 Geplaatst: do jan 05, 2012 15:05
15.
Ik rende terug naar het kasteel met tranen in mijn ogen die ze deden laten glinsteren. Ik was een kutwijf, ik had alleen maar aan mezelf gedacht toen ik mijn ‘wraak’ bedacht. Ik moest alles terug draaien, voordat ik mensen ging kwetsten met mijn acties.
Toen ik voor de dikke dame stond streek ik gauw met een hand door mijn haar en vreef snel door mijn ogen.
‘Is er iets liefje?’ vroeg ze bezorgt.
Volgens mijn was ze voor het eerst in twee weken niet zat van de wijn.
‘Nee, er is niks aan de hand,’ antwoorden ik beleeft. ‘Ik heb gewoon te hard gerent. Dat is alles.’
Ze keek me nog een keer bedenkelijk aan en toen zonder dat ze me het wachtwoord vroeg sloeg ze het portret gat open.
Ook goed.
Snel klom ik door de korte stenen tunnel en liet mezelf eruit glijden. Ik keek gauw door de leerlingenkamer en vond al snel wat ik zocht. Met grote passen liep ik erheen.
‘James?’ vroeg ik toen ik bij de stoel zat waar hij blijkbaar aan het leren was. Maar schijn bedroog, hij had een zwerkbal boekje in zijn leerboek zitten. Sasha deed het ook wel is omdat de hoofdmonitor er een handje naar had gekregen om iedereen te straffen die tussen vijf en zes niet zat te leren.
Hij keek op en glimlachte toen hij zag dat ik het was. ‘Wat is er?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik wil even met je praten, onder vier ogen.’ voegde ik eraan toe en liet mijn blik glijden over zijn mede Marauders vriendjes en de tientallen eerste en tweede jaars.
‘O,’ zei hij verdwaast en keek snel om zich heen. ‘Natuurlijk!’ vervolgde hij en veerde behendig op van zijn stoel. ‘Laten we een eindje gaan lopen.’ Zei hij toen.
Ik knikte en liet me door hem weer naar het portretgat begeleiden er viel een ongemakkelijke stilte tussen ons toen we door de gangen liepen. Hij liep een stel trappen op en stopte voor een meisjes wc.
‘Daar mag jij niet in.’ Zei ik verbaast.
‘Dit is de wc van jammerende Jenny, niemand komt hier.’ Merkte hij droog op.
‘Waarom komt hier niemand?’ vroeg ik belangstellend.
‘Wacht maar, daar kom je zo achter. Maar het is bijna de enige plek waar we alleen kunnen zijn.’
Hij duwde de deur voor me open. ‘Dames gaan voor.’ Zei hij met een sierlijk handgebaar naar binnen. Ik glimlachte en liep naar binnen waarna ik naar de wasbakken liep en erop ging zitten.
‘Dus…’ zei hij en er viel even een stilte. ‘Waar wou je het over hebben?’
Ik haalde diep adem terwijl er van alles door mijn hoofd spookte. Zou hij boos zijn? Of, hoe zou hij reageren? Ik probeerde mijn klamme handen aan mijn broek af te vegen maar het lukte niet. Deed ik er wel goed aan? Ik keek overal naartoe behalve naar James. Ik kon hem niet aankijken. Ik wist niet zeker of ik er goed aan deed, maar mijn gevoel zei van wel.
Wat moest ik zeggen? Dacht ik in paniek en ineens kwam het in me op dat ik helemaal niets had voorbereid. Iets wat ik altijd deed, ik ging nooit naar een jongen voordat ik eerst een half uur voor de spiegel had staan repeteren. Bij Logan deed ik dat niet meer, maar de eerste keer dat ik James moest kussen had ik een uur voor de spiegel gestaan. Klote! Wat moet ik zeggen. gedoe, gedoe, gedoe! Wat moest ik zeggen? Ik kon niet zeggen wat er was gebeurt, dadelijk denkt hij dat ik gek ben ofzo, of… van veraf hoorde ik James zijn stem zeggen, ‘Lily?’
Verbaasd keek ik om me heen en herinnerde ik mezelf waar ik was. ‘Wat?’
‘Gaat het?’ vroeg hij bezorgt. ‘Je kijkt ofdat je elk moment kan flauw vallen.’
‘Ja, het gaat best hoor, dankje.’ Antwoorden ik bedrukt.
