Jalf
The Immortal Mod
Woonplaats: Hopes Peak Academy
|
|
Geplaatst: vr maart 08, 2013 22:17

Jessa legt twee van de rozen op het graf van haar moeder en zucht even. Ze voelt Benicio's hand op haar schouder en legt haar vingers op de zijne. Ze glimlacht even. "Dit is trouwens Benicio..." zegt Jessa terwijl ze haar blik weer op de steen richt, "Ik heb hem tijdens het reizen ontmoet." Eigenlijk wil ze heel veel vertellen, dat hij lief voor haar is, hoe gek ze op hem is en dat ze bij hem gaat wonen na deze reis. Als hij haar nog zou willen zien, tenminste... Maar het hele verhaal afsteken voelt niet goed. Ze kan niet zomaar over Benicio praten alsof hij er niet bij is... En daar bovenop, iemand zou haar kunnen horen en dan zou ze pas echt in de problemen komen. Zo blijft ze even zitten.
Ze kijkt kort op en glimlacht naar Benicio. "Kom, we gaan naar mijn vader toe..." Ze gaat staan en pakt Benicio's hand vast. "Dag mama, ik kom snel weer terug."
Zo lopen ze naar verder en na een korte wandeling langs de verschillende grafstenen komen ze aan bij een imposant graf. Zo simpel als haar moeders graf was, zo uitbindig is dat van haar vader. Het wordt gesierd door een portret van een roodharige man, een gegraveerde zon en maan en sierlijke letters die de naam Jeston Gale spellen. Jessa fronst als ze ziet dat er een duidelijke voetafdruk op het graf staat. Ze gaat opnieuw op haar knieën zitten en veegt het zand weer op zijn plek. "Iemand heeft op het graf gestaan, wie doet nou zoiets?" zegt ze, een beetje geïrriteerd. Ze veegt haar hand af. "Zo," zegt ze zachtjes, "Ik ben er weer, papa. Het spijt me dat ik zo lang niet langs ben gekomen." Haar woorden klinken kwetsbaar... De puzzelstukjes zullen bij Benicio nu waarschijnlijk allang op zijn plaats gevallen zijn.

Met een charmante glimlach kijkt hij naar Emma. "Behalve dat ik in dit gehucht totaal niet functioneer, prima." Hij kon het op geen andere manier omschrijven, hij moet gewoon de grote stad om zich heen hebben.
"Mijn avonturen in dit metropool moesten helaas stoppen bij een bezoek aan de plaatselijke markt. Dus nee, veel is er niet gebeurt." Hij neemt nog een hap van zijn aardappels, "Ik snap niet hoe de bevolking hier overleefd. Ik zou dood gaan van verveling."
Dan komt er iemand op de groep af. De ginger die hij eerder bij Emma en Mel had gezien. Hij vindt zichzelf echter niet de persoon om haar gelijk enthousiast te begroeten, immers, hij kent haar zo goed als niet. Daarom knikt hij vriendelijk even naar haar bij wijze van begroeting.
_________________
|
|