Haunted Mansion (4) - RPG

Glauces · Geplaatst: Di Dec 23, 2008 20:30

Liz leunt met haar hoofd in haar handen en hoort Jack iets vaags terugzeggen. Ja, vaagheid FTW, ofzo. Ze gaapt, staat op en trekt haar kleren recht. "Ik ga even..." - ja, wat? Weg van jullie, even kijken of er ergens anders wel iets te beleven is?. Ze laat de rest van de zin maar weg en verlaat de keuken.

Doelloos slentert ze over de gangen en bestudeert haar omgeving aandachtig. Ergens doet het haar wel aan Zweinstein denken... Een glimlach vormt zich op haar gezicht, sweet memories. De beelden dringen zich voor haar op, de gezellige schilderijen, de oude gangen, de harnassen met de gevaarlijke wapens - gevaarlijke wapens? Mmm, misschien hebben ze hier ook wel... Dan kan Liz... Ja, kan ze dat? Weifelend blijft ze stil staan, terwijl ze aandachtig naar een schilderij staart.

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

Dermot slikt, doet de deur open en gaat naar buiten met een enorm grote krop in zijn keel. Het wordt zelfs hém allemaal wat teveel. Hij stormt de gang uit en de trap af. Hij probeert de tranen binnen te houden, wat ook best wel goed lukt. Met een hart dat tegen 500 per uur gaat komt hij beneden aan. En damn, daar ziet hij Liz staan. Zij was wel de laatste die hij wou zien.

"F*ck." mompelt hij met tranen in zijn ogen en snelt vlug de andere kant uit.

Glauces · Geplaatst: Di Dec 23, 2008 21:59

Liz kijkt verschrikt op als ze voetstappen hoort. Afgeleid kijkt ze om zich heen naar de bron van het geluid, en ziet nog net Dermot wegsnellen. Wat? Waarom loopt hij van haar weg? Misschien zit er wel iets achter... Ze aarzelt even, maar besluit dan dat ze er toch het fijne van wil weten. Nooit zal haar meer iets overkomen, en hem al helemaal niet.

Liz snelt achter hem aan, want Dermot is ook nogal aan het haasten.
"Dermot?" Ze roept hem, haar stem redelijk sterk, en bereikt hem eindelijk. Voorzichtig tikt ze hem op zijn schouder. "Is er iets?"

jilly-ann · Geplaatst: Do Dec 25, 2008 11:08

Madison glimlacht naar Jack als hij haar heel enthousiast een knuffel geeft en ze houdt hem lekker heel lang vast voor ze hem los laat. Ze grinnikt als hij vraagt waar ze geweest is. "Even kijken hoor," zegt ze grijnzend. "Van mijn slaapplek buiten ben ik naar de woonkamer gegaan, daarna naar de keuken, nog even naar Faiths kamer, weer naar de keuken, naar de gang en nu weer naar de keuken." De nieuwe ontmoetingsplek, de keuken =D.

Ze mompelt nog snel een doei naar Liz als deze weg gaat. Oeh nu zijn ze alleen =D! Ze geeft Jack een zoen, want ze zijn nu toch weer alleen, dus ze is er ook niemand mee aan het irriteren.

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

Dermot vloekt binnensmonds als Liz hem achternaloopt en hem doet stoppen. Hij draait zich met tranen in zijn ogen om en steekt zijn handen in zijn zakken.

"Niks, wat zou er moeten zijn." zegt hij en haalt zijn schouders op. Tegelijkertijd beseft hij dat het wel duidelijk is dat er iets is en hij kijkt even naar de grond. Hij is bang dat hij in tranen uitbarst als hij Liz aankijkt en dan is hij niet meer de tough guy als iemand hen ziet. Wat doet die vrouw toch allemaal met hem dat hij zo week wordt? XO Hij zucht en slikt de krop in zijn keel door.

"Ik verdien jou niet zucht hij en schudt zijn hoofd. Er valt een vervelende stilte en besluit om maar door te gaan en alles te bekennen, er is geen weg terug meer. Hij zou het ook zijn verdiende loon vinden als ze hem zou dumpen nu. Dermot kijkt nog steeds naar de grond, hij kan het écht niet opbrengen om haar aan te kijken.

