[RPG] You are going to Hogwarts

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy zit gezellig met Emily de chocokikkerplaatjes te bekijken als ze zich bedenkt dat het toch echt tijd wordt om haar gewaad aan te trekken. Snel haalt ze hem uit haar tas tevoorschijn en trekt hem over haar kleding aan. Het is niet zo warm dus dat kan best. Haal mantel laat ze daarom ook in haar tas zitten.

Dan staat de trein stil en voelt ze een blij en opgewonden gevoel in haar buik. Nu gaat het gebeuren, dacht ze blij.
'Kom op Emily, we zijn er. Laten we gaan.' zegt ze tegen Emily.
Ze ziet ook de reusachtige man en moet lachen om de opmerking van Alex.
'We moeten nog beginnen, lijkt me niet dat ze ons nu al in levensgevaar gaan brengen.' zegt ze, terwijl ze haar wenkbrauw optrekt. Overdrijven is ook een vak...
De man ziet er ook erg aardig uit dus het lijkt haar zeer onwaarschijnlijk dat hij hen gaat aanvallen.
Ze schuifelen achter elkaar de trein uit en stappen op het perron. Over hun hoofden roept de reusachtige man hen naar hem toe.
Tammy loopt met de andere naar hem toe.

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

Thomas heeft de hele reis al met zijn gewaad aangezeten, die hij in de eerst 10 minuten van de treinreis heeft aangetrokken in zijn enthousiasme. Omdat hij weinig zin had om tussen zijn luidruchtige mede eerstejaars te zitten, heeft hij zich teruggetrokken in een stillere coupé met zesde jaars. Hij viel amper op, met zijn benen omhooggetrokken op het bankje, weggeschoven in een hoekje, met zijn neus in een spannend boek dat hij deze week absoluut uit moet lezen. Een kleine reiskooi met zijn albino rat staat op zijn schoot - hij durfde het niet aan om zijn huisdier los te laten in de trein.

Als de trein langzamer gaat rijden, kijkt Thomas pas op uit zijn boek. Snel drukt hij het voorwerp tegen zijn borstkas met één arm, terwijl hij zijn vrije hand gebruikt om de kooi op te tillen. Nieuwsgierig kijkt hij uit het raam. Buiten is het redelijk donker, maar er zijn een aantal lichtjes te zien.

Voordat de zesde jaars ook maar op zijn gestaan, is Thomas al de trein uitgestapt. Een enorme man met een enge baard roept dat de eerste jaars naar hem toe moeten komen. Een beetje aarzelend schuifelt Thomas in de richting van de man, zijn leeftijdsgenoten volgend. Hij heeft met nog niemand gesproken, maar wil heel graag weten wat er nu gaat gebeuren. Toch durft hij niets te zeggen en drukt hij zijn boek wat dichter tegen zijn borstkas aan. Hij besluit gewoon maar goed op te letten en te wachten tot iemand hem aan zou spreken.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Na het blussen van het kleine brandje propt Sarah de beschadigde mantel terug in haar tas en haalt haar gewaad eruit. Deze trekt ze over haar kleding aan en ze grijnst kort, benieuwd welk huisschild er binnenkort op zou prijken. Als er vervolgens Chocokikkers worden uitgedeeld pakt ze deze dankbaar aan.

'Mijn lievelingssnoep!' zegt ze verrukt, en ze haalt de eerste kikker uit de verpakking. 'Oh, Agrippa! Die had ik nog niet!' roept ze blij wanneer ze het kaartje tevoorschijn haalt.

Snel stopt Sarah het kaartje in haar bagage en begint ze aan de kikker te knabbelen. De rest van de reis houdt Sarah zich stil en ze staart een beetje uit het raam terwijl ze van de chocola geniet. De drukte in de coupé was eerst wel gezellig maar begint haar nou een beetje hoofdpijn te bezorgen. Ze vindt het dan ook helemaal niet erg dat de trein eindelijk langzaam tot stilstand komt. Ze springt op en is als een van de eersten bij de deur.

'We zijn er, we zijn er!' roept ze terwijl ze de trein uit springt.

De grote man waar haar jaargenootjes het net al over hadden moest Hagrid wel zijn. Vader had haar over hem verteld maar hij lijkt wel honderd keer groter dan dat vader hem had laten klinken. Sarah loopt rustig maar enigszins op haar hoede op hem af wanneer hij begint te schreeuwen dat alle eerstejaars naar hem toe moesten komen.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Lauren begint met Beth mee te stuiteren en is even in een meisjeshysterie-roes. Lauren kan het amper geloven, maar het moét wel. In de encyclopedie van haar vader, dat altijd magisch wordt bijgevuld zodat hij actueel blijft, staat toch heel duidelijk dat dé Harry Potter in hetzelfde jaar als zij is geboren. Dat vond Lauren altijd erg bijzonder, alsof zij net zoals Harry Potter erg speciaal is.

