[RPG] Maligni [GESLOTEN]

Trijn · Opperste Hotemetoot

Oliver laat zich onderuit zakken, niet de meest professionele manier maar wie was dit nu nog in deze kamer, en vouwt zijn handen samen.
Zwijgend luister hij naar Tristan, die het lichtjes aan beu aan het worden is, en Oliver kan een kleine knik niet onderdrukken.
Ok, de kerel begon serieus op zijn zenuwen te werken omdat hij plots de beste vriend aan het spelen is van Elizabeth Rose, maar hij moet toegeven dat Tristan nu ongeveer wel een punt heeft over het team werk.

Oliver gaat recht zitten en kijkt zwijgend naar de andere collega's.
Tristan is ondertussen bezig met zaken op te schrijven.
'Onze waardige collega Tristan heeft wel een punt. Laten we deze zaak nu voor wat het is. Elizabeth is verantwoordelijk gesteld voor Isabella.'
Hij trekt zijn eigen dossiers dan dichter en wil net beginnen over zaken die hem zijn opgevallen over bepaalde bewoners tijdens de bespreking als de deur plots opengaat van hun klein vergaderzaaltje.

Hij laat zijn ogen rustig over de sherif gaan, die in de deuropening staat met Rebecca terwijl zij geboeid staat.
'Wat is er aan de hand, sherif?' Oliver probeert zijn nieuwsgierigheid te onderdrukken en moet toegeven dat hij toch wel verbaasd is om dit bizarre tafereel. 'U heeft een onderzoeker bij.'

De sherif laat zijn blik zwijgend rusten op de resterende onderzoekers die in de vergaderzaal zijn verzameld.
'Deze jongedame, jullie collega, is betrapt op ketterse zaken.' Hij laat zijn woorden onheilspellend over zijn lippen gaan. 'Ze staat onder arrest met beschuldiging van hekserij.'
Eindelijk heeft hij dat kreng te pakken, die jaren mensen heeft behekst om uiteindelijk het dorp te ontvluchtten. Maar nu heeft hij haar, en ze zal niet meer omkomen.
'De rechtzaak is morgen. Ik zou jullie allemaal aanraden van aanwezig te zijn. Het is een les voor iedereen.'
Met een kleine gemene grijns kijkt hij opzij naar Rebecca die geen kick geeft.
Hij geeft dan een ferme trek aan haar arm en sleurt ze mee naar buiten toe.
Rebeccas laatste uren zijn geteld. >D

Melody · Hotemetoot

Isabella kijkt van de ene onderzoeker naar de andere wanneer er al verschillende bezwaren worden gemaakt. Hmm, het was wel duidelijk dat sommigen er oprecht groot bezwaar tegen hadden. Ze begint zich dan ook met de minuut ongemakkelijker te voelen. Het lucht al gauw op wanneer onderzoeker Rose voorstelt dat ze even de kamer verlaat en hun hun discussie laat zien. Ze knikt dan ook gauw en maakt zich zo snel mogelijk uit de kamer.
Zodra ze de deur achter zich gesloten heeft haalt ze even diep adem. Wat een spanning. Ze zou het liefst zo veel mogelijk afstand bewaren met Emily. Dit was alleen maar ongemakkelijk.

Isabella laat zich tegen de muur aan zakken en wacht dan maar gewoon af tot hun conclusie. Ze kon nou niet maken om weg te lopen, daarom kijkt ze maar wat naar de mensen die voorbij lopen. Dan komt opeens de sherif met onderzoeker Rebecca aanzetten. Wanneer de deur geopend wordt door Oliver staat Isabella snel op en gaat recht staan. Ze zet even een stapje terug zodat ze niet al te dicht bij het schouwspel staat. Een veilig afstandje was altijd goed. Ze kan echter haar oren niet geloven wanneer er notabene een onderzoeker wordt gearresteerd. Een onderzoeker.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Kate knikt bij het antwoord van David en kijkt de straat even door. Ze zouden natuurlijk wel iets kunnen gaan doen.. Finlay zal de bruiloft wel moeten voorbereiden en heeft geen tijd voor haar. Ofja, zo voelt het op het moment in ieder geval. En dan valt haar oog op de sheriff die nogal hardhandig om gaat met iemand. Ze knijpt haar ogen even wat samen om het beter te kunnen zien en stoot dan David aan. ‘He, is dat niet een van de onderzoekers?’ ze kijkt hem vragend aan. ‘Ze was volgens mij ook afwezig bij de bespreking daarnet, niet?’

