. Wat was Wichtje toch een schatje! Zeker wanneer ze keek alsof ze je kon vermoorden.
Ineens stond Hermelien recht en keek Harry dwingend aan. "Moest jij niet nog een werkstuk maken?" vroeg ze. Harry schudde niets vermoedend zijn hoofd.
"Volgens mij niet," zei hij verward. Hermelien zuchtte en liep daarna weg. Waar ging dat over?
Sofie keek Hermelien met een opgetrokken wenkbrauw na. Tsss. Huiswerk. Tuurlijk. Ze keek weer naar Ron en toen naar Harry en toen naar het haardvuur. Hmm. Hermelientje weg. Nog één te gaan.
Harry keek naar Ron in de hoop dat hij wist waar Hermelien last van had, maar die scheen het ook niet te weten.
Sofie volgde de blikwisseling van de jongens en beet op haar lip. Hmm. Hoe ging ze Ron lief, maar dwingend weg krijgen? Ze keek weer van de een naar de ander.
Harry zijn blik werd getrokken door het portretgat dat open ging. Waar een woedende Dyrhona doorheen kwam.
"O jee," mompelde Sofie. Ze twijfelde even, voordat ze grijnsde, op stond en naar Dyrhona liep. Overdreven met haar heupen wiegend. "Danoontje. Wie heb je vermoord?" vroeg ze zoetjes. Hmm. Met die dodelijke blik van haar (Danoontje dus), had ze vast half Zweinstein afgeslacht.
"Die Filister heeft me vervloekt," zei ze kwaad. Natuurlijk was zij begonnen, maar ze liet zich niet zomaar vervloeken. "Morgen ga ik hem zo hard vervloeken tot Tokio."
"Hoe dúrft hij?!" vroeg Sofie, een tikkeltje geamuseerd. "En Blondie dan?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze had Dyrhona niet meer zo kwaad gezien, sinds de dag dat ze Draco had betrapt in een bezemkast met één of andere Huffelpuffer. Love is in the aaaaiiiirrr.
"Wat is er met blondie?" vroeg Dyrhona met een woedende blik. "Die rat heb ik al een paar dagen niet gezien."

jilly-ann

Hoofdstuk 10

De dag nadien mopperde Sofie. "Dyrhona, chill. Het is maar Filister! Alsof híj een fatsoenlijke spreuk wéét." Dyrhona deed zich woedend voor, maar Sofie vond dat Dyrhona er waarschijnlijk heel onzeker over was. Heel geweldig was Sofie niet echt in psychoanalyse maar haar gelijk krijgen zal ze. Dus. Vanaf nu was Dyrhona onzeker. Right. Trapt er al iemand in?, dacht Sofie nijdig.
Dyrhona keek kwaad naar Sofie toe. "Niemand, maar dan ook echt niemand vervloekt me!" zei ze kwaad. "Ik ga hem echt wel terug pakken."
"De vraag is waar, wanneer en hoe," mompelde Sofie zachtjes op dat 'pakken' - gedeelte. Ze glimlachte echter zoet naar Dyrhona. "Meid. Je geeft hem een mep in zijn gezicht zorgt ervoor dat niemand nog met hem uitwilt en dan is hij ook gewoon verwoest. Je moet het slim aanpakken," knipoogde ze. Onzekere Dyrhona, wordt onzeker, hup hup, dacht Sofie zachtjes. Ze wilde zo haar gelijk hebben.
Dyrhona schudde resoluut haar hoofd. "Dat is nog te magertjes," zei ze, terwijl ze verder naar buiten toe liep. Waarom hadden ze nou weer Kruidekunde? "Alhoewel ik het wel een goed idee vind, er moet nog wat naast gebeuren," zei ze grijnzend. "Waar blijft ons motto? Vervloekingen worden afgerekend met nog meer vervloekingen."
Sofie glimlachte somber. Wel hun motto gold al een tijdje niet meer. Voor haar dan. Ze had Griffelwicht toch ook afgescheept zonder één enkele vervloeking? Whoa. Sofie was gewoon geweldig. "Hmm. Breek zijn hart?" suggereerde Sofie opnieuw. Damn it. De Zwadderaar in haar kwam weer naar boven.
Dyrhona grinnikte om Sofie's opmerking. "Dat heb ik al een keer gedaan, lieve schat," zei ze grijnzend. Dat was natuurlijk de reden waarom hij zo boos op haar was.
Sofie draaide met haar ogen. "Inderdaad. Maar 'lieve schat' als dat de reden is waarom hij zo kwaad is wilt dat gewoon zeggen dat hij nog steeds niet óver je is. Flik het hem gewoon opnieuw," haalde ze haar schouders op.
Dyrhona zuchtte. "Hij kan echt voor geen meter zoenen," zei ze verontwaardigd. "Ik steek echt mijn tong niet meer in zijn mond, het is net een kwijlbak," zei ze gruwelend. Ze mocht overdrijven.
Sofie lachte zachtjes. "Oké. Dan maak je hem jaloers. Heeft die geen beste vriend of zo?" zuchtte ze nu ook. Dyrhona aan een plan helpen was moeilijker dan ze had gedacht.
"Weet ik het," zei Dyrhona. "Ik ga niet het hele vriendennetwerk af." Daarna zuchtte ze. "Wie zou het wel weten?"
Sofie grijnsde opeens breed. "Pofni," juichte ze haast. Lang leve de held van chocolade.
Dyrhona grijnsde terwijl ze ineens een stuk sneller naar de kassen liep. Eindelijk was er een voordeel, Pofni had haast elke les met hun omdat ze in dezelfde afdeling zaten.
Sofie knipoogde naar Dyrhona toen ze de kassen binnen liepen, voordat ze regelrecht naar Pofni toeliep. "Hee sweetie," groette ze hem opgewekt, terwijl ze Griffelwicht opzij duwde en naast hem ging staan.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Voordat je hem ophitst, wil ik eerst nog wel mijn vraag stellen," zei ze tegen Sofie, die totaal de verbaasde kreet van Griffel negeerde. "Weet jij wie de beste vriend van Filister is?"
"Ik hits helemaal niet op," snoof Sofie ontzet, terwijl ze eens heel liefjes glimlachte naar Ron.
Harry keek hen verbaasd aan. "Simon? Nou ik denk Daan," haalde hij zijn schouders op. "Waarom moet je dat weten?" vroeg hij traag.
Dyrhona glimlachte triomfantelijk. "Ik zou het graag vertellen maar er is hier een betweter in de buurt en ik wil niet dat het plannetje van mij en Sofie een lek krijgt," zei ze liefjes, terwijl ze met betweter Griffelwicht aankeek.
Toen Ron merkte dat Sofie naar hem glimlachte liet hij prompt zijn boeken op de grond vallen.
Hermelien vernauwde alleen maar haar ogen. Ze vertrouwde die twee voor geen cent.
Sofie keek geschrokken naar Ron. Nou. Zij had het in ieder geval nog steeds. Ze besloot hem nog wat meer te stangen en hielp hem met zijn boeken op te rapen. "Dat was niet zo verstandig hé?" glimlachte ze, voordat ze er een paar aan hem gaf.
Harry haalde echter maar zijn schouders op. Simon kon hen vast wel aan.
Dyrhona grijnsde toen ze Griffelwicht zo zag zitten, nog steeds op de grond. "Niet zo fronsen, daar krijg je rimpels van," zei ze liefjes. Daarna keek ze de kas rond en zag ze Daan staan. Vrolijk liep ze naar hem toe. "Wil jij mijn partner zijn?" vroeg ze terwijl ze met haar ogen knipperde en een glimlach liet zien.
Ron werd rood doordat Sofie hem hielp en zo aardig deed. "N-niet echt," stamelde hij.
