Hoewel Delia normaal schrikachtig reageert op onverwachts lichamelijk contact, is het nu Noah die uit een reflex zijn hand weg trekt. Dat komt niet zozeer omdat ze hem hard knijpt, maar juist omdat het een zorgzaam gebaar is. Afstandelijk kijkt hij in Delia haar ogen. Hij is het niet gewend dat mensen zo bezorgd naar hem reageren. Alleen Rose mag en kan dat. Die doorzag hem op een bijna enge manier, die zo geruststellend kon werken. Delia had geen idee. Ze had zijn donkerste kanten niet gezien en als het aan hem lag dan zag ook nooit iemand die meer. Niet bereid zijn gevoelens over de dansvloer te gooien trekt hij even zijn wenkbrauwen op. “Rose is het vriendinnetje van mijn grote broer.” Daar mag geen onduidelijkheid over zijn. “Thomas is op reis en Dominic staat bekend om zijn wilde feestjes, ik hou het een beetje in de gaten.” Op haar tweede vraag weet hij niet zo goed hoe hij Dominic moet verwoorden “Dominic is een eikel.” Kort maar krachtig, een langere intro heeft hij niet nodig. Ze heeft hiermee direct een goede introductie gekregen over Noah zelf, stap niet op zijn tenen.

Alle ‘ liefde’ voor Dominic is vanavond even weg. Zeker als de gast hem met een valse grijns aan kijkt. Met een zuur gezicht kijkt hij even van Dominic naar Delia. Hij bedenkt zich dat ze kunnen ruilen, hij kan Delia er vast wel toe zetten, dwingen als het moet. Dat zou wel erg treurig zijn. “ Wil je iets te drinken?” hij wacht niet op een antwoord maar wenkt autoritair een ober. “Ik ga kijken of de taart kan worden aangesneden.” Er kan een klein glimlachje vanaf waarna hij weg beent naar een tafel verderop.




“Het was totaal geen moeite. Het is de eerste verjaardag van mijn dochter.” Dat laatste spreekt hij iets zachter uit in het geval er luistervinken in de buurt zijn. “ Waar is Adam?” hij wil hem graag onder zijn neus wrijven hoe geweldig zijn cadeau voor Daisy is.

Bij het verhaal van Feira knikt hij instemmend, al vraag hij zich af of ze niet even langs de dokter moest. Ze lijkt verwarder en vreemder dan ooit tevoren. Feira is al behoorlijk vreemd van zichzelf en Chase is wel wat gewend. Misschien heeft ze een lichte hersenschudding opgelopen. Zijn blik gaat even naar de vis op de grond, waarbij hij even fronst en zoekend om zich heen kijkt.

“Je ouders op een afterparty is niet cool.” Grijnst hij wijselijk “Nouja, de meeste ouders. Ik weet zeker dat ik anders was uitgenodigd.” Omdat de spartelende vis op de grond hem irriteert en omdat hij gewoon brutaal is, pakt hij de vis op en duwt hij Leah zachtjes iets aan de kant. De jampot zet hij veilig op het nachtkastje waarna hij zonder kloppen de badkamer in loopt om de vis in de gootsteen te gooien. Hij zet de kraan aan zodat het beestje weer wat water tot zijn beschikking heeft en neemt de tijd om zichzelf eens nader in de spiegel te bekijken. Misschien moest hij zelf ook even langs de arts. “Hoi Adam” begroet hij hem droog, alsof hij dagelijks de badkamer in komt stormen.

Met enige moeite en het puntje van zijn tong uit zijn mond van concentratie trekt hij zijn laars uit. Dat resulteert in flink wat aarde op de schone badkamervloer, maar dat lijkt hem niet te deren. Zijn voet doet zeer. Met zijn laars in zijn ene hand hinkelt hij de badkamer uit.

Een glimlach kruipt omhoog op zijn gezicht “Mja, ik denk het wel” antwoord hij. Hij voelt zich achteraf gezien een beetje stom en wandelt beschaamd achter Rose aan. Hij weet niet wat hij nou erger vond, Rose met Dominic. Of het feit dat Delia gewoon aardig probeerde te zijn, want dat was wat ze deed. Alleen net iets te zorgzaam voor Noah zijn begrippen. Hij kende haar net, ze keek hem aan alsof ze hem al jaren kende. Toch besluit hij dat hij het met het zingen wel weer goed maakt.

“Ik weet niet waar Jarrod is.” Hij kijkt daarbij nog even zoekend om zich heen en haalt zijn schouders op. Terwijl Rose de taart bewondert kijkt hij even schuin naar haar op, waarom moest het nou zo ingewikkeld zijn. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij de jarige bij Delia staan. “Misschien is hij blijven steken in zijn jurk.” Ohja, hij kan zich Jarrod in een jurk nog wel herinneren. Hij grinnikt even bij de gedachte en schept met zijn vinger een toefje slagroom van de taart.