"Daarnet gaf Faith me een massage en ik spartelde niet tegen, integendeel... En... toen na een lange tijd wou ze me vermoorden. Ze had het mes al klaar, maar ze kon het uiteindelijk niet doen. Ik wou dat ze het wel had gedaan want ik ben echt een rotkerel." zegt hij terwijl zijn oren rood worden van schaamte. SCHAAMTE?! Dérmot? Jawel.

Glauces · Geplaatst: Za Dec 27, 2008 20:09

Liz blijft abrupt staan als ze de tranen in zijn ogen ziet. Okee, wat is hier aan de hand? Iets ernstigs? Afwachtend blijft ze staan, haar handen in haar zakken. Ze durft hem niet aan te raken, voor het geval dat hij gaat flippen. Je weet maar nooit...

Ze fronst als ze Dermots verhaal hoort. Kan hij dan nooit eens ophouden met dat soort dingen? Waarom moest Liz nou een vrouwenverslaafde aan de haak slaan? Kan ze dan nooit iets goed doen? Ze kijkt hem kwaad aan, alhoewel haar woede iets minder wordt - en bijna verandert in shock - als ze hoort dat Faith hem heeft proberen te vermoorden. Allright, heel fijn. Nu kan ze hem tenminste fatsoenlijk de waarheid vertellen.

"Je bent een rotkerel, ja," zegt ze bitter. "Dit doet pijn, weet je dat? Het is niet eens de eerste keer." Verwoed knippert ze de tranen in haar ogen weg. Ze haat het dat ze moet huilen, ze is zó kwaad! Ze kan hem dit niet nog eens vergeven.

"Beschouw ons maar als voorbij," snauwt ze dan. Ze kijkt hem woest aan, ziet zijn rode oren, maar schenkt er verder geen aandacht aan en mept hem op zijn wang. Abrupt draait ze zich dan om en marcheert weg, de trap op, naar haar kamer, waar ze in de vensterbank gaat zitten.

De tranen lopen over haar wangen en Liz veegt ze weg. Hij is het niet waard om tranen om te laten, Liz, dwingt ze zichzelf te denken. Het is al de zoveelste keer. Ze vernauwt haar ogen en kijkt uit het raam, naar de donkere bomen, al ziet ze eigenlijk niet echt iets. In gedachten is ze bij Dermot. Verschrikkelijk om hem te laten vallen, maar ze kon niet anders. Gelukkig leeft hij tenminste nog.

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Na wat een eeuwigheid lijkt, begeeft Faith zich uiteindelijk naar haar kamer. Haar hoofd lijkt wel te duizelen met al die verwarde en angstige gedachten. Alles lijkt in een waas te gebeuren en het liefst wil ze momenteel ergens anders aan denken. Eender wat. Zolang ze niet steeds geconfronteerd wordt met het drukkende zelfhaat gevoel.

In haar kamer laat ze zich languit op het bed vallen en overloopt voor de zoveelste keer de gebeurtenis in gedachten. Aargh! Het liefst zou ze met haar hoofd tegen de muur rammen om rust te krijgen. Ze gaat naar de badkamer en draait de kraan open. Ze laat haar handen onder het ijskoude water en staart naar haar spiegelbeeld. Ze gooit het koele water in haar gezicht en draait de kraan terug dicht. Eigenlijk wil ze zich gewoon in haar kamer opsluiten. Zal Dermot het aan iedereen vertellen? Zullen ze haar allemaal verafschuwen?

Ze moet Robertus vinden. Hij zal haar kunnen kalmeren. Hij zal luisteren en begrijpen. Tenminste, dat hoopt ze met heel haar hart. Ze gaat naar beneden en verstijft als ze Dermot in de hal ziet staan. Zal ze hem ooit nog onder ogen durven komen? Ze dwingt zichzelf naar de woonkamer te gaan en laat zich dan in een zetel ploffen. Ze legt haar hoofd tegen de zachte kussens en sluit haar ogen even.

Hermelien-fan · Geplaatst: Zo Dec 28, 2008 23:34

Melody

Melody staat in de gang wat tegen een muur aangeleund. Met een hand speelt ze wat met haar haren terwijl haar ogen de verschillende passerende mensen volgt. "Who's next.."

