The Granddaughter van Albus Perkamentus (+12)

doke · Geplaatst: Zo Apr 20, 2008 18:51

Aan iedereen die heeft gereageert
Mercikes Very Happy

Hoofdstuk 16

De volgende morgent werd ik wakker in een kamer die ik niet kende. Ik denk dat ik naar de jongenskamer werd gebracht aangezien ik in slaap was gevallen naast Sebastian. Ik zag dat Sebastian naast me lag en kennelijk nog goed sliep. Zo voorzichtig mogelijk stapte ik uit het bed en sommeerde wat kleren. Ik sloop naar de badkamer en deed de deur op slot. Ik stapte rap in de douche en waste men haren. Ik had net de douche afgezet en me afgedroogd, en stond dus in mijn ondergoed, toen dat de deur met een klik open ging en een slaapdronken Sirius naar binnen kwam gelopen. Ik negeerde hem volledig en ging verder met het drogen van mijn haar. Sirius was kennelijker al wat wakkerder geworden en keek me verbaasd aan. Ik deed alsof hij niet bestond en ging gewoon verder met me aan te kleden. Ik had mijn uniform aangedaan en ging toen de badkamer uit. Sirius volgde me en nam me bij men arm vast en vroeg:”Wat doe jij hier?”
Ik trok mijn arm los en ging gewoon verder zonder me iets van hem aan te trekken. Kennelijk gaf Sirius zich niet zo rap gewonnen en nam me nu met zijn beide handen vast en draaide me naar zich toe. Ik keek hem woedend aan en wilde me losrukken maar Sirius gebruikte kennelijk al zijn kracht want ik geraakte niet meer los. Sebastian werd wakker, toen hij besefte wat er voor zijn neus afspeelde nam hij zijn toverstok van zijn nachtkastje sprong uit zijn bed en ging dreigend voor Sirius staan. Die keek eens verbaasd naar zijn vriend maar liet me toen los en stapte rustig naar achter. Sebastian liet zijn toverstok zakken en vroeg:”Is alles goed?”
Ik knikte eens zachtjes en liep toen naar buiten. Sirius liep me zonder dat Sebastian het door had me achterna en vroeg, midden in de leerlingenkamer in zijn onderbroek met hartjes erop:”Angel, wat is er? Waarom doen je zo?”
Ik hoorde gegiechel achter me en wilde me omdraaien maar Sirius hield me tegen en keek me nog steeds vragen aan. Al zuchten keek ik hem aan en zei:”Waarom denk je dat ik zo doe?”
Sirius keek me nog steeds vragend aan, Lily kwam naar ons toegelopen en wilde iets zeggen maar een blik van Sirius liet haar snel haar mond houden. Hij keek me weer vragend aan en zei zacht:”Angel, vertel me alstublieft wat er is?”
Ik voelde de tranen weer op komen, Lily legde haar arm troostend over mijn schouder. Sirius wilde iets zeggen maar toen hoorde ik weer dat vreselijke geluid zoals gisterenavond. Sirius keek me verontschuldigend aan en wilde iets zeggen maar werd toen door een meisje vast gegrepen en vol op de mond gekust. Ik draaide me zo snel als ik kon om en rende de leerlingenkamer uit.

< door de ogen van Sirius >

Ik wilde het haar uitleggen maar hoorde toen het vreselijke gegil van Isabella. Ik wilde Angel het uitleggen maar werd vastgegrepen door Isabella en die kuste me vol op de mond! Echt dat kind lijdt aan geheugenverlies denk ik, want ik weet zeker dat ik het gisteren met haar had uitgemaakt. Ik duwde haar van mij af en deed een stap achteruit draaide me om op mijn hielen en liep terug naar boven. Maar voor dat ik de trap nog maar had bereikt had ze me ingehaald en klampte ze zich als een bankschroef aan me vast. Met veel moeite maakte ik haar handen los en duwde haar van me af en zei toen:”Isabella, ik moet je niet!”
Ze keek me eens verbaasd aan en toen kwaad en wilde me een slag in mijn gezicht geven. Ik hield haar tegen draaide me om en liep naar mijn slaapzaal. Daar zat iedereen al aangekleed en kennelijk klaar om naar beneden te gaan. James kuchte eens even en vroeg toen zacht:”Gast, ben jij zo naar beneden gegaan?”
Ik glimlachte eens even en zei toen:”Ja, so what…”
James glimlachte eens, trok toen zijn schouders op en zei toen:”Kom je ook? Of ga je nog kleren aandoen?”
Ik nam snel wat kleren en rende toen naar badkamer. Na een paar minuten kwam ik aangekleed naar buiten en ging samen met James en Remus naar beneden aangezien Sebastian een beetje kwaad op mij was ook al weet ik niet wat de rede daarvoor is maar ja…

