Lana
Queen of Babylon
Woonplaats: Shiz
|
|
Geplaatst: za jul 14, 2012 20:31
Haha, erg, ik heb hier zelf eigenlijk nog nooit gereageerd.
Ik ben iemand die helemaal weg is van musical. Ik beschouw het stiekem als Ă©Ă©n van mijn belangrijkste vrijetijdsbestedingen en het is zowat het enige waarvoor ik bereid ben veel geld te geven. Liever een musical dan een concert, om het maar zo te zeggen.
Mijn lijstje is niet zĂł indrukwekkend als dat van sommige anderen. Maar ik ben blij dat, sinds ik mijn eigen inkomen heb, ik toch al regelmatiger dan Ă©Ă©n keer per jaar een musical bezoek.
De allereerste musical die ik ooit gezien heb, was Peter Pan (2000). Ik herinner me enkel bij vlagen enkele dingen. Maar mijn interesse is eigenlijk pas echt aangewakkerd toen ik in de dansschool waar ik vroeger in zat zelf jaarlijks meedeed aan een musical.
Anypooh, mijn lijstje:
LIVE Peter Pan (Vlaanderen, 2000) Sneeuwwitje (Vlaanderen, 2005) Dracula (Vlaanderen, 2006) Beauty And The Beast (Vlaanderen, 2007) Oliver! (Vlaanderen, 2011) 2x Les Misérables (London, 2011) Wicked (London, 2011) Anatevka/Fiddler On The Roof (Vlaanderen, 2012) Miss Saigon (Nederland, 2012)
TV/DVD 3 Musketiers (NL, 2003) Cats (UK, 1998) Daens (BE, 2008) De Drie Biggetjes (BE, 2003) De Kleine Zeemeermin (BE, 2004) Doornroosje (BE, 2002) Pinokkio (BE, 2000) Pinokkio (BE, 2006)
Verder zou ik heel erg graag zeker ooit eens willen zien, in willekeurige volgorde (live dan, welteverstaan): Ghost, The Lion King, Jekyll & Hyde, Daens, My Fair Lady, Cats, Aïda, Evita, Elisabeth, Mary Poppins. En ja, ik besef dat de meeste producties net passé zijn en het nog een eeuwigheid zal duren eer ze terugkomen, als ze al terugkomen.
De laatste musical die ik gezien heb, twee weken geleden, was Miss Saigon. Ik vond het ondanks het cliché van onmogelijke liefde wel een mooi verhaal, een mooie productie. Lekker dramatisch. En drama is hip. Hier en daar ook wel de nodige humor om de zware lijn even te doorbreken. Ik zat ook op een ideale plek, pal in het midden en redelijk vooraan en dat helpt wel om echt in het verhaal meegezogen te worden. Een beetje jammer vond ik dat ik soms niet zo goed kon verstaan wat Kim (Laiying Wang) zong. Ik dacht even dat het misschien lag aan de NL’se accenten (tja, Belg :/), maar bij andere personen had ik dat probleem niet. Helaas is het nu net afgelopen want ik had er mijn hand niet voor omgedraaid om nog een keer te gaan.
Verder ga ik over twee weken naar The Little Mermaid. Ik ben eigenlijk wel benieuwd. Uiteraard is dat verhaal welbekend. Ik hoorde hier en daar wat negatieve meningen erover, maar ik heb niet durven doorvragen uit schrik voor “spoilers”.
En Soldaat Van Oranje is verlengd tot oktober, las ik recent. Misschien wil ik daar ook nog wel heen. Maar het is zo ver weg en moeilijk bereikbaar :/ Dilemma's.
Ik ben ook vrij kieskeurig in welke musicals ik wil zien. Ik heb een voorliefde voor zware, dramatische, realistische thema’s enerzijds, voor magische thema’s anderzijds. Voor klassiekers die ik nog niet gezien heb, zou ik vrijwel meteen een kaartje kopen. Ik ben nog nooit gaan kijken naar een op en top swingende feel good-musical. Het trekt me niet zo aan? Verder geen problemen mee, hoor. Maar ik heb wel een beetje moeite met de hype die zich de laatste jaren aan het ontwikkelen is: we nemen een bepaalde (ooit) succesvolle artiest of band, gebruiken al hun beste nummers en we breien daar een verhaaltje rond. Naar dergelijke musicals wil ik eigenlijk uit principe niet gaan kijken. Het voelt niet “origineel”, of zo. Ik kan het niet anders omschrijven. Ik verwacht van musicals dat ze eigen, authentieke muziek/liedjes hebben. Dat je, als je een lied hoort, kan zeggen: “He, dat komt uit die musical!” en niet andersom: “Is dat niet een liedje van Queen?” om maar een voorbeeld te geven. Ik weet niet of iemand anders dit ook zo ervaart, of het helemaal anders ziet.
_________________
|
|