[RPG] The City Without Tomorrow

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

”Nee,” reageert Caine heel direct op Tara’s spottende opmerking. Hij kan niet uitstaan dat zij denkt dat ze het beter weet dan hij. Vrouwen werden in Caine’s wereld alleen ingezet als er niemand anders voor de klus te vinden was. Caine vertrouwt haar niet en hij zit dan ook kort achter haar wanneer ze naar boven verdwijnt.

Hij verdwijnt achter haar de duisternis in. Het duurt even voor dat zijn ogen wennen aan de duisternis, dus hij blijft in het midden van de gang staan. Tara loopt een eindje voor hem; dat hoort hij aan het geluid van haar voetstappen. Net wanneer Caine aanstalten wil maken zijn tocht voort te zetten, hoort hij een onverwacht geluid achter zich. Dat zouden Dean en Hayden kunnen zijn, maar zijn intuitie zegt iets anders. Met een ruk draait hij zich om, maar hij is al te laat. Een hard voorwerp raakt hem op zijn hoofd en Caine vloekt hard. Dan verliest hij zijn bewustzijn.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Dean wacht eerst af of er nog anderen achter Tara en Caine aan gaan, maar als niemand het voortouw neemt besluit hij zelf maar achter hen aan te gaan. Behendig gooit hij zijn benen over de vensterbank en maakt de sprong. Als hij veilig aan de brandtrap hangt, bonkt zijn hart in zijn keel. Hij had al vaker de waaghals uitgehangen, maar het blijft iedere keer spannend.

Hij gaat de brandtrap verder omhoog naar de verdieping waar hij Tara voor het raam heeft zien staan. Als hij op de verdieping aankomt en door het raam kruipt, hoort hij verderop een doffe klap gevolgd door een geluid wat lijkt op iemand die op de grond valt. "Hoorde jij dat ook?" vraagt hij zachtjes aan Tara als hij naast haar gaat staan.

OOC: sorry voor de lame-o post, ik heb echt geen inspiratie, excusi!

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Tara luistert naar de geluiden om haar heen en dan hoort ze een doffe klap. Ze glimlacht licht. Als dan Dean bij haar komt staan en zacht vraagt of ze dat ook hoort kijkt ze hem kort aan. Ze gebaart hem stil te zijn en dan kijkt ze om zich heen en doet een stap achteruit. Dit is geen onbekende situatie en voordat Dean het doorheeft slaat ze hem op zijn achterhoofd met de achterkant van haar geweer.

"Jullie worden steeds langzamer is het niet jongens?" zegt ze dan tegen de twee die zich nog niet hebben laten zien, "Opschieten. Bind ze vast en breng ze naar Lord Byron. Hij verwacht ze." De lichten gaan aan en de rest van de groep ligt bewusteloos op de grond en Tara ziet duidelijk dat de twee twijfelen over haar woorden. Ze zucht geïrriteerd en rolt met haar ogen. "Is de memo weer niet aangekomen? Het zou niet de eerste keer zijn," gromt ze dan, "Ik zou opschieten, jullie weten heel goed dat Lord Byron niet van wachten houd." Deze twee waren waarschijnlijk dom genoeg om haar te geloven, daarnaast is het niet de eerste keer dat ze zich ergens doorheen bluft.

Als de twee dan knikken en het werk doen wat Tara hun opdraagt kijkt ze kort toe. Ja, dit zou alles een stuk ingewikkelder maken. Fijn. Als de twee de rest hebben vastgebonden en opgepakt volgt Tara ze naar een deur en niet veel later komen ze in een andere gang terecht en drukt een van de twee op het knopje voor een lift. Het duurt slechts enkele minuten voordat ze weer uit de lift stappen en in een lege kamer belanden. De vastgebonden mannen worden hard gedumpt en snel calculeert Tara haar volgende zet. Als dan een van de twee met een grom mededeelt dat Lord Byron nu absoluut niet gestoord mocht worden zucht ze.

"Zakenrelaties zijn echt nooit te vertrouwen... Prima," zegt ze dan met een geïrriteerde toon, "Ik wacht wel en hou ze wel in de gaten. Niet dat ze ergens heen kunnen..." Het is genoeg voor de twee en nog geen minuut later is ze alleen in de kamer met de rest die nog bewusteloos is. Nu moesten ze wakker worden en Tara gebruikt de tijd om een nieuw plan te bedenken terwijl ze bij de deur luistert wat er op de gang gebeurd.

Afbeelding

Kali zegt niets als Lord Byron haar verteld dat die rode ogen haar veel mooier zijn en ze probeert haar kansen in te schatten als ze op geweld over zou gaan, maar ergens weet ze al dat geweld geen goed idee zou zijn. Kort kijkt ze naar de deur waarachter Brian nog zou moeten zijn. Als Becky dan vraagt waaraan ze het overweldigende ontvangst verdiend hebben kijkt ze Lord Byron weer aan.

