Poll :: Wat vind je ervan? Mag ik nog verder gaan. |
Waar wacht nog je nog op? Waar blijft dat volgende stuk? |
|
80% |
[ 41 ] |
Best wel leuk. |
|
13% |
[ 7 ] |
Stop er onmiddelijk mee! |
|
5% |
[ 3 ] |
|
Totaal aantal stemmen : 51 |
|
Auteur |
Bericht |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Za Aug 14, 2004 21:23 |
 |
Ik vind de meeste fanfictie verhalen over Lily en James superleuk maar ik wou zelf eens een verhaal schrijven waar ze beiden nog blijven leven. Dus hier is een stuk en als jullie het leuk vinden post ik nog een stuk maar dan wil ik het wel te horen krijgen.
Hoofdstuk 1: De geboorte van Harry
James Potter stond zenuwachtig langs zijn vrouw Lily terwijl hij haar hand vasthield. Lily lag op een kraambed en over enkele ogenblikken kon ze bevallen van haar eerste kind. James keek met medelijden naar Lily over wiens gezicht het zweet liep, maar desondanks glimlachte ze naar hem. “Klaar om vader te worden?”vroeg ze. James glimlachte. “Ik denk het.” Lily kreeg weer een wee en de pijn was van haar gezicht af te lezen. James keek ongemakkelijk. “Nu heb je niet zo'n zelfvoldane grijns hè!” zei ze toen de wee over was. James lachte, hij wist nog goed hoe Lily vroeger over hem dacht toen ze beiden studeerden aan Zweinstein ...
James, Sirius, Remus en Peter liepen over het terrein van Zweinstein ze zaten nu in hun laatste jaar. “Ik verveel me kunnen we niemand vervloeken?” vroeg Sirius. James grijnsde: “Ik heb ons ideale slachtoffer gevonden!” en hij wees naar een boom waar niemand minder dan Severus Sneep zat. “Secreetje! Dat wordt lachen!” zei Sirius. Remus en Peter deden of ze niet luisterden. James en Sirius stonden recht en liepen naar Sneep. “Hallo Secreetje!” zei James die op Sneep afliep. Sneep sprong recht en trok zijn toverstaf. “Gaan we het zo doen?” zei James hatelijk en hij trok zijn eigen staf. Maar voordat hij iets kon doen. “Potter! Stop daar onmiddellijk mee!” zei niemand minder dan Lily Evers. “Ik zou wel willen maar mijn toverstaf helpt niet mee!” zei hij met een brutale grijns. “Potter, ik waarschuw je!” zei Lily dreigend. James wou Sneep net vervloeken toen hij zich bedacht. Hij wou toch dat Evers hem leuk ging vinden. “Nou goed dan ik laat hem gerust.” zei James en hij liet zijn toverstaf zakken. Lily keek hem wantrouwig aan. Zo kende ze James niet. “Ben je nu tevreden?” vroeg James. Lily dacht dat hij haar voor de gek hield, maar James keek bloedserieus. “Heb je eindelijk geen last meer van je hormonen Potter?” zei ze hatelijk. James keek verontwaardigd. Lily zag dat hij voor een keer wel degelijk meende wat hij zei. “Sorry James!” zei ze plots. James keek op. Had zij hem net 'James' genoemd? James keek haar bedenkelijk aan. “Sinds wanneer noem jij me James? Ik dacht dat ik alleen maar een misselijke arrogante vrouwenlopende pestkop van een Potter was.” zei James koel. Zijn hart sprong in zijn keel zou hij eindelijk ... “Maar waag het niet om iemand nog te vervloeken Potter!” zei ze en ze beende weg. “Helaas Gaffel je bent er nog niet helemaal!” zei Sirius met een grijns. “Kom James! Daar zijn nog een paar meiden die we niet hebben uitgevraagd!” zei Sirius terwijl hij op een groepje meisjes wees die giechelden toen ze Sirius en James zagen. “Vergeet het Sluipvoet! Ik heb geen zin meer om een paar meiden te versieren.” zei James die naar Lily keek die net het kasteel inliep. “Wat krijgen we nou? Ben je ziek ofzo?” vroeg Sirius verbijsterd. Remus en Peter waren erbij komen staan. “Nee Sirius, James is echt verliefd.” zei Remus die het meteen door had. “Op wie?” vroeg Sirius gretig. “Wie denk je zelf?” zei Remus. “Nee hè! Dat meen je niet! Op Lily?” zei Sirius die het niet geloven kon. James schrok uit zijn trance toen hij Lily's naam hoorde. “Wat zei je Sluipvoet?” vroeg hij aan Sirius. “Ja dus!” zei deze lachend terwijl hij naar Remus knipoogde. James liep opeens zonder iets te zeggen naar het kasteel. “Hey James? Waar ga je naartoe?” vroeg Sirius verbaasd. James antwoordde niet en liep gewoon verder. “Ik dacht dat liefde blind was maar volgens mij is ze eerder doof!” zei Sirius die James nakeek.
James die intussen in het kasteel was keek of hij Lily ergens zag. Tot zijn grote afschuw zag hij dat Lily door Lucius Malfidus werd lastig gevallen. James trok zijn toverstaf en liep naar hen toe. “Laat haar met rust!” zei James en hij stapte op Malfidus af terwijl hij zijn staf op hem richtte. “Potter, bemoei je niet!” zei Lily. James keek naar Lily. Hij wist dat ze er niet van hield als er toverstokken werden gebruikt tegen elkaar. Dus stak hij hem weg. “Malfidus, nou zeg ik het nog een keer laat haar met rust!” zei James. “Kijk wat krijgen we nou? Potter steekt zijn stafje weg! Bang dat je niets te voorschijn kan goochelen?!” zei Lucius en hij haalde zijn toverstaf te voorschijn. “Zo Potter jij gaat de Heer spelen en proberen het uit te praten? Als je iets te zeggen hebt zeg het dan met je staf!” zei Lucius en hij lachte vals. Lily was het beu! Ze liep naar Lucius en gaf hem een klets in zijn gezicht. “Nu gedraagt hij zich eens en jut jij hem weer op!” zei Lily die zelf verschoot van haar uitbarsting. Lucius was verbijsterd net als James. “Jij smerig vuil modderbloedje hoe durf je mij aan te raken!” zei Lucius die zijn toverstaf op haar richtte. James stak zijn hand in zijn gewaad en greep zijn toverstaf. Lily mocht denken wat ze wou, maar James zou niet toestaan dat Lucius haar vervloekte. “Laat die staf zaken, Malfidus!” zei hij dreigend. Lucius grijnsde vals naar hem. “Wou je duelleren, Potter?” “Nee, dat ben je niet waard.” zei James. Lucius bleke wangen kleurden rood van woede. Hij wou net een vervloeking uitspreken toen Professor Perkamentus voorbij kwam. Lucius zag dat meteen en hij beende kwaad weg. Lily stapte naar James toe. “Sorry, ik heb me vergist in jou, ik dacht dat je hem op staande voet ging vervloeken.” zei ze en ze glimlachte. Ze had nog nooit tegen hem geglimlacht. “Ik heb toch iets van je geleerd, Lily.” zei hij. Lily keek hem aan en hij keek naar haar. “Heb je misschien zin om met mij naar Zweinsveld te gaan overmorgen?” vroeg James. Lily glimlachte en knikte. “Mooi, ik wacht om 9 aan de poort.” zei hij en daarna liepen ze beiden een andere kant op. James voelde zich in de zevende hemel. Hij was eindelijk erin geslaagd om Lily uit te vragen. Hij was net op weg naar buiten toen Sirius binnen kwam. “James, waar ben je in hemelsnaam mee bezig?!” vroeg Sirius verbaasd. “Lily!” was het enige wat James kon uitbrengen. “Wat is er nu weer met Evers?” vroeg Sirius die zijn ogen rolde. “Sirius! Ik ga met haar naar Zweinsveld!” zei James opeens. “Wat?! Met Evers?! Is het je eindelijk gelukt?” James knikte.
De twee daaropvolgende dagen leken voorbij te kruipen maar eindelijk was het zover. Vandaag zou hij met Lily naar Zweinsveld gaan. Om half negen stond hij al aan de poort. Gelukkig voor hem kwam Lily ook eerder dan afgesproken en liepen ze samen naar de koetsen die naar Zweinsveld reden. James deed de deur voor Lily open en stapte daarna ook in de koets. Even later vertrokken de koetsen. Toen ze in Zweinsveld aan kwamen hielp James Liy uit de koets. “Waar wil je naartoe gaan?” vroeg hij aan haar. “Laten we een boterbiertje gaan drinken in de 'Drie Bezemstelen'. En zo vermaakten Lily en James zich voor het eerst samen. Toen ze naar Zonko liepen zagen ze Sirius die een meisje aan het verleiden was. Lily schudde haar hoofd afkeurend en keek naar James die stond te grijnzen naar Sirius, maar toen hij Lily boos zag kijken keek hij snel de andere kant op.
Zelfs nu als Lily boos was keek James de andere kant op. Maar hij had altijd geweten dat zij de ware was, daarom was hij ook met haar getrouwd. Lily kreunde. James keek haar bezorgd aan en kneep krachtig in haar hand van de zenuwen. Hij dacht dat hij het ergste had gehad toen Lily pas zwanger was en last had van ochtendmisslijkheid. Hij had er zo hopeloos bij gestaan toen Lily constant ziek was.
James was al op en was juist thee aan het zetten toen Lily naar beneden kwam. Ze zag er bleek uit en het leek of ze geen oog dicht had gedaan. James keek bezorgd naar zijn vrouw en wou net vragen of het wel ging toen ze naar de wc spurtte. James trok een gezicht vol medelijden. Hoe zou hij de komende maanden zo overleven? Het leek alsof hij er meer onder leed dan Lily zelf. Hij kon alleen maar toekijken. Even later kwam Lily terug. “Wil je wat thee?” vroeg James die niet wist wat hij moest doen. Lily schudde haar hoofd, ze had blijkbaar nergens zin in. “Ga maar wat slapen schat, je ziet er echt niet goed uit.” zei hij toen. Ze grijnsde. James snapte niet dat zij nu op dit moment nog bleef grijnzen. Ze liep terug naar boven, terwijl James daar stond met zijn thee. Hij wou net een slok nemen toen de bel ging. Vloekend liep hij naar de deur en deed open. Het was Sirius. “Hey Gaffel! Alles goed?” zei Sirius grijnzend. James gezicht betrok. “Owh boy! Onweer op komst. Wat zit je dwars vriend?” zei hij terwijl hij medelevend op James schouder klopte. “Lily.” zei James zuchtend terwijl hij Sirius binnen liet. Sirius lachte. “Wordt de toekomstige vader een beetje zenuwachtig? Maak je geen zorgen je hebt nog 7 maanden zonder een kleine.” James zuchtte opnieuw. “Ik denk dat ik liever luiers stond te verversen dan te zien hoe Lily afziet.” “Daar hou ik je aan! Geen gevloek als je over 7 maanden je kleine moet verversen!” zei Sirius die dit alles eerder amusant vond. James keek Sirius kwaad aan. “Oei is dit echt zo erg? Ik begin nooit met kinderen!” zei Sirius vastbesloten.
Even later zaten James en Sirius in de woonkamer gloeiwijn te drinken, toen Lily opeens binnen kwam. “Voel je je al wat beter, schat?” vroeg James. “Ja het gaat wel.” zei Lily zwakjes. Sirius keek opeens ook met een medelijdende blik toe. “Ik dacht echt dat je alleen een grapje maakte maar ik snap je standpunt nu helemaal.” fluisterde Sirius.
Daarna ging het gesprek over Voldemort de grootste duistere tovenaar, die zo gevreesd werd door andere tovenaars dat ze zijn naam niet durfden uit te spreken. Daarom noemde iedereen hem gewoon Jeweetwel of Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden. Voldemort was een moordenaar die alles in rep en roer zette in de tovenaarswereld. James en Lily waren al drie keer op het nippertje aan Voldemort ontsnapt. Ze zaten in de Orde van de Feniks, een groep tovenaars onder leiding van Perkamentus die tegen Voldemort en zijn volgelingen, die dooddoeners werden genoemd, streden. Zij zelf spraken de zijn naam wel uit. Perkamentus zei altijd dat de angst voor de naam de angst voor de persoon zelf vergroot.
“Volgens Perkamentus heeft Voldemort zich de laatste tijd stilgehouden. Zou hij iets van plan zijn?” zei Sirius bedachtzaam.
James hield Lily's hand vast. Ze zag dat hij diep in gedachten verzonken was. “James? Lieverd wat is er?” vroeg ze en James schrok uit zijn gedachten. “Ik was gewoon aan het denken.” zei James. “Maar dat is nu niet belangrijk.” Een Heler, een tovenaarsdokter, kwam de kamer binnen. James was behoorlijk ongerust, zijn kind was voor het einde van de volgende maand uitgerekend, eind augustus en het was vandaag 31 juli. Ookal had de Heler hem gerust gesteld dat alles in orde was. “Er wacht iemand op u Meneer Potter.” zei de Heler. James knipperde verbaasd en liet langzaam Lily's hand los. “Ben zo weer terug, schat!” zei hij en hij gaf haar een kus op haar voorhoofd, daarna liep hij de kamer uit. Tot zijn grote verassing stond niemand minder dan Sirius daar op hem te wachten. “Sirius? Wat doe jij hier?” vroeg James. “Wat ik hier doe? De hele Orde is hier! Ben je trouwens al naar Lubbermans en zijn vrouw geweest.” vroeg Sirius. James schudde zijn hoofd. Lies en Frank Lubbermans die ook bij de Orde zaten hadden gisteren een flinke zoon gekregen die ze Marcel hadden genoemd. “Nou dat kan wachten!Eerst zorgen maken om die van jou.” zei hij met een knipoog. “Ohja, ik moest je zeggen dat Perkamentus je nog wou spreken. Hij wacht beneden op je.” zei Sirius. De Heler kwam naar buiten en gebaarde naar James dat hij naar binnen moest komen. “Maar dat kan wel wachten!” zei Sirius die op het bankje ging zitten. James liep terug naar Lily.
Sirius die buiten zat was net zo zenuwachtig als James. Het leek net of hij zelf vader werd. Hij stond op en begon te ijsberen. Toen hij opeens gekrijs uit de kamer hoorde, sprong zijn hart in zijn keel. Het was het gekrijs van een baby.
James, die binnen bijna was flauwgevallen waarschijnlijk van de zenuwen, gaf Lily een kus van blijdschap. Even later mocht hij zijn zoon vasthouden die al helemaal proper was door een simpel spreukje. Daarna gaf hij hem aan Lily. “Hoe wil je hem noemen?” vroeg hij. “Ik dacht aan Harry en James als tweede naam.” zei ze. James glimlachte en keek naar zijn zoon. “Ohja, je hebt me nog niet verteld wie er buiten op je stond te wachten. “Sirius, hij wacht nog steeds.” zei James. “Roep hem dan! Je wou toch dat hij peetvader werd van Harry.” zei Lily. James stond op en liep naar buiten waar Sirius stond te wachten. “En...?” vroeg Sirius die bijna op een neer sprong. “Een zoon!” zei James grijnzend. “Proficiat, vriend!” zei Sirius die James zijn hand schudde. “Lily vroeg of je niet binnen wou komen.” vervolgde James nog steeds grijnzend. Dat liet Sirius zich geen tweede keer zeggen en voor James iets kon doen stond Sirius al binnen. James volgde Sirius naar binnen. “We wouden vragen of jij Harry's peetvader wou worden.” zei James. “Gaan jullie hem zo noemen?” vroeg Sirius. “Ja, dit is Harry James Potter.” zei James trots. “Harry klinkt goed, maar James dat vind ik nou echt geen mooie naam hoor!” zei Sirius plagend. James grijnsde. “Jullie twee worden nooit volwassen!” zei Lily lachend. “Dat is waar ook, Perkamentus wou me spreken!” zei James en hij liep naar de deur en draaide zich toen weer om. “En Sirius, blijf van mijn vrouw af! Harry mag je vastpakken, maar van Lily blijf je af.” zei hij grijnzend. Sirius en Lily schoten in de lach.
