
Waarom zit iedereen te zeuren over koffie!? Schiet het even door hem heen. Een beetje zuur richt hij zijn blik dan ook op zijn voeten. Dat ze thee hebben is al heel wat, ze hadden ook de regendruppels van blaadjes kunnen gaan likken of het modderige rivier water op kunnen drinken.
Wat!? Dorian kijkt op uit zijn overpeinzingen, ohja nu kwam het. In stilte volgt Dorian de ijsberende Thomas en als die na de muggentheorie even vaag voor hem blijft staan trekt hij even een wenkbrauw op.
"Wat? Het is allemaal heel logisch" mompelt hij. Naja misschien dat Thomas op een later moment de lol er wel van zou in zien.
Een beetje stijfjes klopt hij Thomas op zijn schouder als deze naast hem komt zitten.
"Ik denk dat mensen zich precies hetzelfde hadden afgevraagd als jij het was geweest." schouderschokt hij
"Jij en Enora bedoel ik." Met een flauwe glimlach trekt hij zijn hand weer terug en begint hij wat aan het beddengoed te frunniken. Thomas en hij waren al lang goede vrienden, maar dit kwam niet dagelijks voor.
"Het komt wel goed" verzucht hij alsof hij een dramatische filmscene nabootst. Awkward! Hij is nou eenmaal geen dr Phil of Oprah die hem nu even een stevige knuffel zouden geven. En ja, Dorian kijkt in zijn vrije tijd thuis ook televisie. Oprah rules!
Hij is bijna dankbaar voor het gegil van Naomi. Het is een goede afleiding van het huidige onderwerp.
"Nee, dat was het" Naomi was vast geschrokken van een kanariepietje ofzo, niks belangrijks. Maar misschien kon het geen kwaad dat even te checken. Thomas krijgt dan ook een aanmoedigende duw in zijn rug waarna Dorian op het geluid af loopt.
Waar Naomi een gil van afschuw slaakt krullen Dorian zijn mondhoeken omhoog. Een 'aaww' weet hij nog net binnen te houden.
"Zie je wel!" fluistert hij verrukt dat er echt krokodillen zijn.
"Als jullie vannacht waren gaan zwemmen hadden we jullie nooit meer terug gevonden. Want s'nachts zijn ze het meest actief. Hij ligt nu gewoon op de rivier oever te zonnen, zolang we hem niet van streek maken.." Zijn ogen verwijden zich iets, kwam dat grommende geluid uit die enorme leren tas? Hij werpt even een korte blik om zich heen. Shawn en Matt staan handje in handje, Naomi klimt in Alex. Hij fronst even, dat was raar. En Dorian zelf schuifelt langzaam richting een grote boom terwijl hij zenuwachtig naar zijn wand zoekt.