[RPG] At the other side of the world (9)

Expecto Petra · 6e jaars

Damon Hyde

Damon kijkt naar de glimlach op Rose haar gezicht als hij de buiging maakt. "Ik werk hier al verschillende jaren. Daarvoor heb ik rondgezworven door Alusia. Vaak moest ik ook voor mijn eigen eten zorgen, waardoor ik nog wel iets van jacht af weet, maar het is wel weer een poosje geleden hoor dus als het niet lukt... Ik ga in ieder geval mijn best doen."

Ondertussen ziet hij ook anderen binnenkomen, waaronder Juliet die gelijk een paard claimt. "Laten we ook maar gaan ja." Damon helpt Rose op het paard en klimt er vervolgens zelf ook op. Ze rijden de stal uit, de bossen in. "En wat wil je voor avondeten? Of ben je vandaag vegetarisch?" vraagt hij met een glimlach. Hij houdt zijn pijl en boog al gereed voor het geval ze opeens hetgeen tegenkomen wat Rose als avondeten wil.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Adam Pocock

'Het is nog steeds hetzelfde als in mijn herinnering,' zegt Adam met een lichte glimlach als hij het kasteel voor zich ziet verschijnen. En hoewel hij hier zelf naartoe is gekomen -niet toevallig, zoals de rest, maar echt omdat hij terug naar Alusia wilde- weet hij niet of hij het wederzien van het koninklijk paleis wel echt leuk vindt. Er zijn 20 jaar verstreken sinds de laatste keer dat hij hier was. 20 jaar. Dat is heel lang. Hij is niet meer dezelfde persoon nu. Hij voelt zich plots wel heel erg oud.

Hij luistert afwezig naar wat Leah zegt. De meisjes weten nog van niks, wat positief is. Chase maakt het hen naar hun zin, zowel positief als negatief. Natuurlijk wil Adam dat de zusjes hier de tijd van hun leven meemaken, net zoals hij en Leah destijds. Zolang Chase hen maar niet met al zijn pracht en praal overtuigt van bij hem te blijven. Hij wil hen niet kwijtraken. Daisy is net zo zeer zijn dochter als Rose, na al die jaren zijn genen van onbelang.
'Tot zo meteen, Feira,' zegt Adam nog snel, als ze al in het kasteel zijn aangekomen en het paard al door een bediende is overgenomen. Het leven hier is toch echt wel een luilekker leven. Werkelijk alles wordt hier voor hen gedaan.

'Feira is misschien wel degene die ik het meest heb gemist in al die jaren,' zegt hij dan, terwijl Leah hem mee neemt om het allemaal zo'n beetje uit te leggen. Hoewel wat ze vertelt allemaal heel erg logisch klinkt -heel erg typisch Chase/Leah gedoe- is het al lang geleden dat hij daar nog mee geconfronteerd was. Hij probeert het dan ook zo goed mogelijk voor zichzelf te houden dat het ergens toch wel pijn doet daaraan nogmaals herinnerd te worden. Hij zal Leah altijd moeten delen. Maar als die ander aan de andere kant van een massieve muur leeft, waar je technisch gezien niet langs kan, is het makkelijk dat te vergeten.

Bij haar laatste woorden, kan hij het niet laten even ongelovig te lachen. Niet erg tactisch van zijn kant, natuurlijk. Maar Leah kon er niet meer naast zitten. 'Dat geloof je toch echt zelf niet,' zegt hij met een licht glimlachje, terwijl hij haar gezicht in zijn handen neemt. Zijn ogen schieten van haar schokkende schouders, naar haar trieste, maar bloedmooie ogen, naar haar lippen. Ze gelooft het echt. Chase weet haar iedere keer weer te breken.
'Waarom zou hij pijlen op mij afschieten als hij jou niet meer wil?' begint hij dan. Hoewel hij zoveel beter zou af zijn als het voorgoed over was tussen Chase en Leah, kan hij het niet aan dat het haar zoveel verdriet doet. Verdriet dat nergens voor nodig is, want Chase geeft nog wél om haar. 'Waarom kon er van Chase' kant geen vriendelijk woord tegenover mij vanaf? Waarom wil hij per se de meisjes verwennen? Waarom denk je dat hij Daisy wil?'

