[AF] Hermelien & Draco Im With You

Moonlight · Geplaatst: Vr Aug 27, 2004 13:37

Hoofdstuk 1

Hermelien Griffel en Draco Malfidus de twee mensen die alles aan elkaar haten. Hij is een volbloed tovenaar en zij een kind van dreuzelouders. Maar toch kan er iets opbloeien tussen die twee... Het begon op een grijze dinsdag, de hemel was donker en bewolkt. Hermelien, Ron en Harry waren opweg naar hun les "Verzorging van Fabeldieren". "We gaan het vandaag hebben over Zwanzen"gromde Hagrid die wees op een grote houten doos met daar in vuurrode zwanen. Hermelien luisterde aandachtig maar Draco Malfidus verstoorde dat door haar naam te zeggen. Ze keek langzaam achter zich en zag Draco Malfidus praten met een jongen met bruin stekeltjeshaar. Hermelien ging er vanuit dat het zeker weer een rotopmerking was, Draco zei altijd zo’n gemene dingen tegen haar. Hermelien begon over Draco te fantaseren en hoe het zou zijn als hun twee verliefd waren... Ze staarde naar Draco maar plotseling draaide ze zich snel om... Waarom deed ze dat? Zou Draco het gemerkt hebben?! Hermelien kreeg die vraag niet uit haar gedachten... "Hermelien is er iets"vroeg Harry bezorgd. "Nee er is niks"antwoorde ze. Tijdens de lunch zei Ron onverwachts: "Ik weet dat het raar is maar weet je dat die Malfidus naar je zit te staren?". "Hermelien draaide zich om en zag dat Draco naar haar zat te kijken, maar toen hij merkte dat Hermelien hem zag ging hij snel met Korzel praten. Na de lunch gingen Hary en Ron naar de Noordertoren voor Waarzeggerij. En als gewoonlijk kreeg Harry weer de dood voorspelt... "Als dat mens me zo graag dood wilt hebben kan ze het gewoon zeggen"fluisterde Harry in Ron’s oor waarop Ron moest lachen. Terwijl ze Tarotkaarten legden zwierde Zwamdrift naar hun toe..."Zo jongens, jullie vragen jullie zeker af wat er was met Juffrouw Griffel"zei ze dromerig. "Er gaat iets gebeuren wat niemand verwacht, iets wat een grote wending zal hebben in de toekomst..."zei ze duister. "Wat een raaskalk"zei Harry tegen ron toen Zwamdrift wegliep. Maar Harry wist niet dat het waar was...

~=[ Einde Hoofdstuk 1 ]=~

Hoofdstuk 2

Hermelien schrok wakker... Het was middennacht en Hermelien was schrikkend wakker geworden.
Ze zag meteen de oorzaak ervan... er tikte een uil op het raam. Ze deed zachtjes het raam open, ze wou niet de andere meiden wakker maken. De geelbruine uil had een donkergroene brief in zijn snavel die hij liet vallen in Hermelien’s handen. Hermelien scheurde de donkergroene envelop open en las:

Hoi Hermelien...

Ik ben verliefd op je,
Het klinkt raar maar het is zo...
We zijn allebei heel anders maar ik kan het niet helpen.
Ik hoop dat je hetzelfde voelt...
Kom morgen om 10 uur s’avonds naar het Bezweringslokaal...
Ik zie je daar...

Er stond geen naam op, Hermelien doorzocht de brief maar kon geen naam vinden. Was het mischien van Draco?! Hermelien wist zeker dat ze morgen naar het Bezweringslokaal ging... Alleen zou ze het wel tegen Harry en Ron vertellen?
Met die gedachte viel ze in slaap... De volgende morgen onder het ontbijt besloot Hermelien het te vertellen.
"Eh... Jongens"stamelde ze. "Ik ben verliefd op Draco"zei ze snel. "Wat?"vroeg Harry verbaasd.
"Draco de jongen die jou heeft vervloekt uitgescholden? De jongen die jij hebt geslagen?"zei Ron die ook een verbaasde indruk maakte. "Zijn vader is een dooddoener, een volgeling van Voldemort"zei Harry boos. "Wat probeer je daarmee te zeggen"zei Hermelien die kwaad begon te worden."Draco deugt niet, hij is een stuk verdriet!"."Dat is hij niet, hij kan veranderen"zei Hermelien die woedend was. "Draco is niet veranderd, en dat zal hij nooit doen!"zei Ron hard. "Hij kan heus wel veranderend"zei ze zo hard dat de hele grote zaal het kon horen. Ze gooide haar bord met spek en ei op de grond en rende hard weg. Waarom konden Harry en Ron niet begrijpen dat Draco anders was dan zijn vader. Nog steeds woedend rende ze naar de slaapzaal ze wou van woede op het bed neervallen maar er was een probleem. Er was al iemand!

