[RPG] The Curse

Trijn · Opperste Hotemetoot

Aliana bestudeert Jill zorgvuldig van top tot teen, terwijl die een hele uitleg aan het doen is over het dorp. Nuja, min of meer over het feit dat ze wel bij haar en haar twee zussen mogen overnachten.
Ze wendt haar blik met veel moeite af - waarom zijn die drie zusjes zo fascinerend? - als David nog eens opheldert dat de verwarming niet meer werkt van het busje en het dus stilaan koud begint te worden.
Aliana grijpt haar slaapzak beter vast en trekt een gezicht als ze merkt dat ze wolkjes maakt als ze uitademt. Great. Het is officieel koud.
Net als ze iets wil zeggen, hoort ze Davids maag grommen - O.M.F.G - en ze moet moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Geniaal.

Haar gezicht wordt weer serieuzer als David vraagt wat zij en de anderen vindt van het voorstel van Jill om mee te gaan naar hun woonst.
'Ik heb momenteel geen beter idee dan dat. Dus dan misschien toch maar mee gaan?' Ze negeert het knagende gevoel aan haar geweten en bijt op haar lip.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Charlotte Elizabeth Frye

Een jongen stelt zich voor als David en gaat verder over een kapotte motor en blah, blah, blah. Het kon Charlotte nauwelijks wat schelen wie ze waren, hoe ze hier kwamen en wat precies het probleem was. Toch blijft ze vriendelijk lachend onder de paraplu staan. Een ander stelt zich voor als Josh en oppert dat ze het busje ingaan. Maar wat Jill en Blaire ook van plan waren, Charlotte ging dat busje niet in.

David begint op fluisterende toon te overleggen met de anderen, maar Charlotte kan uiteraard alles volgen. Het blijft regenen en Charlotte begint ongeduldig te worden. Ze glimlacht als ze het gefluister onderbreekt. ,,Ik wil niet onbeleefd zijn,'' zegt ze een tikkeltje hooghartig, ,,Maar ik denk dat ik ook voor mijn zussen spreek als ik zeg dat we graag verder willen, in verband met het weer. Dus als jullie nu meewillen, moeten jullie het wel zo weten,'' zegt Charlotte, en ze glimlacht vriendelijk. ,,Ik ben overigens Charlotte.''

Charlotte wou nog zeggen dat ze de oudste van de drie was, maar liet dat maar achterwege; het was niet echt gepast om dat te zeggen in deze context. ,,Maar ik raad jullie absoluut aan om mee te gaan. Het weer wil niet beter worden en het is ongetwijfeld erg koud in jullie... eh... voertuig,'' herhaalt Charlotte constatering van haar mede-bruiden dan. ,,Daarbij is Blaire een geweldige kokkin,'' zegt Charlotte dan, in reactie op de warme maaltijd die wordt aangeboden. ,,En er is genoeg ruimte.''

Trijn · Opperste Hotemetoot

Ooc: Om er een beetje vaart in te geven, gaan we nu vertrekken met de drie bruiden, en ook omdat ik dit mag beslissen als leidster. >D *Dracula style*

Aliana krabbelt het busje uit en zucht als de regen blijft aanhouden. Verveeld kijkt ze omhoog, voelt een regendruppel recht op haar voorhoofd vallen, en besluit dan maar van haar kap weer boven haar hoofd te trekken. Rotweer.
Ze kijkt even naar de anderen, grabbelt zelf een paar persoonlijke spullen en kleren bij elkaar en propt die in een rugzak die ze algauw op haar rug pleurt.

Ze weet niet goed wat ze van die drie meisjes moet denken, maar alles is beter dan samengepropt blijven zitten in het busje dat stilaan op een koelkast begint te lijken.
'We kunnen dan morgen hulp zoeken voor het busje zodat we verder kunnen.' mompelt ze tegen David. Ze weet nu al dat hij niet te graag zijn busje zal willen achter laten, maar een andere keuze zit er niet echt in.