Hij bijt even op zijn lip, voordat hij haar dan in een omhelzing naar zich toe trekt. 'Hij wil je nog steeds niet afgeven,' zegt hij zachtjes tegen haar haar aan. 'Zelfs al heeft hij je letterlijk aan mij gegeven toen de muur er kwam.' Zijn omhelzing verzwakt wat, terwijl hij naar haar blijft kijken. 'Ik heb je zo gemist.'

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Niet veel later zijn Rose en Damon dan ook klaar om te vertrekken en ze zitten ook al snel op hun paard in de bossen. Ze glimlacht eventjes bij zijn opmerking.
"Ik denk dat ik inderdaad liever vegetarisch ben vandaag." knikt ze dan ook, terwijl ze zo stil mogelijk probeert te blijven zitten voor het geval Damon opeens iets zag wat hij neer wou gaan schieten. "Liever geen hertjes of konijntjes in ieder geval, I know, het is heel meisjesachtig enzo, maar dat zou ik denk ik toch echt niet over m'n hart verkrijgen terwijl we nog zat ander eten hebben."

"Maar om ons aan de traditie te houden en misschien vindt jij het ook wel weer leuk om te jagen.. Misschien een wild zwijn ofzo?" oppert ze. "Waarschuw me wel van te voren, dan doe ik m'n ogen dicht!"

Leah Johnson Pocock

"Omdat dat is zoals jullie altijd met elkaar omgaan.." verlaat het zachtjes haar mond. Ja, dat was hoe Chase en Adam 90% van de tijd met elkaar omgingen, maar niet op zo'n erge en hatelijke manier.. Op zijn vraag over Daisy reageert ze echter niet. Dat was wel duidelijk, Daisy was zijn dochter.

Ze laat zich maar al te graag in een omhelzing naar hem toe trekken, ze slaat ook haar armen om zijn middel heen. Het voelt warm, veilig en vertrouwd. Adam, haar veilige thuishaven, haar rots in de branding. Ze knikt lichtjes op zijn woorden en diep van binnen hoopt ze inderdaad dat het zo is.
Hun omhelzing verzwakt wat zodat ze elkaar weer aan kunnen kijken. Bij zijn laatste woorden ontstaat er een licht waterig glimlachje op haar gezicht. Met een liefdevolle blik kijkt ze hem dan ook in zijn vertrouwde bruine ogen aan. "Ik heb jou ook gemist." glimlacht ze zachtjes.

Ze blijft hem aankijken en laat haar hand eventjes op zijn wang rusten terwijl ze elk detail van hem nog eens goed in zich opneemt, zoals ze wel vaker doet. Het doet haar elke keer weer beseffen wat voor fantastische man Adam is. Ondanks alles was hij nog steeds bij haar, hield hij nog steeds van haar en maakte hij haar gelukkig. Het doet haar echter ook beseffen wat er in het verleden is gebeurt en hoe moeilijk het ook voor hem kan zijn.
"Ik hou van je, Adam.." zegt ze met een warme glimlach. Ze wrijft zachtjes met haar duim over zijn wang heen, waarna ze hem geruststellend aankijkt. "Maak je alsjeblieft geen zorgen.. Het gaat allemaal goed komen, we gaan ons hier ook met z'n tweetjes doorheen slaan." verzekerd ze hem ervan.

Haar geruststellende uitdrukking verandert echter al snel in een ongeruste uitdrukking. "Ik wil niet dat je je zorgen gaat maken over wat er hier in de tussentijd gebeurt is.." Zoals in het verleden achter zijn rug om gebeurt was. "Er is niks gebeurt en er zal ook niks veranderen." Leah kijkt hem heel serieus aan, omdat ze niet wil dat hij denkt dat ze hem ooit weer los gaat laten, ze wil niet dat hij zich daar zorgen over gaat maken. "Jij bent alles voor me."