Aangekomen in de Grote Zaal zag ik dat Perkamentus me kwaad aankeek en me naar hem toe wenkte. Ik ging gedwee naar hem toe.
“Sirius, wat heb jij met Angel gedaan?” vroeg Perkamentus op een rustige toon.
“Ik weet het niet… eerst lagen we heel gezellig bij elkaar en toen ging ik weg met Isabella en toen ik terug was, deed ze heel afstandelijk en is iedereen kwaad op mij en ik weet niet eens waarom...”
“Kan het misschien aan het feit liggen dat jij tegen Lily hebt gezegd dat je nooit haar hart zou breken en dat jij dat nu hebt gedaan door met die Isabella weg te gaan?” zei professor Anderling ineens.
Ik keek haar eens bedenkelijk aan maar schudde toen mijn hoofd en zei toen:”Ik was nooit met Angel samen dus ik kan haar hart niet gebroken hebben.”
Anderling keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan, wat eigenlijk wel een grappig zicht was, en toen schoot het me te binnen. Dat het wel eens waar kon zijn, dat Angel dacht doordat wij gekust hadden dat we… ik keek verontschuldigend naar Perkamentus draaide me toen om en liep naar de afdelingstafel. Ik plofte naast James en pakte me wat te eten maar was er niet echt met mijn gedachten bij. Ik begon wat onnodig in mijn cornflakes te roeren. Ik merkte de bezorgde blikken van James en Remus op, ik keek ze eens vragend aan maar ze hadden zich al terug op hun ontbijt gericht. Ik was net terug in gedachten verzonken toen dat James me aanstootte, ik stond zonder iets te vragen op en liep stil, in gedachten verzonken naast hem en Remus op weg naar de les.

We waren net op tijd in de les, ik wilde op mijn normale plaats gaan zitten maar besefte toen dat Angel alleen zat. Kennelijk was Lily ziek of zo, ik verzamelde mijn moed bij een, man ik kan nu net niet geloven dat ik dat deed! Ik Sirius Zwarts ben bang om bij een meisje te gaan zitten. Ik liep langzaam naar haar toe en ging naast haar zitten. Ik voelde de verbaasde blikkan van iedereen in de klas zelfs Anderling! Kun je het geloven zelfs Anderling vond het raar, ik zuchtte eens zachtjes maar bleef toch zitten en draaide me naar haar toe. Ze ontweek men blikken, zat op het puntje van haar stoel en zo ver mogelijk van mij verwijdert. Ik sprak een murmelo-spreuk uit en wilde tegen haar beginnen met uitleggen en me verontschuldigen. Maar een blik van haar deed men adem stokken in mijn keel, mijn hart een slag overslaan en dit was dus niet in de goede manier. Haar blik was weer leeg maar nu anders leeg. Vroeger kon je zien hoeveel littekens ze mee droeg maar nu kon je alleen zien hoeveel verdriet ze had. Ik draaide me beschaamd om en mompelde zachtjes:”Het spijt me. Ik wist het niet.”
“Hoe kon je het niet weten?!” siste ze me kwaad toe.
“Ik wist niet dat jij zo over mij dacht…” zei ik zacht.
“Je hebt tegen Lily verteld hoe je, je voelde! En ik dacht door onze knuffels en kussen dat je het door had…”
Ik schudde zachtjes mijn hoofd en zei toen:”Lily, ik had dat gezegd tegen haar maar ze zei dat ik niks moest verwachten omdat je waarschijnlijk nog te veel gekwetst waard door dat van de trein en al…”
Ze draaide zich van mij af, ik wilde haar troosten maar werd al rap door een vloek getroffen. Sebastian stond furieus naast zijn bank met zijn toverstok in de aanslag.
“Blijf met je fikken van mijn zusje af Zwarts!” riep hij.