Afwachtend kijkt ze naar Jill, Blaire en Charlotte die dan teken doen dat ze gaan vertrekken. Hier gaan we.
Aliana onderdrukt een vermoeide geeuw terwijl ze door het bos lopen - even een beetje minder regen - en volgt zo snel mogelijk omdat ze de andere niet uit het oog wil verliezen.
Na een goed half uur wandelen komen ze eindelijk bij het dorp aan dat verlicht is door verschillende olielampen die wiegend - door de wind - naast de deuren hangen van ieder huis. En dan merkt ze dat de huizen geen ramen hebben, of toch wel... Maar ze zijn volledig dichtgehamerd met planken, hier en daar wat scheef alsof het lijkt dat het in een volle haast is gebeurd.
'Vreemd dorpje.' Fluistert ze dan ook tegen Maria die het dichtst bij haar staat. Ze probeert niet te laten merken dat dit dorpje ergens een onaangenaam gevoel geeft maar nu ze eindelijk aangekomen zijn, voelt Aliana hoe de slaap haar te pakken aan het krijgen is en ze laat haar rugzak op de grond vallen.
Een warme douche, iets snel om te eten en een lekker zacht bed zou haar nu wel goed doen. Ze kijkt dankbaar op naar de drie witbleke vrouwen die op een afstandje van hen staan. '...Waar wonen jullie?'

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Blaire

Blaire knikt zelfverzekerd naar de groep als Charlotte aangeeft dat ze een goede kokkin is. Natuurlijk zou ze zelf niet het eten klaar gaan maken, maar dat zou ze wel even een van de dienstmeisjes opdragen. Blaire weet niet eens meer hoe groenten horen te smaken, laat staan een heerlijke maaltijd te moeten maken. Eindelijk gaan ze dan toch op weg. Het lopen vergaat haar pijnlijk langzaam. Normaal waren ze toch wel binnen een aantal minuten weer thuis. Maar helaas; mortals. En Blaire had al zo'n dorst.

"We wonen verderop in het grote landhuis," legt ze uit en wuift haar hand de verte in. "Wat betreft de bewoners... Er is een mythe die ergens honderden jaren geleden is begonnen dat er mensen verdwenen en weer tot leven kwamen na de dood. Natuurlijk is het een fabeltje, maar de bewoners zijn goedgelovig en willen zichzelf beschermen." Blaire schudt even grinnikend haar hoofd "Tot nu toe is ons nog nooit iets overkomen, maar de mensen zijn wat van de oude stempel en het verhaal wordt nog altijd van generatie naar generatie over gedragen."

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jill loopt halverwege de groep en ze observeert ze allemaal eens goed. David leek een beetje de leiding in de groep te hebben, Josh leek stil, maar ze had het idee dat er meer achter hem zat, nog een derde jongen, waar ze geen hoogte van kon krijgen en nog drie meiden, die niet zo veel hadden gezegd. Eigenlijk wilt ze ze overladen met vragen en zo meer over hen te weten komen, maar dat was nu niet het goede moment. Een vrolijk babbeltje maken had waarschijnlijk veel meer effect.

"Sommige mensen geloven ook alles." zegt ze vrolijk, "Ik geloof pas dingen als ik ze echt zie en voorlopig heb ik nog niets gezien." Ze kijkt even naar de jongens van de groep. Het liefst zou ze één van hen nu een steeg insleuren en hem tot op de laatste druppel leegdrinken... Ja, dat zou werkelijk perfect zijn. Maar ze moet zich inhouden. Als je nu één van hen zou aanvallen viel hun hele plan in duigen en zou Dracula vast boos op haar worden. Dat was wel het laatste wat ze wilde.

"Ik zorg er wel voor er ook een warm bad voor jullie klaar staat. Jullie zullen daar wel aan toe zijn, na zo'n reis en die storm." gaat ze verder terwijl ze het dorpsplein oversteken. "Het is niet ver meer lopen trouwens, een paar straten nog en dan de heuvel op."

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Ja. De werkdag zit er weer op. Door de storm moest hij gedwongen langer blijven, wat er voor zorgt dat hij nu pas, rond dit tijdslip, over straat slentert richting huis. Hij negeerde daarbij alle waarschuwingen van zijn collegas. 'Niet over straat na zonsondergang!' Sure. Vandaag had hij geen zin om zich er wat van aan te trekken.

Omdat Jeremy tijdens het lopen meer interesse heeft in zijn schoenen, dan in wat er voor zijn neus gebeurt, heeft hij het niet door dat hij RECHT op een grote groep mensen af loopt. En dan... BAF!

"Kijk waar je loopt!" Zegt hij, terwijl hij op kijkt. Hij schrikt zich half dood. Een grote groep?! Hoe is dit voorbij hem gekomen zonder dat hij ervan wist! "Weten jullie niet dat het hartstikke gevaarlijk is, om 's avonds laat rond te lopen?" Dat floept er zomaar uit. Hij weet dat zijn dorpsgenoten liever niet praten over de nachtelijke gebeurtenissen in het dorp. Maar aan de andere kant... Deze mensen heeft hij nog nooit gezien...

