[RPG] Fantasy (2)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kan de sensatie die ze door haar lichaam voelt razen niet eens goed bevatten, het enige wat ze voelt is hoe graag ze dit wilt. Zijn lippen op haar huid voelen meer dan prettig aan en het gevoel wat ze al had sinds ze dat huis had verlaten lijkt volledig te zijn verdwenen. als hij echter stopt merkt ze pas dat haar ademhaling wat onregelmatiger is en ze haalt even adem. Waarom stopte hij? Als hij haar aankijkt spreken haar ogen boekdelen, ze wilde zijn lippen voelen en ze wilde dat hij doorging. Zijn woorden dringen langzaam tot haar door en als hij hetzelfde patroon als net hervat haalt ze diep adem. Waarom zou ze dit niet willen?

"Stop alsjeblieft niet," haar stem was zacht, maar duidelijk, "Ik wil dit. Ik wil jou."

Haar stem wordt steeds zachter en ze sluit haar ogen even, genietend van het moment dat zijn lippen haar huid raken. Ze wilde meer. Haar ene hand heeft nog geen seconde zijn hand losgelaten en met haar vrije hand glijd zachtjes door zijn haar heen. Met elke seconde die er voorbij gaat groeit de sensatie in haar lichaam en genoot ze meer van zijn aandacht, van zijn lippen die haar kusten en veilig stelden. Ja, ze wilde zeker meer.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Haar antwoord was de laatste aanmoediging die Eric nodig heeft. Om de twijfel te verdrijven en al het rationele buiten te sluiten. Sterker nog, als ze nu nog wilde dat hij zou stoppen, wist hij niet eens of hij dat wel kon.

[...]

Al een tijdje ligt Eric wakker in bed. Hij luistert naar haar rustige ademhaling, terwijl hij met zijn vrije hand in gedachten zachtjes haar haren streelt. Helaas was de zon weer opgekomen en was de nieuwe dag begonnen. Als hij naar haar kijkt, glimlacht hij wrang. Hoe vredig ze nu ook sliep, hij had geen flauw idee wat de ochtend zou brengen.

Hij slaakt een lichte zucht als hij beseft dat wat hij zich ook voorgenomen had, hier nu toch ligt. De laatste keer was hij weg gegaan voordat ze wakker was geworden. Maar niet alleen lagen ze nu in zijn kamer, ze had bij hem aangeklopt omdat ze duidelijk niet alleen wilde zijn.

Eric kijkt nogmaals naar Caleigh. Een zelfde ochtend als Maanstad leek hem niet aan de orde, maar wat het knagende gevoel wat hij had dan wel betekende, wist hij niet.

Afbeelding

Mel hoort haar maag knorren, maar besluit het nog even te rekken door zich nog éénmaal onder de dekens om te draaien en op te krullen. Ze lag nog heerlijk en ze had juist zo'n heerlijke droom gehad, waar ze nu nog een keer in terug probeerde te stappen.
De volgende brul die haar maag maakt is echter niet te negeren en met een licht gêne gaat ze rechtop in bed zitten en kijkt op om te kijken of ze Caleigh niet wakker heeft gemaakt. Als ze ziet dat Caleigh niet meer in bed ligt, glimlacht Mel licht. Ze stapt uit bed, maar juist als ze spullen uit haar tas wilt pakken, verdwijnt haar glimlach en slaat de schrik zich om haar hart. Alle spullen van Caleigh waren weg!

"Caleigh?!" Roept ze geschrokken tegen beter weten in in de richting van de badkamer.

Mel blijft een seconde of twee, tegen beter weten in, hoopvol luisteren naar antwoord. Als het echter stil blijft, rent ze naar de badkamerdeur toe en opent die. De schrik slaat om in complete paniek en ze draait zich weer om. Waar was Caleigh?
Zonder verder erover na te denken rent Mel de kamer uit en kijkt met grote ogen de gang in, in de hoop hier alsnog een glimp van haar op te vangen. Als dit ook niet het geval is, rent ze door naar dezelfde deur die een paar dagen zonder pardon hard in haar gezicht dicht werd gegooid. Echter net voordat ze vol overgave op de deur wilt kloppen, flitst dat door haar hoofd en totaal overrompelt laat ze haar arm weer zakken. Nee, ze kon niet meer voor alles meteen zijn kant op rennen.

