[RPG] Fantasy (2)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh weet een schrikreactie te onderdrukken als Eric zijn hand zachtjes op haar onderrug legt. Het was lang geleden dat iemand dat gedaan had en Caleigh weet niet zeker hoe ze ermee om moet gaan. Toch voelt het fijn aan. Bij zijn woorden knikt ze even. Het beste was om Mel op de hoogte te stellen als de rest sliep, maar zelfs dan moest ze zachtjes doen en ervoor zorgen dat Mel inzag hoe belangrijk het was dat ze niets doorvertelde.

"Het is een optie," zegt ze dan, "Een onbewaakt moment vinden moet te doen zijn."

Ze glimlacht even kort. En vlak erna ziet ze Jessa en Benicio terug komen uit het bos. Met een flinke stapel hout. Ze kijkt even de groep rond, iedereen zit wat verdeeld en ze kijkt Eric weer aan.

"Zullen we zo maar bij de rest gaan zitten?" vraagt ze dan zachtjes, "Dan lijkt het nog alsof we een groep zijn."

De laatste woorden zegt ze met een flauwe glimlach.

Harry, Ron & Hermione

Zo gezegd, zo gedaan. Of naja, zo met gebaren duidelijk gemaakt, zo gedaan. Isra zorgde met een welgemikte pijl ervoor dat het everzwijn ter plekke neer viel. Als ze Julius succes wenst rolt ie met zijn ogen. Hij pakt zijn speer beet en liep af op het beest. Tijd om hem uit zijn lijden te verlossen. Julius richtte zijn speer op en doorboorde het everzwijn, zodat ie al klaar lag om zo op het vuur te gooien. Na een korte en hevig laatste schreeuw van het everzwijn was ie naar de eeuwige jachtvelden toe. Ja, in die zin was jagen nooit leuk, maarja: je moet toch wat. Dus al vrij vroeg had Julius dat akelige, knagende gevoel uitgeschakeld want dat hielp hem toch niet verder.

Julius keek de kant uit van Isra en zei: "Zo, nu nog een appel vinden, die doorboren met een pijl, in zijn mond stoppen en hij kan zo op het kampvuur. Wat jij?" en Julius beelde dat meteen in terwijl ie de zin had uitgesproken. Hij pakte zijn speer aan de uiteinden op en legde die op zijn schouderbladen met everzwijn en al. Niet compleet zoals hij anderen wel eens zag doen, die pakten dikwijls een everzwijn aan de poten beet om die om hun nek te slingeren. Maar ach, gemak dient de mens. En vooral een hongerige mens.

[...]

Nadat hij en Isra zich kort hadden georiënteerd op de route, wisten ze op hun jachtinstinct zo terug te komen bij het kamp. Julius liep enigzins triomfantelijk richting de groep, zag dat de tortelduifjes al hout voor een kampvuur hadden gesprokkeld en wachtte de reacties af. "Vanavond staat er gestoofde everzwijn met appel op het menu" zei ie met een knipoog. "Als iemand het kampvuur alvast gereed kon maken zou dat fijn zijn. En wie kan me helpen om deze hier klaar te maken?" Het is kiezen of delen, Julius had weinig zin om in zijn uppie een heel everzwijn kampvuurklaar te maken.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc rolt met zijn ogen als Mel de opmerking maakt dat hij het meest aparte geval van de groep is. Hij had de opmerking kunnen verwachten. Luc gaat weer rechtop zitten als hij Emma hoort spreken en draait haar kant op.

"Helaas niet veel" antwoord hij haar. "Blijkbaar heb ik mijzelf alweer te veel in de spotlight gezet, maar behaalde successen bieden geen garantie voor de toekomst." waarschuwt hij haar met een lichte glimlach. Langzaam komt de groep weer bijeen. Jessa en Benicio komen terug met hout voor het kampvuur en Isra en Julius komen verrassend genoeg terug met een everzwijn.

"Ik ga mij ook maar eens nuttig maken." zegt hij terwijl hij opstaat. Hij loopt naar Julius en vangt nog net op dat hij wel wat hulp kan gebruiken om het zwijn gereed te maken.