"Ooh hoe geweldig zou het zijn om samen met hem in een afdeling te zitten en les te volgen en en en-". Lauren zag het al helemaal voor zich, alsof ze de toekomstige Mrs Potter zou zijn (en later ook kinderboeken zou schrijven over konijnen, terwijl hij het kwade bestrijdt).

Joanna lijkt het gehyper niet te delen, wat Lauren gewoonweg onbegrijpelijk vindt. Maar dan beseft ze pas dat Joanna een muggle is en niet van het bestaan van Harry Potter af weet. Samenzweerderig gaat Lauren voor haar staan, terwijl ze naar een fluistertoon overschakelt: "Heb je nog nooit van... Jeweetwel gehoord?" Het ligt Lauren een beetje moeilijk om het op een plaats als deze over hem te hebben, dus ze besluit het kort te houden.

"Jeweetwel is een hele slechte tovenaar. hij heeft vreselijke dingen gedaan en is meedogenloos. Geen énkele tovenaar kon hem verslaan, maar Harry Potter is de enige die hij niet kon doden. Niemand begrijpt waarom. Daarom staat hij bekend als 'the boy who lived'".

Lauren verruilt haar serieuze commentaarstem terug voor haar uitgelatenheid. "Spannend he?", vraagt ze Joanna, hoewel de kans klein is dat Joanna het spannend vindt. 'Luguber' is misschien een woord dat beter past.

Lauren voelt dat de trein langzaam maar zeker tot stilstand komt. Het feit dat iedereen zich met een zwart gewaad begint te hullen, is al zeker een teken dat het dringend tijd is om terug naar de coupé te gaan.

Lauren kijkt Beth en Joanna aan. "Zullen we teruggaan naar de anderen?" Want dan kunnen ze misschien wel in een bootje met dé Harry Potter.

Chris Gamgee

Het laatste gedeelte van de treinreis gaat snel aan John voorbij. Hij hoort het verhaal van Alex maar half. In gedachten doet hij het gewaad aan. Een tweedehands gewaad dat van zijn broer is geweest, zijn nieuwe durfde hij nog niet gebruiken. Uiteindelijk komt de trein tot stilstand, op het perron staat een grote en brede man, die wel twee keer zo groot lijkt als normale mensen. Een ruige zwarte baard bedekt het grootste gedeelte van zijn gezicht.

"Dit moet Hagrid zijn, denk ik. Hij zal ons naar Hogwarts brengen. Maar hij is wel heel groot." John moet vanonder uit het raam kijken om de hele gestalte te zien. "Laten we naar buiten gaan, volgens mijn broer moeten we varen, als we te lang wachten zijn de beste bootjes misschien al bezet."

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Cleo duwt haar wagentje voor zich uit met haar moeder op de voet gevolgd. Gelukkig weet haar moeder nog precies waar het juiste perron zich bevind en Cleo zou gegarandeerd verkeerd zijn gegaan, niet alleen omdat ze nog nooit op het perron negen driekwart is geweest. Maar als ze niet telkens op haar kaartje zou kijken zou ze ook de verkeerde trein zijn opgestapt. Nog maar zeven minuten en dan zou de trein vertrekken. 'Kom op mam, sneller sneller roept Cleo zonder om te kijken. Net op tijd verdwijnt ze samen met haar moeder door de muur heen 'zag je dat?' vraagt Cleo vol bewondering aan haar moeder die knikt. 'Weet je zeker dat je niks bent vergeten Cleo' vraagt haar moeder en Cleo even diep begint na te denken, waardoor ze uitdrukking op haar gezicht krijgt alsof ze moet poepen en dan maar haar schouders ophaalt.

'Werkelijk Cleo, als je hoofd toch niet vast zat' zegt haar moeder hoofdschuddend 'kan mijn hoofd dan ook loszitten, awesome' zegt ze vrolijk. Cleo stapt de trein maar in wanneer haar moeder haar ogen ten hemel slaat en zucht. Cleo zoekt samen met haar dwerguil Sherlock een plekje op, maar overal zit het vol, tot ze bij de laatste coupé komt waar drie vijfdejaars meisjes zitten. Cleo voegt zich bij hun en stelt zich vrolijk voor, waarop ze net een heel gesprek wil beginnen, maar die vijfdejaars haar negeren, nou ja zeg.

