Haunted Mansion (4) - RPG

**Olivier**

Tijd voor alweer topic 4! Hier waren jullie gebleven:

Glauces schreef:

Liz wordt abrupt aan de kant geduwd door Robertus, die zijn geliefde Faith wil helpen. Aww, wat lief, ze zijn echt een perfect stelletje, lijkt het wel. Van een afstandje blijft ze even staan toekijken hoe hij haar eerst de vernieling in helpt en dan de verbetering (xD), maar hoort dan een brul, die aardig veel op het stemgeluid van Dermot lijkt. Als deze even later komt aanlopen, glimlacht ze even lief naar hem en geeft hem een knuffel.

"Niet weer gaan flippen zoals vanochtend, hè," zegt ze zacht. Dat wil Liz niet meemaken; zo'n demonische Dermot. Desondanks is ze heel erg blij dat hij nog leeft, en niet is verbrand in het huis.
Verbaasd kijkt Liz naar binnen als Faith de deur open doet. Het leek nog helemaal intact... Geen roetsporen, geen rook, geen halve brokken hout.
"Wat is dit voor flauw geintje?" mompelt ze droevig. "Eerst ons doodsangst aanjagen, en vervolgens het huis weer bewoonbaar maken...?"

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

Dermot kalmeert een beetje als Liz hem een knuffel geeft en negeert het stomme gevoel van geluk in zijn buik. Plots is de brand weg, en het is net of er niets is gebeurd. What.The.F*ck Hij kijkt naar Liz als die droevig iets mompelt en slaat een arm rond haar schouder.

"Ze zijn echt aan het spelen met ons..." mompelt hij tegen niemand in het speciaal. Hij voelt hoe de woorden "Ik wil hier weg" op zijn lippen komen, maar dat is nogal afgezaagd om te zeggen. Ze zullen er maar het beste van moeten maken. Hij stapt terug naar binnen en kijkt rond. er is niets veranderd, het is net of er niet eens een brand is geweest.

Dermot zucht en gaat naar de keuken om de ijstkast te plunderen. Hij vindt daar nog een stuk kaas, een potje chocomousse en een banaan. Met die dingen gaat hij aan tafel zitten en begint zijn maaltijd. Dit zuigt echt wel... Maar ach, niets aan te doen zeker?

Gordon kijkt even geïrriteerd naar Robertus als die hem opzij duwt. En dan verprutst hij het nog allemaal ook, nota bene! Schandalig. Hij schudt zijn hoofd en gaat ook verwonderd terug naar binnen.

"Wat is er hier gebeurd?" mompelt hij en beseft dat hij misschien toch maar moet beginnen te geloven dat spookhuizen echt wel bestaan. Wie of wat heeft Chris dan vermoord? Hoe is zijn broer hier aan zijn einde gekomen? Peinzend staat hij daar in de gang.

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Faith fronst even bij Robertus' woorden dat ze van geluk mogen spreken. Het is maar wat je geluk noemt. Ergens diep vanbinnen is ze wel een beetje teleurgesteld. Ze is natuurlijk opgelucht dat iedereen de grote brand heeft overleeft, maar het kleine beetje hoop waaraan ze zich had vastgeklampt is nu verdwenen. Het huis is leefbaar en nu is er geen enkele reden meer om hun toch maar vrij te laten. Damn.

Ze volgt het voorbeeld van Dermot en stapt achter hem de hal in. Maar ze blijft even stilstaan als ze Gordon peinzend in de hal ziet staan. "Hey." zegt ze om zijn aandacht te trekken. "Dat was heel lief wat je daarbuiten deed voor me. Ik wist niet dat je ook wat helerspreuken kon?"

Ze blijft hem eventjes zwijgend aankijken en éindelijk weet ze waar ze hem van herkent. Ze heeft hem dan nog niet zo heel vaak gesproken sinds hij er was, maar hij deed haar altijd aan iemand denken, alleen kon ze het niet goed plaatsen. Chris natuurlijk. De gelijkenissen zijn zo groot dat ze zich verbaasd dat het haar nu pas opvalt.

"Alles goed met je?" vraagt ze terwijl ze hem even onderzoekend aankijkt. Hij leek ver weg te zijn met zijn gedachten. "Afgezien van de omstandigheden dan..." voegt ze er snel aan toe. Het is wel begrijpelijk dat het met niemand echt goed gaat, of dat nu op mentaal of lichamelijk gebied is.

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

Gordon draait zich om als Faith hem aanspreekt en hij zet een kleine glimlach op en knikt. Hij gaat het niet direct aan Faith vragen ofzo, dat zou nogal té onsubtiel zijn.

"Ja hoor, alleen is dit huis wel om gek te worden, niet?" zegt hij met een glimlach en gaat op de traptrede zitten.