"Geen probleem." en trek zijn dolk. De tijd dat hij heeft getraind heeft hem meer dan genoeg skills opgeleverd om ook een zwijn te villen.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Terwijl ze samen naar het kamp lopen glimlacht Jessa even. Ze begint zich langzaam te realiseren dat het voor Benicio blijkbaar niet uit maakt dat ze af en toe zo bang is. Dat zij zo af en toe dingen niet weet, of begrijpt. Hij lijkt haar angst niet te veroordelen en daarmee prijst Jessa zichzelf heel erg gelukkig.

Ze komen terug in het kamp aan en Jessa volgt Benicio's voorbeeld en gooit haar takken op de stapel. Dan ziet ze Isra en Julius terug komen met een dood, bloederig everzwijn. Jessa fronst even. Het arme beest zag eruit alsof het veel pijn had gehad, maar hoewel ze het zielig vind weet ze dat het verstandiger is dat ze er toch van eet. Ze weet van zichzelf dat ze aan de erg slanke kant is en mensen met iets meer massa hebben in deze tijden meer kans op overleven. Een stukje vet vlees één keer in de zoveel tijd is in haar geval een verstandige maaltijd.

Daarom gaat ze met haar rug naar het bloederige tafereel zitten en begint het kampvuur op te bouwen. Als ze daarmee klaar, pakt ze haar wand. "Incendio," zegt ze zacht en al snel begint er een lekker warm, knapperend vuur te ontstaan. Ze gaat op een boomstam naast het vuur zitten en warmt haar handen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric zijn blik glijdt over het kamp terwijl zijn gedachten blijven malen. Natuurlijk vertrouwde hij niet iedereen hier. En hoewel sommige groepsleden niets hadden gedaan om dit wantrouwen te verdienen, het was zijn natuurlijke aard om zeker wat betreft dit onderwerp mensen niet te vertrouwen.
Natuurlijk moest er informatie gedeeld worden, anders zou niemand ook maar iets loslaten. Maar de sleutel die Caleigh hem had laten zien, was een aanwijzing die zo groots en echt was.. Die hield hij het liefst voor vrijwel de hele groep geheim.. Maar hij was niet degene die hier iets over te zeggen had.. Het was haar sleutel. Eric kan een wrange glimlach niet onderdrukken, maar wordt tegelijk door Caleigh weer bij de les gehaald.

Hij kijkt haar aan en knikt. Bij het zien van haar flauwe glimlach, verschijnt er ook een rond zijn lippen.

"Zeker, aangezien je bij de laatste groepsactiviteit schitterde door afwezigheid." Zegt hij als hij terug denkt aan de ochtend in de herberg en zijn glimlach wordt iets groter. "Wat trouwens geen klacht is van mijn kant, maar een constatering."

Eric leunt naar voren en duwt een kus op haar lippen voordat ze kan antwoorden. Dan staat hij op en steekt zijn hand uit om haar omhoog te helpen.

Afbeelding

Mel kijkt naar het gelaat van Emma terwijl ze haar appel eet en glimlacht. Ja Luc had haar geholpen, maar Mel wist niet of hij daarmee ook meteen de meest galante was. In haar ogen was dat nog altijd Bennie. Maar dat maakte niet uit, want ze mag Luc juist omdat hij een geval apart is. Net als zijzelf eigenlijk..
Jessa en Bennie komen juist op dat moment het kamp weer binnen gelopen en ook Julius en Isra zijn vrij snel hierop terug. Als ze ziet en hoort wat Julius mee heeft genomen springt ze enthousiast op en loopt, achter Luc aan, zijn richting op.

"Wauw!" Prevelt ze.

Ze kijkt kort naar Luc die Julius gaat helpen, maar kijkt dan weer naar Julius op.

