[RPG] Tartarus

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Terwijl ze door de gang lopen pakt Damiën zijn pistool opnieuw. Het zekere voor het onzekere. Hij kijkt even verbaasd op als Elina haar idee heeft over zijn voorstel. "Toen ik jong was, heeft mijn vader mij ooit eens vertelt dat je in een doolhof altijd of links of rechts moet afslaan." Dan valt hij stil en realiseert hij zich wat hij zegt. "Wat in dit geval moet betekenen dat we dat juist niet moeten doen en steeds een andere kant moeten oplopen."

Hij kijkt de rest van de groep aan. "Dat doen we." zegt hij kort. "Zijn jullie het er mee eens?" roept hij over zijn schouder naar de rest.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila kijkt om als plotseling een stem zich in het gesprek mengt tussen Damien en haar. Ze trekt even kort haar wenkbrauw op. Damien stelt voor om bij splitsingen ook linksaf te gaan en Elina begint een heel verhaal over het verlangen waar de man het op gebaseerd had. en dan beslist Damien zowat een nog vager iets.

"Nee," zegt ze dan, "Ik ben het er niet mee eens."

Ze kijkt de gang even door die nog eeuwig lijkt door te gaan. En bij elke stap die ze doen begint een nieuwe fakkel te branden. Ze vraagt zich af hoe lang deze gang door zal gaan.

"Ik denk sowieso dat het verlangen waar de man over sprak, niets te maken heeft met het links of rechts gaan. Iets wat je van nature doet is geen verlangen, want verlangen wordt gecreëerd en veranderd steeds," zegt ze dan, "En als je constant een andere richting op gaat verdwaal je veel sneller. En als je dan op een dood lopend stuk uitkomt, weet je helemaal niet meer wara je vandaan kwam."

Ze zwijgt even.

"Ik denk dat we pas moeten gaan beslissen wat we doen als we ook werkelijk een splitsing tegenkomen, of een deur... Want voor nu kunnen we toch alleen rechtdoor. En dan kunnen we bij die splitsing gelijk even rusten..."

Niet dat ze zelf echt moe is, maar zelf is ze al ruim 24 uur op, als het niet langer is en de afgelopen uren zijn ze alleen maar onderweg geweest.

OOC:: Waar is iedereen...?

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara volgt de groep en zo nu en dan vangt ze wat op van het gesprek tussen Elina, Damiën en Mila. Ze begrijpt helemaal niks van de regels van het labyrinth en de theorieën van Damiën maken het nog ingewikkelder. Ze is weer terug bij af in één van haar innerlijke discussies: waarom ging ze in ’s hemelsnaam mee?

Dan hoort ze Mila iets zeggen over rusten. Dat lijkt haar een briljant idee. Ze schraapt haar keel en krast: ”Rusten lijkt me een goed idee, Mila.” Ze weet dat ze waarschijnlijk geen vrienden maakt met deze suggestie, maar ze was al heel lang op en haar voeten begonnen pijn te doen. Misschien had ze geen nieuwe schoenen aan moeten doen voordat ze vertrokken…

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

[[... Later ...]]

Mila heeft geen idee hoeveel tijd er is verstreken en hoever ze gelopen hebben. Het enige licht wat ze hadden waren de fakkels die aansprongen zodra ze dichtbij genoeg waren en niemand kan zien hoever het nog lopen is. Plotseling ziet ze dat de fakkel die aanspringt een andere richting op hangt en ze doet nog een stap. Op dat moment springen alle fakkels aan en verlichten een vierkante ruimte. Met twee deuren...

"We komen eindelijk de deuren tegen..." zegt ze dan, "Maar welke gaan we nemen..."

Ze kijkt de groep even rond en plotseling realiseert ze zich dat er iemand mist. Hoe kon er zomaar iemand verdwijnen?

"Waar is Joaquin...?" vraagt ze dan.

