Iemand roept zijn naam. Het is Rose, blijkbaar is het de hoogste tijd om op te staan. Hij trekt de deken nog iets verder over zijn hoofd en graaft zijn hoofd nog wat dieper in het kussen. Ze gooit een kussen tegen hem aan waarop hij even zacht murmelt “Nog 5 minuten”

De bank was nou niet bepaald de beste slaapplek. Misschien dat Rose en Leah hier gemakkelijk een dutje op konden doen, maar zelfs met opgetrokken benen was de bank te klein.

Hij opent een oog en kijkt suf om zich heen. “en je denkt dat ze nu wel voor rede vatbaar is?” hij geeuwt en rekt zich uit. Slaperig haalt hij een hand door zijn toch al warrige haar “Wie weet verjongen haar hersenen ook wel mee. Nog even en ze heeft echt het babyhuidje waarvan ze altijd gedroomd heeft”

Oke, hij staat al op. Sloffend verplaatst hij zich richting de badkamer om even snel zijn tanden te poetsen en zich op te frissen. Douchen doet hij straks op het kasteel wel. Alle vrouwelijke shampoo’s en kleurrijke spulletjes in de badkamer zijn te overweldigend voor hem.

Niet veel later loopt hij dan ook naar huisje van Leah. Eenmaal binnen lijkt hij nog niet helemaal wakker te zijn. “Rose is veels te actief in de ochtend” klaagt hij glimlachend tegenover Leah “stuitert direct al door de woonkamer, dat is echt niet gezond.” Hij rekt nog eens, slapen op een bank was ook niet gezond.

“Ik vind het nog steeds een slecht idee.” Merkt hij eigenwijs op. Maleficent was niet te vertrouwen. Hij was zelf ook erg vergevingsgezind, maar dit ging te ver. Dit was een slecht idee.

Leah trekt niet veel later veel meer aandacht. Zodra Leah haar handen steun zoeken op de stoel vliegt Chase al overeind. Hij blijft even staan, zich bewust van zijn alerte reactie. Als Leah zegt dat er niks aan de hand is en gaat zitten neemt ook hij weer plaats op zijn stoel. Eten doet hij niet. Hij houdt zijn blik strak op Leah gericht en houdt haar nauwlettend in de gaten. Ze zag bleker dan normaal. Even doet het hem denken aan een moment waarop ze zwanger bleek te zijn van Rose. Toch was dat anders.

“Heb je griep?” vraagt hij haar. Nu komt hij wel weer in beweging om een glas water voor haar in te schenken. Hij schuift het naar haar toe “Gaat het weer? Je ziet erg bleek.”

Chase knijpt zijn wenkbrauwen iets dichter bij elkaar en neemt elke beweging van Leah in zich op. Daar heeft hij mooi de gelegenheid toe als ze het gesprek met Rose voortzet. Hij laat zich alleen niet zo makkelijk misleiden. Ze zag er echt slecht uit. Hij kende deze vrouw door en door, ze probeerde de boel te sussen.

Al gauw valt ze dan ook door de mand. “Een beetje vermoeidheid kan geen kwaad.” Hij schuift zijn stoel opnieuw naar achteren en loopt naar de andere kant van de tafel. “Je bent ziek.” Concludeert hij, dat kan ze nu niet meer ontkennen. Hij pakt haar arm beet en helpt haar voorzichtig overeind. Zijn andere hand legt hij op haar witte, doch heette voorhoofd. Gisteravond ging alles nog prima. Had ze een vreemde Alusiaanse griep onder de leden? Of gewoon griep. “Rose, kun jij het huis afsluiten.” Hij werpt Leah een strenge blik toe “We laten voor de zekerheid even een dokter naar je kijken. Daarna ga je inderdaad maar even liggen, de dokter kan wat kruiden bereiden en dan voel je je binnen een paar dagen weer goed.” Hij schept haar van de grond in zijn armen en pakt een deken van de bank. Ze mocht buiten geen kou vatten. “Je maakt me bang Leah” mompelt hij als hij met zijn voet de deur open duwt en de frisse lucht in loopt.