< door de ogen van Angel >

Ik draaide me van Sirius af en voelde een spreuk langs me gaan. Sirius viel neer en ik hoorde Sebastian woedend roepen:”Blijf met je fikken van mijn zusje af Zwarts!”
Ik draaide me om en zag dat Sirius kennelijk met een sterke striemspreuk was geraakt want zijn gewaad was gescheurd tot op zijn blote vel. Ik stond op en keek hem bezorgd aan. Ik wilde een genezingspreuk over hem uitspreken maar hij schudde zijn hoofd eens zachtjes en keek toen met bezorgde ogen naar Sebastian. Ik begreep zijn bezorgdheid, Sebastian had hier niks mee te maken. Waarom deed hij dit dan? Ik stond op van bij Sirius en draaide me om naar Sebastian. Die stond nog steeds met zijn toverstok in de aanslag gericht op Sirius.
“Sebastian, wat is er?” vroeg ik.
“Hij deed je pijn. Hij moet van je afblijven!” zei hij met een harde stem.
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Ik vind het lief dat je me wilt verdedigen Seba, maar dit is mijn probleem…”
“Dat weet ik wel, maar ik wil gewoon niet dat hij je kwetst! Je kent zijn reputatie!”
“Ja, ik ken die reputatie van Sirius maar…”,en keek toen even naar Sirius,:
“Ik weet ook dat het hem spijt”, zei ik zachtjes.
Sebastian hield zijn toverstok en blik nog steeds strak op Sirius gericht. Ik liep naar Sebastian toe en wilde zijn arm naar beneden duwen maar hij duwde me alleen weg. Ik werd tegen de muur gesmeten, ik voelde iets warms langs men nek naar beneden glijden. Ik voelde me wat duizelig maar stond toch terug op en liep terug op Sebastian af. Deze keer reageerde hij wel, hij duwde me nu wat zachter weg en stormde de klas uit. Ik wilde hem achterna lopen maar Anderling hield me tegen. Ze duwde me neer op een stoel en drukte tegen een pijnlijke plek op mijn hoofd. Ik trok men hoofd weg maar Anderling duwde het terug en met een simpele spreuk maakte ze de wonde schoon en zei toen:”Ga maar naar de ziekenzaal, de wonde is vrij diep.”
Ik schudde mijn hoofd eens en wilde opstaan maar werd toen wat duizelig en ging vlug terug zitten. Anderling glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Remus wil jij samen met Angel naar de ziekenzaal gaan?”
Remus wilde naar me toegaan maar Sirius hield hem tegen en liep naar me toe. Hij stak zijn arm uit en trok me omhoog, terwijl hij me ondersteunde liepen we samen de klas uit.

doke

Hoofdstuk 17

Halverwege moest ik even stoppen omdat ik veel te draaierig werd. Ik liet me tegen de muur zakken, Sirius keek me ongerust aan en kwam naast mij zitten. Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur en sloot men ogen.

< door de ogen van Sirius >

Na een paar minuten keek ik opzij en zag dat Angel precies in slaap was gevalle. Ik keek haar eens glimlachend aan en wreef eens lichtjes door haar haren. Ze deed haar ogen open en er speelde een zachte glimlach rond haar lippen. Ik boog me naar haar toe en wilde haar kussen toen mijn lippen op nog maar een centimeter afstand waren van die van haar zei ze zacht:”Sorry”, ze stond op en wilde weglopen maar na een paar stappen viel ze flauw. Ik rende naar haar toen nam haar in mijn armen en bracht haar naar de ziekenzaal.

