[RPG] Fantasy (3)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh neemt een slok van haar koffie terwijl ze de gedachtes in haar hoofd probeert te ordenen. Ze voelt zich slecht en belangrijker, ze voelt zich anders dan normaal. Als hij zegt dat haar gedachtegang het er inderdaad niet makkelijker op maakt glimlacht ze flauw. Nee, het maakte alles ingewikkelder. Als er niet veel later een man bij hun tafel komt kijkt Caleigh op en als Eric een brief van de jongeman krijgt kijkt ze ernaar. Er was een blauwe zegel te zien en op het eerste gezicht herkent ze hem niet. Zoveel brieven kreeg ze niet..

Als Eric de brief opent kan ze het niet laten om mee te lezen en ondanks dat de brief kort was, voelde het niet helemaal goed. Eric besluit gelijk om op te staan en Caleigh kijkt hem even kort aan. Dan drinkt ze haar koffie in één teug leeg en staat op.

"Ik ga met je mee," zegt ze op een wat zakelijke toon.

Caleigh had het idee dat er iets niet klopte en ergens had ze het idee dat ze die zegel toch ooit had gezien. De vraag was alleen waar... Maar wat het ook was, het ging hier om iets wat met de stad te maken had en dus misschien de sleutels en Caleigh weet dat niet iedereen in Hoderan is te vertrouwen op dat onderwerp..

"Zeg maar waar we heen moeten," zegt ze dan.

De blik in haar ogen verraad dat ze zich niet makkelijk laat afschepen met een andere optie. Ze zou meegaan, of hij dat nou leuk vond of niet.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Kort flitst Nick door zijn gedachten. Had hij iets tegen Richard gezegd? Meer tijd om hierover na te denken heeft hij niet want Caleigh staat op en zegt met hem mee te gaan. Wat als Nick er nog was en hij met haar samen aan kwam zetten? Eric wilt zijn hoofd schudden en zeggen dat ze beter hier kon blijven wachten op de rest. Maar nog voor hij iets durft te zeggen ziet hij de blik in haar ogen. Haar vertellen wat wel en niet te doen, wist hij, ging hem helemaal niet verder helpen.

"Ik weet niet of het verstandig is.." Begint hij daarom voorzichtig.

Maar wat moest hij zeggen? Dat Nick er misschien was en dat hij ondanks alles wat ze had gezegd ergens in zijn achterhoofd de waarschuwing had ingeprent niemand waar hij gevoelens voor had ooit meer in zijn buurt te laten? Zeker omdat hij Nick ook helemaal niet wilt laten ontdekken wat zij voor hem betekent? Ondanks het feit dat hij haar eigenlijk uit zijn hoofd moet zetten..

"Ik was daar gisteren, en Nick was daar ook."

Eric kijkt om zich heen en beseft dat ze beide nu een beetje zinloos in de herberg aan de tafel staan. Hij schudt zijn hoofd.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh trekt kort haar wenkbrauw op als Eric zegt dat het misschien niet verstandig is. Ze staat nou niet echt bekent als iemand die verstandige beslissingen neemt. Als hij dan zegt dat zijn neef er gisteren ook was haalt ze haar schouders op. Dat ging niets veranderen aan haar mening. Ze mocht hem niet en nu kon ze tenminste iets doen als hij iets deed wat haar niet zinde.

"Ik overleef het wel," zegt ze dan, "Ik ga mee, einde discussie."

Ze heeft geen zin in deze discussie en als Eric dan toch toegeeft volgt ze hem de herberg uit. Ondanks dat ze moe was en niet geheel in perfecte staat maakt het haar weinig uit. Er was iets wat niet klopte en ze vind het maar niets. In haar hoofd probeert ze te herinneren waarom ze dacht dat ze die zegel eerder had gezien. Het was zeker niet in de afgelopen vier jaar geweest... wat betekende dat dit iets was uit haar jeugd. Ondanks dat ze absoluut niet daaraan wilt denken, besluit ze dat het weten wat die zegel betekende belangrijker is dan haar persoonlijke demonen.

