[RPG] Tartarus

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila pakt de tas aan en glimlacht, ze weet dat Damien het amper zal zien met deze duisternis, maar het is bijna een gewoonte. Als hij op een stoel gata zitten haalt Mila haar kleding uit haar tas. Ze trekt haar jeans aan, ze heeft de meest comfortabele uitgekozen en erboven doet ze een shirtje en een vest. Ze ploft op de stoel naast Damien neer en begint haar schoenen aan te trekken. Als ze die aan heeft kijkt ze even rond. Er hangt een digitale klok. 01.08.

"Nog minder dan een uur," zegt ze dan.

Ze hadden afgesproken dat ze hoe dan ook om 2 uur zouden vertrekken, of iedereen nou aanwezig was of niet. Ze konden niet eeuwig wachten. Ze kijkt even naar Damien. Mila heeft geen idee hoe lang het gaat duren voordat de rest komt en of er mensen zijn die hun gedachten hebben veranderd. Na vijf minuten stil te zijn besluit ze dat ze deze afwachtende stilte zat is.

"Denk je dat iedereen komt opdagen...?" vraagt ze dan.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara is nog steeds bij Ryan thuis en zenuwachtig ijsbeert ze heen en weer. Wat zou hij allemaal aan het doen zijn? Het was ondertussen al kwart over één en ze hadden met de rest van de groep afgesproken om vóór twee uur te verzamelen.

Ze durft niet bij hem te gaan kijken, want ze had al voor genoeg ongemakkelijke situaties gezorgd, maar ze besluit kordaat om alleen te gaan als Ryan om half twee nog niks van zich had laten horen... Ze wilde haar enige kans op vrijheid niet van zich laten afnemen.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Ryan staat voor de spiegel. Hij kijkt naar zijn reflectie en hij zucht. Hij kan niet geloven dat hij eindelijk hier weg gaat. Eindelijk deze hellhole achter zich laten. Als de ontsnapping lukt tenminste... Op zijn bed ligt zijn rugzak, al helemaal ingepakt. Dat was binnen 5 minuten gebeurd en daarna was hij track of time verloren.

Hij schrikt op van een geluid op straat en kijkt op zijn horloge. "SH*T!" Roept hij uit, als hij erachter komt dat het al kwart over één is. Snel pakt hij zijn tas van het bed en stormt hij de woonkamer in. Vlak voor Lara staat hij stil.

"Okay. Ik ben klaar." Zegt hij, terwijl hij zijn jas aantrekt.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Naar adem happend probeert Joaquin de man ervan te weerhouden om niet zijn keel samen te persen. Gelukkig gaat dat al wat lastiger, zo met één hand. Maar dat er nu net in dat ene hand een mes moet zitten maakt het er niet vrolijker op. De man duwt Joaquin tegen de ladekast en probeert het mes dichter naar Joaquin hals te brengen. Als ik nu tegen zijn knie kan schoppen, dan zakt hij misschien onderuit en..., denkt Joaquin terwijl hij zijn hart in zijn keel voelt kloppen en Georgia volledig uit het oog verloren is.

Hij staakt zijn ontsnappingspoging als de man glazig voor zich uit kijkt en dan als een lappenpop tegen zijn borst valt. Joaquin slaakt een diepe zucht van verlichting en verbazing en moet even bekomen. Hij duwt de man van zich op die op zijn beurt slap in elkaar lijkt te zakken tegen de muur. Joaquin zoekt met zijn blik Georgia die aarzelend een vraag lijkt te stellen. Joaquin sluit even zijn ogen, op zoek naar enige berusting -hij wil de situatie er niet nog gestresseerder op maken- en knikt naar Georgia. 'Hij heeft me niet geraakt. Ik ben ok...' Hij daarentegen.

Joaquin zakt voorzichtig door zijn knieën (alsof die man elk moment even recht zou springen 'ik dacht het niet, jongens') en controleert in de hals zijn hartslag die al even afwezig is als de motivatie om nu nog even te gaan ontsnappen. 'Je hebt hem... Op een cruciale plaats geslagen', concludeert hij verbloemend. Dat klinkt al wat beter dan: je hebt zijn schedel verbrijzeld. Als ze niet weg moesten, konden ze natuurlijk nog altijd zeggen dat het wettelijke zelfverdediging is, maar daar hebben ze nu weinig tijd voor. Maar al snel zullen anderen hun afwezigheid opmerken en ligt er een dode vent in Georgia's appartement~. Ze konden maar moeilijk een briefje op de man leggen om te zeggen dat het een ongelukje was.