De tranen springen in haar ogen en ze kan een snik niet onderdrukken. Caleigh was weg en ze kon daarvoor niet bij Luc aankloppen. Verwoed veegt ze de tranen weg, draait zich om en rent dan zo snel mogelijk naar de deur van Jessa en Bennie.

"Jessa! Jessa!" Roept ze door de tranen heen als ze als een bezetene op de deur begint te kloppen. "Ze is weg!"

Tengaar · Schoolhoofd

Het duurt lang voordat Luc zijn oogleden zwaar voelt worden. Onrustig draait hij in zijn bed. Hij laat zijn gedachte gaan langs alle vreemde dingen die gebeurd zijn de laatste dagen. Eigenlijk zijn er vrij weinig normale gebeurtenissen geweest sinds ze in de stad zijn. Zijn ziek zijn viel daarbij nog mee. Zijn gedachte gaan naar Jessa en Caleigh, aan de dame die hij gevonden heeft in het verschrikkelijke huis, Emma. Hij denkt aan Mel, de woorden van Eric schieten door zijn hoofd. Pff, vrouwen problemen. Opnieuw draait hij zich om. Waarom kan hij het gezicht van Melina niet meer voor zich halen.

[...De volgende morgen...]

Versuft wordt Luc wakker. Vanuit de gang doemt een luidruchtige op. Hij slaat de dekens van zich af en gaat op het randje van zijn bed zitten. Opnieuw hoort hij de stem aan de andere kant van de deur. Hij herkent nu een vrouwelijke stem in paniek, die akelig bekend klinkt. Hij stapt zijn bed uit en trekt een broek aan. Als hij de deur van de kamer rustig opent en de gang inkijkt ziet hij Mel bij de kamer van Jessa staan. In paniek klopt ze op de deur. Luc haalt zijn wenkbrauw op terwijl hij naar haar kijkt

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh begint langzaamaan wakker te worden als er steeds meer licht de kamer binnenkomt. Ze kreunt even zachtjes, ze wilt absoluut nog niet wakker worden. Ze weet niet precies waarom, maar ze had in tijden niet zo goed geslapen. Onbewust voelt ze hoe iemand haar haren streelt, maar het lijkt amper door te dringen. Laat staan dat het haar doordringt waar ze is. In haar slaap draait ze zich nog een keer om en onbewust gaat ze wat dichter tegen Eric aanleggen.

Ze begint zich steeds meer bewust te worden dat haar kussen anders aanvoelt dan normaal en haar gedachtes beginnen langzaam op gang te komen. Waarom was haar kussen zo warm? Het was niet dat het slecht was, alleen... anders. Ze knippert enkele keren met haar ogen en het duurt even voordat het beeld scherp begint te worden. En dan valt alles op zijn plek. Ze lag niet in haar eigen kamer en alleen was ze ook niet meer. Maar om een of andere vreemde reden voelt haar lichaam absoluut geen bedreiging in de situatie. Al snel komen de herinneringen terug. De vorige dag, de nachtmerries in de nacht en zij die naar hem toe was gegaan en hem had gekust. En alles wat er daarna was gebeurd. Ze weet dat het maar één persoon kan zijn in de kamer en in haar slaap had haar lichaam besloten om zijn borstkas als kussen te gebruiken. Ze werd zich bewust van de hand die zachtjes haar haren streelde en bewust van het feit dat hij al wakker was. Als ze wilde vertrekken zonder dat hij het zag, was het nu absoluut geen optie. Een tijdje zegt ze niets, proberend een excuus te vinden om hieruit te komen. Maar ze komt tot de conclusie, dat ze niets kan verzinnen.

"Hoe lang ben je al wakker...?"