Ze zaten gezellig te praten toen James terugkwam met een bedrukt gezicht, zijn lach van daarjuist was volledig verdwenen. Lily en Sirius zagen het en keken hem bezorgd aan. “Is er iets, James?” vroeg Sirius. “We moeten een geheimhouder nemen!” zei James opeens. “Een geheimhouder?” vroegen Lily en Sirius verbaasd. “Sorry dat ik het vraag, maar wat is dat?” vroeg Sirius. “Dat zal ik je eens uitleggen. Perkamentus vertelde me net dat Voldemort het op onze Harry gemunt zou hebben.” zei James en toen hij hun niet begrijpende blikken zag vervolgde hij: “Ja meer liet hij ook niet los toen ik vroeg hoe hij dat wist, maar hij wou wel dat we een geheimhouder nemen. Door middel van een spreuk word iemand tot geheimhouder benoemt. Voldemort kan ons dan niet vinden zelfs als hij voor ons huis stond, totdat de geheimhouder zegt waar we ons verschuilen.” “Lijkt me een zware taak.” zei Sirius. “En wie moeten we dan wel nemen als geheimhouder?” vroeg Lily. “Perkamentus stelde voor om zelf onze geheimhouder te worden, maar ...” begon James. “Jij wou Sirius nemen.” zei Lily die hem al direct doorhad. “Waarom ik? Perkamentus is een betere keuze.” protesteerde Sirius. “Wel omdat hij heeft al genoeg aan zijn hoofd.” verduidelijkte James zijn keuze. “Maar Voldemort weet onmiddellijk dat ik het ben! Waarom nemen jullie Peter niet? Niemand zal verwachten dat hij geheimhouder van jullie is.” zei Sirius. “Hmmm, ik heb het alleen niet zo op dat 'vriendje' van jullie.” zei Lily. “Oh kom nou Lily! Je doet net of hij een crimineel is.” zei James. “Volgens mij is hij ook een crimineel.” zei Lily. “Wat Peter?” zei Sirius die zijn lachen niet kon inhouden. “Dan zou ik eerder Remus nemen!” zei Lily. “Ergens heeft Lily wel gelijk. Ik bedoel we hebben Peter niet meer gezien sinds ons huwelijk en we kunnen moeilijk nu bij hem binnenvallen en zeggen: 'Hallo Peter, hoor eens jij moet onze geheimhouder worden, want Voldemort heeft het op ons gemunt.' Dat zou geen zicht zijn.” zei James. “Misschien heb je wel gelijk, maar wie wil je dan nemen?” vroeg Sirius. “Dat zei ik toch al!” zei James. “Maar James neem Perkamentus, hij heeft het zelf voorgesteld dus zal hij wel een goede reden hebben!” probeerde Sirius nog. “Jij bent mijn vriend en ik zou het fijn vinden als je die taak aannam.” zei James. “Ik doe het!” zei Sirius. James lachte. “Perkamentus heeft me de spreuk gegeven.” zei James. “Wil je het nu al doen?” vroeg Lily. “Ja, dan hebben we geen zorgen meer aan ons hoofd.” zei James.
Even later was Sirius tot hun geheimhouder benoemt. Ze zaten nog steeds op de kamer. Kleine Harry sliep al en lag in zijn bedje terwijl zijn kersverse ouders in een diep gesprek waren over het feit dat Voldemort Harry wou vermoorden. Opeens kwam Perkamentus binnen. “Goedenavond!” zei hij op een rustige en zachte manier. “Perkamentus, hoe weet u dat Voldemort het op Harry heeft gemunt?” vroeg Lily. “En waarom?” vroeg Sirius. “Ik ben bang dat ik dat nu nog niet kan zeggen.” zei Perkamentus terwijl hij naar de slapende Harry keek. “Geniet nu maar van jullie ouderschap.” zei Perkamentus glimlachend. “Dat zijn we al de hele tijd bezig.” zei James met een grijns. “Is het al 7 uur?” zei Perkamentus verbaasd toen hij op zijn horloge keek waar allemaal wijzertjes met planeten op ronddraaiden. “Het spijt me zeer maar ik moet gaan. Proficiat aan jullie beiden en nog een prettige avond verder.” vervolgde hij en hij liep naar buiten. Bijna direct daarna kwamen alle Orde leden binnen, zelfs het hele gezin Lubbermans was erbij. Ze feliciteerden Lily en James en hadden ook een cadeau bij. Om negen uur gingen ze allemaal terug naar huis. Ook Sirius nam afscheid en liet Lily en James alleen achter bij Harry. '”Hè hè, eindelijk alleen!” zei James. Hij draaide zich naar Lily toe en kuste haar op de mond. James hoorde dat er iemand was binnen gekomen en hij keek geïrriteerd naar de deuropening en zag Peter daar staan. “Hallo Peter!” zei hij toen opgewekt. Lily leek heel wat minder blij. “Kom je ons ook nog eens bezoeken?” zei James vrolijk. Peter antwoordde niet en keek naar het bedje waar Harry in sliep en liep toen terug naar buiten. “Wat heeft hij ineens?” vroeg James verbaasd. “Ik zei toch al dat hij niet deugde!” zei Lily die zich er niet teveel van aantrok. “Waar was ik gebleven? Ohja!” zei James en hij draaide zich terug naar Lily toen Harry wakker werd en begon te wenen. “Getver!” vloekte James.
Het was half 2 en iedereen sliep. James die in de stoel langs Lily haar bed zat lag met zijn hoofd in zijn armen op bed. Harry lag in zijn bedje. James schrok opeens wakker toen hij beweging onder zijn neus voelde. Lily had zich in haar slaap omgedraaid. James geeuwde en stond op. Hij liep naar Harry's bedje en nam hem eruit, daarna ging hij terug zitten met Harry in zijn armen.
Een gedaante in kap gehuld liep naar een bos. In het bos stond een andere man met een bleek gezicht en rode ogen, Voldemort. De gedaante liep naar Voldemort toe en maakte een diepe buiging en kuste Voldemort's schoenen. “Meester, de Potter's hun zoon is geboren.” zei de stem van Peter onder de kap. “Goed zo, Wormstaart! Dan zullen we hen eens een bezoekje moeten brengen!” zei de kille stem van Voldemort. “Ik heb vernomen dat ze een geheimhouder hebben genomen.” zei Peter opeens. “Wat zeg je daar?! Je begrijpt toch wel wat dat betekent!” zei Voldemort kil. “Nee meester!” zei Peter. “Dat betekent dat we hun huis niet kunnen vinden zolang die geheimhouder zijn mond dichthoudt!” zei Voldemort kwaad. Peter slikte. “En wie is hun geheimhouder?” vroeg Voldemort kil. “Dat ... dat ... weet ik ... niet.” stamelde Peter zachtjes. “Weet je dat niet?! ... CRUCIO!” riep Voldemort terwijl hij zijn toverstaf op Peter richtte. Peter krijste het uit van de pijn. Voldemort hief zijn staf op en Peter stopte met schreeuwen. “Je hebt gefaald, Wormstaart! Je verdiende deze pijn! Dat begrijp je toch?” zei Voldemort terwijl zijn mondhoeken omkrulden tot een grimas. “Ja Heer.” snikte Peter zacht. “Goed zo! Ga! En zoek uit wie hun geheimhouder is!” zei Voldemort kil en Peter ging direct weg.
Intussen was het al 9 uur 's morgens geworden en was James alweer in slaap gevallen met Harry in zijn armen. Lily was al een uur wakker, maar toen ze James met Harry zag slapen had ze besloten om hen niet wakker te maken. Opeens zag Lily Peter weer in de deuropening staan. “En wat brengt jou hier? Je had gisteren ook wel iets kunnen zeggen.” vroeg Lily geërgerd aan Peter. Peter keek haar aan en liep daarna de kamer weer uit. Lily fronste haar wenkbrauwen. Er was iets vreemd aan de hand met Peter.
Een tijdje later werd James breed geeuwend wakker. “Morgen, schat!” zei hij vrolijk. “Morgen? Het is al 9 uur hoor!” zei Lily. Opeens dacht Lily weer aan Peter die ze net had gezien. “Eh ... James, Peter was net weer hier. Hij deed precies hetzelfde als gisteren. Ik heb het gevoel dat hij iets van plan is.” zei Lily bedachtzaam. “Onzin Lily! Peter kan nog niet eens zijn eigen eten maken.” zei James. “Maar waarom doet hij dan zo vreemd?” vroeg Lily. “Tja, Peter is altijd al vreemd geweest. Hij is gewoon verlegen.” verklaarde James Peter's gedrag. Lily besloot de eerst volgende keer dat ze Peter zag hem iets te drinken zou aanbieden en er Veritaserum (waarheidsdrank) in te doen zodat ze hem kon ondervragen.
In de namiddag keerde het hele gezin Potter terug naar huis. Ze werden vergezeld door Sirius. Lily en James woonden in een groot landhuis in de Halvemaanstraat. Ze waren erg rijk. James en Lily waren beiden schouwers, tovenaars die de volgelingen van Voldemort opspoorden en ervoor zorgden dat ze aangehouden werden. Hier buiten was James ook nog zoeker voor het Zwerkbalteam van Engeland. Zwerkbal was een tovenaarssport gespeeld op bezemstelen. Ze gingen naar binnen en Lily legde Harry in een wiegje dat in de woonkamer stond terwijl James een fles gloeiwijn erbij haalde. Hij schonk drie glazen in en gaf Lily en Sirius er een en nam toen zelf ook een glas. “Op Harry!” zei Sirius die zijn glas hief. James en Lily volgden lachend zijn voorbeeld.
Na een paar uur hadden Sirius en James teveel gedronken en waren ze nu zo zat dat ze luidkeels liedjes aan het zingen waren. Ze waren ook aan het spotten met de Sinterklaas traditie van dreuzels, niet magische mensen. “En wat zingen de dreuzels als ze Perkamentus zien?” zei Sirius die knalrood zag. “Heb geen idee!” zei James overdreven. “Sinterklaas kapoentje, gooi wat in m'n schoentje ...!” begon Sirius luidkeels te zingen. “Shhhhhht!” siste Lily die op Harry wees. Ze had hem met moeite in slaap gekregen. Maar James en Sirius luisterden niet. “Stom hè maken ze hun kinderen wijs dat een of andere met een baard hun cadeautjes komt brengen!” zei James grinnikend. “Zeg Sinterklaas, ik weet niet of je het weet maar morgen moet je trainen met je team voor de naderende match!” zei Lily geamuseerd tegen James. James die juist nog een slok gloeiwijn nam verslikte zich en Sirius moest wel vijf minuten op zijn rug kloppen voor hij weer bij positieven was. “Moet ik morgen trainen?” vroeg James klaarwakker. Lily knikte. “Ik ga slapen!” zei James direct en hij stond op, hij gaf Lily een kus op haar wang en liep naar boven. “Sirius jij lijkt me ook niet in staat te zijn om naar huis te gaan je weet waar de logeerkamer is.” zei Lily en ze stond ook op. “Bedankt Lily!” zei hij grijnzend. Lily liep naar Harry's wiegje en nam hem eruit. Daarna liep ze ook naar boven gevolgd door Sirius die naar de logeerkamer liep.
Stuur asjeblieft reacties! Grtz Jade |
Laatst aangepast door Jade The Orkkiller op Vr Dec 03, 2004 23:04; in totaal 3 keer bewerkt |
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Zo Aug 15, 2004 20:14 |
 |
Hier is het volgende hoofdstukje het is een stuk korter als het eerste. Veel leesplezier! En bedankt voor de positieve reacties!
Hoofdstuk 2: De familie Plank
De volgende morgen was Lily al bezig met het ontbijt toen James en Sirius, beiden met een kater, naar beneden kwamen. “Wat zien we er goed uit!” zei Lily met het nodige sarcasme. “Haha! Wat zijn we weer grappig!” zei een geërgerde James die barstende hoofdpijn had. “Haast je maar je moet over een halfuur al op het veld staan!” zei Lily lachend bij James' gezichtsuitdrukking.
Een halfuur later had James zijn zwerkbalgewaad aan en stond hij klaar om te vertrekken. “Lieverd, je vergeet iets.” zei Lily poeslief. James dacht na. “Getver! Ik ben mijn bezem vergeten!” zei James en hij pakte zijn toverstaf. “Accio bezem!” riep hij en zijn Nimbus 1700 kwam aanvliegen. Daarna gaf hij Lily een kus en verdwijnselde hij.
Even later verschijnselde hij op het zwerkbalveld waar de rest van zijn team al stonden te wachten. “Gefeliciteerd met je zoon, James!” zei hun trainer Tom Grenk. James grijnsde breed. “We komen straks na de training nog wel iets drinken!” zei Dereck Plank, de wachter van het team, die de drie doelpalen moest verdedigen. “Drinken?!” herhaalde James die dat woord niet meer kon horen. “Weer teveel gedronken, James!” zei Kristien Lygo een van de drie jagers van het team die moeten scoren. “Je kent me beter als ik dacht!” zei James grijnzend. “Jaja al goed maar kunnen we nu beginnen met de training!” vroeg Tom ongeduldig. Het team stapte op hun bezems en zette zich af tegen de grond.
Na twee uur was de training afgelopen en toen ze allemaal terug op de begane grond stonden zei Tom: “Dat ging uitstekend. Als jullie aanstaande zaterdag zo vliegen zit die overwinning er dik in. En als we van Italië winnen zitten we in de kwartfinale.” informeerde Tom. Het team knikte. “Overmorgen zelfde tijd!” zei Tom en daarna liep het team naar de kleedkamers. “James, wat dacht je ervan om straks langs te komen met je gezin. Mijn vrouw vroeg of jullie niet eens kwamen eten.” stelde Dereck voor. “Natuurlijk heb ik daar zin in!” zei James. “Nou tot straks dan!” zei Dereck. James ,die door zijn haast geen extra kleren bij hand, besloot om naar huis te gaan. Met een plop verdwijnselde hij.
Even later verschijnselde hij weer in zijn eigen huis. Sirius probeerde Harry aan het lachen te maken door boven zijn wiegje gekke bekken te trekken terwijl Lily met een somber gezicht een brief las. James liep naar haar toe en las mee over haar schouder.
Beste Lily,
Gefeliciteerd met jullie zoon. Ik en je vader zouden het fijn vinden als jij en James morgenavond kwamen eten. Petunia en Herman komen ook met Dirk. We zouden het fijn vinden als we onze beide kleinkinderen dan zagen.
Je moeder.