Hermelien negeerde Dyrhona en kwam overeind. "Ik vertrouw hun echt niet, Harry. Denk er nog eens over na. Over wat ik heb gezegd," zei ze met veel nadruk tegen hem.
Sofie keek verbaasd op en liet Ron voor wat het was. What the hell ging dat nou weer over? Ze keek Harry vragend aan. Nou hij mocht het gaan uitleggen.
Daan trok een wenkbrauw op en keek haar geschokt aan. Haar partner? Als in- in welke vorm eigenlijk? "Hoe ... bedoel je?" vroeg hij verrast.
Dyrhona grinnikte. "Partner als in kaspartners," zei ze geduldig. Als ze Filister jaloers wilde maken, dan zou ze wel subtiel te werk moeten gaan.
Harry knikte naar Hermelien toe. Al meende hij het niet echt. Sofie en Dyrhona pestten hem niet meer heel erg en ze hadden bewezen dat ze te vertrouwen waren.
Daan knikte dan maar. Nou als je zo'n kaspartner als Dyrhona kon krijgen waarom zou je dan nog twijfelen. "Mij goed," glimlachte hij, voordat hij zijn spullen pakte. Wat ging Simon hier van zeggen?
Sofie bleef Harry aankijken. Fijn. Er werd over haar geroddeld. Tsss. Etterbakken. Ze gooide haar haar over haar schouder en besloot zich op de les te concentreren. Whoa. Roddelen over Sofie. Hoe durfden ze?
Dyrhona grijnsde toen Daan instemde. Zelf pakte ze ook haar spullen en was ondertussen verder aan het denken over haar wraakplan. Terwijl ze soms 'stiekem' een blik op Daan wierp.
Daan merkte het en grijnsde opgewekt. Dit was zo goed voor zijn ego! Dyrhona zag hem gewoon zitten! Of staan beter gezegd. Wiejoe.
Dyrhona luisterde met een half oor naar professor Stronk. Zodat ze eigenlijk niet echt wist wat ze moest doen.
Sofie was de hele tijd kwaad voor zich uit aan het staren. Eigenlijk kon je het wel mokken noemen. Ze ging zo hard Hermelien pesten. Ze trok haar toverstok en maakte Hermelien onzichtbaar. Nah. Heeft niemand meer last van hoofdpijn vandaag. Oh. En haar de mond snoeren leek haar ook wel zo makkelijk. Ze plakte Hermeliens tong aan haar gehemelte. Alleszins dat hoopte ze. Kreng.
Daan luisterde helemaal niet meer hij keek steeds vanuit zijn ooghoeken naar Dyrhona. Ze zag er zo geweldig leuk uit wanneer ze zo naar haar notitieblok staarde.
Dyrhona zag Griffelwicht verdwijnen en ze grinnikte. Ze stak haar duim op naar Sofie, ten teken dat het een geweldige actie was. Waarna ze weer even een blik wierp op Daan en een paar seconde zijn blik vast hield voor ze weer naar haar notitieblok keek.
Sofie forceerde een grijns terug naar Dyrhona, voordat ze begon aan de praktijk van de les. Ze negeerde het zenuwachtige gedoe van Ron en het gepor van Hermelien in haar zij.
Daan keek Dyrhona aan. "Oké. Euhm. Houd jij de plant vast, terwijl ik zijn vruchten pluk?" vroeg hij glimlachend. Hij wilde niet dat de plant zou gaan lopen...
Dyrhona knikte en hield de plant beet. Zodat Daan kon doen, wat ze ook moesten doen. Ze moest Daan gewoon vaker als partner hebben, ze hoefde alleen maar een plant beet te houden terwijl hij de rest deed. Hoe simpel was dat?
Niet zo simpel. De plant begon te bijten en te stampen. Daan keek ongerust naar Dyrhona, voordat hij toch maar snel begon te plukken.
Dyrhona deed haar best om de plant beet te houden terwijl er steeds meer schrammen op haar handen kwamen. Na een klein tijdje begon Daan eindelijk te plukken. Volgende keer ging ze gewoon weer met Sofie de planten van de andere saboteren.
Sofie liet Harry de plant vasthouden en plukte zo traag als ze kon. Eigen schuld. Waarom ze eigenlijk zo kwaad was wist ze niet. Maar héé. Ze was nieuwsgierig en hij kéék niet eens naar haar, toen ze hem vragend had aangekeken. Asshole.
Toen Daan klaar was grijnsde hij opgewekt naar Dyrhona. "Dat viel wel mee hé?" vroeg hij.
Harry liet per ongeluk de plant vallen toen hij weer in zijn hand beet. "O nee," zei hij geschrokken toen hij op Sofie afliep.
Dyrhona haalde opgelucht adem toen Daan klaar was. "Het viel reuze mee, je had zo snel die vruchten te pakken."
"Wat 'o nee'?" vroeg Sofie rustig, voordat ze eens een geïrriteerde blik naar opzij stuurde. Als dat kind nou niet ging stoppen met porren liet ze haar voor altijd zo.
Daan bloosde en glimlachte. "Bedankt," antwoordde hij, terwijl hij de spullen opruimde met een zwiep van zijn toverstok.
"De plant is gevallen, dat is o nee," zei Harry. Dat had Sofie toch ook wel gezien of acteerde ze niet?
Dyrhona glimlachte weer naar Daan waarna ze ook haar spullen ging opruimen. "Heb jij vanmiddag iets te doen?"
Sofie pakte haar toverstok weer. "Reparo. Nu kan je 'o ja'-en," zei ze liefjes, voordat ze weer verder deed met de bonen te ordenen.
Daan schudde zijn hoofd. "Nee. Jij?" vroeg hij. Hij kon zijn oren gewoon niet geloven. Wou ze op een date?
Harry hield weer met moeite de plant beet terwijl Sofie weer tergend langzaam de vruchten pakte. "Wil je alsjeblieft opschieten?"
Dyrhona speelde met een lok van haar haar. "Wil je wat met mij gaan doen?" vroeg ze afwachtend. Ze wist toch wel bijna zeker dat hij zou komen.
Sofie glimlachte liefjes. "Tuurlijk." Ze deed er een versnelling bij en stopte uiteindelijk. "Tevreden?" vroeg ze, toen ze klaar was voordat ze de pot opzij schoof en zag hoe een onzichtbaar iemand aan het pellen begon. Ze grinnikte even, voordat ze naar Dyrhona vertrok.
Daan keek haar even leeg aan. Wat moest hij nou doen? Simon zou hem vermoorden, maar hij zou wel doodgraag willen gaan... Hij beet op de binnenkant van zijn kaak, voordat hij knikte. "Oké. Waar spreken we af?"
Harry knikte opgelucht toen Sofie sneller plukte dan tevoren. Eindelijk, hij kon de plant los laten.
Dyrhona glimlachte tevreden. "Zullen we bij het meer afspreken?" vroeg ze. Ze zag Sofie haar kant opkomen. Die wilde vast alle details weten.
Sofie liet Harry voor wat hij was, toen ze naast Dyrhona ging staan en hoorde hoe ze wilde afspreken met Daan aan het meer.
Daan knikte. "Oké. Tot dan," glimlachte hij, voordat hij de geplukte bonen aan Stronk ging geven.
Dyrhona knikte. "Tot vanmiddag," zei ze glimlachend. Daarna liep hij weg en draaide ze zich naar Sofie. "Hij is echt te makkelijk om in te pakken," mompelde ze.
Sofie grijnsde. "Dat heb je met mannen," zei ze nonchalant.
"Je zou denken dat ze onderhand beter zouden weten," zei Dyrhona zuchtend. "Dat zal wel aan een gebrek aan hersencellen liggen."