~=[ Einde Hoofdstuk 2 ]=~

Hoofdstuk 3

Dobby de huiself zat op Hermelien’s bed. Het was een bizar gezicht. Naast de gebruikelijke afzichtelijke felle kleding van Dobby droeg hij nou ook minsten de helf van alle S.H.I.T mutsen die Hermelien vorig jaar had gebreid."Dobby wat doe jij hier?"vroeg Hermelien met een gemaakte glimlach. "Mevrouw... eh...ik"stamelde Dobby terwijl hij de donkergroene brief in zijn handen hield. "Dobby geef die brief terug"zei Hermelien. "Sorry Mevrouw, Dobby was aan het schoonmaken en toen vond hij dit"zei hij terwijl hij de brief aan Hermelien gaf. "Mevrouw, Dobby weet van wie de brief is"zei hij met grote ogen. "Van wie"vroeg Hermelien opgewonden. "Van een zekere Draco Malfidus"zei Dobby mysterieus. Haar woede maakte plaats voor een blij gevoel. "Maar Dobby moet gaan Mevrouw!"zei Dobby vrolijk en hij huppelde weg terwijl hij minstens drie shitmutsen liet vallen. De brief was van Draco... Ze keek op haar horloge en zag dat het tijd was voor Verweer Tegen De Zwarte Kunsten. Ze liep alleen naar het lokaal en ging Harry en Ron voor . Toen alle leerlingen zaten begon een mooie blonde dame te praten. "Allo, iek ben jullie nieuwe leraar verweer tegen de zwarte kuunsten"zei Fleur Delacour terwijl alle jongens haar dromend aankeken. Na een les Verweer tegen de zwarte kunsten hadden ze een blokuur toverdranken. In de kille koude kerkers kregen ze de opdracht om Wonderelixer te maken. Ze keek om de paar minuten achter zich om te kijken wat Malfidus aan het doen was. Ze zweerde dat hij een keer glimlachte. Ze ging zelfverzekerd verder met het hakken van haar vleertak. Dobby had mischien wel gelijk... mischien was het wel Malfidus. De schoolbel ging en Hermelien glimlachte naar Malfidus toen ze hem passeerde. Tijdens de lunch pakte ze alleen een stuk toast en ging weg, ze was nog steeds boos op Harry en Ron. Na 2 saaie lesuren sloeg ze het avond eten over en ging een boek lezen... Tegen acht uur begon ze zich om te kleden enzo. Ze stond voor de spiegel en probeerde haar haren de doen. "Meid kom mee"zei een stem achter haar. Het waren Belinda Broom en Parvati Patil. "Ik heb precies wat je nodig hebt"zei Parvati vrolijk. Ze trokken Hermelien mee naar de andere kant van de slaapzaal. Parvati haalde onder haar bed een pastelpaarse hutkoffer tevoorschijn met de initialen P.P. Ze viste er een donkerrode jurk eruit en gaf die aan Hermelien. "Meid hiermee zit je gebakken"zei Belinda giechelend. "Dankjewel"zei Hermelien en ze deed hem aan. Hij zat geweldig... ze deed haar haren goed terwijl Belinda en Parvati haar succes wensten en de slaapzaal verlieten. Toen ze op haar horloge keek zag ze dat het kwart voor tien was... Ze vertrok.

~=[ Einde Hoofdstuk 3 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Za Aug 28, 2004 10:38