Lily zag er niet tegen op om haar ouders te bezoeken. Die waren trots geweest toen ze te horen kreeg dat Lily een heks was en naar Zweinstein Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pokus ging, zelf waren ze dreuzels. Maar Lily's zus Petunia en diens echtgenoot Herman konden het niet uitstaan dat ze een heks als familie hadden. James keek vol walging naar de brief. “Deze avond gaat veel leuker zijn als morgenavond.” zei James vastbesloten. “Hoezo?” vroeg Lily. “Dereck Plank heeft ons uitgenodigd.” zei James en zijn gezicht klaarde op. Sirius staakte zijn pogingen om Harry aan het lachen te brengen, want die was in slaap gevallen. “Nou ik ga maar weer eens naar huis. Ik heb nog een afspraakje met je zus Emily.” zei Sirius tegen James. “Owh!” zei James en hij knipoogde.
Die avond gingen Lily en James samen met Harry naar de familie Plank. Dereck en Anita hadden ook een zoon, Olivier die al 4 was. Olivier had een speelgoedbezem waarmee hij vlak over de grond mee rondzoefde. “Ooit word hij nog eens een wachter zoals jou!” zei James die naar de kleine Olivier keek.
Na het eten waren Dereck en James druk in gesprek over hun naderende wedstrijd tegen Italië. En Lily en Anita waren over hun zoontjes bezig. “... Olivier doet bijna niets anders meer dan op zijn bezem vliegen sinds hij hem kreeg van Dereck.” “Ik denk dat James ook een speelgoedbezem voor Harry koopt als hij één wordt.” zei Lily en ze keek bedachtzaam naar haar man. “Hij zal wel willen dat Harry in het afdelingsteam komt.” zei Anita lachend. “Net zoals Dereck hoopt dat Olivier in zijn spoor zal treden.” Ze keken naar hun mannen die nog steeds over Zwerkbal bezig waren. “... Ik zeg het je Italië maakt geen schijn van kans! We hebben zo hard getraind en Italië is al niet zo populair op gebied van winnen!” zei Dereck. “Toch mogen we ze niet onderschatten!” zei James. “Dat heb ik niet gezegd, maar ...” zei Dereck en de vrouwen keken mekaar lachend aan. In de late avond besloten Lily en James om naar huis te gaan.
Toen ze thuis kwamen stond Sirius hen samen met Emily al op te wachten. “Emily wou haar neefje eens zien.” zei Sirius toen hij James zag kijken. Emily rende bijna naar Lily die Harry vasthield. “Oh wat een schatje!” zei ze. Het werd alweer laat en Lily stelde Sirius en Emily voor om te blijven slapen.
Dit was Hoofdstuk 2. Stuur maar reacties of reageer in het reactie topic. Ik wil weten of mijn verhaal goed blijft. Tips voor schrijf gedrag zijn altijd welkom.
Grtz Jade |
Laatst aangepast door Jade The Orkkiller op Di Aug 24, 2004 19:06; in totaal 1 keer bewerkt |
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Ma Aug 23, 2004 22:22 |
 |
Hier is het volgende hoofdstuk. Sorry dat jullie moesten wachten maar ik was even met vakantie.
Hoofdstuk 3: De Profetie
De volgende ochtend toen James wakker werd merkte hij tot zijn verbazing dat Lily nog sliep. Normaal was zij altijd eerder op. Hij besloot om te gaan kijken of Sirius al wakker was, maar merkte dat die niet op zijn kamer was. James grijnsde en besefte onmiddellijk dat Sirius natuurlijk bij Emily was.
Twee uur later zat James beneden in de keuken met de Ochtendprofeet in zijn handen toen Sirius en Emily de keuken binnen kwamen. “Goedemorgen, tortelduifjes! Lekker geslapen als jullie dat tenminste gedaan hebben.” zei James ondeugend. Sirius stootte in een blaffende lach uit. “Misschien word ik binnenkort wel echt familie van je.” vervolgde James toen met een grijns. Toen ze beiden nog op school zaten was Sirius op zijn zestiende van huis weggelopen. Hij was toen ingetrokken bij de familie Potter en een soort broer voor James geworden.
Opeens verscheen Lily in de keuken. “Mmmmorgen.” zei ze breed geeuwend. “Er is precies één nog niet wakker!” zei Sirius lachend bij het zien van Lily. “Ja lachen jullie maar! En James, ik snap niet hoe jij door kunt slapen terwijl Harry de hele nacht zijn keel heeft open gezet!” zei ze en ze keek haar man lastig aan. Die verschool zijn gezicht snel achter de Ochtendprofeet die hij ondersteboven hield.
De rest van de dag verliep vlekkeloos buiten het feit dat James, van Lily, Harry moest verluieren. Eerst wou hij protesteren, maar toen herinnerde Sirius hem aan de tijd toen Lily zwanger was en hij had gezegd dat hij liever zijn kind zou verluieren dan Lily te zien lijden.
De avond was aangebroken en James zijn glimlach verdween samen met de zon. Ze zouden dadelijk naar de familie Evers gaan waar ze de hele avond zaten opgescheept met de Duffelingen. Lily en James hadden besloten om met de auto te gaan. Ze hadden ook dreuzelkleren aan, want ze wouden de Duffelingen zo weinig mogelijk redenen geven om te mopperen.
Even later stonden ze bij Lily's ouders op de deurmat en belden ze aan. Lily's moeder deed de deur open en verwelkomde hen hartelijk. “Lily, James, fijn dat jullie konden komen! Oh, wat een schatje!” “Dag moeder.” zei Lily die haar moeder een kus gaf en daarna naar binnen liep gevolgd door James die zich behoorlijk ongemakkelijk voelde. Ze gingen de woonkamer in waar de Duffelingen al zaten. Petunia had een mollige baby op schoot. James dacht eerst dat het een strandbal was. Herman wierp James een strenge blik toe, terwijl Petunia afkeurend naar James' warrige haar knikte. James wiens haar nooit in model zat wende snel zijn blik af van hun blonde strandbal, die de naam Dirk had. Blijkbaar waren Lily en James niet de enigen die met tegenzin waren gekomen. Niemand zei iets, er werd alleen maar afkeurend geknikt. Mevrouw Evers kreeg besefte dat niemand een gesprek zou beginnen dus deed zij dat maar. “Petunia, vind je je neefje Harry geen schatje?” Dat had ze beter niet gezegd. Petunia snoof en keek met samengeknepen oogjes naar Harry. “Hoe gaan de zaken Herman?” vroeg Meneer Evers snel toen hij merkte dat de spanning steeg. “Goed, ik heb een nieuw contract afgesloten met ...” James luisterde niet meer. Hij had van Lily vernomen dat Herman een boormachine fabriek, wat het dan ook zijn mocht. James was een volbloed tovenaar en wist dan ook niets van dreuzels. Lily daarentegen was dan wel een heks, maar de rest van haar familie niet. Toen Lily naar Zweinstein ging wist ze dan ook bitter weinig van de toverwereld af.
Na het eten was de spanning weer gestegen. Petunia had haar bord laten vallen en James had dat hersteld met een eenvoudige zwaai van zijn toverstaf. Herman had zijn ogen toen venijnig samengeknepen en zijn al zo rode gezicht liep nu paars aan. Lily wist dat hij nu elk moment een woede uitbarsting zou krijgen en ze kreeg gelijk. “NU BEN IK HET ZAT! IK WOU NIETS MET ZULKE MENSEN TE MAKEN HEBBEN EN NU IS DAT ZELFS FAMILIE VAN ONS!” brulde hij. Heel de familie keek hem geschrokken aan behalve James die opmerkelijk koel bleef onder de situatie. Maar Lily wist dat James alle moeite van de wereld deed om niet uit te vliegen tegen Herman. James pakte Petunia's bord en gooide het kapot. “Ben je nu tevreden, Duffeling?” vroeg hij koel. Herman leek verbijsterd. Die James had wel lef om zo'n toon tegen hem aan te slaan. Zijn gezicht werd weer paars van woede. “Kom Lily we gaan naar huis!” zei James op scherpe toon. Lily zag dat hij het meende dus nam ze afscheid van haar ouders zonder Petunia en Herman een blik waardig te gunnen. Ze nam Harry, die ze in de zetel had gelegd, in haar armen en volgde James naar buiten. Lily wist dat James niet kwaad was, hij voelde zich meer beledigd. Ze stapten de auto in.
Na een tijdje waren ze weer thuis, ze hadden de hele weg geen woord gezegd. “James?” vroeg Lily die een gesprek aan de gang probeerde te krijgen. “Sorry Lily, maar ik vind dat je zus en haar man veel te veel noten op hun zang hebben! Ik kan er niet meer tegen! Ik hou je niet tegen om naar je familie te gaan, maar ik ga in geen geval mee als je zus en haar man er zijn!” schreeuwde James. Harry, die sliep, was wakker geworden en begon te wenen. James stopte abrupt met schreeuwen en nam Harry van Lily over. “Ik had zo niet zo mogen schreeuwen, maar ik vind het niet fijn dat alles wat ik doe slecht gewaardeerd wordt ook al is het met goede bedoelingen.” zei James. “Ik weet het.” zei Lily medelevend. James gaf haar een kus. “Laten we er nog een fijne avond van maken, zover het nog kan.” vervolgde hij daarna. “Zo ken ik je weer!” zei Lily lachend. James grijnsde en ze liepen samen naar binnen. Tot hun verbazing troffen ze Perkamentus daar aan. Hij keek ernstig en ze wisten meteen dat er iets was gebeurd. “James, Lily ga even rustig zitten.” zei Perkamentus. Dat deden ze ze gingen zitten en keken elkaar angstig aan. “Emily en Sirius zijn door dooddoeners aangevallen ...” “Wat! Ze zijn toch niet...!” zei James bang. Lily sloeg haar hand voor haar mond. “Nee dat gelukkig niet. Ze liggen allebei in Sint Holisto's. Maar daarvoor kwam ik eigenlijk niet, want voordat dit gebeurde was ik al op weg naar jullie.” zei Perkamentus kalm. “Waarom bent u dan hier?” vroeg James. “Ik geloof dat jullie je nog wel herinneren dat ik zei dat Voldemort het op Harry had gemunt en dat jullie toen vroegen hoe ik dat wist. Wel dit is de rede.” zei Perkamentus en hij haalde een glazen bol tevoorschijn haalde. Lily en James keken verbaasd naar de bol. “Een profetie?” vroeg James verbaasd. “Ja dat klopt! Ik was bijna een jaar geleden getuige van deze voorspelling.” legde Perkamentus uit. “En wat zegt 'die' voorspelling dan?” vroeg Lily geïrriteerd. Perkamentus tikte op de bol met zijn toverstaf en de bol brak. Een stem galmde door de kamer: “De laatste dag van de zevende maand zal er een kind geboren worden dat de krachten van Heer Voldemort kan weerstaan. Heer Voldemort zal hem persoonlijk merken als zijn gelijke. Waardoor er een band ontstaat tussen hem en het kind. Die band moet worden verbroken, want de ene kan niet verder leven als de andere niet doodgaat. Het wordt een duel op de dood tussen de erfgenaam van Zalazar Zwadderich en Goderic Griffoendor.” “Hoe weet je dat die profetie op Harry wijst?” vroeg Lily. “Omdat Harry de enige erfgenaam van Goderic Griffoendor is die op 31 juli geboren werd.” verduidelijkte Perkamentus haar. Lily keek verwonderd naar James. “Ben jij een dan ook een erfgenaam van Griffoendor?” vroeg ze daarna. James knikte. “Wat moeten we nu doen?” vroeg James uiteindelijk. “Voorlopig kunnen jullie niets doen. We hebben al de beste maatregel genomen door jullie huis onder geheimhouding te plaatsen.” zei Perkamentus kalm. “Dan kunnen we nu alleen nog maar afwachten hoe de profetie zich zal keren.
Dit is dan hoofdstuk 3 ik hoop dat jullie het leuk vonden en laat me weten wat je ervan vind. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Di Aug 24, 2004 14:58 |
 |
Ik vond het heel jammer toen ik de pol zonet bekeek. Als ik teveel van die reacties krijg stop ik er ook echt mee. Bedankt trouwens voor de positieve reacties van de anderen
Hoofdstuk 4: Avada Kedavra vloek des dood
De volgende dag gingen Lily en James naar Sint Holisto's. Ze hadden Harry bij de familie Evers gelaten nadat Lily James had verzekerd dat de Duffelingen niet zouden komen. Ze verschijnselden in de hal van Sint Holisto's. Ze liepen naar de receptie. “Excuseer, waar vinden we Sirius Zwarts en Emily Potter?” vroeg James beleefd. “Op de vierde verdieping bij Spreukschade. Zaal 32.” zei de vrouw. Lily en James namen de lift en kwamen uiteindelijk op de vierde verdieping aan. Ze liepen zaal 32 in en zagen Emily en Sirius liggen. “Jullie hebben ons laten schrikken weten jullie dat?” zei James. “Ik schrok mezelf ook rot!” zei Emily. “Wat is er eigenlijk gebeurd?” vroeg Lily. “Wat er gebeurd is?! Wel dat zal ik je uitleggen wij zaten dus in de Lekke Ketel en opeens komen er vier volgelingen van Voldemort binnen in kap gehuld en toen spraken ze de cruciatusvloek over ons uit en wouden ze van ons weten wie jullie geheimhouder was.” zei Sirius. Lily keek geschokt. “Aah mijn hele lijf doet nog steeds pijn!” zei Sirius vloekend. “Waar is Harry trouwens?” vroeg Emily. “Die is bij Lily's ouders.” zei James. “Ik snap niet wat Voldemort bezielt dat hij jullie zo graag te pakken wil krijgen.” zei Emily. “Hij wil ons ook niet. Hij wil Harry.” zei James. “Harry? Waarom in hemelsnaam?” vroeg Emily verbaasd. Lily keek James aan. James slikte. “Omdat er een profetie is gedaan over Harry en Voldemort.” legde James uit. “Een profetie?” vroeg Emily die er helemaal niets meer van begreep. “Ik denk niet dat dit het moment is om daarover te beginnen.” viel Lily in de rede. De rest van de tijd ging het over Zwerkbal, waar Lily en Emily zich aan ergerden.