Leah roept ontzettend vaak zijn naam en ziet er nogal gefrustreerd uit. Kalm kijkt hij even achterom richting de badkamer en het spoor van aarde. Hij snapt nog steeds haar frustratie niet. “Ik laat het wel opruimen.” Hij grinnikt even om Feira haar vreemde denkvermogen en knikt nog even instemmend. “Ik heb echt ontzettende pijn in mijn been.” Hij houdt zijn laars nog even omhoog als verklaring en wordt dan als een klein kind de gang op getrokken. “Hey!” roept hij verbaasd. Adam, wie hij tot dusver had geneerd sleept hem letterlijk de gang op “au, au, au” murmelt hij. Met een moeilijk gezicht wrijft hij even over zijn been, nog wat overrompelt door Adam zijn plotse verhuisplannen.

Toch heeft hij volledig zijn aandacht als hij tegen hem begint te spreken. Zijn ogen verwijden zich verbaasd even en maken plaats voor een frons. Moet hij dit serieus nemen? “Ik luister.” Hij vouwt zijn armen demonstratief over elkaar en kijkt hem licht spottend aan. “Het is een beetje je aarde. Ik laat het zo direct opruimen, stel je niet zo aan.” Valt hij hem halverwege al in de rede waarna hij zijn ogen even opzij rolt. Pretbederver. “Ohja? Ik nodig mijn gasten meestal uit, jij bent gewoon uit de lucht komen vallen. Het is hier geen hotel.” Punt is, hij ruimt die aarde heus wel op.

En dan gaat Adam blijkbaar volledig op de papa modus. De geamuseerde glimlach op Chase zijn gezicht zwakt behoorlijk af. Voor hij iets kan zeggen stapt Adam nog wat dichterbij “Je hebt een wel erg dreigende echtgenoot.” Ditmaal is het geen flauwe grap, want hij is helemaal niet blij met Adam zijn dreigende houding. Je had haar. Chase zijn ogen vernauwen zich en zijn kaak spant aan. Als Adam is uitgesproken kijkt Chase hem nog steeds strak aan. Hij heeft nog nooit zo naar hem gekeken. Hij is boos, gekwetst en ontzettend teleurgesteld.

“Ontzettend laf dat je ook dit niet gewoon hardop kan zeggen. Maar ook ik zou me schamen voor de woorden die zojuist jouw mond zijn uitgerold. Zelfs ik.” Hij schudt zijn hoofd “Je reageert alsof ik hier sta om je vrouw en kinderen van je te stelen. Met halve waarheden en beschuldigingen. Terwijl Feira en ik gewoon op zoek zijn naar Daisy en willen laten zien wat we vandaag gevangen hebben.” Hij duwt Adam nu met zijn vlakke hand wat op afstand. Niet te hard, het is niet zijn bedoeling om hem omver te duwen, maar om hem op afstand te houden. “Jij vergeet dat dit voor mij Daisy haar eerste verjaardag is. Ik denk dat ik na al die jaren me dan best een beetje mag uitsloven voor haar verjaardag. Hoe durf je het dan in mijn gezicht te wrijven dat ik jouw leven had kunnen hebben. Dat ik het opgegeven, alsof ik vrijwillig die keuze heb gemaakt.” net als Adam is zijn stem niet schreeuwerig maar laag, al trilt hij gevaarlijk. Hij smijt zijn laars uit frustratie op de grond waardoor er nu ook in de gang een hoopje aarde ligt. Het kost hem elke zenuw in zijn lichaam om Adam niet tegen de vloer te smijten. Hij is daardoor even stil, op zoek naar een manier om zich te bedwingen. “ Vandaag is het haar verjaardag” zijn stem lijkt wat gedoofd en hij valt opnieuw even stil. Zijn ogen ontwijken even die van de anderen als ze afwezig even naar de grond gaan. Met een waterige glimlach kijkt hij op “Weet je wat het voordeel is aan het hebben van gasten? Je kan ze eruit zetten wanneer je maar wilt.”

Het is nu Chase die Adam bij zijn arm vast pakt en hem verder de gang op duwt. “Eruit” hist hij “Je loopt zelf of ik laat je door de bewakers eruit gooien.” Zijn blik zoekt sinds het eerst nu Leah haar blik waarna hij zijn ogen neer slaat. Hij zal niet protesteren als ze ook vertrekt. Hij bij op zijn lip en loopt dan opnieuw de slaapkamer in, ditmaal in stilte. Daar pakt hij de jampot van het nachtkastje en neemt die stevig onder zijn arm.