[RPG] Fantasy (3)

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio staart Jessa een paar seconden aan na haar laatste aanbod. Hij vraagt zich af of ze dronken genoeg is om morgenochtend spijt te krijgen van haar voorstel. Dan moet hij even grinniken. Normaal gesproken zou hij geen seconde stilstaan bij dit soort beslissingen. Een mooie vrouw die aanbied een bed te delen? Wat valt daaraan te betwijfelen? Maar Jessa... Jessa is anders.

Hij kijkt naar haar. Dan staat hij op, gooit de deken van zijn schoot en kruipt naast haar op het bed, zijn gezicht vlakbij dat van haar, maar zonder haar aan te raken.

'Zolang je hier morgenochtend maar geen spijt van gaat krijgen,' zegt hij zacht.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa glimlacht als Benicio gaat staat en bij haar komt liggen. Zijn gezicht is heel dichtbij en Jessa's aandacht wordt onmiddellijk getrokken door zijn ogen. Ze zijn mooi en hij is zo dicht bij.

Ze schudt haar hoofd als hij zegt dat ze geen spijt moet hebben. "Dat krijg ik niet, gekkie..." zegt ze zacht, "jij bent altijd zo lief voor mij."

Ze kruipt wat dichter tegen hem aan. Ja, zo was het fijn. Ze kijkt hem aan en pakt zijn hand vast. Een hand speelt voorzichtig met zijn vingers, haar andere hand met een plukje van haar eigen haar.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Emma heeft het de hele avond prima naar haar zin. Het drankje dat ze van Levi heeft gekregen was verrukkelijk en smaakte naar meer - al begon ze zich wel een beetje wazig te voelen. In ieder geval zorgt de flinke hoeveelheid alcohol in haar bloed ervoor dat ze de onverwachte bijna-ontmoeting aan het begin van die avond alweer vergeten is. Al haar gedachten gingen uit naar Levi. En naar hoe ze Mel en Luc toch nog samen kon krijgen deze avond. Maar vooral naar Levi.

Het valt haar wel op dat het steeds rustiger wordt op de dansvloer en als Mel vraagt of ze mee opzoek gaat naar een leuke after party springt Emma enthousiast van haar barkruk af. ”Goed idee! Slapen wordt nu toch niks meer. Ik zou toch alleen maar liggen stuiteren in mijn bed!” giechelt ze. Emma steekt haar arm door die van Mel heen en ze kijkt om zich heen om de rest gedag te zeggen. Dan kijkt ze opeens Levi recht in zijn prachtige bruine ogen.

Ze begint weer te giechelen en ze voelt hoe het bloed langzaam naar haar wangen stijgt. Dit moesten wel die glazen wijn en die cocktails zijn; vanmiddag had ze nog voor zichzelf vastgesteld dat haar gevoelens voor Levi helemaal niet zo heftig waren en puntje bij paaltje had ze de hele avond haar ogen niet van hem af kunnen houden! Even werpt ze een vragende blik op Mel. ”Gaan we er een ladies only van maken of zullen we Luc en Levi ook meevragen?”

Terwijl ze op antwoord van Mel wacht, werpt ze een uitdagende blik op Levi. Oh, ze hoopt zo dat Mel de mannen mee laat gaan!

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh merkt nu pas eigenlijk hoe uitgeput ze is. Ze had vannacht amper geslapen en de twee uurtjes die ze in de middag had geslapen had haar toen beter doen voelen, maar nu leek alle energie eruit te zijn. Ze loopt naar de badkamer toe terwijl ze de jurk uittrekt en daar zet ze de douche aan. Als ze niet veel later onder de douche staat probeert ze haar gedachtegang te ordenen. Ze probeert na te denken over wat Eric haar verteld had maar er waren teveel onbeantwoorde vragen waardoor ze het totaal plaatje maar niet kreeg. De constante herinneringen aan haar ouders zorgden er ook voor dat ze zich niet kon concentreren op het totaalplaatje. Ze zucht kort. Ze wist tenminste dat zijn neef voor problemen kon zorgen en iets vertelde haar dat hij ook zeker voor problemen zou zorgen..