Uiteindelijk namen Lily en James afscheid en gingen ze naar de hal waar ze verdwijnselden. Ze verschijnselden in het huis van Lily's ouders. “Oh jullie zijn er weer. Hoe gaat het met Emily en Sirius?” vroeg Mevrouw Evers die altijd goed op de hoogte was. “Die komen er wel weer bovenop.” verzekerde James haar. “Dat is goed nieuws. Gaan jullie nu weer naar huis of blijven jullie eten?” vroeg Mevrouw Evers vriendelijk. “Nee, we gaan nu naar huis.” zei Lily die liet merken dat ze moe was. “Tot morgen dan, of laat maar iets weten als je nog eens langs komt.” zei Mevrouw Evers die hen beiden een afscheidskus gaf. James nam Harry en ze liepen naar buiten. Ze konden nu niet verschijnselen, omdat ze Harry bij hadden dus besloten ze een klein stukje te wandelen en dan de Collectebus te nemen. Ze waren net de hoek om toen er opeens lamstralen van diverse richtingen op hen werden afgevuurd en er vijf in kap gehulde gedaanten op hen afliepen. Lily en James waren beiden verlamd en lagen bewusteloos op de grond. “Accio kind!” riep een man met een schrille hoge stem en Harry vloog door de lucht in de armen van de man. Daarna richtte hij zijn toverstok op Lily en James en riep: “Enervatio!” Lily en James kwamen versuft bij. Ze zagen dat een van de gedaanten Harry in zijn armen had. Lily wou overeind springen en haar toverstok trekken, maar de vier overige gedaanten hielden haar tegen. De man die Harry vasthield liet zijn kap zakken en toen zagen Lily en James hem. Voldemort, met zijn lijkbleke gezicht, rode ogen en neusgaten als die van een slang. “Bind hen vast!” zei hij. En de vier gedaanten hieven hun toverstokken en er kwamen lange touwen uit die zich om James en Lily wikkelden. “Zo en nu kunnen jullie getuige zijn op de dood van jullie eigen zoontje! Niet dat dat veel uitmaakt, want daarna gaan jullie er toch aan!” zei Voldemort en zijn mondhoeken krulden om. Lily en James keken hem met grote angstige ogen aan. Toen hief Voldemort zijn toverstok op en wees op Harry. “Nee!” riep Lily. “Avada Kedavra!” riep Voldemort en er verscheen een groene lichtflits. “Harry!” riepen Lily en James. Ze werden verblind door de groene lichtflits en knepen hun ogen dicht. Toen ze hun ogen open deden zagen ze tot hun verbazing dat Harry op de grond lag te wenen en Voldemort was nergens te bespeuren. De dooddoeners leken even verbaasd als Lily en James. “Waar is de Heer van het Duister?” vroeg de stem van Lucius Malfidus. Ze keken verbaasd om zich heen er verdwijnselden snel. Lily en James keken ook om zich heen en zagen Albus Perkamentus staan. Met een simpele zwaai van zijn toverstok waren Lily en James los, daarna liep hij naar Harry en tilde hem op. “Ik zie dat Voldemort hem gemerkt heeft.” zei hij. Lily en James sprongen overeind en liepen naar Perkamentus en toen zagen ze een bliksemvormig litteken op Harry's voorhoofd. “Wat is er gebeurd?” vroeg James die er helemaal niets meer van snapte. “De vloek is weerkaatst en Voldemort moet zelf geraakt zijn.” veronderstelde Perkamentus. “Maar dan had hij hier moeten liggen!” zei Lily. “Dat klopt maar volgens mij is hij niet dood.” zei Perkamentus. “Maar wat is er dan gebeurd?” vroeg James opnieuw en deze keer geïrriteerd. “Het eerste deel van de profetie is uitgekomen. Voldemort heeft Harry gemerkt als zijn gelijke.” “En waar is Voldemort dan?” vroeg Lily. “Dat weet ik niet, maar ik verzeker jullie dat dit word onderzocht.” zei Perkamentus. “En wat moet dat litteken voorstellen?” vroeg James. “Daar kan ik niet op antwoorden ten slotte heeft er nog nooit eerder iemand de Avada Kedavravloek overleefd.” zei Perkamentus. “Ik stel voor dat jullie nu naar huis gaan, ik vergezel jullie nog en daarna licht ik de Orde en het Ministerie.” vervolgde Perkamentus.
Even later kwamen ze thuis en nam Perkamentus afscheid van hun en verdwijnselde met een plop. Lily en James liepen naar binnen en ze keken bezorgd naar Harry die in slaap was gevallen. Lily streek met haar vingers over het litteken. “Hoe heeft hij het overleefd?” vroeg James zich nog steeds af.
De volgende morgen zat James zoals gewoonlijk met de Ochtendprofeet in zijn handen in de keuken. Maar echt gewoon was het niet, want het is niet erg normaal om een artikel over je een week oude zoontje op de voorpagina te zien staan.
Kind overleefd vloek des dood
Gisterenavond werd de familie Potter in het nauw gedreven door Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden en vier volgelingen. James en Lily Potter werden verlamd en over hun 1 week oude zoontje Harry werd de vloek des dood uitgesproken. Deze had niet het gebruikelijke effect en het kind bleef leven terwijl Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden plots verdwenen was. Niemand heeft nog iets van hem gehoord en zijn volgelingen hebben zich teruggetrokken. Sommigen gaven zich over. Albus Perkamentus was direct na de feiten op de plaats aanwezig. Een exclusief interview met Albus Perkamentus op blz. 2.
James keek zuchtend op van de krant. Hij was blij dat hun huis onder geheimhouding was geplaatst anders stonden er wel honderden journalisten voor hun deur. Hij sloeg de krant open om het interview met Perkamentus te lezen.
Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden verdwenen?
'Volgens mij is Voldemort niet verdwenen, maar zijn macht kwijt. De vloek is om de een of andere reden afgekaatst en heeft Voldemort zelf geraakt. Hij was volgens mij te machtig om door een afkaatsing te sterven.
De reden dat Harry dit overleefde is nog onduidelijk, maar het is wel zeker dat hij een bedreiging voor Voldemort was.
...' aldus Perkamentus.
Lily kwam de keuken in. “Gaat de wedstrijd morgen door?” vroeg ze. “Ik veronderstel van wel, maar ze zullen waarschijnlijk schouwers vragen de boel in het oog te houden.” zei James. De rest van de dag liep zoals gewoonlijk en Sirius en Emily waren ontslagen uit Sint Holisto's en naar Lily en James gegaan. Ook zij wisten geen verklaring voor wat er met Voldemort gebeurd was.
Dit was hoofdstuk 4. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en laat asjeblieft weten wat je ervan vind. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Wo Aug 25, 2004 11:27 |
 |
Hier volgt hoofdstuk vijf het is erg kort. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.
Hoofdstuk 5: Zwerkbal en beroemdheden
De volgende dag was James al naar het Zwerkbalstadion vertrokken. Lily zou met Harry nakomen. Perkamentus had voor de veiligheid aan Sirius en Emily gevraagd om met haar mee te gaan.
Toen Emily en Sirius er eindelijk waren vertrokken ze naar het stadion. Het was slecht weer, het waaide hard en het regende pijpenstelen. “Ik vind het vreselijk als James in dit weer moet spelen.” zei Lily terwijl ze gingen zitten op de tribune. “Je weet hoe Zwerkbal is. Weer of geen weer, spelen doen ze toch.” zei Emily. Sirius en Emily waren aan weerszijden van Lily gaan zitten. Even later kwamen de andere Orde leden er ook bij zitten. “Het zou me verwonderen als er niemand deze wedstrijd geblesseerd raakt!” gromde Dwaaloog Dolleman die zijn naam te danken had aan het magische oog waarmee hij overal doorheen kon kijken. Lily voelde zich nog ongemakkelijker. “En de spelers komen het veld op!” riep Mark Jordaan die de commentaar verzorgde. “Daar is het team van Italië! Armandeo, Sofia, Pentosa, Boshco, Lendivi, Randolla ... en Caperio! En daar is het team van Engeland! Plank, Lygo, Kelver, Chang, Trinch, Linmo ... en Potter!” De veertien spelers hadden hun positie ingenomen en de snaai en de twee beukers waren losgelaten. De slurk werd omhoog gegooid en het spel begon. “En Engeland is in slurkbezit. Kelver, Lygo en ze gaat recht op het doel af. Ze past naar Chang en ... hij scoort! 10-0 voor Engeland en Italië is in slurkbezit. Sofia, Boshco en de slurk wordt onderschept door Lygo! Ah een beuker van Randolla en Lygo is de slurk kwijt en ... Pentosa is in slurkbezit! Hij komt moeiteloos langs de jagers van Engeland en hij gooit op doel ... Plank heeft hem. En hij past naar Lygo! ... Wat is dat! Potter heeft de snaai gezien!” James stoof tegen hoge snelheid naar de grond. Iedereen ging rechtstaan om te kijken en Caperio stoof als een bezeten achter James aan. “En Caperio haalt James bij!” James had op het aller laatste moment opgetrokken en Caperio had net met zijn knieën de grond geraakt. “Dat was een mooie Spatski-Schijnbeweging van Potter!” Opeens stoof James naar de doelpalen van de tegenpartij en ontweek een beuker van Lendivi. En even later vloog hij triomfantelijk naar boven met in zijn opgestoken hand een tegenstribbelende snaai. “En Potter heeft de Snaai! 160-0 voor Engeland!” De Engelse fans sprongen enthousiast op en neer. Lily juichte net zo hard als de rest en was met Harry in haar armen het veld opgelopen en gaf James die landde in kus. Opeens hoorden ze overal geroddel. “Is dat Harry Potter? Hij die JeWeetWel heeft verslagen?” “Hij heeft de vloek des dood overleefd!” De fans wouden opeens niet alleen een handtekening maar ook Harry's litteken zien totdat Lily vervaarlijk zei: “Nou oprotten! Mijn zoon staat hier niet tentoongesteld!” James moest zijn lach inhouden terwijl hij de vele fans een handtekening gaf.
Uiteindelijk stroomde het veld leeg en was alleen nog het team van Engeland er en de Orde. “Dolleman je had ongelijk. Er is niemand deze wedstrijd geblesseerd geraakt.” zei Emily. “Dat komt alleen omdat Potter de wedstrijd zo vlug beëindigd heeft.” gromde Dolleman. “Dit is gewoon vervelend! Overal waar ik met hem kom rent iedereen op me af om mijn zoon te kunnen aangapen!” zei Lily geïrriteerd. “Toch niet jaloers?” vroeg James nonchalant. “Jaloers waarom?!” “Wel ik ben een beroemde zoeker. Harry is beroemd.” zei James terwijl hij nonchalant met zijn ogen rolde. “Ik zou nog niet eens beroemd willen zijn!” zei Lily kwaad die hem haar rug toekeerde. “Hé schat, zo bedoelde ik het niet! Het was maar een grapje!” probeerde James nog terug te krabbelen. Lily draaide zich terug om en keek lachend naar James. “Dacht je nu echt dat ik boos was?” vroeg ze lachend. “Ja! Jij zou nog beroemd kunnen worden als toneelspeelster!” zei James grijnzend.
Zo dit was het dan ik ben ondertussen al bezig met hoofdstuk 6 en ik denk dat die weer wat langer wordt. Stuur asjeblieft reacties! |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Do Aug 26, 2004 17:39 |
 |
Bedankt voor de reacties en hier is hoofdstuk 6! Veel leesplezier!
Hoofdstuk 6: Verborgen geheimen en talenten
De tafel was gedekt en er stond een grote taart met een kaars op. De nu een jaar oude Harry zat in zijn kinderstoeltje en probeerde met zijn handje de kaars uit te slaan. Lily, James, Sirius en Emily zaten ook aan de tafel. Sirius en Emily waren verloofd. “Vooruit Harry! Blaas de kaars uit!” zei Sirius die zijn fototoestel al klaar hield. Harry snapte niet dat hij moest blazen maar wuifde met zijn hand naar de kaars waardoor die uitging. Emily lachte. “Dat is mijn zoon!” zei James trots. Lily sneed voor iedereen een stukje taart af. Ook Harry kreeg een stukje, maar hij at het niet op en gooide het in Sirius zijn gezicht die het dichtst bij hem zat. “Ja, inderdaad! Het is echt jouw zoon!” zei Emily lachend tegen James. “En aangezien het 'jouw' zoon is, mag jij het opruimen!” zei Sirius. “En dan hij is jouw petekind!” verdedigde James zich. “Ik moet hem alleen verwennen. Niet zijn rommel opruimen.” zei Sirius. “Het is jouw gezicht!” zei James die kinderachtig zijn tong uitstak. Lily en Emily barsten in lachen uit.
Even later was het tijd voor de cadeautjes. Zoals Lily had verwacht was James met een speelgoedbezem thuisgekomen ook Sirius had er geen gras over laten groeien en had een snaai gekocht. Lily en Emily rolden hun ogen. 'Mannen' ze zouden nooit veranderen. Harry leek blij te zijn met zijn cadeautjes. Sirius had de snaai laten rond vliegen en Harry probeerde hen te grijpen hoewel hij er niet aankon. Opeens kwam de snaai binnen zijn bereik en Harry had hem even later in zijn handjes geklemd. “Hij wordt ooit nog eens net zo'n goede zoeker als jou James!” zei Lily die haar echtgenoot een kus gaf. “Daar twijfel ik niet meer aan!” zei Sirius breed lachend. Harry liet de snaai terug los en James graaide hem uit de lucht. Harry keek naar zijn vader en stond recht en wankelde met uitgestrekte handjes naar James. Hij wou zijn snaai terug. “Kijk hij wandelt!” zei Emily. “Wat hij allemaal doet om die snaai te krijgen!” zei Sirius grijzend. “Hij lijkt helemaal op jou, James!” zei Lily. “Behalve zijn ogen die heeft hij van jou!” zei James. Hij gaf Harry zijn snaai terug, die dolgelukkig was daardoor, en daarna draaide hij zich naar Sirius. “Wie had dat ooit gedacht! Dat mijn beste vriend met mijn jongere zus zou trouwen.” zei hij en hij gaf Sirius een joviale klap op zijn schouders. “Tja wie had ooit gedacht dat wij zouden trouwen?” zei Lily ondeugend. “Ander onderwerp!” zei Sirius snel toen hij James verontwaardigde gezicht zag.
Intussen waren er al weer twee uren verstreken en zaten Lily, James, Sirius en Emily in de woonkamer gloeiwijn te drinken terwijl Harry met zijn snaai zat te spelen toen Perkamentus in de kamer verscheen. “Goede avond. Ik ben toch niet te laat?” “Perkamentus wat brengt u hier?” vroeg James verbaasd. “Ik kwam de Jongeheer Potter feliciteren met zijn eerste verjaardag. Maar ik ben niet de enige. Remus Lupos is er ook, maar hij kan alleen binnen gelaten worden als Sirius de informatie geeft.” zei Perkamentus. “Oh ja!” zei Sirius en haastig pakte hij een stukje perkament en krabbelde er het adres van Lily en James erop dat hij daarna opvouwde en aan Perkamentus gaf. Perkamentus had een grote rode vogel op zijn schouder zitten, een feniks genaamd Felix. “Felix, zou jij dit briefje aan Remus kunnen bezorgen?” vroeg Perkamentus aan de feniks. De feniks pakte het stukje perkament in zijn snavel en vloog het raam uit.
