[RPG] Charming

Melody · Hotemetoot

Alyssa Miller

Alyssa vermaakt zich prima tussen alle dansende mensen in. Ze is een beetje in de menigte verdwenen terwijl Nicholas en Mina verder praten over Russell de freak-vampier. Vrolijk kletst ze dansend wat met bekenden uit het dorp, ze heeft het helemaal naar haar zin.

Met wat moeite weet ze zich vervolgens naar de bar te verplaatsen. Wanneer ze iets verderop Garrett en Elaine ziet staan, loopt ze door richting hun.
"Hi!" begroet ze hun met een vrolijke lach, dat ze in gesprek waren maakt haar op het moment helemaal niks uit. Ze bestelt nog een drankje bij de barman en richt zich vervolgens op de twee.

"Ik mag hopen dat daar wat sterkers in zit dan alleen maar cola?" grijnst ze richting Garrett, waarna ze zelf een slok van haar eigen drank neemt. "Oh, en ik moet het toch echt even zeggen hoor, maar je kostuum laat niet veel aan de verbeelding over." zegt ze vervolgens tegen Elaine, die ze eigenlijk niet eens echt meer kan herinneren na alle drank en het feit dat ze haar nog niet gesproken heeft. Elaine had vast en zeker de meest slutty outfit van het hele dorp aan en het was nou niet bepaald Alyssa's smaak. Het was wel duidelijk waar Elaine het van moest hebben en waar ze het dik bovenop legde. Iets wat Alyssa duidelijk niet nodig heeft. Ze zet even snel een glimlachje op en laat het in het midden of het nou een positieve of negatieve opmerking was, waarna ze gewoon weer een slok van haar drankje neemt.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Elaine trekt kort haar wenkbrauw op als roodkapje zich mengt in hun gesprek. Als ze dan iets meld over Elaine's haar kostuum bekijkt Elaine haar kort even. Ah ja, dit was dat domme wicht wat als een bang kindje aan Garrett's arm hing terwijl ze duidelijk niet overweg kon met hakken in een bos. Ze glimlacht kort. Het is niet alsof Elaine het ook maar wat kan schelen wat het domme wicht van haar dacht. Want het is duidelijk dat ze niet meer is dan dat.

"En dat komt van roodkapje met de hoge hakken in het bos," zegt ze met een glimlach, "Maar dit laat meer aan de verbeelding over dan de Adam die vlakbij de deur staat. Alleen een strak broekje en een blaadje voor zijn zaakje..."

Ze haalt een hand door haar haren heen en bekijkt het pakje van roodkapje nog eens. Het rokje kwam niet bepaald verder dan het broekje van Elaine. Het enige verschil was waarschijnlijk de decolleté, maar het is dan ook duidelijk wie meer heeft... Ze neemt een slok van haar whiskey. Het is wel duidelijk dat dit dorp weinig te bieden heeft. Van de drie huidige bewoners, waren er twee domme wichten.

"Maar wees gelukkig, het was dit of een roodkapje outfit, zou zonde zijn geweest als je er zo spetterend uit had gezien en iemand anders dan hetzelfde kostuum had," zegt ze dan met een onschuldige glimlach/

Er ligt een bepaalde nadruk op 'spetterend' die de meeste niet zullen begrijpen, want als het wicht iets niet is, dan is het wel spetterend.

OOC:: Ik heb een nogal grote variatie aan roodkapjes outfit gezien dus ik heb het gemiddelde beschreven aangezien je nooit een foto hebt gepost :') En de gemiddelde outfit is net zo sletterig als wat Elaine aanheeft XD

Angel · Hotemetoot

Nicholas Vermont

Drew is niet bang, die boodschap komt luidt en duidelijker over. Hij kijkt haar hoofdschuddend aan. Dat ze niet bang is, dat is pas een probleem. Angst is gezond, het is een overlevingsmechanisme. Ze wordt al snel vergezelt door de jongeman die hij nog niet echt kent.

Mina lijkt Russel weer een beetje te vergeten. Alyssa is zich nergens van bewust, net zoals een groot gedeelte van de mensen in de bar. Mina verteld dat Drew het niet zo op hun soort heeft. Dat komt niet geheel als een verassing.