jilly-ann

Hoofdstuk 11

"Pff. Alle mannen zijn hetzelfde. Je hebt echt niets aan hen," zei Sofie, terwijl haar blik verduisterde. Ze zou hen allemaal aan een stok omhoog moeten spietsen.
"Behalve als ze Pofni heten bij jou niet waar?" vroeg Dyrhona grijnzend. "Dan wil je ze wel allemaal hebben."
"Nee. Die mag er ook bij," mompelde Sofie. "En wat wil je nou zeggen. Ik ken geen enkel meisje dat zo jongensgeil is als jij," stak ze treiterend haar tong uit.
"Niet?" vroeg ze nepverbaasd. "Ach, nu moet ik alleen even het goed moment kiezen dat Filister buiten komt."
Sofie grijnsde breed. "Je hebt in ieder geval al één voordeel. Slechter dan die kwijlbak kan hij vast en zeker niet zoenen," grinnikte ze.
Dyrhona grinnikte. "Gelukkig niet," zei ze opgelucht. Ze pakte haar tas van de grond af en keek Sofie vragend aan. "Welke les hebben we hierna?" Voor Sofie ook maar antwoord kon geven kreeg ze ineens een prik in haar zij. "Spreken is zilver en zwijgen is goud, Griffel, denk daar maar over na voor je me weer gaat prikken."
Sofie grijnsde breed. "Hierna hebben we Geschiedenis. En je moet het Griffelwicht vergeven, Danoontje. Ze weet niet beter," glimlachte ze. Ze vroeg zich nu wel alleen af hoeveel van hun gesprek Griffel had gehoord.
Dyrhona snoof. "Maak haar maar gewoon zichtbaar, ik heb geen zin in een gebroken rib omdat zo nodig iemand in mijn zij moet prikken en als ik niet weet waar ze staat weet ik ook niet waar ik mijn vervloeking heen moet sturen."
Sofie zuchtte. "Moet dat?" pruilde ze, voordat ze toch maar Griffelwicht weer tevoorschijn toverde. Ze vond haar onzichtbaar vele leuker. Verdorie.
Dyrhona zuchtte opgelucht. "Silenco," zei ze snel, toen ze zag dat Griffel weer wat wilde zeggen. "Ik vind zwijgen nog steeds goud."
"Tss. Als je er nou ook écht nog eens goud voor kreeg waren we rijk," mopperde Sofie verbitterd, voordat ze naar het meer keek. Wat was er toch mis met haar?
"Waarom doe je zo raar?" vroeg Dyrhona, nadat ze Griffelwicht weg duwde. Die hoefde echt niet alles te weten en al helemaal geen persoonlijk gesprek.
Sofie haalde haar schouders op. "Geen idee," voordat ze zag hoe Griffelwicht verdween en herhaalde toen luidop het zinnetje dat Hermelien over hen had gezegd tegen Pofni. "Ze roddelt," mopperde ze.
Dyrhona keek kwaad naar de richting waar Griffel weg liep. "We pakken haar wel terug," zei ze met vernauwde ogen. "Hoe durft ze dat te zeggen."
Sofie zuchtte diep. "Inderdaad. Maar nu wil ook wel eens weten wát ze precies heeft gezegd," glimlachte ze. En ze had zo'n gevoel dat Harry haar dat niet ging vertellen.
"Waarheidsdrank?" vroeg Dyrhona vrolijk terwijl ze dacht aan het potje dat ze nog in haar hutkoffer had zitten van een jaar geleden. "Komt het eindelijk van pas."
Sofie twijfelde even voordat ze knikte en breed grijnsde. "Doen we." Ze begon opeens vrolijk rond te huppelen. Haar mood wisselde weer eens.
Dyrhona grijnsde. "Sofie is terug," zei ze opgewekt voor ze een vreugdedansje maakte.
Sofie grinnikte en forceerde Dyrhona zodat ze samen met haar de tango moest dansen. Verschillende medestudenten keken hen raar aan, maar Sofie deed gewoon vrolijk verder.
Dyrhona had de slappe lach door Sofie en al die leerlingen die raar naar hen keken. Wat ze al normaal gesproken deden omdat ze van Zwadderich naar Griffoendor gegaan waren, maar die gezichten waren gewoon te komisch. "We zouden rijk kunnen worden, als we één galjoen vragen aan iedereen die wilt kijken."
Sofie lachte vrolijk mee. "Whaaa. We zouden al gewoon rijk zijn geweest met onze geweldige looks alleen," knipoogde ze. Ze liet Dyrhona los en huppelde vrolijk verder. "Oké. Wanneer wilde je dat ding doen waarover we het hadden?" vroeg ze een beetje vaag. Nou we willen niet dat Pofni hoorde wat ze van plan waren hé?
"Vanavond? Vanmiddag hebben we al wat te doen," zei Dyrhona grinnikend. "Of morgen? Dan hebben we ook alvast iets gepland voor morgen."
"Doe maar vanavond. Ik wil nog kunnen slapen vannacht. Anders ben ik morgen op van de nieuwsgierigheid," antwoordde Sofie met een enorme glimlach, voordat ze naar het geschiedenis lokaal huppelde. En natuurlijk sleurde ze Dyrhona mee.
Gewillig liet Dyrhona zich meeslepen. Waar ze verveeld ging zitten aan een tafeltje. "Galgje?" vroeg Dyrhona met een grijns terwijl ze professor Kist door de muur zag gaan. Hoe bedoel je saai? Zelfs als geest nog les blijft geven, zij wist wel wat beters te doen hoor.
Sofie grinnikte. Waren ze hier niet een beetje te oud voor? Ze knikte. "Jij begint maar met een woord," knipoogde ze, terwijl ze al nadacht over welk woord ze ging gebruiken. Pofni, ging waarschijnlijk nogal opvallen. Potter ook. Harry misschien? Tsss. Kende ze opeens geen andere woordenschat meer. Ze ging met de minuut achteruit.
Dyrhona zette drie streepjes op het stukje perkament en dacht grinnikend terug aan haar rat van vorig jaar. "Ik heb het woord."
Sofie staarde van de drie streepjes naar Dyrhona en terug. "Euh. E?" gokte ze, terwijl ze naar Dyrhona's gezicht keek.
Dyrhona grijnsde. "Nee," zei ze triomfantelijk. Ze zette het begin van de galg neer.
Sofie's gezicht betrok. "O?" ging ze snel verder.
Weer zette Dyrhona een streep niet. "Nee die zit er ook niet in."
Sofie vernauwde haar ogen. Gewoon alle klinkers afgaan, dacht ze. "I?"
Nog een streep belandde op het perkament. "Bijna," zei ze grinnikend. "Dus niet."
Sofie, lichtelijk gefrustreerd, staarde naar de drie streepjes. Hoe hard kan het zijn om een woord te raden van maar drie letters? "A?"
"Nog twee te gaan," zei Dyrhona alsof ze naar een spannende wedstrijd keek en zette de A op zijn plaats neer.
"Yes!" riep Sofie luid door de hele klas, voordat ze fronste en zich weer concentreerde. Ze zuchtte en keek naar het blad. Kam? "K?"
Dyrhona grijnsde naar iedereen die keek en Kist gewoon verder ging met voorlezen. Sukkel. "Nee dat is niet goed," zei ze opgewekt terwijl ze weer een streepje zette.
