- Ik vond het verhaal van Lucien en zijn ziekte echt heel mooi! Op de een of andere manier kon ik helemaal begrijpen hoe het voelde voor hem om gewoon gezond in een andere wereld rond te lopen, terwijl hij in zijn eigen wereld aan bed gekluisterd is. Dit vond ik echt heel boeiend. Ook had ik niet verwacht dat hij op deze manier dood zou gaan, maar ik vond het wel heel erg mooi. ALs ik niet in de trein had gezeten, had ik vast een traantje weggepinkt.
- Arianna is echt tof! Vanaf het eerste moment vond ik haar al stoer met haar droom om mandolier te worden en dat is naarmate het boek alleen maar gegroeid. Als duchessa vind ik haar echt kick-ass! Ben benieuwd wat voor grote dingen ze nog allemaal gaat doen (:
Het was alleen nogal vaag, maar het moment dat je voor het eerst leest dat zowel Arianna en de duchessa violetkleurige ogen hebben, dacht ik al aan het idee dat de duchessa misschien wel haar moeder was... Geen idee HOE ik het wist, maar ik had Mary hier al door, haha.
- Mijn lievelingsscènes waren *denkt* het stukje waarin Lucien samen met zijn ouders naar Venetië reist. Vond ik heel erg mooi. Het tripje van Lucien en Arianna naar de eilanden vond ik ook heel tof én de moordaanslag op de duchessa in de Glazen Zaal, want dat was ZO spannend!