Sjar
Citizen of the World
Woonplaats: At ALL the parties.
|
|
Geplaatst: vr aug 17, 2012 10:29

Zelfs als een vrouwlijke stem haar tegemoet komt, blijft Tia krijsen. Onder normale omstandigheden zou ze iemand die loopt te krijsen barbaars noemen, maar ze lag onder een lijk en is eventjes helemaal beduusd. Ook zou ze zich normaal verbaasd hebben over het feit dat iemand 'voor de grap' en lijk zou willen verplaatsen - hallo, dit was een zéér serieuze situatie - maar dat ontgaat haar ook op dit moment. Als het lijk eindelijk van haar afgeschoven is stopt Tia met krijsen. Haar hart bonkt hard in haar borstkas en ze ademt diep in en uit. Haar ogen staan opengespert, terwijl ze naar de drie mensen om haar heen kijkt. Als een zak zout wordt ze op haar voeten getilt, die automatisch reageren en haar overeind houden. Ze knikt sloom als teken dat ze kan lopen en strompelt in shock richting de uitgang van de bus en blijft, achter het meisje wat in de ingang gaat zitten, staan.
Na enkele seconden beginnen de hoofdpijn en de enorme pijn in haar arm echter terug te kruipen in haar lijf en wordt ze weer geconfronteerd met de realiteit; een ernstig ongeluk. Ze kijkt instinctief omlaag en ziet een aantal glasscherven in haar arm zitten. Ze begint meteen weer half te hyperventileren, maar dan zorgt ze dat haar hersenen op volle toeren beginnen te draaien en ze besluit direct dat ze haar verbandkit nodig heeft. Haar enorme en nu niet meer zo georganiseerde tas - die ze met een duidelijk rood lint heeft bekleed, zodat ze hem makkelijk terug kan vinden - ziet ze haast meteen naast de vrouw, die bovenop haar lag, liggen. Haar benen banen zich een weg door de lijken terwijl ze haar uiterste best doet om niet flauw te vallen vanwege al het bloed en viezigheid. Als ze eenmaal bij haar bagage aankomt, ritst ze deze open. Tia krijgt bijna een hartaanval als ze merkt hoe chaotisch haar tas werkelijk is; haar kleding is niet meer gevouwen en op kleur gesorteerd. Haar bakje met perfecte vierkante stukjes peer is ook van zijn plek verschoven en haar toilettas ligt open (maar gelukkig zat haar tandenborstel in een plastic omhulsel).
Van de stress begint Tia op haar wang te kauwen, terwijl ze de tas met zich mee naar buiten draagt, langs het meisje in de opening. Zonder ook maar iets te zeggen zoekt ze de meest hygienische plek uit die ze kan vinden en legt daar haar tas neer. Ze pakt haar verbandtrommel er uit en opent deze, nog steeds diep in en uit adement. De latex handschoenen gaan eerst aan, voordat ze een ontsmettingsmiddel uit haar tas pakt en haar pincet daarmee begint te ontsmetten. Als Tia eenmaal tevreden is, neemt ze haar arm onder inspectie en trekt een voor een de stukjes glas eruit. Ze gebruikt bacitracin om de wond verder te behandelen en legt alles natuurlijk helemaal netjes op zijn voorgaande plaats neer, alvorens ze verder gaat met een schaar te ontsmetten.
"Een van jullie moet een gedeelte van dit verband om mijn arm wikkelen," zegt ze monotoon, zonder ook maar eens te knipperen, tegen de groep, terwijl ze een rol verband omhoog houdt. "Degene die deze taak gaat volbrengen dient één paar latex handschoenen aan te trekken en precies 40 centimeter van het verband te knippen, met de schaar die ik zojuist heb ontsmet, en direct rechtsom om mijn arm te wikkelen." De wond was niet diep genoeg dat ze er aan dood zou bloeden, dus tot het kon worden gehecht in een ziekenhuis, zou het lap stof genoeg moeten zijn.
_________________ And sometimes when the world stops floating in the sky, the sky full of possibilities and desires, it means a black tornado's come along and washed us all in shades of grey.
|
|