Als ze na het douchen op haar bed zit rommelt ze wat in haar tas en haalt er een oude envelop uit. In de envelop zaten de enige herinneringen die ze mee had willen nemen destijds. Eén foto van haar ouders en hun trouwringen aan een ketting. Kort kijkt ze naar de vervaagde foto, hoe lang was het geleden dat ze deze foto had bekeken? Een jaar? Of langer? Ze legt de foto naast zich neer, trekt haar benen op en slikt de opkomende tranen weg. Ze moest het graf bezoeken... Maar ze weet maar al te goed dat ze het niet kon. Dit is waar ze vier jaar lang voor is weggelopen.

[[...]]

De nacht ging langzaam voorbij en meerdere keren schoot ze wakker van hetzelfde. De nachtmerrie die haar teisterde sinds de moord op haar ouders. Ook nu was ze weer wakker geschoten en kort kijkt ze naar het andere bed. Mel was nog niet terug.. Als ze op de klok kijkt ziet ze dat het nog geen kwart voor 7 's ochtends is. Ze zucht, draait zich nog een keer om en probeert de beelden uit haar hoofd te bannen. Ze is kapot, maar ze wilde gewoon nog wat slaap hebben. Na een klein kwartier begint ze weer in slaap te dommelen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel grijnst opgetogen als Emma haar arm in de van haar haakt. Gelukkig, ze hoefde in ieder geval niet alleen de stad af te struinen voor een volgende leuke plek.
Als Levi vraagt of ze hem in de steek gaan laten, en Emma vraagt of de jongens mee mogen schudt Mel haar hoofd.

"Helemaaaaal niet errug!" Zegt ze en begint meteen te lachen. Daar had je dat woord weer!

Ze draait zich om in de richting van Luc.

"Kom Luc, dan krijg je een kans om je sjaal terug te verdienen vanavond." Zegt ze met een grijns.

Ze lacht naar Emma en wijst een willekeurige straat in.

"Ik heb die kant een goed gevoel, wat jij?" Lacht ze en sleurt Emma vervolgens mee. "En omdat het ons idee was, moeten de jongetjes de eerste ronde betalen."

[...lalalala drank lalalala veel verder lalalala vroeger lalalala drankdrank lalalala...]

Oke, als alle drie de draaiende sleutelgaten nu even zouden stoppen, zou ze een van de vier juiste sleutels in haar hand er heus wel in krijgen. Mel bukt naar voren om te ontdekken waarom ze zou niet willen stilstaan, maar stoot hiermee met haar neus tegen de deurklink aan. Meteen komt ze overeind en proest ze het uit van het lachen. Owja, ze was in de herberg..

"Ssst.." Zegt ze tegen zichzelf.

Ze kijkt even om zich heen, maar kan dan haar lach niet tegen houden. Waar was trouwens de rest? Had ze al gedag gezegd of..?

Mel haalt een keer diep adem, schudt haar hoofd en richt zich weer op de belangrijke zaken; die sleutelgaten. Na flink wat missers, weet ze eindelijk haar sleutel erin te krijgen en de deur te openen. Opgelucht dat het gelukt is, stapt ze de kamer binnen, en wilt voorzichtig de deur weer sluiten. Schijnbaar zorgt de drank er echter voor dat ze superkrachten heeft, want de deur slaat met een harde knal dicht. Geschrokken draait ze om, met een hand voor haar mond en kijkt Mel naar de deur. Maar meteen ontsnapt er een kleine giechel over haar lippen.

Afbeelding

Eric knikt als ze zegt naar haar kamer te gaan. Hij moest zijn mond niet open doen, want hij wist zeker dat hij dan iets stoms zou vragen of zeggen. En wat hij dan na afloop weer recht moest zien te draaien.. Omdat hij het beloofd had en ook beter wist.
Hij kijkt haar na als ze de trap omhoog loopt. Als een van de jongens van de groep mannen die haar overduidelijk ook nakeken zijn kant opkijkt kijkt hij hem even arrogant aan. Ze hoefden echt niks in hun hoofd te halen. Als de jongen vlug zich weer tot de groep richt, lijkt de boodschap duidelijk en loopt Eric door naar de bar. Hij had misschien eerder te veel gedronken, nu had hij duidelijk nog niet voldoende op om de nacht tot een goed einde te brengen. Als hij de aandacht van de barman heeft bestelt hij een dubbele whiskey en wacht totdat het glas voor hem neer wordt gezet.

