[RPG] Cruiseship

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Voordat Ana ook werkelijk een antwoord kan krijgen van Misha komt Chris langs en zonder wat te zeggen pakt hij haar hand vast en sleept haar mee. Ze moet moeite te doen om niet te vallen door de plotselinge beweging en de hoogte van haar hakken. Als hij eindelijk stopt en haar naam zegt an hoi trekt ze kort haar wenkbrauw op. Had hij haar meegesleurd alleen om 'hoi' te zeggen? Ana wilt net een kattige opmerking plaatsen als Chris tegen de box aanleunt en omvalt, met de box. Ze zucht geïrriteerd en houdt zich in om niet gelijk kwaad te worden. Dit gedoe begint haar echt te irriteren. Heeft hij dan echt niet door dat ze niet geïnteresseerd is in hem? Maar voordat ze iets kan zeggen maakt hij een opmerking die ietsje belangrijker is. Brand. Ze kijkt naar de plek waar de rook vandaan komt. Dit was niet goed. Ze wilt naar haar wand grijpen voor het geval dat, maar ze komt tot de conclusie dat haar wand nog in haar kamer ligt. Ze vloekt binnensmonds.

Ana kijkt Chris weer aan die omhoog probeert te komen, maar het lukt hem niet. Ze wilt hem aansporen, maar als hij zijn hand achter zijn hoofd vandaan haalt kan Ana nog net de donkere plek onderscheiden in de duisternis op zijn hand en ze weet wat dat betekent. Bloed. Zonder echt na te denken stapt ze naar hem toe.

"We moeten hier weg," zegt ze dan, "Ik help je."

Niet dat ze echt graag wilt helpen, maar ze kan hem lastig hier achterlaten. Ana helpt Chris omhoog en hoopt maar dat hij niet teveel op haar leunt of vervelend gaat doen. Eén verkeerde opmerking en ze laat hem vallen.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Chris Robertson - Animator

Chris begint lichtelijk in paniek te raken als hij denkt aan de grote hoeveelheid bloed aan zijn hand. Het bloed aan zijn hand zat niet meer in zijn hoofd en dat was vast niet goed. Zijn gezicht vertrekt als Ana hem omhoog helpt en de steken in zijn hoofd worden steeds erger. ”Misschien moet ik toch maar weer even gaan liggen,” mompelt hij zacht.

Het komt geen enkele seconde in hem op om een nare, seksistische of anderzijds ongepaste opmerking richting Ana te maken nu hij het idee heeft dat hij aan het doodgaan is. Hij is alleen maar dankbaar dat ze hem niet in de steek laat na alles wat hij haar geflikt heeft. ”Bedankt Ana. We weten allebei dat je dit niet hoeft te doen…” zegt Chris zacht. Hij hoopt dat ze het gehoord heeft.

Ondertussen heeft de brand zich verder ontwikkelt in de richting van de feestgangers. De enige uitweg wordt versperd door een vuur dat steeds verder begint op te laaien. Chris en Ana zitten opgesloten tussen de bar en het podium dat hoog boven hen uit torent. Koortsachtig kijkt Chris om zich heen op zoek naar een uitweg, maar hij is radeloos. Hij laat zich op zijn knieën vallen en precies op dat moment klinkt er een luide "BOEM". In een reflex trekt hij Ana naar zich toe en hij slaat zijn arm om haar heen om haar te beschermen tegen al het smeulend ijzer en plastic dat nu door de lucht heen vliegt. Het vuur heeft nu ook alle apparatuur en de stoppenkast bereikt en dit had de explosie van zojuist veroorzaakt. De hel is losgebroken op C.S. Paradise.

