[AF] Het Gevecht om Yuna

Catie · Geplaatst: Vr Aug 06, 2004 20:50

Ik had dit verhaal hier eerder ook en zal er aan verder gaan en dus stukken plaatsen nu ik zal een groot deel plaatsen.

Het Gevecht om Yuna

Hoofdstuk 1 – De ontmoetingen

Het was een warme zomerdag en Yuna werd wakker van het zonlicht dat door de openslaande deuren scheen van haar balkon. Vandaag zou ze naar de Wegisweg gaan om schoolspullen te kopen voor haar nieuwe school. Yuna verheugde zich erop, vorig jaar zat ze op Beauxbatons de tovenaarschool in Frankrijk. Dit jaar zou ze aan haar zesde en eerste jaar op Zweinstein beginnen. Ze kleedde zich om en toen ze net klaar was kwam Sue binnenstormen. "Kom op Yuna ik wil naar de Wegisweg," riep Sue. "Rustig aan zus, we hebben de hele dag de tijd." Yuna begon haar haren te kammen voor de spiegel en deed haar lange blonde haren in een staart. Ze keek naar haar ogen en zag zoals gewoonlijk dat het ene blauw was en het andere oog groen was, zo was ze geboren, volgens haar moeder was dat een kenmerk van een volbloed tovenaar maar, het kon Yuna niks schelen alsof kinderen met dreuzels niet net zo goed waren in toveren als volbloeds. Ze keek naar Sue, het haar van Sue was rood met bruine plukjes, haar normale blauwe ogen waren nu bruin. Ze begon te lachen. "Wat is er nou weer zo grappig," vroeg Sue. "Niks alleen maar dat je bijna elke dag wel je uiterlijk veranderd." "Ik kan er niks aan doen dat ik een transformagier ben." Yuna begon te lachen en toen ze was uitgelachen deed ze haar schoenen aan en liep met haar zus naar beneden. Toen ze beneden kwamen at Yuna snel haar brood op en ze liepen naar de haard, om naar de Wegisweg te reizen. Ze pakte nog even snel hun boekenlijsten en toen ze bij de haard aankwamen zagen ze hun moeder.

Yuna stapte in de haard en riep :"De Wegisweg." Ze belandde op de Wegisweg en wachtte op haar zus en moeder. Toen ze compleet waren liepen ze naar Goudgrijp om wat geld te halen. Yuna had alles al gekocht en liep naar Florian Fanielje's IJssalon. Ze bestelde een grote chocolademilkshake en liep weer naar buiten toe. Toen ze langs Klieder&Vlek liep stapte iemand uit de winkel en botste tegen haar op. Ze zei boos :"Kan je niet wat beter uitkijken." "Ik, jij moet beter uit je doppen kijken mens," zei de jongen. De jongen had kort blond haar en keek alsof hij de koning van de wereld was. Wat ze niet wist was dat deze jongen de zoon was van haar moeders vriendin Narcissa Malfidus. Yuna pakte haar toverstok en maakte haar kleding schoon. Ze draaide zich om en liep naar de winkel waar haar zusje was. Ze zag haar zusje en moeder naar buiten komen met een kat. Sue zei blij :"Kijk eens wat ik heb Yuna, is ze niet mooi, ik heb haar Sneeuwtje genoemd omdat ze zo wit is." Yuna keek naar de kat en zag dat het een langharige kat was die inderdaad zo wit als sneeuw was. Ze lachte naar Sue en zei :"Ze is prachtig Sue." Ze aaide de poes en die begon te spinnen. Haar moeder zei dat ze even iets ging halen en Yuna en Sue gingen even rondkijken. Ze zagen opeens dat er een nieuw winkelpand was geopend. Ze liepen naar binnen toe en zagen dat het een Fopwinkel was. Yuna keek haar zus ondeugend aan en allebei dachten ze hetzelfde, veel kopen en grappen uithalen op Zweinstein. Ze kochten verschillende dingen en betaalden alles netjes af. Ze liepen weer naar buiten toe met twee zakken vol spullen en zagen hun moeder. Ze hadden alles en besloten om naar huis te gaan.

De dagen vervlogen voorbij en eindelijk was het tijd om te vertrekken met de Zweinsteinexpress, ze waren ruim op tijd en hadden een coupe voor zichzelf. Er kwam nog 1 meisje bijzitten genaamd Loena Leeflang. Yuna en Sue konden goed met haar opschieten ook al leek ze erg vreemd. Toen Loena even weg was ging de coupedeur open en stond de jongen van de Wegisweg in de deuropening. Hij zei :"Jullie zijn vast Yuna en Sue Suteki, mag ik erbij zitten." Yuna en Sue zeiden allebei tegelijk "NEE." De jongen zei weer :"Laat ik me maar even voorstellen, ik ben Malfidus, Draco Malfidus." “Dan ben jij vast het zoontje van Narcissa Malfidus,” zei Sue. "Dat klopt en misschien moeten jullie weten dat niet iedereen in deze school even goed is als mijn familie." “Wij kunnen prima zelf beslissen met wie we omgaan,” zei Yuna. De jongen vertrok en Sue zei :"Volgens mij heb je al een loverboy Yuna, hij liep de hele tijd naar je te kijken." “Doe eens normaal,” zei Yuna. Sue begon te lachen en Yuna lachte mee. Ze zagen Loena weer terugkomen en ze begon te praten. Toen de trein was gestopt stapten ze de trein uit en stonden even zo van, wat moeten we doen. Ze hoorde iemand roepen :"Eerstejaars hierheen." Ze liepen daarheen en vroegen waar ze heen moesten want ze kwamen hier voor het eerst. De man zei :"Jullie zijn die twee meiden van de Beauxbatons?" “Klopt,” zei Sue. “Jullie gaan met mij mee en dan horen jullie het verder wel.” Ze stapten in een bootje en er kwamen nog twee andere kinderen bij zitten. Yuna keek naar de kinderen en zag dat ze zich erg angstig voelde, zo voelde zij zich ook toen ze voor het eerst naar Beauxbatons ging. Even later ze waren aangekomen bij de andere kant van het meer en liepen naar het kasteel. Er stond een vrouw te wachten die erg streng leek. Ze vroeg wat aan de man en die wees naar hun. Ze wenkte hun en zei :"Goedenavond dames, jullie zullen als eerste worden ingedeeld bij een afdeling en zullen morgenochtend na het ontbijt even bij mij in mijn kamer moeten komen." Ze knikten en liepen met de eerstejaars naar binnen toe. Yuna keek de zaal rond en zag dat het plafond betoverd was. ze fluisterde tegen Sue :"Precies zoals ik het me had voorgesteld, veel gezelliger dan bij Beauxbatons." Sue begon zachtjes te lachen. Ze waren vooraan gekomen en een man begon te spreken. Hij zei :"Welkom op een nieuw jaar van Zweinstein, voor de eerstejaars en de twee nieuwelingen, ik ben Professor Perkamentus, Dit jaar krijgen wij twee nieuwe leerlingen van Beauxbatons, zij zullen aan hun zesde jaar hier beginnen." De rest hoorde Yuna niet ze keek naar de verschillende mensen en zag die jongen Draco bij een tafel zitten. Ze dacht bij zichzelf :"Zolang ik maar niet bij hem zit." Ze keek naar de hoed die op de kruk stond en de rand scheurde open en de hoed begon te zingen. Ze kreeg spontaan een lachbui en probeerde die binnen te houden. Ze keek naar Sue en zag dat die ook moeite had om haar lachen in te houden. Toen de hoed klaar was begon iedereen mee te klappen en Yuna klapte ook mee. Er werd geroepen :"Suteki, Sue." Sue werd naar voren geroepen en de hoed werd op haar hoofd gezet. De hoed leek na te denken en riep toen :"GRIFFOENDOR." Een tafel begon te klappen en Sue liep naar de tafel toe. Toen werd Yuna geroepen. Ze zette de hoed op en hoorde een fluisterende stem. "Zo, zo, nog zo'n iemand, waar zal ik je indelen, je hebt voldoende moed maar ook een goed stel hersens die je goed kan gebruiken." "Ik denk dat ik het al weet, het word GRIFFOENDOR!!" Yuna deed de hoed af en liep blij naar de tafel van Griffoendor. En ze ging naast Sue zitten.

Ze keek opzij en zag een jongen met zwart haar zitten. Ze zei :"Hoi ik ben Yuna Suteki." De jongen zei :"Hoi, ik ben Harry Potter en dit zijn Hermelien Griffel en Ron Wemel." Yuna begroette de andere twee en ze stelde Sue voor. Yuna keek toe hoe er een magere jongen werd gesorteerd. Ze voelde dat iemand naar haar keek en keek achterom. Ze zag Harry kijken en vroeg :"Wat is er Harry?" Harry zei :"Nou de meeste mensen kijken meteen naar mijn litteken als ze mijn naam horen maar jij en je zus niet." "Dat komt denk omdat ik zelf twee verschillende kleuren ogen heb en Sue is dat van mij gewend dus die doet dat ook niet snel." "Ik zie nou pas dat je een blauw en groen oog hebt." "Ik heb daarover gelezen, als iemand twee verschillende kleuren ogen heeft dan ben je van zuiverbloed." zei Hermelien. "Dat klopt maar ik vind het maar vaag, wat kan het mij nou schelen of iemand van zuiverbloed is," zei Yuna. Sue zei opeens :"Yuna je loverboy zit bij Zwadderich weet je." "Loverboy," vroeg Harry verbaasd. "Ja Yuna heeft in een paar uur al een jongen achter haar aan." “Sue het is mijn loverboy niet, ik ken hem nauwelijks,” zei Yuna een beetje boos. “Wie is het,” vroeg Harry aan Sue. "Die jongen met dat witblonde haar daar." Ze wees de jongen aan en Harry keek verbaasd toe. “Dat, dat is Malfidus zei,” hij verbaasd. “Ken je hem,” vroeg Yuna verbaasd. "Hij is zo ongeveer mijn aartsvijand op school."

Sue begon te lachen en Harry vroeg wat er zo leuk was. Ze zei lachend :"Nou Yuna had op Beauxbatons ook een aartsvijand, ze heette Fleur." "Fleur Delacour," vroeg Ron opeens geïnteresseerd. "Ze heette inderdaad Fleur Delacour, ze was zo verwaand en dacht dat ze iedereen kon krijgen alleen maar omdat ze deels een glamorgana was," zei Yuna. "Maar Yuna heeft gezorgd dat ze wat minder zelfverwaand was, ze zorgde dat de jongen die zij leuk vond met haar ging." Sue en Yuna begonnen te lachen. Je moest haar gezicht zien zei Yuna lachend. Toen ze klaar waren liepen ze met zijn vijven naar boven toe, Harry liet zien wat de kortste route was en ook kregen ze het wachtwoord. Ze kwamen bij het portret van De Dikke Dame en Yuna zei als eerste :"Wisserty." Ze liepen naar binnen en Hermelien liet zien waar ze sliepen. Yuna stelde zichzelf voor aan Parvati en Belinda en stelde ook meteen Sue voor. Voordat ze naar bed gingen praatte ze nog wat en bedacht Yuna heet eerste plannetje om met Vilder de conciërge een grap uit te halen. Ze hadden van Harry al gehoord dat hij altijd heel chagrijnig was.

Hoofdstuk 2- de eerste week op Zweinstein

De volgende dag werd Yuna vroeg wakker. Ze opende haar ogen en moest nadenken waar ze was. Ze wist toen ze naar de gordijnen van haar hemelbed keek weer waar ze was. Ze opende haar gordijnen en stapte uit bed. Ze keek uit het raam en zag het mooie groene gras van het terrein. Ze draaide zich om en zag dat Parvati slaperig het gordijn van haar hemelbed opendeed. Yuna pakte haar kleding een kleedde zich snel om. Ze zag Sue haar bed uitkomen en Yuna had zin om een grap met haar uit te halen. Ze pakte haar toverstok en riep "Wingardium Leviosa." Het glas dat naast het bed van Sue stond zweefde omhoog en Yuna gooide het boven haar hoofd om. “Aaaah,” gilde Sue. Yuna begon te lachen. Ze zei :"Die heb je terug van laatst." Sue had een handdoek gepakt en droogde zichzelf af. Ze kleedde zich om en toen ze klaar waren was Hermelien net ook klaar. Samen liepen ze naar beneden toe om te gaan ontbijten. Ze zagen Harry en Ron zitten en gingen bij hun zitten. Ze begonnen te eten. Even later kwamen de roosters langs. Ze zag dat ze als eerste twee uur transfiguratie hadden en dan 1 uur bezweringen en s'middags hadden ze twee uur toverdranken. Yuna zei tegen Hermelien :"Deze roosters zijn heel anders dan op Beauxbatons, daar hadden we s’ochtends en s'middags drie uur les." “Zes uur les in totaal elke dag, dat is toch alleen maar beter,” zei Hermelien opgewekt. "Niet altijd, vooral niet als sommige leraren zo chagrijnig werden van ons."

Na het eten liepen Yuna en Sue naar het kantoortje van professor Anderling. Toen ze binnenkwamen was Anderling er al. Ze zei :"Welkom dames, ga maar even zitten." Ze gingen zitten en Anderling ging achter haar bureau zitten. Ze zei :"Ik heb informatie gevraagd van jullie oude school over jullie." Yuna keek Sue veel betekend aan. Anderling vervolgde haar verhaal :"Uit de informatie blijkt dat jullie soms opstandig waren, vooral jij Yuna, jullie waren het niet eens met sommige regels zoals het spelen van Zwerkbal voor alleen jongens." "Ook hebben jullie soms streken uitgehaald, klopt dit allemaal." Yuna zei :"Dat klopt zo ongeveer wel." "Hier op Zweinstein zijn andere regels, op Zweinstein mag iedereen Zwerkbal spelen bijvoorbeeld en nog veel meer, ook als jullie problemen hebben met iets of iemand moeten jullie dat melden bij mij." Yuna en Sue knikte en verlieten het kantoortje. Ze liepen naar het lokaal voor Transfiguratie en zagen daar de rest van de Griffoendor en een paar Zwadderaars staan. Ze gingen bij Harry, Ron en Hermelien staan. Ze zagen Anderling aankomen en gingen naar binnen toe. Ze gingen achteraan zitten en de les begon. Ze gingen aan de slag met je uiterlijk veranderen. Anderling vroeg :"Wie kan mij uitleggen wat een transformagier is?" Yuna stak haar hand op en werd gekozen. Yuna zei :"Een transformagier is iemand die zonder drankjes of spreuken zijn uiterlijk kan veranderen." "Uitstekend 10 punten voor Griffoendor!" Blij keek Yuna, Sue aan. "Wie kent er iemand die een transformagier is?" Yuna stak meteen haar hand op en Sue ook. Sue werd gekozen en zei :"Ik ben zelf een transformagier." Yuna keek naar Anderling en zag dat ze verbaasd keek. "Zou je misschien eens voor willen doen hoe het werkt als je een transformagier bent." Sue knikte. Sue begon zich te concentreren. Haar zwarte haar werd opeens knalpaars. Sommige mensen begonnen te lachen en Sue maakte haar, haar weer zwart. Anderling zei :"Heel goed, 10 punten voor Griffoendor voor de uitstekende presentatie." Ze gingen die les aan de slag met het veranderen van je haar. Het lukte aardig goed bij Yuna. Soms keek ze naar Sue en zag dat die haar, haar in de steeds vreemde kleuren veranderde. Op een gegeven moment was haar, haar felgroen. Yuna begon te lachen. Sue begon mee te lachen. Na de les liepen ze lachend het lokaal uit. Ze liepen naar het lokaal voor bezweringen en gingen zitten. Na de les liepen rustig het lokaal uit.

Ze liepen naar de Grote Zaal, ze begonnen meteen te eten. Toen Yuna bijna klaar was zag ze dat Harry, Ron en Hermelien aankwamen lopen. Ze zwaaide. Toen ze bij hun waren zei Harry verbaasd :"Jemie zeg, hebben jullie haast ofzo." Yuna zei half lachend :"We willen het schoolterrein gaan verkennen voordat we straks Toverdranken hebben." Sue was klaar met eten een Yuna ook. Ze zeiden "Tot later" tegen Harry, Ron en Hermelien en liepen naar buiten toe. Ze liepen als eerste richting het meer toe. Ze zagen de reuzeninktvis en bleven even kijken. Ze liepen verder en waren aangekomen bij het "Verboden Bos." Ze liepen langs het bos, opeens zagen ze Malfidus aankomen lopen. Sue zei voor de grap :"Daar is je Loverboy Yuna." “Doe ff normaal zeg Sue,” zei Yuna halfboos en half lachend. Ze zagen Malfidus steeds dichterbij komen en toen hij voor hun stond zei hij :"Kijk eens wie we daar hebben, Yuna en Sue." “Wat moet je Malfidus,” zei Yuna boos. Ze keek Malfidus aan en zag dat hij haar van onder tot boven bestudeerde. "Is er iets interessants aan me ofzo," vroeg ze. Hij zei grijzend :"Ik kijk naar mijn toekomstige vriendin." "Denk je nou echt dat ik je vriendin wordt, dan ben je wel heel diep gezonken." "Wacht maar, ik ken genoeg trucjes om jou als MIJN vriendin te krijgen." Yuna keek hem vuil aan en draaide zich om. "Yuna, Yuna wacht nou even," hoorde ze Sue roepen. Yuna stopte en wachtte op Sue. "Yuna rustig nou, laat hem toch." "Sue, dat joch loopt me te versieren, je weet dat ik daar niet tegen kan." "Yuna, hij probeert je te stangen, laat hem, je weet zelf ook wel dat hij je probeert te stangen." "O Sue, het kan me niet schelen als een jongen me leuk vindt, ik vind bijna alles goed, maar dat hij me leuk vindt is de druppel, ik heb hem ooit ontmoet toen ik 6 was, hij was de hele tijd aan het opscheppen en deed alsof hij beter was, en hij liep ook te zeuren over mijn ogen." "Dat heb je me ooit verteld maar ik wis niet dat hij dat was." "Dat is de reden dat ik hem niet aardig vindt Sue."

Ze liepen zwijgend naar het kasteel toe en liepen naar de leerlingenkamer om hun spullen voor Toverdranken te halen. Toen ze aankwamen bij de kerkers zagen ze de rest al staan. Ze gingen bij Harry Ron en Hermelien staan en toen Sneep eraan kwam liepen ze het lokaal in. Yuna en Sue gingen voor Harry, Ron en Hermelien zitten. Toen Sneep de aanwijzingen op het bord had gezegd zei hij :"De Griffoendors worden steeds dommer." "Waarom dan wel," vroeg Sue. Sneep zei hatelijk :"Sommige zijn zo dom dat ze 2 verschillende lenzen indoen." "Naja," zeiden Yuna en Sue tegelijk. Yuna zei boos :"Als hoofd van Zwadderich zou u toch beter moeten weten!" "Wat zou ik beter moeten weten Juffie." "Iemand met twee verschillende kleur ogen is van zoals jullie het noemen Zuiver Tovenaarsbloed en ik heet geen Juffie." "Ik noem u Juffie als ik dat wilt en bijdehandjes worden hier anders aangepakt dan op Beauxbatons, en u kunt nu gaan verhuizen." "Naja!" "5 punten aftrek voor Griffoendor voor mij tegenspreken en eens even kijken waar het bijdehandje mag gaan zitten." Yuna keek woedend naar Sneep en zag hem het lokaal rondkijken, zijn blik bleef rusten op een plek en ze zag hem knikken. Sneep zei grijnzend :"Juffie Bijdehand mag naast Jongeheer Malfidus gaan zitten." Ze pakte woedend haar spullen en liep naar de lege plek naast Malfidus. "Komen we elkaar weer tegen," zei Malfidus grijnzend. Ze zette haar spullen woedend neer en pakte de spullen voor de drank die ze moesten maken. "Weet je Yun," zei Malfidus, "Je bent een apart meisje en ik kan ervoor zorgen dat iedereen in de wereld je zal eren." Yuna zei fluisterend met een stem vol woede :"2 dingen Malfidus, noem mij geen Yun of wat dan ook, en ik vind niet dat iemand mij hoeft te eren." "Ik geloof dat je het niet snapt, niemand hoeft jou te eren ze MOETEN jou eren." "Doe eens ff normaal zeg, met vleierij kom je er bij mij niet." Malfidus pakte haar hand en ze trok hem snel weg. "Ik hou wel van meisjes met pit." "En ik hou van jongens die geen eikels zijn kortom je maakt geen kans." "Juffrouw Suteki," zei Sneep dreigend, "Niet schelden, 5 punten aftrek voor Griffoendor." "Dan moet u hem ook waarschuwen, hij probeerde mij te versieren en daar ben ik niet van gediend," zei Yuna boos. "Na de les mag u even nablijven Juffie." Yuna pakte woedend een flesje en goot er wat van in de drank. De hele les lang zat Malfidus naar haar te grijnzen. Na de les vroeg Sue :"Zal ik blijven wachten." "Nee hoor, ik kan het wel aan." Sue lachte half en liep het lokaal uit. Yuna liep naar voren toe en Sneep zei :"Ga zitten." Yuna ging zitten en keek naar het bord. Sneep begon te praten en zei :"Ik heb een brief ontvangen van jullie vorige Toverdrank leraar, volgens hem waren jullie voorbeeldige leerlingen en haalden jullie altijd hoge cijfers maar, zoals ik jullie zie zijn jullie slechts een stelletje onruststokers en vooral jij Juffie." Yuna keek Sneep vuil aan. "Ik wil nu precies weten waarom je Jongeheer Malfidus uitschold." Yuna zei boos :"Dat joch probeerde mij te versieren en ik laat me niet door de eerste, beste jongen versieren." "Wie zegt dat hij je probeerde te versieren en niet gewoon aardig probeerde te doen." "Dat zeg ik, hij probeerde me onder de lunch ook al te versieren." "Dat zegt jij en heb je daar getuigen voor." "Mijn zus." "Die staat uiteraard aan jou kant dus die is niet te vertrouwen, ik wil dat jij je gedraagt onder mijn lessen, om welke reden dan ook en als jij je misdraagt weet ik altijd nog wel een paar gepaste straffen, je kunt vertrekken." Woedend pakte Yuna haar tas en liep het lokaal uit.

Ze wilde net de bocht omgaan toen iemand haar arm vastpakte. Ze keek om en zag Malfidus staan. "Laat me los," zei ze woedend. Yuna probeerde haar arm los te rukken maar het lukte niet. Malfidus duwde haar richting een verlaten gang. Toen ze in de gang waren aangekomen duwde Malfidus haar tegen de muur en zorgde dat ze niet wegkwam. Hij zei :"Zo komen we elkaar weer tegen maar deze keer verwacht ik iets van je." "Het kan me niet schelen wat je van me verwacht, laat me gaan," zei Yuna boos. "Nee, nee dat is niet het goede antwoord, deze keer verwacht ik van jou het antwoord Ja." "Waarom zou ik tegen jou Ja zeggen." "Omdat jij voor mij bestemt bent en ik neem geen genoegen met Nee." Yuna probeerde voorzichtig haar toverstok te pakken en toen ze hem had riep ze :"Petrificus Totalus." Malfidus verstijfde en viel achterover. Yuna pakte haar tas en liep weg. Voordat ze de bocht om ging maakte ze de spreuk ongedaan. Ze liep snel naar boven toe en keek achterom of Malfidus haar achterna zat. Ze liep naar de toren van Griffoendor. Toen ze binnenkwam zag ze Sue zitten. Ze liep naar haar toe en plofte neer op een stoel. Sue zei :"Hield Sneep je vast ofzo, je bleef zolang weg." "Nee Sneep niet," zei Yuna, "Maar Malfidus wel." Yuna vertelde haar verhaal en Sue reageerde met :"Wat een idioot, je hebt hem daar toch wel laten liggen hé?" "Dat had ik misschien wel moeten doen," zei Yuna. Sue keek Yuna een beetje verbaasd en begon toen te lachen. "Wat is er zo leuk?" vroeg Yuna. "Van alles," zei Sue. Die avond had Yuna een vreselijke droom.

Ze liep ergens op een veld en opeens stond Malfidus voor haar. Hij bond haar vast en ze kon geen kant op. Rond haar sloot een cirkel van vuur haar in. Malfidus liep op haar af en pakte haar vast. Ze probeerde zich los te wurmen. Opeens waren de touwen rond haar lichaam verdwenen. Ze rukte zich los uit de greep van Malfidus en draaide zich om. Zonder dat ze het wist stond ze aan de rand van de cirkel van vuur. Ze rende langs de cirkel en zocht een uitgang. Ze kon er nergens een vinden en opeens werd ze vastgepakt van achteren. Ze werd omgedraaid en het gezicht van Malfidus zat heel dicht bij dat van haar. Zijn gezicht kwam steeds dichterbij en vlak voordat hij haar kuste schrok ze wakker. Ze lag in haar bed en had de neiging om te gaan huilen. Ze ging haar bed uit en pakte de kan met water en vulde haar glas. Ze dronk haar glas rustig leeg en keek uit het raam naar het donkere grasveld. Toen ze haar glas leeg had ging ze haar bed weer in en viel in een droomloze slaap. De volgende ochtend was ze uitgeput ze kon met moeite haar bed uitkomen en voelde zich slap. Ze liep samen met Sue naar beneden toe en onder het eten vroeg Sue opeens :"Yuna wat is er aan de hand met je?" "Wat bedoel je," vroeg Yuna. " Je kijkt alsof je doodgaat, voel je, je wel lekker?" "Ik voel me prima, ik heb gewoon slecht geslapen." Sue keek haar zus onderzoekend aan en trok toen haar schouders op. Na het eten liepen ze zwijgend naar de lessen. Ze gingen aan de slag en Yuna zag dat Sue soms bezorgd naar haar keek. Na het laatste uur kruidenkunde gingen ze lunchen en vroeg Sue :"Yuna, ik weet dat er iets is, vertel het me." "Niet hier Sue laten we even naar buiten gaan," zei Yuna. Ze liepen samen de grote zaal uit en liepen naar buiten toe. Ze liepen naar een plekje waar niemand was en gingen zitten. Yuna begon te vertellen. Ze zei :"Vannacht heb ik een vreselijk droom gehad en de hele dag word ik eraan herinnerd, ik kan de droom niet van me afzetten." "Wat voor een droom," vroeg Sue. "Ik loop op een veld en dan zie ik Malfidus staan ik draai me om maar opeens sta ik in een cirkel van vuur, ik kan niet ontsnappen, hij komt op me af gelopen en ik word vastgebonden, steeds dichterbij komt hij en opeens gaan de touwen los, ik draai me om en sta aan de kant van de vuurcirkel, ik word vastgepakt en omgedraaid en Malfidus gezicht zit zo dicht bij me en toen werd ik wakker." "Maar Yuna dat is vreselijk." "Ik word de hele dag aan die droom herinnerd, ik kan hem niet van me af zetten hoe graag ik het ook wil." "Yuna, dat joch probeert je te stangen en het lukt nog ook, je moet hem echt uit je hoofd zetten." "Ik doe mijn best maar steeds als ik hem zie moet ik eraan denken." "Yuna denk aan iets vrolijks zoals de grap die we vanmiddag zullen gaan uitvoeren." "Ik doe mijn best."

Ze liepen zwijgend naar het kasteel terug. Yuna voelde zich een stuk opgeluchter nu ze met Sue had gepraat. De rest van de dag voelde Yuna zich beter en kon ze zich beter concentreren. Aan het einde van de middag gingen Yuna en Sue vrolijk op weg naar de gang waar het kantoortje van Vilder was. Ze controleerde of er niemand was en Sue veranderde haar, haar in zwart en haar ogen maakte ze bruin. Sue ging de hoek om en Yuna wachtte af. Sue kwam de hoek om en begon zich snel te concentreren. Ze maakte haar, haar blond en haar ogen hetzelfde als Yuna. Toen ze net klaar was kwam Vilder de hoek om gerend. Hij riep woedend :"Welke gestoorde leerling gooide die mestbom in mijn kantoortje!" Yuna en Sue keken Vilder vragend aan en die stormde op ze af. Hij riep woedend :"Wie was het, welk mormel gooide die mestbom!" Yuna zei onschuldig :"Geen idee meneer Vilder, wij liepen gewoon even naar de bieb toe." Ze keek Vilder onschuldig aan en Vilder liep stampvoetend weg. Toen Vilder weg was begonnen Yuna en Sue hard te lachen en ze liepen lachend naar de leerlingenkamer toe. Onderweg kwamen ze Foppe tegen die met een boosaardige lach vroeg :"Waarom hebben deze 2 meisjes zoveel lol?" Yuna zei lachend :"Voor ons een weet en voor jou een vraag en Foppe waag het niet om die waterballon achter je rug te gooien." Foppe keek haar verbouwereerd aan en zoefde weg. De waterballon op zijn rug gooide hij naar een tweedejaars die vlak achter hun liep.

Die avond had Yuna dezelfde droom, alles was hetzelfde alleen nu leek de cirkel veel kleiner. Ze kon de warmte voelen van het vuur en ze werd gillend wakker. "Yuna, Yuna wat is er aan de hand," vroeg een stem. Yuna deed haar ogen open zag verschillende gezichten boven zich. Ze zag Sue, Hermelien, Parvati en Belinda. "Wat is er Yuna," vroeg Belinda. Yuna had tranen in haar ogen staan en kon niks zeggen. Ze voelde zich zo rot van binnen. Hermelien reikte haar een glas water aan dat ze aanpakte. Sue zei :"Laat haar maar even." Yuna zag Parvati en Belinda terug naar hun bed gaan. Even later ging Hermelien ook in haar bed liggen. Sue kwam bij Yuna op bed zitten en vroeg :"Was het dezelfde droom als gisteren?" Yuna knikte. Yuna begon weer zachtjes te huilen. "Yuna luister naar me," zei Sue, "Je moet die droom echt van je af zetten." Yuna kon niks meer dan knikken. Xuna ging terug haar eigen bed in maar richtte nog 1 bezorgde blik op haar zus. Yuna ging liggen en viel in slaap. Die volgende ochtend was ze weer doodmoe en had geen fut. Die dag sprak Malfidus haar weer aan, deze keer was Sue erbij. Sue riep :"Petrificus Totalus." Malfidus verstijfde en viel achterover. Ze liepen snel door. Diezelfde nacht had Yuna weer dezelfde droom alleen leek het nu alsof de cirkel kleiner werd. Zo ging de week voorbij. Elke avond had ze dezelfde nachtmerrie en werd ze gillend wakker en elke dag voelde ze zich futloos en had nergens zin.

Ze was blij dat Sue altijd bij haar was want elke dag sprak Malfidus haar aan en viel hij haar lastig. Toen het zaterdag was zei Sue :"Yuna dit kan zo niet verder gaan, we gaan naar professor Anderling." "Waarom," vroeg Yuna. "Luister nou maar naar me en kom mee." "Nee Sue, ik zou niet weten waarom." Sue pakte Yuna bij haar arm en die keek opeens heel bang naar haar. "Yuna wat is er ?" "Ik, ik dacht even dat je Malfidus was." Yuna begon zachtjes te huilen. Sue pakte de hand van Yuna en trok haar zachtjes omhoog. Samen liepen ze naar het kantoortje van professor Anderling. Sue klopte op de deur en er werd "Binnen," geroepen. Sue duwde Yuna naar binnen. "Wat kan ik voor jullie doen dames," vroeg professor Anderling. Yuna keek naar haar schoenen. Sue zei :"Nou Yuna die heeft een probleempje." "Wat is er dan aan de hand." "Yuna vertel het haar." Yuna keek Anderling aan en begon weer zachtjes te huilen. Anderling kwam achter haar bureau vandaan en vroeg bezorgd :"Yuna gaat het wel goed, wil je wat drinken?" Yuna knikte en Anderling pakte een glas water. "Sue kan jij me vertellen wat er aan de hand is?" vroeg Anderling. Sue keek Yuna bezorgd aan en zei toen :"Yuna heeft al de hele week dezelfde nachtmerrie en s'nachts word ze gillend wakker." "Is dit waar Yuna?" "Ja," zei Yuna zacht. "Yuna vertel mij jou verhaal." "Sinds maandag wordt ik lastig gevallen door iemand, hij spreekt me aan en loopt te zeggen dat ik zijn vriendin zal worden, die avond had ik mijn eerste nachtmerrie, ik liep op een veld en zag die jongen aankomen, ik draaide me om en opeens stond ik in een cirkel van vuur, die jongen kwam op me aflopen hij bond me vast en even later was ik weer los, ik draaide me om en stond aan de rand van de cirkel ik ren langs de cirkel maar kan er niet uit, hij komt op me afgelopen en pakt me vast, zijn gezicht is zo dicht bij me en toen schrok ik wakker." "Yuna vertel me wie is die jongen." Yuna zuchtte. "Het is, het is Draco Malfidus van Zwadderich." Ze durfde Anderling niet aan te kijken en staarde naar het glas dat op het bureau stond. "Is dit echt waar Yuna." Plotseling zei Sue :"Het is allemaal waar professor, ik ken Yuna goed en ik weet dat ze niet liegt." "Aha enig idee wat we hier aan kunne doen?" "Geen idee professor maar het moet stoppen, We worden elke nacht wakker van haar gegil dat kan niet langer, de andere meisjes kunnen het niet langer hebben." "Misschien weet madame Plijster een oplossing." Yuna hoorde het gesprek zwijgend aan maar toen ze de naam van madame Plijster hoorde zei ze verschrikt :"Nee, dat is niet nodig." "Yuna je weet heus wel dat het nodig is," zei Sue bezorgd. Yuna zag Anderling het kantoortje uitgaan en wilde het liefst ook weggaan. Even later kwam Anderling terug met madame Plijster. Madame Plijster vroeg meteen :"Heb je nog ergens anders last van zoals hoofdpijn enzo?" Yuna schudde nee. Madame Plijster overlegde met Anderling en toen zei madame Plijster :"Het lijkt me het beste als je een tijdje op de ziekenzaal komt Yuna." Yuna keek verschrikt op en zei :"Dat is echt niet nodig hoor!" "Yuna luister nou maar naar haar," zei Sue plotseling. Yuna keek Sue radeloos aan en stond toen op. Ze zuchtte en liep achter madame Plijster aan. Ze keek om en zag Sue met Anderling praten. Ze zuchtte weer en liep zwijgend achter madame Plijster aan.

Hoofdstuk 3 – Op de ziekenzaal

Toen Yuna en madame Plijster op de ziekenzaal kwamen wees madame Plijster een bed aan. Yuna liep naar het bed toe en ging zitten. Ze keek om zich heen en dacht :"Wat doe ik hier nou eigenlijk?" Ze stond op en wilde naar de uitgang lopen. Madame Plijster zei :"Nee, nee jij blijft hier." Yuna liep zuchtend terug naar het bed toe en vroeg :"Mag ik ook niet gewoon door de school rondlopen, daar word het vast niet erger van?" "Ik wil dat je me precies verteld hoe je, je voelt en wat die droom inhoudt." Yuna vertelde alles en madame Plijster schreef alles keurig op. Ze zei daarna :"Je mag van mij nou weg maar ik wil je vanavond hier hebben oké?" Yuna knikte en liep de ziekenzaal uit. Net toen ze die ziekenzaal uitkwam zag ze Sue. Ze zei verbaast :"Moet je niet in de ziekenzaal zijn?" Yuna zei vrolijk :"Ik mag nou gewoon ergens in de school zijn maar vanavond moet ik terugkomen." Ze zuchtte. "Laten we naar buiten toe gaan en even ontspannen." "Goed idee Sue." Ze liepen naar buiten toe en gingen bij het meer zitten. Sue zei :"Ik heb gelezen dat we binnenkort naar Zweinsveld mogen." "Leuk!" "En ik heb gelezen dat ze try-outs gaan doen voor het team van Griffoendor." "O kick, ik ga echt wel meedoen." Ze praatte nog wat na en toen ze wilden opstaan zagen ze Harry, Ron en Hermelien aankomen lopen. Yuna zwaaide vrolijk naar ze en samen met Sue liep ze naar hun toe. Yuna vroeg :”Wat gaan jullie doen?” Harry zei :”We gaan naar Hagrid gaan jullie mee?” “Goed hoor.” Ze liepen met zijn vijven naar het huisje aan de rand en klopten op de deur. De man die ze over het meer had gebracht deed open. Ze liepen naar binnen toe en Harry zei :”Hagrid dit zijn Yuna en Sue Suteki.” Hagrid zei :”Die ken ik wel, de twee meiden van Beauxbatons.” Yuna lachte. Ze hadden het die middag over het nieuwe zwerkbalteam en Yuna zei enthousiast :”Ik ga zeker meedoen met de try-outs, op Beauxbatons mochten meiden geen zwerkbal spelen.” “Dat heb ik gehoord ja,” zei Hagrid.

Aan het einde van de middag voelde Yuna zich een beetje misselijk, ze dacht dat ze teveel gegeten had. Ze stond op en opeens werd alles zwart voor haar ogen. Toen ze haar ogen weer opende lag ze in een bed. Ze zag Sue staan. “O gelukkig Yuna, je bent weer bij,” zei Sue met een bezorgde stem. “Wat is er gebeurd,” vroeg Yuna verbaast. “Nou je stond op en opeens viel je om, je bent flauwgevallen, Hagrid heeft je toen naar de ziekenzaal gebracht.” “Hoelaat is het?” “Het is al ruim 7 uur.” “Echt waar?” Sue knikte. Yuna ging rechtop zitten en keek om zich heen. Ze zag madame Plijster op haar aflopen en die vroeg :”Gaat het?” Yuna knikte. Madame Plijster reikte Yuna een bord aan waar sandwiches op lagen. Yuna pakte een sandwich en at hem langzaam op. Die avond kwamen Harry, Ron en Hermelien langs. Harry omhelsde Yuna wat ze niet had verwacht. Toen het tijd uur was moesten ze weg. Yuna viel in slaap. Ze had deze keer weer dezelfde nachtmerrie alleen deze keer ging de droom verder, toen zijn gezicht zo dicht bij haar was kuste hij haar. Ze probeerde zich los te rukken maar lukte niet, toen hij haar eindelijk losliet viel ze achterover het vuur in. Ze begon te gillen. Ze werd wakker gemaakt. “Rustig maar, wat is er dan,” vroeg een vage stem. Ze hield op met gillen en opende haar ogen. Ze zag madame Plijster. Die vroeg bezorgd :”Gaat het wel meisje?” Ze legde haar hand op het hoofd van Yuna en zei verschrikt :”Je bent gloeiend heet mijn kind, ik pak iets om de koorts te verminderen.” Ze liep weg en Yuna begon weer te huilen. Ze dacht bij zichzelf :”Wat was dat, zover is de droom nog nooit gegaan.” Ze voelde zich misselijk en was duizelig. Het leek alsof ze elk moment dat ene stukje van de droom weer meemaakte. Ze keek voor zicht uit en opeens zag ze iets over de grond glijden. Ze gilde hard. Madame Plijster kwam aangerend en vroeg :”Wat is er meisje?” “Er gleed iets over de grond daar,” zei ze beverig. Ze wees naar een bepaalde plek en madame Plijster deed het licht aan. Ze liep naar de plek toe en keek rond. Ze liep terug en zei :”Er is niks meisje, rustig maar.” Yuna keek nog eens goed naar de plek en dacht bij zichzelf :”Maar er was toch echt iets.” “Yuna neem dit maar in, het verlaagt de koorts en dan dit drankje, het zorgt voor een droomloze slaap.” Yuna dronk het eerste drankje helemaal op en het tweede drankje voor de helft. Ze sliep meteen. Ze had die nacht geen nachtmerrie. Toen het s’ochtends vroeg was werd Yuna wakker. Ze hoorde madame Plijster praten met Anderling. Ze luisterde goed en hoorde dat het over haar ging. Ze hoorde madame Plijster zeggen :”Het gaat niet echt goed met haar, de koorts is omhoog gegaan, het drankje wat ik haar heb gegeven werkt niet en ze lag te woelen in haar bed.” “Mmmm, hopelijk gaat het binnenkort beter met haar.” Yuna wilde de rest niet horen en dus pakte ze het glas met het drankje voor een droomloze slaap. Toen ze het ophad viel ze meteen in slaap.

Toen ze s'ochtens wakker werd voelde ze zich goed. Ze had geen hoofdpijn en was niet misselijk. Madame Plijster kwam eraan en vroeg hoe het ging. Yuna zei vrolijk :"Ik voel me prima." Madame Plijster voelde aan haar hoofd en zei :"Je koorts is gezakt dat is mooi." Yuna keek naar de klok en zag dat het 10 uur was. Madame Plijster bracht haar wat eten en ze begon langzaam het brood op te eten. Toen ze net klaar was kwam Sue binnen. Sue liep blij naar Yuna toe en omhelsde haar. Ze vroeg :"En hoe gaat het met je?" "Prima," zei Yuna. Ze praatte wat na en Yuna vertelde over wat ze had gehoord die nacht. Sue knikte en toen het 1 uur was kwamen Harry, Ron en Hermelien weer langs. Harry omhelsde Yuna weer en Yuna dacht bij zichzelf :"Wat heeft dit te betekenen?" Ze bespraken die middag van alles en Yuna vroeg :"Waneer zijn de try-outs voor de 2 nieuwe jagers van griffoendor?" Harry zei :"Die zijn aankomende zaterdag." "Dan moet ik hier snel weg." Ze begonnen te lachen. Toen het tijd was dat ze weg moesten zei Sue nog vlug :"Ik kom morgen wel langs hoor." Yuna bedacht zich dat het morgen alweer maandag was en morgen de lessen weer begonnen. Die avond kwam Madame Plijster haar weer een drankje brengen voor een droomloze slaap. Voordat ze het innam hoorde ze een stem. ""Kan ik wat voor je doen ?," hoorde ze madame Plijster zeggen. "Ik kom voor Yuna," hoorde ze een bekende stem zeggen. "Sorry maar de ziekenzaal is gesloten." "Kan ik niet heel even bij haar komen, voor even?" "Nee sorry." "Wilt u dit dan aan haar afgeven?" "Vooruit ik geef het wel af, maar ga nu naar je leerlingenkamer." De jongen vertrok en madame Plijster liep naar haar bed toe. "Er is iets voor je gekomen van een jongen," zei madame Plijster. Er werd haar een pakje overhandigd en ze maakte het open. Ze keek in de doos en zag rode rozen met een hartvormige doos waar chocola in zat. Ze keek verbaasd op en zag een kaart op haar bed liggen. Ze opende de kaart en las.

Lieve Yuna

Rozen zijn Rood
Scheepjes vergaan
Maar mijn Liefde voor jou blijft bestaan.
Ik vind het vreselijk dat je op de ziekenzaal ligt.
Ik wil je graag bewijzen dat ik van je hou.
Deze rozen en bonbons zijn speciaal voor jou.
Als je goed zoekt zal je ook nog iets anders vinden.

Je geheime aanbidder

Ze vroeg zich verbaast af van wie dat nou kon zijn. Ze besloot er verder maar niet over na te denken. Ze zette de doos en kaart op het nachtkastje en dronk het drankje op. Ze viel meteen in slaap en droomde in plaats van niks over een jongen. Ze kon zijn gezicht niet zien maar om de een of andere reden wist ze dat ze veilig bij hem was.

De volgende ochtend werd ze heel vroeg wakker. Ze keek op de klok en zag dat het pas half 6 was. Ze draaide zich om en zag iemand naar haar bed komen lopen. Ze deed alsof ze sliep maar keek door haar wimpers naar de persoon die steeds dichterbij kwam. Toen de persoon naast haar bed stond buigde die zich over haar bed en zag ze Draco Malfidus. Ze opende verschrikt haar ogen en wilde gaan gillen. Hij legde zijn hand op haar mond en er kwam een gesmoord geluid uit haar mond. Hij zei dreigend :"Je houdt je mond, begrepen?!" Yuna knikte. Hij haalde zijn hand van haar mond af. Yuna zei met een trillende onderstem :"Wat wil je van me?" "Wat ik wil?, ik wil jou als mijn vriendin is dat nog niet duidelijk?" zei Draco. "Ik zal nooit je vriendin worden!" "Wacht maar, jou moeder kent mijn moeder en ik kan mijn moeder eraan toe zetten dat ze zorgt dat wij worden verloofd." "Dat zullen mijn ouders nooit toestaan!" "Dat denk jij." Yuna probeerde Draco te slaan maar hij pakte haar hand vast. Hij zei grijnzend :"Je hebt hele mooie handen met mooie nagels en het lijkt net alsof jou vingers een speciale magie afgeven." Hij pakte haar andere hand en bestudeerde die. Toen hij klaar was zei hij :"Ik moet nu gaan mijn schat maar ik kom terug." Hij kom dichterbij en kuste haar op haar mond. Haar handen kwamen los en ze duwde hem weg. Maar opeens voelde ze iets, ze kreeg een vreemd gevoel maar wist niet wat het was. Hij ging rechtop staan en keek duivels naar haar en draaide zich toen om en liep weg. Ze ging rechtop zitten en voelde aan haar lippen. Ze dacht bij zichzelf :"Waarom is die droom waarheid geworden, Waarom? En wat had dat gevoel te betekenen ik ben toch niet verliefd op hem?"

