Voor ik mijn verhaal begin zal ik een korte samenvatting geven er over.

de Hoofdpersonen in het verhaal zijn : Draco Malfidus en Hermelien Griffel.

het speelt zich af tijdens de slag op Zweinstein, alleen loopt hij niet zoals het in het boek beschreven is.

Voor alle Ronald Wemels fans raad ik aan het niet te lezen want hij komt er niet in voor als personage maar zijn naam wordt wel vernoemd, niet in goede zin.

Ik heb Dyslexia dus neem ik een Beta wie het verhaal eerst zou doornemen voor ik iets ga posten om te zorgen dat er zo weinig mogelijk spelfouten in zitten.

Met veel pijn in haar arm, hielp de zeventien-jarige Hermelien Griffel een elf-jarige Ravenklauw leerling omhoog, die bewusteloos op de grond had gelegen
"Rustig maar. Mijn naam is Hermelien. Kun je mij je naam vertellen en waar je pijn hebt?" De leerling keek angstig naar Hermelien Griffel en fluisterde "Frank Bakker... Mijn rechter arm doet veel pijn, mevrouw... Een enge man raakte mij daar met een spreuk."
Hermelien glimlachte vriendelijk naar de elf-jarige leerling en legde haar toverstok op zijn rechter arm, waarop een snee te zien was, en zei een spreuk die de pijn af zou nemen.
"Frank, ik weet dat je bang bent, maar je bent al heel dapper geweest. Ik moet je vragen nog eens dapper te zijn. Ik wil dat jij bij mij blijft tot wij bij het bos zijn, daar zijn twee professoren die leerlingen naar een veilige plaats brengen."
Frank keek naar zijn arm die geen pijn meer deed en toen weer naar Hermelien "Ik denk dat ik wel dat durf..."
Hermelien legde haar rechter hand op het hoofd van de leerling om hem een kant op te leiden. Ze hield haar toverstok omhoog, zodat als ze dooddoener zag, ze meteen aan kon vallen of kon verdedigingen.
"Hermelien!", bij het horen van haar naam keek Hermelien om naar het kasteel waar de stem van de zestien-jarige Ginny Wemel vandaan kwam.
"Ginny! Ik zei dat je bij het bos moest blijven! Zodat jij de leerlingen kon helpen! Hoe moet ik jou beschermen als jij naar het kasteel gaat, waar Voldemort en heel veel dooddoeners zijn?"
Ginny Wemel was naar hen toe gerend en stopte met rennen toen zij voor hen stond. "Word straks maar boos op mij. Wij moeten hier nu weg. Kennelijk zoeken een paar dooddoeners jou... en Ron wil dat wij hier meteen weg gaan."
Hermelien keek naar het kasteel waar verschillende duistere tekens boven hingen, wat inhield dat al vele mensen hun leven verloren hadden aan de dooddoeners.
"Wij moeten naar het bos, want hier kunnen wij niet verdwijnselen . In het bos kunnen wij dat gelukkig wel en ik denk dat het mij wel lukt om ons alle drie naar de schuilplaats te brengen."
Met een kleine duw in de rug van Frank, begonnen zij alle drie naar het bos te lopen. Hermelien en Ginny bleven hun toverstokken in aanslag houden, omdat elk moment een dooddoener hen kon zien.