"Andere hulp dan die met het opeten weet ik niet of ik kan aanbieden.." Zegt ze met een grote grijns.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh wilt Eric voorzien van een repliek, maar voordat ze kan verzinnen wat ze erop wilt reageren duwt hij een kus op haar lippen. Ze negeert het gevoel in haar maag en als hij opstaat en zijn hand uitsteekt pakt ze die aan en gaat rechtop staan. Juist op dat moment komen Isra en Julius terug en Caleigh kijkt even naar het everzwijn. Welke idioot had dat beest doen lijden? Beter gezegd, welke idioot had het zichzelf moeilijk gemaakt, door geen wand te gebruiken... Ze schud haar hoofd even. Ze heeft toch geen honger. Samen met Eric loopt ze naar het vuur toe wat Jessa heeft gemaakt en ze produceert een flauwe glimlach naar haar toe.

als ze zit kijkt ze even naar de lucht, er waren wel wat wolken op komst, maar ze verwacht geen grote bui. En het begon steeds donkerder te worden. Ze haalt een hand door haar haren heen en zucht zachtjes. Ze hoopt gewoon dat de nacht snel gaat en dat ze snel Cinn bereiken.

OOC:: Eigenlijk heb ik niets boeiends te melden in deze post XD

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

[...]

Een uurtje later zit Jessa met een stuk vlees aan bot op de boomstronk. Ze knaagt met kleine hapjes het vlees van het bot af. Met haar rechterschouder leunt ze een beetje tegen Benicio aan. Het vuur brandt lekker en zorgt voor een fijne warmte op haar gezicht. Ze neemt nog een hapje van het vlees.

Aan haar linkerkant ze het nieuwe meisje. Jessa heeft eigenlijk helemaal geen idee van hoe ze heet, wie ze is en waar ze vandaan komt. Ze kijkt even de groep rond. Eigenlijk weet ze maar heel weinig van de leden van deze groep. Caleigh is haar ouders verloren, maar daar hield het eigenlijk wel op. Wat Jessa wel weet is dat ze vrijwel alle groepsleden vertrouwd, met name Eric, Mel en natuurlijk Benicio. Caleigh lijkt ook te vertrouwen, maar Jessa heeft het gevoel dat ze haar niet aardig vindt. Ook Luc blijft voor haar een moeilijk persoon... Eigenlijk zou ze wel meer willen weten over haar reisgenoten, zeker omdat ze al een paar maanden met ze samen reist.

Ze bijt even op haar lip, hoe gaat ze dit aanpakken? Spontane sociale interacties zijn nou niet bepaald dingen waar Jessa goed in is, zeker niet als het met mensen is, waar ze zich niet veilig bij voelt. Ze kijkt even naar het nieuwe meisje. Misschien kon ze daar het beste beginnen. Als zij begon met vertellen, zou de rest misschien ook wel gaan vertellen...

"Mag ik je iets vragen?" zegt ze zachtjes tegen haar, "Mag ik misschien weten hoe je heet en waar je vandaan komt?" Ze bijt even op haar lip, "Sorry, als je het een brutale vraag vindt, maar ik wil gewoon graag weten met wie ik reis." Een licht gespannen, maar vriendelijk glimlach verschijnt.

ooc: Een kleine timeskip met toestemming van Catie zodat we weer even verder kunnen gaan.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Met in zijn ene hand een stuk geroosterd vers wild en met zijn andere hand op Jessa's middel voelt Benicio zich de koning te rijk. Beter dan dit werd het leven bijna niet. Hij leunt tegen een boomstronk aan en Jessa leunt op haar beurt tegen hem aan en als hij niet uitkijkt valt hij al etend in slaap. Dan wordt hij half wakker wanneer Jessa begint te praten. Als hij doorheeft dat ze het niet tegen hem heeft, is hij in de verleiding gebracht om weer terug te keren tot zijn heerlijke halfslaap, maar zijn maag en zijn interesse vertellen hem dat hij dat beter niet kan doen. Hij gaat ietsje meer rechtop zitten, neemt nog een hap van het heerlijke vlees en kijkt naar het nieuwe meisje, benieuwd hoe ze op Jessa's vragen gaat antwoorden.