De muziek gaat over in een ballad en Russel verschijnt weer ten tonele. Uiteraard om zijn slachtoffer op te eisen. Nicholas slaat zijn ogen even vermoeid ten hemel. Hij heeft geen zin om de hele avond de babysitter van Mina te zijn. Bovendien probeert Russel duidelijk een reactie bij hem los te krijgen. “Probeer haar niet in je gulzigheid aan stukken te scheuren.” Bromt hij voor hij de twee passeert en zich naar de bar begeeft.

Bij de bar besteld hij een drankje. Mina en Russel houdt hij vanuit zijn ooghoeken scherp in de gaten. Even verderop is Alyssa te eerlijk en begint Elaine kattig te doen. Hij neemt een slok uit zijn glas en richt zijn blik weer op de dansende menigte voor hen.

Ooc: even een postje om er weer in te komen, ik ben er ook nog niet helemaal over uit bij wie Nicholas zal aanschuiven. Het gekat van Elaine en Alyssa of de brommende Drew ^^"

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Tom kan het niet laten te glimlachen door de duidelijk geïrriteerde toon in de stem van Drew. Haar tweede opmerking doet een lach over zijn lippen ontsnappen. Nee op hoge poten het pand verlaten zou haar humeur ook niet verbeteren.

"De nacht is nog jong. Je zenuwen weet je vast nog wel de baas te worden. Ik zou deze Halloween nog niet meteen afschrijven."

Nonchalant neemt Tom nog een slok van zijn biertje maar staat dan op en kijkt haar weer aan.

"Nog een andere optie. Ik ga buiten roken. Mocht je me willen vergezellen, bier mag mee."

Geamuseerd trekt hij een wenkbrauw op, maar loopt dan met zijn glas in de hand langs haar heen door naar buiten. Hij zet zijn glas neer op de balustrade en gaat op zijn gemak op zoek naar zijn sigaretten.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Drew trekt één wenkbrauw op als Tom even moet lachen en neemt nog een slok van haar bier. Als hij haar een derde optie aanbied, glimlacht ze wrang. "Gelukkig dat mijn bier mee mag. Anders moest ik hem maar alleen achter laten en dat zou zonde zijn." Met haar biertje in haar hand volgt ze Tom naar buiten. Ze passeert nog even een dansende Mina en Russel. Even is ze verbaasd dat Russel zijn pan van aanpak verandert heeft. Het ene moment stond hij op het punt haar de hele avond lastig te vallen, nu heeft hij zijn pijlen blijkbaar op Mina gericht.

Buiten aangekomen gaat ze op de balustrade zitten en houdt haar blik op Tom gericht. Eigenlijk heeft ze nog steeds geen tijd genomen om (naast Elaine) de kostuums van de haar dorpsgenoten nog niet echt goed bekeken.

"Don Juan?" zegt ze na een korte observatie, "Je kostuum, bedoel ik."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Het duurt niet heel lang om zijn sigaretten te vinden en er eentje uit het pakje te halen. Als Tom opkijkt ziet hij hoe ze haar blik over hem heen laat gaan en hij glimlacht kort als ze haar observatie hardop uitspreekt. Nog steeds leek elke vezel in haar lijf alles te haten wat hij, zijn soort, was. Maar toch was ze mee naar buiten gekomen en hield ze het gesprek gaande.

"Ik dacht al dat je m'n kostuum bedoelde." Zegt hij en biedt haar vervolgens het pakje met sigaretten aan. "Maar ja, Don Juan."

Als hij het pakje weer weg stopt, steekt hij zijn sigaret aan en neemt een flinke haal. Terwijl hij langzaam de rook weer uitblaast laat hij zijn blik ook nogmaals over haar kostuum heen glijden.

"Ik zal er maar meteen bij bekennen dat Don Juan ook het enige halloweenkostuum is wat ik bezit. Maar jou Alice ziet er vrij nieuw uit. Je was vorig jaar vast iemand anders?"

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Drew pakt een sigaret uit de verpakking en laat Tom deze aansteken. Ze had gelijk, Tom was inderdaad verkleed als Don Juan. Als hij naar haar kostuum van vorig jaar vraagt haalt ze haar schouders op. "Vorig jaar had ik weinig tijd om echt iets aan mijn kostuum te doen, dus had ik een oud cheerleader uniform van één van mijn zusjes verbouwt." Ze neemt een hijs van haar sigaret. "Indien je erg graag alle details wilt weten, d'r staat daar een gozer binnen die je alles kan vertellen." voegt ze er met een lichte ironie aan toe.