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Adam Pocock

Leah wil het echt niet snappen. En natuurlijk weet Adam niet hoe erg de ruzie van gisteren is geweest, maar kom op, niets dat Leah kan zeggen, zou hem haar in een flits kunnen doen vergeten. Chase houdt evenveel van Leah als hij, zeker als hij na al die jaren nog steeds Leah van hem probeert af te pakken.
Want dat is toch wat Leah zei? Dat hij tot voor gisteren nog had geprobeerd haar te overtuigen, maar dat ze er niet op ingegaan was. No way dan dat hij van vandaag op morgen ineens niet meer om haar gaf. Sure, hij voelt zich nu afgewezen, bedrogen en is kwaad. Zoals Adam zelf ook een tijd kwaad was op Leah na hun hele affaire in het verzetsdorp. Maar stoppen met om haar te geven? Daar is nooit sprake van geweest.

Hij laat de woorden die ze uitspreekt even nazinderen. Ze heeft hem gemist. Ze houdt van hem. Hoe lang heeft hij niet moeten wachten om dat weer te horen? Hoe lang zijn ze al hier in Alusia terwijl hij thuis zat? Het lijkt een eeuwigheid. Leah's stem wordt opeens heel serieus als ze hem verzekert dat er ditmaal niets is veranderd zijn afwezigheid. En hij gelooft haar. Zeker na het gefrustreerde gedrag van Chase. Zelfs als er iets zou gebeurd zijn, dan nog zou hij haar deze keer niet wegduwen, maar haar extra dicht bij hem houden. Ditmaal staat hun gezin op het spel, niet alleen zijn stomme gevoelens.
'Mooi, want ik laat je nooit meer gaan,' zegt hij dan, als ze zegt dat hij alles voor haar is. Want zelfs als klinkt het erg cheesy, zij is ook zijn hele wereld. Alles waar hij nu voor leeft, heeft hij samen met haar opgebouwd. Voor het avontuur in Alusia, voordat hij Leah kende, had zijn leven totaal geen richting. En daarna had hij opeens een dochter, een vrouw en nog een tweede kind onderweg, dat technisch gezien niet het zijne was, maar toch voor hem was om op te voeden en om van te houden.

'En dit wilde ik eigenlijk al in het bos doen,' zegt hij met een speelse glimlach om zijn lippen tegen Leah. Hij trekt haar weer wat dichter tegen zich aan en legt een hand in haar nek, om haar gezicht wat meer naar zich toe te trekken, terwijl hijzelf ook naar voren buigt om zijn lippen op die van haar te drukken. Totdat hun lippen elkaar raken, verlaten zijn ogen geen seconde die van haar. En dan sluit hij zijn ogen om haar te kussen alsof dit hun eerste kus was. Met alle spanning, nieuwigheid en hartkloppingen die daarbij horen. Hij had haar veel te lang moeten missen.

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

Jarrod Michaelis

Oh, iedereen gaat al weg en voordat hij er erg in heeft, heeft Daisy al een paard uitgekozen en is ze er op geklommen. Jarrod bijt op zijn onderlip en kijkt omhoog. Paarden zijn nu niet echt zijn ding. Toch wil hij geen spelbreker zijn. Hij twijfelt even of hij nu voor of achter Daisy moet gaan zitten. Hij gaat maar voor achter Daisy, aangezien hij nog geen held is met het 'besturen' van paarden en hij is ook niet van plan om te gaan jagen. Dus, ondanks zijn barstende hoofdpijn die hoort bij zijn kater, hijst hij zich met wat moeite op het paard, achter Daisy.