Afbeelding

Isra heeft het klaarmaken van de prooi aan de anderen overgelaten. Zij was Vaskur een uitgebreide borstelbeurt gaan geven. Als een uurtje later het vlees gaar is loopt ze naar de rest van de groep, pakt een bot met vlees eraan en gaat in kleermakerszit bij het vuur zitten, een eindje van de rest af maar dicht genoeg om de gesprekken te kunnen horen. Terwijl ze een flink stuk vlees van het bot scheurt en er smakelijk op begint te kauwen, hoort ze hoe Jessa het nieuwe meisje wat vraagt. Isra besluit dit gesprek te volgen, aangezien ze wel benieuwd is wie dit meisje eigenlijk is.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

[...]

Emma zit samen met de rest van de groep rond het vuur. Met een kleine glimlach luistert ze naar de gesprekken die gaande zijn. Ze kreeg al een klein beetje beter een idee van de vele verschillende persoonlijkheden die de groep kende. Naast haar zit een meisje met prachtig haar. Ze lijkt een stelletje te zijn met de jongen waar ze tegen aan leunt.

Emma beseft opeens dat ze de namen van helft van de groep nog niet eens weet, als het meisje tegen haar begint te praten. Ze luistert aandachtig en haar gezicht betrekt een beetje. Ze moet even goed voor zichzelf op een rijtje zetten wat allemaal weet over Soroth en Sarth en wat ze wel en niet gaat vertellen aan de groep. Na een doodse stilte die een minuut of twee duurt, schraapt ze haar keel en begint te vertellen.

"Ik ben Emma. Ik heb altijd samen met mijn ouders op de vlakte van Jol gewoond. Zij hielden niet zo van de levenswijze die men er in de dorpen op nahield, dus na mijn geboorte zijn zij vertrokken. Het was stil... Eenzaam. Mijn moeder leerde mij lezen en schrijven, terwijl mijn vader op het land werkte en ons van eten voorzag. Toen mijn vader ouder en zwakker werd, moest ik ook meehelpen op het land. Na een tijdje... Ik trok het niet meer. Ik ben midden in de nacht weggegaan zonder ze iets te vertellen en zonder afscheid van ze te nemen."

Even lijkt ze in haar gedachten en herinneringen verloren. Dan schrikt ze op en kijkt ze Jessa even kort aan. "De rest kan je misschien wel raden. Ik wist niet waar ik heen moest, want veel kennis van het land heb ik niet. Ik kwam terecht in het dorp bij het Fort en daar kwam ik onze grote vrienden Ryce en Devon tegen. Zij namen me mee. Hoelang ik daar geweest ben, weet ik niet precies... Het belangrijkste is dat ik nu hier ben. Dramatisch verhaal, hè?"

Ze lacht even kort en schril. Eenmaal klaar merkte ze dat er meer groepsleden naar haar verhaal zaten te luisteren. Ze hoopte dat het verhaal geloofwaardig genoeg zou klinken. Er waren nu eenmaal enkele details die ze nog voor zichzelf wilde houden.

Harry, Ron & Hermione

Luc had er vakkundig voor gezorgd dat het everzwijn klaar was om rond te draaien aan het spit boven het vuur. Julius zijn maag knorde, dus om die tot bedaren te brengen at ie een stukje brood in afwachting tot het vlees klaar was. Nadat Julius een poosje bij het kampvuur had gezeten, besloot ie op te staan om Rocka wat water te geven.

Toen ie terug kwam zat menigeen al aan een homp vlees te knagen, dus het avondmaal kon beginnen. Julius pakte een paar ribben vast om het bijbehorende borststuk mee te pakken. En al vrij spoedig volgde ie het voorbeeld van de groepsleden en zo zat hij ook te genieten van een lekker stukje wild. Omdat het verder in de groep nogal stil was, viel de vraag die Jessa aan het nieuwe meisje stelde op. Julius ging onverstoorbaar door met eten maar spitste zijn oren wel. Zonder argwaan te wekken en terwijl ie het laatste beetje van het everzwijn verorberde luistervinkte Julius mee.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Geboeid zit Jessa naar het verhaal van Emma te luisteren. Ondertussen maakt ze haar handen schoon en begint ze haar haar in te vlechten. Emma heeft niet bepaald een vrolijk levensverhaal. Als Emma over het dorpje bij het Fort begint, worden Jessa's ogen groot. Ze had Devon en Ryce ontmoet bij het fort... De plek waar Jessa vandaan kwam. Wat als ze op dat moment nog een slachtoffer hadden gemaakt? Wat als het iemand was die ze kende? Of wat als het voorbestemd was geweest dat zijzelf die twee mannen zou ontmoeten? Ze bijt even op haar lip. Ze wilt het liefst al haar vragen over dat moment op Emma afvuren, maar dan bedenkt ze dat dat heel ongepast is. Er waren nu twee opties. Onmiddellijk terug naar huis reizen om te kijken of iedereen veilig was, of bij de groep blijven om zo ter zijner tijd langs het dorpje te reizen. Vertwijfeld leunt ze wat tegen Benicio aan.