Sofie snoof. Wat had je nog allemaal? Tam? Jaaa. "T?" vroeg ze.
Dyrhona snoof. "Geluk," mompelde ze voor ze de T achteraan zette.
Oh. Oh. Oh! "M!" zei Sofie enthousiast. Mat.
"Nee," zei Dyrhona die nog een ding bij het galgje tekende.
Nog even en Sofie hing. Pff. At. Wat had je nog? Mat, niet. Kat, ook niet want de K had ze al gezegd. "R?" zuchtte ze. Dit was hopeloos.
"Beginners geluk," zei Dyrhona arrogant en ze zette de R op zijn plaats. Waardoor het woordje 'rat' duidelijk stond.
"Echt? Hip! Ik heb hem," zei Sofie uiterst trots op zichzelf, voordat ze het perkament pakte en diep nadacht over een woord. Misschien een Dreuzelterm? Saai, dacht ze grijnzend, voordat ze de streepjes zette.
Dyrhona keek zuchtend neer op de 4 letters. "E?" gokte ze.
"Lekker puh," zei Sofie, die de een streep op haar perkament zette.
"I?" vroeg Dyrhona.
Sofie trok een gezicht, terwijl ze de letter I op het laatste plaatsje in vulde.
Dyrhona grijnsde triomfantelijk. Waarna ze weer diep nadacht over haar volgende letter. E en I waren al gezegd... O? Ach proberen kan altijd. "O?"
Sofie schudde haar hoofd, terwijl ze eens naar Harry staarde. Oeeeeeeeeh. Hij zag er sexy uit als hij in slaap aan het vallen was. Alleen wat jammer van die bakvisimitatie, maar daar kon ze nog mee leven... Als het moest.
Dyrhona ontging de trance van haar vriendin niet. Integendeel. "Wanneer geef je het nou eindelijk toe?" zeurde ze. Dat was een mooie afleiding van het galgje.
Sofie keek Dyrhona geschrokken aan. "Wat moet ik toegeven dan?" vroeg ze snel. "Dat als hij met die bakvisimitatie door blijft doen ik een appel in zijn mond mik, zodat hij eruit ziet als een everzwijn dat op het punt staat om opgediend te worden?" ratelde ze.
Dyrhona grinnikte. "Dat, en dat jij dan everzwijnen ineens heel erg sexy vindt," zei ze giechelend.
Sofie trok een wenkbrauw op, bij het giechelgedeelte en beet op haar lip om niet mee te giechelen. Dat zou haar verraden. "Everzwijnen zijn niet echt mijn stijl," wist ze er nog uit te persen, voordat ze haar blik van Dyrhona scheurde en hem op haar persoonlijk everzwijntje plaatste.
Dyrhona giechelde dit keer harder, in de hoop dat ze de aandacht van Pofni op hen zou kunnen richten. "Waarom kijk je dan naar je everzwijn?" vroeg ze liefjes. Ze zag Pofni een wenkbrauw optrekken terwijl hij achterom keek.
Sofie vloekte, terwijl ze rood werd. Ze stampte tegen Dyrhona's stoel. "Verrader," siste ze een beetje luid, voordat ze (met een rode kop) zich weer tot haar notities wendde. Vanuit haar ooghoeken keek ze wat Pofni deed.
Dyrhona viel van haar stoel af toen door Sofie één van de poten eraf brak. Languit lag ze op de grond en daar kwam het hoor. Gierend van het lachen bleef Dyrhona op de grond liggen. Dit was te komisch.
Sofie kon het ook niet helpen en begon te giechelen. Ze keek naar Dyrhona, die haast letterlijk over de grond rolde van het lachen. Ze vergat haar schaamte even over dat Pofni-is-een-everzwijn-waar-ze-naar-staarde-en-ze-verolgens-ook-nog-eens-op-werd-betrapt-incident en sloeg haar hand voor haar mond, terwijl ze zichzelf probeerde te beperken tot giechelen.
Dyrhona greep naar haar maag die begon te steken maar haar niet kom beletten te stoppen met lachen. Kist had het niet eens opgemerkt. "Alle everzwijnen nog aan toe," gierde ze.
Sofie legde haar hoofd op haar armen, terwijl heel de klas naar hen staarde. "Stop nou toch eens ov-over die everzwijnen," giechelde ze. Haar stem sloeg twee keer over.
Door de overslaande stem van Sofie moest Dyrhona zelfs nog meer lachen, terwijl ze 10 seconden ervoor nog dacht dat het onmogelijk was. "Nee, zo leren we everzwijnen over subtiliteit."
Sofie kalmeerde. "Tenminste zijn everzwijnen niet zo achterbaks om door de hele klas te roepen dat je staart," stak Sofie haar tong uit. Haar everzwijntje verdedigend.
Dyrhona veegde de tranen uit haar ogen. "Iemand moet het hem duidelijk maken," zei Dyrhona, die niet eens de term everzwijn meer gebruikte. "Anders zit een bepaald iemand heel de tijd om hem te smachten."
Sofie draaide met haar ogen. "Dat bepaald persoon smacht niet," zei ze gegeneerd, terwijl ze de rest van de klas negeerde. O my God. Ze voelde een blos opkomen. Voor de tweede keer die dag! Sofie bloosde niet. En zeker niet twee keer op een dag. Wat was er mis met de wereld?
"Yeah right," zei Dyrhona. "Als je niet naar hem smacht waarom droom je dan over hem."
Sofie's mond viel open. "Begin nou niet weer. Dat ging over chocolade!" zei Sofie ontzet, terwijl ze Dyrhona met vernauwde ogen aankeek. De emmer was haast vol.
"Voor de zoveelste keer. Zo heet chocolade écht niet," zei ze op een betweterige toon.
"Danoon," zei Sofie gevaarlijk. "Dat gíng over chocolade." Ze trok een koppig gezicht.
"Sofie," zei Dyrhona op dezelfde toon terug. "Chocolade heet geen..." Ze ging dichter naar Sofie toe en fluisterde toen "...Pofni."
Sofie zuchtte vermoeid. "Ik zei geen Pofni," siste ze zachtjes terug, voordat ze besloot naar Kist te 'luisteren'.
"Wil je soms beweren dat ik doof ben?" vroeg ze verontwaardigd. Daarna keek ze boos naar de klas die nog steeds aan het kijken was. "Jemig, ga lekker ergens anders heen als jullie zo graag een show willen zien."
"Misschien," haalde Sofie haar schouders op. Ze geneerde zich momenteel best wel dood. Haar dromen waren geen onderwerp voor tijdens een les te bespreken. Laat staan om erover te discussiëren.
"Misschien?" vroeg Dyrhona ontzet. "Dan heb ik een mededeling voor je. Ik ben niet doof." Dat laatste siste ze. Ze pakte haar spullen, en ging demonstratief op een ander plekje zitten.
Sofie negeerde Dyrhona. Puh. Als zij ruzie wou, kon ze het krijgen. Toen de bel ging, stond Sofie recht, pakte haar spullen en liep statig het klaslokaal uit. Potverdikke.
Sofie wandelde richting het volgende klaslokaal. Ze had nog een half uur de tijd, minstens. Maar ze had toch niets te doen...