Ze wilde niet meer slapen en bleef zitten Ze stapte haar bed uit en liep met een glas naar de wastafel. Ze vulde het glas en ging voor een raam zitten. Ze keek naar buiten toe. Nadat haar glas leeg was liep ze opnieuw naar de wastafel en vulde het weer. Ze liep naar haar bed toe en stak de kaars aan die op het nachtkastje stond. Ze pakte een boek genaamd "De Zwarte Kunsten Wat doe je ertegen?" en begon te lezen. Toen het half 8 was kwam madame Plijster kijken. Die vroeg verbaasd :"Ben je al wakker?" Yuna zei rustig :"Ik kon niet meer slapen." Madame Plijster knikte en zei verder niks. Die middag kwam Sue kijken. Ze vertelde dat Malfidus nog vervelender was dan normaal. "Gewoon negeren," zei Yuna. Die avond vertelde madame Plijster dat Yuna vooruit ging en als ze zo doorging dat ze woensdag weer de lessen zou volgen. Blij ging Yuna slapen.

De volgende dag mocht Yuna haar bed uit en liep ze wat rond. Toen ze zich aan ging kleden kwam Harry net langs. Ze keek om het gordijn heen en zag Harry. Harry stopte en Yuna kleedde zich verder om. Ze kwam achter het gordijn vandaan en zei :"Hoi Harry, hoe gaat het?" "Met mij goed en met jou," vroeg hij een beetje nerveus. "Prima ik mag vanavond weer van de ziekenzaal en morgen kan ik de lessen weer gaan volgen." "Leuk voor je, heb je misschien nu je toch weg mag zin om naar buiten te gaan?" "Ja dat zou wel even lekker zijn, er even uit." Ze liepen de ziekenzaal uit en liepen naar buiten toe. Yuna vroeg :"Waar is Xuna?" "Dat weet ik niet," zei Harry. Ze liepen richting het verboden bos en Yuna genoot van de zachte wind die er stond. Harry zei opeens :"Ik ben blij dat je de ziekenzaal uit mag want." "Want?" vroeg Yuna. "Gewoon je bent aardig." Yuna keek Harry aandachtig aan en dacht bij zichzelf :"Wat heeft dit te betekenen?" Die avond at ze gewoon mee in de grote zaal en ze hoorde verschillende mensen zeggen :"Welkom terug Yuna." Ze praatte vrolijk met Sue. Toen bijna iedereen van tafel was kwam Malfidus aanlopen. "Zo, zo, ben je weer van de ziekenzaal, ik had verwacht dat je er nog wel zo'n 2 weken zou blijven net zoals Potter altijd doet." "In vergelijking met jou Malfidus ben ik er snel vanaf als jij er komt lig je er een maand lang terwijl je niks hebt." Yuna stond op en liep weg samen met Sue.

Catie · Geplaatst: Za Aug 07, 2004 9:53

De volgende 3 hoofdstukken plaats ik nu dan maar

Hoofdstuk 4- Zwerkbal

Yuna liep samen met Sue naar de leerlingenkamer. Toen ze bovenkwam in de slaapkamers zag ze een bord staan met de tekst :"Welkom terug Yuna!" Ze liep verder naar binnen toe en begon te lachen. Belinda liep naar haar toe en zei :"Dat was een idee van Parvati en mij, dan weet je tenminste dat we je wel aardig vinden." Belinda trok een gek gezicht en Yuna begon te lachen. Die avond gingen ze pas om 12 uur naar bed. Ze hadden op de slaapzaal een soort feestje en deden de hele tijd doen, durf of de waarheid. Toen ze moe werden besloten ze naar bed te gaan. Die avond had Yuna geen nachtmerrie en sliep heerlijk.

De volgende ochtend werd Yuna op tijd wakker. Ze kleedde zich rustig om en liep naar beneden toe. Ze zag Harry zitten en ging bij hem zitten. "Morgen Harry," zei ze vrolijk. "Hoi, goed geslapen?" vroeg hij slaperig. "In tijden wel ja, want ik heb gewoon heel veel energie nou, maar volgens mij ben je zelf wel moe." "Ik moest nog huiswerk afmaken voor Sneep en daar ben ik al een uur mee bezig." "Zal ik je helpen?" "Graag maar wat weet je van toverdranken?" "Ik had Uitmuntend ervoor met de S.L.I.J.M.B.A.L.len, dus dat zit wel goed." Yuna hielp hem met zijn opstel en haalde de fouten eruit. Toen ze klaar waren werd het al wat drukker in de leerlingenkamer. De mensen liepen nog wat slaperig rond maar er waren mensen. Toen Yuna het hele werkstuk van Harry had nagekeken liepen ze samen naar de Grote Zaal om te gaan eten. Ze gingen zitten en Harry wilde wat zeggen maar deed zijn mond weer dicht. Yuna keek hem even verbaasd aan en begon toen weer met eten. Toen ze bijna klaar waren kwam Sue slaperig aanzetten en ging naast Yuna zitten. Ze pakte een witte boterham en smeerde er een dikke laag boter op en daarna deed ze er spek op. Na het ontbijt gingen ze hun spullen halen. Ze hadden als eerste 2 uur verzorging van Fabeldieren en daarna 1 uur Verweer tegen de Zwarte Kunsten.

Ze liepen over het gazon naar het huisje van Hagrid en toen ze daar aankwamen zagen ze dat ze de eerste waren. Ze gingen aan de slag met een soort paarden genaamd Liveni's. Het waren gevleugelde paarden die een prachtige satijnen huid hadden en bovenal waren ze niet gevaarlijk. Het bijzondere aan Liveni's was dat je ze bijna niet kon vangen. Het waren slimme dieren die wisten wanneer er gevaar was. Ze moesten in die les erachter komen wat de speciale gaven van Liveni's waren en ze moesten een schets inleveren voor de volgende les. Yuna stond samen met Sue en Hermelien bij een Leveni. Het was een prachtig dier met een huid van goudachtig brons. Yuna aaide de Liveni en opeens werd het mistig voor haar ogen. Ze zag de Liveni naar haar toe lopen en die zei :"Hallo, mijn naam is Lelie en ik wil je graag helpen en waarschuwen." "Wat is dit?" vroeg Yuna verbaasd. "Ik spreek met je via mijn gedachten, mijn waarschuwing komt nu: Je zult binnenkort een heel belangrijk persoon verliezen maar vrees niet daarvoor want het lot zal je helpen door de moeilijke tijd te komen en doe in die periode GEEN domme dingen, en je weet nu ook een speciale gave van me." Yuna wilde iets zeggen maar alles werd zwart voor haar ogen. Ze viel om. Toen ze haar ogen opendeed zag ze Sue en Hermelien bij haar zitten. Ze vroeg verbaasd :"Wat is er gebeurd?" "Je keek opeens heel wazig uit je ogen en viel toen op de grond," zei Hermelien. "O ja?" "Hagrid vertelde dat het niks ergs was en dus ging iedereen verder met zijn eigen Leveni, maar wat gebeurde er nou?" "Die Leveni sprak via mijn gedachten tegen me en ze zei dat haar naam Lelie was., nu weten we dus ook weer een speciale gave van haar." "Dat moet vreemd zijn geweest," zei Sue. "Dat was het ook heel, het was heel erg vreemd." Na de les vroeg Hagrid nog even of het goed ging en Yuna zei :"Het gaat prima, Lelie sprak tegen me via haar gedachten, het was heel vreemd." Ze liep samen met Sue, en Hermelien naar de 2de verdieping voor een les Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Toen ze daar aankwamen zagen ze de Zwadderaars al staan. Sue zei :"Waarom moeten wij alle lessen met de Zwadderaars opgescheept zitten, we zitten vandaag de hele dag met hun opgescheept ?!" "Volgende keer beter," zei Yuna optimistisch. In die les gingen ze verschillende verdedigingsspreuken oefenen en Yuna kreeg 10 punten toegekend voor haar goede en effectieve spreuk. Na de les liepen ze naar de Grote zaal om te gaan lunchen. Na de lunch liepen ze naar boven toe om hun Toverdrank spullen te pakken.

Ze liepen naar de kerkers toe en zagen een paar griffoendors staan. Ze gingen bij hun staan en Yuna vroeg aan Harry :"Hoelaat beginnen de Try-outs voor de nieuwe jagers van Griffoendor?" "Even denken hoor, als het goed is om 10 uur," zei Harry. "Dan zal ik daar zijn." Ze praatte nog wat over de Try-outs en toen kwam Sneep eraan. Ze gingen de les in en Yuna en Sue gingen naast elkaar zitten. Ze gingen werken aan een drank waarmee je iemands haarkleur mee kon veranderen. Ze gingen aan de slag en toen Yuna haar spullen pakte ging de deur open. Ze keek om en zag Malfidus binnenkomen. Zijn gezicht stond op onweer en Yuna vroeg verbaasd aan Sue :"Wat heeft die uitgespookt zeg, zie dat gezicht en Sneep zegt er ook niks van." "Laat ze en ga door met je toverdrank," zei Sue. Na de les liepen ze snel het lokaal uit en liepen naar de leerlingenkamer. Ze gingen bij het haardvuur zitten en gingen aan hun huiswerk. Nadat Yuna klaar was zei ze :"Ik ga even naar de bieb toe, even een boek halen." "Ik zie je zo onder het eten wel," zei Sue.

Yuna liep weg en ging door het portretgat. Ze liep naar de bieb en ging opzoek naar een boek. Ze liep naar achteren toe en besloot om een boek voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten te zoeken. Ze keek wat rond maar zag geen leuk boek. Toen ze naar de volgende boeken rij ging zag ze een jongen zitten. Hij las een boek en naast hem lagen verschillende boeken. Ze zag het boek "De Zwarte Kunsten, de Beste en moeilijkste spreuken toepassen." Ze liep naar de jongen toe en vroeg :"Zou ik misschien dat boek mogen meenemen?" De jongen keek op en Yuna zag dat hij prachtige reebruine ogen had. Ze voelde zich opeens heel vreemd en toen ze hem in de ogen aankeek had ze het gevoel dat ze wegsmolt. Verder had hij een mooi gevormd gezicht en zwart haar. De jongen zei :"Tuurlijk mag dat, en als je wilt gaan zitten mag dat ook hoor." Yuna pakte het boek en ging op een zitzak zitten die er lag. Ze opende het boek en las de bladzijde maar toch drong er niks door haar heen. De jongen zei plotseling :"Laat ik me maar even voorstellen, ik ben Matt Hall en jij bent?" "Ik ben Yuna, Yuna Suteki," zei Yuna. Ze praatte nog wat en Yuna voelde dat ze verliefd was. Ze voelde zich gelukkig en had het gevoel dat, dat gevoel niet meer stuk kon. Hij vertelde dat hij in zijn 7dejaar zat en bij Ravenklauw zat. Toen het tijd was voor het avondeten wist ze van hem wat zijn hobby's waren en ook wist ze dat hij geen vriendin had. Ze liepen samen naar de Grote Zaal en namen daar afscheid van elkaar.

Yuna liep naar de tafel van griffoendor en ging naast Sue zitten. Die vroeg geïnteresseerd :"Wie wat dat?" "Dat was Matt en ik denk dat ik verliefd ben," zei Yuna dromerig. "Dat is te horen aan je stem." Sue begon te lachen. Toen ze uitgelachen was begonnen ze met eten. Die avond droomde Yuna over Matt. Het was een heerlijke droom. De volgende dag voelde ze zich geweldig en herinnerde ze zich dat het al vrijdag was. De volgende dag zouden de Try-outs al zijn. Ze kleedde zich snel om en zag dat het bed van Sue leeg was. Ze liep naar beneden toe en zag Sue bij het haardvuur zitten. Yuna ging naast haar zitten en vroeg :"Waarom ben je zo vroeg op?" "Ik kon gewoon niet slapen," zei Sue. Na een enige tijd werd het al wat drukker. Ze besloten om naar de Grote Zaal te gaan om alvast te gaan ontbijten. Toen ze beneden aankwamen zagen ze dat het nog rustig was en dus zochten ze een goed plekje aan de tafel van Griffoendor. Toen eindelijk de Grote Zaal vol was geworden kwamen de uilen. Yuna zag haar eigen uil Kiyura aankomen. Haar uil kwam bij haar zitten en stak haar poot uit. Yuna zei :"Hoi Kiyura, heb je een brief voor me?" Kiyura keek haar verlangend aan en Yuna maakte de brief los. Ze pakte een stukje vlees en gaf het aan Kiyura. Kiyura vloog weg en Yuna wilde de brief openen. Voordat ze de brief kon openen zat er een uil bij haar met ook een brief. De uil keek nogal ongeduldig en dus haalde Yuna de brief snel van zijn poot. De uil vloog meteen weg. Yuna keek naar de brief en opende hem. ze las :

Lieve Yuna

Ik wil graag met je spreken.
Kom aankomende vrijdag (volgende week dus) om 10 uur naar de oostkant van de school loop dan tot de muur en wacht daar in de hoek.
Ik zal komen , ik hoop dat je ook komt.

Je geheime aanbidder.

Sue die meelas zei lachend :"Je hebt het weer voor elkaar Yuna, er is weer iemand hopeloos verliefd op je." "Doe niet zo lollig Sue," zei Yuna ook lachend. Die avond had Yuna snel haar huiswerk af. Ze keek naar buiten toe en had de drang om naar buiten te rennen. Ze bedacht zich dat ze niet alleen wilde gaan en dus vroeg ze :"Gaat er iemand mee naar buiten toe?" "Ik niet Yuna, ik moet nog huiswerk doen," zei Sue. "Ik ook niet," zei Hermelien. "En op mij hoef je helemaal niet te rekenen," zei Ron. Yuna keek vragend naar Harry en die zei :"Het weekend is begonnen dus ik ga wel mee." "Mooi zo," zei Yuna blij. Ze liepen samen de leerlingenkamer uit en liepen naar beneden toe.

Toen ze buiten waren liepen ze richting het meer toe en toen ze daar waren gingen ze zitten. Yuna keek stil over het water heen. Opeens zei Harry :"Hoe vind je het hier nou eigenlijk?" Yuna zei :"Veel leuker, het is gezelliger en leuker." "Mooi toch." "Echt wel." Het was even stil toen Yuna zei :"Het is misschien een vreemde vraag maar geloof jij in Reïncarnatie?" "In Reincar wattes?" vroeg Harry verbaasd. "In Reïncarnatie dat houd in dat je gelooft dat je een vorig leven hebt gehad." "Ik weet niet, ik had er ook nog nooit van gehoord, geloof jij er wel in dan?" "Ja, ik geloof erin dat je een vorig leven hebt gehad." "Waarom geloof je dat dan?" "Omdat sommige mensen bij sommige dingen heel erg emotioneel kunnen worden terwijl daar geen aanleiding voor is, het kan dan zijn dat die persoon in zijn vorige leven iets heeft gehad met dat ding." "Zoals je het nou zegt zou het best kunnen bestaan., geloof je in nog meer van die spirituele dingen?" "Ja, ik geloof ook in aura's enzo maar daarvan weet de mens dat het bestaat, en jij?" "Ik heb wel eens over aura's gehoord enzo maar ik wist nooit wat ik ervan moest denken." "Nou bij een aura zit er een soort magnetisch veld om je heen dat je stemming aan kan geven., de grootte van je aura is afhankelijk van je stemming." "Weet jij dan hoe groot je aura kan zijn?" "Ik weet ongeveer hoe je een aura moet kunnen voelen of zien maar, ik ben er niet zo goed in, ook weet ik verschillende dingen van dromen af." "Je weet wel veel hé?" Yuna begon te lachen en zei :"Tuurlijk niet, ik vind die dingen gewoon leuk en dan weet een mens er iets meer vanaf." "Dat is logisch." Ze hadden het daarna over nog verschillende dingen en Harry vroeg toen ze terug liepen naar het kasteel :"En ben je al zenuwachtig voor de Try-outs voor morgen?" "Waarom zou ik," zei Yuna. "Geen idee maar sommige worden daarvan nerveus enzo." Yuna begon weer te lachen en Harry lachte mee. Toen ze binnenkwamen zagen ze Vilder staan. Die zei grijnzend :"Zozo, jullie zijn te laat, dat word straf." "Hoelaat is het dan?" vroeg Yuna. "Het is 5 over 9 en om 9 uur moet iedereen in de leerlingenkamer gaan, dus loop maar mee." Ze liepen achter Vilder aan naar zijn kantoortje.

Yuna keek het kantoortje van Vilder rond want ze was er nog nooit geweest. Vilder pakte mompelend een papier en pakte een veer. Hij schreef mompelend :"Twee griffoendors 5 minuten te laat, namen Harry Potter en Yuna Suteki." Yuna keek Harry aan en zei zachtjes :"Heeft hij altijd zoveel lol als er iemand straf krijgt?" "Ja dat heeft hij altijd," zei Harry grijnzend. "Zozo, eens even kijken wat jullie straf wordt, ik weet al wat als het goed is moet Hagrid nog wat doen in het Donkere Bos en daar kan hij vast wel wat hulp bij gebruiken," zei Vilder met leedvermaak. "Jullie kunnen nu gaan de straf zal aankomende week worden uitgevoerd," zei Vilder weer. Ze liepen samen het kantoortje uit en naar boven toe. Ze zeiden het wachtwoord en liepen de leerlingenkamer in. Yuna zag Sue zitten en die vroeg meteen :"Waar waren jullie?" "Wij waren buiten en kwamen te laat en dus krijgen we straf," zei Yuna. "We mogen van de week het Donkere Bos in," zei Harry grijnzend. Sue keek hun verbaasd aan en zei toen :"Moeten jullie de tijd maar in de gaten houden hé?" "Bijdehand," zei Yuna lachend. Yuna besloot om meteen naar bed te gaan om de volgende dag fit te zijn voor de Try-outs.

De volgende dag werd ze wakker om 8 uur en bedacht ze zich dat ze nog 2 uur had voordat de Try-outs begonnen. Ze bedacht zich dat ze zich het beste kon omkleden. Ze kleedde zich om en pakte haar bezem uit haar hutkoffer. Ze bekeek haar Vuurflits en vroeg zich af wat voor andere bezems er in het team zouden zijn. Ze wachtte even en legde haar bezem terug en zag dat Sue wakker werd. Ze liep naar het bed van Sue toe en vroeg :"He Sue, word je nog wakker?" "Wattiser," vroeg Sue slaperig. "Ga je mee naar beneden toe om te ontbijten?" "Het is pas 8 uur mens, over 2 uur zijn de Try-outs pas." "Nou en kom je mee dan gaan we alvast eten." "Ik kom al." Sue kwam haar bed uit en begon zich langzaam aan te kleden. Toen Sue eindelijk klaar was, was het al half 9. Ze liepen naar beneden toe en toen ze net door het portretgat wilden klimmen riep een stem :""Wacht even op ons." Yuna draaide zich om en zag Harry aankomen rennen. Daar achteraan kwam Ron. Yuna wachtte voor het portretgat en Sue daarbuiten. Toen Harry en Ron er waren liepen ze met zijn vieren naar beneden toe.

Toen het eindelijk tijd was om naar het zwerkbalveld te gaan liep Yuna naar boven toe en pakte haar Vuurflits uit haar hutkoffer. Ze liep naar beneden toe en werd nagestaard vanwege het feit dat ze een Vuurflits had. Toen ze in de hal kwam zag ze Sue staan. Ze liep naar haar zus toe en samen liepen ze verder naar het zwerkbalveld. Ze schreef zich in bij Harry en die zei :"Hé, je hebt ook een Vuurflits, die heb ik ook!" "Nou dan ben je misschien straks niet meer de enige ermee," zei Yuna. Ze mocht als 1 van de eerste proberen. Ze ging recht op het doel af en ontweek een beuker en scoorde. Daarna moest ze een oefening doen met overgooien. Ze ving elke keer de slurk en als iemand de slurk liet vallen dook ze naar beneden en ving de slurk op. Toen ze klaar was werd er zelfs geklapt. Yuna landde en ging bij Sue zitten. Yuna zag dat Ginny ook meedeed en ze deed het aardig goed. Toen iedereen was geweest ging het team naar de kleedkamers om te stemmen voor de 2 nieuwe jagers. Ginny kwam naast Yuna zitten en vroeg :"Hoe vond jij het bij mij gaan?" "Het ging goed bij jou Ginny, je ontweek mooi die beuker en het was jammer dat Ron jou bal net had gevangen als hij iets verder weg was had je gescoord." "Dank je, bij jou ging het anders ook goed hoor." Toen Ginny was uitgesproken kwamen de spelers alweer uit de kleedkamers. Harry liep naar voren toe en zei :"Wij willen iedereen bedanken voor de belangstelling en wij zijn eruit gekomen wie onze 2 nieuwe jagers worden." "Het zijn geworden Ginny Wemel en Yuna Suteki vanwege hun goede vliegkwaliteit." Yuna en Ginny liepen blij naar voren toe en er werd geklapt. Harry en de rest van het team feliciteerde hun met hun plek en vertelde dat ze nu meteen even zouden gaan trainen. Iedereen verliet het veld en Harry liet de ballen los om te trainen. Yuna die zei tegen Ginny :"Ik weet iets leuks om de wachter af te leiden, ga precies achter me vliegen als ik de slurk heb dan gooi ik de slurk naar jou toe en scoor jij oké?" "Goed idee maar we moeten het wel oefenen," zei Ginny. Yuna steeg op de kreeg de slurk aangespeeld van Alicia. Yuna speelde naar Ginny en die speelde de, de slurk weer terug. Yuna speelde weer naar Alicia en die probeerde te scoren. Ron ving de slurk behendig en speelde de slurk naar Ginny. Ginny gooide de slurk naar Yuna en die ging op het doel af. Ze keer half achterom en zag Ginny achter haar. Ze gooide de slurk en ging toen opzij. Ze keek naar Ginny en zag dat die de slurk had gevangen en scoorde. Yuna vloog naar Ginny toe en zei :"Goed gedaan Ginny." Na de training liepen ze naar de kleedkamer en zei Harry :"Wij moeten als eerste tegen Zwadderich, wat weten we van hun?" "Ze spelen gemeen," zei Alicia. "Klopt, hun nieuwe aanvoerder is Malfidus en ze zoeken nog 2 drijvers en volgens mij ook nog 1 nieuwe jager maar, als we zo spelen zoals net op de training winnen we makkelijk." "Die nieuwe pas die Yuna heeft bedacht is echt heel handig zo leid je de wachter af en kan iemand anders scoren," zei Ginny. "Daar ben ik het mee eens," zei Alicia. "Dan zullen jullie dat moeten oefenen en misschien kunnen jullie nog wat andere dingen bedenken," zei Harry. "We moeten gewoon heel goed onze best doen met die wedstrijd, we moeten winnen van Zwadderich," zei Yuna. "Daar ben ik het mee eens, vorig jaar ging het niet altijd goed dus we moeten dit jaar echt zorgen dat we alles winnen," zei Ron. "Dan is het dus duidelijk, we moeten winnen," zei Harry.

Hoofdstuk 5 – De kus

Het was zondag. Gisteren was Yuna in het zwerkbalteam beland als jager. Ze was heel vrolijk en toen ze wakker werd Stond ze vrolijk op en liep naar de douches om te gaan douchen. Ze was zo vrolijk dat ze ging zingen onder de douche. Op een gegeven moment hoorde ze Sue roepen :"Yuna hou je mond, ik wil slapen." Yuna riep lachend terug :"Sorry zus maar ik ben vrolijk." Yuna stopte met zingen en toen ze klaar was kleedde ze zich om en kamde haar haren. Yuna keek op de klok en zag dat het 10 uur was. Ze zag dat iedereen nog in zijn bed lag en dus liep ze naar beneden toe. Daar ging ze bij het vuur zitten en pakte een stuk perkament en begon aan haar werkstuk voor toverdranken. Ze was een halfuur bezig toen Harry naar beneden kwam. Hij ging naast Yuna zitten en vroeg :"Wat doe je?" "Ik maak een opstel voor Toverdranken." Harry bekeek haar opstel en zei :"Wauw, het hoefde toch maar 30 centimeter te zijn, niet 50!" "Ik denk ook dat ik nu wel klaar ben." "Je bent echt goed in Toverdranken als je dat vol kan schrijven." "Ik vind het gewoon makkelijk, ik heb bijvoorbeeld meer moeite met Geschiedenis van de Toverkunst, het boeit me niet dus ik doe er niks aan." "Vind jij dat Toverdranken leuk is?" "Op Beauxbatons was het leuker dan het hier is." Toen Yuna haar werkstuk had afgerond liep ze samen met Harry naar de Grote Zaal toe om te gaan ontbijten.

Ze hadden het over de tactiek om de wachter te verwarren. Harry zei :"Die tactiek is heel goed bedacht, als jullie die tactiek goed onder de knie krijgen zullen we zeker winnen." Yuna wilde wat zeggen maar een stem zei :"Jullie en winnen, dat gaat echt niet samen Potter." Yuna en Harry keken en om en zagen Malfidus staan met daarachter Korzel en Kwast. "Wacht maar af Malfidus, je zult nog wel zien dat we gaan winnen." "Wees niet zo brutaal tegen mij Suteki, ik kan je straf geven want ik ben klassenoudste." "Heel erg interessant Malfidus, rot nou maar op." Malfidus keek haar woedend aan en liep toen weg met Korzel en Kwast achter hem aan. "Dat joch denkt echt dat hij de koning van de wereld is," zei Yuna. "Hij doet altijd uit de hoogte," zei Harry. Yuna pakte een witte boterham en smeerde er boter op toen er 2 uilen bij haar landde. De ene was de uil van haar moeder wist ze. En de andere uil kende ze niet. Ze pakte eerst de brief van de uil die ze niet kende en pakte toen de brief van haar moeder's uil. De uilen vlogen weg en Yuna maakte de brief van haar moeder open. Ze las hem even en zei toen :"Ze feliciteert me met mijn plek in het team en schrijft erbij dat mijn vader dooddoeners op het spoor is." "Wat doet je vader voor werk?" vroeg Harry. "Mijn vader is schouwer, ik wil zelf ook schouwer worden." "Ik wil ook schouwer worden." "mmm" Yuna opende de andere brief en las

Lieve Yuna

Rozen is iets wat alleen jou toebehoort.
Als ik alle rozen zou hebben zou ik ze aan jou geven.
Ik verheug me op aankomende Vrijdag.
Vergeet niet 10 uur.

Je Geheime Aanbidder

Yuna stopte de brief bij de andere en legde ze weg. Na het eten liep ze samen met Harry naar boven toe. Toen ze naar binnen klommen zag Yuna Sue naar beneden komen. Ze liep naar haar toe en zei vrolijk :"Ben je nou al uit bed?" "Heel grappig Yuna," zei Sue. Yuna liep naar boven toe en pakte haar Transfiguratie. Ze liep weer naar beneden toe en ging bij Harry zitten. Yuna pakte de pagina voor haar en begon te lezen. Opeens vroeg Harry :"Yuna zou je me willen helpen met Toverdranken?" Yuna keek op en glimlachte. "Tuurlijk wil ik je helpen Harry," zei Yuna. Yuna hielp Harry met zijn opstel en zorgde dat het 1 centimeter langer was dan het nodig was. Harry bedankte Yuna en ging verder aan zijn andere huiswerk. Yuna bedacht dat ze een boek uit de bieb wilde en dus zei ze :"Ik ga even naar de bieb toe." "Oké," zei Harry.

Yuna klom het portretgat uit en liep richting de bieb. Toen ze de bocht omging kwam ze Malfidus tegen. Die zei hatelijk :"Kijk eens wie daar hebben, juffie Suteki." "Noem mij geen Juffie Malfidus, je begaat een grote fout nu," zei Yuna dreigend. "Nou word ik bang, ik ben klassenoudste weet je nog, ik kan je straf geven." "Kan me niks schelen en als je me niet met rust laat, vervloek ik je." Yuna probeerde door te lopen maar Malfidus hield haar tegen. "Ik laat je erdoor op 1 voorwaarde." "Wat het ook is ik ga niet akkoord." Opeens hoorde Yuna een stem die zei :"He Yuna hoe gaat het?" Yuna draaide zich om en zag Matt. Matt kwam op haar aflopen en keek verbaasd van haar naar Malfidus en vroeg :"Stoorde ik of zo." "Nogal," zei Malfidus. Yuna keek woedend naar Malfidus en zei toen :"Hij wil me er niet langs laten, ik moet naar de bieb toe." "Laat ons er even langs, we moeten beide naar de bieb toe." Malfidus keek even woedend naar Matt toe en draaide zich toen om. "Dank je, hij is soms zo vervelend," zei Yuna. "Valt hij je dan vaker lastig," vroeg Matt. "Zo ongeveer wel." "Ik zou ermee naar je afdelingshoofd gaan." "Nee, dat doe ik niet, trouwens ik kan hem wel aan." Ze liepen verder zwijgend naar de bieb toe. Toen ze bij de bieb aankwamen zei Matt :"Weet je, binnenkort mogen we naar Zweinsveld en ik vroeg me af... of jij misschien met mij wilde gaan." Yuna keek hem even verbaasd aan en zei toen blij :"Dat wil graag." "Gelukkig maar, eigenlijk kwam ik alleen naar de bieb om jou te zoeken en te vragen of je meeging, maar heb je misschien zin om naar buiten te gaan?" "Dat lijkt me leuk." Ze liepen samen pratend naar buiten toe. De rest van de middag bleef Yuna samen met Matt buiten. Ze hadden het over van alles. Toen het tijd was om te gaan eten liepen ze samen maar binnen toe. en bij de deur namen ze afscheid.

Yuna liep met een gelukkig gevoel naar Sue toe die al aan tafel zat. Ze ging naast Sue zitten en die zei plagerig :"Wat heb jij allemaal in de bieb lopen uitspoken?" "Helemaal niks, we zijn naar buiten gegaan," zei Yuna bijdehand. "En wat hebben jullie daar gedaan?" "We hebben gepraat." "Ja, ja, en vast wel meer," zei Sue plagerig. "Helemaal niet Sue," zei Yuna half lachend. Yuna pakte een stuk biefstuk en wat aardappels en begon te eten. Sue zei :"Dat jij biefstuk lekker vind, ik vind het zo vies." "Je weet toch, alles wat ik lekker vind lus jij niet," zei Yuna lachend. "Dat is ook overdreven hoor." "Weet ik maar, overdrijven is een kunst." Sue begon te lachen. Yuna werd op haar schouder getikt en ze draaide zich half om. Ze zag Harry zitten en die zei :"Jij bent lang in de bieb zeg." "Weet ik maar, ik was niet in de bieb," zei Yuna. "Weet ik, ik heb je nog gezocht maar je was nergens te bekennen." Yuna begon te lachen. Na het eten liepen ze terug naar de leerlingenkamer en begon Yuna met haar overige huiswerk. Toen het 10 uur was had ze alles af voor de aankomende week en pakte van boven een boek. Toen het half 11 was zei ze :"Ik ga naar bed, welterusten allemaal." "Slaap lekker," zei Harry. "Ik kom straks ook maar even mijn toverdranken afmaken," zei Sue. "Trusten," mompelde Ron terwijl hij over een perkament zat gebogen en zijn veer in de aanslag. "Welterusten," zei Hermelien. Ze liep naar boven toe en trok haar pyjama aan. Ze stapte in bed en viel meteen in slaap.

De volgende dag begonnen ze weer met een blokuur Transfiguratie. Die 2 uren gingen snel voor bij en al snel was het tijd voor de lunch. Toen ze de Grote Zaal inkwamen zei Yuna :"Nee hé, we hebben hierna een blokuur Toverdranken." "Dat word weer tegen Sneep aankijken," zei Sue somber. "Het enige voordeel van Beauxbatons was dat onze Toverdrank leraar knap was en leuk om naar te kijken." "Praat me niet van hem zeg, hij was zo partijdig, hij trok jou altijd voor." "Echt wel." Na het eten liepen ze naar de kerkers toe. Ze zagen Harry, Ron en Hermelien al staan en dus gingen ze bij hun staan. Toen Sneep aankwam lopen gingen ze naar binnen toe en Yuna ging naast Sue zitten. Toen de les begon en Sneep de aanwijzingen op het bord had getoverd ging het al gelijk mis. Yuna zei zachtjes tegen Sue :"Deze drank word een makkie." Sneep riep toen :"5 punten aftrek voor Griffoendor en Suteki gaat ergens anders zitten." Yuna en Sue keken allebei op. En Sneep wees naar Yuna en zei :"Jij mag naast Jongeheer Malfidus gaan zitten." Yuna pakte woedend haar spullen en liep naar achteren toe. Yuna dacht bij zichzelf :"Hij moet altijd mij hebben, het lijkt wel alsof hij het afgesproken heeft met Malfidus." Ze zette haar spullen neer en ging zitten. Die zei grijnzend :"Zo mag je weer naast mij zitten dat moet je wel graag willen door je de hele tijd te misdragen." "Hou je mond Malfidus ik blijf nog liever na dan naast jou te zitten," zei Yuna zacht. De rest van de les liep Malfidus te zeuren. Yuna had geen zin in problemen en negeerde hem. Toen de les was afgelopen pakte Yuna snel haar spullen in en wachtte op Sue, Harry, Ron en Hermelien. Ze liepen samen naar boven toe en Yuna zei :"Ik word zo gestoord van dat joch." "Je bent al gestoord dus zo erg kan het niet wezen," zei Harry lachend. "Dankjewel," zei Yuna lachend. De rest van de week ging langzaam voorbij en met de trainingen oefenden ze hard op goede en moeilijke technieken.

Eindelijk was het vrijdag. Yuna werd die dag wakker met een vreemd gevoel in haar maag. Ze kleedde zich stil om en bedacht zich hoe ze het s'avonds moest gaan doen. Om 10 uur mocht je de leerlingenkamer niet meer uit. Toen Yuna net klaar was met omkleden werd Sue wakker. Yuna wachtte op Sue en liep samen met haar naar beneden toe. Toen ze beneden aankwamen zagen ze Hermelien zitten. Ze liepen naar haar toe en zeiden :"Morgen Hermelien." "Morgen," zei Hermelien slaperig. Met zijn drieën liepen ze naar beneden toe. Toen ze net aan tafel zaten kwamen Harry en Ron eraan. Harry zei vrolijk :"Hoi!" En Yuna zei met haar gedachten ergens anders :"Hoi." "Wat is er met jou aan de hand?" "Ik bedenk een manier om vanavond het kasteel uit te komen zonder dat ik gepakt word." "Ik ken heel toevallig iemand die een onzichtbaarheidmantel heeft en de sluipwegwijzer." "Maar die zal ik wel niet kennen." "Jawel hoor want je praat nu tegen die persoon." Yuna keek hem verbaasd aan en toen begon er iets te dagen. "Bedoel je dat jij dat hebt?" vroeg ze Verbaasd. "Klopt als een bus," zei Harry. "Zou ik ze mogen lenen?" "Nou ik weet het niet hoor, oké dan." Yuna vloog Harry om de hals en gaf hem een kus op zijn wang en zei :"Dank je wel."

Daarna gingen ze naar Verzorging van Fabeldieren. Ze gingen verder met de Leveni's. Ze gingen verder met de zelfde Leveni als eerst en Yuna zei :"Hoi Lelie, hoe gaat het met je." Lelie keek Yuna aan met haar donkere en diepe ogen en hinnikte toen zacht. Toen de les was afgelopen was hun huiswerk een werkstuk inleveren over hun dat 40 centimeter lang moest zijn. Daarna hadden ze een uur Verweer Tegen de zwarte Kunsten. Na de les liepen ze naar de Grote Zaal om te gaan lunchen. Yuna had het gevoel alsof haar maag in de knoop zat en at dus niet veel. Sue zei verbaasd :"Wat is er met jou, normaal eet je veel." "Er is niks," zei Yuna afwezig. "Het gaat om vanavond hé?" "Je weet ook altijd alles." "Komt heus wel goed." Na de lunch liepen ze snel naar boven toe om hun spullen te halen. Ze liepen daarna naar de kerkers toe voor hun blokuur Toverdranken. Het lesuur ging zoals gewoonlijk heel sloom voorbij en Yuna moest om een reden weer naast Malfidus gaan zitten. Ze wist die reden niet en had geen zin om die te bedenken. Toen de les eindelijk was afgelopen liep Yuna naar Sue toe en wachtte toen op Harry en de rest.

Ze liepen naar boven toe en gingen bij het haardvuur zitten. Harry zei zacht :"We moeten dit wel goed aanpakken want anders word je alsnog gepakt, ik doe als je weggaat het portretgat open en dan sluip jij er doorheen." "Oké, maar hoe weet ik of ik Vilder niet tegenkom en trouwens wij moeten nog onze straf inhalen," zei Yuna. "De sluipwegwijzer laat je stippen zien waarvan je weet waar iedereen is, om de kaart te openen tik je erop met je toverstok en zeg je : Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb, en om hem weer blanco te maken zeg je : Snode plannen uitgevoerd." "Oké dat heb ik begrepen." "Als je terugkomt zal het wel rustig zijn maar voor de zekerheid gaan wij vlak bij het portretgat zitten zodat je minder snel opvalt." "Bedankt dat jullie willen helpen." Ze hadden alles afgesproken en liepen naar beneden toe voor het avondeten. Toen ze beneden waren werden Yuna en Harry geroepen door Vilder. Die zei met leedvermaak :"Jullie zullen morgenavond het bos in gaan met Hagrid, zorg dat jullie hier om 7 uur zijn." Yuna en Harry knikte en liepen de Grote Zaal in. Yuna kreeg weinig door haar keel heen. Sue drong steeds aan om iets te eten en daardoor kreeg Yuna toch nog wat binnen.

Na het eten liepen ze naar boven toe en gingen ze bij het haardvuur zitten. Harry zei :"Je kan misschien beter wel wat warms aantrekken want het kan koud worden vanavond." Yuna knikte en toen het 9 uur was liep ze naar boven toe en kleedde zich wat warmer aan. Toen het half 10 was liep Harry naar boven toe en pakte zijn onzichtbaarheidmantel en de sluipwegwijzer. Hij kwam beneden en legde Yuna nog eens uit hoe de sluipwegwijzer werkte. Harry deed het portretgat open en Yuna sloop naar buiten toe. Tegelijkertijd kwam Sneeuwtje binnensluipen. Yuna liep onder de onzichtbaarheidmantel naar het einde van de gang. Toen ze daar was pakte ze de sluipwegwijzer en zei :"Ik zweer plechtig dat ik Snode plannen heb." Ze tikte op de kaart en zag dat er overal lijntjes kwamen. Ze keek op de kaart en zag dat Vilder in zijn kantoortje was. Mevrouw Norks sloop rond op de 3de verdieping en Foppe vloog rond in het lokaal van Transfiguratie op de 1ste verdieping. Ze liep voorzichtig verder en kwam uiteindelijk aan bij de voordeuren. Ze keek op de kaart en zag dat er niemand in de buurt was. Ze opende de deur en sluipte zachtjes naar buiten toe. Ze liep naar de oostkant van het kasteel en ging daar de bocht om. Ze liep rechtdoor en kwam bij een muur aan. Daar zei ze :"Snode plannen uitgevoerd." Ze deed de onzichtbaarheidmantel af en wachtte.

Na een paar minuten kwam er iemand in een donkere mantel aanlopen. Yuna kon zijn gezicht niet zien want hij liep gebogen en de mantel bedekte zijn gezicht. Hij liep verder met rustige stappen en toen hij bij Yuna was aangekomen zei hij :"Ik ben blij dat je gekomen bent." "Waarom doe je die kap niet af dan kan ik zien wie je bent," zei Yuna. "Voordat ik dat doe wil ik dat je belooft dat je niet weggaat als je weet wie ik ben, pas totdat we gepraat hebben." "Waarom dan wel?" "dat doet er niet toe, beloof het." "Oké, ik beloof het." De jongen pakte zijn toverstok en sprak een soort bezwering uit en zei toen :"Zeg eens : Ik beloof het." "Ik beloof het," zei Yuna. De jongen stopte zijn toverstok weg en Yuna vroeg :"Waar was dat voor nodig?" "Zo kan je niet weg totdat we gepraat hebben." De jongen deed de kap van zijn mantel af en Yuna zag.... Draco Malfidus. "Jij," zei Yuna verbaasd en met een beetje verafschuwing in haar stem. "Ja ik, ik wist dat je niet naar me luisterde als je in de school was dus bedacht ik iets om je uit de school te lokken waar ik rustig met je kon praten," zei Malfidus. "mmm." "Ik wil verschillende dingen zeggen maar als eerste wil ik mijn excuses aanbieden." "Je excuses," zei Yuna verbaasd. "Ja, ik weet dat ik je heb lastiggevallen en daarvoor bied ik mijn excuses aan." "Ik ben nogal verbaasd dat jij je excuses aanbied." "Ik mag dan misschien verwaand overkomen maar ik ben ook een mens." Yuna begon te lachen en zei :"Hoe je dat zegt is echt heel lachwekkend." "Ik ben gewend om alles te krijgen wat ik vraag maar jij bent de eerste die me afwijst." "En vast niet de laatste," zei Yuna droog. "Wat?" "Niet alles komt op een blaadje voor je neus, je moet voor sommige dingen werken." "Je hebt wel gelijk denk ik." "Tuurlijk heb ik gelijk, denk je echt dat ik mijn schoolresultaten zomaar heb gekregen?" "Ik snap wat je bedoeld." Het was even stil. Draco wilde iets zeggen maar er kwam geen geluid uit zijn mond. Yuna wist zelf ook niet wat ze moest zeggen. Opeens zei Draco :"Je moet weten dat ik je heel speciaal en leuk vindt, ik heb nog nooit zoiets gevoeld voor een meisje." "Dat heb ik meerdere horen zeggen." "Dat kan ik begrijpen, je bent tenslotte heel leuk om te zien en doet aardig behalve dan tegen de zwadderaars maar dat is altijd al zo geweest." Het was weer stil. Toen zei Draco :"Als je wilt mag je nu gaan, de bezwering zal je niet meer tegenhouden." Yuna bleef roerloos staan, ze wilde wel weg maar ergens diep van binnen wist ze dat ze moest blijven staan. Yuna ging tegen de muur aanleunen. Draco stond met zijn arm tegen de muur geleund en ze keken elkaar aan. Yuna wist niet wat er gebeurde. Hun gezichten kwamen dichterbij en opeens kuste ze elkaar. Yuna voelde zich gelukkig maar diep van binnen wist ze dat het fout was. En toch kuste ze hem terug. Het was een lange kus en toen ze stopte had Draco zijn armen om haar heengeslagen. Yuna leunde met haar hoofd tegen hem aan en wist niet wat ze dacht. Zo stonden ze even. Opeens dacht Yuna :"Wat was dat nou?" Het was alsof ze uit een soort trance kwam. Ze rukte zich los uit de armen van Draco en keek hem verschrikt aan. Ze pakte de onzichtbaarheidmantel en de sluipwegwijzer. Ze rende weg en deed de mantel om. Ze tikte op de sluipwegwijzer en zei :"Ik zweer plechtig dat ik Snode plannen heb." Alle lijntjes kwamen weer tevoorschijn en zo half rennend ging ze naar boven toe.

Ze kwam bij het portretgat en deed de onzichtbaarheidmantel af. Ze zei het wachtwoord en klom snel door het portretgat. Ze zag Harry en Sue zitten praten. Ze wist niet wat ze moest doen en dus besloot ze om meteen naar boven te gaan. Ze rende naar boven toe en plofte neer op jaar bed. Daar begon ze zachtjes te huilen. Ze wist niet hoelang ze daar lag maar opeens voelde ze een hand op haar rug. Ze draaide zich om en keek met haar betraande ogen wie het was. Ze zag Sue. Sue vroeg zachtjes :"Yuna wat is er gebeurd?" "Ik voel me zo verward ik weet niet waardoor het kwam." "Yuna vertel eerst eens wat er gebeurd is." "Die jongen was Draco Malfidus, en we hebben gepraat maar opeens... ik weet gewoon niet waardoor het kwam." "Yuna bedoel je, bedoel je dat je met hem gezoend hebt?!" Yuna knikte. "Wauw, en hoe was het," vroeg Sue nieuwsgierig. "Sue hoe kun je dat nu vragen terwijl ik in een crisis zit," vroeg Yuna half boos. "Nou dan vrolijk je misschien weer op als je weet dat het lekker was." "Je bent echt een hopeloos geval Sue." "Beter een hopeloos geval die niet in een crisis zit dan geen hopeloos geval die in een crisis zit." Yuna begon zachtjes te lachen. "Zie je wel dat ik geen hopeloos geval ben ik krijg je aan het lachen," zei Sue triomfantelijk. Yuna begon nog harder te lachen. "Nou vertel, kan hij goed zoenen," vroeg Sue weer nieuwsgierig. Yuna dacht na. "Als ik heel eerlijk moet zijn Ja," zei Yuna waarheidsgetrouw. "Waar maak je, je dan druk om," vroeg Sue. "Omdat ik verliefd ben op Matt weet je nog?" "Dat is een probleem ja." "En ik ga de volgende keer met Matt naar Zweinsveld en nou heb ik een schuldgevoel omdat ik met Draco heb gezoend." "Het is maar een idee hoor maar.." "Maar wat?" "Als je wilt weten of je hem echt leuk vindt, Malfidus dus, dan zou je hem nog een keer moeten zoenen." "Sue ben je gek geworden straks denkt hij dat ik echt iets voor hem voel." "Hoe weet je zeker dat, dat niet zo is?" "Ik, ik, ik weet niet." Yuna zuchtte. Yuna voelde zich zo verward en ze wilde nou wel eens weten wat er precies aan de hand was. Ze kon zelf niet goed meer nadenken ze snapte zelf ook nog niet waarom ze hem had gekust en zocht verwoed in haar gedachten naar een reden. Ze dacht :"Waarom zoende ik hem? Wat is er zo leuk aan hem?" Een klein stemmetje in haar hoofd zei :"Hij is knap en kan goed zoenen." Yuna probeerde het stemmetje weg te krijgen uit haar gedachten maar het bleef in haar hoofd rondspoken. Yuna probeerde wat te slapen maar in haar droom kwam alles terug. Ze beleefde alles opnieuw en toen ze wakker werd voelde ze zich verward en bang.