Toen de verpleegster klaar was met verzorgen liep ik snel naar haar toe. Ze keek me zacht aan en glimlachte. Ik glimlachte zachtjes terug,:” Angel, het spijt van daarnet, ik wilde alleen…”
Ze schudde zachtjes haar hoofd en zei toen:”Het is niks.”
Ik glimlachte eens zachtjes en ging naast haar zitten. Ik sloeg men arm rond haar en ze legde haar hoofd op mijn borst. Er stroomde een gelukzalig gevoel door me het was net alsof de plaats waar ze me aanraakte onder stroom werd gezet. Ik wreef zachtjes door haar haren en plantte een zachte kus op de kruin van haar hoofd. Ze keek me glimlachend aan sloot toen haar ogen terwijl haar hoofd nog altijd op mijn borstkas ruste. Ik keek haar glimlachend aan en sloot zelf mijn ogen en luisterde naar haar rustige gelijkmatige ademhalingen.

< door de ogen van Angel >

Ik werd wakker in de ziekenzaal en zag net dat Sirius op me kwam afgelopen. Hij begon zich te verontschuldigen, ik schudde men hoofd en zei toen:”Het is niks.”
Sirius kwam naast mij zitten en legde zijn arm rond mijn schouder. Ik legde me tegen zijn borstkas. Hij woelde even door mijn haren en gaf me toen een kus op mijn kruin. Ik keek hem even glimlachend aan en viel toen in slaap.
Ik werd terug wakker doordat ik stemmen hoorde. Ik deed men ogen langzaam open en zag dat Sebastian, Remus, James en Lily aan men bed stonden. Ik glimlachte eens zachtjes en merkte dat ik toen nog steeds op Sirius zijn borst lag. Ik schoot omhoog en zette me recht, ik keek bal in het gezicht van Sirius. Ik begon zo hard to blozen dat het wel leek alsof ik mezelf in een tomaat had verandert. Sirius glimlachte eventjes en trok me toen terug tegen hem aan. Ik liet me meetrekken en belanden zo met mijn hoofd nu tegen zijn schouder. James knipoogde even naar Sirius en Remus, Sebastian en Lily keken ons breed glimlachend aan. Ik keek even naar boven en daar zag ik twee mooie glinsterende ogen die me recht aankeken. Het was net alsof ik aan het verdrinken was in zijn blik dat ik niet eens merkte dat Perkamentus naast ons was komen staan.
“Angel…” zei men grootvader zacht.
Nog steeds liet Sirius mijn blik niet los.
“Angelique…” zei men grootvader nu wat harder.
Ik hoorde hem wel maar die ogen van Sirius, die waren gewoon zo moeilijk om te weerstaan. Kennelijk begon mijn grootvader zijn geduld wat te verliezen en zei op een strenge toon, die men moeder vroeger ook altijd gebruikte als ik of men broers niet wilde luistere:”Angelique Amelie Albus Perkamentus Hell !”
Ik schrok op en keerde me met een engelengezichtje naar mijn grootvader en vroeg met een mierzoete stemmetje:”Ja, grootvader is er iets?”
Perkamentus keek me eerste even met een strenge blik aan maar toen verzachte zijn blik en zei toen terug op zijn normale zachte stem:”Ja, Angel er is iets. Ik heb gehoord dat je gewond waard geraakt en ik was bezorgd. En ik wilde weten hoe mijn kleindochter aan een hersenschudding en een gat in haar hoofd geraakt…”
Ik keek even naar Sebastian en dan naar Sirius en toen terug naar men grootvader en zei toen zacht:”Het was een ongelukje grootvader.”
Perkamentus keek me nog steeds vragend aan, ik keek hem aan maar richtte toen men blik op Sebastian. Die keek me even verontschuldigend aan en keek toen ook naar grootvader. Deze keek hem vragend aan, Sebastian zuchtte even zacht maar begon toen te vertellen wat er gebeurt was.
“Sirius en Angel hadden al een tijdje ruzie en in de les ging Sirius naast Angel zitten. Ik werd zo kwaad dat ik Sirius vervloekte. Angel probeerde Sirius te beschermen door te proberen mij te kalmeren maar dat lukte niet en ik duwde haar met al mijn kracht weg…”
“En toen viel ik met mijn hoofd tegen iets en daarna lag ik hier”, sloot ik zijn verhaal af. Men grootvader keek kwaad naar Sebastian en nam hem bij zijn arm vast en trok hem naar buiten. Op de gang hoorde we het geroep van mijn grootvader. Het was de eerste keer dat ik ooit mijn grootvader zo kwaad hoorde zijn en zo hoorde roepen.
“…heb je nog niet genoeg gedaan?!” riep men grootvader woest tegen Sebastian maar voor dat die nog maar kon antwoorden begon mijn grootvader weer te roepen,:”Je hebt haar al zoveel pijn gedaan, je bent haar broer jij hoort haar te beschermen!”
En toen hoorde ik mijn grootvader iets zachter zeggen:”Misschien is het beter als Angelique bij haar grootmoeder of tante gaat wonen en weggaat van Zweinstein…”
Ik keek verbaasd bij het horen van die laatste zin. Sirius trok me tegen zich aan om me te troosten maar ik duwde hem weg en sprong uit men bed en rende naar de deur. Maar voor dat ik die open kon doen hoorde ik Sebastian zacht zeggen eigenlijk meer smeken:”Opa, alstublieft… ik heb men zus al zo lang niet meer gezien en nu is ze hier en kan ik niks goed doen…” in die laatste zin hoorde ik zijn stem kraken. Ik duwde de deur open en zag dat Sebastian met de tranen in zijn ogen keek naar mijn grootvader, die keek naar mij met een strenge blik in zijn ogen en zei toen:”Angelique neem je spullen je gaat terug naar huis samen met de kleintjes.”
Ik keek hem met grote verbaasde ogen aan, maar mijn verbazing sloeg al snel om in woede. Ik trok mijn toverstok en schreeuwde toen:”Nooit ga ik met jouw mee!”