Wanneer de trein vaart mindert wisselt Cleo gauw haar kleding om voor haar gewaad en stapt ze halsoverkop de trein uit met Sherlock wanneer de trein is gestopt. Wanneer een reusachtige man zegt dat de eerstejaars hem moeten volgen loopt Cleo achter de rest van de groep aan. 'Hoi hoi, vind jij het ook zo spannend' spreekt ze een meisje met blond haar [Emily] aan.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Joanna trekt een wenkbrauw op wanneer Lauren tegen haar begint te spreken over een zekere Jeweetwel. Wie is Jeweetwel? Vreemde naam... Joanna kauwt peinzend op de binnenkant van haar wang wanneer Lauren haar toevertrouwt dat hij nogal slecht is, en onverslaanbaar. Haar bijna normale wenkbrauwstand wringt zich terug omhoog wanneer Lauren vraagt of het spannend is.

“Spannend?” herhaalt ze, terwijl ze langzaam maar zeker terug richting coupé begint te lopen. Ze had ook wel ondervonden dat de trein er zo goed als was. “Ik vind het nogal ongeloofwaardig, eerlijk gezegd.” En haar logisch verstand begint te spreken.
“Als die Harry Potter even oud is als ons, dan is hij hoe oud: elf, twaalf jaar? Waarom zou een tovenaar iemand van onze leeftijd proberen te doden?” Het klopt niet. “Is dit één of ander flauw mopje voor goedgelovige mensen zonder toverbloed in hun familie?” Joanna zet haar argwaanmodus op, die ze heeft ontwikkeld gedurende de jaren van haar pesten. Wanneer ze terug aangekomen zijn in hun coupé, trekt Joanna haar gloednieuwe gewaad aan. Het was fijn om erin rond te lopen, het geeft haar een soort van bevestiging dat ze nu echt wel deel uit maakt van de school, als ze iedereen er ook in ziet rondlopen.

Vervolgens neemt ze Feathersparx – ze had al bijna Delilah genomen – op van het tafeltje en stopt haar terug in de mand. Zoals iedereen laat ze haar bagage en haar huisdier staan. Blijkbaar werden hun spullen naar hun kamers gebracht. Maar goed ook, Joanna had geen zin om opnieuw met haar vijftig kilo zware koffer te slepen. Joanna werpt een blik naar buiten en valt bijna achterover wanneer ze Hagrid door het raampje ziet.

“Oh my God! Wat een reus!” brengt ze verbaasd uit wanneer ze de man zijn volledige gestalte probeert te zien. Ze hoort hem roepen dat de eerstejaars bij hem moeten komen. Wat zou er gebeuren?

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Beth steekt nog steeds haar hoofd om de hoek van elke coupé deur wanneer de trein tot stilstand komt. Lauren vertelt Joanna over Harry Potter en Beth knikt een paar keer heftig. Wanneer Joanna nogal argwanend reageert zucht ze. "Natuurlijk is dat geen flauw mopje!" zegt ze giechelend tegen Joanna. Harry Potter een grapje? Beth kijkt even kort naar Lauren en bedenkt zich dan hoe ze het uit zou moeten leggen. Zelf snapte ze het eigenlijk ook niet helemaal. Haar moeder had het haar nooit goed uit kunnen leggen, waarschijnlijk wist zij het ook niet precies.

"In ieder geval is Jeweetwel sinds die nacht niet meer gezien." besluit ze dan te zeggen, terwijl ze de coupé binnen gaat waarin haar koffers staan. Beth vist haar gewaad uit de hutkoffer - waarom moesten de gewaden nou zonodig zwart zijn - en trekt het aan. Ze kijkt even naar de andere twee en dan kijkt ze omlaag naar haar eigen lichaam. Een frons verschijnt op haar voorhoofd wanneer ze naar het zwart kijkt. Dan pakt ze een grote gele glinsterende bloem uit haar koffer en speldt die op haar borst. Dat is tenminste iets... Ze doet Giggle zijn riempje weer om, hij is namelijk wat te zwaar om te tillen voor een klein 11 jarig meisje. De kat was ondertussen steeds dichter bij Sparx en Delilah gekropen. Beth glimlacht even en loopt dan de coupé uit om de trein te verlaten.

Wanneer ze buiten de trein komt en ziet wie de eerste jaars roept kijkt Beth met grote ogen op. Okey, haar vader had wat verteld, maar... Vol ontzag kijkt Beth naar Hagrid, terwijl ze zich weer bij de rest voegt. "Die is groot..." zegt ze veel te luid tegen Sarah, waar ze naast is komen te staan.

