“Tuurlijk” hij schudt zuchtend zijn hoofd “Ik wacht wel. Dat ben ik inmiddels wel gewend” mompelt hij er verbeten achteraan. Leah en hij hadden wel eens ruzie, alles was zeker niet altijd koek en ei geweest. Maar het ging dan om kleine dingetjes, het was anders dan nu. En nu zouden ze het zeker niet goed maken zoals ze dat vroeger wel deden. Een herinnering aan vroeger, het zorgt ervoor dat hij heel even afwezig voor zich uit staart. Vroeger. Als in geweest, verleden tijd.

Nee alsof hij op een weerzien zoals dit gehoopt had. In alle eerlijkheid had hij helemaal niet op een weerzien met Adam gehoopt. Het is te confronterend. Feira haar volle blaas is hetgeen dat iedereen uiteindelijk met de neuzen de goede kant op krijgt. Hij glimlacht even als Feira haar peetmoeder rol erg serieus neemt. Chase schudt zijn hoofd “Nee.” Antwoord hij eerlijk “Leah is ook te paard. Ik blijf nog even hier om de groep straks weer compleet terug naar huis te krijgen.” Huis ja, Alusia was nu hun huis pfuh. Oke het was een woordverspreking, maar het was stiekem wel hoe Chase het wou hebben.



Noah dwaalt wat rondjes door het bos. Hij komt weliswaar een enkele keer een hert of wildzwijn tegen, maar zonder pijl en boog laat hij het er maar bij zitten. En dan wordt de hele jacht al gauw saai en nutteloos. Met een zucht besluit hij te kijken hoe het met de rest ervoor staat. Al gauw hoort hij wat stemmen en treft hij Juliet en Thomas aan. “Zijn jullie gevallen?” vraagt hij verbaasd omdat ze naast hun paard staan. Hij kijkt even om zich heen, maar ziet geen hert.

Wat heeft hij Juliet nu weer misdaan. Hoofdschuddend kijkt hij dan ook toe hoe Thomas haar op het paard helpt. Wat is dit, de club lotgenoten. Wanneer Thomas zich dan ook hulpverlenende arts opstelt, maar daar wat hulp bij nodig lijkt te hebben, verroert Noah geen vin. Hij gaat zijn dure kleding niet opofferen voor een paar schrammetjes op Juliet haar arm. Zeker niet nu ze zo onaardig tegen hem doet. En deze outfit was net nieuw. Er ontsnapt een grinnik wanneer Thomas zijn hele mouw eraf scheurt en deze om haar arm heen wikkelt.

“Nee.” Beantwoord hij Thomas zijn vraag alsof dat het meest logische antwoord is. “Ik bedacht me dat het misschien niet zo verstandig zou zijn” Hij werpt nog een blik op Juliet haar verbonden arm “En volgens mij kunnen jullie ook beter huiswaarts keren.”




Chase trekt de knoop van het touw waarmee zijn paard staat vastgebonden in een opwelling alleen maar strakker in plaats van losser. Dat komt omdat zij aandacht niet bij de knoop is, maar bij Leah en Adam. En hun irritante gegiechel. Klim gewoon op dat paard en ga terug naar het kasteel. Met een ferme ruk weet Chase dan toch door brute kracht en niet zozeer gezond verstand de knoop los te krijgen. Zonder iets te zeggen keert hij zijn paard de andere kant op, op zoek naar een echt hert.