doke

Hoofdstuk 18

“Nooit ga ik met jouw mee!” riep ik woedend.
Sebastian keek me verbaasd aan en probeerde mijn toverstok af te nemen maar ik duwde hem weg. Ik keek kwaad naar mijn grootvader en zei toen:”Je blijft van ze af heb je het begrepen!”
Die glimlachte alleen maar eens en zei toen:”Maar Angel liefje waarom doe je nu zo?”
Ik glimlachte eens en zei toen op een mierzoete stem:”Wel grootvader, ik doe zo omdat jij je voordoet als iemand anders!”
Sebastian keek me verward aan maar Perkamentus begon ineens heel nerveus te worden. Ik glimlachte eens en zei toen:”Zijn we een beetje zenuwachtig?”
Ik keek even naar Sebastian, die zat nog steeds met een verbaasde blik naar mij te kijken. Ik glimlachte eens zachtjes naar hem maar draaide men hoofd terug naar Perkamentus en zei toen met een spottende lach:”Grootvader, wist je dat je haren en baard aan het verkleuren en verkorten zijn?”
Sebastian keek nu ook naar Perkamentus en zag dat zijn lange witte haren en baard ineens aan het veranderen waren van wit naar zwart en van lang naar kort en keek verbaasd naar mij. Ik glimlachte eens en zei toen:”Wat heb je met mijn echte grootvader gedaan?!”
“Die ouwe gek heb ik voorgoed laten verdwijnen!”
Ik keek hem verbaasd aan en een enkele traan rolde over mijn wang. Ik veegde de traan weg en nam men toverstok steviger beet en riep:”JIJ MONSTER!!!!! Paralities!”
“Protego!” riep de nep Perkamentus.