Terwijl ze lopen is Caleigh vooral stil omdat ze nog steeds probeert te verzinnen waarvan de zegel is en als ze uiteindelijk ergens stoppen kijkt ze op. Ze stonden voor een enorm huis met een tuin en een groot hek. Caleigh kijkt kort rond en ze weet globaal waar ze is in de stad. Dan kijkt ze naar de deur en ziet dezelfde zegel boven de deur in de muur gegraveerd en plotseling valt alles op zijn plek. 'De Caed Society', dringt er bij haar door. Een society die veel meer geheimen had dan ze vertelden. En dit besef neemt haar mee terug naar een kille winteravond toen ze nog geen acht jaar was. Ze was net uit bad gekomen en mocht nog een halfuurtje opblijven toen er geklopt werd. Haar vader had open gedaan en de man binnen gelaten. De man droeg een embleem op zijn mantel en een brief bij zich. Het embleem was de zegel.. Het enige wat Caleigh zich verder kon herinneren was dat er een ruzie was ontstaan en haar vader had hem weggejaagd met de mededeling dat als ze hun ooit nog lastig zouden vallen, ze het niet na konden vertellen. Ze had er toen nooit het belang van ingezien.. Tot nu.

Ze draait naar Eric toe en kijkt hem even kort aan.

"Wat er ook wordt gezegd of gebeurd, vertrouw ze niet," zegt ze zacht, "Deze mensen zijn gevaarlijker dan je denkt.. Wees op je hoede."

Op het moment dat ze weer wegdraait gaat de deur van het huis open..

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Jessa's reactie geeft Benicio een intens ongemakkelijk gevoel. Ze heeft overduidelijk een flinke kater, en haar opmerking zorgt ervoor dat Benicio bijna zeker weet dat ze geen flauw idee meer heeft wat er gisteravond gebeurt is, laat staan waarom ze bij elkaar in bed liggen. Hij kan zich voorstellen dat deze situatie op een sobere Jessa een compleet verkeerde indruk maakt. In eerste instantie wil hij dus onmiddellijk uit bed springen, een excuus maken en Jessa de ruimte geven zichzelf op te frissen. Maar hij herinnert zich haar woorden van die avond daarvoor, en ook al was ze onder de invloed van alcohol, ze hebben wel indruk gemaakt. Niet meer weglopen.

Met enige moeite blijft Benicio dus waar hij is.

'Uhm. Een fijne of minder fijne verrassing?' vraagt hij. 'Als je wilt dat ik ga, dan ga ik...'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Met een kreun wrijft Jessa in haar ogen terwijl ze een poging doet om rechtop te gaan zitten. Haar hoofdpijn begint gelijk nog meer te zeuren dan het al deed, dus onmiddellijk gaat ze weer liggen.

Ze hoort Benicio's woorden wel, maar het duurt even voor ze doordringen. Haar hele lichaam blijft zich focussen op haar hoofdpijn en misselijkheid. Ze staat een arm voor haar gezicht.

"Ik... ik ben vooral verrast door mezelf..." zegt ze zwakjes, "Ik had niet echt verwacht dat ik ooit in een dronken bui bij een man in bed zou belanden..." Ze tilt haar arm een klein stukje op zodat ze Benicio met een oog kan aankijken. "Maar ik ben wel blij dat het met jou is... en niet met iemand anders. Dat zou wel een onaangename verrassing zijn geweest."

Jessa wrijft voor de tweede keer om een lichte kreun in haar ogen. Langzaam komen de beelden van de avond terug. "Benicio..." mompelt ze, "ik weet nog maar heel weinig van de avond... ik bedoel, ik kan wel raden wat er al laatste gebeurt is, maar de rest is zo vaag. Ik weet nog dat het gezellig was en dat ik gedanst heb met Mel en dat ik op een bepaald moment boos was op iemand... Maar de rest is één grote waas..."