Hij leek gerust gesteld. ‘Waar wilde je het over zeggen?’
‘Ja, uhm…’ zei ik zenuwachtig. ‘Over dat, ik wilde…’ ik slikte moeizaam en streek gauw door mijn haren heen. Toen sloot ik mijn ogen en gooide ik het eruit. ‘Ik kan het niet doen!’
Hij keek me verbaasd aan. ‘Wat niet?’
‘Op het feest.’ Zei ik met een bang voorgevoel. ‘Ik kan het niet doorzetten.’
‘Wat!?’ vroeg hij verbaasd. ‘Hoezo niet?’
Ik keek naar beneden en durfde hem niet aan te kijken toen ik vertelde waarom ik het niet kon doorzetten.
‘Lily,’ zei hij met een vreemde klank in zijn stem. ‘Je moet het doorzetten.’
‘Nee, het kan niet. Ik zou net zo erg zijn als Logan… en, uhm,’ ik haalde diep adem. ‘Niemand verdient het om zo vernederd te worden.’
Hij zuchte. ‘Lily, je begrijpt het niet…’
‘Jawel! Ik begrijp het wel! Ik heb hem horen zeggen dat hij van me houdt! Jongens die dat zeggen horen…-’
‘Denk je dat hij van je houdt?’ James begon hard te lachen. Ik voelde me uitgelachen, vernederd en net toen ik wilde weglopen ging hij verder. ‘Denk je werkelijk dat hij van je houdt?’
Ik draaide me om met tranen in mijn ogen. ‘Hij zei het; tegen zijn vrienden. Dat moet toch iets zeggen.’
‘Misschien heeft hij je gezien.’
Toen barste ik los. ‘Wat maakt jouw het uit!’ schreeuwde ik. ‘Het zijn mijn zaken! Niet de jouwe.’
‘Niet mijn zaken?’
‘Inderdaad!’ zei ik geïrriteerd. ‘Niet jouw zaken!’
‘Goed!’ zei hij gefrustreerd. ‘Wat jij wil. Maar onthoudt een ding, Lily. Denk er vooral aan als je later bij hem in bed ligt. Kun jij met een man leven waarvan dat je weet dat hij is vreemd gegaan.’
‘Je snap het niet!’ riep ik, hij had Logan niet horen praten in de kleedruimte. Hij hield echt van me! Cassie was slechts een vervanging van mijn.
‘Jawel! Ik snap het wel!’ riep hij gefrustreerd. ‘Jij wilt iemand vergeven die jouw pijn heeft gedaan. Voor ieder ander zou je genoeg zijn geweest.’ Hij keek de andere kant op. ‘Voor mijn zou je genoeg zijn geweest.’
‘Wat bedoel je daarmee?’ fluisterde ik zacht.
‘Is het je nog niet duidelijk?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Wat bedoel je?’ herhaalde ik weer.
‘Zo moeilijk is het niet.’ Mompelde hij.
‘Vertel het me dan?’ zei ik scherp. ‘Want ik weet niet wat je bedoelt.’
Lange tijd bleef het stil. Toen leunde James tegen de deur aan en zei; ‘Ik hou van je!’
‘Wat?’ vroeg ik geschokt.
‘Ik hou van je…’ mompelde hij. ‘En ik weet dat jij ook iets voor mijn voelt, ik voelde het elke keer als je me kuste. Ik voelde het!’ zijn stem werd iets sterker. ‘En ik heb altijd gedacht dat je sterk in je schoenen stond, dat geen een jongen over jouw heen kon lopen.’ Hij keek haar lange tijd aan. ‘Maar blijkbaar had ik het mis!’
‘Waarom heb je dit gedaan, James?’ vroeg ik hem zacht.
‘Wat gedaan?’
Ik zuchte. ‘Gedaan ofdat het je allemaal niet kon schelen, dat je het zogenaamd deed op mij te helpen.’ Ik keek hem recht in de ogen en ik wist dat hij zich gekwetst voelde. ‘Waarom liet je mijn geen andere jongen zoeken die het voor mij wou doen zodat jij er niet onder zou lijden.’
