[RPG] Fantasy (2)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh blijft even stil zijn als Eric zegt dat ze dan terug gaan. Ze slikt even en in haar hoofd vervloekt ze zich. Ze wilde niet terug. Waarom had ze dit gezegd? Waarom moest ze alles verpesten? Langzaam volgt ze hem terug richting de herberg, ze merkt wel dat zijn pas versnelt, maar haar eigen pas lijkt juist steeds langzamer te gaan. Aan het einde van de straat ziet ze hoe Eric de hoek omloopt, hij zou binnen seconden bij de herberg zijn en dan zou alles weer worden zoals het was. Normaal. Ze kijkt naar de grond en zucht even zachtjes. Waarom deed dit haar zoveel? Als er plotseling iemand uit een donker steegje stapt wordt haar aandacht getrokken en kijkt ze op. Als ze de jongen van eerder die avond ziet staan stopt ze.

Met een grijns kijkt hij haar aan, niet alleen staat ze hier alleen, maar ook loopt haar vriendje al verder. "Heb je ruzie gehad liefje?" zegt hij dan. Het meisje wat in het steegje ligt negeert hij en hij doet een stap dichter naar haar toe. Misschien had hij dan toch nog geluk deze avond.

Caleigh blijft stilstaan als hij een stap naar haar toe doet, ze negeert de vraag over de ruzie. Wat was hij exact van plan? Wilde hij zijn plannen van eerder doorzetten of bleef het bij dreigen? Een plotseling gesnik zorgt ervoor dat ze omkijkt en nu pas ziet ze de gestalte van een jong meisje in het steegje. Haar blik flitst weer naar hem, maar hij kijkt ook even naar het steegje. Ze haalt haar wand tevoorschijn, het feit negerend dat hij even een perfect beeld had op haar bovenbeen en richt die op hem.

"Wat heb je met haar gedaan..."

"Ik heb haar gegeven wat ze wilde... En ik kan het ook voor jou regelen liefje," zegt hij en hij doet een stap naar haar toe, haar wand negerend. Ze zou nooit wat durven te doen. Ze had eerder op de avond ook zijn hulp nodig.

Caleigh kan de gedachtes van de jongen bijna lezen als hij een stap naar haar toe doet. hij verwacht dat ze niets durft, dat ze hetzelfde zou reageren als eerder. Maar hij treft haar op het verkeerde moment. Op het moment dat hij de beweging doet om haar wand vast te pakken reageert ze sneller.

"Stupefy!"

Een rode lichtflits verlicht de donkere straat en verlamt valt hij op de grond. Ze stapt langs hem heen om weg te lopen als ze vanuit haar ooghoek het meisje uit de steeg ziet komen. Ze had een scherp stuk glas in haar handen en Caleigh twijfelt wat ze moest doen. Moest ze haar aanvallen? Maar voordat Caleigh de beslissing heeft gemaakt richt het meisje zich op de jongen, ze knielt bij hem neer en woedend steekt ze op hem in. Caleigh doet een paar stappen weg van de gebeurtenis, richting de herberg. Dan kijkt ze weg, ze had hetzelfde gedaan als het meisje als zij het was geweest. Maar waarom voelde ze zich dan zo vreselijk? Waarom had hij haar hier alleen gelaten? Ze schud haar hoofd, natuurlijk wilde hij wegkomen van haar..

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Bij de ingang van de herberg kijkt Eric kort over zijn schouder. Als hij Furie niet meer ziet, twijfelt hij. Had hij zo hard gelopen? Was ze terug gegaan? De stilte na haar laatste woorden en de wandeling terug waren vreemd en ongemakkelijk geweest. Hij kon het haar niet kwalijk nemen dat ze misschien toch had besloten nog terug te gaan naar waar het wel gezellig was. Uiteindelijk haalt hij zijn schouders op en loopt naar binnen. Hoewel er iets in hem zegt terug te lopen.

'Morgen is alles hopelijk weer normaal.' Gaat er door zijn hoofd.