OOC:: Lacrimosa&Reflex hebben besloten te stoppen ivm tijdgebrek. Blijerd doet nog mee. Voor nu lossen we de eeste op deze manier op [A] Ohja, ik heb wat tijd geskipt.

Tengaar · Schoolhoofd

Zonder nog langer moeilijk te doen is Elina stilletjes met de groep verder gelopen door het doolhof van fakkels. Het licht werpt soms verraderlijke schaduwen over de vloer. Een tijd heeft het Elina in de ban gehouden, haar gedachte op scherp, maar de spanning was er snel af. De route die de groep loopt is eigenlijk best saai zonder enige problemen tegen te komen. Kon het werkelijk zo makkelijk zijn?

Elina wordt verrast als ze ineens de stem van Mila weer door de ruimte hoort galmen. De gang heeft ruimte gemaakt voor een kamer. De fakels aan de wanden belichten de kamer goed waardoor er geen twijfel over de inhoud mogelijk is.

"Twee deuren" mompelt Elina zachtjes. Een moment om te kiezen is dan toch eindelijk daar. Het verbaast haar dat Mila het onderwerp ineens veranderd door te vragen naar Joaquin. Wat maakt hem zo bijzonder voor deze situatie, alsof hij het antwoord heeft welke deur de groep moet kiezen. Het pas nu dat ook Elina de groep rondkijkt dat ze realiseert dat Joaquin er helemaal niet meer is.

"Ik zou zweren dat hij zojuist nog achter ons liep" stamelt ze op een zachte toon. Licht zenuwachtig kijkt ze de groep rond, was hij de enige die verdwenen is? De dame die altijd met hem was is ook nergens te bekennen, Georgia was haar naam meent Elina zich te herinneren. Ze wisselt een blik met Mila en haalt haar schouders op.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara’s ‘subtiele’ opmerkingen over rusten hebben niets geholpen. Ze heeft geen idee hoe lang ze door het doolhof gelopen hebben: zowel haar besef van tijd als haar besef van ruimte is ze compleet verloren. Lara verkeert nu in een soort sluimerstand waar ze pas uit ontwaakt als ze Mila iets over deuren hoort zeggen.

Lara is alweer half vergeten hoe het nou zat met de deuren, dus ze houdt zich maar een beetje afzijdig. Dan vraagt Mila om Joaquin en het begint langzaam tot de groep door de dringen dat hij en Georgia verdwenen zijn. Lara voelt paniek in haar oplaaien. Ze waren nog geen dag onderweg en de groep viel nu al uit elkaar. ”Dat meen je niet…” mompelt ze zacht. ”Moeten we teruglopen en kijken of we ze nog ergens tegenkomen?” vraagt ze naïef aan Mila. Het idee dat er iets ernstigs met die twee is gebeurt dringt nog niet helemaal tot Lara door.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Een kamer met deuren... Eindelijk deuren. Hij had nu al veel te lang door die stomme rechte gangen gelopen. Eindelijk iets wat uitzicht bracht. "Die man zei links." zegt hij dan, "Dus ik stel voor links te gaan."

Dan merk Mila op dat Jaoquin mist. Hij kijkt achterom en mist nog iemand. "Georgia is ook verdwenen." zegt hij kort. Als Lara voorstelt terug te gaan schudt hij zijn hoofd. "Nee, we gaan niet terug." zegt hij, "We weten niet wat er gebeurt is en ik heb geen zin om nog meer mensen onnodig in gevaar te brengen." Hij loopt direct naar de deuren toe. "Dus, gaan we links of wat?"

