[RPG] At the other side of the world (10)

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt richting de deuren wanneer Samantha deze opent. Verrassend genoeg blijkt Halwende er ook nog echt achter te staan. Haar blik gaat echter weer terug naar Samantha bij haar opmerking dat hij waarschijnlijk niet weet hoe een deur werkt. Sam en zij mochten dan misschien hun oude rivaliteit niet meer hebben en wat meer naar elkaar toe gegroeid zijn, maar Rose vindt haar opmerkingen weer veel te veel het karakter van de oude Samantha hebben. Misschien kwam het wel weer doordat alles weer een beetje terug normaal begin te worden naar hoe het was, of misschien was Rose veel te vaak aan de drank geweest toen ze hier samen hadden gezeten en waren Samantha's opmerkingen nooit veranderd - alleen had zij het dan misschien niet opgemerkt.
Haar opmerking zorgt in ieder geval voor irritatie bij Rose. Het was al lang duidelijk geworden dat Halwende net een ander leven leidde dan dat zij hadden gedaan. Hij leek zich van de meeste dingen niet eens bewust te zijn en bleek daarnaast ook mensenschuw te zijn. Hij leek zelfs Sam's opmerking niet eens te snappen.

Gelukkig nodigt Noah hem uit om te gaan zitten en te eten. Ze glimlacht zelf ook even naar Halwende om hem gerust te stellen, waarna ze haar eigen glas wijn pakt en er een slokje van neemt.
Nu iedereen er leek te zijn, was het volgens de etiquette die ze van Noah gewend was geraakt, geoorloofd om te beginnen met eten. Dat was maar goed ook, want ze begon toch aardig wat honger te krijgen. Daarom schept ze alvast wat eten voor zichzelf op.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende kijkt naar de man wanneer hij hem uitnodigt om te gaan zitten. Hij voelt de iets wat onwennige en ergens ook gespannen sfeer die in de lucht hangt. Hij wandelt rustig naar de stoel en werpt ondertussen een bik op de blonde vrouw, zodat hij geen signaal zou missen en klaar zou zijn om zichzelf te beschermen als dat nodig zou zijn. Als hij bij de stoel is, gaat hij zitten. "Dank u, meneer", zegt hij. Iets wat hij onthouden heeft van vroeger. Zijn vader moest hij steeds aanspreken met meester en bij elk ding dat zijn vader bij hem deed moest hij 'dank u, meester' zeggen. Bij elk pak slaag, bij enk stukje afval, bij elk karwij. Maar ooit was er een man langsgekomen die hem een stuk vers brood gaf. Zijn vader was er niet en had et dus niet kunnen zien. 'Dank u, meester' ha de kleine Halwende toen gezegd. En de man zei hem dat hij meneer mocht zeggen. Dat was de eerste keer dat iemand aardig is geweest tegen hem. en ook de laatste keer tot hij in Between aankwam. Nu gebruikte hij het voor het eerst. Hij dacht dat het wel gepast was en misschien zou het hem beschermen tegen de blonde vrouw.

Halwende kijkt naar de man wanneer deze vraagt of hij kon jagen. Halwende laat een kort lachje over zijn lippen komen. "Ik leefde van de jacht", zegt hij. "Ik moet enkel weten waar er wild te vinden is want ik heb nog niet veel gezien in Between." Hij merkt plots dat dit al het langste is dat hij ooit aan een stuk had gezegd tegen een mens en schrikt zelf even. Hij werpt even een bange blik op de blonde vrouw en kijkt dan naar zijn handen.

Angel · Hotemetoot

Noah glimlacht, lichtelijk vermaakt door aangesproken te worden met meneer. Hij was het gewend, had het soms geëist en vond het gezien de situatie nu ook weer totaal onnodig. Dat stukje resterende ego weerhoudt hem er echter van om de man te corrigeren.

Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Rose opscheppen en trekt hij zelf ook een schaal met eten naar zich toe. De man werpt af en toe een blik richting Celeste die hij op zijn beurt geruststellend toelacht. Halwende was duidelijk onder de indruk van Celeste haar magie. “Perfect. Dan kunnen we gaan jagen.” Hij glimlacht enthousiast. Nog even en ze zouden door hun feestmalen heen geraakt zijn. “Er is wel wild in Between, je moet alleen weten waar je moet zoeken.” Hij kijkt even naar Kit “Maar het is lang geleden dat we voor het laatst een hert hebben gezien.” Hij hapt een stukje vlees van zijn vork en laat zijn blik opnieuw afdwalen richting Rose.

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

"Je zou er misschien wat van kunnen leren." antwoordt Celeste met een flauw glimlachje tegen Sam wanneer ze zegt dat Halwende bang is voor haar. Celeste was misschien gestopt met de martelingen van Samantha, maar dat betekende niet dat Sam niet op haar woorden moest blijven letten. Jammer genoeg zal Celeste in de toekomst echter wel meer geduld met Samantha moeten hebben na hetgeen wat ze te weten is gekomen.. maar dat hoeft Sam niet te weten.

Ze trekt haar wenkbrauwen even kort op wanneer ze Halwende's angstige blik richting haar opvangt. Het leek erop dat hij echt bang voor haar was. Met een licht glimlachje gaat Celeste iets verzitten wanneer Halwende uiteindelijk begint te praten, als reactie op Noah's vraag. Ze wendt haar blik niet van hem en knikt vervolgens op Noah's woorden.
"Zolang je weet waar en naar wat je moet zoeken, komt het altijd wel goed." antwoordt ze kalm op een serene manier, maar met een dubbelzinnige ondertoon.

"Well, laat het jullie allemaal smaken." zijn uiteindelijk de woorden waarmee ze haar blik van Halwende afwendt en zich op haar eten richt.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende schuift wat onwennig op zijn stoel. Hij ziet hoe mensen beginnen op te scheppen, maar maakt zelf geen aanstalten. Hij kijkt wat naar zijn handen en dan naar willekeurige dingen op de tafel. Hij kijkt niemand meer aan en luistert naar wat er gezegd wordt. Herten waren dieren die hij amper ving en dode omdat hij ze op zijn eentje niet op kreeg. Vlak voor de winter echter, maakte hij wel gebruik van de dalende temperaturen om het vlees langer te kunnen bewaren. Nu waren ze echter met genoeg om zo'n dier op tijd op te krijgen. De huiden kunnen ze gebruiken voor kleding of dekens. Botten zijn voor Halwende ook bruikbaar, maar hij twijfelt eraan of de mensen waar hij te gast is, deze gebruiken wel zullen appreciëren... Zwijgend zit hij in zijn eigen denken naar een willekeurig punt op de tafel te kijken.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Kit zat al in de eetkamer, omdat het eten eenmaal altijd op het zelfde uur wordt geserveerd door het personeel. Hij kijkt met een zwakke glimlach op als de eerste mensen al binnen komen om zich ook te goed te doen aan het eten.

Nu zit hij niet meer alleen. Alhoewel hij toch ook wel van de stilte had genoten.
Wat niet veel voorkomt in dit kasteel de laatste tijd. Hij heeft het gevoel dat er telkens meer en meer personen bij komen telkens ze durven met de groep op verkenning te gaan.

Hij eet zwijgend verder en laat zijn blik omhoog glijden als Noah begint over jagen.
Jagen? Kit knikt enkel ter bevestiging als Noah hem vraagt over het feit dat er al een tijd geen hert meer te bespeuren is geweest.

Afbeelding

Flynn keek onwennig om naar Rose als hij voelde hoe ze hem een duwtje in de rug gaf. Blijkbaar richting eetkamer.

Uiteindelijk laat hij zich op de eerste beste stoel neerploffen die dicht bij hem in de buurt staat. Zo. En nu maar hopen dat hij niet te veel opvalt bij de mensen die hij nog niet kent.

[RPG] At the other side of the world (10)

Wie is er online