Dyrhona keek kwaad naar de rug van Sofie toe. Zelf pakte ze ook haar spullen en zuchtte toen ze Griffel naar haar toe zag komen. Ruw duwde ze haar weg, toen ze haar mond open deed en wierp haar een woedende blik toe terwijl ze ook het lokaal uitliep.
Hermelien bleef verbaasd achter. Waar ging dat over? Ontzet liep ze Dyrhona achterna. "Dyrhona," riep ze, terwijl ze haar volgde.
Boos draaide Dyrhona zich om toen Griffelwicht haar riep. "Blijf uit mijn buurt!" riep ze kwaad. "Laat me met rust! Als je tenminste weet wat dat is."
"Rust?" vroeg Hermelien verbaasd, voordat ze haar hoofd schudde en met haar ogen rolde. "Ik wil gewoon weten waar dat over ging. Ik heb ergens iets gelezen over een everzwijnenplaag..."
Dyrhona snoof. "Fijn voor je," zei ze schamper. "Sofie zal daar vast erg blij mee zijn." Ondertussen zag ze al voor zich dat een heel zwerkbalveld vol met Pofni's gevuld was. God, wat was ze blij dat er maar één was.
Hermelien keek haar raar aan. "Sofie?" herhaalde ze nadenkend.

jilly-ann

Hoidiehoi

Speciaal voor Amy komt nú het lieve stukje ^^ Very Happy

Hoofdstuk 12

"Sofie ja," zei Dyrhona mopperend. "Ga haar maar lastig vallen."
Hermelien schudde haar hoofd. "Echt, Dyrhona," begon ze op haar ik-ben-volwassener-dan-jij-en-je-zal-naar-me-luisteren-toontje. "Waarom háát je de wereld zo? Het is niet de schuld van het heelal dat je met je verkeerde been uit het bed bent gestapt. Echt, hoor. Als je eens wat aardiger zou doen tegen mensen heb je zó een hele hoop vrienden." Hermelien knikte plechtig.
Dyrhona zuchtte geërgerd. "En als jij nou is niet zo betweterig zou zijn, zou jij ook een hele hoop minder vijanden hebben," zei ze geïrriteerd.
"Ik heb geen vijanden, Dyrhona," zei Hermelien zoetjes. "Mijn afdeling houdt van me. Jij hebt niemand. Geen Griffoendor, geen Zwadderaar. Denk daar maar eens over na." Na nog een laatste medelevende blik, draaide ze zich om en liep naar Harry toe.
"Nou ik red het anders prima alleen!" riep Dyrhona haar achter na. Stom kind. Ze had niemand nodig, alleen misschien Sofie. Ze had het vaak genoeg in haar eentje moeten doen.
Sofie wachtte ongeduldig totdat de tijd haar zou inhalen. Jammer genoeg voor haar, had de tijd alle tijd en liet op zich wachten. Hmm. Wat kon ze doen? Ze had minstens nog twintig minuten voordat de volgende les begon. Ze miste Dyrhona nu al.
Dyrhona wist niks om te doen. Ze was nog steeds dodelijke verwensingen aan het uiten naar Griffel. Tot ze op het idee kwam te gaan zwemmen. Ze zou makkelijk nog snel haar haren kunnen kleuren. Ze was haar eigen bruine kleur nu alweer zat.
Langzaam zakte Sofie weg in een droomwereld, waarvan ieder meisje wel eens droomde. Een wereld waarin prinsen in het rond galoppeerden, om niet-zo-echte-prinsessen te redden. In Sofie's wereld was ze natuurlijk een prinses. Het was dan ook niet te verbazen dat haar prins haar kwam opzoeken. Ze glimlachte gelukzalig, terwijl haar hoofd op haar armen zakte.
Dyrhona kwam met zwart haar weer uit het meer. Net op tijd want de bel klonk door de school heen. Bezweringen. Snel toverde Dyrhona zichzelf droog en deed haar kleren aan waarna ze als een speer naar het juiste lokaal rende.
Sofie hoorde de bel niet in haar droomwereld. Ondertussen was het zonnig en hield ze een picknick met een jongen met warrig zwart haar en fel groene ogen. Ze legde zich in het gras, terwijl ze zichzelf druifjes voerde.
Dyrhona ging aan heel de andere kant van het lokaal zitten toen ze zag dat Sofie aan het dromen was. Pofni ging echter wel naast haar zitten. Ze deed maar alsof ze graag in de les wilde zijn en pakte haar spullen.
Harry ging naast Sofie zitten, hij wilde graag weten wat er aan de hand was, maar toen hij Sofie zag slapen vond hij het best wel schattig. Toch zou hij haar wakker moeten maken. "Euhm... Sofie?" vroeg hij aarzelend.
Sofie mopperde wat over een druif, voordat ze rechtop ging zitten, met slaperige ogen. "Wa-wat?" vroeg ze stomverbaasd toen ze Pofni naast haar zag zitten. Pofni van alle mensen. Stiekem kneep ze in haar armen, kromp ineen door de pijn en keek toen verbaasd naar Pofni. Hij zat er écht.
"De les begint," zei hij met een grijns, toen hij het verwarde gezicht van Sofie keek. Daarna veranderde zijn blik echter in verbazing, waarom kneep ze zichzelf? Hij besloot maar iets heel anders te vragen. "Heb je nou ruzie met Dyrhona om everzwijnen?"
Sofie beet op haar lip, gluurde eens de klas rond op zoek naar Dyrhona, voordat ze zuchtte en knikte. "Ja, we hebben ruzie om everzwijnen... Min of meer." Sofie fronste verward.
"Min of meer?" vroeg Harry verbaasd. "Hoe bedoel je min of meer?"
"Hoe kan een mens min of meer bedoelen?" draaide Sofie met haar ogen, ze keek even naar Harry's nieuwsgierige (en o zo knappe) oogjes, voordat ze alles eruit floepte. "Nou... Dyrhonazeidusdoordeheleklasdatiknaariemandaanhetstarenwas, terwijldiepersoondatdusniethoortteweten.Enzehoudtermaarnietoverop.Ikbedoelmaar... Ben ik een persoon die verliefd word, Harry?" vroeg ze bloedserieus.
Harry volgde de rest van het verhaal niet want het ging veel te snel. De vraag of ze verliefd zou kunnen worden hoorde hij echter wel. "Iedereen kan verliefd worden," zei hij glimlachend. "Het is een natuurlijk iets."
"Ja. Nou. Maar. Ik ben niet natuurlijk," verdedigde Sofie zichzelf. "Ik bedoel ja, oké. Hij is ongelooflijk knap en zo. En hij is echt lief. Maar hé. Hallo. Verliefd? Ikke?" Ze trok even een wenkbrauw naar zichzelf op, toen ze besefte dat ze over Harry bezig was tégen Harry. Goed bezig, Soof, sprak ze tegen zichzelf.
Harry schudde zijn hoofd. "Kan jij je een wereld zonder liefde voorstellen dan? Stel je is voor hoe kil het zo zijn, allemaal vol haat."
"Puh. Haat is een gepassioneerde emotie," knipoogde Sofie.
Harry grinnikte. "Maar er moet een balans zijn. Net als donker en licht," zei hij glimlachend. Hmmm... hij moest vaker naar Hermelien luisteren!
Sofie overdacht dat een seconde. "Ja, oké. Akkoord. Balans is goed. Licht kan niet zonder donker en omgekeerd. Maar wat als ik geen van beiden heb?" Ging Sofie door.
Harry wist niet zo snel antwoord op die vraag. Wat had Hermelien daar nou over gezegd. O ja! "Dat kan niet. Het zit altijd in je, het ligt er maar net aan wat je ermee doet en welke kant je kiest."
"Verdomme," mopperde Sofie zachtjes, voordat ze zuchtte. "Dus jij wilt dus zeggen. Dat ik verlíefd ben? Jij toch niet ook al," stampvoette ze (wat nogal moeilijk ging, ze zat namelijk).
"Ik zeg niet dat je verliefd bent, jij bent de enigste die dat weet," zei Harry geduldig. Als Sofie dan vraagt of hij verliefd is wordt hij langzaam rood. "Euhm... misschien."
Sofie, die een roddel rook en ook een beetje hoopvol was (al zou ze het nooit toegeven), ging nog rechter zitten. "Wie is ze? Ken ik ze?" vroeg ze fluisterend.
Harry keek even onrustig de klas in. "Je kent haar misschien wel beter als je denkt," fluisterde hij terug. Voor hij zich op zijn werk stortte.
Sofie fronste. Nou ja. Langzaam werd ze bleek. Toch niet... Nee! Dat zou hij haar toch niet aan doen, toch? Haar blik versomberde, terwijl ze onderuit zakte in haar stoel.
Harry merkte niks van Sofie omdat hij zich teveel in zijn werk probeerde te verdiepen. Hij wilde ook proberen zijn rode hoofd te verbergen wat niet echt lukte.
Sofie was tot een besluit gekomen. Ze stak haar hand op, terwijl ze Banning rustig aan keek. Toen hij haar aan duidde, haalde ze diep adem. "Mag ik naar Plijster? Voel me niet zo lekker," verklaarde ze.
Harry keek verbaasd naar Sofie toe toen hij haar hoorde. "Zal ik met je meegaan?" vroeg hij bezorgd. Hermelien zond hem een woedende blik toe maar hij negeerde deze.
Sofie keek hem aan, haalde haar schouders op en stond recht. Zeker dat hij niet bij Dyrhona wou zijn? Pff. Langzaam liep ze de klas uit, stilletjes hopend dat hij toch zou volgen. Waarom moest ze nou weer zo ingewikkeld doen?
Harry liep achter Sofie aan, terwijl hij het gemompel achter hem negeerde. Normaal was Sofie nooit zo stil. "Heb ik soms wat verkeerds gezegd?"
"Nee, hoor," schonk Sofie hem een glimlach, voordat ze richting het meer liep. Ze stak een lok haar achter haar oren, terwijl ze haar droevige gezichtsuitdrukking onder controle probeerde te houden.
"Gingen we niet naar madamme Plijster?" vroeg Harry, die echt bezorgd was om Sofie.
"Nee. Wou daar gewoon weg," zuchtte Sofie, voordat ze op haar knieën bij het water ging zitten en haar gezicht nat maakte.
"Oké," zei Harry terwijl hij naast Sofie ging zitten, maar dan gewoon.
Sofie zette zich neer en trok haar knieën op en sloeg haar armen erom heen. Al goed dat Harry maar niets begreep van dat everzwijnengedoe. Ze had zich dan vast zo belachelijk gemaakt... Ze staarde voor zich uit, voordat ze opeens naar Harry staarde.
Harry voelde zich ongemakkelijk toen Sofie hem aan begon te staren. Zou hij nu iets moeten zeggen dat hij haar leuk vond? "Weet je..." begon hij. "Ik vind je best wel bijzonder." Hij wist niet eens zeker of ze dat laatste gehoord had.
Sofie hoorde het wel en grinnikte. "Ja, zo kan je me ook beschrijven," grijnsde ze, terwijl ze in het gras ging liggen.
Harry vervloekte zichzelf van binnen. "Je bent knap, intelligent en hoewel het eerst niet zo was ben je ook aardig," ging hij verder.
Oké. Gefeliciteerd. Sofie was geshockeerd. Met grote ogen van verbazing keek ze naar Harry, voordat ze rechtop ging zitten. "Wa... Wat zei je?"
Harry werd weer rood. "Ik zei dat je knap, intelligent en aardig bent," zei hij stamelend.
Sofie knipperde met haar ogen. Oh. Ze glimlachte naar Harry, terwijl ze dit alles overdacht. Hij zag er best schattig uit met die rode bietenkop van hem. "Ik vond, denk ik, bijzonder een betere beschrijving," wiebelde ze met haar wenkbrauwen, voordat ze hem kuste.
Harry schrok dat Sofie hem kuste maar hij zoende haar terug. Haar lippen waren zacht.
Toen de bel opnieuw ging, om het einde van het lesuur aan te kondigen, liet Sofie Harry los, haalde haar vingers uit zijn haar en trok haar kleding een beetje recht. Ze beet op haar lip, terwijl ze de opkomende blos probeerde te negeren. Ze glimlachte schaapachtig naar hem, voordat ze overeind sprong. "Laten we gaan eten," zei ze vrolijk. Dit moest ze Dyrhona vertellen.
Harry stopte ook toen de bel ging en haalde zijn schouders op toen Sofie vroeg of ze gingen eten. Daar had hij eigenlijk geen problemen mee. Ook hij stond recht en liep samen met Sofie naar de grote zaal, terwijl hij de hand van Sofie beet pakte.