Hoofdstuk 6 – Verwarring

Yuna klom uit haar bed en kleedde zich langzaam aan. De hele tijd spookte de woorden door haar hoofd die het kleine stemmetje hadden gezegd. Toen ze zich had aangekleed ging ze voor de spiegel staan en kamde haar haren. Toen ze allang klaar was bleef ze naar haar spiegelbeeld staren. Ze dacht :"Waarom moet mij dat nou overkomen en niet iemand anders." Ze draaide zich om en gooide haar borstel op haar bed. Ze liep naar beneden toe en draaide zich toen om omdat ze de onzichtbaarheidmantel nog moest teruggeven. Ze liep terug naar boven en pakte de mantel en de sluipwegwijzer. Ze liep weer naar beneden toe en zag Harry zitten. Ze liep naar hem toe en zei :"Harry, je mantel en de kaart heb ik hier." Harry draaide zich om en keek Yuna even aan. Toen zei hij :"Dank je, kom even zitten je was gisteren opeens weg, wat was er aan de hand." "Ik praat er liever niet over," zei Yuna. Harry keek Yuna doordringend aan en haalde zijn schouders toen op. Yuna keek zonder iets te zien in het haardvuur. Na een tijdje in het vuur te hebben gestaard bedacht Yuna dat ze net zo goed kon gaan eten. Ze vroeg :"Harry ga je mee naar de Grote Zaal om te eten?" "Goed idee, ik krijg honger," zei Harry. Yuna keek op en vroeg :"Waar is iedereen?" "Iedereen ligt nog in bed denk ik," zei Harry. Ze liepen zwijgend naar de Grote Zaal en gingen zitten aan de tafel. Yuna wilde net een boterham pakken toen ze een stem hoorde die zei :"Kijk eens wie we hier hebben, Potter en Suteki." Yuna keek om en zag Draco Malfidus. Harry zei boos :"Hou je mond toch Malfidus." Draco keek minachtend naar Harry en zei toen :"Hoor jij niet op de ziekenzaal te liggen en doen alsof je een held bent?" Yuna werd boos en zei :"Malfidus hou je mond, en rot op we hebben geen zin om tegen jou gezicht aan te kijken op de vroege ochtend." "Ik spreek jou nog wel Suteki en nog 1 opmerking en je krijgt straf." "Dat kan me niet schelen, Rot Op." Ze keek hem woedend aan en hij draaide zich om en liep weg. "Die is ook snel verdwenen," zei Harry verbaasd. Na het eten liepen ze naar boven toe. Toen ze bij het portretgat aankwamen zagen ze net Ron, Hermelien en Sue naar buiten kwamen. Sue vroeg half bezorgd :"Yuna gaat het wel weer." "Het gaat prima," zei Yuna.

Maar van binnen wist ze dat het niet goed ging. Yuna zat nog steeds met de zoen in haar gedachten en kon het niet van haar afzetten. Ze gingen weer bij het haardvuur zitten en begonnen aan hun huiswerk. Yuna kon zich totaal niet concentreren en dus besloot ze om naar buiten te gaan. Ze zei :"Ik ga naar buiten toe en kan wel even wegblijven." "Dat is goed maar vergeet niet dat we vanmiddag gaan trainen," zei Harry. Yuna knikte en liep naar buiten toe. Ze was beneden bij de deur toen ze zag dat Sue uit de Grote Zaal kwam. Ze liep snel door want ze wilde alleen zijn. Ze liep richting het meer toe en toen ze daar kwam zag ze dat er mensen aan het zwerkballen waren. Om een reden liep ze erheen toen ze dichterbij kwam zag ze dat ze allemaal groene gewaden droegen. Yuna dacht bij zichzelf :"De zwadderaars zijn aan het trainen." Yuna liep dichterbij en ging bij een ingang staan en keek omhoog. Ze zag dat Draco aanwijzingen gaf. Ze dacht :"Hij is aanvoerder, ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat hun strategie zal zijn." Yuna bleef de hele training kijken en zorgde dat ze haar niet zagen. Hun observeerde de drijvers en zag dat het de maatjes van Draco waren. Die Korzel en Kwast. Er zat 1 jager tussen die best wel goed was maar hij zag eruit als je hem 1 tikje zou geven hij van zijn bezem zou vallen. Toen de training bijna was afgelopen vlogen ze naar beneden toe en liepen richting de kleedkamer. Yuna bleef staan waar ze stond en toen ze uit de kleedkamers kwamen zag ze iedereen behalve Draco. Ze hoorden Korzel zeggen :"We schakelen de jagers uit voor de wedstrijd en ook de zoeker en dan winnen we wel." Ze hoorde Kwast lachen dat meer op een soort gegrom leek. Ze keek hun na en opeens werd er een hand op haar schouder gelegd. Ze slaakte een kreet en keek om. Ze zag Draco staan. Hij vroeg :"Wat doe jij hier." "Ik keek," zei Yuna. "Wat heb je gehoord?" "Ik heb gehoord dat jullie gaan proberen om ons uit te schakelen zodat jullie winnen, is dat normaal bij Zwadderich of zo?" "Waarom deed je zo vaag vanmorgen?" "Waarom zou je dat willen weten." "Omdat ik dat wil weten." "Weet je waarmee ik zit?" "Nee." "Met gisteren, ik voel me verward, denk je dat het mijn bedoeling was om met je te zoenen ik ben verliefd op iemand en daardoor voel ik me verward ik weet niet wat het juiste pad is." Yuna had het gevoel dat ze zo in huilen zou uitbarsten en probeerde haar tranen binnen te houden. "Denk je dat ik het dan had gepland, het enige wat ik had gepland was om met je te praten de rest had ik niet gepland," zei Draco half boos. "Ik kan er toch ook niks aan doen." Yuna begon zachtjes te huilen. Draco sloeg zijn arm om haar heen en zei :"Sorry dat ik boos word maar ik kon er ook niks aan doen en het overdonderde me ook heel erg."Om de een of andere reden leunde Yuna tegen hem aan en liet haar tranen in de vrije loop. Draco streek met zijn hand over haar hoofd. Yuna zei zacht :"Dit mag niet, dit kan niet." "Waarom kan dit niet Yuna, als je iets wilt kan het altijd," zei Draco. "Dat is het nou juist, ik weet niet wat ik wil als dit zo doorgaat zal ik me alleen maar rot en verward voelen." "Als je wilt dat het nu ophoudt moet je nu weggaan maar onthoud dit, ik wil je als mijn vriendin en zal daar mijn best voor doen." Yuna knikte. Ze draaide zich om en rende weg. Ze rende huilend naar het meer toe en ging daar in het gras liggen huilen.

Nadat ze een halfuur had liggen huilen in het gras kwam ze weer een beetje bij zinnen. Ze ging zitten en keek om zich heen. Ze keek op haar horloge en zag dat het bijna lunchtijd was. Ze pakte een spiegeltje dat ze altijd bij had en keek of haar ogen niet te rood waren van het huilen. Ze stond op en liep langzaam naar het kasteel terug. Toen ze de Grote Zaal inkwam zag ze Harry en Sue zien praten en even verderop zag ze Ron en Hermelien. Ze liep naar Harry en Sue toe en ging naast Harry zitten. Ze vroeg "Hoelaat begint de training Harry?" "Over 1 uur," zei Harry. "Trouwens de Zwadderaars willen ons gaan uitschakelen om te winnen." "Hoe weet jij dat?" vroeg Harry verbaasd. "Heb ik gehoord maar, misschien blazen ze het af want ze weten dat ik het weet." Harry keek haar verbaasd aan en haalde toen zijn schouders op. Yuna begon met eten en na het eten liep ze samen met Harry en Sue naar de leerlingenkamer. "Ron en Hermelien zitten de laatste tijd vaak bij elkaar," zei Sue. "Dat is mij ook opgevallen," zei Yuna. "Ik denk dat ze iets met elkaar hebben maar ik weet het niet zeker dus ik ga maar eens informeren bij Ron," zei Harry. Ze liepen de leerlingenkamer in en gingen ergens zitten.

Toen het tijd was voor de training kleedde Yuna zich om en pakte haar vuurflits. Ze liep naar beneden en daar kwam ze Harry tegen. Ze liepen met zijn tweeën naar het kantoortje van madame Hooch. Ze haalden de ballen en gingen op weg naar het zwerkbalveld. Toen ze daar aankwamen zagen ze Andre en Jaques de 2 drijvers aankomen. Even later kwamen ook Ginny, Ron en Alicia aanlopen. Ze konden beginnen met de training. Yuna ging samen met Ginny en Alicia oefenen op de manoeuvre om de wachter uit het doel te krijgen en Andre en Jaques probeerde om de jagers van hun bezem te krijgen. Het was een vermoeiende training want de manoeuvres waren niet altijd even makkelijk. Toen ze klaar waren en naar de kleedkamer liepen zei Yuna :"Ik ben kapot, dit was een vermoeiende training maar het ging wel goed." "Ik ben het helemaal met je eens Yuna," zei Ginny. "En ik ook, als we dit nog wat kunnen verbeteren zullen we zeker winnen," zei Alicia. Yuna knikte afwezig. Toen ze midden in de training waren keek Yuna naar beneden toe en dacht ze dat ze iemand zag staan. Toen ze even later weer keek was er niemand. Ze liepen naar de kleedkamers en toen ze binnen waren bespraken ze nog wat tactieken en dat ze moesten oppassen voor de Zwadderaars. Toen ze klaar waren bleef Yuna even in de kleedkamer zitten want ze was een sleutel kwijt. Ze vond de sleutel achter de bank en toen ze zich omdraaide stond Harry voor haar neus. Ze slaakte een verschrikte kreet en zei toen :"Ga voortaan niet achter me staan ik schrok me bijna dood." "Sorry, ik vroeg me af waar je bleef," zei Harry verontschuldigend. Yuna stond tegen de bank aan met haar benen want Harry stond zo dichtbij haar. Yuna keek een beetje omhoog want Harry was groter. Hun gezichten zaten zo dicht bij elkaar dat Yuna haar hoofd opzij draaide. "Zou je even opzij willen gaan Harry mijn benen worden platgedrukt," zei Yuna. "O sorry," zei Harry. Hij deed een stap achteruit en werd een beetje rood. Ze liepen samen terug naar het kasteel en toen ze binnenkwamen werden ze geroepen door Vilder. Hij zei :"Vanavond om 7 uur hier beneden komen dan zullen jullie je straf krijgen."

Yuna knikte en liep daarna verder. Ze liepen naar boven toe en Yuna ging zich meteen omkleden. Toen Yuna weer beneden in de leerlingenkamer kwam ging ze bij Sue zitten en begon aan haar huiswerk. Yuna kon zich niet concentreren na die dag en besloot even naar de bieb te gaan. Ze liep weg en klom door het portetgat. Ze liep naar beneden toe en kwam bij de bieb aan. Ze liep naar binnen toe en liep naar achteren toe. Ze pakte zonder te kijken een boek en ging zitten. Ze sloeg het boek open en keek op de eerste bladzijde. Er stond een foto van een jongeman die werd opgehangen, de jongen kwam haar vaag bekend voor maar ze wist niet wie het was. Ze sloeg de bladzijde om en zag iemand die heel erg op Sue leek. Het meisje werd op de brandstapel gegooid. Yuna sloeg het boek dicht en legde het snel weg. Yuna pakte een ander boek en toen ze die opensloeg zag ze een prachtige Leveni. Yuna begon met lezen en was zo verdiept in het boek dat ze niet merkte dat er iemand achter haar stond. Opeens legde iemand een hand op haar schouder. Yuna slaakte verschrikt een kreetje en keek om. Yuna zag Matt staan. Yuna glimlachte en zei :"Zou je me alsjeblieft niet willen besluipen?" "Sorry," zei Matt. Matt ging naast haar zitten. "Ik heb gehoord dat je 1 van de nieuwe jagers van Griffoendor bent," zei Matt. "Klopt en de andere is Ginny Wemel," zei Yuna. "En zijn jullie goed?" "Dat lijkt me wel anders waren we niet gekozen." Yuna begon te lachen. "Heb je lol," vroeg Matt. "Nogal," zei Yuna lachend. Yuna voelde zich weer blij nu ze met Matt had gepraat en vroeg :"Kom je ook naar de openingswedstrijd?" "Ik denk het wel kan ik jou zien zwerkballen," zei Matt. "En voor wie zal je zijn?" "Ik denk voor Zwadderich." Yuna keek hem lachend aan en begon toen hardop te lachen. Ze pakte een kussen dat naast haar lag en sloeg hem op zijn hoofd. "Waar was dat goed voor," vroeg Matt lachend. "Nergens voor alleen dat je zei dat je voor Zwadderich was," zei Yuna lachend. Matt pakte het kussen van Yuna af en wilde het kussen naar haar toegooien. Yuna ging opzij en het kussen miste haar. "Je moet beter leren mikken," zei Yuna lachend. "Misschien moet je me les geven in mikken," zei Matt lachend. "Oké maar dan moet je wel mee naar buiten komen want anders krijgen we op onze kop van Madame Rommella." Matt begon te lachen en Yuna stond op. "Durf je niet," vroeg Yuna uitdagend. "Ik en niet durven gaat niet samen," zei Matt lachend. Matt stond op en samen liepen ze de bieb uit. Ze liepen naar buiten toe en gingen richting het meer. "Met wat gaan we oefenen," vroeg Matt. "Wat dacht je hiervan," vroeg Yuna. Ze haalde een tennisbal uit haar zak en zei lachend :"Die zat toevallig in mijn zak." Matt begon te lachen en zei :"Heel toevallig." "Ja." Yuna gooide het balletje naar Matt en die probeerde hem te vangen maar liet hem vallen. "Het is de bedoeling dat je hem vangt hoor," zei Yuna lachend. Matt pakte het balletje op en gooide richting Yuna. Yuna vangde het balletje behendig en gooide hem terug. Toen Matt het balletje terug gooide ving Yuna hem maar toen ze zich omdraaide kwam Matt op haar afgerend. Yuna keek even verbaasd toe en toen Pakte Matt haar bij haar middel en tilde haar op. Yuna riep lachend :"Laat me los." "Daar heb ik geen zin in," zei Matt lachend. Matt liet haar lachend los. Matt had zijn armen om Yuna heen geslagen en ze keken elkaar aan. Yuna draaide haar hoofd opzij en zei :"Wil je me loslaten?" Matt zei teleurgesteld :"Oké." Matt liet haar los en Yuna ging zitten. Om de een of andere reden werd ze herinnerd aan Draco. Yuna begon zachtjes te huilen. Matt ging naast haar zitten en vroeg :"Wat is er aan de hand Yuna?" "Ik praat er liever niet over het is te verwarrend voor me," zei Yuna zachtjes. "Is er iets gebeurd dat je niet wilde of zoiets." "Ja en Nee, ik ben de laatste tijd gewoon zo erg in de war, ik kan mijn eigen leven even niet meer volgen het lijkt alsof mijn leven door iemand word geleid." "Ik snap wat je bedoeld, dat heb ik 2 jaar geleden ook gehad, ik was verliefd op een meisje maar terwijl ik verliefd op haar was zoende ik met iemand anders, ik begreep er niks van het was allemaal heel erg verwarrend." "Zoiets is het nu ook bij mij maar dan toch anders." "Het is heel erg verwarrend maar bijna elk mens heeft het wel eens." Matt sloeg zijn arm om Yuna heen en Yuna keek naar het meer. "Het zal wel goed komen, geloof me," zei Matt troostend. "Dank je Matt," zei Yuna. Ze liepen samen terug naar het kasteel terug en ze namen afscheid want beide gingen ze naar hun leerlingenkamer.

Yuna liep naar boven toe en toen ze de bocht om ging zag ze Draco staan. Ze zag dat hij haar nog niet had gezien en draaide zich om en nam een andere route. Ze dacht :"Ik wil even niemand spreken en zeker niet Draco, ik voel me gewoon te verward." Ze liep snel naar de leerlingenkamer en toen ze binnenkwam liep ze naar boven toe en plofte neer op haar bed. Yuna begon na te denken. "Wat wil ik nou precies, wie wil ik kan ik mezelf beter vragen Matt of Draco?" vroeg ze zichzelf af. "Waarom kan me leven niet gemakkelijk zijn." Op een gegeven moment kwam er iemand de kamer inlopen. Yuna keek op en zag Hermelien. "Yuna wat doe jij hier ik dacht dat iedereen aan het eten was?" vroeg Hermelien verbaasd. "Hoelaat is het dan," vroeg Yuna verbaasd. "Het is al half 7." "O nee, over een halfuur moet ik mijn straf inhalen." "Dan zou ik maar opschieten want je moet eten." "Dan ga ik nu meteen naar de Grote Zaal." Yuna stapte van haar bed af en liep naar de deur. Toen vroeg ze :"Ga je mee Hermelien?" "Nee, ik blijf hier, ik heb al gegeten," zei Hermelien. Yuna liep verder. Ze liep naar beneden en liep de Grote Zaal in. Ze zag Sue, Harry en Ron zitten en liep naar hun toe. Ze ging tussen Sue en Ron in zitten en pakte wat te eten. Toen het 7 uur was ging Yuna samen met Harry naar de deuren en daar werden ze opgewacht door Vilder. Ze volgende Vilder naar buiten toe en gingen richting het huisje van Hagrid. Vilder klopte op de deur en Hagrid deed open.

"Hier zijn ze Hagrid, veel plezier in het Donkere Bos," zei Vilder grijnzend. Vilder liep terug naar het Kasteel. "Hagrid wat moeten we doen in het Donkere Bos?" vroeg Harry. "We motten naar de centaurs met kado's om de vrede te herstellen en daarvoor zijn jullie nodig," zei Hagrid. "Waarom zijn wij daar voor nodig," vroeg Yuna verbaasd. "Omdat ze mij niet mogen en jullie zijn in hun ogen slechts veulens." "Maar vorig jaar zeiden ze dat ik bijna volwassen was," zei Harry. "Maar je bent nog niet volwassen," zei Hagrid. Ze liepen het bos in en Yuna kreeg iets in haar handen geduwd. Ze liepen een stuk het bos in stopten voor een open plek. Hagrid zei :"Hier zullen ze zo komen daarom moeten jullie daar in het midden ongeveer gaan staan zodat ze jullie zien en hou de kado's voor jullie." Yuna knikte en liep naar de open plek. Harry liep achter haar aan. Ze gingen in het midden staan met hun ruggen naar elkaar toe. "Zie jij al iemand komen," vroeg Harry zachtjes. "Nee maar ze zullen zo wel komen maar onthoud dit centaurs haten het als je hun niet aankijkt als je ze aanspreekt." "Hoe weet je dat?" "Dat heb ik gelezen dus kijk ze aan als je tegen ze spreekt." "Oké." Het was stil opeens hoorden Yuna een takje breken. Ze keek recht voor haar uit want daar kwam het geluid vandaan. Ze zag een paar schimmen op hun afkomen. Yuna keek vastberaden naar de schimmen. Opeens kwamen er 3 centaurs uit de schaduw. De centaurs kwamen op hun af en gingen zo om hun staan zodat ze niet weg konden. Opeens kwam er een Centaur uit de schaduwen, de andere centaurs gingen opzij en de centaur ging voor Yuna staan. "Wat doen jullie veulens hier in het bos," vroeg de centaur. Yuna keek de centaur vastberaden aan en zei :"Wij komen met geschenken van Perkamentus om de vrede te herstellen." "Ik ben Ban en jullie namen zijn." "Ik ben Yuna Suteki en dit is Harry Potter." Yuna wees op Harry die naast haar was gaan staan. "Laat mij de kado's zien veulens." Yuna opende het pakket en liet de inhoud zien aan Ban. Hij knikte goedkeurend en zei toen :"Dit kado nemen wij aan maar wat is het andere?" Yuna keek naar Harry. Harry opende zijn pakket en liet de inhoud zien. Ban knikte goedkeurend en zei toen :"Zeg tegen Perkamentus dat wij een beslissing zullen nemen over vrede en kom volgende week om dezelfde tijd hier terug zodat wij jullie ons antwoord kunnen doorgeven." "Zoals u zegt zal het gebeuren," zei Yuna. Yuna keek hem even aan en toen keerde Ban hun de rug toe. Yuna keek opzij en zag dat Harry wilde weglopen. Yuna hield hem tegen en gebaarde naar de overige centaurs. Harry begreep de hint en bleef staan. Toen alle centaurs wegwaren liepen ze naar de plek waar Hagrid was. Hagrid zei goedkeurend :"Dat hebben jullie goed gedaan kinderen, Perkamentus zal tevreden zijn." Yuna keek Harry blij aan. Ze liepen achter Hagrid aan naar het kasteel. "Jullie motten wel effe bij Perkamentus komen," zei Hagrid. Ze liepen achter Hagrid aan richting het kantoor van Perkamentus. Ze kwamen bij het beeld aan en Hagrid zei :"Suikerveren." Ze gingen naar boven toe en Hagrid klopte 3x op de deur. Hij deed de deur open en ze liepen naar binnen toe. Perkamentus keek op en zei :"En hoe is het gegaan?" "Ze hebben de kado's genomen en volgende week zullen ze hun beslissing aan Harry en Yuna vertellen." "Dat hebben jullie goed gedaan kinderen," zei Perkamentus. "Breng ze maar naar hun leerlingenkamer Hagrid." "Goed professor Perkamentus," zei Hagrid. Yuna en Harry liepen achter Hagrid aan en die bracht hun naar de leerlingenkamer. Ze namen bij het portret afscheid en ze klommen naar binnen toe. Ze zagen Sue, Ron en Hermelien zitten en gingen bij hun zitten. Sue zei :"Wat moesten jullie doen dat jullie zo lang wegbleven?" "Lang?" vroeg Yuna verbaasd. "Het is al half 10." "O ja," zei Harry verbaasd. "Raar, het leek maar een uur hoogstens dat we in het Bos waren," zei Yuna nog steeds verbaasd. "Maar wat moesten jullie nou doen?" vroeg Sue. "We moesten met de centaurs gaan praten en ze geschenken aanbieden." "O ja."

Die avond had Yuna een vreemde droom. Voor haar stonden Draco, Matt en Harry. Draco zei :"Je zult moeten kiezen Yuna." "Wat is dit?" vroeg Yuna verbaasd. "Yuna je moet nu een keuze maken," zei Harry toen. "Wat voor keuze," vroeg Yuna een beetje geïrriteerd. Yuna wilde naar Matt toelopen maar werd tegengehouden door een onzichtbaar veld. Toen zei Matt :"Yuna, Some day the dream will end." Toen verdween Matt opeens. "Yuna je moet tussen ons kiezen," zei Harry. "Wat is dit, ik wil niet kiezen laat me met rust," zei Yuna verward. Yuna draaide zich om en begon te rennen. Ze rende totdat ze niet meer kon en op een gegeven moment kwam ze in een groen grasveld terecht. Yuna struikelde en viel. Ze bleef liggen en probeerde wakker te worden. De volgende ochtend kon Yuna zich de droom niet meer herinneren. Het enige wat ze nog wist dat de droom heel verwarrend was geweest en 1 zinnetje bleef de hele dag door haar hoofd spoken. Namelijk 'Some day the dream will end', ze wist niet wat het betekende en voelde zich erdoor verward.

Catie · Geplaatst: Za Aug 07, 2004 14:24

Vanaf nu doe ik steeds maar één hoofdstuk per bericht. Verder heb ik wat commentaar gelezen over mijn verhaal en zet ik ff wat dingen erbij:

Citaat:

het is een heel leuk verhaal Catie, ik kende het al, maar ik vind
dat je nogal snel achter elkaar post en dan kan ik het niet bijhouden
naja; over het verhaal zelf, het is dus een leuk verhaal, zoals ik al zei
maar misschien moet je enteren als een volgend persoon iets zegt
dat is overzichtelijker

Ik post nu snel achter elkaar omdat ik eerst iets bij van hoofdstuk 15 ofzo was en daar snel weer wil zijn. Ik doe die enters niet als iemand spreekt omdat het verhaal al af is en ik te druk bezig ben met mijn andere verhalen die ik in Word typ. Het is ook het enige verhaal waar ik geen enters gebruik.

En nu Hoofdstuk 7 dan:

Hoofdstuk – De Wedstrijd

Het was donderdagmiddag en zaterdag zou de eerste zwerkbal wedstrijd van het seizoen zijn. Yuna verheugde zich erop. Ze trainden hard want ze moesten van Zwadderich winnen. Yuna zat bij Geschiedenis van de Toverkunst en staarde dromerig uit het raam. Het was een prachtige dag want het zonnetje scheen en er was geen wolkje aan de lucht. Ze had zin in die avond want dan zouden ze weer gaan trainen. Ginny had weer een nieuwe een tactiek bedacht om de wachter te verwarren en had die samen met Yuna uitgewerkt zodat het ook uit te voeren was. Opeens werd er een hand gelegd op haar schouder. Yuna ontwaakte uit haar gedachtes en keek op. Ze zag Sue staan. "Yuna we mogen weg," zei Sue. Yuna keek om en zag dat bijna iedereen het lokaal al uit was. Yuna pakte snel haar tas in en liep met Sue het lokaal uit. "Waar zat je deze keer over te dromen," vroeg Sue nieuwsgierig. "Over de wedstrijd van zaterdag," zei Yuna. Die avond onder de training werkte Yuna, Ginny en Alicia de strategie uit en het ging aardig goed. Ginny werd bijna geraakt door een beuker maar net op tijd wist Andre de beuker weg te slaan. Na de training namen ze de strategie door. Daarna liepen ze pratend naar de leerlingenkamer. Yuna zei :"Ik hoop dat we zulk weer hebben zaterdag." "Dat zou wel mooi zijn, anders worden we toch alleen maar nat," zei Ginny. "Dat is wel eens vaker gebeurd, we konden niks zien door de regen," zei Alicia. "Laten we dan maar hopen dat we dat zaterdag niet hebben," zei Yuna vrolijk. Toen ze in de leerlingenkamer kwamen kleedde Yuna zich snel om en ging aan haar huiswerk. Ze moest nog een werkstuk voor Toverdranken afmaken en begon daar snel aan. Na een halfuur was ze klaar en besloot om te gaan slapen.

De volgende dag werd ze vroeg wakker. Ze besloot om even een snelle douche te nemen en dan nog even haar huiswerk na te kijken. Toen ze had gedoucht kleedde ze zich aan en pakte haar tas, daarna liep ze naar beneden en keek haar huiswerk nog even na voor die dag. Ze zag dat er een fout stond in het huiswerk voor Toverdranken en verbeterde die snel. Verder had ze niks meer te doen en dus besloot ze om even een boek te pakken zodat ze even iets kon doen. Ze haalde het boek van boven en toen ze weer beneden kwam zag ze dat Harry naar beneden kwam. Ze liep naar hem toe en zei :"Morgen, goed geslapen?" "Ja prima," zei hij slaperig. Hij geeuwde en ging in de dichtstbijzijnde stoel zitten. Yuna ging tegenover hem zitten en sloeg haar boek open. Ze begon met lezen maar nadat ze 10 minuten dat ze bezig was stopte ze haar boek weg. Ze kon zich niet concentreren. Ze legde haar boek terug en staarde in het vuur. Na een tijdje vroeg Harry :"Zullen we gaan ontbijten Yuna, ik krijg honger." "Goed idee, ik krijg zelf ook honger," zei Yuna. Ze liepen samen naar beneden toe en gingen aan de tafel zitten. Yuna pakte een wit bolletje en smeerde er boter op. Ze deed er vlees op en at het broodje langzaam op. Yuna zat met haar gedachten bij Matt. Ze verheugde zich op het dagje Zweinsveld want daar zou ze met Matt heengaan. Opeens zag ze een hand voor haar ogen. Yuna ontwaakte uit haar gedachten en keek naar Harry. "Wat is er," vroeg ze. "Ik vroeg of je met mij, Ron en Hermelien naar Zweinsveld gaat de volgende keer." "Sorry kan niet ik heb al met iemand anders afgesproken, maar anders vraag je Sue toch mee." "Dan vraag ik Sue maar, met wie ga jij naar Zweinsveld." "Met Matt, een jongen van Ravenklauw." "Geen idee wie dat is." "Zolang ik hem ken is het goed." Yuna at verder en daarna liep ze met Harry naar boven toe om hun boeken te halen. Toen ze terug bij de Grote Zaal waren zagen ze dat iedereen nou wel uit bed was en ze besloten om alvast naar Hagrid te gaan voor Verzorging van Fabeldieren.

Ze kwamen bij Hagrid aan en klopte op de deur. Hagrid deed open en zei :"Ik had jullie hier nog niet verwacht." "We waren vroeg wakker en we hebben je al gezien aan het ontbijt dus kwamen we alvast hierheen," zei Harry. "Dat is mooi dan kunnen jullie helpen met de Leveni's, het zal de laatste les met ze worden." "Jammer, het zijn prachtige dieren," zei Yuna. "Als je bezig bent geweest met een Leveni moet je daar afscheid van nemen want het zijn edele dieren en als je geen afscheid neemt zullen ze je nooit helpen." "Ik hoop dat ik Lelie nog eens zal zien, ze is een hele bijzondere Leveni," zei Yuna. Ze liepen naar achteren toe naar het veld waar de Leveni's stonden. Yuna liep naar Lelie toe en begroette haar. Lelie hinnikte vrolijk en keek Yuna aan met haar diepe mooie ogen. Ze pakte lelie bij het touw dat om haar hals zat en zei :"Kom maar Lelie, of wil je liever los lopen, ik vertrouw je wel." Lelie hinnikte en Yuna liet Lelie los. Yuna pakte een andere Leveni bij het touw en leidde die naar het huisje van Hagrid. Lelie liep aan de andere kant van haar en liep rustig mee. Nadat alle Leveni's waren gehaald kwamen de eerste leerlingen er al aan. Yuna keek wie er aan kwamen en ze zag dat Draco eraan kwam met Korzel en Kwast aan zijn zijde. Toen alle leerlingen er waren zei Hagrid :"Dit zal de laatste les zijn dat we werken met Leveni's en dus zullen jullie afscheid moeten nemen, als jullie dat niet doen zullen Leveni's jullie nooit helpen als jullie in nood zijn." De leerlingen knikte en liepen naar hun Leveni's. Yuna die al bij Lelie stond keek naar welke Leveni Harry liep. Even later stonden Sue en Hermelien bij haar en Lelie. Als eerste gingen ze Lelie verzorgen. Ze hadden speciale borstels gekregen om ze te kammen. Ook kamden ze de manen en de staart. Toen ze klaar waren hinnikte Lelie vrolijk. Soms keek Yuna rond en het leek alsof ze steeds met haar ogen afdwaalde naar Draco, en elke keer leek het alsof Draco haar ogen beantwoorden door terug te kijken. Het eerste lesuur was verstreken en het was tijd om afscheid te nemen van hun Leveni. Yuna omhelsde Lelie en zei :"Ik hoop dat we elkaar weer snel zien Lelie, je bent een hele bijzondere Leveni." Opeens werd alles weer mistig voor haar ogen. Yuna zag Lelie naar haar toekomen. Yuna aaide Lelie en Lelie zei :"Ik zal nog wel eens naar de rand van het bos komen, je hoeft mijn naam maar te fluisteren als je aan de rand van het bos staat en ik kom eraan en onthoud Yuna je bent bijzonder." De mist verdween en Yuna zag alles weer duidelijk. Ze was deze keer niet flauwgevallen. Sue vroeg :"Wat was er, je keek zo wazig uit je ogen." "Lelie sprak tegen me via haar gedachten," zei Yuna. Toen de les was afgelopen gaf Yuna Lelie nog een knuffel en zei :"Ik zie je vast gauw weer, ik zal je missen." Lelie hinnikte zachtjes en keek Yuna aan. Hagrid riep :"Ik wil dat iedereen met zijn Leveni naar het Bos loopt en ze daar achter laat aan de rand, ze gaan vanzelf terug." Yuna, Sue en Hermelien liepen naar het Bos toe. Lelie liep achter hun aan en toen ze bij de rand waren zei Yuna :"Ga maar Lelie, we zullen je vast nog wel zien." Lelie keek ze alledrie aan en liep toen het Bos in. Ze liepen richting school en Yuna had een beetje het gevoel alsof ze net een vriendin had verloren.

Ze liepen naar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten en gingen achter in het lokaal zitten. Ze gingen verder met verdedigingsspreuken en als je de spreuk goed onder controle had mocht je een aanvalsspreuk gaan oefenen. Yuna liet aan het einde van de les haar hele inhoud van haar tas vallen en kon ze alles gaan opruimen. Sue vroeg :"Zal ik wachten?" "Nee, ga maar vast, ik kom er zo wel aan," zei Yuna. Yuna knielde op de grond en pakte de veren die op de grond lagen. Ze ruimde de inkt van het kapot gevallen inktpotje en repareerde het potje. Ze deed alles in haar tas en pakte toen haar boeken. in. Ze stond op en keek of ze niks vergeten was. Ze liep het lokaal uit en deed de deur dicht. Ze liep richting de trappen en liep naar beneden toe. Toen ze op de trap liep kwam Draco naast haar lopen. "Hoi, hoe gaat het met je?" vroeg hij. "Goed en met jou?" vroeg Yuna. "Ook goed." "Heb je misschien zin om met mij naar Zweinsveld te gaan?" Yuna keek hem even verbaasd aan en zei toen :"Kan niet ik ga al met iemand anders." "O, jammer." Ze waren bij de Grote Zaal aangekomen en Yuna zei :"Ik zie je nog wel." Yuna liep naar de tafel van Griffoendor en ging bij Harry en Sue zitten. Ze at zwijgend brood en daarna liep ze met Harry en Sue naar de leerlingenkamer om hun spullen voor Toverdranken te halen.

Ze liepen naar de kerkers en gingen daar tegen de muur staan. Even later kwamen Ron en Hermelien eraan lopen. Yuna vroeg geïnteresseerd :"Wat hebben jullie gedaan?" Ron werd wat rood en Hermelien antwoordde met een rode blos op haar wangen :"We hebben even een stukje gewandeld." "Hebben jullie nou eigenlijk wat met elkaar," vroeg Harry meteen. Ron werd nog roder en Hermelien knikte ja. "Ik wist het wel," zei Harry. "Waarom hebben jullie het niet gewoon verteld," vroeg Sue. "We wilde het even voor onszelf houden," zei Hermelien zachtjes. Yuna wilde wat zeggen maar Sneep kwam eraan en dus konden ze het lokaal in. Yuna ging naast Sue zitten. Sneep zei zonder te kijken :"Suteki ik heb niet gezegd dat je terug mocht naar je oude plek, je mag nog steeds naast Jongeheer Malfidus zitten." Yuna zuchtte, ze pakte haar spullen en liep naar achteren toe. Ze ging zitten en pakte de ingrediënten voor de drank. Het was een rustige les. Na de les pakte Yuna haar spullen in en liep het lokaal alvast uit. Ze wachtte op Sue en de rest en daarna liepen ze naar boven toe. Die avond besloot Yuna om niet te laat te gaan slapen want ze wilde fit zijn voor de wedstrijd. De wedstrijd zou beginnen om 2 uur. Yuna ging om 11 uur naar bed toe en werd de volgende dag om half 11 wakker.

Toen Yuna wakker werd wist ze meteen dat vandaag de wedstrijd was. Ze kleedde zich om en liep naar beneden toe. Daar zag ze Harry al staan. Ze riep :"Harry wacht even." Harry keek om en wachtte op Yuna. Ze liepen samen naar beneden toe. Toen ze net aan de tafel zaten kwam Sue aangelopen. "Waar kom jij vandaan?" vroeg Yuna. "Ik ben even buiten geweest," zei Sue. Yuna begon met eten. Ze deed lang over een bolletje en merkte dat ze nogal zenuwachtig was. Na het eten liepen ze weer naar boven toe. Toen het 1 uur was liep ze naar boven kleedde ze zich om en pakte haar bezem. Ze liep naar beneden toe en zag daar de andere 2 jagers staan ook zag ze de 2 drijvers staan. Ze ging bij hun staan en wachtte op Harry en Ron. Toen ze compleet waren liepen ze naar het zwerkbal station. Ze namen in de kleedkamers de strategie nog door en toen het tijd was om het veld op te komen gingen ze het veld op. Draco en Harry schudde elkaar de hand en het leek alsof ze die wilde fijnknijpen. Ze stegen op en de gouden snaai en de beukers werden losgelaten. Madame Hooch blaasde op haar fluitje en gooide de slurk omhoog. Yuna vloog meteen op de slurk af en ving hem behendig. Yuna lette niet meer op de duizenden mensen, haar doel was scoren met de andere. Yuna ontweek een beuker en gooide de bal naar Ginny toe. Ginny gooide de bal terug en Yuna ging op de middelste ring af, ze keek even snel achterom en zag dat Ginny achter haar vloog. Op een gegeven moment gooide ze de bal naar Ginny toe en vloog recht op de wachter af. De wachter week uit en Yuna ook, Ginny scoorde. "Het staat 10-0 voor Griffoendor, door een prachtige manoeuvre van de jagers," zei Daan Thomas. Yuna vloog achter 1 van de jagers van Zwadderich aan. Hij wilde de slurk overgooien maar Yuna onderschepte hem. Ze gooide de slurk naar Alicia en die ging ervandoor. Yuna vloog achter Alicia aan en zag dat ze een prachtig doelpunt maakte. Ze waren al een tijd bezig en het stond 110-20 voor Griffoendor. Het fluitje van Madame Hooch klonk. Zwadderich had om een Time-out gevraagd. Yuna landde bij de rest van haar team en Harry zei :"We moeten zo doorgaan dan winnen we zeker maar, we moeten oppassen want ik denk dat ze nu op de andere manier gaan werken en dat word dus heel veel beuken." "We kunnen ze wel aan maar jij moet de snaai te pakken krijgen," zei Yuna. "Ben ik het mee eens maar doe jullie best en ik zal die snaai zo snel mogelijk te pakken krijgen." Ze stegen weer op een het spel ging verder. Yuna onderschepte de slurk en kreeg daarbij meteen 3 jagers en 2 drijvers achter zich aan. Yuna maakte meer snelheid. Opeens riep een stem :"Yuna pas op, links van je!" Yuna keek snel opzij en zag dat een drijver op haar afkwam met zijn knuppel. Yuna vloog recht omhoog om hem te ontwijken en gooide de bal snel naar Ginny. Ginny ving de bal behendig en de jagers en drijvers gingen achter haar aan. Yuna maakte vaart en ging recht op de jagers af. De jagers schrokken en gingen opzij. Ginny was voor even veilig gesteld en ging recht op het doel af. Op het laatste moment speelde ze over naar Alicia die scoorde. Naarmate de wedstrijd langer duurde werden de zwadderaars harder. Yuna werd bijna van haar bezem gebeukt door Korzel. Ze mochten een strafworp nemen en Ginny scoorde. Het spel ging verder. Yuna kreeg het moeilijker. De zwadderaars probeerden zo dicht mogelijk bij haar in de buurt te blijven en voorkwamen dat ze scoorde. Op een gegeven moment hoorde Yuna Daan zeggen :"De zoekers van beide teams gaan recht op hun doel af, als ze niet oppassen knallen ze nog tegen de grond." Yuna keek even snel om. Harry maakte een duikvlucht met vlak achter zich Draco. Opeens remde Harry af en vloog omhoog. Draco die er niet op voorbereid was knalde tegen grond aan. "En dat was een mooie spatski-schijnbeweging van de zoeker van Griffoendor," riep Daan. Yuna concentreerde zich weer op het spel. De jagers die waren afgeleid omdat hun zoeker tegen de grond was geknald hielden haar niet meer in de gaten. Yuna ging op het doel af. Ginny speelde de slurk naar haar en Yuna scoorde. De wedstrijd leek uren te duren en op een gegeven moment hoorde Yuna eindelijk Daan zeggen :"Harry Potter heeft de snaai, Griffoendor wint." Yuna hoorde het fluitje van Madame Hooch. De wedstrijd was afgelopen. Yuna vloog naar beneden toe en omhelsde haar medespelers. Yuna vroeg :"Met hoeveel hebben we eigenlijk gewonnen ?" "Ik geloof met 310-40 ofzoiets," zei Ginny blij. De toeschouwers kwamen blij het veld op. En er werd gezongen.

Ze liepen met iedereen naar de leerlingenkamer toe en door iedereen werden ze gefeliciteerd met hun overwinning. Ze liepen omringd door griffoendors naar de leerlingenkamer en toen ze daar binnenkwamen zagen ze overal slingers hangen en er hing een groot spandoek met de tekst : Griffoendor de grote Kampioen. Yuna liep als eerste naar boven toe en kleedde zich om. Daarna liep ze naar beneden toe en mengde zich in het feest. Yuna keek op de klok en zag dat het al 7 uur was. Ze zag dat de leerlingenkamer leeg werd want iedereen besloot maar eens te gaan eten. Zelf liep ze samen met Harry en Sue naar beneden toe. Toen ze beneden en aan de tafel zaten begon Perkamentus met een kleine toespraak. Hij zei :"Ik wil Griffoendor feliciteren met hun overwinning en raad ze aan om het vanavond niet te laat maken." Iedereen klapte en er werd gejuicht voor Griffoendor. Het eten kwam op tafel en ze konden beginnen met eten. Nadat Yuna volop had gegeten liep ze met Sue, Harry, Ron en Hermelien naar de leerlingenkamer toe. Toen Yuna halverwege de trap was hoorde ze iemand zeggen :"Yuna wacht even." Yuna draaide zich om en zag Matt aankomen lopen. Yuna wachtte en toen Matt bij haar was zei ze :"Hoi Matt." "Hoi Yuna, ik vroeg me af of je misschien zin had om even mee te gaan naar buiten?" zei Matt. "Dat lijkt me leuk, ik zie jullie straks wel." Yuna liep met Matt mee naar beneden toe en ze liepen naar buiten toe. Ze liepen richting het meer toe en gingen daar zitten. "Ik heb je zien spelen, je bent erg goed," zei Matt. "Dank je," zei Yuna. "Jullie hebben heel erg goed gespeeld, de zwadderaars hadden geen schijn van kans." "Nadat ze die Time-out hadden gevraagd werden ze wat harder en toen werden we bijna van onze bezems gebeukt." "Dat zijn zwadderaars, zo is het altijd al geweest, ze doen alles om te winnen." "Maar goed dat ze hebben verloren." Ze hadden het nog over de wedstrijd en toen het half 9 was liepen ze terug naar het kasteel. Ze namen afscheid en Yuan ging op weg naar de leerlingenkamer. Toen Yuna de leerlingenkamer in kwam was er een groot feest bezig. Yuna zocht Sue en liep toen ze haar gevonden had naar haar toe. Het feest duurde tot ongeveer 3 uur s'nachts en iedereen had veel plezier. Yuna ging als een van de laatste naar bed toe en viel meteen in slaap. Die nacht droomde ze over de wedstrijd.

Catie · Geplaatst: Za Aug 07, 2004 21:14

Volgende hoofdstuk komt er maar meteen tussen want ik wil snel weer verder gaan waar ik echt was Razz

Hoofdstuk 8 - Zweinsveld

Het was zondag en Yuna werd wakker. Ze hadden die nacht een groot feest gehad want ze hadden gewonnen van Zwadderich. Yuna keek op de klok en zag dat het 1 uur s'middags was. Dat ook wel logisch want het feest was pas rond een uur of 3 afgelopen en Yuna was als een van de laatste naar bed gegaan. Yuna stapte uit bed en keek naar de andere bedden. Ze zag dat iedereen nog sliep en dus kleedde ze zich zo stil mogelijk om. Toen ze klaar was liep ze zachtjes naar beneden toe en zag dat de leerlingenkamer bijna was uitgestorven op 3 eerstejaars na. Yuna besloot om te gaan eten en liep naar beneden toe. Toen Yuna in de Grote Zaal kwam zag ze dat de tafel van Griffoendor bijna was uitgestorven. Ze zag een paar 3dejaars zitten en een klein groepje 5dejaars. Opeens werd haar naam geroepen. Yuna keek waar het geluid vandaan kwam en zag dat Matt haar riep. Yuna liep naar Matt toe en begroette hem. Matt zei :"Waarom kom je niet hier zitten, bij jullie tafel zitten toch niet veel mensen." "Oké," zei Yuna. Yuna ging naast Matt zitten. "Ik zal je even mijn vrienden voorstellen, jongens dit is Yuna, dit is Tom, dit is Robert, dit is Frank en dit is Cedric." "Hoi allemaal," zei Yuna. De jongens begroette haar en gingen toen verder met praten. "Volgende week mogen we al naar Zweinsveld," zei Matt. "Leuk!" zei Yuna. "Ben je wel eens in Zweinsveld geweest?" "Nee nog nooit, het lijkt me wel leuk." "Volgende week gaan we samen dan kan je alles zien." Nadat Yuna en Matt hadden gegeten gingen ze samen naar buiten toe om van het mooie weer te genieten. Ze liepen naar het meer en zagen hoe de reuzeninktvis steeds omhoog kwam en dan weer naar beneden ging. Yuna keek lachend toe hoe een paar eerstejaars die langs de inktvis liepen werden natgemaakt door de inktvis. Ze gingen naar het meer zitten en praatte over de lessen en leraren. "Wat is je minst favoriete leraar," vroeg Matt. "Sneep, hij trekt altijd de zwadderaars voor en ik hij zet me altijd naast Malfidus," zei Yuna. "Daar kan je blij mee zijn." "Niet echt, hij trekt punten af terwijl daar geen reden voor is." "Dat doet Sneep bij iedereen behalve bij zijn eigen afdeling, en wat vind je de aardigste leraar?" "Hagrid is heel aardig en de Leveni's zijn prachtige dieren om mee te werken, ik had een B voor mijn werkstuk." "Hagrid is wel een goede leraar ook al vind iedereen hem een beetje slecht omdat hij gevaarlijke wezens leuk vind." "Maar je leert wel van zijn lessen." "Dat klopt." Ze hadden het die dag nog over verschillende dingen en toen het tijd was voor het avondeten liepen ze samen naar het kasteel toe.