Ondertussen waren mensen door het lawaai komen kijken wat er aan de hand was en zagen ze mij met Perkamentus vechten. Anderling wilde tussen beide komen maar Sebastian hield haar tegen door te zeggen wat er gebeurt was. Eerst keek Anderling geschrokken maar toen zag ze de kleine veranderingen doordat het drankje bijna was uitgewerkt. En trok ze zelf haar toverstok en wilde met me meevechten maar Sebastian hield haar weer tegen en zei:”Dit is Angel haar gevecht.”
Anderling knikte alleen eens en keek toen gespannen naar het gevecht voor haar.
“Bombardia!” riep ik luid
“Protego!” hoorde ik hem roepen.
Een paar standbeelden ontploften door mijn vloek die werd afgeketst door hem.
“Curatio!” riep hij vol woede naar mij.
Ik ving de vloek op maar voelde niet echt veel pijn meer. Ik richtte men toverstok terug op hem en beet op mijn tanden wanneer de vloek sterker en sterker werd. Toen hoorde ik eens 8 stemmen allemaal tegelijker tijd de vloek Paralitis roepen, die raakten hem vol in zijn borst. De curatus-vloek werd verbroken en de pijn trok weg. Ik keek achter me en zag dat Sirius,James,Sander,Sebastian,Remus en Lily allemaal nog met hun toverstok klaar stonden en dat Anderling ook nog haar toverstok vast had. En naast Anderling stond mijn grootvader, mijn echte grootvader. Ik mankte naar hem toe en ‘vloog’ hem rond de nek. Hij gaf me een knuffel terug en zei toen:”Angel, hoe wist je het?”
Ik glimlachte eens en zei toen:”Ik weet dat jij me nooit terug naar huis zou sturen.”
Hij glimlachte eens zachtjes en nam me toen terug vast. Hij liet me terug los en keek me met een wat pijnlijke blik aan. Ik hapte naar adem en zei toen:”Hij heeft je vervloekt é?”
Mijn grootvader ontweek mijn blik nu. Ik wende men hoofd af en zei toen zacht:”Met welke vloek?”
Men grootvader draaide mijn hoofd terug naar mij en zei toen:”Dat maakt niet uit. “
Ik keek hem nu aan en zei toen op een iets hardere toon dan bedoelt:”Het maakt wel uit! Ik had hem tegen moeten houden, ik had moeten maken dat hij hier niet kon komen…”
“Angel, liefje, je kon hier niks aan veranderen”, zei men grootvader zacht.
“Dat kon ik wel! Ik had beloofd om ze te beschermen, en…” de tranen rolden over mijn wangen en ik voelde hoe men grootvader me tegen zich aantrok en troostend over men rug wreef maar toen liet hij me los en werd ik vastgenomen door twee sterke armen die me stevig vast namen en een zachte stem die me troostende woordjes in fluisterde. Ik drukte me steviger in de veilige armen van Sirius maar toen hoorde ik een soort van gesuis. Ik draaide me om en zag dat kennelijk iemand de vloek die op mijn vader lag had ongedaan gemaakt. Sirius wilde me wegduwen om me te beschermen maar daardoor zou hij worden geraakt. Ik duwde hem weg en ving de vloek op. Ik voelde de pijn maar beet op mijn tanden en keek naar Sirius. Die keek me wat beschuldigend aan, ik zei alleen zacht:”Ik wil niet dat je die spreuk opving voor mij.”
Sirius wilde naar me toe komen maar ik draaide me weg en nam mijn toverstok en zei toen :”Paralities!”
De spreuk verraste hem en raakte hem vol in zijn borst. Dan spoot ik touwen uit mijn toverstok en bond hem vast. Ik zette een koepel over hem die niemand kon binnendringen of opheffen behalve mij. Een handig spreukje dat ik had geleerd van mijn grootvader. Toen draaide ik me om en keek naar Sirius, die kwam naar me toe en vroeg toen:”Waarom?”
Ik glimlachte eens zachtjes en zei toen:”Zie je mijn grotvader?”
Sirius keek even naar Perkamentus die nu bij de verpleegster was en allemaal drankjes kreeg toegediend en keek toen terug naar mij en knikte eens zachtjes.
“Wel zo zou jij er ook hebben uitgezien”, zei ik zacht.
“En jij dan? Heb jij niks?” vroeg Sirius zacht.
“Ik voel de pijn minder, Sirius de pijn die je dan voelt is te erg om te beschrijven het is net of elk bot word in brand gezet dat is een pijn en gevoel dat ik wild dat je nooit moet voelen.”
Sirius keek me met een zachte glimlach aan en nam me toen in zijn armen. Die armen, de armen waar ik me zo veilig in voel, de armen die me beschermen en waarvan ik weet dat de persoon me graag ziet. Sirius trok me wat dichter naar zich toe en nam me toen ineens op en droeg me naar de verpleegster. Die keek hem eens verbaasd aan maar deed toen teken dat hij me op een bed moest leggen.
“Wel meisje wat heb je?” vroeg de verpleegster vriendelijk.
Ik draaide men hoofd weg en zei toen:”Curatiusvloek.”
De verpleegster keek me verbaasd aan en zei toen:”En jij bent nog bij bewustzijn?! Zelfs je grootvader kan zo iets niet aan…”
Ik glimlachte eens wrang en zei toen:”Het is niet de eerste keer…”
De verpleegster keek me bezorgd aan en zei toen:” Meisje toch,…” en begon me toen te onderzoeken maar vond geen enkele verwonding alleen een paar blauwe plekken. Ze keek me verbaasd aan maar toen hoorde ik mijn grootvader zeggen:”Poppy, wil je ons even alleen laten?”
“Maar…” pruttelde de verpleegster tegen ging toen toch met veel tegenzin weg.
“Ik wilde je de moeite besparen om het te moeten uitleggen”, verklaarde mijn opa toen de verpleegster weg was en hij men vragende blik zag. Ik glimlachte eens zachtjes en vroeg toen zacht:”Hoe voel jij je?”
Mijn grootvader glimlachte zachtjes, wreef zachtjes en snel over men wang en zei toen:”Ik kan het beter andersom vragen, hoe voel jij je?”
Ik trok men schouders eens op en keek hem toen vragend aan, mijn grootvader zuchtte zachtjes en zei toen:”Angel, met mij is alles goed, mevrouw Plijster haar drankjes kunnen wonderen doen. Maar hoe is het nu nog met jou?”
“Met mij is alles goed hoor, ik ben erger gewoon”, zei ik met mijn blik gericht op een punt achter mijn grootvader. Mijn grootvader keek me bezorgd aan en probeerde mijn blik te vangen, iets dat dus niet lukte. Hij zette zich recht en kneep nog eens zacht in mijn schouder maar vertrok toen.
Sirius bij me zitten maar zei geen woord, er waren geen woorden nodig. Hij wist dat hij me even met rust moest laten.