'Wat gaan we doen? Hem hier achterlaten? Hem op de gang dumpen? Hem uit het raam gooien, zodat het zelfmoord lijkt?', er waren te veel mogelijkheden om betrapt te worden. "Die pijp moet zo snel mogelijk weg en wij ook".

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Wanneer Joaquin bevestigt dat de man dood is doet Georgia wankelend een stap naar achter. Geschokt blijft ze naar het dode lichaam op de grond kijken. "Ik... Ik wou..." stamelt ze. Dan vraagt Joaquin wat ze met het lichaam gaan doen en dat doet Georgia ontwaken.

"We hebben geen tijd Joaquin. We moeten nog omkleden en..." Ze kijkt Joaquin even kort aan. "We zijn hier straks toch weg." Oké, het deed haar heel ongemakkelijk voelen om een lijk in haar huis achter te laten als cadeautje voor de toekomstige bewoner, maar ze hadden niet veel keus. En ze zou hier niet meer terug komen. "Die pijp gooi ik onderweg wel weg." Ze hadden hier vast geen CSI team lopen, maar om het wapen bij het lijk achter te laten ging haar weer wat te ver.

Zonder wat te zeggen loopt Georgia naar haar slaapkamer, waar ze zich vlug uit haar verschrikkelijke jurkje werkt. Georgia werpt op een blik op haar eigen bleke gelaat in de spiegel en fronst. Dan pakt ze de tas die al op haar bed klaar stond en loopt terug naar de gang naar de ondertussen ook omgekleedde Joaquin. "Laten we maar gaan..." Haar blik glijdt nog een keer over het lijk en dan stapt ze naar buiten.

Na een niet al te lange wandeling waarbij ze de metalen pijp in een stuk struikgewas heeft gegooid komen Georgia en Joaquin aan op de afgesproken plek. Georgia kijkt even argwanend om zich heen en gaat dan naar binnen. Ze knikt even kort ter begroeting naar Damiën en Mila, de gebeurtenissen van eerder gaven haar niet echt de behoefte om wat te zeggen.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

De enige twee lichtjes in de kamer zijn de digitale klok aan de muur en de gloeiende sigaret van Damiën. Hij neemt een hijs en kijkt hoe Mila zich omkleedt. Hoewel hij alleen een silhouet ziet en hij erg gespannen, is het een prettig uitzicht. Als ze zegt nog minder dan een uur te hebben knikt hij. Geen idee of ze het daadwerkelijk ziet.

Als ze daarna vraagt of iedereen op komt dagen, fronst hij even. "Nee..." zegt hij dan, "Ik denk dat er waarschijnlijk een aantal zullen zijn die op het laatste moment toch niet durven." Hij neemt nog een hijs. Dan hoort hij voetstappen. Hij legt zijn hand gelijk op zijn pistool, afwachtend wie het is. Als hij ziet dat het Jaquin en Georgia zijn, blaast hij even uit. "Goedenavond samen..." zegt hij, terwijl hij opstaat van zijn stoel. Gespannen staart hij uit het raam. Waar bleef Ryan nou?

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Sebastian glimlacht licht en knikt. Ja, hij wist de weg wel zo ongeveer. Hij loopt de straat links in en komt uiteindelijk na een paar straten aan op de weg waar dit hele avontuur is begonnen, bij de bibliotheek. Hij kijkt kort op de klok die aan de gevel hangt en hem vertelt dat er meer tijd verstreken is dan hij had gedacht.

"Laten we je spullen ophalen en dan doorgaan. Voordat we te laat zijn en ze denken dat we ons hebben bedacht.."

Omdat hij geen idee had waar Elina precies woont, maar de jurk die ze droeg minder geschikt was om mee te vertrekken dan zijn eigen kleding, leek het hem niet meer dan logisch haar huis als enige tussenstop in te plannen.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Kort na haar overpeinzingen hoort Lara Ryan iets uitroepen en dan staat hij opeens voor haar. Ze vertelt hem maar niet dat ze zich zorgen over hem aan het maken was, maar knikt even kort naar hem en loopt dan naar de voordeur.

Daar houdt ze even een momentje rust. Ze verwacht het niet, maar misschien wilde Ryan wel even afscheid nemen van zijn huis? Als ze Ryan weer achter zich hoort, houdt Lara even haar pas in zodat ze naast elkaar komen te lopen. Als ze dan bewaking tegen kwamen, konden ze nog altijd doen alsof ze het samen gezellig gingen maken. Lara hoopt met heel haar hart dat deze situatie zich niet voordoet; ze was al genoeg awkwardness tussen hen.