Het is een beetje krap met twee mensen op één paard, maar omdat ze beiden verre van breed zijn, past het redelijk gemakkelijk. Een tikkeltje onzeker, slaat hij zijn armen om Daisy's middel. "Ehm, wedstrijd?" Reageert hij op Rose. Hij werpt een korte blik op Dominic, die blijkbaar alleen op een paard moet gaan zitten, of achter moet blijven. Heel even gaan er vage beelden door zijn hoofd waarin hij zijn armen om Dominic's middel heeft, in plaats van die van Daisy. Hij schudt de gedachte snel weg met een beweging van zijn hoofd. 'Te gay, Jar.'

Expecto Petra · 6e jaars

Damon Hyde

"Een vegetarische is het. Maar als we een oud mank lopend zwijn tegenkomen, kunnen we die natuurlijk beter uit zijn lijden verlossen," zegt Damon als hij hoort dat hij toch wel een wild zwijn mag schieten. Ze rijden een stuk verder. Damon weet nog wel een plek waar ze heerlijk vegetarisch voedsel kunnen halen, soort van.

Damon en Rose komen al snel op een plek waar onder andere de Tropaeolum majus staat. Hij stapt van het paard en plukt een bloem voor Rose. "Je mag kiezen: Of je gooit deze weer weg, of je bewaart hem voor bij het eten of in je haar, of je eet hem nu op." Bij de laatste legt Damon er wat nadruk op. Zou ze het doen? Ook al wil ze dat hij eigenlijk niet op dieren gaat jagen, dit zou hij wel tof vinden als ze het zou doen.

Dan ziet Damon op eens iets bewegen een stuk aan Rose. Alsof dat beest net heeft gehoord wat hij tegen Rose zij over het uit zijn lijden verlossen. "Oké Rose, het is tijd om je ogen dicht te doen. Een wild zwijn heeft mij volgens mij net horen praten en wil uit zijn lijden verlost worden geloof ik." zegt hij zachtjes en een beetje grinnikend. "Mag ik?" fluistert hij vragend.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Zoevend op de bezem, achter Adam en Leah aan, doemt het kasteel voor Feira op. Feira luisterde niet naar wat Adam en Leah elkaar vertelden; ten eerste omdat ze, als ze dat wilde, wel heel dichtbij vliegen en ten tweede omdat het kasteel haar intimideerde - voorzover dat mogelijk is bij Feira. Ze was hier officieel slechts één keer eerder geweest, en dat bezoekje had geresulteerd in nogal wat chaos. Feira was benieuwd.

,,Prima, prima,'' mompelt Feira tegen Leah, als die het toilet wijst en haar dan verdere instructies geeft. Dat van die stallen zoekt Feira later wel uit, eerst het toilet! Feira dumpt haar tas en bezem buiten het toilet neer, en kijkt dan vluchtig Leah en Adam aan. ,,Danku!'' roept ze dan, als ze het toilet binnen gaat.

Even later stapt Feira tevreden het toilet uit. Ze kijkt eerst even naar links, dan naar rechts, en dan omhoog. Je wist maar nooit wat er zich boven je afspeelde. En de plafonds waren hier hoog. Het duizelde Feira even. Hoe dan ook: niemand te bekennen. Feira pakt haar spullen bij elkaar en krabt haar achterhoofd. Juist, de stallen. Een plattegrondje zou handig zijn. Wel, ze zou wel gewoon haar neus volgen.

En dat werkt - op een quasi-achtige manier, nadat Feira het personeel de weg vraag. Al sniffend en snuivend komt Feira de stallen ingewandeld, en aldaar ziet ze een aantal onbekende gezichten; Daisy, Jarrod en Dominic? ,,Goedemorgen - of middag...'' Feira glimlacht. ,,Of... hoe je dat ook noemt,'' Feira glimlacht. ,,Dus...'' Feira glimlacht schalks. ,,Ik ben op zoek naar een Rose of een Daisy of iemand anders wiens ouders Adam en Leah heten? Wil de persoon die voldoet aan deze, hoe zeg je dat... kwalificaties? Naar voren stappen?'' Feira glimlacht schalkser.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Daisy Pocock