De herberg is zo goed als verlaten. Eric loopt naar de bar, bestelt een dubbele whiskey en loopt dan met zijn glas in de hand naar een van de gemakkelijke stoelen bij de open haard. Hij zet het glas op de tafel, doet het colbert uit en hangt deze over de leuning van de stoel heen. Dan pakt hij het glas op, gaat in de stoel zitten en laat zijn blik op het vuur hangen.
Terwijl hij een slok neemt, laat hij de gebeurtenissen gedurende de avond nog eens in zijn hoofd afspelen. Dat vieren van zijn leven was vanavond ook duidelijk anders verlopen dan gepland. Eric haalt zijn schouders op en laat het glas tussen zijn vingers rollen. Misschien maar beter ook.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc beantwoord Mel's grijns met een eigen grijns. Samen lopen ze terug naar het plein. Luc kijkt in het rond, maar realiseert zich al snel dat hij hier geen zin meer in heeft. Hij kijkt naar Mel en zucht dan, zij heeft duidelijk nog wel energie om wat te ondernemen. Een glimlacht verschijnt op zijn gezicht.

"Kom, laten we hier weggaan. Ik weet iets veel leukers." zegt hij tegen haar terwijl hij haar hand beetpakt. Zonder haar de kans te geven om tegen te stribbelen sleurt hij haar mee weg van het plein. Hij navigeert haar door een aantal steegjes, de een plezieriger dan de ander tot de twee kruisen met het riviertje die door de stad loopt. Hij laat haar hand los.

"Als we hier langs de rivier doorlopen komen we uit bij raadshuis." zegt hij tegen haar terwijl hij de richting op wijst. "Iedereen is nu aan het feesten, slapen of te dronken om nog maar iets te begrijpen of voelen. Het lijkt mij het perfecte moment om alvast wat vooronderzoek te doen terwijl de rest van de groep vergeten is waarom we hier zijn." Luc doelt natuurlijk op het boek. Het is al vaker door Luc's hoofd gegaan dat de mensen van Kalne hen niet zomaar in de buurt van het boek laten en het een hoop gedoe zou schelen, als hij hem gewoon steelt.

"Tenzij je niet durft natuurlijk." zegt hij met een grijns tegen Mel.

ooc; Luc is natuurlijk nog steeds niet helder, dus of ze nu echt een kans van slagen hebben is een ander verhaal.....en of Mel wilt natuurlijk haha

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio ziet tot zijn opluchting dat zijn spreuk raak is en zodra de Jessa de jongeman van hem wegduwt grijpt hij naar zijn eigen wand. Voor de zekerheid steekt hij ook de wand van de jongeman in zijn jasje. Jessa knielt naast hem neer en merkt op dat hij bloedt, maar dat kan hem op dit moment even niet schelen.

'Goede samenwerking,' mompelt hij.

Hij legt zijn hand in Jessa's nek en trekt haar naar hem toe om een gepassioneerde zoen op haar lippen te duwen.

Wanneer hij haar weer loslaat duizelt het hem - zowel het bloedverlies als de adrenaline als Jessa zo dichtbij zorgen ervoor dat hij even zijn ogen moet sluiten.

'Misschien is het verstandig om terug te gaan naar de herberg,' zegt hij tegen Jessa, terwijl hij het voor elkaar krijgt om naar haar te glimlachen.

Afbeelding

Isra rolt even met haar ogen om het schouwspel dat zich voor haar ogen voltrekt. Dan, voordat de jongeman kan reageren, rent ze op hem, tackelt hem door hem om zijn middel te grijpen en duwt hem tegen de grond. Ze pakt haar wand van hem af.

'Stupefy,' zegt ze op een verveelde toon.

Ze gaat staan en loopt, zonder de jongeman nog een blik waardig te gunnen, naar de herberg toe. Ze ziet Eric in een van de luie stoelen bij de haard zitten en gaat er bij zitten.

