Huilen bij de dood van...

wouter15 · 3e jaars **Woonplaats:** Ergens in Nederland

Ik heb gehuld bij de dood van Dobby. Hij heeft zo goed geholpen tijdens de bevrijding en wat krijgt hij ervoor terug? Zijn dood! Het is gewoon niet eerlijk.

L_Malfoy · 2e jaars

De dood van Fred kwam zeer hard aan. Enige moment waarop ik het boek even moest wegleggen. Zeker aangezien ik er, nadat George zijn oor verloren was, vanuit ging dat de tweeling veilig was...

Olivier Lubbermans · 1e jaars

Ik heb heel hard moeten huilen bij Dobby en Hedwig. Dat is gewoon... zo sneu...

Tosti Wemel · Dreuzel

Dobby. Zowel in het boek als in de film.

Zweinsteinexpress101 · Dreuzel

Hmm, ik kan het niet begrijpen waarom iemand zou moeten huilen omdat er een personage in een boek overlijdt. Ik denk dan: mensen, het is een boek.
Ik veroordeel jullie niet ofzo, maar kan iemand mij uitleggen hoe iemand kan huilen bij de dood van een personage.

Jessica · Heir of Slytherin **Woonplaats:** Slytherin Dungeon

Zweinsteinexpress101 schreef:

Hmm, ik kan het niet begrijpen waarom iemand zou moeten huilen omdat er een personage in een boek overlijdt. Ik denk dan: mensen, het is een boek.
Ik veroordeel jullie niet ofzo, maar kan iemand mij uitleggen hoe iemand kan huilen bij de dood van een personage.

Dat heeft denk ik alles te maken met inlevingsvermogen. Als ik een boek/film/serie leuk vind, dan leef ik me automatisch in in het verhaal. Ik leef heel erg met de personages mee. Als er dan één doodgaat en je leest/ziet het verdriet van de andere mensen, dan doet dat iets met me en moet ik huilen. En als ik echt van een bepaald personage ben gaan houden (Sirus, Snape) dan kan ik daar echt heel hard en lang van huilen. Nu ben ik ook echt een emotioneel jankwijf hoor xD

Ik snap jouw opmerking van ''het is maar een boek'' heel goed, maar soms vergeet ik dat eventjes xD Voor mij kwam Harry Potter helemaal tot leven en Harry Potter is echt een tijd lang mijn léven geweest. Nee, ik overdrijf niet. Het fenomeen HP heeft mij echt door moeilijke tijden heen gesleept. Dus, ja, het is een boek, maar tegelijkertijd zoveel meer.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Zweinsteinexpress101 schreef:

Hmm, ik kan het niet begrijpen waarom iemand zou moeten huilen omdat er een personage in een boek overlijdt. Ik denk dan: mensen, het is een boek.
Ik veroordeel jullie niet ofzo, maar kan iemand mij uitleggen hoe iemand kan huilen bij de dood van een personage.

Ik ben het deels wel met Jessica eens. Ik kan me sowieso goed inleven (als het goed geschreven is) en ik kan van personages gaan houden, waardoor de dood of het verdriet van zo'n personage hard aan kan komen.

De reden dat ik serieus ongeveer een halfuur heb gehuild na de dood van Fred (echt niet normaal gewoon, I know xD) is ook omdat Harry Potter een deel van mijn leven is geworden. Ik ben begonnen op mijn 10e en ik ben letterlijk opgegroeid met Harry en de anderen. Telkens wachten op de boeken, bedenken hoe het gaat met de personages. En Rowling schrijft zulke sterke boeken met veel sterke personages, zodat het niet moeilijk is van ze te gaan houden.

Sommige dingen komen harder aan dan andere. George was tegen die tijd uitgegroeid tot mijn favoriete personage en Fred zit onlosmakelijk aan hem verbonden. Ik moest toen huilen omdat ik het erg vond dat hij stierf en vooral omdat ik me het verlies van George niet in kon denken. En met Dobby is het net zo: hij is al adorable (hoewel soms irritant) en de dapperheid die hij toen toonde.. Het was zo onrechtvaardig dat hij dood ging.

Sweet Hermione · Professor

Ik heb niet veel gehuild bij de Harry Potter boeken. Ik moest vooral huilen om de reactie van Harry toen Sirius dood was en hij in Dumbledore's kamertje zat. Dat was zo'n heftige scène. Ik voelde echt Harry's eenzaamheid. Ik vond de dood van Dumbledore voornamelijk een schok. Ik zat echt trillend mijn boek verder te lezen, maar ik kon niet huilen. Hetzelfde gold voor Cedric, al moet ik af en toe wel huilen als ik boek 4 herlees. Bij de rest weet ik het niet meer. Fred deed mij niet veel (noem me maar harteloos, maar ik had niet veel met hem), Tonks en Lupin vond ik VRESELIJK maar die tranen kwamen gewoon niet. Van Dobby ben ik het vergeten.