Haar stem is zacht, als een fluistering en ze vind dat ze absoluut niet als zichzelf klinkt. Haar stem klinkt... onzeker. Ze probeerd te bedenken hoe ze moet gaan liggen, maar ze wilde hem niet aankijken en ze is bang dat als ze weg zou draaien het vreemd zou overkomen. Ze weet niet eens waarom ze zich daar zorgen over maakte. De hele situatie was vreemd. En toch... voelt het ergens prettig aan.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio valt met een arm om Jessa's middel in slaap. Wanneer hij naar zijn idee seconden later ruw wordt gewekt door een klap op zijn borstbeen die hem de adem kort beneemt gaat hij geschrokken rechtop zitten. Zijn hand grijpt naar zijn toverstok die op het kastje naast het bed ligt maar terwijl hij dit probeert dringt de situatie pas tot hem door. De adrenaline zakt weg en hij kijkt een beetje beduusd naar Jessa.

'Au?' zegt hij, meer in shock dan dat hij echt pijn heeft. Hij wrijft een beetje over zijn borstbeen. Dan valt hem de verwilderde en bezorgde blik in Jessa's ogen op. 'Volgens mij kan ik die vraag beter aan jou stellen,' antwoordt hij haar.

Zijn blik wordt donkerder als hij begint te begrijpen wat er zich in Jessa's hoofd heeft afgespeeld.

'Hij was het, of niet?'

Voordat hij antwoord kan krijgen begint er iemand hysterisch op de deur te bonzen en Benicio schrikt voor de tweede keer in een zeer korte tijd op. Hij vloekt zachtjes. Deze ochtend begon helemaal niet zo prettig en vreedzaam als hij zich had voorgesteld. Hadden ze gisteren al niet genoeg gedoe gehad voor een heel leven?

Benicio klimt uit bed, trekt onderweg naar de deur met moeite een broek aan en doet dan de deur open.

'Mel. Waaraan hebben we dit bezoek te danken?' zegt hij droogjes.

Afbeelding

Isra kijkt opzij naar Luc, die op zijn eigen bed neerploft. Dan gaat hij naar de badkamer om zijn medicijnen te nemen en als hij terugkomt, vraagt hij naar de periode dat hij ziek was. Isra vernauwt haar ogen lichtjes - ze had nog nooit echt een persoonlijk gesprek gehad met Luc. Niet dat ze er ook echt behoefte aan had gehad ofzo, maar op zich kan ze het wel waarderen dat hij haar dit durft te vragen.

Ze legt haar armen onder haar hoofd en staart naar het plafond.

Ze kijkt Luc niet aan en antwoordt hem ook niet. Wat ze hem had horen zeggen in zijn nachtmerries - 'Melina!' - had ze eigenlijk niet mogen horen. Die naam heeft waarschijnlijk een bepaalde persoonlijke betekenis voor hem en het feit dat ze hem deze naam meerdere malen heeft horen uitschreeuwen in zijn door koorts veroorzaakte nachtmerries voelt bij Isra alsof ze te dicht bij is gekomen.

[...]

Een onrustige nacht verder wordt Isra wakker van lawaai op de gang. Luc is haar voor en ze volgt hem de gang op. Mel staat paniekerig op de deur van Jessa en Benicio's kamer te bonzen.

'Wat is er...-', ze gaapt uitbundig, '...-aan de hand?'

Ze haalt een hand door haar warrige haar.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa wilt het liefst zo dicht mogelijk tegen Benicio aankruipen na deze verschrikkelijke nachtmerrie. Waarom zat hij zo in haar hoofd? Waarom zeg ze dat beeld weer overnieuw? Waarom maakten haar gedachten alles erger dan het was? Ze was niet meer in het huis, ze was veilig in de herberg en de enige man die haar sinds dien nog had aangeraakt was Benicio.

Op het moment dat ze hem wilt antwoorden, wordt er hardhandig op de deur geklopt. Jessa hoort Mel haar naam roepen, maar het tweede kan ze niet goed verstaan. Ze volgt Benicio met haar blik als hij naar de deur loopt en z'n broek aan trekt.