Na een wandeling van ongeveer tien minuten – gelukkig zonder bijzonderheden - staan ze voor een gebouw.
”Hier moeten we zijn, toch?” vraagt ze voor de zekerheid aan Ryan.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila knikt even als ze het antwoord van Damien hoort. Ze weet dat hij gelijk heeft, meerdere zullen niet op komen dagen en in haar hoofd probeert ze te bepalen wie dat zullen zijn. Die jongen die berichten rond bracht is iemand die ze niet verwacht te zien. En die ene die in het pijpsysteem werkt. Als niet veel later voetstappen weerklinken is Mila alert op wat er gebeurd. Als het niet iemand van de groep was moesten ze ingrijpen. Maar het zijn Joaquin en Georgia. Ze knikt even naar hun, niet wetend of ze het ook echt zien.

De tijd verstrijkt langzaam en met elke minuut die er voorbij gaat luistert Mila naar de geluiden van buiten. Op een gegeven moment hoort ze een stem. Een vrouwelijke stem en hoewel ze het niet zeker weet denkt ze dat het Lara is. Maar zelfs als het Lara is, is de helft er nog niet.

"Er zullen een hoop niet op komen dagen..." zegt ze dan zachtjes en ze staat op en loopt naar de deur.

Ze gaat naast de deur staan en leunt tegen de muur aan. Een stuk gemakkelijker om iemand zo aan te vallen dan nog op te moeten staan, maar Mila hoopt dat het niet nodig is.

OOC:: Kom op mensen, we gaan bijna weg o.o

Tengaar · Schoolhoofd

Door de straten volgt Elina Sebastian blindelings. Opgelucht kijkt ze toe hoe ze uitkomen bij de bibliotheek.

"ah, gelukkig, de bibliotheek." met een glimlacht draait ze zich naar Sebastian. "We zijn vlak bij mij huis. Deze kant op." vluchtig begint ze in de richting van haar huis te lopen. Na een minuutje staat ze stil en draait zich weer om naar Sebastian.

"Hoe wist je eigenlijk welke kant we op moesten voor mij huis?" met licht argwaan kijkt ze hem aan. "Je weet toch helemaal niet waar ik woon?" Haar huis is net om de hoek en het is niet dat het huis haar ook maar iets waard is, want na deze nacht zal ze er niet meer terug komen. Wat haar wel zorgen wekt is dat ze Sebastian helemaal niet kent, maar hij blijkbaar haar wel. Oren en ogen waren overal, dat is wat Jeron haar zeker over deze wereld heeft geleerd. Waarom zou Sebastian daar niet onderdeel van kunnen. Meestal was het te zien aan hun ogen. Ze doet een stap dichterbij en kijkt hem recht in zijn ogen aan.

"want ik geloof niet in toeval." zegt ze met een strenge toon.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

De wandeling naar het gebouw was een rustige. Ryan had geen bewaking gezien en ze hebben de reis stilzwijgend naast elkaar gelopen. Zijn gedachtes waren vooral bij de ontsnapping geweest. Zou het ze gaan lukken? Zou geen onervaren builder het gaan verklooien? De consequenties als ze gepakt zouden worden, zouden groots zijn. Het zou eventueel de dood kunnen betekenen...

"Ja, hier is het." Mompelt hij tegen Lara. Ryan was bijna vergeten dat zij er ook nog was.

Hij pakt haar bij de hand en loopt samen met haar richting de deur. Na drie maal geklopt te hebben, pakt Ryan zijn sigaretten te voorschijn. Als de deur maar snel open gedaan wordt...

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Kort nadat hij Georgia en Joaquin heeft binnengelaten, wordt er op de deur geklopt. Damiën pakt zijn pistool en loopt langs Mila richting de deur. Als dit iemand was die niet bij de groep hoorde zou hij gelijk schieten. Voorzichtig opent hij de deur, zijn pistool richtend op de klopper.

Er verschijnt een grijns als hij ziet wie het is. Ryan. "Gast..." zegt hij, "had je vertraging ofzo?" Als hij ziet wiens hand hij vast heeft, wordt zijn grijns nog breder. Juist, dat was zijn vertraging. Lara. Het zou eens tijd worden. "En een hele goedenavond, Lara." zegt hij, terwijl hij de verovering van zijn beste vriend recht in de ogen aankijkt.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Als ze naar hem glimlacht, glimlacht Sebastian terug. Gelukkig woonde ze dichtbij, dan waren ze misschien nog op tijd... Als Elina zich echter vrij snel weer omdraait met een duidelijke argwaan in haar ogen, verdwijnt zijn glimlach en blijft hij haar een paar seconden sprakeloos aankijken. Hij had geen idee waar ze woonde..