Het liefst zou ze nu opstaan en een subtiel gaan informeren wat er gaande is. Hopelijk weet David er meer over.

Elizabeth Rose

Elizabeth zucht bij de woorden van Emily en Olliver. Ze is dan ook blij als Tristan ertussenkomt en over ‘ het vormen van een team’ begint. Iets wat hier duidelijk niet gaande is. Misschien is Elizabeth wat naïef in verband met Isabella, maar de tijd zal het wel zeggen.
Tevreden knikt ze wanneer Olliver toestemt dat zij de verantwoordelijkheid voor Isabella zal dragen. Ze wilt Isabella net terug naar binnen gaan vragen als de deur al opengaat en de sheriff verschijnt. Haar wenkbrauwen schieten omhoog als ze de beschuldiging van blijkbaar hun collega hoort. Ze laat haar blik even over Rebecca heengaan en knikt bevestigend. ‘Wij zullen morgen aanwezig zijn.’

De sheriff is net zo snel weer verdwenen en Elizabeth loopt naar de gang om daar Isabella aan te treffen. ‘U kunt weer naar binnen komen,’ Ze glimlacht vriendelijk, ‘We zijn het erover eens geworden dat uw hulp gewaardeerd zal worden, indien u dat nog wilt.’ Ze zegt het gedeelte over waarderen duidelijk genoeg, zodat haar andere collega’s het ook horen.

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

David kijkt verward op als hij een stomp krijgt van Lucy. Hij kijkt in de richting waar zij kijkt en ziet de sheriff voorbij komen met Rebecca die hij hardhandig meesleurt.
"Dat is inderdaad één van de onderzoekers." Bevestigt hij. "Rebecca, niet? Ze woonde hier toch vroeger? Blijkbaar heeft ze iets misdaan..."
Lichtelijk nutteloze opmerking, anders zou ze immers niet meegesleurd worden, toch? David heeft echter niet meteen door dat hij iets doms gezegd heeft.

Hij fronst als hij van een loopjongen een pamflet in zijn handen geduwt krijgt. Hij leest het eventjes door en kijkt dan opzij naar Lucy. "Blijkbaar is ze veroordeeld voor ketterij. Morgen is de rechtszaak." Hij geeft het pamflet door aan Lucy. Zo'n veroordelingen trekken natuurlijk altijd veel volk en sensatie. Dat beloofde voor morgen.

Hij kijkt dan op als één van zijn werkjongens voorzichtig komt aangeschuifelt en hem aanspreekt. Ze hadden hem nodig in de bakkerij. Hij staat op en kijkt verontschuldigend opzij naar Lucy. "Ik moet gaan, excuseer me." Hij buigt lichtjes en loopt dan zijn werkkracht achterna, de bakkerij in.

[...]

De volgende dag is David al vroeg uit de veren om brood rond te brengen. Hij ziet zijn kans mooi om, nu een van zijn werkjongens ziek gevallen is, zelf het brood te gaan leveren aan het huis waar juffrouw Lana woont.
Met een halve gedachtegang zit hij al bij de rechtszaak van Rebecca, die vast en zeker een enorm schandaal ging veroorzaken in het kleine dorpje. De andere helft van zijn gedachten, hoopte dat hij Lana zou kunnen zien en haar vertellen wat hij nu eigenlijk met Lucy aan het doen was geweest.
Hopelijk is die stomme Finlay niet bij haar thuis...