[...]

Eric was laat naar bed gegaan, maar ook vroeg weer opgestaan. De enorme kater verwijt hij zichzelf aan het feit dat hij niet beter verdiend na gisteren. Hij had beter moeten weten en niet eens op de dans in moeten gaan.. Ze wist welke invloed ze op hem had, maar haar kon hij het niet kwalijk nemen. Die invloed, daar moest hij zelf onderuit weten te komen en zijn wilskracht hierbij gebruiken. Het doel, zijn missie, die deden ertoe. Daar had hij altijd vol vuur en passie voor geleefd. Maar het leek nu meer een dovend vuurtje in het tempo waarmee hij nu alles leek te vergooien. Eric gooit koud water in zijn gezicht, bekijkt zichzelf kort in de spiegel en pakt vervolgens een handdoek. Terwijl hij zijn gezicht weer afdroogt loopt hij de slaapkamer in. Hij kan ondanks alles een kleine glimlach niet onderdrukken. Het was half zeven in de ochtend en Luc was nog niet terug.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh begint net weer in slaap te dommelen als er geluiden bij de deur zijn te horen. Ver weg denkt ze dat het gewoon iemand is die over de gang loopt en ze valt wat dieper weg. Een harde knal zorgt ervoor dat ze opschrikt en haar ogen openschieten. Als ze dan een giechel hoort draait ze zich om en ziet een bekende gestalte bij de deur staan. Mel. Ze kreunt zacht. Waarom? Ze begon net weer in slaap te vallen..

"Hallo Mel..." zegt ze dan met een vermoeide stem.

Dit verbeterd haar humeur absoluut niet en ze gaat overeind zitten. Ze wrijft in haar ogen. Ze moest slaap maar opgeven voor de rest van de ochtend. Het was haar duidelijk niet gegund. Ze gaapt even. Ze moest maar een sterke bak koffie drinken om wakker te worden...

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

De rest van de nacht is voorbijgegaan in een waas van heel veel cocktails. Emma kan zich herinneren dat Mel en Luc ook bij haar waren, maar als ze nu om zich heen kijkt (wat enigszins lastig is, want alles draait) ziet ze alleen Levi. Niet dat ze daar echt een probleem mee had.

Ze pakt hem bij zijn hand en trekt hem met een grijns mee de trap op. Emma wist het al toen ze die jurk gisteravond uit de kast trok; zelfs Levi kon hem niet weerstaan. Eenmaal boven ziet ze Mel op de overloop staan en Emma houdt haar pas even in. Ze ging Mel alles over haar samenzijn met Levi vertellen, maar nu had ze even geen behoefte aan vunzige opmerkingen of gegiechel. Als Mel eindelijk haar sleutel heeft omgedraaid en haar kamer is binnengestapt, trekt Emma Levi aan zijn arm verder de gang door, zo haar kamer in. Gelukkig zijn Jessa en Isra nergens te vinden.

”Zo, dit is mijn kamer,” zegt ze lachend. Even kijkt ze hem in zijn bruine ogen. Haar hart bonst in haar keel en ze is nog steeds een beetje draaierig. Maar dat alles weerhoudt haar er niet van om haar lippen op die van Levi te drukken – misschien iets wilder dan ze had gedaan zonder al die cocktails.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel stikt bijna in een giechel als ze haar naam achter zich hoort. Met grote ogen en haar hand nog voor haar mond draait ze zich om. Als ze Caleigh ziet grijnst ze breed en laat ze haar hand zakken.

"Hoi!" Piept ze, blijft even staan, maar loopt dan naar haar bed om erop neer te ploffen. Met wat moeite begint ze haar schoenen uit te trekken. "Het was heel gezellig!" Zegt ze als ze weer naar Caleigh kijkt. "Alleen was jij er niet bij.." Vult ze iets beteuterd aan.