'Wat een avond,' verzucht ze. 'Dit soort feesten brengt altijd het ergste in mensen naar boven.'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

De kus komt niet onverwacht, maar toch is Jessa verrast. Deze kus is anders dan de eerdere die hij haar had gegeven... Ze kust hem terug, maar merkt dat deze ook anders is. Er zit een zeker verlangen in... een soort passie die nogal onwennig voor haar voelt. Ze voelt hoe haar benen even voor enkele seconden zwak worden.

"Ja..." zegt Jessa zachtjes, "Daar zal het nu wel rustig zijn en dan kan ik je het beste healen." Ze weet niet zo goed waarom ze dat laatste zegt, maar ze heeft gewoon het gevoel dat ze iets moet zeggen. Dan valt haar nog iets op, mensen kijken in hun richting. Het is natuurlijk ook een vreemd gezicht, twee mensen die op de dansvloer liggen te zoenen... Ze merkt dat ze het genant begint te vinden. Voorzichtig pakt ze Benicio's handen vast. "Sta rustig op, vooral niet te snel. Je kan misschien nog wat duizelig zijn. Neem de tijd." Langzaam helpt ze hem met opstaan. "Kom..." zegt ze, terwijl ze hem ondersteunt en haar ogen op de wond houdt, "Het is niet ver."

Zo lopen ze met z'n tweeën langzaam naar de herberg.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh loopt langzaam de straat uit en als ze bij de herberg is blijft ze even, net uit het zicht, staan. Uiteindelijk haalt ze diep adem en dan duwt ze de deur van de herberg open, haar wand nog steeds in haar hand. Bij het vuur ziet ze Eric en Isra zitten, maar Caleigh wend haar blik af en loopt naar de bar. Ze stapt achter de bar en als ze Ann haar man ziet glimlacht ze flauw. Met een wat vragende blik kijkt ze hem aan. Waar was Ann eigenlijk? Als hij een kort knikt naar boven begrijpt ze wat hij bedoeld. Ann lag al op bed. Mooi, dan krijgt Caleigh tenminste geen vragen over hoe het was en of ze gedanst had. Uit een kastje onder de bar haalt ze een fles whisky tevoorschijn en pakt een glas voor zichzelf. Als ze weer vanachter de bar wilt stappen staat Ann's man even voor haar. Kort kijkt hij naar de fles en dan legt hij zijn haar op haar hoofd alsof ze een klein kind is en glimlacht flauw. Ze knikt even dankbaar, ze weet dat hij Ann niets zou vertellen over de fles.

Als ze weer voor de bar staat twijfelt ze even, dan zucht ze en vervloekt ze zichzelf voor wat ze gaat doen. Ze loopt naar Eric en Isra toe en gaat op de laatste vrije stoel zitten. Haar wand legt ze op de tafel, naast de fles die ze snel opendraait. Ze schenkt een glas voor zichzelf in en leunt dan gemakkelijk achterover in de stoel.

"Pak maar als je wilt," zegt ze dan, meer tegen Eric dan tegen Isra.

Ze heeft Isra eigenlijk nooit whisky zien drinken, of wel? Ze wilt niet eens over de vraag nadenken, er spelen al teveel vragen in haar hoofd.

Harry, Ron & Hermione

Wanneer een handgemeen uitblijft tussen Julius en Mr. Casanova, omdat laatstgenoemde moeilijk overeind krabbelt en uit het zicht wegstrompelt, draait Julius zich om naar de bar. Het gevaar was afgewend, Adam had ervoor gezorgd dat Yvaine een veiliger heenkomen had gezocht. En dat is dat/c'est tout. Julius nam zichzelf voor om het niet te laat te maken, want hij kon het zich niet permitteren om morgen zich geradbraakt te voelen. Dus na een laatste borrel, liep hij richting de herberg toe.

Onderweg, ver uit de buurt van het plein, merkte Julius op hoe her en der in steegjes het nu wemelde van flikflooiende stelletjes. Het blijft apart hoe een dergelijk festival kan verlopen. Staat de ene dag nog in het teken van dood en verderf, de andere dag lijkt het wel carnaval. Julius schudt zijn hoofd bij die gedachte en loopt de herberg binnen. Hij stopt kort bij Rocka om haar een aai over haar manen te geven. Daarna loopt Julius de trap op, richting zijn kamer en eenmaal daar valt hij spoedig in slaap.