Ropandina · Schoolhoofd **Woonplaats:** Schuilen voor de regen

Nina Liv

Nina schrikt wakker door een harde knal. Ze realiseert zich dat ze haar zaklamp moet zoeken. Ze ruimt verder op want ze heeft de lamp nog aan gelaten dus ze ziet alles. Ze graaft in het zijvakje van haar handtasje en ziet hem liggen. Haar zaklamp! Ze grist hem uit haar tasje en drukt op de aanknop. Ugh... De batterij is op. Nina graaft nog even verder als ze opeens iets staafvormigs voelt. Hebbes! Ze verwisselt de batterijtjes en rent naar buiten. Ze knipt nog snel even de lamp van de hut uit en sluit de deur achter zich. Ze baant zich doormiddel van haar zaklamp een weg door de duisternis. Ze ziet dat de deur van de zaal op een kiertje staat. 'Die zal ik wel zijn vergeten dicht te doen,' denkt Nina rustig. Ze loopt naar binnen en wordt meteen verblindt.

'Brand,' schiet er door haar hoofd heen. 'De anderen weten misschien niet dat er brand is!' Nina loopt verder als ze opeens struikelt over iets wat een voet lijkt te zijn. Ze valt languit op de grond en voelt de zaklamp tegen haar neus aan. Haar neus doet pijn. Nina voelt aan haar neus en ziet dat het bloed uit haar neus stroomt. Ze pakt haar toverstok, richt deze op haar neus en mompelt 'Balsemio,' Haar neus voelt heel warm aan en dan weer normaal. De pijn is weg. Nina richt haar toverstok eerst op haar hand en daarna weer op haar neus en mompelt 'Sanitato.' Al het bloed is weggewist. Vlug staat ze op.

OOC: Wie zich meld om meegenomen te worden en gered te worden meld zich maar

Nina verveelt zich anders toch.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Nog voor Misha antwoord kan geven, wordt Ana ineens bij hem weggesleurd door Chris. Hij fronst even, dat was nogal... onbeleefd. Hij zucht, neemt nog een slok van zijn bier en kijkt even rond, op zoek naar een nieuwe gesprekspartner. Dan valt het licht uit. Great, daar zat hij echt op te wachten. Deze cruise begon niet bepaald goed. Dan ruikt hij een doordringende lucht... de geur van schroeiend plastic. Brand! Hij weet één ding heel zeker. Hij moet ervan door.

Hij staat op van de bar en loopt voorzichtig richting de deur. Hij ziet een bordje met EXIT en besluit deze te volgen. Ze moesten naar het dek. "Mensen!" roept hij achter zich, "Laten we bij elkaar blijven en samen naar het dek gaan!" Dan volgt er een explosie en vallen er delen van het plafond naar beneden. "SCHIET OP!" roep hij. Ze moesten hier weg en snel ook, dus Misha houdt de deur open om iedereen die nog vrij kon lopen de zaal uit te krijgen.

Ropandina · Schoolhoofd **Woonplaats:** Schuilen voor de regen

Nina Liv

Nina stond langzaam op. Ze hoorde Misha iets schreeuwen en rende naar hem toe met haar zaklamp stevig in haar hand gedrukt. 'Misha! Ik heb een zaklamp, dan kunnen de mensen nog tenminste iets anders zien dan alleen het vuur!' Ze rende naar het midden van de zaal en riep met volle kracht 'WEET IEMAND WAAR DE BRANDBLUSSERS ZIJN?!'

Nina rende naar haar eigen hut die ze samen met Eloisa en Alex deelde. Ze wist dat bij de hutten een brandblusser hing. Ze pakte de brandblusser en rende naar de zaal toe. Ze maakte de brandblusser open zoals op de handleiding en bluste het vuur wat bij de stoppen was gekomen. 'Oeps,' dacht Nina opeens. 'Vloeistof en elektriciteit gaat niet zo goed samen!' Ze schreeuwt: 'IEDEREEN DIE NIET OPZIJ WIL WORDEN GEBLAZEN NAAR HET DEK! ER ZAL WAARSCHIJNLIJK WEER EEN ONTPLOFFING PLAATSVINDEN!' Terwijl Nina dat zei werd ze opzij geblazen door de ontploffing. Ze kwam met een smak neer op de grond. Haar haren stonden in vuur en vlam. Versuft keek ze om zich heen toen er een onaangename geur van verbrandend haar zich uitbreidde. Ze stond langzaam op en haar haren waren gelukkig nog niet zo ver in brand. Ze rende naar de bar en liet de kraan lopen. Ze maakte haar haren nat, waardoor de vlam doofde. Het kon haar niet schelen dat haar haar half as is. Ze zocht een blusdeken...