Yuna liep naar Sue toe die nogal opviel omdat ze haar haren knalroze had gemaakt. Ze ging naast haar zitten en zei :"Je wilt wel opvallen is het niet?" "Wat bedoel je?" vroeg Sue. "Je haar is knalroze!" "Leuk toch." "En hoe laat was je uit je bed?" "Ongeveer om 3 uur en jij?" "Om 1 uur en het leek wel alsof iedereen was uitgestorven zo rustig was het." "Dat zal wel gezellig zijn geweest met eten." "Was het ook, ik heb met Matt gegeten." "Zo, en wat heb je meer gedaan naar hem gekeken of gegeten?" "Doe eens even normaal zus." "Ik doe normaal." Sue keek zo serieus dat Yuna in de lach schoot. Na het eten liep ze samen met Sue naar de leerlingenkamer toe en gingen zitten. Even later kwamen Harry, Ron en Hermelien eraan. Ze kwamen bij hun zitten en Yuna keek naar Harry. Ze zei lachend :"Heb je niet genoeg geslapen Harry, je ziet er zo moe uit." "Ik heb koppijn," zei Harry. "Dat word nog wat met je huiswerk." "Spreek me daar niet van, we hebben altijd wel een werkstuk voor Sneep liggen." "Als ik moet helpen zeg je het gewoon, ik hebt het toch al af." "Bedankt." Yuna pakte een boek dat naast haar lag en begon te lezen. Na een halfuur vroeg Harry of Yuna wilde helpen met zijn werkstuk. Yuna hielp Harry en keek op de klok toen ze klaar waren. Ze zag dat het al 10 uur was en besloot om naar bed te gaan.

De volgende dag was het maandag en begonnen ze met 2 uur Transfiguratie. Ze gingen aan de slag met het onderwerp Faunaten. Professor Anderling deed voor hoe je van mens in dier kon veranderen en terug. Yuna keek verbaasd toe en wenste dat ze zelf een Faunaat was. Na de les liep Yuna met Sue enthousiast het lokaal uit. Ze hadden huiswerk opgekregen en moesten verschillende opdrachten maken en een opstel van 30 centimeter over Faunaten waarin ze moesten verwerken wat voor dier ze zelf wilden zijn als ze Faunaten waren. "Ik vond het echt een hele goede les," zei Yuna. "Dat was het echt wel, en in welk dier zou jij willen veranderen?" vroeg Sue. "Ik denk in een Hippogrief of anders een Leveni." "Dat lijkt mij ook wel wat maar, een kleiner dier lijkt me ook wel wat zoals een hond." Ze liepen pratend naar het lokaal voor Bezweringen en gingen daar achterin zitten. De les verliep rommelig omdat iedereen bezig was met spreuken. Na de les die erg snel was afgelopen omdat de les altijd wel leuk was liepen ze met zijn vijven naar de Grote Zaal. Ze gingen aan de tafel zitten en begonnen met eten. Yuna die niet zoveel honger had at alleen maar een broodje met ham en dronk een beker pompoensap. Na de lunch liepen ze naar boven om hun Toverdrank spullen te halen. Daarna liepen ze naar de kerkers toe. Sneep was er al en dus liepen ze meteen het lokaal in. Yuna ging naast Sue zitten maar ze mocht meteen naar achteren verhuizen. Yuna liep naar achteren toe en zette haar spullen neer. De les verliep verder rustig en Yuna zorgde ervoor dat haar drank goed was. Na de les liep ze samen met Sue het lokaal uit. Die middag maakte Yuna haar huiswerk en ging om 10 uur naar bed toe. De week ging langzaam voorbij en Yuna verheugde zich op de zaterdag. Toen het vrijdag was leek de dag eeuwig te duren. Eindelijk was het vrijdagavond en verheugde Yuna zich nog meer op Zweinsveld dan ze had gedacht. Yuna kon die avond niet snel in slaap komen vanwege het feit dat ze morgen met Matt naar Zweinsveld ging.

De volgende dag werd Yuna vroeg wakker. Toen ze wakker werd dacht ze meteen :"Vandaag is het eindelijk zaterdag en ga ik met Matt naar Zweinsveld." Yuna sprong haar bed uit en sprong even snel onder de douche. Ze kleedde zich aan en kamde haar haren. Ze deed haar haren in een losse staart en deed een beetje make-up op. Ze deed een lichte kleur oogschaduw op en mascara, lippenstift deed ze niet op want dat vond ze vreselijk. Toen ze in de spiegel keek en het resultaat bekeek besloot ze om toch maar geen make-up op te doen. Ze waste de make-up er goed af en je zag daarna geen spoortje meer van restjes make-up. Ze liep naar beneden toe en zag dat er al heel wat mensen uit hun bed waren. Ze liep naar beneden toe en ging aan de tafel van Griffoendor zitten. Ze werd op haar schouder getikt een keek om. Ze zag Matt staan. Hij zei :"Zullen we om 10 uur afspreken bij de deur?" "Dat is goed," zei Yuna. "Dan zie ik je straks." "Afgesproken." Yuna ging verder met eten en toen ze net klaar was kwamen Sue en Harry eraan. "Ben je nu al klaar," vroeg Harry verbaasd. "Ja," zei Yuna. "Het is pas half 10," zei Sue. "Dan moet ik opschieten want over een halfuur ga ik naar Zweinsveld," zei Yuna vrolijk. "Ik weet het al, je wilt niet te laat komen," zei Sue zuchtend. Yuna keek Sue aan en begon toen te lachen. "Waarom lach je," vroeg Sue. "Om jou natuurlijk, je keek zo grappig," zei Yuna nog steeds lachend. "Nou heb ik het weer gedaan," zei Sue. "Klopt maar ik ga, ik zie jullie nog wel." "Veel plezier," zei Harry. "Bedankt," zei Yuna. Toen liep Yuna naar boven toe om geld en haar mantel te halen.

Yuna kwam naar beneden en zag dat het kwart voor 10 was. Ze keek naar beneden toe en zag Matt al staan. Ze liep naar hem toe en tikte hem op zijn schouder. Hij keek snel om en glimlachte toen. Hij zei :"Zullen we dan maar gaan?" "Goed idee," zei Yuna. Samen liepen ze pratend de poort uit naar Zweinsveld toe. Toen ze in Zweinsveld kwamen zei Yuna :"Wauw, het is hier mooi." "Niet zo mooi als jij bent," zei Matt. Yuna voelde dat ze rood werd en zei toen :"Doe niet zo gek." "Ik doe niet gek," zei Matt. Yuna keek om zich heen en zag overal winkeltjes staan. Ze gingen als eerste naar binnen bij Zacharinus Zoetwarenhuis. Yuna zag het grootste snoepassortiment dat ze ooit had gezien. Ze zag Ballon Bruisballen en chocokikkers. Yuna keek haar ogen uit. Overal waar ze keek zag ze snoep. Ze zag aan de andere kant van de winkel een groot assortiment staan met lolly's in de vormen van harten en sterretjes en nog veel meer. Ze liep er samen met Matt heen en Matt kocht voor haar een hartvormige lolly. Ze kocht ook zo'n lolly voor Matt en ze kochten nog verschillende dingen zoals suikerveren en ballon bruisballen en nog veel meer dingen. Toen ze alles hadden liepen ze naar buiten toe. Ze liepen langs het kledingwinkeltje en gingen naar binnen bij Fonko's Fopmagazijn. Yuna keek weer haar ogen uit naar wat ze allemaal hadden en nam wat dingen mee en betaalde ze netjes af. Op een gegeven moment vroeg Matt :"Zullen we naar het Krijsende Krot gaan?" "Oké, dat lijkt me leuk," zei Yuna. Ze liepen Zweinsveld uit en een heuvel op. Toen ze boven waren zag Yuna het krijsende krot staan. Het zag er oud en verlaten uit. "Mooi uitzicht heb je van hier," zei Yuna. "Klopt maar er zijn mooiere uitzichten," zei Matt. Yuna ging zitten en Matt kwam naast haar zitten. Het was even stil en toen zei Matt voorzichtig :"Yuna ik, ik wilde je iets vragen." Yuna keek Matt vragend aan en die vervolgde zijn zin. "Ik vroeg me af of je, of je misschien....." "Wat vroeg je, je af?" vroeg Yuna nieuwsgierig. "Zou je misschien mijn vaste vriendin willen worden?" "Bedoel je, bedoel je dat je mij als je vriendin wilt?" Matt knikte en glimlachte. "Dat wil ik heel graag Matt," zei Yuna blij. "Echt waar," vroeg Matt. "Ja." "Ik heb ook nog iets voor je trouwens." Matt pakte iets uit zijn zak en gaf een doosje aan Yuna. Yuna opende het doosje en zag een ketting met een hartje eraan. "Wauw, is dit voor mij?" vroeg ze verbaasd. "Ja dit is voor jou," zei Matt. Matt deed de ketting bij Yuna om en toen hij dat had gedaan keken ze elkaar aan. Hun gezichten kwamen dichter bij elkaar en toen zoende ze elkaar. Het was een lange zoen en toen hun gezichten weer van elkaar kwamen zei Matt :"Yuna ik ben zo blij dat je mijn vriendin wilt zijn." "En ik ben blij dat jij me vroeg om je vriendin te zijn," zei Yuna. Ze keken elkaar aan en Matt sloeg zijn armen om Yuna heen. Yuna voelde zich zo gelukkig. Het leek alsof de wereld niet meer stuk kon. Zo zaten ze bij elkaar, twee geliefden verenigd. Na een tijdje stelde Matt voor :"Zullen we naar De Drie Bezemstelen gaan, dan gaan we een boterbiertje drinken." "Oké," zei Yuna. Ze liepen samen naar beneden toe. Matt had zijn arm om Yuna heen geslagen en Yuna liep dicht tegen hem aan. Ze liepen De Drie Bezemstelen in en gingen aan een afgelegen tafeltje zitten. Matt liep naar de bar om wat drinken te halen en Yuna wachtte op hem. Opeens stond Draco voor haar. Hij zei :"Hey Yuna, mag ik hier zitten anders zit je zo alleen." "Ik zit niet alleen, Matt haalt wat drinken," zei Yuna. "Matt?" "Ja Matt, mijn vriend." Yuna legde de nadruk op het woord vriend en Draco keek haar verbaasd aan. "Je hebt een vriend sinds wanneer?" vroeg hij. "Sinds vandaag," zei Yuna. Draco keek haar onderzoekend aan en zei toen :"Ik zie je nog wel op school." Hij draaide zich om en liep snel naar buiten toe. Yuna keek hem na en toen kwam Matt eraan. Hij ging naast haar zitten en zette de boterbiertjes neer. Hij vroeg :"Valt die jongen je nog steeds lastig?" "Nee, niet echt, hij probeert wel mijn aandacht te trekken," zei Yuna. "Hij heeft nu de pech dat je bezet bent." "Voor hem een pech en voor mij een geluk." "Ik denk eerder dat, dat voor mij geldt want ik heb het geluk dat jij mijn vriendin bent." "Zo kan je het ook zien." Yuna dronk haar boterbiertje op en praatte met Matt. Toen ze hun boterbiertje ophadden besloten ze terug naar Zweinstein te gaan. Ze liepen samen langzaam terug. Toen ze daar aankwamen besloten ze om nog even buiten te blijven want het was prachtig weer. Toen het 6 uur was liepen ze naar binnen toe en namen ze bij de deuren van de Grote Zaal afscheid.

Yuna liep naar haar eigen tafel toe en zocht Sue. Ze zag haar en ging zitten. "Hoi," zei Yuna vrolijk. "Wat klink jij vrolijk," zei Sue. "Dat ben ik ook." "Wat is er gebeurd? Wacht ik weet het al, heb je met Matt?" Yuna knikte glunderend. "Yuna dat is geweldig, ik ben zo blij voor je," zei Sue. Ze omhelsde Yuna blij en zei :"En hoe voel je, je ?" "Geweldig, ik ben zo blij en kijk eens wat ik van hem heb gekregen." Yuna pakte de ketting en liet hem aan Sue zien. Die zei :"Wauw, wat mooi!" "Ik ben echt zo blij," zei Yuna. "Dat geloof ik graag." Yuna begon te eten en opeens werd er op haar schouder getikt. Ze keek opzij en zag Harry zitten. "Hoi Harry," zei ze. "Je weet toch nog wel dat we vanavond weer naar het Bos moeten," vroeg hij. "Dat is waar ook, dat was ik helemaal vergeten." "Dan weet je het nu weer, we moeten ons na het eten melden bij Perkamentus en het wachtwoord is suikerveren." "Oké." Na het eten liep ze samen met Harry naar het kantoor van Perkamentus toe en gaven het wachtwoord. Toen ze in het kantoor van Perkamentus kwamen keek Yuna nieuwsgierig uit haar ogen. Ze gingen zitten en even later kwam Perkamentus binnen.

Catie · Geplaatst: Ma Aug 09, 2004 9:04

Oké, hoofdstuk 9 dan maar denken jullie ook niet?

Hoofdstuk 9 - Bodes en Opdrachten

Perkamentus ging zitten en keek hun aan. Hij zei :"Jullie weten dat jullie vanavond naar de centaurs moeten om hun antwoord te vragen?" "Ja, professor," zei Harry. "Weten jullie ook wat jullie moeten doen als ze jullie aanvallen?" "Niet echt." "Weten jullie wanneer ze jullie kunnen aanvallen?" "Als we ze niet aankijken als we tegen ze spreken onder andere," zei Yuna plotseling. Perkamentus keek Yuna doordringend aan en zei toen :"Heel goed maar jullie moeten ook niet fluisteren als ze bij jullie zijn en ga niet weg voordat zij weg zijn, en als jullie het antwoord weten dan moeten jullie dat melden bij mij." "Begrepen Professor," zeiden Yuna en Harry tegelijk. "Jullie kunnen nu gaan en wees voorzichtig," zei Perkamentus. Ze stonden op en liepen het kantoor uit. Toen ze beneden kwamen zagen ze Hagrid staan. Hij zei :"Hey Harry en Yuna volg mij maar dan gaan we op weg." Ze liepen achter Hagrid aan en liepen naar het bos. Ze liepen naar dezelfde plek als eerst en gingen daar staan. Na een tijdje hoorde Yuna een takje breken en kwamen de eerste centaurs uit de schaduwen. De centaurs gingen weer om hun heen staan en toen kwam Ban eraan. Hij liep naar voren toe en zei :"Ik zie dat jullie je belofte hebben gehouden en zijn gekomen." "Wij zijn mensen van ons woord en zullen geen beloftes breken," zei Yuna. "Dat is mooi want voordat ik jullie het antwoord geef wil ik jullie iets voorstellen." Yuna keek even naar Harry en zei toen :"Wat is het voorstel." "Ik wil dat jullie 2 onze bodes worden." "Jullie bodes," vroeg Harry niet begrijpend. "Ja onze bodes, jullie zullen dan voortaan berichten doorgeven aan Perkamentus en aan misschien ook andere wezens in het bos, doen jullie het of niet?" Yuna keek haar vragend aan en die haalde zijn schouders op. Yuna zei :"Wij zullen dat misschien eerst moeten overleggen, kunnen wij ons antwoord misschien later geven?" "Nee, ik wil jullie antwoord nu weten." Yuna keek Harry aan. Harry keek bedenkelijk. "Ik weet niet wat Harry doet maar, accepteer het en ga dus akkoord." "Als Yuna akkoord gaat ga ik ook akkoord." "Mooi, Kanar geef ze medaillons." Er kwam een witte centaur naar voren toe en gaf hun beide een ketting met een soort munt eraan. "Deze ketting zal oplichten en warm worden als ik jullie nodig heb, dan moeten jullie meteen komen wat er ook is, dan moeten jullie naar deze plek komen." "Dat is goed." "Dan zal ik jullie nu ons antwoord vertellen en ik heb een opdracht voor jou meisje." Yuna keek hem verbaasd aan. "Wij willen vrede maar wij willen dat alleen jullie met ons kunnen praten en als Perkamentus met ons wil praten moet hij dat via jullie vragen." "Oké." "Yuna is je naam toch?" Yuna knikte. "In het bos slaapt een reus die de laatste tijd te onrustig is, niemand kan daar wat aan doen maar jij kan daar wat aan doen en dat mag je nu gaan doen, loop mee." "Maar, maar wat kan ik daar nu aan doen?" "Dat weet je diep van binnen wel." Yuna keek Harry vragend aan en liep toen achter Ban aan.

Ze liepen dieper het bos in en ze kwamen bij een plek waar de bomen waren uitgerukt en een soort heuvel lag. "Hier is je opdracht, zorg dat hij kalmeert," zei Ban. Yuna die het niet begreep liep naar de heuvel toe. Ze stapte op een takje en opeens zag ze een oog. De heuvel kwam omhoog en Yuna stond oog in oog met een reus. De reus wilde haar pakken maar hij kon niet bij haar komen. Yuna vroeg :"Wat is dat veld om me heen?" "Dat is een magisch veld wat je alleen kan hebben als je een aandenken aan iemand hebt waar je zielsveel van houdt en dat heb jij," riep Ban. De reus werd boos omdat hij haar niet te pakken kon krijgen en probeerde haar te slaan met een boom. De boom werd tegengehouden door het veld. Opeens voelde Yuna zich heel raar. Ze had het gevoel dat haar geest werd opgesloten in een ruimte en geen controle maar had over haar lichaam. Yuna hoorde een stem uit haar lichaam komen die een vreemd lied zong. Opeens was alles stil. Toen werd er gezegd :"Prinses bent u dat echt?" Yuna herkende de stem van Ban. "Hallo Ban, zei een stem die uit haar kwam." "Prinses dit is niet te geloven na al die duizenden jaren bent u teruggekeerd." "Dat klopt maar ik zal niet blijven want dit lichaam behoort niet aan mij, maar aan het kind, het kind van de aarde." "Is dit het kind van de Aarde bedoeld u?" "Dat is iets waar jullie zelf achter moeten komen, ik moet nu gaan want de geest van dit kind is te sterk om te lang in dit lichaam te blijven." Opeens voelde Yuna haar geest zich terug vloeien in haar lichaam. Ze had het gevoel dat ze viel en opeens werd ze opgevangen door twee armen. Yuna opende moeizaam haar ogen en zag dat Ban haar had opgevangen. hij vroeg :"Hoe voel je, je?" "Vreemd, ik had het gevoel alsof mijn geest werd opgesloten." "Dat komt omdat de Bos Prinses via jou sprak." "Wie?" "Dat doet er nu niet toe, je opdracht is goed vervuld, jullie kunnen terug naar het kasteel en vergeet niet wat jullie aan Perkamentus moeten doorgeven." Ze liepen het bos uit en gingen naar het kasteel.

Ze liepen naar het kantoortje van professor Perkamentus en gingen naar boven toe. Ze klopten op de deur en er werd "Binnen" geroepen. Ze liepen naar binnen toe en Perkamentus zei :"Jullie zijn terug, ga maar zitten." Ze gingen zitten en keken Perkamentus aan. "Vertel jullie verhaal maar," zei Perkamentus. Yuna zei :"Ze zin akkoord gegaan met de vrede maar,...." Verder ging Yuna niet, ze wist niet hoe ze het moest uitleggen. "Maar wat," vroeg Perkamentus vriendelijk. "Ze wilde dat wij hun persoonlijke bodes zouden worden," zei Harry opeens. "En wat hebben jullie gezegd?" "Wij hebben Ja gezegd." "Dat had ik wel verwacht dat jullie Ja hadden gezegd en ik denk ook dat jullie er geschikt voor zijn maar, volgens mij is er nog wat anders." "Dat klopt, we hebben een soort medaillon gekregen van Ban, en als ze ons nodig hebben zal dat medaillon oplichten en warmer worden," zei Yuna. "En dat houdt dus in dat, dat ten alle tijden kan gebeuren, ook als ...." zei Harry. "Als jullie in een les zitten, heb ik gelijk?" vroeg Perkamentus. Yuna en Harry knikte. "Dan zal ik alle leraren ervan op de hoogte moeten stellen dat jullie soms de les kunnen verlaten, want het is toch in belang van de school en alles wat hier gebeurt ook in het Bos." "Klopt, want we hebben al 1 opdracht gehad," zei Yuna. "Nou ja, wij niet echt maar Yuna had al een opdracht, ze moest namelijk Groemp tot rust brengen en toen," zei Harry. Perkamentus keek hun vragend aan en Yuna zei toen :"Toen kon Groemp me niet aanraken en nam er iets van mijn lichaam bezit." "Hoe bedoel je dat Yuna," vroeg Perkamentus. "Er sprak iemand via haar lichaam en volgens Ban was dat de Bos Prinses," zei Harry. "De Bos Prinses maar die was toch honderden jaren geleden gestorven?" vroeg Perkamentus lichtelijk verbaasd. "Ik heb gehoord dat haar ziel van haar lichaam werd gescheiden en dat ze nu nog rondwaart in bossen in de hoop haar lichaam terug te vinden," zei Yuna zacht. "Dat is mij bekend maar hoe kwam zij dan in jou lichaam is de vraag." "Dat weten we niet professor," zei Harry. "Nou goed, dat zal later nog wel duidelijk worden en ik zal alle leraren ervan op de hoogte stellen dat jullie soms met spoed de klas verlaten, jullie mogen naar de leerlingenkamer gaan." Ze stonden op en liepen het kantoortje uit. Toen ze beneden waren vroeg Yuna :"Harry wat gebeurde er nou precies met me?" Harry keek haar even verbaasd aan en zei toen :"Je straalde een soort vreemd licht uit, en het leek alsof je vleugels kreeg en later had je ze ook echt, je vloog omhoog en toen verdween het licht en viel je naar beneden, toen ving Ban je op." "Ik snap het niet, het is nogal verwarrend, opeens leek het alsof mijn geest werd opgesloten in een hoekje en dat ik niet weg kon en ik hoorde die vreemde stem." "Ik snap het ook niet, het was ook vreemd dat Groemp je niet kon pakken." "Ik zou dit het liefst willen vergeten maar, dat zal niet gaan." Ze liepen verder zwijgend naar de leerlingenkamer en toen ze binnenkwamen liepen ze naar Sue, Ron en Hermelien om het hele verhaal te vertellen.

Ze gingen bij hun zitten en zeiden :"Hoi." "Hoi en hoe ging het," vroeg Sue. Yuna vertelde het hele verhaal en toen ze bij het gedeelte kwam van de Bos Prinses vertelde Harry verder. "Dat moet wat zijn geweest," zei Sue. "Dat was het ook maar de vraag is nu wat er precies aan de hand was," zei Yuna. "Wacht heel even ik ben zo terug", zei Hermelien plotseling. Hermelien stond op en rende naar de meisjes slaapzaal. "Wat gaat die doen," vroeg Yuna. "Die gaat vast een boek halen," zei Harry. En dat klopte even later kwam Hermelien terug met een groot dik boek. Ze legde het neer op het tafeltje en sloeg het boek open. Ze keek even en bladerde naar een pagina. Toen zei ze :"Hier heb iets, ik zal het even voorlezen."

De Bos Prinses

De mythe van de Bos Prinses is bekend bij alle boswezens. De Prinses genaamd Kaéletia verloor toen ze 17 was een heel speciaal persoon. Ze was zo verdrietig dat ze wensde, dat haar ziel werd gescheiden van haar lichaam zodat ze bij hem zou kunnen zijn. Haar wens ging in vervulling zonder dat ze het merkte totdat ze haar lichaam vonden. Ze vonden haar lichaam zonder geest en begraafde het. Kaéletia kon niet terug in haar lichaam en zwierf rond in bossen in de hoop dat haar lichaam terug zou keren en ze weer verder zou kunnen leven. Kaéletia beschikte over alle elementen namelijk : Aarde, Vuur, Water en Lucht. Met die krachten die zich aan het ontwikkelen waren had ze grote macht die ze voor alles kon gebruiken. Vele mensen dachten dat ze de Duistere kant op zou gaan met haar krachten maar haar Zuivere Hart zorgde ervoor dat, dat niet kon. Maar dat waren niet de enige krachten van Kaéletia. Ze kon zich in elk dier veranderen dat in een Bos leefde. Ze kon ze zich dagenlang tussen Terzielers verschuilen zonder dat ze gevonden werd. Haar aanblik was een wonder, ze was voor een meisje prachtig ze kon met de makkelijkste dingen jongens verleiden en was populair bij iedereen. Men zegt dat ze ooit zal terugkeren alleen dan met een andere geest. Iedereen die over het lichaam beschikt van de Bos Prinses heeft unieke krachten maar de echte krachten zoals het veranderen in dieren zal die persoon alleen kunnen krijgen door in aanraking te komen met Kaéletia en zij moet dan haar krachten afstaan. Het kind zal een moeilijke taak hebben namelijk het Bos beschermen.

"Dat was het," zei Hermelien. "Dat was heel wat maar, wat betekent het dan allemaal," vroeg Yuna. "Ik denk dat het betekent dat jij in het lichaam van die Kaéletia zit en dat ze daarom via jou sprak," zei Harry. "Maar dat kan toch niet, ik kan gewoon niet in haar lichaam zitten." "Waarom zou het niet kunnen, er zitten gewoon dingen tussen die kloppen." "Maar toch het kan gewoon niet." "Tuurlijk kan het," zei Sue, "Sinds wanneer kan er iets niet bij jou, altijd kon alles bij jou, je wilt het niet geloven." "Ik wil het ook niet geloven, ik wil geen taak op me waar ik niks vanaf weet, ik wil het Bos niet beschermen, ik wil mezelf zijn," zei Yuna boos. "Yuna, rustig wij kunnen er ook niks aan doen," zei Hermelien. "Sorry het is even teveel voor me, als je achter zoiets komt dan weet je gewoon niet wat je overkomt," zei Yuna. "Dat is logisch maar wij willen je alleen maar helpen," zei Sue. "Bedankt." "We zitten nog wel met een probleem," zei Ron plotseling. "Wat dan?" vroegen Yuna en Harry tegelijk. "Ze hadden het over het kind van de Aarde weten jullie nog, wat houd dat dan precies in." "Ik heb geen idee," zei Harry. "Het word mij even teveel ik ga in bad dan kan ik me even ontspannen," zei Yuna. "Gebruik de badkamer van de klassenoudsten maar, het wachtwoord is pulcher en je de badkamer is op de 5de verdieping de vierde deur links na het standbeeld van Boris de beteuterde," zei Hermelien, "Denk je dat je het zal vinden?" "Dat zal wel lukken en bedankt," zei Yuna. Ze liepen naar boven toe en pakte spullen en liep daarna naar beneden. Toen ze beneden kwam hield Harry haar tegen en zei :"Neem deze maar mee voor het geval dat je te laat bent." Ze kreeg de onzichtbaarheidmantel in haar handen gedrukt en Yuna zei :"Bedankt." Even later kwam ze bij de deur aan en zei ze :"pulcher." De deur ging open en Yuna ging naar binnen toe. De badkamer was prachtig en groot. Ze liet als eerste het bad vollopen en zette alle kranen open. Daarna ging ze het bad in en dacht na over wat er net was gebeurd. "Waarom zou ik haar lichaam dan hebben, en waarom moet ik dan het Bos beschermen en hoe zit het met die elementen," vroeg Yuna zich af. "Zoveel vragen die ik wil weten en geen antwoorden." De rest van de tijd dat ze in bad zat dacht ze na over de mythe. Ze besloot om de volgende dag wat informatie uit de bieb te halen. Na een uur ongeveer klom ze uit het bad en ging terug naar de leerlingenkamer. Omdat het over negenen was gebruikte ze de onzichtbaarheidmantel om bij het portret te komen. Zo kwam ze veilig in de leerlingenkamer. Het was voor een zaterdag erg rustig en ze besloot om meteen naar bed te gaan.

De volgende ochtend werd Yuna om 10 uur wakker. Na een halfuur kwam ze uit bed en kleedde zich om. Ze liepen naar beneden en ging meteen naar de Grote Zaal. Ze keek of ze een bekende zag en zag Parvati en Belinda zitten, ze ging bij hun zitten en zei :"Morgen." "Waar heb jij vannacht over gedroomd, je praatte in je slaap," vroeg Parvati nieuwsgierig. "Ik weet niet meer wat ik heb gedroomd." "Weet je Yuna volgens ons heeft Harry een oogje op jou," zei Belinda. "En waarom denken jullie dat dan wel?" "Nou, hij kijkt steeds naar je en maakt altijd complimentjes over je," zei Parvati. "Hij heeft dan de pech dat ik al bezet ben." "Met wie heb je dan," vroegen Parvati en Belinda tegelijk. "Matt, een jongen van Ravenklauw." "Wie is het dan," vroeg Parvati. "Dat zul je vast nog wel eens zien." Yuna ging verder met eten en na het eten ging ze naar de bieb. Toen ze daar was liep ze naar achteren toe en zocht een boek op waarin ze hoopte iets te vinden. Op een gegeven moment vond Yuna een boek genaamd "Mythes en legendes vanaf dat de eerste begon." Yuna pakte het boek en begon te bladeren, in de inhoudsopgave zocht ze naar het onderwerp Bos Prinses en zag dat, dat op bladzijde 608 stond. Yuna bladerde naar de bladzijde en begon te lezen. Het stuk ging over hetzelfde als Hermelien had verteld alleen was het nu wat uitgebreider. Yuna bladerde het boek nog wat door in de hoop nog iets te vinden. Toen ze aan het einde van het boek kwam zag ze een stukje over Het Kind van de Aarde staan. Yuna begon te lezen:

Het Kind van de Aarde

Het Kind van de Aarde is zeer krachtig, haar magische krachten zijn allemaal gebaseerd op de krachten van de aarde. Met haar ogen kan ze mensen beïnvloeden en met haar handen kan ze mensen betoveren door slechts een beweging te maken. Het Kind van de Aarde heeft geen naam omdat niemand haar naam kende. Ze zal pas verschijnen als de Aarde haar weer nodig heeft. Het gaat zelfs dat als de geest van het Kind in het lichaam in de Bos Prinses zit dat ze zoveel macht heeft dat ze de wereld zou kunnen overnemen. Haar krachten zijn zo groot dat ze met de kleinste beweging de grootste dingen kan doen. Verder is er niet veel over haar bekend.

"Wat zou dit betekenen?" vroeg Yuna zich af, "Misschien kan ik er in een ander boek nog wat over vinden." Yuna zocht een ander boek en na een halfuur zoeken besloot ze dat ze het net zo goed kon opgeven. Ze wilde net opstaan toen iemand een hand op haar schouder legde. Yuna keek om en zag Draco staan. "Hoi Draco," zei Yuna. "Hoi Yuna, ik wil graag met je praten," zei Draco. "Zeg maar wat je wilt zeggen." "Niet hier, wil je even meelopen naar buiten?" "Oké." Ze liepen de bieb uit naar buiten toe. Het was erg mooi weer zag Yuna, het zonnetje straalde en er stond een beetje wind. Ze liepen naar het meer toe en gingen zitten. "Waarover wilde je praten?" vroeg Yuna. "Ik, ik weet niet hoe ik het moet vertellen maar jij bent denk de enige die me zal begrijpen," zei Draco zachtjes. "Wat is er dan aan de hand?" "Mijn moeder ligt in St. Holisto's en ik kan er met niemand over praten want ik denk niet dat ze me begrijpen." "Dat is erg voor je Draco maar waarom ligt je moeder daar?" "Ze heeft schepselletsel, ze is gebeten door een beest maar ik weet niet precies wat." "Ik heb ook wel eens in St. Holisto's gelegen voor spreukschade, het was niet zo erg maar ik ben er wel eens geweest en ik weet zeker dat ze je moeder goed zullen behandelen." "Jij begrijpt me tenminste een beetje." Het was even stil toen zei Yuna :"Ik weet zelf nooit echt wat ik in die situaties moet doen, het enige waar ik dan aan denk is dat het wel goed komt en je moet je probleem niet voor jezelf houden want dan zit je er altijd mee, het is een idee maar misschien moet je het ook aan andere mensen vertellen." "Ik weet het niet," zei Draco. "Je kunt het, het beste wel doen want dan weten ze tenminste water met je aan de hand is." "Ik zie nog wel wat ik doe." "Oké, ik wens je sterkte Draco maar ik moet nu gaan, doei." "Doei, en bedankt voor je steun." Yuna stond op en liep weg. Na enkele minuten kwam ze bij het portretgat en ging naar binnen toe.

Catie · Geplaatst: Do Aug 12, 2004 18:08

Hoofdstuk 10 - Vreemde Verschijnselingen

Het was zondagavond. Yuna maakte haar laatste werkstuk af voor deze week en pakte een boek dat ze uit de bieb had meegenomen. Ze zocht het stukje van Het Kind van de Aarde weer op en begon weer te lezen. Yuna probeerde het te snappen maar het enige wat ze kreeg was hoofdpijn. Nadat ze op de klok zag het half 10 was besloot ze om naar bed te gaan en zich voor te bereiden op de volgende dag. "Welterusten iedereen," zei Yuna. "Ik kom zo ook Yuna," zei Sue, "Maar even dit afmaken." "Welterusten Yuna," zei Harry. Yuna liep naar boven toe en toen ze bij de trap aankwam zag ze Hermelien en Ron zitten, ze zaten samen aan hun huiswerk en het leek er meer op dat ze op elkaar lette dan op hun huiswerk. Yuna glimlachte en liep naar boven toe, ze kleedde zich om en ging in bed leggen. Die avond droomde ze dat ze in een bos liep. Overal was het kaal en leek het alsof er een bosbrand was geweest. Opeens verscheen er iemand naast haar. "Hallo Yuna, ken je me nog?" zei de gedaante. "Die stem Kaéletia ben jij dat?" vroeg Yuna. "Ja Yuna, zie wat er met dit Bos is gebeurd, er zijn dooddoeners geweest, en ze hebben het bos in brand gestoken." "Maar dat is vreselijk." "Als ik in mijn lichaam zou zitten, zou ik het bos nieuw leven kunnen geven maar nu kan alleen jij dat." "Ik? Maar hoe dan." "Concentreer je, denk aan een groen Bos waar de dieren kunnen leven, en raak dan iets aan van het Bos, een boom, een takje of de grond, probeer het maar." Onzeker keek Yuna haar aan en toen concentreerde Yuna zich op een mooi groen Bos waar dieren in alle rust konden leven. Ze raakte een boom aan en bleef zich concentreren met haar ogen dicht. Opeens voelde Yuna iets door haar vingertoppen naar buiten vloeien. Yuna opende haar ogen en zag dat de boom weer begon te bloeien, en het gras werd weer groen. "Goed zo Yuna, blijf je concentreren," zei Kaéletia. Yuna bleef zich concentreren en alles werd groener om haar heen. "Stop maar Yuna, het is goed," zei Kaéletia. Verbaasd keek Yuna om zich heen, overal waar ze keek was het groen, nergens zag je meer kale plekken. "Heb ik dit echt gedaan?" vroeg Yuna ongelovig. "Ja, mijn kind en je kan nog veel meer, kijk om je heen, hier kunnen weer dieren leven," zei Kaéletia. "Maar hoe?" "Er is geen tijd voor vragen Yuna, je mag terug naar je droom." "Wat? Ik begrijp het niet." "Begrijpen komt later wel." Opeens vervaagde alles. Het Bos verdween en Kaéletia ook. Toen werd ze wakker. Verschrikt keek Yuna om zich heen en zag dat ze in haar bed lag. De Droom had zo echt geleken vond Yuna en ze voelde echt een soort kracht door haar vingers stromen. Yuna besloot om weer te gaan slapen zodat ze morgen haar droom kon vertellen.

De volgende ochtend kleedde Yuna zich om en liep naar beneden toe. Toen ze in de Grote Zaal aankwam zag ze Hermelien zitten en ging bij haar zitten. Na ongeveer 5 minuten kwamen Sue, Harry en Ron aanlopen. "Hoi allemaal," zei Yuna. "Morgen Yuna," zei Harry. "Hoi, zus," zei Sue. "Hoi, Hermelien en Yuna," zei Ron. Yuna pakte een broodje en zag opeens de kop van de ochtendprofeet die Hermelien vasthield. Verbijsterd keek Yuna naar de voorkant. In grote letters stond er Een Bos dat totaal was afgebrand is vannacht volledig hersteld op mysterieuze wijze. Verbaasd zei Yuna :"Dat Bos, dat Bos zag ik in mijn droom!" "Wat bedoel je?" vroeg Harry. "Ik had een droom over dat Bos gehad, ik liep in dat Bos en toen kwam ik Kaéletia tegen en die gaf me aanwijzingen en die volgde ik op en toen werd dat Bos groen en bewoonbaar." "Ik snap je niet." "Ik droomde dat ik in dat Bos liep toen het nog was verbrand, ik kwam Kaéletia daar tegen zij gaf me aanwijzingen wat ik moest doen, ik deed dat en ik voelde opeens iets uit mijn vingers stromen toen ik mijn ogen opendeed werd het Bos weer groen en bewoonbaar." "Bedoel je dat jij in je droom dat Bos hebt hersteld?" vroeg Sue ongelovig. Yuna knikte. "Maar hoe kan dat dan, je kan nooit uit Zweinstein zijn gegaan dat Bos ligt aan de andere kant van de wereld." "Sue je vergeet 1 ding, als Yuna echt de Bos Prinses is heeft ze krachten waarvan niemand iets weet en dus kan het wel," zei Harry. "Maar toch, het is zo raar hoe kwam ik daar dan, ook al heb ik krachten dan nog, zomaar kom je Zweinstein niet uit," zei Yuna. "Ja maar als jij de Bos Prinses bent kan zelf de magie van Zweinstein niet tegen jou krachten op." "Het maakt me even niet uit, laten we dit gewoon even vergeten." Diep van binnen wist Yuna dat ze gelijk hadden. Na het ontbijt liepen ze naar Transfiguratie en gingen achterin zitten. Onder de les lette Yuna niet zo goed op want ze dacht aan haar droom die ze had gehad, het had zo echt geleken en dat Bos uit de krant leek er zo erg op. Na de les liep Yuna stil naar het lokaal voor Bezweringen. Onder Bezweringen lukte het Yuna om wat beter op te letten en kreeg ze door haar goede spreuk 5 punten toegekend. Eindelijk was de les afgelopen en konden ze naar de Grote Zaal voor de lunch. Toen ze zaten vroeg Harry :"Yuna waar zit je met je gedachten?" Verschrikt keek Yuna op en zei snel :"Nergens." "Je zit ergens over na te denken, over dat van vanochtend?" "Ja, eigenlijk zit ik er nog wel mee." "Laat het gewoon, we zullen er nog wel eens achterkomen." "Je zult wel gelijk hebben." Zuchtend begon Yuna te eten en na het eten gingen ze hun spullen voor Toverdranken halen. Toen ze in de kerkers kwamen zei Yuna :"Ik voel er nou wel wat voor om een opdracht van de centaurs te krijgen dan missen we deze les." Lachend zei Harry :"Dat zou ik ook wel willen." Sneep kwam eraan en ze liepen naar binnen toe. Het was zoals gewoonlijk dat Yuna naar achteren werd verplaatst naast Draco.

Toen het eerste lesuur net voorbij was voelde Yuna iets warms. Yuna wist niet wat het was maar opeens herinnerde ze zich het medaillon. Yuna pakte het medaillon dat ze om haar nek droeg en zag dat het oplichtte. Snel keek Yuna naar Harry en Harry keek terug. Snel liep Yuna naar de deur van de kerkers en deed de deur open. Harry volgde haar voorbeeld en Sneep riep :"Waar gaan jullie heen?!" "Sorry professor we moeten gaan," zei Yuna. Daarna liep ze het lokaal uit en rende richting het Bos. Toen ze bij de bosrand kwam wachtte ze even op Harry. Samen liepen ze naar de open plek waar ze daarvoor waren geweest. Yuna zag dat de centaurs er al stonden en ze liep samen met Harry naar hun toe. Toen Ban hun zag zei hij :"Ik zie dat jullie zijn gekomen." "Dat is tenslotte de afspraak en daar zullen wij ons aan houden," zei Yuna. "Ik wil dat jullie de Leveni's waarschuwen, ze moeten zich verder naar de Bosrand bewegen want ze lopen gevaar." "Maar Leveni's merken gevaar toch aan?" vroeg Harry verbaasd. "Normaal wel maar, deze keer is het gevaar te groot om te op te merken dus jullie gaan ze waarschuwen." "En als ze niet luisteren," vroeg Yuna. "Ze zullen luisteren reken daar maar op, Ga Nu." De Centaurs draaide zich om en liepen weg. "Waar moeten we beginnen met zoeken naar ze, dat kan dagen duren," zei Harry. "Nee Harry, het zal slechts een paar minuten duren, volg me," zei Yuna glimlachend. Snel liep Yuna naar de bosrand en Harry volgde haar. Toen ze bij de bosrand was zei Yuna bijna heel zachtjes :"Lelie, Lelie kom naar mij toe." Na een paar minuten zag Yuna iets aankomen rennen. Toen stond Lelie voor haar, Yuna omhelsde Lelie. "Lelie wil je mij en Harry naar de andere Leveni's brengen?" vroeg Yuna. Lelie hinnikte en ging zo staan dat Yuna en Harry op haar rug konden gaan zitten. Na ongeveer een kwartiertje kwamen ze bij een open plek, Lelie stootte een hinnik uit en overal kwamen Leveni's vandaan. Voorzichtig stapte Yuna van Lelie's rug af en liep naar het midden van de open plek, Harry volgde haar. De aandacht werd op hun gevestigd. "Leveni's wij komen jullie waarschuwen, er komt een groot gevaar deze kant op," zei Yuna. Er liep een grote zwarte Leveni naar haar toe en zei via haar gedachten :"Als er gevaar is merken wij dat wel." "Dit gevaar is te groot om op te merken het enige wat wij willen is dat jullie in veiligheid zijn." "Dat begrijp ik kind maar wij weten het wanneer er gevaar is." Yuna wist niet goed meer wat ze deed. Ze hief haar hand op en opeens begon het te regenen en te waaien. "Wat is dit," vroeg de zwarte Leveni. Yuna deed haar hand omlaag en het stopte. Naast Yuna verscheen een zilveren gestalte. Yuna keek opzij en zag Kaéletia naast haar zweven. "Leveni's wat deze kinderen zeggen is waar, jullie moeten hier weg." De zwarte Leveni hinnikte en alle Leveni's volgde hem. "Yuna, Harry, ga nu terug naar het kasteel," zei Kaéletia. "Dank je Kaéletia, dankzij jou is het gelukt," zei Yuna. "Nee Yuna, jij riep mij op, jij hebt het gedaan." Nadat ze dat had gezegd verdween ze. Lelie trok aan de mouw van Yuna en ze keek om. "Kom je Yuna, we moeten hier weg," zei Harry die al op Lelie was geklommen. Yuna klom op Lelie en ze gingen op weg naar de rand van het bos. Daar aangekomen vroeg Yuna :"Lelie kan je nu wel je groep weer terugvinden nu ze ergens anders heen zijn gegaan?" Lelie hinnikte en knikte met haar hoofd. Lelie rende terug het bos in en verdween.