'Neen, geen wedstrijd,' is ze het al lachend met Jarrod eens. 'De vorige keer dat ik dat deed, lag ik in de kant.' Ze wil net Dominic vaarwel zeggen, als er een vreemd geklede vrouw komt binnenlopen. Die dan ook nog eens de namen van haar ouders laat vallen en naar haar en Rose vraagt. Daisy staat met haar mond vol tanden. Alusia blijft haar verbazen. Ze kijkt van Dominic naar Jarrod en steekt dan aarzelend haar hand op.
'Ik ben Daisy,' zegt ze dan. En ze kan zich niet inhouden om ook gewoon te vragen: 'Wie ben jij?' Want serieus, ze heeft die vrouw nog nooit gezien.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose blijft rustig op het paard zitten wanneer Damon er vanaf stapt. Als er straks een hert of een wild zwijn zou verschijnen, wou ze niet weer heel veel moeite doen om op het paard te komen maar zo snel mogelijk weg kunnen.

Ze kijkt verrast op wanneer Damon opeens een bloem van een plant afplukt en deze vervolgens aan haar geeft. Hij geeft haar er zelfs een aantal opties bij met wat ze ermee zou kunnen doen. "Opeten?" vraagt ze toch ietwat verbaasd. Waarom zou ze een bloem opeten? Was het eetbaar? "Ik.. doe hem wel in mijn haar." besluit ze dan toch, terwijl ze nog even naar de bloem in haar handen kijkt.

Terwijl Damon aan het rondkijken is, plukt Rose een heel klein minuscuul stukje van een blaadje af. Uit nieuwsgierigheid bijt ze er eventjes onopvallend op, maar houdt daar al snel mee op als het nergens naar smaakt. Haar wenkbrauwen schieten kort omhoog wanneer Damon haar weer aanspreekt. Ze laat de bloem nog net niet uit haar handen vallen. Heel voorzichtig kijkt ze om, en ja inderdaad, daar staat een wild zwijn.
"Ga je gang maar." zegt ze met een ^^"-gezichtje, waarna ze zelf haar blik alweer de andere kant op richt. Dat hoefde ze niet te zien.

Leah Johnson Pocock

Adam weet haar keer op keer met zijn begrip en lieve blik gelukkig te laten voelen, oprecht gelukkig. Wanneer ze het bekende speelse glimlachje op z'n gezicht ziet verschijnen, komt er automatisch een afwachtend licht grijnsje op haar lippen te staan. "Hm?" komt het er vragend uit.

Zodra Adam dichterbij komt en zijn lippen de hare raken, lijkt al het andere te vervagen. Het ongeruste en bedrukkende gevoel van al het Chase-drama, de winterse kou buiten, het pracht en praal van het kasteel om hun heen, hij weet het haar allemaal te doen vergeten.
Met een glimlachje kust ze hem dan ook terug, terwijl haar hand zachtjes op zijn borst rust. Ze ziet zo de mooie momenten van hun samen voor haar ogen en het mooiste is nog, wanneer ze ze opent, dat hij er echt nog gewoon staat. Zachtjes laat ze hem los, terwijl ze hem met een lachje aankijkt. "Je hebt geen idee hoe erg ik dat heb gemist." zegt ze tegen hem, waarna ze hem nog een kus geeft.

Ze kijkt hem met een gelukkig lachje aan wanneer ze hem weer loslaat en haalt met moeite haar blik van hem af om eventjes om zich heen te kijken. "Hoe vaak hebben we hier wel niet gepiekerd over videospelletjes en tv-series." lacht ze.
"Het voelt toch wel een beetje als thuis he, dit?" vraagt ze wanneer ze zich weer naar hem heeft omgedraaid.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Feira's glimlach wordt nog breder als Daisy zich voorstelt en er schijnbaar geen idee van lijkt te hebben wat haar overkomt. ,,Jij bent Daisy?'' Feira wijst met twee vingers richting Daisy, nog steeds glimlachend. Even schiet er door Feira's hoofd waar Chase, Leah en Adam het zojuist over hadden gehad. Maar zo snel als die gedachte kwam, was ze ook al weer weg.

