Noah volgt afzijdig het gesprek tussen Celeste en Ryan. Noah slikt zijn hap eten door en brengt het kopje thee naar zijn mond als Kit tegen hem begint te praten. “Je wilt zeggen, dat wat je gedaan hebt bedoeld was om ze in toom te houden.” Hij veegt zijn mondhoeken af met zijn servet en kijkt de jongen serieus aan “Ik denk dan dat we een andere perspectief hebben van wat in toom houden inhoudt.”

Samantha en Rose betreden de eetzaal, maar Samantha gaat niet direct op haar plek zitten. “Ik vraag me af wat jouw belang hierbij is. Is het werkelijk Rose haar welzijn, of gebruik je haar om mee te liften naar Alusia? Gezien eerdere ervaringen gok ik op het laatste en in dat geval zal ik je moeten teleurstellen. Ook al zou Rose een vrijgeleide krijgen, dan betekend dat nog niet dat jij daar van kan profiteren.” Hij kijkt nu pas omhoog naar Samantha en strekt zijn hand uit naar een lege plek aan tafel “Neem plaats.” Hij speelt met de vork tussen zijn vingers en wacht ongeduldig tot ze plaats nemen aan tafel. Rose haar blik ontwijkt hij, daar heeft hij nu alle redenen toe.




Ryan haalt zijn schouders op “Je moet iets doen om hier de tijd te doden.” Glimlacht hij. Terwijl hij zijn pannenkoeken op eet houdt hij Celeste vanuit zijn ooghoeken in de gaten. Ze was anders dan Noah. Die kon je gemakkelijk in de juiste positie maneuvreren, een beetje porren en hij zou toehappen. Celeste haar woorden zijn echter altijd weloverwogen en doordacht. Ze neemt er de tijd voor.

“Gelukkig maar, ik begon al medelijden te krijgen.” Glimlacht hij zoetjes. Hij roert wat in zijn thee en neemt een paar slokken. “Het is wel een rot leeftijd je mist school, de puberale grappen die je normaal met vriendinnen uithaalt, vriendjes en tja…” hij fronst even “het leven eigenlijk.” Mompelt hij alsof hij het voor zichzelf allemaal op een rijtje zet. Het is een simpele test om te zien of hij ook maar iets bij Celeste weet los te maken. Want kom op, en verblijf hier is behoorlijk deprimerend, dat wens je niemand toe. “Sorry” glimlacht hij schuldig om zijn act iets meer kracht bij te zetten.

Is dit het moment waarop hij medelijden moet hebben? Ja, hij vind het heel sneu voor haar en nee hij wenst niemand een leven in Between toe. Maar Celeste is ook geen heilige, al doet ze haar best zo over te komen en heeft Noah haar op een altaar geplaatst. Celeste is niet alleen het lieve glimlachende poppetje, iets wat ze nu wel weer bewijst.

Hij glimlacht “Graag gedaan” fluistert hij terug waarna hij een hap van zijn croissant neemt. Hij spoelt zijn hap weg met wat thee. Hij werpt even een blik op de rebelse meiden en de steeds zenuwachtiger wordende Kit. “Ach je kunt niet ontkennen dat onze komst wat leven in de brouwerij brengt.” Hij glimlacht even mysterieus “maak je over mij maar geen zorgen.”

Genietend pakt hij een aardbei uit een schaal en doopt deze in de slagroom. Hij likt de slagroom van zijn duim af en leunt voldaan iets achterover in zijn stoel. Rose is net een opstandige puber en hij grinnikt zacht bij haar opmerking over de vaas. Hij leunt Celeste haar kant op “Mocht Noah je een dagje vrij geven en je benieuwd zijn naar de goede oude tijd, dan stel ik mij volledig beschikbaar. Je weet me te vinden, we delen allemaal een kamer met Kit.” Hij leunt snel weer achterover bij het zien van de priemende blik van Noah. Speels roert hij wat in zijn thee en zoekt hij zijdelings nog eens haar blik op.



Noah klemt zijn lippen stijf op elkaar en kijkt verbitterd naar zijn boterham. Rose is bijzonder luidruchtig en ze heeft lak aan alles waar hij waarde aan hecht. Zoals manieren. Hij klakt zijn tong tegen zijn gehemelte en werpt Sam en Rose een verbitterde blik toe. Tot zijn grote ergernis is Celeste al de hele tijd met Ryan in gesprek. Door Rose haar gekakel kan hij hun gesprek niet volledig horen en alleen maar toezien hoe Ryan zich dichter bij Celeste begeeft dan Noah wenselijk acht.

In zijn linkeroor klinkt ondertussen de stem van Kit. Bent u boos op mij? Noah draait zich iets naar de jongen toe en werpt zijn servet op zijn bord neer, hij heeft geen trek meer. “Zou ik dat moeten zijn Kit?” sist hij duidelijk geagiteerd door alle aanwezigen.

Noah slaat zijn ogen ten hemel als Sam, duidelijk met opzet, de halfvolle thee kan omstoot. “Als je zo door gaat is het enige wat je voorlopig zult zien de kerkers.”

Ryan trekt zijn wenkbrauwen op “Misschien moet je je vriendje even kalmeren, hij ziet er niet zo best uit.” Seint hij Celeste zachtjes.

Ryan zwaait nog even naar de dames en eet zijn ontbijt verder op. Noah oogt gespannen, maar reageert positief op het advies van Celeste. Kit is nog steeds nerveus. Na deze analyserende blik strekt hij zich uit en veegt hij zijn mond aan een servet af. “Voortreffelijk” glimlacht hij. Met een speelse buiging verlaat hij de eetzaal en gaat hij naar zijn kamer. Daar trekt hij nieuwsgierig wat lades open en laat hij zich uiteindelijk op het grote bed vallen. Hij zucht diep, tijd voor een dutje.



Het doet pijn om Rose zo te zien, maar hij heeft het verdient. Het frustreert hem alleen zo omdat hij zich niet kan uiten. Hij volgt Celeste haar advies op en zwijgt als de dames luidruchtig de zaal verlaten.

In stilte eet hij verder. Wanneer Ryan met een overdreven buiging de kamer verlaat is het niet Ryan, maar juist Celeste die hij in de gaten houdt. Niet veel later is ook hij klaar met eten. Wanneer hij opstaat kust hij Celeste even op haar kruin “Ik ben in de bibliotheek als je me nodig hebt.” Met die mededeling vertrekt hij naar de bibliotheek, een plek waar hij zich wel vaker terug trok.