Mel moet even haar blik scherp stellen, er zaten nu meerdere Caleighs voor haar op bed. Ze schudt haar hoofd en grijnst nogmaals.

"Misschien ben ik een beetje dronken.." Lalt ze verder "En je lag natuurlijk te slapen."

Er schiet een schoen uit en die komt met een plof op de grond terecht.

"Sst, Mel, sssst."

Afbeelding

Als Eric zich heeft aangekleed twijfelt hij een paar seconden of hij niet gewoon hier op de kamer moet blijven. Maar hij had gisteren op het feest zich eigenlijk geen moment echt met het mysterie bezig gehouden. En als het inderdaad zo was dat ze de sleutel alleen tijdens het festival konden vinden, zat er druk achter. Misschien moest hij nogmaals langs die society gaan, langs Richard. Als hij geluk had was Nick er niet en kon hij nu meer vragen en antwoorden krijgen. Maar het was nog veel te vroeg om daar nu aan te kloppen.

Eric besluit om in ieder geval naar beneden te gaan. Luc had misschien wel heel ergens anders een slaapplek gevonden en anders zou hij ook zeker toe zijn aan een bed en rust. Als hij de gang instapt ziet hij aan het einde nog net een deur dicht getrokken worden. Hij meent dat het de kamer van Emma is, maar helemaal zeker weet hij het niet. Nonchalant haalt hij zijn schouders op en loopt de trap af. Eerst maar eens koffie en een uitgebreid ontbijt.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh heeft absoluut geen behoefte aan een gezellig gesprek en ze luistert half naar de woorden van Mel. Gezellig, jij er niet bij, dronken en slapen zijn de enige woorden die ze echt opvangt. Als ze zichzelf ssst kijkt Caleigh even naar haar en dan slaat ze de dekens weg. Ze heeft hier absoluut geen behoefte aan. Ze staat op, pakt haar tas en loopt naar de badkamer toe. Bij de deur draait ze naar Mel en produceert een kleine glimlach.

"Ga lekker slapen dan ga ik douchen en ontbijten," zegt ze dan, "Dan zie ik je over een paar uur wel."

Dan stapt ze de badkamer in en sluit de deur achter zich. Kort kijkt ze in de spiegel om alleen maar tot de conclusie te komen dat ze er vermoeid uitziet. Ze zucht even, zet dan de douche aan en niet veel later stapt ze eronder. Na het douchen voelt ze zich iets beter, maar ze merkt heel goed dat het slaaptekort haar begint op te breken. De nachtmerries herhaalde zich constant en de spanning tussen haar en Eric maakte de situatie er niet beter op. Als ze zich aangekleed heeft verlaat ze de badkamer en slaapkamer zachtjes om Mel niet te storen.

Als ze beneden is scant ze snel de herberg, het is nog vroeg, maar ze is niet de eerste van de groep die wakker is. Ergens verraste het haar niet. Ze loopt naar de bar toe en de geur van gebakken eieren die uit de keuken komt maakt haar al misselijk. Als ze de koffie heeft gekregen die ze heeft besteld ziet ze net Lillian naar beneden komen en eigenlijk gelijk draait Caleigh zich om en loopt naar de tafel waar Eric zit.

"Morgen," zegt ze zonder hem aan te kijken als ze op de stoel naast hem gaat zitten.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

[...]

Isra wordt wakker in een onbekend bed, in een onbekende kamer, met een onbekende jongeman.

Ze knippert een paar keer om zich ervan te verzekeren dat dit geen hallucinatie is, maar als ze dan tot de conclusie komt dat ze toch echt naakt bij een wildvreemde in bed is beland, gaat ze rechtop zitten. Dat was haar eerst fout van de ochtend.

Onmiddellijk begint Isra's hoofd te bonzen. Langzaam en met een kreun laat ze zich weer in bed zakken. Haar bewegingen en geluiden maken dat de man, die tot nu toe met zijn rug naar haar toe lag te slapen, zich nog half in slaap omdraait. Hij knippert tegen het licht en Isra fronst terwijl ze naar hem kijkt. Ze had geen flauw idee wie dit was, maar stiekem was ze wel een beetje opgelucht dat ze niet bij een van haar groepsleden in bed was geëindigd.