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Austin McIntyre

Austin stond ergens in een hoekje met dit keer alleen als gezelschap zijn sapje, maar niet zomaar één want het is zo prachtig aangekleed dat het ook door kan gaan, als een fancy cocktail, en dat parasolletje is zo cute. Met nog steeds een slok drinken in zijn mond zet Austin nogal grote ogen op wanneer de muziek uitvalt, en daarbij ook nog is de lichten. De eerste seconden, of misschien waren het wel minuten staat hij verstijft van angst. Echter door een explosie slaakt hij een gil, en gooit hij zijn glas blindelings over zijn schouder heen, waar dat terecht komt of tegen wie het terecht komt kan hem even niet zoveel schelen. Je gaat namelijk vast tocn niet knock-out als je een glas tegen je hoofd aankrijgt, right?

'Iedereen luisteren, we moeten hier weg' piept hij meer, als hij toch een poging doet om enigzins dapper over te komen. Wanneer hij bijna bij de deur is ontstaat er nog een explosie waarop er vervolgens weer iets afbrokkelt en naar beneden valt. Austin weet nog net het brokstuk te vermijden, alleen de angst slaat nou steeds dieper bij hem naar binnen en helder denken dat zit er niet meer in, hij weet dan ook begod niet of de opening naar de exit echt nog vrij is. Nee, als het mogelijk zou zijn dan zou Aussi nu zeven kleuren van de regenboog schijten. Oh gatsie zijn broek word nat, en dat is vast niet zweet van de hitte of spanningzweet. Hij wil hier weg, en hij wil zijn mama nu.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Summer verstijft van angst als ze de brand eenmaal heeft opgemerkt. Ze kijkt vluchtig rond op zoek naar Chris, ze kan dit niet in haar eentje als animator aan. Chris is nergens te bekennen, maar ze heeft hem niet zien gaan. Panisch kijkt ze overal rond, maar het vuur begint zich uit te breiden en iedereen moet zo snel mogelijk weg hier. En dat is haar taak als animator. Gelukkig zijn er mensen met betere reflexen dan Summer, er zijn al een aantal mensen bezig met elkaar te evacueren.

Ze ziet Dominic en Gallagher staan en rent er op af. "Kom jongens, verzamelen op het dek!" zegt ze in één adem waarbij ze naar de nooduitgang wijst. Ze heeft nog steeds geen blik van Chris vernomen en rent richting het dek waar ze al een paar anderen ziet. Maar nog steeds geen Chris. Ze stapt op een bankje dat op het dek staat en verheft haar stem: "Iedereen die nu hier is, blijf alsjeblieft op het dek! Zoek je hutgenoot op en laat het weten als je hem/haar niet kan vinden!" Ze springt van het bankje af en rent als een kip zonder kop weer naar binnen door de deur die Misha open houdt.

"CHRIS?! CHRIIIIIS! Waar ben je?" roept ze rond in de ruimte die steeds meer uit vuur begint te bestaan. Ze ziet ergens in de rook iets bewegen en rent er op af - Austin. Ocherm, hij ziet er zo ontzettend bang uit. "Kom," zegt ze als ze haar arm om zijn schouder slaat en hem probeert mee te nemen naar buiten, "we gaan naar buiten."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Ana probeert koortsachtig een manier te vinden om iets te vinden waardoor ze daar weg kunnen. Ze hoort de woorden van Chris maar net, maar ze antwoord er niet op. Hij heeft gelijk, ze hoefde dit niet te doen en toch doet ze het. De enige uitweg wordt versperd door het vuur. Op het moment dat Chris zich op zijn knieën laat vallen moet Ana wel reageren om zelf niet onderuit te gaan, maar voordat ze werkelijk een kans krijgt om alles in te schatten klinkt er een luide explosie en trekt een arm haar naar beneden en probeert haar te beschermen. De aanraking met de vloer is hard, maar waarschijnlijk een stuk veiliger dan het staan terwijl er overal dingen naar beneden vallen.