Even later kwam hij terug binnen en verschijnselde Remus in de kamer. “Remus, makker dat is lang geleden.” zei James die zijn schoolvriend een klap op zijn schouder gaf. “Veel te lang!” zei Remus met een grijns. “Hebben jullie trouwens nog iets van Peter gehoord?” vroeg hij daarna. “Nee, jij ook al niet?” vroeg James ongerust. “Ik weet het niet, James, maar ik vind dat Peter zich vreemd gedraagt. Hij laat niets van zich horen.” zei Remus nadenkend. “En toen Harry geboren was verscheen hij en verdween hij opeens en sindsdien hebben we hem niet meer gezien.” zei Lily toen. “Vreemd!” zei Perkamentus opeens. “Ik zal de Orde hierover inlichten en dan zien we wel wat we doen.” stelde hij daarna voor. “Dan ga ik maar weer. Oh ja, hier James. Ik dacht dat je die wel terug wou voor Harry later.” vervolgde Perkamentus en hij gaf James een pak. James knikte begrijpend terwijl Lily en Emily nieuwsgierig naar het pak staarden. Sirius en Remus stonden te grijnzen en Perkamentus verdwijnselde. “Wat weten jullie dat wij niet weten?” vroeg Lily opeens, ze keek James, Sirius en Remus doordringend aan. “Bedoel je dit?” vroeg James die het pak omhoog hield. Lily rolde haar ogen. “Natuurlijk bedoel ik dat! Wat zit daar in?” “Dat is en blijft ons geheim!” zei James en hij keek grijnzend naar Lily. “Kom nou James! We zijn getrouwd en horen geen geheimen te hebben voor elkaar!” zei Lily. “Zouden we het vertellen? Ik bedoel ze kan ons nog altijd een klap geven voor wat we daarmee hebben uitgehaald.” zei Sirius bedachtzaam. “Ik denk dat ze ons een klap geeft als we het niet zeggen. “Vooruit we zullen het vertellen.” zei James en hij opende het pak waar hij een zilvergrijze mantel uithaalde en een stuk perkament. “Wat moet dat voorstellen?” vroeg Lily. James nam de mantel en sloeg die om zich heen en verdween opeens. Lily keek verbijsterd naar de plaats waar James verdwenen was. “Een ontzichtbaarheidsmantel!” zei Sirius geamuseerd. “Nu weet ik hoe jullie de meisjesslaapzaal ongemerkt binnen kwamen!” zei Lily. James gooide de mantel af en vouwde hem weer op. “En dat is nog niet alles wat we ermee deden.” zei Remus grijnzend. “Wat hebben de heren er dan nog mee gedaan?” vroeg Emily. “Wel eumh ... dan zal ik onze hele schoolleven moeten vertellen en er zullen een paar aangename en misschien onaangename verassingen tussen zitten.” zei James. “Nou begin dan al maar.” zei Lily lachend nu vond ze het allemaal wel grappig om te weten wat James had uitgevreten op school vroeger zou ze door het lint zijn gegaan als ze te weten was gekomen dat James een ontzichtbaarheidsmantel had. James glimlachte en begon te vertellen. “Je weet dat ik, Sirius, Remus en Peter vrienden waren vanaf de eerste schooldag, maar we merkten al snel dat Remus een geheim had. Hij verdween elke maand een tijdje en als hij terug kwam zei hij altijd dat hij naar een ziek familie lid ging. Maar we wisten beter. Hij verdween altijd als het volle maan was en op een avond zagen we hem met Madame Plijster naar de beukwilg gaan. We wisten dat die boom gevaarlijk was omdat hij naar alles wat in zijn beurt kwam sloeg, maar tot onze verbazing drukte Madame Plijster met een lange stok op de knoest van de boom die onmiddellijk ophield met bewegen. Zij en Remus verdwenen in een holte onder de beukwilg. Toen kregen we door dat Remus een weerwolf was en tijdens zijn transformaties in die 'geheime ruimte' verbleef. Toen hij weer terugkwam en weer al onder de schrammen zat vertelden wij hem wat we wisten en hij werd bang. Hij was bang dat we zijn vrienden niet meer wouden zijn, maar wij vonden het juist spannend dat hij een weerwolf was. We vonden het alleen jammer dat we niet bij hem konden zijn als hij veranderde. Toch niet in menselijke gedaanten, dus we besloten om faunaten te worden. We verdiepten ons in Transfiguratie en toen we in ons vijfde jaar zaten hadden we eindelijk uitgevonden hoe dat moest. Dus als Remus moest transformeren dan werd hij weer naar de beukwilg gebracht en daarna gingen wij onder de ontzichtbaarheidsmantel naar de beukwilg. We transformeerden onszelf in dieren. Ik in een hert, Sirius in een hond en Peter in een rat. Peter liep onder de zwiepende takken door en drukte op de knoest daarna gingen we naar binnen en namen we Remus mee naar buiten. Wat meestal maar net goed afliep. En toen we heel Zweinstein hadden doorkruist besloten we een kaart te maken.” James pakte het stuk perkament en tikte erop. “Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb.” Nadat hij dat zei verschenen er allemaal lijnen op het perkament en zagen Lily en Emily een plattegrond van Zweinstein. Ze zagen een puntje in het huisje op het terrein bewegen waar een onderschrift 'Hagrid' bijstond. “Zie je iedereen die in Zweinstein is op deze kaart?” vroeg Emily verbaasd. Sirius knikte grijnzend. Toen keek Lily James aan. “Waarom hen je me nooit verteld dat je faunaat bent. Ik weet toch ook dat Remus een weerwolf is.” zei Lily. James haalde zijn schouders op. “Ik heb me al sinds mijn laatste jaar op Zweinstein niet meer veranderd.” zei hij. “Nee, ik ook niet.” zei Sirius. “Nou dan mogen jullie nu demonstreren of jullie het nog kunnen.” zei Remus. James en Sirius keken elkaar grijnzend aan en even later hadden ze zich getransformeerd. Er stonden nu een groot hert en een zwarte hond in hun plaats. Harry kroop naar de hond en trok zich aan hem op. “Hij vind je schattig, Sirius!” zei Emily lachend. Sirius kwispelde en gaf Harry een lik. “Hè bah! Sirius! Getver!” zei Lily. Harry vond het wel leuk en lachte. “En wouden jullie nu die 'leuke' spullen aan Harry geven?” vroeg Lily streng. Sirius en James transformeerden zich terug in mensen en keken Lily verontwaardigd aan. “Dat was wel Perkamentus zijn idee!” protesteerde James. “Ja en dan kan hij trouwens ook echt genieten van het leven. Je moet je niet altijd aan de regeltjes vastklampen. Anders zou je nu naar het ministerie moeten gaan en ons aangeven want wij zijn ongeregistreerde faunaten.” sprong Sirius James bij. Lily zuchtte. “Al goed! Maar als hij van school wordt gestuurd!” ze sneed met haar vinger over haar keel. “Hij wordt niet van school gestuurd, want voordat hij naar school gaat leren wij hem alles wat wij weten!” zei Sirius. “Dan zullen jullie vlug klaar zijn, want zoveel weten jullie niet!” zei Emily lachend. “Hé!” zeiden Sirius en James verontwaardigd.
Dit was het al weer! Stuur reacties! |
Laatst aangepast door Jade The Orkkiller op Do Okt 14, 2004 19:41; in totaal 1 keer bewerkt |
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Vr Aug 27, 2004 11:07 |
 |
Bedankt voor de reacties! Hier is een volgend hoofdstukje dit is niet erg lang. Enjoy!
Hoofdstuk 7: Babysitten
Er waren weer een paar weken voorbij gegaan. Harry kon intussen het woord 'snaai' al uitspreken. Lily was naar haar ouders gegaan omdat haar vader ziek was en James bleef alleen thuis met Harry. James zat in de zetel de Ochtendprofeet te lezen en Harry kroop nieuwsgierig over de grond. Opeens zag hij de ontzichtbaarheidsmantel op de kast liggen. Hij krabbelde overeind en liep naar de kast en probeerde de ontzichtbaarheidsmantel eraf te pakken, maar hij was te klein en kon er niet aan.
Na een tijdje staakte hij zijn pogingen omdat hij moe was. Hij ging op de grond liggen en viel vrijwel onmiddellijk in slaap. De bel ging en James stond op en liep naar de deur. Onderweg stootte hij tegen de kast waardoor de ontzichtbaarheidsmantel eraf viel en Harry bedekte.
Even later kwam James lachend met Sirius de woonkamer weer in. “Zo is Lily met Harry weg?” vroeg Sirius aan James. “Met Harry?” herhaalde James verbaasd. “Ja, ik bedoel waar is hij anders?” vroeg Sirius. “Hier in de woonkamer.” zei James. Sirius keek rond. “Sorry Gaffel maar ik zie geen Harry.” zei Sirius serieus. James keek om zich heen en zag Harry ook nergens. “Lily vermoordt me!” mompelde hij paniekerig. Sirius en hij begonnen te zoeken. Ze keken onder de zetel, tafel en achter het gordijn en toen ze de woonkamer hadden doorpluist begonnen ze door de rest van het huis te zoeken, maar ze vonden geen Harry. James begon te panikeren. “James ik heb een idee! Als dieren ruiken we scherper we sporen hem wel op als we onze neus gebruiken!” stelde Sirius voor. Dus transformeerden ze zich en zochten ze al snuffelend het huis af.
Opeens rook James een sterke indringend stank. “Getver! Heb ik hem gevonden, kan ik hem direct verluieren.”vloekte hij bij zich zelf toen hij zich terug had getransformeerd en de ontzichtbaarheidsmantel van Harry had getrokken. “Sirius! Ik heb hem gevonden!” riep James. Een grote zwarte hond kwam de woonkamer in gelopen. Sirius transformeerde zich en trok zijn neus op. “Ja ik ruik het dat je hem gevonden hebt!” zei hij terwijl hij zijn neus dichtkneep.
Na wat wel uren leek hadden ze Harry eindelijk verluierd. “Hè hè, dat werd tijd!” zuchtte Sirius opgelucht. “Sirius? Ruik jij ook iets?” “gedoe! Alweer!” vloekte Sirius. James en Sirius barsten bijna in tranen uit. “Het is niet eerlijk! Bij Lily doet hij dat nooit!” jammerde James.
Toen ze Harry opnieuw verluierd hadden begon hij te wenen. “Wat nu weer!” zei Sirius die zich begon op te jagen. “Volgens mij heeft hij honger.” zei James bedachtzaam. “Dan moet je hem eten geven!” zei Sirius geïrriteerd. James holde naar de keuken en kwam even later terug met een bordje puree, maar toen hij Harry de puree voorschotelde begon die hevig te schudden met zijn hoofd en nog harder te wenen. “Volgens mij heeft hij geen honger.” zei Sirius. “Dat had ik ook al door!” zei James lastig. “Ik begin echt nooit met kinderen!” zei Sirius vastbesloten. “Maar wat wil hij nu eigenlijk!” vroeg James geërgerd. “Misschien is hij gewoon moe.” veronderstelde Sirius. Dus legden ze Harry in zijn bedje. Maar weer begon Harry harder te wenen. “Dat houd nooit op!” zei Sirius die zijn handen op zijn oren hield. “Daar ziet het wel naar uit!” riep James door het geween heen. James wou Harry oppakken, maar Sirius hield hem tegen. “Laat mij dat maar doen, want jij kan er niks van!” zei hij en hij pakte Harry op en zette hem op de grond. Daarna veranderde hij zich in de grote zwarte hond en begon hij kunstjes te doen om Harry aan het lachen te brengen, maar die begon alleen maar harder te wenen. Sirius transformeerde terug en hield zijn handen opnieuw op zijn oren. “Maar natuurlijk! Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!” zei James opeens. “Waaraan?!” riep Sirius die barstende hoofdpijn kreeg van het geween. “Hij wil zijn snaai!” zei James en hij pakte het balletje uit een doosje en gaf het aan Harry die onmiddellijk begon te lachen en de snaai rond liet vliegen.
Na een tijdje begon Harry in zijn ogen te wrijven en viel op de grond in slaap. James pakte hem op en legde hem in zijn bedje net op het moment dat Lily verschijnselde in de woonkamer. “Ben weer thuis!” riep ze. Sirius en James kwamen de woonkamer in. “En was het meegevallen?” vroeg Lily aan James terwijl ze hem een kus gaf. Sirius kuchte. “Ja hoor het ging prima!” zei James die zijn vingers kruiste achter zijn rug. Lily glimlachte. “Morgen moet ik weer weg. Pas jij dan weer op Harry?” vroeg ze daarna. James zijn gezicht betrok en hij rende de kamer uit. “Ik bedenk me dat ik morgen Zwerkbaltraining heb!” riep hij nog na. Sirius lag op de grond van het lachen, maar dat veranderde snel. “Sirius, zou jij dan even op Harry willen passen?” vroeg Lily. “Eumh ... Ik kan niet ik moet nog vanalles voor de trouw regelen.” zei Sirius haastig.
En blijven sturen die reacties dat motiveert om sneller te schrijven! |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Zo Aug 29, 2004 10:15 |
 |
Hier is hoofdstuk 8. Het is niet lang en al helemaal niet spannend. Ik had een tijdelijk gebrek aan chronische inspiratie.
Hoofdstuk 8: Trouwpartij
Eindelijk was de grote dag aangebroken. Vandaag zouden Emily en Sirius trouwen. Ze zaten allemaal al in de kerk en Sirius en Emily stonden van voor. Alle Orde leden waren er en natuurlijk ook de hele familie Potter. Alleen de familie Zwarts was er niet bij. Sirius had zijn ouders niet meer gezien sinds zijn 16de toen was hij weggelopen van huis en wou niets meer met ze te maken hebben.
“Neemt gij Sirius Zwarts, Emily Potter tot u wettige echtgenote ...” preekte de priester. “Ja!” zei Sirius die moeite deed om niet in lachen uit te barsten door dat serieuze gedoe. “En neemt gij Emily Potter, Sirius Zwarts tot u wettige echtgenoot ...” preekte de priester verder. “Ja!” zei Emily en ze keek liefdevol naar Sirius. “Dan verklaar ik u nu tot man en vrouw!” zei de priester. “U mag de bruid nu kussen.” voegde hij er zachtjes aan toe. Sirius grijnsde en hij kuste Emily. Iedereen in de kerk applaudisseerde hard en even later moest James in de register tekenen want hij was hun getuige.
Een tijdje later zaten ze samen gezellig in een feestzaal te vieren. Harry was nu bijna één en een half en kon al behoorlijk goed rondlopen en wegsluipen. Hij leek ook sterk op James niet alleen zijn uiterlijk maar ook zijn karakter had hij van zijn vader geërfd. Hij besloot om op verkenning te gaan, maar hij was niet de enige Marcel, het zoontje van Lies en Frank Lubbermans die ook in de Orde zaten, vergezelde hem. De twee liepen door de zaal en kropen onder tafel in terwijl de volwassenen lachend zaten te praten. Harry en Marcel kropen rustig verder en keken of ze iets leuk zagen waarmee ze konden spelen. Opeens kregen ze het trouwkleed van Emily in het oog en ze kropen er snel naartoe. Harry wou zich net onder het kleed verstoppen toen Sirius hem onder de tafel uitnam. “Jij lijkt echt veel op James, kleine meisjesgek. Je bent nog veel te jong om onder de meisjes hun kleed of rok te kijken.” zei Sirius weer met een grijns. Harry keek boos naar Sirius, maar die zag dat niet want hij had net Marcel onder de tafel uitgehaald. “Ik ben geen babysit vandaag, want ik trouw.” zei Sirius terwijl hij naar Harry en Marcel keek.
De avond was aangebroken, Lily en James besloten om naar huis te gaan. Ze vonden Harry bij de familie Lubbermans. “Hij is jullie toch niet tot last geweest?” vroeg Lily direct. “Nee hoor, hij en Marcel hebben zich de hele tijd geamuseerd.” zei Lies glimlachend. “Zo Harry, zeg dag tegen Marcel en tegen Lies en Frank.” zei James tegen zijn zoontje. “Daag!” zei Harry zwaaiend. “Daag!” zei Marcel die ook zwaaide. James pakte Harry op en ze liepen naar Sirius en Emily. “Nou, gefeliciteerd jullie beiden.” zei James. “We gaan maar eens door het is al laat.” zei Lily en ze gaf Sirius en Emily een kus. “Dag, Harry!” zei Sirius. “Daag!” zei Harry vrolijk en hij begon weer te zwaaien. Emily en Sirius lachten. “Tot morgen, James!” zei Sirius. “Als je dan nog tijd hebt!” zei James grijnzend. Lily gaf James een por. “Auw!” zei deze verontwaardigd. “Gedraag je nu eens!” siste Lily.