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Blaire

De groep slentert langzaam verder, terwijl Jill in speelt op Blaire's verhaal. En dan- boem. Blaire houdt zich nog net op het randje in om niet haar hoektanden te vertonen en enkel licht geschrokken te reageren. Het was een van de bewoners. Sh*t denkt Blaire. Straks verpeste dat joch dit hele uitje!

"Moet jij nodig zeggen. Jij loopt hier helemaal alleen!" zegt Blaire verontwaardigd. "We zijn op weg naar huis, misschien moet jij maar snel hetzelfde doen."

Ze blijft hem doordringend aanstaren.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Aliana laat haar blik naar de heuvel glijden waar er een licht verouderd landhuis op staat, of moet ze het eerder een kasteel noemen?
Zwijgend kijkt ze er naar, lichtjes onder de indruk terwijl de nieuwsgierigheid in haar naar boven borrelt. In dat huis moeten er vast en zeker verborgen schatten zitten zoals antieke meubelen. Ze is gewoon dol op renaissance/middeleeuwen-stuff.
Ze scheurt haar blik los als Blaire begint over een zogenaamde mythe die geen waar blijkt te zijn? Waarom gaan de plaatselijke bewoners er dan toch zo hevig in mee?
Ze besluit van haar vraag even voor zichzelf te houden als Jill er nog een paar 'overtuigende' woorden bijsteekt. Ergens mag ze Jill wel, ze heeft een soort onschuldigheid die Aliana op haar gemak stelt. Het tegenovergestelde gevoel dat ze krijgt bij Charlotte. Je moet ze hoogstwaarschijnlijk niet tegen werken of op de tenen trappen.

En dan hoort ze een doffe bof, een geschreeuw van jongen en Blaire die snel een terug woord heeft. 'Weten jullie niet dat het hartstikke gevaarlijk is om 's avonds laat rond te lopen?'
Aliana neemt haar rugzak weer bij de hand terwijl ze haar blik onderzoekend over de jongen gaat. '...Hoe bedoel je? Onze gastvrouwen zeggen ons net dat er helemaal niets is om schrik van te hebben.' ...Toch?
Ze slikt als ze een bewoonster aarzelend even naar buiten ziet kijken door haar deur op een kiertje te zetten, grote ogen te trekken als ze het groepje en de drie bruiden ziet, snel een kruis slaat en vlug de deur weer dichtknalt die algauw met een hoop geknars op slot wordt gedraaid.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Dan begint een van de andere meisjes te spreken. Ze klinkt wat onzeker en Jeremy kan enige angst bespeuren in haar stem. "Ik had toevallig heel belangrijke dingen te doen!" Spreekt hij Blaire tegen. "Serieus, als jullie willen blijven leven, raad ik jullie aan om zo snel mogelijk naar binnen te gaan. Het maakt niet uit waar, maar buiten ben je niet veilig. Ik ga er niet verder op in. Alleen wil ik jullie nog meegeven dat er deze week al 2 doden zijn gevallen. 2 Jonge mensen. Doe ermee wat je wilt."

Jeremy haalt zijn schouders op en loopt weg van de groep. Hij had geen zin om met ze mee te lopen. Tenminste... Niet als onderdeel van de groep zijnde. Want als ze niet uit het dorp komen... Waar komen ze dan wel vandaan? Hij besluit dat hij de groep het beste van een afstandje kan volgen. Dat hij daarmee zijn eigen leven in gevaar brengt, maakt hem niks uit. Zijn nieuwsgierigheid is groter dan zijn angst.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jill kijkt even wantrouwend naar de jongen die verhaal over 's nacht buiten lopen begint af te steken. Okay, dit kwam niet goed uit, maar ergens lijkt de jongen niet door te hebben dat hij de 3 grote gevaren tegenover zich heeft. Ze blijft hem na kijken als hij wegloopt. Net als de meeste jonge mannen intrigeert hij haar... Hij zou een heel mooi speeltje zijn. Misschien zou ze eens moeten uitzoeken waar hij woonde.

Ze werpt een vlugge blik naar Blaire en Charlotte. Er niet verder op in gaan, probeert ze duidelijk te maken. "Zoals ik al zei," gaat ze verder, "Sommige mensen geloven alles. Dit was een klassiek voorbeeld van zo'n iemand." Ze kijkt de groep aan. "Als jullie bang zijn, dan zullen we wat harder moeten doorlopen. Des te eerder zijn wij thuis."