Tengaar · Schoolhoofd

Elina voelt ze spanning stijgen als de meer mensen van de groep realiseren dat er twee van hen verdwenen zijn. Als Damiën het voorstel van Lara afwijst zijgt Elina, maar het verbaast haar hoe snel hij door gaat met de zaken die voor handen liggen. Ze slaat haar armen over elkaar heen en wacht op de reacties. Het kon toch niet waar zijn dat dit zo makkelijk zou overblazen als dat Damiën nu beoogt. Het bevestigd wel de angst die ze had voordat de groep verzamelde. Als zij en Sebastian te laat waren geweest had de groep simpel weg zonder hen vertrokken. Uiteraard ook hier zullen ze zonder sporen achter te laten verder gaan. het risico dat iemand hun volgt en vindt is te groot. Rustig gaat Elina voor de linker deur staan. Ze was niet bang om een beslissing te nemen. Levens bedreigende beslissingen nam ze in haar echt leven ook. De verschillende stoffen bij elkaar gooien en de boel kon toch echter ieder moment ontploffen.

"Links lijkt mij een goede keuze." zegt ze terwijl ze deur bestudeerd. "Zeker weten zullen we het toch nooit echt weten, tenzij je het gokje wilt wagen om beide deuren ter gelijke tijd te openen." vult ze daar nog bij aan. Kort kijkt ze achterom, ze kijkt naar Lara. Ze realiseert zich dat zij nu net zo snel voorbij het voorstel van Lara stapt als Damiën. Maakte dat haar dan net zo slecht en gevoelloos als Damiën. Ze ademt diep in. Het is niet alsof nog nooit iemand haar harteloos of emotieloos had genoemd.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Nutteloos, maar hoi

Ik ben er weer.

Afbeelding

"Ze waren te langzaam," zegt Ryan op het hele 'er-zijn-2-mensen-verdwenen' probleem. "Iets moet ze gegrepen hebben. Ze kunnen verdwaald zijn. Ze kunnen nog ver achter ons lopen. Alles is mogelijk. Het enige wat me nu duidelijk is, is dat we verder moeten voordat we zelf misschien ook verloren gaan. Terug lopen lijkt me geen optie."

Ryan bestudeert de twee deuren. "Iedereen stemt dus op links? Dan nemen we die."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila kijkt de rest aan en ook zij komt snel tot de conclusie dat ook Georgia verdwenen is. Ze knikt even als Damien zegt dat ze verder gaan. Ze hebben geen idee wat er gebeurd is en als er echt iets ernstigs is gebeurd dan kon dat ook hun overkomen. En Mila wilt het niet riskeren. Dus ze kijkt Lara aan.

"Nee, we gaan door," zegt ze dan, "We moeten doorgaan."

Ze loopt naar de linker deur toe en voordat iemand wat zegt duwt ze de klink naar beneden. Ze duwt de deur open en stapt naar binnen toe. Iedereen had links gezegd en een discussie was er niet meer nodig. Ze stapt de gang in en verschillende fakkels lichten op. Verbaasd blijft ze stil staan en kijkt naar de muren. Dit waren geen gewone muren... Dit waren spiegels!

"Wat...?" zegt ze verbaasd.

Overal waar al licht brand in de gang ziet ze dat de muren gemaakt zijn van spiegels en ze ziet haar reflectie meerdere keren. Dit was te absurd voor woorden. Waarom bestond deze gang uit spiegels...?

OOC:: Het idee is dus dat elk stukje meer een spiegel is en ze zichzelf (en elkaar) constant zien. Alleen de vloer is grond en boven hun is het zwart. Duidelijk? :') Vinden we het mooi?

Tengaar · Schoolhoofd

Elina knikt instemmend als Mila besluit verder te gaan. Zonder aarzeling ziet ze Mila de deur openen en naar binnenstappen. Verbaast blijft Elina haar toekijken als ze verstijft lijkt stil te staan. Ze volgt haar naar binnen, de zelfde verwarring overvalt haar ook en ook zij blijft staan, naast Mila en geen stap verder.