Hoofdstuk 4

Hermelien liep zachtjes in het donker naar het Bezweringlokaal... Er brandde geen licht. "Was dit een grap?"dacht ze. Malfidus zou daar best wel in staat kunnen zijn. Hermelien vond ook de gedachte dat Draco haar leuk vond bespottelijk. Maar hoe dan ook nam ze het risico. Draco stond in het Bezweringlokaal aan het vensterbank. Hij droeg een lang zwart gewaad met een kap waarschijnelijk zodat niemand hem kon zien. "Ik heb op je gewacht"zei hij langzaam starend naar zijn schoenen. "Je ziet er mooi uit"zei hij. "Jij ook"zei Hermelien hevig blozend. "Zullen we naar Zweinsveld gaan?"zei Draco terwijl hij een bezem tevoorschijn haalde. "Is goed"antwoorde Hermelien. Ze stapte achter op de bezem van Draco en ze vlogen door de zwoele avondlucht naar Zweinsveld. "Kom we gaan naar de drie bezemstelen"zei Draco zachtjes. Zweinsveld was druk zelfst om tien uur liepen er allemaal mensen rond om iets te drinken of te kopen. Ze liepen de drie bezemstelen binnen en dronken een boterbiertje. Gellukig wist Madame Rosmerta niet dat hun er waren omdat ze het te druk had met het kibbelen met een groepje kobolden. "Draco, waarom heb je mij uitgevraagd ben je verliefd op me"zei Hermelien na een lange stilte. "Ik... Ik... Het spijt me"zei Draco op toon zoals Hermelien nog nooit heeft gehoord. "Het spijt me voor alles wat ik je heb aangedaan"zei hij tenslotte. Dat was een aanleiding voor een gesprek, ze praten en lachten over alles wat ze elkaar hadden aangedaan. Uiteindelijk besloten ze om nog eventjes lang de Krijsende Krot gegaan. Ze stonden voor elkaar en waren op het punt om elkaar een kus te geven tot ze iets hoorde. "Wat was dat?"zei Hermelien bang. Een donkere schaduw verscheen en het kwam dichter bij. "A...Astra ben jij dat?"vroeg Malfidus stamelend. "Goed geraden Malfidus"zei de donkere gedaante die nog steeds dichterbij kwam. Nu stond ze vlak voor hun... Astra was een bleek meisje met pikzwart haar en rode ogen. "Haha Draco aanpappen met modderbloedjes, dat had ik nooit van je verwacht!"zei ze met een gemene grijns. "Je houd je mond over Hermelien"zei Draco die boos begon te worden. "Zat jij niet op Kamffels?"vroeg Draco kil. "Nee Draco ik ben nu op Zweinstein vanaf gisteren...". "En raad eens... ik zit in Zwadderich"zei ze gemeen. "Ja zo’n stuk verdriet als jou zou nooit in Griffoendor kunnen zitten"zei Hermelien plotseling. "Wacht maar... ik neem wraak"zei ze dreigend. "Ik denk dat Professor Sneep graag zou willen weten waar jullie waren". Ze rende weg en ging vast en zeker naar Sneep. "O nee en nu?"zei Hermelien. "We gaan snel terug"zei Draco ernstig. "Kijk Hermelien dit is nou echt een verkeerd soort, blijf liever uit haar buurt"zei Draco met een glimlach.

~=[ Einde Hoofdstuk 4]=~

Hoofdstuk 5

Ze vlogen terug naar Zweinstein... Draco zette Hermelien af bij haar slaapkamerraam. "Ik vond het heel leuk"zei Hermelien blozend. "Ik ook"zei Draco verlegen. Ze zwaaide Draco uit en ging daarna in haar bed liggen. Draco is veranderd en hij is bijzonder...
Ze doezelde in slaap onwetend over wat er morgen zou gebeuren. Hermelien werd om zeven uur wakker... Ze kleedde zich om en legde de jurk van Parvati Patil terug in de pastelpaarse hutkoffer en liep opgewekt naar de grote zaal. In de grote zaal was bijna iedereen al wakker en Hermelien liep naar haar gebruikelijke plaats tegenover Harry en Ron. "Hermelien..."begon Harry. "Laten we het vergeten, ik vergeef het jullie"zei Hermelien. Ze kon niet langer boos zijn op Harry en Ron. De drie hadden genoeg om over te praten... Ze roddelden over Sneep en het moelijke huiswerk dat hij hen had opgegeven. Hermelien was zo goed gehumeurd dat ze zelfst de aantekeningen van Harry en Ron verbeterde. Toen de zaal vol was en Hermelien een kom met Cornflakes wou vullen beende Sneep naar haar toe. "Juffrouw Griffel wilt u mij volgen"zei hij kil. Hermelien volgde Sneep en ze zag dat Draco hun ook volgde. Draco en Hermelien verwisselden veelbetekende blikken uit en uiteindelijk kwamen ze bij de kerkers terecht. "Ik heb van Astra Zwartnacht gehoord dat jullie een nachtelijk uitstapje hadden!"zei Sneep. "Hoewel ik zo’n kind als Astra moeilijk kan geloven ben ik toch gedwongen jullie strafwerk te geven"zei Sneep spottend. "Een meter lang een opstel over het gebruik van de Zonnehoorn in toverdranken"zei hij snel. "Jullie kunnen gaan"siste hij. Hermelien en Draco lieper rechtstreeks naar de Grote zaal. "Dat was kantje boord"zei Draco lachend.