Met dichtgeknepen ogen wacht Ana totdat haar lichaam weer lijkt te willen bewegen. Ze weet absoluut niet wat ze moet doen en in haar hoofd probeert ze de opkomende paniek te redeneren. Ze mag niet in paniek raken. Paniek was slecht. Paniek kon het einde beginnen. Niet. In. Paniek. Raken! Maar met elke seconde die er voorbij gaat verliest ze haar kalme ik en langzaamaan merkt ze een pijn in haar been. Voorzichtig opent ze haar ogen en ze merkt amper dat het Chris is die haar in zijn armen trok en haar nog steeds vasthoudt. Ana kijkt voorzichtig naar haar been en hoewel het geen onnatuurlijke hoek is waarin haar been ligt, is het stuk podium of plafond (Ana heeft werkelijk geen flauw idee wat het precies is) niet iets wat er hoort te liggen. Voorzichtig beweegt ze haar been en ondanks de pijn kan ze haar been tenminste wat bewegen. Geen pijn was beter dan niets voelen... Toch? Voorzichtig kijkt ze Chris aan. Absoluut niet wetende wat ze moet zeggen. De angst en de pijn is waarschijnlijk iets wat ze absoluut niet kan verbergen nu.

"We moeten hier weg..." maar de woorden komen er met haperingen uit, "Als we niets doen dan... dan..."

Maar het realiseren van haar volgende worden maken haar alleen maar banger en Ana weet absoluut niet wat ze nu moet doen. En dat maakt haar nog het bangst. Ze weet altijd wat ze moet doen. Ze is koel en rustig in situaties waar andere in paniek raken. Ze heeft altijd een oplossing. Maar nu niet...

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Chris Robertson - Animator

Chris heeft nog steeds zijn arm om Ana en samen liggen ze op de grond. Hij ziet bijna niets meer door de dikke rook die nu in het zaaltje hangt en zijn ogen tranen enorm. Hij ziet nog net de contouren van Ana en even later haar blauwe ogen die hem angstig aankijken. Was ze gewond? Zijn ogen schieten heen en weer en hij ziet dat één van haar benen bedolven ligt onder het puin. Een nieuwe vlaag paniek schiet door hem heen. Snel draait hij zich om en schuift zo goed en zo kwaad als het gaat de brokstukken van Ana's been af. "Gaat het?" Er staken gelukkig geen botten uit en er zaten ook geen brokstukken in haar been vast. Chris slaakt een diepe zucht in een poging zijn paniekaanval te onderdrukken.

Dan hoort hij Ana haperend zeggen dat ze hier echt weg moeten. Haar woorden zorgen ervoor dat hij nog meer in paniek raakt. Ana had gelijk… Ze moesten hier direct weg! Maar hoe?

Hij strijkt even kort met zijn hand over haar rug in een poging om haar gerust te stellen. Dan schiet er opeens een heldere gedachte door zijn hoofd. Geen idee waar dit opeens vandaan komt; misschien is het zijn overlevingsinstinct. ”Weet je wat we gaan doen? We kruipen langs de rand, zo ver mogelijk van de brand vandaan. We moeten we een uitweg vinden, dat kan niet anders.” Even kijkt hij haar vragend aan, maar Chris weet dat ze nu snel moeten handelen als ze dit willen overleven.

Op handen en knieën begint Chris te kruipen. Elke meter checkt hij voor de zekerheid of Ana hem nog volgt en of ze in orde is. Door alle rook is er maar weinig te zien. Ze zijn net een meter of acht onderweg als Chris’ hand wegglijdt. Hij schuift onderuit en landt met zijn kin op de vloer. Zacht vloekt hij even als hij zijn mond voelt opzwellen en dan gaat hij op zoek naar de oorzaak van zijn valpartij. Met zijn handen glijdt hij snel heen en weer over de vloer. Voelde hij daar nou iets…? Ja! Ana, ik heb een wand gevonden!” zegt hij met kleine glimlach. Misschien komen ze hier dan toch nog levend uit.