Het is inderdaad Mel in haar nachtkleding en ze lijkt heel erg van streek. Jessa staat op uit bed, wurmt zich langs Benicio en pakt Mel's handen vast. "Lieve Mel, wat is er aan de hand?" zegt ze zachtjes en kalm, hoewel ze zelf diep van binnen nog steeds geteisterd wordt door de nachtmerrie van een paar minuten geleden. Even verder op in de gang ziet ze Luc en Isra staan. Zou dat het zijn? Zou Mel zo van streek zijn door Luc?

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric richt zijn blik op de deur als hij geluiden op de gang meent te horen. Hij had geen behoefte om op te staan en te kijken wat er precies aan de hand is, maar dat hoeft ook niet. Als hij Caleighs zachte stem hoort kijkt hij weer naar beneden. Zijn hand blijft stil op haar haren liggen. Hij wist niet precies waaraan het lag, maar voor zijn gevoel groeide de ongemakkelijke spanning onevenredig per seconde.

"Een tijdje." Antwoordt hij schor.

Eric schraapt zijn keel kort terwijl hij naar de kruin van Caleigh blijft kijken. Nu was hij dus op dat punt waarvan hij gisteren al had geweten dat het eraan zat te komen. De morgen, en nu moest hij het wel oplossen. Even flitst er door zijn hoofd om het niet te doen. Gewoon op te staan en te gaan douchen. Misschien zou ze dan terug zijn gegaan naar haar eigen kamer tegen de tijd dat hij klaar was..
Maar hij kon zich er niet toe zetten. Evenmin kon hij iets verzinnen om het gesprek gaande te houden.

Afbeelding

Mel kijkt Bennie een paar seconden perplex aan, totdat Jessa voor hem langs schiet en haar handen vastpakt. Ze kreeg helemaal niet mee dat achter haar Isra en Luc ook de kamer uit zijn gekomen.

"Caleigh," snikt ze "Ik weet niet waar ze is.."

Mel haalt verwoed een hand door haar haren heen. Ze maakt een hand los en draait zich om om naar de kamer te wijzen.

"Al haar spullen zijn verdwenen.." stamelt ze, maar haar woorden haperen als ze Luc met een vreemde blik naar haar ziet kijken.

Snel draait ze zich weer terug naar Jessa.

"Ik dacht echt dat ik de deur op slot gedaan had.."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh voelt een lichte teleurstelling als ze voelt dat Eric's hand niet meer beweegt. Zijn antwoord op haar vraag is kort en duidelijk. Caleigh weet niet goed wat ze moet zeggen als het stil blijft. De situatie wordt met de seconde ongemakkelijker en toch voelt het ergens prettig om zo dichtbij hem te zijn. Ze ziet zijn arm langs zijn lichaam leggen en voorzichtig glijd haar hand, die ook op zijn borstkas ligt naar zijn arm toe. Zachtjes glijd ze met haar vinger over zijn pols heen, niet precies wetende waarom ze het doet.

"Er spoken zoveel vragen door mijn hoofd heen dat ik niet waar ik moet beginnen," fluisterd ze dan, "Maar ik weet ook niet of het wel belangrijk is om ze te beantwoorden."

Haar vinger glijd langzaam terug van zijn onderarm naar zijn pols toe en dan legt ze voorzichtig haar hand in die van hem. Ze herinnerd zich hoe hun handen vannacht verstrengeld waren en hoe fijn ze het had gevonden. Maar samen met het veilige gevoel wat ze zich herinnerd, herinnerd ze zich ook het verlangen tussen hun in. Maar nog belangrijker, het verlangen wat ze zelf had gevoeld en waar ze zich aan had overgegeven.

"Misschien is het wel niet belangrijk omdat ik bij jou ben..." zegt ze dan, haar stem bijna onhoorbaar.