"Er zou hier zelfs iemand kunnen sterven..." zegt hij, iets serieuser.

jilly-ann

Madison loopt Faith achterna als deze naar het huis toeloopt. Waar is alle rook gebleven? Haar mond valt letterlijk open als ze ziet dat alles er precies uitziet als voor de brand die los gebarsten was. Hoe kan dat? Alhoewel het haar niet echt zou moeten verbazen. Alles kan immers in de Mansion. Voorzichtig loopt ze naar binnen toe en doet de deur van de woonkamer open om te zien dat alles gewoon in orde is.
Ze kijkt Faith vragend aan. Er is iets mis met het huis en toch niet met haar? Een drankje zou er vast wel in kunnen nu, maar na het incident met David doet ze het niet. Ze heeft al genoeg problemen veroorzaakt door te drinken en al helemaal met Jack.
"Zeg dat niet te hard," zegt ze tegen Gordon. "Je weet nooit wie het hoort." Zeker de laatste tijd niet als je net denkt dat alles goed is.

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Faith gaat naast hem op de trede zitten en glimlacht verdrietig. "Ja, dat is wel het minste wat je kunt zeggen." Ze schudt haar hoofd en zucht. Ze kijkt even op als ze hoort wat Madison zegt en zwijgt even. Wie weet zou dat nog eens waar kunnen zijn...

Ze trekt een pijnlijk gezicht als Gordon het over sterven heeft. Dat brengt al die slechte gebeurtenissen weer voor haar ogen. En het ergste van al, hoe moet ze hem uitleggen van Chris, áls hij ernaar vraagt.

"Er zijn al meerdere mensen vermo- gestorven." Het is beter de waarheid te zeggen, in plaats van iedereen altijd te willen beschermen door te liegen, daar helpt ze niemand mee. Ok, een deel van de waarheid dan.

"Waarschijnlijk is de kans groter dat we allemaal hier doodgaan, voordat we een oplossing vinden om te ontsnappen." mompelt ze pessimistisch. Je zou voor minder zo gaan denken, na alles wat ze meegemaakt hebben.

trijntjuh

Finn knippert ongelovig met zijn ogen als Bertje vage en ongelovige antwoorden geeft.
Hij wil Bertje weer grijpen- O wee als je wegloopt!- maar ziet hem vlug naar Faith toe rennen.
Finn kijkt hulpeloos rond, wil het op het gillen zetten van onmacht en wil zich net weer laten zakken als Martin tevoorschijn komt.
Niet mijn lieve lieve lieve lieve- Finn stop, dit is klef- lieve lieve Amy!
'Ze is inderdaad alleen maar uit bewustzijn.'
Finn kijkt Martin aan, drukt net niet een zoen op zijn wang van vreugde- Dat doet ie niet, want Finn is een man, puh- en wil het op het lopen zetten.
'Zag je dat?' Hoort hij Martin met ontzette ondertoon vragen.
Finn blijft staan, kijkt opzij naar Martin en volgt dan twijfelend zijn blik om niets merkwaardigs aan het huis te merken.
Het zag er weer dood normaal uit, geen streepje rook komt er nog uit alle gaten, laat staan een vlammetje.
Hij laat zijn blik ongelovig op het kasteel rusten en trekt dan een gezicht.
'Wat is dit voor crap?!' briest hij, totaal over zijn toeren, trekt zijn toverstok en knalt een boom met wortel en al uit de grond.
'O wee als je mijn leven helemaal verneukt hebt! IK HEB AL GENOEG!' Gilt hij naar het huis.
Yeah, Finn is turning into a Blond Hulk. (En krankzinnig aan het worden. xD)
Hij kijkt even ziedend rond en rent dan naar Amy, om zich vlug bij haar te hurken.
Finn bijt aarzelend op zijn lip en heft haar hoofd zachtjes op.
'...Schat?' Fluistert hij en drukt een zoen op haar voorhoofd. 'Laat me niet achter in dit gekkenhuis.'
Hij kijkt vluchtig op en merkt Lily een paar meter verder.
'...Gaat het?' Vraagt hij met bezorgde ondertoon.

Miseria

Amy ligt halfdood te creperen op het gras voor het brandende huis - like, iedereen negeert haar :'( - wat btw toch niet uitmaakt, want ze is bewusteloos. Maargoed. Ze ligt daar dus. Ze weet zeker dat ze dood is. Langzaam opent ze haar ogen, en ziet Finn, die net een zoen op haar hoofd drukt. Oh yeah, ze is dood, en dit is de hemel. Maar hey- ze voelt zich heel slapjes en breekbaar... in de hemel hoor je je toch juist goed te voelen?