~=[ Einde Hoofdstuk 5 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Za Aug 28, 2004 11:32

Hoofdstuk 6

Hermelien vertelde de andere kinderen van Griffoendor een smoesje dat zei en Draco ruzie hadden de bel ging en Harry, Ron en Hermelien holden snel naar hun les Transfiguratie. Ze gingen gauw zitten en Professor Anderling leerde hun om dassen in kussens te veranderen. Op het einde van de les zei zei dat er binnenkort een bal zou zijn. "Op het kerstbal zal iedereen moeten worden vertoond in een galagegewaad, alleen de jongens natuurlijk"voegde ze er snel aan toe toen Parvati haar boos aankeek. "Iedere leerling mag een partner uitkiezen om mee te nemen naar het bal". "Natuurlijk hangt er een brief op het memobord in de leerlingenkamer voor meer informatie"zei ze geruststellend. Tenslotte verliet Griffoendor het lokaal om naar Waarzeggerij te gaan. "Gellukkig heb ik vrije tijd"zei Hermelien vrolijk. "Wat?"zei Ron verbaasd. "Wist je dat niet? Runen duurt maar twee jaar!". "Echt?"zei Ron jaloers. "Had ik dat maar gekozen nu word voor de tigste keer mijn vroegtijdige dood voorspelt"zei Harry somber. Hermelien verliet Harry en Ron om het boek "1000 en 1 spreuken" te lezen in de leerlingenkamer. "Foxschaap"zei Hermelien toen de Dikke Dame om haar wachtwoord vroeg. In de leerlingenkamer stond Dobby de huiself. "Goedemorgen Mevrouw"zei Dobby vrolijk. "Hoi Dobby, ik weet niet hoe ik je moet bedanken je had gelijk het was Draco!"zei Hermelien. "U heeft Dobby al genoeg mutsen gegeven voor zijn hele leven!"zei Dobby blij. Hermelien bloosde. "Maar Dobby is hier niet zomaar, Dobby is hier om u te waarschuwen Mevrouw"zei Dobby ernstig. "Die gemene Astra houd u in de gaten"vervolgde Dobby met grote ogen. "Ik zal uitkijken, Dobby"zei Hermelien zelfverzekerd. "Maar Dobby moet gaan mevrouw"zei Dobby en hij huppelde weg. En alweer was de leerlingenkamer bezaaid met lichtblauwe mutsjes. Hermelien bekeek zichzelf in de spiegel en dacht hoe tevreden ze was. Ze was weer vrienden met Harry en Ron en was hevig verliefd op Draco! Maar die gedachtes werden hevig verstoord door een gedaante in de spiegel.

~=[ Einde Hoofdstuk 6 ]=~

Hoofdstuk 7
Het was Astra... Ze werd omringd door blauwe dansende vlammen. Hermelien begon paniekerig te worden... "Wat moet je van me!"zei ze met een trillende stem. "Jij denkt dat Draco zo’n lieverdje is maar jij weet niet wat hij heeft gedaan"zei ze spottend.
"Je liegt"schreeuwde Hermelien. "Smerig modderbloedje jij weet niet wat er zal gebeuren"zei Astra woedend. En binnen een flits was astra weer verdwenen. Hermelien was bang... haar hart klopte als een galloperend paard. Gellukig kwamen Harry en Ron binnenlopen, waarzeggerij was afgelopen. Hermelien die nog steeds zat te trillen ging samen met Harry en Ron in een klein hoekje zitten achter in de leerlingenkamer. Ze vertelde alles over Astra, en het afspraakje. "Astra..."ze Harry die hardop aan het nadenken was. "Ik weet al wie je bedoeld, dat nieuwe kind heel raar net een wandelende zombie!"zei Ron lachend. "Hermelien, een brief"zei Parvati die de brief aan Hermelien aangaf". "Zie je die jurk doet wonderen"zei Belinda met een knipoog. Hermelien scheurde de donkergroene envelop open en wist zeker dat die van Draco was.

Hermelien,

Ik weet dat Astra je heeft bedreigd door de spiegel...
Ik ben naar Sneep gegaan.
Ze zal je niet meer lastigvallen.

Draco

De rest van de dag bleef rustig en tegen de avond liepen Hermelien, Harry en Ron naar de grote zaal voor het avond eten. Tijdens het avondeten voelde Hermelien Draco naar haar kijken. Ze keek terug een glimlachte breed. Hermelien keek de tafel van Zwadderich af maar Astra was nergens te bekennen. Hermelien ging verder met eten en dacht aan waar Astra was.