jilly-ann

Hoofdstuk 13

Sofie kreeg pas die avond de kans om Dyrhona te porren. "Danooooon!" gilde ze in haar oor, voordat ze stuiterend naast Dyrhona op de sofa ging zitten. Haar puppyoogjes waren zo groot, dat waarschijnlijk iedereen dacht dat ze een paar vijzen miste.
Dyrhona keek niet op uit haar boek, al drongen de woorden niet echt tot haar door. "Hoi," zei ze mat. Ze was de ruzie nog niet vergeten en nu ineens dacht Sofie dat alles goed was?
"Ah toe. Komaan. Ik heb stuiternieuws. Wil je niet naar me luisteren? Ik zal het je dan vergeven met dat everzwijnengedoe. Je gaat je oren niet geloven," hyperde Sofie, terwijl ze op en neer sprong in de sofa.
Nieuwsgierig legde Dyrhona haar boek weg. Nu wilde ze het toch wel weten. "Wat is er gebeurd dan?" vroeg ze opgewekt. Ze was misschien dan koppig, maar ze had er een hekel aan als ze ruzie had met Sofie.
"IK heb POFNI gezoend," gilde Sofie haast opgewekt, waardoor een paar mensen verstoord op keken. Ze stak haar tong naar hen uit en knuffelde Dyrhona opgewekt. "Wieeeeeeeeeeh," hyperde ze opgewekt.
"Echt waar?" vroeg Dyrhona verbaasd voor ze geknuffeld werd. "Wanneer?"
"Toen ik spijbelde bij Bezweringen," grijnsde Sofie breed.
Dyrhona grijnsde opgewekt. "Hoe was het?" vroeg ze luid. De meeste mensen keken hen nog steeds geïrriteerd aan, maar dat negeerde ze.
Sofie bloosde meteen. "Hoe denk je?" fluisterde ze, terwijl ze op haar lip beet en een brede glimlach op haar gezicht verscheen toen ze weer aan die middag dacht. Ze zuchtte.
Dyrhona grijnsde nog breder toen ze de blos van Sofie zag. "Aan je blos te zien, heel goed," zei ze opgewekt. Stuiterend zat ze op haar zetel.
Sofie gilde zachtjes, voordat ze op stond en wat rondjes rende. Ze moest die energie echt kwijt. "Blondie pesten?" vroeg ze op en neer springend aan Dyrhona.
Dyrhona viel van verbazing van de zetel toen Sofie begon over blondie pesten. Ze krabbelde snel overeind en grijnsde. "Dat hebben we al veel te lang niet gedaan," zei ze opgewekt voor ze de leerlingenkamer uit rende.
Sofie sprong nog een paar keer op en neer, voordat ze Dyrhona achterna rende. "O maaaan. Ik wil naar een fuif," jammerde Sofie, terwijl ze op zoek gingen naar Blondie. Waar zat die eikel, trouwens?
"Heb jij enig idee waar hij is?" vroeg Dyrhona met een grijns. Ze keek uit het raam naar buiten toe en zag dat iemand rondlopen met blond haar. "Is dat hem?" vroeg ze opgewekt.
"Don't care!" riep Sofie, die al onderweg was naar de blonde persoon. "Héééé!" tikte ze de jongen op zijn schouder. Toen de jongen zichzelf omdraaide, grijnsde Sofie breed. "Ken ik jou niet ergens van?" vroeg ze nieuwsgierig.
Dyrhona rende opgewekt achter Sofie aan die de jongen aantikte. "Mooie lucht om mensen te vervloeken," zei ze opgewekt.
Sofie knikte naar Dyrhona, terwijl ze de jongen op nam. Ze kende hem van érgens hoor. Maar van wáár? "Ben jij niet-" snakte ze naar adem, voordat ze naar het meer keek en dan weer naar de jongen. No way.
Dyrhona's ogen werden groot. "Hoor jij niet onder water te zijn?" vroeg ze verbaasd.
De jongen, Leonardo genaamd, keek hen schaapachtig aan. "Ik sloot een deal! Ik kan overdag hier rond lopen als ik wil en 's nachts moet ik weer het meer in. Is dat niet geweldig?" grijnsde Leo opgewekt.
Sofie staarde hem stomverbaasd aan. "Zooooooottt," rekte ze het woord eindeloos lang uit.
"Wat voor deal?" vroeg Dyrhona verbaasd, ze kon nog net verkomen dat ze hem met open mond aankeek.
"Oh. Nou. Als ik 's avonds over Kim en zo waak, krijg ik alle voordelen die een tovenaar ook heeft," verduidelijkte Leo ongeduldig.
Sofie kon het niet laten. "Maar je bént geen tovenaar, maar een meermens!"
Dyrhona knikte instemmend. Ze was het eens met Sofie. "Tovenaar zijn brengt ook gevaren met zich mee," zei ze bezorgd. Het was een wonder! Dyrhona was bezorgd, bel de kranten.
Leo keek hen kwaad aan. "Nou ja zeg. Ik had van jullie toch wel wat meer support verwacht. Willen jullie nou zeggen dat jullie beter zijn dan wij, de meermensen?" snoof hij verontwaardigd.
Sofie beet op haar lip. Daar kwam het bij haar ongeveer op neer. Meermensen waren heel leuk om te zien en zo. Heel slim ook. Maar ze vond haar eigen ras net iets beter. Logisch toch?
"Dat zeggen we niet," zei Dyrhona sussend. "We willen alleen dat je er goed over na denkt. Sofie en ik zijn al een aantal keer bijna dood gegaan. Dat zou makkelijk ook met jou kunnen."
Leo glimlachte opeens weer. "Lief dat je bezorgd bent, maar ik kan het heus wel aan." Na dat gezegd te hebben vertrok hij.
"W-o-w," ademde Sofie ontzet.
"Wat is er?" vroeg Dyrhona verbaasd. Ze trok een wenkbrauw omhoog, waarom was ze nou weer ontzet?
"Ja, hallo?! Er loopt een méérméns rond op Zweinstein!" riep Sofie luid.
"Wat is daar erg aan?" vroeg ze liefjes. Het was een feit inmiddels, meermensen waren veel knapper dan de mensen op Zweinstein.
Sofie keek Dyrhona ongelovig aan en imiteerde een bakvis. Ze ging deftig overeind staan, sloot haar mond en wist eruit te persen: "Niets."
"Nou zeur dan niet en kom met me mee om blondie te zoeken," zei ze grijnzend. "We hebben hem al veel te lang niet met vervloekingen getrakteerd."
Sofie haalde haar schouders op en volgde Dyrhona opgewekt. "Wat gaan we met hem doen?" vroeg ze breed grijnzend.
Dyrhona was opgewekt met de gedachte Blondie te vervloeken. Ze haalde haar schouders op. "Geen idee, maar ik kom vast nog wel op inspiratie."
"Oeeeeeeeeeeeeeeeh. Ik houd van inspiratie," drukte Sofie haar liefde uit. "Het is zo... zo..." Ze beet op haar lip. "Inspiratievol."
"Dat zeggen ze over inspiratie, ja," zei Dyrhona grinnikend.
Sofie stuiterde verder." Blooohoonnndddiiieee!" kirde ze van plezier, toen ze hem zag aan de ingang van het kasteel.
Dyrhona grijnsde en liep gewoon naast Sofie naar Blondie toe. "Heb je me gemist?" vroeg ze spottend.
"Absoluut. Zo hard dat ik mezelf wel zou kunnen ophángen," spotte Draco terug.
Sofie, veel te actief zoals meestal, vloog hem om de hals. "Hoooooiii Blondie! Hoe gaat ie?" vroeg ze opgewekt, voordat ze af hem rolde. Ze waren op het gras gevallen door Sofie's uitbundige begroeting. Ze grinnikte. Jammer dat er geen modder was.
Dyrhona grinnikte toen ze Sofie zo bezig zag. 'Zie je dat hij me niet leuk vindt,' playbackte ze trots. Daarna grijnsde ze. "Ophangen zeg je? Dat kan geregeld worden hoor."
Draco draaide met zijn ogen. "Humor is toch ook niet je beste kant hé, liefje?" vroeg hij, met verdacht veel nadruk op het laatste woord leggend.
Sofie grijnsde. 'Wel dus,' lipte ze terug.
'Echt niet,' playbackte ze verwoed terug. "Volgens mij ook niet die van jou," zei Dyrhona met een glimlachje.
Draco trok een wenkbrauw op toen hij het gebakvis opmerkte. "Waar. Maar ik geef het toe," siste hij.
Dyrhona grinnikte. "Ik heb het van mezelf ook nooit ontkend," zei ze liefjes.
Draco balde zijn vuist. Hij was woedend. Hij vernauwde zijn ogen, voordat hij zijn ogen sloot en zich concentreerde op Dyrhona's geest. In een flits zag hij hoe ze vocht met Daan, de ruzie met Sofie over Everzwijnen,...
Onbewust kwamen allerlei herinneringen naar boven. Gelukkig had ze haar toverstok in haar hand. "Protego," riep ze kwaad. "Nooit, dan ook maar nooit in mijn gedachte komen." Zeker niet toen er eentje langs was gekomen waarin ze vertelde blondie leuk te hebben gevonden. Vurig hoopte ze dat hem die ontgaan was.
Nope. Die was Draco niet ontgaan. Hij grijnsde duivelachtig naar Dyrhona. "Dus jij víndt mij een lekker ding?" vroeg hij gemeen treiterend.
Sofie snakte naar adem, terwijl ze haar toverstok ook trok. Oh-oh.
Dyrhona vernauwde haar ogen. "Vónd, is een betere benaming," zei ze uit de hoogte.
Draco grinnikte. Riiigght. Hij kwam overeind en liep op Dyrhona af, haar toverstok zachtjes wegtikkend. Dit gingen we nog wel eens zien.
Verbaasd keek Dyrhona toe hoe zelfverzekerd Blondie ineens naar haar toe liep. Van verbazing lukte het hem de toverstok even weg te tikken maar al snel hervatte ze zichzelf en hield de toverstok recht.
Draco grijnsde opgewekt, terwijl hij een trucje van tante Bellatrix toepaste. Hij verdween in het niets.
Sofie fronste. Ingrijpen of niet? Naaah. Geamuseerd ging ze in kleermakerszit zitten.
"Ben je daar wel zeker van?" fluisterde Draco, toen hij weer verscheen vlak naast haar oor.
Dyrhona voelde een rilling langs haar rug gaan toen hij ineens vlak naast haar oor tevoorschijn kwam. "Heel zeker," zei Dyrhona.
De rilling was hem niet ontgaan en dat ze hem niet wegduwde ook niet. "Op een schaal van honderd?" fluisterde hij weer zachtjes, terwijl hij met zijn hand haar kaaklijn volgde.
Dyrhona wilde de hand wegduwen maar haar handen werkten niet mee. "Dan scoor je niet hoog," zei ze kalm, haar hart leek veel harder te kloppen.
Draco kreunde inwendig. Niet echt de reactie die hij wou. "Oh nee?" vroeg hij nog zachter, zijn stem met opzet teder laten klinkend.
Sofie trok een wenkbrauw op.
"Nee," zei Dyrhona met enige moeite. "Je bent niet echt mijn type, niet meer althans." Oké dat was zo niet waar, ze voelde dat ze meer wilde. Daar zou ze niet op ingaan. Ze zou zich bedwingen!
Draco gaf niet op. Hij wou niet opgeven. Nu hij eindelijk een zwakke plek had gevonden, ging hij die gebruiken. Zachtjes drukte hij zijn lippen onder Dyrhona's oor. "Nou, dat geloof ik niet."
Nog een rilling ging langs haar rug. Hij moest ophouden, ze zou niet langer zichzelf in bedwang kunnen houden. "Dan is het tijd, dat je het wel doet," zei Dyrhona zacht.
Okay. That's it. Dit meisje had zenuwen van staal. Hij deed een stap achteruit. "Zoals je wilt." Vrolijk liep hij weg, voor het eerst was hij er heelhuids van af gekomen.
Dyrhona ademde zwaar in en uit. "Laten we dat zo snel mogelijk vergeten," zei ze tegen Sofie.
Sofie sloot haar mond en keek Dyrhona met grote ogen aan. "Je vindt hem nog leuk! O MY GOD IK WIST HET!" riep ze over het hele terrein. Heel erg subtiel.
Dyrhona voelde zich rood worden en keek geschrokken om of blondie het niet toevallig gehoord had. Dan was ze zo dood.