Hij zet de grote mand met brood neer, belt aan bij het huis van Lana en wacht geduldig tot er iemand komt open doen om het brood aan te nemen. Een van de bediendes opent uiteindelijk de deur. "Ik kom het brood leveren." Zegt David terwijl hij de mand weer optilt.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Lana zit zwijgend op haar bed, met de pamflet in haar hand, terwijp Poppy haar haar aan het kammen is zodat ze het eindelijk sierlijk kan opsteken met een diamanten speld.
'Ik vond het al vréémd in de eerste plaats dat ze überhaupt al terug keerde naar het dorp...En dan nog als onderzoeker.'
Ze schudt haar hoofd terwijl ze de uitleg voor de zoveelste keer opnieuw leest.
'Dat zal die heks leren. Waarom doen ze dat toch? Openlijk magische kunsten gebruiken? Je zou toch denken dat ze slimmer zijn, die heksen?'
Vragend kijkt ze om naar Poppy, die net geen gezicht trekt omdat Lana omkijkt en ze nu helemaal opnieuw kan beginnen met het kapsel.
'Het belangrijkste is, juffrouw Lana, dat ze opgepakt is en dat ze zal branden voor haar daden. Niet?'
Lana knikt even en bijt op haar lip terwijl ze de pamflet aan de kant legt.
[b]'Hoe zou het eigenlijk voelen als je ten volle beseft dat je op dit moment je laatste uren aan het leven, bent?'
Poppy glimlacht zwak terwijl ze met de borstel over Lana's haar gaat.
'Daar moet zo'n jong en zuiver meisje zoals jij niet aan denken. Anders zou de heer Finlay Talbot jou toch niet gekozen hebben?'
Lana's mondhoeken krullen lichtjes omhoog terwijl ze aan de trouw moet denken die weer een dagje dichter is.
De beide vrouwen kijken opzij als er een klopje ontstaat op de deur en die daarna open gaat.
'De bakkerszoon is hier met brood. Kan je helpen, Poppy?'
Lana kijkt verrast als ze beseft dat het David moet zijn, en volgt de kokkin en Poppy voorzichtig naar beneden toe.
Ze grinnikt lichtjes als ze hem ziet staan en zwaait even met haar vingers naar hem terwijl ze nog half op de trap staat.

Afbeelding

Oliver staat zwijgend voor zijn spiegel terwijl hij aan het worstelen is met de knoop in zijn das.
Hij heeft niet veel geslapen, omdat hij voortdurend moest denken aan het proces van Rebecca. Ok, nee, dat is een leugen...Maar als ze vragen waarom hij er zo moe uit ziet, dan zal dit de perfecte smoes zijn voor zijn lichtbruine kringen onder zijn ogen.
In werkelijkheid had hij midden in de nacht geprobeerd om Isabella een bezoekje te brengen in haar kamer - Niet meteen fout denken! - en haar een beetje te vergezellen nu hij kon.
Maar hij had constant het gevoel gehad dat zijn collega's in zijn nek zaten te hijgen, iedere keer hij het gangpad opkwam en die stomme vloer hem begon te verraden door het gekraak van het hout. Vooral het feit dat Elizabeth Rose hem zou betrappen, zou een doodsteek zijn in zijn ego.

Oliver onderdrukt een zucht en trekt zijn vestje goed, als hij eindelijk klaar is met een oorlog uit te voeren met zijn das.
Misschien kon hij haar straks vriendelijk vergezellen als ze deze middag gingen kijken naar de terechtstelling van Rebecca?
Bedenkelijk en in gedachten verzonken staart hij onbewust naar zichzelf in de spiegel.
Nou...Ze zou er zo wel zijn met ontbijt, dus hij moet door maken.

Melody · Hotemetoot

Isabella is al vroeg op. Het feit dat ze mee ingestemd heeft de onderzoekers te helpen in kleine klusjes maakt haar toch wel zenuwachtig. Vooral omdat de vrouwelijke onderzoeker er nogal fel op tegen was, en eigenlijk ook wel om Oliver. Die zou op z'n tellen moeten letten en zijzelf zou ook op haar hoede moeten zijn. Maar ze had wel de beste kans gekregen die ze maar kon hebben, zo zou ze dichter bij de onderzoekers staan en ze barst van nieuwsgierigheid voor het onderzoek. Vandaag staat er echter eerst even wat anders op de planning, een rechtzaak tegen een van de onderzoekers. Iets totaal onverwachts, dat zou je op z'n minst van een onderzoeker niet verwachten.

Isabella gaat met een borstel door haar blonde lokken haar heen en steekt er uiteindelijk wat speldjes in om het half op te steken. Wanneer ze eenmaal klaar is, fatsoeneert ze nog even haar kleding waarna ze haar kamer verlaat - ik laat haar ook gewoon voor het gemak in de herberg verblijven. Ze zou in ieder geval niet te laat mogen zijn, ze zou mooi op tijd voor de onderzoekers er waren aanwezig moeten zijn.
Eenmaal in het ontbijt gedeelte van de herberg laat ze haar blik even door de ruimte heen gaan. Mooi, ze was als eerst. Op haar gemakje gaat ze dan ook aan een tafel zitten met een kopje thee en wat brood.