,,Ik ben Feira,'' stelt Feira zich dan op Daisy's vraag voor, daar trots bij voegend: ,,Feira Montrakwartz. Ik ben een oude bekende van je vader en moeder,'' legt Feira uit. Feira glimlacht, trots en vriendelijk - dit was dus Daisy! De dochter van Adam en Leah! Of, misschien ook niet - maar dat was niet echt Feira's pakkie 'an, of wel? ,,ze hebben me wat over je vertelt. Dus... hoe gaat 'ie?''

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Daisy Pocock

Daisy's aarzeling verdwijnt als Feira zichzelf voorstelt als een oude bekende van haar ouders. 'Jij bent Feira!' gilt ze enthousiast, ze springt nog net niet van haar paard af om aan het gezicht en de kleding van Feira te voelen. Dit is te mooi om waar te zijn.
'Jij bent de gekke heks uit de verhalen van mam en pap!' Ze slaat haar hand over haar mond als ze beseft wat ze net gezegd heeft. 'Nouja, gek in de beste betekenis van het woord,' voegt ze er schaapachtig aan toe. Feira is altijd één van haar favorieten geweest uit de verhalen.

Afbeelding

Adam Pocock

'Ik kan haast niet geloven dat ze hier nog steeds geen videospelletjes kennen,' zegt hij dan bedenkelijk als Leah daarover begint. Jezus, hij was al bijna vergeten dat hij dat zo gemist had de vorige keer dat ze in Alusia waren. 'Of is het er wel al?' vraagt hij dan aan haar, hij heeft immers nog niet echt kunnen rondneuzen in het kasteel of ze ook technologie ontdekt hebben.
'En ik ging ooit ook nog met Chase videospelletjes spelen,' grinnikt hij dan als hij er verder over nadenkt. 'Dat is er ook nooit van gekomen. Ik was het al bijna vergeten.' Hij slaat zijn arm om haar heen en besluit dat ze nu ook wel richting de stallen kunnen gaan, op zoek naar de meisjes. 'Niet dat hij mij had kunnen verslaan,' grijnst hij dan naar Leah. Of dat hij het leuk zou vinden. Videospelletjes en Chase past niet echt samen.

'Gaan we de meisjes zoeken?' maakt hij zijn bedoeling dan ook duidelijk aan Leah. Er vanuit gaand dat ze dat wel een goed plan vindt, gaat hij verder met de mijmeringen over vroeger. Het is zo lang geleden, maar toch lijkt het als de dag van gisteren. 'Dit is waar alles is begonnen,' zegt hij dan met een glimlach tegen haar. 'Natuurlijk voelt het als thuis. Zonder Alusia zou ons leven er helemaal anders uitzien nu.' Dat van hem toch. Hij vraagt zich af of hij dan ooit nog uit zijn luie zetel was gekomen. Misschien was hij nu dan wel zo'n oude dikzak die de hele dag zit te gamen achter zijn computer.
'Toen was geen gsm-ontvangst nog het grootste probleem dat we hadden,' verzucht hij, terwijl hij aan Daisy denkt. En aan Rose. En aan de waarheid die ze snel genoeg zullen moeten vertellen.

Expecto Petra · 6e jaars

Damon Hyde

Damon moet lachen als hij het verbaasde gezicht van Rose ziet. Als hij dan toestemming krijgt om het wilde zwijn te 'helpen', pakt hij zijn boog en legt er alvast een pijl op, om snel te kunnen schieten en het wild zwijn te snel af te zijn.

