 Geplaatst: di jun 26, 2012 12:38
Inleiding
Mijn verhaal gaat over een meisje, genaamd Annabella Erickx, die vertelt hoe het eraan toe ging in haar hongerspelen. Hoe mensen werden vermoordt tijden de eerst spelen, en hoe ze de dood tegemoet gingen.
Hoofdstuk 1: De boete
Enkele dagen terug dacht ik nog : ‘eindelijk, de donkere dagen zijn voorbij.’ Nu denk ik ‘was ik maar dood’, of, ‘woonde ik maar in district 13, helemaal verwoest, dood.’
Hier begint mijn verhaal, de dag van de boete. Iedereen staat op het plein, ouders van kinderen doodbenauwd, wat hen uiteraard niet kwalijk te nemen valt, 1 jongen en 1 meisje zullen naar het Capitool moeten. Om dan naar de arena te gaan, en kennelijk vermoordt te worden. Uiteindelijk komt de vrouw van het Capitool het podium op, en zegt luid door een van die spullen dat ze in district 3 maken, voor het hele plein:
‘Hallo, iedereen! Ik ben Elly, en zal de jongen en het meisje van jullie district, district 4 begeleiden voor de hongerspelen, en zal ook sponsors voor hen zoeken. Omdat dit de eerste, en dan ook allerspannendste hongerspelen moeten worden, zal ik er niet te veel doekjes om winden! Als laatste, voor ik de namen trek, wil ik zeggen dat het een ware eer is om hier te zijn, en mogende kansen immer in uw voordeel zijn! Lady’s first!’ Elly liep naar dee bol, en riep:
‘Annabella Erickx!’ Dat,… ter attentie, was ik, ik was al vrouwelijke tribuut van district 4 uitgekozen. Ik loop naar voor, en dan vraagt Elly mijn leeftijd.
‘Ik’, zeg ik koeltjes, ‘ben er 17.’ En precies op dat momen, op het moment dat ik “17” zeg, komt er iemand naar voor gelopen, en schreeuwt luidkeels:
‘Wat, in godsnaam is dat voor zever?! Een naam uit een bol trekken?!’ En terwijl hij dat het ene moment nog schreeuwt, is hij op het andere moment geboeid door een vredebewaker, met een pistool, of ik denk toch dat dat zo noemt, onder zijn kin. ‘Zo’, zegt Elly na een gesprek met de vredebewaker. ‘Neem een voorbeeld aan deze dwaas, wat er met je gebeurd, als je het Capitool tegenwerkt. En Annabella, omdat jij als allereerste, aller tijden de eer van district 4 mag dragen, mag jij het zeggen: dood, of avox?’ Woede borrelt in me op, maar toch zeg ik rustig en fel:
‘Vrij, in district 4.’ De mensen beginnen te klappen, en Elly kijkt me ijzig aan, en zegt dan:
‘Dat, liefje, is geen optie.’ Nu ja, omdat dit geen moordverhaal gaat worden, zal ik hier niet verder over uitwijken. Nou, eigenlijk wordt het wel en moordverhaal, maar ik ga aan deze moord- ze hebben hem toch maar vermoordt, omdat ik weigerde te antwoorden-, niet m’n hele verhaal verprutsen. Dan loopt Elly naar de jongensbol, en roept weer luidkeels:
‘Xavi Bailo!’ Een jongentje van een jaar of 14 kom naar voren gelopen, terwijl hij net naast mij staat, vraagt Elly weer:
‘Hoe oud ben je, Xavi?’
‘13’, antwoordt Xavi rustig.
‘Nog een daverend applaus voor onze 2 tributen!’ Roept Elly, en dan worden we naar binnen gebracht. Eens we binnen zitten mogen vrienden en familie, eigenlijk iedereen afscheid komen nemen. Mensen die ik dus niet heb. Ze zijn allemaal vermoordt tijdens de donkere dagen. En dan, na 10 minuten komt Elly terug binnen, met enkele goedgewapende vredebewakers. ‘
‘Annabella meekomen graag.’ Zegt ze, en we gaan tezamen de trein in, naar het Capitool, naar de arena, op weg naar de dood.
Laatst bijgewerkt door Lilly op za jun 01, 2013 15:40, in totaal 5 keer bewerkt.
|