~=[ Einde Hoofdstuk 7 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Za Aug 28, 2004 13:11

Hoofdstuk 8

Na een lange vermoeiende dag waren alle Griffoendors vroeg in bed behalve Hermelien. Ze was verward, wat zou Astra bedoelen? Er was iets gebeurd iets tussen Astra en Draco... Iets wat Hermelien niet wist. Ze piekerde meer dan een half uur en uiteindelijk wist ze wat ze moest doen. Ze zou naar Draco gaan schrijven en hem de waarheid vragen. Ze haalde een rol perkament tevoorschijn en begon driftig te schrijven.

Lieve Draco,

Je hebt iets niet tegen mij gezegd... Iets over Astra.
Draco, ik wil het weten! Deze relatie is al moeilijk en als
Astra dat wil stoken dan is het helemaal onmogelijk!
Mischien is dit allemaal geen goed idee... Onze relatie.
Schrijf me snel terug,

Hermelien

Hermelien bond het stuk perkament vast aan Hedwig die aan het vensterbank een muis zat te verpulveren.
Hedwig kraste zacht en vloog weg. Droevig ging Hermelien naar bed en viel langzaam in slaap.
Ze had een droom...

"Astra kom eens hier"zei een donkere schaduw met een kille stem.
Een bleek meisje (die totaal niet leek op de Astra die Hermelien kon) kwam bang tevoorschijn.
"Ik ben woedend"zei de stem kwaad. "Jij mijn enigste dochter, hoe durfde je dat te doen"zei de donkere schaduw met een hoge enge stem. Astra zei niks, ze keek alleen treurig naar haar schoenen. "Je weet natuurlijk dat ik je hiervoor zal moeten straffen"zei de stem. Vervolgens kwam er een witte lichtflits vervolgd door een schreeuw voor help.

Hermelien schrok wakker, zwetend trillend. Ze wist nu hoe Harry zich moest voelen. Was die droom echt?
Hermelien wist dat Astra niet zomaar gemeen en verbitterd was. Er was een reden... en Hermelien zou er hoe dan ook achter komen. Ze viel weer in slaap en de volgende morgen stond Hedwig voor haar slaapkamerraam.

~=[ Einde Hoofdstuk 8 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Za Aug 28, 2004 20:17

Hoofdstuk 9

Hermelien scheurde de brief van Draco open en las:

Hermelien,

Geef me nog een kans, ik weet zeker dat onze relatie speciaal is.
Ik zal je alles vertellen. Kom morgenavond naar ons plekje (De Krijsende Krot).

Draco

Tijdens het ontbijt was iedereen aan het praten over het aankomende kerstbal.
Allemaal opgewonde stemmen kletsten over wie ze zouden meenemen, wat ze zouden aantrekken.
Door alle hectische gebeurtenissen was Hermelien helemaal vergeten dat het bal al over drie dagen was!
"Met wie zou ik gaan"dacht Hermelien bezorgd. Op dit moment was Draco geen optie Hermelien was nog te boos omdat Draco iets had verzwegen. Harry en Ron hadden al een partner voor het bal. Harry ging met Cho Chang, en Ron ging met Sissi Sonnet een van de vriendinnen van Cho."Met wie ga jij naar het bal"vroeg Harry aan Hermelien. "Geen idee"zei Hermelien. Op dit moment boeide het haar niet veel ze wou alleen weten wat er was gebeurd met Astra. Ze was nog steeds niet terug. Harry wendde zich weer tot Ron en praten over (hoe kan het ook anders) zwerkbal. Hermelien’s blik dwaalde af naar Draco. Draco keek niet meer naar Hermelien, hij staarde alleen somber voor zich uit. Hermelien had plotseling medelijden, mischien dacht Draco dat ze het wou uitmaken. "Hermelien we maken ons echt zorgen over je"zei Ron uit het niets. "Ja je kijkt zo somber"knikte Harry instemmend. Doordat Hermelien zo somber was vertelden Harry en Ron over Zwamdrift’s voorspelling. Hoewel Hermelien Zwamdrift altijd een oude vrijster was zonder waarzeggerstalent was deze voorspelling wel intressant. Aan het einde van de dag besloot ze naar Zwamdrift toe te gaan...
Ze liep naar de noordertoren... Ze liep via de witte trap naar het lokaal. Professor zat helemaal vooraan naast de haard. De warme zoete geur maakte Hermelien slaperig... "Mevrouw Griffel kom zitten"zei ze zangerig. Toen Hermelien eenmaal zat vertelde ze het hele verhaal aan Zwamdrift. Na een tijdje begon Zwamdrift te praten. Het was niet zoals haar gewoonlijke dromerige stem maar schor en monotoon. Ze zei:

0p een belangrijke gebeurtenis zal er iets gebeuren.
Iets wat een grote invloed heeft op de toekomst zal hebben.
Op de 2e dag... Op de 2e dag...