Toen ze thuiskwamen was Harry al in slaap gevallen. James legde hem in zijn bedje.
Dit was dan weer Hoofdstuk 8. Het volgende hoofdstuk word denk ik weer een stuk langer. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Ma Aug 30, 2004 15:50 |
 |
Hier is hoofdstuk 9. Harry is hier weer een heel stuk ouder. Hopelijk vinden jullie het fijn!
Hoofdstuk 9: Vader en zoon
“Goed zo, Harry! Je hebt hem! En dat in 23 seconden” zei James tegen zijn nu zes jaar oude zoon. Harry vloog op de Nimbus van zijn vader en hield de gouden snaai triomfantelijk in zijn opgestoken hand. Hij landde even later langs zijn vader. Als Harry zo langs zijn vader stond leek hij een miniatuur versie van James. Hij had hetzelfde zwarte warrige haar, hetzelfde postuur en hij droeg net zoals James een bril met ronde glazen. Alleen zijn ogen leken niet op die van James. Hij had net zo groene ogen als zijn moeder. En dan had hij ook nog eens een merkwaardig litteken in de vorm van een bliksemschicht op zijn voorhoofd. Dat waren de enige verschilpunten tussen hem en zijn vader. “Dat was heel goed! Als je moeder het goed vindt, mag je met mij mee naar de Zwerkbaltraining morgen.” zei James. Harry glunderde. Lily kwam de tuin in. “Mama, mag ik morgen met papa mee naar de training?” vroeg Harry onmiddellijk. Lily keek naar James en die haalde zijn schouders op. “Voorruit dan!” stemde ze in. Harry begon te juichen en gaf zijn moeder dankbaar een kus, daarna liep hij naar binnen.
De volgende morgen was Harry vroeg uit de veren. Het was nog maar 7 uur over twee uur moest James op het veld staan voor de training. Harry liep de slaapkamer van zijn ouders in en liep naar James die nog lag te slapen. “Papa, opstaan!” riep Harry vrolijk. James deed zijn ogen open. “Het is nog geen tijd.” zei James slaapdronken. Opeens stond Lily, die al op was, in de deuropening. “James je kan niet verschijnselen met Harry erbij dus moet je nu wel opstaan.” zei Lily die vals grijnsde. James kreunde en trok de dekens over zijn hoofd. “Luilak opstaan! Het was je eigen idee om Harry mee te nemen dus moet je ook maar opstaan.” zei Lily geamuseerd. James stond met tegenzin op en kleedde zich aan.
Toen hij klaar was gaf hij Lily een kus. “Tot straks! Kom je Harry?” Harry huppelde vrolijk achter James aan.
Even later stonden ze op het Zwerkbalveld, maar er was nog geen kat te bespeuren. “Fijn zijn we hier ook nog te vroeg.” gromde James. “Mag ik vliegen?” vroeg Harry. “Vooruit dan.” zei James en hij gaf Harry zijn bezem. Die steeg op en maakte een paar duikvluchten. James had zijn snaai bij en liet die los. Harry stoof achter de snaai aan en binnen de tien seconden had hij hem. “Geef hem wat voorsprong!” riep James. Harry liet de snaai weer los en wachtte en gaf hem een minuut voorsprong daarna stoof hij weer achter de snaai aan die hij bijna direct weer te pakken had. “Wauw, James! Je zoon is een echt natuurtalent!” zei Dereck die net verschijnseld was. Ook Tom was verschijnseld en keek vol bewondering naar Harry. “Duidelijk eentje van jou, hè James!” zei Tom daarna. James grijnsde. “Valt het op?” vroeg hij lachend. “Opschepper!” zei Dereck plagend. Harry landde naast James en gaf hem de snaai. “Goed gevlogen!” zei James en hij gaf zijn zoon een schouderklopje.
Even later toen het hele team er was begon de training. Harry keek aandachtig naar zijn vader, die aan paar spectaculaire duikvluchten maakte.
Na de training mocht Harry nog wat rondvliegen terwijl het team zich ging douchen. Harry probeerde de Spatski-Schijnbeweging na te doen. Daarna gingen ze naar huis. Lily was er niet. James liep de keuken in en zag een briefje liggen.
Ik ben even naar Emily.
Ik ben voor het avondeten weer thuis.
Lily
James zuchtte. Dat betekende namelijk dat hij voor het eten moest zorgen. Als hij geen tovenaar was geweest was hun huis de vorige keer in vlammen op gegaan, maar hij met een simpele bezwering het vuur geblust. James liep de woonkamer in om te kijken wat Harry aan het doen was toen er opeens op de deur geklopt werd. James liep naar de deur en opende die. “Sirius? Wat brengt jou hier?” vroeg James. “Ik heb fantastisch nieuws!” zei Sirius. “Ja! Waar wacht je op?” vroeg James nieuwsgierig. “Ik wordt vader!” zei Sirius opgewonden. James zijn mond viel open. “Wauw! Dat is fantastisch nieuws!” zei James vrolijk. Harry kwam aangelopen. “Oom Sirius!” riep Harry blij en hij liep naar Sirius en sprong in zijn armen. “Nu je hier toch bent, Sirius. Kan je wel even helpen met het eten.” zei James met een grijns. “Opeten of klaarmaken?” vroeg Sirius nonchalant. “Opeten natuurlijk!” zei James ironisch. “Ik hoop dat je de keuken deze keer niet in brand steekt.” zei Sirius plagend. “Ik kan niets beloven, maar dan heb je er toch ook niets op tegen dat een andere kamer in brand vliegt.” zei James grijnzend. “Nee hoor zolang de keuken en het eten niet opgebrand zijn heb ik er geen probleem mee.” zei Sirius.
De mannen begaven zich lachend naar de keuken.
Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Stuur asjeblieft reacties! |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Wo Sep 01, 2004 12:15 |
 |
Hier is een volgend hofdstuk. Stuur asjeblieft reacties anders denk ik dat jullie het niet meer goed vinden en dan ga ik stoppen.
Hoofdstuk 10: Litteken
James en Sirius waren druk bezig in de keuken, ook Harry stak een helpend handje toe. “Getver James! Alweer!” vloekte Sirius toen hij voor de tiende keer een blus bezwering uitsprak over het fornuis. “Is het eten nog niet klaar?” vroeg Lily die juist verschijnseld was. James schrok zich zo hard dat hij het fornuis opnieuw in brand stak. Sirius had zich geschrokken omgedraaid en zag niet dat het fornuis in brand stond. Harry die op een stoel zat sprong er van af en pakte een deksel en duwde het vuur ermee uit. Hij was veel handiger als zijn vader. Lily keek James streng aan voordat ze in de lach schoot. “Ga maar iets nuttigs doen. Ik zal het eten wel maken. Oh ja, Sirius, Emily vroeg of ik jou naar huis wou sturen.” zei Lily. Sirius keek verbaasd en bezorgd. “Het gaat toch wel goed met haar?” vroeg hij. “Dat denk ik wel.” zei Lily. Dus nam Sirius afscheid en verdwijnselde.
Even later had Lily het eten klaargemaakt zonder de keuken in brand te steken. Ze zaten aan tafel te eten toen Sirius verschijnselde. Hij leek erg van streek en liep de hele tijd heen en weer tot James opstond en hem tegen hield. “Sluipvoet, makker wat mankeert je?” vroeg James bezorgt. “Oh niks alleen dat ik vader wordt en ...” begon hij sarcastisch. “En wat?” vroeg James die het niet begreep. “Een tweeling!” floepte Sirius er toen uit. “Wat!” riepen Lily en James in koor. “maar dat is toch geweldig!” zei Lily toen ze over haar verbazing heen was. Voordat Sirius zijn mond open kon doen viel Harry van zijn stoel met zijn handen op zijn voorhoofd geklemd terwijl hij het uitgilde van pijn. James en Lily liepen bezorgd naar hem toe. En Sirius stond verstijfd en wist blijkbaar niet wat hij moest doen. “Snel, Sirius! Haal Perkamentus.” riep James. Sirius rende direct naar de haard en pakte brandstof en gooide dat in het vuur. “Perkamentus' kantoor!” riep hij en hij verdween. Harry had zijn bewustzijn verloren. Lily keek James angstig aan. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt. James tilde Harry op en bracht hem naar zijn kamer.
Na een tijdje was Sirius terug met Perkamentus ze liepen naar Harry's kamer. Harry was net bijgekomen en Perkamentus vroeg hem wat er was gebeurd. “Mijn litteken deed pijn en toen zag ik Tante Emily en een man met een zwarte kap. Hij deed haar pijn.” zei Harry snikkend. Perkamentus keek ernstig naar Lily en James. “Harry rust maar even uit.” zei hij en daarna wenkte hij Lily, James en Sirius die erg bezorgd keken. Ze gingen de kamer uit. “Sirius volgens mij had Harry een visioen ga snel naar Emily!” zei Perkamentus en Sirius verdwijnselde onmiddellijk. Lily en James keken bezorgd naar Perkamentus. “Hoe ...”begon James maar hij maakte zijn zin niet af. “Ik heb maar een verklaring hiervoor. Harry is door dat litteken verbonden met Voldemort ...” “Maar Voldemort is verdwenen!” onderbrak James Perkamentus. “Dat weten we niet zeker.” zei Perkamentus. “Maar ... maar het kan toch niet dat Voldemort Emily aanviel, als ze al aangevallen is.” zei Lily. “Daar ben ik het mee eens, Lily, maar het zou kunnen dat het in opdracht van Voldemort was.” zei Perkamentus.
Sirius verschijnselde even later met Emily die hij vasthield en daarna optilde. “Cruciatusvloek!” zei hij. Lily keek haar bezorgd aan. “Sirius, leg haar maar op bed.” zei ze en ze liep met Sirius mee. Sirius legde Emily op het bed neer en richtte zich toen tot Lily. “Hoe kon Harry dit weten?” vroeg hij verbaasd. “Ik weet het zelf niet precies. Perkamentus denkt dat Voldemort die dooddoener heeft gestuurd.” zei Lily. “Voldemort?” vroeg Sirius niet begrijpend. “Die was toch verdwenen?” “Ik weet het niet.” zei Lily zuchtend. “Hoe is het met Harry trouwens?” vroeg Sirius. “Ik denk goed. Hij slaapt.” antwoordde ze. “Dankzij hem leef ik nog.” zei Emily opeens. “Heb je hem herkent?” vroeg Lily. “Ik heb hem niet herkent, maar ik zou kunnen zweren dat hij het niet uit vrije wil deed.” zei Emily. “Bedoel je de imperiusvloek?” vroeg Sirius. “Ik denk eerder dat hij bezeten was.” zei Emily. “Dat zou alles kunnen verklaren.” zei Lily. “Hoe bedoel je?” vroeg Sirius. “Volgens Perkamentus zijn Harry en Voldemort verbonden.” legde Lily uit. “Als die man bezeten was door Voldemort verklaart dat natuurlijk waarom Harry het voelde.” vervolgde ze.
Reacties Please! |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Vr Sep 03, 2004 18:35 |
 |
Hier is weer een volgend stuk en bedankt voor de reacties.
Hoofdstuk 11: Herinneringen
Twee weken vlogen voorbij en er was niets speciaals gebeurd. Lily en James waren aan het ontbijten. Harry was bij Sirius en Emily. “Wat gaan we vandaag doen, schat?” vroeg James aan Lily. “Ik weet het niet. Dacht je aan iets speciaals?” vroeg ze achterdochtig. “Denk je dat ik iets van plan ben wat niet hoort?” vroeg hij onschuldig. “Dat denk ik niet, James, dat weet ik!” zei ze geïrriteerd. “Na al die jaren vertrouw je me nog niet.” zei hij teleurgesteld. “Een slechte naam ben je niet snel kwijt.” zei Lily plagend. James keek verontwaardigd. “'Heb ik dan een slechte naam?” vroeg hij toen. Lily rolde haar ogen. “James, denk even na. Wat zei ik altijd op school?” “Je zei altijd: 'Potter! Waag het niet!' Of iets in die aard.” zei James terwijl hij een verdraaid goede imitatie deed van Lily. “Ik bedoel wat was je volgens mij!” zei Lily geërgerd. “Wel je zei dat ik een arrogant en verwaand nest was en eumh ... een meisjesgek ...” zei James die nadacht. “En waarom deed ik dat?” vroeg ze alsof ze het aan een kleuter vroeg. “Omdat je daar zin in had.” zei hij schouderophalend. “Potter!” zei Lily dreigend. “Omdat ik Secreetje steeds vervloekte en omdat ik achter de meisjes zat.” dreunde hij af. “Ik vind het nog steeds ongehoord hoe jij die arme Severus vervloekte.” zei Lily met medelijden. “Lily! Hij is een dooddoener en een stuk scharminkel!” zei James die kwaad werd. “Hij was een dooddoener. Hij heeft zich overgegeven en voor de Orde gespioneerd!” protesteerde Lily. “Als je het toch zo graag opneemt voor Secreetus, waarom ben je dan niet met hem getrouwd?” vroeg James die zijn wenkbrauw fronste en zijn armen over elkaar sloeg. Lily moest lachen bij het zien van James doodserieuze blik. Uiteindelijk schoot James ook in de lach. “Omdat ik anders teveel shampoo moest kopen!” zei ze lachend. James proestte het uit. “Ik weet nog dat je bijna van je stoel afviel toen je hoorde dat ik hoofdmonitor was geworden.” zei James even later. “Ja ik begrijp het nog altijd niet. Je bent toch ook nooit klassenoudste geweest.” zei Lily verbaasd. “Ja, dat verbaasde me ook. Normaal zou ons 'lieve' Secreetje hoofdmonitor geworden zijn.” zei James sarcastisch. “Maar waarom werd hij dan geen hoofdmonitor?” vroeg Lily. “Ik kreeg een uitzonderlijke onderscheiding en daardoor ook de badge.” legde James uit. “ En waarom kreeg je die onderscheiding? Het verbaasd me dat ik zo weinig van mijn eigen man weet.” zei Lily lachend. James grijnsde. “Je hebt het ook nooit gevraagd!” antwoordde hij. “Wel dan vraag ik het nu. Wat heb je in vredesnaam gedaan op school en had je eigenlijk nog wel tijd voor je huiswerk?” vroeg ze. “Eh Lily, laat ik je eraan herinneren dat Sirius en ik zelden huiswerk maakten.” zei James droogjes. “Sorry, ik was al vergeten hoe 'voorbeeldige' leerlingen jullie waren.” zei ze grinnikend. “Lach je mij uit?” vroeg James plagend. “Nee ik lach met je!” plaagde ze terug. “Haha!” lachte James sarcastisch. “Ga je me nog vertellen waarom je die onderscheiding kreeg?” vroeg Lily ongeduldig. “Jaja, ik kreeg die onderscheiding omdat ik ... omdat ik Sneep's leven redde.” zei James vol walging. “Heb je Sneep's leven gered?!” vroeg Lily verbaasd. “Ja, helaas wel!” zei James knorrig, die duidelijk liet merken dat hij daar spijt van had. “Hoe dan?” vroeg Lily. “Wel je weet intussen al dat Sirius, Peter en ik faunaten zijn geworden om Remus gezelschap te houden tijdens zijn transformaties. Wel Sneep kwam er dus ook achter dat Remus elke maand verdween en toen wou Sirius een grap met Sneep uithalen, dat werd bijna zijn dood.” zei James bitter, hij vond het blijkbaar jammer dat hij dat voorkomen had. “Wil je soms zeggen dat Sirius hem naar Remus stuurde terwijl hij in zijn weerwolf gedaante was?” vroeg Lily droogjes. “Ja, dat klopt, maar ik sleurde hem weg bij Remus.” zei James, die nog steeds kwaad was op zichzelf. “Ik vind dat je de juiste keuze hebt gemaakt!” zei Lily, die dat nooit verwacht had van James. “Herinner je je trouwens ons eerste afspraakje nog?” vroeg Lily opeens. James glimlachte. “Zou ik dat ooit vergeten?” “Het zou toch kunnen.” zei Lily nonchalant. “Ik herinner me het alsof het gisteren was.” zei James die dromerig keek.