Niets gelogen. Brad had dat uniform maar al te leuk gevonden. Het had haar flink wat moeite gekost om hem duidelijk te maken dat het bij die ene keer zoenen zou blijven.

"Maar goed, meestal maak ik wel werk van een kostuum." Ze neemt nog een hijs en kijkt nog even naar Tom. Ze moest hem aan de praat houden. Misschien kon ze nog wat informatie winnen. Over Tom zelf, Russel en misschien wel de moordenaar van Abigail. "Dus, hoe vind je Charming tot nu toe?" vraagt ze, terwijl haar lange benen over de balustraden bungelen.

Trijn · Opperste Hotemetoot

[...]

Mina trekt 's morgens haar ogen open en kijkt even verdwaasd rond om tot de conclusie te komen dat ze in haar eigen vertrouwde bedje ligt als ze haar eigen kamer herkent. Ze slaakt een zucht en laat zich weer neervallen met haar hoofd in de zachte warme kussens dat zich hebben aangepast aan haar lichaamswarmte.

De zon was al opgekomen en het beloofde een mooie dag te worden.
Ze trekt het deken beter over haar terwijl ze moet terug denken aan het feestje van gisteravond. Halloween was alweer voorbij en ze zouden weer een jaar moeten wachten op een knaller van een feest. Want dat was het stiekem geweest.
Mina had het alvast goed naar haar zin gehad. Ze had met Russell gedanst en blijkbaar heeft hij haar dan ook naar huis gebracht. Zie je wel dat vampieren niet eng zijn? Zelfs Russell is niet zo erg als iedereen denkt. Want kijk, ze leeft nog!

Ze laat haar hand door haar haar gaan en laat die verder glijden naar haar nek. Een gesmoorde auw komt uit haar mond als ze bij een bepaald punt in haar nek komt. Twee puntjes. Ze gaat voorzichtig met een vinger rond de twee puntjes en het weinige bloed uit haar wangen trekt weg als ze beseft wat Russell heeft gedaan. Haastig springt ze uit bed en snelt naar de spiegel toe die in de hoek van haar kamer staat. 'Ga ik nu veranderen?!' Ze voelt haar hart wild bonzen terwijl ze ongelovig naar de twee puntjes in haar nek kijkt die omring worden door rode huid die er op duiden dat het vlees geïrriteerd is. In een flits moet ze aan Nicholas denken. Die zou wel een antwoord weten! Toch? Ze weet niet naar wie ze anders moet gaan, aangezien ze met de andere vampieren niet echt praat. En Charte had ze al niet meer gezien na de spokentocht.

Angel · Hotemetoot

Nicholas Vermont

Nick is niet in zijn eigen vertrouwde omgeving. Het huis toont vrouwelijk, bijna meisjesachtig. De badkamer is gevuld met zoete geuren en het hele huis ruikt naar Nick zijn idee naar vers gebakken cake. Met enige souplesse verplaatst hij zich langs de muren richting het gordijn, de naar binnen glurende stralen zonlicht zorgvuldig ontwijkend. Eenmaal bij het gordijn trekt hij deze snel verder dicht waarbij hij zijn hand wegtrekt alsof hij zijn vingers brand. Tevreden draait hij zich om en richt hij zijn blik op de nu weer donkere slaapkamer.

Hij registreert alles wat hij ziet en koppelt het aan de beeldvorming van de persoon in het bed. Alyssa. Het was laat geworden en hij had haar naar huis gebracht. Hij had haar netjes bij de voordeur afgezet en was vervolgens gezwicht voor de uitnodiging om het huis te betreden. Nieuwsgierigheid, het had hem de tijd doen vergeten. Voor hij het wist was Alyssa als een blok in slaap gevallen en zat hij opgesloten in een levend groot poppenhuis. De zonsopgang voorkwam dat hij terug naar huis kon en nu zat hij al enkele uren opgesloten in haar slaapkamer.