[...]

De volgende ochtend wordt Julius vroeg wakker. Met reden. Want juist vandaag was de kans aanwezig meer te weten te komen over het gerucht. En dat in alle rust, zonder pottenkijkers. Want die lagen als het goed is, zo veel mogelijk op apegapen na het feest van gisteren. Hij wandelde de douche in. En om goed wakker te worden begon Julius de dag met een warme douche. Nadat hij daarmee klaar was, pakte Julius zijn scheerspullen erbij. Onder het mom: "nu ik toch een spiegel heb" en je nooit weet wanneer je weer in een herberg neerstrijkt de komende tijd. Al vrij snel was hij dan ook klaar met scheren, want een eendagsbaardje is zo weg. Hij kleedde zich in alle rust aan. Daarna verzamelde Julius zijn spullen alvast. Tot slot begaf Julius zich pas richting de herberg. Eenmaal beneden aangekomen bestelde hij bij de waard een stevig ontbijt met thee. Julius streek neer in een hoekje om aldaar rustig zijn ontbijt te verorberen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel loopt enthousiast terug naar het plein. Met een lege blaas en een enigzins verdoofd hoofd lijkt het feest nog meer te lonken dan daarvoor. Ze vindt het heerlijk om naar de verschillende mensen te kijken. Maar als Luc haar hand vast pakt en vertelt dat hij nog iets veel leukers weet, loopt ze vrolijk met hem mee. Ze laat zich gewillig door de straatjes heenslepen en probeert zo veel mogelijk mee te krijgen van alles wat er om haar heen te zien is.

Bij de rivier laat hij haar hand los en Mel kijkt in de richting vanwaar Luc wijst. Het duurt even voordat ze haar zicht scherp heeft en zijn woorden helemaal begrijpt.

"Ja super fijn dat ik jullie gevonden heb hoor," begint ze te brabbelen als Luc begint over de reden waarom de groep hier was "Ik mag van Caleigh mee." Vult ze aan met een grote glimlach.

Dan beseft ze dat Luc haar eigenlijk zojuist uitdaagde.

"Pff" Komt er wat moeilijk over haar lippen "Wie er als eerste is."

Ze schopt haar onhandige stomme feestschoenen uit en begint dan op blote voeten in de richting van het raadshuis te rennen. Alsof ze iets niet zou durven.

Afbeelding

Eric kijkt op als Isra erbij komt zitten en hij glimlacht even wrang bij haar woorden. Ze had helemaal gelijk. Iedereen had zich vandaag van een heel andere kant laten zien.

"Dat, en ik verdenk sowieso de gemiddelde man in Kalne van een groot tekort aan intelligentie.."

Hij neemt een slok en zijn blik glijdt terug naar het vuur. Dan bedenkt hij zich iets en kijkt weer naar Isra.

"Ik heb je nog niet bedankt voor je hulp gisteren. Dank je, anders had ik alle 'leuke' dingen van vanavond moeten missen.." Eric glimlacht even, neemt nog een slok en kijkt op als Furie er ook bij komt zitten.

Hij knikt bij haar woorden en kijkt even naar de fles. Hij kan er niets aan doen, maar hij glimlacht bij de gedachte aan de laatste keer dat hij een fles whiskey met haar gedeeld had. Ze was furieus geworden, hem om een nog steeds niet helemaal duidelijke reden open gekrabt en toen woedend naar boven geraast.
Misschien als hij dat weer wist te regelen, dat de vreemde dingen die er nu door zijn hoofd heen spookten en de ongemakkelijke sfeer tussen hen hing zou verdwijnen. Eric kijkt naar kort naar Furie, drinkt zijn glas leeg en maakt dan gebruik van haar aanbod door zijn glas bij te schenken. Hij kon helemaal niks bedenken terwijl hij daar normaal nooit moeite mee had.