'Dat zou ongemakkelijk geworden zijn...' mompelt ze schor.

De man naast haar gromt vaag als antwoord op haar opmerking, maar Isra besluit dat ze maar eens moet bepalen waar haar kleren zijn, waar ze zich precies bevindt, en hoe ze zo snel mogelijk terug komt bij de rest van de groep.

Afbeelding

[...]

Benicio wordt wakker en het eerste wat hij ziet is iets roods dat zo dichtbij is dat het zijn volledige blikveld vult. Hij fronst en beweegt zijn hoofd naar achteren om zijn ogen scherp te kunnen stellen, maar knalt daarmee hard met zijn achterhoofd tegen een muur. Hij kreunt en sluit zijn ogen kort, waarna hij ze weer opent. De avond daarvoor kwam langzaam weer bij hem binnen en even glimlacht hij kort en legt hij zijn arm weer om Jessa's middel. Haar ademhaling is rustig, maar omdat ze met haar rug naar hem toe ligt weet hij niet of ze nog slaapt.

'Jessa?' vraagt hij zachtjes. 'Slaap je nog?'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Met een grijs laat Levi zich mee voeren naar de slaapkamer. Dit ging precies de goede kant op. In de kamer aangekomen glimlacht hij even als Emma hem vertelt waar ze zijn. Hij wil een gevatte opmerking maken, maar voor hij iets kan zeggen begint Emma hem te zoenen.

Onmiddellijk beantwoordt hij met een gepassioneerde zoen. Hij slaat zijn armen om haar lichaam heen, terwijl één van mijn handen zacht over haar blote rug streelt. Hij breekt de kus af en blijft haar even kort in de ogen kijken. Dan glijdt zijn blik naar de bedden. Één is netjes opgemaakt, met een stapeltje belachelijk keurig gevouwen kleren erop, een tweede is een aardig zooitje en de laatste... De laatste moet wel Emma's bed zijn.

Hij tilt haar op en loopt een paar stappen richting het bed. Hij laat zich met Emma nog in zijn armen op het bed vallen.

[...]

Met een grijns op zijn gezicht slaat hij zijn arm om Emma heen. Hij duwt een zoen op haar voorhoofd. Zijn hand glijdt even over haar wang. "Het was een lange nacht," zegt hij, "Ga lekker slapen, schoonheid."

Afbeelding

[...]

Met een zwaar hoofd wordt Jessa een beetje wakker van de geluiden om haar heen. Het licht is zo fel... te fel... Ze knijpt haar ogen dicht. Iemand slaat een arm om haar heen. Was ze bij Mel blijven slapen? Ze probeert zich te herinneren wat er is gebeurt, maar de avond is één grote waas.

Iemand fluistert wat in haar oor. Wie was dit? Alles in haar hoofd bonkt en doet pijn. Ze draait zich met een kreun om richting de spreker. Ondanks haar half dichtgeknepen ogen weet ze Benicio te herkennen.

"Oh..." zegt ze zwakjes, "Hallo..."

Ze probeert haar ogen verder te openen, maar het licht is te fel. Haar hoofd begint steeds meer te bonken en het licht zorgt ervoor dat Jessa zich steeds misselijker begint te voelen. Onmiddellijk trekt ze de deken over haar hoofd.

Het duurt enkele seconden voor ze zich begint te beseffen dat zowel zij als Benicio, naakt in het bed liggen. Voorzichtig duwt ze de deken iets naar beneden, zodat alleen haar ogen zichtbaar zijn. Ze probeert Benicio aan te kijken, terwijl ze tegen de hoofdpijn en misselijkheid vecht.