Zijn blik gaat even over haar hoge hakken die onder de sprei van haar bed uitsteken. De gang kon hij niet op, omdat hij ontdekt had dat de gordijnen niet dicht waren. Hij begint het nu wel zat te worden en hij werpt een blik op haar telefoon waar hij diverse berichtjes op ziet binnen komen. Met een grom en een zucht rolt hij zijn ogen naar achteren en neemt hij plaats in een stoel. Achter zijn rug vandaan trekt hij een teddybeer die hij met gefronste wenkbrauwen naast het bed gooit. “Alyssa….” Hij zucht en kijkt naar het slapende hoopje mens. Hij heeft honger. Hij vist zijn eigen telefoon uit zijn broekzak en begint wat nutteloos door zijn app’s te bladeren. De telefoon van Alyssa blijft echter oplichten, terwijl Nick niet eens zijn telefoonboek geopend krijgt.
“Alyssa” verzucht hij nogmaals met een lichte irritatie in zijn stem.

Melody · Hotemetoot

Alyssa Miller

Alyssa ligt heerlijk in haar bedje te slapen. Ze rolt even om naar haar andere zij en gaapt eventjes, waarna ze nog even lekker verder dut. Ze knijpt haar ogen echter wat meer dicht wanneer ze wat geluiden hoort. Hoe konden haar vriendinnen op dit tijdstip nu al op zijn? Ze trekt zich er niks van aan en trekt het dekbed met een gaap wat meer over haar hoofd heen.

Alyssa opent haar ogen en knippert even wanneer ze een stem hoort. Ze trekt het dekbed van haar hoofd af wanneer ze haar naam nog een keer hoort. Ze kijkt richting de kant van waar ze de stem heeft gehoord en meteen komt de herinnering weer bij haar naar boven. "Nicholas!" zegt ze, ergens toch nog verrast.
Snel gaat ze overeind zitten en gaapt ze even, waarbij ze snel haar hand voor haar mond houdt. "Goeiemorgen." glimlacht ze snel, waarna ze meteen op het randje van haar bed gaat zitten. Ze haalt snel haar handen door haar haren heen om het te fatsoeneren.
"Oh sorry.. Het was zo laat geworden.. ik had allang op moeten zijn om een ontbijt voor je te regelen. En moet je nu zien." ze glimlacht even vluchtig, waarna ze opstaat. "Het was niet bepaald het plan om je met m'n net-uit-bed-look te confronteren." verontschuldigt ze snel nog een keer.

Alyssa pakt snel haar telefoon van haar nachtkastje en werpt even een snelle blik over de berichtjes die ze heeft gekregen, waarna haar oog ook op de smartphone van Nicholas valt. "Leuk ding heb je daar."

"Is het goed als ik me even om ga kleden en ik je zo in de woonkamer zie?" vraagt ze hem dan. Het gaat volledig langs haar heen dat buiten de zon al op is gekomen en dat dat voor een vampier niet het meest ideale weer is. Ze loopt naar de gordijnen toe om deze te openen.

Angel · Hotemetoot

Nicholas Vermont

Vanaf het moment dat Alyssa ontwaakt lijkt haar grootste zorg haar voorkomen en het ontbijt te zijn. Dat laatste getuigd in elk geval van goede manieren, al heeft hij niet z’on trek. Niet in brood of eieren tenminste. Ze complimenteert hem met zijn smartphone, hetgeen hij onbenullig tussen zijn vingers heen en weer draait en vervolgens op de armleuning plaats. Hij haalt zijn schouders op “Hij werkt niet…zo prettig.” Dat ligt aan hem, hij is niet echt stuk en dat weet hij ook.

Alyssa gaat zich omkleden en stelt voor elkaar in de woonkamer weer te treffen. Daar zijn de gordijnen open, iets wat hem er de hele ochtend al van weerhoud om naar beneden te gaan. Hij mag dan wel eeuwen oud zijn, hij is niet een eng figuur dat uren staart naar een slapende dame.

“Het was ook niet mijn bedoeling om tot het ontbijt te blijven” hij glimlacht schamper, maar Alyssa is zich duidelijk niet bewust van het feit dat hij een vampier is of wat het verder inhoudt. Voor hij haar nog een subtiele hint kan geven staat Alyssa op het punt om ook haar slaapkamer van een ongezond portie daglicht te voorzien.

