Jalf
The Immortal Mod
Woonplaats: Hopes Peak Academy
|
|
Geplaatst: zo aug 03, 2014 22:50
![Afbeelding](http://i2.photobucket.com/albums/y24/Jalverdt/Avatars/GabriellaBanner.png)
Geschrokken blijft Gabriella naar Allen staren. Even wilt ze naar hem toelopen om te vragen of alles goed is, maar Allen haalt zijn schouders op en Gabriella interpreteert dit als een taken dat alles okay is.
Ze kijkt naar haar moeder die haar nog steeds door haar haar streelt. Het is duidelijk dat ze door heeft dat ze oogcontact met Allen heeft gehad.
![Afbeelding](http://i58.tinypic.com/2usk0nl.jpg)
"Gabi, liefje..." zegt haar moeder, "Hoe zijn je klasgenoten? Zijn ze een beetje aardig voor je?"
Gabriella knikt.
"Die jongen daar, is Allen. Hij is heel aardig. Het meisje dat net wegliep is Jade, die is gek op het doen van spannende dingen, dus daar is ook een klik. Dat meisje met dat rode haar is Kyra, die is echt heel erg aardig."
Even kijkt ze de groep.
"Sem is ook okay en dat mooie blonde meisje daar is Merle. Die is niet een doorsnee type, maar ik kan het goed met haar vinden."
"En is er iemand die je in het bijzonder erg aardig vind?" vraagt haar moeder dan, een klein glimlach op haar gezicht als ze hoort dat haar dochter het goed met haar klasgenoten kan vinden.
Gabriella knikt enthousiast. "Blake... Hij is echt ontzettend leuk. We waren op een feestje en we zaten wat te kletsen en het klikte heel erg goed. Nou ja, van het een kwam het ander..."
Ze ziet hoe haar moeder breder glimlacht en het lokaal rond kijkt, dus snel schudt ze haar hoofd.
"Hij is niet hier..." zegt ze en de vrolijkheid verdwijnt langzaam uit haar stem, "Hij ligt nog steeds bewusteloos op de ziekenzaal. Het is het blijkbaar niet goed vergaan... Ik check iedere pauze hoe het met hem gaat." Haar moeder glimlacht. "Maak je geen zorgen, liefje. Hij komt vast snel bij en dan zal hij je dankbaar zijn dat je je zoveel zorgen om hem hebt gemaakt."
![Afbeelding](http://i2.photobucket.com/albums/y24/Jalverdt/Avatars/CharuBanner.png)
Charu's lange haren liggen op de grond en geschrokken kijkt hij zijn vader aan. Dit houdt binnen zijn clan in dat hij zijn eer kwijt is... tenminste, tot zijn haren weer zijn aangegroeid. Hij voelt en zijn haren komen nog maar tot zijn schouders.
![Afbeelding](http://i62.tinypic.com/9uagyc.jpg)
Hij had Charu heel veel pijn kunnen doen, maar dit was nu niet nodig. Zijn zoon en erfgenaam had zijn lesje geleerd. Zonder eer leerde hij wat hij wel en niet kon maken. Een mens laten leven was een teken van falen. Zelf had hij ooit die fout gemaakt, doordat ze hem ontglipt was en halfdood een kerk in was gevlucht, waar hij als volblooddemon niet naar binnen kon gaan. Het gevolg... zat tegenover hem.
"Je begrijpt wat ik nu van je verwacht..." zegt hij kalm, "Jij gaat bondgenoten zoeken. Wezens die sterk zijn en net zou over mensen denken als wij dat doen."
Hij wijst op de deur waar net een meisje door is verdwenen.
"Zij..." zegt hij, "Jij voelde net als ik hoe sterkt ze was. Ik eis dat je met haar praat."
"En als ze geen interesse heeft?" vraagt Charu zo kalm mogelijk, zonder de angst in zijn stem te laten horen, "Jade is niet makkelijk."
"Dan verzin je een manier. En laat die heks voor wat het is." gaat hij verder, "Daar ga je later maar achteraan."
Hij staat op en nu is duidelijk te zien hoe indrukwekkend hij is.
_________________
|
|