Angel · Hotemetoot

Tristan - Onderzoeker

Tristan is al een tijdje op. Zijn ramen heeft hij, met enige moeite want het hout begon te rotten, open gezet. En licht briesje maakt de kamer wat frisjes en doen wat papieren aan het voeteneind bewegen. Op een stoel in de hoek van de kamer staat een klein koffertje met een hoop vreemde voorwerpen erin. Iets wat nog het meest lijkt op een kwast, pincetten en andere scherpe voorwerpen. Waar hij er eerst nog van overtuigd was dat ze het lichaam moesten opgraven voor onderzoek heeft hij die hoop nu opgegeven. Er werd tenslotte al iemand veroordeeld. Zonder sterk bewijs, zonder dat zij haar hadden kunnen ondervragen, niets. Als hij uit de badkamer komt gelopen gooit hij het koffertje weer dicht en haalt hij een kam door zijn haar. Een rechtzaak wegens ketterij, wat een onzin. Tristan is niet zo van het zweverige. Wat een saai dorp. Met een zucht opent hij zijn kamerdeur en loopt hij de trap af naar beneden. Eerst maar eens een stevig ontbijt.

Isabella was de enige tot dusver. Hij werpt even een blik achterom richting de trap, grote kans dat Oliver snel zal volgen. "Goedemorgen" glimlacht hij. Van de buffet tafel pakt ook hij wat thee en brood. Nou is Tristan niet altijd op top niveau op sociaal vlak. Zeker buiten werktijden, of op de vroege ochtend. Dus begint hij gewoon zijn brood te smeren. Terwijl hij dit doet glijdt zijn blik onwillekeurig toch even langs Isabella. Zie je, deze zaak was zo saai dat hij zich liet afleiden. Hij liet zich nooit afleiden, hij houdt van zijn werk! In stilte doopt hij zijn mes in de aardbeienjam en smeert hij zijn brood.

Melody · Hotemetoot

Isabella kijkt op wanneer Tristan bij haar komt zitten en met een simpele goedemorgen zijn broodje begint te smeren. “Goedemorgen.” glimlacht ze dan ook.
Terwijl ze haar kopje thee in handen neemt en er zachtjes in blaast, neemt ze hem even in zich op. Hij leek niet echt te denken aan een gesprek, misschien niet zo’n praatgraag in de vroege morgen? Haar wenkbrauwen schieten even kort omhoog wanneer hij haar even richting haar kant lijkt te kijken. Waar zou iemand als hij nou over praten? Onderzoekerstalk? Meh, daar heeft ze weinig verstand van.
“Ons dorpje weet zich af en toe te vermaken met beschuldigingen van hekserij. Leedvermaak is het alleen maar. En als ze geen oude vrouwtjes met wratten kunnen vinden, dan is het dus blijkbaar wel gewoon een onderzoeker.” Nouja, niet dat er vaak van zulke dingen gebeurden, maar ze zou die onderzoeker toch op de een of andere manier wat losser moeten kunnen krijgen? Met een glimlachje kijkt ze hem aan, ze heeft al een idee. “Dat zijn natuurlijk zaken die echt totale onzin voor jullie zijn.”

Ze zet haar kopje thee neer en besluit ook jam op haar broodje te smeren. Zodra hij klaar is gaat ze over in het smeren van haar broodje en neemt daar vervolgens een hap van, eentje waarbij er jam op haar wang achterblijft, waar ze zich goed van bewust is maar niks van laat merken.
“De sfeer tussen jullie lijkt wel vaak gespannen te zijn.. Nouja, het zal vast wel zorgen voor discipline en serieus met jullie werk bezig zijn, maar wat doe je nou buiten je werk om?” probeert ze dan toch een beetje in zijn ‘gebied’ te blijven, terwijl ze op haar gemakje nog een hap neemt van haar boterham.

Angel · Hotemetoot

Tristan - Onderzoeker

Isabella lijkt juist wel in te zijn voor een praatje en begint vrolijk tegen hem aan te kletsen. Hij glimlacht lichtjes "Ja, ik geloof niet in ketterij" knikt hij "Ik weet eerlijk gezegd niet hoe serieus de anderen het nemen." Het is alsof hij antwoord geeft op een verhoring zo zakelijk en leeg klinken zijn woorden. En dan volledig uit het niets lijkt ze zijn aandacht te hebben. Afgeleid roert hij wat in zijn thee en probeert hij zich te focussen op wat ze zegt. Maar zijn blik wordt direct van haar mond naar haar wang getrokken. Het ziet er zelfs wel een beetje aandoenlijk uit, vooral als ze onschuldig verder gaat met kletsen.