"Proost dan maar, op een veel bewogen verblijf in Kalne." Zegt hij uiteindelijk. Hij kijkt haar aan, glimlacht dan even wrang en neemt een slok.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh neemt een grote slok van haar whisky, maar eigenlijk merkt ze gelijk dat het haar niet meer smaakt. De situatie van net, het feit dat ze nu hier zat en de hele avond lijken op geen enkele manier te verdwijnen uit haar hoofd. Als Eric zijn glas bijvult en dan zegt dat ze kan proosten op een veel bewogen verblijf op Kalne glimlacht ze kort.

"Dat is het zeker geweest," zegt ze dan, "En laten we hopen, dat morgen een net zoveel bewogen dag wordt als deze twee dagen."

Ze slaat de rest van haar glas achterover en staat dan langzaam op. Ze is de ongemakkelijke sfeer zat en ook de vragen in haar hoofd worden haar langzaam teveel.

"Hoewel ik graag die fles leeg zou drinken, laat ik hem toch maar bij jullie achter. Welterusten alvast."

Ze knikt even naar zowel Isra als Eric en een seconde langer blijft haar blik op Eric hangen. Dan loopt ze richting haar eigen kamer, de trap op en door de gang. Aan het einde van de gang opent ze haar deur en stapt naar binnen toe. Ze duwt de deur dicht, maar merkt amper dat ze de deur op een kier laat staan. Even kijkt ze haar kamer rond en met een zucht haalt ze een hand door haar haren heen. Wat had ze zich ingebeeld deze avond? Ze stapt naar het raam toe en zet die open, even geniet ze van de frisse lucht die binnenkomt en dan zet ze het haakje op het raam. Ze had het warm, maar ze durft niet met zekerheid te zeggen waar dat van kwam. Het feest, de alcohol of toch misschien... Hoofdschuddend kapt ze gedachtegang af. Morgen zou alles weer normaal zijn. Zonder nog na te denken maakt ze de rits van haar jurk los om die eindelijk uit te kunnen trekken.

Tengaar · Schoolhoofd

Mel hapt nog sneller toe dan Luc had verwacht. Voordat hij het wist rent ze voor hem uit richting het raadshuis. Hij kijkt haar na, zucht kort zijn hoofd en begint daarna zelf achter haar aan te rennen. De lichten langs de rivier zorgen voor een interessant schouwspel van schaduwen. Luc volgt Mel op de voet terwijl ze steeds dichterbij komen. Sommige stappen leken niet zijn eigen die hem vreemde richtingen op coördineerde. Het moet de drank wel zijn dacht hij bij zichzelf. Hij besluit zich op de schaduwen te concentreren en zijn ademhaling. De schaduwen flitsen in zijn hoofd voorbij.

Luc zijn ogen vernauwen als hij realiseert dat naast de twee schaduwen van hem en Mel ook een derde persoon lijkt te zien. Hij kijkt om zich heen en kijkt recht in het gezicht van een onbekende man met een wand hun richting op gericht.

"Mel" weet hij nog uit te schreeuwen vlak voordat de man een rode straal afvuurt. Luc trekt een extra sprintje en grijpt Mel bij haar zij en springt met haar de rivier in. De straal mist hen nog maar net. Er is niet veel wat hij kan doen want de stroming van de rivier blijkt sterker te zijn dan verwacht. Het is een grote gok geweest om erin te springen met haar maar wat moest hij anders....

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel rent lachend door terwijl ze af en toe omkijkt of Luc bij blijft. De koude stenen onder haar voeten, de op en neer springende lichtjes door het rennen en het wazige zicht door de alcohol doen haar de rest even vergeten. De schreeuw van Luc doet haar verschrikt opkijken, maar nog voor ze goed en wel doorheeft wat er eigenlijk gebeurd, ligt ze in het water. Zo goed als kan probeert ze boven water te blijven, maar de stroming en de alcohol zorgen ervoor dat dit niet echt vlekkeloos gebeurd. Als ze een flinke slok water binnen krijgt, hoest ze, schudt ze haar hoofd en kijkt nog een keer naar de kade. De stroming had ze al een flink stuk van de man af gevoerd.