Na een paar minuten kwamen men broers binnen vallen. Sebastian had Sam vast, Sander had David vast en aan hun andere hand hadden ze Alex en Lex vast. Alex en Lex kwamen op mij afgelopen en vlogen me om de hals. Ik ontwaakte precies uit een slechte dagdroom, ik knuffelde de jongens terug terwijl de tranen over mijn wangen liepen.
“Mama, waarom huil je?” vroeg Alex zachtjes.
Ik liet de jongens even los en wreef mijn tranen weg, ik glimlachte eens zachtjes naar hen en zei zacht:”Dat is niks lieverd.”
Sebastian kwam naar me toegelopen en gaf Sam aan Sirius. Die trok even een gek gezicht maar nam Sam toch over. Sebastian kwam voor me zitten en zei zacht tegen Alex en Lex,:”Jongens, ga eens even naar jullie grootvader.”
De jongens knikte eens zachtjes en gingen samen met Sander naar een bed dat volledig was afgeschermd.
“Angel?” zei Sebastian zacht.
Ik keek hem aan maar keek toen weer naar dat punt waar ik daarnet ook al naar had zitten staren.
“Angel?” vroeg Sebastian weer.
Er gleed een enkele traan over mijn wang, gevolgd door nog een en nog een. Sebastian wilde ze wegvegen maar ik duwde zijn hand weg en zei toen zo zacht dat bijna niemand het kon horen:”Waarom kon ik ze niet beschermen?”
Sebastian streek een lok haar uit mijn gezicht en zei zacht:”Maar Angel, je hebt ze beschermd. Je beschermt ze nog altijd.”
Ik keek hem even aan maar draaide me toen van hem af en zei toen:”Ik heb ze niet beschermd, als ik dat had gedaan dan was grootvader niet gemarteld geweest en was hij niet zo dicht bij de jongens gekomen!”
“Angel, dat is niet waar”, zei Sebastian iets luider. Ik zette me recht en zei toen:”Ik had nooit naar hier moeten komen…” en liep toen de deur uit.

Reacties graag Confused

doke · Geplaatst: Zo Jun 22, 2008 14:09

eey,

ik kan niet meer aan het verhaal verder schrijven want ik ben het origineel kwijt...
het spijt me voor al degene die het verhaal volgde
Sad