Lord Byron
Mooi, ze waren vechtlustig. Hij houdt ervan als zijn prooi tegenstribbelde, dat maakte het zoveel leuker. Ze zouden uiteindelijk toch wel toegeven aan zijn kracht. Kali heeft haar blik op iets achter hem gericht, maar hij weet dat de deur goed gesloten is en als dan de andere vraagt naar de reden voor deze ontvangst glimlacht hij vals.

"Dames, jullie weten heel goed waarom," zegt hij dan met een lach, "Laten we geen spelletje spelen over de reden waarom jullie hier werkelijk zijn. Het is niet om jezelf aan te bieden aan mij, alhoewel het daar uiteindelijk wel op zal eindigen..." Zijn vrije hand gaat omhoog en hij streelt de wang van Kali. Ja, die bloedrode kleur van haar ogen vertelde hem meer dan genoeg. Dan kijkt hij de andere aan. "Je bent geen dom meisje, elke act die je probeert te doen zal je tegenwerken. Ik doorzie alles, dus laten we ophouden met de acts..."

Hij kijkt Kali weer aan en zijn vrije hand legt hij op haar kruin. Kort kijkt hij haar aan en als de bloedrode kleur langzaam wegebt uit haar ogen glimlacht hij. Dan laat hij haar zonder wat te zeggen los en loopt naar Becky toe. Zonder wat te zeggen legt hij één hand op haar kruin en kijkt haar dan kort aan. Na een paar seconden doet hij een stap bij haar vandaan en knikt naar zijn bediende. "Nu kunnen we zaken doen... Vertel me dames, waarom willen jullie de sleutel?" zegt hij dan terwijl hij naar een tafel toeloopt en een glas whisky voor zichzelf inschenkt.

Kali voelt een vreemde sensatie door haar lichaam gaan op het moment dat Lord Byron zijn hand weghaalt en plotseling heeft ze het gevoel alsof er iets mist. Ze draait zich om en kijkt toe hoe hij hetzelfde bij Becky doet en hoe zijn bediende haar dan plots loslaat. Er klopte iets niet en ze weet zeker dat het samenhangt met wat hij net heeft gedaan, maar ze weet nog niet precies wat het is. Als hij dan naar de sleutel vraagt kijkt ze hem aan en zwijgt.

OOC:: Dean, Caine & Hayden (die we dood laten gaan in dit gedeelte aangezien Trijn niet meer meedoet) liggen nog vastgebonden in de kamer. Verdenk Tara vooral van dubbelspel. Kali & Becky zijn tijdelijk al hun krachten kwijt.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Becky vloekt zachtjes als ze merkt dat zichzelf dom houden geen effect heeft. Ze neemt een flinke teug adem om haar woede onder controle te krijgen en luistert naar zijn verhaal. Als hij zegt dat ze zich toch wel aan hem zouden aanbieden fronst ze even. De Informateur dat gezegd dat Lord Byron je je vrije wil af kon nemen... Ze kon ervan uitgaan dat dit nu ook het geval zou zijn. Dat zou ze niet zomaar laten gebeuren. De raad had altijd gezegd dat ze een sterke wil heeft, hij zou nog een hele kluif aan haar krijgen.

Als hij tegen haar zegt dat ze haar act kan laten vallen, knikt ze, maar ze blijft hem strak aankijken.

Ze voelt haar handen tintelen en ze weet dat de woede langzaam meester van haar begint te maken. Ze ziet hoe hij zijn hand op de kruin van Kali legt en hoe hij blijkbaar iets bij haar doet. Wat heeft hij met haar gedaan? Wanneer hij haar richting opkomt probeert ze haar hoofd weg te draaien, wat hij ook maar met Kali gedaan heeft, mag haar niet overkomen, maar met de dolk op haar keel kan ze vrij weinig doen. Ook bij haar legt Lord Byron zijn hand op haar kruin en blijkbaar doet hij hetzelfde als wat hij bij Kali deed.

De bediende laat haar los en onmiddellijk voelt Becky de tinteling in haar handen wegtrekken. Wat had hij gedaan? Ze stond op het punt hem aan te vallen met haar witte energie en nu... was er niets over.

"Het verbaast me dat u pas met ons wilt praten nadat u onze krachten hebt afgepakt," zegt ze zakelijk, "Ik voelde me persoonlijk ongelooflijk overmeesterd." Ja, dat was het... Dat had hij gedaan.

Even blijft ze hem aankijken. De woede in haar ebde langzaam weg... Zonder haar krachten kon ze er niets mee...

"Maar goed, zaken dus," gaat ze verder en ze laat haar vingers door haar haar glijden, "We hebben verschillende redenen waarom we de sleutel zouden willen hebben. Ik zal u daar maar niet mee vervelen, vind u ook niet? De belangrijkste reden is dat we op zoek zijn naar het slot dat bij de sleutel hoort. En zo zijn wij hier gekomen."