"Die leek nog wel wat te begrijpen." Proest ze uit. Ondanks het koude water, de vieze smaak in haar mond en de inspanning die het haar kost om te zwemmen, is het lachen haar niet vergaan.

Eindelijk dichter aan de overkant van de rivier, voelt Mel zand onder haar voeten en met wat moeite weet ze zich aan de kade vast te pakken.

"T'is nooit saai met jou." Zegt ze hijgend.

Met enige moeite weet ze zichzelf uit het water te hijsen en laat zich uitgeput op haar rug op de grond vallen. Mel kijkt even op naar Luc en barst ze ondanks alles in lachen uit.

Afbeelding

Eric hoopt dat morgen alles behalve zoveel bewogen is als de afgelopen twee dagen. Hij glimlacht even en neemt nog een slok. Vanuit zijn ooghoek ziet hij hoe Furie haar glas achteroverslaat en opstaat.
Hij knikt, maar als ze hem aankijkt, blijft hij naar haar kijken, totdat ze weg is gelopen naar boven. Morgen moest helemaal niet meer bewegen om het allemaal weer op orde te krijgen bedenkt hij wrang. Eric neemt nog een slok en kijkt naar de volle fles whiskey op tafel. Hoewel hij er steeds meer voor voelde om zoveel te drinken dat de rest zou vervagen, beseft hij dat hij er beter aan deed dat nu niet te doen. En nog beter zou het zijn als hij gewoon na dit glas naar boven zou gaan en gaan slapen. Eric drinkt zijn glas leeg en staat op.

"Ik hou het gezien voor vandaag. Alvast weltrusten." Zegt hij tegen Isra.

Hij zet het glas op tafel als zijn blik op de wand valt die naast de whiskeyfles ligt. Even aarzelt hij, maar pakt hem dan op. Hij knikt nog een keer naar Isra, pakt dan zijn colbert en loopt de trap op naar boven. In de gang, terwijl hij naar de deur loopt van de kamer van Furie, bekijkt hij de wand in zijn hand. Eric slaakt een zucht en voor haar deur stopt hij even. Wat had hij?
Uiteindelijk haalt hij zijn hand omhoog en klopt hij op de deur.

"Caleigh.." Begint hij maar stopt als de deur open gaat en ze juist bezig is met haar jurk. Hij kijkt haar een seconde of wat sprakeloos aan, maar schraapt dan zijn keel. "Je wand.."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh laat net het tweede bandje van haar schouder afglijden als ze plotseling een klop op de deur hoort. Wat verbaasd kijkt ze op, maar als ze opengaat zonder dat de klink beweegt en Eric in de deuropening staat weet ze niet wat ze moet zeggen. Als hij dan de reden aangeeft waarom hij in de deuropening staat wordt ze bewust van de vreemde situatie. Wat onhandig trekt ze het een bandje weer over haar schouder om eventueel het afzakken van de jurk te voorkomen. Wat onzeker stapt ze naar hem toe en als ze voor hem staat kijkt ze hem aan.

"Ik denk dat ik voortaan moet kijken of ik mijn deur wel goed dicht heb gedaan..." zegt ze en ze probeert een glimlach te forceren om de situatie wat minder ongemakkelijk te krijgen, "Dank je, voor het brengen..." zegt ze dan als hij haar wand teruggeeft.

Toch stapt Caleigh niet achteruit als ze haar wand weer heeft. De hele situatie lijkt haar vast te houden en het enige wat ze kan doen is hem aankijken. Die donkere ogen die haar de hele avond in de gaten hadden gehouden en die zonder schaamte haar bleven aankijken als ze naar hem had gekeken. Alles in zijn doen en laten deze avond had haar verward gemaakt. De reden van de gedachtes in haar hoofd was hij. Ze wilt een opmerking maken, iets wat de situatie duidelijk zou maken, maar ze weet niets te verzinnen. Dat de ruimte tussen hun in heel klein is geworden merkt ze niet eens meer.