Ze barst uit in een flinke hoestbui, en klampt zich vast rond Finns nek.
"Finn," zegt ze met een hele hese stem en een flauw glimlachje. Yay, Amy leeft weer =D Daar zaten we allemaal zo op te wachten.

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

Gordon kijkt Faith met een frons aan als ze zegt dat er al meerdere mensen zijn gestorven hier. En hij kijkt Madison zeggen dat hij het maar niet te luid moet vermelden. Like... ze zijn zo bang van het huis en wat er in schuilt. Misschien maar terecht ook...
Gordon staat recht en steekt zijn handen in zijn zakken. Zou hij het vertellen? Nee dan komt hij zo zwak over. Of toch wel?

"Hebben jullie Chris gekend?" vraagt hij met zo weinig mogelijk emotie, maar kan er niets aan doen dat het wat bitter klinkt.

Glauces

Ze zijn zeker aan het spelen met ons, denkt Liz vermoeid, terwijl ze het huis weer binnenstapt. Ze kijkt even met argusogen om zich heen. Zijn er écht geen verborgen spoken of balken die naar beneden vallen? Is dit geen fata morgana, een illusie? Maar nee, alles ziet er weer precies zo uit als eerder, er is zelfs geen brandschade. Ze werpt even een blik op de open haard en ziet daar haar lollypapiertje nog rondslingeren, van de lolly die ze vanmorgen had gegeten. Ze zucht even, bukt en slentert naar de keuken om het weg te gooien.

Ze grijnst als ze Dermot ziet zitten met zijn leuke maaltijd - like, banaan en chocolade, wat een geweldige combinatie... Liz hoort haar maagje knorren, duikt ook even in de koelkast - niet helemaal natuurlijk ^^ - en haalt er een bloedrode appel uit. Tevreden kijkt ze er even naar. Precies dezelfde kleur als haar lolly's, goedgekeurd!
Liz gaat naast Dermot zitten, blijft even naar hem kijken en neemt dan een hap uit haar appel.
"Vind je dat nou een lekkere combinatie?" grijnst ze; ze kan het niet laten.

Miseria

Murder needs no ghost come from the grave

Robertus stapt de hal binnen, en blijft zwijgend - en nogal doelloos - voor Faith en Gordon staan. Hij kijkt Faith even aan bij haar opbeurende woorden.
"Zeg dat nou niet," antwoordt hij met verrassend kalme stem, zelf nog vol vertrouwen dat ze er wegkomen. "We vinden heus nog wel een oplossing. Geloof me."
Hij glimlacht even flauwtjes.

Zijn gezicht vertrekt als Gordon naar Chris vraagt. Like, fck... fckfckfck... Hij schraapt even zijn keel, en kijkt weg.
"... niet echt goed," mompelt hij zo onverstaanbaar mogelijk. Lalala, die dude hoeft niks van de moord te weten. Waarom wil hij bovendien iets over Chris weten? Is hij een vriend, ofzo, of- OH NEE! Ineens begint Robertus de gelijkenis te zien, en hij verstart. Het. Is. Zijn. Broer. Ohneeohneeohnee Bertje is in deep sjit x_X

jilly-ann

Madison glimlacht flauwtjes naar Gordon als hij vraagt of ze Chris gekend hebben. Natuurlijk hebben ze die gekend, waarom vraagt hij zomaar uit het niets die rare vraag? Alhoewel Madison het er liever niet over wilt hebben vind ze toch dat Gordon het recht heeft op de waarheid. Hij moet immers wel voorbereid kunnen zijn.

"Ik denk dat we van Chris als enigste kunnen zeggen dat we weten hoe en wanneer hij vermoord is," zegt ze met een sombere blik. Ze gaat echter niet vertellen dat het Bertje is die Chris vermoord heeft. Bertje heeft al genoeg blikken meegemaakt en lang nog niet iedereen is over hun wantrouwen heen over hem. "Al was bij Chris de doodsvloek denk ik wel de makkelijkste vermoorde, bij de rest was allemaal bloed te vinden. Eigenlijk is hij best rustig gegaan."
OOC; Chris is gewurgd I know, maar Madison heeft niet gezien dat hij gewurgd is en heeft Chris alleen van een afstandje gezien toen hij dood was, dus nam ze aan dat het de doodsvloek was.

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Faith glimlacht flauwtjes als Robertus zegt dat ze dat niet moet zeggen. Ze kan er niks aan doen maar het kwam er gewoon vanzelf uit, hoewel ze de hoop ook niet zo snel wil opgeven. Ze knikt als hij zegt dat ze een oplossing zullen vinden, maar toch gelooft ze het niet helemaal.