Hij lachte. Hard. ‘Wat zou jij hebben gedaan als je in mijn schoenen zou staan?’ vroeg hij, zijn stem klonk bitter. ‘twee jaar lang heb ik je met rust gelaten. Twee jaar! En het was moeilijk. Twee jaar heb ik je met jongens zien lopen terwijl ik het gevoel had dat ik naast je hoorde te lopen. Dat ik je hand vast mocht houden. En toen kwam Logan in beeld!’ hij spuwde de naam Logan uit. ‘En je leek het sirieus te menen met die jongen. Je had zo’n gelukkige glans in je ogen als je met hem was.’ Hij vreef over zijn gezicht heen. ‘En ik dacht dat ik nooit meer de kans zou krijgen.’ Hij glimlachte. ‘En toen kwam jij de jongens slaapzaal binnen, met je geweldige ideetje om wraak de te nemen op hem. En ik zag mijn kans, Sirius deed moeilijk, Remus had het nooit gedaan en Peter had je waarschijnlijk nooit gewild. Daar kon je Logan niet jaloers mee maken. Dus zei ik dat ik het zou doen.’ hij glimlachte. ‘Het was een droom die uit kwam. Ik kon Lily Evers kussen, je zou het uitmaken met Logan en ik zag het al helemaal voor me. Misschien zouden we wel vrienden worden en uiteindelijk misschien meer.’
Ik keek hem gekwetst aan. ‘Je hebt me gebruikt!’
‘Jij mijn ook, nietwaar?’
‘Je had nee kunnen zeggen als je het zo erg had gevonden.’ Kaatste ik terug. ‘Maar nee, meneer Potter zag zijn kans schoon.’ Ik keek hem beledigt aan. ‘Je hebt me gebruikt!’
‘En jij laat je gebruiken door Logan!’ kaatste hij terug. Hij wist dat hij me daardoor pijn deed, maar toch zei hij het. Ik keek hem verdrietig aan en ik zag dat zijn gezicht iets verzachte.
‘Lily,’ zei hij zacht en deed een stap naar me toe, ik sloeg mijn armen over elkaar en wachte op wat er volgde. ‘Doe dit jezelf niet aan, je weet dat Logan niet van je houdt.’ Ik schudde mijn hoofd ontkennend. ‘Nee, Lily. Je weet het. Waarom gaat hij anders met andere meisjes naar bed.’
‘Omdat ik hem niet gaf wat hij wou.’ Ik keek hem aan. ‘Sexs.’
Hij schrok. Dat wist hij niet. Hij dacht dat ik en Logan allang met elkaar naar bed waren geweest. Ik had het hem ook nooit vertelt, waarom zou ik. Toen ik in de tijd kwam van jongens en al de dingen die daarbij hoorden waren wij allang geen vrienden meer.
Hij herstelde zich snel. ‘En dan nog…-’
‘Nee, James, luister!’ zei ik vastberaden. ‘Waarom laat je het niet rusten, oké?’ ik haalde diep adem. ‘Ik dump Logan, gewoon met de rede dat ik niks meer voor hem voel. Ik kan verder met mijn leven, hij kan verder met zijn leven en jij kan verder met je leven.’
‘Ik wil niet verder met mijn leven als jij niet bij me bent.’ Zei hij.
‘Het spijt me.’ zei ik en ik meende het echt!
‘Nee! Lily doe dit niet!’ zei hij gekwetst.
‘Je bent een vriend James. Meer niet, dat zul je ook nooit zijn.’ Ik voelde me gemeen, een kutwijf. Maar ik moest het doen.
Hij keek me aan met een gekwetste blik in zijn ogen. ‘Je liegt.’
‘Nee! Jij liegt. Je hebt tegen me gelogen! De hele tijd. Ik zou dit nooit goed hebben gevonden als ik wist wat ik nu weet!’ ik haalde diep adem en zei de woorden waarvan dat ik wist dat het zijn hart zou breken. ‘Ik wil je niet! Wanneer wil je dat inzien?’
Hij knikte. Gekwetst, vernederd en bijna in tranen. ‘Veel geluk in je leven Lily. Ik hoop dat je héél gelukkig word met Logan.’ Toen liep hij weg. langs me heen en hij duwde de deur boos open. Met een knap viel hij terug in het slot. Ik draaide me om en sloeg mijn handen voor mijn gezicht. langzaam begon de tranen te rollen.
Ik had het gevoel dat ik zojuist mijn beste vriend was kwijt geraakt.
_________________
Blessed is the heart that bends; it can never be broken.
|