Na nog een poosje zo te hebben gestaan besluit ze toch maar weer in beweging te komen. Na nog wat treuzelen besluit ze toch maar naar de woonkamer te gaan. Veel anders was er toch niet te beleven tussen al die liefdesdilemma's hier. And oeh, ghosts love conflicts : D Uhum. Mel dus. Yay voor drama.

Wanneer ze de woonkamer binnenstapt ziet ze Martin zitten. "Hi!" glimlacht ze zoetjes naar hem terwijl ze zich in een zetel laat zakken. Opmerkelijk onopmerkelijk gaat ze dan verder met het spelen van haar haar, terwijl ze af en toe een onschuldige blik op Martin werpt, naar hem glimlachend wanneer haar blik die van hem kruist.

Ghosts are transparant.

Bertje heeft de neiging om haast een pruillipje op te zetten wanneer Faith voorstelt om naar beneden te gaan. Maarmaar :3 "Ja, waarom ook niet." verzucht hij dan maar, waarna hij Faith al zwijgend nakijkt.

Robertus blijft nog eventjes zitten en besluit dan Faith maar vast achterna te gaan. Maar zodra hij de kamer uitstapt is Faith alweer niet te vinden - aangezien Ez niet zoveel tijd heeft gehad deze week [a] - en besluit hij maar eens naar z'n eigen kamer te gaan. Hopend dat Melody verdwenen is, en anders had hij nog hartig woordje met haar te bespreken - na haar eerst zijn kamer uitgejaagt te hebben. Misschien moest hij wel een kinderslot ofzo op z'n slaapkamerdeur vastmaken.. Wie weet wat er nog meer in de freaky gedachten van haar omgaan :0

Eenmaal in z'n kamer zucht hij bij het zien van alles wat er door de kamer heen ligt. Een spoor van opluchtig is ook niet te missen als hij merkt dat Melody nergens meer te bekennen is. Zwijgend begint hij al z'n kleren - pfuh, hij had wel smaak - op te ruimen.

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

Broken

Dit was het dan. Het enige meisje waar hij ooit iets serieus voor gevoelt heeft is hij kwijt. En het was allemaal zijn eigen schuld. Dermot kijkt haar nog even na als ze hem slaat en wegloopt maar beseft dat het nu niets meer uitmaakt als hij haar achterna loopt. Hij heeft het écht verprutst. En waarom? Voor een massage van een geschift mens dat hem eigenlijk gewoon wou doorboren met een scherp keukenmes. Wat voor een imbeciel is hij eigenlijk toch? En waarom wou Faith hem vermoorden? En waarom kon ze het niet? Al deze gedachten vliegen door zijn hoofd en Dermot weet dat hij dit snel moet melden wat dat kreng heeft gedaan. Hij stapt eerst naar de woonkamer en ziet daar Faith,Mel en Martin zitten. Hij heeft nog altijd de tranen in zijn ogen, zijn hoofd ziet rood van de adrealine en hij heeft het gevoel dat hij het liefst eens goed tegen de muur wil slaan. Zwaarademend staat hij daar in de woonkamer terwijl hij zijn woorden zoekt. Eigenlijk is het vrij simpel... Hij kijkt eerst kwaad naar Faith en wijst dan naar haar.

"Faith heeft geprobeerd me te vermoorden." briest hij en begint in de kamer hevig te ijsberen.

"Ik ben het zat, hou me alsjeblieft tegen want ik ga hier zometeen nog ongelukken begaan." zegt hij als hij stilstaat en leunt met zijn rug tegen de muur en zijn handen in zijn haar.

Het is op dat moment dat Dermot instort, het wordt hem allemaal wat teveel. Hij zakt langs de muur naar beneden en zit op zijn hurken op de grond terwijl hij zijn gezicht in zijn handen verbergt. Waarom was hij nu weer naar hier gekomen? Hij had het moeten weten dat het totaal niet hetzelfde was als de buitenwereld. Hij had moeten weten dat er hier alleen maar slechte dingen kunnen gebeuren. Hij heeft hier wel Liz leren kennen, dat is waar. Maar hij is haar hier ook kwijtgeraakt. En al die tijd dacht hij dat hij taai, stoer en onverwringbaar was. Maar blijkbaar komt in het huis je ware aard boven. Het huis toont je hoe iemand echt is en accentueert daarenboven iemands slechte kanten... Geen enkel meisje wil een vaste relatie met een ontrouwe player, het is allemaal zijn eigen schuld dat dit gebeurt. Dermot wou enkel dat hij Liz nog kon vertellen over hoe hij er over nadacht om later samen te gaan wonen, om samen kinderen te krijgen, om samen gelukkig te zijn. Maar die dromen kan hij alvast opbergen in de diepste hutkoffer...