Als Emma klaar is met vertellen, lacht ze. Jessa snapt niet waarom ze zo luchtig en sarcastisch doet over zo'n beladen onderwerp. Dan beseft Jessa dat het tijd is om zichzelf voor te stellen.

"Ik ben Jessa." zegt ze terwijl ze weer verder gaat met vlechten, "Ik kom uit het dorpje bij het Fort. Er is daar een grote Zon en Maantempel en daar werkte ik, sinds jonge leeftijd, als healer. Mijn ouders zijn een paar jaar na elkaar overleden en één van de broers van mijn vader heeft toen zijn taken overgenomen, inclusief de zorg voor mij." Ze valt even stil en twijfelt even over wat ze verder moet vertellen. "Mijn voogd en ik kunnen het, om verschillende redenen, niet zo goed met elkaar vinden, om het zo maar te zeggen, dus ik ben gaan reizen met deze mensen hier."

Okay, dat was niet de gehele waarheid, maar voorlopig even genoeg. Voor Emma was het niet van toepassing om te weten dat zij de Sleutelgroep waren. Voor de rest van de groep waren anderen details niet belangrijk, waarschijnlijk zouden ze haar daar toch maar over veroordelen. Ze zou zo wel aan Benicio vertellen over haar zorgen omtrent de meisjes uit haar dorp.

"Ik was trouwens ook meegenomen door Devon en Ryce... Maar dan in For." voegt ze er dan ook maar aan toe.

Ze kijkt de groep even rond, in de hoop dat de rest ook iets over zichzelf zou vertellen. Dan ziet ze Julius zitten. "Jouw naam was Julius toch?" vraagt ze dan, "Waar kom jij vandaan?"

Harry, Ron & Hermione

Precies op het moment dat Julius uitgegeten was richtte Jessa zich tot hem en werd hem de vraag gesteld die het nieuwe meisje zo net nog aan Jessa had gesteld. "Mijn naam is Julius inderdaad. Ik kom uit de buurt nabij de vlakte van Jol. Mijn pa besloot er op den duur van door te gaan, terwijl mijn ma alleen achterbleef. Dus voelde ik en mijn broer ons wel genoodzaakt voor eten en inkomen te zorgen. Dit heeft niet lang geduurd want anderhalf jaar nadien is mijn ma overleden en dus besloot ik, gezien ik naast mijn broer geen familie meer had, de wijde wereld maar in te trekken." bracht hij na een aanvankelijke twijfel uit. "Ik reis veel van stad naar dorp en andersom, waarbij je zo maar van het een in het ander terecht kan komen zoveel blijkt maar weer..." sloot Julius af met een knipoog.

Meer informatie was niet nodig om te geven. Door de dingen die hij op jonge leeftijd al heeft gemaakt werd hij wel gedwongen om vroeg voor zichzelf te zorgen en zelfstandig te zijn. Dus zodra de kans zich aanbood besloot Julius zijn eigen avontuur na te jagen. Het leven is te kort om op een plek te blijven en met deze groep kwam hij nog eens ergens. Wie weet wel bracht deze groep hem naar die ene locatie, waar Julius al zo'n lange tijd interessante verhalen over te horen krijgt... Voor nu wilde hij zijn hand niet overspelen, Julius kon later altijd nog proberen de groep zover te krijgen daar naar toe te gaan in die omgeving. Subtiliteit is het sleutelwoord en haastige spoed verre van.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa luistert naar Julius' verhaal, terwijl ze haar vlecht vastmaakt. Het was geen uitgebreid verhaal, maar ze had nu wel een beter beeld van wat voor type hij was. Even bijt ze op haar lip en plukt ze wat aan de punt van haar vlecht. Als hij naar haar knipoogt kijkt ze even verbaasd.