"Umh..ja" hij haalt even een hand door zijn haar "Op persoonlijk gebied zijn we niet echt een team" hoewel het nog altijd serieus klinkt beginnen zijn mondhoeken iets om te krullen. Iets wat hij duidelijk in bedwang wil houden door zo nu en dan een blik op zijn boterham te werpen. "Ik heb niet zoveel vrije tijd" ontwijkt hij het onderwerp wat hij in zijn vrije tijd doet. En dat is nog waar ook, Tristan was er goed in om zich in zijn werk te begraven. Als ze nog een hap neemt van haar boterham breekt zijn glimlach door. Hij neemt zelf ook een hap en grinnikt. Een verontschuldiging volgt "Sorry" Hij wijst naar haar wang "Je hebt jam op je wang" De houten stoel maakt een piepend geluid over de vloer als hij deze iets naar achteren schuift. Met nog altijd een vermakelijke glimlach op zijn gezicht pakt hij een schoon servet van tafel en haalt hij deze voorzichtig over haar wang heen. Niet wetend wat hij vervolgens met het servet moet legt hij hem naast haar bord neer. "Dus..." Ohja, vrije tijd. Hij heeft nauwelijks vrije tijd en als hij die wel heeft, tja wat doet hij dan eigenlijk? Oke heel soms nemen collega's of kenissen hem wel eens mee uiteten of maken ze een uitstapje. Maar dat is zelden, omdat ze hem dan min of meer dwingen er even tussenuit te gaan. "Ik....umhh..." het enige wat hij doet zijn random saaie dingen, niets bijzonders. Bovendien neigt dit wel heel veel naar privé, dit zijn privé zaken. "In New York is het theater erg in opkomst. Dus zo nu en dan gaan we met collega's daar naartoe" Niet bepaald een hobby, hij was al meerdere malen in slaap gevallen tijdens een voorstelling. Maar hier hadden ze dat soort dingen niet, dus het klonk vast interessant. "Wat doe jij zoal?" voegt hij er snel aan toe.

Melody · Hotemetoot

Hmm, Isabella knikt af en toe op zijn woorden maar gaat verder gewoon normaal door met haar ontbijtje. Haar actie heeft blijkbaar een positief effect, hij lijkt nu zelfs gewoon te kunnen glimlachen. Ze moet zelf moeite doen om niet te lachen, ze zat zichzelf notabene belachelijk te maken om deze onderzoeker wat losser te krijgen.
Ze houdt haar gezicht dan ook in de plooi en kijkt hem vragend aan wanneer hij grinnikt en zichzelf verontschuldigt. Haar hand gaat automatisch bij zijn woorden naar haar wang wanneer hij er wat over zegt. “Oh,-” Ze kan het glimlachje niet meer inhouden en kijkt hem dan ook met een lachje aan.
“Dankje.” zegt ze wanneer hij het met een servetje van haar wang veegt, hij leek zich er prima aan vermaakt te hebben. “Je gaat er ook zo makkelijk helemaal van onder zitten.” Ze gaat nog even met haar vingers langs haar wang, zo, schoon. “Ik smaak naar aardbeien.” lacht ze.

“Oh, theater.. Leuk! Wij hebben hier alleen af en toe straattheater, zo nu en dan wanneer er markt is, maar dat komt de laatste tijd nauwelijks voor.” Iets voorzichtiger pakt ze nu haar boterham vast, waar ze een hap van neemt maar die ze snel weer moet doorslikken omdat ze antwoord wil geven op zijn vraag.
“Nou, veel valt hier eigenlijk niet te doen. Mensen vermaken zich hier met roddels, maar ik trek er zelf graag ook af en toe op uit. Gewoon een beetje de verschillende straatjes verkennen, je komt er elke keer wel weer iets anders tegen.” glimlacht ze. “Ik hou niet zo van koken of kleren maken ofzo.. Al datgeen dat de vrouwen hier in huis horen te doen.” geeft ze toe. “Ik ben ook nog nooit buiten dit dorpje geweest, dus daar ben ik eigenlijk wel heel nieuwsgierig naar.”
Isabella stopt even met praten, ze had hem wel meteen bedolven met allerlei geklets. Met een glimlachje kijkt ze hem dan ook aan, waarna ze even van hem wegkijkt en even later weer z’n blik vangt.
Hmm, wat zou ze hem nog kunnen vragen? “Ik vroeg me af he.. Uit nieuwsgierigheid.. Je hebt als onderzoeker natuurlijk al heel veel meegemaakt, daar zitten vast hele aparte dingen tussen. Wat is nou het meest bizarre dat je tot nu toe hebt meegemaakt?” Ze kijkt hem nieuwsgierig aan, waarbij ze haar kopje thee er weer bij pakt.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Oliver controleert nog een laatste keer of zijn kleren allemaal netjes in de plooi zitten, want ja..De kleren maken de man.
Hij haalt diep adem, laat de kam nog een keer door zijn haren glijden en legt de kam dan netjes weer op zijn tafel.
Hij laat een glimlach rond zijn mondhoeken verschijnen en loopt naar de deur toe om uiteindelijk zijn kamer te verlaten.

