Haunted [half 12+]

pinda_12 · Geplaatst: Ma Sep 08, 2008 19:00

Ik ben bezig met een Harry Potter verhaal voor deze site en een fantasy verhaal op het FFF, dus zo snel komt er geen nieuw stukje, maar hier is de proloog alvast ^^

Proloog
Een jongen met blond half-lang haar keek naar de romeinse cijfers op de oeroude jaren 30 klok die aan de muur hing. Het was al rond half elf in de avond, maar hij had geen slaap nodig deze nacht, want dat zou er dan toch niet van komen, ook al lag hij wel in bed. Hij geeuwde even, maar voelde niet dat hij elk moment in slaap zou kunnen vallen.
Morgen rond deze tijd... Ja, wat zou er dan aan de hand zijn, bedacht hij zich met een glimlach. Hij keek weer naar de klok terwijl zijn hersens op springen stonden van de zenuwen.
Tik tak, klonk het vanuit de klok.
Morgen rond deze tijd zou hij in de trein zitten, wachten tot het weer morgen zou worden. Hij vond het maar niks dat het anderhalve dag zou gaan duren voor ze eindelijk weer op Zweinstein zouden zijn.
De jongen deed zijn hutkoffer open en bekeek schichtig de inhoud die erin zat. Hij had zijn kleding mee, zijn toverstok, boeken, nieuwe gewaad van Zwadderich, de afdeling waar hij in zat (het andere was alweer voor de zoveelste keer kapot gegaan D.M.V. een tovenaarsduel), inktpotje, veer, ketel. De rest moest maar mee in de handbagage had hij gedacht. Hij deed ook die tas open en keek er in. Er zaten wat alledaagse spulletjes in en wat snoep.
“Finn, lig je al te pitten?” Het was zijn oudere broer van 18 die om het hoekje van de deur verscheen. Finn zelf was 16 en ging voor zijn een na laatste schooljaar naar school toe. Hij glimlachte flauwtjes naar zijn broer.
“Wat denk je zelf,” antwoordde hij sarcastisch.
Tik tak, deed de klok weer.
Z'n ogen begonnen nu wel zwaar te worden, zijn broer verdween weer en hij ging onderuit gezakt op z'n bureaustoel zitten. Finn z'n fel groene ogen keken de kamer rond. Hij was nog steeds zenuwachtig over morgen, maar wist niet waarom. Hij wist dat hij genoeg vrienden had op school, dat hij ruzie had met een aantal griffoendors en dat hij in de trein lol zou hebben met zijn vrienden, dus waarom was hij zenuwachtig?
Tik tak, de seconden tikten langzaam voorbij.
Het was inmiddels al één uur geweest, maar Finn kon nog steeds niet slapen. Hij lag met zijn handen achter het hoofd op bed. Af en toe vielen zijn ogen even dicht, maar dan sperde hij ze weer open, omdat hij geluiden hoorde op de gang. Zijn broer moest vast weer naar het toilet.
Tik tak. de klok tikte steeds langzamer, zo leek het.
Het licht begon al een beetje door de ramen te gluren, maar het was nog steeds pikkedonker in de kamer van Finn. Hij was door zijn vermoeide ogen toch in slaap gevallen. Eindelijk kon hij rusten na deze lange, vermoeide avond en halve nacht.

pinda_12

Hier is hoofdstuk 1 eindelijk ^^
Veel leesplezier.

Hoofdstuk 1
Een ouderwetse, rode eend stopte voor het station van Londen, King's Cross genaamd. De deur van beide voorzijden van de auto werden open gegooid en een vrouw met lang, lichtbruin haar stapte aan de bestuurders zijde uit. Finn stapte aan de andere kant uit. Eindelijk was hij weer op het King's Cross station in Londen, waar hij vanuit perron 93/4 naar Zweinstein zou gaan. Hij zou z'n zwadderaars vrienden weer zien, de leraren en natuurlijk het hoofd van Zweinstein, professor Pang.
Finn veranderde in de loop der jaren erg. Hij kwam op school met kort blond haar, saaie truien met daaroverheen natuurlijk zijn gewaad. Hij droeg oude zwarte kloffies als schoenen. Nu draagt hij de hipste t-shirts, draagt hij in plaats van kloffies nette schoenen en is zijn haar aangegroeid tot een lengte van twintig centimeter. Hij gedroeg zich op school de eerste jaren wat te slim. Hij haalde hoge cijfers, maar later bleek dat dat niet bij hem zou passen. Hij besloot veel minder te doen aan zijn schoolwerk en merkte dat hij daar aardigheid in kreeg. Aan het begin van het eerste jaar op Zweinstein voelde hij zich vaak verlegen, maar naarmate de jaren voorbij vlogen veranderde dit van verlegen naar sluw en kille blikken in zijn ogen.
Finn liep sloom achter zijn moeder aan het station op, pakte een karretje waar zijn hutkoffer op moest staan, en stond voor een muur stil.
“Phuh,” mompelde hij naar zijn moeder die een aanstalte maakte om hem te knuffelen. Hij wende zijn blik kil van haar af. Hij nam een aanloop, rende richting een muur en ging er dwars doorheen.
Een donker perron was er te zien, het lichte King's Cross was verdwenen en er stond een grote stoomlocomotief klaar voor vertrek. Finn keek schichtig om zich heen om te zien of zijn moeder hem niet was gevolgd door de muur. Hij keek weer terug naar voren, begon te lopen en stopte bij een groepje jongens.
“Hi.”
“Yo Finn, leuke vakantie gehad.” Blijkbaar was Finn een populaire jongen onder deze groep, want iedereen stond meteen om hem heen.
“Na, niet zo, we hadden geen geld dus moesten we thuis blijven. Hebben jullie wel een leuke vakantie gehad?”
De hele vakantie hadden ze geen geld meer om te verbruiken aan vakantie. Ze bleven dus met het hele gezin thuis. Finn vond er helaas niks aan, maar nu hij weer hier is wordt het hopelijk alleen maar leuker.
“Kevin en ik zijn naar een oersaai museum geweest, Boas, Tom en Joe zijn naar Spanje geweest en Leo, Nick en jij bleven thuis.”
Dat zijn vriend dat allemaal wist, of hadden ze onderling contact gehad en waren ze hem vergeten?
“Matt, je bent wel erg slim.” Finn grijnsde even.
“Gedachten lezen?” De groep vrienden begonnen te lachen om die rare reactie van Matt. Hij was altijd al de lolbroek van de groep en wist ze telkens aan het lachen te maken.
“Let's go.” Finn wees op de trein die een soort van seintje maakte om te laten weten dat ze bijna zouden vertrekken.
“Op naar Zwadderich.”
“Lekker eerstejaars uit de andere afdelingen plagen als we ze op de gang tegen komen.”
“Mahatt!”
“I'm so sorry.”
“Je lijkt wel gay.”
“I'm not.”
“Straks plassen we nog in onze broek.” Kevin brulde van het lachen.
“Echt? Gefeliciteerd.”
“Matt!”
“Sorry again.”
Ze liepen met z'n achten de trein in en zochten binnen een lege coupé waar ze zouden kunnen gaan zitten.
“Eindelijk.” Finn ging op de bank in de coupé zitten. Langzaam begon de trein vaart te maken en zette het koers naar Zweinstein.