De misselijkheid wordt steeds erger en Jessa hoopt maar dat het snel weg trekt.

Afbeelding

Zodra Emma in slaap valt, overweegt Levi even een kijkje in haar portemonee te nemen, maar dan herinnert hij zijn belofte aan Luc. Juist, hij zou hier nooit mee wegkomen en daarboven op, hij blijft een man van zijn woord.

Hij rekt zich even uit, slaat zijn arm weer om de slapende Emma heen. Het duurt niet lang voor Levi ook langzaam in slaap valt.

Tengaar · Schoolhoofd

Zachtjes trek Luc de deur van het huis achter zich dicht. Het was nergens voor nodig om haar wakker te maken, misschien was het wel helemaal niet nodig om te weten wie hij na de afgelopen nacht was. Zijn ogen vernauwen als ze het lichte zonlicht opvangen. Een lichte steek van hoofdpijn volgt. Hij kijkt nog even terug naar het huis van de dame waar hij de nacht mee door had gebracht. Waarom had hij zoveel gedronken?

Op een rustig tempo loopt Luc met zijn handen in zijn zakken terug naar de herberg. De avond was hem erg bevallen. Waar hij de groep was kwijt geraakt wist hij niet precies meer, maar hij wist zeker dat Mel in goede handen bij Emma was en anders goed in staat om zelf terug naar de herberg te gaan. Toch kon hij niet helpe een licht gevoel van schuldigheid te voelen. Misschien had hij bij haar moeten blijven. Als hij dichterbij de herberg komt ziet hij een herkenbaar figuur. Hij twijfelt kort, maar stapt vervolgens op haar af.

"Hey Isra" zegt hij nonchalant. "Ook een leuke nacht gehad?" zegt hij terwijl hij haar aankijkt met een flauwe glimlacht.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra slaat de deur van het huis achter zich dicht en probeert zich te oriënteren. Ze wist niet echt meer hoe ze hier gisteravond gekomen was, maar ze besluit maar gewoon achter mensen aan te lopen die eruit zien alsof ze naar de markt gaan. Zolang ze maar in het centrum van de stad kon komen, dan was het vanaf daar niet zo moeilijk meer.

Terwijl ze loopt, maakt haar maag een raar geluid. Isra voelt zich niet eens zo heel slecht, maar ze kan niet goed concluderen of haar maag geluid maakt omdat ze misselijk is of omdat ze gewoon honger heeft.

Eenmaal in de buurt van de herberg hoort ze opeens iemand haar naam roepen en voor een kort moment is Isra bang dat de vreemdeling waar ze vannacht het bed mee heeft gedeeld haar achterna is gekomen. Als ze opkijkt, ziet ze Luc, en ze ademt uit, zichtbaar opgelucht.

'Oh, jij bent het,' gromt ze naar hem. 'Fantastisch,' zegt ze er op sarcastische toon achteraan. 'Waar kom jij vandaan?'

Afbeelding

Benicio luistert naar Jessa en twijfelt een seconde of hij haar de waarheid moet vertellen of niet - ze was boos op hem geweest en hij schaamt zich er een beetje voor. Dan kijkt hij naar haar en ziet hoe belabberd ze zich voelt en hoe hij zichzelf zou haten als hij tegen haar zou liegen, en hij neemt een besluit.

Hij klimt uit bed.

'Ik heb wat pijnstillers in mijn bagage,' zegt hij, 'die zullen helpen met de kater. En je moet wat eten. Ik haal beneden wel wat.' Hij vult een beker met water, zet dat op het kastje naast Jessa en legt de pijnstillers erbij.