jilly-ann

Ik wil Amy en jackiie bedanken voor hun reactie ^^

Hoofdstuk 14

Sofie loodste Dyrhona het kasteel binnen. "Al die tijd hé?" hoorde ze haar uit.
Dyrhona glimlachte flauw. "Ik dacht van niet, maar blijkbaar wel," zei ze beschaamd.
"Dit is zó geweldig!" flipte Sofie helemaal.
"Helemaal niet," siste Dyrhona. "Hij zit in Zwadderich! Hij gaat echt niet tegen zijn familie in, áls hij me zelfs al leuk vindt. Waarvan ik denk dat het niet zo is!"
"Schat, tot vorig jaar zat jij ook in Zwadderich," wees Sofie haar streng terecht.
"En nu niet meer," zei Dyrhona nukkig. "En daarbij, heeft hij Park toch?"
"Die treezebees," snoof Sofie minachtend. "Jij bent zoveel beter!"
Dyrhona grinnikte zwak. "Dank je," zei ze gemeend.
"Ja, wat nou? Jij hebt geen tonnen schmink nodig om er in haar ogen aantrekkelijk uit te zien. Puur natuur is in. En daar gaan we ons dus op concentreren," grijnsde Sofie, terwijl ze Dyrhona mee naar de leerlingenkamer sleurde.
"Wat ga je doen?" vroeg Dyrhona angstig. "Horen we niet te gaan slapen?" probeerde ze ook.
"Slapen is voor watjes. Echte vrouwen gaan zich voorbereiden op de volgende dag," stuiterde Sofie, terwijl ze het wachtwoord zei.
Dyrhona zuchtte en liet zich verder slepen. "Wát ga je dan doen?"
"Jou voorbereiden," zei Sofie enkel terwijl ze de leerlingenkamer doordraafde.
Een gaap ontsnapte uit de mond van Dyrhona. "Ik ben moe, ik wil slapen," zei ze dwars. Inmiddels zag ze de zon alweer opkomen.
Sofie trok een wenkbrauw op en keek Dyrhona sceptisch aan. "Ah toe?" Trok ze uiteindelijk een pruillip.
Dyrhona zuchtte. "Doe je best dan maar," zei ze na een kleine stilte.
"YES!" gilde Sofie van boven de trap, negeerde de starende mensen en duwde Dyrhona snel de slaapzaal in. Daarna rende ze als een bezetene naar Dyrhona's kledingkast en gooide alles eruit dat ze afkeurde.
Geduldig stond Dyrhona te wachten. Sofie was soms echt onmogelijk!
Uiteindelijk kwam Sofie met een haltertopje en een kort rokje naar Dyrhona toe. "Aantrekken," beval ze.
Verbaasd keek Dyrhona naar de kleren die Sofie haar gaf. Met tegenzin trok ze die aan. "Ik voel me nu net een slet," zei ze ontzet. Oké in feite was ze dat een soort van wel, maar ze is nooit verder gegaan dan zoenen!
Sofie draaide met haar ogen. "Natuurlijk ben je geen slet. Jezus zeg. Je bent Park toch niet? En alleen Draco hoeft het te zien. Niemand anders," knipoogde ze. "Oeh! Wacht! Ik heb hier nog ergens een leren vestje -" mompelde Sofie, terwijl ze in haar eigen kast dook.
Dyrhona kreunde ontzet. "Het kan het maar beter waard zijn," zei ze liefjes. "Aangezien we ook nog door de leerlingenkamer moeten, die hopelijk leeg is."
"Maar lieverdje toch!" grijnsde Sofie. "Ik heb toch niet voor niets een legende als vriendje," zei ze opgewekt, terwijl ze bij het woordje 'vriendje' op en neer stuiterde.
Dyrhona zuchtte. "Ja het is goed met je."
Sofie negeerde haar. "Ben zo terug," knipoogde ze, voordat ze naar beneden sprong. Trede voor trede natuurlijk. Ze was superwoman niet. Nog niet, dacht ze vrolijk. Ze keek de leerlingenkamer rond. Eh bah. Waar was Harry?
Geduldig wachtte Dyrhona op Sofie en ging ondertussen op haar bed zitten. Wat was die lekker zacht!
Sofie beet op haar lip. De leerlingenkamer zat alleen nog maar vol met jongere jaars. Harry was er niet. Ron ook niet en Griffelwicht al helemaal niet. Ze gluurde even naar de jongensslaapzaal. Naar boven gaan of niet?
Uiteindelijk droegen Sofie's benen haar naar boven. Verbaasd bleef ze naar de deur kijken, voordat ze haar oor er tegen legde. Nope. Geen geluid. Buiten wat gesnurk. Sliepen die nú al? Ze keek op haar horloge. Half twaalf. Ze keek weer naar de lagere jaars, die nog studeerden. Nou, ja. Hier zijn ze wel heel ijverig, bedacht ze, voordat ze de slaapzaal binnen stapte. Haar ogen moesten even wennen aan het duister, voordat ze op zoek ging naar Harry's bed. Harry sliep uiterst rechts. Op haar tippen liep ze naar hem toe en ging op zijn bed zitten. Grijnzend gaf ze hem vrolijk een kus.
Harry mompelde wat in zijn slaap en draaide zich om.
Sofie sloeg haar armen verontwaardigd over elkaar. Nou ja, zeg! Dan maar porren. Wakker worden zal hij. Whoops. Een por in zijn zij. En nog één. Word nou wahakker. Dyrhona's liefdesleven hing ervan af!
Aangezien Harry zo'n beetje in de lucht sprong van het porren viel hij uit zijn bed. Slaperig keek hij op, maar toen hij Sofie zag was hij klaar wakker. "Wat doe jij hier nou?" vroeg hij verbaasd, maar ook vrolijk.
Sofie grinnikte, toen hij uit zijn bed viel. Ze keek Harry onschuldig aan. "Jou wakker porren," knipoogde ze. Ze betwijfelde wel of hij het zou zien, maar ja. Boeiend.
"Waarom, doe je dat?" vroeg Harry, terwijl hij overeind krabbelde.
"Kon je niet missen," zei Sofie even onschuldig. Oké. Waarom kon ze niet liegen? En alleen maar halve waarheden vertellen? Akkoord. Ze kon hem niet missen, maar dat was de reden niet. En ze wou dit nog wel subtiel doen. Het was nog niet verloren, toch? Ze trok Harry terug zijn bed in en keek hem doordringend aan. "Wel. Oké. Dyrhona is helemaal gek van een jongen. Al járen trouwens. En ik had haar zó door," dwaalde Sofie af van het eigenlijke onderwerp.
"Op wie is ze verliefd dan?" vroeg Harry in de war. Dyrhona had toch al genoeg jongens versierd? "En waarom hebben jullie daar mijn hulp bij nodig?"
"Oh. Blondie natuurlijk!" riep Sofie bijna, voordat ze even opkeek. Ron was gestopt met snurken. Shihit. Dan maar fluisteren. "Oh. Ze durft niet naar hem toe gaan, wanneer iedereen haar kan zien," rolde ze met haar ogen. "En ze vindt dat ze er sletterig uitziet. Zo niet waar. Maar als dat Draco aan haar kant krijgt geeft dat al niet meer," fluisterde ze. "Nu vroeg ik me af of jij misschien iets wist zodat we ongezien naar de Zwadderich leerlingenkamer kunnen?"
Harry keek verbaasd op. Dyrhona en Malfidus? Een beetje verstrooid zoekt hij in zijn koffer en haalde zijn onzichtbaarheidsmantel eruit. Hij kon Sofie niet weigeren. "Volgens mij had je zelf al bedacht waarmee."
Sofie glimlachte. Inderdaad, maar het was niet erg lady-like om hem dat zo meteen te vragen. Even was ze gedesoriënteerd, sinds wanneer maakte ze zich daar druk om. Opgewekt gaf ze Harry een knuffel en een zoen in zijn hals. "Je bent geweldig."
"Weet ik," zei Harry grijnzend en hij drukte een zoen op haar lippen.
Sofie glimlachte tegen zijn lippen aan en zoende hem een tijdje terug. Uiteindelijk trok ze zich met tegenzin terug. "Dyrhona wacht," verduidelijkte ze. "Je hebt hem nog voor morgenvroeg terug," beloofde ze plechtig, terwijl ze overeind kwam.
"Is goed," zei Harry die de dekens weer over zich heen sloeg met een glimlach.
Sofie keek nog even vrolijk naar hem, voordat ze de onzichtbaarheidsmantel van het bed nam en naar buiten sloop. Ze hoorde Ron iets mutteren, maar luisterde er niet naar. Snel rende ze de andere trap op, nadat ze de eerste was afgelopen. "Dyrhona?" vroeg ze, terwijl ze de slaapzaal scande.
"Ik ben hier," zei Dyrhona, die de verleiding had weerstaan niet op haar bed te gaan liggen.
"We kunnen!" juichte Sofie opgewekt, terwijl ze Dyrhona de mantel toegooide. Ze grijnsde.
Snel deed Dyrhona de mantel om en bedekte zichzelf ermee. Daarna pakte ze de hand van Sofie. "We kunnen."