"Ik.." Begint hij nog verbaasd over de plotselinge ommezwaai wat aarzelend. "Ik heb geen idee waar je woont." Vervolgt hij dan snel met vaste stem.

Ze kijkt hem strak aan en Sebastian wendt zijn blik niet af.

"Elina, voor vele wegen is dit plein de meest logische plek om op uit te komen. Ik dacht, als we hier maar eenmaal zijn, weet je je weg weer te vinden.. En dan heb je nog tijd om iets anders aan te trekken.."

Sebastian kijkt kort omhoog naar de klok op de bieb en ziet dat de tijd echt begint te dringen.

"En wat nu alleen maar gunstig is dat je dichtbij woont, want anders vertrekken ze zo zonder ons.."

Tengaar · Schoolhoofd

Twijfelend kijkt Elina Sebastian aan terwijl hij verhaal doet, maar schrikt een beetje bij zijn laatste woorden. Zonder ons vertrekken....ze zouden het zomaar kunnen doen. Er is voor niemand een garantie dat ze zouden komen. Verschrikt kijkt ze naar de tijd en ziet dat er inderdaad niet veel meer van is.

"Aaaargh" laat ze op een geïrriteerde toon geluid uit haal mond ontsnappen. "Kom mee."zegt ze terwijl ze, dit keer bewuster, zijn hand pakt en hem mee sleurt naar haar voordeur. Vluchtig steekt ze haar sleutel in het slot en opent de deur. In de woonkeuken waar ze binnenstappen staat haar tas al klaar op haar te wachten om te vertrekken. ondertussen heeft ze de hand van Sebastian losgelaten en loopt door naar haar slaapkamer. Ze heeft een setje kleding al neergelegd op haar bed en kijkt even twijfelend naar haar kast. Als ze deuren geopend heeft pakt ze een stapeltje simpele shirts, broeken en een vest en loopt ermee terug de kamer in.

"Deze zijn van Jeron." zegt ze tegen Sebastian. Kort zucht ze "Het ziet er naar uit dat hij niet meer zal komen." zegt ze met een lichte onzekere trilling in haar stem. "Misschien zit er iets bij wat jij kan gebruiken, ik weet dat hij wat groot is maar je weet maar nooit....." ze probeert te glimlachen na hem maar het lukt niet echt. "Ik ga mij omkleden." zegt ze terwijl ze zich omdraait en haar slaapkamer deur zachtjes sluit.

Opnieuw kijkt Elina in de kast. Jeron had er niets uitgehaald. Hij is hier nooit langs geweest. Het is té laat voor hem om nu nog langs te komen, het was nog maar de vraag of zij en Sebastian het gaan halen. Waarom Jeron besloten had af te zien van hun ontsnap is haar onduidelijk. Zou hij het alleen voor haar gedaan hebben, om haar de extra push te geven om te gaan. Vluchtig begint zich om te kleden om te vertrekken. Al kwam Jeron niet meer, zij en Sebastian moesten de gok wagen. Eenmaal klaar stapt ze de woonkeuken weer in en zonder echt te kijken naar Sebastian loopt ze naar haar tas en slingert hem om haar rug.

"Ik ben klaar om te gaan." zegt ze zo vast beraden mogelijk.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara werpt een klein glimlachje naar Ryan als hij haar hand pakt. Ze voelt zich veilig bij hem. ”Ik ben blij dat je bij me was vanavond,” zegt ze zacht. Lara heeft geen idee of Ryan haar gehoord heeft. Het maakt ook niet uit; waarschijnlijk zegt hij toch niks terug.

Kort daarna wordt de deur opengedaan door Damiën die een pistool op hun richt. Lara kijkt even gespannen naar hem, maar als hij dan breed grijnst, verdwijnt haar plotselinge angst. Ze spreekt zichzelf even streng toe: als ze hiermee door wilde gaan, dan moest ze de mensen die nu bij haar waren vertrouwen.

”Hoi Damiën, wat gezellig om jou hier te treffen,” zegt Lara zo zeker van zichzelf als mogelijk. Opeens voelt ze zich heen ongemakkelijk met Ryan’s hand om de hare.

[RPG] Tartarus

Wie is er online