Dan loopt hij naar de deur. 'Als ik terug ben met eten, praten we over gisteravond, oké?' zegt hij, terwijl hij zich even omdraait.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

De weg richting de society heeft Eric meerdere malen op het punt gestaan om alsnog om te draaien. Hij kon niet het risico nemen dat Nick daar was. Dat hij hem nog meer redenen gaf om dat wat er wel of niet tussen hen afspeelde verder te laten ontdekken. Of ondanks haar scherpe woorden, Caleigh vaker met hem in contact te laten komen om haar mening jegens hem te laten veranderen.. Maar Nick was er voor zaken, het was niet gezegd dat hij ook in de society verbleef, misschien was hij er wel helemaal niet. En dan nog, hij wist niet eens hoe hij haar mee terug zou krijgen. Dat was misschien wel de grootste reden om zijn bedenkingen maar voor zich te houden.

Als ze aankomen bij de hekken van het gebouw kijkt Eric naar Caleigh als ze plotseling naar hem toe draait. Haar woorden doen hem wrang glimlachen, maar nog voordat hij iets kan zeggen, wordt de voordeur open gedaan en kijkt Eric die kant op.

Het was noch Richard, noch Nick wie de deur open doet. Eric schudt zijn hoofd, kijkt kort nog even naar Caleigh maar loopt dan door. Het liep al tijden niet meer zoals hij het wilde, en misschien als hij zich er maar minder druk om kon maken, dit beter zou verlopen.

"Ik kom voor Richard." Zegt Eric kort en bondig als hij bij de deur is.

De man, welke een stuk langer en breder is als hijzelf, zegt niks maar kijkt naar Caleigh. Eric zijn gelaat verhard zich.

"En zij hoort bij mij." Komt er bijna als grom uit.

"Richard is er niet." Zegt hij en kan een glimlach niet onderdrukken. "Maar je kan binnen wachten."

Eric trekt een wenkbrauw op. Waar was Richard dan wel? Hij loopt naar binnen als de man de deur verder open houdt en wacht totdat ook Caleigh binnen is. Als de man vervolgens hen wenkt mee te lopen, volgt Eric hem. Ze lopen de hal door naar achteren en worden een kantoor binnen gelaten. Het is een grote vrij lege ruimte. Het is er echter vrij donker, door de zware gordijnen die er voor de ramen hangen. In het midden van het vertrek staat een groot zwaar bureau met ervoor en erachter luxe stoelen. Achter in de kamer is een wand vol met boekenkasten die tot de nok toe ook gevuld is met boeken. Eric krijgt verder niet de tijd om de ruimte tot zich te nemen want de man begint te praten.

"Jullie kunnen hier in zijn kantoor wel op hem wachten." Zegt hij en laat zijn blik nogmaals over de jonge vrouw heen glijden. "Hij laat vast niet lang op zich wachten."

Tijd om te antwoorden krijgt Eric niet. De man doet de deur dicht en verdwijnt. Eric kijkt opzij naar Caleigh en vervloekt zichzelf dat hij haar toe heeft gelaten mee te komen. Hij had geen idee wat Richard wel of niet ging vertellen..

"Gevaarlijker dan ik denk. Hoe weet u dit zo Dame?" Vraagt hij dan uiteindelijk aan Caleigh.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh volgt Eric richting de deur en kijkt de man aan en trekt wat arrogant haar wenkbrauw op als hij overduidelijk zijn blik op haar richt in plaats van Eric. Als de man dan zegt dat ene Richard er niet is maar ze binnen kunnen wachten kijkt Caleigh nog even kort om zich heen. Ze zou willen dat ze beter bekend was in dit gedeelte van de stad. Maar als Eric de man naar binnen volgt stapt ze ook naar binnen toe. Als ze niet veel later in een vrij leeg en donker kantoor staan kijkt Caleigh rond en als de man weer zijn blik over haar heen laat glijden wilt ze een bijtende opmerking plaatsen, maar hij verdwijnt echter voordat ze wat kan zeggen. Ze rolt even kort haar ogen. Ze haatte het als dit gebeurde.. De woorden van Eric halen uit haar gedachtes en ze kijkt hem aan.