Nick zijn overlevingsmechanisme schakelt direct in als hij uit de stoel overeind springt. Verassend snel staat hij voor haar en pakt hij haar pols vast. “Mijn fout, we kennen elkaar en elkaars gebruiken ook nog niet zo goed.” Hij glimlacht, oprecht omdat hij de onschuld van haar actie wel grappig vindt. Om haar niet nog meer angst aan te jagen laat hij haar pols los en pakt hij haar hand vast. .“Ik ben niet echt een zonaanbidder.” Hij brengt haar hand weer ter hoogte van haar heup en laat deze los zodra deze weer netjes op haar plaats bungelt. “Als je zo vriendelijk zou willen zijn om beneden de gordijnen te sluiten dan begeef ik me inderdaad alvast naar beneden. Dan maak ik meteen wel een ontbijtje, voor jou.” Het laatste wat hij wil is paniek en hij kan Alyssa lastig peilen.

Melody · Hotemetoot

Alyssa Miller

Alyssa blijft geschrokken staan wanneer Nick opeens voor haar staat en haar pols vastneemt. Haar hart slaat zelfs even twee keer zo snel, hij stond opeen wel heel plots voor hem.Ze knippert even een paar keer met haar ogen terwijl ze stil blijft. Dan lijkt het alsof ze pas net wakker wordt, het dringt nu namelijk pas weer tot haar door dat hij een vampier is.
"Oh." verlaat het haar mond, terwijl hij voorzichtig haar pols loslaat. "Ja. Natuurlijk. Ik was het even helemaal.. vergeten." hakkelt ze eventjes. Ze glimlacht even vluchtig. De avond ervoor begint langzaam weer tot haar door te dringen. De spooktocht, de verwonding van Garrett, het feestje in de bar en Nicholas die haar thuis had gebracht. En blijkbaar niet meer was vertrokken, met dank aan het zonlicht-probleem. Ze had de nacht dus gewoon doorgebracht met een vampier in haar huis.

"Ik zal even de gordijnen beneden dicht doen." knikt ze snel. Ze glimlacht nog even en draait zich vervolgens om om naar beneden te lopen en daar alle gordijnen dicht te doen. Zelfs het gordijntje voor het kleine raam in het toilet en in de keuken doet ze dicht. Wanneer ze alles voor een tweede keer gecontroleerd heeft, loopt ze de trap weer op naar haar kamer, waar Nick nog staat. "Zo, ik heb het Nick-proof gemaakt." glimlacht ze.

[...]

Na zich opgefrist en omgekleed te hebben, loopt Alyssa weer naar beneden toe. Het was overal in het huis veel te donker voor haar gevoel, ze hield juist van het warme gevoel van de zon die op haar huid scheen. Ze heeft zich tijdens het omkleden even hervat en kijkt Nicholas met een glimlachje aan wanneer ze beneden staat.
"Het is me allemaal een beetje ontgaan, sorry van die gordijnen." zegt ze. "Zijn er nog andere dingen waar ik rekening mee moet houden?" vraagt ze hem vervolgens. Ze zou hem niet levend (of dood?) willen verbranden of iets anders in die trant. Ze wil geen boze vampiers hebben.

"Wel jammer zeg... Mis je de zon niet?" vraagt ze hem vervolgens voorzichtig, terwijl ze water in de waterkoker laat stromen om thee te maken. Langzaamaan komen er steeds meer vragen naar boven borrelen, waar ze de vorige avond nog helemaal niet over na had gedacht.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

[...]

Garrett staat de volgende morgen op met fikse hoofdpijn. Als hij een hand over zijn hoofd haalt, voelt hij zijn wond achter op zijn hoofd. Na een paar keer draaien weet hij weer waar dat door komt: die mafkees tijdens de spooktocht. Meteen merkt hij dat hij niet goed meer weet wat daarna is gebeurd. Ze zijn bij de pub aangekomen en op de een of andere manier ook weer thuis, maar details zijn compleet weg. De alcohol - die hij zich nog wel herinnert - was toch geen heel slim idee. Had hij nou maar naar Drew geluisterd.

Langzaam drukt hij zichzelf omhoog. Het duizelt allemaal nog een beetje, maar hij is in ieder geval dat hij thuis is. En alleen. Er ligt geen vreemde vrouw naast hem in bed en er zijn ook nergens vrouwelijke kledingstukken te zien in zijn slaapkamer. Na een tijdje op de rand van zijn bed gezeten te hebben, besluit hij toch maar naar beneden te gaan. Op advies van zijn moeder vroeger heeft hij altijd thee in huis, hoewel hij het zelf nooit drinkt. Maar nu klinkt een kopje thee toch wel heel aanlokkelijk.