Yuna keek Lelie na en zei toen: "Ik denk dat we nu klaar zijn, we mogen terug naar Toverdranken." "Als Sneep straf geeft ga ik klagen bij Perkamentus," zei Harry. "Hij mag ons geen straf geven want Perkamentus heeft hem op de hoogte ervan gesteld." Zwijgend liepen ze naar het kasteel terug en liepen richting de kerkers. Halverwege kwamen Draco tegen. "Kijk eens wie we daar hebben Potter en Suteki, jullie zitten in de problemen bij professor Sneep," zei Draco grijnzend. "Daar denken wij heel anders over," zei Yuna. "Jullie zullen nog wel zien." "Dat jij nou Sneep’s lievelingetje bent hoeft nog niet te betekenen dat je gelijk hebt," zei Harry hatelijk. "Potter ik waarschuw je," zei Draco dreigend. "Potter, Suteki hier komen NU," zei een stem plotseling. Snel keek Yuna om en zag Sneep staan. "Volg me," zei Sneep dreigend. Yuna en Harry volgde Sneep naar zijn kantoortje en toen Yuna langs Draco liep zei hij :"Ik kan er altijd voor zorgen dat je strafvermindering krijgt maar dat doe ik niet voor niks." Vuil keek Yuna hem aan en liep verder. Toen ze bij Sneep’s kantoortje aankwamen gingen ze naar binnen en stond Sneep achter zijn bureau. "Ga zitten," zei Sneep dreigend. Yuna en Harry gingen zitten en Yuna keek Sneep strak aan. "Onverantwoordelijk zijn jullie zomaar mijn les uitlopen zonder ook maar iets uit te leggen en dan ook nog een 2 uur later terugkomen," zei Sneep. "Maar," zei Harry. "Niks te maren Potter." "Volgens mij hebben ze een prima reden gehad om jou les te verlaten Severus," zei een stem achter hun. Snel keek Yuna om en zag Perkamentus staan. Hij glimlachte flauw en vroeg :"Was het een opdracht voor de centaurs?" "Ja professor," zei Yuna. "Dan heb je geen reden om ze te straffen Severus," zei Perkamentus. "Perkamentus, deze leerlingen zijn zomaar mijn les uitgelopen zonder ook maar iets te zeggen, er had van alles kunnen gebeuren, ze hadden kunnen worden aangevallen, ik was bezorgd en dit gebeurd er dan ze krijgen niet eens straf," zei Sneep met een gemaakte bezorgdheid. "Nee, ze zullen geen straf krijgen Severus," zei Perkamentus glimlachend. "Maar, maar." "Nee Severus, gaan jullie je spullen maar halen en dan terug naar de leerlingenkamer kinderen." Snel liep Yuna naar buiten toe en liep richting het lokaal. "Yuna niet zo snel," zei Harry. Yuna wachtte even op Harry en daarna liepen ze samen naar het lokaal om hun spullen te halen en daarna liepen ze naar de leerlingenkamer. Toen ze binnenkwamen kwam Marcel naar hun toe en vroeg :"Waar gingen jullie naar toe? Sneep was woedend op jullie." "Niks bijzonder Marcel," zei Harry. Rustig liep Yuna naar Sue en Hermelien toe die bij het vuur zaten. "Hoi," zei Yuna vrolijk. "Waar kom jij vandaan," vroeg Sue. "Vanuit de kerkers." "Waar gingen jullie opeens heen?" vroeg Hermelien nieuwsgierig. "Wij moesten een opdracht doen voor de centaurs." "En daarom mochten jullie zo de les uit," vroeg Hermelien ongelofelijk. "De leraren zijn er allemaal van op de hoogte gesteld en dus Ja." "En hebben jullie geen straf gekregen?" "Dat wilde Sneep geven maar Perkamentus zei dat we geen straf kregen." "Jullie hebben geluk gehad," zei Sue. "Tja, het is niet onze schuld." Yuna glimlachte en pakte een boek uit haar tas en begon huiswerk te maken. "Hebben jullie die storm net gemerkt, zomaar begon de storm en opeens was alles weer rustig het leek wel magie," zei Hermelien plotseling. "Het was geen magie, het was Yuna," zei Harry. "Wat?!" zeiden Sue en Hermelien tegelijk. "Yuna die deed iets met haar arm en toen begon het te stormen en toen deed ze weer iets en toen stopte het." "Is dat waar Yuna," vroeg Sue ongelovig. "Helaas wel, ik snapte zelf niet eens wat ik deed," zei Yuna, "Beetje domme vraag maar in welke maand zitten we eigenlijk, ik ben even de weg kwijt." "Het is november Yuna, over een week begint de kerstvakantie," zei Sue. "Weet ik dat ook weer, ik voel me de laatste dagen niet echt lekker en ik word vergeetachtig." "Dat hebben we gemerkt," zei Harry droog. "Dank je wel." "Graag gedaan," zei Harry lachend. "November al, het gaat wel snel," zuchtte Yuna. "Wat jij snel noemt," zei Sue, "Jij kan je nog verheugen op je tijd doorbrengen met Matt terwijl ik met Harry opgescheept zit." "Pardon," zei Harry beledigend. Sue begon te lachen en zei :"Grapje Harry." Die avond ging Yuna vroeg naar bed want ze was moe en uitgeput. Toen ze in bed lag ging ze nadenken. "Die storm kwam inderdaad door mij maar hoe, als ik die krachten bezit die Kaéletia vertelt dan moet ik weten hoe ze werken en hoe ik ze onder controle kan krijgen maar, die krachten putte me ook uit," dacht Yuna. "Het lijkt wel alsof ze alle kracht uit mijn lichaam halen, misschien moet ik er verder maar niet over nadenken en gewoon gaan slapen." Ze besloot om haar eigen advies op te volgens en ging slapen. Die nacht droomde ze rustig en had geen vermoeiende droom.

Catie · Geplaatst: Za Aug 14, 2004 20:26

Hoofdstuk 11 - De Kerstvakantie

Het was zaterdagochtend en vandaag was de kerstvakantie officieel begonnen. Die ochtend werd Yuna om 9 uur wakker. Ze besloot om eerst even te gaan douchen en zich om te kleden voordat ze naar beneden ging voor het ontbijt. Toen ze net klaar was met douchen realiseerde ze zich dat vandaag Matt naar huis ging want die zou zijn vakantie thuis vieren. Ze liep naar de Grote Zaal toe en toen ze beneden kwam zag ze Matt staan. “Matt, wacht even,” riep Yuna. Matt draaide zich om en zwaaide toen hij Yuna zag staan. Snel liep Yuna naar Matt toe en toen ze bij hem was zoende hij haar. “Eet je samen met mij vandaag?” vroeg Matt. “Met jou altijd,” zei Yuna. Samen liepen ze naar de tafel van Ravenklauw en begonnen ze te eten. Na het eten gingen ze alvast naar de trein om afscheid van elkaar te nemen, de trein zou pas om 10 uur vertrekken maar het was al half 10 en dus hadden ze nog maar een halfuur de tijd. Ze liepen richting het station. Toen ze daar aankwamen namen ze afscheid. Matt had zijn armen om Yuna geslagen en zei :”Ik schrijf je elke dag, alleen de 2de week kan dat niet want dan heb ik het te druk.” “En ik schrijf je terug en ik ben blij als je terugkomt, ik mis je nu al bijna,” zei Yuna. “Ik zal jou ook missen.” Toen iedereen de trein instapte zei iemand :”Matt kom je nog of blijf je op Zweinstein.” Beide keken ze om en zagen ze Cedric staan. “Rustig aan Cedric ik mag toch wel afscheid nemen?” zei Matt lachend. “Nou volgens mij staan jullie al een halfuur zoenend afscheid te nemen als je niet opschiet gaat de trein zonder jou.” “Mogen we dan geen afscheid nemen van jou elkaar, Cedric?” vroeg Yuna lachend. “Van mij mogen jullie maar volgens mij moeten jullie voortaan al om 8 uur hier gaan staan om afscheid te nemen.” “Ik kom eraan hoor Cedric,” zei Matt. Daarna keerde Matt zich naar Yuna toe en zoende haar nog een keer. Daarna zei hij :”Ik zal je missen Yuna, tot over 2 weken.” Voordat hij de trein instapte zoende Yuna hem nog een keer en daarna verliet de trein het perron. Zuchtend liep Yuna terug naar Zweinstein.

Toen ze langs het meer liep zag ze aan de overkant Ron en Hermelien zitten. Ze liep door en liep naar de leerlingenkamer. Ze klom door het portretgat en keek in de leerlingenkamer of ze Sue of Harry zag. Ze zag niemand zitten en dus besloot ze dat ze net zo goed huiswerk kon gaan maken. Langzaam pakte ze haar agenda en keek wat voor huiswerk ze hadden opgekregen. Ze zag dat ze voor na de vakantie 6 werkstukken moesten inleveren en dus begon ze aan het eerste werkstuk namelijk Transfiguratie. Na een uur was ze klaar met Transfiguratie en besloot ze dat ze even geen huiswerk ging doen. Yuna pakte een blad en een potlood en begon te tekenen. “Wauw, wat kun je mooi tekenen Yuna,” zei een stem achter haar. Yuna keek om en zag Harry staan. Glimlachend zei ze :”Dank je wel.” Yuna bekeek haar tekening, op de tekening stond een meisje met droevige ogen over een meer uit te staren terwijl er een soort geest van een jongen naast haar zweefde. “Wat moet het precies voorstellen,” vroeg Harry nieuwsgierig. “Dat meisje is net een liefde verloren en daarom kijkt ze zo droevig, en die geest is de geest van de jongen die is gestorven,” zei Yuna. “Ik snap het niet.” “Dat meisje draagt de jongen bij haar op haar hart en daarom is die geest bij haar.” “Nou snap ik het.” “Maar er moet nog 1 ding bij komen.” Op haar mooist schreef Yuna : Some Day the dream will end. “Wat betekent dat?” vroeg Harry verbaasd. “Het betekent letterlijk, Op een dag zal de droom eindigen,” zei Yuna. Yuna bekeek haar tekening en om de een of andere reden had ze er een vreemd gevoel bij. Het leek zo bekend terwijl ze het gewoon uit eigen hand had getekend.

Ze legde de tekening weg en keek op de klok. Het was half 12 en over een halfuur zouden ze gaan lunchen. Yuna keek om zich heen en zag dat de leerlingenkamer helemaal leeg was op een paar mensen na. “Er zijn heel wat mensen naar huis deze vakantie,” zei Yuna. “Dat klopt wel,” zei Harry. “Mis je trouwens Beauxbatons wel eens?” Verbaasd keek Yuna Harry aan en zei toen :”Nee, hier is het veel fijner, aan Zweinstein zijn zoveel voordelen dat ik amper nadelen kan vinden.” “Mooi zo want als je nu opeens terugwilt naar Beauxbatons dan heb je een probleem.” “Dat is dan pech want Zweinstein is een geweldige school.” Toen het 12 uur was liepen ze naar beneden toe en toen ze net de Grote Zaal in wilden lopen kwam Sue rennend de trap af. “Wacht even, wacht even op mij,” riep ze. Rustig wachtte Yuna en Harry op Sue en toen ze de Grote Zaal inkwamen zagen ze niet 4 grote tafels maar 1 hele grote tafel waar iedereen zat. Ze zagen dat er nog een paar plekjes vrij waren naast Professor Banning en dus namen ze daar plaats. Yuna keek de tafel rond en telde dat er maar een stuk of 20 leerlingen waren ze miste wel een paar gezichten. Nergens zag ze Ron en Hermelien zitten en verder wist ze niet wie ze miste. Tegenover haar was er nog plek voor ongeveer 3 personen. Yuna keek de zaal rond en zag dat overal versieringen waren aangebracht. In elke hoek stond een reuzenkerstboom met feetjes die de boom verlichtte. “Kijk eens wie er tegenover ons mogen zitten,” zei Harry plotseling. Yuna keek naar de deur van de Grote Zaal en zag Draco, Korzel en Kwast aankomen lopen. “Dat word nog gezellig,” zei Yuna tegen Harry. “Wat jij gezellig noemt,” zei Harry grijnzend. De lunch verliep rustig, al had Yuna soms het gevoel dat Draco naar haar keek maar ze negeerde hem gewoon. Na de lunch besloten ze om even naar buiten te gaan met zijn drieën. Ze liepen richting het Verboden Bos en gingen aan de rand van het bos zitten. “Weet je, als het nou zou sneeuwen zouden we een sneeuwballengevecht kunnen houden,” zei Sue. “Misschien gaat het later nog sneeuwen,” zei Harry hoopvol. “We zullen zien, we zullen zien,” zei Yuna. De middag ging snel voorbij, ze hadden het over de lessen en alle andere dingen waar ze maar over konden praten. Toen het tijd was voor het avondeten liepen ze rustig naar het kasteel toe.

Yuna die niet zoveel honger had besloot om eerder van tafel te gaan dan de rest en dus zei ze :”Ik ga alvast naar de leerlingenkamer, ik zie jullie zo wel.” Rustig liep ze de Grote Zaal uit en besloot om eerst even naar wc te gaan. Toen ze terugkwam en de trap opliep werd ze tegengehouden. Verbaasd keek ze op en zag Draco staan. “Hallo Draco,” zei Yuna. “Hoi Yuna, waarom negeerde je me vanochtend?” vroeg Draco meteen. “Wat bedoel je Draco?” “Vanochtend probeerde ik oogcontact met je te maken maar je negeerde me gewoon.” “Wat moest ik dan, iedereen aan tafel laten weten dat je me leuk vindt ?” “Nee, maar je hoeft me niet te negeren.” “Draco, ik heb hier even geen zin in oké, ik ga.” “Wacht nou even en laat me uitpraten,” zei Draco gebiedend. “Spreek niet tegen mij alsof ik je slaaf ben, want dat ben ik niet,” zei Yuna woedend. Yuna draaide zich om en wilde weglopen maar, Draco pakte haar arm beet en duwde Yuna tegen de muur aan. “Laat me gaan,” zei Yuna woedend. “Nee, ik laat je pas gaan als je rustig met me praat,” zei Draco grijnzend. “Ik heb hier geen zin in, laat me nu gaan of ik vervloek je en trouwens jij begon, ik heb niet om problemen gevraagd.” “Luister naar me.” “Laat me dan eerst los, misschien luister ik dan.” “Zijn er problemen,” vroeg een stem. Snel keek Yuna om en zag professor Perkamentus staan. Draco liet Yuna los en zei :”Nee professor, er is niks aan de hand.” “Mooi ga dan maar naar jullie leerlingenkamer toe.” Yuna nam dat aanbod maar al te graag aan en liep snel weg. Toen ze eindelijk in de leerlingenkamer kwam dacht ze bij zichzelf :”Wat moet hij toch steeds van me, kan hij me niet gewoon met rust laten?” Ze ging bij het raam zitten en keek naar buiten toe en keek zonder iets te zien naar buiten toe. Dromerig staarde Yuna voor zich uit totdat ze plots een luide tik op het raam hoorde. Verschrikt keek ze op en zag een mooie bruine uil voor het raam zitten. Snel opende ze het raam en de uil vloog naar binnen en liet een brief vallen, daarna vloog hij meteen weg. Yuna pakte de brief op en opende de brief. Ze las:

Lieve Yuna,
Ik ben nog maar net thuis en ik mis je nu al.
Ik hoop dat de vakantie snel voorbij is want ik wil je weer zien.
Ik hoop dat alles goed met je gaat, met mij wel alleen ik mis je zo.
En ik kan je dit al vertellen ik heb een heel speciaal cadeau voor je met kerst, maar ik vertel niks.
Ik moet nu stoppen met schrijven want mijn moeder wil perse dat ik de dochter en zoon van haar vriendin ontmoet dus dat word nog wat.
Schrijf me snel.

xxx-Matt-xxx

Yuna herlas de brief 10x voordat ze perkament pakte en terugschreef. Nadat ze de brief klaar had herlas ze hem en bedacht ze dat de brief niet goed was. Ze gooide de brief in het vuur en maakte een nieuwe. Nadat ze 5x de brief opnieuw had gemaakt was ze tevreden en ging ze naar de uilenvleugel. Daar aangekomen zocht ze Kiyura haar uil. “Kiyura waar ben je?” riep Yuna. Opeens kwam er een mooie goudbruine uil naar beneden en Yuna zei :”Daar ben je Kiyura, ik heb een brief voor je, deze mag je bezorgen aan Matt.” Ze bond de brief aan de poot van Kiyura en bracht haar naar het raam. Ze keek Kiyura na voordat ze naar de leerlingenkamer terug ging. Daar aangekomen zag ze dat iedereen al terug was van het eten. “Dat duurde lang, Perkamentus was eerder van tafel dan jullie,” zei Yuna. “Dat klopt, Perkamentus kreeg een belangrijke brief en we zijn heel even buiten geweest,” zei Harry, “En Malfidus vertrok meteen toen jij wegging, hem nog tegen gekomen?” “Dat kan je wel zeggen.” “Wat is er gebeurd?!” “Niks ernstigs en ik kan mezelf heus wel verweren hoor.” “Dat is de vraag, tenslotte,” zei Sue. “Sue, je zou je mond houden,” zei Yuna onderbrak Yuna haar. “Sorry Yuna, was het even helemaal vergeten.” “Wat is er dan aan de hand?” vroeg Harry verbaasd. “Niks vergeet het maar Harry,” zei Yuna. Die avond lag Yuna laat in bed, ze dacht na over wat Sue wilde zeggen. “Zou ze bedoelen, dat ik mezelf niet kan verweren alleen maar omdat ik met Draco heb gezoend?” vroeg Yuna zich af. “Maar, dat was gewoon een vergissing, dat weet Sue ook wel, misschien moet ik er maar niet over nadenken en alles vergeten.” Die nacht sliep Yuna rustig en toen ze de volgende ochtend wakker werd en uit het raam keek, zag ze dat het hard had gesneeuwd. Overal waar ze keek lag een laag sneeuw. Die dag hadden ze een groot sneeuwballengevecht en toen Yuna op Harry mikte en hij bukte raakte ze Draco die een stukje verderop liep. Daarna was het uitgelopen op een gevecht tussen hun en Draco, Korzel en Kwast. Die waren eerst in het nadeel totdat er een paar zwadderaars aankwamen en hun hielpen. Toen het tijd was om te eten waren ze nog bezig en kwamen er leraren aan die hun kwamen halen. Onder het eten had Perkamentus lachend gezegd :”Zo te zien hebben jullie een leuk sneeuwballengevecht gehad.” Yuna keek naar haar kleding en zag dat ze op verschillende plekken nog onder de sneeuw zat, ze veegde de sneeuw eraf en keek toen naar de rest. De andere zaten nog erger onder, en Yuna kon haar lach niet onderdrukken. Zo ging de week rustig voorbij en elke dag hadden ze lol zelfs onder het huiswerk maken.

Het was zaterdagochtend en Yuna werd net wakker. Ze ging rechtop zitten en zag een grote stapel cadeautjes bij haar voeten liggen. “Dat is waar ook, het is kerstmis,” dacht Yuna bij zichzelf. “Wauw zus, hoe groot is jou stapel,” hoorde ze Sue verbaasd zeggen. “De stapel is best wel groot,” zei Yuna. “Best wel groot? Maak open die cadeaus ik wil weten wat je hebt gekregen.” Yuna pakte het bovenste pakje en haalde het papier eraf, het was een boek met de titel: De magische elementen van Fabeldieren. “Wauw, dit boek wilde ik hebben,” zei Yuna blij. “Ik weet wel wat ik mijn zus moet geven hoor,” zei Sue lachend. “Dank je zus.” Yuna pakte een ander pakje en zag een grote doos met snoep, er zat van alles in, chocola, slobbers beste bubblegum en nog veel meer. Het volgende pakje bevatte een soort glazen bol en een brief van haar vader. Er stond in dat de bol, je kon afhelpen van stress en spanningen. Toen de stapel helemaal was opengemaakt op 1 pak na keek Yuna verbaasd naar het pak. Het pak was heel groot en toen Yuna het papier eraf haalde kwam er een reuzeachtige witte teddybeer tevoorschijn. Voorzichtig zette Yuna de teddybeer neer en opeens ogen de teddybeer zijn ogen. De beer zei :”Hallo Yuna, dit is het cadeau dat je krijgt van Matt, dit is de teddybeer van de liefde, dit geschenk geeft hij aan jou omdat hij van je houdt maar, voordat je iets zegt zal ik je dit doorgeven, het is een nummer speciaal voor jou gemaakt door Matt.” De teddybeer begon een lied te zingen. Yuna vond het lied prachtig en toen de beer klaar was zei hij :”Ik hoop dat je hebt genoten want dit nummer kan ik niet herhalen, vanaf nu aan zal ik weer door het leven gaan als een normale teddybeer.” “Wat een prachtig cadeau van Matt, dit kan ik echt niet geloven,” zei Yuna verbaasd. “Yuna er hangt een brief om de nek van de Teddybeer,” zei Sue. Snel haalde Yuna de brief er af en begon te lezen:

Lieve Yuna,
Ik hoop dat je mijn cadeau mooi vind,
Ik vond het zelf de perfecte gelegenheid om jou te laten zien dat ik van je hou,
Het nummer heb ik speciaal voor jou gemaakt,
Ik hoop dat ik je snel zie want ik mis je,
En verder hoop ik dat het goed met je gaat,

xxx-Matt-xxx

“Yuna ik ben soms echt jaloers op je, eerst krijg je met een leuke jongen en nu krijg je dit,” zei Sue. “Ik heb wel geluk in mijn leven,” zei Yuna lachend. “Nou kom op, kleed je om dan gaan we naar beneden.” Snel kleedde Yuna zich om en liep samen met Sue en Hermelien die net klaar was naar beneden. Toen ze beneden kwamen zagen ze Harry en Ron en mijn zijn vijven liepen ze naar de Grote Zaal. Toen ze zaten vroeg Harry :”En wat hebben jullie gekregen voor kerst?” “Yuna, heeft een reuzeachtige teddybeer gekregen van Matt,” zei Hermelien. “Wat voor een beer dan wel?” “Een grote witte teddybeer,” zei Sue. “Ik kan heel goed zelf vertellen wat ik heb gekregen hoor,” zei Yuna lachend. Yuna vertelde uitgebreid wat ze had gekregen en na het eten besloten ze om even naar buiten te gaan. Het was ongeveer 11 uur toen Yuna het medaillon om haar nek warm voelde worden. Snel pakte ze het medaillon en zag dat het oplichtte. Verbaasd keek ze naar Harry en zag dat hij ook zijn medaillon had gepakt. “We moeten het bos weer in Harry,” zei Yuna, “Wie zien jullie later wel.” Ze rende naar het bos en Harry kwam achter haar aan. Toen ze op de open plek kwamen waren de centaurs er al. “Volg me,” zei Ban meteen. Verbaasd keek Yuna, Harry aan en volgde Ban. Ze liepen verder het bos in en kwamen op een gegeven moment op een open plek. “Yuna, we willen dat jij Kaéletia oproept,” zei Ban. “Wat, bedoel je,” zei Yuna. “We weten dat jij haar kan oproepen en we moeten haar spreken, dus doe je best.” Voorzichtig liep Yuna naar het midden van de open plek en concentreerde zich. Hetzelfde dat bij de Leveni’s gebeurde, gebeurde nu weer en Kaéletia verscheen naast haar. “Hallo Yuna, Harry, Ban,” zei Kaéletia met een zachte stem. “Prinses we hebben uw hulp nodig, ze weten van het bestaan van haar af, wat moeten we doen?” “Ik weet het probleem al Ban, en ik heb een oplossing, ze mag niet meer in het bos komen, nooit meer.” “Wacht eens even, als dit over mij gaat wil ik meer weten,” zei Yuna boos. “Het is nog geen tijd voor uitleg mijn kind, kom hier niet meer, alles zal duidelijk worden,” zei Kaéletia rustig en zacht, “Ban, weet je wat je moet doen?” Snel draaide Yuna zich naar Kaéletia en zei :”Leg me nou eens wat uit, ik wil een uitleg voor alles Kaéletia, wat ben ik, wie ben ik?” “Nu Ban.” Opeens werd alles zwart voor de ogen van Yuna. Na een tijdje werd Yuna langzaam wakker. Ze keek verbaasd om zich heen en zag dat ze op de ziekenzaal lag. “Yuna je bent wakker,” zei een bekende stem opeens. Yuna draaide zich om en zag Sue en Harry staan. “Wat doe ik hier,” vroeg Yuna verbaasd. “In het bos, schoot Ban een soort pijltje op je af en toen dat pijltje jou raakte viel je slap neer, Ban zei dat het een soort slaapmiddel was,” zei Harry. “Daarna heeft Ban je naar het kasteel gebracht en toen naar de ziekenzaal, iedereen die op school is gebleven heeft gezien hoe jij bewusteloos is zijn armen lag,” zei Sue. “En professor Perkamentus en Anderling hebben gezorgd dat alle leerlingen weer terug gingen want, iedereen liep mee naar de ziekenzaal om te zien wat er was gebeurd.” Verbaasd had Yuna alles aangehoord en het was even stil. “Wat ik zelf niet begrijp is dat Kaéletia mij niks wil uitleggen, ik wil weten wat er allemaal met me gebeurd,” zei Yuna. “Dat zou ik ook wel willen weten,” zei Harry. Die avond mocht Yuna alweer weg, onder het eten merkte Yuna dat ze wel werd aangestaard door verscheidene leerlingen. “Harry, hoe zit het eigenlijk met de opdrachten want mijn medaillon is weg,” vroeg Yuna onder het eten. “Die hebben ze terug genomen, ze hadden het erover dat het bos te gevaarlijk wordt, één medaillon hebben ze aan Perkamentus gegeven,” zei Harry. “O, dan vraag ik me toch wel af waarom het gevaarlijk wordt in het bos.” Die avond sliep Yuna meteen toen ze in bed lag.

De laatste week van de vakantie verliep rustig. Toen het vrijdag was besloot Yuna om naar Lelie te gaan. Rustig liep ze na het ontbijt naar buiten toe richting het Verboden Bos en toen ze aan de rand was zei ze zachtjes :”Lelie, Lelie kom naar mij toe.” Na enkele minuten verscheen er een schim en kwam Lelie tevoorschijn. Yuna omhelsde Lelie en zei :”Hoi Lelie, hoe gaat het met je?” Lelie hinnikte vrolijk en samen met Lelie liep Yuna naar het meer toe. De hele ochtend zat Yuna met Lelie aan het meer. Ze zeiden niet veel maar Yuna wist dat Lelie haar gedachten kon lezen. Plotseling zei Lelie via haar gedachten :”Yuna, alles waar je mee zit moet je vergeten, je bent jong en hebt nog een lang leven voor je, keuzes maken komt later, laat je dilemma’s verdwijnen want dat kan je.” “Je hebt gelijk Lelie, maar ik wil het even niet laten verdwijnen.” Daarna was het weer stil geworden. “Yuna, ik ga terug naar het bos, mijn soort heeft me nodig,” zei Lelie tegen Yuna. Yuna omhelsde Lelie nog een keer en Lelie vertrok naar het bos. Yuna bleef nog even zitten en na ongeveer een halfuurtje kreeg ze bezoek. “Hallo Yuna,” zei een stem achter haar. Snel keek Yuna om en zag Draco staan. “Wat moet jij hier,” zei ze koel. “Ik moet jou spreken.” “En als ik weiger om te luisteren?!” “Dan zorg ik dat je luistert, ik ben dat van laatst nog niet vergeten hoor.” “Wat ik echt niet snap aan jou is dat je valt op die Matt.” “Als je over iemand wilt zeuren doe dat dan niet bij mij en zeker niet over Matt.” “Hij is zo niet knap en is volgens mij niet eens een volbloed.” “Hou je mond over Matt, in vergelijking met jou is hij een beschermengel en het enige wat jij bent is een vervelend Zwadderaar,” schreeuwde Yuna nu. “Ik mag dan een Zwadderaar zijn maar ik ben tenminste een volbloed,” schreeuwde Draco nu ook, “En als je met Halfbloedjes en Modderbloedjes omgaat zoals die vrienden van je ben je niet beter.” “Dan ben ik maar niet beter, dat kan me niet schelen.” “Die Matt is echt zo’n sukkel dat je met hem omgaat, jij hoort alleen om te gaan met mensen van je eigen ras.” “Daar hoor jij gelukkig dan niet bij want mijn ras is fatsoenlijk en dat ben jij niet.” “En ik zal hoe dan ook zorgen dat jij mijn vrouw wordt want jij zult nog wel inzien dat je behoort aan een eeuwenoud ras en dat halfbloedjes en modderbloedjes niks waard zijn.” Nog nooit was Yuna zo woedend geweest, ze hief haar hand razendsnel op en sloeg Draco midden in zijn gezicht met haar vlakke hand. “Die heb je verdient, zomaar mijn vriend en vrienden beledigen, wie denk je wel dat je bent,” schreeuwde ze. Woedend rende ze weg en liet Draco achter. Toen ze de leerlingenkamer inkwam plofte ze woedend in een stoel die naast Sue stond. “Wat is er met jou aan de hand,” vroeg Sue meteen. “Heb net ruzie gehad, wie denkt hij wel dat hij is, mijn vrienden beledigen,” zei Yuna woedend. “Laat me raden, je hebt het over Malfidus,” zei Harry plotseling. “Hoe raad je het,” zei Yuna nog steeds woedend, “En hij heeft het bezuurd dat hij mijn vrienden beledigde.” Verbaasd keken Harry en Sue hem aan. “Ik heb hem midden in zijn gezicht geslagen,” zei Yuna droog. “Je begint op Hermelien te lijken, dat heeft zij ook al eens gedaan,” zei Harry die zijn lach probeerde in te houden. “Waarom dan wel?” vroeg Yuna niet-begrijpend. “Die heeft hem ook eens midden in zijn gezicht geslagen, dat was toen we in ons 3de jaar zaten.” “Wat is er met ons 3de jaar,” vroeg een stem achter hun. Ze keken alledrie om en zagen Ron en Hermelien staan. “Dat jij in ons 3de jaar Malfidus hebt geslagen en nu heeft Yuna hem geslagen,” zei Harry grijnzend. “Dan zal dat joch het wel verdiend hebben,” zei Hermelien grijnzend. Die avond onder het eten merkte Yuna dat Draco de hele tijd woedende blikken naar haar wierp maar ze negeerde hem gewoon. De volgende dag werkte Yuna aan haar huiswerk in de leerlingenkamer. Ze moest nog 2 werkstukken maken voor de aankomende week en wilde die op tijd afhebben. Die avond in bed kon Yuna aan nog maar 1 ding denken namelijk dat Matt de volgende dag terug zou komen.

Catie · Geplaatst: Za Aug 14, 2004 20:27

Hoofdstuk 12 - Het Grote Verlies

Het was zondagochtend en toen Yuna wakker werd kon ze aan maar 1 ding denken. “Vanavond zie ik Matt weer,” dacht ze vrolijk. Toen ze op de klok keek om te zien hoe laat het was zag ze dat het pas 9 uur was. “Nou moet ik nog zolang wachten,” dacht ze bij zichzelf, “Dan kan ik net zo goed even onder de douche springen.” Rustig liep ze naar de douches toe en nam een lange uitgebreide douche en toen ze net uit de douches kwam zag ze dat Xuna en Hermelien wakker waren geworden. “Zo dat duurde ook lang voordat jullie wakker werden,” zei Yuna vrolijk. “Waarom ben jij zo vrolijk,” vroeg Sue, “O wacht, laat me raden, Matt?” “Hoe raad je het toch zus.” “Ik kan gewoon je gedachten lezen,” zei Sue droog. Yuna kreeg meteen een lachbui en zei lachend :”Sinds wanneer dan wel want, 2 dagen geleden geloofde je er niet in.” “Dat is het verleden mijn kind, je moet naar de toekomst kijken,” zei Sue met een zangerige stem. “Je begint op Zwamdrift te lijken,” zei Hermelien, “Die sprak ook altijd zo raar.” “Harry, die vertelde me gisteren over haar en dus ging ik kijken of ik haar na kan doen,” zei Sue grinnikend. Rustig wachtte Yuna totdat Sue en Hermelien klaar waren en daarna gingen ze naar beneden toe. Sue ging door met Zwamdrift nadoen totdat ze haar tegenkwamen op de gang. Ze zei zangerig :”Hallo kinderen, ik heb gezien dat jullie er een groot avontuur te wachten ligt met gevaarlijke dingen.” “Avonturen hebben we al zovaak gehad dat hoeft u ons niet te vertellen,” zei Hermelien droog. Spontaan kreeg Yuna een lachbui en kon amper ophouden. Toen ze bij de Grote Zaal waren was het eindelijk opgehouden. Na het ontbijt besloten ze om even naar buiten te gaan. “Hebben jullie trouwens Harry en Ron nog gezien,” vroeg Yuna. “Die zullen nog wel op hun bed liggen, dat is altijd zo,” zei Hermelien. “Dat is dan pech voor hun want, het is mooi weer voor in de winter.” Over het gras lag een laagje sneeuw en het zonnetje scheen waterig. De reuzeninktvis lag zelfs te genieten van het waterige zonnetje. Die middag maakte Yuna haar laatste huiswerk af en toen ze klaar was zag ze dat het al 5 uur was. Over een uur zouden de leerlingen terugkomen van thuis en dan zou ze Matt weer zien. Dat uur was het langste uur dat Yuna ooit had doorgemaakt. Ze verveelde zich en toen ze wilde gaan lezen kon ze zich niet concentreren op de woorden die er stonden. Eindelijk was het tijd om naar de Grote Zaal te gaan.

Toen ze beneden kwamen zaten de tafels al bijna vol. Aan het einde van de tafel van Griffoendor was nog plek en dus gingen ze daar zitten. Toen iedereen zat stond Perkamentus op en zei :”Ik wil graag even stilte, want ik heb jullie iets ernstigs te vertellen.” Plotseling was het doodstil in de Grote Zaal. Iedereen keek aandachtig naar Perkamentus en die ging verder. “Deze vakantie is er iets vreselijks gebeurd,” zei Perkamentus, “Dooddoeners zijn bij een gezin gekomen en hebben ze vermoord, wij vermoeden dat de dooddoeners ze wilde overhalen om zich bij Voldemort aan te sluiten en zij weigerde en dat ze daarom vermoord zijn.” Het was nog stiller dan het kon. “Misschien vragen jullie je af waarom ik dit vertel, ik vertel jullie dit omdat hun zoon hier op school zat.” “Wie was het,” vroeg een stem uit de zaal angstig. “Matt Hall is de ongelukkige.” Toen Yuna de naam van Matt hoorde viel haar wereld in stukken. Haar tranen gingen in zijn vrije loop en ze dacht :”Waarom, waarom Matt.” Er werd een arm om haar heengeslagen. Perkamentus vervolgde zijn toespraak over Matt en het werd Yuna allemaal teveel. Abrupt stond ze op en half rennend verliet ze de Grote Zaal. Ze werd nagestaard door de halve school en merkte niet dat ze door een geest rende. Ze rende het kasteel uit en had geen idee waarnaar ze rende. Op een gegeven moment struikelde ze en viel, ze bleef huilend liggen, midden in de duisternis. Yuna had geen idee hoelang ze daar lag, voor haar duurde het eeuwen. Yuna merkte niet dat er een gedaante dichterbij haar kwam, toen er plotseling een snuit bij haar gezicht kwam ze uit een soort trance. Met een betraand gezicht keek ze op en zag Lelie staan. “Hallo Yuna,” zei Lelie. Yuna merkte niet dat Lelie niet via haar gedachten sprak het enige waar ze nog aan kon denken was Matt. “Klim op mijn rug Yuna,” zei Lelie. Haar woorden drongen niet tot Yuna toe en dus duwde Lelie haar en zorgde dat ze op haar rug zat. Yuna leunde tegen het hoofd van Lelie en liet haar tranen in de vrije loop, plotseling gleed ze van Lelie af en zei Lelie :”Yuna, doe geen domme dingen en blijf uit het bos.” Daarna verdween ze in het bos. Yuna dacht niet na over hetgeen wat er net was gebeurd. Het liefst wilde Yuna verdwijnen net zoals de sneeuw maar ze wist dat, dat niet kon of mocht niet. Daar lag ze eenzaam in de het laagje sneeuw met een gebroken hart. Plotseling voelde Yuna een hand op haar rug, iemand tilde haar op en hield zijn of haar armen om haar heen. Het verdriet maakte plaatst voor woede en Yuna probeerde diegene die haar vasthield te slaan. “Rustig Yuna, rustig maar,” hoorde ze hem zeggen. Ze wist van wie de stem was maar kon de stem niet plaatsen het enige wat ze wist was dat het een jongen was. Na een tijdje werd Yuna weer wat rustiger en de tranen werden minder. Yuna keek op en zag Draco zitten, hij troostte haar nadat ze hem had geslagen. Yuna voelde zich verslagen, ze voelde zich als een klein bang meisje. “Gaat het een beetje Yuna,” vroeg Draco bezorgd. “Ik, ik voel me zo vreselijk, ik hield zoveel van Matt, dat ik niet kan geloven dat ik hem nooit meer zal zien,” zei Yuna zachtjes. “Ik zal er altijd nog voor je zijn Yuna.” “Dank je Draco.” Yuna leunde tegen hem aan terwijl ze over het terrein keek. Plotseling zag ze 2 gedaantes aankomen lopen. Toen er 1gedaante dichterbij kwam zag ze dat het Harry was. Hij duwde Draco weg en zei :”Wat denk je wel dat je doet?!” “Hoe ziet het eruit Potter, misschien heb je er nooit van gehoord maar ik troost haar.” “Alsof ze door jou getroost wil worden,” zei Harry woedend. ”Zo te zien wel Potter.” Overdonderend keek Yuna naar hun. “Als ze door iemand wil worden getroost zal ik het wel zijn.” “Ben je jaloers Potter.” “Hé ophouden jullie 2, ze heeft het al moeilijk genoeg en dan gaan jullie ook nog eens ruzie maken om haar,” zei Sue die net was aangekomen. “Jullie gedragen je als een stel kleine kinderen dat ruzie heeft om een lolly, denken jullie dat Yuna dit leuk vind.” “Je hebt gelijk Sue, als Yuna door dat joch getroost wil worden moet ze het zelf weten,” zei Harry met de nadruk op dat joch. “Als jullie alleen ruzie kunnen maken laat me dan gewoon met rust,” zei Yuna boos, “Als jullie nu alleen maar aan jezelf kunnen denken dan wil ik jullie niet eens meer kennen.” De tranen stroomde weer over haar wangen. Meteen kwam Draco weer naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen. “Het spijt me Yuna,” zei Draco. “Het spijt mij ook Yuna,” zei Harry. Yuna leunde tegen Draco aan en staarde voor zich uit. Na een tijdje zei Sue :”Yuna misschien is het beter als we terug gaan, binnen is het warm en…..” “En wat,” vroeg Harry. “Veilig,” zei Sue. “misschien heb je gelijk,” zei Yuna. Yuna stond op maar toen ze stond was ze meteen duizelig. “Gaat het wel Yuna,” vroeg Draco bezorgd. Zonder dat Yuna het had gemerkt was ze omgevallen en had Draco haar nog net opgevangen. “Het, het gaat wel, ik was even duizelig,” zei Yuna. Yuna probeerde haar tranen binnen te houden, ze wist dat ze er ooit uit moesten maar nu niet. Toen ze binnenkwamen ging Draco richting de kerkers en Yuna, Sue en Harry gingen naar hun eigen leerlingenkamer. Yuna besloot om meteen naar bed te gaan, ze wilde alleen zijn. Toen ze in haar bed lag stroomden de tranen weer langs haar wangen. “Waarom moest het nou Matt zijn, waarom niet iemand anders, ik mis Matt zo erg,” dacht Yuna bij zichzelf. Een tijdje later hoorde Yuna de andere binnenkomen. “Was die Matt nou de vriend van Yuna,” hoorde ze iemand zacht vragen. “Ja, maar wees stil, Yuna is nogal van streek,” hoorde ze iemand anders zeggen. Yuna probeerde niet te luisteren en op een gegeven moment viel ze in slaap. Die nacht droomde ze over Matt. Hij zei :”Yuna, ik weet dat je verdrietig bent over mijn dood maar het was het lot, je moet verder leven.” “Matt ik kan niet zonder je,” zei Yuna. “Jawel hoor en dat weet ik.”

De volgende ochtend werd Yuna wakker. Ze voelde zich vreselijk en had hoofdpijn. Toen Sue haar zag zei die meteen :”Yuna gaat het wel goed, je ziet lijkbleek en je hebt wallen.” “Het gaat wel, ik heb niet zo goed geslapen,” zei Yuna meteen. “Misschien moet je eens in de spiegel kijken.” Langzaam liep Yuna naar de spiegel en zag dat ze grote wallen had en rode ogen had. “Ik werk die wallen wel weg en aan mijn ogen valt ook wel iets te doen,” zei Yuna. Yuna friste zich op en toen ze klaar was ging ze met Sue naar beneden toe. Toen ze beneden waren en bij Harry, Ron en Hermelien zaten vroeg Harry bezorgd :”Gaat het Yuna.” “Het gaat prima,” zei Yuna. Halverwege het ontbijt kwam Cedric naar haar toe. “Yuna zou ik je misschien even kunnen spreken onder 4 ogen,” vroeg hij. “Tuurlijk Cedric,” zei Yuna verbaasd. Ze liep met Cedric mee en toen ze uit de Grote Zaal waren zei hij :”Dit klinkt misschien vreemd maar, ik denk dat Matt wist dat hij ging sterven want hij stuurde me dit donderdagavond.” Hij gaf een klein pakje met een brief aan Yuna en nieuwsgierig maakte Yuna het open. In het pakje zat een brief, een foto en een ketting. Yuna las de brief en ze las:

Lieve Yuna,
Als je deze brief krijgt dan leef ik niet meer,
Ik weet dat mijn tijd is gekomen en dat moet je accepteren,
Deze brief schrijf ik als een afscheid aan jou,
Ik hoop dat je me nooit vergeet,
Maar ik weet dat ik niet jou ware liefde was,
Dat weet je zelf ook,
Ik zal altijd bij je zijn en je steunen in moeilijke tijden,
En bij deze wil ik je vertellen dat ik heel veel van je hou,
Je bent het speciaalste meisje dat ik ooit heb gekend,
En vergeet me niet,

xxx-Matt-xxx

Toen Yuna de brief had gelezen stroomde de tranen weer over haar wangen. “Yuna ik weet dat je er heel erg mee zit dat Matt dood is maar, ik weet dat hij wilt dat je verder gaat,” zei Cedric, “En als je ergens mee zit over Matt, kan je altijd naar me toe komen om te praten.” “Dank je Cedric,” zei Yuna terwijl ze haar tranen wegveegde, “Ik ga denk maar eens naar de les.” “Dat is goed.” Met de brief liep Yuna naar Transfiguratie en ging bij Sue en de rest staan. Toen Sue haar zag vroeg die meteen bezorgd :”Yuna wat is er?” “Niks ergs Sue, echt niet,” zei Yuna. “Je kan het me altijd vertellen.” Yuna keek Sue aan en besloot om haar de brief te laten lezen. Ze pakte de brief uit haar tas en gaf die aan Sue. Verbaasd opende Sue de brief en begon te lezen. “Yuna, ik weet niet wat ik moet zeggen,” zei Sue. “Geeft niet, ik was gewoon even van streek toen ik die brief kreeg,” zei Yuna. Die ochtend kon Yuna haar gedachten niet bij de les houden, ze kreeg op haar kop van professor Anderling omdat ze niet oplette. Bij Geschiedenis van de Toverkunst werd het gelukkig niet opgemerkt.

Na de lunch hadden ze weer 2 uur Toverdranken. Yuna voelde zich vreselijk en had het gevoel dat ze elk moment in elkaar kon storten. Toen ze het lokaal inliepen vroeg Sue bezorgd :”Yuna gaat het echt wel goed met je?” “Het gaat prima, laat me nu maar,” zei Yuna en wuifde de woorden van Sue weg. De aanwijzingen werden door Sneep op het bord getoverd en ze begonnen. Amper kon Yuna haar gedachten erbij houden en ze had moeite met de drank terwijl ze dat normaal nooit had. De hele les maakte sneep opmerkingen over de dranken van de Griffoendors. Toen hij bij Yuna en Sue aankwam zei hij hatelijk :”Zo, zo, juffie Suteki heeft moeite met haar drank dat komt ook niet vaak voor.” Wijs hield Yuna haar mond en keek Sneep alleen maar vuil aan. “Zo, zo, mij vuil aankijken dat wordt 5 punten aftrek voor Griffoendor en je mag verhuizen en je weet waarheen,” zei Sneep grijnzend. “Moet ik er nog bijhebben, ik kan al amper op mijn benen staan,” dacht ze bij zichzelf. Toen ze net haar spullen had neergezet voelde ze zich nog erger dan vreselijk en plotseling werd alles zwart voor haar ogen. Toen Yuna wakker werd lag ze in bed, op de ziekenzaal. Madame Plijster kwam meteen aangelopen en vroeg :”Hoe gaat het meisje?” “Prima maar, wat doe ik hier?” vroeg Yuna verbaasd. “Je bent maandag ineen gezakt bij Toverdranken, daarna ben je hiernaar toe gebracht en het is nou dinsdag.” “Dinsdag al?!” “Ja maar, het is pas net middag dus zoveel heb je niet gemist, je hebt hier langer gelegen.” “Hier neem wat te eten dan onderzoek ik je straks wel even,” zei Madame Plijster terwijl ze een bord met sandwiches en een kan drinken tevoorschijn toverde. Madame Plijster liep weg en toen ze haar kamertje binnenging zag Yuna dat Sue en de rest net naar binnen kwamen. Meteen liepen ze door naar haar bed en toen Sue zag dat Yuna wakker was omhelsde ze haar meteen. “Ik was bezorgd zus, ik was bang dat er echt iets was,” zei Sue bezorgd. “Wat is er nou eigenlijk precies gebeurd, ik weet alleen nog dat alles zwart voor mijn ogen werd.” “Nou,” begon Harry, “Je zette je spullen op tafel en toen leek het alsof je een rondje draaide en opeens viel je om maar je werd nog net opgevangen door Malfidus en daarna hebben we je naar de ziekenzaal gebracht.” “Wie zijn we?” “Ik en Malfidus.” Yuna merkte maar al te goed dat Harry de naam van Draco uitsprak met haat. Toen het tijd was voor de lessen gingen ze weer weg en onderzocht Madame Plijster Yuna even. Ze zei :”Ik kan niks vinden, je mag vanavond weg want, dan weet ik zeker dat er niks is.” “Goed madame Plijster,” zei Yuna braaf. Die middag maakte Yuna wat huiswerk dat Sue en de rest voor haar hadden meegenomen en toen het avond was mocht ze eindelijk weg. Rustig liep ze naar de leerlingenkamer van Griffoendor en gaf het wachtwoord. Ze klom door het portretgat en keek de leerlingenkamer rond, ze zag dat Sue en Harry bij het raam zaten en dus liep ze naar hun toe. “Hoi,” zei Yuna vrolijk en ging zitten. “Hé, je bent van de ziekenzaal,” zei Sue verbaasd. “Nee, ik ben een geest, mijn lichaam ligt daar nog nou goed,” zei Yuna lachend. “Die is grappig,” zei Harry lachend. “Je bent nog steeds even vreemd als altijd Yuna,” zei Sue lachend. “Dank je wel, zullen we trouwens zo maar eens gaan eten,” zei Yuna. Pratend liepen ze naar de Grote Zaal toe en vroeg Yuna :”Heb ik nog iets belangrijks gemist?” “Niet echt, alleen dat Malfidus onderuit is gegaan,” zei Harry grinnikend. Grinnikend liepen ze verder aan namen plaats aan de tafel van Griffoendor. Na het eten gingen ze terug naar de leerlingenkamer en maakte Yuna het huiswerk dat ze moest inhalen. Daarna ging ze knalpoker doen met Harry en Sue.