"Waarom... Heb je zoveel invloed op mij... Ik probeer het te verklaren en te negeren, maar ik kan het niet."

De woorden komen zacht uit haar mond en ze heeft geen idee waarom ze dit zegt. De hele avond lang heeft ze het gemerkt en het geprobeerd te negeren, maar nu hij hier staat merkt ze niet eens meer wat voor een ongemakkelijke situatie dit is. Iets in haar wilde dit vreemde gevoel in haar maag uitzoeken, wat voor gevolgen het ook zou geven.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio komt met Jessa's hulp overeind. Hij staat wat wankel op zijn benen maar haalt even diep adem en glimlacht dan naar Jessa. Hij legt een arm over haar schouders, gedeeltelijk om wat steviger te staan en gedeeltelijk omdat hij dat gewoon graag wil.

Lopen zorgt er wel voor dat hij wat duizelig wordt, maar gelukkig is het niet belachelijk ver naar de herberg. Ze lopen naar binnen en Benicio werpt even een blik de algemene ruimte in om te zien of de rest van de groep aanwezig is. Hij ziet slechts Isra in haar eentje met een fles whiskey bij het haardvuur zitten.

'Wil je in de slaapzaal je Helerkwaliteiten op me botvieren?' vraagt hij met een grijnsje.

Afbeelding

En Isra is binnen no time weer alleen, met dit verschil dat er nu een gevulde whiskyfles voor haar neus staat. Ze zucht en staart Eric even na. Dan rolt ze haar ogen, schraapt haar keel en zet de fles aan haar lippen. Ze neemt een flinke slok en wanneer ze de fles weer neerzet ziet ze hoe Jessa en Benicio de herberg binnen komen.

'Het ene stel vertrekt en het andere stel arriveert,' mompelt ze tegen zichzelf.

Dan zakt ze wat verder terug in de stoel en staart in het haardvuur.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Terwijl ze Benicio stevig blijft ondersteunen loopt Jessa met hem naar de herberg. Ze houdt het goed in de gaten, mocht hij onverwachts flauwvallen, duizelig worden of onderuit gaan.

Bij de herberg aangekomen, ziet ze dat Isra alleen zitten. Een beetje akward zwaait en glimlacht ze naar haar. Even twijfelt ze of ze erbij moeten gaan zitten. Ze vond Isra best aardig, daar niet van, maar ze weet niet zo goed wat ze tegen haar moet zeggen en zeker nu niet. Dan vraagt Benicio of ze hem in de slaapzaal wil gaan healen. Ze weet niet zo goed wat ze met deze opmerking aan moet... Toch knikt ze.

Hem nog steeds ondersteunend loopt ze de trap op, terwijl ze zich lichtelijk afvraagt waar ze mee bezig is. In de gang ziet ze dat de deur van Caleigh's kamer een stukje openstaat, maar veel aandacht besteed ze er niet aan. Ze loopt met Benicio de slaapzaal in. Waar ben je mee bezig, Jessa... Ze helpt hem op het bed te gaan zitten en loopt dan vlug naar haar tas om haar spullen te pakken. "Blijf... Blijf even stil zitten." zegt ze, terwijl ze naast hem gaat zitten en de wond op z'n hoofd begint te healen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric blijft haar aankijken en geeft haar wand terug. De hele avond was vreemd geweest en elke keer als hij zich het ene had voorgenomen, ging het de andere kant op en andersom. Ook nu, want beneden had hij besloten dat het beter was, maar ze stond zo dicht bij dat de spanning bijna voelbaar is. Hoe zacht ze haar woorden ook uitspreekt, hij hoort elk woord maar al te goed. Er ontstaan verschillende vragen in zijn hoofd, welke hij probeert te negeren door zijn hoofd te schudden.

"Goed," Begint hij, en sluit de deur achter hem. "laten we dat dan ook niet doen." Zegt hij terwijl hij een stap dichter naar haar toe doet. "Verklaren of negeren.."

Hij kijkt haar met donkere ogen aan, legt zijn hand in haar nek en duwt een kus op haar lippen.

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online