Noah humt zacht mee met de muziek en wandelt de keuken in. Al dansen beweegt hij zich naar de keukenkastjes. Dat tot grote verbazing van het personeel dat het ontbijt aan het voorbereiden is. Dat Noah niet gewoon een happy shot heeft gekregen blijkt wel wanneer hij wat glazen over zijn schouder heen gooit. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om de glazen die voor de koffiemokken staan kapot te gooien vult hij de mok met koffie. Fluitend grist hij een volgeladen dienblad van het aanricht en loopt hij de keuken weer uit.

“Ontbijt!” roept hij terwijl hij de trap op loopt naar de gang waar de slaapkamers zich bevinden. Hij volgt Celeste haar voorbeeld en begint op de deuren te kloppen. Hij biedt Celeste het dienblad aan “Pannenkoek?” glimlacht hij. “Trouwens, wat heb je met de lichamen gedaan? Zijn ze echt al weg….of…?” zijn mondhoek trekt iets omhoog “Ik wil een pakketje bij Maleficent laten afleveren” vertrouwt hij haar met een mysterieuze glimlach toe.

Chase glimlacht en wacht tot Rose uit het zicht verdwenen is. “Die gaat Maleficent zoeken.” Verzucht hij. Hij was niet gek, Rose was sinds deze ochtend helemaal gefocust op het gesprek met Maleficent. De achterliggende reden vind hij des te verontrustender. Misschien had hij het onderwerp gisteravond beter kunnen later rusten.

“Waarschijnlijk heb je gewoon een flinke griep. Als dat zo is, dan blijf je gewoon een paar dagen hier. Feira en Rose kunnen hier ook blijven. Adam en Daisy zijn toch nog niet terug, ik wil niet dat je dan alleen thuis bent.” Er komt een man aangelopen, de arts van de koninklijke familie. Een oude wijs uitziende man met een klein rond brilletje op het puntje van zijn neus.

Chase laat Leah na een twijfelachtige blik even los en haast zich richting de man. Ze schudden elkaar de hand, spreken kort met elkaar over wat er gebeurd was en haasten zich dan naar Leah. Vooral Chase maakt een verontrustende indruk. Hij blaast de situatie waarschijnlijk ontzettend op, maar het was wel Leah haar gezondheid die hier op het spel stond.

Hij haakt zijn arm weer in de hare, glimlacht geruststellend en begeleid haar naar de dichtstbijzijnde slaapvertrekken. Daar wordt hij direct door de arts buitengesloten. “Ik wacht hier wel…” roept hij tegen de al gesloten deur, niet dat hij een keus had. Onrustig begint hij door de gang te ijsberen.



Tevreden neemt hij nog een slok koffie. Perfect. Hij was namelijk niet van plan zich langer stil te houden. Nu hij hier toch zat zou hij er het beste van maken. Dit was zijn wereld, die van hem alleen. Vanaf nu zou het ook rechtmatig opeisen.

Als Kit opzij kijkt naar Celeste kan Noah mooi het profiel van Kit bekijken. Zijn neus is groter en dikker dan normaal en een mix van kleuren. Hij grinnikt even zacht. “Goedemorgen.” Knikt hij voor hij nog een slok koffie neemt. “Kit, vanavond is het weer tijd om te gaan. Ik wil wat pakketjes laten bezorgen bij het paleis, ter attentie van Maleficent. Celeste heeft me zojuist verteld dat ze al klaar liggen bij de oever, dus je kunt ze met de boot vervoeren.” Noah realiseert zich dat Kit waarschijnlijk geen idee heeft waar Noah het over heeft. “De lichamen.” Verduidelijkt hij zijn verzoek. Hij neemt een hap van zijn cracker en kijkt Kit droogjes aan.

“Laten we Jesse wekken. Ik wil de ondergrondse badkamers weer in gebruik nemen.” Hij leunt tegen nonchalant tegen de muur aan. Hij moest ook nog iets op Gloria verzinnen. Misschien kon hij later vandaag eens bezien of ze hem iets te bieden had. “En ik wil op jacht. Een frisse neus zal ook jou goed doen Kit.” Noah voelt zich als herboren. Hij heeft het roer gisteravond op dramatische wijze omgegooid.