Dan ziet hij opeens waar de wand vandaan komt. De glimlach glijdt van zijn gezicht af en zijn maag draait zich om. Onder een hoop puin ligt Leonard. Levenloze Leonard.

Ropandina · Schoolhoofd **Woonplaats:** Schuilen voor de regen

Nina Liv

Nina kijkt even om zich heen en ziet dan dat Emily onder het puin ligt begraven. Nina rent naar haar toe en ziet dat ze nog leeft. Nina gooit het puin van Emily af, als Emily geen adem meer haalt. Nina probeert nog wat mond-op-mond-beademing en even op de borst te drukken, maar het wil niet werken. "Nee! Emily!" Nina slikt en weet dat Emily nu ergens is waar ze Nina niet meer kan horen. Nina zucht en pakt Emily's levenloze lichaam op. Ze draagt Emily's lichaam uit de zaal. 'Emily's lichaam moet ongeschonden blijven,' denkt Nina. Nina gaat met Emily's lichaam naar het dek, legt Emily neer, pakt een zeil en legt deze over Emily's lichaam heen, waardoor het net lijkt alsof ze onder een deken ligt te slapen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Ana kijkt slechts toe als Chris de brokstukken van haar been begint weg te halen en ze knikt wat beduusd als hij vraagt of het gaat. Ze kan haar been nog bewegen, dat is het belangrijkste. Denkt ze. De hand op haar rug voelt ze amper, haar hele lichaam lijkt in een soort trance te zijn. als hij een voorstel maakt om iets te gaan doen knikt ze slechts. Het is al meer dan dat ze zelf had bedacht. Ana volgt Chris op haar handen en knieën en probeert zo dicht mogelijk bij hem te blijven. Ze wilt hem nu absoluut niet kwijtraken. Het idee dat ze hier straks misschien alleen is maakt haar bang. Banger dan ze ooit is geweest.

Plotseling ziet ze nog net hoe Chris onderuit gaat en geschrokken stopt ze. Wat moest ze doen? De verstikkende rook lijkt haar rationele gedachtegang volledig te verstoren. Ze houdt haar hand voor haar mond in de hoop minder rook in te ademen, maar het lijkt amper nut te hebben. Ze hoest even en dan hoort ze de woorden van Chris. Snel kijkt ze op. Een wand?! Met een wand was alles opgelost. Ze konden hier weg! Als de uitdrukking van Chris veranderd volgt Ana zijn blik en op het moment dat het beeld zich scherp stelt en ze ziet wiens wand het is en wat er met hem is gebeurd wordt haar beeld wazig. Haar ogen zijn gevuld met tranen en ze kan haar emoties niet tegenhouden. Zo snel als ze kan kruipt ze naar Leonard toe en wanhopig begint ze puin weg te halen. Hij mocht niet dood zijn! Niet Leonard. Haar lichaam is gevuld met een blinde paniek en de tranen stromen over haar wangen.

"Nee! Nee" brengt ze zacht en paniekerig uit, "Leonard alsjeblieft. Je mag niet... Je moet blijven leven. Alsjeblieft... Alsjeblieft Leo."