Schokkend van het huilen zit hij daar op de grond gehurkt terwijl hij wou dat Faith in haar opzet geslaagd was. Is hij nu zo'n erge zak dat ze hem wil vermoorden? En Liz, hoe moet zij zich nu wel niet voelen? Het is allemaal zijn schuld.

"Liz... Ik..."mompelt hij snikkend.

Misschien is dit wel een belangrijke levensles voor Dermot en misschien ook wel niet. Wie weet geraakt hij zijn wilde haren nu wat sneller kwijt en beseft hij hoe gelukkig hij wel niet kan zijn met een vaste relatie. Laat ons zeggen dat dit voorval er in ieder geval voor heeft gezorgd dat hij begint na te denken over zijn daden. Een flapuit blijf hij, maar hij neemt zich voor om voortaan zorg te dragen voor zijn geliefde.

OOC: laat ons zeggen dat de nacht mij inspiratie geeft ^^

Glauces · Geplaatst: Di Dec 30, 2008 15:49

Liz rilt even. De kou van buiten dringt door de ramen naar binnen en dat is niet bepaald prettig. Bovendien ziet het er buiten nogal creepy uit, dat vrolijkt haar ook niet op. Ze wrijft de tranen van haar wangen weg en dwingt zichzelf om niet meer te huilen. Het is allemaal zo onzinnig, ze kan beter iets nuttigs gaan doen, waarbij ze niet aan hem hoeft te denken. Het is toch over.

Maar wat voor nuttigs valt er eigenlijk te doen? Ze kan zo gauw niets bedenken, maar ze weet wel dat ze niet in haar eentje moet gaan zitten treuren als een kluizenaar. Daarom loopt Liz naar de badkamer en wast ze haar gezicht, zodat je hopelijk niet meer kunt zien dat ze heeft gehuild. Vervolgens grijpt ze lolly's uit de zak, en stopt er een in haar mond. Daar heeft ze nu echt behoefte aan.

Even later loopt Liz de kamer binnen, precies op het juiste moment natuurlijk. Faith zit er, en - o jee, Dermot. Hij... lijkt er ook erg mee te zitten, om het maar even zwak uit te drukken. Had ze wel naar beneden moeten komen? Aarzelend blijft ze in de deuropening staan, maar gaat dan toch op de bank zitten. Ze werpt een aantal twijfelende blikken op Faith en Dermot, maar ze weet eigenlijk niet wat en of ze iets moet zeggen... dus zwijgt ze maar.

trijntjuh · Geplaatst: Di Dec 30, 2008 21:07

Finn loopt, niets vermoedend van de emo crap die hier al een tijdje aan de gang is, de hal door en loopt vrolijk fluitend de trap op.
Eenmaal daar aangekomen wil hij verder lopen naar zijn kamer, om daar een heerlijk dutje te doen nu de bedjes terug staan want hij heeft wel nood aan een schoonheidsslaapje. xD (Valt het op dat zijn schrijfster melig is vandaag?)
Maar dan bedenkt hij zich, omdat het like nog geen tijd is om te slapen, dus strompelt hij de trap weer af en wandelt de woonkamer in om daar- nuja, een raar onbekend dier dat de kamer aan het onderkotsen is?- gehuil aan te horen.
Finn kijkt even verwonderd rond en knippert met zijn ogen als hij Dermot eenzaam en zielig tegen de muur ziet zitten met de handen voor de ogen.
Finn richt zijn blik naar de andere aanwezig personen in de woonkamer en kijkt hen vragend aan. Maar niemand die meteen enige reactie geeft.
Hij bijt op zijn lip, niet goed wetend wat te zeggen, en hurkt zich aarzelend naar zijn haat/liefde vriend toe.
'Dermot...Alles wel in orde, mate?'
Wat een stomme vraag, sukkel!
Finn trekt de handen weg van Dermot en kijkt hem vragend aan.
Dan zonder enige aanstalt trekt hij Dermot dichter en geeft hem zwijgend een knuffel.