"Oh..." zegt ze nogmaals zachtjes, "Dat is een verrassing..."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel knikt enthousiast met haar hoofd na de woorden van Caleigh. Ja slapen, dat moest ze misschien maar gaan doen. Ze blijft nog even naar de draaiende deur kijken van de badkamer waar Caleigh achter is verdwenen. Dan probeert ze haar tweede schoen ook los te trekken. Deze werkt echter niet zo goed mee en als ze kracht probeert te zetten valt ze achterover op haar kussen. Met een grijns blijft ze even naar het plafond kijken. Ja dit lag wel lekker.. Heel erg lekker..
Mel sluit een seconde haar ogen, ze moest nog wel even haar andere schoen uitdoen en zich uitkleden.. Maar het lag echt heel erg lekker en het volgende moment is ze vertrokken.

Afbeelding

De herberg is beneden nog zo goed als uitgestorven. Niet dat het Eric verbaast op dit tijdstip. Hij gaat aan een van de tafels zitten en pakt zijn notitieboek uit zijn zak. Als hij koffie en ontbijt heeft bestelt, opent hij voor de zoveelste keer zijn aantekeningen en leest nog een keer het hele stuk en zijn ideeën door over de verschillende plekken en waar er een sleutel te kunnen vinden. Zijn rechterhand strijkt door zijn haar en zijn gezicht betrekt als hij zijn ogen weer over de woorden "stad van de liefde" heen laat glijden. Eric leest verder en net als hij bij For aankomt, hoort hij naast hem een bekende stem 'morgen' zeggen. Hij kijkt op en ziet Caleigh naast hem aan tafel komen zitten.

"Morgen, Dame." Zegt hij en blijft naar haar kijken.

Ze had haar jurk verruild voor iets praktischer, maar dat was niet wat hem het meeste opviel. Ze zag er vermoeid uit. Terwijl ze nog eerder als hem naar boven was gegaan. Eric voelt iets in zijn maag groeien en hij kijkt snel weer naar de tafel, om zijn koffie op te pakken. Als hij een slok heeft genomen en zijn blik weer op de tekst voor hem richt durft hij pas weer iets te zeggen.

"Ik heb het idee dat ik iets over het hoofd zie.. Wat betreft de sleutel.." Zegt hij en dempt zijn stem iets bij de laatste zin zodat niet de hele herberg hoort waar hij het over heeft.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh is in haar eigen gedachtes verzonken en merkt eigenlijk amper dat Eric naar haar kijkt. De afgelopen nacht blijft door haar hoofd spoken en ze probeert te bedenken hoe ze het slaaptekort gaat oplossen. Afwezig neemt ze een slok van haar koffie en gelijk betrekt haar gezicht. Gadver. Ze haat koffie. Maar ze had niet echt een andere keuze. Dan wordt ze uit haar gedachtes getrokken door de woorden van Eric en het duurt even voordat de woorden echt tot haar doordringen en ze begrijpt waar hij het over heeft. Kort kijkt ze opzij en dan richt ze haar blik weer op de tafel voor zich.

"Misschien..." begint ze en ze weet nog niet zeker wat ze precies gaat zeggen, "Richten we ons teveel op het einde van het verhaal..." In haar gedachtes klink het geheel logisch, maar het verwoorden lijkt een stuk onlogischer. "Als in, we weten dat ze getrouwd zijn en dat ze blijkbaar van elkaar hielden en zo eindigde het verhaal, maar wat als dat niet het belangrijkste is. Ik bedoel... misschien is het veel belangrijker waarom het zo is gelopen.."

Caleigh heeft het idee dat ze wartaal uitspreekt en hoewel ze het zelf niet merkt klinkt haar stem vermoeid en mist het enthousiasme wat ze normaal had als ze zich verdiepte in de sleutels. Ze neemt nog een slok koffie, ditmaal zonder dat haar gezicht betrekt.

"Ze werden van jongs af aan naar elkaar toe geduwd door drie of vier maanden bij elkaar te zijn toch?" gaat ze dan door, "Dat zou betekenen dat ze elkaar hartstikke goed kenden en misschien wel verliefd maren, maar door de constante druk ze zich af ging zetten tegen alles en daarom een hekel aan elkaar kregen. Of deden alsof. En toen de families het opgaven om ze bij elkaar te brengen kregen ze de kans om te ontdekken wat ze voelden en er uiteindelijk aan toe te geven."