Lily en James stapten uit de koets die van Zweinsveld kwam. Het was nog maar 4 uur in de namiddag. “Wat wil je nu doen?” vroeg de 17-jarige James aan Lily. “Ik weet het niet. Heb jij soms een idee?” vroeg ze op haar beurt. James haalde zijn schouders op. “We kunnen wat wandelen.” stelde hij voor. Ze liepen langs het meer en James die zich niet kon inhouden duwde Lily in het water. Lily kwam boven en zwierde haar donkerrode haren in haar nek. James stond te schudden van het lachen en Lily keek hem kwaad aan met haar groene, amandelvormige ogen. Ze zwom naar hem toe. “Ja, Evers ik weet wat je van plan bent.” zei hij maar desondanks stak hij toch een hand uit om haar eruit te trekken. “Ik ben niet zo als jou, Potter!” zei ze en ze nam zijn hand vast. James trok haar eruit. “En was het leuk,” vroeg hij gretig. “Ja hoor!” zei Lily lachend. “Dat is dan goed nieuws!” zei James glunderend. Hij tilde Lily op en gooide haar terug in het water, daarna nam hij zijn bril af, stopte die veilig weg en sprong hij er zelf in. Lily kwam lachend boven water. “Ik dacht dat jij geen gevoel voor humor had.” zei James grinnikend. Hij zwom naar haar toe en glimlachte. Lily keek hem aan, hun hoofden kwamen dichter bij elkaar en hun lippen raakten elkaar.
James zuchtte dromend. Dat was zijn beste herinnering op zijn trouw en Harry's geboorte na. Lily zwaaide met haar hand voor zijn ogen. “Hey, dagdromer! Wakker worden.” zei Lily lachend. James schrok op uit zijn gedachten. “Zei je iets, Lily?” vroeg hij. Lily lachte. “Gaan we trouwens nog wat doen?” vroeg hij snel om van onderwerp te veranderen. Ze glimlachte en fluisterde iets in James zijn oor. James zijn mond viel open en hij keek haar stomverbaasd aan.
Wat zou Lily James vertelt hebben? Wie het weet mag het naar mij PB-en en als het juist is zal die het volgende hoofdstuk eerder krijgen te lezen als de anderen. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Zo Sep 05, 2004 10:08 |
 |
Ik hoop dat degenen die het juist geraden hadden ook al de kans hebben gehad om het te lezen. Zij hebben het hoofdstuk gisteren in de voormiddag gekregen.
Hoofdstuk 12: Blijde aankondiging
“Meen je dat of maakte je een grapje?” vroeg James na een tijdje. “Zie ik eruit of ik een grapje maak!” zei Lily terwijl ze haar ogen rolde. “Dus ... dus ik word opnieuw vader?” zei James die het nog steeds niet kon geloven. Lily knikte en glimlachte. James gaf haar een knuffel en een kus op haar wang. “Fantastisch!” riep hij blij uit. “Dat moeten we vieren, dus ... emh ... wat gaan we nu doen!” “James we moeten Harry gaan halen en daarna gaan we naar je ouders!” zei Lily. “Nu al?” vroeg James. “Ja, nu, James.” zei Lily. Ze verdwijnselden naar Sirius en Emily's huis waar ze even later weer verschijnselden. “Hey, James en Lily, alles goed?” vroeg Sirius joviaal. “Ja, alles is prima!” zei James luchtig. “Waar is Harry?” vroeg Lily. “Die is met Emily mee, ze is naar de familie Lubbermans.” zei Sirius. “Ja, Lily, hoe zou Harry hierop reageren vroeg James aan haar. Sirius keek niet begrijpend van de een naar de ander. “Waar hebben jullie het over?” vroeg hij. “Sirius, vriend, Harry krijgt er een broertje of zusje bij!” zei James trots. “Hij maakt toch geen grapje?” vroeg Sirius aan Lily. Lily schudde haar hoofd. “Nee, hij verteld de volledige waarheid.” “Gefeliciteerd!” zei Sirius.
Even later kwam Emily terug met Harry. Harry liep dolblij op zijn ouders af. James pakte hem op. “Is hij braaf geweest?” vroeg Lily aan Emily. “Natuurlijk!” zei ze. “Sirius, waarom sta je daar zo te grinniken?” vroeg Emily opeens. “Omdat het grappig is dat Harry 'grote broer' word!” zei Sirius. “Wat!” zei Emily verbaasd. Ook Harry keek zijn ouders verwonderd aan. “Is dat waar?” vroeg Emily daarna. Lily knikte. “Ja, Harry krijgt er een broertje of zusje bij.” zei James. “Maar we gaan jullie niet langer lastig vallen.” zei Lily. “Jullie vallen ons niet lastig hoor.” zei Sirius. “Dat zeg je altijd!” grinnikte James. “Ja, maar nu moeten we echt gaan. James' ouders hebben ons en mijn ouders uitgenodigd om te komen eten en we moeten mijn ouders ook nog gaan halen.” legde Lily uit. “En hoe gaan jullie ze halen?” vroeg Sirius. “We gebruiken brandstof om bij hun te komen en we hebben gezorgd voor een legale viavia.” legde James op zijn beurt uit. “Ja dat krijg je gemakkelijk geregeld als je een schouwer bent en voor het ministerie werkt.” zei Sirius. “Ja, maar vergeet niet dat ik er nog maar drie maanden voor het ministerie werk.” zei James. “Dat weet ik ook wel maar je hebt een goede reputatie als schouwer.” zei Sirius. “Ja genoeg over het ministerie. Wij moeten maar eens doorgaan.” zei Lily ongeduldig. “Jaja, we gaan al!” zei James en hij, Lily en Harry liepen naar de haard. “Ik ga eerst, dan Harry.” zei James en hij stapte in de haard waar hij brandstof in had gegooid. “Duivenstraat 9!” riep hij en hij verdween met een plop. “Harry, nu jij en vergeet niet ....” “Om het langzaam en duidelijk uit te spreken!” dreunde Harry verveeld af en ook hij gooide wat brandstof in de haard en stapte erin. “Duivenstraat 9!” riep hij luid en duidelijk en ook hij verdween met een plop. Nu gooide Lily wat brandstof in de haard waardoor het vuur voor de derde keer groen oplichtte, ze stapte in de haard. “Duivenstraat 9!” riep ze en ze verdween.
Even later stapte ze uit de haard in het huis van haar ouders en klopte vlug haar gewaad af. “Zijn jullie klaar?” vroeg ze dan aan de rest. James haalde een tandenborstel uit zijn zak en wijst er met zijn toverstok op. “Portus!” mompelde hij. “Zo iedereen houd een vinger op deze tandenborstel en dan tel ik tot drie.” zei James. Verbaasd hielden de ouders net zoals de rest een vinger op de tandenborstel. “1 ... 2 ... 3!” zei James en opeens voelden ze allemaal een ruk achter hun navel en werden ze meegezogen door de tandenborstel.
Een paar tellen later landden ze met een smak op de grond. Harry en Lily's ouders waren omgevallen, maar Lily en James stonde nog overeind. Lily en en James hielpen Meneer en Mevrouw Evers overeind. “Ah daar zijn jullie al!” zei Mevrouw Potter die op hen afkwam. Ze schudde Meneer en Mevrouw Evers hun hand en gaf James en Lily en kus. Ook kleine Harry kon niet aan haar knuffel ontsnappen. “Volg mij maar!” zei ze nadat ze iedereen begroet had. Ze volgden Mevrouw Potter naar de eetkamer waar Meneer Potter al zat te wachten. “Oh, jullie zijn er al! Ga zitten!” zei hij vriendelijk en hij wees naar de lege plaatsen.
Even later zaten ze gezellig te eten en wat te praten toen James opeens opstond en zijn keel schraapte. “Wel ik hoop dat iedereen van deze dag heeft genoten zoals ik, maar nu willen Lily en ik nog iets meedelen.” begint James. “Lily is in verwachting van ons tweede kind.” zei James vrolijk.
Ik hoop dat jullie het leuk vonden en stuur asjeblieft reacties. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Di Sep 07, 2004 18:31 |
 |
Hoofdstuk 13: Dooddoeners op pad
Mevrouw Evers gaf een kreetje van opwinding. “Oh, maar dat is geweldig!” zei Mevrouw Potter blij. “Dan wordt jij grote broer.” zei Meneer Potter glimlachend tegen Harry. Harry knikte trots.
Na het eten bedankten Meneer en Mevrouw Evers de Potters. Ze namen afscheid en gebruikten de viavia om weer bij de Evers thuis te komen. Van daaruit namen Lily, James en Harry de haard om terug naar de huis te gaan.
De volgende morgen werd James wakker door getik op de ruit. Hij zag een bruine oehoe die met zijn snavel op de ruit tikte. James deed het raam open en liet de uil binnen, daarna nam hij de brief die de uil aan zijn poot had af. De uil wachtte niet op antwoord en vloog direct weg. James las de brief.
James, kom onmiddellijk naar het Ministerie. Er zouden een paar dooddoeners gesignaleerd zijn in Klein Zaninkem, die het op dreuzels gemunt zouden hebben. Er is blijkbaar iets mysterieus aan de hand ze zijn opeens weer actief. Het ministerie wilt dat jij, ik en Lubbermans naar Klein Zaninkem gaan.
Alastor Dolleman
James keek mokkend naar de brief. Hij keek naar Lily die zorgeloos lag te slapen en toen realiseerde hij zich dat Lily's zus Petunia en diens man Herman in Klein Zaninkem woonden. Hij kreeg een krop in zijn keel. Hij mocht de Duffelingen dan wel niet maar het bleef desondanks familie. Hij kleedde zich vlug aan en besloot Lily te laten slapen en krabbelde snel op een briefje:
Lily,
Ben naar het Ministerie, schouwerzaken. Weet niet wanneer ik weer thuis zal zijn.
James
Daarna pakte hij zijn toverstok van zijn nachtkastje en verdwijnselde hij.
Even later verschijnselde hij in het Atrium van het Ministerie. Hij nam de lift naar de tweede verdieping en liep naar het Schouwershoofdkwartier, waar Alastor Dolleman en Frank Lubbermans al op hem zaten te wachten. “Daar ben je! Laten we maar niet te veel tijd verspillen.” zei Dolleman grommend. “Zijn er al slachtoffers gevallen?” vroeg James bezorgd. “Niet dat we weten, dat gaan we juist uitzoeken en verder proberen te verhinderen.” zei Frank. “Kom laten we nu gaan. We verschijnselen in de Magnolialaan.” zei Dolleman. Ze verdwijnselden met een plop en verschijnselden even later weer in de Magnolialaan. “Potter ga jij die kant op en Lubbermans jij gaat die kant op en ik ga die kant op.” zei Dolleman. Ze knikten instemmend en liepen alledrie een andere kant op. James liep net de Ligusterlaan in en keek al snel vier dooddoeners recht in de ogen. “Als dat niet 'de' James Potter is!” zei een van hen hatelijk. “Lucius Malfidus!” James kneep zijn ogen vol afschuw tot spleetjes toen hij de stem hoorde. “Correct, en kan je nu in vrede sterven?!” zei Lucius terwijl hij een grimas op zijn gezicht toverde. “Onderschat hem maar niet! Hij is een schouwer!” zei een pieperig stemmetje. “Peter! Jij vuile verrader! Ik had moeten weten dat jij een van hen was!” zei James kwaad. “En wat gaat de 'befaamde' schouwer nu doen?” vroeg Lucius. James trok zijn toverstok en richtte hem op Lucius. “Je bent in de minderheid, Potter! Waar is je modderbloed vriendinnetje?!” vroeg Lucius vals. “Waag het niet haar zo te noemen!” zei James die nu heel kwaad was. “Of wat?” vroeg Lucius uitdagend en hij trok zijn eigen toverstok. “PARALITIS!” riep James en net op hetzelfde moment schreeuwde een andere dooddoener: “EXPELIARMUS!” Maar gelukkig was James een goed getrainde schouwer en kon hij net op tijd verhinderen dat hij ontwapent werd. “PROTEGO!” De spreuk kaatste af en Lucius was door de lamstraal van James geraakt. De dooddoeners keken hem woest aan en toen riep Peter: “CRUCIO!” James kon die vloek onmogelijk hebben afgekaatst en toen hij geraakt werd schreeuwde hij het uit van pijn. Het leek of elke plaats van zijn lichaam leek open te barsten. Peter liet zijn staf zakken en de pijn verdween. James handen en knieën op de grond en hijgde zwaar na de onvergeeflijke Cruciatusvloek. Hij kon het niet geloven zijn vriend, zijn eigen vriend had hem gemarteld. James probeerde op te staan maar de stekende pijn weerhield hem ervan. “We hebben hem!” zei de stem van Bella Van Detta. “AVA...” “IMPEDIMENTA!” riep hij uit alle macht. Bella kon haar spreuk niet afmaken en werd achteruit geblazen door James' spreuk. “Laten we hem eerst niet wat lijden voor hij sterft!” zei Lucius die weer bijgekomen was. James wou snel overeind kruipen. “CRUCIO!” riep Lucius voordat James ook maar iets kon doen werd hij opnieuw getroffen. Hij gilde het uit van pijn.
Intussen was Lily wakker geschrokken omdat ze Harry hoorde schreeuwen. Ze stond op en liep Harry's kamer in. Ze zag dat hij nog sliep maar hij leek het uit te krijsen van pijn en hield zijn handen op zijn litteken gedrukt. “Harry! Wordt wakker!” riep ze en ze schudde hem door elkaar. Harry deed zijn ogen open en hijgde zwaar na terwijl de tranen in zijn ogen stonden. “Wat is er Harry?! Wat is er gebeurt?!” vroeg ze bezorgd. “Papa! Waar is papa! Ik zag hem hij had pijn!” zei Harry die snikte. Lily realiseerde zich opeens dat ze James niet had gezien. Harry zag haar bezorgde blik en sprong uit zijn bed en rende naar zijn ouders hun kamer. Hij zag angstig dat zijn vader er niet was en Lily volgde hem de kamer in en zag het briefje op het nachtkastje liggen ze pakte het op en las het. Ze beefde van angst toen ze het las. “Harry, luister goed naar mij! Ik breng je naar Sirius en Emily!” zei ze en ze pakte snel zijn en haar mantel en liep met hem naar de haard. Ze duwde Harry naar de haard en hield hem een zakje met brandstof voor. “Grimboudplein 12.” zei ze hem voor. “Hij pakte wat brandstof en gooide dat in het vuur en stapte erin. “Grimboudplein 12!” riep hij luid en hij verdween. Lily nam zelf wat brandstof die ze in de haard gooide en stapte erin. “Grimboudplein 12!” riep ze en ook zij verdween.
