Iemand is fan omdat hij iets goed vindt. De kunst is om anderen hun fandoms te gunnen. Wat ik uit het verhaal opmaak en dat is mijn gevoel, is dat Harry Potter het enige juiste is en iedereen dat aan zou moeten nemen.
Het feit dat zowel Twilight als The Hunger Games hits zijn geworden, heeft meerdere redenen. Niet in het minst omdat er kennelijk mensen zijn die de verhalen goed vinden. Immers, anders zou het niet tot fandom gebombardeerd zijn.
Het feit dat Twilight als The Hunger Games geen verhaallijn zou bevatten, doet me afvragen hoe goed je die boeken werkelijk hebt gelezen. Want hoewel ik Twilight alleen van film ken, weet ik dat het veel dieper gaat dan goed en kwaad. Hoeveel leed kom je tegen wanneer er liefde tussen een vampier en een mens plaatsvindt. Daarnaast, te zwijgen over The Hunger Games, het gaat er niet zozeer om de strijd die de Districten moeten leveren. In feite draait het om de gelijkenissen met de wereld zoals hij op dit moment om ons heen is. Niet voor niets wordt Amerika als uitgangsbasis genomen. Het stikt van de levenslessen.
Ik denk dat het inderdaad zo is zoals Pottergirl het mooi weet te verwoorden. Je verwart je mening met de kwaliteit van een boek. Het is je goed recht om Harry Potter te prefereren boven andere series vanwege jouw redenen. Maar bedenk dat andere fans hier misschien andere fandoms interessanter vinden.
Het feit dat we hier met z'n allen op dit forum zitten, bewijst echter Ă©Ă©n ding: iedereen heeft iets met Harry Potter. Gedurende heel wat jaar heeft het veel voor ons betekend. Maar dat wordt voor veel van ons op een lager pitje gezet, doordat er nieuwe dingen voor in de plaats komen.
Voor mij is een ware fan, van welk fandom dan ook, iemand die oprecht houdt van het door hem gekozen onderwerp en niet meningsloos de grote menigte achterna loopt. En bovendien "ja" en "amen" zegt, omdat anderen dat doen. En of iemand nog maar net fan is of al jaren lang. Dat boeit voor mij niet. Zo lang het maar oprecht is en de ander de ruimte wordt gegeven om zijn mening te hebben.
En juist dat laatste wordt veelal niet gedaan. Ik heb veel van de muziekbands waar ik naar luister, uit elkaar zien groeien. Vaak met de nodige ruzie onderling. Dit heeft tot gevolg gehad dat er kampen onder de fans gingen ontstaan. Niemand hoeft van mij te verwachten dat ik kant kies, want ik kies voor de muziek en de mensen om wie ik geef. Niet omdat een of andere idioot mij dwingt te kiezen.
Dat zal voor mijn gevoel altijd zo blijven. Maar mijn tip is, probeer dingen vanuit je zelf te zien en niet te generaliseren. Want voor mijn gevoel, lordmistery, heb je af en toe wel de neiging om meteen te zeggen dat je niet de enige bent met een mening. En dat zal ongetwijfeld zo zijn, maar je kunt alleen je eigen mening verwoorden, tenzij je met quotes je mening kunt verstevigen.
Voor de rest wil ik zeggen, toppie dat je zo HP fanatic bent, maar gun anderen dat ze misschien Twilight of The Hunger Games "leuker" vinden.
In ieder geval heb ik dus een stel Twilight-films gezien. Ik vind het een lekker tussendoortje, maar het is duidelijk niet weggelegd voor mij. Zelf ben ik niet helemaal fan van de Amerikaanse invulling van het verhaal. Ik weet ook eigenlijk niet wat het precies is. Het is zo'n dingetje zeg maar. Maar wel leuk om nu ook eens meegemaakt te hebben wat die gekte heeft veroorzaakt. En ja, vampiers... Echt mijn liefde van vroeger.
The Hunger Games heb ik verslonden als boeken. Ik vond het eerste deel trouwens wel het mooiste, maar dat heb ik vaak bij series. De film vond ik overigens slecht. Ik miste de diepgang, het wegdromen. Ik had vaak het idee dat ik zelf met een camera een meisje achterna rende in het bos, zonder dat er ook maar iets gebeurde.
Harry Potter heb ik altijd erg mooi gevonden en het heeft ook zeker veel voor mij betekend, maar ook hier heb ik genoeg kritiek op gehad. Met name de laatste boeken en in het bijzonder het allerlaatste boek. Tot op de dag van vandaag heb ik het nog steeds niet herlezen.
Voor mij zijn het drie fandoms die op ieder moment kunnen worden ingeruild door een nieuw fandom. Maar daarom zal ik nooit verloochenen voor de humor, de inspiratie en de emoties die het me ooit gebracht heeft. Voor mij is het op een bepaald moment in mijn leven gewoon minder belangrijk. Het leven gaat door, de ontwikkeling en de interesses ook...