Met een licht geneurie loopt hij de trap af en springt stiekem de laatste 3 treden naar beneden, wat hij ook altijd deed als kleine jongen.
Niemand heeft iets gezien. ^^
Hij vouwt zijn handen samen en komt de kamer binnen waar Isabella en Tristan - yuk - al aan het ontbijten zijn.
'Goeiemorgen.' begroet hij hen, duidelijk wetend dat hij hun 'leuke' gesprekje aan het verpesten is.
Oliver laat zich neerzakken op een stoel en neemt een boterham om die dan fluitend te smeren.

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

David wacht geduldig als de bediende er weer vandoor gaat om hulp te gaan halen. Alsof de mand zoveel woog, hij tilt ze toch met gemak op?
Hij kijkt op als de bediende weer terugkomt met hulp en hij herkent Poppy.

Hij glimlacht en wil de mand aan haar geven als zijn blik getrokken wordt naar Lana die de trap afgelopen komt. Ze zwaait naar hem en David trekt een halve glimlach.
"Goedemorgen, juffrouw Lana. Ik hoop dat u goed geslapen hebt." Begroet hij haar.

De mand wordt ondertussen overgenomen door de bediendes en David blijft eventjes besluitloos staan. Hij wil nog niet meteen vertrekken, maar dat mag ook niet opvallen natuurlijk.

"U heeft ook al vernomen over Rebecca, vermoed ik? Ongelofelijk hé?" Zegt hij dan maar terloops.

Angel · Hotemetoot

Tristan - Onderzoeker

Tristan verslikt zich nog net niet in zijn thee als ze zegt dat ze naar aardbeien smaakt. Hij verbergt dit enigzins door nog meer in zijn thee te blazen, alsof deze daadwerkelijk nog te heet is. En terwijl zijn vrolijk verder gaat met praten neemt hij die kans waar om zijn boterhammen op te eten. Hij glimlacht even "Dan zou je naar New York moeten komen. Veel meer straten om te verkennen en niet alle vrouwen zijn per definitie huisvrouw." Zoals hier, denkt hij erachteraan.

Haar nieuwsgierige ogen kan hij het niet ontzeggen om het een en ander te vertellen. Dat was, als het niet over het huidige onderzoek ging. Dat Oliver zich opvallend vrolijk bij hen voegt maakt dan ook weinig indruk. Hoewel zijn gefluit wat aan de irritante kant is. "Goedemorgen" begroet hij hem om vervolgens zijn aandacht weer op Isabella te vestigen. "Hmm, hoe vreemd wil je het hebben. Niet altijd alles is per definitie een moord. Ik heb al gevallen gehad die zich gewoon verslikt hadden. Of -" Hij kijkt op als de deur open vliegt en een man met een rood hoofd en zweet op zijn voorhoofd in de deuropening staat na te hijgen.