"Nou... Je was van plan om alleen te gaan terwijl niemand wist waar je zou zijn en je bent in een stad die je niet kent..." zegt ze dan en ze produceert een flauwe glimlach, "Ik onderschat je absoluut niet, maar jij weet ook dat die twee factoren niet in je voordeel werken als er iets fout gaat."

Ze haalt een hand door haar haren heen en kijkt de kamer nog eens goed rond. Ze vertrouwd de situatie niet en ondanks haar vermoeidheid is ze wel op haar hoede.

"Daarnaast ben ik wel bekend in deze stad en ik weet ook dat voor een society als dit verraad normaal is. Alles heeft zijn prijs Eric, zeker hetgeen waar wij ons mee bezig houden..." zegt ze dan terwijl ze hem weer aankijkt.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa knikt als Benicio haar pijnstillers en iets te eten aanbiedt. Ze doet een derde poging om rechtop te gaan zitten met de deken om zich heen geslagen. Voorzichtig reikt ze naar het glas water en neemt een slokje water. Ze wist dat alcohol uitdroogde en dat ze echt iets moest drinken.

Ze pakt één van de pijnstillers, maar zodra deze haar tong raakt volgt er een vlaag van extreme misselijkheid die ervoor zorgt dat Jessa het even niets kan schelen dat ze helemaal geen kleren aan heeft. Ze gooit de deken van zich af en loopt, half strompelend half rennend, richting de badkamer, waar haar maaginhoud in het toilet beland.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric glimlacht wrang terwijl hij zijn blik nogmaals door de ruimte heen laat gaan. Alles had zeker een prijs. Helemaal met waar zij zich mee bezig hielden. Inderdaad, dat was het. De prijs die hij betaalde, de reden dat hij naar John moest gaan luisteren.

"Verraad.. Grove woorden aan het adres van wie ik de enige bruikbare informatie over deze stad heb gekregen. Over dat waar wij ons mee bezig houden." Geeft hij als antwoord en kijkt haar dan weer aan. "Maar ik.."

Eric stopt als de deur open gemaakt wordt en dezelfde man weer in de deuropening verschijnt.

"Ze kan dan misschien wel bij jou horen, maar Richard wenst je alleen te spreken." Zegt hij direct. "Ze kan hier op je wachten." Als hij de bedenkingen ziet vult hij nog aan. "Dat van wensen en kunnen is flauwekul. Of je komt alleen met me mee, of hij vertelt je helemaal niks over dat verdomde mysterie."

Eric kijkt kort naar Caleigh en twijfelt. Richard had hem een brief gestuurd, wilde meer vertellen. Hij deed zaken met Nick. Speelde er meer zaken waarom hij er niemand bij wilde hebben? Hij kon haar hier niet alleen laten. Maar kon haar nog minder uitleggen wat redenen waren waarom Richard hem alleen wenste te spreken.

"Jij mag het zeggen." Zegt hij daarom maar tegen haar, omdat hij niks beters weet.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh trekt kort haar wenkbrauw op als Eric zegt dat het grove woorden zijn voor het adres van de enige bruikbare informatie. Haar woorden waren nog mild want ze had in For moeten ondergaan wat de prijs was voor het mysterie en hier zou het niet anders zijn. Als de deur echter open gaat en Eric stopt met praten kijkt ze naar de deur. Het was dezelfde man en zijn manier van praten staat haar totaal niet aan. Als Eric duidelijk twijfelt over wat hij moet doen en dan tegen haar zegt dat zij de keuze maakt kijkt ze hem kort aan. Ondanks dat haar dit totaal niet zint, weet ze dat er een mogelijkheid is dat ze iets te weten komen.

"Ga," zegt ze dan kort.