Bernou · 7e jaars

Emily kijkt even verbaasd om zich heen als iedereen zich plots begint om te kleden. Ook de trein mindert vaart en meteen schiet het door Emily's hoofd: Ze moet zich omkleden. Ze haalt haar gewaad uit haar koffer en wurmt zichzelf erin. Zonder het ook maar stiekem te doen steekt ze haar toverstok in haar gewaad.
Vaag hoort ze iets over een reus. Onzin, reuzen bestaan ni- oh wacht. Hier natuurlijk wel. Ze slikt even en wil over Denis heen kijken, maar ze kan het niet zien. Een beetje zenuwachtig loopt ze dan achter de rest aan naar buiten. Er staat inderdaad een reus te wachten, die de eerstejaars roept met een afgrijselijk harde stem en haar hart begint heftiger te kloppen. Was dit wel zo'n goed idee geweest, om hierheen te gaan?

Ze staat nog maar twee seconden tussen de andere eerste jaars als ze wordt aangestoten. Ze schrikt even, maar merkt dan dat het een meisje is die ze nog niet eerder had gezien. "Ja, het is echt heel spannend," murmelt ze, terwijl ze toch stiekem wel weer een beetje enthousiast wordt. "Ik ben Emily," stelt ze zichzelf voor, terwijl ze haar hand uitsteekt naar het meisje.

Genner · Lid Orde van de Feniks **Woonplaats:** Ravenclaw Tower

De trein komt tot stilstand, maar Ian is al onderweg naar de uitgang. Hij passeert een coupé en hoort een jongen iets zeggen over een zekere Hagrid, waarschijnlijk de reus die buiten staat. Ian is zo blij verlost te zijn van het dodelijk saaie gezelschap in zijn eigen coupé. Dan hoort hij de jongen iets zeggen over bootjes. Die kent dus wel wat van het reilen en zeilen op Zweinstein.

Hij wacht even tot de andere jongens ook rechtstaan en zegt dan: "Hoi, ik ben Ian! Mag ik even met jullie meelopen? Ik ken echt niemand."

Harry, Ron & Hermione

Langzaam begint iedereen in de coupé zijn/haar gewaad aan te doen. Dat is geen moment te vroeg geweest want zo reed de trein nog, zo stond ie stil. Tom kijkt door het raam naar buiten toe en ziet een perron. Dan waren ze eindelijk in Hogsmeade gearriveerd. Terwijl iedereen een voor een de coupé verliet en zich een weg naar buiten probeerde te banen door de grote massa besloot Tom de anderen maar te volgen. Toen ze eindelijk voet op station Hogsmeade hadden gezet ging het gespreksonderwerp meteen over een zeker persoon wiens stem omriep dat alle eerstejaars bij hem moesten verzamelen. Blij als ie was, beleefde Tom een "oh ja!" moment want hij herinnerde zich weer dat diegene wie alle eerstejaars opriep te verzamelen Hagrid heette.

Dat Hagrid weleens groter uit zou vallen dan een gemiddeld persoon wist Tom wel. Maar namate hij dichterbij Hagrid kwam, begon Hagrid zijn contour steeds duidelijker zich af te zetten tegenover de witte pluim rook die de Hogwarts Express, eenmaal tot stilstand gekomen te zijn, in nevelen hulde. Natuurlijk had Tom wel van zijn moeder gehoord dat Hagrid de opzichter was. Dat ie ook een reus zou zijn kwam als geen verrassing voor Tom. Maar dat Hagrid zo'n reusachtig postuur had, daar schrok ie toch wel van. Nondeju, das echt reusachtig groot! dacht Tom bij zichzelf bij het aanschouwen van Hagrid. En hoewel wel duidelijk te zien was dat Hagrid min of meer op de GVR leek was Tom opgelucht. Hagrid zijn gezicht sprak namelijk boekdelen. Daar stond een alleraardigste opzichter, klaar om alle eerstejaars te begeleiden naar het terrein van Zweinstein. Alleraardigst, maar nog steeds reusachtig groot.