Voorzichtig en geruisloos sluipt Damon wat dichter naar het zwijn toe. Dan staat hij stil en spant hij rustig zijn boog, richt op het zwijn, kijkt nog even naar Rose of ze wel weg kijkt en dan vliegt de pijl door de lucht. Deze vliegt recht op zijn doel af. Het zwijn merkt het opeens dat hij beschoten wordt, maar het is te laat. Hij kan niet snel wegkomen doordat hij zo zwak is. Nog geen seconde later voelt het zwijn geen pijn meer. De pijl boort zich op de goed plek het lichaam in.

Damon wacht even om te kijken of het zwijn wel echt dood is en loopt er dan op af. Hij haalt de pijl uit het lichaam van het zwijn, maakt deze schoon en doet hem weer in zijn koker. Hij tilt het zwijn op en loopt weer naar het paard. "Houd je blik nog maar even afgewend," zegt hij een beetje glimlachend. Hij bindt het zwijn op het paard en loopt dan nog even naar de bloemen. Hij plukt er snel een heel stel, doet die in zijn tas en klimt dan weer op het paard. Hij pakt één bloem en steekt een stukje steel in zijn mond. 'Heerlijk dat pittige smaakje,' denkt hij.

Dan kijkt Damon naar Rose. "Genoeg geweest voor vandaag. Denk je ook niet? Zullen we maar weer rustig naar het kasteel rijden?" vraagt hij aan haar. "Wat vond je ervan om eens voor de verandering met een bediende op jacht te gaan?" vraagt hij zich dan nieuwsgierig af.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose blijft zo rustig mogelijk naar de mooie bomen met hun takjes en blaadjes tegenover haar kijken, terwijl ze aan de hand van de geluiden kan horen wat er precies gaande is. Hoe de boog gespannen wordt en de pijl vervolgens op het zwijn wordt geschoten, hoe het zwijn een zwijnig geluid uitbrengt wanneer hij door heeft dat het moet vluchten, hoe er tot slot het geluid van een dof iets op de besneeuwde aarde valt. Ze luistert dan ook braaf naar Damon wanneer hij zegt dat ze beter nog even niet kan kijken. Dat kwam goed.

"Ja, lijkt me een goed idee. Het is toch best wel koud." stemt ze dan ook met hem in, terwijl ze het uit nieuwsgierigheid toch niet kan laten om even een blik op het zwijn te werpen, ze kijkt er echter al snel weer van weg. Dit jagen was niks voor haar.
"Wat vond ik ervan om met een bediende op jacht te gaan.." herhaalt ze eventjes zijn vraag. "Nou, ik zie het niet als 'met een bediende op jacht gaan', maar als 'met Damon op jacht gaan'." glimlacht ze, waarbij ze haar hand naar hem uitsteekt om hem het paard op te helpen. Rose was het nooit gewenst geweest, al die luxe zoals ze hier op het kasteel hadden. Ze hadden geen bediendes thuis, gewoon hun viertjes, waarbij ze alles zelf moesten doen, en dat was fijn. Ze vindt het woord 'bediende' dan ook niet echt een leuk woord om te gebruiken.
"Zo'n jacht is echter toch even net iets anders hoor, niet echt iets voor mij in ieder geval. De supermarkt of slager heeft altijd genoeg vlees gelukkig."

Leah Johnson Pocock

"Dat is sowieso niks voor hem geweest. Ze vonden films en tv kijken na een keertje ook al te saai." glimlacht ze. "Ik heb in ieder geval nog geen videospelletjes gezien."

Ze knikt eventjes wanneer Adam voorstelt om de meisjes te gaan zoeken. Die zouden ook dolblij zijn als ze Adam zagen. Ze lopen dan ook de kamer uit en wandelen vervolgens richting de stallen.