Faith trekt een moeilijk gezicht bij Gordons vraag, dit had ze al verwacht. Ze zwijgt even om haar volgende woorden zorgvuldig uit te kiezen en de waarheid grotendeels te vervormen omdat dat het beste is voor iedereen. Maar het is al te laat als ze Madison uitgebreid hoort vertellen wat er volgens haar is gebeurd. Ze kijkt snel even opzij naar Robertus en geeft dan zo onopvallend mogelijk een por in Maddie's zij. "Shht." mompelt ze verwijtend.

"We hebben echt heel veel spijt van wat er gebeurd is." zegt ze snel. "Maar er was niks meer wat we konden doen." Ze schudt verdrietig haar hoofd en gaat wat beschermend dichter bij Robertus staan.

"Het is niemand zijn schuld." Laat dat duidelijk zijn.

Machoefeltje

Lily [/te lui om banner te zoeken]

Lily kijkt zwijgend naar het huis dat weer in perfecte staat is. 'Wat voor zever is dit nu weer?' Lily trekt even een nijdig gezicht. 'Rothuis!' Vloekt ze inwendig.

Lily kijkt opzij als Finn een woede-aanval krijgt en een boom uit de grond knalt. Zwijgend ziet ze hoe Finn zich om Amy bekommerd. Lily onderdrukt de neiging om Finn aan te vliegen en slikt. Ze sluit even haar ogen om het gevoel te laten wegtrekken. 'Sinds hij met die roze del is, kijkt hij nog niet eens naar je!' Fluistert een stemmetje in haar hoofd maar Lily probeert dit zo goed en zo kwaad mogelijk te negeren. 'Komaan! Ben jij nu echt minderwaardig tegen over Barbie?' Lily schudt haar hoofd en probeert aan iets anders te denken. 'Waarom vermoord je die blondekop of Barbie niet? Dan ben je er vanaf...'

Lily krabbelt plots overeind, mompelt een welgemeende "Auw!" als ze weer vergeet dat ze door haar enkel gezakt is, en strompelt onhandig naar de deur toe. Ze moest weg van Finn en Amy of ze zou foute dingen doen!
Ze strompelt langs de mensen in de gang en laat zich in de zetel in de woonkamer vallen. Daar staart ze even verdoofd naar het haardvuur. Van waar kwamen plots die gedachten?

Miseria

Amy kijkt vreemd op als ze Lily een harde 'auw' uit hoort slaken. Ze kijkt haar een tijdje na als ze wegstrompelt. Nog traag, net weer bij bewustzijn moeten haar hersenen nog op gang komen, dus heeft ze het feit dat het huis niet meer in de fik staat niet door. Ze omhelst Finn opgelucht. Het laatste wat ze zich kan herinneren, is dat verstikkende gevoel, en het gevoel dat ze dood zou gaan, wat angstaanjagend sterk was. Ze laat een kleine snik ontglippen - het gevoel hebben dat je dood zou gaan, dan was ze er een paar minuten geleden gewoon niet meer geweest, had ze Finn nooit meer gezien en hij haar niet, dan had ze nooit terug naar huis gekund, pappie nooit meer gezien, niks niet... Ze vermant zich onmiddelijk en kijkt Finn glimlachend aan. Maar ze leeft nog, yay! =D

"Wat is er gebeurd?" vraagt ze hem met hese stem. Ok, even op een rijtje zetten; er was brand, in haar kamer, en ze verloor het bewustzijn. Ok, dat kan Amy nog volgen. Nu ligt ze buiten, weg van het vuur, in Finns armen. Dus... hij heeft haar gered? OMG WAT HELDHAFTIG VAN HEM! Ze glimlacht breder.
"Heb jij me gered?" vraagt ze hem blij. Aww, haar held <3 Ze kijkt op naar het huis, en beseft nu pas dat hij niet meer in de fik staat. Ok, nu wordt ze wel bang. Ze drukt zich wat dichter tegen Finn aan.

Murder needs no ghost come from the grave

Robertus slikt, en draait zich weg. Hij verstijft als hij Maddie hoort. MADDIEWATDOEJENOU x_x Hij luistert zwijgend en gespannen toe hoe ze Gordon hem ervan verzekert dat hij makkelijk gestorven was. Yeah, right. Doodsvloek zou inderdaad rust in vrede zijn, maar dat wurgen was niet makkelijk. Hij zwijgt echter wijselijk.

Wat aangesterkt door Faith die dichter bij hem komt staan, haalt hij even diep adem en schraapt zijn keel.
"Chris is... door ongelukkige omstandigheden omgekomen," mompelt hij dan. "Niemand wilde hem... jeweetwel... dood hebben... H-het is-... i-" Stik, had hij toch bijna 'ik' gezegd "- niemand heeft hem ooit willen vermoorden."
Hij haalt even in een nerveus gebaar zijn hand door zijn haar.