Elina haat spiegels, ze heeft niets met haar eigen uiterlijk. Er naar kijken wilt ze helemaal niet. Ze besluit naar de grond te kijken, die tot haar opluchting zonder spiegels is. In stilte wacht ze af tot de rest zich aansluit.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Sebastian bekijkt de vierkante ruimte met de twee deuren kritisch. Als Mila vraagt waar Joaquin gebleven is, flitsen zijn ogen naar de lege gang waar zij zojuist uit gekomen waren. Hoe had hij dit kunnen missen?
Bij de vraag van Lara schudt Sebastian bijna onzichtbaar zijn hoofd. Dat leek hem niet heel verstandig. Damiën en Ryan spreken deze gedachten hardop uit en Mila gaat meteen over op actie.

Haar verbaasde 'wat' doet hem over haar schouders heen de gang inkijken die zichtbaar is geworden. Spiegels.. Inderdaad, wat?
Zonder verder iets gezegd te hebben loopt hij achter Elina aan de gang in en loopt de twee dames voorbij die stil blijven staan. Hij loopt een meter of twee verder, voordat hij zich omdraait en weer naar hen kijkt.

"Niets is wat het lijkt.." Herhaalt hij de woorden van de oude man. "Maar dit lijken spiegels en onze spiegelbeelden.. Wat kunnen we dan daarvan maken?"

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Damiën blijft naast Mila lopen en volgt haar door de linkerdeur. Even kijkt hij verbaasd. Spiegels, De enige reden die hij kan bedenken waarom iemand een doolhof voor spiegels zou maken is dat het confusing as fcuk is, maar niets is wat het lijkt. Dat is hem wel duidelijk.

Hij legt zijn hand op de rechterspiegelmuur om niet in de war te raken en loopt vooruit. Dan hoort hij Sebastian. "Op het moment nog niets, maar alles in dit Labyrint is gebaseerd op ons verlangen... Ik zou niet gek opkijken als we straks een uitgang tegenkomen die geen uitgang blijkt te zijn."

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara’s idee wordt door de rest direct afgewezen. In stilte baalt ze en houdt ze even een moment stilte voor de mensen die verdwenen zijn. Niemand zou ooit te weten komen wat er met ze gebeurd is. Door de afwijzing houdt ze zich even rustig en buiten de gesprekken van de groep.

Ook Lara is verbaasd als ze de kamer met de spiegels binnenkomen. Ze is nog geen halve minuut binnen en ze is al helemaal gedesoriënteerd. Net als Damiën legt ze een hand op de spiegelmuur, zodat ze houvast heeft en een duidelijk punt waar ze zich op kan oriënteren.

”Hmmm, ik hoop dat we dan ook wat te eten tegenkomen als alles gebaseerd is op onze verlangens. Ik verlang al uren naar een lekker broodje.”

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila kijkt Sebastian even aan als hij vraagt wat ze ervan kunnen maken, maar net zoals Damien heeft ze eigenlijk geen antwoord. Lara zegt erna dat ze al uren verlangt naar een lekker broodje en ze schud haar hoofd even.

"Eten was ook niet alles. Eet alleen wat je niet wilt eten," zegt ze dan.

De woorden klinken nog steeds vaag, net zoals toen ze door de man werden uitgesproken. Ze begint te lopen, de spiegels niet gebruikend om zich voort te bewegen. Het voelt alsof ze weer op de kermis is beland in de attractie met de spiegels. Ze schud kort haar hoofd om de herinnering te verjagen. Ze kijkt opzij naar een van de spiegels en plotseling realiseert ze zich dat er geen spiegelbeeld is. Niet de hare althans.

"Niets is wat het lijkt..." zegt ze dan, "Niet alle spiegels laten ons eigen spiegelbeeld zien."

Ze blijft even staan en kijkt naar het spiegelbeeld van de blondine voor haar. Ze zag er nogal... wanhopig uit. Uitgehongerd, verdwaald. Zou dit misschien een spiegelbeeld van iemand zijn die hier al eens was geweest?

OOC:: Spiegels die niet hun spiegelbeeld laten zien [A] Wat zullen ze nog meer verborgen houden?

[RPG] Tartarus

Wie is er online