Voordat Noah zijn armen om haar middel kan laten zakken springt ze alweer bij hem weg. Met een glimlachje kijkt hij naar haar. Misschien had hij het stiekem wel meer voor Rose gedaan dan voor Daisy. Terwijl Rose enthousiast verder gaat kijkt hij even naar de tafel links van hem en schuift hij de dobbelstenen subtiel wat weg. Rose mocht hem nu wel heel dankbaar zijn, ze zou hem ook verantwoordelijk houden voor het ‘ gewaagde’ thema.

“ooh..” zijn blik gaat even naar het spel in de muur. Ene Sebas merkt ook meteen het opgehangen Twister spel op. Zelfverzekerd stapt hij iets naar voren en schudt hij de jongen de hand. “Noah Taylor” hij is inmiddels wel gewend dat mensen niet voor hem buigen. Dit was duidelijk een gevalletje mens. Zijn blik gaat even over keurend over de jongeman heen waarna hij enigszins afkeurend met zijn tong klakt. Ja de bijkomende mode had nog steeds niet zijn hart veroverd.

“Daisy is vandaag jarig. Dit alles is een verassing omdat ze haar thuis mist. Ze is het zusje van Rose.” Bij dat laatste legt hij nonchalant toch een tikkeltje bezitterig zijn arm om haar schouder. Thomas hoefde zich echt geen zorgen te maken dat Rose in zijn afwezigheid in de klauwen van een andere man terecht kwam. Noah nam die rol dubbel en dwars van hem over. Misschien met iets teveel overtuiging. Wat dan weer te wijten valt aan hun vriendschap en zijn bijkomstige gevoelens. Bij nader inzien, moet Thomas zich misschien toch wel zorgen maken.




Feira weet Chase bijna weer met beide benen op de grond te zetten. Het was een haast onmogelijke opgave en ook nog eens winter. Toch weerhoudt het hem er niet van zijn zoektocht voort te zetten. Ze hebben wel gekkere dingen gedaan. “In het bos” vrolijk haakt hij zijn arm in die van Feira.

Noah staat zo wel prettig. Bij Rose haar vraag moet hij echter wel in beweging komen. Hij weet namelijk hoe de muziek klinkt, maar niet de titels. Hij grijnst en knijpt even heel zachtjes in haar neus “Nieuwsgierig?” Met een glimlach laat hij zijn hand van haar schouder glijden waarbij hij nog even plagerig in haar zij prikt.

“Ik weet niet hoe het heet.” Hij opent even kort de deur en tuurt de gang op, niemand te zien. Snel haast hij zich naar de oude platenspeler en legt hij een van de platen erop. “5 seconden, anders hoort ze het misschien” Enkele seconden later weerklinkt luid jaren 50 muziek. Weer enkele seconden later is het al afgelopen. “Jullie maken vreemde muziek” met een grinnik legt hij de plaat weer netjes terug op zijn plek.

“Dit is trouwens het cadeau” hij wijst even naar alle versieringen. Als Jarrod nu maar zijn mond zou houden. Noah kijkt haar even zijdelings aan “Jullie zijn ook niet snel tevreden. Heeft je mama jullie niet geleerd blij te zijn met de kleine dingen?” een vreemde vraag van het meeste verwende nest aan het hof. “Ooh over je moeder gesprek” hij doet alsof hij zijn mond op slot draait en de sleutel weg gooit “Anders verpest ze straks alles.” Hij en haar moeder konden elkaar nog steeds niet verdragen.

"Het enige wat wij moeten doen is wachten tot Daisy hierheen komt"

[…]


“Surpriiiiisseeee!!!!” de kaarsen ontvlammen weer waardoor de zaal verlicht is. Noah gooit enthousiast wat confetti Daisy haar kant op en start de platenspeler. Niet veel later staat hij bij Daisy en drukt hij haar een glas champagne in haar handen. Champagne die hij tijdens de opbouw van het feestje al even heeft getest. Extra uitgelaten, als hij dat normaal al niet is, trekt hij haar in een omhelzing. “Van harte gefeliciteerd!” Er volgen die kussen op haar wang waarna hij zijn glas met een grijns tegen dat van haar aan tikt. “Op een hele leuke avond”