Een dooddoener zette zijn toverstok in het hals van Ronald Wemel en vroeg kalm "Waar is Hermelien Griffel? Vertel mij waar zij heen gegaan is en heel misschien spaar ik dan jouw leven, Wemel."
Ronald Wemel zat op zijn knieí«n voor de tovenaar, zijn armen waren vastgebonden op zijn rug, zodat hij niet kon proberen de dooddoener voor hem iets aan te doen.
"Ik zei haar hier weg te gaan. Ik ga liever dood dan dat ik jou vertel waar Hermelien is."
De dooddoener sloeg met zijn vrije hand tegen de kaak van Ron, die hierdoor op zijn zij viel. "Nutteloos wezen dat je bent. Jou vermoorden zal mij niet hetzelfde genoegen geven als Hermelien te pakken krijgen, maar het zal mij toch veel plezier doen om ervoor te zorgen dat jij er niet meer bent."
De dooddoener bukte bij Ron neer, nam zijn masker af en genoot van de woede en haat op het gezicht van Ron, toen hij zag wie er achter het masker zat.
"Malfidus...", de dooddoener grijnsde en zei "Ik wilde dat je wist wie jou ging vermoorden, Wemel. Het maakt niet uit dat je niet wilt zeggen waar Hermelien is. Er zijn nog meer mensen hier die het zullen weten.."
De dooddoener deed zijn masker weer voor en stond op en richtte zijn toverstok op Ronald hart "Ik ga er voor zorgen dat jouw dood zo pijnlijk wordt als mogelijk is. Ik ga er van genieten om jou te zien smeken om vermoord te worden."
Er ging een felle rode staal uit de toverstok van de tovenaar en diepe wonden verschenen in de huid van Ronald Wemel, die het uit gilde van de pijn "Aangezien jij mij niet wil vertellen wat ik wil weten, zal ik dat zusje van jou laten zoeken en zal ik haar martelen met dezelfde spreuken."
De kleding van Ronald begon onder bloed te zitten en zijn gezicht werd steeds bleker door het bloedverlies "En als je zusje het mij niet wil vertellen, vind ik wel vrienden van jullie en elke persoon wie mij niet wil vertellen waar Hermelien Griffel is, zal een pijnlijke dood krijgen."
De dooddoener keek op toen hij iemand zijn naam hoorde zeggen en zag zijn tante, Bellatrix van Detta, die zijn richting op kwam lopen "Wat ben jij aan het doen, Draco?"
Bellatrix keek vol walging naar het bijna levenloze lichaam van Ron Wemel en zette een stap naar achter, om ervoor te zorgen dat Ron's bloed niet op haar kleding kwam.
"Mijn woede kwijtraken. Hij waarschuwde Hermelien, waardoor ze ontsnapte. Als hij niets gezegd had, dan had ik haar nu te pakken gehad en was de pijn, die ik dankzij haar elke dag voel, over."
Bellatrix van Detta stond bekend om het feit dat zij om niemand gaf, behalve om haar heer Voldemort, maar wat veel mensen niet wisten was dat zij ook om haar familie kon geven.
"Wij hebben een aantal leerlingen gevangen genomen. Misschien weet iemand van hen waar Griffel is, Draco. En zelfs al weten zij niets, hen martelen zal jou een goed gevoel geven."
Bellatrix richtte haar toverstok op Ronald Wemel, die tegen een muur aan vloog en aan de muur vast kwam te zitten. Hij zou achtergelaten worden als een voorbeeld.
"Tante... Hebben wij ook leerlingen van het zevende jaar gevonden?"
Bellatrix legde haar rechterhand op Draco's schouder en zei "Twee leerlingen. Beiden uit Ravenklauw. Waarom kom je niet mee en ga je hen martelen? Het zal je goed doen, neefje."

Rode kleur staat voor herinneringen

Hermelien liep naar de kamer waar Harry Potter in lag, zij wist dat Ginny Wemel daar zou zijn omdat zij al sinds zij terug waren van Zweinstein aan Harry Potter zijde was.
Dankzij de goede zorg van Andromeda Tops en Poppy Plijster was Harry niet meer in levensgevaar dankzij zijn wonden maar hij was nog steeds bewusteloos, omdat er emotionele wonden waren wat niet zo snel genazen als zijn lichamelijke wonden.
Er waren twee dagen voorbij gegaan sinds de slag op Zweinstein en er werden nog steeds veel mensen vermist, vandaag voor het eerst was er een lid van de orde van de feniks naar Zweinstein gegaan en zij verwachte de lid spoedig terug.
Hermelien opende de deur van de kamer en zag dat Ginny Wemel met haar hoofd op het bed van Harry lag te slapen, een glimlacht verscheen op Hermelien gezicht bij het zien van dit.
Langzaam liep Hermelien naar Ginny toe en schudde haar voorzichtig wakker "Ginny..wordt eens wakker".
Vermoeid gingen de ogen van Ginny Wemel open en keek zij Hermelien met haar bruine ogen aan "Ron?".
Hermelien schudde haar hoofd en fluisterde "Nee Ginny..ik ben het Hermelien, er is nog geen nieuws over Ron vrees ik. Kom..wij brengen jouw naar bed toe".
Ginny schudde haar hoofd en fluisterde vermoeid "Nee..ik wil bij Harry blijven..ik wil hier zijn als hij wakker wordt Hermelien".
Hermelien zakte op haar knieí«n naarst de stoel waar Ginny in zat neer en nam Ginny gezicht in haar handen "Ginny..ik weet dat jij hier wil zijn want ik heb de zelfde drang om hier te zijn. Maar Harry heeft er niets aan als jij ziek wordt omdat jij niet goed slaapt of eet. Ik heb Harry beloofd op jouw te letten en dat ga ik dus ook doen. En dat betekend dat ik jouw nu naar bed breng en bij jouw in de kamer blijf tot jij slaapt".
Ginny sloot even haar ogen en fluisterde "Maak jij mij wakker als er nieuws over Harry of Ron is?".
"Ik beloof het jouw..nou kom", Hermelien stond op en stak een hand uit naar Ginny wie hem aannam en zich omhoog liet trekken, omdat Ginny al vermoeid was van het slaap te kort sloeg Hermelien een arm om haar middel zodra zij stond om te zorgen dat zij bleef staan.