De donderdag was aangebroken en Yuna werd die ochtend wakker met hoofdpijn. Ze had slecht geslapen en was midden in de nacht wakker geworden door een nachtmerrie. Ze droomde over Matt en zag in haar droom hoe hij voor haar ogen werd vermoord. De hele ochtend zat ze met de droom in haar hoofd en na de lunch was ze de droom al vergeten. Na de lunch hadden ze Toverdranken en gingen ze op weg naar de kerkers. Toen de les net was begonnen mocht Yuna meteen naar achteren verhuizen. Toen het eerste lesuur net voorbij was hoorde Yuna Patty Park, die voor haar zat zeggen :”Heb je die Matt wel eens gezien, hij was echt lelijk, dat iemand met hem zou willen hebben.” Yuna werd woedend maar probeerde zichzelf onder controle te houden. “En hij had altijd zo’n domme gelaatsuitdrukking en echt alles aan hem was zo vreselijk,” vervolgde Patty haar zin, “Dat zijn ouders hem bij de geboorte niet hebben afgestaan vind ik al raar.” Toen werd het Yuna teveel. Ze pakte haar ketel op en goot haar drank over Patty heen en schreeuwde :”Wat denk je wel, zomaar iemand beledigen die er toch niks kan van zeggen omdat hij dood is, je bent echt walgelijk.” Geschrokken keek de hele klas haar aan terwijl Patty helemaal onder een drank zat. “Wat denk je wel dat je aan het doen bent Suteki, zomaar een drank over iemand heen gooien, 50 punten aftrek voor Griffoendor,” riep Sneep. “Dat kan me niet schelen, dat mens beledigde Matt terwijl hij niks fout heeft gedaan en nu ook nog eens vermoord is,” schreeuwde Yuna terug. Sneep liep op Yuna af maar Yuna was te snel en had de deur van de kerkers al opengemaakt. “Hier komen Suteki,” riep Sneep woedend. “Bekijk het maar, het kan me niet meer schelen,” riep Yuna woedend. Snel rende ze de trappen op en toen ze boven was liep ze tegen iemand op. Snel keek ze op en zag door haar tranen dat ze tegen Perkamentus was aangelopen. “Sorry professor, verontschuldigde,” zei Yuna. “Hallo juffrouw Suteki, wat doet u hier, ik dacht dat jullie nu Toverdranken hadden,” zei Perkamentus, “Wil je me in mijn kantoortje uitleggen wat er gebeurt is?” Verbaasd knikte Yuna en liep achter Perkamentus aan. Toen ze bij een waterspuwer aankwamen zei Perkamentus :”Suikerveren.” Verbaasd keek Yuna heem aan en opeens kwam de spuwer tot leven en kwam er een trap tevoorschijn. Boven aangekomen zag Yuna een mooie ronde kamer met de mooiste instrumenten die ze ooit had gezien. “Ga zitten,” zei Perkamentus. Voorzichtig ging Yuna zitten en keek Perkamentus aan. “Wil je me vertellen wat er is gebeurd?” vroeg hij. Voorzichtig knikte Yuna en zei :”Nou, aan het begin van de les werd ik naar achteren verplaatst naast Draco Malfidus en alles ging goed tot het begin van het 2de lesuur, Patty Park die voor me bezig was ging ze zeuren over….” “Over wie als ik vragen mag?” “Over Matt,” zei Yuna terwijl er tranen in haar ogen opwelde, “Ik probeerde mezelf te beheersen maar het lukte niet en toen heb ik mijn toverdrank over haar heen gegooid.” Een beetje bang keek ze Perkamentus maar tot haar opluchting zag ze dat er een kleine glinstering in de ogen van Perkamentus verscheen. “En is er nog wat anders gebeurt,” vroeg hij. “Professor Sneep trok 50 punten van Griffoendor af en ik ben de les uitgerend zonder toestemming,” zei Yuna. “Tja, het was natuurlijk niet verstandig om een drank die nog niet klaar is over iemand heen te gooien en….” Verder kwam Perkamentus niet want de deur ging open en Sneep kwam met een woedend gezicht naar binnen en zei meteen :”Er is net een drank die niet klaar was over 1 van mijn leerlingen gegooid.” “Rustig Severus, ik ken het verhaal al aangezien juffrouw Suteki het me al verteld heeft,” zei Perkamentus rustig. Sneep keek naar Yuna en zei :”Een drank hoort niet over een leerlinge worden gegooid en zeker niet over 1 van mijn leerlingen.” “Alsof zij er geen schuld aanheeft,” zei Yuna kwaad. “Rustig juffrouw Suteki, Severus wil je even buiten wachten dan praat ik verder met juffrouw Suteki,” zei Perkamentus. Sneep liep kwaad naar buiten toe en deed de deur dicht. “Vertel me eens juffrouw Suteki, wat vind je van professor Sneep?” vroeg Perkamentus. Verbaasd keek Yuna Perkamentus aan en zei :”Ik vind hem niet echt sympathiek want, hij noemt me steeds Juffie en in het begin ook bijdehandje en hij zorgt steeds dat ik niet naast mijn zus mag zitten en hij zeurt altijd over ons terwijl we niks hebben gedaan.” “Tja, daar kunnen we denk niet veel aan doen maar, heb je vaker je controle verloren ergens bij iets?” “Zover ik weet even niet.” “Nou ga dan maar terug naar de leerlingenkamer, ik regel dit verder wel en als er weer eens zoiets gebeurd zeg het dan even tegen professor Anderling oké?” “Goed professor.” Yuna liep naar de deur toe en zag Sneep op de gang staan, ze liep langs hem en deed alsof hij er niet stond en liep meteen naar de leerlingenkamer. Toen ze binnenkwam en naar Sue liep herinnerde ze zich haar spullen. Ze keek naar Sue en zag tot haar verbazing haar spullen staan. “Wat doen mijn spullen hier,” vroeg ze verbaasd. “Aah, je liet me schrikken” zei Sue geschrokken, “En ik heb je spullen maar meegenomen toen we weg mochten.” “Dank je Sue,” zei Yuna. “En wat is er gebeurd?” “Ik kom net van Perkamentus vandaan.” “En wat zei hij?” “Niks bijzonders, hij gaat kijken wat hij zal doen.” “Je hebt zoals gewoonlijk geluk.” “Dank je wel, zullen we nu naar de Grote Zaal gaan om te eten.” “Een prima idee zus.” Samen liepen ze naar de Grote Zaal en gingen aan de tafel zitten. Vlak voordat het eten begon kwamen Harry, Ron en Hermelien bij hun zitten en zei Harry grijnzend :”Die Patty heeft haar lesje wel geleerd dankzij jou.” “Alleen maar beter,” zei Yuna droog. Onder het eten was Yuna nogal stil en dacht aan Matt. De tranen vonden geen weg naar buiten bij Yuna want die kwamen al bijna niet meer. Ze moest denken aan de brief die ze van Cedric had gekregen en diep van binnen wist ze dat de brief de waarheid was

Catie · Geplaatst: Za Aug 14, 2004 20:29

Oké aangezien ik het topic niet zo overzichtelijk vond heb ik de berichten aangepast en dus staan in de eerste 2 berichten steeds 3 hoofdstukken. Daarna hoofdstuk bij hoofdstuk en hier komt een echt nieuw stuk!

Hoofdstuk 13 - Krachten Ontketend

Het was vrijdagmiddag en ze hadden net alle lessen voor die dag achter de rug. Toen ze die middag de leerlingenkamer inkwamen zagen ze dat er op het prikbord een briefje was gehangen. Volgende week zaterdag mochten ze weer naar Zweinsveld. Yuna verheugde zich erop maar ze twijfelde of ze zou gaan. Misschien kon ze beter op Zweinstein blijven en wat rusten. “Ik heb echt zin om naar Zweinsveld te gaan,” zei Sue vrolijk, “En jij?” “Ik weet nog niet of ik ga,” zei Yuna twijfelend. “Kom op je moet gaan.” “Sue als je me gaat dwingen ga ik helemaal niet.” “Ik zeg niks meer.” Sue begon te lachen en uiteindelijk lachte Yuna mee. Na een tijdje toen ze uitgelachen waren en waren gaan zitten vroeg Yuna :”Zeg Sue zullen we naar buiten gaan?” “Een prima idee,” zei Sue vrolijk. Vrolijk klimde ze het portretgat uit en halverwege kwamen ze Harry, Ron en Hermelien tegen. “Waar gaan jullie heen,” vroeg Harry. “Wij gaan naar buiten toe,” zei Yuna. “Veel plezier dan,” zei Harry. Samen liepen ze verder naar buiten toe en besloten om naar het meer te lopen. Yuna zag dat de sneeuw was verdwenen maar dat de grond nog wel hard was. Daar stonden ze met zijn tweeën samen over het meer uitkijkend. Plotseling zei een stem :”Sue, kan ik je even spreken.” Verbaasd keken Yuna en Sue tegelijk om en zagen een jongen met blond haar staan. “Tuurlijk Ricky,” zei Sue, “Yuna ik ben zo terug.” Verbaasd keek Yuna hun na. Ze draaide zich om en sloot haar ogen terwijl ze aan Matt dacht. Toen ze haar ogen opendeed kwam alles haar plotseling zo bekend voor. Ze herinnerde zich tot haar schrik dat dit hetzelfde was als haar tekening. Alles klopte, zij alleen aan het meer denkend aan haar geliefde. Plotseling drong ook de tekst tot haar door. Some Day the Dream will end, dat was precies wat haar was overkomen. Haar droom met Matt was geëindigd want, Matt was dood en alles was opgehouden. Verbaasd vroeg ze zich af hoe het kwam dat ze dit had getekend. “Ik kan dit toch niet hebben getekend zonder dat ik het wist maar, hoe wist ik het dan,” vroeg Yuna zich verbaasd af. Plotseling legde iemand een hand op haar schouder. Geschrokken keek ze om en zag Sue staan. “En is dat je vriend,” vroeg Yuna nieuwsgierig. “Om eerlijk te zijn, ja,” zei Sue langzaam. “Waarom heb je me dat niet verteld, zoiets vertel je toch meteen aan je zus!” “Ik vertelde het niet omdat ik dacht dat je dan misschien aan Matt moest denken en weer depressief werd.” “Ik was niet depressief.” “Je weet wel wat ik bedoel Yuna.” “Oké, maar volgende keer vertel je het meteen, begrepen?” “Ja zus.” Lachend liepen ze terug naar de leerlingenkamer.

De tijd vloog voorbij en ze mochten alweer naar Zweinsveld. Die zaterdagochtend werd Yuna om half 10 wakker en toen ze net uit haar bed kwam was Sue al uit haar bed. “Kom op slak, beetje opschieten,” zei Sue lachend. “Als ik 1 keer later uit mijn bed bent dan jou ben ik meteen een slak,” zei Yuna lachend. “Tuurlijk.” Snel kleedde Yuna zich om en liep met Sue naar beneden toe. Beneden zagen ze Harry, Ron en Hermelien zitten. Ze gingen naast hun zitten en Yuna vroeg :”En hoelaat gaan we naar Zweinsveld?” “Wat dacht je van na het eten,” zei Harry, “Trouwens goedemorgen Yuna en Sue.” “Hetzelfde,” zei Yuna lachend. “Weet je dat Yuna vandaag langzaam is Harry,” zei Sue lachend. “Dat wordt nog wat,” zei Harry lachend. Na het eten liepen ze naar boven toe om geld te halen en hun mantels daarna liepen ze naar beneden toe. Net voordat ze buiten waren riep iemand :”Wacht even op mij.” Verbaasd keken ze om en zagen Ginny aankomen lopen. “Mag ik mee, ik heb namelijk geen zin om alleen te gaan,” vroeg Ginny. “Tuurlijk mag je mee,” zeiden Yuna en Sue tegelijk. Dus gingen ze met zijn zessen naar Zweinsveld toe en aan het einde van de middag gingen ze naar het Krijsende Krot. Toen ze daar aankwamen werd Yuna herinnerd aan Matt. Hier hadden ze iets met elkaar gekregen en voor het eerst gezoend. Deze plek had een speciaal plekje in het hart van Yuna. Ze liepen verder en Yuna vroeg verbaasd :”Mogen we hier wel komen?” “Weet ik niet maar, ik wil dit stuk wel eens zien.” “Ik ga niet mee straks worden we betrapt en dan zitten we in de problemen,” zei Hermelien boos. “Dan blijf je hier alleen achter Hermelien,” zei Ron. “O nee, ik blijf hier niet alleen achter.” Snel kwam ze naar hun toe en met zijn zessen liepen ze het bos in. Yuna liep achteraan en keek naar de bomen. Er zaten bomen tussen waarvan het leek alsof ze heel veel hadden moeten doorstaan en Yuna voelde medelijden. Ze bleef bij een boom staan terwijl de rest verder liep. Toen ze omkeek waren de ander verdwenen. Snel liep ze verder toen ze plotseling van achteren werd vastgepakt. Ze gilde en iemand zei :”Silencio.” Er kwam geen geluid meer uit haar mond. Iemand in een zwarte mantel met een masker voor zijn gezicht kwam voor haar staan. “Een dooddoener,” dacht ze verschrikt. “Hou haar goed vast, met haar hebben we een troef achter de hand als we Potter willen krijgen,” zei de dooddoener. Yuna probeerde zich los te worstelen maar het lukte niet. “Lucius, is het gelukt,” vroeg een stem achter haar. “Ja, we hebben een prima troef achter de hand Bella,” zei de dooddoener genaamd Lucius, “Neem haar mee Korzel.” Ze werd opgetild en meegenomen terwijl ze probeerde om los te komen. Op een gegeven moment stonden ze stil. Plotseling werd er geroepen :”Breng haar hier.” Een andere dooddoener pakte haar vast en duwde haar naar een kring van dooddoeners. Toen ze aan de binnenkant van de kring stond zag ze dat Sue en de rest allemaal in het midden stonden. “Yuna,” riep Sue geschrokken. Harry deed een stap naar voren en een dooddoener zei :”Als je nog 1 stap zet Potter, gaat ze eraan en dat wil je toch niet.” “Laat haar gaan Malfidus,” zei Harry. “Malfidus, de vader van Draco,” dacht Yuna geschrokken. “Hoor je dat, laat haar gaan zegt hij,” zei de dooddoener die haar vasthield, “Als je, je overgeeft overkomt hun niks Potter.” “Dat zeiden jullie vorig jaar ook al,” zei Harry. Voorzichtig zette hij nog een stap toen Malfidus een mes pakte en tegen haar keel zette. “Nog 1 stap Potter en ik snij dit mooie keeltje door waardoor ze alleen maar meer pijn lijd,” zei Malfidus. Verschrikt stopte Harry en zette weer een stap naar achteren. “Goed zo Potter,” zei Malfidus, “Geef je, je over?” “Nooit,” zei Harry. “Foute antwoord Potter, wil je soms dat ze pijn lijd.” Bang keek Yuna Harry aan terwijl ze het mes op haar keel voelde. Plotseling zei een stem in haar hoofd :”Yuna creëer een onzichtbaar veld om je nek zodat hij je niet kan raken, je weet wat Kaéletia heeft gezegd.” “Dat is waar ook, ze zei dat ik van alles kon zolang ik me maar concentreerde,” dacht ze. Yuna probeerde zich te concentreren. Het lukte moeilijk met de gedachte van het mes tegen haar keel maar, het lukte. Een soort vreemde kracht vloeide door haar lichaam naar haar keel toe en ze voelde dat er een soort veld werd gecreëerd om haar nek. “Als ik dit kan, kan ik zorgen dat de spreuk wordt opgeheven waardoor ik niet kan praten,” dacht ze. Ze probeerde zich weer te concentreren en doordat ze wist dat het mes haar niet kon raken lukte het makkelijker. Een vreemd gevoel vloeide in haar stembanden alsof die werden herboren. Ze probeerde haar stem uit en zei :”Niet luisteren Harry.” “Wie heeft die spreuk opgeheven,” riep Malfidus woedend. “Harry, wat je ook doet luister niet naar hem, geloof me,” zei Yuna snel. “Silencio,” riep Malfidus en Yuna kon niks meer zeggen, “Ik zou eerder niet luisteren naar haar Potter anders loopt het slecht voor jullie allemaal af, wil soms zien hoe we haar vermoorden.” “Wat doet me dit toch denken aan de kerst vindt je niet Lucius, alleen nu mogen hun zien hoe zij wordt vermoord in plaats van hun ouders,” zei de dooddoener die haar vasthield. “Je hebt helemaal gelijk Bella, dit gaat nog leuk worden,” zei Malfidus.

Plotseling besefte Yuna iets. De dooddoener had het over Matt! Yuna besefte dat deze dooddoeners Matt hadden vermoord en zijn ouders. Er begon iets te borrelen in Yuna, er borrelde woede op. De woede moest en zou eruit komen hoe dan ook. Plotseling werden er verschillende vloeken uitgesproken en Yuna kwam los. De dooddoeners die er niet op waren voorbereid probeerde zo snel mogelijk hun toverstokken te pakken. Yuna rende naar de andere toe maar haar enkel werd vastgepakt waardoor ze struikelde. Snel keek ze om en zag dat de kap van de dooddoener was afgegleden. De man had lang blond haar en Yuna zag meteen dat het de vader van Draco was. Hij pakte zijn toverstok en richtte die op haar hart. Hij riep :”Avada.” Verder kwam hij niet want Yuna deed haar handen bij elkaar en er kwam en enorme kracht uit. Hij werd achteruit geblazen en knalde tegen een boom aan. Zonder na te denken stond ze op en zag tot haar schrik dat Sue bewusteloos op de grond lag. Een dooddoener richtte zijn staf op haar en wilde iets uitspreken. Yuna rende dichterbij en stak haar hand naar hem toe. Plotseling kwam er een vuurbal uit die recht op de dooddoener afging. Toen de vuurbal de dooddoener raakte rende die verschrikt weg, hij viel en rolde over de grond in een poging het vuur te doven.

Snel rende Yuna naar Sue toe en probeerde haar wakker te maken. Sue bleef bewusteloos liggen maar Yuna voelde nog een hartslag en dus leefde ze nog. Yuna keek om zich heen overal werden spreuken afgevuurd en ze zag een paar dooddoeners op de grond liggen. “Als ik ze vastbind kunnen hun niks meer uitrichten,” dacht Yuna razendsnel. Yuna richtte haar hand op de grond en er kwamen planten uit die de dooddoeners die op de grond lagen vastbonden. Plotseling werd Yuna van achteren vastgepakt. Malfidus kwam voor haar staan en zei :”Mij zomaar even aanvallen, ik weet niet waar je die kracht vandaan haalde maar onze meester zal jou goed kunnen gebruiken, we nemen haar mee.” “Laat me gaan jij lelijke aap,” schreeuwde Yuna woedend. Plotseling verslapte de greep en kon Yuna zich weer vrij bewegen. Snel keek ze om en zag Harry staan met zijn toverstok. “Yuna wegwezen, Snel,” riep Harry. “Niet zo snel jij,” riep Malfidus en pakte haar vast. “Nou kan je niks doen Potter want, nou heb ik haar.” “Bekijk het maar,” riep Yuna woedend. Ze richtte haar handen op de grond en er kwamen planten uit. Vliegensvlug werd er een soort kooi om hun gemaakt. Malfidus die geschrokken was van de planten liet haar los en Yuna kon aanvallen. Er schoot een vuurbal uit haar handen die Malfidus net miste. Meteen daarna kwam er een luchtstroom uit waardoor hij tegen de muur van planten knalde. Snel probeerde hij op te staan en hief zijn toverstok op. Yuna schoot met een straal water zijn toverstok uit zijn handen. “Dom wicht dat je bent, niemand kan mij aan,” riep hij woedend. “Je hebt geen toverstok meer, je bent hopeloos,” zei Yuna grijnzend. “Ik heb geen toverstok nodig dom wicht.” Hij stormde op haar af en vliegensvlug schoot Yuna een luchtstroom op hem af waardoor hij achteruit vloog. Hij probeerde op te staan maar Yuna liet stengels om zijn enkels vallen waardoor hij viel. Daarna liet ze de stengels om zijn lichaam groeien waardoor hij niet meer weg kon. Ze liet de kooi van planten verdwijnen en zag dat Sue, Ron en Hermelien bewusteloos op de grond lagen. Yuna besefte dat ze hulp nodig hadden. Ze liep naar het midden van de open plek en hief haar handen de lucht in. “Yuna pas op,” werd er geroepen. Snel keek Yuna om en zag een groene straal op haar afkomen. Verschrikt dook ze weg. “Harry, zorg even dat ze mij niet aanvallen,” riep Yuna naar Harry. “Dat zal ik doen Yuna,” riep Harry terug. Yuna stond op en stak haar handen weer in de lucht. Met alle kracht die Yuna nog had creëerde ze een enorme bol die boven haar handen zweefde. Met haar laatste kracht duwde ze de bol de lucht in waar hij bleef zweven en hij zeker zou worden gezien. Toen zakte ze ineen en bleef bewusteloos liggen.
________________________________________________________

Reacties in het Reactie topic op per pb!

Catie · Geplaatst: Do Aug 26, 2004 20:18

Ik heb jullie lekker lang laten wachten op een nieuw stuk, sorry daarvoor dus waarschijnlijk plaats ik nu 2 stukken ^^ En oja binnenkort zal ik ook de vorige hoofdstukken gaan aanpassen en verbeteren!

Hoofdstuk 14 – St. Holisto

Yuna opende haar ogen, alles was zwart om haar heen. Nergens was er een lichtpuntje te ontdekken overal waar ze keek zag ze duisternis. Bang ging Yuna zitten, midden in de duisternis en probeerde helder na te denken. Ze had het gevoel alsof er jaren verstreken en op een gegeven moment wist ze niet meer wie ze was. Plotseling kwam er een lichtpuntje. Het licht kwam naar haar toe en Yuna stond op. Een zilveren gestalte stond voor haar. Het was een meisje met lang blond haar en blauwe ogen. “Hallo Yuna,” zei het meisje. “Wie ben jij, wie ben ik,” vroeg Yuna. “Jij bent Yuna Suteki, en ik ben Kaéletia.” “Yuna?” “Probeer het je te herinneren Yuna, je mag nu je geheugen niet verliezen dat betekent het einde van de wereld Yuna.” “Je klinkt bang maar, hoe weet je wie ik ben als ik niet eens weet wie ik ben?” “Omdat jij mij bent en ik ben jou Yuna en je hebt gelijk ik ben bang, bang dat jij het niet red.” “Wat niet red?” “Yuna je mag jezelf niet vergeten, je mag de mensen die om je geven niet vergeten probeer het je te herinneren!” “Je vervaagt, waar ga ja heen, kom terug en vertel me wie ik ben,” riep Yuna wanhopig toen Kaéletia verdween. Yuna probeerde na te denken. Ze probeerde zichzelf te herinneren. De hele tijd dacht ze na toen plotseling een beeld van een meisje met blauwe ogen en blond haar. Het meisje kwam Yuna vaag bekend voor en plotseling verscheen er een naam. De naam Sue verscheen. “Sue, ik ken iemand die Sue heet maar wie, wie is die Sue?” vroeg ze zichzelf af. Er verschenen meerdere beelden, beelden van een gelukkig gezin, beelden van meisjes en jongens. Er verscheen een beeld van een jongen met zwart haar en reebruine ogen, hij glimlachte. “Die lach, die lach ken ik,” dacht ze verbaasd. Stukken uit haar leven kwamen voorbij en Yuna herinnerde zich steeds meer. Yuna zat nog steeds in de duisternis, ze durfde haar ogen niet te sluiten, bang om dingen te zien die ze wilde vergeten. Maar Yuna werd moe en moest haar ogen sluiten. Ze sloot haar ogen en droomde over haar kindertijd. Ze droomde over een schip, op dat schip zat zij met haar zus en haar ouders. Yuna hing over de reling en keek naar het stille water. De boot lag stil zodat iedereen van het uitzicht kon genieten. Yuna zag een wazige schim in het water, ze boog verder over de reling en wilde zien wat het was. Plotseling viel ze over de reling en kon zich net vastpakken aan de reling. “Mammie, Pappie,” riep ze bang. Ze voelde vreselijke pijn in haar been en werd naar beneden getrokken. Bang keek ze naar beneden en zag een grote haai onder haar zwemmen. “Mammie,” riep ze weer alleen nu heel bang. Haar ouders kwamen aangerend en zagen haar hangen aan de reling, haar vader pakte haar armen vast en trok haar omhoog. Hij legde haar op het dek en zag dat er haaientanden in haar been stonden afgedrukt. Yuna keek bang naar haar been en zag dat het bloedde.

Gillend werd ze wakker en toen ze haar ogen opendeed zag ze een onbekende vrouw staan. “Rustig maar meisje, alles is goed, hier ben je veilig,” zei de vrouw. “Waar, waar ben ik,” vroeg Yuna zachtjes. “Je ligt in St. Holisto en ik ben Ellis, ik ben een assistent heler,” zei de vrouw, “Wacht heel even dan ben ik zo terug.” Ze liep weg en deed de deur achter zich dicht. “Hoe kom ik in St. Holisto,” vroeg Yuna zich verbaasd af. De vrouw kwam terug met een man en die zei :”Het is goed dat je wakker bent, hoe voel je, je?” “Goed,” zei Yuna verbaasd, “Maar wie bent u en waarom lig ik hier?” “Ik zal me even voorstellen, ik ben Andrew Dageraad en ik ben een heler.” “Oké en waarom lig ik hier?” “Dat kan je beter aan professor Perkamentus vragen, die zal hier binnenkort wel zijn.” “Hoelang lig ik hier al?” “Zo ongeveer een week.” “Een week!” “Ja een week, je ouders en vrienden zijn erg ongerust dus het is goed dat je wakker bent, heb je misschien honger?” “Beetje.” Hij liep even naar buiten toe en toen hij terugkwam had hij een hele maaltijd meegenomen. “Hier is je eten, ik ga nu weg en als er iets is druk je gewoon op dit knopje dan komt er wel iemand langs en in het kastje naast je bed liggen wat spullen.” Hij liep weg en Yuna bleef alleen achter. Verbaasd pakte ze de maaltijd en begon langzaam te eten. Het leek uren te duren voordat ze klaar was. Er waren zoveel vragen die niet beantwoord waren en toen ze eindelijk alles ophad ging meteen de deur open.

Tot haar verbazing kwam Perkamentus binnenlopen en daarna kwamen Sue en Harry binnenlopen. Sue liep blij naar Yuna toe en omhelsde haar. “Yuna ik was zo ongerust,” zei Sue. “Hallo Yuna, hoe gaat het,” vroeg Perkamentus aardig. “Ik voel me prima,” zei Yuna, “Maar hoe kom ik hier?” “Ik zal je even het verhaal vertellen dus jullie beide even stil wezen.” Hij keek Sue en Harry aan. “Ik liep samen met professor Anderling en professor Sneep zelf in Zweinsveld,we kwamen net de lekke ketel uit toen we een enorme bol zagen zweven, we wisten meteen dat er iets aan de hand was en dus gingen we zo snel mogelijk naar de plek waar de bol zweefde.” Hij pauzeerde even en vervolgde zijn verhaal. “Toen we daar aankwamen zagen we iets wat we niet hadden verwacht, we zagen Harry en Ginny vechtend met dooddoeners terwijl Sue, Ron en Hermelien bewusteloos op de grond lagen, de dooddoeners hadden ons nog niet gezien en zo konden we ze makkelijk verlammen.” “Toen zagen we jou liggen precies onder de bol, we toverde brancards en brachten jullie naar Zweinstein terwijl schouwers de dooddoeners meenamen, Harry en Ginny waren de enige die niks hadden die dus meteen de ziekenzaal konden verlaten.” Weer pauzeerde hij even en Yuna liet alles doordringen tot haar hersens. “Sue kwam als eerste bij en kon na een dag ook de ziekenzaal verlaten, Hermelien en Ron werden ongeveer na 3 dagen wakker maar jij werd niet wakker, je lag de hele dag in je bed te woelen terwijl je hoge koorts had, er kwam een heler langs en die adviseerde ons dat je beter naar St. Holisto kon voor de zekerheid.” Hij stopte en keek Yuna doordringend aan, toen zei hij :”Maar de vraag is hoe kom je aan die krachten waardoor je die bol hebt gecreëerd en verschillende dooddoeners bewusteloos hebt gekregen en had vastgebonden.” Vragend keek Perkamentus Yuna aan. “Dat is voor mij zelf soms ook een raadsel professor het enige wat ik weet is dat volgens Kaéletia ik in haar lichaam zit, het lichaam van de Bos Prinses,” zei Yuna zacht. “De Bos Prinses, is dat niet dat meisje dat duizenden jaren geleden haar lichaam verliet en met haar ziel door de bossen zwierf?” “Klopt professor, wij wisten het ook,” zei Harry plotseling. “En hoe ga je met die krachten om?” “Ik heb ze nog niet echt onder controle, tenminste niet alles, ik kan met simpele handgebaren water over iemand heen gooien en lucht beïnvloeden maar, ik kan geen grote dingen doen zonder dat ik het besef.” “Misschien moet je daarvoor oefenen en dat zouden we op school kunnen doen.” “Misschien wel.” “Ik ga even overleggen met de heler dus jullie kunnen wat bijpraten,” zei Perkamentus en liep naar de deur toe.

Het was stil toen Perkamentus weg was en Yuna keek naar het raam. Buiten was de lucht helder blauw en scheen het zonnetje. Yuna zou er veel voor over hebben om nu buiten te zijn of zelfs op school. “Is er nog iets op school gebeurd,” vroeg Yuna zacht. “Niet veel bijzonder alleen dat we een extra jager hebben gezocht omdat we niet wisten hoelang je hier nog zou liggen en we binnenkort tegen Huffelpuf moeten spelen,” zei Harry schuldbewust. “Wie is de nieuwe dan,” vroeg Yuna ongeïnteresseerd. “Misschien ken je haar, het is Kelly Lisati een 3de jaar.” “Ken ik niet.” “Yuna je bent veranderd,” zei Sue plotseling. “Hoe bedoel je,” vroeg Yuna niet begrijpend. “Zoals ik het zeg, je bent jezelf niet meer, je lijkt onzekerder, banger en niet je vrolijk ik zoals je altijd bent.” “Dat is logisch na wat ik heb meegemaakt,” zei Yuna met tranen in haar ogen. “Wat is er dan gebeurd Yuna,” vroeg Harry voorzichtig. “Zolang ik hier lag heb ik in één grote duisternis geleefd, na een tijd verloor ik mijn geheugen, later kwam Kaéletia naar me en zorgde ervoor dat ik me dingen weer herinnerde.” Yuna’s woorden stopte en Yuna dacht terug aan de beelden van haar verleden. “Yuna wat voor dingen dan,” vroeg Harry. Stil keek Yuna voor zich uit en zei toen :”Vreselijke dingen alles wat ik had weggestopt en was vergeten kwam terug maar, het ergste kwam vanochtend.” Yuna begon te huilen. Sue sloeg haar hand voor haar mond en zei :”De cruise is het niet.” Yuna knikte en de tranen stroomde nog erger over haar wangen. “De cruise,” vroeg Harry niet begrijpend. Sue stond op en ging bij Yuna op bed zitten en sloeg haar arm om haar heen. Sue zei :”Toen wij ongeveer 10 waren gingen we op een cruise met onze ouders, het schip lag stil voor de mensen op het schip en Yuna en ik keken over de reling naar het water, Yuna zag een donkere schim in het water en boog verder over de reling om de schim beter te zien.” Sue stopte en keek Yuna aan. Yuna zei :”Ik viel over de reling en kon me net op tijd vast pakken met 1 hand, ik riep mijn ouders en Sue ging ze halen, ik pakte met beide handen de reling vast toen ik iets aan mijn been voelde trekken.” Haar adem stokte en Yuna probeerde rustig adem te halen. “Yuna je hoeft het niet te vertellen,” zei Sue. “Toen ik naar beneden keek zag ik een haai, de schim in het water was een haai en toen ik aan de reling hing sloeg hij zijn slag en wilde me naar beneden trekken als dat was gelukt was ik verloren geweest, ik mag van geluk spreken dat ik mezelf kon vasthouden en dat de haai als eerste niet te hard trok.” De tranen bleven stromen over het gezicht van Yuna en ze kon niet ophouden. “Rustig Yuna, alles is goed gekomen en je leeft nog, het kon iedereen overkomen,” probeerde Sue haar te troosten. Wezenloos staarde Harry voor zich uit terwijl Sue, Yuna probeerde te troosten.

Na een tijdje droogde Yuna haar tranen en zei :”Het gaat wel weer Sue.” Bezorgd keek Sue naar haar en zei :”Weet je het zeker?” Voorzichtig knikte Yuna en keek toen Harry aan. “Ik had zoiets nooit verwacht bij jou,” zei Harry. “Zo zie je maar weer dat iedereen geheimen heeft,” zei Yuna. Plotseling ging de deur open en kwam Perkamentus binnen samen met de heler. “We gaan kinderen, Yuna heeft haar rust hard nodig als ze hier snel weg wilt,” zei Perkamentus. “Doei Yuna, ik zie je snel,” zei Sue terwijl ze Yuna omhelsde. Ook Harry omhelsde haar en zei :”Ik zie je weer snel op school begrepen.” “Begrepen,” zei Yuna half lachend. Ze liepen weg en Yuna bleef alleen met de heler achter. “Yuna, ik wil je wat vragen stellen, is dat goed,” vroeg de heler vriendelijk. Wezenloos knikte Yuna en de heler stelde zijn eerste vraag :”Heb je gedroomd?” “Het was niet echt een droom maar, wel een soort droom,” zei Yuna. “Kan je me er alles over vertellen?” “Ik zat in een duisternis, nergens licht of wat dan ook, ik was omhuld door de duisternis, ik dacht dat ik daar eeuwen zat en raakte mijn geheugen kwijt.” “Je verloor je geheugen?” “Ja, ik wist niet meer wie ik was of wat er aan de hand was, toen kwam Kaéletia als een schim, ze vertelde me wie ik was en daardoor probeerde ik mijn geheugen terug te krijgen, er verschenen beelden van mijn verleden en uiteindelijk wist ik alles weer, op 1 ding na en dat stukje kreeg ik vandaag door en daardoor werd ik wakker.” “Wat was het eerste beeld dat je kreeg?” “Het beeld van Sue, en later kwam haar naam erbij.” “Dat beeld dat je vandaag had welk beeld was dat?” Tranen welde weer op in Yuna’s ogen toen ze eraan terugdacht. “Een stukje verleden dat ik had weggestopt omdat het vreselijk was om mee te maken en eraan te worden herinnerd,” zei Yuna snikkend. “Zou je me het willen vertellen,” vroeg de heler vriendelijk. “Toen ik ongeveer 10 was, ging ik met mijn ouders op een cruise, ik leunde over de reling heen omdat ik een schim in het water zag, ik leunde te ver over de reling en viel, net op tijd kon ik de reling vastpakken en plotseling voelde ik iets aan mijn been trekken, ik keek naar beneden en zag een haai onder me zwemmen.” “Het spijt me dat je het nog een keer moest vertellen maar, ik moet zoveel mogelijk weten zodat je zo snel mogelijk weer wegkan.” Yuna knikte begrijpend. “Ik denk dat dit het wel even was, ik kom om het uur kijken of er iets is, als je wilt kan je gaan slapen maar er is huiswerk afgegeven dus dat kan je ook gaan maken,” zei de heler. Weer knikte Yuna en pakte het blaadje dat bij haar huiswerk zat. Nadat ze dat had gelezen begon ze aan haar huiswerk.

Na een uur ging de deur plotseling open en verschrikt keek Yuna op. Tot haar opluchting kwam alleen de heler maar binnen. “Gaat alles nog goed hier,” vroeg de heler. “Prima,” zei Yuna. “Mooi zo, over een uur kom ik weer langs om even te kijken.” Zo snel als de heler was gekomen was hij ook weer weg. Verbaasd ging Yuna verder aan haar huiswerk en zag dat ze nog 2 werkstukken moest maken waaronder 1 voor Geschiedenis van de Toverkunst. “Dat kan nog lang gaan duren,” dacht Yuna bij zichzelf. Eerst maakte ze het andere werkstuk dat voor Toverdranken was en daarna begon ze aan Geschiedenis van de Toverkunst. Ze was zo verdiept in haar werkstuk omdat ze wel eens een goed cijfer wilde halen dat ze niet eens merkte dat de heler even kwam kijken. De heler vertrok zonder iets te zeggen en Yuna werkte verder aan haar werkstuk. Ze moesten 50cm volschrijven maar Yuna was nog maar net op de helft en wist nu al niet meer wat ze moest opschrijven. Plotseling ging de deur open en kwam een rammelend karretjes binnen. Geschrokken keek ze op en zag Ellis staan. “Liet ik je schrikken,” vroeg ze lachend, “Zo druk bezig met je huiswerk?” “Ik heb altijd een hekel aan dit vak en krijg nooit alles volgeschreven,” zei Yuna lachend, ”En aangezien ik geen les heb gehad weet ik niet wat hij heeft verteld.” “Als je eerst even wat eet dan krijg je weer energie en misschien kan ik je helpen, waar gaat het over.” “Geschiedenis van de Toverkunst, het gaat over een vage tovenaar die 20 jaar lang voor onrust heeft gezorgd in de wereld.” “Ik was altijd geweldig in Geschiedenis van de Toverkunst, ik kan je wel helpen.” “Dat zou geweldig zijn, dan haal ik tenminste een goed cijfer.” “Maar eerst ga je even eten oké?” “Begrepen.” Yuna kreeg haar eten en begon langzaam alles op te eten. Bezorgd vroeg ze zich af hoelang ze hier nog zou moeten blijven en hoe alles nu op school zou gaan. Toen ze haar eten eindelijk op had zette ze het op het tafeltje naast haar en vroeg :”Waar is de wc?” “Als je de deur uitgaat meteen naar links en dan de derde deur links,” zei Ellis. Voorzichtig stapte Yuna uit haar bed en liep naar de deur toe. Alles ging goed totdat ze terugkwam. Plotseling werd Yuna duizelig en viel bewusteloos neer.

Weer zat ze in de duisternis maar deze keer was er wat anders aan de hand. Om haar heen stonden al haar vrienden en geliefden. Ze hielpen Yuna omhoog en zorgde dat ze bleef staan. De duisternis bleef echter nog wel maar Sue zei zacht :”Vecht tegen de duisternis Yuna, denk er sterk aan dat alles hier licht word, je kunt het.” “Ik weet niet of ik dat kan,” zei Yuna twijfelend. “Tuurlijk kan je het, ik geloof in je,” zei Sue zacht. Yuna geloofde Sue maar al te graag en ze concentreerde zich. Een enorme kracht vloeide uit haar lichaam en verdreef de duisternis en alles werd licht om haar heen. Alles werd zo licht dat Yuna haar ogen sloot. Toen Yuna haar ogen opende lag ze in bed en keek Ellis bezorgd naar haar. “Gelukkig je bent wakker,” zei Ellis opgelucht, “Wat is er gebeurd?” “Toen ik terugkwam van de wc werd ik duizelig en ben ik flauw gevallen,” zei Yuna rustig. “Verder niks aan de hand?” Yuna schudde haar hoofd en besloot om maar niet te vertellen wat er in de duisternis was gebeurd. “Welke dag is het eigenlijk,” vroeg Yuna nieuwsgierig. “Het is donderdag,” zei Ellis. “En hoelang lig ik hier dan al?” “Je kwam hier vorige week dinsdag, dus je ligt hier nu al 10 dagen.” “10 dagen!” “Ja maar, je mag als alles goed gaat zondag naar school terug.” Yuna was stil, ze lag hier al 10 dagen, dat had ze niet verwacht. Ellis hielp haar die avond met haar huiswerk maar Yuna kon haar gedachten er niet bijhouden. Plotseling zei Ellis :”Misschien moet je maar gaan slapen zodat we morgen verder kunnen gaan.” Yuna knikte en Ellis legde de spullen weg en liep naar de deur. “Welterusten Yuna,” zei Ellis voordat ze het licht uitdeed en de deur dichtdeed. Yuna probeerde te gaan slapen maar het lukte niet. Eindelijk was ze in slaap gevallen en droomde over Zweinstein. Ze droomde dat ze weer op Zweinstein was en door de gangen liep met Sue. Plotseling kwam die ene nacht terug, de nacht dat Yuna de school uitsloop. Langzaam kwam de donkere gedaante weer op haar af en kwam ze erachter dat het Draco was. Alles wat toen gebeurde kwam opnieuw voorbij. Geschrokken werd ze wakker en dacht terug aan haar droom. “Die avond met Draco, ik weet soms niet wat ervan moet geloven maar, ik denk er met plezier aan terug.” Geschrokken van zichzelf en wat ze net had gedacht keek ze om zich heen. Ze merkte aan zichzelf dat ze Draco niet kon uitstaan maar tegelijkertijd hem aantrekkelijk vond. “Wat wil ik nou precies, waarom is alles zo verwarrend,” vroeg ze zich af. Plotseling hoorde ze 2 stemmen voor de deur. “Hoe gaat het met haar,” vroeg een stem. “Ze ligt te woelen in bed en het lijkt alsof ze koorts heeft maar, ik heb verschillende testjes gedaan toen ze sliep maar kon niks vinden,” hoorde ze iemand anders zeggen. Yuna herkende de stem, dat was de stem van Ellis. Die andere stem herkende ze ook, volgens haar was het de stem van de heler. “Ik weet ook niet wat er met haar is maar, het lijkt alsof er iets wordt verborgen door haarzelf maar ook door Perkamentus,” zei de heler. “Toen ze vanmiddag was flauwgevallen en ik haar naar haar kamer bracht voelde ik een soort veld om haar heen dat haar leek te beschermen, volgens mij is de reden heel anders dat ze bewusteloos was dan Perkamentus zei,” zei Ellis. “Hij zei dat het een ongeluk was in Zweinsveld maar, volgens mij is het echt iets anders, iets veel gevaarlijker.” “Dat dacht ik dus ook al.” “We houden haar goed in de gaten en alle vreemde dingen moet je opschrijven, misschien moeten we Droebel hiervan op de hoogte stellen, die vind dat misschien wel interessant.” “Ik weet het niet, ik heb het niet zo op Droebel,” zei Ellis twijfelend. Daarna vervaagde hun stemmen. Ze liepen verder en begonnen te fluisteren en Yuna dacht na over wat ze hadden gezegd. “Had Perkamentus gelogen over wat er was gebeurd? Maar waarom dan wel,” vroeg Yuna zich af. Op dat moment kon Yuna de slaap niet vatten en dus probeerde ze haar gedachten op een rijtje te zetten. Na een tijdje viel ze weer in slaap.