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

David heeft na de beslissing dat ze met de drie zussen zouden meegaan om wat warmte en eten te zoeken, zijn rugzak genomen met wat persoonlijke spullen in. (Like, onder andere zijn basketbal!)
Hij laat zijn hand even op de motorkap van het busje rusten, hij kijkt opzij als hij Aliana hoort dat ze morgen hulp zouden zoeken voor hun busje. Hij zucht eventjes en knikt met tegenzin. "Uhu... Het moet maar." Antwoordt hij dan op haar. Zijn busje... Helemaal alleen in het onweer, hij kijkt net niet zielig.

Hij steekt zijn handen in zijn zakken en loopt met de groep mee. Nadat hij zijn kap over zijn hoofd getrokken heeft, zet hij er een stevige pas in.
Met een zo verdoken mogelijk onderzoekende blik kijkt hij eventjes naar de drie zussen. Er was toch iets raars... En zo knap! Het is best moeilijk voor David om daar geen aandacht aan te schenken. Zijn gedachten dwalen dan ook al snel af, zijn blik op Jill gericht.

Hij wordt ruw verstoord in zijn gedachtengang als ze het dorp inlopen en Blaire iets vertelt over een mythe die in het dorp heerst. Davids aandacht is meteen getrokken. "Een mythe?-" Jill vult Blaire aan over dat zij nog niets meegemaakt hebben en dat er dus van de mythe niet veel gelooft moet worden.
David fronst zijn wenkbrauwen. Het neemt niet weg dat het dorp een raar sfeertje over zich heeft. Hij kijkt even om naar zijn vrienden om te zien of ze hetzelfde denken als hij.

Ondertussen volgt hij nog steeds het pad naar het landhuis of kasteel in de verte. Nou... Die drie zussen die hebben het mooi voor elkaar, niet?
Hij kijkt opzij als hij een vreemde, mannelijke stem hoort. Blijkbaar was er net een botsing geweest tussen de dorpeling en Blaire.
David trekt een gezicht als hij de man hoort zeggen dat het gevaarlijk is om 's nachts buiten rond te lopen. Nou... Je kon één ding concluderen, die mythe leeft echt serieus tussen de mensen.
Aliana stelt ondertussen de vraag die ook al door Davids' hoofd is geschoten. 'Waar heeft hij het in godsnaam over?' Dit wordt David toch een beetje te vreemd.
David luistert zwijgend naar de uitleg van Jeremy. 2 doden? Een rilling trekt eventjes over Davids rug.
Jeremy loopt achter zijn woorden door en David kan het niet laten van even om te kijken. Ok. David voelt zich officieel niet meer op zijn gemak. Met een half oor luistert hij naar de uitleg van Jill, terwijl hij nogmaals een blik achterom werpt.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Dracula krabbelt uit zijn stoel en wandelt naar het raam toe als hij steeds dichter de nieuwe geuren waarneemt van het groepje studenten. Vers bloed. Hemels.
Hij laat zijn blik naar beneden glijden en ziet inderdaad zijn drie hartendiefjes het groepje begeleiden naar zijn woonst toe. Wacht... Ze brengen de studenten naar hier? Hij fronst even zijn wenkbrauwen maar grijnst algauw zijn tanden bloot bij de gedachte dat hij hier een heel groepje voedsel in huis zal hebben. Zijn drie vrouwen denken toch ook aan alles.

Hij loopt - in een ware Draculastijl - naar zijn prachtige kast toe die versierd is met allerlei krullen en tekeningen uitgehold in het eikenhout.
Dracula neemt zijn cape vast en laat het zachte stof even door zijn vingers glijden om hem dan uiteindelijk rond zijn nek te slaan en vast te pinnen.
Met een zacht gedruis wandelt hij zijn kamer uit en gebaart naar een hulpje dat ze de deur moet opendoen. Stom wicht.
Hij staakt zijn passen en aarzelt lichtjes, dreigend de cape voor zijn mond doen of niet? Hmmmm....
Hij besluit dan maar om op de onderste trede te blijven staan van zijn marmeren trap en plooit zijn handen samen in afwachting van het bezoek.
Te veel schrik aanjagen is ook niet goed. >D

xMissme · Volleerd Tovenaar

Charlotte Elizabeth Frye

Goedkeurend luistert Charlotte naar haar mede-bruidjes. En Charlotte is al helemaal blij dat de groep het dorp binnen was! Nu was er geen weg terug. Het is bijna moeilijk om niet een akelige lach uit te slaan - maar het toneelspel ging verder. En uiteraard was er weer één of andere dorpsgek die besloot het feestmaal te verstoren. Charlotte stuurt een geïrriteerde blik zijn kant op.