Haar handen vinden zijn arm en ze pakt zijn hand beet. Ondanks dat ze ergens weet dat het te laat is voor hem weigert alles in haar om hem te laten gaan. Ze had genoeg met hem meegemaakt, hij kende haar als een van de weinige goed. Hij mocht niet dood zijn. Het mag niet. Haar lichaam trilt van de heftige inspanningen en de emoties die door haar lichaam razen. Ana heeft niet eens door dat er bloed op haar handen zit, het bloed van Leonard. Alles wat er om haar heen gebeurd lijkt amper nog belangrijk te zijn. Het enige wat er nog in haar gebeurd is een angst die zich steeds verder ontwikkeld.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Chris Robertson - Animator

Met pijn in zijn hart kijkt Chris toe hoe Ana naar Leonard kruipt en een poging doet om hem te redden. Diep van binnen weet hij dat hij haar moet tegenhouden, maar hij staat aan de grond genageld. Als Leonard er zo bijligt… hoe waren de anderen er dan aan toe? Was Summer wel in orde? En Alex? En hoe zat het met Lauren in de ziekenzaal? De meeste passagiers van C.S. Paradise waren in een korte tijd dierbaar voor hem geworden – hoewel hij sommigen af en toe bloedirritant vond, kon hij een cruise zonder hen niet voorstellen.

Chris grijpt de wand van Leonard nog wat steviger vast en werpt een angstige blik naar achteren. Hij voelt de warmte van het naderende vuur. Hij moet nu echt in actie komen. Met een ‘Aqua Eructo’ weet hij het dichtstbijzijnde vuur deels te blussen, maar de brand is zo groot dat het eigenlijk geen zin heeft. Chris loopt naar Ana en Leonard toe en aarzelend legt hij een hand op haar schouder. ”Ana… Ik wil je niet ongerust maken, maar we moeten hier nu echt weg.”

Even blijft hij stil, terwijl hij in gedachten Leonard bedankt voor zijn wand. Als ze die niet hadden gehad, hadden ze de brand zeker niet overleefd. Chris hoopt maar dat Leonard nu op een betere plek is. Ana heeft zich nog steeds niet van Leonard losgemaakt. Hij bekijkt haar even. Haar ogen staan wild, de make-up loopt in sporen over haar gezicht heen, ze trilt onbedaarlijk en ze zit onder het bloed. Ze ziet er echt verschrikkelijk uit. Chris beseft dat Ana niet meer in staat is om zelf te lopen. Hij buigt naast haar neer en tilt haar zo voorzichtig mogelijk op. Met de wand in zijn rechterhand mompelt Chris continu ‘Aqua Eructo’ en hij weet het vuur net genoeg te blussen om er relatief veilig tussendoor te lopen. Hier en daar ziet hij andere lichamen liggen, maar hij sluit zijn ogen ervoor. Eerst zorgen dat Ana veilig is – dat is nu het belangrijkste.

Na een minuut of vijf strompelt Chris met Ana nog steeds in zijn armen de zaal uit. Zijn knieën begeven het en hij probeert Ana zo goed mogelijk zacht op het dek neer te leggen. Hij kijkt wild om zich heen. Hij ziet een aantal mensen staan, maar hij herkent even geen gezichten. Ze hebben het gehaald! Toch is er geen gevoel van blijdschap bij Chris te bekennen. Hij laat zijn hoofd in zijn handen zakken en de tranen beginnen te stromen. Dit was allemaal zijn schuld.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Eloisa staat net met een drankje aan de bar wanneer de muziek plotseling uit valt. Ze kijkt wat verbaasd om zich heen, maar aangezien ze zo snel niet kan opmerken waarom het is richt ze haar aandacht weer op haar drankje. Dan klinkt er een harde klap en Eloisa wordt naar opzij geworpen tegen de bar aan. Door de klap wordt de lucht uit haar lichaam geperst. Hijgend komt Eloisa terug overeind en dan pas merkt ze dat er brand is uitgebroken. Ze hoort geschreeuw van alle kanten, maar wat er daadwerkelijk gezegd wordt gaat aan haar voorbij. Met haar hand op haar zij blijft ze even stokstijf staan. Ademhalen kost moeite.