Die ochtend werd Yuna laat wakker en kwam Ellis net binnen. “Je bent wakker zie ik,” zei Ellis, “Ik hoop dat je honger hebt.” “Best wel,” zei Yuna. Na het ontbijt hielp Ellis haar weer met haar Geschiedenis van de Toverkunst. Aan het einde van de ochtend waren ze eindelijk klaar en ging Ellis het middageten even halen. De middag verstreek langzaam en Yuna doodde de tijd door wat te lezen. Ellis liep rond op de verdieping en keek bij de andere patiënten. Plotseling ging de deur open en kwam er een kleine man binnen. Yuna herkende hem als Droebel de minister van Toverkunst. Joviaal zei hij :”Goedemiddag, jij bent Yuna Suteki toch?” Yuna knikte en keek hem onderzoekend aan. “En mag ik vragen wat uw hier doet,” vroeg Yuna. “Ik breng je gewoon een bezoekje, dat doe ik met meer mensen hier,” zei hij lachend, “Zou je het erg vinden als ik wat vragen stel?” “Uw doet maar, ik zeg alleen niet dat ik ze beantwoord.” “O oké, weet je nog wat er precies is gebeurd in Zweinsveld waardoor je zolang bewusteloos bent geweest?” “Zoals Perkamentus wel zal hebben gezegd was het een ongelukje, ik kan me er niet veel van herinneren.” “Heb je wel eens vreemde dingen gedaan, zoals een veld gecreëerd zonder je toverstok te gebruiken?” “Nee.” Plotseling ging de deur open en kwam Perkamentus binnen. “Droebel wat doe jij hier,” vroeg hij lichtelijk verbaasd. “Ik kwam haar opzoeken zoals ik ook bij andere patiënten doe,” zei Droebel die een beetje rood werd. “Dan verzoek ik je vriendelijk om nu te vertrekken aangezien Yuna ander bezoek zal krijgen namelijk haar zus en vrienden.” Droebel vertrok mompelend en Yuna zag dat, Sue en Harry binnenkwamen. Perkamentus vroeg toen Droebel weg was meteen :”Wat heeft hij precies gevraagd?” “Hij vroeg wat er was gebeurd in Zweinsveld,” zei Yuna. “En wat je heb je gezegd?” “Dat uw dat wel had verteld een ongelukje.” “Hoe wist je dat ik had verteld dat het een ongelukje was?” “Ik hoorde de heler en Ellis vannacht praten en ik hoorde dat de heler Droebel naar me zou sturen want ze merkte iets vreemds aan me op.” “Het is goed dat Droebel er niet van weet, als dit de wereld inkomt dan zal Voldemort je zeker in handen willen krijgen, dan zal ik jullie nu even alleen laten.” Perkamentus vertrok en Sue liep naar Yuna en omhelsde haar. “Hoe gaat het zusje van me,” vroeg Sue. “Het is nog altijd zus en verder gaat het prima met me,” zei Yuna lachend. “Ik vraag me echt af wat Droebel van je wilde,” zei Harry plotseling. “Ik weet niet maar, ik was niet van plan om iets te vertellen, ik heb hem nooit aardig gevonden,” zei Yuna. “Je bent niet de enige,” zei Harry grijnzend. Na een halfuur kwam Perkamentus terug en zei :”Harry, Sue, komen jullie er is nog iemand die Yuna wilt zien.” Verbaasd keek Yuna Perkamentus aan en daarna naar Sue en Harry. Aan Sue kon ze niks zien maar, het gezicht van Harry veranderde. “Ik zie je snel op school,” zei Sue terwijl ze Yuna omhelsde. “Doei Yuna,” zei Harry en liep de deur uit. Toen Perkamentus de deur uitwas kwam Draco binnen. Dit had Yuna zeker niet verwacht, ze had iedereen verwacht maar niet Draco. Hij deed de deur dicht en keek haar aan. Rustig zei hij :”Hoi Yuna.” “Hoi Draco,” zei Yuna verbaasd. Hij liep naar haar bed toe en ging naast haar zitten. Hij zei :”Je had me niet verwacht is het niet.” “Niet echt,” zei Yuna. “Je moet weten dat ik je heb gemist op school.” “Het is het hier anders ook niet beter hoor, en zeker niet nadat ik meer dan anderhalve week bewusteloos ben geweest.” “Ik ben echt blij dat je weer wakker bent en ja ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen.” “Het ligt eraan waar het over gaat van wat je wilt zeggen.” “Ik wil zoveel tegen je zeggen maar weet niet hoe maar, ik heb wel een vraag.” “Wat is je vraag?” “Wat is er werkelijk gebeurd in Zweinsveld, Perkamentus zei dat het een ongeluk was maar, dat geloof ik niet.” “Dat is een heel verhaal maar, je hebt gelijk het was geen ongeluk, het waren dooddoeners.” “Dooddoeners?” “Ja,ze hielden me gevangen en gebruikte me als handelsmiddel om Harry te krijgen en, en.” “En wat?” “En jou vader heeft geprobeerd me te vermoorden.” “Het spijt me Yuna, ik weet dat mijn vader een dooddoener is maar kan daar niks aan doen en ik ben blij dat jou niks is overkomen, het kan me even niet schelen wat er met mijn vader is gebeurd.” “Denk je dat het jou schuld is dat ik hier lig?” “Wiens schuld is het anders?” “Draco, het is niet jou schuld, jij kan er niks aan doen.” “Misschien niet maar misschien ook wel.” “Draco luister naar me, het is jou schuld niet, als jou vader die keuze heeft gemaakt dan is dat zijn keuze niet de jouwe.” Draco keek haar aan en Yuna keek terug. Hun gezichten zaten dichtbij elkaar en Yuna keek diep in de ogen van Draco en hij keek terug. Plotseling werd de deur opengedaan en verschrikt keken ze beide om. Perkamentus keek hun even aan en zei toen :”Nemen jullie afscheid we moeten ze terug naar school.” Ze knikte beide en Perkamentus deed de deur weer dicht. Draco stond op en zei :”Ik hoop dat ik je snel weer op school zie.” Hij deed de deur open en verdween. Verbaasd bleef Yuna achter en dacht :”Wat was dat nou?” Die avond droomde Yuna over een feest, het was een normale droom alleen was de enige persoon die ze herkende Draco. De rest van de droom kon ze zich de volgende dag niet herinneren. Die dag was het zaterdag en toen het eindelijk zondag was mocht ze terug naar Zweinstein.

___________________________________________________

Reacties zijn welkom in het Reactietopic of per PB!

Catie · Geplaatst: Do Aug 26, 2004 20:20

Okie 2de nieuwe stuk wat ik zelf niet zo heel geweldig vindt dus jullie geven jullie mening er maar eens over ^^

Hoofdstuk 15 - Terug

Het was zondagmiddag en Yuna was net terug op Zweinstein. Ze was opgehaald door Sue, Harry en Perkamentus en waren met brandstof terug naar Zweinstein gekomen. Toen ze in het kantoortje van Perkamentus waren zei Perkamentus :”Yuna, zou je vanavond na het eten naar mijn kantoor willen komen, het wachtwoord is Bloedlollies.” Verbaasd knikte Yuna en liep samen met Sue en Harry naar de leerlingenkamer. Toen ze bij de Dikke Dame aankwamen zei Harry :”Locokos.” Toen ze binnenkwamen keken sommige verbaasd op toen Yuna binnenkwam. Verschillende mensen kwam naar haar toe en zeiden :”Welkom terug Yuna.” Yuna bedankte ze en liep met Sue naar de meidenslaapzaal. Boven aangekomen was er een spanbord opgehangen waarop stond ‘Welkom Terug Yuna.’ “Jullie hebben er wel werk van gemaakt,” zei Yuna lachend. Plotseling kwamen Hermelien, Parvati en Belinda binnen. “Yuna, je bent terug,” zei Belinda blij. “Gelukkig wel,” zei Yuna vrolijk. De middag vloog voorbij en Yuna was blij dat ze terug was op Zweinstein. Die avond onder het eten werd Yuna door sommige mensen aangestaard. Na het eten liep Yuna meteen door naar het kantoor van Perkamentus. Onderweg werd ze soms nog aangehouden door mensen die zeiden dat ze het leuk vonden dat ze terug was. Toen ze eindelijk bij het kantoortje was gekomen zei ze :”Bloedlollies.” Daarna liep ze snel naar boven toe en klopte op de deur. “Binnen,” werd er gezegd. Ze deed de deur open en liep naar binnen toe. “Ga maar zitten Yuna,” zei Perkamentus vriendelijk. Voorzichtig ging Yuna in de stoel zitten. Vragend keek ze Perkamentus aan en wachtte. “Je zult wel willen weten waarom je moest komen,” zei Perkamentus. Yuna knikte. “Dat zal ik je ook vertellen, ik heb wat informatie opgezocht over de Bos Prinses en er valt niet veel te vinden moet ik zeggen maar, omdat ik dus al heb gemerkt dat je over grote krachten bezit en die nog niet onder controle hebt wil ik dat je ze gaat trainen.” “Hoe bedoelt uw professor,” vroeg Yuna. “Ik bedoel dat je 2x in de week les zult krijgen, en in die les zullen we je krachten meten en zorgen dat je ze onder controle krijgt.” “2x in de week maar, professor ik heb huiswerk en moet trainen voor Zwerkbal.” “Dat weet ik en daarom krijg je les van 9 tot 10 uur zodat je niks zult missen.” “O oké maar, wie gaan me trainen?” “Dat zal professor Anderling zijn of ikzelf en anders zal het professor Sneep zijn.” “Professor Sneep?” “Ja, professor Sneep en je mag nu gaan.” “Professor ik heb nog 1 vraag, zou ik iemand mogen meenemen zodat ik niet alleen hoef te gaan?” “Daar zal ik over nadenken, en zorg dat je morgen om 9 uur in het lokaal voor Transfiguratie bent.” “Goed professor.” Verbaasd liep Yuna het kantoor uit en liep in een trance naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Plotseling botste tegen iemand op. Daardoor ontwaakte ze uit haar trance. “Sorry,” zei ze snel. Toen ze de jongen aankeek, keek ze in de ogen van Draco. “Ook hallo Yuna,” zei Draco. “Sorry, ik lette niet op Draco,” zei Yuna verontschuldigend. “Dat merkte ik, hoe gaat het met je?” “Prima en met jou?” “Ook goed, ik ben blij dat je weer hier bent.” “Ik ook.” Yuna glimlachte. “Heb je misschien zin om naar buiten te gaan,” vroeg Draco. “Sorry Draco, ik moet nog wat dingen doen voor morgen,” zei Yuna. “Jammer, ik zie je morgen wel.” “tot morgen.” Yuna liep verder naar de leerlingenkamer terwijl Draco de andere kant opliep. Die nacht ging Yuna vroeg naar bed nadat ze alles afhad en haar tas had gepakt.

De volgende dag was Yuna vroeg wakker. Supersnel sprong ze nog even onder de douche en daarna kleedde ze zich snel om. Ze liep naar beneden toe en zag niemand zitten. Zuchtend ging ze bij het haardvuur zitten en pakte een boek. Na 10 minuten kwam er iemand de trap afgestommeld. Ze keek op van haar boek en zag dat Sue de trap afkwam. “Yuna, ik heb je hulp nodig,” zei Sue meteen. “Vertel me maar waarvoor,” zei Yuna. Sue kwam naast haar zitten en zei :”Ik wil het uitmaken met Ricky maar, ik weet niet hoe.” “Waarom wil je het uitmaken,” vroeg Yuna geïnteresseerd. “Omdat ik op iemand anders ben.” “En op wie ben je dan?” “Yuna, ik vroeg je om raad hoe ik het moet uitmaken.” “Sorry, het is het beste als je het gewoon persoonlijk zegt, op een plek waar jij je gemakkelijk voelt en er niet omheen draaien.” “Wil jij het niet voor me uitmaken?” “Sue, het is jou vriendje dat moet je zelf doen.” “Oké, ik zal mijn best doen.” “Vertel nou eens wie je leuk vindt.” “Ik, ik vindt Harry leuk.” Sue begon een beetje te blozen en Yuna zei lachend :”Ik wist het wel!” “En vertel eens aan mij wie vindt jij leuk.” “Niemand.” “Nee, volgens mij vindt je Draco Malfidus leuk.” “Waar heb je het over.” “Over dat jij hem leuk vindt natuurlijk.” “Waarover hebben jullie het,” vroeg een stem achter hun. Verschrikt keken ze beide om en zagen Harry staan. “Over een onderwerp dat niet voor jou is bedoeld,” zei Yuna lachend. “Laat me raden, het onderwerp is jongens.” “Hoe zou je dat nou weten.” “Dat is wel logisch,” zei Harry grijnzend. Even later liepen ze naar beneden toe om te gaan ontbijten. Na het ontbijt gingen ze naar Transfiguratie en wachtte daar op de rest van de klas. Na en paar minuten kwamen er een groepje zwadderaars aanzetten en vlak daarachter liepen een paar griffoendors. “Kijk eens wie we daar hebben, Suteki,” krijste Patty Park plotseling. “Heb je daar iets op tegen soms,” zei Yuna. “Ik vind het gewoon een wonder dat je al terug bent, ik had verwacht dat je daar nog wel een maand zou liggen,” krijste Patty weer. “Juffrouw Park schreeuwen is niet nodig als iemand vlak naast je staat,” zei een stem die achter Yuna vandaan kwam. Verbaasd keek Yuna achterom en zag professor Anderling staan. “Als je wilt schreeuwen doe dat dan in je leerlingenkamer of buiten maar niet op de gangen anders zal ik punten moeten aftrekken en nu naar binnen iedereen,” zei professor Anderling. Lachend liepen Yuna, Sue en Harry naar binnen toe en ze gingen zitten. Vlak voordat de deur dichtging kwamen Ron en Hermelien binnenglippen en begon de les. De les verliep snel en toen de les was afgelopen gingen ze naar Bezweringen. Bij Bezweringen was het deze keer een echte chaos want iedereen oefende de spreuken op elkaar en sommige dachten dat het leuk was om andere te vervloeken dan hun tegenstander. Op een gegeven moment trok professor Banning punten af. Toen de les was afgelopen hielp Yuna met opruimen van het lokaal samen met Sue. Professor Banning gaf hun beide 5 punten omdat ze hadden geholpen met opruimen en daarna vertrokken ze vrolijk naar de Grote Zaal.

Die middag hadden ze Toverdranken. Yuna ging gewoon naast Sue zitten en toen de les was begonnen zei Sneep hatelijk :”Juffie Suteki is weer terug, had je niet langer moeten blijven.” “Zo te merken niet professor anders had ik hier nu niet gezeten,” kaatste Yuna terug. De grijns verdween van zijn gezicht en maakte plaatst voor woede. “10 punten aftrek voor Griffoendor en je mag verhuizen en je weet naartoe,” zei Sneep grijnzend. “Dat weet ik inderdaad wel.” Yuna pakte haar spullen en liep langs Sneep zonder iets te zeggen naar achteren toe. “Je zorgt altijd wel voor problemen bij Sneep is het niet,” zei Draco zachtjes. “Dat is ook wel logisch met hem, hij kan nooit normaal doen,” zei Yuna zachtjes. “Het is wel mijn afdelingshoofd.” “En daarom trekt hij jullie ook voor.” “Je wilt altijd het laatste woord hebben of niet soms.” “Nee hoor, ligt gewoon aan de situatie.” “Zoals met Sneep.” “Bijvoorbeeld.” “Heb je misschien zin om vanmiddag mee naar buiten te gaan?” Verbaasd keek Yuna hem aan en zei toen zachtjes :”Ik weet niet, ik heb nog aardig wat te doen.” “Dat kan vanavond toch nog wel en zoveel hebben we niet voor morgen.” “Maar ik moet nog andere dingen doen, ik weet het niet, ik zal erover nadenken.” “Zeg je het me aan de einde van de les?” “Oké.” Yuna probeerde zich te concentreren op haar drank maar ondertussen dacht ze na. “Wat zal ik doen, ik weet het niet, zoveel huiswerk hebben we inderdaad niet maar toch,” dacht ze bij zichzelf. Aan het einde van de les had Yuna haar besluit genomen. “Weet je het al,” vroeg Draco toen de bel bijna ging. “Ja, oké, ik zie je wel bij het meer maar ik ga eerst even mijn spullen dumpen in de leerlingenkamer,” zei Yuna glimlachend. “Dan zie ik je daar.” Glimlachend pakte Yuna haar tas in en liep samen met Sue en Harry naar boven toe. “Waarom glimlach je,” vroeg Sue nieuwsgierig. “Omdat ik vrolijk ben,” zei Yuna bijdehand. “Ja, en wat nog meer?” “Is het jullie trouwens opgevallen dat Ron en Hermelien steeds weer verdwijnen,” vroeg Harry plotseling. “Dat is mij ook wel opgevallen,” zei Yuna die blij was dat het niet meer over haar ging. “Die zullen wel ergens zitten naar elkaar kijken,” zei Sue lachend. “Dat denk ik ook wel,” zei Harry grijnzend. Stil liep Yuna naast hun en dacht na, toen ze bij het portretgat waren gingen ze naar binnen en legde Yuna haar spullen boven neer.

Daarna liep ze naar beneden en zei:”Ik ga even naar buiten toe, ik zie jullie vanavond wel.” “Zal ik meegaan,” vroeg Harry. “Nee, ik ga even alleen, ik zie jullie vanavond.” Yuna liep naar beneden toe en toen ze buitenkwam liep ze naar het meer. Ze keek over het meer uit en zag niemand dus liep ze naar een plekje toe en ging zitten. De grond was koud en hard en Yuna dacht bij zichzelf :”Kan die grond niet even wat warmer worden en minder hard.” Plotseling stroomde weer die vreemde energie door Yuna’s lichaam en ging naar de grond. Plotseling werd de grond zachter en warmer maar, Yuna lette er niet op. Er kwam iemand aangelopen zag Yuna en Yuna herkende Draco. Hij kwam dichterbij en toen hij bij haar was kwam hij naast haar zitten. “Hoi Yuna, je bent gekomen zie ik,” zei hij. “Hoi Draco, ik had toch gezegd dat ik zou komen,” zei Yuna. “Dat klopt.” “Waarom wilde je me eigenlijk spreken?” “Gewoon, ik ben gewoon heel blij dat je terug bent en….” “En wat?” “Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen.” “Ik wil zelf ook dingen uitleggen maar weet niet hoe.” “We hebben beide hetzelfde probleem maar toch is het anders.” Het was even stil en Draco kwam dichterbij Yuna zitten. “Je bent veranderd Yuna,” zei Draco plotseling. “Dat zei Sue ook al,” zei Yuna. “Soms leek je bang maar het lijkt nu alsof je daarover heen bent gegroeid.” “Ik heb tot nu toe niet het makkelijkste schooljaar gehad en jij maakte me het er niet makkelijker op.” “Ik weet nog dat ik tegen je opbotste bij de Wegisweg, toen wist ik niet wie je was maar, mijn moeder praatte met jou moeder en gaf mijn moeder foto’s van jullie.” “Dat kan wel, ik weet het niet.” “Toen mijn moeder die foto’s thuis bekeek zag ik een foto van jou ertussen zitten, ik vond je meteen al leuk en mijn moeder vertelde verschillende dingen over jullie.” “Het leven kan soms raar uitpakken.” “Je hebt het mij ook niet altijd makkelijk gemaakt anders.” Yuna glimlachte. “Waarom glimlach je nou,” vroeg Draco. “Om jou, beide hebben we elkaars leven moeilijk gemaakt en misschien zelfs zonder dat te weten,” zei Yuna. “Soms was het wel bewust maar soms toch ook niet, zoals die ene nacht, hoe denk jij daaraan terug?” “Ik weet het niet, het was allemaal zo verwarrend voor me op dat moment.” “Voor mij was het ook verwarrend, ik had het nooit gepland maar toch denk ik er graag aan terug.” “Ik weet het gewoon niet, soms weet ik gewoon helemaal niet wat ik ervan moet denken en probeer ik het te vergeten maar, dat kan ik gewoon niet.” “Soms zou een mens alles willen vergeten maar, dat kan een mens nou eenmaal niet.” “Je hebt gelijk, misschien moeten we terug gaan naar het kasteel, het avondeten zal zo wel beginnen.” “Misschien wel een goed idee.” Samen liepen ze terug naar het kasteel en buiten namen ze afscheid. Daarna gingen ze beide hun eigen weg naar de leerlingenkamer.

Toen Yuna in de leerlingenkamer kwam zag ze Sue en Harry zitten en even verderop zag ze Ron en Hermelien zitten. Eerst liep ze even naar boven toe om haar mantel weg te leggen en daarna ging ze bij Sue en Harry zitten. “Was het gezellig buiten,” vroeg Harry geïnteresseerd. “Ja hoor,” zei Yuna, “En hier ook een beetje gezellig?” “Ja hoor, we hebben huiswerk gemaakt,” zei Sue. “Moet ik misschien ook eens gaan doen want, vanavond van 9 tot 10 heb ik geen tijd,” zei Yuna. “Waarom niet,” vroegen Sue en Harry verbaasd. “Helemaal vergeten te vertellen, ik moet nu 2x in de week gaan trainen om mijn krachten onder controle te krijgen daarom moest ik naar Perkamentus,” zei Yuna zachtjes, “En vanavond ga ik voor het eerst.” “En hoe komt het dat je het vergeten was te vertellen,” vroeg Harry. “Omdat iedereen wel eens iets vergeet, en nu ga ik huiswerk maken.” Yuna begon aan haar huiswerk en toen ze gingen eten was ze bijna klaar want, gelukkig hadden ze niet veel huiswerk. Onder het eten dacht Yuna na. “Yuna wat is er,” vroeg Sue. “Ik vraag me af wat ik vanavond dan precies moet doen,” zei Yuna. “Het komt vast wel goed maar, wie gaan je eigenlijk trainen,” zei Harry. “Perkamentus, Anderling en anders Sneep.” “Sneep!” “Ik weet het, ik ben er zelf ook niet blij mee.” “Ik medelijden met je zus,” zei Sue. “Dank je wel,” zei Yuna. Na het eten gingen ze terug naar de leerlingenkamer en maakte Yuna haar laatste huiswerk af.

Toen het 5 voor 9 was ging ze richting het Transfiguratielokaal. Toen ze daar aankwam zag ze Perkamentus al in het lokaal zitten. Ze liep naar binnen toe en Perkamentus zei :”Doe de deur dicht Yuna.” Yuna deed de deur dicht en liep verder naar binnen toe. “Ga maar even zitten Yuna,” zei Perkamentus vriendelijk. Yuna ging zitten en Perkamentus zei :”We gaan eerst even testen wat je precies kan oké?” “Goed professor,” zei Yuna, “Maar waar moet ik op richten?” “Richt maar gewoon op een stoel of wat anders.” Yuna knikte en richtte haar aandacht op een stoel die vooraan stond. Ze concentreerde zich en plotseling schoten er uit haar handen 2 luchtstoten die de stoel naar achteren gooide. De stoel was keihard tegen de muur gekomen en was kapot. “Dat was erg goed, misschien kan je nu iets doen met vuur of water,” zei Perkamentus goedkeurend. Yuna concentreerde zich op een andere stoel en er kwamen 2 vuurballen uit haar handen die de stoel raakte. Toen het eindelijk 10 uur was zei Perkamentus :”Stop maar Yuna, ik ben erg tevreden over je, je mag nu terug maar donderdag wil ik je weer hier hebben oké?” “Goed professor,” zei Yuna, “Maar er is nog wel iets, hoe komt het dat Droebel niet wist wat er was gebeurd want schouwers hebben de dooddoeners toch meegenomen?” “Dat klopt alleen hebben die schouwers het verhaal niet verteld omdat als Droebel het van jou weet, zal de hele wereld het zo weten en dan zal Voldemort je maar al te graag in handen willen krijgen en dat kunnen we niet hebben.” “Oké maar, mag ik nou iemand meenemen naar deze les?” “Dat is goed maar, wel 1 persoon en niet meer en ga nu maar terug naar je leerlingenkamer.”

Yuna liep het lokaal uit en liep richting de leerlingenkamer. Toen ze in de leerlingenkamer kwam zag ze Sue en Harry zitten, ze liep naar hun toe en ging bij hun zitten. “Hoe is het gegaan,” vroeg Sue meteen. “Goed maar, het was heel vermoeiend en Perkamentus was tevreden over me,” zei Yuna, “Maar ik ga naar bed want, het was heel vermoeiend.” Die avond sliep Yuna vrijwel meteen. De rest van de week verliep rustig en Yuna trainde weer voor Zwerkbal. Op de donderdag ging ze weer oefenen en nam ze Sue mee. Ook die avond was Yuna erg vermoeid en viel ze meteen in slaap. De week daarop verliep wat minder rustig, Yuna had door het vele oefenen veel hoofdpijn en was erg moe waardoor ze zich soms niet kon concentreren. Toen het vrijdag was zei Sue :”Yuna weet je dat het zondag alweer Valentijnsdag is?” “De tijd gaat erg snel voorbij vind je niet,” zei Yuna lachend. “Nogal, ga jij nog wat doen?” “Zover ik weet niet.” Die avond hadden ze weer een training, het regende zachtjes maar de training ging er goed. Het weekend was na de training eindelijk begonnen.

Catie · Geplaatst: Zo Aug 29, 2004 14:11

Nieuw stukkie en ik plaats voor vanavond nog een stuk voor de liefhebbers. ik heb trouwens nog niet de andere stukken aangepast, nameliejk geen tijd voor gehad dan nu dit stuk ^^

Hoofdstuk 16 - Valentijn

Het was zaterdag en Yuna werd wakker. Yuna keek naar buiten toe en zag dat het prachtig weer was. De lucht was en blauw en er waren weinig wolken aan de lucht en een waterig zonnetje. Het beloofde een prachtige dag te worden en vrolijk stapte Yuna uit haar bed. Ze kleedde zich om en keek op de klok. Het was al 10 uur en snel liep Yuna de trap af naar beneden. De leerlingenkamer was bijna uitgestorven en dus ging ze naar beneden om te ontbijten. De Grote Zaal was halfvol en Yuna zag Sue zitten samen met Hermelien. Rustig liep ze naar hun toe en ging bij hun zitten. Vrolijk zei ze :”Goedemorgen, lekker geslapen?” “Niet echt, ik heb koppijn en ben midden in de nacht wakker geworden,” zei Sue. “Ik heb zelf ook niet zo goed geslapen, in ieder geval te weinig,” zei Hermelien gapend. “Waar heb jij over gedroomd zus,” vroeg Sue geïnteresseerd. “Waarom,” vroeg Yuna. “Ik hoorde je mompelen in je slaap,” zei Sue grijnzend. “Nog iets interessants gehoord?” “”Ligt eraan, wat heb je ervoor over om het te weten?” “Niks zus.” “Het was het proberen waard.” Na het eten gingen ze terug naar de leerlingenkamer. Daar ging Yuna aan haar huiswerk en toen het tijd was om te gaan trainen pakte Yuna haar spullen en liep naar beneden toe. Halverwege kwam ze Ginny tegen en samen met haar liep ze naar het veld. Aangekomen bij het veld zagen ze Alicia, Jaques en Andre al klaarstaan, de enige op wie ze nog moesten wachten was Harry. Na een paar minuten kwam Harry eraan met de ballen en kon de training beginnen. De training ging goed maar was wel zwaar en toen ze klaar waren was Yuna moe en uitgeput. Lachend zei ze tegen Harry :”Waarom heb je die training zo moeilijk gemaakt?” “Omdat ik wil winnen van Huffelpuf,” zei Harry. Ze liepen terug naar de leerlingenkamer. Daar aangekomen liep Yuna naar boven toe en kleedde ze zich om. Daarna liep ze naar beneden toe en ging bij Sue zitten.

Eindelijk was het tijd voor het eten en liepen ze naar beneden toe. Toen iedereen aan tafel zat stond Perkamentus op en zei :”Omdat het morgen Valentijnsdag is hebben we wat speciaals georganiseerd.” Het werd doodstil in de Grote Zaal. Perkamentus vervolgde zijn verhaal en zei :”Morgenavond zal er een Valentijnsbal zijn en jullie zullen niet zelf je partners uitkiezen.” Verbaasd werd er geroepen :”Hoe willen jullie dat dan wel gaan doen?” “Morgen laat ik speciale elfjes los die de mensen zullen gaan koppelen, zodra je gekoppeld bent heb je een partner voor het feest,” zei Perkamentus glimlachend. “Ik vind alles goed, zolang ik maar niet gekoppeld word,” zei Yuna zuchtend. “Ik wil wel gekoppeld worden zolang, het maar geen erg persoon is,” zei Sue. “Wie niet, ik zou bijvoorbeeld zeker niet aan Korzel of Kwast willen worden gekoppeld.” “Of aan die Patty Park,” zei Harry. “Zou je dat dan niet leuk vinden Harry,” zei Yuna serieus. Verbaasd keek Harry haar aan en kreeg toen door dat ze een grapje maakte. Lachend zei hij :”Of jij en Malfidus.” Plotseling kreeg Yuna een vreemd gevoel. “Denk je dat nou echt,” zei ze. Na het eten liepen ze naar boven toe en speelden ze een potje knalpoker. Toen het rond 11 uur was zei Yuna :”Welterusten iedereen.” Daarna liep ze naar boven toe en kleedde ze zich om. Toen ze in haar bed lag viel ze onmiddellijk in slaap en had een droomloze nacht.

De volgende ochtend was het zondag en tegelijkertijd Valentijnsdag. Met een vreemd gevoel in haar buik ging Yuna douchen. Toen ze klaar was zag ze dat Sue net wakker was geworden. “Goedemorgen Sue,” zei Yuna. “Morgen zus,” zei Sue slaperig. Yuna droogde haar haren en kleedde zich rustig aan. Toen ze haar, haar had gedroogd deed ze het in een losse staart en ging op haar bed zitten. Ze wachtte tot Belinda en Parvati wegwaren en zei :”Sue, ik zit met een probleem.” “Een probleem, vertel het me maar,” zei Sue nieuwsgierig. “Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen maar, ik voel me de laatste tijd zo raar.” “Jongens misschien?” “Ik weet het niet, er is iemand die ik aardig vindt maar er is nog iemand die me op de proef stelt en ik weet het gewoon even niet.” “Ik snap het niet Yuna.” “Ik snap het zelf ook niet, misschien ga ik vandaag even met Lelie praten, zij weet soms dingen die ik zelf niet eens weet.” “Ik zou willen dat ik je kon helpen maar dat kan ik niet.” “Laten we gaan ontbijten.” Samen liepen ze naar beneden toe en zagen ze ondertussen mensen die werden gekoppeld.

Na het ontbijt liep Yuna naar het Verboden Bos toe en zei :”Lelie, Lelie kom naar mij toe.” Yuna wachtte even en er kwam een gedaante aan, Lelie verscheen. Yuna begroette haar met een knuffel en ze liepen naar het meer toe. Daar aangekomen gingen ze zitten. Een tijd was het stil en keken ze uit over het meer. “Yuna je zit ergens mee,” zei Lelie. “Ja inderdaad, ik zit met zoveel en nu heb ik weer iets ontdekt,” zei Yuna, “Ik wist niet dat je ook gewoon kon praten.” “Dat is iets wat we geheim houden maar, voor jou maak ik een uitzondering.” “En waarom dan wel?” “Dat doet er niet toe maar, ik weet waar je mee zit Yuna.” “Dat hoopte ik al en ik hoop dat je het me kan uitleggen.” “Dat kan je zelf ook Yuna, dat weet je zelf ook wel.” Voordat Yuna wat kon zeggen zag ze een elfje. Plotseling draaide het elfje zich om en verdween. Verbaasd keek Yuna het elfje na. “Weet je waarom hij niet bij je kwam,” vroeg Lelie. “Nee, dat weet ik niet,” zei Yuna nog steeds lichtelijk verbaasd. “Daar heb je zelf voor gezorgd.” “Hoe kan dat nou als ik het zelf niet weet?” “Yuna je beschikt over krachten die niet elke leerling heeft, zonder dat je het weet heb je een magnetisch veld om je heen gebouwd waardoor de elfjes niet bij je kunnen komen.” “Hoe dan wel, ik kan zoiets toch niet even doen?” “Yuna geloof me nou maar en je hebt dat veld onbewust ook bij andere mensen gecreëerd dat heb ik gezien.” “Het zal wel Lelie.” De rest van de ochtend zaten ze stil naast elkaar en probeerde Yuna alle gedachte uit haar hoofd te bannen. Toen het tijd was voor de lunch namen ze afscheid en liep Yuna naar het kasteel terug.

Rustig liep ze naar de tafel van Griffoendor en ging bij Sue zitten. Toen ze zat zag ze Sue grijnzen en vroeg :”Waarom grijns je?” “Omdat ik ben gekoppeld en raad maar wie,” zei Sue nog steeds grijnzend. “Je bent aan Harry gekoppeld is het niet?” Sue knikte en schepte tegelijkertijd wat eten op. “Dat wordt vanavond nog wat,” zei Yuna lachend. Zelf schepte Yuna ook wat op en begon te eten. Na het eten liep ze samen met Sue naar de leerlingenkamer en begonnen daar aan hun huiswerk. Toen ze die avond naar beneden liepen voor het avondeten dat een uur was verschoven werd ze geroepen. “Juffrouw Suteki wilt je even meekomen naar mijn kantoortje,” vroeg professor Anderling. Verbaasd liep Yuna achter Anderling aan en toen ze bij haar kantoortje kwamen zag ze nog een paar andere staan. Met zijn allen liepen ze naar binnen toe en stonden daar. “Er is iets vreemds opgemerkt namelijk, dat jullie allemaal nog niet gekoppeld zijn terwijl dat wel de bedoeling was,” zei Anderling, “Als jullie voor het feest nog niet gekoppeld zijn moeten jullie naar het kamertje achter de Grote Zaal komen en zullen jullie daar worden gekoppeld, begrepen.” Iedereen knikte en ze gingen terug naar de Grote Zaal. Verbaasd keek Sue, Yuna aan maar Yuna zei :”Niks bijzonders Sue.” Na het eten liepen ze terug naar de leerlingenkamer en maakte iedereen zich klaar voor het bal. Yuna pakte haar galagewaad uit haar hutkoffer. Ze vroeg :”Sue wil je even de achterkant vastmaken?” “Ja hoor, maar waarom heb je deze dan meegenomen, een rits is veel handiger dan al die touwtjes,” zei Sue lachend. “Omdat deze nou eenmaal mooier is.” “Daar heb je gelijk in zus.” Sue maakte de touwtjes vast en toen ze klaar was begon Yuna aan haar haren. Eerst kamde ze het tot het glad was en deed ze het in een losse staart. “Yuna ben jij nou eigenlijk gekoppeld,” vroeg Sue plotseling. “Nee, daarom moest ik voor het eten ook naar Anderling, ik moet straks naar dat kamertje achter de Grote Zaal en word daar gekoppeld,” zei Yuna. “Wel vreemd dat je niet gekoppeld bent.” “Ik zie straks wel wie mijn partner wordt.” “Op wie hoop je?” “Niemand eigenlijk, ik zal wel zien.” Toen ze klaar waren liepen ze naar beneden toe en stonden Harry, Ron en Hermelien al te wachten.

Met zijn vijven liepen ze naar beneden toe. Het was druk in de Hal want de Grote Zaal was nog niet open. Toen ze helemaal beneden waren gingen de deuren net open en ging iedereen naar binnen toe. De Grote Zaal was prachtig versierd, overal waar je keek zag je kleine rode en roze lichtjes zweven en elfjes. Aan de zijkant was een tuin gebouwd waar kleine cupido’s zweefde. “Ik zie jullie zo wel,” zei Yuna tegen de rest. Rustig liep ze naar het kamertje achterin de Grote Zaal. Toen ze de deur opende zag ze al een paar mensen staan en liep verder naar binnen toe. Op een gegeven moment ging de deur open en zag Yuna, Draco naar binnen komen daarna kwam professor Perkamentus binnen. “Jullie weten waarom jullie hier zijn en omdat het de bedoeling was dat iedereen werd gekoppeld is er iets fout gegaan en dus doen we dat nu maar,” zei hij. Er kwamen 2 elfjes tevoorschijn die naar iemand toevlogen maar plotseling omdraaide. Verbaasd keek Perkamentus toe en keek toen naar haar. “Juffrouw Suteki kan ik je heel even spreken,” vroeg Perkamentus. Verbaasd liep Yuna naar Perkamentus toe. Zachtjes vroeg Perkamentus :”Yuna, heb jij er iets mee te maken?” “Zover ik weet niet professor,” zei Yuna. “Ik denk dat je onbewust ervoor hebt gezorgd dat de elfjes niet bij jullie kunnen komen dus probeer dat op te heffen.” Yuna knikte en begon zich te concentreren. Plotseling leek het alsof er een last van Yuna’s schouders afviel en Yuna knikte naar Perkamentus. Ze liep terug naar de andere en Perkamentus zei :”We proberen het nog een keer.” De elfjes vlogen weer naar iemand toe en nu lukte het wel. Op een gegeven moment kwam er een elfje naar haar toe en koppelde Yuna. Ze werd gekoppeld aan Draco. “Hoi Yuna,” zei Draco, “Ik had niet verwacht dat ik aan jou werd gekoppeld.” “Ik anders ook niet hoor,” zei Yuna lachend. “Jullie zijn nu allemaal gekoppeld dus ga maar terug naar de Grote Zaal en vermaak jullie,” zei Perkamentus glimlachend. Toen Yuna met Draco langs Perkamentus keek zag ze hem even glimlachen.

Toen ze in de zaal kwamen was er muziek en stond iedereen te dansen. “Zullen we dansen Yuna,” vroeg Draco. “Oké,” zei Yuna. Samen liepen ze de dansvloer op en begonnen te dansen. Na een tijdje liepen ze naar een tafeltje en Draco haalde wat drinken. Plotseling verscheen uit het niets Sue en die vroeg meteen :”Is het gezellig met Draco.” Yuna knikte afwezig. “Yuna is er iets mis met je, na elk nummer lijkt het alsof jullie dichterbij elkaar staan,” zei Sue. “Er is niks mis met mij zover ik denk,” zei Yuna lachend. “Ik zie je nog wel zus en maak niemand jaloers.” Sue verdween en Yuna bleef verbaasd achter. Draco kwam terug en gaf haar, haar boterbiertje en toen ze hun drinken ophadden liepen ze terug naar de dansvloer. Onder het dansen zag Yuna een paar keer Sue en Harry staan en toen ze Harry aankeek leek het alsof er jaloezie in zijn ogen zat. Yuna dacht dat ze het zich verbeelde en dacht er niet meer aan. Na een tijdje vroeg Draco :”Zullen we even een stukje gaan lopen?” “Misschien wel een goed idee,” zei Yuna. Samen liepen ze van de dansvloer af richting de tuin. In de tuin aangekomen sloeg Draco zijn arm om Yuna heen. Op een gegeven moment kwamen ze bij een stukje en ging er achter hun een soort heg dicht. Verbaasd liepen ze verder en gingen wat verderop zitten. Het was even stil en Yuna keek naar boven. Boven hun hing een sterrenhemel zoals meestal maar deze keer waren de sterren duidelijker. “De sterren zijn mooi vandaag,” zei Draco, “Maar er bestaat iets wat mooier is.” Verbaasd keek Yuna hem aan en vroeg :”En wat is dat iets dan wel?” Hij keek haar aan en zei :”Jij, jij bent mooier dan de sterren.” Verbaasd keek Yuna aan en ze voelde dat ze begon te blozen. Draco keek haar aan en zoende haar. De zoen was teder, zacht en lang. Yuna genoot van de zoen en toen ze stopte lag Yuna in de armen van Draco. Yuna voelde zich veilig en gelukkig toen ze in de armen van Draco lag en glimlachte. Het was doodstil maar van binnen klopte het hart van Yuna hard en wild.

Na een tijdje stonden ze op en liepen terug naar de dansvloer. Het was niet superdruk op de dansvloer maar je moest oppassen voor de andere. Ze zochten een rustig plekje en begonnen te dansen. Na een tijdje kwam er een superlangzaam nummer en lag Yuna in de armen van Draco. Het einde van het nummer naderde. Toen het nummer was afgelopen keken Yuna en Draco elkaar aan. Toen zoende ze elkaar. Het was een lange zoen en de mensen rond hun begonnen te fluiten. Toen ze stopten keek Yuna even op en zag Sue staan. Sue glimlachte naar haar en daarna keek Yuna weer naar Draco. De rest van de avond danste Yuna met Draco en toen het feest was afgelopen verlieten ze als een van de laatste de Grote Zaal. Bij de trap namen ze afscheid. Toen ze afscheid hadden genomen liep Yuna met een gelukkig gevoel naar boven toe. Toen ze bij het portretgat aankwam zag ze Sue staan. Verbaasd vroeg ze :”Waarom ben je niet binnen?” “Ik kom je even waarschuwen,” zei Sue, “Harry is op oorlogspad uit dus pas op, hij is woedend dat je met Malfidus hebt.” “Dat slaat nergens op, hij hoeft mijn leven niet te bepalen.” “Weet ik zus maar, ik waarschuw je alleen maar.” “Dank je Sue,” zei Yuna, “Het wachtwoord is Evenstar.” Het portretgat ging open en Yuna klom samen met Sue naar binnen toe. Ze keek even rond en zag toen dat Harry naar haar keek. Voordat hij wat kon zeggen was ze al bij de trap en liep naar boven toe. Ze opende de deur van de slaapzaal en plotseling werd het stil. “Als jullie over mij aan het praten waren mogen jullie gerust doorgaan hoor, doe maar alsof ik er niet ben,” zei Yuna. “Yuna is het waar dat je met Draco Malfidus gaat,” vroeg Belinda voorzichtig. “Dat klopt inderdaad en als jullie daar iets op tegen hebben mogen jullie het zeggen.” “Nee, we hebben er niks op tegen alleen volgens ons Harry wel maar, wij vinden dat je moet gaan met wie je wilt gaan.” “Dank je Belinda.” Yuna glimlachte en begon haar jurk uit te doen. Ze kon niet bij een touwtje toen iemand plotseling dat touwtje losmaakte. Verbaasd keek ze om en zag Belinda staan. “Dank je wel Belinda,” zei Yuna. “Geen dank Yuna, dat doen meiden nou eenmaal voor elkaar,” zei Belinda glimlachend. Toen Yuna zich had omgekleed en in bed stapte kwam Sue binnengelopen. “Yuna ik waarschuw je alvast, Harry is woedend dus pas morgen maar op,” zei Sue. “Ik kan Harry wel aan en aangezien we morgen vrij hebben heb ik minder kans dat ik hem tegenkom,” zei Yuna. Daarna ging ze goed liggen en viel met een glimlach in slaap.

Catie · Geplaatst: Vr Sep 03, 2004 17:39

Ik heb jullie te lang laten wachten, tenminste diegene die het lezen en aangezien ik nog een fanfic heb die af is en die ik wil plaatsen en eentje heb waarvan ik met het einde bezig ben moet ik opschieten ^^

Hoofdstuk 17 - Jaloezie en Ruzie

De volgende ochtend werd Yuna laat wakker en toen ze naar buiten keek glimlachte ze. Ze dacht terug aan gisteravond en bedacht dat het een heerlijke avond was geweest. Volgens sommige mensen was er een wonder gebeurd en volgens andere was het gewoon het lot. Yuna wist niet wat ze ervan moest denken, het enige waar zij aan kon denken was Draco. Het leek alsof Yuna was vrijgemaakt van zware ketenen want ze was vrolijk en voelde zich opgelucht. De hele school wist meteen dat ze met Draco had maar dat kon haar niet schelen. Het was beter zo. Nou hoefde ze niet tenminste alles stiekem te doen en voelde ze zich ook vrijer. Rustig kleedde ze zich om en liep naar beneden toe. Beneden zag ze Harry zitten. Toen hij haar zag liep hij meteen op haar af en zei :”Niet te geloven ben jij zeg!” “En waarom dan wel,” vroeg Yuna ongeïnteresseerd. “Waarom, je gaat met een Zwadderaar!” “Wat doet dat ertoe, wat kan het jou nou schelen met wie ik omgaan!” “Dat doet er niet toe, jij hebt echt een probleem, je gaat met een Zwadderaar en dan ook nog eens met Draco Malfidus!” “Ik kies mijn eigen vrienden uit Harry en als jij dat niet kan accepteren dan moeten wij misschien maar geen vrienden meer zijn,” schreeuwde Yuna woedend. “Niet te geloven ben jij zeg, het lijkt wel alsof je bezeten bent,” schreeuwde Harry nu ook. “Als jij dat denkt dan kan ik jou geen vriend noemen!” “Je mag me dan juist wel een vriend noemen dan dringt het misschien tot je door wat je aan het doen bent!” “Ik weet goed genoeg wat ik doe en ik kan prima voor mezelf beslissen!” “Dat hebben we gemerkt ja, je hebt voor de hele school met een Zwadderaar staan zoenen!” “Ik zal je iets zeggen Harry, onze vriendschap is OVER!” Woedend draaide Yuna zich om en liep naar het portretgat. “Dat kan me niet schelen Yuna,” riep Harry haar na.

