Ennn yay! Ze hebben de storm overleefd. Cap loopt momenteel inspecterend om het busje heen om te kijken of er schade aan is, maar dat is gelukkig niet zo. Hij vindt dat ze van geluk mogen spreken dat ze niet geraakt zijn door bliksem. Of dat ze meegevoerd zijn door de wind, of wat dan ook. Hij zit nog altijd met Keegan/Blake in zijn achterhoofd, maar Cap denkt niet dat Blake van zijn hulp gediend zal zijn. Just saying, na het hele wilde-zoen-inclusief-rondtasten-debacle, deed Blake er best verveeld en nonchalant over. Het zal wel een experiment zijn geweest, of wat de Coole Mensen het ook noemen, dezer dagen.
Maar goed, het komt dus op één ding neer: Keegan zal Cap's support en acceptatie nodig hebben. Echter, dat zal even op zich moeten laten wachten. Asha vraagt om voedsel, en terecht. Cap's maag is nu al een halfuur lang aan het rommelen.
"We hebben wat eten," reageert hij op Asha. Hij werpt haar een glimlachje toe en loopt dan naar de achterbak die hij met een grootse beweging opent. Na wat grabbelen, komt hij tevoorschijn met een mini-fridge en een nogal verfrommelde mand.
"We hebben veel sandwiches," laat hij haar weten, terwijl hij zowel de mand als de mini-fridge voor haar neerlegt op de grond.
"En chips en snoep enzo. En drinken. En koekjes." Hij gaat weer recht staan, en kijkt naar Asha. God allemachtig. Dit zal de komende tijd niet minder-weird zijn, helaas. Voor een nanoseconde denkt hij aan wat er zal gebeuren als Blake erachter komt, maar die gedachte duwt hij stug weg. Als Blake erachter komt, dan stort alles in.
"Kan ik je interesseren in een picknick?" vraagt hij, met een glimlachje om zijn lippen.
"Want we hebben ook een laken meegenomen, speciaal voor picknick-gelegenheden. En voor jou wil ik best die extra moeite doen." Is dat gepast om te zeggen? Best. Het is toch niet dat zij en Blake aan het daten~ zijn, of wat dan ook. En hij vindt Ash niet eens
leuk op die manier, dus.