Haar stem stierf weg... Na die woorden leek het alsof Zwamdrift uit een trance was gewekt.
"Kan ik iets voor u doen Juffrouw Griffel"vroeg Zwamdrift weer op haar normale toon. Het was net alsof de gebeurtenis van toenet helemaal niet gebeurd was. "Nee Professor"antwoorde Hermelien verward. Hermelien liep terug naar de toren van Griffoendor en ging naar bed met de gedachte aan wat Zwamdrift had gezegd; Op de 2e dag... Op de 2e dag...

~=[ Einde Hoofdstuk 9 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Ma Aug 30, 2004 18:23

Hoofdstuk 10

De volgende dag was het eerste kerstdag... Hermelien was vroeg wakker en zag aan haar bedeinde allemaal kado’s. Ze maakte ze snel open... Ze had vanalles gekregen! Van Harry had ze een boek genaamd "De wijsheden van Magie" gekregen en van Ron een grote zak Chocokikkers. Naast alle pakjes van haar vrienden en familie zat er ook een eigenaardig klein smaragdgroen pakje bij. Het pakje bevatte een doosje met daarin: een medallion. Het medallion was van zilver en erin stond er met sierlijke letters de tekst gegraveerd:
Draco Malfidus & Hermelien Griffel. Hermelien glunderde en was blij dat zij en Draco vanavond hadden afgesproken. Hermelien liep naar de leerlingenkamer waar bijna heel Griffoendor hun kado’s aan het uitpakken waren of praatte over kerstmis. Dit was de eerste keer dat de zaal zo vol was geweest! Normaal waren de meeste leerlingen van Zweinstein naar huis om Kerstmis met hun familie te vieren. Maar iedereen bleef deze kerstmis op school omdat er een kerstbal was. Hermelien had nog steeds geen partner. Ze had met de gedachte gespeeld dat ze met Draco zou gaan. Maar ze moest er niet aan denken hoe de andere leerlingen op Zweinstein daarop zouden reageren. Tegen tien uur liepen de Griffoendors gezamenlijk naar de grote zaal. De grote zaal was van top tot teen versierd met, reusachtige kerstbomen, omlaag dwarrelend nepsneeuw, kerstkransen en noem maar op. De afdelingstafels waren gedekt met een mooi rood tafelkleed en de gouden borden die normaal alleen op het begin van het jaar werden gebruikt. Hermelien, Harry en Ron gingen vrolijk zitten en luisterden naar Perkamentus zijn toespraak:

Beste leerlingen, leraren
Ik wil met jullie deze kerst vieren om speciale redenen
dit jaar zal na de kerst een bijzondere gebeurtenis plaatsvinden.
Jullie horen dat pas na de kerst...
Ik wens jullie smakelijk eten en een gelukkige kerst!

Hij zwaaide met zijn toverstaf en het feestmaal kwam binnen een oogwenk tevoorschijn. Iedereen at zich vol en praatten opgewonden over de belangrijke gebeurtenis waar Perkamentus over had tijdens zijn toespraak. Hermelien glimlachte stiekem na Malfidus die daarnaa terug glimlachte. Na het kerstontbijt ging iedereen naar Zweinsveld om inkopen te doen of om wat te drinken bij de 3 bezemstelen. Hermelien ging samen met Harry, Ron en nog wat kinderen van Griffoendor naar de 3 Bezemstelen. Om zes uur ging Hermelien alleen naar het krijsende krot en verwachtte dat Draco daarop haar zou wachten. Ze breekte stiekem in via het raam (er waren toch geen mensen in de buurt) en zag dat Draco er al was. Draco had het gezellig gemaakt met wat kaarsen en 2 grote zitzakken. Ze gingen zitten... Draco en Hermelien vertelden elkaar vanalles over hun kerstkado’s en over het kado wat Hermelien van Draco had gekregen. "Het is een speciaal mediallon, als ik jou nodig hebt of in gevaar bent dan vervaagt de tekst"zei Draco wijs. "En natuurlijk ook andersom"voegde hij er snel aan toe. "Dankjewel Draco, het is echt heel bijzonder"zei Hermelien zacht. Verder in die avond praatten ze verder en ze vergaten helemaal waarom ze de afspraak hadden; de waarheid over Astra.