Legolas · The Lunatic One Verdiend: 311 Sikkels

ooc: laatste post in HM op HPF... it's sad... well ^^ ik hoop dat we met een leuk nieuw topic op FFF kunnen beginnen ^^ Nu nog even Emo-rpg'en hier^^

Broken

Awkward... Nu zit Dermot hier in een woonkamer vol met mensen te laten zien wat voor een peperkoeken hartje hij eigenlijk heeft. Damn. en het feit dat Finn aan hem komt vragen of alles in orde is maakt het er niet beter op. Hij geeft hem een dikke hug terug, wat op het moment zo troostend werkt . Zijn lichaam schokt van de ingehouden huilbui en hij voelt zich tot rust komen. Zonder iets te zeggen laat hij Finn los en staat recht, hij wil hier zo snel mogelijk weg. Iedereen vindt hem nu waarschijnlijk een watje. Hij stapt de woonkamer uit en hoopt stiekem dat Finn hem volgt, dan kan hij zijn hart weer eens uitstorten.
Dermot gaat naar de keuken en gaat daar aan tafel zitten. Hij wil hier weg...

Miseria · Geplaatst: Wo Dec 31, 2008 17:43

Ghosts are transparant.
Ooc: tijd voor mijn 'afscheidspost' op HPF :3

Robertus zucht als hij zijn kamer eindelijk weer opgeruimd heeft, en loopt dan naar buiten. Hij steekt zijn handen in zijn zakken en overdenkt de moord die hij zojuist gepleegd heeft. God... Maargoed, hij heeft gedaan wat gedaan moest worden. Binnenkort mag hij hier weg. Bovendien verdíent ze het, blijft hij zichzelf vertellen, ze verdient het met haar moordpoging op zijn Faith. Traagjes loopt hij de gang uit, naar beneden.

Hij kijkt wat vreemd op als hij Dermot... verdrietig? langs ziet lopen. Wat is er aan de hand? Zijn nieuwsgierigheid gewekt, loopt hij de woonkamer in, en ziet Faith... tsja... nogal wanhopig? in een stoel zitten. Hij kijkt verward naar de rest van de aanwezigen, geen clue hebbend van wat er aan de hand is, maar loopt dan, gedwongen door zijn instinct naar Faith, gaat naast haar zitten en legt een geruststellende arm om haar schouders. Later zal hij wel vragen wat er aan de hand is.

Ooc: zoek de easteregg in mijn post... Haunted New Year aan iedereen :3

trijntjuh · Geplaatst: Wo Dec 31, 2008 18:28

Finn probeert geen verwonderd gezicht te trekken als hij voelt hoe Dermot zich aan hem vastklemt.
Hij kijkt even om naar de anderen en dan laat Dermot hem los.
Finn krabbelt half overeind, ziet nog net de benen van Dermot in actie schieten en kijkt zwijgend hoe hij de kamer verlaat.
'Wat is er in godsnaam gebeurd?'
Hij bijt vertwijfeld op zijn lip, maar verlaat de woonkamer dan en zet de achtervolging in.
Algauw grijpt hij Dermot bij de arm, terwijl ze in de verlaten Hal staan bij de trap.
Maar die trekt zich los, schudt zijn hoofd en loopt verder naar de keuken.
Finn blijft een paar tellen staan, volgt hem dan en sluit de keukendeur achter zich.

Ooc: Tommerd, vind het toch niet erg dat ik Dermie even een actie liet doen, hé? ^^"

Kevin. · Geplaatst: Wo Dec 31, 2008 21:00

Martin schrikt op uit zijn gedachten die niet heel interessant zijn als een bekende stem te horen is. Vervolgens ziet hij wie het is, Melody? Ze was dus echt terug. Het was geen luchtweerspiegeling. Alleen er leek wel iets anders aan Melody. Maar wat dan?

''Hoi.'' mompelt hij wat verbouwereerd terug. Wat moest hij in hemelsnaam zeggen? En waarom kwamen de juiste woorden niet op dit moment? En waarom moest ze nou zo zoetjes naar hem glimlachen? ''Wat wil je, Melody?'' vraagt Martin dan maar om de stilte te doorbreken. De vraag waar ze gebleven was kon wel wachten.