Het was inmiddels schemerig geworden. De jongens staarden een beetje versuft voor zich uit.
“Heeft iemand nog iets te eten bij zich?” vroeg Joe.
“Nope,” antwoordde Matt.
“Ik moet even naar het toilet.” Finn verliet de coupé, draaide zich om en viel van schrik achterover.
Een forse jongen liep met een kille blik in zijn ogen liep richting Finn.
“Wat moet jij hier ukkepuk.”
“Euh.... Niks,” hakelde hij.
Van de schrik stond hij al uit glijdend op en rende snel richting de toiletten. Vlak voordat hij de toilet hokken binnen zou gaan werd hij opeens een coupé in getrokken.
Zonder dat hij om zich heen keek probeerde hij een beetje op adem te komen. Hij zag de gedaante van de forse jongen nog voorbij flitsen en roepen 'waar is dat rotjoch,' maar dat kon hem niks meer schelen. Hij was nu veilig in een coupé.
Toen draaide hij zich om en keek hij recht in de ogen van een meisje.
“Dank je Cathy,” bracht Finn moeizaam uit.
“Ik zag dat hij je aansprak.”
“O.” Finn schrok een beetje.
“Maakt niks uit Blondie.” Cathy grijnsde breed naar Finn.
“Hee!” Finn begon abrupt te lachen, omdat hij het eigenlijk helemaal niet erg vond dat zij hem zo noemde.
“Blondie.” Cathy schudde met haar hoofd.
“Ik denk dat ik nu wel weer kan gaan.”
“oké.”
“Tot straks.”
“Waarom tot straks?”
“Tot op Zweinstein, nou goed?”
“oké.”
Beide glimlachten nog even naar elkaar, maar toen moest Finn echt gaan. O, o, ik moet echt nodig plassen. Snel holde hij de jongens wc in om zijn behoefte te doen.
“Aahhh, dat lucht op.” Hij had zijn behoefte gedaan, deed zijn broek haastig weer vast zonder dat iemand iets zou zien en liep al fluitend de wc weer uit.
Finn wierp een blik in de coupé waar Cathy in zat, maar blijkbaar was ze verdwenen, want er zat helemaal niemand. Hij werd er eigenlijk wel een beetje bang van. Straks was er wat met haar gebeurt. En dat ook nog aan het begin van het nieuwe schooljaar. Laat ik maar terug gaan naar de coupé waar de jongens ook zaten.
Finn kwam aan bij de jongen. Nog steeds had hij Cathy niet gezien. Een raar gevoel kwam weer bij hem op.
“Jongens?” vroeg hij terwijl hij de coupé in liep. “Hebben jullie Cathy nog gezien?”
“Waarom?” vroeg Joe verbaasd.
“Ze zat zonet nog alleen in een coupé, maar toen ik terug kwam van het toilet was ze weg. Vinden jullie dat niet vreemd?”
“Nee, dat doet iedereen wel eens.”
“Ja, iedereen staat toch wel eens op om te lopen?”
“Oké, dan doet iedereen dat wel eens,” zei Finn sarcastisch.
“Take it easy Finn.”
“MATT!”
Stampvoetend loopt Finn weer naar buiten. Ze waren al bijna op Zweinstein aangekomen. Dat zo iets ook nog kon gebeuren, dacht Finn. Hij staarde naar buiten. Je kon een glimp van Zweinstein opvangen, maar dat veranderde toen ze een grote draai maakten richting het dorpje Zweinsveld, vlakbij Zweinstein.