"Ja.. Dat is toch wel een heel verschil met de problemen nu. En wij maar doen alsof het het einde van de wereld was." Ze is eventjes stil, waarna ze weer vervolgt. "Zo met Feira terug leek het echt even alsof we nooit weg waren geweest." glimlacht ze, waarna die wat wegzakt. "Stella is trouwens nog steeds koningin maar verblijft ergens anders." zegt ze, terwijl haar gedachten meteen naar Sammie en Thomas gaan.
"Sammie is overleden een paar weken terug.."

xMissme · Volleerd Tovenaar

Feira schatert het uit als het meisje - nogal enthousiast - kennelijk al weet wie ze is. ,,O nee, hebben ze alles al verteld?'' En hadden ze Feira afgeschilderd als gek? Vreemd, Feira was hoogstens vreemd. Maar niet gek! Hoewel ze zich een klein beetje beledigd voelt, zou Feira Feira niet zijn als ze gewoon nog eens in de lach schiet. ,,Wat zonde! Dan is er niets meer voor mij over om over te vertellen!''

Feira hapt even naar adem. Dan stapt ze eerst op Dominic af. Ze pakt met twee handen zijn hand vast en schudt die hevig. ,,Ik ben Feira!'' zegt ze vrolijk. Vervolgens wil Feira ook Daisy en Jarrod de hand schudden, maar ze zitten op een paard. ,,Feira,'' stelt ze zich dan maar zwaaiend en glimlachend aan Jarrod voor.

,,Ok. Nu we dat gehad hebben kunnen we slechts twee dingen doen,'' zegt Feira. Een schalks geluidje verlaat haar mond. ,,Of eigenlijk kunnen jullie twee dingen gaan doen: of jullie blijven op dat paard zitten en gaan jagen op weerloze dieren; of jullie stappen af en dan gaan we samen kijken of hier nog wat te beleven valt! Ik heb nog een granaatappeltje te schillen met iemand die hier woont -'' Feira wist niet dat Stella niet op het kasteel was. ,,- en ik dacht misschien aan buikschuiven door de gangen of zo?'' Feira denkt even na. Daar was wel veel zeep voor nodig. ,,Of we kunnen alle schilderijen ondersteboven hangen!'' Ah, Feira voelde zich alweer he-le-maal thuis.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn schudt zijn hoofd met een grijns als Romy zegt dat Bambi een jeugdtrauma in haar leven is. Zo erg was de film toch niet? Maar ergens kan hij wel snappen dat kleine meisjes zwaar tillen aan het feit dat de mama hert doodgaat. Kinderen worden vaak voor de eerste keer geconfronteerd met de dood via mediakanalen. Kinderen vragen zich nooit af wat de dood is, laat staan dat ze beseffen dat zij op een dag zelf dat lot zullen ondergaan... Tot ze een bepaalde leeftijd bereiken. Ah, kindertijd. Niets onschuldiger en prachtiger dan dat. Gewoon dag in en dag uit spelend het leven door gaan en zich nergens geen zorgen meer over maken. Konden ze nog maar altijd zo leven in plaats van voortdurend te piekeren over de aspecten in het leven en de daden die de mensheid verricht. Die hij zelf de laatste tijd heeft verricht en wat de gevolgen er van zijn geworden.

Flynn onderdrukt een zucht en staart zwijgend voor zich uit terwijl het paard op zijn gemak terug loopt naar het kasteel toe.
Vaag hoort hij de vraag vallen die Romy hem vraagt en hij glimlacht zwak.
'Ja. Ik heb een paar jaar leren paardrijden in mijn jeugdjaren. Is toch wel al een tijdje geleden, het verrast me dat ik het nog grotendeels onder de knie heb.' De gewone wereld. Ah. Het leek zo vaag te worden in zijn hoofd hoe de gewone wereld ook weer was. 'Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik productief bezig was. Zaken aanleren die later van tijd goed van pas kunnen komen. Voortdurend bijleren. Je kent dat wel.'

Hij blaast even in zijn handen en neemt de teugels weer vast.
'En jij? Wat heb jij al allemaal gedaan?'

[RPG] At the other side of the world (9)

Wie is er online