Toen Yuna beneden kwam liep ze naar de tafel van Griffoendor en begon te eten. Toen ze bijna klaar was kwam Sue aangelopen. Sue kwam naast haar zitten en keek haar aan. “Is er iets Sue,” vroeg Yuna. “Niks Yuna, ik vind alleen wel dat Harry erg overdrijft maar het leuke is dat ik nu tussen twee vuren inzit want ik breek mijn vriendschap niet met jullie voor wie dan ook,” zei Sue zuchtend. “Ik neem het jou niet kwalijk dat je met Harry omgaat, ik neem het hem kwalijk dat hij er zo’n probleem van maakt.” “Logisch Yuna.” “Ik ga naar de bieb toe.” “Tot later Yuna.” Yuna liep de Grote Zaal uit naar de bieb toe. Toen ze bij de bieb aankwam liep ze naar achteren toe en ging zitten. Ze pakte een boek en probeerde haar aandacht bij het boek te houden. Ze merkte dat, dat niet lukte. Plotseling hoorde ze een bekende stem. Ze keek om de boekenplank heen en zag Draco staan. Hij zag haar en liep naar haar toe. “Hoi schat,” zei hij. Daarna gaf hij haar een zoen. “Hoi,” zei Yuna een stuk vrolijker. “Zullen we even naar buiten gaan, het is heerlijk weer,” vroeg Draco. “Een prima idee, ik kan wel wat afleiding gebruiken.” Samen met Draco liep ze de bieb uit. Draco sloeg zijn arm om Yuna’s middel en ze liepen verder naar buiten toe. Bij het meer aangekomen gingen ze zitten. Yuna leunde tegen Draco aan en probeerde helder te denken. Het was even stil en toen zei Draco :”Je zit ergens mee is het niet?” “Ik zit inderdaad ergens mee,” zei Yuna zachtjes. “Waar zit je dan mee?” “Ik heb vanochtend ruzie gehad met Harry en die is niet helemaal goed afgelopen.” “Hoe bedoel je?” “Ik heb hem gezegd dat het over is met onze vriendschap, ik was woedend op hem.” “Het komt wel weer goed, alles komt goed.” Yuna glimlachte en zei :”Moeilijk om te zeggen als zijn vijand.” “Misschien wel misschien niet, wie zal het zeggen,” zei Draco lachend. “Ik in ieder geval niet.” Daarna zoende Yuna Draco lang. “Ik hou van je Yuna met heel mijn hart,” zei Draco terwijl hij zijn armen om haar heensloeg. “Ik ook van jou, ik ook van jou Draco,” zei Yuna. De rest van de middag zaten ze bij het meer en zeiden niet veel. Woorden waar niet nodig vond Yuna want, beide wisten ze wat ze tegen elkaar wilden zeggen. Aan het einde van de middag liepen ze terug naar het kasteel en namen afscheid bij de trap.

Rustig en met een gelukkig geval liep Yuna de trap op naar boven toe. Bij het portretgat aangekomen zag ze een onbekende kat zitten. Ze opende het portretgat en de kat sprong naar binnen toe en verdween. Ze zag Sue zitten en liep naar haar toe. “Hoi Sue,” zei Yuna vrolijk. “Hou Yuna,” zei Sue. “Wat is er met jou aan de hand?” “Ik heb ook ruzie met Harry gehad, ik zei hem dat hij niet jou leven kon bepalen.” “En nu?” “Ik weet het niet, het lijkt alsof hij boos op me is maar het is toch logisch dat ik mijn zus verdedig.” “Dat is zo Sue maar beëindig niet je vriendschap vanwege mij, begrepen?” Sue glimlachte flauw en zei :”Moet ik vanavond met je training meegaan?” “Graag, ik heb het gevoel dat Sneep me nou wel eens les zou kunnen gaan geven,” antwoordde Yuna lachend. “Je kan hem heus wel aan hoor.” “Daar geloof ik zelf ook wel in.” Lachend pakt Yuna haar huiswerk en begon met haar maakwerk. Gelukkig hadden ze voor die week geen opstellen opgekregen en dus scheelde dat weer wat werk.

Toen het tijd was voor het avondeten liep Yuna rustig met Sue naar de Grote Zaal toe. Ze gingen zitten en even later kwamen Belinda en Parvati bij hun zitten. Rustig verliep het avondeten en toen Yuna de Grote Zaal uitliep kwam ze Harry tegen. Ze zag dat Harry woedend naar haar staarde maar ze negeerde hem. Rustig liep ze pratend met Sue terug naar de leerlingenkamer. “Yuna, heb je ruzie met Harry,” vroeg Belinda plotseling. “Zo kan je het wel zeggen, hij is nogal woedend dat ik met Draco ga,” zei Yuna. “Dat komt omdat hij jaloers is,” zei Parvati plotseling. “Waarom zou hij jaloers moeten zijn?” “Omdat hij je leuk vind misschien,” antwoordde Belinda bijdehand. “En waarom zou hij me leuk vinden?” “Je bent een hopeloos geval Yuna,” zei Parvati, “Je bent leuk om te zien en aardig, elke jongen zou zo voor je vallen als je dat zou willen.” “Maar ik wil dat niet.” Ze waren bij het portretgat aangekomen en klommen naar binnen toe. Yuna ging aan haar huiswerk dat ze nog moest doen en na een halfuurtje was ze klaar. Omdat het nog geen 9 uur was pakte ze een boek en begon te lezen.

Toen het bijna 9 uur was ging Yuna samen met Sue naar het lokaal voor Transfiguratie. Halverwege kwamen ze Foppe tegen. Hij begon met propjes te gooien en lachte. Toen ze bij het lokaal aankwamen ging Yuna als eerste naar binnen en zag ze Sneep staan. “Je bent laat Suteki,” zei hij. “We werden opgehouden door Foppe,” zei Yuna. “En wat doet zij hier,” zei Sneep terwijl hij op Sue wees. “Professor Perkamentus heeft mij gezegd dat ik iemand mee mag nemen naar de trainingen,” zei Yuna. “Alsof dat zo nodig is,” zei Sneep spottend, “Nu ga in het midden van het lokaal staan en creëer een luchtstroom.” Yuna liep naar het midden toe en vroeg :”En waar mag ik op richten?” “Richt maar op die stoel daar,” zei Sneep terwijl hij een stoel aanwees. Yuna concentreerde zich en met gemak kwam er een luchtstroom uit haar handen die de stoel achteruit blies. “Slecht, Perkamentus zei nog wel dat het goed ging maar dit noem ik slecht,” zei Sneep spottend, “Nog een keer.” Yuna concentreerde zich uit alle macht en deze keer kwam er een nog sterkere luchtstroom uit. De rest van de les bleef Sneep zeggen dat het slecht was en Yuna probeerde zich te concentreren. Eindelijk was de les afgelopen en konden ze terug naar de leerlingenkamer. “Sneep deed echt niet normaal zeg, voor de dingen die supergoed deden zei hij dat het slecht was,” zei Yuna woedend. “Rustig Yuna, het ging heel goed juist,” zei Sue sussend. “Ik kan hem echt niet uitstaan, waarom moet hij me in vredesnaam les geven.” “Rustig Yuna, alles komt heus wel goed, volgens Perkamentus en Anderling doe je het juist altijd goed.” Yuna kwam een beetje tot rust en probeerde nog rustiger te worden.

Bij het portretgat aangekomen klommen ze naar binnen toe en ging Yuna meteen naar bed toe. Rustig kleedde Yuna zich om en ging in bed liggen. Yuna had barstende hoofdpijn en kon bijna niet in slaap vallen. Uiteindelijk viel ze in slaap. Haar droom was in het begin rustig maar plotseling veranderde alles. Alles werd donker en zwart om haar heen. Er verscheen iemand in een mantel voor haar en die begon te spreken.

De tijd zal komen dat jou dagen zijn geteld,
Niet dat je dood zal gaan maar heel anders,
Jou leven zal een andere wending nemen,
Zodra de dageraad is gekomen op een dag zal alles veranderen,
Wees voorzichtig en vertrouw niemand want dat kan je ondergang zijn.

Daarna werd alles weer zoals het was. Toen Yuna die ochtend wakker werd herinnerde ze zich de woorden en schreef ze op voordat ze de woorden zou vergeten.

De dag begon rustig en Yuna vergat de droom bijna. Aan het eind van de middag hadden ze veel huiswerk opgekregen en begon Yuna meteen met haar huiswerk. Nadat ze eindelijk klaar was ging ze samen met Sue eten. Na het eten gingen ze nog even terug naar de leerlingenkamer en vlak daarna naar de zwerkbal training. Toen Yuna bij het veld aankwam zag ze Ginny en Alicia al rondvliegen. Snel stapte Yuna op haar bezem en vloog achter ze aan. Toen ze Ginny had ingehaald vroeg ze :”Waar is de rest?” “Harry is de ballen halen en de drijvers zitten in de kleedkamers,” zei Ginny terwijl ze stil bleef hangen. Een paar minuten kwamen de drijvers naar buiten en kwam Harry met de kist. Ze vlogen naar beneden en Harry zei :”Ik wil dat we vandaag goed en hard trainen, als jullie niet goed trainen dan hoeven jullie niet mee te doen.” Verbaasd keek Yuna naar Ginny en die haalde haar schouders op.

Het begin van de training begon rustig maar, Harry liep op iedereen te zeuren. Halverwege de training vloog Harry naar Ginny toe en begon te schreeuwen. Hij riep :”Ginny de hele training loop je al slecht te spelen je kan vertrekken!” Verbaasd zei Ginny :”Ik doe wel mijn best Harry!” “Ginny wegwezen,” riep Harry. Boos vloog Yuna naar Ginny en Harry toe en zei :”Wat denk je wel Harry, Ginny doet heel goed haar best en doet het zelfs beter dan mij!” “Yuna wil je soms ook weggaan,” riep Harry woedend. “Dat hoeft van mij niet maar, je hoeft Ginny niet ergens de schuld van te geven als het niet waar is!” “Yuna je kan ook wegwezen!” “Prima, alles is beter dan met jou te trainen, wat probeer je, iedereen hier weg te werken zodat je zielig kan gaan doen?!” “Wat nou zielig, jij bent hier diegene die met een Zwadderaar heeft dat is pas zielig!” “O nou snap ik het, je bent jaloers Harry, je bent jaloers dat ik met Draco heb!” “Jaloers op die Malfidus, ben je gek geworden ?!” “Harry het kan me niet meer schelen als jij niet normaal doet dan stap ik zo uit het team!” “We hebben nog een reserve jager dus zoveel maakt het niet uit!” “Jawel Harry,” zei Ginny opeens, “Als Yuna het team verlaat dan stap ik ook het team uit.” Verbaasd keek Harry hun aan en toen maakte zijn gezicht plaats voor woede. “Jullie doen maar,” riep Harry woedend. Yuna vloog naar beneden toe en Ginny kwam achter haar aan. Ze liepen meteen naar de leerlingenkamer toe.

In de leerlingenkamer aangekomen liep Yuna woedend naar Sue toe. Verbaasd vroeg Sue :”Wat is er aan de hand, de training is toch nog niet afgelopen?” “Harry werd boos op Ginny omdat ze zogenaamd niet haar best deed terwijl ze het beter deed dan mij,” zei Yuna woedend, “En nu heb ik ruzie gehad met Harry omdat ik het niet eerlijk vond.” “En nu zijn we uit het team gestapt,” zei Ginny met een woedend gezicht. “Jullie zijn uit het team gestapt,” zei Sue geschrokken. Tegelijk knikten Yuna en Ginny. “Maar als je het niet erg vind ga ik me even omkleden,” zei Yuna nog steeds woedend. Yuna liep naar de slaapzaal en Ginny kwam achter haar aan. Op de slaapzaal kleedde Yuna zich om en ging op haar bed zitten. Ze voelde zich vermoeid en ging liggen. Daarna viel ze in slaap.

Catie · Geplaatst: Vr Sep 03, 2004 18:51

Hoofdstuk 18 - De Test

De volgende ochtend was Yuna moe en had hoofdpijn. Toen ze in de leerlingenkamer kwam zag ze Harry zitten maar ze negeerde hem en liep meteen door naar de Grote Zaal. Voordat ze de Grote Zaal in kon lopen werd er een hand op haar schouder gelegd. Rustig draaide Yuna zich om en zag Draco staan. “Hey schat,” zei Draco. “Hoi Draco,” zei Yuna een stukje vrolijker. “Zullen we vanmiddag iets gaan doen?” “Goed, dan zie ik je vanmiddag na de les voor de deur?” “Oké, ik zal er op tijd zijn.” “Ik ook.” Draco gaf Yuna een zoen en liep daarna weg. Rustig draaide Yuna zich om en liep naar de tafel van Griffoendor. Rustig begon Yuna te eten.

Nadat ze klaar was liep ze van tafel en ging richting haar lokaal. Toen ze bij het lokaal aankwam zag ze Belinda en Parvati al staan en liep naar hun toe. Yuna zei :”Hoi Belinda, Parvati.” “Is het waar dat je samen met Ginny uit het zwerkbalteam bent gestapt,” vroeg Parvati geschrokken. “Helaas wel,” zei Yuna, “Ik wilde het niet zover laten komen maar, Harry liet me geen keus, ik ga niet in een team spelen waarvan de captain toch alleen maar hatelijk kan doen.” “Yuna je moet terug in het team, we willen de cup zo graag winnen,” zei Belinda geschrokken. “Sorry maar ik ga het team niet in zolang Harry zo hatelijk tegen me doet.” “En als hij weer normaal doet?” “Dan misschien wel.” Yuna zuchtte. “Hopelijk komt het goed, je bent gewoon 1 van de beste jagers in het team,” zei Parvati. “Dank je Parvati.” Toen de rest van de klas was gearriveerd en de leraar ook gingen ze naar binnen toe en begon de les. Ze hadden Verweer Tegen de Zwarte Kunsten en Yuna probeerde op te letten maar het lukte niet echt. Toen eindelijk de les was afgelopen liep Yuna met Sue naar de volgende les en zo ging de dag rustig voorbij.

Toen eindelijk alle lessen waren afgelopen liep Yuna snel naar de leerlingenkamer en dumpte haar spullen. Daarna liep ze naar beneden toe en wachtte bij de deur. Een paar minuten later kwam Draco vanuit de kerkers naar boven toe en liep naar haar toe. Hij sloeg zijn arm om haar heen en samen liepen ze naar buiten toe. Rustig liepen ze richting het meer en gingen daar zitten. Het was een tijdje stil. Yuna wilde wat zeggen maar wist niet wat. Plotseling zei Draco :”Er wordt over je geroddeld weet je.” “Oja,” zei Yuna verbaasd. “Ze zeggen dat je met Potter hebt en van die dingen.” “En geloof jij ze?” “Ik weet niet wat ik moet geloven.” Verbaasd keek Yuna hem aan. “Draco dit meen je niet,” zei Yuna geschrokken, “Ik heb helemaal niks met Harry, ik heb op het moment knallende ruzie met hem en ik zou jou echt niet verruilen voor hem!” “Meen je dat,” vroeg Draco. “Ja dat meen ik, met heel mijn hart.” Yuna leunde tegen de schouder van Draco en ze voelde een traan opkomen. “Het spijt me Yuna, ik had vanaf het begin de roddels niet moeten geloven, ik hou zoveel van je dat ik bang ben om je kwijt te raken,” zei Draco zachtjes. “Je zult me niet kwijtraken, echt niet, geloof me.” “Ik geloof je Yuna, ik geloof je.” De rest van de tijd was het stil en leunde Yuna tegen Draco aan. Draco streek door het haar van Yuna en Yuna genoot ervan. Aan het eind van de middag liepen ze terug naar het kasteel.

Die avond verliep rustig en Yuna ging vroeg naar bed. De volgende ochtend was het een rustige dag en toen het bijna 9 uur was ging ze met Sue naar haar training. Rustig liepen ze naar het lokaal voor transfiguratie en gingen naar binnen toe. Tot haar verafschuwing stond Sneep midden in het lokaal te wachten. “Schiet een beetje op en sluit die deur goed,” zei Sneep meteen. Toen de deur goed was gesloten en Yuna in het midden van het lokaal stond zei Sneep :”Ik wil dat je deze les wel je best doet, concentreer je en probeer die stoel weg te blazen.” Yuna concentreerde zich en richtte haar handen op de stoel. Yuna voelde de luchtstroom uit haar handen vloeien en de stoel werd weggeblazen. “Slecht Suteki, doe eens wat beter je best,” riep Sneep. Yuna keek woedend naar Sneep en concentreerde zich weer. Er kwam weer een luchtstroom uit haar handen die nog krachtiger was en sterker. Daarna richtte ze zich op een tafel en er kwam een vuurbal uit haar handen. De tafel verbrandde tot een hoopje as en Sneep zei :”Kan beter Suteki!” Yuna had de hele les moeite om haar zelfbeheersing te houden. Toen ze eindelijk weg mocht liep ze woedend het lokaal uit. “Rustig Yuna,” zei Sue. “Sorry Sue maar, ik kan er echt niet tegen,” zei Yuna nog steeds woedend. “Dat geeft niet Sue.” “Het lijkt wel een herhaling van afgelopen dinsdag.” “Ook alleen was er 1 verschil, het leek alsof Sneep bang was dat je hem zou aanvallen.” Sue gniffelde en Yuna glimlachte flauw. Ze gingen naar binnen toe en deden nog wat aan hun huiswerk. Daarna gingen ze beide naar bed toe en Yuna sliep meteen.

De volgende ochtend hadden ze les met de zwadderaars. Door hun nieuwe rooster hadden ze als eerste 2 uur Verzorging van Fabel dieren en daarna 1 uur Geschiedenis van de Toverkunst. De eerste 2 lessen verliepen rustig en stil, toen ze bij Geschiedenis van de toverkunst aankwamen had Yuna het gevoel dat ze in slaap viel. Onder de lunch at Yuna een boterham en had daarna geen honger meer. Yuna had een vreemd gevoel in haar buik, ze hadden hierna Toverdranken. Yuna vroeg zich af of Sneep weer zou gaan zeuren. Toen de les net was begonnen zat Sneep al te zeuren en vooral op Yuna. Yuna beheerste zichzelf en zei niks en negeerde hem totaal. Eindelijk was de les afgelopen en kon Yuna naar de leerlingenkamer. Het weekend was begonnen en Yuna voelde zich moe. Sue kwam bij haar zitten en vroeg :”Zullen we nog wat gaan doen?” “Wat valt er te doen,” vroeg Yuna, “Voor mij word het dit weekend niet zwerkballen.” “Yuna je kan je heus wel vermaken, je hebt een vriendje hoor!” “Dat is waar.” Yuna glimlachte flauw. Die avond lag Yuna laat in bed. Toen ze in bed lag dacht ze :”Morgen geen Zwerkbal voor mij maar, ook niet voor Ginny.”

De volgende ochtend kon Yuna bijna niet wakker worden. Toen ze een beetje goed wakker was zag ze dat er niemand meer op de slaapzaal was. Ze besloot dat ze net zo goed even kon gaan douchen. Nadat ze klaar was kleedde ze zich rustig om en liep naar beneden toe. Ze zag niemand in de leerlingenkamer zitten en liep naar beneden toe om te gaan eten. Beneden aangekomen zag ze dat het aardig druk was aan de tafel van Griffoendor. Ze zocht naar een bekende en zag Sue zitten. Rustig liep ze naar Sue toe en ging naast haar zitten. “Morgen Sue,” zei Yuna. “Morgen Yuna,” zei Sue, “Lekker geslapen?” “Best wel,” zei Yuna terwijl ze een broodje pakte. “Zullen we vandaag naar buiten gaan of iets anders, we mogen pas volgende week naar Zweinsveld.” “Ik denk dat ik weer eens naar Lelie ga, ik heb haar al zolang niet meer gezien.” “Zal ik meegaan, of heb je dat liever niet?” “Het maakt niet uit, wat wil je zelf?” “Ik zie nog wel en ik weet je toch wel te vinden.” Rustig at Yuna verder en toen ze klaar was liep ze met Sue naar de leerlingenkamer. Daar pakte ze haar mantel en liep terug naar beneden toe.

Ze liep naar buiten toe en aan de rand van het Verboden Bos stopte ze. “Lelie, Lelie kom naar mij toe,” fluisterde Yuna. Rustig wachtte Yuna en even later zag ze een schim tevoorschijn komen. Rustig liep Lelie naar haar toe en begroette haar vrolijk. “Hoi Lelie, lang niet gezien is het niet,” zei Yuna rustig. “Inderdaad, je zal het wel druk hebben gehad of niet soms,” vroeg Lelie. “Er is veel gebeurd de afgelopen tijd, heel veel.” Ze liepen een stukje en gingen daarna zitten. Yuna leunde tegen Lelie aan terwijl ze over haar satijnen vacht aaide. Even was het stil en toen vroeg Lelie :”Wil je me vertellen wat er allemaal is gebeurd?” “Aan jou wel maar, het is een lang verhaal,” zei Yuna, “2 Weken nadat de vakantie was afgelopen gingen we naar Zweinsveld, we gingen naar een stuk bos en ik werd gevangen genomen door dooddoeners.” Yuna zuchtte toen ze eraan terug dacht. “Ze gebruikte mij om Harry te krijgen maar ze maakte 1 fout, ze zorgden ervoor dat ik wist dat hun Matt hadden vermoord en ik werd woedend,” vervolgde Yuna haar verhaal, “Het werd een gevecht tussen de dooddoeners en ons, op een gegeven moment creëerde ik iets met mijn krachten waardoor ik uitgeput was en ik bewusteloos raakte, daarna zat ik in de duisternis en toen ik eruit kwam waren er al 2 weken verstreken, nadat ik terug was op school kwam het Valentijnsbal in zicht en op het laatst werd ik gekoppeld met Draco.” Yuna glimlachte toen ze eraan terugdacht. “Op het bal werd het officieel, en sindsdien hebben Draco met elkaar.” Lelie had niks gezegd terwijl ze aan het praten was en zei toen :”Je hebt wel weer wat meegemaakt is het niet?” “Dat kan je wel zeggen Lelie.” Het was weer stil en op een gegeven moment zei Lelie :”Yuna, ik ga weer terug naar het Bos, de andere hebben me nodig.” “Jammer Lelie,” zei Yuna, “Ik zie je hopelijk snel weer.” “Vast wel Yuna en je weet dat ik er altijd voor je ben.” Yuna stond op en omhelsde Lelie daarna liep ze terug naar het kasteel.

Toen ze in het kasteel aankwam liep ze meteen door naar boven toe. Ze ging de bocht om en knalde tegen iemand op. “Sorry, ik keek niet uit,” zei ze zonder eerst op te kijken. Toen ze opkeek zag ze Harry staan. “O, was jij het,” zei Yuna koel. “Sorry Yuna,” zei Harry, “Ik keek zelf niet uit en dat geef ik niet graag toe.” “Een wonder gebeurd je praat tegen me,” zei Yuna nog steeds met een koele stem. “Geloof me maar dat doe ik niet graag,” zei Harry. Yuna liep om Harry heen en vervolgde haar weg naar de leerlingenkamer. In de leerlingenkamer aangekomen liep ze naar Sue toe en ging naast haar zitten. “Was het leuk bij Lelie,” vroeg Sue zonder op te kijken. “Ja hoor,” zei Yuna, “Wat doe je eigenlijk?” “Ik maak mijn huiswerk voor Transfiguratie en als ik dat af heb ga ik verder met Toverdranken.” “Misschien moet ik ook maar eens aan mijn huiswerk gaan.” “Doe dat.” Yuna liep naar boven toe en pakt haar huiswerk en ging aan de slag. Aan het eind van de middag was ze klaar en besloot ze even naar buiten te gaan. Ze pakte haar mantel weer die naast haar lag en wilde opstaan. “Ga je alweer naar buiten toe,” vroeg Sue verbaasd. “Ja, ik ga even een naar buiten toe,” zei Yuna. “Oké, maar gezellig ben je niet.” “Dank je Sue.” Yuna stond op en liep de leerlingenkamer uit.

Beneden aangekomen liep ze naar buiten toe en liep richting het meer. Ze ging zitten en staarde even voor zich uit. Zonder dat ze het merkte kwam er iemand naast haar zitten. Plotseling werd er een hand om haar heen geslagen en keek ze geschrokken opzij. Tot haar opluchting zag ze Draco zitten. “Ik liet je toch niet schrikken,” vroeg hij glimlachend. “Nee hoor, het leek alleen maar zo,” zei Yuna terwijl ze tegen hem aan ging leunen. “Ik heb je vandaag niet zien zwerkballen,” zei Draco plotseling. Yuna slikte even en zei toen :”Dat komt omdat ik uit het team ben gestapt.” “Je bent uit het team gestapt, waarom?” “Omdat ik onder de training knallende ruzie met Harry heb gehad, ik kon er niet meer tegen en ben het team uitgestapt.” “Mag ik vragen waar die ruzie om ging?” “De ruzie ging gedeeltelijk over jou en er ook over dat Harry niet normaal tegen mij doet.” “Laat hem maar Yuna, het komt allemaal wel goed.” Yuna leunde tegen Draco aan en een traan liep langs haar wang. Draco veegde de traan weg en kuste haar. “Alles komt goed Yuna, echt alles komt goed,” fluisterde Draco. “Vast wel maar, waarom duurt het dan zo lang?” “Dat is nou eenmaal zo maar, geloof me, alles komt goed.” Draco draaide haar hoofd en kuste haar. De rest van de tijd dacht Yuna er niet meer aan en keek de hele tijd verliefd naar Draco. Toen het laat werd liepen ze terug naar het kasteel.

De volgende dag voelde Yuna zich rot en bleef de halve dag in haar bed liggen. Toen het middag was kwam Sue naar boven toe en vroeg bezorgd :”Gaat het wel Yuna?” “Het gaat wel, ik voel me alleen niet zo lekker,” zei Yuna rustig, “Het zal vanavond wel over zijn.” “Als jij het zegt Yuna.” Sue verliet de slaapzaal en Yuna pakte een boek. Toen ze het boek uithad besloot ze om even naar beneden te gaan. Ze kleedde zich langzaam om en liep naar beneden toe. In de leerlingenkamer was het rustig en Yuna kon vooraan bij het haardvuur zitten. Yuna probeerde even helder na te denken maar het lukte niet echt. Toen het bijna tijd was voor het avondeten liep Yuna naar beneden toe. Toen ze naast Sue ging zitten zei die verbaasd :”Lig je niet in je bed?” “Zo te zien niet,” zei Yuna. “Voel je, je weer goed?” “Beter dan vanochtend in ieder geval.” Sue zei niks meer en Yuna begon met eten. Na het eten liep ze terug naar de leerlingenkamer en probeerde nog wat huiswerk te maken. Ze ging op tijd naar bed om morgen fit te zijn.

De volgende dag voelde Yuna zich goed. Ze had geen hoofdpijn en was niet duizelig en dus liep ze vrolijk naar de Grote Zaal. Rustig at ze haar ontbijt op en ging naar de les toe. De ochtend verliep rustig. Toen het middag was liep Yuna rustig naar de kerkers toe. In de kerkers zag ze Draco al staan maar, zonder Korzel en Kwast. Toen hij haar zag glimlachte hij en liep naar haar toe. Hij kuste haar en vroeg :”Waar was je gisteren de hele dag?” “Ik heb ziek in mijn bed gelegen, ik had hoofdpijn en was duizelig,” zei Yuna. “Hopelijk voel je, je nu weer goed.” “Goed genoeg om de lessen weer te volgen.” Yuna glimlachte en Draco sloeg zijn armen om Yuna heen. Draco wilde haar een zoen geven maar, plotseling zei een stem achter hum :”Kunnen jullie dat niet ergens anders doen?!” Verbaasd keken ze om en zagen Harry staan. “Als je het niet wilt zien draai je, je gewoon om Potter,” zei Draco hatelijk. “Voor jou zeker Malfidus,” zei Harry nog hatelijker. “Doe normaal Harry, je hoeft het me niet duidelijk te maken dat je jaloers bent dat weet ik allang,” zei Yuna boos. “Jaloers op hem,” zei Harry hatelijk, “Wat denk je wel van me.” “Ik dacht dat je mijn vriend was maar, het is wel gebleken dat, dat niet zo is.” Woedend keek Harry haar aan en draaide zich toen om. “Hij moet ook altijd alles verpesten,” fluisterde Draco. “Laat hem maar,” fluisterde Yuna terug. Even later begon de les en liep iedereen naar binnen toe. De les verliep niet zo rustig. Sneep liep de hele tijd te zeuren over Yuna en ze had moeite haar zelfbeheersing te houden. Eindelijk was de les afgelopen en mochten ze weg.

De rest van de middag ging snel voorbij en die avond moest Yuna weer naar haar training. Stil liep ze met Sue naar het lokaal toe en toen ze binnen kwamen zagen ze Sneep staan. “Opschieten jullie twee,” zei Sneep. Het goed humeur van Yuna verdween en ze liep naar het midden van het lokaal toe. “Opschieten Suteki en doe deze les eens je best,” zei Sneep. Yuna negeerde hem en probeerde zich te concentreren. In het begin lukte alles aardig maar hoe langer alles duurde werd sneep erger. Niks kon Yuna goed doen en plotseling werd alles haar teveel. Woedend riep ze :”En nu hou je, je mond, ik kan er niet meer tegen!” “Mond houden Suteki en concentreer je,” riep Sneep. De druppel was gevallen voor Yuna, ze richtte haar handen op Sneep en viel hem aan. Geschrokken vloog Sneep achteruit door haar windvlaag en knalde tegen de muur aan. “Suteki stoppen,” riep hij. Yuna ging door, ze vuurde een waterstraal op hem af en Sneep pakte zijn toverstok. Yuna vuurde een vuurbal op hem af maar miste en ze raakte de muur. Yuna was woedend en al haar kracht vloog uit haar handen. Ze wist niet meer op wie ze richtte en ging maar door. Plotseling werd er een hand op haar schouder gelegd. Geschrokken keek Yuna om en zag Perkamentus staan. “Rustig maar Yuna,” zei Perkamentus zachtjes. Yuna stopte en keek het lokaal rond. Er was weinig overgebleven van het lokaal en overal zag je brandplekken. “Loop maar even met mij mee Yuna,” zei Perkamentus zachtjes.

Een beetje geschrokken liep Yuna achter Perkamentus aan en voordat ze het wist waren ze in zijn kantoortje. “Ga zitten Yuna,” zei Perkamentus rustig. Yuna ging zitten en voelde tranen komen opzetten. Ze probeerde haar tranen in te houden maar, uiteindelijk liepen de tranen over haar wangen. “Yuna, ik denk dat ik je iets moet vertellen,” zei Perkamentus serieus. Yuna knikte en keek naar haar handen. “Alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd was een test, professor Sneep had de opdracht van mij zo tegen je te doen.” Verbaasd keek Yuna op en vroeg :”Een test, waarvoor?” “We wilden weten hoelang je, je in zou houden en je zelfbeheersing kon houden.” “Niet lang dus, het werd me allemaal gewoon te veel.” “Dat was volgens mij niet alleen, ik bedoel dat je niet alleen problemen had met professor sneep is het niet?” “Ik, ik heb ook ruzie gehad met Harry en ben het team uitgestapt door hem.” “Dat zal ook wel in het nadeel hebben gewerkt lijkt mij, of niet Yuna?” Yuna knikte en keek weer naar haar handen. “Ga maar terug naar de leerlingenkamer, ik spreek je later nog wel,” zei Perkamentus vriendelijk. Yuna knikte en stond op. Langzaam liep ze terug naar de leerlingenkamer en daar aangekomen stapte ze meteen haar bed in.

Catie · Geplaatst: Vr Sep 03, 2004 20:02

Hoofdstuk 19 - Brieven

Die nacht had Yuna een vreemde Droom. Ze liep over een kerkhof en om haar heen lagen overal lijken. Het leek alsof de lijken daar al maanden lagen en Yuna was bang. Yuna begon sneller te lopen en na een eeuwigheid voor haar was ze van het kerkhof af. Ze belandde in een rustig bos waar de vogels vrolijk floten en er overal dieren liepen. Rustig liep Yuna het bos door terwijl alle dieren achter haar aanliepen en haar likten. Plotseling kwam ze bij een meer. Voorzichtig liep Yuna naar het meer toe en keek naar het heldere water. Terwijl ze naar het water keek verscheen er een gezicht in het water. Het was iemand in een lange mantel met een kap over zijn hoofd heen, daarnaast verscheen er nog een. Ze hieven hun toverstok op en richtte op elkaar. Geschrokken deed Yuna een stap achteruit en struikelde ze. Ze viel een eindeloze diepte in en gilde wanhopig. Toen het leek alsof ze de grond raakte werd ze wakker. Geschrokken keek Yuna om zich heen en zag dat ze in haar bed lag. Ze keek naar de klok en zag dat het bijna tijd was. Ze klimde haar bed uit en kleedde zich stil en geruisloos om daarna liep ze naar beneden toe.

Beneden ging ze voor het haardvuur zitten en probeerde de droom weer voor haar ogen te halen. Het enige wat ze nog kon herinneren waren twee mensen in mantels met kap die met elkaar duelleerde en de val. Verder kon ze zich niks herinneren wat ze ook probeerde. Een tijdje zat ze daar voor het haardvuur totdat er mensen van de trap afkwamen. Yuna keek op en zag dat Parvati en Belinda binnenkwamen. Yuna glimlachte naar ze en draaide zich weer naar het vuur terug. Na een tijdje zag ze dat de leerlingenkamer aardig vol was en besloot naar beneden te gaan. Rustig liep ze naar beneden toe en ging aan de tafel van Griffoendor zitten. Toen de Grote Zaal vol was begon Perkamentus te spreken. “Ik wil even mededelen dat de lessen Transfiguratie vandaag in een ander lokaal zullen worden gegeven,” zei Perkamentus rustig, “Er is een ongelukje gebeurd en er is wat schade, dus alle lessen zullen vandaag op de 2de verdieping zijn.” Perkamentus ging weer zitten en keek Yuna even aan. Hij glimlachte en ging daarna in gesprek met professor Anderling. Na het ontbijt zag Yuna Sue staan.

Ze liep naar haar toe en zag dat Harry bij haar stond. “Morgen Sue, Harry,” zei Yuna. “Morgen Yuna, lekker geslapen,” vroeg Sue vrolijk. “Gaat wel.” “Yuna, ik moet je iets vragen,” zei Harry nerveus. “Wat is je vraag,” vroeg Yuna. “Yuna, ik wil dat je terugkomt in het zwerkbalteam,” zei Harry snel. Verbaasd keek Yuna hem aan en zei :”Je wilt dat ik terug kom?” “Ja, het gaat superslecht nu jij en Ginny eruit zijn,” zei Harry, “Iedereen geeft mij de schuld en dat is het eigenlijk ook wel.” “Je geeft toe dat het je schuld is?” Verbaasd keek Yuna hem aan. “Zo te merken wel,” zei Harry droog. “Betekend dit ook dat je weer normaal tegen me doet,” vroeg Yuna. “Ja, het spijt me van de laatste tijd maar, ik kon het gewoon eigenlijk niet geloven dat je met Malfidus hebt,” zei Harry zacht. “Zo is het leven nou eenmaal Harry en je moet mijn keuzes leren accepteren.” Harry glimlachte en Yuna voelde zich een stuk vrolijker. Rustig liepen ze naar boven toe en gingen naar de 2de verdieping voor Transfiguratie.

Nadat de dag was verstreken ging Yuna naar boven toe. Yuna maakte haar huiswerk en zo ging de tijd voorbij. Toen de week bijna was afgelopen hadden ze eerst nog Toverdranken. De les begon rustig en Yuna zat rustig naast Sue. Plotseling landde er een soort zwaan van papier voor haar. Verbaasd keek ze om en opende toen de zwaan. Er was geschreven op de zwaan in een krasserig handschrift. Toen Yuna het briefje las liet ze het geschrokken vallen. “Yuna,” fluisterde Sue, “Wat is er?” Yuna zei fluisterend :”Op dat briefje stond iets wat ik liever wil vergeten, het is iets persoonlijks.” Yuna pakte het briefje op en stopte het in haar zak. Na de les liep Yuna snel het lokaal uit. Yuna liep meteen naar buiten toe en liep naar het Verboden Bos. “Lelie, Lelie kom naar mij toe,” fluisterde ze zachtjes. Yuna wachtte even met het briefje in haar hand en zag toen Lelie aankomen. “Yuna is er iets aan de hand,” vroeg Lelie meteen. Yuna knikte en pakte het briefje uit haar zak. Ze hield het voor Lelie. “Yuna, wie heeft dit gestuurd, dit is niet goed,” zei Lelie geschrokken. “Ik weet het Lelie maar ik weet niet van wie het is,” zei Yuna, “Ik kreeg het onder Toverdranken.” “Yuna, ga naar je afdelingshoofd en anders naar Perkamentus.” “Ik zal wel kijken maar, eerst moet ik oppassen, misschien is het wel een grap.” “Yuna dit is geen grap en dit is een probleem, als iemand het van jou weet en stel dat hij niet aan jou kant staat dan, dan.” “Dan wat?” “Misschien worden er dan dooddoeners ingelicht, die dooddoeners die jullie aanvielen weten niet precies wie je bent maar, dan misschien wel.” “Ik weet het niet Lelie, misschien moet ik even afwachten.” “Yuna ik geef je een raad, vertel dit aan professor Anderling of professor Perkamentus en nu moet ik terug, er is iets aan de hand in het Bos.” Lelie draaide zich om en verdween. Hopeloos draaide Yuna zich om en liep langzaam terug naar school.

Die avond hadden ze zwerkbal training maar Yuna kon haar gedachten niet bij de training houden. Ze moest steeds aan het briefje denken en toen de training af was gelopen vroeg Harry :”Yuna wat is er, je was er niet bij met de training.” “Niks belangrijks Harry, het is niks,” zei Yuna glimlachend. De volgden ochtend kreeg Yuna een brief, in de brief stond hetzelfde als onder Toverdranken. Geschrokken keek Yuna naar de brief en stak hem daarna in brand. Verbaasd keek Harry haar aan en vroeg :”Wat was dat voor een brief?” “Niks bijzonders Harry,” zei Yuna, ”Trouwens heb je ook zo’n zin om naar Zweinsveld te gaan?” Harry knikte omdat hij net een hap van een broodje nam. Yuna glimlachte en nam nog een slok van haar drinken. Nadat ze klaar waren met ontbijten liepen ze naar boven toe om hun mantels te halen. Toen ze weer beneden kwamen zagen ze Sue staan met haar mantel aan. Ze liepen naar haar toe en daarna liepen ze naar Zweinsveld. De hele dag was Yuna afwezig en lette niet op. Toen ze die avond haar bed inging lag er een brief op haar bed. Voorzichtig opende Yuna de brief en zag dezelfde tekst staan maar deze keer stond onderaan Het Duistere Teken afgebeeld. Geschrokken keek Yuna naar de brief. Yuna liep met de brief in haar hand naar het raam toe en gooide de brief uit het raam. Daarna liep ze terug naar haar bed en viel na een tijdje woelen in slaap.

De volgende dag was het rustig en kreeg ze geen vreemde brieven. De maandag ging ook rustig voorbij zonder dat er iets gebeurd. Toen het vrijdag was kreeg ze een brief maar tot haar opluchting was het een brief van haar penvriendin. Ze schreef meteen terug en schreef ook over de vreemde brieven. Alleen schreef ze niet wat erin stond alleen dat ze vreemde brieven kreeg. De volgende week ging langzaam voorbij zonder dat ze een brief kreeg. Yuna voelde zich weer op haar gemak omdat er niks meer gebeurde tot ze plotseling weer een brief kreeg. De brief lag op haar bed en met trillende vingers opende Yuna de brief. “Niet alweer,” zei Yuna met een beverige stem. Verbaasd liep Sue naar Yuna toe en pakte de brief. Sue werd bleek en vroeg :”Yuna, heb je vaker zulke brieven gekregen?” Yuna knikte beverig. “Yuna we gaan nu naar professor Anderling,” zei Sue met een trilling in haar stem. Sue pakte de arm van Yuna en trok haar mee naar buiten toe. Toen ze bij het kantoortje van Anderling aankwamen opende Sue de deur en liep naar binnen toe. Verbaasd keek professor Anderling op en voordat ze wat kon zeggen legde Sue de brief op tafel. Verbaasd las professor Anderling de brief en keek geschrokken op toen ze klaar was. “Yuna hoelang krijg je deze brieven al,” vroeg ze geschrokken. “Een stuk of 7 heb ik er denk gekregen, de meeste zijn in het vuur beland,” zei Yuna bevend. “Yuna dit had je vanaf het begin moeten vertellen, deze informatie kan nu al zijn doorgegeven.” “Ik weet het maar, ik was bang en ik weet het gewoon niet.” “Rustig Yuna, we beschermen je wel, Perkamentus weet dat je belangrijk bent en daarom vertelde hij het ook niet aan Droebel.” Yuna probeerde haar tranen binnen te houden maar, uiteindelijk stroomde ze over haar wangen. Sue sloeg haar armen om Yuna heen en probeerde haar te troosten. “Heeft een van jullie enig idee van wie dit komt,” vroeg professor Anderling. Beide schudde ze hun hoofd. “Dan zit er maar 1 ding op,” zei professor Anderling, “We moeten Perkamentus om hulp vragen.” Snel stond ze op en liep haar kantoortje uit. Yuna en Sue volgde haar en kwamen even later bij Perkamentus aan. Toen ze in het kantoor aankwamen scheen Perkamentus alles al te weten. “Ga zitten,” zei Perkamentus rustig. Stil gingen Yuna en Sue zitten. “Yuna, ik wil wat weten,” zei Perkamentus rustig, “Waarom heb je het niet meteen verteld van die brieven?” Yuna slikte en zei zacht :”Ik weet het niet, ik weet het echt niet.” “Yuna begrijp je dat als diegene die dit heeft geschreven kwade bedoelingen met jou heeft dat dit misschien naar Voldemort is gestuurd?” “Dat begrijp ik professor.” “Het zou nu kunnen zijn dat Voldemort weet wie je bent en nog meer over je weet en dat betekent dat hij je vast wil hebben.” “Het spijt me.” Yuna keek naar haar voeten en haar Perkamentus zuchten. “Yuna, dit is ernstig, het betekent dat we nou nog beter moeten oppassen,” zei Perkamentus serieus, “Je moet begrijpen dat je over krachten bezit die niemand heeft en daarmee moeten we oppassen.” “Sorry professor,” zei Yuna zacht. “Ga maar terug naar jullie leerlingenkamer, ik moet even nadenken.”

Yuna en Sue liepen langzaam terug naar de leerlingenkamer. Yuna ging meteen haar bed in en viel snel in slaap. De volgende ochtend was ze moe en had hoofdpijn. Toen de lunch net begon werd ze geroepen. “Juffrouw Suteki,” riep professor Anderling, “Wilt u even meekomen.” Yuna liep achter professor Anderling aan en zag dat ze naar het kantoor van Perkamentus liepen. Toen ze bovenkwamen zag Yuna iemand staan die ze niet had verwacht. Ze zag professor Sneep en Patty Park staan. Professor Anderling deed de deur dicht en Perkamentus zei :”Yuna, ik wil dat je hierbij bent want, dit is belangrijk, Severus geef juffrouw Park het Veritaserum.” “Hé, waarom moet dat, ik heb niks gedaan,” zei Patty verontwaardigd. “Rustig juffrouw Park, het is niks ergs,” zei Sneep rustig. Daarna nam Patty het rustig aan en toen ze het had ingenomen vroeg Perkamentus :”Juffrouw Park, kun je me horen?” “Ja, dat kan ik,” zei Patty. “Vertel me eens, hebben jou ouders contact met Voldemort of met dooddoeners?” Verbaasd keek Yuna Perkamentus aan maar zei niks. “Ja, dat hebben ze,” zei Patty zonder tegen te sputteren. “Die brieven aan Yuna Suteki, waarin staat dat ze weet dat ze speciale krachten heeft komen die van jou?” “Ja!” Toen begreep Yuna alles. Ze begreep waarom ze hierbij moest zijn. “Weten er nog meer mensen van dit door jou,” vroeg Perkamentus. “Ja, ik heb een brief naar de Heer van het duister gestuurd waarin alles over haar staat,” zei Patty. “Dus toch,” mompelde Perkamentus. Geschrokken keek Yuna naar Patty en toen naar Perkamentus. “Door wie ben jij dit te weten gekomen,” vroeg Perkamentus. “Ik hoorde professor Sneep en Anderling over haar praten,” zei Patty. “En waarom heb je het verteld aan Voldemort?” “Omdat ik haar haat, zij heeft mijn vriend ingepikt!” Yuna keek geschrokken naar Patty en keek toen naar haar voeten. “Severus, laat haar alles vergeten en ook dat van Yuna,” zei Perkamentus, “En jou wil ik nog even spreken Yuna.” Verbaasd keek Yuna naar Perkamentus.

Toen iedereen weg was ging Yuna automatisch zitten en keek Perkamentus aan. “Yuna, we weten nu dus dat we te laat zijn, Voldemort weet van jou bestaan en krachten af,” zei Perkamentus zuchtend. “Ik weet het,” zei Yuna zacht, “Denkt u dat Voldemort een aanslag zal plegen op Zweinstein?” “Dat weet ik niet Yuna, ze hebben een aardig grote aanhang met de dementors erbij maar, Voldemort is denk niet zo dom om Zweinstein aan te vallen.” “Maar wat als hij het juist wel doet?” “Dan hebben we een probleem maar, jij kan ons helpen hem te bestrijden.” “Ik weet het niet.” “Het komt nog wel Yuna, ga nu maar terug naar de lessen.”

Yuna liep langzaam het kantoortje uit en liep naar haar les toe. Die avond vertelde Yuna het hele verhaal aan Sue. Die sloeg geschrokken haar hand voor haar mond en zei :”Heeft ze het verteld aan Voldemort omdat jij met Draco hebt?” Yuna knikte een beetje. “Yuna, denk er niet meer aan alles komt wel goed,” zei Sue zachtjes, “Je hebt Draco tenminste nog.” Yuna kreeg een prop in haar keel en werd duizelig. “Ik denk dat ik naar bed ga Sue,” zei Yuna. Daarna stond ze op en liep naar boven toe. Langzaam kleedde ze zich om en ging liggen. Ze viel bijna meteen in slaap.