Waarom verwarde hij haar zo? En waarom was deze situatie zo ongemakkelijk en onduidelijk? Ze hadden altijd ruzie en als ze geen ruzie hadden, was het ongemakkelijk en vol zenuwen. Zoals nu. Toch moet ze bekennen dat de situatie iets prettigs had. Het was fijn om zo dichtbij hem te zijn en hem aan te raken. Maar waarom had ze deze gevoelens? Had ze al die tijd iets over het hoofd gezien? En waarom was het juist naar voren gekomen op een moment als dit? Waarom kon ze dit niet gewoon van zich af zetten? Zoals ze altijd deed. Maar eigenlijk weet ze het antwoord al op haar vraag. De reden van al deze vragen. Het antwoord was zelfs simpel. En ze gebruikte hem als kussen.

Tengaar · Schoolhoofd

Verrast kijkt Luc over zijn schouder als hij de slaperige stem van Isra hoort.

''Ik heb nog geen idee, Mel staat bij Jessa voor de deur." antwoord hij haar. Hij bekijkt Isra kort, in deze slaperige suffe verschijning kent hij haar helemaal niet. Ergens verbaast het hem hoe vrouwelijk onschuldig de ochtend haar maakt tegenover de toch wel kille en serieuze indruk die ze normaal wekt.

Luc kijkt de gang weer in en ziet dat Ben de deur heeft opengedaan en ziet Jessa voorbij hem wurmen. Hij ziet hoe zij over de gang hun richting op kijkt. Hun blikken kruisen en niets wetend gooit Luc onschuldig zijn schouders omhoog. Als Mel begint te praten hoort hij de naam van Caleigh vallen, ze kijkt zijn kant op en hij besluit dat het tijd wordt om wat beter te komen luisteren. Langzaam loopt hij richting de drie, gaat naast Mel staan en slaat zijn armen over elkaar. Dus Caleigh is verdwenen net als haar spullen en Mel weet zeker dat ze de deur op slot had gedaan. Ergens leek het hem overduidelijk dat zij zelf weg was gegaan, maar de grote vraag was waarom en waar is ze dan heen? Het is op zijn minst merkwaardig, maar de ernstige paniekerige staat waarin Mel zich bevindt is dat op zijn beurt ook.

Luc wilt wel wat zeggen, maar weet eigenlijk geen goede woorden te vinden. Hij kijkt kort naar Benicio en vervolgens kijkt hij Jessa aan met iets meer smekende blik om deze jonge vrouw te kalmeren. Hij wist zeker dat alles wat uit zijn mond komt op dit moment verkeerd zal vallen bij Mel. Al begreep hij niet zo goed waarom zij de laatste tijd niet meer normaal met elkaar konden praten zoals voorheen. Opnieuw schieten de woorden van Eric door zijn hoofd. Luc schud de gedachte van zich af. Eric..., wist hij al dat Caleigh weg was. Zijn gedachte had nog geen seconde langer nodig, maar wijselijk besluit hij nog even zijn mond te houden.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa fronst als ze hoort dat Caleigh verdwenen is. Ze vangt een blik op van Luc. Kalmeer haar, lijkt het te zeggen. Jessa pakt Mel's handen opnieuw vast. "Luister," zegt ze, terwijl ze haar healertoontje probeert vast te houden "Probeer rustig te worden. Caleigh kan op dit moment overal zijn. Dat haar spullen ook zijn verdwenen, betekent niet gelijk dat ze is weggelopen. Misschien is ze wel in de stal bij haar paard." Jessa merkt dat het gedoe van de afgelopen 24 uur het haar moeilijk maken om deze houding aan te blijven houden.

Ze kijkt even naar de rest van de groep. "Misschien moet iemand daar als eerste kijken?" stelt ze voor, "Als ze daar niet is, lijkt het me dat we moeten gaan zoeken en Eric en Julius op de hoogte moeten stellen en vragen of ze haar gezien hebben..."

Ze richt zich weer op Mel. "Jij en ik blijven hier, goed?" zegt ze met een vriendelijke glimlach, "Caleigh zou niet zomaar weglopen, dat kan ik me niet voorstellen."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Erics blik volgt de vinger van Caleigh die over zijn pols heen glijdt. Hij glimlacht licht. Vragen waren al een hele verbetering op de laatste twee keer dat ze s'ochtends naast elkaar wakker zijn geworden. Hij wilt juist iets zeggen als ze haar hand in die van hem legt. Zijn hand sluit zich automatisch wat steviger om die van haar en zijn blik blijft er op rusten. Was de spanning die hij voelde, misschien niet ongemakkelijk maar juist ontspannen?