Sweet Hermione · Professor

Alex Auden

Alex trekt gauw zijn gewaad aan en hoort een jongen zich voorstellen aan Ian. De jongen aan wie hij zich richt reageert niet, dus doet Alex dat maar. ''Hee Ian, ik ben Alex. Je mag wel met mij meelopen hoor!'' Hij kijkt naar buiten en ziet dat de reus alleraardigst de eerstejaars bij zich roept. Om hem heen staat een klein groepje onzeker uitziende kinderen. De stroom leerlingen in de trein bij de uitgangen wordt wel heel groot. Alex pakt zijn hutkoffer in zijn ene hand en Ian in de andere en sleept ze beide door de stroom heen. Ze vallen bijna op de grond, maar omdat een andere leerling net een duwtje naar rechts geeft, komen ze op hun voetjes terecht.
Alex kijkt blij naar de reus, hoewel hij ook een beetje teleurgesteld is. Moeten ze dan zo lang wachten op wat actie? ''Hallo,'' zegt Alex, ''jij bent groot.'' De reus kijkt hem glimlachend aan en zegt dat hij zijn hutkoffer niet hoeft mee te nemen, want die worden zelf wel op Hogwarts bezorgd. ''Ben je een reus?'' vraagt Alex nieuwsgierig. De reus bloost en schud zijn hoofd. ''O, jammer,'' zegt Alex en haalt zijn schouders op.

Chris Gamgee

"Tuurlijk mag je met ons mee", reageert John op een onbekende jongen. Wanneer ze buiten de trein zijn, wordt de inmense grootte van Hagrid nog duidelijker. Hij torent boven de kleine eerstejaars uit. "Eerstejaars! Eerstejaars hierheen. " schreeuwt hij richting de massa mensen op het perron. En tegen een jongen met zwart haar die vlak bij hem staat. "Alles kits Harry?" In een flits ziet John het litteken wat het gezicht van Harry Potter beroemd heeft gemaakt. "Zie je dat, daar heb je Harry Potter" zegt tegen John tegen niemand in het bijzonder. Hij krijgt nog net mee dat inmiddels Hagrid de groep naar de boten stuurt. "Om het hoekie zien jullie Zweinstein voor het eerst."

Genner · Lid Orde van de Feniks **Woonplaats:** Ravenclaw Tower

Ian is meer dan opgelucht als maar liefst twee jongens hem laten weten dat hij met hen mag optrekken. Enthousiast gaat hij met hen mee, de trein uit. Een seconde lang is hij verbaasd als hij de grote, ietwat dreigende gestalte voor hem ziet, maar dan herinnert hij zich wat die andere jongen zei.

"Hoi," zegt Ian vrolijk. "Ben jij Hagrid?"

De andere jongen praat echter tegelijkertijd en Ians vraag gaat verloren. Hij is een beetje verbaasd als blijkt dat de reus geen reus is - want bij Merlijns baard, wat is hij dan? - maar hij haalt z'n schouders op. Hij zal er z'n slaap niet voor laten.

Langzaamaan wordt de groep eerstejaars steeds groter. Uiteindelijk brult Hagrid dat alle eerstejaars hem moeten volgen en dat doet Ian ook. Even later komen ze aan aan een groot meer, waar ze blijkbaar in bootjes moeten kruipen per drie. Ian kijkt op als Johnny Harry Potter aanwijst.

"Wow," zegt Ian, vol ontzag. "Denk jij dat de verhalen die ze over hem vertellen waar zijn? Zou hij echt Voldemort en drie trollen verslaan hebben toen die hem probeerden te vermoorden?"

Sweet Hermione · Professor

Alex Auden

Alex denkt even na als hij over Harry Potter hoort. Ja, hij heeft altijd veel over Harry Potter gehoord. Hij mag dan wel niet veel weten van de tovenaarswereld, maar dit vonden zijn ouders erg belangrijk. ''Harry Potter? Ook een eerstejaars hier?'' Hij stapt in een bootje, samen met Ian en Johnny. Hij denkt even na over Ians vraag. ''Ik weet niet van die trollen. M'n pa vertelde altijd alleen maar over Jeweetwel en dat het een mysterie is. Maar wie weet. Een baby tegen een paar trollen...'' Alex lacht vrolijk. ''Nou, Harry zou het wel gemakkelijk krijgen hier dan, als hij trollen kan verslaan. Ik hoop dat hij me kan leren hoe het moet.''

Het meer is een groot zwart fonkelend kleed, waar de bootjes overheen glijden. Als ze eindelijk Hogwarts zien, hoort Alex iedereen een ''oooh'' slaken van bewondering. ''Wauw!'' roept Alex. Hij had nooit verwacht dat Hogwarts zo mooi zou zijn. Hij port Ian in z'n zij en wijst naar het borrelende water een stukje links van ze. ''Hebben ze hier watermonsters?''

[RPG] You are going to Hogwarts

Wie is er online