In de slaapkamer wat zij samen met Ginny Wemel deelde keek Hermelien uit het raam naar de regen wat aan het vallen was, sinds de oorlog begonnen was, viel er steeds meer regen en soms leek er geen einde aan te komen aan de onweer en regen dat genadeloos toesloeg.
Hermelien keek naar een druppel wat op het raam terecht was gekomen en nu naar beneden gleed, zij wou dat zij net als de druppel langzaam verdween in het niets, dat zij ook haar problemen in het niets kon laten verdwijnen.
Het was haar gelukt om Ginny zover te krijgen dat zij eindelijk sliep maar zelfs kon zij ook niet slapen, zij vreesde dat Ronald Wemel en Daan Thomas dood waren en zij vreesde ook dat Harry niet wakker meer wou worden omdat hij de wil om te leven opgegeven had.
Sinds de dood van Albus Perkamentus had de orde van de feniks geen leider meer en dus was alles minder goed geregeld in de orde als het vroeger was.
Als Harry wakker was kon hij de leiderschap over nemen en iedereen zou hem volgen omdat hij al vele keren bewezen had dat hij een geboren leider was.
Tijdens de slag op Zweinstein had Harry haar gevraagd Ginny te beschermen en dat zou zij dus doen, zelfs als het betekende dat zij moest zorgen dat Ginny normaal at en sliep elke dag.

Harry Potter keek naar Hermelien wie bezig was een eerstejaars leerling te kalmeren "Hermelien..ik wil dat jij Ginny bij jouw houdt. Ik wil dat jullie beide de leerlingen naar het bos brengen waar leden van de orde zijn om hun in veiligheid zullen brengen".
Hermelien zei nu voor het eerst iets sinds zij Harry tegen kwamen "Komt niets van in. Ik vraag Daan wel om op Ginny te letten..en ik help jouw mee Harry".
Harry liet Ginny nu los en legde zijn handen op Hermelien schouder "Komt niets van in. Hermelien..als er iets met mij gebeurd wil ik dat jij Ginny beschermend. Jij bent als mijn zus..en ik hou teveel van jullie twee om jullie te begraven".
Hermelien knikte en fluisterde "Ik bescherm haar zolang als ik leef..zorg jij nou maar dat jij blijft leven zodat je het over van kan nemen...en Harry..als je Ron ziet, zeg hem dat ik van hem hou en dat hij beter in leven kan blijven".
Harry knikte en hij keek nog even naar Ginny voor hij terug rende naar de grote zaal waar iedereen aan het vechten was, hij was daar nodig en dat wisten zij.
"Kom mee Ginny! Hou je toverstok in aanslag..jij weet maar nooit. Regels kunnen doodvallen op dit moment, valt iemand je aan..verdedig je met wat voor spreuk je ook kan bedenken".

Hermelien sloeg de bladzijde van haar boek dat zij aan het lezen was om, het boek ging over bescherming spreuken wat er voor zorgde dat een huis minder snel gevonden kon worden.
"Ik had al een vermoeden dat jij nog wel wakker zou zijn..", Hermelien keek op toen zij de stem hoorde van Remus Lupos en tot haar verbazing zag zij hem in de deuropening staan met een verdrietige glimlach.
"Romeo is terug van Zweinstein. Jij zei dat jij er bij wou zijn als hij vertelde wat hij te weten is gekomen. Hoe is het jouw in hemelsnaam gelukt om Ginny in slaap te krijgen?".
Hermelien sloot haar boek en fluisterde "Ik heb haar moeten beloven dat als er nieuws over Ron of Harry was dat ik haar meteen wakker zou maken, daarna heb ik een half uur lang bij haar in bed gezeten voor zij eindelijk eens in slaap viel".
Hermelien stond op van haar bed en liep naar het bed van Ginny toe en trok de dekens beter over Ginny's schouders heen zodat Ginny het niet koud zou krijgen in haar slaap.