Ze heeft geen zin om meer woorden vuil te maken aan deze discussie. Als Eric en de man de kamer verlaten en de deur weer gesloten is kijkt ze er even naar. Dan draait ze zich met een geïrriteerde zucht om en loopt richting de gordijnen. Het kan haar niets schelen dat dit niet haar kamer was, ze wilde licht, ze wilde het zien als er iets zou gebeuren. Als ze één van gordijnen open heeft gedaan loopt ze naar de boekenkast en probeert ze haar hoofd leeg te maken. De gehele situatie zorgt ervoor dat haar hoofd bijna explodeert. Dit was niet de juiste dag voor dit onderwerp. 'Nee,' bedenkt ze met een lichte ironie, 'Ik ben het probleem hier..' Deze vermoeidheid en de daardoor ontstane hoofdpijn was haar eigen schuld.

Ze kijkt de kamer rond, haar eigen herinnering aan de kant schuivend en ze voelt even kort waar haar Wand is. Ze wilt op alles voorbereid zijn.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric kijkt nog een keer om naar haar als hij de kamer verlaat. Richard kon dan wel eisen hem alleen te spreken, maar deze man moest in zijn ooghoek blijven. Als deze weg zou gaan zou hij het gesprek alsnog afkappen. Want er was geen haar op zijn hoofd die er aan dacht deze malloot zonder hem in Caleighs buurt te laten.

Eric volgt de man de trap op en moet hem een heel stuk over de galerij heen volgen. Aan het einde van de gang opent de man een deur en houdt deze voor hem open. De ruimte erachter was misschien nog wel donkerder dan de werkkamer beneden. Eric kijkt hem even strak aan, waarna hij kort een wenkbrauw optrekt om vervolgens de kamer binnen te stappen. Echt, was die Richard echt zo veel vager dan wat hij had meegemaakt de dag ervoor?

De flits welke hem tegemoet komt op het moment dat hij de donkere kamer instapt is zo onverwachts dat hij hem niet eens kan ontwijken en hem vol raakt. Op het moment dat hij geraakt wordt ziet hij nog net een glimp van een tweede man met de belachelijk grijnzende kop van zijn neef daarnaast. De klap van de spreuk blaast hem hard naar achteren tegen de muur aan.

"Wees niet bang. Dat wat ik heb beloofd geldt nog steeds.. Ik zal nog geen haar op je hoofd krenken.." Lacht Nick terwijl hij doorloopt en met zijn vingers knipt naar de twee mannen. "Maar zij hebben die belofte niet gemaakt naar vader toe.."

Hij schudt zijn hoofd met een lach als zijn mannen Eric ruw overeind trekken en hem stevig vast houden. Als hij zich los probeert te trekken lacht Nick hardop.

"M'n beste neef, rustig aan. Ik had niet verwacht dat je met iemand zou komen.. Zeker niet omdat je weet dat ik hier ben voor zaken.. Maar ook zeker niet met haar.. Nick trekt een wenkbrauw op. "Wat betekent ze voor je? En weet ze wie je bent?"

Hij ziet aan de arrogante kop van zijn neef dat hij geen antwoord hoeft te verwachten. Daarom lacht hij nogmaals, schudt zijn hoofd en loopt weg. Een paar meter verder draait hij zich om.

"Dat merk ik zo dan wel vanzelf." zegt hij en loopt vervolgens weer verder.

Terwijl Nick naar beneden loopt, in de richting van Richards kantoor, blijft er een valse glimlach rond zijn lippen hangen. Ja hij wist zeker dat Eric zijn hart verpand had aan haar. Maar net als altijd zou hij zijn taak boven alles stellen.. Maar als de gevoelens van Eric voor haar wederzijds waren.. Kon zij hem helpen. Dan zou Eric eindelijk van zijn voetstuk vallen, zijn beloftes naar zijn vader breken en kon hij eindelijk zelf de functie bekleden die hem al die tijd al toe was gekomen..

Nick stopt bij de deur, klopt een keer en loopt vervolgens het kantoor binnen. In de deuropening blijft hij staan en glimlacht licht naar Caleigh.