Hoe zacht haar laatste woorden ook zijn, hij hoort ze luid en duidelijk. Even glimlacht hij wrang, als hij beseft wat deze woorden voor hem betekenen. Zeker, omdat hij juist voor het begin van deze reis zich had voorgenomen zich te laten leiden door zijn verstand.

Eric beseft dat hij haar wilde zien. Hij kan haar niet antwoorden zonder haar aan te kijken. Voorzichtig draait hij op zijn zij zodat haar hoofd zacht op het matras terecht komt. Hij laat haar hand los, verschuift iets naar beneden en rust met zijn hoofd op zijn hand. Voorzichtig streelt hij met zijn vrije hand over haar kaaklijn en stuurt hiermee haar blik zijn kant op.
Hij blijft haar een paar seconden aankijken voordat er een lichte glimlach om zijn lippen verschijnt.

"Je laat me mijn verstand verliezen.."

Zacht laat hij zijn vinger over haar lip heen glijden, voordat hij er een kus op duwt.

"Zolang je bij me bent, is dat misschien helemaal niet belangrijk.." Zegt hij schor en zoent haar.

Afbeelding

Mel haalt een keer diep adem en knikt slechts naar Jessa. Niet omdat ze dacht dat Caleigh met al haar spullen bij Marie was, maar wel omdat ze dat liever had dan dat ze echt was verdwenen.
Ze haalt een keer diep adem om de tranen die ze verder op voelde komen tegen te gaan en staart naar haar blote voeten als Jessa zich tot de rest richt. Ze had de deur toch echt wel op slot gedaan? Zouden ze iemand uit het huis over het hoofd hebben gezien en was die vannacht voor Caleigh terug gekomen?

Nog voor het schuldgevoel verder op kan zetten, richt Jessa zich weer tot haar en Mel kijkt weer op. Ze knikt kort. Niemand leek zich er echt druk over te maken dat er misschien echt iets met Caleigh aan de hand kon zijn.. Ongemakkelijk verschuift ze van haar linker naar haar rechter voet. Had ze misschien te snel conclusies getrokken en kon ze echt in de stallen zijn?

"Ik hoop het.." Mompelt ze zacht.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt naar hun handen en merkt hoe fijn ze het vind dat zijn hand zich steviger om haar hand had gesloten. Toch twijfelt ze nog over haar laatste woorden, was het wel slim om zoiets te zeggen? En waarom had ze het uberhaupt gezegd? Het blijft even stil en hoe langer het stil blijft, hoe meer Caleigh zich afvraagt of ze haar laatste woorden wel had moeten zeggen. Als Eric dan voorzichtig op zijn zij draait voelt ze de teleurstelling in haar lichaam. Hij ging nu vast zeggen dat hij wilde dat ze weg ging. En om het moment uit te stellen kijkt ze hem niet aan als ze weer op haar rug ligt. Ondanks de verwarring die het haar geeft, wilt ze niet dat dit moment eindigd.

Zijn hand streelt zacht haar kaaklijn en als ze hem aankijkt weet ze niet wat ze moet zeggen of wat ze moet doen. Maar als hij dan lich glimlacht groeit de verwarring. Waarom glimlachte hij? Het duurt enkele secondes voordat zijn woorden doordringen en als hij dan een kus op haar lippen duwt realiseert ze zich pas dat ze het fout had. Haar woorden hadden het tegenovergestelde effect gehad dan ze dacht en ergens maakt haar dat gelukkig. Zijn volgende woorden dringen veel sneller tot haar door en er ontstaat een glimlach op haar gezicht. Het is niet belangrijk. Zolang ze maar samen zijn. Op het moment dat hij haar zoent heeft ze nog geen seconde nodig om te reageren. Gepassioneerd zoent ze hem terug. Zachtjes slaat ze haar armen om zijn nek heen en ze schuift wat naar hem toe. Alle vragen die ze had waren verdwenen en als ze niet waren verdwenen, waren ze niet belangrijk meer. Dan onderbreekt ze de zoen en ze haalt even adem. Ze kijkt hem aan en er speelt een kleine glimlach om haar lippen.