Mijn tas... Hoewel ze goed genoeg weet dat in het geval van brand naar buiten gaan belangrijker is kan ze haar tas hier niet achter laten... Eloisa begeeft zich achter de bar en ze voelt het glas van de vele kapot gesprongen drankflessen door de zool van haar gymschoenen heen prikken. Wanneer ze haar tas gevonden heeft komt ze achter de bar vandaan. Ze kan nog net opzij duiken voor een stuk plafond dat naar beneden komt. Ze voelt hoe de rook haar kortademig maakt en een paniekerig gevoel maakt zich van haar meester. Waar is de uitgang in hemelsnaam? Waar is haar wand? Het komt niet in haar op dat de wand in haar tas zit.

Met haar armen over haar hoofd loopt Eloisa verder. Door de rook kan ze nauwelijks nog wat zien en de plafondstukken komen nog steeds naar beneden zijlen. Haar zij doet pijn van de klap en de rook neemt haar adem weg. Even is Eloisa bang dat ze haar bewustzijn gaat verliezen, maar dan ziet ze niet al te ver van haar vandaan licht en een jongen die bij de deur staat. "Help!" roept ze naar de jongen. Ze wist zijn naam niet eens... Ze was hier nog maar net.

Ooc: Ik wist niet zeker of Misha daar nog stond, dus als het niet goed is pas ik het wel aan (:

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Misha ziet hoe meer en meer mensen de zaal verlaten en hem passeren. Goed en wel als het gaat bregen steeds meer personen zichzelf in veiligheid.

Dan hoort hij iemand roepen. Een meisje, zo te horen. Hij loopt terug de zaal in op zoek naar het geroep. Waar komt het geluid toch vandaan? "IK HOOR JE!" roept hij, "Ik kom naar je toe!" Dan ziet hij haar liggen. Het is een meisje dat hij nog niet eerder had gezien. Onmiddellijk loopt hij naar haar toe en knielt bij haar neer. "Gaat het? Kom mee. Maak je maar geen zorgen, we komen hier wel uit." Hij slaat haar arm om haar heen en probeert haar overeind te helpen. "Kom," zegt hij nogmaals, "Kun je staan?"

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Ana merkt absoluut niet wat er om haar heen gebeurd, de brand die steeds erger wordt, de warmte die steeds dichterbij komt. Het is alsof haar lichaam gestopt is met werken. Ergens voelt ze wel hoe een hand op haar schouder wordt gelegd, maar de connectie in haar hersens lijkt niet gemaakt te woorden. Ook de woorden van Chris lijken geen betekenis te hebben. Weg. Het woord komt haar zo bekend voor, maar ze heeft eigenlijk geen idee meer wat het betekent.

Op het moment dat ze wordt opgetild lijkt er weer iets te gebeuren in haar hersens, maar nog steeds lijkt het maar een halve connectie te zijn. Haar lichaam lijkt voor haar te reageren. Ze slaat haar armen om Chris zijn nek heen en drukt zich zo dicht mogelijk tegen hem aan om enige houvast te voelen in deze chaos. Niet de chaos van de buitenwereld zoals de brand en de vallende brokstukken, maar de volledige chaos in haar hoofd. Het is alsof alles gewoon is ingestort. Ana merkt niet eens op dat Chris haar veilig buiten breng, op het dek. Ondanks dat haar aanraking met het dek niet helemaal zacht is lijkt het amper te deren. Ze zit daar slechts, ze trekt haar knieën op en slaat haar armen erom heen. Wat er om haar heen gebeurd merkt ze niet. Ze ziet wel schimmen van andere mensen, maar de tranen in haar ogen zorgen voor een wazig en vreemd beeld.

Een fris briesje lijkt haar lichaam wat te kalmeren. Het is alsof er ergens een connectie wordt gemaakt. Frisse wind betekende dat er geen rook meer was. Geen rook betekende waarschijnlijk geen brand. Althans niet op de plek waar ze nu is. Ana doet geen poging om de tranen weg te vegen en rond te kijken, haar lichaam lijkt het absoluut niet te willen en als haar lichaam het al wilde, zou haar geest niet meewerken. Ze voelt een enorme leegte in haar lichaam, een leegte die gepaard gaat met de na smeulende chaos.

OOC:: Dit was een lastige post :')

[RPG] Cruiseship

Wie is er online