"Sorry dat ik je stoor.." zegt hij en de vijandelijke houding doet hem glimlachen. "Je hebt van mij niks te vrezen." Zegt hij met een lach en houdt beide handen even in de lucht. "Sterker nog.. Ik denk dat we een gezamenlijke interesse hebben.."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh besluit het zekere voor het onzekere te nemen - en terwijl ze de kamer nog een keer rondkijkt en haar opties overweegt als dit verkeerd zou gaan - haalt ze haar Wand tevoorschijn. Enkele minuten later wordt er geklopt en haar vingers spannen zich strakker om haar Wand terwijl ze naar de deur kijkt. De man van gisteren - Eric's neef - komt binnen en eigenlijk meteen weet Caleigh dat er iets niet klopt. Eric was duidelijk geweest, hij zou voor problemen zorgen en Caleigh weet zeker dat dit dat moment is. Met een vijandelijke blik kijkt ze hem aan en als hij zegt dat ze niets te vrezen heeft trekt ze kort haar wenkbrauw op.

"En ik weet zeker dat wij geen gezamenlijke interesse hebben," zegt ze met een kille toon.

Caleigh kijkt hem aan en er is absoluut geen sprankje vriendelijkheid aan haar te zien. Ze vertrouwd hem niet en belangrijker, ze mocht hem absoluut niet..

"Ik raad je aan om het spelletje waarin je me probeert te laten geloven dat ik je kan vertrouwen gelijk achterwege te houden en ter zake komen," vervolgt ze dan met dezelfde kille toon, "Wat wil je van me?"

Ze weet dat zijn aanwezigheid niet veel goeds kan betekenen, zeker nu hij in gesprek ging met haar. Ze heeft geen zin in een spelletje en als hij dacht dat hij dat wel kon doen zou ze niet twijfelen over het gebruik van haar Wand. Zeker omdat ze weet dat dit gesprek ook kon betekenen dat Eric in gevaar was..

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Als Nick aan hem vraagt wat ze voor hem betekend lijkt er van binnen iets te ontploffen, maar hij weet maar al te goed dat hij Nick niet nog meer moet geven. Daarom kijkt hij hem slechts met opgetrokken wenkbrauw aan. Eric vervloekt zichzelf van binnen als Nick wegloopt, naar haar toe. Hoe had hij zo stom kunnen zijn. Was het zo belangrijk om aan zichzelf te bewijzen dat het mysterie het belangrijkste was, dat hij haar mee had laten komen?

Woest probeert Eric zich nogmaals los te trekken, wat er slechts in resulteert dat zijn armen in een nog ongemakkelijkere hoek op zijn rug wordt gedraaid en vervolgens de donkere kamer in wordt geloodst.

Nick kan een glimlach niet onderdrukken als haar felheid de overhand neemt. Ja, die trek deed hem wel aan iemand denken..
Nick loopt verder de kamer in, in de richting van het bureau. Daar leunt hij nonchalant tegen aan voordat hij zich weer tot haar richt.

"Ik speel hier geen spelletje. Sterker nog, ik denk dat ik heel goed weet wat er speelt.. Begint hij en pauzeert even. "Maar onderbreek me gerust als het niet zo is..

Nick zet zich af tegen het bureau, loopt naar de stoel en gaat hier vervolgens op zitten.

"Eric is verliefd op je.. Maar kan vanwege persoonlijke redenen hier niet op ingaan.. Nick kijkt haar kort aan. "Die redenen daar weet ik alles van. En ik ben er zeker van dat als hij niet met zijn neus op de feiten gedrukt wordt, zijn koppigheid ervoor zal zorgen dat hij er later spijt van krijgt dat hij zijn kans hier heeft laten gaan."

Hij haalt zijn schouders even licht op.

"Als ik je niet met hem had gezien op de dansvloer had ik het niet zeker geweten. Maar ik denk dat hij alles voor jou zou laten vallen. Mits hij hier maar zelf op de een of andere manier achter komt. En daar is dat waar ik denk dat onze interesses wel zeker raakvlakken treffen."

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online