Er spookten zoveel dingen door haar hoofd, maar iets leek echt te passen bij de situatie. Ze vraagt zich af of het wel nodig is om iets te zeggen. Zachtjes duwt ze een korte kus op zijn lippen en kijkt hem dan weer aan.

"Je zorgt ervoor dat ik niets weet te zeggen..." zegt ze dan met een kleine glimlach, "Maar zelfs dat lijkt niet belangrijk..."

Ze laat haar vinger langzaam over zijn kaaklijn glijden.

"Maar denk maar niet dat dat altijd de kwestie is," haar stem heeft een plagende ondertoon.

Om hem niet gelijk de kans te geven te reageren duwt ze nog een keer haar lippen op de zijne.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio kijkt wat verbaasd en vol bewondering naar Jessa, die van een wat paniekerige staat volledig omschakelt om Mel te kalmeren. Haar geruststellende woorden lijken te helpen en als ze dan ook nog een praktisch plan voorstelt kan hij haar wel zoenen.

'Ik klop wel even bij Eric en Julius op de deuren,' biedt hij dan aan. 'Wie weet hebben zij wel iets gehoord.'

Voordat hij de gang ingaat geeft hij Jessa een zachte zoen op haar wang en fluistert in haar oor: 'Jij bent ongelooflijk.' Hij grijnst lichtjes naar haar terwijl hij onbewust nog wat over zijn borstbeen wrijft, en loopt richting de deur van Erics kamer. Daar klopt hij een paar keer hard op de deur, hopend dat hij Eric hiermee wakker krijgt.

'Eric?' roept hij dan. 'Eric, weet jij toevallig waar Caleigh is gebleven? Ze is niet in haar kamer en Mel is een beetje in paniek.'

Hij klinkt moe en lichtelijk verveeld, maar hij kan zich niet voorstellen dat Caleigh echt in de problemen is. Die kon wel voor zichzelf zorgen, en daar komt nog bij dat het hem sterk lijkt dat ze er in haar eentje opuit is gegaan, zeker na dat gedoe van gisteren. Ze is waarschijnlijk gewoon in de stallen ofzo.

Afbeelding

Isra wordt zich langzaam bewust van de situatie en daarmee ook van haar verschijning - ze staat in een shirt met korte mouwen en haar onderbroek en voelt zich plotseling best wel heel erg kwetsbaar. Als Jessa dan voorstelt om in de stallen te gaan kijken en om Julius en Eric te informeren steekt ze haar hand op terwijl ze alweer de kamer in loopt om een broek te pakken.

'Ik loop wel even naar de stallen,' roept ze naar de rest.

Wanneer ze haar broek heeft aangetrokken en wat water in haar gezicht heeft gegooid loopt ze met grote passen de trap af richting de stallen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric wilt zijn mond openen om haar plagende toon van repliek te dienen, maar hij krijgt er in de eerste instantie geen kans voor als ze haar lippen op de zijne duwt. Hij beantwoordt haar kus gretig en draait zich zo dat ze weer op haar rug op het bed komt te liggen en hij boven haar. Hij duwt zich met zijn rechterhand iets omhoog in het matras en blijft zo een centimeter met zijn lippen boven die van haar hangen. Terwijl zijn donkere ogen de hare indringend aankijken krult er een glimlach rond zijn lippen.

"Ik zou zelfs teleurgesteld zijn als nu zou blijken dat deze prachtige Feeks zo makkelijk te temmen was."

Zijn gedachten en ideeën worden hard onderbroken door het harde gebonk op de deur. Eric kijkt op naar de deur als het duidelijk de stem van de krullenbol is die zijn naam roept. Hij kan een lach niet onderdrukken als hij de rest hoort.