Dat laatste was niet helemaal waar, maar ze wist dat een goede leugen dicht bij de waarheid bleef. Ze waren op weg om de deur te vinden, dat ze er nog lang niet waren was een ander verhaal. Toch blijft ze hem tijdens het gesprek strak aankijken.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Langzaam komt hij weer bij bewustzijn. Ergens in de verte hoort Caine een stem die iets zegt over vertrouwen en dat ze nergens heen kunnen. Het duurt even voordat het tot hem doordringt dat het Tara’s stem is! Woest opent Caine zijn ogen, maar sluit ze direct weer als hij begroet wordt door een fel licht. Hij probeert zijn handen voor zijn ogen te houden, maar komt er op deze manier al snel achter dat hij vastgebonden is.

”Tara, ben je daar?” vraagt hij fel, terwijl hij zijn ogen tot spleetjes knijpt om toch nog iets te kunnen zien. Hij ziet een schaduw staan. Dat moest Tara zijn. Caine probeert om te rollen en in ieder geval ergens een zwakke plek in de touwen te ontdekken. Als hij rolt, voelt hij een ander lichaam. Zijn hart begint sneller te kloppen. Hij herkent het gezicht van Dean, die zo te zien ook buiten bewustzijn is.

”Wat is er gebeurd? Waarom maak je ons niet los?” vraagt hij fel aan haar. Duizenden gedachten en theorieën schieten door zijn hoofd. Hij wist wel dat Tara niet te vertrouwen was! Hij besluit om zijn twijfels nog niet naar haar uit te spreken. Dat doet hij wel als ze hem losgemaakt heeft.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Brian neemt een slok van zijn drinken, maar als hij vanuit zijn ooghoek de man terug ziet komen zet hij het glas weg en kijkt met gemaakt afwachtende blik op. Als ze mee mogen lopen knikt hij en glimlacht. Nee er klopte inderdaad iets niet aan deze man. En het was slechts een kwestie van lutteloze seconden voordat Brian zijn vinger op de gevoelige plek wist te leggen.

In de gang waar ze worden heengeleid stoppen ze en de man laat de dames voor. Deze lopen de kamer vanwaar de deur open wordt gehouden binnen. Brian wilt een stap zetten, maar op het moment dat dezelfde man Brian tegenhoudt, lijkt de puzzel zich in zijn hoofd op te lossen en zijn ogen worden even wat groter.

'Ah Lord, waar u zich veilig bij voelt op dit moment' flitst er geamuseerd door hem heen.

De glimlach rond zijn lippen kan hij mooi verplaatsen van de man in de richting van de wachters welke net een duidelijke opdracht hebben gekregen. Brian haalt nonchalant zijn schouders op en doet een pas naar achteren als de twee bewakers met een veel te zelfverzekerde smerige grijns juist een pas zijn kant op doen.

"Heren, heren," Zegt hij en laat zijn stem wat onzeker klinken "Het was als ik zou tegen werken.. Ik kan hier heus gewoon rustig wachten.."

Tot zijn genoegen blijkt een van de twee dom genoeg en hoewel Brian nog een stap naar achteren doet, blijft deze toch zijn kant op lopen. Schichtig kijkt Brian over zijn rechter schouder, weer op naar de bewaker en houdt zijn twee handen voor hem bij teken van overgave. Als de bewaker nog een pas dichterbij doet, lijkt de demon welke Brians geest al die jaren in zijn macht heeft volledig te ontwaken. Zijn ogen knijpen iets samen door de valse lach die er rond zijn lippen komt. Hij ziet de bewaker haperen, en die seconde gebruikt hij om in een flits zijn mes uit zijn mouw te trekken en hem in een soepele beweging de keel door te snijden. Met kracht duwt hij de man aan de kant en nog voordat de tweede bewaker de kans krijgt om alarm te slaan of de deur te bereiken waarachter de lord is verdwenen springt Brian op hem af en duwt hij het lemmet hard tussen de ribben van de man en blijft hem met donkere ogen aankijken. De man pakt vol verbazing de hand van Brian vast en probeert het mes weg te trekken. Maar Brian houdt met kracht vast en draait het lemmet negentig graden en blijft geamuseerd de man aankijken terwijl deze zijn ogen uitpuilen van de pijn en ongeloof.

"Verwond, maar als het niet anders kan, vermoord hem.." Herhaalt hij zacht en met geamuseerde stem.

Brian trekt het mes uit de man om vervolgens ook zijn keel door te snijden. O ja, het was al veel te lang geleden geweest dat hij de heerlijke geur van zelf georganiseerde wonden had geroken.

Hij blijft een paar seconden naar het lichaam van de bewaker kijken, kijkt dan naar het mes in zijn hand en glimlacht kort. Hij zou bijna vergeten waarom hij hier was. En dat hij zijn rol snel weer moest oppakken. Brian knielt naast het lichaam neer om het lemmet van zijn mes schoon te vegen met het shirt van de bewaker, stopt het mes weg en staat dan weer op.
Hij was hier met een duidelijke reden en in een duidelijke rol. En nu was die rol om de rest binnen te laten en zijn halfzus en haar vriendin te hulp te schieten.

[RPG] The City Without Tomorrow

Wie is er online