Even later stapte ze uit de haard. “Sirius! Emily!” riep ze en even later verscheen Sirius in de woonkamer. “Shhhhhh! Emily sla... Wat is er gebeurd?” vroeg hij onmiddellijk nadat hij hun angstige blikken zag. Lily gaf hem James briefje en vertelde toen het hele verhaal. “Dus je denkt dat Harry een weer een visioen had?” vroeg Sirius bezorgd. Lily knikte terwijl er tranen in haar ogen sprongen. “Ik maak Emily even wakker!” zei Sirius die de woonkamer wou uitlopen, maar opeens verscheen Emily in de deuropening. “Dat hoeft niet meer. Ik heb alles gehoord!” zei Emily geschokt. “Lily en ik gaan naar het Ministerie! Blijf jij hier met Harry?” vroeg Sirius. Emily knikte instemmend, daarna verdwijnselden Sirius en Lily.
James was ondertussen al vijf minuten in bedwang gehouden door de Cruciatusvloek toen Lucius eindelijk zijn staf liet zakken. “Heb je nu nog zo'n grote mond?” vroeg hij geamuseerd. James zat zwaarademend op de grond en antwoordde niet. “Zozo, de 'grote' Potter kan geen woord uitbrengen! Daar zou ik een foto van moeten hebben! Zo heb je nu genoeg gehad?” zei Lucius vals. Hij wou net opnieuw de Cruciatusvloek. “EXPELIARMUS!” riep de stem van Lily en Lucius staf vloog uit zijn handen. De dooddoeners keken verbouwereerd naar Lily en toen ze zagen dat ze in het gezelschap van Sirius, Dolleman en Frank was verdwijnselden ze abrupt. Lily liep op James af en hurkte naast hem op de grond. “Ben je in orde, James?” vroeg ze voorzichtig. James keek haar aan en glimlachte. “Ik mankeer niets!” zei hij. Dolleman kwam op hem af. “Als in orde, Potter?” vroeg hij. James knikte. Lily ondersteunde hem en hielp hem overeind. “Hoe wist je dat ik hier was?” vroeg hij toen aan Lily. “Harry zag een visioen en toen ben ik onmiddellijk met Sirius naar het Ministerie gegaan en ze zeiden dat je hier was.” legde Lily uit. “Potter, ga maar naar huis ik en Lubbermans modificeren die dreuzels hun geheugen wel.” gromde Dolleman. “Denk je dat je in staat bent om te verschijnselen?”vroeg Sirius. “Ik denk het wel.” zei James. “We gaan naar Grimboudplein. Harry is daar en waarschijnlijk bang ook.” zei Sirius. Ze verdwijnselden met een plop.
Emily probeerde Harry te kalmeren toen Sirius, Lily en James verschijnselden. Harry vloog zijn vader in de armen. Dolleman verschijnselde opeens langs hun. “Wel die zus van jou en haar man zijn ook erg vriendelijk!” zei hij knorrig tegen Lily. “Hoe reageerden ze er dan op dat er tovenaars in hun straat waren?” vroeg Lily. “Ze waren woedend. Ze zeiden dat het jullie schuld was dat die dooddoeners daar waren”. “Typisch iets voor die Duffelingen. Ons de schuld geven. Ik heb er nota bene voor gezorgd dat zij niet aangevallen werden!” zei James woedend. “Trek het je niet aan, Potter.” suste Dolleman hem. “Maar dat zoontje van hen mag eigenlijk ook wel eens op dieet, dat kind is gewoon het vijf dubbele van hem!” zei Dolleman en hij wees op Harry. “Ik weet dat mijn neefje niet aan de dunne kant is, maar dat is geen rede om te overdrijven!” zei Lily scherp. “Overdrijven?! Jij bent er al jaren niet meer geweest, dat kind is gewoon zo breed als Hagrid!” zei Dolleman. Emily haar mond viel open terwijl Sirius en James in de lach schoten, maar James hield snel op want de cruciatusvloek was niet volledig uitgewerkt. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Ma Sep 13, 2004 16:25 |
 |
Hoofdstuk 14: Kerstmis en de Pulkerik
Het was intussen al Kerstmis. Emily was nu 6 maanden zwanger en Lily 5 maanden. Lily, James, Harry, Emily, Sirius en Lily's ouders waren uitgenodigd door de ouders van Emily en James om samen Kerstmis te vieren. Ze zaten allemaal samen gezellig aan tafel te praten en te lachen. “En wat zal het worden? Een jongen en een meisje, twee jongens of twee meisjes?”vroeg Mevrouw Potter aan Emily. Emily keek naar Sirius en die grijnsde. “Daarvoor zullen jullie nog een paar maanden geduld moeten hebben.” zei ze met een ondeugende glimlach. “En jij Lily?” vroeg Mevrouw Evers aan haar dochter. “Oh, denk maar niet dat zij het zegt hoor, zelfs ik weet het niet. De vorige keer wist ik het ook pas toen Harry geboren was.” zei James. “Je hebt het toen gewoon niet gevraagd!” zei Lily. “Oh, in dat geval vraag ik het nu.” zei James grijzend. “Maar, wie zegt dat ik het dan zal zeggen?” zei Lily terwijl ze knipoogde naar Harry. James wist niet dat Lily het al een maand geleden tegen Harry had gezegd. Harry grijnsde naar zijn moeder.
Toen ze tot diep in de nacht gefeest hadden en Harry op de zetel in slaap was gevallen, besloten ze om te gaan slapen. Ze bleven namelijk allemaal bij de ouders van James en Emily slapen. James tilde Harry op en hij liep samen met de rest naar boven. Hij liep zijn oude kamer in en keek vertrouwd om zich heen. Hij legde Harry in het bed en stopte hem onder, daarna liep hij de kamer uit en liep hij een andere kamer in. Lily lag al te slapen. James kleedde zich vlug om en ging toen ook slapen.
Niet veel later schrok James wakker omdat hij iets dat een stuk zwaarder dan de deken was op zijn benen voelden. Hij ging overeind zitten en zag dat Harry over hem heen gekropen was en nu tussen hem en Lily was gaan liggen. “Harry?” vroeg James slaapdronken. “Wat is er?” “Ik had een slechte droom.” zei Harry met een klein stemmetje. “Wat is er dan gebeurt?” vroeg James bezorgd. Hij was bang dat Harry weer een visioen had gehad. “Ik zag een man met een wit gezicht en rode ogen ...” “Voldemort?” vroeg James geschrokken. Harry ging verder. “Toen zag ik een groene lichtflits en voelde ik een stekende pijn op mijn voorhoofd.” James besloot dat hij er later met Harry over zou praten, hij vond Harry te jong om de waarheid te weten. “Wel het is nu voorbij. Probeer maar terug te slapen.” zei James zacht. Harry knikte en even later lag hij al te slapen, maar James was klaarwakker. Hij lag te piekeren over Voldemort.
De volgende morgen werd Lily als eerste wakker en schrok ze toen ze merkte dat niet alleen James langs haar lag. Ze glimlachte toen ze zag hoe vredig de twee lagen te slapen en stond op. Ze deed haar kamerjas aan en liep naar beneden. Mevrouw Potter was al wakker en druk bezig met het ontbijt. “Lily, ben je nu al op?” vroeg ze verbaasd toen ze Lily zag. Lily knikte. “Moet ik helpen?”vroeg Lily vriendelijk. “Nee hoor, ik heb alles onder controle.” zei Mevrouw Potter glimlachend. Lily was nog maar net aan de keukentafel gaan zitten toen Emily de keuken binnen kwam. Emily ging langs Lily aan de tafel zitten en legde haar hoofd in haar armen. “Wat is er Emily?” vroeg Mevrouw Potter. “Sirius heeft aan een stuk door deze nacht gesnurkt!” knorde ze. Lily probeerde niet in de lach te schieten en kreeg daardoor een hoestaanval zodat Mevrouw Potter haar wel vijf minuten op haar rug moest kloppen. “Je weet toch wel dat je door een simpele zwaai van je toverstok rustig had kunnen verder slapen.” zei Mevrouw Potter toen Lily gestopt was met 'hoesten'. Emily sloeg haar hand tegen haar hoofd. “Ooeeps!” Deze keer kon Lily haar lach niet inhouden en ze gierde het uit zodat Emily haar met samengeknepen ogen aankeek. Op dat moment kwam James de keuken in. “Mmmmorgen.” zei hij terwijl hij een geeuw onderdrukte. Hij gaf Lily een kus op haar voorhoofd. “En hoe gaat het met onze twee dikkertjes?” zei James plagend. “Je bent gewoon jaloers!” snoof Emily. “Ja!” beaamde Lily. “Jaloers?! Ik?! Waarom wel?” vroeg James. “Omdat mannen nooit zo'n hechte band met hun kinderen hebben in het begin.” zei Emily. “Ja, wat deed Harry trouwens in ons bed?” vroeg Lily opeens. “Wel, we hebben een nogal hechte band, hè Lily.” zei James met een grijns. Lily stak haar tong uit. “Kleine kinderen!” zei Sirius die grijnzend de keuken binnenkwam. “Hoor eens wie het zegt!” zei Emily. Sirius grijnsde en gaf Emily een kus. “Lekker geslapen, schat?” vroeg hij. Emily's gezicht betrok en Lily barstte weer in lachen uit. Sirius keek haar niet begrijpend aan. James daarentegen wist heel goed waar het over ging en begon een luid snurkend geluid te maken. “Ik heb niet gesnurkt, dat was jij!” Ik wou je niet wakker maken dus liet ik je maar snurken!” verdedigde Sirius zich. “Ik! Gesnurkt?!” Hoe kom je erbij! Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan door dat gesnurk!” zei Emily kwaad. “Ik ook!” zei Sirius. Opeens keken ze elkaar geringschattend aan en daarna liepen ze naar boven. Lily en James barstten weer in lachen uit, terwijl Mevrouw Potter bezorgd keek.
Even later kwamen Sirius en Emily de keuken terug in. Sirius had een rond vanillekleurige donsbal in zijn handen. “Er zat een Pulkerik onder ons bed te slapen.” zei Sirius die de donsbal op tafel gooide. Lily had nog nooit een Pulkerik gezien, omdat ze uit een dreuzelgezin kwam, maar ze wist wel dat een Pulkerik het niet erg vond om rond gesmeten te worden. “Geef die maar aan Harry. Dat zal hij wel leuk vinden.” zei Sirius met een grijns tegen James. |
|
|
  |
 |
Jade The Orkkiller
1e jaars

Verdiend:
47 Sikkels
|
Geplaatst:
Di Sep 21, 2004 20:19 |
 |
Sorry dat het zo lang duurde voor degenen die mijn verhaal lezen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en ik zal nu waarschijnlijk weer wat sneller posten.
Note: Ik gebruik de naam Lizzy en 17 februari als herdenking aan mijn overleden moeder. Ze is 17 februari 2001 om het leven gekomen in een auto-ongeluk ze was nog maar 34 jaar. Ik was toen 12.
Hoofdstuk 15: Baby-dag
Het was intussen al 17 februari en Lily en James zaten in de woonkamer. Lily lag op de bank en was een boek aan het lezen terwijl James de Ochtendprofeet aan het lezen was. Harry was met een jongen uit de buurt gaan voetballen. Opeens vloog er een donkerbruine uil binnen. James keek op en nam de brief van de uil zijn poot. Hij las het briefje dat blijkbaar vlug was neergekrabbeld.
Emily heeft weeën.
Ik ben nu in Sint Holisto's.
Sirius
James sprong op alsof hij op naalden zat en Lily schrok. “Wat is er? Je liet me schrikken!” zei ze. “Snel, naar Sint Holisto's! Emily gaat bevallen!” zei James haastig. “Waaat!” zei Lily die overeind sprong. “Ik haal Harry!” zei James en hij liep naar buiten. Even later kwam hij terug binnen met Harry. “Hoe gaan we?” vroeg Lily. “We nemen de Collectebus.” zei James.
Even later liepen ze de grote hal van Sint Holisto's binnen. Ze zagen Perkamentus met Dolleman praten en liepen naar hen toe. “Ah, jullie zijn er. Sirius is bij Emily en hij zij dat we hier op jullie moesten wachten.” zei Perkamentus met een twinkeling in zijn ogen. “De jongeheer Potter is er ook bij.” gromde Dolleman terwijl hij Harry doordringend aankeek. Harry keek ongemakkelijk toen hij het grote blauwe oog op zich gericht zag. “Ook een Zwerkbalfan, zie ik.” zei Dolleman terwijl hij zijn blauwe oog op Harry's zak richtte. Harry keek hem niet begrijpend aan. “Valt het zo op, Alastor?” vroeg James met een grijns terwijl hij zijn hand op Harry's schouder legde. “Tja, Potter ik zie toevallig dat hij een snaai in zijn zak heeft.” zei Dolleman schouderophalend. James grijnsde, maar Lily keek Harry scherp aan. “Ik had je toch gevraagd dat ding thuis te laten?!” siste ze in zijn oor. “Ach, Lily, laat het toch wat kan het kwaad dat mijn jongen altijd wilt oefenen.” zei hij en hij knipoogde naar Harry. Harry grijnsde naar zijn vader. “Laten we maar naar de wachtzaal gaan.” stelde Perkamentus voor. Iedereen knikte instemmend en ze liepen samen naar de wachtzaal.
Toen ze daar een halfuur zaten kwam Sirius grijnzend binnen. “En?” vroeg James. “Een jongen en een meisje.” zei Sirius trots. “Ze heten Tristan Thomas en Lizzy Marion Zwarts. Willen jullie nu nog even langskomen?”vroeg Sirius. Iedereen volgde Sirius, maar Lily niet. James draaide zich om. “Kom je nog, Lily? ... Lily?” vroeg hij. “Sirius, neem Harry mee! De baby is op komst!” riep James tegen Sirius. Sirius keek geschrokken om, maar deed wat hem gevraagd werd en wenkte Harry dat hij moest volgen.
Enkele minuten later lag Lily op een bed en zat James zenuwachtig langs haar. “Is dit wel normaal? Je bent nog maar zeven maanden ver! Een maand te vroeg tot daaraan toe, maar twee maanden is een beetje veel!” zei James bezorgd.
Intussen zat Harry bij de rest in de kamer van Emily. Hij keek ongemakkelijk omdat hij Dolleman hem de hele tijd nauwlettend in de gaten hield. “Zo Potter, nu wordt jij dadelijk grote broer.” zei Dolleman grijnzend. Harry keek hem angstig aan. Wat eigenlijk begrijpelijk was, want Dolleman zijn gelaat zat onder de littekens en zijn mond stond scheef als hij lachte.
Na wat wel uren leek kwam James de kamer binnen. “En en en ...?” vroeg Sirius zenuwachtig. “Een jongen. Kai William Potter.” “Gefeliciteerd, Potter!” zei Dolleman grommend. James grijnsde naar Dolleman. “Kom je mee naar je moeder?” Vroeg James ten slotte aan Harry. Harry sprong van zijn stoel af en liep met James mee de kamer uit. Trots op het feit dat hij net grote broer was geworden. |
Laatst aangepast door Jade The Orkkiller op Zo Sep 26, 2004 17:48; in totaal 1 keer bewerkt |
|
  |
 |
|
|