Eenmaal staande loopt hij voetje voor voetje de trap af. Stabiel is hij nog zeer zeker niet, maar lopen gaat eigenlijk prima. Als hij de deur open doet en meteen door wil lopen naar zijn keuken, ziet hij iets in zijn ooghoek. Iets te snel draait hij zijn hoofd, waardoor hij weer duizelig wordt. Met moeite focust hij op de gedaante op zijn bank. Hij zou zich bijna voor zijn hoofd willen slaan. Hoe kan dit? Zit ze echt op zijn bank? In zijn huis? Oh god, ze hebben toch niet.....

"Elaine?" brengt hij met moeite uit. Stiekem hoopt hij dat er geen antwoord volgt en hij het zich allemaal verbeeld.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

[[...]]

Elaine luistert naar de geluiden in het huis terwijl ze naar buiten kijkt. Op het moment dat ze zich had gerealiseerd dat de zon al op was gekomen en er geen mogelijkheid meer was om te vertrekken had ze verschillende gordijnen dicht getrokken om eventuele schade te voorkomen. Ze had een gordijn open gelaten zodat ze tenminste nog een uitzicht had vanaf haar veilige plekje op de bank. Wetende dat Garrett toch knock-out in bed lag had ze ergens uit een doos een trui van hem gevist en aangetrokken. Niet dat ze het koud had, maar misschien dat de schok wat minder groot zou zijn als meer huid van haar verborgen was.

De avond was absoluut niet verlopen zoals ze had gepland, maar uiteindelijk waren ze samen naar zijn huis gelopen en had hij stomdronken haar uitgenodigd om binnen te komen. Echter op het moment dat ze binnenstapte had ze zijn arm vast moeten grijpen zodat hij niet omviel en een kastje raakte. Ach, het had haar de mogelijkheid gegeven om rustig rond te kijken zodra hij in bed lag, alhoewel er nog niet veel bijzonders was te zien. Hij was duidelijk nog alles aan het uitpakken. En nu zat ze rustig op de bank, wachtend op een teken van leven.

Als ze gestommel op de trap hoort kijkt ze richting de deur van de woonkamer. Het duurt even voordat hij verschijnt en het is absoluut duidelijk dat hij zich afschuwelijk voelt. Zo zag hij er ook uit namelijk. Als hij met moeite haar naam uitbrengt glimlacht ze licht, zonder bijbedoelingen.

"Goedemorgen Garrett," zegt ze rustig, "Alhoewel de morgen er voor jou niet erg goed lijkt. Je ziet er afschuwelijk uit... Hoe voelt je hoofd na gisteren?"

Hoewel ze geen gedachtes kan lezen, kan ze wel heel goed gokken wat er momenteel in hem omgaat. Laat hem nog maar afvragen wat er gebeurd is, hij moest zelf de vraag gaan stellen.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Verdorie, ze praat terug. Elaine is dus echt in zijn huis. Tegen zijn verwachting in, praat ze heel rustig en lijkt ze niets ven hem te verwachten. Garrett merkt op dat ze een van zijn truien aan heeft, en eigenlijk kan het hem niet zo veel schelen. Beter een trui dan naakt.

"Dank je voor het compliment," zegt hij met een zwakke glimlach terwijl hij probeert zonder ondersteuning van de deurpost te blijven staan. En daarin faalt. Hij grijpt de deur vast en zet een paar stappen naar de dichtstbijzijnde stoel.
"Het gaat. Denk ik. Laat ik je bij deze goede raad geven: drink geen alcohol na hoofdletsel. Slechte combinatie." probeert hij nonchalant uit te brengen. Hij wil Elaine niet voor het blok zetten, ze lijkt tot nu toe oprecht bezorgd te zijn, en hij heeft een vermoeden waar ze toe in staat is als ze not amused is. Toch blijft het van binnen aan hem knagen, hij kan er niet tegen dat hij geen herinnering meer heeft van de afgelopen nacht.

"Zou je me kunnen vertellen wat er vannacht precies gebeurd is?" vraagt hij vastberaden. De kans dat Elaine nu van alles verzint is erg groot, maar door niets te vragen schiet hij ook niets op, daar krijgt hij zijn herinneringen niet mee terug. Een gokje wagen op de eerlijkheid van Elaine is nu zijn beste kans.

[RPG] Charming

Wie is er online