En dan vertelt het stomme figuur over de sterfgevallen die de afgelopen week hadden plaatsgevonden. Charlotte moet een glimlach verbergen. Één van hen was zeer... appetijtelijk geweest. Aardig, naïef en geschokt toen Charlotte hem te kennen gaf hoe de vork werlijk in zijn kee... in de steel zat.

Charlotte laat Jill verder het woord doen en ze merkt de blik van haar medebruid op - toch, toch werpt Charlotte, die in het achterste peloton van de groep loopt, een ijzige, dodelijke blik richting het figuur. Hij verpeste een heerlijke avond!

,,Trek je vooral niets van hem aan,'' zei Charlotte, het figuur enigszins wegwuivend. ,,En laten we ons niet bezig houden met deze onzin praat!'' vervolgde ze streng tegen Jill en Blaire, uiteraard gespeeld. Charlotte wilde de mensen oprecht niet bang maken - straks kregen ze nog het één en ander door. En bovendien was het tijd dat Charlotte liet merken dat zij degene was met de touwtjes in handen. ,,We maken de gasten nog bang en we geven hen een verkeerde indruk. Waarom vertellen jullie niet wat meer over jullie zelf?'' oppert ze dan.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jill knikt als Charlotte zegt dat ze niet over de mythe moet praten. Juist ja, de rol van het kleine zusje die braaf naar haar grote zus luistert. "Je hebt gelijk." zegt ze dan, terwijl ze haar mantel een beetje recht trekt. "Zoals ik al zei, mijn naam is Jill. Ik ben trouwens de jongste van ons drieën, Charlotte is de oudste en Blaire de middelste. Ik hou heel veel van muziek en dansen." Ze merkt dat David al een tijdje in haar richting kijkt. Ze glimlacht even naar hem. "Kan één van jullie dansen, trouwens? Ik zoek nog een danspartner, namelijk." Ze moet even om haar eigen opmerking lachen. Dan ratelt ze weer vrolijk verder. "Ik ben in dit dorp geboren en heb nooit ergens anders gewoond. Niet dat ik z'n naief dorpsmeisje ben, hoor. Ik weet best wel het één en ander van de wereld."

Dan wijst ze op het grote landhuis. "Mijn kamer is trouwens dat raam, de tweede kamer van links." Ze werpt even een blik op de jongens. Wie was de eerste die iets met deze info ging doen?

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Wanneer er word besloten om toch maar met de zussen mee te gaan, pakt Jamie ook wat spulletjes mee in z'n rugzak wat voor hem belangrijk is. Hij volgt de groep dan door het donker heen en vind het eigenlijk allemaal best wel wat eng.

Als ze het dorp inlopen begint Blaire iets te vertellen over een mythe en hoe bijgelovig de dorpsbewoners hier kennelijk waren, maar dat haalde Jamies angst nou niet zomaar weg. Want wie weet wat er allemaal van waar is van die zogezegde mythe en verbloemen die drie zussen het gewoon om hun een wat veiliger gevoel te geven, wel aardig trouwens. Maar Jamie wil nu wel dat warme bad waar Jill over sprak.

Wanneer er een jongen tegen hun opbotst, en dan ook nog is begint te vertellen dat het heel gevaarlijk is om hier s'avonds buiten rond te lopen slikt Jamie toch even. Maar er was nergens schrik van te hebben, hij moet die zussen toch geloven dat het gewoon een mythe is, ja toch, toch?. Maar als Jeremy dan nog meer dingen begint te vertellen word Jamie weer is nerveus, uiteraard doet hij dit met pogingen om het niet te laten merken. Echter wanneer Jeremy het dan ook nog is heeft over twee doden begint zijn onderlip te trillen, waarop zijn tranen over z'n wangen biggelen.

Hij wil nog zo z'n best doen om niet te laten merken dat hij bang is, maar volgens mij faalt hij daar nu enorm in. Hij gaat dan wat dichter bij Josh lopen tijdens hun verdere reis naar het landhuis/kasteel toe. Dan begint Jill wat over haarzelf te vertellen, maar daar heeft Jamie nu even geen oor aan, pas wanneer ze op het grote landhuis wijst heeft ze zijn aandacht, want dat betekent dat ze er zijn.

[RPG] The Curse

Wie is er online