"We starten een...klopjacht" hij leunt even tegen de deurpost, hij had al heel wat heen en weer gerend "Rebecca is verdwenen. De deur is niet geforceerd, het is hekserij! Ik roep elke bewoner in dit dorp op om haar te zoeken." De man zelf tilt een oude houkhakkersbijl op "En neem wapens mee, ze is gevaarlijk. We verzamelen op het dorpsplein" En weg is hij weer, klaar om iedereen hetzelfde bericht te brengen. OOc: met toestemming van trijn

Tristan trekt verbaasd zijn wenkbrauwen op "Ze kan niet zomaar in rook opgegaan zijn" spreekt hij hardop zijn gedachten uit. Snel haalt hij nog een servet langs zijn mond en conroleerd hij of hij zijn notitieblokje bij zich heeft. Tijd om te verzamelen dus. Alhoewel hij niet zo voor een klopjacht is, zeker niet nu mensen het heft in eigen handen lijken te nemen door een bijl of hooivork mee te nemen. "Er is vast een andere verklaring"

Melody · Hotemetoot

“Mag ik dat meteen als een uitnodiging zien?” glimlacht Isabella wanneer Tristan zegt dat ze dan naar New York zou moeten komen, waarna ze hem een geruststellende blik werpt, ze zou hem heus niet z’n rust komen ontnemen.

Isabella kijkt op wanneer Oliver zich bij hun voegt. “Goeiemorgen.” glimlacht ze dan ook naar hem. “Thee?” vraagt ze hem beleefd, nog voordat Tristan verder gaat met vertellen. Ze schenkt hem wat thee in z’n kopje - ik vind dat er gewoon een theepot op tafel staat, pfuh - en gaat vervolgens weer goed zitten om aandachtig naar Tristan te luisteren.

Nieuwsgierig luistert ze met grote oogjes wanneer hij begint te vertellen. Alleen wordt zijn verhaal opeens verstoord wanneer er een man hijgend binnen komt vallen. Er verschijnt even een frons op haar gezicht wanneer ze de man hoort. Rebecca? Verdwenen?
“Als er een verklaring voor is.. misschien dat we daar maar snel mee moeten komen, ik denk dat het straks een grote chaos wordt op het dorpsplein..”

Trijn · Opperste Hotemetoot

Met een glimlach kijkt hij toe hoe Isabella een een kopje thee inschenkt voor hem.
'Dank je wel, jongedame.' Straks geeft hij haar nog een tikje op haar neus. Grinnik.
Olivers glimlach verdwijnt als sneeuw en onderdrukt een zucht als de twee vrolijk verder praten, und zat er nou een grote glimlach rond Isabellas lippen?!
Als er nu net één persoon niet grappig is, is het wel Tristan. X.X
Hij onderdrukt sterk de neiging van met zijn ogen te rollen en gaat licht geirriteerd met een lepeltje door zijn thee.
Oliver neemt zijn kopje dan vast en wil net drinken als er een man hun ontbijtruimte komt ingestormd om eens netjes te komen vertellen dat Rebecca ontsnapt is.
'O-Ontsnapt?' hakkelt hij even en zet zijn kopje beheerst terug neer.
Hij richt zijn blik naar Tristan als die zegt dat er een andere verklaring moet zijn en hoort Isabella dan zeggen dat er zo goed als zeker chaos zal ontstaan op het plein.
'Dan lijkt het ons best dat we meteen in actie schieten en eventuele sporen gaan zoeken dat Rebecca in de haast heeft achtergelaten?'

Afbeelding

Lana.

Lana glimlacht plagerig als David haar begroet.
Ze laat haar blik dan over de mand met broden gaan, die Poppy en de kokkin aan het overnemen zijn.
Ze richt zich opnieuw op David als hij over Rebecca begint.
'Ja, ik ben opgelucht dat ze eindelijk iets aan haar hebben gedaan. Gaat u ook straks naar de terechtstelling?'
Ze kijkt hem afwachtend aan maar wordt dan afgeleid door een man die in de verte - buiten adem - komt aangerend terwijl hij wild met zijn armen wappert.
Lana trekt een raar gezicht en tuit haar lippen lichtjes als de man uiteindelijk naast David stopt.
Ze probeert niet te walgen van het feit dat de man zweet als een paard, en de geur kruipt gewoon de hal binnen.
'Ze is ontsnapt! De heks!'
Lana spert haar ogen wijd open, terwijl ze bleek weg trekt van het nieuwtje dat langzaam doorsijpelt in haar fragiele lichaampje.
Snakkend naar adem grijpt ze naar haar middel, het gevoel hebbend dat haar korset nu wel héél hard rond haar lichaam spant.
Ze laat zich vlug neerzakken op de trap en haalt diep adem.
'Poppy, wees zo vriendelijk om mijn verloofde op de hoogte te brengen.' mompelt ze dan terwijl ze het benauwd krijgt.

[RPG] Maligni [GESLOTEN]

Wie is er online