Ik huil sowieso niet vaak echt hard bij een boek. Het is niet dat het me niet raakt, maar de tranen komen niet altijd. Toen mijn lievelingspersonage in Darren Shan doodging heb ik echt voor een halfuur lang zitten janken, want dat sneed me echt zowat in m'n ziel. Ik had negen boeken lang over dat personage gelezen en ik was helemaal dol op hem geworden. Ik wil niet zeggen dat ik dat niet bij Harry Potter had (ik ben dol op Snape, Dumbledore en Lupin, echt) maar... ik weet het, ik huilde gewoon niet. Over het algemeen huil ik echter vaker uit ontroering als ik een boek lees. Ik las een paar maanden geleden een boek en ik heb gewoon voor de helft van het boek stilletjes zitten huilen omdat het zo verdomd mooi was.

Karen Corvus · Dreuzel

Bij de boeken heb ik echt zitten snotteren bij Sirius. Eerst had ik het zelfs niet door, het was al 5u 's ochtends en had de hele nacht doorgelezen, en plots was Harry helemaal hysterisch en ik kon niet volgen. Heb ik die pagina maar even herlezen en BAM. dood.

Bij Sneep ook, maar wel minder.
In de films om Dobby en Sneep. Toen ik die scene zag aankomen in de veranda hield ik mijn handen voor mijn mond en ben beginnen schudden met mijn hoofd 'ohneeohneeohneenietdoennietditohneeohnee' M'n lief had de boeken nog niet gelezen dus die dacht dat ik eindelijk gek geworden was

Leintje · Klassenoudste Huffelpuf **Woonplaats:** Het Internet

Karen Corvus schreef:

Toen ik die scene zag aankomen in de veranda hield ik mijn handen voor mijn mond en ben beginnen schudden met mijn hoofd 'ohneeohneeohneenietdoennietditohneeohnee' M'n lief had de boeken nog niet gelezen dus die dacht dat ik eindelijk gek geworden was

Deed ik ook bij de laatste films telkens als er zo'n scene aan zat te komen. Dan vroegen ze aan mij: Wat gaat er gebeuren? Wie gaat er dood?

Karen Corvus · Dreuzel

Haha ja precies

mijn antwoord daarop was meestal gewoon dat ik schudde met m'n hoofd en naar het scherm/doek wees, m'n ogen groot van spanning.
I'm such a dramaqueen

Lily_flower · Professor **Woonplaats:** in Tortuga ;)

Ik heb verschrikkelijk zitten huilen bij Carlo, Perkamentus (volgens mijn ook bij Fred) en Sirius, de dood van ze zelf gaat zo snel dat ik het niet zo door had maar vooral harrys reactie op de dood van Carlo/Perkamentus en Sirius grijpt me heel erg aan, dat was zo zielig! Om Sneep heb ik niet gehuild, op het moment dat het gebeurde in de boeken wist ik nog niet dat hij 'goed' was en sneep heeft me nooit zo na gestaan, bij Dobby moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet meer zo goed weet en in de film moet ik nog steeds heel erg huilen om de reactie van Barend Kannewasser op de dood van zijn zoon.

flipenflip · 6e jaars **Woonplaats:** Mijn gezellige huissie!

Ik heb bij elk personage wel dat ik moet huilen, nou ja huilen is anders. Mijn ogen worden altijd nat, maar dan lukt het me niet om te huilen. Misschien ken je dat gevoel wel. Ik denk dat ik het 't ergste vond toen Sirius dood ging. De dag nadat ik deel 5 had gezien ging ik dat fragment dat Sirius dood ging nog kijken op Youtube, en ik denk dat als je nog nooit een film van Harry Potter hebt gezien en je ziet dat fragment dat je dan ook heel treurig word. Ik ben echt blij dat Bellatrix dood gaat in 7.2.. Het klinkt raar, maar bij een dood in Harry Potter moest ik lachen. Je raad het al: toen Voldemort stierf. Hahaha!

MrMorrie1 · Dreuzel

Ik heb bij geen één dood gehuild, maar bij sommige doden kreeg ik wel een shok.

De dood in de film van Dobby.
De dood in het boek van Fred.
En de dood in het boek en in de film van Carlo.

hesle123 · 6e jaars **Woonplaats:** thuis

ik werd heel emotioneel bij de dood van dobby hedwig en sirius.

Huilen bij de dood van...

Wie is er online