~=[ Einde hoofdstuk 10 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Ma Aug 30, 2004 21:27

Hoofdstuk 11

Hermelien schrok wakker. Twee grote ogen staarden haar aan; het was Dobby. "Dobby ik schrok me dood"zei Hermelien trillend. "Het spijt Dobby, Mevrouw"zei Dobby die achteruit deinsde. "Niet erg"zei Hermelien terwijl ze uit haar bed stapte en haar kamerjas aan deed. "En heeft Draco het u verteld?"vroeg Dobby nieuwsgierig. "Og nee, vergeten"zei Hermelien terwijl ze zichzelf sloeg op haar hoofd. "Dobby weet daar wel wat op"floepte Dobby eruit. "Wat dan?"vroeg Hermelien. "Dobby weet dat op de tweede verdieping een speciale kamer is"zei Dobby mysterieus. "Een kamer waar je informatie vind over alle leerlingen"zei Dobby met een nerveus giecheltje. Door Dobby’s tip ging Hermelien in de middag naar de kamer. Ze probeerde zo weinig mogelijk geheimzinnig te doen en als iemand vroeg waar ze naar toe ging zei ze "Ik ga naar de bibliotheek". Ze liep de hele verdieping af maar kon de kamer nog steeds niet vinden. Uiteindelijk besloot ze om naar de bibliotheek te gaan om naar het boek "een beknopte beschrijving van Zweinstein" te zoeken, mischien stond daar iets in over de kamer waar Dobby het over had. In de bibliotheek (waar niemand was afgezien Hermelien en Madame Romella) liep Hermelien naar de achterste kast waar het boek altijd te vinden was. Ze zocht het boek maar haar oog bleef vallen op het boek "De Doorgang". Toen ze het uit de kast wou trekken ging de kast geluidloos naar voren en Hermelien kon naar binnen. Hermelien was blijkbaar in de kamer waar Dobby het over had terechtgekomen. De kamer was groot en grijs, met torenhoge kasten met allemaal zwarte dozen erin. Op de zwarte dozen hangden labeltje met namen, Hermelien was blijkbaar op het begin want ze zag de naam "Abbedil, Hannah". Ze liep helemaal naar achter want de achternaam van Astra begon met een Z. Na vijf minuten lopen kwam ze bij de achterste kasten... Ze liep langs en zag de naam "Zwartnacht" die helemaal boven aan zat. Ze klimde op het laddertje en graaide de doos uit de kast. In de doos zaten papieren, en wat spullen. Hermelien haalde er een dagboek uit. Het dagboek kwam haar bekend voor. Het was het dagboek van; Marten Vilijn! Hermelien herkende het dagboek uit haar tweede jaar, toen Harry het donkerbruin boekje bezat. Ze bladerde er wat in en alle pagina’s waren blanco behalve één. Er stond het woord; verraad. Hermelien bekeek de bladzijde aandachtig. En plotseling verscheen er een schermpje, het schermpje werd langzaam groter en voor ze het weet werd Hermelien opgezogen door het dagboek. Hermelien was op een donkere plek terecht gekomen, ze keek en zag Draco tegenover een donkere schaduw die Hermelien niet kon zien. Hermelien was wijs genoeg om te weten dat zij in een herrinering was. "Meneer, het gaat over Astra"zei Draco. "Wat wil je me vertellen over Astra, mijn peetkind"zei de donkere schaduw. "Astra is verliefd op een dreuzel"zei Draco met een gemene grijns. "Wil je me vertellen dat mijn dochter verliefd is op een modderbloedje?"vroeg de man met een ondertoon in zijn stem. "Mijn dochter, ik kan het niet geloven". "En ze weet dat ik dreuzels haat". "Ja meneer"zei Draco. "Goed dat je me dit verteld Draco, ik zal die dreuzel personelijk vermoorden en Astra straffen"zei de schaduw tevreden. "Doe de groeten aan Lucius"voegde de schaduw eraan toe. De omgeving werd wazig en Hermelien belande weer terug op de ladder met het dagboek in haar handen. Ze wist nu eindelijk wat Draco haar niet had verteld. Ze liep terug naar de bibliotheek en deed net alsof er niets was gebeurd hoewel Madame Romella haar verdacht aankeek toen Hermelien wegliep. Hermelien verward terug naar de slaapzaal waar een brief op haar wachtte.

Hermelien,

Wil je met me mee naar het bal?
Als je ja zegt dan voel ik het wel aan het mediallion.
Ik kom je dan tegen zeven uur ophalen.

Draco

Hermelien wou met Draco mee... Ondanks wat hij tegen Astra had gedaan was hij nu veranderd, hij was anders. Hermelien was alleen bang dat Astra er anders over dacht.

