Er gebeurt teveel om alles te noemen, maar dit vond ik wel het meest memorabele:
De "Red Wedding", het pact dat gesloten is tussen Tywin Lannister, Walder Frey en Roose Bolton (en volgens mij ook één van de kleinzonen van Walder Frey zelf, Lame Lothar). Ik ben vooral benieuwd naar de beweegredenen van Roose Bolton, waarschijnlijk wil hij gewoon macht in het noorden. Want volgens mij is de relatie tussen zijn bastaardzoon en hemzelf niet zo slecht als eerder wordt beschreven. Ramsey houdt ook Theon nog gevangen, met de dood van Balon is dat ook wel een belangrijk gegeven. Want volgens mij was Theon toch de eerste erfgenaam en is hij nu dus de koning van Iron Islands?
Tyrion die wordt beschuldigd van de moord op Joffrey. Was wel heel blij dat hij dood ging, hij was zo irritant. Dat hij achter de moord op Bran zat bewijst maar hoe een ettertje hij was. De daaropvolgende trial vond ik ook heel boeiend, vooral het gevecht tussen Oberyn en Gregor. Hij wilde het vooral uit wraak voor Elia tegen Gregor opnemen en niet echt omdat hij Tyrion onschuldig achtte. Maar er worden wel vaker gelegenheidsdealtjes gesloten. Ik had gehoopt dat Oberyn het ging overleven, ik vond hem heel interessant, ook omdat hij het over Valar Morghulis had. Het laatste Tyrion hoofdstuk was misschien wel het leukste, omdat hij eindelijk afrekenden met zijn vader, die hem nooit echt als een volledige zoon heeft beschouwd. Jammer dat hij wel tegen Jaime zei dat hij Joffrey wel heeft vermoord, want Jaime was een van de enige die hem nog steeds vertrouwde.
Jaimes hoofdstukken vond ik beter dan verwacht. Tot dit boek heb je alles behoorlijk uit Stark-viewpoint gelezen. Ik vind hem meer sense hebben dan zijn tweelingszus. Het verliezen van zijn hand was voor hem niet eens zo slecht, omdat hij nu niet meer alleen op zijn vechtkunsten kan vertrouwen. Zijn interactie met Brienne was ook erg leuk, vooral dat hij haar op het eind de opdracht gaf om Sansa te vinden en in veiligheid te brengen.
Ik vond Aryas verhaal een beetje sneu. Ze werd een beetje van hot naar her gestuurd door verschillende personen. Het laatste hoofdstuk was wel tof, ik snap nog steeds niet echt wat Valar Morghulis betekent. Ik weet dat de vertaling "Al men must die" is, maar waarom het zoveel angst inboezemt bij iedereen. En waarom ze wanneer die woorden zegt ze meteen toegelaten wordt op het schip. xD Maar ik vermoed dat het later wel duidelijker gaat worden.
Danearys verhaal vond ik ook een stuk interessanter dan in CoK, vooral het eerste gedeelte in Astapor waar ze de Unsullied ging ronselen. Daarna werd het een beetje herhaling van eerdere verhaallijnen, in iedere stad zeiden haar raadgevers dat het beste was om gewoon door te gaan, maar ze was steeds zo eigenwijs om de stad toch te veroveren. Ik vond het wel jammer dat ze Jorah wegstuurde, en ook heel dom, ze stuurde hem volgens mij alleen maar weg omdat ze in haar trots gekrenkt was. Ik denk niet dat Jorah een type persoon is dat op wraak uit is, daarvoor vind hij Dany te leuk, maar je weet het natuurlijk nooit met George R.R. Martin.
De gebeurtenissen in het noorden waren ook interessant, al was het eerste gedeelte van Brans verhaal relatief saai tot hij de muur (of hoe de Nederlandse vertaling ook is) bereikte. Ik vond Sams verhaal een stuk leuker, hij maakt echt een realistische ontwikkeling door, mede door Gilly en mede doordat hij een Other heeft verslagen. Jon is niet mijn favoriete POV maar toch was ik blij dat hij en niet Janos Slynt tot Lord Commandor is verkozen.
Het einde van het boek was echt heel verrassend. Catelyn die opeens weer leefde. Ik ben wel benieuwd hoe levend ze nu echt is. Als ik het goed begrijp is ze net als Beric weer tot leven herroepen? Door de rode priester Thyros? En Lysa die achter de dood van haar ex-man zat en door Littlefinger werd vermoord. Littlefinger is trouwens best eng, hij doet compleet random dingen. Zoals opdracht geven tot het moorden van Tyrion. Geen idee wat nu echt zijn doel is. Trouwen met Sansa, omdat hij ziet als een verbeterde versie van Catelyn?
Davos zijn hoofdstukken vond ik ook een stuk beter te doen dan in CoK. Al gebeurde er niet heel veel belangrijks, behalve dan de verbrande bloedzuigers. Ik vind het moeilijk in te schatten in hoeverre Melissandre een rol heeft gespeeld in het doden van de drie koningen, Joffrey, Robb en Balon. Balon zijn dood is misschien het duidelijkst beïnvloedbaar, omdat hij niet direct dood is gegaan door menselijk toedoen. Maar dat maakt misschien het boek ook zo goed, dat magie niet een heel duidelijke rol speelt en zelfs als het een rol speelt het niet duidelijk is hoeveel het een rol heeft gespeeld.
Volgens mij heb ik minder dingen niet opgepakt als bij het vorige boek. Ben alleen vergeten wie nu ook alweer de geest van Renly was. Was dat Loras Tyrell? Of herinner ik me dat verkeerd?
En dat was het wel zo'n beetje. Sorry voor de lange post, maar ik wilde mijn gedachten voor mijzelf op een rijtje zetten voordat ik aan het volgende boek begin. Dat kan eigenlijk alleen maar tegenvallen.
