Lana
Queen of Babylon
Woonplaats: Shiz
|
|
Geplaatst: do okt 13, 2011 19:33

Joanna staat nog steeds een beetje verscholen achter al de anderen, maar de groep begint wat te slinken dankzij het sorteren, en al vlug staat ze weer vrij zichtbaar op een van de voorste rijen in het groepje. Beth en Lauren, de meisjes die ze stiekem toch wel al als haar twee besties beschouwt, zijn al ingedeeld, en elk in een andere groep. Langs één kant had Joanna gewild dat ze allebei in dezelfde afdeling terecht gekomen waren en dat zij dan op eens of andere manier zich bij hen kon vervoegen, maar nu ze zo gesplitst zitten, weet Joanna het niet meer. Ach, nu kan ze wel in twee afdelingen terecht komen en daar al een vriendinnetje hebben in plaats van maar in eentje. Ze glimlacht ook wanneer Tom in Hufflepuff terechtkomt. Joanna herinnert zich nog dat hij heel erg vriendelijk tegen haar was geweest toen ze niet wist wat doen op perron 9 Ÿ. Eigenlijk maakte het Joanna niet uit in welke afdeling ze zou terechtkomen. Ze staat nog altijd naast Sarah, die nog niet ingedeeld is omdat haar achternaam met een W begint.
Met een klein hartje kijkt ze toe hoe âMalfoy, Dracoâ naar voren geroepen wordt. De M, dat betekent dat het bijna mijn beurt is⊠gaat er door haar heen. Hij kijkt best nogal zelfvoldaan als hij in Slytherin ingedeeld wordt, en een korte blik op de tafel waar de storm aan applaus losbarst, doet Joanna lichtjes huiveren. Ze zagen er allemaal zo⊠koel uit. Joanna buigt zich naar Sarah toe.
âIk hoop niet dat ik in Slytherin terecht kom. Ze lijken allemaal tegen hun zin hier te zijnâŠâ zegt ze, vooraleer ze onderbroken wordt omdat McGonagall âMartin, Joannaâ afroept.
Dat ben ik! schiet er door haar heen, wanneer ze met een onzeker pasje de trapjes op loopt. Een zenuwachtig glimlachje verschijnt op haar gezicht en die richt ze op de persoon die het dichtst bij haar staat. McGonagall dus. Ze lijkt niet echt te reageren op haar, maar toch straalt haar gezicht iets geruststellends uit, vindt Joanna. Hopend dat er geen Slytherinvibes meer achtergebleven zijn op het krukje, neemt Joanna plaats en wordt de hoed op, nee, over haar hoofd gezet. Het is muisstil, en Joanna schrikt zichtbaar bijna van haar stoel wanneer een stem in haar oren begint te spreken.
Hmm, jou kennen we hier nog niet, he? Wat een eer dat je de eerste mag zijn in een nieuwe familie. Ik merk wel een sterke drang om die eer waar te maken⊠Hmm⊠Je hebt een gezond stel hersens, maar je moet er wel moeite voor doen⊠Maar zie ik daar angst om te tonen wie je werkelijk bent? Je moet jezelf blijven. Joanna schuifelt heen en weer op de stoel en probeert haar gedachten af te sluiten voor de hoed, want ze vindt dat hij te veel weet. Hmm. Ja. Ik ben er wel uit, denk ik. Het wordt..
âRAVENCLAW!â brult de hoed. Joanna blijft even versteend zitten tot de hoed van haar hoofd wordt genomen. Even is ze het noorden kwijt, maar dan loopt ze naar de enige tafel waar applaus van weerklinkt. Het was de tafel waar Beth aan zat. Waar stond Ravenclaw weer voor? Hardwerkend? Of was het wijsheid? Joanna weet het even niet meer â het doet er ook niet toe â en neemt plaats naast Beth. Ze werpt een blik op Dumbledore.
âHij ziet er wel onvermoeibaar uit, he, als hij zoân treinreis gemaakt heeft.â zegt ze, alsof het gesprek tussen hen nooit onderbroken geweest is. Joanna begint eigenlijk stilaan te vermoeden dat Dumbledore helemaal niet de trein bestuurd heeft. Hij ziet er niet uit alsof hij zich met zulke zaken bezig houdt.
âNu worden we roomies!â zegt Joanna enthousiast! Hopelijk is haar nieuwe vriendin even enthousiast!
_________________
|
|