Reflex
Schoolhoofd
Woonplaats: Wonderland
|
|
Geplaatst: vr maart 18, 2011 1:40

Mairi rent aan een stuk door, door de straten van Sado. Wanneer ze aan de rand van het dorp gekomen is komt ze pas tot rust en hijgend valt ze tegen een muur aan en zo blijft ze een tijdje staan. Starend naar de kaasfabriek in de verte denkt ze na over het briefje in haar zak. Nee, eigenlijk de twee briefjes in haar zak. Het schuldgevoel blijft groeien. Uiteindelijk besluit ze naar huis te gaan, ze is onbewust die richting op gerend en daarnaast wordt tot over maat van ramp, want ze kan het nu echt goed gebruiken, over niet al te lang haar grootmoeder gebracht. En diens hulpen kennende kunnen ze ook al een tijd eerder op de stoep staan.
Zichzelf herpakkend komt Mairi overeind en zo loopt ze richting haar huis. Daar aangekomen gaat ze naar binnen, nadat ze eerst een tijdje heeft zitten prutsen aan de deur, omdat ze door alle gebeurtenissen vergeten is dat ze daar een speciale 'houdt demente heksen binnen'-spreuk over heeft uitgesproken. Binnengekomen loopt ze direct door naar de keuken, waar ze een groot glas van een wizard vorm Wodka inschenkt. Wanneer ze deze in een slok naar achter heeft geslagen kijkt ze de kamer rond, waarop ze opnieuw heftige gevoelens op voelt komen. Mijn schuld. Haar hand grijpt naar haar glas en met alle kracht die ze in haar lichaam heeft gooit ze het glas door de kamer, waarop die tegen de muur uit elkaar spat. De scherven vallen op de grond. Mairi zakt op de grond en tranen rollen over haar wangen. Ze wist waar ze aan begon toen ze deze baan aannam, ze had vaker schuldgevoelens gehad, maar de woorden van Liz hadden haar sterk geraakt. Ik ben verantwoordelijk voor de dood van Dorothy Colson. Woest slaat Mairi haar hoofd naar achteren, waarop het de muur raakt. Ze duikt ineen van de pijn en voelt aan haar achterhoofd. Well, dat zal een dikke bult worden.
Plots hoort ze bij de deur wat rommelen en nog versuft van de pijn aan haar hoofd staat Mairi op. Langzaam schuifelt ze naar de deur. Juist, te vroeg. Een nogal fake lach tevoorschijn toverend op haar gezicht opent ze de voordeur. Voor de deur staat haar grootmoeder. Een rilling loopt over haar rug wanneer ze het oude vrouwtje ziet, er is niets meer over van de vrouw zoals ze die kende van toen ze klein was. "Hoi, oma." groet ze haar grootmoeder, maar deze loopt zonder iets te zeggen naar binnen. Oké, zo herkende ze haar grootmoeder wel. Als ze nu nog een opmerking maakt over het interieur... Afwachtend kijkt Mairi naar haar oma, maar die zegt niets. Mairi zucht. "Kom, dan zal ik U naar uw kamer leiden..." zegt ze dan, terwijl ze knikt naar de hulp. "Het is goed, je kunt gaan." Mairi kijkt de hulp na. Dan pakt ze de arm van haar grootmoeder en ze leidt haar naar de kamer, die ze de afgelopen week zo vakkundig met spreuken risico vrij heeft gemaakt. Wanneer haar grootmoeder de kamer inloopt bekijkt Mairi haar vanuit de deuropening een tijdje. Die is wel even zoet.
Teruglopend naar de huiskamer bedenkt Mairi zich dat ze naar Liz zou gaan, om te kijken hoe dat gaat. Overwegend of ze haar grootmoeder wel alleen kan laten nu ze er net is, doet Mairi toch maar weer haar jas aan. Het besluit is genomen en met tegenzin en een nog bonkend hoofd loopt ze de deur uit en zo gaat ze voor de tweede keer richting het centrum van Sado, deze keer op weg naar Dorothy's huis.
Ooc. Mja, ik had zin om te posten. xD Enn. Nu kan ze daar heen en zo. Want anders... Blijf ik toch stil hangen. Dus. Dan maar zo of zo.
_________________
|
|