Sofie grinnikte. Zij vond het niet echt nodig om onder de mantel te zitten. Dyrhona was gewoon een watje. Vrolijk liep ze weer naar beneden. Ze werkte wel veel aan haar conditie dezer dagen en natuurlijk sleurde ze Dyrhona mee.
Dyrhona voelde dat ze werd meegetrokken en versnelde haar pas, zodat ze naast Sofie liep. Na een tijdje waren zij bij Zwadderich. "En nu?"
"Wachtwoorden raden," zei Sofie grinnikend. Like duh. "Modderbloedje," probeerde ze. Dat was het dus niet.
Dyrhona grinnikte. "Bloedverraders?" probeerde zij ook.
Sofie keek haar even vragend aan, toen het gat open ging. "Fijn dat ze ook aan ons denken," snoof Sofie. "Bloedverraders, mijn kont."
Dyrhona grijnsde, al zag Sofie dat natuurlijk niet. "Het helpt anders wel met een wachtwoord," zei ze liefjes.
"Pfff," snoof Sofie, terwijl ze haar oude leerlingenkamer binnen kwam. Ergens besefte ze best wel dat ze het hier miste. Groen was altijd al haar lievelingskleur geweest. Ze keek de leerlingenkamer rond die in het niets op die van Griffoendor leek. Ze zuchtte.
Dyrhona keek ook de leerlingenkamer rond. "Oké en nu?" vroeg ze geduldig.
"Weet ik veel. Jij hebt hier een crush," zei Sofie, terwijl ze op een lege sofa sprong. Eigenlijk was de hele leerlingenkamer leeg. Wat waren Zwadjes toch lui.
"Het was jou idee," zei Dyrhona verontwaardigd. Ze had echt geen zin om vervloekt te worden.
"Was je nou een Zwadderaar in een vorig leven, of niet?" snoof Sofie verontwaardigd, voordat ze haar toverstok trok. "Wel. Jij wilt niet naar hem toe, dan gebruiken we wat Dooddoener kwaliteiten." Ze dacht heftig aan Blondie. "Imperio." Ze zwaaide met haar toverstok en beval hem in haar gedachten naar de leerlingenkamer te komen. Ha! Take that.
Dyrhona grinnikte. "Ik denk dat hij je zo meteen wat gaat aandoen," zei ze liefjes. "Jij laat je immers ook niet zomaar vervloeken."
"Als ik hém me wat laat aandoen," grijnsde Sofie duivelsachtig. Terwijl ze Draco naar beneden zag komen. Oeh wat was ze goed.
Dyrhona rolde met haar ogen, weer zag Sofie dat natuurlijk niet. Ze deed de mantel van zich af en zag hoe Draco beneden kwam.
Sofie gooide grinnikend de mantel over zich heen, voordat ze de vloek ongedaan maakte. Hier ging ze dus echt niet voor opdraaien. Relaxed lag ze in de sofa.
Draco gaapte en keek slaperig rond. Hoe kwam hij nou weer hier? Hij zag Dyrhona staan in ongelooflijk sexy kleren en keek haar geschokt aan. "En wat doe -" hij gaapte, "jij hier nou weer?"
'Je gaat er aan,' playbackte ze richting Sofie. "Ik ben weer in één van Sofie's spelletje gestrikt," zei ze luchtig.
Sofie grijnsde richting het plafond. Ha! Yeah right. Haar gedachten dwaalden onwillekeurig af naar Harry.
Draco, meteen weer op zijn hoede, keek haar aan. Hij zocht naar zijn toverstok maar kon hem niet vinden. "En wat was Sofie's spelletje dan precies?" vroeg hij luchtig, terwijl hij stiekem baalde.
Dyrhona voelde zich betrapt. "Ze wilt dat jij en ik wat samen krijgen," zei ze terwijl ze voelde dat haar hoofd een beetje rood aanliep.
Draco's ogen werden groot, terwijl hij zich vaag gisteren herinnerde. "Oh. Dat. Trusten," mopperde hij, voordat hij zich omdraaide en weer naar boven wou gaan.
Dyrhona keek toe hoe Draco zich omdraaide. Ze keek Sofie aan, met een triomfantelijke glimlach. Draco zag niks in haar. Ze had gewoon gelijk! Al wilde haar lichaam protesteren en hem terug roepen.
Sofie, die het ook merkte, gromde zachtjes. Etterbak. "Je moet wel iets doen, Dyrhona," zei ze luid en duidelijk. Pfff.
"Wacht!" riep ze toe. Won haar lichaam het gewoon van haar verstand?! En voor ze het wist vloeide de volgende woorden ook gewoon haar mond uit: "Ik meende het niet toen ik zei niks voor je te voelen." O god, nu was ze dood.
Draco, die al was blijven staan toen hij Sofie had gehoord, draaide zich nu om. "Wat?" vroeg hij met een grijns. Hij wist het!
"Je hoorde me wel," zei Dyrhona mopperend, toen blondie nog vroeg om een 'wat'.
"Nee, eigenlijk hoorde ik je niet," grijnsde Draco.
Dyrhona keek zuur naar blondie toe. "Nou, dan heb ik mezelf tenminste niet helemaal voor schut gezet," wierp ze hem toe.
Draco grinnikte, voordat hij weer dat verdwijntrucje van hem deed. Hij stond weer achter Dyrhona toen hij weer verscheen. "Nou. Dus als ik het juist heb gehoord zie je me zitten?" grijnsde hij vrolijk.
O god, nu stond hij weer zo dicht bij haar. Dit was niet goed voor haar hart. "Dus je hebt het wél gehoord," zei ze.
"Tuurlijk. Ben misschien wel blond, maar niet doof," zei hij een beetje op zijn tenen getrapt. Een zwakke plek van Dyrhona. Lovely.
"Dat heb ik gemerkt," zei ze, terwijl ze probeerde haar ademhaling onder controle te houden.
Draco grijnsde. "Uhu. Maar weet je wat er zou gebeuren moest er een Zwadderaar naar beneden komen en een Griffoendor in deze kleren zou zien en een Griffoendor horen onder Potters onzichtbaarheidsmantel?" vroeg hij net iets luider dan nodig.
Sofie stond onmiddellijk rechtop. Dat zou hij niet dúrven.
"Wat zou er dan moeten gebeuren?" vroeg Dyrhona, die zich van de domme hield. Ze draaide zich om zodat ze Draco aan kon kijken, maar was vergeten dat ze heel dicht bij hem stond.
Draco grijnsde, toen Dyrhona zich omdraaide. Ze maakte het hem wel heel makkelijk. "Dan zouden die twee Griffoendortjes er niet goed van zijn. En wie vervloekte me trouwens naar hier?"
Sofie sloop dichter naar Draco toe, zodat wanneer hij zijn klep open zou zetten ze hem kon vervloeken.
"En waarom dan niet?" vroeg Dyrhona die blondie aan de praat probeerde te houden.
Draco trok een wenkbrauw naar haar op en boog zich een beetje naar haar toe. "Omdat wij er gek op zijn om Griffjes de keel over te snijden," fluisterde hij tegen haar lippen aan.
Dyrhona slikte. Hij stond té dichtbij! "Soms worden er uitzonderingen gemaakt," zei ze liefjes.
"Right," grijnsde Draco. "Waarom gaan jullie niet naar jullie bloedverraders bedjes en droom dan maar lekker over hoe jullie modderbloedjes versieren," stelde hij voor.
"Ik droom liever over meermannen," zei ze kalm.
Sofie, die op het punt stond te giechelen, sloeg haar hand voor haar mond.
"Eruit," zei Draco nog vrij kalm voor zijn doen.
"Ik ben je bediende niet," zei Dyrhona verontwaardigd.
"Of je gaat eruit óf je komt terug in deze afdeling en dat wordt waarschijnlijk je dood. Maar je kan niet in beide leerlingenkamers komen. ERUIT," schreeuwde hij opeens woest.
Sofie omklemde haar stok.
Dyrhona grinnikte, terwijl ze naar de kant keek waarvan ze dacht dat Sofie stond. "Ik zei het toch," zei ze. Daarna richtte ze zich op blondie terwijl ze een stapje achteruit deed. "Meermannen zijn toch beleefder moet ik zeggen."
"Inderdaad. Plus ze zien er beter uit dan die blonde kippen," voegde Sofie eraan toe, die achter Draco stond en totaal niet in de buurt van waar Dyrhona heen had gekeken.
Draco draaide zich geschrokken om. "Maak dat je weg bent. Ik zeg het niet nog een keer," vernauwde hij zijn ogen.
"Hij zegt het niet nog een keer, hoor je het?" vroeg Dyrhona aan Sofie. Daarna liep ze naar Sofie toe en pakte haar hand beet. "Nou dan zullen we onze gezelschap maar niet langer opdringen."
Sofie draaide met haar ogen. "Alles om hier weg te geraken hé?" grijnsde ze, voordat ze Draco onderuit stampte, Dyrhona onder de mantel trok en vrolijk naar buiten sloop.