"Betrapt.." Zegt hij met een twinkeling in zijn ogen tegen Caleigh.

Hij duwt een vluchtige kus op haar lippen, rolt van haar af en staat op. Onderweg naar de deur trekt hij snel zijn broek aan. Als hij zijn hand op de deurknop legt, kijkt hij nog een keer kort om naar Caleigh. Eric lacht nogmaals en schudt zijn hoofd. Dan opent hij de deur net zover als nodig is om zelf zichtbaar te worden, maar de kamer achter hem niet.

"Morgen." Zegt hij met een glimlach tegen Benicio.

Eric kijkt kort de gang in en ziet tot zijn verbazing dat zo ongeveer het hele gezelschap zich ophoudt in de gang.

"Hoe gezellig me dit pyamafeest op de gang ook lijkt en ik daar liever niet degene wil zijn die het feest verpest.." Zegt hij en hij kan er niets aan doen maar moet nogmaals lachen. "Maar ja, ik weet waar Caleigh is gebleven."

Hij haalt een hand door zijn haren.

"En ze kan niet komen want ze is helaas niet gekleed volgens de dresscode van dit feestje."

Afbeelding

Mel knikt dankbaar als Bennie in actie komt en ook Isra wilt helpen. Dat Luc naast haar staat, probeert ze zo veel mogelijk te negeren. Zenuwachtig blijft ze van haar ene voet, op haar andere huppen terwijl ze naar het bonken op de deur van Eric luistert en haar blik steeds van Jessa, naar de grond en terug naar Jessa verplaatst.

Als de deur geopend wordt en de woorden van Eric langzaam tot haar door beginnen te dringen, begrijpt Mel er steeds minder van. Was Caleigh.. bij hem?!

Geschrokken draait ze zich om, waar ze bijna tegen Luc aanbotst omdat ze hem een moment vergeten was. Snel stapt ze opzij zodat ze naar Eric in de deuropening kan kijken.

"Maar.." Begint ze, om vervolgens de opkomende woorden snel weer in te slikken.

Ze schudt haar hoofd.

"Ow.." Prevelt ze. "Gelukkig.." Weet ze er nog zachter uit te brengen.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa glimlacht even nerveus als Benicio haar een kus geeft en fluistert dat ze ongelofelijk is. Het is de manier waarop hij grijnst, het doet gewoon iets met haar. "Dank je wel..." fluistert ze. Er speelt een licht schuldgevoel op als ze Ben over zijn borstbeen zie wrijven. Had ze hem zo hard geraakt? Dan fronst ze even. Nee, ze moet zich focussen op Mel en zich niet laten afleiden. Met een bemoedigende glimlach kijkt ze naar haar. "Het komt wel goed, hoor..." zegt ze zachtjes tegen haar terwijl ze voorzichtig in haar hand knijpt.

Dan klopt Benicio op de deur. Nieuwsgierig kijkt ze naar het tafereel. Eric (Die net als de andere heren geen shirt aan heeft) doet de deur open. Ze luistert naar het gesprek en glimlacht zal ze hoort dat ze hij weet waar Caleigh is. Ze knijpt opnieuw bemoedigend in Mel's hand. Dan valt er een opmerking over kleding. "Oh..." zegt Jessa als ze door begint te krijgen wat er aan de hand is, "Ooh, okay..." Ze slaat een hand voor haar mond. Dit was nogal gênant...

Dan kijkt ze even naar Mel. "Zie je wel?" fluistert ze, "Caleigh zou niet zomaar weg lopen. We kunnen opgelucht adem halen." Ze glimlacht naar haar. "Ga rustig douchen. Dat ontspant. Caleigh zal zo wel komen."

Zelf loopt ze terug haar kamer in. Het liefste wilt ze zo snel mogelijk weg bij deze gênante situatie. Ze laat zich op bed vallen en slaat haar handen voor haar gezicht. De emoties die in deze korte 10 minuten, dat deze dag al duurt, voorbij zijn gekomen, komen één voor één boven.

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online