Ondertussen heeft hij ook het grandioze idee gekregen om Damon of Sebas aan Daisy te koppelen. Hij heeft alleen nog niet voor haar kunnen kiezen. Ze viel op hem en geef toe, beide kwamen niet eens bij hem in de buurt. Sebastiaan heeft alleen net iets meer haar en is tenminste geen personeelslid. Dus begint Noah zijn koppeltactiek bij hem. “Heb je Sebastiaan al ontmoet, hij is nieuw hier.” Hij wijst naar de jongen en wenkt hem te komen. “Sebastiaan, dit is Daisy. De jongste van de twee zussen. Beide al net zo knap” Hij glimlacht en zoekt even kort oogcontact met Daisy. Zodra hij dat heeft draait hij zijn rug iets naar Sebastiaan toe en trekt hij met een vermakelijke grijns zijn wenkbrauwen op. “Excuseer me, ik moet mij even met de organisatorische zaken bezig gaan houden.” Zijn koppel poging is vreselijk opzichtig, maar dat is ook eigenlijk de hele opzet.

“Damon” spreekt hij streng zijn naam uit. “Steek jij de kaarsen op de taart even aan.” Zo amicaal als hij net was, zo kil en afstandelijk is hij nu. Noah is het niet gewend om zijn personeel tot vriendenkring te rekenen. Dat is hij ook zeker nog niet van plan. Bij een van de statafels vult hij zijn glas iets bij en kijkt hij vanaf een afstand even in het rond. De zal was mooi versierd, Daisy was blij, iedereen was blij. Hij wil de emotie ook echt voelen, niet alleen naar buiten toe projecteren. Hij hoopt dat Thomas toch nog op tijd thuis zou zijn, dat de reis korter zou duren dan ze berekend hadden. Hier was hij veilig, veilig onder het toeziend oog van zijn jonge broertje. Afwezig en weggezonken in gedachten neemt hij nog een slok uit zijn glas.

Met zijn blik op Rose en zijn gedachten bij Thomas, totdat zich een aangename tinteling in zijn verspreid. Sam haar warme adem tegen zijn oor geeft hem een aangenaam kippenvel moment. Dat terwijl haar worden ook een soort irritatie met zich mee brengen. Typerend, hij kan haar niet uitstaan en toch weet ze elke keer weer zijn hoofd op hol te brengen. Hij probeert zijn gezicht zo blanco en neutraal mogelijk te houden. “Daisy is jarig.” Antwoord hij koel. Eigenlijk was het wel lekker rustig geweest zonder Sam, hij had haar niet eens gemist. Hij draait zich om en laat zijn blik even kort op haar rusten. “Zo te zien ben je niet op de brandstapel terecht gekomen” begroet hij haar uiterst droog. Zijn mondhoek trekt een fractie van een seconde iets omhoog. “Je bent trouwens niet meer de enige heks aan het hof. De koning heeft een heks genaamd Feira verwelkomt, een oude vriendin. Ze lijkt me niet gevaarlijk, al baseer ik dat puur op haar verschrikkelijke gevoel voor mode.” Hij kijkt even rond maar ziet haar niet “Als je haar ziet, dan weet je direct wat ik bedoel.” Nu Sam aan de champagne zit zet hij zijn glas ineens weg. “Mijn broer is trouwens op pad met Juliet. Een oud jeugdvriendinnetje van ons, ze is meegelift met Thomas. Heel slordig van je.”

Met een beleefde glimlach draait hij zich naar Delia toe. “Noah Taylor, prins van Alusia. Mijn broer is er helaas niet, hij heeft andere verplichtingen. Ik hoorde dat je pas net nieuw bent aan het hof.” Zijn ogen darten even over haar heen en zijn glimlach ontspant iets “Maar geen zorgen, alle andere mensen zijn heel aardig en snel gewend geraakt aan Alusia. Al schijnt de mode nog het meest lastige te zijn om aan te wennen.” Hij legt zijn hand even kort op haar schouder “Je bent van harte welkom” Hij negeert Samantha nu bewust om haar te stangen, feit is dat Noah niet op redheads valt. Tot zijn eigen ergernis heeft hij meer iets met brunettes, Rose en Sam bijvoorbeeld. “Dit is Samantha.” Hij knikt even naar haar en maakt een onbenullige handgebaar “Ze is een heks. Letterlijk en figuurlijk. Maar ze is ongevaarlijk, geen zorgen.” Zijn blik gaat even belerend richting Sam. “Is dat je eigen haarkleur?” hij pakt even kort een lok van haar haren vast en kijkt haar geïnteresseerd aan.