~=[ Einde Hoofdstuk 11 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Di Aug 31, 2004 9:01

Hoofdstuk 12

Hermelien wist dat Draco het antwoord aan zijn medaillon.
Ze gingen met z'n Drieën naar beneden voor het avond eten wat nou om half zes was, omdat het bal al om half 8 begon. Hermelien was een beetje nerveus en had niet echt zin om te eten. Ze moest steeds denken aan wat iedereen zou zeggen, als ze Hermelien samen met Draco zagen. Toen iedereen de zaal verliet om zich klaar te maken voor het bal, en Ron, Harry en Hermelien in de leerlingenkamer aan kwamen wenste ze elkaar succes en gingen ieder naar hun eigen slaapzaal. Hermelien deed haar Smaragdgroene jurk aan, hij stond heel goed bij haar en ze kon zichzelf bijna niet terug herkennen. Hermelien knoopte haar haren vast in een lage knot en deed een beetje make-up op. “Hermelien”schreeuwde Parvati die ondertussen haar haren aan het vlechten was. “Er is iemand aan de deur voor je”schreeuwde ze nog harder. Ze liep naar de leerlingenkamer en zag dat het Draco was die aan de ingang van de leerlingenkamer stond. Hij zag er goed uit en had zijn gebruikelijke zwarte gewaad verwisseld voor een mosgroen gewaad. “Hoi Hermelien”zei Draco nogal geschokt. "Hoi Draco”zei Hermelien die moest lachen om Draco’s reactie. Samen liepen ze hand in hand naar de Grote zaal. De zaal was heel mooi versierd de gebruikelijke vier afdelingtafels waren vervangen door kleine marmeren tafeltjes met zit kussens en gemakkelijke stoelen, er vlogen feeën door de zaal die hier en daar wat gliterend stof lieten vallen. Er was geen licht nodig daar zorgden de feeën voor (die licht gaven), en er kwam nep sneeuw naar beneden vallen door het betoverende plafon. Het was een heel gezellige sfeer in de zaal en de Vallende sterren (een bekende meidenband in de toverwereld) begon te spelen. Verschillende leerlingen gingen met hun partner naar de dansvloer en begonnen te dansen. Sommige leerlingen keken verbaasd naar Hermelien en Draco maar lette er naar een tijdje niet meer op. "Zullen wij ook gaan dansen?” vroeg Draco aan Hermelien. Hermelien trok Draco naar de dansvloer. Van verbazing gingen er leerlingen van de dansvloer af en gingen kijken naar het koppel. Hermelien moest lachen om de grijns op Patty Park’s gezicht. Ze dansten wel meer dan een kwartier en daarna gingen ze zitten aan een marmer tafeltje waar ze samen met Harry en Ron praatten. Hermelien was blij dat de drie het zo goed met elkaar konden vinden. Draco bood ook zijn excuses aan voor alles wat hij had gedaan, en die namen Ron en Harry aan. Na een tijdje toen de dansvloer wat uitgestorven was gingen Draco en Hermelien weer dansen. Draco sloeg zijn armen om Hermelien’s middel en Hermelien legde haar hoofd op Draco's schouder. De omgeving vervaagde en ze hadden alleen een oog voor elkaar. Ze dansden en nu en dan kwam er een fee overvliegen die wat stof naar Hermelien en Draco worp. Hermelien bewoog haar gezicht naar Draco, en Draco naar haar. Ze begonnen te zoenen. Hermeliens hart ging tekeer en ze voelde zich geweldig. De wereld kreeg weer vorm en Hermelien zag dat de twee in het midden waren van een kring vol leerlingen. Ze zag Harry en Ron die geschokt maar toch blij keken. Ze zag ook Parvati en Belinda die hun duim opstaken. Andere leerlingen staarden hun verbaasd aan. De twee liepen door de menigte naar buiten, ze liepen naar het bankje vlakbij het huis van Hagrid maar daar zat al iemand; Astra!

~=[ Einde Hoofdstuk 12 ]=~

Moonlight · Geplaatst: Do Sep 02, 2004 9:19

Aan alles komt een einde, dus ook aan deze fictie.
Mijn fantasie is helemaal op maar dit is hoe het einde eruit zou hebben gezien:

- Hermelien word bevriend met Astra
- Hermelien en Draco blijven gellukig
- Draco & Harry worden vrienden
- Lucius en Draco krijgen ruzie om Hermelien en uiteindelijk sterft Lucius

Wil iemand door schrijven? Dan mag dat zeker stuur mij maar een prive bericht (alleen Moonlight)

XxX Moonlight & Night Angel