Ze zucht even. Ze krijgt haar gedachtes slecht verwoord en ergens doet het gewoon pijn aan haar hoofd om nu zoveel na te moeten denken. Ze had meer slaap nodig hiervoor.

"Sorry, vergeet het. Dit maakt alles alleen maar ingewikkelder," mompelt ze dan.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

[…]

De grijns op het gezicht van Emma is net zo groot als die van Levi. Wanneer zijn hand over haar wang glijdt, kruipt ze wat dichter tegen hem aan. Het eenpersoonsbed was net te doen met zijn tweeën, maar Emma vind het helemaal niet erg om dicht tegen Levi aan te liggen.

”Maar wel een hele fijne,” antwoordt ze. ”En je hebt eindelijk een van mijn beste vaardigheden kunnen ontdekken,” voegt ze er lachend aan toe. Ze kan zich nog heel goed het gesprek herinneren over talenten dat ze met Levi, Luc en Eric had toen ze nog niet zo lang bij de groep was.

Haar hart maakt een klein sprongetje wanneer hij haar schoonheid noemt en nog voordat ze Levi ook welterusten kan wensen valt ze met een grote glimlach op haar gezicht in slaap. Aan de gebeurtenissen van het begin van de avond of aan de sleutel of aan haar missie heeft ze geen enkele seconde meer gedacht sinds ze met Levi was.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric blijft naar haar kijken als ze begint met praten maar haar blik strak op de tafel voor haar gericht houdt. Misschien had ze wel gelijk. Maar het feest werd gevierd vanwege de afloop en dat wat het de stad had gebracht. Hij pakt zijn koffie en neemt een slok terwijl ze verder praat. Het was wel duidelijk dat hij echt geen kaas had gegeten van alles was ook maar met liefde te maken had. Hij ging er nog steeds vanuit dat het meeste te maken had met de welvaart van de stad. En als Caleigh ook maar een beetje in de goede richting zat, daar had hij al helemaal geen rekening mee gehouden..

"Zo heb ik er niet naar gekeken.." Zegt hij uiteindelijk als ze sorry zegt en het zegt te vergeten.

Hij kijkt naar haar en twijfelt even. Dan schudt hij zijn hoofd en zet de beker koffie weer op tafel.

"Maar het maakt het inderdaad niet makkelijker om de sleutel dan wel te vinden.."

Eric kijkt op als de deur van de herberg open gaat en er iemand binnen stapt, maar pakt vervolgens toch weer zijn koffie op om maar iets om handen te hebben.

"Eric Jones?" Zegt de man als hij bij de tafel staat waaraan een man zit die aan de beschrijving voldoet.

Eric kijkt op van zijn koffie en ziet de man die zojuist binnen is gekomen met een brief in de hand staan. Hij knikt kort en neemt de brief aan. Als hij goed kijkt ziet hij inderdaad zijn naam staan, maar het handschrift is niet heel duidelijk. En als hij de envelop omdraait ziet hij een donker blauwe zegel, met een afbeelding die hij meent wel eens eerder te hebben gezien. Eric kijkt op om de jongen iets te vragen ziet hij deze net nog de herberg uitlopen. Eric haalt zijn schouders op en bekijkt de zegel nogmaals. Dan herkent hij de afbeelding. Hij had deze gisteren gezien, bij zijn 'gelukkige' reünie met zijn neef.

Eric neemt nog een slok van zijn koffie, zet de beker neer en opent vervolgens de brief.

Citaat:

Eric,

Ik denk dat ik begrijp waarvoor je echt in Hoderan bent. Als je in staat bent kom zo spoedig mogelijk naar me toe, dan kan ik je meer vertellen dan het verhaal hoe de stad aan de naam is gekomen..

Richard.

Eric moet goed naar de letters kijken, want het handschrift is vrij moeilijk te lezen. Maar als hij de brief heeft gelezen, vouwt hij hem dicht en stopt de brief in zijn zakken.

"Ik kan je idee dat we ons meer op een ander stuk moeten richten wel navragen." Zegt hij kort, en staat dan op.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online