Ze leunt wat meer tegen Benicio aan. Dan kijkt ze naar de rest van de groep. Twee mensen hadden nu iets vertelt, maar zou ze het de rest ook zo direct durven te vragen? Ze fronst even.

"Misschien..." zegt ze dan zachtjes, "kunnen we ons allemaal even voorstellen aan Emma... Ik bedoel, niet je hele levensverhaal ofzo, als je dat niet wilt." Ze merkt dat ze nerveus begint te klinken en corrigeert zichzelf even, "Maar het is misschien wel handig dat ze weet wie wie is en waar iedereen vandaan komt enzo..."

Lichtgespannen kijkt ze de groep aan. Hopelijk vonden ze het geen stom idee.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc zijn klusje is snel geklaard en niet veel later zit de groep rond het vuur te eten.
Zijn blik is neergeslagen op zijn eten terwijl hij hap voor hap het weg werkt. Hij luisterde niet echt naar de gesprekken om hem heen. Hij probeert in zijn gedachte op een rijtje te krijgen en te achterhalen of hij iets over het hoofd heeft gezien. Er is een hoop gebeurd in de laatste weken, maar het lijkt de groep niet veel te helpen met de sleutels.

Luc spitst zijn oren als Jessa vraagt naar Emma. Aan de ene hand is het vreemd om haar het te horen vragen, aan de andere hand was er niemand anders in de groep die het zo rustig en vredig kon brengen. Misschien bracht het antwoorden op vragen die we stiekem allemaal hebben. Het verbaast hem vooral dat Emma ervoor had gekozen met de groep mee te gaan zonder ook maar iets te weten van hen. Luc kijkt op als Emma ineens Fort laat vallen en het verband met Ryce en Devon. Jessa volgt Emma snel door zichzelf voor te stellen. Kort worden de ogen van Luc groot als ze zegt dat zij uit Fort komt. Hij slaat zijn blik weer op zijn eten om niet te veel op te vallen. De verbanden tussen alles worden nu wel vreemd. Ze verteld over de Zon en Maantempel in Fort, deze kende hij wel. Hij knikt instemmend als ze spreekt over haar vader, ja deze man herinnerde hij nog wel, maar waarom Jessa niet...

Het gesprek krijgt een vreemd spin-off waarbij ook Julius zich min of meer voorstelt en Jessa een suggestie doet dat iedereen zich zal voorstellen. Hij was niet van plan hieraan mee te doen. Het gaat de groep helemaal niets aan waar hij vandaan komt, wie hij is en hoe zijn leven in elkaar zit. Openhartig is iets wat Luc simpelweg niet is. Hij laat zijn blik glijden langs de groep. Hij kan zich niet voorstellen dat hij de enige is die zal weigeren. Rustig eet hij verder en wacht tot iemand wel zo gek is om een verhaaltje te vertellen.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Haar verhaal lijkt door de groep geaccepteerd te worden en Emma laat een zucht ontnappen. Geboeid luistert ze naar het verhaal van Jessa, die uit Fort blijkt te komen. Ze probeert haar verbazing te verbergen en besluit dat ze snel eens met Jessa alleen moet spreken. Daarna volgt Julius met een verhaal en Emma probeert alle, voor haar belangrijke, details te onthouden. Misschien konden deze nog wel eens van pas komen…

”Ik zou het inderdaad heel fijn vinden als ik wat meer over jullie te weten kom,” zegt ze glimlachend na Jessa’s opmerking. ”En als jullie nog meer willen weten… Vragen staat altijd vrij.”

Even kijkt ze om zich heen. Ze is benieuwd wie er nu het woord neemt. Even blijft haar blik op Luc hangen. Wat zou zijn verhaal zijn? Of dat van Mel?

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online